Το πάθος για την ενημέρωση

 Το πάθος για την ενημέρωση

Σημειώσεις για μια εύθραυστη απεργία

Όπως έχει γραφτεί κι αλλού, οι δημοσιογράφοι είναι σαν ένα μικρό, ανυπότακτο χωριό, που ενώ όλη η Γαλατία παλεύει ενάντια στην Pax Romanica και το νόμο-λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό, αυτό είναι ο μόνος κλάδος που παλεύει διεκδικώντας να εξαιρεθεί. Και που θεωρεί μαγικό του ζωμό τη λεγόμενη τέταρτη εξουσία, αν και στην πραγματικότητα έχει πέσει μικρός στη χύτρα με τη διαπλοκή και το σύστημα (όχι όλοι, αλλά κάποιοι που δίνουν τον τόνο). Σαν να πιστεύεις δηλ ότι η κατάσταση εξαίρεσης (που ακούγεται και ωραία, ψαγμένη φράση), γύρω-γύρω Σάββατο και στη μέση Κυριακή, και το χωριό του Αστερίξ, αποκύημα της φαντασίας του Γκοσινί, υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο.

Να δεις που υπάρχει τελικά. Θα βρούνε και την Αλεζία, σαν τη νίλα στο ασφαλιστικό που έρχεται, με μαθηματική ακρίβεια.

-Σύνταξη; Ποια σύνταξη; Δε θυμάμαι καμία σύνταξη; Τι τη θέλετε τέλος πάντων αυτή τη σύνταξη, ε;

Αρχικά βέβαια το κλίμα παρέπεμπε στη Ζεγκόβια και σε έναν περιφανή θρίαμβο, με πολλούς φλογερούς Βερσινζετορίξ, που όχι μόνο δε θα κατέθεταν τα όπλα (πάνω) στα πόδια του Καίσαρα, αλλά έμοιαζαν σχεδόν πρόθυμοι να τα μοιράσουν στις μάζες, για να τις εξοπλίσουν και να σαλπίσουν το κάλεσμα της εξέγερσης. Γιατί, όπως είπε και μια Ανταρσυα, χρειάζεται κάτι παραπάνω από μια απεργία διαρκείας.

Δηλαδή τι φάση; Ένοπλη;

Παρίσι και Μόσχα βαθιά τιμημένα

Αθήνα, ΕΣΗΕΑ που βάφτηκαν με αίμα

Να ακούς πύρινους λόγους ψημένων, ηλιοκαμένων αγωνιστών (που δεν μπορούν να κινητοποιήσουν ούτε το ψηφοδέλτιό τους αλλά ζητάνε πάντα από τους άλλους τα ρέστα) και να τσουτσουρώνεις από επαναστατικό ρίγος. Ιδίως όταν κάτι δεξιοί εγκατέλειψαν την αίθουσα της ΕΣΗΕΑ, συνοδεία λίγων εξωκοινοβουλευτικών, για να καταλάβουν τα γραφεία του ΕΔΟΕΑΠ (δηλ του ταμείου των δημοσιογράφων).

Το πάθος για τη λευτεριά…

Δεν έχασαν και τίποτα βέβαια, παρατώντας τη διαδικασία, που δεν ήταν συνέλευση, αλλά είχε ενημερωτικό χαρακτήρα. Την απόφαση για απεργία την είχε πάρει το ΔΣ, άλλο αν ένα από τα μέλη του δεν έκρινε σκόπιμο να παραβρεθεί στην ενημέρωση για την απεργία, εφόσον βρισκόταν στη δουλειά του. Το πάθος για την ενημέρωση… (Που θα παίξει καθοριστικό ρόλο, όπως θα δούμε και στη συνέχεια). Εδώ ο κλάδος δεν μπορεί (;) να κάνει γενική συνέλευση και κάποιοι θέλουν (κάτι παραπάνω από) γενική απεργία διαρκείας.

Εφόσον ο σκοπός καθορίζει διαλεκτικά τα μέσα, η απεργία διαρκείας της ΕΣΗΕΑ ήταν μια διαρκής κατάσταση εξαίρεσης, για να καταλήξει ελβετικό τυρί από τις τόσες τρύπες και να γίνει ο κανόνας.

