ΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΜΗΜΕΡΩΣΗΣ Ανακατατάξεις ελέω κρίσης και ... πολιτικών παιχνιδιών

ΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΜΗΜΕΡΩΣΗΣ

Ανακατατάξεις ελέω κρίσης και ... πολιτικών παιχνιδιών

Μαζικές απολύσεις εργαζομένων, αναδιαρθρώσεις, διακοπή ζημιογόνων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων είναι ορισμένα από όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στα αστικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ιδιαίτερα τα τηλεοπτικά που έχουν και το μεγαλύτερο κόστος λειτουργίας, των οποίων ιδιοκτήτες είναι επιχειρηματικοί όμιλοι με πολλές άλλες δραστηριότητες σε διαφορετικούς τομείς της οικονομίας, όπως, π.χ., τουρισμός, θαλάσσιες μεταφορές, κατασκευές, διαχείριση απορριμμάτων, ενέργεια κ.λπ.

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλομέτοχοι, κλαίγονται σήμερα για την πτώση της διαφημιστικής πίτας, για την πτώση της κυκλοφορίας εφημερίδων και περιοδικών, για τον περιορισμό της ζήτησης, την πτώση της παραγωγής και των εσόδων από τα τυπογραφεία.

Τα παραπάνω αποτελούν πλευρές και συνέπειες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, που τους ωθούν στην επιλογή της δραστικής μείωσης του κόστους λειτουργίας, με δεδομένο επίσης ότι έχουν μεγάλες ζημιές από τα προηγούμενα χρόνια και μεγάλο δανεισμό. Επομένως οδηγούνται σε περικοπές με βασικό μέτρο τις απολύσεις και τις δραστικές μειώσεις μισθών.

Βεβαίως τα αστικά ΜΜΕ ως ιδιοκτησία ομίλων είτε ενταγμένων στο Χρηματιστήριο που είναι χώρος άντλησης κεφαλαίων είτε όχι, χρηματοδοτούνται από τη δραστηριότητα σε άλλους κερδοφόρους τομείς των επιχειρηματικών ομίλων-ιδιοκτητών τους. Αλλά η καπιταλιστική οικονομική κρίση έχει μειώσει την κερδοφορία και κάποιων απ' αυτούς τους ομίλους, ή ακόμη και αν δεν την έχει μειώσει, σε συνθήκες κρίσης δύσκολα οι ιδιοκτήτες τους χρηματοδοτούν όπως την περίοδο πριν την κρίση τα κανάλια, τα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες τους.

Είναι γεγονός ότι τα ΜΜΕ δεν είναι επιχειρήσεις που οργανώνονται, ιδρύονται με σκοπό το κέρδος. Τα αστικά ΜΜΕ είναι ιδιοκτησία μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων με άλλες οικονομικές δραστηριότητες. Οργανώνονται με σκοπό τη χειραγώγηση του λαού στην αστική πολιτική, τη στήριξη του αστικού πολιτικού συστήματος. Είναι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του καπιταλιστικού συστήματος, χρηματοδοτούνται από τους ομίλους ιδιοκτησίας προκειμένου να υπηρετούνται τα γενικά συμφέροντα των αστών. Επομένως, αναπαράγουν την αστική ιδεολογία και προπαγάνδα, στόχο έχουν την παρεμπόδιση αφύπνισης των λαϊκών δυνάμεων, είναι στην πρώτη γραμμή της πάλης των αστών ενάντια στο εργατικό κίνημα.

Για τους ανταγωνισμούς τους

Ταυτόχρονα ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός εκφράζεται και στα ΜΜΕ. Μόνο που σ' αυτό τον τομέα έχει λίγο διαφορετικό περιεχόμενο από τον ανταγωνισμό για το κέρδος. Υπάρχει ανταγωνισμός για την τηλεθέαση, την ραδιοφωνική ακρόαση, την κυκλοφορία των εφημερίδων, που επίσης επιδρά στο μοίρασμα της πίτας της διαφήμισης, άρα και στα έσοδα ώστε να μειώνονται οι ζημιές. Αλλά το κυρίαρχο ζήτημα στον μεταξύ τους ανταγωνισμό είναι πολιτικό με δεδομένο ότι ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους στηρίζουν συγκεκριμένα αστικά κόμματα, ή και συνεργασίες κομμάτων. Υπάρχουν ΜΜΕ που έχουν ιδιαίτερη προβολή και στήριξη της κυβέρνησης, άλλα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ή άλλων αστικών κομμάτων, ή ακόμη και του μείγματος της πολιτικής για τη διαχείριση της κρίσης που βεβαίως έχει σχέση και με ανταγωνισμούς ενδοαστικούς, αλλά και με σχέσεις με έξωθεν συμμάχους των αστών. Για παράδειγμα υπάρχουν κανάλια και εφημερίδες που στηρίζουν την πολιτική της ΝΔ και τη διαχείριση της Μέρκελ, άλλα που έχουν κυρίως αντιμερκελικό προσανατολισμό και περισσότερο φιλοαμερικάνικο, που στηρίζουν, προβάλλουν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Βεβαίως αυτοί οι προσανατολισμοί αλλάζουν ιδιαίτερα όταν φαίνεται ότι ήρθε η ώρα για αλλαγή κόμματος στη διακυβέρνηση ανεξάρτητα αν τελικά ευοδώσει, όπως έγινε και με τα κρατικά κανάλια που στήριξαν αναφανδόν ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, αλλά και με άλλα. Το ίδιο ισχύει και τώρα, περίοδο αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, με την αναζήτηση του λεγόμενου πόλου της κεντροαριστεράς και τον ΔΟΛ κυρίως που ενισχύει αυτή την προοπτική, όπως τελευταία προβάλλει και το ΠΑΣΟΚ.

Σ' αυτά τα πλαίσια πρέπει να δούμε τους ανταγωνισμούς τους, τις ανακατατάξεις τους, τις αλλαγές στα προγράμματά τους σε συνδυασμό βεβαίως με την περίοδο που διανύουν, δηλαδή το κόστος και τα συσσωρευμένα χρέη στις τράπεζες ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που βεβαίως σε ορισμένα συνοδεύεται από αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου με καταβολή ζεστού χρήματος από μεγαλοεπιχειρηματίες και μεγαλομετόχους.

Οπως επίσης σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η λυσσαλέα επίθεση που δέχτηκε και δέχεται το ΚΚΕ το τελευταίο διάστημα με αφορμή την πώληση του «902».

