22 Ιουλ 2012

Η αστική δημοκρατία και η σχέση των μαζών με τη «διακυβέρνηση»


Η αστική δημοκρατία και η σχέση των μαζών με τη «διακυβέρνηση»


« Σ την αστική δημοκρατία οι καπιταλιστές με χίλιες δυο λαθροχειρίες - τόσο πιο έντεχνες και δραστικές, όσο πιο εξελιγμένη είναι η "καθαρή" δημοκρατία - απομακρύνουν τις μάζες από τη συμμετοχή στη διακυβέρνηση...». (Λένιν, «Απαντα» τ. 37, σελ. 256). Η πιο πάνω επισήμανση έχει ουσιαστικά διπλό χαρακτήρα. Από τη μια πλευρά, τοποθετεί το ζήτημα της πραγματικής δημοκρατίας, δηλαδή του κράτους του δήμου, της εξουσίας του λαού αρνητικά. Το πραγματικό, το θεμελιακό ζήτημα της δημοκρατίας είναι η συμμετοχή των λαϊκών μαζών στην πολιτική, στη διακυβέρνηση, στη διαχείριση των υποθέσεων της κοινωνίας. Από την άλλη πλευρά αναδεικνύει το γεγονός ότι η «δημοκρατία» δεν είναι ουδέτερη, δεν μπορεί να είναι ουδέτερη. Εχει συγκεκριμένο ταξικό περιεχόμενο και η βάση του βρίσκεται στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και στην ιδιοποίηση των αποτελεσμάτων της παραγωγής, που είναι καπιταλιστική. Επομένως, η δημοκρατία είναι συστατικό στοιχείο του κράτους, της εξουσίας, λειτουργεί και δρα σε συγκεκριμένη κατεύθυνση, με συγκεκριμένες μεθόδους και τρόπους για συγκεκριμένο σκοπό, που δεν είναι άλλος από τη διατήρηση και ενίσχυση της κυριαρχίας της άρχουσας τάξης. Γι' αυτό και δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατία γενικά. Αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς ως προς το περιεχόμενο της δημοκρατίας, πρέπει υποχρεωτικά να την προσδιορίζουμε, με το χαρακτηριστικό της τάξης την κυριαρχία της οποίας υπηρετεί. Αστική δημοκρατία (δημοκρατία της αστικής τάξης), προλεταριακή δημοκρατία (δημοκρατία της εργατικής τάξης). Και από τη στιγμή που η κοινωνία είναι καπιταλιστική, θα υπάρχει αστική δημοκρατία, η οποία θωρακίζεται παντοιοτρόπως, προκειμένου να μπορεί να προστατεύεται από τους κινδύνους ανατροπής και κατάργησής της. Και αυτοί βεβαίως προέρχονται από την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα. Μια από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί, συνδυασμένα βεβαίως με όλα τα μέσα άσκησης της εξουσίας, είναι η μόνιμη και σταθερή απομάκρυνση των λαϊκών μαζών από τη διακυβέρνηση, από την πολιτική γενικά. Ενώ βεβαίως τυπικά, πάντα, προσπαθεί να εμφανίζει ακριβώς το αντίθετο, ότι δηλαδή όλες οι κοινωνικές τάξεις και στρώματα συμμετέχουν στη διακυβέρνηση και μάλιστα ότι συνεχώς ενδιαφέρεται για τη βελτίωση αυτής της συμμετοχής. Η  διαχείριση των υποθέσεων της κοινωνίας έχει ανατεθεί στην κυβέρνηση, στη βουλή και το κράτος. Η κυβέρνηση αναδεικνύεται μετά από καθολική ψηφοφορία (τυπική ισοτιμία), αφού το εκλογικό δικαίωμα ανήκει σ' όλα τα μέλη της κοινωνίας, από το κόμμα το οποίο εξασφαλίζει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ποια όμως μπορεί να είναι η συμμετοχή των μαζών στη διακυβέρνηση στο χρονικό διάστημα ανάμεσα σε δυο εκλογικές αναμετρήσεις; Μα υπάρχουν οι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί, με πρώτον απ' όλους το Κοινοβούλιο, στους οποίους όλοι υποτίθεται ότι συμμετέχουν στην πολιτική, στη διακυβέρνηση, δι' αντιπροσώπων. Υπάρχει θεσμοθετημένος έλεγχος του κυβερνητικού έργου, κατ' αρχήν στο ίδιο το Κοινοβούλιο, από τα κόμματα τα οποία εκφράζονται κοινοβουλευτικά. Μπορεί όλ' αυτά να θεωρούνται συμμετοχή των λαϊκών μαζών στη διακυβέρνηση, δι' αντιπροσώπων; Το πραγματικό πρόβλημα που μπορεί να βοηθήσει στην προσέγγιση της συμμετοχής των λαϊκών μαζών στη διακυβέρνηση, στην πολιτική, είναι η δυνατότητα πραγματοποίησης των συμφερόντων των λαϊκών μαζών, αφού η πολιτική υπηρετεί συμφέροντα, η διακυβέρνηση πραγματοποιεί συμφέροντα. Μπορούμε λοιπόν να θέσουμε ένα απλό ερώτημα, η απάντηση στο οποίο μπορεί να αποκαλύψει την απάτη της λαϊκής συμμετοχής στην αστική δημοκρατία. Ποια είναι η ταχτική της κυβέρνησης και του κράτους, απέναντι στις διεκδικήσεις των συμφερόντων των λαϊκών μαζών; Βεβαίως, εδώ εννοούμε τα πραγματικά τους συμφέροντα, που σε τελευταία ανάλυση είναι η ιδιοποίηση από την εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα των αποτελεσμάτων της εργασίας τους. Η  ουσία του ζητήματος έχει ως εξής. Η άσκηση πολιτικής έχει σχέση με τα ταξικά συμφέροντα. Στην καπιταλιστική κοινωνία τα ταξικά συμφέροντα της αστικής τάξης είναι αυτά που κυριαρχούν σε βάρος ολόκληρης της υπόλοιπης κοινωνίας. Επομένως, μπορεί μέσω του καθολικού εκλογικού δικαιώματος να αναδεικνύεται κυβέρνηση, αλλά αυτή υπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Και μπορεί να τα υπηρετεί πιο αποτελεσματικά, όσο λιγότερα εμπόδια συναντά στη δράση της. Αυτά τα εμπόδια μόνο από τις λαϊκές μάζες μπορούν να ορθώνονται, αφού τα δικά τους συμφέροντα είναι αντίθετα μ' αυτά που υπηρετούν οι κυβερνήσεις. Ακριβώς γι' αυτό μαζί με τη διακυβέρνηση, δηλαδή τις κυβερνητικές αποφάσεις, το νομοθετικό έργο της Βουλής, είναι και οι μοχλοί επιβολής της πολιτικής που υπάρχουν στο κράτος και αποτελούν μορφές βίας, ιδεολογικής και κατασταλτικής. Για παράδειγμα, κάθε κυβερνητικό μέτρο που θίγει εργατικά δικαιώματα, εξαγγέλλεται και εφαρμόζεται στο όνομα των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Αναπτύσσεται μια ολόκληρη ιδεολογική βία από τους αντίστοιχους μηχανισμούς. Πρόσφατο παράδειγμα τα μέτρα κατεδάφισης της κοινωνικής ασφάλισης στο όνομα τής «σωτηρίας» της. Χτυπιέται η ασφάλιση, αλλά επιδιώκουν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι είναι προς το συμφέρον τους. Και όταν αναπτύσσονται αγώνες υπεράσπισης και διεκδίκησης, τότε υπάρχει και η αστυνομική βία. Πολύ περισσότερο που υπάρχει φροντίδα (κατασταλτικοί νόμοι όπως ο τρομονόμος, ο προετοιμαζόμενος ενάντια στις διαδηλώσεις κλπ.), να εμποδίζεται όχι η συμμετοχή στην πολιτική δράση, αλλά και το ελάχιστο, η υπεράσπιση των καταχτήσεων. Το κύριο λοιπόν στη λειτουργία και τη δράση της αστικής δημοκρατίας είναι η με κάθε μέσο παρεμπόδιση των μαζών στην πολιτική δράση και αξιοποιείται και η δύναμη της πολύμορφης καταστολής. Δίκαια ο Μαρξ, την εξουσία και το κράτος της αστικής τάξης τα ονόμασε δικτατορία μιας μειοψηφίας στην τεράστια πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες αστικοδημοκρατικές μορφές, δικτατορία της αστικής τάξης. Αλλωστε, χωρίς την πολύμορφη βία, η λειτουργία της αστικής δημοκρατίας δε θα μπορούσε να σταθεί μπροστά στις ανειρήνευτες ταξικές αντιθέσεις και συμφέροντα. Η βία επιδρά βαθιά στη συνείδηση και την ψυχολογία της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών, έτσι που η δημοκρατική επίφαση της «ελευθερίας» πολιτικής δράσης να περιορίζεται συνεχώς. Οταν η εξάρτηση της εργατικής τάξης από τη θέληση των καπιταλιστών, για το ανύπαρκτο δικαίωμα στη δουλιά, κυριαρχεί, σε συνδυασμό με τη σύμφυτη με το σύστημα ανεργία, όταν η δημοκρατία στους τόπους δουλιάς εξαντλείται στο δικαίωμα και την ελευθερία του καπιταλιστή να εκμεταλλεύεται τον εργάτη, ενώ η ελευθερία του εργάτη να διεκδικεί γίνεται απειλή για απόλυση ή και ποινικό αδίκημα, όταν το δικαίωμα του «συνέρχεσθαι» σταματά εκεί που ξεκινούν τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, όταν αντικειμενικά η δύναμη του πλούτου καθιστά ανισότιμη τη διάδοση των ιδεών και την ενασχόληση με την πολιτική, τότε η κατ' επίφαση δημοκρατία είναι βία της δικτατορίας της κυρίαρχης τάξης πάνω στη θέληση των εκμεταλλευομένων μαζών. Β εβαίως, η πραγματικότητα αυτή διαμορφώνεται και με όρους ταξικής πάλης. Γι' αυτό φροντίζει η οργανωμένη πολιτική πρωτοπορία της εργατικής τάξης, το κόμμα της δηλαδή, το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αποκαλύπτοντας ακριβώς την αντίφαση στη λειτουργία της αστικής δημοκρατίας, αλλά και οργανώνοντας την ταξική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της ενάντια στην αστική δημοκρατία, ως την οριστική ανατροπή της. «Οι καταπιεζόμενες μάζες συναντούν στο κάθε βήμα, ακόμη και στο πιο δημοκρατικό αστικό κράτος, τη χτυπητή αντίφαση ανάμεσα στην τυπική ισότητα που διακηρύσσει η "δημοκρατία" των καπιταλιστών και στους χιλιάδες πραγματικούς περιορισμούς και πονηριές, που μετατρέπουν τους προλετάριους σε μισθωτούς δούλους. Αυτή ακριβώς η αντίφαση ανοίγει τα μάτια των μαζών για να δουν τη σαπίλα, την ψευτιά και την υποκρισία του καπιταλισμού. Αυτή ακριβώς την αντίφαση ξεσκεπάζουν συνεχώς μπροστά στις μάζες οι διαφωτιστές και οι προπαγανδιστές του σοσιαλισμού, για να τις προετοιμάσουν για την επανάσταση» (Λένιν, Απαντα τ.37 σελ. 255).

Τιμοκατάλογος για τα ΜΑΤ


Τιμοκατάλογος 







 Για ενοικίαση των δυνάμεων των ΜΑΤ οι νέες τιμές διαμορφώνονται ως εξής:
 -για απλή απώθηση, 2 ευρώ η μέρα και δύο φοντανάκια ανά κάθε μέλος διμοιρίας
 -για απώθηση με συνοδεία χρήσης γκλόπ, 3 ευρώ η μέρα ένα γλυκό του κουταλιού και ένα αυγό Τουρκίας ανά κάθε μέλος διμοιρίας.(*1)
 -για απλή χρήση χημικών ουσιών(*2) κατά διαδηλωτών,4 ευρώ η μέρα, μία σωβρακοφανέλα (ανά κάθε μέλος),και μία πρόσκληση για δύο άτομα (κατόπιν κλήρωσης) για μία συμμετοχή σε χουντικό γλέντι σε χώρο που θα σας υποδειχτεί.(*3)
 -για χρήση χημικών ουσιών μετά γυμναστικών επιδείξεων (βλ. μπούφλες) κατά διαδηλωτών, 5 ευρώ η μέρα, ένα σουτζούκ λουκούμ (ανά κάθε μέλος) και μία ζαρντινιέρα (*4) (ανά διμοιρία) για να μην ψάχνουν επιτόπου οι δυνάμεις και χάνουν πολύτιμο καιρό (ο χρόνος είναι χρήμα).(*5)
 -αν τα παραπάνω αφορούν διαδηλώσεις από μέλη οικοδόμων, ναυτεργατών οι τιμές διπλασιάζονται (καθώς αυτοί βαράνε).
 -αν τα παραπάνω αφορούν διαδηλώσεις με μέλη του ΠΑΜΕ και ταξικά σωματεία οι τιμές διπλασιάζονται (για να μάθουν).
 -για φύλαξη εργοστασίων από απεργούς, η χρέωση είναι ,μία ξαπλώστρα ανά άνδρα, ένα μπουκαλάκι ζεστό νερό ανά δύο άνδρες και ένα (μισοφαγωμένο) πορτοκάλι χωρίς τα κουκούτσια του ανά τρεις άνδρες.
 -για «άνοιγμα» εργοστασίων, σπάσιμο περιφρουρήσεων μετά γυμναστικών επιδείξεων (βλ. παραπάνω κατηγορία), χρήση χημικών ουσιών, η τιμή είναι μία σόδα ανά άνδρα (διαίτης), μία κασέτα με άσματα σκυλάδικου τρίτης κατηγορίας ανά διμοιρία (διαφορετική κατά προτίμηση για να τις αλλάζουν μεταξύ τους), μία χούφτα γαρύφαλλα από το παρακείμενο στην περιοχή νεκροταφείο (για χρήση κατά την ώρα της ακρόασης των ασμάτων) κι ένα αλκοτέστ ανά διμοιρία. Η τιμή αυτή δεν αλλάζει κατά τις βραδινές ώρες. Οι συλλήψεις σε αυτή τη περίπτωση χρεώνονται χωριστά και γίνονται κατόπιν ειδικής συμφωνίας.(*5) 


  Για όλες τις άλλες περιπτώσεις, πληροφορίες στα κεντρικά μας με τηλεφώνημα σε ώρες γραφείου. Για έκτακτες περιπτώσεις απευθυνθείτε σε ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς (ειδική τιμή στο Σκάι) κατά την διάρκεια των κεντρικών δελτίων ή στη Καθημερινή. Η υποστήριξη από «ειδικούς» αναλυτές στα κεντρικά δελτία των ΜΜΕ είναι δώρο σε όλα τα πακέτα (εκτός αργιών).σε όλες τις παραγγελίες η παρουσία εισαγγελέα είναι απαραίτητη και σε κάθε παραγγελία άνω των 5 διμοιριών είναι προσφορά του καταστήματος. Τιμές συζητήσιμες. Δεκτές όλες οι κάρτες. Ειδική έκπτωση για τα μέλη του ΣΕΒ. Τα μέλη της ΕΕΕ (Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών) να απευθυνθούν στις κατά τόπους λιμενικές αρχές. Χρέωση ΦΠΑ 13% στο χέρι, 23% αν θα καθίσετε σε τραπεζάκι (τετραθέσιο θαλάσσης). Διατίθενται και πακέτα προσφορών. Ευχαριστούμε που διαλέξατε εμάς για την εξυπηρέτησή σας.   