Τα κυριακάτικα φύλλα (που έχουν και το μεγαλύτερο τιράζ) κυκλοφόρησαν κανονικά, με όση ύλη είχαν κλείσει ως την Τετάρτη. Χτες κυκλοφόρησαν μερικά απεργοσπαστικά φύλλα, ενώ η (πάντα πρωτοπόρα σε απεργίες) Καθημερινή έβγαλε το φύλλο της στο διαδίκτυο. Ο όμιλος Αλαφούζου πήγε κι ένα βήμα πιο πέρα στήνοντας μια συνέλευση εργαζομένων ΣΚΑΙ, που πίεζαν για τη λύση της απεργίας (το πάθος για την ενημέρωση) κι ο (ούτως ή άλλως διαγραμμένος από την ΕΣΗΕΑ) Πορτοσάλτε έκανε ένα πανηγυρικό τιτίβισμα για τη δημοσιογραφία που γίνεται πιο δυνατή κι επικίνδυνη για την κυβέρνηση, όταν δεν απεργεί, αλλά ασκεί το λειτούργημά της. Οι αστοί τρομάξανε…

Η ΕΡΤ έδωσε επίσης το καλό παράδειγμα, όπως και πολλοί από τους φλογερούς Βερσιγκετόριγες της ενημέρωσης: πρώτοι στα λόγια, πρώτοι στην απεργοσπασία. Οι οδηγίες-εξαιρέσεις της ΕΣΗΕΑ θύμιζαν ιατρικές συνταγές: ένα τέταρτο (λειτουργίας) το πρωί, κι άλλο ένα το βράδυ. Τα κανάλια κι οι ραδιοσταθμοί έβγαζαν σύντομα δελτία, χωρίς να δεσμεύονται καν για απεργιακό περιεχόμενο, και τα διάφορα site μπορούσαν να ανεβάσουν κανονικά όλη την ειδησεογραφία της ημέρας (που θα ήταν έτοιμη από πριν) σε αυτό το τέταρτο. Αλλά επικράτησε το αγωνιστικό πάθος για ενημέρωση και λειτουργούσαν κανονικά –με προσωπικό ασφαλείας, υποτίθεται- σε 24ωρη βάση.

Την πιο καλή εξαίρεση όμως δε στην έχω πει ακόμα. Την αφήσαμε στο τέλος, γιατί κρύβει την ουσία του πράγματος. Η ΕΣΗΕΑ με τη συντεχνιακή λογική μιας κλειστής λέσχης (κλαμπ) έχει εκατοντάδες μέλη, αλλά δεν εκπροσωπεί τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων που βγάζουν τη λάντζα: τα μπλοκάκια, τους πρακτικάριους, τους εξωτερικούς συνεργάτες με το κομμάτι, τους ρεπόρτερ του διαδικτύου, όσους μένουν εκτός μισθολογίου. Όλους αυτούς δηλαδή που δεν ένιωσαν ποτέ την απεργία δική τους υπόθεση, όχι μόνο γιατί δεν ξέρουν πότε (και αν) θα πάρουν σύνταξη (και πόση) αλλά  γιατί είναι σε διαφορετικό ταμείο και δεν τους αφορά η εξαίρεση (ή μη) του ταμείου των δημοσιογράφων, που ήταν και το βασικό αίτημα της απεργίας, με βάση το κυρίαρχο πλαίσιο και το χαρακτήρα που της δόθηκε.

Παρεμπιπτόντως. Ένα κλαδικό σωματείο τύπου, που δε θα αφήνει έξω την πλειοψηφία των εργαζόμενων στο χώρο, δεν είναι απλώς επιτακτική ανάγκη, έπρεπε να έχει γίνει ήδη χτες. Για να περάσει στο Μουσείο (στο χρονοντούλαπο βασικά) της ιστορίας το σημερινό μόρφωμα, όπου συνυπάρχουν εκδότες, συνταξιούχοι, ε και λίγοι εργαζόμενοι για το ντεκόρ. Εκεί που θα καταλήξει ούτως ή άλλως δηλ, μόλις τελειώσει το καρότο του ΕΔΟΕΑΠ (του ταμείου).

