27 Οκτ 2014

Μη λες ονόματα

Μη λες ονόματα

Πιάνοντας το νήμα από εκεί που το αφήσαμε σε μια πρόσφατη ανάρτηση για τον καλλιτεχνικό θάνατο του χάρρυ κλυνν, η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών μου θύμισε συνειρμικά μια μίξη με ραπ στοιχεία κι ατάκες από το δίσκο «ραντεβού με την εισαγγελία», που αποδομεί την κλασική παπανδρεϊκή φράση για το «ραντεβού με την ιστορία» (που μας έστησε και μάταια την περιμέναμε) κι είναι το αποκορύφωμα της σάτιρας της αλλαγής και του πασόκ που αγάπησαν οι μισοί (και παραπάνω) έλληνες (ακόμα και κάποιοι «ντούροι πολέμιοί» του, σαν τον κοτζιά και τον ανδρουλάκη)


Με τον καιρό στον χαρούλη έμεινε μόνο με τη δύναμη της συνήθειας το αντιπασοκικό μένος, έχασε όμως όλα τα υπόλοιπα, να είναι δηλ κομμουνιστής και αστείος, ιδιότητες που συνδέονται διαλεκτικά στην πολιτική σάτιρα, παρά το δημοφιλή αστικό μύθο, που ισχυρίζεται το αντίθετο. Σκέψου όμως σφε αναγνώστη πόσο επίκαιροι (ξανα)γίνονται αυτοί οι στίχοι με το καινούριο πασόκ και την προθυμία του δραγασάκη να πει ονόματα και να κατονομάσει τα συμφέροντα που διαπλέκονται με την κυβέρνηση –αλλά όχι τώρα, γιατί δεν είναι έτοιμος.

Κάτι σαν το πρόγραμμα του σύριζα, που υπόσχεται λύ(τρω)ση εδώ και τώρα, αλλά περιμένει τις συνθήκες να ωριμάσουν για κάτι περισσότερο και δεν είναι άμεσα υλοποιήσιμο πχ σε ορίζοντα (των πρώτων) εκατό ημερών –που είναι αγαπημένο κλισέ, σαν τα τελευταία εκατό δευτερόλεπτα στο μπάσκετ, όταν θέλει ο δημοσιογράφος να δημιουργήσει δραματική ατμόσφαιρα.

Φαντάσου τώρα σφε αναγνώστη πόσο γελοία θα φαινόταν μια αντίστοιχη διαδικασία στα καθ’ ημάς. Την πρώτη μέρα θα ψηφιστεί το διάταγμα για τη γη και την ειρήνη. Την πεντηκοστή το νέο σοβιετικό σύνταγμα, η κολεκτιβοποίηση θα ξεκινήσει την εκατοστή πρώτη μέρα, για να μην τρομάξουν τα σύμμαχα αγροτικά στρώματα, ενώ ο κομμουνισμός θα έρθει (με διάταγμα και ψηφοφορία) εντός εικοσαετίας, κατά τας ρεβιζιονιστικάς γραφάς του νικήτα.

Από την άλλη, η ταχύτατη σοσιαλδημοκρατική μετάλλαξη του οπορτουνιστικού χώρου είναι τόσο εντυπωσιακή, που αποτυπώνεται στους πολιτικούς του στόχους και δεν περιορίζεται απλά σε μια εκδοχή της θεωρίας των σταδίων (με μετριοπαθή χαρακτηριστικά ή «ριζοσπαστικό», μεταβατικό χαρακτήρα)· αλλά εξελίσσεται σε μια σταδιοποίηση των σταδίων και την περαιτέρω σταδιοποίηση της σταδιοποίησης (κατά το περιβόητο σχήμα του κύρκου για την «αλλαγή της αλλαγής»), που χωρίζεται σε διάφορες φάσεις, βαθμίδες και περιόδους. Και δεν πρέπει να είμαστε μαξιμαλισταί και να βιαζόμαστε, γιατί η ιστορία θέτει μπροστά μας μόνο εκείνα τα καθήκοντα που μπορούν να λυθούν, όπως μας θύμισε ο δραγασάκης στην ίδια ομιλία του στη βουλή. Και δεν μπορούμε να τη βιάζουμε με.. πραξικοπήματα τύπου οκτωβριανής επανάστασης –όπως έλεγαν οι πολιτικοί πρόγονοι του δραγασάκη. Γιατί ως γνωστόν ο σοσιαλισμός είναι αναγκαίος μα ανεπίκαιρος, δεν έχει τεθεί ακόμα μπροστά μας ως καθήκον και θα ξαναγίνει της μόδας μόνο όταν θα πλησιάζει η δευτέρα παρουσία. Ο καιρός γαρ μακρύς…

Ο δραγασάκης λοιπόν μπορεί να μην είναι έτοιμος να πει ονόματα, όμως η άλλη πλευρά (ή μάλλον λωρίδα) του ευρωμονόδρομου ένιωσε έτοιμη να σηκώσει το γάντι και να συνετίσει το σύριζα, θυμίζοντάς του πως μπορεί να τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα. Κι αφού έμειναν στον αέρα να πλανώνται (σα φάντασμα πάνω από την ευρώπη) τα υπονοούμενα για τον κωνσταντόπουλο και τον αλαφούζο, ήρθαν οι… αντισυστημικές δηλώσεις της ποπολάρας γαδα (γιάννα αγγελοπούλου δασκαλάκη – αριστερή) κι η συντονισμένη αξιοποίησή τους από τις ναυαρχίδες του αστικού τύπου στα χτεσινά κυριακάτικα φύλλα τους. Και ποιο είναι το αήττητο συμπέρασμα που έβγαλαν κάποιοι από αυτό; Ότι το σύστημα χτυπάει το σύριζα!

Έτσι είναι, αν έτσι νομίζουνε. Εξάλλου αυτό που έχει σημασία δεν είναι η ουσία, αλλά το φαίνεσθαι. Τι σημασία έχει που ο σύριζα ακυρώνει ακόμα κι αυτό το πρόγραμμά του (πχ την κρατικοποίηση των τραπεζών, που δεν έβγαινε ούτως ή άλλως έξω από το κυρίαρχο πλαίσιο) για να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τη θέληση των μονοπωλίων; Ή αν η δούρου τα βρίσκει (και) με το μελισσανίδη (αφού πρώτα είχε συναντηθεί τυχαία με το μαρινάκη) για το γήπεδο της αεκ και εφαρμόζει τον προϋπολογισμό του σγουρού; Το θέμα είναι να φαίνεται αριστερός ο σύριζα, επειδή το στοχοποιούν κάποια αστικά μέσα και ο φόρτσα αντίδραση φορτσάκης, που θέλει ιδιωτικούς σεκιουριτάδες στα πανεπιστήμια, και να κερδίζει παράσημα και επικοινωνικαούς πόντους.
Είναι κάπως σαν την αγορά εργασίας, όπου οι μισοί και παραπάνω νέοι βλέπουν να λιώνουν τα νιάτα τους στην ανεργία, αλλά όταν καλούνται σε μια επαγγελματική συνέντευξη, πρέπει να παρουσιάσουν ένα γεμάτο και γαμάτο βιογραφικό, όπου να φαίνεται πως είναι πολύ δραστήριοι (γιατί αλλιώς είναι άχρηστοι) και ότι έχουν κάνει ένα σωρό εκπληκτικά πράγματα.

Ποια είναι στην πραγματικότητα η σχέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τα μεγάλα μονοπώλια που κυριαρχούν στην ελληνική αγορά και πόσο έχουν τρομάξει αυτά από το ενδεχόμενο (εν)αλλαγής στην κυβερνητική φρουρά; Υπάρχει μια πολύ διδακτική ιστορία από τις παραμονές των εκλογών του 81’ με μια σύσκεψη κορυφής πολιτικών και οικονομικών παραγόντων (νομίζω πως έγινε στην αμερικάνικη πρεσβεία, αλλά μπορεί να με ξεγελά εντελώς η μνήμη μου) εν όψει της βέβαιης επικείμενης εκλογικής επικράτησης του πασόκ, όπου συμφωνήθηκε πως εφόσον παραμείνουν αμετακίνητες κάποιες σταθερές στην εξωτερική πολιτική, δεν υπάρχει κανείς σοβαρός λόγος ανησυχίας.
Το πιο ενδιαφέρον είναι πως αυτή την ιστορία την είχε θυμίσει στο κοινό του, ανήμερα των δεύτερων εκλογών του 12’ αν δεν κάνω λάθος, ο ψυχάρης στο κύριο άρθρο του βήματος, επισημαίνοντας τις εμφανείς αναλογίες του 81’ με τη σύγχρονη πολιτική συγκυρία (γιατί από οικονομικής άποψης είναι τελείως διαφορετική ως προς τη φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού).



Επειδή όμως το θέμα έχει αρκετό ζουμί ακόμα για να στριμωχθεί σε ένα μικρό επίλογο, βάζουμε εδώ μια άνω τελεία, για να συνεχίσουμε –καλώς εχόντων των πραγμάτων- μες στη βδομάδα με το δεύτερο μέρος.

ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΝΑΖΙΣΜΟΣ …..KAI Xρυσαυγίτικη Απάτη

 ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΝΑΖΙΣΜΟΣ …..KAI Xρυσαυγίτικη Απάτη