Ετσι, εμφανίζεται εδώ και καιρό, ένα τεράστιο τηλεοπτικό πανηγύρι γύρω από τα νέα προγράμματα στα αστικά μέσα ενημέρωσης. Ποιο μεγάλο όνομα θα «παίζει» σε ποιο κανάλι; Ποιος επιχειρηματίας θα προσλάβει και θα αναθέσει σε ποιον μεγαλοδημοσιογράφο; Ποια κανάλια θα «ανεβάσουν» νέα προγράμματα και με τι περιεχόμενο; Ηδη, κανάλια όπως το STAR, το MEGA, ο ΣΚΑΪ και άλλα, έχουν ανακοινώσει τις συνθέσεις και έχουν δώσει μια πρώτη γεύση από το τι θα δουν οι τηλεθεατές το επόμενο διάστημα. Και ακούγονται διάφορα αποπροσανατολιστικά για το λαό, περί «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» καναλιών.

Ολες αυτές οι ανακατατάξεις στο χώρο των αστικών ΜΜΕ δεν είναι καθόλου άσχετες με τις συμμαχίες που ψήνονται στο παρασκήνιο, ανάμεσα σε μεγαλοεκδότες και αστικά πολιτικά κόμματα αλλά και ανάμεσα σε άλλη μερίδα μεγαλοεκδοτών και σε κόμματα που προσδοκούν να κυβερνήσουν και να εφαρμόσουν ένα άλλο μείγμα διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του κεφαλαίου. Ετσι άλλωστε αξιοποιούν και δημοσιογράφους στελέχη των διαφόρων κομμάτων της διαχείρισης.

Ορισμένα στοιχεία

Ας δούμε ορισμένα στοιχεία της πραγματικότητας με όσα είδαν το φως της δημοσιότητας για τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών σε αστικά ΜΜΕ.

ΔΟΛ : Σε εξέλιξη βρίσκεται το πρόγραμμα των μαζικών απολύσεων, που προδιαγράφεται να φτάσει στους 150 εργαζόμενους μέχρι το τέλος του 2013. Σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας, «έχει θέσει σε εφαρμογή ένα συνολικό πρόγραμμα αναδιάρθρωσης των δραστηριοτήτων του Ομίλου, μέσω της συγχώνευσης λειτουργικών τμημάτων και εταιρειών καθώς και της πώλησης ή διακοπής ζημιογόνων δραστηριοτήτων, αφετέρου δε, λαμβάνει μέτρα για τη δραστική περικοπή του κόστους και την προσαρμογή των εκδοτικών και διοικητικών δαπανών στις νέες συνθήκες της αγοράς».

Τηλέτυπος (Mega Channel) : Ανακοίνωσε την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου με στόχο να αντλήσει 15,1 εκατ. ευρώ. Τελικά καλύφθηκε ποσοστό 80,2% (ή 12,1 εκατ. ευρώ). Σύμφωνα με την ανακοίνωση, οι μεγαλομέτοχοι της εταιρείας ΔΟΛ και «Πήγασος» κάλυψαν πλήρως τις υποχρεώσεις τους. Πρόσφατα από το ΔΣ της εταιρείας αποχώρησε ο μεγαλοεπιχειρηματίας Βαρδινογιάννης. Τα αντληθέντα κεφάλαια θα κατευθυνθούν κυρίως στην πληρωμή δόσης ομολογιακού δανείου στις τράπεζες (5,9 εκατ. ευρώ). Στα 98 εκατ. ευρώ φτάνει το ομολογιακό δάνειο στις τράπεζες. Η συμφωνία με τις τράπεζες έγινε το Δεκέμβρη του 2012 (πριν από την ανακεφαλαιοποίηση) με στόχο την αναχρηματοδότηση τραπεζικού δανεισμού καθώς και γενικών επιχειρηματικών σκοπών της εταιρείας. Για τη σύναψη του δανείου δόθηκαν στις τράπεζες εμπράγματες αλλά και άυλες εγγυήσεις. Στους επιχειρηματικούς κινδύνους αναφέρονται ο οξύς ανταγωνισμός στον κλάδο των ηλεκτρονικών ΜΜΕ, οι ραγδαίες αλλαγές στην τεχνολογία προκειμένου να παραμείνουν ανταγωνιστικοί, οι πρόσθετες κεφαλαιουχικές δαπάνες για την απόκτηση άδειας ψηφιακής εκπομπής και για την αγορά σχετικού εξοπλισμού.

«Πήγασος»: Η εταιρεία - μεγαλομέτοχος της «Τηλέτυπος», προχώρησε σε συμφωνία με την Alpha Bank προκειμένου να συνάψει για δικό της λογαριασμό ομολογιακό δάνειο ύψους 10 εκατ. ευρώ.

Ζημιές δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ εμφανίζουν οι ισολογισμοί των εισηγμένων στο χρηματιστήριο. Μετά από φόρους η «Τηλέτυπος» εμφάνισε το 2012 ζημιά 20,2 εκατ. ευρώ, έναντι ζημιάς 20,5 εκατ. ευρώ για το 2011. Οι ζημιές του ΔΟΛ εμφανίζονται στα 37,1 εκατ. ευρώ (2012) και 49,2 εκατ. (2011), του «Πήγασου» στα 41,3 εκατ. και 64,6 εκατ. αντίστοιχα. Η «Καθημερινή» κατέγραψε διεύρυνση της εμφανιζόμενης ζημιάς στα 37 εκατ. ευρώ (2012) από 15 εκατ. ευρώ για το 2011.

Κοιτα κατι αριστερους .

Κοιτα κατι αριστερους . . .

Σημερα φιλε αναγνωστη συντονιστηκαμε στους 92fm  οπου εκπεμπει η Δημοσια Ραδιοφωνια στο βορρα και τι λες οτι ανακαλυψαμε?
ποια αριστερη κολοφωνας της δημοσιογραφιας εσπευσε να επαναδιοριστει στη τρισκαταρατη ΔΤ της συγκυβερνησης?
Η Βαλια Καϊμακη κυριες και κυριοι.
-Και ποια ειναι η Βαλια Καϊμακη ρε salot sor?
-Η Βαλια βρε ασχετε δεν ειναι καμμια τυχαια δημοσιογραφος, ουτε καμμια αναλυτης του κωλου, η Βαλια ερμηνευει την κοινη γνωμη και ειδικοτερα των αριστερων.
"Ανομολόγητος σκοπός και διακαής επιθυμία όλων των ελλήνων τής αριστεράς είναι η κατάρρευση τού ΚΚΕ με σκοπό τον μετασχηματισμό του σε νέες βάσεις, ούτως ώστε η ελληνική αριστερά να λάβει τη θέση που της αρμόζει στην ελληνική κοινωνία."
Εγραφε η Βαλια στις 08-05-2012 την επομενη των εκλογων του Μαϊου, δινοντας το συνθημα για την επιθεση του Αλεξη.

Στις 17/6/13 κλεινοντας την κριτικη μας στους ΔΥ της ΕΡΤ που παριστανουν τους αγωνιζομενους τους ειχαμε αφιερωσει Στρατο Διονυσιου, στην Βαλια ομως ειδικοτερα που εχει και ανησυχιες για την "αριστερα" στην οποια και αυτοτοποθετειται ταιριαζει απολυτα το σουξε της ΑΝΝΑ ΓΟΥΛΑ,ΚΑΒΑΛΑ και φυγαμε για αλλα Βαλια . . .