                                             ΠΡΟΣΦΟΡΑ 
                                 Στις πέντε (5) συλλήψεις η μία δώρο 
                                     (η προσφορά ισχύει μέχρι το τέλος του μήνα)


                                      ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΟΚ (το αφεντικό τρελάθηκε)
      Δωρεάν φωτογραφία σας στον χώρο της επέμβασης με φόντο τις δυνάμεις μας






 *1.δώρο μία σύλληψη
 *2.κατεψυγμένο προιόν
 *3.δώρο δύο συλλήψεις
 *4.το χρώμα και οι διαστάσεις είναι από το στοκ μας και δεν γίνονται επιστροφές
 *5.η παραγγελία δεν μπορεί να είναι κάτω από τρεις (3) κλούβες




                                                  Υπουργείο Προστασίας του ΣΕΒ
                                                            Υπογραφή (δυσανάγνωστος)
  Αναρτήθηκε από  blogsevikos

(«Το χτύπημα της Φυτιάς»)




(«Το χτύπημα της Φυτιάς»)





«Θωμάς Μπαρούτας»
«...Βράδυ, πρώτη του Νοέμβρη 1945. Λίγο πιο πάνω απ' τη Φυτιά κοντά στο δάσος δυο καρβουνάδες κάνουν την τελευταία εξέταση στο καμίνι τους. Είναι κι οι δυο νεολαίοι απ' τη Φυτιά, παλιοί ελασίτες. Για να γλιτώσουν απ' τους μαυροσκούφηδες διάλεξαν τη δουλιά του καρβουνά. Ζούσαν όλο τον καιρό όξω στο βουνό, έκοβαν ξύλα, φτιάχνανε το καμίνι και κουβάλαγαν τα κάρβουνα στη Νάουσα. Αυτή ήταν η ζωή τους.




Κείνη τη νύχτα τέλειωσαν νωρίς τη δουλιά και πέσανε να κοιμηθούν στο καλύβι πούχανε φτιάσει. Ξαφνικά μια ριπή έσκισε την ησυχία. Υστερα άστραψε ο ουρανός, σφύριξε ο αγέρας. Δέσμες δέσμες οι τροχιοδεικτικές φεύγανε κατακόκκινες απ' τη μεριά του βουνού και πνίγονταν μέσα στη Φυτιά...


Ο ένας πετάχτηκε όξω...


- Τι γίνεται βρε;


- Χτυπάνε τη Φυτιά...


Απ' το χωριό ακούγονταν ντουφεκιές που πέφτανε ομαδικά σα νάταν πασχαλιά - χαλασμός κόσμου. Φόρεσαν τα τσαρούχια τους κι όρμησαν.


- Επανάσταση μωρέ... Χτυπάνε τη Φυτιά...


Ο ένας κοντοστάθηκε μια στιγμή.


- Και τα κάρβουνα;


- Τι κάρβουνα μου λες μωρέ;... εδώ χαλάει ο κόσμος και μεις νάμαστε απ' όξω;


Τρέχανε μες στο σκοτάδι, γκρεμοτσακίζονταν στα χαλίκια ως που έφτασαν τα ακρινά σπίτια του χωριού και βρήκαν τα παιδιά του Μπαρούτα.


- Τι γίνεται βρε;


- Ο Μπαρούτας χτυπάει τη Φυτιά... Δε βλέπεις;


Οι δυο καρβουνάδες δεν πρόφτασαν να μπουν κι αυτοί στο χορό. Μέσα σε 9 λεφτά η μάχη είχε τελειώσει - αν πρέπει να το πούμε μάχη.


Γιατί ό,τι έγινε ήταν πολύ μακριά απ' το νόημα που δίνει στη συνάντηση δύο αντιπάλων τούτη η λέξη. Γιατί μοναχά από μια μεριά έρχονταν τα φωτεινά τόξα των τροχιοδεικτικών. Απ' την άλλη άκουγες τρομαγμένες φωνές, τζάμια που σπάζανε, τον αέρα που σφύριζε στις κάμαρες των μαυροσκούφηδων, και ανθρώπους να τρέχουνε σαν τρελοί. Οι μαυροσκούφηδες της Φυτιάς απ' τις πρώτες ριπές, πέταξαν τα όπλα τους και τόβαλαν στα πόδια. Αλλοι κρύφτηκαν σε αχυρώνες, άλλοι σε χαντάκια και υπόγεια, κι ένας άλλος, στη βιασύνη του να το σκάσει έπεσε, μέσα σ' ένα πλημμυρισμένο βόθρο. Από κει τον έβγαλε η γυναίκα του με χίλιους κόπους και μοναχά που δεν του τις έβραξε έτσι αγαναχτισμένη που ήταν. Τον έσερνε για το σπίτι και τον έψελνε...


- Βρε χέστη, αφού δεν έχεις ψυχή να κρατήσεις το ντουφέκι γιατί το πήρες;


- Τι τόθελα ντε ο βαριόμοιρος... Θαρρούσα όμως ότι δε θα χρειαζόταν να πολεμήσω.


Στο μεταξύ το χωριό ήταν στα χέρια του Μπαρούτα. Αυτό έγινε ακριβώς την πρώτη του Νοέμβρη 1945, όταν όλη η Ελλάδα πνιγόταν κάτω απ' τις αλυσίδες των εγγλέζικων τανκς, που περιοδεύανε μέχρι το τελευταίο χωριό, κουβαλώντας τα περιβόητα τάγματα της "Εθνοφυλακής". Απ' τη σπείρα του Σκουλαρικιώτη δεν ήταν παρά ο Θεοδωρόπουλος στο χωριό. Οι άλλοι λείπανε στη Βέροια, μαζί με τους μαυροσκούφηδες του Γαλή, που είχαν αφήσει πριν τρεις μέρες τη Φυτιά.


Η πλατεία γέμισε μονομιάς απ' τους λευτερωμένους Φυτιώτες. Βγήκαν οι κρυμμένοι, βγήκαν οι δαρμένοι, τα πομπεμένα κορίτσια, βγήκε κι η γριά Πανάγιω, η μάνα του Γκιουλιόπουλου κι έπεσε στην αγκαλιά του Μπαρούτα.


- Εγώ τόλεγα... Δε θα μ' αφήσουν τα παιδιά σ' αυτούς τους αντίχριστους.


Η νεολαία τριγύριζε στους δρόμους και χτύπαγε τις πόρτες.


- Ζήτω το καινούργιο αντάρτικο!


Κανείς δεν ήξερε τι γινόταν. Θαρρούσαν ότι το χτύπημα της Φυτιάς ήταν ένα μικρό μονάχα μέρος απ' το γενικό ξεσήκωμα.


Σ' ένα σπίτι πιάσανε τρυπωμένο τον τελάλη του Νικολόπουλου που γύριζε κάθε μέρα το χωριό και φώναζε ότι όποιος ελασίτης μετάνιωσε, να γραφτεί στη Χ, αλλιώς θα του κάψουνε τη φαμίλια. Ο Μπαρούτας δεν τον πείραξε.


- Πάρε το χωνί και τρέχα να φωνάξεις καλά λόγια... Αϊντε πες να μαζευτούνε όλοι στην πλατεία, δεξιοί και αριστεροί. Να μιλήσουμε μονιασμένοι λίγη ώρα.


Οι γυναίκες των μαυροσκούφηδων πήγαν οι ίδιες, τους ξετρύπωσαν απ' τους κρυψώνες και τους σύρανε στην πλατεία. Αυτοί στην αρχή τραβιόντουσαν τρομαγμένοι.


- Θα μας σκοτώσουν μωρέ...


- Βρε έλα πάμε... Ποιος θα σε σκοτώσει; Ο Μπαρούτας;... Σάματις δεν τον ξέρω γω τόσα χρόνια τι άνθρωπος είναι;...


Οταν μαζεύτηκε όλο το χωριό, ο Μπαρούτας μπήκε μπροστά και διάταξε...


- Πάμε, στο σχολειό.


Μέσα απ' το πλήθος ακούστηκαν φωνές:


- Ποιο σχολειό; Από καιρό τόχουν κάνει φυλακή...


- Πάμε, είπε πάλι ο Μπαρούτας.


Κίνησαν όλοι μαζί, δεξιοί κι αριστεροί, μαυροσκούφηδες και δικοί μας. Οταν φτάσανε μπροστά στην κλειδωμένη πόρτα, ο Μπαρούτας έβγαλε το αυτόματό του, τσάκισε με δυο ριπές το λουκέτο και μπήκε μέσα.


Το σχολειό ήταν άδειο. Πριν δυο μέρες που φύγανε οι σουρλαίοι πήρανε μαζί όλους τους φυλακισμένους. Το πάτωμα ήταν λεκιασμένο και βρώμικο. Αίματα, τούφες από βγαλμένα μαλλιά, κουρελιασμένες κουβέρτες, όλα ανάκατα.


Το χωριό χώρεσε ολόκληρο κει μέσα. Εγινε ησυχία και ο Μπαρούτας άρχισε να μιλάει...


- Χωριανοί... Δεν ξεσηκώθηκε κανένα καινούργιο αντάρτικο όπως θάρρεψαν μερικοί... Εμείς οι λίγοι που μας διώξανε στα βουνά, κάναμε μοναχοί μας τούτο δω πούγινε... για να σας δείξουμε τι θα βγει αν κάνετε ό,τι σας λέει ο Νικολόπουλος κι όσοι τον πληρώνουν...


Κρυμμένος ανάμεσα στον κόσμο, έτρεμε ο Θοδωρόπουλος ο πρόεδρος της Χ.


- Ελα συ δω μπροστά...


Οι γυναίκες των μαυροσκούφηδων αγρίεψαν σαν τον είδανε. Αρχισαν να φωνάζουν και να σπρώχνουν το Θοδωρόπουλο.


- Σκότωσέ τον βρε Θωμά. Σκότωσέ τον να ξεβρωμίσει η Φυτιά... Αυτός σταυρώνει τους άντρες να πάρουν όπλα...


Ο χίτης, κιτρινιάρης και σκυφτός, ήρθε και ξέρασε μπροστά στο Μπαρούτα...


- Λυπήσου τα παιδιά μου, βρε Λιόλιο...


- Εσύ γιατί δε λυπήθηκες τα δικά μου Θοδωρόπουλε, κι έβαλες τους σουρλαίους να τα πομπέψουνε;


Στέκονται κι οι δυο δίπλα δίπλα. Ο Μπαρούτας ήταν δυο μπόγια ψηλότερος απ' το ζαρωμένο χίτη. Με κυπαρισσένιο κορμί, τα μαλλιά κατάμαυρα να πέφτουν αχτένιστα πάνω στο ατίθασο πρόσωπο - φάνταζε σαν το ίδιο το δίκιο καταντίκρυ στο άδικο.


- Εσύ Θοδωρόπουλε, τούπε κοιτάζοντάς τον στα μάτια, έκανες τούτο το σχολειό φυλακή. Εγώ θα το κάνω πάλι σχολειό και θα σου μάθω αυτά που σ' έκαναν να ξεχάσεις οι λίρες των Εγγλέζων...


Τον έπιασε απ' το πέτο και τον τράνταξε.


- Γιατί να μη ζήσουμε μονιασμένοι βρε; Θέλεις να πιστεύεις στο βασιλιά σου. Πίστευε... Αν και εγώ θάθελα τώρα να μου πεις μπροστά στους χωριανούς πόσες φορές ήπιες καφέ με το βασιλιά για να τον αγαπάς τόσο.... Κι ύστερα να μου πεις πόσες φορές ήπιες με μένα και θέλεις τόσο το καλό μου... Αστα όμως τώρα αυτά... Εγώ σε ρωτάω; Θέλεις να ζήσουμε ήσυχοι στο χωριό μας;


- Και ποιος δεν το θέλει - έκανε ο Θοδωρόπουλος.


Ο Μπαρούτας κούνησε το κεφάλι:


- Μη λες μεγάλα λόγια. Εδώ έχει πέσει ούλο το χρυσάφι της Αγγλίας... Εσένα σ' αρέσουν τα λεφτά... Κι εγώ ξέρω πως μόλις φύγω απ' το χωριό, θα ξανάρθουν αυτοί. Θα σας πουν ότι ένας είναι ο Μπαρούτας... Τον καθαρίζουμε και τελειώνει. Θα μείνουμε μεις με την ησυχία μας και σεις με τις λίρες που θα πάρετε για πληρωμή, σα τον σκοτώσετε. Μην πάρετε ντουφέκι γιατί σας το ξαναλέω... Το ντουφέκι γεννάει ντουφέκι, το αίμα άλλο αίμα κι ο σκοτωμένος Μπαρούτας πολλούς Μπαρούτηδες ζωντανούς... Αντε πάτε τώρα στα σπίτια σας...


Χαράματα άφησε η μικρή ομάδα του Μπαρούτα τη Φυτιά. Ηταν ευχαριστημένοι και τραγούδαγαν. Τους ξεπροβόδησε όλο το χωριό. Ολόκληρη η Φυτιά είχε δεχτεί το σπόρο της συμφιλίωσης που τον πρόσφερε το ντουφέκι του Μπαρούτα. Γέροι, γυναίκες, ψημένοι άντρες όλοι ήταν βουρκωμένοι. Ο Μπαρούτας ήξερε να μιλάει στην καρδιά του λαού».
«Τα χελιδόνια»


«Οι Πολιτικοί Επίτροποι πόλεων και υπαίθρου είναι τα χελιδόνια του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας, που θα ξαπλώσουν τη δράση τους στις πόλεις και στα χωριά και θα φέρουν σ' αυτά την άνοιξη της λευτεριάς».


Β. ΜΠΑΡΤΖΙΩΤΑΣ


«Η γριά Μέλπω έσκιζε με κόπο τα βαριά κούτσουρα. Κάθε τόσο σηκωνόταν, έπιανε τη μέση της και κοίταζε με θλίψη το Λίνο, το εγγονάκι της πούπαιζε με τα νερά της αυλής. Υστερα σήκωνε ξανά το τσεκούρι και στο μυαλό της γύριζε ολοένα το παιδί της και η νύφη της που είχαν φύγει πριν δυο χρόνια στους αντάρτες. Από τότε δεν είχε πάρει καμιά είδηση. Το χωριό ήταν ένα μικρό βαλτοχώρι, χωμένο ανάμεσα στις δημοσιές που σταυρώνανε απ' όλες τις μεριές τον κάμπο. Τα βουνά ήταν πολύ μακριά κι οι αντάρτες δεν είχαν έρθει ποτέ να χτυπήσουν εδώ. Ο σκληρός πόλεμος γινόταν αλλού, μακριά. Η γριά έβλεπε τα νοσοκομειακά αυτοκίνητα που κουβαλάγανε τη νύχτα τους σακατεμένους, διάβαζε στα μάτια των περαστικών φαντάρων τον τρόμο του πολέμου και έτσι μάθαινε ότι οι δικοί της κρατάνε.


Οι μέρες στο χωριό περνάγαν, πικρές, σαν ένα ατέλειωτο βάσανο. Στο κτίριο της αστυνομίας έμενε ένας νωματάρχης και τρεις χωροφύλακες. Πίνανε κάθε τόσο στην ταβέρνα κι όταν το ούζο τους χτύπαγε στο κεφάλι θυμόντουσαν τούτη τη γριά πούχε δυο παιδιά στο βουνό. Εμπαιναν στο σπίτι, δέρνανε το μικρό και φεύγανε αφού μαζεύαν πρώτα όσες κότες βρίσκανε στην αυλή.


Τούτο τ' απομεσήμερο η γη άχνιζε κάτω από τα πόδια της - μούσκλια και χορτάρια είχαν φυτρώσει στις άκρες του φράχτη και η ανοιξιάτικη αντηλιά έπαιζε με τα κάτασπρα ανθάκια της μυγδαλιάς που καθρέφτιζε τα κλωνιά της στη μικρή στέρνα του χωριατόσπιτου.