Αρχές του αιώνα
Η ταξική πάλη εντείνεται παγκοσμίως .Οι βιομήχανοι είναι σχεδόν παντού σε άμυνα .Έχουν περάσει και 50 χρόνια περίπου από τους Μαρξ-Ενγκελς και οι εργάτες παντού δημιουργούν Συνδικάτα ,διεκδικούν συνθήκες εργασίας ,αυξήσεις κλπ .Οι Σοσιαλιστικές ιδέες αγκαλιάζουν όλο και πλατύτερες εργατικές μάζες .Η μεγάλη κρίση του Καπιταλισμού (ανταγωνισμοί ,χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση,ανάγκη νέων “αγορων”) οδηγεί στον Α Παγκόσμιο πόλεμο και αυτό είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι ! Ο Α-ΠΠ γεννά το πρώτο Σοσιαλιστικό κράτος ή -εν πάσει περιπτώσει για τους “Θωμάδες”- το κράτος που ξεφεύγει από το παγκόσμιο άρμα των “αγορών” ,το Κράτος που ΚΑΤΑΡΓΕΙ την Αστική του Ταξη .Ο κίνδυνος επέκτασης τέτοιων Εργατικών Επαναστάσεων είναι ορατός πλέον σε μια σειρά βιομηχανικών κυρίως κρατών ,εκεί που το εργατικό δυναμικό είναι και πολυπληθές και “μαζεμένο” στις πρωτεύουσες και τις μεγάλες πόλεις . Από την άλλη η “συμπαθής” αλλα και πολυπληθής μικροαστική τάξη ψάχνει να βρει από που της ήρθε στο κεφάλι η βίαιη φτωχοποίηση ,ο οικονομικός της όλεθρος μια και η Ταξική Ανάλυση της Ιστορίας δεν ήταν και το “αθλημα” που την διέκρινε ποτέ σαν τάξη …
-
Τότε “ξεπετάγεται” ο …Μουσολινι ένας αρχικά ακραίος “σοσιαλιστής “δημοσιογράφος με πολλά προσόντα ,ιδιαίτερα στην τέχνη του λογου .Κανείς ακόμα και σήμερα Ιστορικός δεν μπορεί να εξηγήσει την “ΣΤΡΟΦΗ” που κάνει και δημιουργεί την Φασιστική Ιδεολογία !!!
Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται περί ιδεολογίας αλλά περί ΑΠΑΤΗΣ !Την μεγαλύτερη απάτη των Κεφαλαιοκρατών ενάντια στον εχθρό του …τους Εργατες . Χρησιμοποιεί “κομμουνιστική γλώσσα” ,παγιδεύοντας τους εργάτες με την ρητορική του ,την μπολιάζει με εθνικισμό (ακριβώς γιατί ο διεθνισμός –το αντίπαλο ιδεολογικά δέος των Αστων-είναι η “καρδιά” του Μαρξισμού ) και βάζει και μπόλικες “μεγάλες ιδέες” όπως Ανασύσταση της Αυτοκρατορίας της Ρώμης ,έτσι για να έχει και ….”όραμα ” η φτωχοποιημενη ήδη και ρημαγμένη απ τον πόλεμο εργατική τάξη ! Αργότερα το ίδιο μοντελάκι με παραλλαγές φοριέται και στην Γερμάνια από τον Χίτλερ .Διαβάζοντας κανείς τα προπαγανδιστικά έντυπα της εποχής όπως ο ‘Παρατηρητής ” των Ναζί ή η “Αβαντι” των φασιστών ,σίγουρα θα νομίσει πως διαβάζει ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ !!!!!!
«Να καταργηθεί το κεφάλαιο και οι βιομήχανοι !!!!! Οι εργάτες να πάρουν την θέση που τους αξίζει ….» και άλλα «κουφά» και ακρως “κομμουνιστικά ” .Ακόμα και οι Σοσιαλδημοκράτες αλλα και φιλοκομμουνιστές μεμονωμένοι  εξαπατήθηκαν αρχικά (οι πρωτοι και στην συνέχεια …).Από την μια η «ρητορικη» από την άλλη ένα «γιαλανζτι» και «μαΪμού» κυνήγι τάχαμου της Εξουσίας εναντιά τους αρχικά (μπυραρίες -φυλακίσεις κλπ)…έπεισε πολύ απελπισμένο κόσμο ότι είναι η …. «αντισυστημικη» ΛΥΣΗ ….οτι «τους Τρεμει και τους Φοβάται» το Συστημα !!!!Το “θεατράκι” στημμένο στην εντέλεια …μια που και στις δύο περιπτώσεις ΤΟΥΣ παραδίδεται η Εξουσία απο το “Δημοκρατικό” πολιτικό κατεστημενο (κάτι που έγινε ωσάν καρμπόν και εδώ με τον Μεταξά)
-
Όλα ξεκαθαρίζουν όμως όταν οργανώνονται οι “μελανοχιτωνες” και ο προδομένος ως τότε λαός κάνει το λάθος να τους γιγαντώσει ,να τους δώσει δύναμη .Ενώ στην αρχή κυνηγούν τσιγγάνους και άλλες μειονότητες στην Ιταλία ,στην συνέχεια δείχνουν τον πραγματικό σκοπό τους και πρόσωπο .
Λειτουργούν σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός σε πολλά εργοστάσια (χάριν του “έθνους”) ,λοιδορούν ,προπηλακίζουν ,συνδικαλιστές και φτάνουν στο απόγειο της δόξας τους στην μεγάλη απεργία της ΦΙΑΤ ενάντια στον Ανιελι !!! Σκοτώνουν με έφοδο , 18 από τους εργάτες που έχουν καταλάβει το εργοστάσιο , συλλαμβάνουν και εκτελούν τον Πρόεδρο του συνδικάτου Πάτα .
Είναι φανερό πλέον ΠΟΙΟΙ κρύβονται πίσω από τους “εθνικοσοσιαλισμους” και τα 2 φασιστόμουτρα που ματωκυλησαν τον κόσμο .Είναι αυτοί που ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΠΟΛΛΑ από τον πόλεμο ,αυτή η τάξη που τον τρόμο της για αυτό που φοβόταν ,τον μετέτρεψε -με μαεστρία ειν αλήθεια- σε αυτοκτονία του αντιπάλου (την εργατική τάξη) .Πλησιάζουμε τον “αντίπαλο” με ρητορική ίδια με των εχθρών μας κομμουνιστών και γλυκά γλυκά τους οδηγούμε σε ….άλλους στόχους μακριά από τις επαύλεις και τις βίλες μας .Ενάντια σε κάποια μειονότητα της κοινωνίας αρχικά ,αλλα στην συνέχεια στρέφουν τους απελπισμένους μικροαστούς ενάντια στον πραγματικό για το Κεφάλαιο εχθρό ….την εργατική ταξη .
-
Στην αρχή μάλιστα «καλυτερεύουν» προσκαιρα τα μεροκάμματα ,τα προνόμια του εργάτη,την θέση του στην παραγωγή  …   «περιορίζουν» με βαρύγδουπες δηλώσεις ή και νόμους τα κερδη των Βιομηχάνων  και μόλις το «ψαρι» τσιμπήσει και «λατρευτούν» απ το πόπολο …αλλάζει άρδην η τακτική κι αρχίζουν τα .. « Εθελοντικα» Τάγματα Αγγαρείας , η «Εθελοντική» προσφορά απλήρωτης Εργασίας ….προς χάρην του …. «θεόσταλτου» και Μοναδικά Ξεχωριστού ….Εθνους “ΜΑΣ” .Μετά όποιος διαμαρτυρηθεί –και πολύ περισσότερο ΑΠΕΡΓΗΣΕΙ- βαφτίζεται αυτομάτως απ το Καθεστώς Εχθρός της Μεγάλης «εθνικής» προσπάθειας και κυνηγιέται αλλύπητα .Απο την άλλη οι Βιομήχανοι …χαίρουν άκρας υγείας και Εξουσίας !!!!! Είναι εκπληκτικό το γιατί φκιάχτηκαν οι μεγάλες autobahn (αρχικά για να ταξιδεύουν τα «λαικα» VWτου «κοσμάκη» ,αλλά και οι Μερσέντες του κ.Κρουπ ,αλλά μετά γρήγορα αποκαλύφθηκε το πόσο γρήγορα μεταφέρονταν τα Τανκς και τα Κανόνια απ τα εργοστάσια των Κρουπ και Τισσεν στα μέτωπα ) ,αλλά ακόμα πιο εκπληκτικό είναι ΠΩΣ φκιάχτηκαν !!!! ….Με Ταγματα Αγγαρείας και «Εθελοντές» Εργάτες και απλήρωτη εργασία χαριν του …Εθνους (λέγε το : Κρουπ ,Φλικ,Τισσεν κλπ).Βέβαια  οι φασίστες αντιπαραβάλλουν προβοκατόρικα εδώ τα Κοκκινα Μεροκάματα ή το Σταχανοφικό κίνημα στην ΕΣΣΔ ….αλλά ξεχνούν να πουν οτι εκεί δεν υπήρχαν οι παραπάνω “κύριοι” να ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ απο την τζαμπα εργασία , αντιθέτως η παραγώμενη υπεραξία επέστρεφε με τον ένα ή τον άλλο τροπο στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ (υγεια-παιδεία-κατοικία-έρευνα-εργα υποδομων κλπ)…και οτι εκεί ήταν ΟΝΤΩΣ εθελοντικό (δεν πάλευαν όλοι οι συνάδελφοι του Σταχάνωφ για τις νόρμες και τα πλάνα παραγωγής )
Οι Ανιελληδες ,οι Κρουπιδες και οι λοιποί βιομήχανοι λοιπόν μάλλον  άναβαν λαμπάδα στον Μπεννυ και τον Φυρερ ,γιατί όχι μόνο δεν τους άγγιξαν τα προνόμια ,όχι μόνο μετέτρεψαν τους εργάτες και τον λαό σε ηλίθιους οικιοθελείς σκλάβους τους χάριν του “έθνους” ,αλλά τους έκαναν και τροφή για τα κανόνια τους ….εκεί που παραλίγο να είχανε πολλές “οκτωβριανές επαναστάσεις” παγκόσμια !!
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥΦΑ ΛΟΙΠΟΝ – Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΤΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ
ήταν ο Φασισμός-Ναζισμός

Ο τελειότερος “εκτροχιασμός” της ταξικής πάλης προς ακίνδυνους ατραπούς για το Κεφάλαιο
-
Όσοι βρίσκουν ομοιότητες με την ΧΑυγιτικη πρακτική …σωστά τις βρίσκουν …..
“…μην ακολουθήσετε την τυχοδιωκτική τακτική των εργατών του Ασπροπύργου .Μην διωξουμε κι άλλες βιομηχανίες απ την Ελλάδα …..”
Είναι μερικές από τις παραινέσεις μέσα από την ανακοίνωση της ΧΑ στο εργοστάσιο του Μανεση στο Βόλο ,ο οποίος Μανεσης μάλλον κι αυτός λαμπάδες θα ανάβει στα “παλικάρια” αυτά ,άσε που οι τσέπες του όσο μεγάλες κι αν είναι ….ΔΕΝ χωράνε ολόκληρα εργοστάσια μέσα !!! Μάλλον μη φύγει ο καλός ΤΟΥΣ  Μανεσης ήθελαν να πουν οι ΧΑ …γιατί οι …..βιομηχανίες να …φύγουν ,κομματάκι δύσκολο !
Το εκπληκτικό είναι ότι την ιδία εποχή περίπου κλιμάκιο της ΧΑ με τον πυτιριδιαρη επικεφαλής επισκεπτόταν τους απεργούς στον Ασπρόπυργο …..εκφράζοντας συμπαράσταση !!!!!(στάχτη στα μάτια του αφελούς πόπολου )
ΤΟ ΨΕΜΑ ΕΧΕΙ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ ….ΠΑΝΤΑ
ΚΑΙ η Ιστορία διδάσκει ..
Ο ΨΕΥΤΗΣ ,Ο ΘΕΟΜΠΑΙΧΤΗΣ ,Ο ΠΡΑΚΤΟΡΙΣΚΟΣ……δλδ  Ο ΧΑιτης …ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΧΡΟΝΟ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ

EΓΚΕΛΑΔΟΣ 

Ο ΑΡΙΒΙΣΤΑΣ ΝΤΑΛΑΚΟΓΙΩΡΓΟΣ


Ο Νταλακογιωργος προεδρος της ενωσης ναυτων ~~ προσκειμενος σε ΠΑΣΟΚΟΣΥΡΙΖΑ ~~καλει ναυτεργατες να μη συμμετεχουν στη συγκεντρωση της 1ης ΝΟΕΜΒΡΗ,ψευδολογοντας οτι δεν υπαρχει ομοφωνη αποφαση της ΠΝΟ,ξεπερνωντας καθε οριο και πετωντας λασπη στα ταξικα σωματεια οτι κακως ανακοινωνουν ομοφωνη αποφαση,δηλωνοντας δικες του πληροφοριες πως δεν υπαρχει τετοια.Η λασπη επιστρεφει στα μουτρα των συκοφαντων του ταξικου ναυτεργατικου κινηματος.Η ενεργεια του αυτη υπηρετει στην ουσια,τα εργοδοτικα συμφεροντα,που θελουν το λαο υποταγμενο,να μην αγωνιζεται,καλλιεργωντας την ηττοπαθεια,την αναμονη και την αυταπατη οτι ολα θα λυθουν απο τα πανω απο την επερχομενη αριστερη κυβερνηση του ΣΥΡΙΖΑ.Με απυθμενο θρασος κατηγορει το συνταξιοδοτικο κινημα και τους συναδελφους της ΠΕΣ ΝΑΤ που μοιραζαν προπαγανδιστικο υλικο για την πανελλαδικη συγκεντρωση της 1ης ΝΟΕΜΒΡΗ.
Ας ξεκαθαρισει στους ναυτεργατες τι θεση παιρνει για τα οξυμενα προβληματα του κλαδου,για το κλεισιμο του ΟΙΚΟΥ ΝΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΤ ??
για την καταργηση των ΣΣ,την ανασφαλιστη εργασια,τις μειωσεις των συνταξεων,τη διαλυση της ιατροφαρμακευτικης περιθαλψης.Ας ξεκαθαρισει ναυτεργατες και συνταξιουχους με ποιο τροπο θα αποκρουσουν την επιθεση κυβερνησης εργοδοτων και θα διεκδικησουν τα δικαιωματα τους,που στραγγαλιζονται με τον πιο βιαιο τροπο δημιουργωντας καθεστως συγχρονης δουλειας.Μηπως με τις υπογειες και υποπτες επαφες που αυτος ο κυριος εχει ιδιαιτερη εμπειρια και που τα μετρα παρθηκαν οδηγησαν σε μεγαλυτερες απωλειες τον κλαδο,οπως π.χ. οι συνθεσεις στα τουριστικα,αποδεικνυουν με τον καλυτερο τροπο πια συμφεροντα υπηρετει.


απο Pantelis Chorozidis

ο κεφάλαιο επιλέγει ΣΥΡΙΖΑ!

ο κεφάλαιο επιλέγει ΣΥΡΙΖΑ!




Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, σε συνδυασμό με δηλώσεις και τοποθετήσεις εκπροσώπων του κεφαλαίου αλλά και αλλαγής στάσης ορισμένων μέσων ενημέρωσης, επιβεβαιώνουν ότι μεγαλώνει συνεχώς η μερίδα του κεφαλαίου που επιλέγει ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική λύση στη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ως φρεσκάρισμα στην πολιτική διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος. 
 

Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς μάντης αλλά όλα αυτά είχαν ήδη διαφανεί από καιρό.


Στις φώτο από το ΒΗΜΑ της 26/10/2014, είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν σχετικές αναρτήσεις στο blog «Αριστερά και Πολιτική» τον Μάιο και τον Σεπτέμβρη. Επίσης η τελευταία δημοσκόπηση επιβεβαιώνει τις προβλέψεις στις ίδιες αναρτήσεις.




(1)


Κυριακή, 14 Σεπτεμβρίου 2014




«Στις επόμενες εβδομάδες θα γίνουμε μάρτυρες μιας σκληρής μάχης μεταξύ μερίδων του κεφαλαίου για το αν συμφέρουν ή όχι οι προτάσεις Τσίπρα. Θα βλέπουμε σταδιακά την κατάταξη των κεφαλαιοκρατών και των μέσων ενημέρωσης προς τη μια ή την άλλη πλευρά και στο τέλος θα έχουμε, το που θα γείρει η ζυγαριά. Τότε θα είναι έτοιμο το κλίμα για εκλογές, ανεξαρτήτως της περίπτωσης εκλογής ή μη Προέδρου».


(2)


Δευτέρα, 26 Μαΐου 2014



«Από την άλλη, μετά από κάποιες «αναγκαίες αλλαγές και εσωτερικές διευθετήσεις ομάδων και θέσεων» όπως η μονοφωνία, που θα επιβάλουν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα αρχίσουν να υποχωρούν οι αρνητικές ειδήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ και να προβάλλονται οι θετικές. Ειδήσεις όπως, τι είπε ο Λαφαζάνης ούτε που θα ακούγονται. Σε βάθος χρόνου, κάθε μήνα τα κανάλια θα αφήνουν να διαφαίνεται με μεγαλύτερη ένταση η σίγουρη επόμενη διακυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο ο χρόνος κυλάει, τόσο το ποσοστό του θα ανεβαίνει, ανάλογα βέβαια και με την εμπιστοσύνη που αποπνέει, μεταμορφωμένο όπως τον θέλουν.


Σε συνέχεια, θα επιλέξουν, αν αξίζει να έχει αυτοδυναμία ή να τον τραβάνε από τη μύτη με άλλο κόμμα ή με μεγάλο συνασπισμό με τη ΝΔ. και αναλόγως θα βάλουν το χεράκι τους για το αποτέλεσμα». 
Οι "δημοσκοπήσεις"

Μπρα ντε φερ για λογαριασμό των μονοπωλίων και μόνο

Μπρα ντε φερ για λογαριασμό των μονοπωλίων και μόνο

Την εβδομάδα που πέρασε φάνηκε ακόμα περισσότερο ότι η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί πεδίο σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Αλλά και ότι τα αστικά επιτελεία εξετάζουν όλες τις πιθανές επιλογές που θα δώσουν ώθηση στα σχέδια των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών που στηρίζουν.