Κάτω από το όριο της φτώχειας ένας στους τρεις Έλληνες, σύμφωνα με τη Γιούροστατ

Κάτω από το όριο της φτώχειας ένας στους τρεις Έλληνες, σύμφωνα με τη Γιούροστατ

Συγκλονιστικά όσο και αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της Γιούροστατ για τα ποσοστά της φτώχειας στην Ελλάδα και την ΕΕ, που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα. Σύμφωνα με αυτά, ένας στους τέσσερις κατοίκους στην ΕΕ θεωρείται φτωχός, ενώ στην Ελλάδα ένας στους τρεις ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Τα κριτήρια της ΕΕ με τα οποία καθορίζεται ο κίνδυνος φτώχειας είναι το ύψος του εισοδήματος (αν είναι κάτω από το 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος), η έλλειψη ορισμένων βασικών μέσων διαβίωσης (όπως δυσκολίες στην καταβολή του ενοικίου και κοινόχρηστων, προβλήματα θέρμανσης) και η υψηλή ανεργία.

Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία, το ποσοστό των Ελλήνων που πληρούσε ένα από τα κοινοτικά κριτήρια για τον κίνδυνο φτώχειας ανήλθε το 2011 στο 31%, ενώ ο μέσος όρος στην ΕΕ ήταν 24,3%.

Τα υψηλότερα ποσοστά καταγράφηκαν στη Βουλγαρία με 49,1% και στη Ρουμανία με 40,3%.

Στην Ιρλανδία ο κίνδυνος φτώχειας έφτασε το 2011 στο 29,4%, στην Ιταλία το 28,2%, στην Ισπανία το 27,0% και στην Πορτογαλία το 24,4%. Τα μικρότερα ποσοστά παρατηρήθηκαν στην Ολλανδία με 15,7%, το Λουξεμβούργο με 16,8%, την Αυστρία με 16,9%, τη Φινλανδία 17,2%. Στη Γερμανία ήταν 19,9% και στη Γαλλία 19,3%.

Κατηγορία: 

Βίντεο της ΚΝΕ για τη Χρυσή Αυγή

Βίντεο της ΚΝΕ για τη Χρυσή Αυγή

ΣΟΥΗΔΙΑ: Αλλο ενα...δουλεμπορικό κράτος αποκαλύπτεται!

ΣΟΥΗΔΙΑ: Αλλο ενα...δουλεμπορικό κράτος αποκαλύπτεται!

Iστορικοί έχουν για πρώτη φορά εξετασει έγγραφα που περιγράφoυν το σουηδικό νομικό σύστημα στην πρώην αποικία σκλάβων τους στην Καραϊβική. Και αποδεικνύεται ότι η Σουηδία δεν ήταν καλύτερη από ό, τι άλλες καταπιεστικές αποικιακές δυνάμεις στα 1700,1800.

Γνωρίζατε ότι η Σουηδία ασχολιοταν με τη δουλεία στην Καραϊβική πριν από 200 χρόνια;

Σίγουρα δεν είναι κάτι που αποτελεί μέρος της Σουηδικής ιστοριογραφίας, παρά το γεγονός ότι η Σουηδία ήταν ένα έθνος σκλάβων για πάνω από 60 χρόνια και συμμετειχε στο διατλαντικο δουλεμποριο στα 1700, 1800.

Μοναδική έρευνα

Υπάρχουν μόνο δύο διδακτορικές διατριβές για τη Σουηδική αποικία του Αγίου Βαρθολομαίου, η οποία ηταν επίσης μερος του σύστηματος σκλαβιας. Η μια διατριβη ειναι από το 1888 και η αλλη απο το 1951.

Ο Fredrik Thomasson, PhD και ακαδημαϊκός ερευνητής στο Τμήμα Ιστορίας του Πανεπιστημιου της Ουψάλα, είναι ο πρώτος επιστήμονας ποτέ που ερευνησε τα δικαστικα αρχεία, που συνεχώς καταγράφονταν στο νησί.

- Αυτό που έχω διαπιστώσει είναι πως το εφαρμοσμενο Σουηδικό νομικό σύστημα επιβαλλεται σε ενα ξενο πληθυσμό κατω απο Σουηδικη σκλαβια. Δεν υπάρχει κανείς που να έχει ποτέ κοίταξε το υλικό αυτό, μεχρι τωρα, λέει ο Fredrik Thomasson.

Προς το παρόν, ο Fredrik Thomasson εχει συγκεντρώσει γυρω στα 1000 αρχεία δικαστηριου σχετικά με τους δούλους, ή τους ελεύθερους εγχρωμους οπως ονομαζαν τους μαυρους στο νησί, και η αποικιακή ιστορία των Σουηδων γίνεται όλο και σαφέστερη.

- Είναι μια σημαντική πηγή της κοινωνικής ιστορίας. Το Δικαστικο πρωτόκολλο είναι σχεδόν η μοναδική πηγή απ όπου μπορουμε να μάθουμε κάτι για τον πληθυσμό σκλάβων, που κατά τα αλλα δεν εχουν «φωνη». Οι σκλάβοι υπάρχουν εκει με το όνομα τους, είναι μάρτυρες και μπορει κανεις να ακούσει σχεδόν τις φωνές τους, λέει ο Fredrik Thomasson.

Ο Jean Pierre δεμένος σε τέσσερις πασσάλους

Μία από τις περιπτώσεις που τωρα, για πρώτη φορά μπορεί να ξαναειπωθουν αφορουν τον σκλάβο Jean-Pierre, οποίος είχε κατηγορηθεί για τον ξυλοδαρμό ενός λευκού. Αρκετοί μάρτυρες ειχαν ανακοινώσει ότι ήταν σε αυτοάμυνα, αλλά επειδή ήταν αυστηρά απαγορευμένο να χτυπα κανεις έναν λευκό, ηθελε το Σουηδικό δικαστήριο στο νησί να τον κάνει ένα παράδειγμα.

Ο Jean Pierre καταδικάστηκε σε 32 μαστιγωσεις, ξαπλωμενος πανω στο στομάχι του, δεμένος σε τέσσερις πασσάλους, μια κοινή πρακτική που ονομάζεται «quatrepiques» (τέσσερις πόλοι).

Η σωματική τιμωρία ήταν η μόνη τιμωρία που ήταν αποτελεσματική σε σκλάβους. Φυλάκιση και πρόστιμα ήταν αδύνατη, επειδή δεν είχαν το δικαίωμα της ιδιοκτησίας και εξ ορισμού δεν ήταν ελευθεροι από την αρχή.