Ξαφνικά ένα φουρφούρισμα έσκισε τον αέρα, τα ανθάκια της μυγδαλιάς τινάχτηκαν και σκόρπισαν πάνω απ' το κεφάλι της και πεντέξι σταυρωτές ουρίτσες ψαλίδισαν τον ουρανό.


Το μικρό άφησε τα παιχνίδια του με τα νερά και έτρεξε κοντά της, δείχνοντας ψηλά.


- Γιαγιάκα, χελιδόνια... Ηρθαν τα χελιδόνια... Ομως αυτή δε σταμάτησε τη δουλιά της.


- Καλά!... Τα είδα - τούπε ξερά και άρχισε πάλι να κατεβάζει το τσεκούρι στα χοντρά κούτσουρα... Ασε με τώρα να τελειώσω τη δουλιά μου και το βράδυ θα σου πω ένα παραμύθι για τα χελιδόνια.


Ο Λίνος τραβήχτηκε υπάκουα στη γωνιά του και η γριά βυθίστηκε πάλι στη συλλογή...


Τι κι αν είχαν έρθει τα χελιδόνια; Οι μυγδαλιές άσπρισαν πάνω από τους φράχτες, στις πλαγιές το χορτάρι είχε ψηλώσει και στον αέρα κυνηγιόντουσαν οι πεταλούδες. Μα ο νωματάρχης με το βούρδουλα τριγύριζε στα στενοσόκακα, μαύριζε την ψυχή της, και έκανε πιο χλωμό το φοβισμένο προσωπάκι του Λίνου. Κι αυτός ήταν που χαιρότανε τούτες τις ώρες την άνοιξη κει έξω στα λιβάδια. Είχε πάρει μαζί του τον ταβερνιάρη και τους τρεις χωροφύλακες και τρωγοπίνανε απ' το μεσημέρι. Η γριά τούς έβλεπε καλά. Το σπίτι της ήταν το τελευταίο του χωριού και ύστερα απ' το φράχτη του άρχιζαν πια τα χωράφια. Απότομα, κει που έκοβε τα ξύλα μια άγρια σκέψη της τάραξε το μυαλό. Αφησε το τσεκούρι, πήρε το Λίνο απ' το χέρι, και τον κατέβασε στο σκοτεινό υπόγειο με τα βαρέλια. Μπορεί αυτοί νάρχονταν σε λίγο έτσι όπως κάνανε πάντα σα μέθαγαν. Θα ανοίγανε με μια κλωτσιά την αυλόπορτα και θα της ζήταγαν το παιδί...


- Πού έχεις μωρέ το βουλγαράκι σου; Για φέρτο να το δούμε...


Πόσες φορές είχε γίνει αυτό, και πόσες φορές της το άρπαξαν απ' τα χέρια για να το πιλατέψουν με τις χερούκλες τους.


Ομως σήμερα θα τόκρυβε καλά. Και μοναχά αν τη σκοτώνανε θα κατέβαιναν στο υπόγειο.


Το παιδί δεν έβγαλε μιλιά απ' το στόμα του, ούτε τη ρώτησε γιατί τον έκρυψε μέσα στο αδειανό, αραχνιασμένο κρασοβάρελο. Τούτα τα άγρια χρόνια τόχαν κάνει σοβαρό σαν άντρα. Μονάχα όταν αυτή τοιμάστηκε να ανεβεί πάλι απάνω, έσκυψε στ' αφτί της και τη ρώτησε.


- Θάρθουν πάλι οι χωροφύλακες γιαγιάκα να μας δείρουν;


Η γριά δεν πρόφτασε να του απαντήσει. Κει προς τα λιβάδια άρχισαν ξαφνικά να πέφτουν ντουφεκιές. Το μικρό γαντζώθηκε τρομαγμένο απάνω της.


- Ερχονται γιαγιάκα.


- Οχι αγόρι μου... Ετσι βαράνε, στον αέρα...


Το ησύχασε μα ο φόβος της μεγάλωσε, γιατί οι ντουφεκιές δε σταματούσαν. "Εχουν γίνει σαν τρελοί απ' το μεθύσι και δεν ξέρουν τι κάνουν", σκέφτηκε με τρόμο.


Ανέβηκε γρήγορα γρήγορα τη σκάλα να δει τι γίνεται. Και τότε της ήρθε η ζαλάδα. Επιασε το μάνταλο να στηριχτεί και πάσχιζε να πει στον εαυτό της, πως ήταν ψέματα, όνειρο, ή καμιά φαντασία αυτό που έβλεπε. Γιατί κει στο λιβάδι οι τρεις χωροφύλακες ήταν ανασκελωμένοι με ανοιχτά τα χέρια ανάμεσα στις αναποδογυρισμένες μπουκάλες του κρασιού και τα πιατικά, ενώ ο νωματάρχης στέκονταν γονατιστός με σηκωμένα τα χέρια μπροστά σε δυο παλικάρια, που είχαν στυλώσει τα ντουφέκια τους ίσια στο κεφάλι του.


Στο δρόμο έτρεχε ο ταβερνιάρης με τα μάτια γουρλωμένα και την ποδιά λυτή να σέρνεται πίσω σα σκούπα. Χάθηκε κι αυτός σε κάποια πόρτα φωνάζοντας άγρια σα να τον σφάζανε...


- Οι αντάρτες σκοτώνουν το νωματάρχηηη. Βοήθεια...


Ως να τα δει όλα, και να τα πιστέψει, ένα παλικάρι ήρθε και στάθηκε μπροστά στο φράχτη.


- Εχει άλλους χωροφύλακες το χωριό γιαγιά;


- Οχι... όχι, έκανε με μια λαχταρισμένη φωνή εκείνη, δίχως να μπορεί να διώξει ακόμα τη ζαλάδα της. Εσείς τι είσαστε παλικάρι μου; Αντάρτες;


- Ναι... Ελεύθεροι σκοπευτές...


- Τι;


Το παλικάρι φαινόταν πως δεν είχε καιρό. Ετρεξε πάλι για τα λιβάδια και φεύγοντας της φώναξε:


- Εννοια σου και θα το μάθεις καλά τ' όνομά μας γιαγιά... Από τώρα και μπρος δω μέσα θα γυρίζουμε...


Κι η γριά έμεινε πάλι μονάχη. Ούτε την ταραχή και το σούρουπο που ξεσηκώθηκε στο χωριό άκουσε, ούτε τα πτώματα των χωροφυλάκων είδε, σαν τα παίρνανε.


Στεκόταν ασάλευτη κάτω απ' τη μυγδαλιά, κι έβλεπε σαν παιδί το φτεροκόπημα των χελιδονιών ανάμεσα απ' τ' ανθισμένα κλώνια του δέντρου. Κι όταν πιο ύστερα ένιωσε το χεράκι του Λίνου να την τραβάει απ' το φουστάνι, δεν κρατήθηκε. Το πήρε στην αγκαλιά της, άρχισε να το σφίγγει με τα αδύνατα γεροντικά χέρια της, να κλαίει και να γελάει μαζί, δείχνοντας κάπου με το χέρι...


- Τάδες τα χελιδόνια αγόρι μου; Τάδες; του φώναζε ολοένα, και μέσα σ' αυτό το γεροντικό παραμιλητό της που πότε ήταν γέλιο, κι άλλοτε κλάμα, δεν άκουγε τη φωνή του Λίνου που τη ρώταγε, ξαφνιασμένα:


- Και γω στα έδειξα πιο μπροστά τα χελιδόνια, γιαγιάκα... Ομως ούτε έκλαψες, ούτε γέλασες κι ούτε με πήρες στην αγκαλιά σου... Και τώρα γιατί κάνεις έτσι γιαγιάκα; Γιατί;»


Του
Αλέξη Πάρνη


    


Βιογραφικό του Αλέξη ΠΑΡΝΗ




Ο γνωστός ποιητής, πεζογράφος, δραματουργός, μεταφραστής Αλέξης Πάρνης γεννήθηκε στον Πειραιά (24/5/1924). Ως ΕΠΟΝίτης πολέμησε με τον ΕΛΑΣ στο Περιστέρι. Τραυματίστηκε το Δεκέμβρη 1944. Εντάχθηκε στο ΔΣΕ. Ηταν πολεμικός ανταποκριτής της εφημερίδας του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, «Προς τη Νίκη». Το Γενάρη του 1949 ανακηρύχτηκε «υπολοχαγός ΠΕ» (με απόφαση δημοσιευμένη στην Εφημερίδα της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης». Στην εφημερίδα «Προς τη Νίκη» δημοσίευσε τα δύο διηγήματα που δημοσιεύουμε στο σημερινό μας φύλλο, καθώς και πολλά άλλα διηγήματα και ποιήματά του. Ως πολιτικός πρόσφυγας ΔΣΕ έζησε στην Τασκένδη και στη Μόσχα, όπου σπούδασε στο Λογοτεχνικό Ινστιτούτο «Μάξιμ Γκόρκι». Αναγνωρίζοντας το λογοτεχνικό του ταλέντο, ο τότε ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης τον παρότρυνε σε συνεχή δημιουργία. Το 1955 τιμήθηκε με το Βραβείο Παγκόσμιας Ποίησης της Νεολαίας, για το ποίημα «Νίκος Μπελογιάννης» (κριτική επιτροπή: Ναζίμ Χικμέτ, Λουί Αραγκόν, Πάμπλο Πικάσο, Νικόλα Γκιγιέν). Στην πολιτική προσφυγιά έγραψε και δημοσίευσε πολλά έργα. Μετά τη διεθνή επιτυχία (και κινηματογραφική) του θεατρικού έργου του «Το νησί της Αφροδίτης», για τους αγώνες του κυπριακού λαού κατά της αγγλικής κατοχής, το 1962 του επετράπη να επαναπατριστεί.

Η χελώνα


Η χελώνα







Η χελώνα, με το χτυπητό έμβλημα στο κράνος της, γλίστρησε αργά και αθόρυβα στο σαλόνι του εξοχικού σπιτιού και η αναπάντεχη παρουσία της έκανε τις κυρίες που χαρτόπαιζαν εκείνη την ώρα να ξαφνιαστούν και να μπήξουν τις φωνές:




-- Καλέ, πού ξετρύπωσε αυτό το μίασμα; ξεφώνισε η κυρία Αλεξάνδρα που την είδε πρώτη και οι συμπαίχτριές της στο κουμκάν είπαν η κάθε μία τη δική της εκδοχή καθώς περιεργάζονταν το φιλήσυχο ερπετό απορημένες:


-- Σίγουρα του «καπετάνιου» δουλιά είναι αυτό το κακόγουστο αστείο, είπε η κυρία Αντιγόνη με το παρατσούκλι «η σκυλού» - όχι «σκύλα», προς Θεού - που αντί για παιδιά τρέφει πλουσιοπάροχα ένα κοπάδι κοπρόσκυλα που αλυχτούν όλη τη νύχτα και τρομοκρατούν τους αργοπορημένους.


Η «προβληματική» επιχείρηση A.Ε. να είναι καλά. Παρά την ...πτώχευσή της, οι κάτοχοί της εξακολουθούν να είναι πλούσιοι! Τελικά, μετά από πολλές διαβουλεύσεις, όλη η παρέα συμφώνησε με την κυρία «σκυλού» πως μόνο ο «καπετάνιος» θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο για να πειράξει τον αντικρινό του, το σπιούνο, με τα μαύρα γυαλιά μόνιμα τοποθετημένα πάνω στη γαμψή μύτη.


Τον «καπετάνιο» και το σπιούνο δεν τους χώριζε μόνο ο δασικός στενόδρομος αλλά και χάσμα βαθύ. Αιτία, η στάση που κράτησε καθένας τους στη γερμανική Κατοχή. Ο πρώτος, αντάρτης στο βουνό, ο άλλος καταδότης των Γερμανών, βρέθηκαν κι οι δυο, γερόντια πια, να παραθερίζουν αντικριστά σε τούτο το καταπράσινο και ειδυλλιακό τοπίο, κουβαλώντας μέσα τους τόσο διαφορετικά πράγματα.


Κατατρεγμένος ο πρώτος με του λιναριού τα πάθη αποτυπωμένα στη ράχη. Σώος και αβλαβής ο δοσίλογος, δεν έδωσε λόγο σε κανένα για τ' ανομήματά του. Από οικονομικής πλευράς, σωστή άβυσσος η διαφορά μεταξύ τους. Η παράγκα και η βιλίτσα αντικριστά η μια με την άλλη, αψευδείς μάρτυρες της αντίθεσης που δημιουργούν.


Η μοναδική ανταμοιβή του αντάρτη είναι ότι οι γείτονες στην εξοχή... τον προβίβασαν σε καπετάνιο! Η μόνη διάκριση που του έγινε από την κοινή γνώμη! Ο,τι του αρνήθηκε η πολιτεία του το... πρόσφερε ο λαός!


Ας είναι καλά οι άνθρωποι, λέει, χαμογελώντας για την προαγωγή και δεν του κακοφαίνεται ούτε για τον περιπαιχτικό τίτλο, ούτε για το «αυθαίρετό» του, που μοιάζει σαν τη μύγα μες στο γάλα μπροστά στ' αρχοντικά των κοινωνικά επιτυχημένων.


Εχει το γνώθι σαυτόν και το καταλαβαίνει πως δεν μπορεί να παραβληθεί αυτός ο βιομηχανικός εργάτης, της λιτότητας οπαδός και της στέρησης, με τους εμποροβιομηχάνους, τους βιοτέχνες, τους ελεύθερους επαγγελματίες γενικά και κάτι ανεπάγγελτους αετονύχηδες.


Ολοι αυτοί οι λεφτάδες ήρθαν στο πανέμορφο παρθένο δάσος και λαδώνοντας τον ένα και τον άλλο, στήσανε (εξολοθρεύοντάς το) τα περίκομψα σπίτια τους, εδώ, που άλλοτε κατοικούσαν πουλιά, λαγοί και άλλα ζώα.


Ανάμεσα σ' αυτούς που εισπνέουν το δροσερό αγέρι του βουνού και της θάλασσας είναι και κάποιοι γείτονες ανεξακρίβωτου επαγγέλματος που κανείς δε γνωρίζει πώς τα οικονομούν. Να 'χουν σχέση με φακελάκια και «μπαξίσια»;


Είναι και ο γερο - δάσκαλος με τη γριά δασκάλα που δίδασκαν δεκαετίες ολόκληρες αλλά δε διδάχτηκαν από τη ζωή ότι οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες δε συμβιβάζονται με τη γνώση. Πόση σκουριά να έχουν ενσταλάξει τάχα στα μυαλά των μαθητών τους; Κι άντε μετά να τη βγάλεις...


Ειδών ειδών προνομιούχοι σ' αυτό τον πραγματικά προνομιούχο τόπο, απ' όπου η ματιά απλώνεται χαρωπή ανεμπόδιστα στο μαγευτικό κόρφο με τα μικρά πλεούμενα και τα γεροδεμένα βουνά ολόγυρα, που τον προστατεύουν, θαρρείς...


Ετσι κυλούσε ήρεμα και καλά η ζωή ως τη μέρα που ξαφνικά και απρόσμενα παρουσιάστηκε η χελώνα με το σφυροδρέπανο κι ανατάραξε τα λιμνασμένα νερά της καλής μικρής κοινωνίας στην πλαγιά του λόφου.


Σαν έμαθε το περιστατικό ο σπιούνος, με τα μάτια φυλακισμένα πίσω από τα μαύρα γυαλιά, έδειξε προσποιητή αδιαφορία, γέλασε μάλιστα με το χωρατό αλλά δε σταμάτησε να καλημερίζει το φτωχό του γείτονα, τον «καπετάνιο», σε κάθε συναπάντημα, αν κι ένιωθε να τον διαπερνά η κοφτερή ματιά του.