Ο κόσμος το ‘χε τούμπανο ότι η απεργία όδευε προς της λύση της κι η ΕΣΗΕΑ κρυφό καμάρι. Στη συνάντησή της με τους εργοδότες, η διοίκηση πρότεινε να βγάλει όποιος θέλει απεργοσπαστικό φύλλο, αρκεί να έπαιρνε θέση κατά της ψήφισης του νόμου στο πρωτοσέλιδο.

Οι λιθογράφοι (με πλειοψηφία ΠΑΜΕ) είπαν στο διασωματειακό και στην ανακοίνωσή τους το αυτονόητο: απεργία διαρκείας χωρίς απεργούς δε γίνεται. Τώρα λοιπόν, ξέρετε τι έφταιξε και δεν πέτυχε η απεργία διαρκείας (ως την ψήφιση του νόμου). Το ΠΑΜΕ και η ηττοπάθεια των κομμουνιστών, που απέργησαν και δεν παρώδησαν, όπως άλλοι, την απόφαση του σωματείου τους, παρά το συντεχνιακό της σκεπτικό. Και κερατάδες και δαρμένοι. Απόλυτος σεβασμός σε αυτούς, όπως και σε όσους δημοσιογράφους απέργησαν με συνέπεια, παρά και ενάντια στις πιέσεις, χωρίς καμία ουσιαστική στήριξη από το συνδικαλιστικό όργανό τους.

Τελικά η παρωδία έληξε εσπευσμένα, προτού καν συμπληρωθεί η χτεσινή απ-εργάσιμη μέρα, στις 6 το απόγευμα, αντί για τις 6 το πρωί της επομένης (δηλ σήμερα). Η ΠΟΕΣΥ πλειοδότησε άλλη μια ώρα και την έληξε από τις 5, ενημερώνοντας μάλιστα τα μέλη των σωματείων μισή ώρα μετά την λήξη της απεργίας! Έβγαλε όμως ανακοίνωση ότι ο αγώνας δε σταματά εδώ, απλώς μεταβάλλεται η μορφή του (και ξανά προς τη δόξα τραβά-τραβά-τραβά). Και δεσμεύτηκε να διαγράψει όσα μέλη της δεν τήρησαν την απεργία.

Τόλμη, βούληση, πράξεις. Και τα μούτρα κρέας…

Και χάπι εντ για το χειροκρότημα. Η ΕΣΗΕΑ έχει πάρει την τρίμηνη παράταση του αγγελιόσημου, για να μη φύγει με άδεια χέρια. Η απεργία λύθηκε, η κυβέρνηση ίσως φεύγει, το ασφαλιστικό έρχεται, και στο βάθος οι κάλπες μας χαμογελάνε ειρωνικά. Κι ο δρόμος μας δεν έχει τελειωμό. Keep walking…

Ευχαριστούμε που επιλέξατε την κε του μπλοκ για την ενημέρωσή σας. Μόνο αγάπη. Και πάθος για ενημέρωση…

Αυτοκριτική

 Αυτοκριτική

   Στις εξορίες και στις φυλακές ... οι κομμουνιστές περνούσαν ώρες πολλές ... κάνοντας αυτοκριτική, κριτική στο κόμμα και στα στελέχη του. Προφανώς τις περισσότερες φορές τέτοιες διαδικασίες είχαν την μορφή πραχτικής προσαρμογής της άμεσης τακτικής και της δράσης ... αλλά πάντα υπήρχαν και οι στιγμές ενός μυστήριου ψυχοθεραπευτικού αυτομαστιγώματος που ίσως δεν πρόσφερε στην πιό αποτελεσματική δράση τίποτα σημαντικό. Και όμως γινόταν ... και συνεχίζει να γίνεται.