Η Σουηδία αντεγραφε και χρησιμοποιουσε το Γαλλικό δίκαιο σκλαβιας "Μαυρος κώδικας" (Τον Μαυρο νομο), επειδή ο Σουηδικος πρακτικα δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τον πληθυσμό των σκλάβων.

Ο Σουηδός φυσιοδίφης Bengt Euphrasén επισκέφθηκε την αποικία στα τέλη της δεκαετίας του 1780 και περιγράφει τη τιμωρία που λεγεται το ''μαστιγωμα νεγρου στο βιβλίο του'' « Ο νόμος των Δυτικων Ινδιων»:

"Στέκεται σε κάποια απόσταση και το μαστίγιο κτυπα τον σκλαβο στο γυμνο σώμα του.Kάθε μαστιγωμα ακουγεται σαν ένας πυροβολισμός και μεγάλα κομματια δέρματος συχνά και κομματια κρέατος  πεφτουν απο το σώμα."

- Αυτός είναι ακριβώς ο τρόπος που τιμωρούνται οι μαύροι στην Καραϊβική και ιδιοποιηθηκε και απο τη Σουηδία μάλλον γρήγορα, λέει ο Fredrik Thomasson.

Η Susanna μαστιγωθηκε σχεδόν μέχρι θανάτου

Σε ένα άλλο δικαστικο αρχείο αποκαλύπτεται η ιστορία της σκλάβας Susanna που ένα πρωί βρέθηκε μαστιγωμενη σχεδον μεχρι θανατου στα σκαλιά του σπιτιού του Σουηδου κυβερνήτη.

- Ο Σουηδός γιατρός Samuel Froberg την εξετάζει της και προσπαθεί να επιδεσει τις πληγες της όσο καλύτερα μπορεί. Και γράφει αργότερα στο δικαστήριο ότι φοβάται για τη ζωή της, λέει ο Fredrik Thomasson.

Ο νομος για τους σκλαβους σχεδιάστηκε επίσης κατα κάποιο τρόπο και για την προστασία των δούλων και σύμφωνα με το Σουηδικό δίκαιο, ο ιδιοκτήτης δεν είχε την άδεια να κτυπήσει δούλο του περισσότερα από 29 μαστιγωματα τη φορα. Αυστηρότερες ποινές θα μπορουσαν να απονεμηθουν από το δικαστήριο.

Αλλά στην περίπτωση της Susanna, μπορεσε ο Σουηδος γιατρός να διαπιστωσει ότι η κυρία της τη χτυπουσε πολύ περισσότερο από το επιτρεπόμενο (29 μαστιγωματα) και θα μπορούσε επίσης να δεί σοβαρες ουλές στους γλουτούς και την πλάτη από περασμενες κακοποιησεις.

Η τιμωρία για την ιδιοκτήτη-κυρία της, ήταν η επίπληξη από το δικαστήριο και η δούλος Susanna αναγκαστικα πωληθηκε σε άλλο νησί στην Καραϊβική. Το Σουηδικό κράτος ειχε εσοδα απο τις πωλήσεις σκλάβων.

Δυτικοαφρικανικη κουλτουρα στην Καραϊβική

Άλλες δικαστικές υποθέσεις αποκαλύπτουν ότι πολλοί από τους σκλάβους εξασκουσαν μαγεία, πιο συγκεκριμένα τις τέχνες της ιατρικής απο τη Δυτική Αφρική. Αυτό ήταν αυστηρά απαγορευμένο στο νησί. Η λεγόμενη πρακτική μαγεία είναι ένα σημάδι ότι οι σκλάβοι έφεραν μαζί τους τον πολιτισμό τους περα από τον Ατλαντικό.

Σε αρχεία δικαστηρίων, καθίσταται επίσης σαφές ότι οι σκλάβοι μπορούσαν μόνο να καταθέσουν ο ενας εναντίον άλλων σκλάβων, όχι εναντίον Λευκών. Σε μία περίπτωση, το δικαστήριο αποφάσισε να αφήσει ένα δολοφόνο ελευθερο, αντί να αφήσει ένα σκλάβο που ήταν παρων στη δολοφονία για να καταθέσει εναντίον του κατηγορουμένου!

Οι απαιτήσεις για στοιχεία κατά σκλάβων, ωστόσο, ήταν χαμηλες. Μερικές φορές δεν χρειαζοταν καμία απόδειξη, ήταν αρκετη η κατηγορία και μονο.

H Σουηδία εξ ισου ένοχη

Σύμφωνα με τον ερευνητη Fredrik Thomasson η Σουηδία ήταν εξ ισου ενοχη όπως όλες τις άλλες αποικιακές δυνάμεις στην Καραϊβική. Ούτε καλύτερη, ούτε χειρότερη. Χάρη στο οτι στον Αγιο Βαρθολομαίο δεν υπηρχε αρκετό νερό δεν υπηρχε δουλεία φυτειων και ο Fredrik Thomasson δεν βρηκε τα χειρότερα παραδείγματα βάρβαρης μεταχείριση δούλων.

Αλλά σε αντίθεση με άλλες χώρες, σε ένα μεγάλο βαθμο δεν εχει δοθει στην αποικιακή περιόδο της Σουηδιας, ως έθνος σκλάβων, μεγαλη προσοχη.

- Έχω ένα φίλο ο οποίος είναι ένας Δανός ερευνητής, και εργαζεται με παρόμοια θεματα σχετικά με τη δανική περιοδο εποικισμού. Και όταν διάβασα το βιβλίο της, σκέφτηκα, που ειναι ενα σουηδικο βιβλίο για το ιδιο θεμα; Δεν υπάρχει! Το είδα σαν ένα είδος κενού.

Η αναζήτηση της αλήθειας

Το πρωτο που εκανε ο Fredrik Thomasson ήταν να πάει στο Εθνικο Αρχείο της Στοκχόλμης όπου τα έγγραφα διατηρούνται από τη Σουηδική ιστορία ηδη από τις αρχές του 1600.

Μέρος από τα αρχεία δικαστήριου τα βρήκε σε μορφή μικροφίλμ. Εγγραφα που εν μέρει φωτογραφήθηκαν στη  δεκαετία του '60 από τα γαλλικά αρχεία αποικιοκρατίας, όπου όλα τα επίσημα έγγραφα συλλέχθηκαν αφοτου η αποικία εγινε  γαλλικη και παλι στα τέλη του 1800.