-- Αυτός πρέπει να 'ναι ο κερατάς που μας κάρφωσε τότε στους κατακτητές, σκεφτόταν ο αντιστασιακός και γινόταν θεριό από θυμό κάθε φορά που θυμόταν τους συντρόφους, που δεν άντεξαν τα βασανιστήρια. Η αγριάδα όμως δεν κράταγε πολύ στο πρόσωπό του. Γρήγορα ξανάβρισκε τη φιλοσοφημένη ηρεμία του και το κουράγιο να ρίχνει λήθη στο παρελθόν. Και όταν ο δοσίλογος έπαθε συγκοπή, έτρεξε πρώτος για βοήθεια, άσχετα αν δεν κατάφερε να του φανεί χρήσιμος. Ξοπίσω πήγε κι ένας άλλος γείτονας, που εκείνη την ώρα καθάριζε το μπαλκόνι μ' ένα σκισμένο βρακί, που πάνω στη σαστιμάρα του το παράτησε στο σπίτι του νεκρού. Αυτό μαζί μ' ένα απολειφάδι και κάτι... τρίχες που βρέθηκαν στην αυλόπορτα, έγιναν αφορμή να βουίξει ο τόπος πως... τα μάγια ήταν τα αίτια του θανάτου, άποψη που υποστήριξε κι ο δάσκαλος με τη γριά δασκάλα! Αντίθετη γνώμη είχε η χαρτοπαίχτρα κυρα - Αντιγόνη, η σκυλού, που υποστήριζε με χειρονομίες ότι η συγκοπή οφείλεται μάλλον στη θέα ...του σφυροδρέπανου της χελώνας!


Οπως και να 'χει το πράμα, ο παλιός συνεργάτης των Γερμανών έφυγε από το μάταιο τούτο κόσμο, ήσυχα ήσυχα σαν πουλί και άσε τον κόσμο να λέει πως όλα εδώ πληρώνονται! Ετσι η χελώνα απόμεινε να τριγυρίζει στις αυλές και να σνομπάρει με την απάθειά της τις καθώς πρέπει κυρίες, που την κοιτάζουν περιφρονητικά. Θέλοντας και μη, το άκακο ζωντανό του βουνού και του λόγκου έγινε πολύ... οικείο στην περιοχή και συζητιέται απ' όλους.


Οσο για το γεροκαπετάνιο, γελάει με τούτα τα καμώματα και τις φήμες σε βάρος του, που δεν τον ενδιαφέρουν.


Εκείνο που τον απασχολεί είναι το όραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης που όσο κι αν φαίνεται σήμερα όνειρο απατηλό, δεν μπορεί, κάποτε στο μακρινό μέλλον ίσως, θα γίνει κανόνας ζωής.


Βαγγέλης ΜΗΝΙΩΤΗΣ


    


Του Βαγγέλη ΜΗΝΙΩΤΗ




Ο Βαγγέλης Μηνιώτης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1927 και από νεαρή ηλικία άρχισε να γράφει στον τοπικό Τύπο. Συνεργάστηκε κατά καιρούς με διάφορα περιοδικά, κυρίως με κλαδικά έντυπα, όπως «Η φωνή της ΓΣΕΕ», όπου είχε τη στήλη του χρονογραφήματος και «Η φωνή των φαρμακοϋπαλλήλων», που υπηρέτησε ανιδιοτελώς δεκαετίες, καθότι φαρμακοϋπάλληλος.




Οταν έγινε συνταξιούχος πια, έκανε την παρουσία του στα Γράμματα με δέκα έως τώρα βιβλία, κάποια εκ των οποίων έχουν βραβευτεί.


Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της ΕΣΗΕΠ και άλλων πνευματικών Ενώσεων.

ΚΕΡΚΥΡΑ-ΕΡΓΑ και ΗΜΕΡΕΣτης ΕΕ.Και πάλι σε επίσχεση εργασίας από τη Δευτέρα οι ειδικευόμενοι ιατροί


Και πάλι σε επίσχεση εργασίας από τη Δευτέρα οι ειδικευόμενοι ιατροί






Σε επίσχεση εργασίας προχωρούν από το πρωί της Δευτέρας και κάθε μέρα με αποχή από το πρωινό ωράριο και τις εφημερίδες οι ειδικευόμενοι ιατροί του Νοσοκομείου Κέρκυρας. Αυτό αναφέρουν σε ανακοίνωση που εξέδωσαν, διαμαρτυρόμενοι για την νέα καθυστέρηση στην καταβολή των εφημεριών τους παρά τις υποσχέσεις στην προηγούμενη κινητοποίηση ότι θα τους καταβάλλονται οι αποδοχές τους κάθε μήνα κανονικά.
Καταγγέλλουν ότι δεν έχουν πληρωθεί τις εφημερίες των μηνών Απριλίου, Μαΐου και Ιουνίου υποστηρίζοντας ότι πίσω από την καθυστέρηση κρύβεται ο κίνδυνος να αποσταλλούν μειωμένα τα κονδύλια από το Υπουργείο Υγείας και να πετσοκοπούν οι αποδοχές τους.
Καλούν, δε, σε συμπαράταξη στο αγώνα τους την ΕΓΕΣΥΚ, το Ενιαίο Σωματείο Εργαζομένων του ΓΝΝΚ, τον Ιατρικό Σύλλογο λαο όλους τους εμπλεκόμενους συλλογικούς φορείς .


Η ανακοίνωση των ειδικευόμενων


Από την κατεδάφιση του Εθνικού Συστήματος Υγείας  δεν έχουν εξαιρεθεί οι Ειδικευόμενοι Ιατροί , που το τελευταίο διάστημα βλέπουμε:
-τις μισθολογικές μας απολαβές να συρρικνώνονται δραματικά (ενώ ετοιμάζονται και περαιτέρω μειώσεις με τις περικοπές στα ειδικά μισθολόγια)
-να ακυρώνεται η μελλοντική εργασιακή μας  προοπτική, με το πάγωμα κάθε πρόσληψης στο ΕΣΥ και την θεσμοθέτηση του ΕΟΠΥΥ, που θα συμβάλλεται με ελάχιστους γιατρούς, οι οποίοι μάλιστα θα αμείβονται με εξευτελιστικά ποσά. 
-Το καθημερινό φόρτο εργασίας να υπερβαίνει τα ανθρώπινα όρια αντοχής.
Οι Ειδικευόμενοι Ιατροί αποτελούν τα γρανάζια στη λειτουργία των νοσοκομείων καθώς και την κόλλα που κλείνει κάθε τρύπα σε αυτόν τον δυναμικό οργανισμό. 
Το σύστημα των δημόσιων νοσοκομείων καταφέρνει να παραμένει ζωντανό εκμεταλλευόμενο την εργατικότητα, αυτοθυσία, φιλότιμο, και αγάπη των Ιατρών προς τον άρρωστο. Χρέη γραμματειακά, νοσηλευτικά, τραυματιοφορέα, προσώπου ασφάλειας εκτελούνται από τους αδόκιμα αποκαλούμενους, «βοηθούς».
Εξάλλου οι Ειδικευόμενοι Ιατροί δεν έχουν άλλη πηγή εσόδων πέραν του βασικού μισθού και τις εφημερίες, οι οποίες συνιστούν περίπου το μισό των εσόδων τους. Αποτελούν, λοιπόν, μοναδικό εργασιακό κλάδο του οποίου έχει γίνει περικοπή των μηνιαίων απολαβών του κατά το ήμισυ!! Σε αυτό προστίθενται φυσικά οι μειώσεις σε ωρομίσθιο, επιδόματα, και βασικό μισθό, προβλήματα που βιώνουν οι περισσότεροι Έλληνες την περίοδο αυτή. 
Όσοι νέοι γιατροί επιλέγουν να στηρίξουν την πατρίδα τους και να μην μεταναστεύσουν, αντιμετωπίζουν στα Ελληνικά νοσοκομεία συνθήκες εργασίας επικίνδυνες και απαξιωτικές. Ελλείψεις σε όλα τα υλικά, ελλείψεις σε νοσηλευτικό και παραϊατρικό προσωπικό, αυξημένη κίνηση ασθενών που δεν καλύπτεται από τις προδιαγραφές των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, απάνθρωπα ωράρια που δεν εναρμονίζονται με τις Ευρωπαϊκές οδηγίες, πενιχρή εκπαίδευση, ακόμα και αυτοεκπαίδευση, και φυσικά καθυστέρηση της καταβολής των δεδουλευμένων για πολλούς μήνες, περιγράφουν αυτή την δυστυχή καθημερινή πραγματικότητα...
Συγκεκριμένα για το Γ.Ν.ΚΕΡΚΥΡΑΣ :
Η υποστελέχωση των κλινικών οδηγεί σε εξαντλητικά ωράρια εργασίας, με εξέταση μεγάλου όγκου ασθενών και με εφημερίες που σχεδόν πάντα ξεπερνούν τις 7 και φτάνουν ακόμα και τις 10 το μήνα !! (φυσικά απλήρωτες...). Ούτε λόγος βέβαια δε γίνεται για το κατά τα άλλα κατωχυρωμένο δικαίωμα στην ημέρα ανάπαυσης μετά την εφημερία (ρεπό) . Η απουσία ειδικευομένων σε νευραλγικές για το νοσοκομείο κλινικές (νευρολογική, καρδιολογική, Ωρλ, ουρολογική, νευροχειρουργική) αφενός αυξάνει δραματικά το φόρτο εργασίας των ειδικευομένων της χειρουργικής και της παθολογικής κλινικής, αφετέρου μειώνει την ποιότητα περίθαλψης των ασθενών στις εν λόγω κλινικές.
Την ίδια στιγμή, το νοσοκομείο δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει στην αυξημένη, λόγω της οικονομικής κρίσης, προσέλευση των ασθενών. Στα ΤΕΠ καθημερινά δίνεται μάχη από την μεριά μας για να ανταπεξέλθουμε, ενώ οι ασθενείς αντιμετωπίζουν απίστευτες ταλαιπωρίες ούτως ώστε να εξεταστούν.
Να θυμίσουμε εδώ ότι ο προϋπολογισμός για το ΓΝ Κέρκυρας το έτος 2010 ήταν 30 εκ. €, το 2011 ήταν 24 εκ. €, για το 2012 είναι 12 εκ. € !! Από τον Ιούνιο 2011 έχουν λήξει οι συμβάσεις εποχικών και επικουρικών εργαζομένων, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει αναπληρωθεί κανένα από τα κενά. Οι ανάγκες και τα κενά είναι μεγάλα, όχι για εποχικό αλλά για μόνιμο νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό.Υπάρχει τεράστια δυσκολία στην κατάρτιση των εβδομαδιαίων προγραμμάτων στις κλινικές και όλα τα τμήματα του νοσοκομείου.
Μέσα σε αυτή την ασφυκτική κατάσταση αντιμετωπίζουμε τώρα και τη νέα αδικαιολόγητη και απαράδεκτη καθυστέρηση της πληρωμής των εφημεριών των μηνών Απριλίου, Μαΐου, Ιουνίου...
Πίσω από αυτήν την καθυστέρηση κρύβεται η  πολιτική του υπουργείου Υγείας να αποστείλει μειωμένα τα κονδύλια των εφημεριών προφανώς στα πλαίσια των άγριων περικοπών που επιβάλλει το μνημόνιο και στο χώρο της Υγείας.
ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΞΕΚΑΘΑΡΑ : Δεν ανεχόμαστε άλλη καθυστέρηση στην καταβολή των εφημεριών !
Είχαμε προειδοποιήσει από προήγουμενη κινητοποίησή μας ότι κάθε μήνα, μετά την πάροδο έστω και μίας ημέρας καθυστέρησης της πληρωμής των εφημεριών, πέραν του νομίμου χρονικού ορίου, οι Ειδικευόμενοι Ιατροί, με ατομική μας ευθύνη, θα προβαίνουμε σε επίσχεση εργασίας και θα εξαντλούμε όλα τα δικαιώματα που ορίζονται από το νόμο.
Ως εκ τούτου, από την Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012 προβαίνουμε σε 
ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ με αποχή από το πρωινό ωράριο και τις εφημερίες.
Θέλουμε στο πλευρό μας τους συναδέλφους μας Ειδικευμένους Ιατρούς, τους Νοσηλευτές, το προσωπικό των Παραϊατρικών Επαγγελμάτων, και τους ίδιους τους ασθενείς, ώστε από κοινού να αλλάξουμε ριζικά το άρρωστο πρόσωπο των δημόσιων νοσοκομείων της χώρας μας.
Καλούμε σε συμπαράταξη στο δίκαιο αγώνα μας την Ένωση Γιατρών ΕΣΥ Κέρκυρας , το Ενιαίο Σωματείο Εργαζομένων ,  τον Ιατρικό Σύλλογο ,όλους τους εμπλεκόμενους συλλογικούς φορείς .
Οι νέοι γιατροί έχουμε όραμα και θα παλέψουμε. 
Όλοι μαζί μπορούμε να ξανακερδίσουμε την κλεμμένη μας αξιοπρέπεια και να αναγεννήσουμε το ΕΣΥ.
ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟΙ ΙΑΤΡΟΙ Γ.Ν.ΚΕΡΚΥΡΑΣ




ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Για την κατάσταση στον τομέα της Υγείας - Η πρόταση του ΚΚΕ
Το KKE για μία ακόμα φορά αναδεικνύει την τραγική και επικίνδυνη κατάσταση στη δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη του λαού. Ενώ σε συνθήκες κρίσης οι λαϊκές ανάγκες σε δημόσιες υπηρεσίες κυρίως πρωτοβάθμιας φροντίδας Υγείας και ιδιαίτερα πρόληψης αυξάνουν, η νέα κυβέρνηση ανακοινώνει νέο πακέτο άγριων περικοπών, που θα επιδεινώσει την ήδη άθλια κατάσταση. Με πρόκληση και εμπαιγμό προς τους εργαζόμενους ισοδυναμεί ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι οι περικοπές θα θίξουν μόνο τις σπατάλες και θα οδηγήσουν σε «ορθολογική ανάπτυξη» υπηρεσιών και σε δήθεν νοικοκύρεμα.
Για τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου»:
Είναι «σπατάλη» οι λαϊκές οικογένειες να βρίσκουν έγκαιρα και δωρεάν το γιατρό που χρειάζονται στην περιοχή που μένουν. Να μπορούν να κάνουν πλήρεις και δωρεάν εργαστηριακές εξετάσεις. Να υπάρχουν δημόσιες υπηρεσίες πρόληψης για την οικογένεια, τις γυναίκες και τα παιδιά. Να προμηθεύονται όλα τα φάρμακα χωρίς να πληρώνουν. Να γίνονται έγκαιρα οι ψεκασμοί για την αντιμετώπιση της ελονοσίας, του ιού του Δυτικού Νείλου κ.ά.
Είναι «ορθολογική ανάπτυξη» η πληρωμή των 5 ευρώ για μια ιατρική εξέταση το πρωί και μέχρι 90 ευρώ για τα απογευματινά ιατρεία, η πληρωμή χαρατσιού 15% για εξετάσεις στα ιδιωτικά εργαστήρια και ολόκληρου του ποσού για μια σειρά εξετάσεις που δεν καλύπτει ο ΕΟΠΥΥ.
Είναι «νοικοκύρεμα» να συγχωνεύονται και να κλείνουν μερικά από τα ελάχιστα Κέντρα Υγείας, τα εργαστήρια ή και τα πολυ-ιατρεία του ΙΚΑ. Να καταργούνται κρεβάτια, κλινικές, ειδικές μονάδες ή και ολόκληρα δημόσια νοσοκομεία, τα οποία παρέχουν και υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και να αυξάνονται οι λίστες αναμονής για ένα ραντεβού. Να εξαναγκάζονται γονείς, παιδιά και ηλικιωμένοι εσωτερικά να μεταναστεύουν για να αναζητήσουν δημόσια οργανωμένη μονάδα Υγείας και όταν τη βρουν να είναι αποψιλωμένη από προσωπικό, υλικά και μηχανήματα.
Ολοι γνωρίζουν ότι αυτά τα επιχειρήματα χρησιμοποιήθηκαν και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, για να προετοιμάσουν το έδαφος για επιπλέον αφαίμαξη του πενιχρού λαϊκού εισοδήματος για ιατρικές εξετάσεις και φάρμακα. Ολες οι κυβερνήσεις και τα κόμματα που δικαιολογούν τις περικοπές με το πρόσχημα της «πάση θυσία παραμονής στην ΕΕ», από τη μια θυσιάζουν την υγεία του λαού σε συνθήκες μεγάλης αύξησης της ανεργίας, γενικευμένης επιδείνωσης των εργασιακών σχέσεων, εξαθλίωσης με μισθούς πείνας και από την άλλη περιορίζουν και εμπορευματοποιούν ό,τι απέμεινε από το δημόσιο σύστημα Υγείας, ενισχύουν την επιχειρηματική δράση.
Είναι φανερό ότι οι σημερινές υπηρεσίες παροχής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που παρέχονται από τον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), δεν αποτελούν σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ) που μπορεί να ικανοποιήσει τις λαϊκές ανάγκες.
Ο ΕΟΠΥΥ, μέσω της κρατικής υποχρηματοδότησης και του κανονισμού παροχών - περικοπών, αναδεικνύεται σε φορέα - δήμιο των λαϊκών αναγκών στην Υγεία, για τα 9,5 εκατομμύρια των άμεσα και έμμεσα ασφαλισμένων.
Η κατάσταση όπως διαμορφώνεται φέρνει στο προσκήνιο την πρόταση του ΚΚΕ που μπορεί να ικανοποιήσει τις άμεσες, σύγχρονες και διευρυμένες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας σε υπηρεσίες ΠΦΥ και φάρμακα.
Σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων σημαίνει πριν απ' όλα πρόληψη αλλά και θεραπεία καιαποκατάσταση. Ολα αυτά θα υλοποιούνται μέσα από την πανελλαδική ανάπτυξη αποκλειστικά δημόσιων με δωρεάν υπηρεσίες Κέντρων Υγείας και των αποκεντρωμένων ιατρείων τους σε όλους τους δήμους, τις πόλεις και τα χωριά,ανάλογα με τον αριθμό και τη σύνθεση του πληθυσμού (παιδιά, ηλικιωμένοι, μετανάστες), τις εδαφολογικές και άλλες ιδιομορφίες (ορεινές, αγροτικές, τουριστικές περιοχές, νησιά), σε βιομηχανικές περιοχές, συγκροτήματα σχολείων, σχολών, αθλητικών χώρων και είναιδιασυνδεδεμένα με τα δημόσια νοσοκομεία και το ανεπτυγμένο δημόσιο και δωρεάν σύστημα επείγουσας ιατρικής (ΕΚΑΒ). Βασικό κριτήριο αυτού του συστήματος ΠΦΥ είναι να εξασφαλίζεται η εξειδικευμένη παροχή όλων των υπηρεσιών, όλο το 24ωρο, γρήγορα, έγκαιρα και με ασφάλεια κοντά στον τόπο κατοικίας, εργασίας, εκπαίδευσης, άθλησης κλπ.
Στα Κέντρα Υγείας πρέπει να αναπτύσσονται και να συνεργάζονται:
Ολες οι αναγκαίες υπηρεσίες υγείας και ασφάλειας της εργασίας, ψυχικής υγείας, προγεννητικού ελέγχου, δημόσιας υγείας, κατ' οίκον νοσηλείας, κοινωνικές υπηρεσίες, εργαστήρια, οδοντιατρεία, φαρμακεία. Να στελεχώνονται με γιατρούς όλων των βασικών ειδικοτήτων, οικογενειακών και γενικών γιατρών, παθολόγων, παιδιάτρων, γυναικολόγων, ψυχιάτρων, εργαστηριακών, γιατρών άλλων ειδικοτήτων (ορθοπεδικών, οφθαλμίατρων κλπ.) με νοσηλευτές, μαίες, φυσιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, ψυχολόγους, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Να διαθέτουν πλήρη και σύγχρονο ιατρομηχανολογικό εξοπλισμό για εργαστηριακές, διαγνωστικές εξετάσεις. Από τα φαρμακεία των Κέντρων Υγείας να παρέχονται όλα τα φάρμακα δωρεάν σε όλους τους ασθενείς, καθώς και τα υγειονομικά υλικά. Τα Κέντρα Υγείας να διαθέτουν κινητές μονάδες για την παροχή υπηρεσιών σε σχολεία, εργασιακούς χώρους, ομάδες πληθυσμού όπως μετανάστες, Τσιγγάνους κλπ.
Τα Κέντρα Υγείας πρέπει να φροντίζουν:
Για την πλήρη καταγραφή, εκτίμηση και ικανοποίηση των αναγκών υγείας και πρόνοιας των οικογενειών και των κατοίκων κάθε περιοχής. Ρόλος τους και περιεχόμενο στη λειτουργία των υπηρεσιών τους είναι η δωρεάν συστηματική και εξειδικευμένη παρακολούθηση της υγείας των εργαζομένων, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών, των εγκύων, των παιδιών, των μαθητών, των φοιτητών, των ΑΜΕΑ και των ηλικιωμένων στο σπίτι, στα ΚΑΠΗ κλπ. Στόχος των δραστηριοτήτων πρέπει να είναι η πρόληψη των κινδύνων, η έγκαιρη διάγνωση των προβλημάτων υγείας και η παρακολούθηση της πορείας των χρόνιων νοσημάτων και αναπηριών. Με ευθύνη του Κέντρου Υγείας και όχι ατομική να οργανώνονται και να εφαρμόζονται συστηματικά προγράμματα πρόληψης, όπως εμβολιασμοί, παπ-τεστ, μαστογραφία κλπ., η ενημέρωση και εκπαίδευση σε θέματα υγείας.
Σε ένα τέτοιο σύστημα Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας μπορούν να ενταχθούν οι αυτοαπασχολούμενοι γιατροί, φαρμακοποιοί, οδοντίατροι, φυσιοθεραπευτές και άλλες ειδικότητες υγειονομικών που ασκούν σήμερα ιδιωτικό έργο.
Το ΚΚΕ θα αγωνιστεί σε όλα τα επίπεδα, μαζί με τους εργατοϋπάλληλους, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης και του χωριού, τις γυναίκες και τη νεολαία των λαϊκών οικογενειών, τους συνταξιούχους, μέσα από τα σωματεία, τις ταξικές και ριζοσπαστικές συσπειρώσεις, τις λαϊκές επιτροπές στις συνοικίες για:
  • Δωρεάν κάλυψη όλου του πληθυσμού, με υπηρεσίες πρόληψης, Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, δημόσιας υγείας, νοσοκομειακής περίθαλψης και επείγουσας ιατρικής βοήθειας.
  • Δωρεάν φάρμακα σε όλους και με προτεραιότητα στα ΑμΕΑ, στους χρόνιους πάσχοντες, στους καρκινοπαθείς.
  • Δωρεάν παροχή όλων των εμβολίων για όλα τα παιδιά και των εξετάσεων που απαιτούνται για την εγγραφή τους στα σχολεία.
  • Κατάργηση των πληρωμών, εισιτηρίων, συμμετοχών για ιατρικές, εργαστηριακές εξετάσεις και θεραπείες. Κατάργηση της πληρωμής του 15% από τους ασθενείς για τις εξετάσεις στο συμβεβλημένο με τον ΕΟΠΥΥ πρωτοβάθμιο ιδιωτικό τομέα.
  • Πλήρη και επαρκή κρατική χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ και των ασφαλιστικών ταμείων. Επιστροφή από το κράτος των αποθεματικών που χάθηκαν από το πρόσφατο κούρεμα. Κρατική χρηματοδότηση προς τον ΕΟΠΥΥ και τις δημόσιες μονάδες Υγείας (Κέντρα Υγείας, νοσοκομεία) για αποπληρωμή όλων των χρωστούμενων προς τους εργαζόμενους (εφημερίες, υπερωρίες κλπ.) προς τους ασφαλισμένους, για φάρμακα, ιατρικές, εργαστηριακές εξετάσεις και υγειονομικά υλικά και προς τους συμβεβλημένους αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες Υγείας.
  • Καμία συγχώνευση ή κατάργηση Κέντρων Υγείας, πολυ-ιατρείων και εργαστηρίων του ΙΚΑ. Τα πολυ-ιατρεία του ΙΚΑ να μετατραπούν σε κρατικά Κέντρα Υγείας. Καμία συγχώνευση ή κατάργηση δημόσιων νοσοκομείων, κρεβατιών, κλινικών, ειδικών μονάδων και άλλων υποδομών και υπηρεσιών τους.
  • Προσλήψεις μόνιμων γιατρών όλων των ειδικοτήτων, οδοντίατρων, φαρμακοποιών και άλλων υγειονομικών με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση στις δημόσιες μονάδες Υγείας και τον ΕΟΠΥΥ.
  • Στελέχωση με μόνιμο προσωπικό και εξοπλισμό των δημοτικών ιατρείων για τη δωρεάν παροχή υπηρεσιών σε όλους, ιδιαίτερα στους ανασφάλιστους και τους μετανάστες.
  • Κρατική χρηματοδότηση για την εξασφάλιση της συνέχισης και αναβάθμισης των υπηρεσιών «Βοήθεια στο σπίτι», με δωρεάν παροχή σε όσους ηλικιωμένους και ΑμΕΑ χρειάζονται βοήθεια και κατ' οίκον νοσηλεία χωρίς περιορισμούς.
Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να αντιστοιχίσουν τις διεκδικήσεις τους με τις σύγχρονες ανάγκες τους και τις τεράστιες δυνατότητες που δημιουργεί η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνικής, η ύπαρξη ενός ικανού αριθμού εξειδικευμένου υγειονομικού προσωπικού και άλλου που μπορεί να εκπαιδευθεί.
Ο λαός δε χρωστάει τίποτα. Την κρίση και το χρέος να πληρώσει η πλουτοκρατία.
Γι' αυτό απαιτείται να δυναμώνει η λαϊκή συσπείρωση για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης με κοινωνικοποίηση των μονοπωλιακών ομίλων, με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους και λαϊκή εξουσία που θα οικοδομήσει ένα πραγματικά λαϊκό σύστημα Υγείας που θα εξασφαλίζει αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν, σύγχρονες υπηρεσίες σε όλους.
ΑΘΗΝΑ 20/7/2012
ΤΟ ΠΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ


Ο «αριστερός ψάλτης» της ΕΕ και η αντικομμουνιστική επίθεση στην Ευρώπη


Ο «αριστερός ψάλτης» της ΕΕ και η αντικομμουνιστική επίθεση στην Ευρώπη
Χιλιάδες Μολδαβοί τιμούν κάθε χρόνο τον ηγέτη της πρώτης σοσιαλιστικής επανάστασης, τον Λένιν, στο μνημείο του στο Κισσινάου, παρά την έξαρση της αντικομμουνιστικής αντισοβιετικής προπαγάνδας
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, την ώρα που στην Εσθονία όλα ήταν έτοιμα για τον ποδοσφαιρικό τελικό του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος νέων, η χώρα αυτή έβγαζε προς τα έξω και το δεύτερο «πρόσωπό» της. Συγκεκριμένα, σε επίσημη εκδήλωση, ο υπουργός Αμυνας της Εσθονίας,Ούρμας Ρεϊνσάλι, εξέφρασε την εκτίμησή του προς τη λεγόμενη «Ενωση Αγωνιστών της Ελευθερίας», που ενώνει στις γραμμές της τους βετεράνους της 20ής εσθονικής μεραρχίας των SS, που πολέμησαν στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας και τους απογόνους τους. Ο στρατηγός δήλωσε πως «η συνεισφορά τους έσωσε την τιμή του εσθονικού λαού».
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που οι αρχές της Εσθονίας, όπως κι άλλων χωρών της ΕΕ, εκδηλώνουν την προσπάθειά τους να διαστρεβλώσουν την Ιστορία και να δικαιώσουν τους ναζί. Αλλωστε, όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις γνωρίζουν πως πρόκειται για μια ολοκληρωμένη πολιτική της ίδιας της ΕΕ, που στηρίζει τη συνολική αντικομμουνιστική διαστρέβλωση της Ιστορίας. Πρόκειται για πολιτική με «αρχή» (την ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό), «μέση» (την απαγόρευση των κομμουνιστικών συμβόλων) και «τέλος» (την ηρωοποίηση των ναζί και τα εμπόδια στη δράση και την απαγόρευση των ίδιων των ΚΚ στην Ευρώπη, με στόχο τη συντριβή κάθε φωνής που αντιστέκεται στην καπιταλιστική βαρβαρότητα). Ηδη σε 7 χώρες της ΕΕ τα ΚΚ είναι απαγορευμένα ή αντιμετωπίζουν σοβαρά εμπόδια στη δράση τους (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία).
Αυτή η πολιτική της ΕΕ είναι διατυπωμένη τα τελευταία χρόνια σε αρκετά ψηφίσματα κι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, της Κομισιόν και προωθείται αποφασιστικά, ιδιαίτερα εκεί που το κομμουνιστικό κι εργατικό κίνημα έχουν υποχωρήσει σημαντικά, ως αποτέλεσμα των αντεπαναστατικών αλλαγών της δεκαετίας του '90.
Είναι άξιο απορίας το πώς ακόμη αυτό δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ο ΣΥΝ και τα άλλα κόμματα, που συμμετέχουν στο λεγόμενο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» (ΚΕΑ). Κι αυτό γιατί το ΚΕΑ σε ανακοίνωσή του καλεί την ηγεσία της ΕΕ να επέμβει στη Μολδαβία, ώστε να αρθεί η πρόσφατη απαγόρευση των συμβόλων (του σφυροδρέπανου), που χρησιμοποιεί και το Κόμμα των Κομμουνιστών της Μολδαβίας (ΚΚΔΜ), που 'ναι και μέλος του Προεδρείου του ΚΕΑ. «Ο έρωτας τυφλώνει», λέει μια ρήση κι εδώ, πράγματι, βλέπουμε την τύφλωση του ΣΥΝ και των άλλων κομμάτων του ΚΕΑ, εξαιτίας των «τρυφερών αισθημάτων» που τρέφουν για την ιμπεριαλιστική ΕΕ, την οποία επιδιώκουν, εκτός των άλλων να ... εξανθρωπίσουν!
Οι εξελίξεις στη Μολδαβία
Την περασμένη βδομάδα, 53 βουλευτές, σε σύνολο 101, που διαθέτει το μολδαβικό κοινοβούλιο, ψήφισαν υπέρ του αντικομμουνιστικού νομοσχεδίου, που απαγορεύει τη χρησιμοποίηση του σφυροδρέπανου. Οι εμπνευστές του νομοσχεδίου, όπως ο επικεφαλής του φιλοευρωπαϊκού Φιλελεύθερου Κόμματος, Μιχάι Γκίμπου, στήριξαν τη νέα αυτή απόφαση με ανιστόρητες αναφορές στο παρελθόν, του είδους: «Το 1940, ο κομμουνισμός ήρθε με τανκς και ξιφολόγχες. Χιλιάδες υπήρξαν τα θύματα αυτού του εγκληματικού καθεστώτος. Πυροβολήθηκαν, μεταφέρθηκαν στη Σιβηρία, φυλακίστηκαν στα γκούλαγκς. Οι περισσότεροι ποτέ δεν επέστρεψαν». Στην πραγματικότητα, βέβαια, το 1940 μια σειρά εδάφη, που η Ρουμανία είχε καταλάβει το 1918, απελευθερώθηκαν από τον Κόκκινο Στρατό κι ενσωματώθηκαν στην ΕΣΣΔ, δημιουργώντας μαζί με άλλα εδάφη τη Μολδαβική Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία.
Για την ιστορία, να θυμίσουμε πως οι εργαζόμενοι της Μολδαβίας συμμετείχαν στις ρωσικές επαναστάσεις του 1905 - 1907, στην επανάσταση του Φλεβάρη το 1917 και στη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, τον Οκτώβρη του 1917. Το Γενάρη του 1918, η Σοβιετική εξουσία επικράτησε σε όλο το έδαφος της Μολδαβίας. Ακολούθησε η στρατιωτική επέμβαση της μοναρχικής Ρουμανίας και η κατάληψη των εδαφών της Βεσσαραβίας, ενώ τα εδάφη στην αριστερή πλευρά του Δνείστερου (η σημερινή Υπερδνειστερία) διατήρησαν το σοβιετικό καθεστώς και εντάχθηκαν ως Αυτόνομη Δημοκρατία στη σύνθεση της Σοβιετικής Ουκρανίας. Στις 28/6/1940 η ΕΣΣΔ επανεκατέλαβε τη Βεσσαραβία και στις 2/8/1940 ιδρύθηκε η Σοβιετική Μολδαβία. Οσοι επιχείρησαν να πολεμήσουν τη σοβιετική εξουσία, κυρίως ναζιστικές οργανώσεις, που δρούσαν στη Ρουμανία εκείνη την περίοδο, συντρίφτηκαν από τη λαϊκή εξουσία.
Η προσπάθεια των σημερινών αρχών της Μολδαβίας να απαγορεύσουν το σφυροδρέπανο είναι μόνο μια «πινελιά» στο «έργο» τους, αφού διοργανώνουν αντικομμουνιστικές εκδηλώσεις για τα «θύματα του σταλινισμού», βραβεύουν ως «ήρωες» εκείνους που συνεργάστηκαν με τους ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ με προεδρικό διάταγμα το 2010 ήδη επιχείρησαν ανεπιτυχώς να απαγορεύσουν τη χρήση του τίτλου «Κομμουνιστικό Κόμμα». Το διάταγμα χαρακτηρίστηκε αντισυνταγματικό από το ανώτατο δικαστήριο της χώρας.
Φέτος, οι ίδιοι «δημόσιοι άρχοντες» εστίασαν στο σφυροδρέπανο. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για κάποια «παραξενιά» τους, αλλά για συστηματική κι επεξεργασμένη προσπάθεια ιδεολογικού και πολιτικού ελέγχου της συνείδησης του λαού της Μολδαβίας.
Οπως οι ίδιοι αναφέρουν, η όλη επιχείρηση στηρίζεται στο αντικομμουνιστικό Μνημόνιο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, που καλεί στην «εξάλειψη της κληρονομιάς των κομμουνιστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων» και στην «καταδίκη» τους. Στηρίζεται στις αποφάσεις και στα ανάλογα ψηφίσματα των αρχών της ΕΕ.
Οταν, λοιπόν, το ΚΕΑ καλεί την ΕΕ να αντιδράσει στην απαγόρευση του σφυροδρέπανου στη Μολδαβία είναι σαν να ζητά από ... «το λύκο να φυλάξει τα πρόβατα».
Οι ευθύνες του ΚΕΑ
Ωστόσο, η βασική ευθύνη του ΚΕΑ και του ΚΚΔΜ δεν είναι ότι απλώς σπέρνουν αυταπάτες στους λαούς για τη φύση και το ρόλο της ΕΕ. Η κύρια ευθύνη τους είναι πως πρωτοστάτησαν και συνεχίζουν να πρωτοστατούν στην αμαύρωση του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε. Επιχείρηση που συντονίζεται στα πλαίσια της ΕΕ. Το ΚΕΑ έχει εδώ και χρόνια αναλάβει το ρόλο του «αριστερού ψάλτη» στην αντικομμουνιστική κι αντισοβιετική καμπάνια, που βρίσκεται σε εξέλιξη, κάτω από τη σημαία του «αντισταλινισμού», για να αμαυρώσουν τα επιτεύγματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη συντριβή του φασισμού στο Β` Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Η απόρριψη του σταλινισμού ανήκει στην πολιτική μας ταυτότητα», έχουν δηλώσει κατά καιρούς στελέχη του ΚΕΑ, που στο Καταστατικό του δηλώνει την «ανεπιφύλακτη αντιδιαστολή με αντιδημοκρατικές, σταλινικές πρακτικές». Ετσι και το ΚΚΔΜ, για να ενταχθεί στο ΚΕΑ και να αναδειχτεί στα ηγετικά του κλιμάκια, παραιτήθηκε από τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία και τις βασικές νομοτέλειες της σοσιαλιστικής επανάστασης και οικοδόμησης, αποκήρυξε το σοσιαλισμό στη Σοβιετική Ενωση. Κι όπως λέει ο λαός μας: «Με στραβό σαν κοιμηθείς, το πρωί θ' αλληθωρίζεις» κι αυτό το απέδειξε, όταν τα προηγούμενα χρόνια διαχειρίστηκε τον καπιταλισμό στη Μολδαβία, (όπως επιδιώκει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα), καλλιεργώντας το όραμα της αστικής τάξης της χώρας, που δεν είναι άλλο από την ένταξη της Μολδαβίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Στο τελευταίο συνέδριο του ΚΚΔΜ ο Πρόεδρός του, Β. Βορόνιν, κατήγγειλε το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε τον 20ό αιώνα ως «δικτατορική μετάλλαξη». Την ίδια ώρα, ως γνήσιος οπορτουνιστής (βλέπε καιροσκόπος), προσπάθησε για άλλη μια φορά να επιπλεύσει πάνω στα φιλοσοβιετικά αισθήματα του λαού της Μολδαβίας λέγοντας πως: «Από την κοινωνική άποψη εκείνο το σύστημα σου επέτρεπε να ζήσεις, κι όχι απλώς να επιβιώσεις. Μπορούσες να σχεδιάσεις τη ζωή σου για τα επόμενα χρόνια, να έχεις μια καλή δωρεάν παιδεία και καλή δωρεάν ιατρική περίθαλψη, να χεις μια ζωή πολύ ελκυστική για τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, κι όχι μόνο για τη Μολδαβία».
Παλιό το «παραμύθι». Τόσο παλιό που διαβάζεται πάντα επίκαιρα η επισήμανση του Λένιν πως: «Οι "κοινωνικοί" παπάδες και οι οπορτουνιστές είναι πάντα έτοιμοι να ονειροπολήσουν έναν ειρηνικό σοσιαλισμό, αλλά διαφέρουν από τους επαναστάτες σοσιαλδημοκράτες, ακριβώς γιατί δε θέλουν να σκέπτονται και να συλλογίζονται τη σκληρή ταξική πάλη και τους ταξικούς πολέμους για την υπεράσπιση αυτού του θαυμάσιου μέλλοντος».
Πού οδηγεί η υποχώρηση
Οι εξελίξεις στη Μολδαβία αποδεικνύουν, για άλλη μια φορά, το πού οδηγεί η σύγχρονη «δήλωση μετανοίας», δηλαδή η λεγόμενη «καταδίκη του σταλινισμού», η απόρριψη των αρχών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της συνεισφοράς του σοσιαλισμού που οικοδομήθηκε στην ΕΣΣΔ. Κάτι που έκαναν το προηγούμενο διάστημα τόσο το ΚΕΑ όσο και το ΚΚΔΜ, «ανοίγοντας την όρεξη» στις αστικές αντικομμουνιστικές πολιτικές δυνάμεις της Μολδαβίας. «Αν δεν γονάτιζε η καμήλα, δεν θα την φορτώνανε», λέει εύστοχα για την παραπάνω περίπτωση μια παροιμία.
Σήμερα, που ο καπιταλισμός βιώνει μια μεγάλη οικονομική κρίση, που οξύνει τα τεράστια λαϊκά προβλήματα, οι αστικές πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν με κάθε τρόπο να χτυπήσουν το κομμουνιστικό κίνημα. Είτε να το υποτάξουν στη γραμμή του συμβιβασμού, της διαχείρισης, (που στην Ευρώπη πρεσβεύει το ΚΕΑ), είτε να το συρρικνώσουν και να το εξαφανίσουν. Στόχος τους είναι η συντριβή της επαναστατικής στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος, για να «θωρακίσουν» έτσι το μέλλον του καπιταλιστικού συστήματος. Βασικό εργαλείο στα σχέδιά τους είναι η αμαύρωση της συνεισφοράς του σοσιαλισμού. Ο αντικομμουνισμός πάει χέρι - χέρι με τις επιθέσεις που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι που καλούνται να πληρώσουν τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης.
Το ΚΚΕ ήταν και θα είναι σταθερά και μαχητικά στο πλευρό των κομμουνιστών της Μολδαβίας, της Εσθονίας και των άλλων χωρών της Ευρώπης, όπου λαμβάνονται κι εφαρμόζονται αντικομμουνιστικά μέτρα. Η απόκρουση του αντικομμουνισμού αποτελεί προτεραιότητα όσων αγωνίζονται για το δίκιο και την προοπτική της εργατικής εξουσίας.