Η είσοδος του τουρκικού ερευνητικού σεισμογραφικού πλοίου «Μπαρμπαρός» την περασμένη Δευτέρα στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) ήρθε να αναδείξει αυτήν ακριβώς την όξυνση των ανταγωνισμών, στο πλαίσιο της οποίας η Αγκυρα έχει πολλούς «λογαριασμούς» ανοικτούς στην ευρύτερη περιοχή (π.χ., τρόπους συμμετοχής της στο «διεθνή συνασπισμό κατά των τζιχαντιστών»). Στο ίδιο πλαίσιο, η τουρκική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει, από την προηγούμενη ακόμα βδομάδα, ότι «δεσμεύει» ως τις 30 Δεκέμβρη τμήματα της κυπριακής ΑΟΖ, προκειμένου να διεξαγάγει έρευνες, με προοπτική να εγκαταστήσει μαζί με το ψευδοκράτος εξέδρα γεωτρήσεων. Επιπλέον, νέο «λάδι» στη «φωτιά» έριξαν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου, που, αφού υποστήριξε ότι η Κύπρος ως ενιαίο κράτος «καταστράφηκε» από τους «τότε εκπροσώπους της ελληνικής δικτατορίας στο νησί», επισήμανε: «Οπως και αν αναφερθεί κανείς σήμερα στην ύπαρξη αυτού του κράτους, είτε ως φαντασιακό είτε αναφερόμενος στην υφαλοκρηπίδα ή την ΑΟΖ της Κύπρου, οι Τουρκοκύπριοι διατηρούν όσα δικαιώματα έχουν και οι Ελληνοκύπριοι».

Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» έχει και πολεμική συνοδεία
Και συνέχισε: «Πρέπει να αποδεχτούμε αυτήν τη διεθνή νομική πραγματικότητα, αυτήν την αλήθεια. Αν αυτό δε γίνει αποδεκτό και υποστηρίζουμε ότι "έχουμε το δικαίωμα ερευνών στο νότο, επειδή ο νότος είναι δικός μας, στους Τούρκους ανήκει ο βοράς", τότε πρέπει να συζητήσουμε το σενάριο των δύο κρατών».
Θέλουν «συνολική λύση»
Τις νέες τουρκικές προκλήσεις έσπευσαν να καταδικάσουν Αθήνα και Λευκωσία, με γνώμονα ασφαλώς όχι τα συμφέροντα του ελληνικού και κυπριακού λαού αλλά τα συμφέροντα των μονοπωλιακών επιδιώξεων που υποστηρίζουν οι δύο αστικές κυβερνήσεις. Η κυπριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε σειρά μέτρων (παρεμπόδιση ανοίγματος νέων «κεφαλαίων» στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, ενδεχόμενο προσφυγής στον ΟΗΕ με στόχο να επιφέρει πολιτικό και διπλωματικό «κόστος» στην Τουρκία), ενώ η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να υψώσει τους τόνους κάνοντας λόγο για κραυγαλέα παραβίαση του διεθνούς δικαίου αλλά και προσβολή της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Τα δικά τους βήματα επέλεξαν τα επιτελεία σε μια σειρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, με δεδομένο ότι οι «ισορροπίες» στην Ανατολική Μεσόγειο συνδέονται με τις επενδύσεις μιας σειράς μονοπωλίων. Το Βερολίνο είπε «αναγνωρίζουμε τα κυπριακά δικαιώματα να ερευνά και να εκμεταλλεύεται (ενν. η Κύπρος) τους φυσικούς της πόρους στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της» αλλά μαζί επέλεξε να εκφράσει λύπη «για το ότι οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του κυπριακού ζητήματος έχουν αυτήν τη στιγμή διακοπεί», συμπληρώνοντας ότι αυτές «πρέπει να συνεχιστούν το συντομότερο δυνατό» αλλά και ότι «βλέπουμε στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία επίσης έναν αποτελεσματικό τρόπο προκειμένου να υπάρξει θετική επίδραση στην εξέλιξή τους».
Στις Βρυξέλλες, η Σύνοδος Κορυφής εξέφρασε «σοβαρή ανησυχία» για την επανέναρξη των εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, ασκώντας «πιέσεις» στην Τουρκία να δείξει «αυτοσυγκράτηση» και να σεβαστεί τα εγχώρια ύδατα της Κύπρου και τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Ακόμα, υπογράμμισε ότι είναι «περισσότερο σημαντική από ποτέ η εξασφάλιση ενός θετικού κλίματος ώστε να καταστεί εφικτή η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για συνολική διευθέτηση του Κυπριακού προβλήματος». Βεβαίως, τα συμπεράσματα δεν ακυρώνουν την ιδιαίτερη στάση κάθε χώρας (για παράδειγμα, πριν λίγες μέρες Βρετανία, Φινλανδία και Σουηδία «μπλόκαραν» διάβημα της ΕΕ προς τον ΟΗΕ, με το Λονδίνο να ισχυρίζεται ότι μια τέτοια κίνηση θα προσθέσει νέες δυσκολίες στην κατάσταση) αλλά και τη συνθετότητα των ενδοϊμπεριαλιστικών συμβιβασμών.
Από τη μεριά της, η Ουάσιγκτον συνέχισε σχεδόν καθημερινά να τονίζει πως «συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε σθεναρά τη διαπραγματευτική διαδικασία για την επανένωση του νησιού σε μία διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι οι πόροι του νησιού σε πετρέλαιο και αέριο θα πρέπει να μοιραστούν ακριβοδίκαια μεταξύ αμφοτέρων των κοινοτήτων, στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης».
Ο γγ του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, «τόνισε την ανάγκη τα μέρη στην Κύπρο να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς καθυστέρηση» και «κάλεσε τις χώρες της περιοχής να συμβάλουν στη δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για παραγωγικές συνομιλίες».
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι που η ελληνική και η κυπριακή αστική τάξη εμφανίζονται να δίνουν «δυναμικό αγώνα ενάντια στην τουρκική προκλητικότητα», επιχειρώντας να αρπάξουν τη λαϊκή συστράτευση στο πλευρό των μονοπωλίων που ανταγωνίζονται το τουρκικό κεφάλαιο. Η προσπάθεια εγκλωβισμού του λαού θα δυναμώσει το επόμενο διάστημα, αν σκεφτεί κανείς μόνο και μόνο πόσο προβάλλονται ως «αντίβαρο» στην τουρκική επιθετικότητα η σύσφιξη των σχέσεων με Ισραήλ και Αίγυπτο. Ενταση των αντιλαϊκών «παζαριών» προμηνύει και η ανάμειξη άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως της Ρωσίας, που πολλοί εμφανίζουν να «επανέρχεται» μετά τη χλιαρή αντίδραση της Δύσης στις τουρκικές προκλήσεις.
Η προσπάθεια κάθε αστικής τάξης να «αξιοποιήσει» ή και να ενταχθεί ενεργά σε ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις όχι μόνο δεν προστατεύει τους λαούς αλλά και κυοφορεί νέους θανάσιμους κινδύνους γι' αυτούς, σε μια ευρύτερη περιοχή που ήδη αποτελεί πεδίο και πολεμικών συγκρούσεων. Αλλωστε, με δεδομένο ότι μια σειρά πολεμικές εστίες (Συρία - Ιράκ - Ουκρανία) είναι ανοιχτές αλλά και ότι η καπιταλιστική κρίση ανατροφοδοτεί διαρκώς τις «κόντρες» των ιμπεριαλιστών, οι λαοί πρέπει να καταδικάσουν και να αντιπαλέψουν κάθε ιμπεριαλιστικό σχέδιο και «παζάρι».
Αυξάνεται το ενδιαφέρον «επενδυτών»
Εξάλλου, τους λαούς πρέπει να υποψιάσει το αυξανόμενο ενδιαφέρον των επενδυτών για την Κύπρο, τους υδρογονάνθρακες αλλά και όχι μόνο. Εκτός από την ιταλο-κορεατική κοινοπραξία εταιρεία «ENI - KOGAS», που ήδη επιχειρεί στην κυπριακή ΑΟΖ σε συμφωνία με τη Λευκωσία, η Εταιρεία Υδρογονανθράκων της Κύπρου (ΕΥΚ) έχει επαφές με μια σειρά άλλες εταιρείες.
Την περασμένη Δευτέρα, έγινε συνάντηση με εκπροσώπους της «BG Egypt», θυγατρικής του βρετανικού Ομίλου «British Gas», που δραστηριοποιείται σε 24 χώρες όλου του κόσμου. Η πρόεδρος της ΕΥΚ, Τούλα Ονουφρίου, εξήγησε ότι οι επαφές με τη «BG Egypt» θα συνεχιστούν, ώστε να εξεταστούν πιο συγκεκριμένες τεχνικές, οικονομικές, νομικές και γεωπολιτικές πτυχές του θέματος και να καταληχθεί ένα επεξεργασμένο πλαίσιο «εναλλακτικών σεναρίων» για μια πιθανή συμφωνία πώλησης του αερίου.
Πριν λίγες μέρες, ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας, Γιώργος Λακκοτρύπης, επιβεβαίωσε επαφή και με την αμερικανική εταιρεία «Noble», ενώ το ενδιαφέρον των Αμερικανών αποτυπώνεται και στην εμφάνιση της «Χαλιμπάρτον» (μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές «παροχής υπηρεσιών και προϊόντων Ενέργειας» με παρουσία σε πάνω από 80 χώρες), όπως αναφέρθηκε σε συνέντευξη τύπου της ΕΥΚ τον περασμένο Ιούλη. Η εταιρεία έχει ήδη προσφερθεί να «διαθέσει» ειδικευμένο προσωπικό για την ακριβή διερεύνηση των «ευκαιριών» που ανοίγονται.
Ενδιαφέρον υπάρχει όμως και από αραβικά κεφάλαια. Ο διευθύνων σύμβουλος για τη Μέση Ανατολή της «PwC» (ένας από τους τέσσερις μεγαλύτερους πολυεθνικούς ομίλους «επαγγελματικών υπηρεσιών», παρέχει, π.χ., «λογιστικές» και «ελεγκτικές» υπηρεσίες), Χάνο Ασχκαρ, έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» και μεταξύ άλλων υπογράμμισε: «Ο εντοπισμός φυσικού αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου έχει προκαλέσει σημαντικό ενδιαφέρον για τον τομέα της Ενέργειας. Παρά το ότι η Κύπρος ακόμη βρίσκεται στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης του συγκεκριμένου τομέα, η στρατηγική θέση της χώρας και το γεγονός ότι είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης δημιουργούν επενδυτικές ευκαιρίες, όχι μόνο για τον τομέα της Ενέργειας και της σχετικής υποδομής αλλά και για την ανάπτυξη ενεργοβόρων βιομηχανιών από τη Μέση Ανατολή, που ενδεχομένως να αξιοποιήσουν την Κύπρο ως την ευρωπαϊκή τους βάση».
Το γεγονός ότι ο εντοπισμός σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων δημιουργεί νέα δεδομένα για τους μεγαλοεπιχειρηματίες σε μια σειρά τομείς της οικονομίας (π.χ., μεταφορά της Ενέργειας με πλοία ή αγωγούς) και όχι μόνο στην Ενέργεια, βεβαιώνει ότι η «κόντρα» θα είναι ακόμα πιο σφοδρή. Τα μονοπώλια ψάχνουν φτηνό και εύκολα προσβάσιμα καύσιμο ώστε να συνεχίσουν να ξεζουμίζουν τους εργάτες, να λεηλατούν τον πλούτο των λαών και να απλώνουν τα πλοκάμια τους σε όλο και περισσότερους κλάδους της παραγωγής κυνηγώντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος.
Η «ενεργειακή ασφάλεια» που κυνηγά (και) η ΕΕ, η διάνοιξη νέων ενεργειακών δρόμων προς την Ευρώπη αλλά και την Ανατολή αλληλεπιδρά και με τις εξελίξεις στη Λεκάνη της Μεσογείου. Στελέχη της ΕΥΚ έχουν δηλώσει ότι σημαντικές επαφές έγιναν και με μεγάλες εταιρείες της Ασίας αφού «οι αγορές της Απω Ανατολής θεωρούνται πιο κερδοφόρες». Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η καλύτερη κίνηση θα ήταν «να περιλάβουμε Ασιάτες πελάτες στα κονσόρτσιουμ».
Τέλος, τα σχέδια για κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποίησης αερίου στο Βασιλικό της Κύπρου (μεταξύ Λεμεσού και Λάρνακας) θα προσθέσουν νέα στοιχεία για τη δραστηριοποίηση και εφοπλιστικών εταιρειών. Οι Ελληνες «καραβοκύρηδες», που τα τελευταία χρόνια έχουν αυξήσει τις επενδύσεις τους σε πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), φαίνεται να μελετούν καλά το νέο «ενεργειακό χάρτη» που διαμορφώνεται στην περιοχή...

Την εβδομάδα που πέρασε φάνηκε ακόμα περισσότερο ότι η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί πεδίο σφοδρών ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Αλλά και ότι τα αστικά επιτελεία εξετάζουν όλες τις πιθανές επιλογές που θα δώσουν ώθηση στα σχέδια των μονοπωλίων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών που στηρίζουν.

Η είσοδος του τουρκικού ερευνητικού σεισμογραφικού πλοίου «Μπαρμπαρός» την περασμένη Δευτέρα στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) ήρθε να αναδείξει αυτήν ακριβώς την όξυνση των ανταγωνισμών, στο πλαίσιο της οποίας η Αγκυρα έχει πολλούς «λογαριασμούς» ανοικτούς στην ευρύτερη περιοχή (π.χ., τρόπους συμμετοχής της στο «διεθνή συνασπισμό κατά των τζιχαντιστών»). Στο ίδιο πλαίσιο, η τουρκική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει, από την προηγούμενη ακόμα βδομάδα, ότι «δεσμεύει» ως τις 30 Δεκέμβρη τμήματα της κυπριακής ΑΟΖ, προκειμένου να διεξαγάγει έρευνες, με προοπτική να εγκαταστήσει μαζί με το ψευδοκράτος εξέδρα γεωτρήσεων. Επιπλέον, νέο «λάδι» στη «φωτιά» έριξαν οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου, που, αφού υποστήριξε ότι η Κύπρος ως ενιαίο κράτος «καταστράφηκε» από τους «τότε εκπροσώπους της ελληνικής δικτατορίας στο νησί», επισήμανε: «Οπως και αν αναφερθεί κανείς σήμερα στην ύπαρξη αυτού του κράτους, είτε ως φαντασιακό είτε αναφερόμενος στην υφαλοκρηπίδα ή την ΑΟΖ της Κύπρου, οι Τουρκοκύπριοι διατηρούν όσα δικαιώματα έχουν και οι Ελληνοκύπριοι».