   Ίσως είναι απολύτως κατανοητό γιατί να το κάνεις σε συνθήκες φυλάκισης, βασανιστηρίων και άμεσης απειλής της υπαρξής σου ... αλλά σε συνθήκες διαφορετικές ... καταντάει μια τροχοπέδη που σε παραλύει. Άρα στην ουσία το βασικότερο σημείο είναι ... η αυτοκριτική να μεταμορφώνεται σε ένα αποτελεσματικό εργαλείο βελτίωσης και ενίσχυσης της δράσης και όχι σε μία διαλυτική διαδικασία. Μακάρι να ήταν τόσο εύκολο. 
   Καμμιά αυτοκριτική και κριτική δεν μπορεί να ανυψώσει την δράση ή να δυναμώσει την ενότητα ενός ταξικού πολιτικού σχηματισμού ή ενός ταξικού κινήματος ... οταν δεν υπάρχουν οι αντικειμενικές συνθήκες αυτής της θεωρητικής και πραχτικής ενότητας. Άρα η αυτοκριτική δεν είναι ... φάρμακο δια πάσαν νόσον. Υπόκειται σε αντικειμενικούς περιορισμούς και φαίνεται να είναι αποτελεσματική στην διαμόρφωση του υποκειμενικού παράγοντα ... μόνο όταν ο αντικειμενικός είναι ευνοϊκός. Διαφορετικά η συμβολή της αυτοκριτικής σε μία "συμβιβαστική ενότητα σαν αυτοσκοπός" ... είναι τελικά συμβολή σε μία ... τερατογένεση. 
   Η αυτοκριτική λοιπόν πρέπει να εμπεριέχει την σκοπιμότητα της ανάγκης. Καλύτερα να οδηγεί σε μιά διάσπαση ... παρά σε έναν συμβιβασμό στο όνομα της ενότητας ... όταν οι συνθήκες απαιτούν καθαρότητα ανάλυσης και δράσης. Άλλοτε βέβαια σε φάσεις που οι καταστάσεις προκρίνουν σαν πιό σημαντικό παράγοντα την μαζικότητα ... η αυτοκριτική θα πρέπει να έχει άλλες σκοπεύεις και διαστάσεις. Η αυτοκριτική λοιπόν θα υπηρετεί το σκοπό ... δεν μπορεί να είναι απολογία στον αντίπαλο. Ολοι έχουμε ακούσει ή διαβάσει για κομματικές διαγραφές και διασπάσεις σε ολόκληρη την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος. Η εξήγηση που όλοι έχουμε ακούσει είναι ... η μονολιθικότητα των κομμουνιστικών κομμάτων και η μη ανοχή της άλλης άποψης. Κι΄όμως υπάρχουν κομμουνιστές που αισθάνονται την ανάγκη να απολογηθούν γι΄αυτό σε οποιονδήποτε έκφραστη ή υπηρέτη της τάχα "δημοκρατικής" αστικής τάξης. Ενώ δηλαδή όλοι απο την μιά ξέρουν πως κάθε κομμουνιστής δρά γνωρίζοντας και βιώνοντας το τι εστί ... δημοκρατικός συγκεντρωτισμός και ποιό είναι το μεδούλι του ... απο την άλλη, τίποτα δεν τους εμποδίζει να καλούν σε "απολογία" τον κομμουνιστή μόνο και μόνο ... επειδή εφαρμόζει τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Ε όχι ... σε αυτό το σημείο το μόνο που δεν χρειάζεται είναι η αυτοκριτική των κομμουνιστών. Ειδικά σε αυτούς που δέχονται τις διαγραφές και τις κομματικές εκκαθαρίσεις στα κομματά τους ... σαν πεφωτισμένη απόφαση του κάθε τυχάρπαστου καραγκιοζοαρχηγού.