- Τις πρώτες μέρα που καθομουν με τα μικροφίλμ, αισθανομουν όλο και πιο καταθλιπτικα, και σκεφτομουν ότι ποτέ δεν θα βγει τιποτα μ αυτο. Ο Fredrik Thomasson φοβοταν ότι τα παλιά έγγραφα είχαν καταστραφεί κατά την πυρκαγιά των αρχείων της Γαλλικής αποικιοκρατίας στη δεκαετία του 1950. Όμως, αποδείχθηκε ότι δεν υπήρχε ζημιά φωτιά, αλλά είχαν καταστραφεί απο το νερό:

-Ηταν αρκετά μεγάλος ο ενθουσιασμός, όταν άνοιξα τις πρώτες κάψουλες και επειδή έχω δει μικροφιλμ, νόμιζα ότι όλα θα ήταν σε φοβερή κατάσταση, αλλά αποδειχθηκε ότι σχεδόν ολα ηταν ενταξει και μπορουσαν να διαβαστουν.

Τώρα, μαζι με δυο μεταπτυχιακούς φοιτητές ο Fredrik Thomasson κανει τη ψηφιοποίηση όλων των εγγράφων στη νότια Γαλλία όπου εκει βρίσκονται τώρα τα αρχεία των γαλλικων αποικιων.

"Ο φαρισαϊσμός και η αυτο-εικόνα"

Σύμφωνα με τον Fredrik Thomasson είναι η εικόνα που είχαμε μέχρι σήμερα για την πρώην Σουηδική αποικία, δεν ειναι ολοκλήρωμενη και μέχρι σήμερα είχε ένα νοσταλγικό χαρακτήρα, κατι που δεν είναι καλό για το γράψιμο της ιστορίας:

- Νομίζω ότι η Σουηδία συχνά έχει την τάση να έχει μια μάλλον φαρισαϊκή εικόνα του εαυτού της. Η Σουηδία έχει λίγο δει τον εαυτο της σαν  χωρα με παγκόσμια συνείδηση, και τότε έχουμε την τάση να ξεχνουμε ό, τι συνέβη στη δική μας ιστορία. Υπάρχει ίσως ένας ακομη λόγος για τον οποίο κανείς δεν έχει μελετήσει αυτό πριν και ίσως όχι μόνο επειδή το αρχειο είναι στη Γαλλία, αλλά επειδη δεν έχει συμπεριληφθεί στην αυτο-εικόνα της χωρας.

Η Σουηδία έγινε ένα έθνος σκλάβων

Ο Gustav ΙΙΙ, ο οποίος κυβέρνησε τη Σουηδία στα τέλη του 1700, που ονομάζεται θέατρικος βασιλιάς, είναι γνωστος για μεγάλο πολιτιστικό ενδιαφέρον του. Αλλά αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι ότι ο Βασιλιάς Gustav ενδιαφεροταν επισης πολυ και για την απόκτηση αποικιών οπως και το εμπόριο σκλάβων.

Υπήρξαν πολλές χώρες στην Ευρώπη που απέκτησαν Αμερικανικές αποικίες στα τέλη του 1700, και ο Gustav III δεν ηθελε να μεινει πίσω. Η Σουηδία ήταν σε συνεχή χρεοκοπία κράτους κατά το δεύτερο εξάμηνο του 1700 και το δουλεμπόριο ήταν απλά ένας τρόπος για να γεμισει χρήματα το ταμειο της Στοκχολμης, λέει ο Fredrik Thomasson. 

Το 1784 ο βασιλιάς Gustav πετυχε να διαπραγματευτεί ένα μικρό νησί της Καραϊβικής της αποικιακής δύναμης της Γαλλίας. Ο Gustav ΙΙΙ διακήρυξε τη νέα αποικία του σε ελεύθερο λιμανι ωστε μεταξυ αλλων να προσέλκυσει και το δουλεμποριο.

------------------------------------------------------------------------------------------

To εθνόσημο του Αγίου Βαρθολομαίου.

τοιχεια για το νησι του Άγιου Βαρθολομαίου

Το νησί ήταν μια Σουηδική αποικία απο το 1784-1878. Η πρωτεύουσα Γκουστάβια (απο τον Gustav III) ήταν περίπου το 1800 η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Σουηδίας, περιπου ιση με το μέγεθος της Ουψάλα σήμερα.

Το μισο του πληθυσμού ειχε σκούρο δέρμα, και η συντριπτική πλειοψηφία των σκλάβων προέρχονταν από τη Δυτική Αφρική.

Το νησί δεν ειχε πολυ νερό έτσι τίποτα σημαντικες φυτείες δουλων δεν υπήρχαν στο νησί την εποχη που ανηκε στη Σουηδια, κατι ομως που ήταν κοινο σε άλλα νησιά.

Οι σκλάβοι εργάζονταν κατά κύριο λόγο με την λιμενικες εργασιες, ή ήταν απλά υπηρετες

Στο απόγειό του το νησι ειχε 2.000 μόνιμους σκλάβους, αλλά εν τω μεταξύ πολλοι σκλάβοι εμεναν στοιβαγμενοι σε μεγάλες αποθήκες στο λιμάνι, σκαλβοι οι οποίοι αποστελλονταν σε άλλα νησιά των Δυτ Ινδιων.

Μετά το 1878 πουληθηκε ο Αγιος Βαρθολομαίος πίσω στη Γαλλία. Σήμερα, το νησί έχει ένα βαθμό αυτονομίας.

Το εμβλημα  του νησιού φέρει τις τρεις κορώνες ως υπενθύμιση της Σουηδικής κυριαρχιας

Ο Άγιος Βαρθολομαίος έχει περίπου το μέγεθος του Lidingö, στη Στοκχόλμη.

Επίσημη γλώσσα: Γαλλικά

Πρωτεύουσα: Γκουστάβια (απο το ονομα του Gustav III)

Πληθυσμός (το 2009): 8.450 κατοικοι

Δειτε και στη wikipedia για το νησι

 Πηγη για το αρθρο και Μτφ απο Svt

Mε αφορμή την επέτειο της πτώσης του τείχους του Βερολίνου 1και2

Mε αφορμή την επέτειο της πτώσης του τείχους του Βερολίνου (μέρος 1ο)

Μια γεωγραφική διευκρίνιση για τη θέση του Βερολίνου στη Γερμανία είναι απαραίτητη γιατί αποκρύπτεται συστηματικά παρά την τεράστια σημασία που έχει για τις μετέπειτα εξελίξεις. Το Βερολίνο βρίσκονταν ολόκληρο στο έδαφος της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας (ΓΛΔ). Δεν ήταν το μισό στο έδαφος της Ομόσπονδης Δημοκρατίας Γερμανίας (ΟΔΓ) και το άλλο μισό στην ΓΛΔ, όπως μπορεί κανείς εσφαλμένα να νομίζει. Το Δυτικό Βερολίνο, που ήταν υπό τον έλεγχο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, βρίσκονταν στην καρδιά της Γερμανικής Λαϊκής Δημοκρατίας. Ούτε άνηκε γεωγραφικά, ούτε συνόρευε με την ΟΔΛ. Σαν να αποτελούσε για παράδειγμα δηλαδή ένα τμήμα της Αθήνας μέρος του τουρκικού κράτους.