Το τουρκικό ερευνητικό σκάφος «Μπαρμπαρός» έχει και πολεμική συνοδεία
Και συνέχισε: «Πρέπει να αποδεχτούμε αυτήν τη διεθνή νομική πραγματικότητα, αυτήν την αλήθεια. Αν αυτό δε γίνει αποδεκτό και υποστηρίζουμε ότι "έχουμε το δικαίωμα ερευνών στο νότο, επειδή ο νότος είναι δικός μας, στους Τούρκους ανήκει ο βοράς", τότε πρέπει να συζητήσουμε το σενάριο των δύο κρατών».
Θέλουν «συνολική λύση»
Τις νέες τουρκικές προκλήσεις έσπευσαν να καταδικάσουν Αθήνα και Λευκωσία, με γνώμονα ασφαλώς όχι τα συμφέροντα του ελληνικού και κυπριακού λαού αλλά τα συμφέροντα των μονοπωλιακών επιδιώξεων που υποστηρίζουν οι δύο αστικές κυβερνήσεις. Η κυπριακή κυβέρνηση ανακοίνωσε σειρά μέτρων (παρεμπόδιση ανοίγματος νέων «κεφαλαίων» στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, ενδεχόμενο προσφυγής στον ΟΗΕ με στόχο να επιφέρει πολιτικό και διπλωματικό «κόστος» στην Τουρκία), ενώ η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να υψώσει τους τόνους κάνοντας λόγο για κραυγαλέα παραβίαση του διεθνούς δικαίου αλλά και προσβολή της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Τα δικά τους βήματα επέλεξαν τα επιτελεία σε μια σειρά ιμπεριαλιστικά κέντρα, με δεδομένο ότι οι «ισορροπίες» στην Ανατολική Μεσόγειο συνδέονται με τις επενδύσεις μιας σειράς μονοπωλίων. Το Βερολίνο είπε «αναγνωρίζουμε τα κυπριακά δικαιώματα να ερευνά και να εκμεταλλεύεται (ενν. η Κύπρος) τους φυσικούς της πόρους στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της» αλλά μαζί επέλεξε να εκφράσει λύπη «για το ότι οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του κυπριακού ζητήματος έχουν αυτήν τη στιγμή διακοπεί», συμπληρώνοντας ότι αυτές «πρέπει να συνεχιστούν το συντομότερο δυνατό» αλλά και ότι «βλέπουμε στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία επίσης έναν αποτελεσματικό τρόπο προκειμένου να υπάρξει θετική επίδραση στην εξέλιξή τους».
Στις Βρυξέλλες, η Σύνοδος Κορυφής εξέφρασε «σοβαρή ανησυχία» για την επανέναρξη των εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, ασκώντας «πιέσεις» στην Τουρκία να δείξει «αυτοσυγκράτηση» και να σεβαστεί τα εγχώρια ύδατα της Κύπρου και τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Ακόμα, υπογράμμισε ότι είναι «περισσότερο σημαντική από ποτέ η εξασφάλιση ενός θετικού κλίματος ώστε να καταστεί εφικτή η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για συνολική διευθέτηση του Κυπριακού προβλήματος». Βεβαίως, τα συμπεράσματα δεν ακυρώνουν την ιδιαίτερη στάση κάθε χώρας (για παράδειγμα, πριν λίγες μέρες Βρετανία, Φινλανδία και Σουηδία «μπλόκαραν» διάβημα της ΕΕ προς τον ΟΗΕ, με το Λονδίνο να ισχυρίζεται ότι μια τέτοια κίνηση θα προσθέσει νέες δυσκολίες στην κατάσταση) αλλά και τη συνθετότητα των ενδοϊμπεριαλιστικών συμβιβασμών.
Από τη μεριά της, η Ουάσιγκτον συνέχισε σχεδόν καθημερινά να τονίζει πως «συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε σθεναρά τη διαπραγματευτική διαδικασία για την επανένωση του νησιού σε μία διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι οι πόροι του νησιού σε πετρέλαιο και αέριο θα πρέπει να μοιραστούν ακριβοδίκαια μεταξύ αμφοτέρων των κοινοτήτων, στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης».
Ο γγ του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, «τόνισε την ανάγκη τα μέρη στην Κύπρο να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς καθυστέρηση» και «κάλεσε τις χώρες της περιοχής να συμβάλουν στη δημιουργία ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος για παραγωγικές συνομιλίες».
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι που η ελληνική και η κυπριακή αστική τάξη εμφανίζονται να δίνουν «δυναμικό αγώνα ενάντια στην τουρκική προκλητικότητα», επιχειρώντας να αρπάξουν τη λαϊκή συστράτευση στο πλευρό των μονοπωλίων που ανταγωνίζονται το τουρκικό κεφάλαιο. Η προσπάθεια εγκλωβισμού του λαού θα δυναμώσει το επόμενο διάστημα, αν σκεφτεί κανείς μόνο και μόνο πόσο προβάλλονται ως «αντίβαρο» στην τουρκική επιθετικότητα η σύσφιξη των σχέσεων με Ισραήλ και Αίγυπτο. Ενταση των αντιλαϊκών «παζαριών» προμηνύει και η ανάμειξη άλλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, όπως της Ρωσίας, που πολλοί εμφανίζουν να «επανέρχεται» μετά τη χλιαρή αντίδραση της Δύσης στις τουρκικές προκλήσεις.
Η προσπάθεια κάθε αστικής τάξης να «αξιοποιήσει» ή και να ενταχθεί ενεργά σε ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις όχι μόνο δεν προστατεύει τους λαούς αλλά και κυοφορεί νέους θανάσιμους κινδύνους γι' αυτούς, σε μια ευρύτερη περιοχή που ήδη αποτελεί πεδίο και πολεμικών συγκρούσεων. Αλλωστε, με δεδομένο ότι μια σειρά πολεμικές εστίες (Συρία - Ιράκ - Ουκρανία) είναι ανοιχτές αλλά και ότι η καπιταλιστική κρίση ανατροφοδοτεί διαρκώς τις «κόντρες» των ιμπεριαλιστών, οι λαοί πρέπει να καταδικάσουν και να αντιπαλέψουν κάθε ιμπεριαλιστικό σχέδιο και «παζάρι».
Αυξάνεται το ενδιαφέρον «επενδυτών»
Εξάλλου, τους λαούς πρέπει να υποψιάσει το αυξανόμενο ενδιαφέρον των επενδυτών για την Κύπρο, τους υδρογονάνθρακες αλλά και όχι μόνο. Εκτός από την ιταλο-κορεατική κοινοπραξία εταιρεία «ENI - KOGAS», που ήδη επιχειρεί στην κυπριακή ΑΟΖ σε συμφωνία με τη Λευκωσία, η Εταιρεία Υδρογονανθράκων της Κύπρου (ΕΥΚ) έχει επαφές με μια σειρά άλλες εταιρείες.
Την περασμένη Δευτέρα, έγινε συνάντηση με εκπροσώπους της «BG Egypt», θυγατρικής του βρετανικού Ομίλου «British Gas», που δραστηριοποιείται σε 24 χώρες όλου του κόσμου. Η πρόεδρος της ΕΥΚ, Τούλα Ονουφρίου, εξήγησε ότι οι επαφές με τη «BG Egypt» θα συνεχιστούν, ώστε να εξεταστούν πιο συγκεκριμένες τεχνικές, οικονομικές, νομικές και γεωπολιτικές πτυχές του θέματος και να καταληχθεί ένα επεξεργασμένο πλαίσιο «εναλλακτικών σεναρίων» για μια πιθανή συμφωνία πώλησης του αερίου.
Πριν λίγες μέρες, ο Κύπριος υπουργός Ενέργειας, Γιώργος Λακκοτρύπης, επιβεβαίωσε επαφή και με την αμερικανική εταιρεία «Noble», ενώ το ενδιαφέρον των Αμερικανών αποτυπώνεται και στην εμφάνιση της «Χαλιμπάρτον» (μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές «παροχής υπηρεσιών και προϊόντων Ενέργειας» με παρουσία σε πάνω από 80 χώρες), όπως αναφέρθηκε σε συνέντευξη τύπου της ΕΥΚ τον περασμένο Ιούλη. Η εταιρεία έχει ήδη προσφερθεί να «διαθέσει» ειδικευμένο προσωπικό για την ακριβή διερεύνηση των «ευκαιριών» που ανοίγονται.
Ενδιαφέρον υπάρχει όμως και από αραβικά κεφάλαια. Ο διευθύνων σύμβουλος για τη Μέση Ανατολή της «PwC» (ένας από τους τέσσερις μεγαλύτερους πολυεθνικούς ομίλους «επαγγελματικών υπηρεσιών», παρέχει, π.χ., «λογιστικές» και «ελεγκτικές» υπηρεσίες), Χάνο Ασχκαρ, έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» και μεταξύ άλλων υπογράμμισε: «Ο εντοπισμός φυσικού αερίου στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου έχει προκαλέσει σημαντικό ενδιαφέρον για τον τομέα της Ενέργειας. Παρά το ότι η Κύπρος ακόμη βρίσκεται στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης του συγκεκριμένου τομέα, η στρατηγική θέση της χώρας και το γεγονός ότι είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης δημιουργούν επενδυτικές ευκαιρίες, όχι μόνο για τον τομέα της Ενέργειας και της σχετικής υποδομής αλλά και για την ανάπτυξη ενεργοβόρων βιομηχανιών από τη Μέση Ανατολή, που ενδεχομένως να αξιοποιήσουν την Κύπρο ως την ευρωπαϊκή τους βάση».
Το γεγονός ότι ο εντοπισμός σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων δημιουργεί νέα δεδομένα για τους μεγαλοεπιχειρηματίες σε μια σειρά τομείς της οικονομίας (π.χ., μεταφορά της Ενέργειας με πλοία ή αγωγούς) και όχι μόνο στην Ενέργεια, βεβαιώνει ότι η «κόντρα» θα είναι ακόμα πιο σφοδρή. Τα μονοπώλια ψάχνουν φτηνό και εύκολα προσβάσιμα καύσιμο ώστε να συνεχίσουν να ξεζουμίζουν τους εργάτες, να λεηλατούν τον πλούτο των λαών και να απλώνουν τα πλοκάμια τους σε όλο και περισσότερους κλάδους της παραγωγής κυνηγώντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κέρδος.
Η «ενεργειακή ασφάλεια» που κυνηγά (και) η ΕΕ, η διάνοιξη νέων ενεργειακών δρόμων προς την Ευρώπη αλλά και την Ανατολή αλληλεπιδρά και με τις εξελίξεις στη Λεκάνη της Μεσογείου. Στελέχη της ΕΥΚ έχουν δηλώσει ότι σημαντικές επαφές έγιναν και με μεγάλες εταιρείες της Ασίας αφού «οι αγορές της Απω Ανατολής θεωρούνται πιο κερδοφόρες». Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η καλύτερη κίνηση θα ήταν «να περιλάβουμε Ασιάτες πελάτες στα κονσόρτσιουμ».
Τέλος, τα σχέδια για κατασκευή τερματικού σταθμού υγροποίησης αερίου στο Βασιλικό της Κύπρου (μεταξύ Λεμεσού και Λάρνακας) θα προσθέσουν νέα στοιχεία για τη δραστηριοποίηση και εφοπλιστικών εταιρειών. Οι Ελληνες «καραβοκύρηδες», που τα τελευταία χρόνια έχουν αυξήσει τις επενδύσεις τους σε πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), φαίνεται να μελετούν καλά το νέο «ενεργειακό χάρτη» που διαμορφώνεται στην περιοχή...

Δρούμε σε σύνθετες συνθήκες, οι απαιτήσεις μεγαλώνουν

Δρούμε σε σύνθετες συνθήκες, οι απαιτήσεις μεγαλώνουν



Βαδίζουμε προς το 11ο Συνέδριο της Οργάνωσής μας με αισιοδοξία. Νοιώθουμε σιγουριά γιατί πατάμε σε στέρεα βήματα. Δεν υποτιμούμε βέβαια τις δυσκολίες. Η αισιοδοξία μας είναι επαναστατική και πηγάζει από τη στέρεα πεποίθησή μας, τη γνώση, ότι το μέλλον μας, το μέλλον της ανθρωπότητας, είναι ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός. Πηγάζει, επίσης, από τη δική μας δουλειά και δράση, από την πείρα του Κόμματός μας, από τις δύσκολες μάχες που δίνουμε και το πείσμα που έχουμε για να μπορούμε να ανταποκρινόμαστε.