   Εχετε ακούσει ποτέ κάποιον απο όλους αυτούς να μας λέει οτι ... οι διαγραφές και οι εκκαθαρίσεις των κομμουνιστικών κομμάτων (ειδικά σε κρίσιμες καμπές) είναι τα πολιτικά προιόντα ενός τεράστιου μηχανισμού κομμουνιστικής αυτοκριτικής που ξεκαθαρίζει τις κομματικές τάξεις απο πολιτικά ναυάγια που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να υποταχθούν στον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό (και κατ΄επέκταση στους αποφασισμένους συλλογικά ταχτικούς στόχους της συγκυρίας) αλλά και απο τυχοδιωκτικά αριβίστικα στοιχεία ?? Την τρέμουν αυτή την κομμουνιστική αυτοκριτική και γι΄αυτό την λοιδωρούν. Εχετε ακούσει ποτέ κάποιον απο αυτούς να μας λέει πως μετά απο τέτοιες περιόδους εκκαθαρίσεων ... οι τάξεις των κομμουνιστικών κομμάτων - ειδικά σε φάσεις όξυνσης της ταξικής πάλης - πλημμυρίζουν απο τα πιό επαναστατικά στοιχεία της κοινωνίας που μεταμορφώνουν ξανά τα κομμουνιστικά κόμματα σε φρέσκια επαναστατική δύναμη ?? Δεν θα μας το πούν ... επειδή αυτό θέλουν να μας κρύψουν ... επειδή αυτό επιδιώκουν να ξορκίσουν.
   Η αυτοκριτική των κομμουνιστών είναι η μόνη ουσιατική αυτοκριτική. Εχετε ακούσει ποτέ αστικό, σοσιαλδημοκρατικό, οπορτουνιστικό, εθνικιστικό, φασιστικό ή κάθε ποικιλίας κόμμα που υπηρετεί την αστική εξουσία να έχει κάνει ποτέ αυτοκριτική ή να έχει αναγνωρίσει και αναλύσει δικά του λάθη ?? Ποτέ !!! ... το ένα κόμμα απο αυτά ρίχνει την ευθύνη στο άλλο ... αλλά ποτέ κανένα δεν αναγνωρίζει κάποιο δικό του λάθος !!! Πλακώνονται μεταξύ τους σαν τους μονομάχους μπροστά στον αφέντη καίσαρα. Ποτέ αυτοκριτική ... ούτε στις μεγαλύτερες καταστροφές. Η ουσιαστική αυτοκριτική λοιπόν είναι αποκλειστικά ... επαναστατικό χαρακτηριστικό. Η "αστική αυτοκριτική" δεν γίνεται για να απολογηθεί η αστική τάξη για την βρωμιά της αστικής εξουσίας ... για να την κρύψει γίνεται. Αυτός είναι ο λόγος που η "αστική αυτοκριτική"-υποκριτική δεν αφορά ποτέ τα πραγματικά ταξικά φαινόμενα που συμβαίνουν στην κοινωνία ... αλλά πάντα αναφέρεται αποκλειστικά στην προσωπική σφαίρα του κάθε μεγάλου ή μικρού παράγοντα ή ηγέτη. Αλλά και πάλι ο πεφωτισμένος αστός ηγέτης τελικά δεν έχει κανένα λόγο να δώσει στον λαό ... καμμιά απολογία δεν του χρωστάει. Ο λαός τον έκρινε ή θα τον κρίνει στις "εκλογές"... με τον γνωστό τρόπο που όλοι ξέρουμε. Μπορεί και να τον στείλει στα αζήτητα ... αρκεί να συνεχίσει να λειτουργεί το σύστημα εξουσίας. Μόνο στο θεό θα κάνει την αυτοκριτική του ο αστός ... εκτός εαν είναι απαραίτητο και κανένα εκτελεστικό απόσπασμα για κάποιο θλιβερό εξιλαστήριο θύμα που θα πρέπει να "θυσιαστεί" για να διασωθεί η εξουσία !!! Αυτόν τον αστικό ιδεαλισμό τον αφήνει να επιβιώνει μόνο η τύφλωση της μάζας. 