Για αυτή του τη γεωγραφική θέση, το Δυτικό Βερολίνο επιλέχθηκε από τον διεθνή ιμπεριαλισμό ως παγκόσμιο κέντρο της ιμπεριαλιστικής στρατηγικής ενάντια στο σοσιαλισμό. Το Δυτικό Βερολίνο αποτελούσε ένα προκεχωρημένο φυλάκιο του ιμπεριαλισμού, μια βραδυφλεγή βόμβα, ένα αντιεπαναστατικό πολυβολείο μέσα στα σπλάχνα της σοσιαλιστικής ΓΛΔ και του σοσιαλιστικού συστήματος. Από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, η διεθνής στρατηγική του κεφαλαίου στόχευε ανοιχτά στην ανατροπή του σοσιαλισμού, είτε μέσω στρατιωτικού χτυπήματος είτε μέσω της  "αλλαγής μέσω της προσέγγισης", δηλαδή με την ενίσχυση της αντεπαναστατικής ανατροπής εκ των έσω.

Ο Τζ. Μπέρνχαμ, ανώτατος αξιωματούχος τότε της CIA, δήλωνε ανοιχτά πως "στόχοι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής πρέπει να είναι η εξαφάνιση της κομμουνιστικής εξουσίας". Στα σχέδια αυτά, το Δυτικό Βερολίνο έπαιζε σημαντικό ρόλο ως διεθνές κέντρο όπου δρούσαν χιλιάδες πράκτορες και πάνω από 80 οργανώσεις κατασκοπίας και τρομοκρατίας. Μεταξύ αυτών, η αμερικανική CIA και η Δυτικογερμανική BND, με επικεφαλής τον Ρέινχαρντ Γκέλεν, πρώην αρχηγό των ναζιστικών μυστικών υπηρεσιών. (Μετά τον πόλεμο ο Γκέλεν στρατολογήθηκε στον αμερικανικό στρατό με εντολή να στήσει κατασκοπευτικό δίκτυο εναντίον της ΕΣΣΔ και τελικά επέστρεψε στην ΟΔΓ).

Ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τη δραστηριότητα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στο Βερολίνο είναι η εμπιστευτική αναφορά της CIA " Επίδραση των σοβιετικών περιστατικών μέτρων στη θέση των ΗΠΑ στο Βερολίνο" που αναφέρεται στα προβλήματα που δημιούργησε η επιβολή εμπάργκο από την ΕΣΣΔ στο Δυτικό Βερολίνο, το 1948. Ας δούμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα: " Σε αντίθεση με πολλές δημοσιευμένες αναφορές, η κύρια επιζήμια επίδραση στις ΗΠΑ, από τα σοβιετικά περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν στο Βερολίνο από της αποχωρήσεως της ΕΣΣΔ από το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου, δεν ήταν η παρεμβολή στις μεταφορές και τις προμήθειες, αλλά η περικοπή συγκεκριμένων δράσεων των ΗΠΑ, οι οποίες, κατά το μεγαλύτερο μέρος τους σχετίζονται με την κατασκοπία, την προπαγάνδα και με επιχειρήσεις της τετραμερούς διοίκησης.

Ως αποτέλεσμα α) η γενική χρησιμότητα του Βερολίνου ως κέντρου ενός κατασκοπευτικού δικτύου εξασθένισε, ενώ πιο ειδικά, η πρόσβαση σε Σοβιετικούς λιποτάκτες και Γερμανούς αντικομμουνιστές έγινε εξαιρετικά δύσκολη. β) Καθώς φιλικά προσκείμενοι Γερμανοί δεν μπορούν να μετακινούνται ελεύθερα προς και από τη Σοβιετική Ζώνη, ή μέσα στην πόλη, οι ΗΠΑ δεν μπορούν να στηρίζουν όπως πρωτύτερα τον αντικομμουνισμό εντός της Σοβιετικής Ζώνης. γ) Η προπαγάνδα των ΗΠΑ δεν μπορεί να διασπείρεται ελεύθερα, με εξαίρεση το ραδιόφωνο. δ) Εμπορεύματα που κατασκευάζονται στο Βερολίνο δεν μπορούν να μεταφερθούν προς τις Δυτικές Ζώνες"

Και όμως όλη αυτή η δραστηριότητα εναντίον του σοσιαλισμού διεξάγονταν ελεύθερα σε όλο το Βερολίνο, καθώς δεν υπήρχαν σύνορα! Ας δούμε όμως πιο αναλυτικά πως ακριβώς εκφράστηκε η ιμπεριαλιστική στρατηγική ενάντια στην ΓΛΔ. Από την ίδρυση της ΓΛΔ η ΟΔΓ εξέφρασε ανοιχτά και επίσημα την επιδίωξη της ανατροπής του σοσιαλισμού αφού τη θεωρούσε "κατεχόμενο έδαφος", ενώ το Φλεβάρη του 1950 συστάθηκε η επιτροπή PEPCO (Political and Economic Projects Committee) από τον Αμερικανό επίτροπο ΜακΚλόυ, με σκοπό την οργάνωση πολιτικών και προπαγανδιστικών δραστηριοτήτων εναντίον της ΓΛΔ. Αυτά τα σχέδια εκφράστηκαν με πολλούς τρόπους. Ένας από αυτούς ήταν η υπονόμευση της παραγωγικής βάσης της ΓΛΔ. Πάρα πολλές ήταν οι υπονομευτικές ενε΄ργειες και τα σαμποτάζ, στα πρώτα χρόνια της ΓΛΔ: Το 1949 σημειώθηκαν μεγάλης έκτασης σαμποτάζ στη σαξονική κλωστοϋφαντουργία, το 1952 στα έργα τς εταιρείας Solvay, το 1953 στην αγροτική παραγωγή της περιοχής Kreis Wittstock, στην τσιμεντοβιομηχανία του Goschwitz και στο εργοστάσιο συσκευών μέτρησης στο Zwonitz. Αργότερα, η υπονόμευση επικεντρώθηκε ενάντια στη σοσιαλιστική αναδιάρθρωση της οικονομίας.