Είμαστε αισιόδοξοι αλλά αυτό δε σημαίνει ότι επαναπαυόμαστε. Γιατί κρινόμαστε καθημερινά από τη δουλειά μας, από το πώς καταφέρνουμε να χτίζουμε μια γερή επαναστατική οργάνωση. Με χαρακτηριστικά «παντός καιρού», που να στέκεται επάξια ως νεολαία του ΚΚΕ. Ωστε να προετοιμάζεται, να δυναμώνει, αποκτώντας μεγαλύτερη ικανότητα να τραβάει τους νέους των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων στην πάλη για την ανατροπή της βαρβαρότητας του καπιταλισμού, για το σοσιαλισμό.
Στάχτη θα γίνεις κόσμε γερασμένε / σου 'ναι γραφτός ο δρόμος της συντριβής
Σήμερα υπάρχουν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που μπορούν να εξασφαλίσουν για το λαό και τη νεολαία μια ανώτερη ζωή, ασύγκριτα καλύτερη από αυτήν που ζούμε σήμερα. Οι δυνατότητες της ανθρώπινης εργασίας και παραγωγής, τα επιτεύγματα της επιστήμης, οι τεχνολογικές καινοτομίες και εξελίξεις είναι τεράστιες αλλά ενσωματώνονται αντιδραστικά στην καπιταλιστική παραγωγή, υποτάσσονται στην κερδοφορία του κεφαλαίου. Από παράγοντες που θα μπορούσαν να ανεβάσουν το επίπεδο ζωής, να ικανοποιήσουν τις ανάγκες της νεολαίας, να μειώσουν το χρόνο εργασίας εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα δουλειά σε όλους, γυρνάνε «μπούμερανγκ» σε παράγοντες που αξιοποιεί η αστική τάξη για την ένταση της εκμετάλλευσης. Ταυτόχρονα, η επίδραση της αντεπανάστασης, της υποχώρησης του εργατικού κινήματος είναι μακροχρόνια. Πολύ περισσότερο που οι νέοι, οι οποίοι ηλικιακά μπορούν να ενταχθούν στην ΚΝΕ σήμερα, είναι γεννημένοι μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές και προέρχονται από οικογένειες που συνήθως ασκούν αρνητική επιρροή, γιατί βρίσκονται κάτω από την επίδραση του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού ή έχουν γενικότερη εχθρική στάση απέναντι στην κομμουνιστική ιδεολογία και τη σοσιαλιστική προοπτική.
Σε αυτό το έδαφος ο αντίπαλος, οι αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, έχουν προσαρμόσει και οξύνουν την επίθεση. Μας λένε με διάφορους τρόπους ότι αυτά «δε γίνονται», είτε λέγοντας ότι ο σοσιαλισμός οικοδομήθηκε και απέτυχε είτε λέγοντας ότι είναι στόχος ενός απώτερου μέλλοντος, της «δευτέρας παρουσίας». Και με τη μία και με την άλλη γραμμή, αυτό που λένε είναι ότι οι νέοι άνθρωποι, που έχουν να ζήσουν όλη τη ζωή μπροστά τους, πρέπει τελικά να συμβιβαστούν στα σημερινά δεδομένα, στα ψίχουλα που τους πετάνε.
Αυτό μεγαλώνει τη δική μας ευθύνη, ώστε ο σοσιαλισμός, η δυνατότητα δηλαδή να ζήσουμε καλύτερα, να μην είναι ούτε μια γενική διακήρυξη, ούτε απλά να εμφανίζεται ως «αξίωμα», κάτι μακρινό για τους νέους των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός, ως ιδανικό και ως αναγκαιότητα της σημερινής πάλης, μπορεί να κατακτιέται από τους νέους και τις νέες μέσα από τη γνώση, ως δυνατότητα της εποχής μας, μέσα από την πείρα, τη συμμετοχή τους στον αγώνα, ως σημερινή απαίτηση της κοινωνικής προόδου.
Γι' αυτό πρέπει να αξιοποιήσουμε τα πλεονεκτήματα που έχουμε: Την επαναστατική μας πολιτική, το Πρόγραμμα του Κόμματός μας, που ενσωματώνει και τα συμπεράσματα από την ιστορική πείρα του Κόμματος και του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, από τις αιτίες νίκης της αντεπανάστασης. Καθώς επίσης και τις δυνατότητες που γεννάει η ίδια η εξέλιξη του καπιταλισμού, η συνεχιζόμενη σήψη του. Γιατί η καπιταλιστική κρίση και τα συντρίμμια της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που μαίνεται σε διάφορα σημεία του πλανήτη δίνουν μεγαλύτερες ευκαιρίες και δυνατότητες να προβληθεί η στρατηγική μας, να ανοιχτούν πλατιά ζητήματα για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης στον αντίποδα του καπιταλιστικού, να αναδειχθεί η επικαιρότητα και αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.
Εχουμε νέα όπλα, όμως, δεν τα έχουμε αξιοποιήσει ακόμη όσο μπορούμε
Δεν είναι μικρά τα βήματα που έχουμε κατακτήσει, ούτε κατακτήθηκαν χωρίς κόπο, αυτόματα. Στους παράγοντες ισχυροποίησης της Οργάνωσης που είχαμε θέσει στο 10ο Συνέδριό μας, είχαμε σε δεσπόζουσα θέση συνολικά την άνοδο της ιδεολογικής δουλειάς, την αφομοίωση της αντίληψής μας για το σοσιαλισμό, τη γνώση της Ιστορίας μας. Καταβάλαμε συστηματικές προσπάθειες, με σχέδιο και επιμονή, συγκρουστήκαμε με λαθεμένες αντιλήψεις και είχαμε αποτελέσματα.
Δεν μπορούμε, όμως, να αρκεστούμε στα βήματα που μετρήσαμε, για παράδειγμα, στην οργανωμένη συζήτηση που έγινε πάνω στα ντοκουμέντα του Κόμματος, στη βελτίωση των συστημάτων εσωοργανωτικής μόρφωσης, στο γεγονός ότι υλοποιήσαμε ορισμένα προγράμματα μαθημάτων ενιαία σε όλες τις ΟΒ κ.ά. Αυτά είναι η βάση, είναι οπωσδήποτε εκεί που θα πατήσουμε αλλά δεν μπορεί να μείνουμε εκεί.
Χρειάζεται να ανέβει αισθητά η ιδεολογικοπολιτική στάθμη της οργάνωσης. Είναι κρίσιμος παράγοντας συνολικά για την κομμουνιστική διαπαιδαγώγηση στις γραμμές της ΚΝΕ, για τη φυσιογνωμία της Οργάνωσης και την κατάκτηση των χαρακτηριστικών που επιδιώκουμε ως νεολαία του ΚΚΕ. Για τη βελτίωση της εσωτερικής λειτουργίας και ζωής της Οργάνωσης, το ανέβασμα της ικανότητάς μας να διεξάγουμε εύστοχα και μαχητικά τη διαπάλη σε όλους τους χώρους της νεολαίας και με όλα τα αστικά και μικροαστικά ρεύματα, για τη δημιουργία προϋποθέσεων να δρούμε με όρους μορφωτικής - ιδεολογικής - πολιτιστικής αντεπίθεσης.
Μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα η ποιοτική αναβάθμιση του περιεχομένου, της συζήτησης, πρώτα απ' όλα, της ΟΒ και όλων των οργάνων. Αυτό να εκφράζεται συνολικά στη ζωή της ΟΒ, την πολύπλευρη δράση της για την παρέμβαση στους νέους και τις νέες του χώρου ευθύνης της. Να εκφράζεται, επίσης, με τη στάση του νέου αγωνιστή απέναντι στη γνώση και τη μόρφωση. Ενώ δηλαδή το σύστημα μας θέλει αμόρφωτους, με ορισμένες σκόρπιες γνώσεις και δεξιότητες, εμείς πρέπει να επιδιώκουμε την ουσιαστική μόρφωση, που είναι πολύπλευρη, ακονίζει την κριτική σκέψη αλλά και την ταξική συνειδητοποίηση. Ανεξάρτητα από το επίπεδο της αστικής εκπαίδευσης, των σπουδών, της ειδίκευσης, ο νέος αγωνιστής πρέπει να είναι φιλομαθής, να «ψάχνεται», να έχει ανησυχία για να γίνεται όσο καλύτερος μπορεί στον αγώνα. Να ανέβει έτσι η σχέση με το μαρξιστικό βιβλίο, την προοδευτική λογοτεχνία, η καθημερινή σχέση με τον κομματικό Τύπο, την ΚΟΜΕΠ. Να εκφράζεται δηλαδή στην πράξη. Να λειτουργεί ως υποδομή στα συστήματα εσωκομματικής μόρφωσης, να αλληλοσυμπληρώνεται η οργανωμένη δουλειά που κάνουμε και οι στόχοι που βάζουμε για ένα ολόκληρο πλέγμα προγράμματος μαθημάτων σε όλη την κλίμακα της Οργάνωσης, με την προσωπική προσπάθεια του καθενός, την ατομική προσπάθεια, πρώτα των στελεχών, για μετάδοση της μαρξιστικής μόρφωσης.
Εχει μεγάλες απαιτήσεις η επεξεργασία για να απαντάμε εύστοχα στην ιδεολογικοπολιτική πίεση, στις αντιλήψεις που καλλιεργεί αντικειμενικά η κυριαρχία της αστικής ιδεολογίας. Με γνώση και μελέτη κάθε χώρου να αντιπαλεύουμε την παρέμβαση των άλλων κομμάτων, των μηχανισμών του κράτους, της εργοδοσίας, το ρεφορμισμό και οπορτουνισμό. Πιο ολοκληρωμένα χρειάζεται να σχεδιάσουμε την αντιπαράθεση με το περιεχόμενο της αστικής εκπαίδευσης, σε όλες τις βαθμίδες που δρουν τα μέλη της ΚΝΕ, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια και ΤΕΙ, στις τεχνικές σχολές. Γνωρίζουμε ότι στους χώρους εκπαίδευσης η ιδεολογικοπολιτική διαπάλη είναι πιο απαιτητική, η επίδραση της αστικής ιδεολογίας είναι συστηματική και επεξεργασμένη, βρίσκουν χώρο να ανθίσουν όλες οι εκφάνσεις του οπορτουνισμού. Η μαχητική απάντηση στις αντιεπιστημονικές θεωρίες που διδάσκονται, στη διαστρέβλωση της Ιστορίας πρέπει να συνδεθεί με τη δουλειά ώστε να κατανοούν τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, ιδιαίτερα όσοι βρίσκονται στον αγώνα, ότι τις όποιες γνώσεις παίρνουν πρέπει να τις θέσουν στην υπηρεσία των κοινωνικών και λαϊκών αναγκών. Επιδιώκουμε δηλαδή να δρούμε με όρους ιδεολογικής αντεπίθεσης, ώστε να δυναμώνει ένα συνολικό ρεύμα αντιπαράθεσης με την κυρίαρχη ιδεολογία και τον οπορτουνισμό, που να καλλιεργεί κριτήρια, αξίες και ιδανικά, την πρωτοπόρα στάση στον αγώνα, τη συλλογικότητα. Να εμπνέει. Να οξύνεται έτσι και η διαπάλη μέσα στο κίνημα, στο περιεχόμενο της πάλης.
Η ιδεολογικοπολιτική στάθμη της οργάνωσης κρίνεται καθημερινά. Στην επαφή μας με τη νεολαία, ώστε να διαμορφώνονται σωστά κριτήρια και αντανακλαστικά απέναντι σε κάθε πιθανή εξέλιξη, με στόχο την ενίσχυση της ταξικής πάλης. Για να διαμορφώνουμε το έδαφος ώστε να καρπίσει η αντικαπιταλιστική πάλη για το σοσιαλισμό, να δημιουργούμε εμπόδια στις προσπάθειες ενσωμάτωσης νεανικών αγώνων και ξεσπασμάτων από το αστικό πολιτικό σύστημα. Με στόχο να μεγαλώνει ο κύκλος νέων γύρω μας που παλεύουν μαζί μας, που νοιώθουν κοντά στο ΚΚΕ και την πολιτική του πρόταση. Να συγκροτείται μια ευρύτερη πρωτοπορία νεανικών δυνάμεων, νέων αγωνιστών που μπορεί να ωριμάζει την επιλογή τους να οργανωθούν στην ΚΝΕ. Γιατί για να επιλέξει κάποιος σήμερα το δρόμο της οργανωμένης πάλης, της κομμουνιστικής στράτευσης και, πολύ περισσότερο, για να κρατήσει σταθερή αγωνιστική πορεία, δεν αρκεί ένα ξέσπασμα του αγώνα. Η συμμετοχή του στην πάλη χρειάζεται να γονιμοποιείται από την επαναστατική πολιτική, ώστε να αποκτάει σταθερό υπόβαθρο και πυξίδα, αντοχή, συνέχεια, επίγνωση των δυσκολιών και της απόφασης, περηφάνια και ανυποχώρητη στάση. Για να αντέξει σε μακρόχρονο και δύσκολο αγώνα.
Σφυρηλατούμε γερή επαναστατική Οργάνωση - την οργάνωση νεολαίας του ΚΚΕ
Μόνο έτσι μπορούν να αποκτούνται, να γίνονται σταθερά σε βάθος χρόνου, να εμπεδώνονται τα επαναστατικά χαρακτηριστικά μας. Για να μπορεί να ανταποκρίνεται η ΚΝΕ στο βασικό καθήκον της διαπαιδαγώγησης των μελών της, της οικοδόμησης επαναστατικής συνείδησης και προσωπικότητας, της προετοιμασίας των μελών της να αποτελέσουν το πρωτοπόρο δυναμικό που θα τροφοδοτεί το Κόμμα μας, το ΚΚΕ.
Μας απασχολεί συχνά το ζήτημα της λεγόμενης αφομοίωσης στην Οργάνωση. Οταν μιλάμε για την αφομοίωση μιλάμε πρώτα από όλα για τη στοιχειώδη αφομοίωση της κομμουνιστικής ιδεολογίας, την αφομοίωση από τα μέλη της ΚΝΕ του Προγράμματος του Κόμματος, των ντοκουμέντων και επεξεργασιών του, των συμπερασμάτων από την Ιστορία του αλλά και των σύγχρονων συμπερασμάτων από την εξέλιξη της ταξικής πάλης. Αρα μας απασχολεί εάν μόνιμα και σταθερά η καθοδηγητική δουλειά, η λειτουργία και η δράση μας διαμορφώνουν αυτές τις προϋποθέσεις.
Αυτές οι πλευρές θέλουμε σε μεγάλο βαθμό να περάσουν και απ' όλη τη δράση που θα αναπτύξουμε μπροστά στον εορτασμό των 100 χρόνων ζωής και δράσης του ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ. Για να γνωρίσουμε την Ιστορία του Κόμματος και τα συμπεράσματα που βγάζουμε, να εμπνευστούμε από την ηρωική του πορεία, να συνδέσουμε αυτά τα διδάγματα με τα σημερινά καθήκοντα της ταξικής πάλης. Να τιμήσουμε στην πράξη τον εορτασμό, σε συλλογικό και ατομικό ο καθένας επίπεδο. Είμαστε πεισμένοι ότι ο αιώνας που τώρα ξεκίνησε, ο 21ος, θα είναι αιώνας νέων κοινωνικών εξεγέρσεων και σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Δεν μπορούμε να ξέρουμε σίγουρα πότε θα εκδηλωθούν, ξέρουμε όμως στα σίγουρα ότι από σήμερα πρέπει να προετοιμαζόμαστε ολόπλευρα, ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά. Γι' αυτό είμαστε απαιτητικοί από τους εαυτούς μας.