   Και τι νόημα έχει τελικά η επαναστατική-κομμουνιστική αυτοκριτική που αναγνωρίζει τα λάθη ... αλλά κατόπιν εορτής ?? Ειλικρινά δεν θεωρώ πως υπάρχει πιό βλακώδες ερώτημα ... ειδικά όταν διατυπώνεται απο κάτι τύπους που δέχονται χωρίς δεύτερη κουβέντα την κοροιδία της "αστικής αυτοκριτικής". Είναι σαν να απαιτείς αυτοκριτική απο την μάνα που γέννησε ένα παιδί με σύνδρομο ... είναι σα να θέλεις να "καταργήσεις" την ζωή επειδή μπορεί να δημιουργεί και "τέρατα". Τι ακριβώς ζητάς απο τον Σπάρτακο επειδή απέτυχε η εξέγερση των δούλων ?? Να μην την έκανε ?? ... ή να την έκανε με τρόπο πετυχημένο ?? Τι ακριβώς ζητάς απο τον κομμουνάρο του Παρισιού επειδή απέτυχε η κομμούνα ?? Να μην την έκανε ?? ... ή να την έκανε αλλοιώς ?? Τι ακριβώς ζητάς απο τον μπολσεβίκο του ΄17 επειδή ο σοσιαλισμός που έφτιαξε κατέρρευσε ?? Απο όλους αυτούς είτε το ένα ζητάς, είτε το άλλο ... αποδείχνει πως δεν καταλαβαίνεις οτι στην παραγματικότητα μόνο ο επαναστάτης ζεί ... και γι΄αυτό κάνει λάθη ... που "δεν κάνει" ο άλλος που απλά προσπαθεί να μην πεθάνει απ΄τη σαπίλα που έχει γεμίσει. (Είπαμε ... στα κόμματα που υπηρετούν την αστική εξουσία δεν υπάρχει ποτέ πολιτική αυτοκριτική που να παραδέχεται λάθη για προηγούμενες περιόδους δράσης και η αναλυσή τους να τα αποδίδει σε οτιδήποτε άλλο εκτός απο πρόσωπα και τις αυλές τους). Τα λάθη θα τα κάνει αυτός που παλεύει για το καινούργιο και "αλάθητος" θα είναι εκείνος που πασχίζει να μείνει γαντζωμένος στο παλιό. Οσο το παλιό θα επιβιώνει ... τα "λάθη" του θα θάβονται. Το δυστύχημα είναι οτι θάβονται ... στα μυαλά αυτών που δεν έχουν κανένα συμφέρον να επιβιώσει το παλιό. Θάβονται στα μυαλά της μάζας ... επειδή δεν έχει πίστη στο νέο. Εκεί είναι το θέμα μας.
   Σε αυτό το σημείο μπορεί να αρχίσει η πραγματική αυτοκριτική του κάθε κομμουνιστή ατομικά και του κάθε οργανωτικού σχήματος του οποιουδήποτε ΚΚ. Αν η μάζα έκανε μαρξιστική-λενινιστική ανάλυση ... η επανάσταση θα ήταν θέμα λίγων εβδομάδων. Αλλά δεν κάνει. Αρχίζει να την κάνει μόνο εαν πιστέψει στο νέο ... εαν πιστέψει στο δικό της μέλλον ... στη δυναμή της. Εδώ πολλά μπορούμε να πούμε για την κάθε πλευρά της δράσης των κομμουνιστών ... για την αποτελεσματικοτητά της ... για την ικανοτητά τους να μπάζουν άλλους ανθρώπους στο δρόμο της ανατροπής ... για τον τρόπο που έχουν να μιλούν στο μυαλό και στην καρδιά του ανθρώπου του μόχθου ... για ... για 
Ενα δεν μπορούμε να απαιτούμε απο τους κομμουνιστές. Να κάνουν μαζική λοβοτομή στους ανθρώπους ... με αποτέλεσμα να μπούν στον αγώνα. Απο την άλλη η αυτοκριτική του κομμουνιστή ... πρέπει να είναι "απολογία" στον λαό. Ναι "απολογία" ... αλλά για αυτό που έπρεπε να έχει ο λαός στο μυαλό του ... απολογία για αυτό που άξιζε να έχει ο λαός στο μυαλό του ... όχι για αυτό που σήμερα έχει. Διαφορετικά η απολογία στον λαό ... γίνεται τελικά και πάλι αυτομαστίγωμα, καταντάει αυτοαφοπλισμός. Στον λαό δεν χρειάζεται να απολογηθεί ο κομμουνιστής για το γιατί δεν είναι αποτελεσματικοί οι αγώνες σήμερα ... χρειάζεται όμως να απολογηθεί για το τι θα μπορούσε να κάνει ο κομμουνιστής (και δεν έκανε) για να είναι αποτελεσματικοί. Να έχει στόχο το ΚΚΕ και οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ ... να οργανώνουν