Η δημιουργία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ


Η δημιουργία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ
Ενα διάστημα πριν από το λαϊκό ξεσηκωμό στο Πολυτεχνείο (15-16-17 Νοέμβρη 1973), η αστική δικτατορική κυβέρνηση της 21ης Απρίλη 1967 βρισκόταν ήδη αντιμέτωπη με το σύνολο του πολιτικού κόσμου και με τον εξόριστο βασιλιά, καθώς και με το μεγάλο τμήμα του λαού. Πλατιά ήταν και η διεθνής αντίθεση με τη δικτατορία.
Ταυτόχρονα, μετά από αρκετά χρόνια, είχε κάνει αισθητή την παρουσία του το μαζικό αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα, που επιπλέον παρουσίαζε ισχυρές τάσεις ακόμα μεγαλύτερης ανόδου, όπως είχαν δείξει οι δύο καταλήψεις της Νομικής Σχολής (Φλεβάρης και Μάρτης 1973).
Και το ακόμα χειρότερο για τη δικτατορία: Εκδηλώθηκε το αντιχουντικό κίνημα στο Πολεμικό Ναυτικό (Μάης 1973), που μπορούσε να προκαλέσει ή και που έδειχνε ότι θα υπάρξουν αλυσιδωτές εστίες αντίδρασης στο Στρατό, στο βασικό και πιο δυναμικό στήριγμα της χούντας.
Οι παραπάνω εξελίξεις συντελούνταν στο έδαφος της νέας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού που ξέσπασε το 1973 και βεβαίως εκδηλώθηκε και στην Ελλάδα. Οι προϋποθέσεις αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου είχαν χειροτερέψει σημαντικά. Χαρακτηριστική ήταν η μείωση των επενδύσεων, με προεξάρχουσα τη μεγάλη πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας1. Πτώση υπήρχε και στους ρυθμούς αύξησης των επενδύσεων στην αγροτική οικονομία, ενώ η άνοδός τους στη βιομηχανία και στις μεταφορές, αν και παρουσίαζε μια σχετική σταθερότητα, είχε εξασθενήσει. Το φαινόμενο αφορούσε τόσο στις ιδιωτικές όσο και στις επενδύσεις του κρατικού καπιταλιστικού τομέα.
Για να εκτονώσει το βαρύ κλίμα, η χουντική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπαδόπουλου προχώρησε στη λεγόμενη «φιλελευθεροποίηση του καθεστώτος», με το γνωστό «πείραμα Μαρκεζίνη», όπως ονομάστηκε.
Στον Σπύρο Μαρκεζίνη, παλιό αστό πολιτικό, ανατέθηκε ο σχηματισμός κυβέρνησης που υποσχέθηκε τη διενέργεια εκλογών. Για να γίνει πειστική αυτή η «λύση», χαλάρωσαν μία σειρά δικτατορικών μέτρων, δίχως όμως και να καταργηθεί η δικτατορία.
Ο ξεσηκωμός στο Πολυτεχνείο και η αιματηρή καταστολή του ματαίωσαν τις διαδικασίες της «φιλελευθεροποίησης», ενώ η κυβέρνηση Παπαδόπουλου ανατράπηκε από το στρατιωτικό πραξικόπημα του ταξίαρχου Ιωαννίδη, στις 25 Νοέμβρη 1973. Η απομόνωση της δικτατορίας έγινε ακόμα μεγαλύτερη.
Την τελειωτική βολή στη δικτατορία έδωσε το πραξικόπημα στην Κύπρο κατά της κυβέρνησης Μακαρίου και η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων που ακολούθησε. Στην Ελλάδα κηρύχτηκε γενική επιστράτευση, ενόψει πιθανού πολέμου με την Τουρκία.
Η ελληνική άρχουσα τάξη και ο αστικός πολιτικός κόσμος ανησύχησαν μήπως η κατάσταση φύγει από τον έλεγχό τους. Τότε ακριβώς η δικτατορία παρέδωσε την εξουσία. Στις 23 Ιούλη 1974 ήρθε στην Ελλάδα από το Παρίσι ο Κ. Καραμανλής και σχημάτισε την κυβέρνηση της λεγόμενης «εθνικής ενότητας», από προσωπικότητες της προδικτατορικής ΕΡΕ και του «κεντρώου» χώρου.
Ποιος ήταν ο χαρακτήρας αυτής της αλλαγής; Το ΚΚΕ τη χαρακτήρισε ως προϊόν συμβιβασμού2. Ελεγε ανάμεσα σε άλλα η Απόφαση της ΚΕ στις 29 Ιούλη 1974:
«...Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση, η χουντική ηγεσία, με οδηγίες της Ουάσιγκτον και άλλων ηγετικών νατοϊκών κύκλων, ανέθεσε τη διακυβέρνηση της χώρας σε συντηρητικούς αστούς πολιτικούς, με επικεφαλής τον Κωνσταντίνο Καραμανλή»3.
Νωρίτερα, στις 24 Ιούλη 1974, η ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου τόνιζε ότι «...ο ελληνικός λαός δε βασανίστηκε, πάλεψε και μάτωσε επί 7,5 χρόνια για να συντελεστεί μία μεταμφίεση του ζυγού του»4.
Λίγους μήνες αργότερα (Γενάρης 1975) η 2η Ολομέλεια της ΚΕ υπογράμμιζε:
«...το γεγονός ότι η αντικατάσταση της δικτατορίας έγινε από τα πάνω με συμβιβασμό ανάμεσα στη χούντα, τους ιμπεριαλιστές και τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, καθόρισε τον περιορισμένο χαρακτήρα της μεταβολής της 23 του Ιούλη. Στην εξουσία ήρθαν οι συντηρητικές δυνάμεις. Πρόκειται για αναγκαστική αλλαγή μορφής εξουσίας των μονοπωλίων εγχώριων και ξένων...»5.
Η στρατιωτική δικτατορία των χρόνων 1967-1974, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των πρωταγωνιστών της, οδήγησε στην επιτάχυνση του εκσυγχρονισμού του αστικού πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Η προσαρμογή του στα νέα δεδομένα αποτέλεσε βασική προϋπόθεση για τη θωράκιση και τη μακροημέρευσή του. Σε αυτήν την ανάγκη ανταποκρίθηκε6 ομόγνωμα ο αστικός πολιτικός κόσμος, πρώτοι απ' όλους ο Κ. Καραμανλής και το κόμμα που ίδρυσε το 1974, η Νέα Δημοκρατία (ΝΔ)7.
Το αστικό πολιτικό σύστημα, όπως ήταν διαμορφωμένο μέχρι το 1967, εξάντλησε τα όριά του για τους εξής λόγους:
1. Εξαιτίας των αντιθέσεων ανάμεσα στα αστικά κόμματα και στο παλάτι που διατηρούσε σημαντικές εξουσίες8.
2. Λόγω της μεταπολεμικής αστικής πολιτικής ανασυγκρότησης, που είχε στηριχτεί στη διαμόρφωση εκείνων των μέσων και μηχανισμών καταστολής, που δεν ανταποκρίνονταν πια στις ανάγκες ενσωμάτωσης ευρύτατων λαϊκών δυνάμεων.
3. Εξαιτίας των αντιθέσεων της άρχουσας τάξης με συμφέροντα των ΝΑΤΟικών συμμάχων της στη Μεσόγειο, πρωταρχικά οι εξελίξεις από την τουρκική εισβολή («Αττίλας 1» και «Αττίλας 2») και την κατοχή του 37% της Κύπρου, όπου ο ρόλος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ήταν προκλητικά εμφανής.
Στα προηγούμενα πρέπει ασφαλώς να συνυπολογιστούν η ριζοσπαστικοποίηση πλατιών λαϊκών μαζών, που είχε επέλθει κατά τη διάρκεια της δικτατορίας και η εκδηλωμένη γενική λαϊκή απαίτηση να μην επαναληφθούν οι «ανώμαλες» καταστάσεις του παρελθόντος. Μαζί τους, η αισθητή υποχώρηση του αντικομμουνισμού, που μετά το 1974 υποχρεώθηκαν την πιο ωμή έκφρασή του να εγκαταλείψουν και οι αστοί πολιτικοί που πρωτοστατούσαν στον αντικομμουνισμό πριν από τη δικτατορία.
Αυτοί οι λόγοι επέβαλαν τη νομιμοποίηση της δράσης του ΚΚΕ, καθώς και την κατάργηση αντικομμουνιστικών νόμων που ίσχυαν από τα χρόνια του Εμφυλίου, ορισμένοι και πριν από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Παράλληλα, τη σκέψη και τις αποφάσεις της ηγεσίας της ΝΔ και γενικά του αστικού πολιτικού κόσμου επηρέαζαν αισθητά στη νέα τακτική τους η σύνδεση της Ελλάδας με την ΕΟΚ (ΕΕ), που είχε «παγώσει» στα χρόνια της δικτατορίας, σε συνδυασμό με την επιδιωκόμενη ένταξη σε αυτή.
Το πιο σημαντικό γεγονός, που χρωμάτισε την περίοδο της λεγόμενης μεταπολίτευσης, ήταν η νομιμοποίηση του ΚΚΕ μετά από 27 χρόνια παρανομίας. Πέρα από την ύπαρξη των διαμορφωμένων συνθηκών, βασικός λόγος που την επέβαλε ντε φάκτο ήταν η παρέμβαση του ΚΚΕ, που εμφανίστηκε αμέσως μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, με την άφιξη της καθοδήγησής του στην Ελλάδα και με το άνοιγμα των κεντρικών γραφείων του πριν από την επίσημη νομιμοποίησή του από την κυβέρνηση της «εθνικής ενότητας». Επίσης, με την έκδοση της εφημερίδας «ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ».
Με ανακοίνωσή της, στις 24 Σεπτέμβρη 1974, η ΚΕ του ΚΚΕ απηύθυνε χαιρετιστήριο για τη νομιμοποίηση του Κόμματος «προς την εργατική τάξη, την αγροτιά, τους διανοούμενους, όλο το λαό». Ταυτόχρονα, κυκλοφόρησε ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ».
Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ αναπτύχθηκαν οργανωτικά και απέκτησαν σημαντική επιρροή στο εργατικό κίνημα και σε άλλα μαζικά κινήματα, αν και η οργανωμένη τους δύναμη μέχρι το 1974 ήταν μικρή. Η διάλυση των Κομματικών του Οργανώσεων το 1958, με απόφαση της 8ης Ολομέλειας της ΚΕ, είχε βάλει τη σφραγίδα της στην οργανωμένη δύναμη και στη βιολογική ανανέωση του ΚΚΕ. Το πρόβλημα συνειδητοποιήθηκε ουσιαστικά όταν εγκαθιδρύθηκε η δικτατορία, οπότε η δημιουργία Κομματικών Οργανώσεων και της ΚΝΕ τέθηκε επί τάπητος. Αυτά τα ζητήματα επίσης τέθηκαν με δραματικό τρόπο και όταν το ΚΚΕ βγήκε στη νομιμότητα.
Σειρά διεθνών και εσωτερικών πολιτικών γεγονότων (ο γαλλικός Μάης 1968, η νίκη του βιετναμέζικου λαού κατά των ΗΠΑ, η ανατροπή της κυβέρνησης Αλιέντε στη Χιλή, ο ξεσηκωμός στο Πολυτεχνείο), μαζί με την ηρωική διαδρομή και πάλη του ΚΚΕ, καθώς και οι πρόσφατες θυσίες του στον αγώνα κατά της δικτατορίας, είχαν συντελέσει στη μαζική προσχώρηση της νεολαίας στο ΚΚΕ και στην ΚΝΕ.
Στο ΚΚΕ προσχώρησαν και τα περισσότερα στελέχη της προδικτατορικής ΕΔΑ9, ενώ το ακολούθησε σε μια σύντομη πορεία ένα πολύ μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της. Η ύπαρξη της ΕΔΑ έγινε πλέον τυπική και αργότερα η ΕΔΑ διαλύθηκε.
Η οργανωτική ανάπτυξη του ΚΚΕ πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες σκληρής διαπάλης με το λεγόμενο «ΚΚΕ εσωτερικού», που είχε προκύψει από ομάδα στελεχών του ΚΚΕ που αποχώρησαν το 1968 (12η Ολομέλεια της ΚΕ) και ίδρυσαν τον παραπάνω φορέα του «ευρωκομμουνισμού» στην Ελλάδα. Τα ηγετικά στελέχη του «ΚΚΕ εσωτερικού» (Μπ. Δρακόπουλος, Μ. Παρτσαλίδης, Αντ. Μπριλάκης, Ζ. Ζωγράφος, Τ. Μπενάς, Λεων. Τζεφρόνης, Σταύρος Καράς, Π. Δημητρίου, Λ. Κύρκος κ.ά.) είχαν πρωτοστατήσει στην πρώτη επιχείρηση διάλυσης του ΚΚΕ προδικτατορικά, μέσω της ΕΔΑ.
Χάρη στην καθημερινή αυτοθυσία χιλιάδων μελών και φίλων του, το ΚΚΕ αποτέλεσε το βασικό πολιτικό παράγοντα της εργατικής και λαϊκής πάλης. Αντιπάλεψε τις στρατηγικές επιλογές της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της, με πιο χαρακτηριστικά συνθήματα «Οχι στην ΕΟΚ των μονοπωλίων», «Εξω οι βάσεις και το ΝΑΤΟ», «Εξω τα πυρηνικά».
Η ίδρυση της ΝΔ ήταν προϊόν των ιστορικών συνθηκών που διαμορφώθηκαν αμέσως μετά την κατάρρευση της δικτατορίας. Στην ιδρυτική διακήρυξη της ΝΔ, ανάμεσα σε άλλα, αποτυπώνονται οι εξής κατευθυντήριες αρχές:
«..."Νέα Δημοκρατία" είναι η πολιτική παράταξη που ταυτίζει το Εθνος με τον Λαόν, την πατρίδα με τους Ανθρώπους της, την Πολιτεία με τους Πολίτες της, την Εθνική Ανεξαρτησία με την Λαϊκή Κυριαρχία, την Πρόοδο με το Κοινό Αγαθό, την Πολιτική Ελευθερία με την Εννομη Τάξη και την Κοινωνική Δικαιοσύνη.
(...) "Νέα Δημοκρατία" είναι η πολιτική παράταξη που αγνοεί τις διενέξεις και τους διχασμούς του παρελθόντος - που τόσα δεινά επεσώρευαν στον τόπο μας - και προσανατολίζεται στα ευρύτερα δυνατά σχήματα εθνικής ενότητος.
(...) Οτι η ελευθέρα οικονομία στην οποία πιστεύει η "Νέα Δημοκρατία" δεν ημπορεί να αποκλείση την διεύρυνση του οικονομικού τομέως τον οποίο ελέγχει το κράτος.
(...) Οτι δεν θα φεισθή κόπων και θυσιών για να καταστήση την Ελλάδα ισχυρή και απρόσβλητη (...) θα επιδιώξη την προσαρμογή του πολιτεύματος προς τις συνθήκες της ελληνικής πραγματικότητος (...) η Ελλάς όχι μόνο δικαιούται, αλλά και ημπορεί να εξασφαλίση την εξέχουσα θέση και την ευτυχία του λαού της μέσα στην Ευρώπη όπου ανήκει... να συμβάλη πολιτικά, ηθικά και πολιτιστικά στην πραγματοποίηση της ιδέας μιας ενωμένης Ευρώπης.
Βασικά, όμως, προϋπόθεση για όλα αυτά είναι η θεμελίωση στον τόπο μας της αληθινής και συγχρόνου δημοκρατίας»10.
Αυτό το τελευταίο, καθώς και το άλλο σημείο της διακήρυξης «...θα επιδιώξει την προσαρμογή του πολιτεύματος προς τις συνθήκες της ελληνικής πραγματικότητας», τα έλεγαν όλα σχετικά με τη μορφή που είχε αποφασιστεί να πάρει το πολιτικό σύστημα. Η «αληθινή και σύγχρονος δημοκρατία», στην οποία προσέβλεπε η ΝΔ, ήταν μία κλασική αστική δημοκρατία.
Η ιδεολογία της ΝΔ ορίστηκε ως «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός».
Οπως όμως διευκρίνιζε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας, «ο φιλελευθερισμός της ΝΔ δεν είναι ο ασύδοτος φιλελευθερισμός της παλιάς εποχής. Είναι ο φιλελευθερισμός ο συνδεδεμένος με τον έλεγχο του κράτους, με τους απαραίτητους για την επίτευξη μεγάλης κοινωνικής δικαιοσύνης περιορισμούς που καθορίζει το κράτος. Και κατά τούτο είναι μεμετρημένος...»11.
Αυτή τη γραμμή υλοποίησε η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή προχωρώντας σε κρατικοποιήσεις επιχειρήσεων του ιδιωτικού καπιταλιστικού τομέα, όπως της «Ολυμπιακής Αεροπορίας».
Σχετικά με τη διεθνή θέση της Ελλάδας, αυτή προσδιορίστηκε επιγραμματικά από τον Καραμανλή: «Ανήκομεν εις την Δύσιν».
Οι πρώτες μετά το 1964 βουλευτικές εκλογές (17 του Νοέμβρη 1974), στις οποίες το ΚΚΕ συμμετείχε στο σχήμα «Ενιαία Αριστερά»12, σε σχέση με το προδικτατορικό πολιτικό σκηνικό ανέδειξαν ένα νέο, που είχε βασικά χαρακτηριστικά του την υπερψήφιση της ΝΔ με ποσοστό 54,37% και την αποδυνάμωση του δεύτερου πόλου του δικομματισμού, της «Ενωσης Κέντρου», που βρέθηκε στην αξιωματική αντιπολίτευση, έχοντας ψηφιστεί από το 20,42% των ψηφοφόρων. Υψηλό ποσοστό (13,58%) συγκέντρωσε το νεοϊδρυμένο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ)13, ενώ η «Ενωμένη Αριστερά» πήρε το 9,47% των ψήφων.
Η υλοποίηση από τον Καραμανλή ορισμένων εκσυγχρονισμών, όπως η εκκαθάριση των λεγόμενων παρακρατικών οργανώσεων, κάλυπτε το «φιλελεύθερο» έδαφος της «Ενωσης Κέντρου» του Γεωργίου Μαύρου (ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε πεθάνει το 1968), γεγονός που δημιουργούσε ένα ασφυκτικό πλαίσιο για την ύπαρξή της. Ταυτόχρονα, η «Ενωση Κέντρου» δεν ήταν δυνατό να μετεξελιχτεί σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, ώστε να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες.
Αυτό το είχε αντιληφθεί έγκαιρα ο Ανδρέας Παπανδρέου, ήδη από την περίοδο της δικτατορίας. Ετσι, το 1974 απέρριψε πρόταση να ηγηθεί της «Ενωσης Κέντρου» και προχώρησε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου μαζικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος που θα λειτουργούσε ως ανάχωμα στην τάση ριζοσπαστικοποίησης που έφερνε κυρίως η δράση του ΚΚΕ.
Το ΠΑΣΟΚ προερχόταν από την αντιδικτατορική οργάνωση Πανελλήνιο Αντιδικτατορικό Κίνημα (ΠΑΚ) και διακήρυσσε ότι ακολουθούσε το λεγόμενο τρίτο δρόμο προς το σοσιαλισμό, ότι δηλαδή απέρριπτε τόσο τον καπιταλισμό, όσο και το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, ενώ επέκρινε και την πολιτική των παλαιότερων κομμάτων της σοσιαλδημοκρατίας, υποστηρίζοντας ότι το ίδιο είναι σοσιαλιστικό και όχι σοσιαλδημοκρατικό κόμμα.
Ειδικότερα, η δημιουργία του ΠΑΣΟΚ αποκρυστάλλωνε σοσιαλδημοκρατικές τάσεις που προϋπήρχαν κυρίως σε τμήματα της νεολαίας της προδικτατορικής «Ενωσης Κέντρου». Σε εκείνες προστέθηκαν και νεότερα ανάλογα πολιτικά ρεύματα. Εξέφραζαν ένα μικροαστικό «αντιιμπεριαλισμό», αναμειγμένο με την αντίληψη «κατά των δύο υπερδυνάμεων», που ταύτιζε τη Σοβιετική Ενωση με τις ΗΠΑ και θεωρούσε ότι έχουν μοιράσει τον κόσμο.
Από την άλλη, το 54,37% που συγκέντρωσε η ΝΔ ήταν συγκυριακό. Η προβολή του Κ. Καραμανλή, από την αστική τάξη, ξένους πολιτικούς παράγοντες (Ζισκάρ Ντ' Εστέν κ.ά.) και τους μηχανισμούς του κράτους, ως «Μεσσία», που έφερε την ανατροπή της δικτατορίας, μαζί με το χαμηλό επίπεδο του λαϊκού κινήματος και το ρόλο που έπαιξε προεκλογικά ο εκβιασμός σε βάρος ψηφοφόρων με το ψεύτικο και εκφοβιστικό δίλημμα - σύνθημα «Καραμανλής ή τανκς»14, είχαν συντελέσει σε εκείνο το εκλογικό ποσοστό.
Πράγματι, στις εκλογές της 20ής του Νοέμβρη 1977 η εκλογική δύναμη της ΝΔ μειώθηκε κατά 12,53%, ενώ η εκλογική ποσοστιαία σχέση «Ενωσης Κέντρου» - ΠΑΣΟΚ αντιστράφηκε και το ΠΑΣΟΚ έγινε αξιωματική αντιπολίτευση με 25,34%. Η «Ενωση Κέντρου» συγκέντρωσε 11,95% και λίγο αργότερα το μεγαλύτερο τμήμα της απορροφήθηκε από το ΠΑΣΟΚ και διαλύθηκε. Σε ένα βαθμό δυνάμεις του «Κέντρου» προσχώρησαν και στη ΝΔ, μετά από το κάλεσμα «διεύρυνσης» της ΝΔ που απηύθυνε ο Κ. Καραμανλής, με πιο χαρακτηριστική την προσχώρηση του Κ. Μητσοτάκη και του Θαν. Κανελλόπουλου. Στις ίδιες εκλογές το ΚΚΕ συγκέντρωσε το 9,36% των ψήφων.
Σημειώσεις:
1. Αυτό το γεγονός αποτέλεσε μια βασική αιτία της μαζικής συμμετοχής οικοδόμων κατά την εξέγερση στο Πολυτεχνείο, βεβαίως και με ανάλογη δουλειά της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ.
2. Προσπάθεια να υλοποιηθεί ένας συμβιβασμός, ανάμεσα στη δικτατορία και στον αστικό πολιτικό κόσμο, είχε εκδηλωθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, στη βάση της οικειοθελούς αποχώρησης του Στρατού από το πολιτικό προσκήνιο. Οι συζητήσεις δεν έδωσαν αποτέλεσμα.
3. Περιοδικό «Νέος Κόσμος», Αύγουστος - Σεπτέμβρης 1974, σελ. 3.
4. Περιοδικό «Νέος Κόσμος», Ιούλης 1974, σελ. 25.
5. «Από το 9ο ως το 10ο Συνέδριο του ΚΚΕ», έκδοση ΚΕ του ΚΚΕ, σελ. 63.
6. Πριν από τη δικτατορία ένα τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου, ανάμεσά τους και ο Κ. Καραμανλής, δεν απέκλειαν την προσωρινή επιβολή δικτατορίας, όπου θα είχαν εκείνοι τον πολιτικό έλεγχο.
7. Η ΝΔ αποτελεί μετονομασία και κατ' ουσίαν επανίδρυση της ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ενωσις), την οποία επίσης ίδρυσε ο Κ. Καραμανλής το 1956.
8. Σημειώνεται εδώ η σταθερή πεποίθηση του Κ. Καραμανλή, αρκετά χρόνια πριν από τη δικτατορία του 1967, για την ανάγκη να επέλθει τομή στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Σημείο - κλειδί ήταν ο περιορισμός των εξουσιών που παρείχε στο βασιλιά το Σύνταγμα του 1952 και η αύξηση των αρμοδιοτήτων της εκτελεστικής εξουσίας (κυβέρνησης).
9. Η ΕΔΑ ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 1951 ως συνασπισμός κομμάτων, στον οποίο συμμετείχε το παράνομο ΚΚΕ.
10. Αγγελος Μπρατάκος: «Η Ιστορία της Νέας Δημοκρατίας», εκδ. Α. Α. Λιβάνη, σελ. 148-150.
11. Αγγελος Μπρατάκος: «Η Ιστορία της Νέας Δημοκρατίας», εκδ. Α. Α. Λιβάνη, σελ. 246.
12. Ηταν πολιτική συμμαχία ανάμεσα στο ΚΚΕ και στην ΕΔΑ (Ηλ. Ηλιού κ.ά.). Στους εκλογικούς συνδυασμούς της «Ενωμένης Αριστεράς» συμμετείχε και το «ΚΚΕ εσωτερικού», δίχως να υπογράψει τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα και στη συγκρότηση της «ΕΑ». Το ΚΚΕ - σωστά - δεν αναγνώριζε την ύπαρξη και δεύτερου ΚΚ σε μία χώρα και μάλιστα ενός κόμματος που ονόμαζε το ΚΚΕ «ΚΚΕ εξωτερικού», «υποτελές στη Μόσχα» και άλλα παρόμοια που θύμιζαν τις παλιότερες συκοφαντίες του ταξικού εχθρού κατά του ΚΚΕ, για τους «πράκτορες της Μόσχας», τα ρούβλια κ.ά. Η «Ενωμένη Αριστερά» διαλύθηκε αμέσως μετά τις εκλογές.
13. Η δημιουργία του ΠΑΣΟΚ δεν αποτέλεσε την πρώτη οργανωμένη έκφραση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα προϋπήρξαν πολλές δεκαετίες πριν από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. Παραδείγματα τέτοιων κομμάτων αποτελούν το «Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας» (ΣΚΕ) και η «Ενωση Λαϊκής Δημοκρατίας» (ΕΛΔ) με ηγέτη της τον Ηλία Τσιριμώκο. Αυτά τα δύο κόμματα μαζί με το ΚΚΕ και το Αγροτικό Κόμμα ίδρυσαν το ΕΑΜ. Ανάλογες κινήσεις και κόμματα υπήρξαν και στα χρόνια του Μεσοπολέμου, όπως το υπό τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου κ.ά.
14. Στη λογική αυτού του συνθήματος προσχώρησαν και παράγοντες της λεγόμενης αριστεράς, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης. Ας σημειωθεί επίσης ότι η υπεράσπιση της αστικής δημοκρατίας από τον κίνδυνο -όπως έλεγαν- ανατροπής της και επιστροφής σε δικτατορία ήταν η βάση της στρατηγικής του «ΚΚΕ εσωτερικού», αναπτυγμένη στο πρόγραμμα της οπορτουνιστικής «Εθνικής Αντιδικτατορικής Δημοκρατικής Ενότητας» (ΕΑΔΕ), που ίσχυε επί πολλά χρόνια μετά τη δικτατορία. Επιδίωξη του «ΚΚΕ εσωτερικού» ήταν η σύμπραξη συμμαχίας και με τη λεγόμενη αντιδικτατορική δεξιά.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ Πανάκριβη πολεμική επιχείρηση τα μέτρα ασφάλειας


ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
Πανάκριβη πολεμική επιχείρηση τα μέτρα ασφάλειας
Κάτι λιγότερο από μια εβδομάδα πριν την επίσημη έναρξη των φετινών Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου και πλέον για μια ακόμη φορά όπως συμβαίνει... παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια ο τομέας της ασφάλειας της διοργάνωσης αποτέλεσε το μεγαλύτερο θέμα ενδιαφέροντος. Από τις αρχές του 2000, τα μέτρα ασφάλειας στην εκάστοτε διοργάνωση αποδείχθηκαν το νέο...φρούτο και μάλιστα ιδιαίτερα επικερδές για τις πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στο χώρο, αφού με μια σειρά από αιτίες (κυρίως ο φόβος τρομοκρατικής επίθεσης) οι οικονομικές δαπάνες για το συγκεκριμένο τομέα έχουν ραγδαία αύξηση μέχρι σήμερα. Και, βέβαια, δεν είναι μόνο το οικονομικό θέμα, αφού η συγκεκριμένη υπόθεση αποδείχθηκε μέχρι σήμερα πως έχει αρκετό ...ζουμί και σε μια σειρά άλλων ζητημάτων.
Για παράδειγμα, η παρουσίαση (....σχεδόν διαφήμιση) νέων συστημάτων ασφαλείας ή μέσων καταστολής, τα οποία πωλούνται αργότερα από τις εταιρείες παραγωγής φυσικά σε διόλου ευκαταφρόνητες τιμές, ορισμένα μέτρα που εφαρμόζονται την περίοδο των αγώνων και μένουν...παρακαταθήκη στη διοργανώτρια χώρα να τα χρησιμοποιήσει σε άλλους τομείς (π.χ. λαϊκές κινητοποιήσεις) - όπως π.χ. οι χαφιεδοκάμερες της Αθήνας κληρονομιά από το 2004 - είναι μερικά από τα «καλά και αναγκαία» των Ολυμπιακών Αγώνων.
Πολεμική επιχείρηση θυμίζουν τα μέτρα ασφαλείας στο Λονδίνο
Ετσι και φέτος, το Λονδίνο δε θα μπορούσε να μείνει έξω από το χορό. Παρά τα όποια προβλήματα φαίνεται να έχουν προκύψει με την εταιρεία σεκιούριτι που είχε αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της ασφάλειας των φετινών Ολυμπιακών Αγώνων, το σίγουρο είναι ότι στο Λονδίνο εδώ και κάποιες ημέρες και μέχρι τα μέσα Αυγούστου θα στηθεί μια ολόκληρη αλλά συνάμα και πανάκριβη πολεμική επιχείρηση. Σεκιουριτάδες, μυστικοί πράκτορες εγχώριοι και ...εισαγωγής, όργιο φακελώματος, αλλά και απόβαση επαγγελματιών στρατιωτών, συστοιχίες πυραύλων, πολεμικά αεροπλάνα ακόμα και πλοία που θα σταθμεύσουν στον Τάμεση συνθέτουν το σκηνικό πολέμου που έχει στηθεί στην αγγλική πρωτεύουσα με αφορμή τη φετινή διοργάνωση.
Μπάχαλο με τους σεκιούριτι
Σε ένα ατελείωτο μπάχαλο, παρά τα λεφτά που έχουν ξοδευτεί (με το λογαριασμό φυσικά να μεταβιβάζεται μελλοντικά στους πολίτες της Αγγλία) έχει εξελιχθεί το τελευταίο διάστημα η ιστορία με τις εταιρείες σεκιούριτι που είχαν αναλάβει το μεγαλύτερο μέρος της επιχείρησης ασφάλειας της διοργάνωσης.
Η οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων ξόδεψε περισσότερες από 550 εκατ. λίρες Αγγλίας (περίπου 700 εκατ. ευρώ) σε δύο εταιρείες σεκιούριτι για τον έλεγχο των Αγώνων. Ομως φαίνεται πως η μία εξ αυτών, η οποία είχε και τη μερίδα του λέοντος, δεν μπόρεσε να έχει έτοιμους και εκπαιδευμένους 10.000 άνδρες και γυναίκες όπως αναφέρεται στο συμβόλαιο των 300 εκατ. λιρών (380 εκατ. ευρώ), δημιουργώντας έναν έντονο πονοκέφαλο στη βρετανική κυβέρνηση.
Σύμφωνα με τις αρχικές εκτιμήσεις στρατός και σεκιούριτι θα έφταναν σε αριθμό τις 23.500 δυναμικό, εκ των οποίων οι 13.500 θα ήταν στρατιωτικό προσωπικό. Oμως, μόλις δύο βδομάδες πριν από την τελετή έναρξης αποφασίστηκε ο αριθμός των στρατιωτών να αυξηθεί κατά 3.500 άνδρες, για να φυλάξουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις 30 εγκαταστάσεις των Αγώνων, τα 70 «μη αγωνιστικά» κτίρια, αλλά και γενικότερα την πόλη με κύριο φόβο την αποτροπή κάποιας τρομοκρατικής ενέργειας. Αύξηση θα υπάρχει και στις δυνάμεις από τα Σώματα Ασφαλείας της χώρας.
Μια κίνηση που σαφώς έχει φέρει αναστάτωση στη βρετανική κοινωνία όχι απαραίτητα για τον αριθμό των στρατιωτών που θα χρησιμοποιηθούν (οι οποίοι δεν είναι κληρωτοί, αλλά ουσιαστικά επαγγελματίες), αλλά για το γεγονός πως παρά τα χρήματα που ξοδεύτηκαν, θα πρέπει να δοθούν κι άλλα από τον κρατικό κορβανά, για να καλυφθούν οι απαιτήσεις.
Πανάκριβο σκηνικό ....«D DAY»
Πέρα όμως από τους σεκιούριτι και τα όσα στραβά και ανάποδα έγιναν, εκεί που φαίνεται τα πράγματα να πήγαν μέχρις στιγμής ρολόι είναι στους τομείς της ασφάλειας που ανέλαβαν εξ ολοκλήρου δυνάμεις του Στρατού, της Αστυνομίας, αλλά ακόμα και της αντικατασκοπίας της χώρας. Εκεί όχι μόνο δεν έχουν υπάρξει προβλήματα, αλλά αντίθετα τα πάντα μοιάζουν έτοιμα για το σκηνικό τύπου «D DAY» του Λονδίνου που θα παιχθεί τις επόμενες μέρες.
Για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων έχει αναπτυχθεί ένας μηχανισμός ασφάλειας πρωτοφανής για τη χώρα σε περίοδο ειρήνης, που πρόκειται να μετατρέψει τη βρετανική πρωτεύουσα σε πραγματικό φρούριο, που θα προστατεύεται από ένα πολεμικό πλοίο στον Τάμεση και συστοιχίες πυραύλων στις σκεπές των κτιρίων. Πάνω από 40.000 στελέχη του στρατού και πολίτες θα βρίσκονται σε επιφυλακή, επικουρούμενοι από έναν εντυπωσιακό μηχανισμό πληροφόρησης, για να φρουρούν τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, τους αθλητές και τα εκατομμύρια των επισκεπτών που θα εισρεύσουν στο Λονδίνο. Το μεγαλύτερο τμήμα του μηχανισμού των 40.000 στελεχών αποτελούν οι 13.500 στρατιώτες από τα τρία όπλα - αριθμός μεγαλύτερος από τους 9.500 οπλίτες του εκστρατευτικού σώματος στο Αφγανιστάν - ενώ σε 12.500 στελέχη θα ανέρχεται ο αριθμός των αστυνομικών που θα περιπολούν σε καθημερινή βάση.
Από την πλευρά της, η υπηρεσία αντικατασκοπίας ΜΙ5 δε μένει αμέτοχη, αφού θα διαθέσει 3.800 στελέχη της, καθώς έχουν ακυρωθεί όλες οι καλοκαιρινές άδειες. Εκτός της ετοιμότητας στους αγώνες, οι Βρετανοί μυστικοί πράκτορες έχουν επιφορτιστεί με την εξέταση των προσωπικών φακέλων των σχεδόν 500.000 αθλητών, προπονητών, μελών αποστολών και ανδρών ασφαλείας, δημοσιογράφων και άλλων αιτούντων τουριστικής βίζας από τις περίπου 200 χώρες που θα συμμετάσχουν. Ο εντυπωσιακός αυτός μηχανισμός, που θα στοιχίσει 662 εκατ. ευρώ (553 εκατ. λίρες) έχει σχεδιασθεί για να αντιμετωπίσει μια ευρεία γκάμα υποθέσεων, από τη δράση ενός ατόμου έως μίας εκτεταμένης ηλεκτρονικής επίθεσης, με ενδιάμεσα ενδεχόμενα την αντιμετώπιση διαδηλώσεων, ταραχών, μιας βλάβης στο δίκτυο μετακινήσεων, ακόμη και την ακραία περίπτωση των ακραίων καιρικών φαινομένων.
Ο φόβος του πλήθους
Και βέβαια εκτός του ...πιθανού εξωτερικού εχθρού από ένα τέτοιο σκηνικό δε θα μπορούσε να μείνει έξω από το σχεδιασμό και ο φόβος για έναν πιθανό εσωτερικό εχθρό!!! Αυτός έχει να κάνει με την παρακολούθηση και τον έλεγχο των χιλιάδων τουριστών και θεατών των Ολυμπιακών Αγώνων που θα βρεθούν στην αγγλική πρωτεύουσα τις επόμενες μέρες. Το κύριο βάρος αυτής της επιχείρησης πέφτει στις αστυνομικές και αντίστοιχες μητροπολιτικές δυνάμεις. Μάλιστα, για τη συγκεκριμένη πλευρά της επιχείρησης, πρόσφατα εγκρίθηκε νέο κονδύλι περίπου 23 εκ. ευρώ για μέτρα που αφορούν τον έλεγχο και διαχείριση του πλήθους. Και μπορεί οι διοργανωτές να πρόταξαν όσον αφορά το νέο κονδύλι το θέμα της παροχής υπηρεσιών (π.χ. πληροφορίες κ.τ.λ.) για τους τουρίστες ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος του ποσού αυτού θα πάει σε νέα ιδιαίτερα μέτρα που θα έχουν σκοπό τον καλύτερο έλεγχο του πλήθους.

TOP READ