Του
Κώστα ΜΠΟΡΜΠΟΤΗ*
*Ο Κώστας Μπορμπότης είναι μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ Το παράδειγμα του κατώτατου μισθού

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΕΛΑΧΙΣΤΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ
Το παράδειγμα του κατώτατου μισθού



Ρεαλιστικός δρόμος για την εργατική τάξη είναι ο δρόμος της μαχητικής οργάνωσης, της αντεπίθεσης για την ικανοποίηση των αναγκών της
Το τελευταίο διάστημα οι λέξεις «ελάχιστο» και «κατώτατο» δεσπόζουν στον πολιτικό λόγο των δύο βασικών πόλων του αστικού πολιτικού συστήματος, της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. Ελάχιστο εισόδημα εγγυάται ο Σαμαράς, αυξημένο κατώτατο μισθό εγγυάται ο Τσίπρας.

Ο πολύχρωμος θίασος των υπηρετών της αστικής τάξης αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει το λαό ώστε να μειώνει συνεχώς τις απαιτήσεις του, να θεωρεί εξωπραγματική κάθε διεκδίκηση της ανάκτησης των μεγάλων απωλειών που είχε την περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, να καθηλώνει τις προσδοκίες του μόνο στα ζητήματα στοιχειώδους επιβίωσης και στον περιορισμό της ακραίας φτώχειας.
Αυτή η στοχευμένη αστική «εκπαίδευση» βοηθά να εδραιωθεί η λογική της ταξικής συνεργασίας, της στοίχισης του εργατικού κινήματος πίσω απ' το λάβαρο της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Καλλιεργεί την αυταπάτη μιας καπιταλιστικής ανάπτυξης για όλους, όπου θα δοθούν περισσότερα ψίχουλα στο λαό από τα αυξανόμενα κέρδη των μεγάλων ομίλων.
Η χρονική στιγμή που η αστική πολιτική στην Ελλάδα εστιάζει στο ελάχιστο, στο κατώτατο δεν είναι τυχαία. Βρισκόμαστε σε φάση ύφεσης της κρίσης, σχετικής σταθεροποίησης μετά τη βαθιά καπιταλιστική κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, όπου διαφαίνονται κάποια σημάδια μετάβασης της ελληνικής οικονομίας προς την αναιμική ανάκαμψη.
Φυσικά υπάρχουν σημαντικοί παράγοντες που μπορούν να καθυστερήσουν και να ανακόψουν προσωρινά αυτήν την πορεία (π.χ., η νέα ύφεση στην Ευρωζώνη, η πορεία της διεθνούς καπιταλιστικής οικονομίας, η όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα). Ομως, η άρχουσα τάξη παίρνει έγκαιρα τα μέτρα της για το προσεκτικό ψαλίδισμα των προσδοκιών και των απαιτήσεων της εργατικής τάξης, με τρόπο που δε θα κλονίζει τις λαϊκές αυταπάτες.
Φανεροί και κρυφοί στόχοι της ελάχιστης εγγυημένης εξαθλίωσης
Ακόμα κι αν προχωρήσει απρόσκοπτα η μετάβαση προς μια αναιμική ανάκαμψη της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, η αντιλαϊκή επίθεση θα συνεχιστεί.
Οι θυσίες της εργατικής τάξης στο βωμό της ανταγωνιστικότητας δεν πρόκειται να σταματήσουν. Ο προσανατολισμός της αστικής πολιτικής για αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, για φτηνότερη εργατική δύναμη, ώστε να συγκρατηθεί η τάση πτώσης του ποσοστού κέρδους των μονοπωλίων, είναι φυσικά σταθερός. Δεν πρόκειται για ελληνική πρωτοτυπία. Αφορά τις στρατηγικές κατευθύνσεις που εφαρμόζονται σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, όπως η στρατηγική «Ευρώπη 2020».
Οποιος αμφιβάλλει μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ότι η σημερινή δυναμική ανάπτυξης του τουρισμού στην Ελλάδα δε συνοδεύτηκε από ανάκτηση των μεγάλων απωλειών των εργαζόμενων του κλάδου. Οι μειωμένοι μισθοί και η επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων παραμένουν.
Γενικότερα, η σημαντική βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας την τελευταία τριετία στηρίχτηκε ακριβώς στην κατεδάφιση των πραγματικών μισθών, των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Σε διεθνές επίπεδο, η ανάκαμψη της οικονομίας των ΗΠΑ την περίοδο 2010 - 2013 δεν ωφέλησε την εργατική τάξη. Σύμφωνα με στοιχεία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας (FED), το μέσο εισόδημα των λαϊκών νοικοκυριών υποχώρησε κατά 5%, ενώ αυξήθηκε κατά 2% για τα πλουσιότερα νοικοκυριά (το ανώτερο 10% του συνόλου).
Γι' αυτό και η αστική πολιτική θέλει να επικεντρωθεί η πολιτική αναζήτηση και οι όποιες λαϊκές προσδοκίες μόνο στο ζήτημα του περιορισμού της ακραίας φτώχειας, της συγκράτησης της απόλυτης εξαθλίωσης.
Ετσι θα μπορέσει να αξιοποιήσει, με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για το κεφάλαιο, τη μεγαλύτερη διαχειριστική ευελιξία της σε μια επόμενη περίοδο αναιμικής ανάκαμψης. Θα συνεχίσει να καλλιεργεί αυταπάτες ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη θα οδηγήσει τελικά στη συνολική λαϊκή ευημερία, με αφετηρία την άμεση βελτίωση των πιο αδικημένων κοινωνικών ομάδων της απόλυτης εξαθλίωσης.
Ταυτόχρονα, θα αξιοποιεί τα ίδια της τα θύματα ακραίας φτώχειας, για να συνεχίσει την επίθεση στον κύριο όγκο των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων.
Ετσι, στο όνομα της αντιμετώπισης της υψηλής ανεργίας, προχωρά η αστική επίθεση στους μισθούς και στις εργασιακές σχέσεις.
Στο όνομα της στήριξης των ανασφάλιστων και της πρόσφατης απώλειας της ασφαλιστικής ικανότητας εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων, δρομολογείται η κατεδάφιση όσων κοινωνικών ασφαλιστικών δικαιωμάτων έχουν απομείνει. Ο αστικός προσανατολισμός αποκαλύπτεται. Το κράτος θα εγγυάται μια ελάχιστη κατώτατη σύνταξη πείνας και ο κορμός της κοινωνικής ασφάλισης θα περάσει ολοκληρωτικά στον περιβόητο δεύτερο πυλώνα των ιδιωτικών ομίλων και των επαγγελματικών ταμείων, στη βάση της ανταποδοτικότητας, της πλήρους εμπορευματοποίησης.
Ετσι, η αστική κυβέρνηση, σημερινή κι επόμενη, θα συνεχίσει απρόσκοπτα τη στήριξη της κερδοφορίας και των επενδύσεων των μονοπωλιακών ομίλων και ταυτόχρονα θα περιορίζει την ακραία φτώχεια, με νέα αφαίμαξη των υπόλοιπων μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων.
Το παράδειγμα του κατώτατου μισθού
Η συγκεκριμένη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για αποκατάσταση του κατώτατου μηνιαίου μισθού στα 751 ευρώ αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα υλοποίησης της συγκεκριμένης αστικής πολιτικής. Η πρόταση αυτή αποτελεί αιχμή των προγραμματικών δεσμεύσεων του ΣΥΡΙΖΑ και συνοδεύεται από προπαγανδιστικές διακηρύξεις για αποκαθήλωση της πολιτικής της λιτότητας, του μνημονίου, για «ανάκτηση της εργασίας».
Τι εγγυάται, όμως, στην πραγματικότητα;
Τι εξασφαλίζει αυτή η εγγύηση του ΣΥΡΙΖΑ για όσους δουλεύουν με μερική απασχόληση, εκ περιτροπής εργασία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις και παίρνουν το 50% του βασικού μισθού; Σύμφωνα με το υπουργείο Εργασίας, οι νέες προσλήψεις με ευέλικτες μορφές απασχόλησης εκτινάχθηκαν από 21% των συνολικών προσλήψεων το 2009 στο 46,4% το 2013. Τι εξασφαλίζει, επίσης, η εγγύηση του ΣΥΡΙΖΑ για τους άνεργους που θα ξεπερνούν σίγουρα το 25% και το 2015 και ιδιαίτερα για τους μακρόχρονα άνεργους, καθώς και για τους 500.000 αδήλωτους εργαζόμενους;
Το κυριότερο, όμως, είναι ότι για το μεγάλο τμήμα των μισθωτών εργαζομένων ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εγγυάται ουσιαστικά τίποτα, ούτε καν το 13ο και 14ο μισθό. Πρόκειται για όλους αυτούς που προσπαθούν να συντηρήσουν την οικογένειά τους με 850 έως 1.000 ευρώ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ για το 2013, το 22,9% των μισθωτών αμείβεται με 1.000 - 1.500 ευρώ και το 14,5% με 750 - 1.000 ευρώ.
Μια αποσπασματική αύξηση του κατώτατου μισθού, χωρίς συνολικό πλαίσιο ανάκτησης των απωλειών της εργατικής τάξης, εύκολα μπορεί ν' αξιοποιηθεί για να συμπιεστεί προς τα κάτω ο μέσος μισθός, όπως δείχνει η πείρα σ' άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ. Ο μέσος πραγματικός μισθός έχει ήδη μειωθεί κατά 21% την περίοδο 2009 - 2013.
Δεν πρόκειται για πρόταση ριζοσπαστικής κατεύθυνσης αλλά για προσαρμογή της αστικής αντιλαϊκής διαχείρισης στις νέες ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Σε κατοχύρωση κατώτατου μισθού 1.400 ευρώ προχώρησε πρόσφατα ακόμα και η κυβέρνηση της Μέρκελ (χριστιανοδημοκρατών - σοσιαλδημοκρατών) στη Γερμανία.
Εναλλακτικές μορφές αύξησης της εκμετάλλευσης
Τα μονοπώλια διαθέτουν πολλά όπλα, πολλές μορφές για ν' αυξήσουν το βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και την κερδοφορία τους.
Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς μείωση, ακόμα και με μικρή αύξηση του ονομαστικού μισθού για ένα μέρος της εργατικής τάξης. Το κεφάλαιο αξιοποιεί το μέτρο της αύξησης του χρόνου εργασίας για να πάρει ο εργάτης τον ίδιο ονομαστικό μισθό. Ετσι, για παράδειγμα, σε μεγάλες φαρμακαποθήκες η εργοδοσία προσπαθεί τώρα να επιβάλει την επέκταση της εργασίας στο Σαββατοκύριακο και όχι τη μείωση του ονομαστικού μισθού.
Αντίστοιχα, τα μονοπώλια μπορούν ν' αυξήσουν την εντατικοποίηση των εργαζομένων και την αύξηση της ψαλίδας ανάμεσα στην παραγωγικότητα και το μισθό. Γι' αυτό σε δυναμικούς κλάδους, όπως οι όμιλοι των τηλεπικοινωνιών, αλλά και στις κρατικές υπηρεσίες εστιάζουν σήμερα περισσότερο στη σύνδεση μισθού - παραγωγικότητας παρά στη μείωση του ονομαστικού μισθού.
Ταυτόχρονα, αξιοποιούν τη βεντάλια των αντεργατικών ανατροπών με τις επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας και τα δουλεμπορικά γραφεία ενοικίασης εργαζομένων, τα οποία αξιοποιούν συγκεκριμένα συμβόλαια για ν' αλυσοδέσουν τους εργάτες. Ετσι, στη Γερμανία αξιοποιήθηκαν συμβόλαια για αλλοδαπούς με ρήτρα 6.600 ευρώ (αν δεν τηρούσε τους όρους του εργοδότη ο εργαζόμενος).
Φυσικά υπάρχουν και μορφές έμμεσης εκμετάλλευσης, όπως η φορολογική πολιτική σε βάρος των μισθωτών και υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.
Γι' αυτό οι εργαζόμενοι πρέπει να βλέπουν στη μεγάλη εικόνα το μερίδιο που καρπώνονται κάθε χρόνο συγκριτικά με τον πλούτο που παράγουν (συγκριτικά με το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν). Πρέπει να εστιάζουν στον πραγματικό ένοχο που αυξάνει την πραγματική εξαθλίωση, που συρρικνώνει αυτό το μερίδιο προς όφελος των κερδών του, δηλαδή στα μονοπώλια και την εξουσία τους. Το καπιταλιστικό σύστημα είναι το πραγματικό εμπόδιο για να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες, ενώ υπάρχουν σήμερα όλες οι αντικειμενικές δυνατότητες για να διασφαλιστεί η κοινωνική ευημερία.
Ο «ρεαλισμός» της υποταγής
Οσο το εργατικό κίνημα υποκλίνεται στους στόχους της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, η σημερινή αφόρητη κατάσταση δεν πρόκειται ν' αλλάξει ουσιαστικά.
Οσο η γραμμή της ταξικής πάλης διαμορφώνεται με βάση τις αντοχές και τις ανάγκες του συστήματος της εκμετάλλευσης, όσο δε σημαδεύει τον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία των μονοπωλίων και την ΕΕ, θα βιώνουμε την εγγυημένη εξαθλίωση του ελάχιστου μισθού, της ελάχιστης ασφάλισης, της ανεργίας και της ανασφάλειας.
Αυτή η γραμμή της ταξικής συνεργασίας, της επιλογής του δήθεν μικρότερου κακού είναι ρεαλιστική μόνο για τις ανάγκες και τα σχέδια της άρχουσας τάξης.
Αυτή η γραμμή καθηλώνει το εργατικό κίνημα στο ρόλο του κομπάρσου, του υπηρέτη της εναλλαγής αστικών κυβερνήσεων, αφήνοντας στο απυρόβλητο, ακλόνητους τους μονοπωλιακούς ομίλους που κρατούν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας.
Ρεαλιστικός δρόμος για την εργατική τάξη είναι ο δρόμος της μαχητικής οργάνωσης της αντεπίθεσης για την ικανοποίηση των αναγκών της, με αφετηρία την ανάκτηση των μεγάλων απωλειών της περιόδου της κρίσης. Ο δρόμος της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, της αποδέσμευσης απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, με το λαό στην εξουσία.
Για ν' ανοίξει αυτός ο δρόμος απαιτείται μαζικοποίηση των σωματείων, ριζική αλλαγή των συσχετισμών, γραμμή ρήξης και ανατροπής, ριζοσπαστικοί στόχοι πάλης. Απαιτείται ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού.
Οι κομμουνιστές δίνουν καθημερινά στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους σκληρή μάχη απέναντι στους πολύμορφους εκπροσώπους της σοσιαλδημοκρατίας και του οπορτουνιστικού ρεύματος για να κλιμακωθεί η ταξική πάλη με συνέχεια, διάρκεια, αντικαπιταλιστικό - αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό. Για να πάρει διαζύγιο όλο και μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης από τη λογική της μοιρολατρίας, του «ρεαλισμού» της υποταγής. Για να οικοδομηθεί η Λαϊκή Συμμαχία απέναντι στον πραγματικό εχθρό.
Η επιτυχία του αγωνιστικού πανελλαδικού προσκλητηρίου του ΠΑΜΕ την 1ηΝοέμβρη είναι ένας σταθμός σ' αυτήν την κατεύθυνση ανόδου της μαχητικότητας, της απαιτητικότητας, της αναγέννησης του κινήματος, που συμπυκνώνει το σύνθημα: «Δε θα ζήσουμε με ψίχουλα!».
Προχωράμε με εμπιστοσύνη στις ανεξάντλητες δυνάμεις της εργατικής τάξης, του λαού. Μπορούμε να βάλουμε τη σφραγίδα μας στις εξελίξεις.