δυνατές, μαζικές και αποτελεσματικές αλλά σύντομες απεργίες που θα δυναμώνουν την πίστη του παραζαλισμένου εργαζόμενου στην δυναμή του με στόχο μία κλιμάκωση ανατροπής ... ή μήπως να φουσκώνει τα μυαλά του λαού (που κάθε φορά που σκέφτεται να απεργήσει μετράει τα ψιλά στην τσέπη και ρίχνει το φλυντζάνι για να δεί εαν βλέπει απόλυση) ... τάζοντας μεγαλειώδεις και νικηφόρες γενικές απεργίες που στις δεδομένες συνθήκες ... άιντε να καταφέρουν να αλλάξουν τον κλόουν-πρωθυπουργό που θα τον σφάξει την επόμενη μέρα ?? Να έχει στόχο το ΚΚΕ την οικοδόμηση μιάς στέρεης ταξικής λαικής συμμαχίας και όπου μας βγάλει ... ή να αρχίσει ξανά τα "φλέρτ" με τις φρούδες ελπίδες των κυβερνητικών συμμετοχών, των ενδιάμεσων σταδίων και των ένδοξων ποσοστών στις εκλογές στο όνομα των παρδαλών ενιαίων μετώπων ... που ξέρουμε που θα μας βγάλουν ?? Είναι προφανές ... πως ο κάθε πικραμένος περιμένει απο το ΚΚΕ ... μια αυτοκριτική κομμένη και ραμμένη σε αυτά που νομίζει αυτός. Μην παλαβώσουμε κιόλας. 
   Κάπου ο Μίκης Θεοδωράκης αναφέρει πως έρχονταν και κάτι παράξενες στιγμές της φυλακής και της εξορίας που οι κομμουνιστές άρχιζαν την ... κριτική στον λαό !!! Θα πεί κάποιος πως ... στο κόμμα του λαού ... και αυτό μιά μορφή αυτοκριτικής είναι. Αλλά τελικά το συλλογικό υποκείμενο ... η μάζα, ο λαός ποτέ δεν θα κληθεί να κάνει αυτοκριτική. Είναι απαλλαγμένος απ΄αυτή την υποχρέωση ... η ιστορία δεν τον υποβάλει ποτέ σε αυτή την δυσάρεστη διαδικασία ... η αστική εξουσία δεν ζητάει εξηγήσεις. Προχωράει κατ΄ευθείαν στην ποινή. Ποινή που ο υπάκουος λαός ... δέχεται πάντα να την εκτίσει ... αρκεί κάποιον να "τιμωρήσει" στις εκλογές. Αυτό συνήθως αρκεί ακόμα και τώρα που οι καταστάσεις είναι οριακές. Αυτή είναι η ουσιαστική κριτική στον λαό ... στον λαό που πιστεύει υπερβολικά λίγο στις δυνάμεις του και υπακούει υπερβολικά πολύ στην εξουσία. Ο λαός δεν είναι ένα μικρό και άβουλο μισόχαζο παιδάκι που θα το πάρουν οι κομμουνιστές απο το χεράκι και θα το οδηγήσουν στην νέα ζωή. Ας πάψουν λοιπόν όλοι όσοι ζητάνε τέτοια πράγματα απο τους κομμουνιστές ... γιατί τέτοια ζητάνε όταν (τάχα με ενδιαφέρον) απευθύνονται στους κομμουνιστές λέγοντας ... "καλά τα λέτε, δίκαιο έχετε αλλά δεν σας ακολουθεί ο λαός !!! ... Βάλτε λίγο νερό στο κρασί σας, μαλακώστε λίγο για να σας ακολουθήσει ο λαός πιό εύκολα !!!" 
   Ο λαός δεν ακολουθεί τους κομμουνιστές ... άσχετα με τι μαρξιστική ορολογία θα χαρακτηρίσουμε το φαινόμενο (μικροαστισμός-οπορτουνισμός-υποταγή στην αστική ιδεολογία) ... επειδή δεν πιστεύει στις δυνάμεις του και αναθέτει την τύχη του. Οταν ο λαός ακολούθησε τους κομμουνιστές ... το έκανε επειδή πίστεψε στις δυνάμεις του και δεν υπάκουσε στην εξουσία ... και όχι γιατί μαλάκωσαν οι κομμουνιστές.
   Πίστη και ανυπακοή ... πίστη στην ανυπακοή. Με μυαλό ... με ανάλυση.          