Στις περισσότερες περιπτώσεις αποδέιχθηκε ότι υπήρχε άμεση σύνδεση με τις μυστικές υπηρεσίες της ΟΔΓ. Η υπονομευτική δραστηριότητα δεν περιορίστηκε στα σαμποτάζ στην οικονομία αλλά στόχευε και στη δολιοφθορά των μαζών. Έτσι δεκάδες οργανώσεις, σύλλογοι, περιοδικά και άλλα δημιουργούνταν η μια μετά την άλλη, όπου δρούσαν χιλιάδες πράκτορες, με την κάλυψη πολιτιστικών-ανθρωπιστικών δραστηριοτήτων. Η γερμανική εφημεριδα Tagezeitung στις 25 Σεπτέμβρη 2007 έγραφε πως η BND είχε 10.000 πράκτορες στη ΓΛΔ. Μέρος αυτής της δραστηριότητας ήταν οι εκπομπές των ραδιοσταθμών Ράδιο Ελευθερία και Ράδιο Ελεύθερη Ευρώπη από το έδαφος της ΟΔΓ, που διοχέτευαν ψεθδείς ειδήσεις μέχρι και ανοιχτό κάλεσμα για οργανωμένη αντεπανάσταση ενάντια στα σοσιαλιστικά κράτη. Με όλο αυτό το καλάοργανωμένο "οπλοστάσιο" στα χέρια της η ΟΔΓ προετόιμαζε το σχέδιό της για τη λεγόμενη "ημέρα Χ", τη μέρα της βίαιης ανατροπής του σοσιαλισμού στη ΓΛΔ και της προσάρτησής της στην ΟΔΓ. Η μέρα αυτή ήταν η 17η Ιούνη 1953, όταν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας αξιοποιήθηκαν με σκοπό να εξελιχθούν σε απόπειρα αντεπανάστασης. Ένα χ΄ρονο πριν το πραξικόπημα, ο Κάιζερ, τότε επικεφαλής του "υπουργείου για ζητήματα ολόκληρης της Γερμανίας" της ΟΔΓ δήλωνε πως "βρίσκεται εντελώς στον τομέα του εφικτού να έρθει η ημέρα Χ πιο γρήγορα από ότι ελπίζουν οι σκεπτικιστές". Το περιοδικό Der Spiegel έγραφε το 1952: "Το σχέδιο του γενικού επιτελείου για τη διοικητική ανάληψη της εξουσιας στη ΓΛΔ είναι καλό και είναι και έτοιμο. Το μόνο που λείπει μετά την υπογραφή του γενικού συμβολαίου από τον Καγκελάριο Αντενάουερ είναι η αφορμή για να το εφαρμόσουμε."

Τέσσερις μόλις μέρες πριν την εκδήλωση του πραξικοπήματος ο τοτε υπουργός Σρόντερ δήλωνε: "Η ομοσπονδιακή δημοκρατία είναι η Γερμανία. Όλες οι άλλες περιοχές αποτελούν έδαφος το οποίο μας αφαιρέθηκε και κρατείται και το οποίο πρέπει να επανασυνδεθεί."

Η αντεπαναστατική απόπειρα όμως αποκρούστηκε από το λαό της ΓΛΔ με τη διεθνιστική βοήθεια του Κόκκινου Στρατού. Αυτή η αποτυχία οδήγησε τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να στρέψουν την τακτική τους περισσότερο στην αλλαγή "μέσω της προσέγγισης" και όχι στη βίαια ανατροπή. Σημαντική συμβολή σε αυτήν την προσπάθεια είχε η σοσιαλδημοκρατία.


Πηγή: Αλήθειες και ψέματα για το Σοσιαλισμό, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, τόμος 3

Πράκτορες της ΟΔΓ σε δράση πυροβολούν στα σύνορα με την ΓΛΔ

 

Το έδαφος της ΓΛΔ παραβιάζονταν επανειλημμένα. Προβοκάτσιες όπως αυτή τον Οκτώβρη του 1961, που οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις ήταν παρατεταγμένες στη Φρίντριχστράσε (λίγα μόλις μέτρα από το έδαφος της ΓΛΔ), εμποδίστηκαν με την υποστήριξη των σοβιετικών αρμάτων μάχης

Αμερικανοί στρατιώτες σε μεταγωγικό του στρατού στην Φρίντριχστρασε το 1961

Κάτι λείπει από το "κάδρο",

Κάτι λείπει από το "κάδρο",

 του Νίκου Μπογιόπουλου

Παρατήρηση πρώτη: To 1923 εκδηλώθηκε στο Μόναχο το λεγόμενο«πραξικόπημα της μπυραρίας». Ο Χίτλερ συνελήφθη αλλά παρότι οι νόμοι της (αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαϊμάρης προέβλεπαν ακόμα και την ποινή του θανάτου για το έγκλημά του, έμεινε στη φυλακή – σε υπερπολυτελές κελί - μόλις 8 μήνες, πλήρωσε 500 μάρκα πρόστιμο, και αφέθηκε ελεύθερος. Δέκα χρόνια αργότερα και αφού είχε αξιοποιήσει όλες τις νόμιμες διαδικασίες της(αστικής κοινοβουλευτικής) Δημοκρατίας της Βαιμάρης, ο Χίτλερ διορίστηκε Καγκελάριος.

Αν η ιστορική γνώση παρέχει στοιχειώδη πολιτική επίγνωση, τότε το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι: η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία κάθε άλλο παρά αποτελεί αδιαπέραστη ασφαλιστική δικλείδα απέναντι στον φασισμό.


Μήπως υπερβάλουμε;

Αντί άλλης απόδειξης ας ανατρέξουμε (και) στα καθ’ ημάς: Πριν φτάσουμε στην «4η Αυγούστου» και στην κήρυξη της φασιστικής μεταξικής δικτατορίας είχε προηγηθεί η 16η Απρίλη του 1936. Τότε τα δυο μεγάλα κόμματα, το Λαϊκό κόμμα (σ.σ.: σαν να λέμε η «Νέα Δημοκρατία» της εποχής...) και το κόμμα των Φιλελευθέρων (σ.σ.: σαν να λέμε το «ΠΑΣΟΚ» της εποχής...),συνέπραξαν. Εφαρμόζοντας όλους τους τύπους της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας διόρισαν πρωθυπουργό τον φασίστα Μεταξά που δεν διέθετε στη Βουλή παρά μόλις 7 βουλευτές. Κάπως έτσι οικοδομήθηκε το κράτος της «4ης Αυγούστου» που ο ίδιος ο Μεταξάς το περιγράφει στα ημερολόγιά του ως εξής:

«Η Ελλάδα έγινε ένα Κράτος αντικομμουνιστικό, Κράτος αντικοινοβουλευτικό, Κράτος ολοκληρωτικό...».

Ο φασίστας Μεταξάς δέχεται τους ναζιστικούς χαιρετισμούς των ομοϊδεατών του.




Παρατήρηση δεύτερη: Στον αγγελικά πλασμένο καπιταλιστικό κόσμο μας 737 πολυεθνικά μονοπώλια κατέχουν το 80% του παγκόσμιου πλούτου. Εντούτοις ο Λένιν, εκατό σχεδόν χρόνια από την διαπίστωσή του ότι ο καπιταλισμός έχει περάσει στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, δηλαδή στην πλήρη επικράτηση του μονοπωλίου στην οικονομία, δεν έχει κληθεί ακόμα για να παραλάβει το… Νόμπελ Οικονομίας.