του Μάκη ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
*Ο Μάκης Παπαδόπουλος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύθυνος της Ιδεολογικής Επιτροπής και του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ

Μόνιμη θηλιά για τους λαούς

Μόνιμη θηλιά για τους λαούς

Η «έξοδος από το μνημόνιο» και η «διαπραγμάτευση των όρων αποπληρωμής του δημόσιου χρέους» αποτελούν από τα κύρια στοιχεία της αντιπαράθεσης ανάμεσα στη συγκυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση, το τελευταίο διάστημα. Πρόκειται για έναν ανούσιο και αποπροσανατολιστικό καβγά που επιχειρεί να κρύψει τη στρατηγική σύμπλευση της συγκυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ στα δύο βασικά ζητήματα:
α) Και οι δύο αναγνωρίζουν ότι το χρέος της πλουτοκρατίας πρέπει να το πληρώσει ο εργαζόμενος λαός που δεν το δημιούργησε, ούτε ωφελήθηκε σε τίποτε από αυτό.
β) Η δήθεν «έξοδος» ή «κατάργηση» του μνημονίου αποτελεί κοροϊδία, αφού η χώρα και όλα τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης υπάγονται πλέον σε μηχανισμούς διαρκών μνημονίων, ελέγχου και επιτήρησης με βάση την ευρωενωσιακή νομοθεσία, που από κοινού έχουν καταστρώσει οι αστικές κυβερνήσεις και τα όργανα της ΕΕ.
Αποκαλυπτική η έκθεση για το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο»
Το γεγονός αυτό αναδείχτηκε με αποκαλυπτικό τρόπο και στο Ευρωκοινοβούλιο, το οποίο στις 22/10/2014 συζήτησε και ψήφισε έκθεση της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων σχετικά με την εφαρμογή του λεγόμενου «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου». Η έκθεση ταυτίζεται με όσα τόνισε ο Ζ. Κ. Γιούνκερ, λίγο νωρίτερα την ίδια μέρα, στην παρουσίαση του προγράμματος της νέας Κομισιόν στο Ευρωκοινοβούλιο, υπογραμμίζοντας ότι «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, δημοσιονομική αξιοπιστία και επενδύσεις σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να πάνε χέρι χέρι».
Η συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο εστίασε στο μείγμα αστικής διαχείρισης, στο φόντο των αστικών ανησυχιών για τη στασιμότητα μεγάλων καπιταλιστικών οικονομιών της Ευρωζώνης, όπως της Γαλλίας και της Ιταλίας. Ανεξάρτητα από τους φραστικούς διαξιφισμούς των πολιτικών εκπροσώπων των μονοπωλίων και της αστικής διαχείρισης περί «προσήλωσης στη δημοσιονομική σταθερότητα» ή «ευελιξίας του Συμφώνου Σταθερότητας» και εφαρμογής μέτρων «δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά φιλικών στην ανάπτυξη», απόλυτη υπήρξε η σύμπτωσή τους ότι πρέπει να συνεχιστούν απαρέγκλιτα και με μεγαλύτερη ένταση η αντιλαϊκή πολιτική, οι συστάσεις των μνημονίων (του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου») της ΕΕ στα κράτη - μέλη, που κινούνται γύρω από δύο βασικούς άξονες:
i) Μέτρα για τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης (οι «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», όπως βαφτίζονται στο αστικό λεξιλόγιο), ώστε να διασφαλιστεί η κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων.
ii) Λεηλασία και αναδιανομή του λαϊκού εισοδήματος, μείωση έως κατάργηση των όποιων κρατικών δαπανών για κοινωνικές παροχές σε Υγεία, Πρόνοια, Κοινωνική Ασφάλιση, Εκπαίδευση, ώστε να εξασφαλιστεί το απαραίτητο δωρεάν χρήμα από τον ευρωενωσιακό και τους εθνικούς προϋπολογισμούς για επιδότηση των μονοπωλίων και για επενδύσεις σε τομείς που το κεφάλαιο, λόγω της κρίσης, δεν θέλει να αναλάβει ρίσκο.
Οι διατυπώσεις της έκθεσης είναι αποκαλυπτικές, ενώ σ' αυτές μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει κανείς κατευθύνσεις από το κυβερνητικό πρόγραμμα τόσο της συγκυβέρνησης όσο και του ΣΥΡΙΖΑ: «Καλεί την Επιτροπή να ενισχύσει τη διαδικασία του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου (...) να υποβάλει προτάσεις σχετικά με τρόπους με τους οποίους θα καταστούν περισσότερο δεσμευτικές οι συστάσεις του Ευρωπαϊκού Εξαμήνου (...) εκφράζει την ανησυχία του για το γεγονός ότι, σύμφωνα με την Επιτροπή, μόνο το 10% των Συστάσεων Ανά Χώρα (ΣΑΧ) του 2013 έχουν εφαρμοστεί πλήρως (...) περιμένει από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών να υπερασπιστούν και να εφαρμόσουν σε εθνικό επίπεδο τις αποφάσεις για τις ΣΑΧ, που έχουν εγκριθεί στο Συμβούλιο από όλα τα κράτη - μέλη ("εθνικός ενστερνισμός") (...) υπενθυμίζει στα κράτη - μέλη ότι πρέπει να τηρήσουν τις νομικές υποχρεώσεις τους βάσει του δικαίου της ΕΕ (...) καλεί τα κράτη - μέλη να δεσμευθούν ότι θα εφαρμόζουν πλήρως τα εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων (...) υποστηρίζει τον στόχο της απόδοσης έμφασης σε πολιτικές που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα, τη στήριξη των επενδύσεων (...) τονίζει ότι τα ήδη υψηλά επίπεδα δημόσιου χρέους δεν επιτρέπουν σημαντική αύξηση των δαπανών, προκειμένου να μην ακυρωθούν οι προσπάθειες μεταρρύθμισης και εξυγίανσης, συνιστά για τον λόγο αυτό μετατόπιση της δαπάνης από μη παραγωγικούς σε παραγωγικούς τομείς (...) επικροτεί το ότι η Επιτροπή αναγνωρίζει πως η δημοσιονομική εξυγίανση πρέπει να συνεχιστεί με φιλικό προς την ανάπτυξη και διαφοροποιημένο τρόπο (...) ζητεί από την Επιτροπή να διασφαλίσει ότι οι κατευθύνσεις πολιτικής που ακολουθεί προωθούν τις μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας (...) πιστεύει ότι ένας από τους σημαντικότερους ανασταλτικούς παράγοντες για την οικονομία της ΕΕ είναι το χαμηλό επίπεδο των συνολικών ιδιωτικών επενδύσεων και η έλλειψη πολλαπλασιαστικών αποτελεσμάτων από τις δημόσιες επενδύσεις (...) επαναλαμβάνει την έκκλησή του προς τα κράτη - μέλη για την (...) αποκατάσταση ευνοϊκού περιβάλλοντος για τις επιχειρήσεις σε όλα τα κράτη - μέλη ανεξαιρέτως».
Πώς λειτουργούν τα μνημόνια διαρκείας της ΕΕ
Ας δούμε όμως πώς λειτουργούν το «Ευρωπαϊκό Εξάμηνο» και η «Ενισχυμένη Οικονομική Διακυβέρνηση», που αποτελούν ενιαίο ασφυκτικό μηχανισμό επιβολής και ελέγχου αντιλαϊκών μέτρων:
α) Το «ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΞΑΜΗΝΟ»
Προβλέπει την κατάστρωση από τα κράτη - μέλη «Εθνικών Μεταρρυθμιστικών Προγραμμάτων» και «Εθνικών Σχεδίων Σταθερότητας και Σύγκλισης» για υποβολή και έλεγχο ανά εξάμηνο από την Επιτροπή και το Συμβούλιο της ΕΕ, που περιλαμβάνουν τα προτεινόμενα μέτρα καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Το Νοέμβρη κάθε έτους η Επιτροπή παρουσιάζει την «Ετήσια Εκθεση για την Ανάπτυξη» στην ΕΕ, με τις κατευθύνσεις της πολιτικής που πρέπει να ακολουθήσουν όλα τα κράτη - μέλη. Παράλληλα, δημοσιεύεται και η Εκθεση του Μηχανισμού Επαγρύπνησης, που εντοπίζει τα κράτη - μέλη που απαιτούν μια «σε βάθος αναθεώρηση των οικονομιών τους». Τον Ιούλη το ECOFIN εγκρίνει τις συστάσεις του Συμβουλίου για τα μέτρα που πρέπει να εφαρμόσει κάθε κράτος - μέλος. Εάν κάποιο κράτος - μέλος δεν συμμορφώνεται ακολουθεί ένα σύστημα επιβολής κυρώσεων, σύμφωνα με τους Κανονισμούς της «ευρωπαϊκής οικονομικής διακυβέρνησης»
β) Η «ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ»
Πρόκειται για πακέτο 6+2 Κανονισμών που ρυθμίζουν τον οικονομικό και δημοσιονομικό έλεγχο της ΕΕ στις οικονομίες και τους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών, στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας. Οι Κανονισμοί προβλέπουν τα εξής: Η Επιτροπή πραγματοποιεί ετήσια αξιολόγηση των «μακροοικονομικών ανισορροπιών και αδυναμιών», δηλαδή των προβλημάτων στην ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου σε κάθε χώρα - μέλος, με τη νέα «Διαδικασία Υπερβολικών Ανισορροπιών». Θεσπίζεται σύστημα κυρώσεων και προστίμων για κράτη - μέλη του ευρώ που έχουν μακροοικονομικές ανισορροπίες, που φτάνουν μέχρι χρηματικό πρόστιμο 0,2% του ΑΕΠ.
Από την 1/1/2014, τα κράτη - μέλη της Ευρωζώνης πρέπει να υποβάλλουν σχέδια προϋπολογισμών τους στην Επιτροπή, έως τις 15 Οκτώβρη κάθε έτους, πριν ψηφιστούν στα εθνικά Κοινοβούλια. Εάν η Επιτροπή κρίνει ότι είναι εκτός της γραμμής των συστάσεων για το κράτος - μέλος, ζητάει να αναδιατυπωθούν. Ηδη, σε εφαρμογή αυτού του Κανονισμού η Επιτροπή απέστειλε στις 24/10/2014 επιστολή στη γαλλική κυβέρνηση, με την οποία ζητάει «διευκρινίσεις» σχετικά με τον προϋπολογισμό που κατέθεσε. Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρονται σε κίνηση παρόμοιας διαδικασίας και για τους προϋπολογισμούς της Ιταλίας, της Αυστρίας, της Σλοβενίας και της Μάλτας. Το γεγονός αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι προϋπολογισμοί των κρατών αυτών έχουν φιλολαϊκό χαρακτήρα, αλλά αντανακλά την οξύτατη διαμάχη που μαίνεται στο εσωτερικό της ΕΕ, με περιεχόμενο ποιων καπιταλιστικών χωρών οι μονοπωλιακοί όμιλοι θα βγουν κερδισμένοι ή χαμένοι από την καπιταλιστική κρίση.
Σε περίπτωση παράβασης των συστάσεών της, η Επιτροπή ενεργοποιεί τη «Διαδικασία Υπερβολικού Ελλείμματος», που σημαίνει ακόμα αυστηρότερη επιτήρηση και λήψη πρόσθετων μέτρων, με ποινή την αναστολή της καταβολής δανείων και κονδυλίων χρηματοδότησης από τα διαρθρωτικά κοινοτικά ταμεία.
Ακόμη, η Επιτροπή, με την έγκριση του Συμβουλίου, μπορεί να θέτει κράτος - μέλος σε διαδικασία ενισχυμένης εποπτείας ή ακόμα και να επιβάλλει δανειακή σύμβαση χωρίς το ίδιο το ενδιαφερόμενο κράτος - μέλος να το έχει ζητήσει. Η εποπτεία διαρκεί μέχρι να αποπληρωθεί το 75% της δανειακής χρηματοδοτικής συνδρομής ή όσο η Επιτροπή θεωρεί πως υπάρχει ανάγκη.
Τα παραπάνω συμπληρώνονται από δύο διακρατικές συμφωνίες, δηλαδή:
Το «ΣΥΜΦΩΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ +», με το οποίο παρακολουθείται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ εάν «η εξέλιξη των μισθών συμβαδίζει με την αύξηση της παραγωγικότητας, (...) το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος (...) συγκρινόμενο με τις εξελίξεις σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης και τους κυριότερους συγκρίσιμους εμπορικούς εταίρους» (βλ. Κίνα, Ινδία κ.λπ.).
Το «ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΦΩΝΟ», με το οποίο τα κράτη - μέλη είναι υποχρεωμένα να έχουν ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Για να δανειστεί κάποιο κράτος - μέλος από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης πρέπει να έχει θεσπίσει στο Σύνταγμά του ή με νόμο το «Δημοσιονομικό Σύμφωνο». Σε περίπτωση παράβασης κινείται μηχανισμός μέτρων για τα κράτη - μέλη που παραβιάζουν τους στόχους.
Απάντηση η Λαϊκή Συμμαχία ενάντια στα δεσμά ΕΕ - εξουσίας κεφαλαίου
Να, λοιπόν, γιατί η ανούσια διαμάχη συγκυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ για «έξοδο από το μνημόνιο», ενόσω και οι δύο υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια την ΕΕ, αποτελεί εξαπάτηση του λαού. Με μνημόνιο ή χωρίς, η ΕΕ έχει δημιουργήσει ένα σιδερένιο μηχανισμό ελέγχου, επιβολής αντιλαϊκών μέτρων και καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, με κυρώσεις κάθε είδους σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, που μπροστά του το όποιο μνημόνιο ωχριά.
Οι ελπίδες του εργαζόμενου λαού για καλυτέρευση της θέσης του δεν πρέπει να παγιδευτούν σε επιλογή κυβερνητικού διαχειριστή των μνημονίων διαρκείας της ΕΕ που θα συνεχίζουν να τσακίζουν τη ζωή του. Χωρίς αναμονές και αυταπάτες να συμβάλει στην ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού - λαϊκού κινήματος για την οργάνωση της πάλης με κύριο αίτημα την αναπλήρωση όλων των απωλειών του λαού, στη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης. Διεκδίκηση που μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο με την ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας, για την ανατροπή των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, για την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας που θα αποδεσμεύσει τη χώρα από τα δεσμά της ΕΕ, θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και θα κάνει δυνατή την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.

Β. Κ.

Μια βδομάδα που μας μαθαίνει πολλά

Μια βδομάδα που μας μαθαίνει πολλά



Μια νεροποντή έφτασε και πάλι για να μετατρέψει τα ρέματα σε ποτάμια, τις λαϊκές συνοικίες -ειδικά της Δυτικής Αθήνας και του Πειραιά- σε λίμνες, κάτω από την επιφάνεια των οποίων βούλιαξαν και πάλι τα λιγοστά υπάρχοντα των νοικοκυριών. Αυτήν τη φορά ήταν μέρα όταν ξεκίνησε το κακό και ίσως αυτό βοήθησε να μην υπάρχουν θύματα. Το θέμα όμως παραμένει. Η πόλη είναι ανοχύρωτη. Οπως σημείωσε ο «Ρ» στο χτεσινό φύλλο, οι καταστροφές που σημειώθηκαν δεν είναι μοιραίο αποτέλεσμα μιας μεγάλης βροχής αλλά το φυσικό επακόλουθο μιας πολιτικής που υποτάσσει τη ζωή, το συλλογικό συμφέρον των εργαζομένων στους νόμους του κέρδους. Τα αντιπλημμυρικά, για τα οποία το ΚΚΕ χρόνια και χρόνια πιέζει να γίνουν με απόλυτη προτεραιότητα, είτε γίνονται αποσπασματικά είτε είναι ακόμα στα χαρτιά. Η επόμενη μέρα για τους πληγέντες είναι εξαιρετικά οδυνηρή. Προέχει η καταγραφή των ζημιών και η άμεση καταβολή των αποζημιώσεων. Η υπόλοιπη Ελλάδα βρέθηκε ειδησεογραφικά στη σκιά της νεροποντής της Αθήνας, όμως τα προβλήματα είναι εξίσου σοβαρότατα, με την αιτία ίδια και απαράλλαχτη.

Ο προστάτης
Στη μεγάλη εικόνα, είχαμε μια βδομάδα όπου η Ευρωπαϊκή Ενωση αναδείχθηκε: Σε «δύναμη ειρήνης» με αποφάσεις πολέμου. Σε «προστάτη των αδυνάτων» με αποφάσεις για την επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων σε όλα τα κράτη - μέλη, την προώθηση νέων μέτρων για παραπέρα μείωση μισθών και συντάξεων, χτύπημα των ΣΣΕ, άγριες περικοπές των κοινωνικών δαπανών. Και μ' αυτήν τη Σύνοδο Κορυφής αποδείχτηκε ότι οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και οι δημοσιονομικοί στόχοι αποτελούν κοινό παρονομαστή για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις.
Στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ αποφασίστηκε στρατιωτική διείσδυση και παρουσία της ΕΕ σε μια σειρά γεωγραφικές ζώνες σχεδόν σε όλο τον πλανήτη, για διασφάλιση των συμφερόντων των ευρωπαϊκών μονοπωλιακών συμφερόντων, σε αντιπαράθεση με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Από την άλλη, στη Σύνοδο Κορυφής εκφράστηκαν η έντονη ανησυχία όλων των κυβερνήσεων της ΕΕ για το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης και η ανάγκη αναζήτησης συμβιβασμών για το μείγμα της αντιλαϊκής διαχείρισης που θα εμπεριέχει τόσο την τόνωση των επενδύσεων με νέα κονδύλια στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, όσο και τη συνέχιση με αμείωτη ένταση της αντεργατικής πολιτικής για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των ευρωενωσιακών μονοπωλίων.
Από το σύνολο των εξελίξεων στη βδομάδα που πέρασε έγινε ακόμα πιο καθαρό αυτό που εκτίμησε το ΚΚΕ, ότι: Οι ανταγωνισμοί στο εσωτερικό της ΕΕ και με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και ισχυρές καπιταλιστικές χώρες για τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, αυξάνουν τους κινδύνους γενικευμένης σύγκρουσης. Σημαδεύουν το ματοκύλισμα λαών σε Ουκρανία, Ιράκ, Συρία, Λιβύη και την ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου και της Β. Αφρικής, όπου εξελίσσονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ. Αυτοί οι ανταγωνισμοί χαρακτηρίζουν και το νέο γύρο της τουρκικής επιθετικότητας απέναντι στην Κύπρο αυτές τις μέρες, που δεν αντιμετωπίζεται με τις «ευχές» και τις ανέξοδες συστάσεις της ΕΕ, αυτές κινούνται στα πλαίσια των ισορροπιών και της μη διατάραξης των σχέσεων με την Τουρκία.
Επικίνδυνες εξελίξεις στη Κύπρο
Στην περίπτωση της Κύπρου είχαμε ένταση των τουρκικών προκλήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ παράλληλα αυξάνονταν οι εταιρείες που εκφράζουν ενδιαφέρον για τους κυπριακούς υδρογονάνθρακες και στην ευρύτερη περιοχή εξελίσσονταν πολεμικές ασκήσεις από Ρωσία και Κύπρο - Ισραήλ. Εδώ, η στάση της ΕΕ στο ζήτημα διέψευσε όσους την πρόβαλλαν ως δήθεν προστάτη του κυπριακού λαού. Διαψεύστηκαν επίσης και οι πανηγυρισμοί ότι η εύρεση φυσικού αερίου θα αποτελούσε «εργαλείο» επίλυσης του Κυπριακού. Αντίθετα, οι οξυμένοι ανταγωνισμοί περιπλέκουν το πρόβλημα, που φέρει ήδη τη σφραγίδα των ευθυνών του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, των γενικότερων ιμπεριαλιστικών σχεδίων στην περιοχή.
Τα κέρδη του τουρισμού
Στο εσωτερικό μέτωπο είχαμε στη βδομάδα που πέρασε τα πανηγύρια για τα οφέλη από τον τουρισμό. Ο «Ριζοσπάστης», με αφορμή τη σχετική φιέστα, αποκάλυψε ότι στις τουριστικές επιχειρήσεις επιβάλλεται εργασιακό καθεστώς γαλέρας. Οτι ο αστικός μύθος πως αν μεγαλώσει η «πίτα» θα φάνε ψωμί και οι εργάτες δεν επιβεβαιώνεται. Αντίθετα, η αύξηση των κερδών των μεγάλων τουριστικών ομίλων φέρνει νέα δεινά στις πλάτες των εργαζομένων του κλάδου. Ο κλάδος έχει μετατραπεί σε «θερμοκήπιο» της πιο σκληρής εκμετάλλευσης και ειδικά για νέους, που, με το πρόσχημα της «πρακτικής» και της «εκπαίδευσης», ξεζουμίζονται στην κυριολεξία. Αποτέλεσμα αυτού του ξεζουμίσματος είναι και τα κέρδη που καταγράφονται.
Τα ληξιπρόθεσμα
Σημαντικό στοιχείο της επικαιρότητας ήταν και η κυβερνητική τροπολογία για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία. Οπου αποκαλύφθηκαν οι εξόφθαλμες ομοιότητές της με την αντίστοιχη πρόταση νόμου που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, γι' αυτό άλλωστε δεν καταψήφισε την κυβερνητική πρόταση επιλέγοντας το «παρών». Και οι δύο προτάσεις έδειξαν ότι τους απασχολεί μόνο ένα ζήτημα: Πώς θα καταφέρουν να εισπράξουν με κάθε τρόπο τις «οφειλές» των εργατικών - λαϊκών νοικοκυριών που αδυνατούν να τις αποπληρώσουν. Ούτε ένα σεντ από τα δυσβάσταχτα χαράτσια που φορτώθηκαν με μνημόνια και εφαρμοστικούς νόμους στις πλάτες του λαού δε χαρίζεται. Το μόνο που τους απασχολεί είναι η πορεία των φορολογικών εσόδων του αστικού κράτους, το γεγονός ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές «απογειώνονται» με ρυθμό 1 δισ. το μήνα. Η έγνοιά τους είναι πώς θα εισρεύσει περισσότερο χρήμα στα κρατικά ταμεία για την παραπέρα στήριξη του εγχώριου κεφαλαίου και για άλλες κρατικές λειτουργίες, όπως η στήριξη του κρατικού μηχανισμού, η διαχείριση της ακραίας φτώχειας κλπ. Χαρακτηριστικά, ο «Ρ» σημείωσε ότι η λύση για τα λαϊκά στρώματα δεν είναι η «εκτέλεση σε δόσεις», οι «ρυθμίσεις» τύπου... οικογενειακού μνημονίου για κάθε νοικοκυριό, που προτείνουν κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.
Η συνεννόηση
Η βδομάδα που πέρασε ήταν αποκαλυπτική και για την επί της ουσίας συναίνεση των κομμάτων της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις κοκορομαχίες. Ισα που κούνησε το δαχτυλάκι της η αστική τάξη με τον ισχυρισμό ότι «τρομάζουν οι αγορές» από την πολιτική αστάθεια και αμέσως έσπευσαν να ανταποκριθούν τόσο τα κόμματα της συγκυβέρνησης, όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση. Κοκορομάχησαν για το ποιος «αποσταθεροποιεί τη χώρα» και ύμνησαν την ανάγκη για «εθνική συνεννόηση» για έναν και μοναδικό στόχο: Τη στήριξη της ανάκαμψης των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τη συνέχιση του αντιλαϊκού δρόμου της ΕΕ και της ανάπτυξης, με σκοπό τα κέρδη του κεφαλαίου. Σ' αυτήν την κατεύθυνση και οι δυο επιχειρούν μια μαζική εκπαίδευση των εργαζομένων στην ανάγκη της «εθνικής συναίνεσης», δηλαδή στην πλήρη υποταγή των εργαζομένων στους στόχους του κεφαλαίου.
Η πράξη
Εκεί που η ομοθυμία για «εθνική συνεννόηση» έδωσε ρέστα ήταν στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής, όταν ήρθε η ώρα να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός της. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, έγινε κατανοητό τι εννοούσε λίγες μέρες πριν ο Αλ. Τσίπρας ότι το «κράτος έχει συνέχεια». Εκεί όπου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «κυβέρνηση» κατέθεσε έναν προϋπολογισμό ίδιο και απαράλλαχτα αντιλαϊκό με αυτόν της «μνημονιακής» (έτσι τη χαρακτήριζε ο ΣΥΡΙΖΑ) διοίκησης Σγουρού, περιλαμβάνοντας όλες του τις δεσμεύσεις απέναντι στην κυρίαρχη αντιλαϊκή πολιτική και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Γι' αυτό, άλλωστε, η πρόταση προϋπολογισμού στηρίχτηκε και υποστηρίχτηκε από τον «μνημονιακό» Σγουρό, τον «δεξιό» Μαντούβαλο και τον «νεοφιλελεύθερο» Τζήμερο. Και έμεινε ο καθένας χωρίς τη μάσκα του.
Ο δρόμος των εργατών
Απέναντι στον καλπασμό της αντεργατικής πολιτικής και την, επί της ουσίας, συναίνεση σ' αυτήν, η βδομάδα που πέρασε κατέγραψε και μια άλλη σημαντική εξέλιξη: Ο αριθμός των οργανώσεων που καλούν στο πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοέμβρη ξεπέρασε τις 850! Καρπός μιας σημαντικής δράσης που αναπτύσσεται τις τελευταίες 50 μέρες, με πρωτοβουλία των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΟΓΕ, της ΠΑΣΥ και του ΜΑΣ, σωματείων και συλλόγων που ανέπτυξαν πολύμορφη δραστηριότητα για τα λαϊκά - εργατικά προβλήματα.
Παρά τις αντιξοότητες, ενάντια στο γενικό κλίμα της κούφιας κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης, την εντεινόμενη τεχνητή εκλογολογία, με την καθημερινή ακούραστη δράση, πέφτει ο σπόρος των αυριανών μεγάλων ταξικών αναμετρήσεων. Ενας δρόμος που δεν είναι εύκολος, είναι όμως μονόδρομος για το λαϊκό κίνημα.

TOP READ