Μήπως υπερβάλουμε;

Αν η πρόταση να αποδοθεί στον Λένιν το Νόμπελ είναι υπερβολική, πάντως δεν έχει διατυπωθεί από εμάς. Πρωτοδιατυπώθηκε το 2010. Και μάλιστα διατυπώθηκε από κάποιον πέραν πάσης υποψίας για ενδεχόμενη ροπή του προς τον «μπολσεβικισμό»: Από τον Πολ Κρεγκ Ρόμπερτς, τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ επί Ρόναλντ Ρήγκαν…

Παρατήρηση τρίτη: Ο φασισμός ως συγκροτημένη πολιτική έκφραση έχει ιστορικά προσδιορισμένο χώρο και χρόνο γέννησης: Γεννιέται ακριβώς στο έδαφος του μονοπωλιακού καπιταλισμού. Ως λίπασμα, δε, για την ανάπτυξη του φασισμού λειτουργούν οι κρίσεις του καπιταλισμού.

Θα πει κάποιος από τους «ευφυείς» θιασώτες της θεωρίας των «δυο άκρων»: Μα και ο κομμουνισμός στο έδαφος του καπιταλισμού γεννιέται. Πράγματι. Με μια «μικρή» διαφορά: το σύστημα των μονοπωλίων, στην περίπτωση του κομμουνισμού, γεννάει την άρνηση του καπιταλισμού. Στην περίπτωση του φασισμού, το σύστημα των μονοπωλίων, γεννάει ένα τέρας με το οποίο ο καπιταλισμός – υπό όρους και προϋποθέσεις - ταυτίζεται.

Μήπως υπερβάλουμε;

Δεν υπάρχει πιο ισχυρή (για την ακρίβεια: αδιάσειστη) απόδειξη για τις σχέσεις του καπιταλισμού με τον φασισμό, που αναπτύσσονται στο έδαφος ή στο υπέδαφος και της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, από τις ίδιες τις σχέσεις ανάμεσα στο φασισμό και στα (οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχα στο καπιταλιστικό σύστημα) μονοπώλια.

Ο H.Ford εν έτη 1938 γιορτάζει τα 75α γενέθλιά του λαμβάνοντας το παράσημο του ναζιστικού μεγαλόσταυρου, η ύψιστη διάκριση του ναζιστικού Γ’Ράιχ προς μη Γερμανό πολίτη.




Για παράδειγμα:

• Η «Ζήμενς» του Χριστοφοράκου είναι η ίδια «Ζήμενς» που με πρόταση και χρηματοδότηση του επικεφαλής της στην Αθήνα συγκροτήθηκαν επί του γερμανοντυμένου «πρωθυπουργού» Ράλλη τα Τάγματα Ασφαλείας το 1943.
• Η «Ντόιτσε Μπανκ» της Μέρκελ και του Σόιμπλε είναι η ίδια «Ντόιτσε Μπανκ» που χρηματοδότησε τη δημιουργία και λειτουργία των ναζιστικών φούρνων του Άουσβιτς.
• Η «Κρουπ» των διαλυμένων ναυπηγείων του Σκαραμαγκά και των 670 θυγατρικών ανά τον κόσμο είναι η ίδια «Κρουπ» που τροφοδοτούσε όλη την πολεμική μηχανή του Χίτλερ και που ο πρόεδρος των Γερμανών βιομηχάνων, ο κύριος Κρουπ έλεγε το 1934: «Ο Εθνικοσοσιαλισμός απελευθέρωσε τον Γερμανό εργάτη από τη μέγγενη ενός δόγματος (σ.σ. του κομμουνιστικού δόγματος) που ήταν βασικά εχθρικό τόσο για τον εργοδότη όσο και για τον εργαζόμενο. Ο Αδόλφος Χίτλερ επέστρεψε τον εργάτη στο έθνος του. Τον μετέτρεψε σε πειθαρχημένο στρατιώτη της εργασίας και συνεπώς σύντροφό μας (σ.σ. σύντροφο των βιομηχάνων)».
• Είναι η «Φαρμπεν» που το βιομηχανικό συγκρότημα της κατασκευάστηκε από κρατούμενους του Αουσβιτς . Είναι η «Φάρμπεν» που κατασκεύασε το Zyklon B, το αέριο που χρησιμοποιήθηκε στα ναζιστικά κρεματόρια. Η «Φάρμπεν» σήμερα κυκλοφορεί με άλλο όνομα. Τη λένε «Μπάγερ». 
• Είναι η «ΙΒΜ» που μηχανοργάνωσε τα 78 ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης και που ο πρόεδρός της, ο T. Watson τιμήθηκε για τις «υπηρεσίες» τους στο Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού, το 1937.
• Είναι η «ITT» που σχεδίασε τις βόμβες «Wulfs» του χιτλερικού στρατού.
• Είναι η «General Motors» που κατασκεύασε χιλιάδες θωρακισμένα αυτοκίνητα, φορτηγά και τανκς για τον γερμανικό στρατό.
• Είναι η «Ford» εκείνη που κατασκεύασε για λογαριασμό του Χίτλερ τα μισά σχεδόν φορτηγά της Βέρμαχτ και που ο πρόεδρός της, ο κύριος H.Ford, τιμήθηκε για τις «υπηρεσίες» του στο Γ’ Ράιχ με το μετάλλιο του Μεγάλου Σταυρού της Γερμανικής Τάξης του Αετού, το 1938.

Ο κατάλογος είναι μακρύς. Όπως και τα απαλλακτικά βουλεύματα. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο κανένα μονοπώλιο και κανένα στέλεχος εταιρειών από τις χώρες των δυτικών Συμμάχων δεν τιμωρήθηκε για τις σχέσεις του με τον Ναζισμό. Τα αδικήματά τους παραγράφηκαν. Φρόντισε ο κύριος John McCloy. Ηταν ο Υπατος Αρμοστής των ΗΠΑ στη Γερμανία μετά τον πόλεμο. Αλλά βασικά ο κύριος McCloy ήταν τραπεζίτης. Από το 1947 ήταν ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πιο πριν ως νομικός εκπροσωπούσε τα συμφέροντα των επιχειρήσεων «Ροκφέλερ» και της Τράπεζας «Chase Manhattan».

Ο πρόεδρος της IBM T. Watson με τον Χίτλερ, λίγο πριν από την παρασημοφόρησή του από τους ναζί, το 1937.




Παρατήρηση τέταρτη: Το κάδρο της «χρυσαυγειάδας» θα παραμείνει μισό, όπως και κάθε δήθεν «αντιφασιστικό» κάδρο, από το οποίο θα απουσιάζουν εκείνοι που στέκονται δίπλα, πίσω και κυρίως πάνω από τους φασίστες και από τους ναζί.

Και που για να εντοπιστούν, για να πολεμηθούν και να ξεριζωθούν ο Μπρεχτ επέμενε ήδη από τη δεκαετία του ’30: «... ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός» 

πηγη: Ενικος