Εξαθλιωμένος ή εξεγερμένος;

 Εξαθλιωμένος ή εξεγερμένος;

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

 Ας δούμε, μετά από τρία Μνημόνια, μετά από 500 μνημονιακούς νόμους και μετά από 25.000 περίπου εφαρμοστικά άρθρα, πως έχει διαμορφωθεί το συνταξιοδοτικό τοπίο.
   
 Τα στοιχεία που ακολουθούν έχουν δημοσιοποιηθεί από το πληροφοριακό σύστημα «Ήλιος»,  δεν επιδέχονται καμίας αμφισβήτησης και προκύπτουν τα εξής:

• Το μέσο μηνιαίο εισόδημα από συντάξεις (κύριες και επικουρικές) είναι μόλις 833,6 ευρώ. Από ποσό αυτό, μάλιστα, πρέπει να αφαιρεθεί ο φόρος που αναλογεί.

    Σημείωση: Από το ποσό αυτό πρέπει, επίσης, να αφαιρεθούν οι πρόσθετες κρατήσεις για τον κλάδο Υγείας των Ταμείων, δηλαδή 6% στην επικουρική και από 4% στο 6% για τις κύριες συντάξεις που ήρθαν να προστεθούν ως βάρος στις πλάτες των συνταξιούχων με το τρίτο Μνημόνιο.

• Το 44,5% των συνταξιούχων, δηλαδή 1,182 εκατομμύρια συνταξιούχοι από τους 2,655 εκατομμύρια, έχουν εισόδημα από συντάξεις κάτω από 700 ευρώ, δηλαδή βρίσκονται στο κατώφλι ή και κάτω από το όριο της στατιστικής φτώχειας.

    Σημείωση: Συντάξεις κάτω από τα 1.000 ευρώ προ φόρου λαμβάνει το 65,5% των συνταξιούχων, δηλαδή 1,742 εκατομμύρια συνταξιούχοι. Έτσι επιβιώνουν στην Ελλάδα του Τσίπρα, του Μητσοτάκη, της ΕΕ και του ΔΝΤ σχεδόν δύο στους τρεις συνταξιούχους. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι συνταξιούχοι αγρότες (684.082 άτομα) λαμβάνουν μέση σύνταξη μόλις 431,8 ευρώ.

• Η μέση σύνταξη του ΙΚΑ τον περασμένο Ιούνη, ήταν μόλις 708 ευρώ, ποσό από το οποίο πρέπει να αφαιρεθεί ο φόρος. Στο ΙΚΑ -ΕΤΑΜ για 1 εκατομμύριο συνταξιούχους η μέση κύρια σύνταξη είναι 640 ευρώ.

    Σημείωση: Εδώ γίνεται λόγος για τη «μέση σύνταξη», αφού η συντριπτική πλειοψηφία των συντάξεων στο μεγαλύτερο Ταμείο της χώρας, είναι πολύ κάτω απ' αυτό το μέσο όρο. Εκεί και ακόμα πιο κάτω επιδιώκουν οι κυβερνώντες να κατρακυλήσουν οι συντάξεις όλων των σημερινών Ταμείων. Αυτό ακριβώς περιγράφεται στο 3ο Μνημόνιο, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του οποίου όλα τα Ταμεία πρέπει να διαμορφώσουν τις εισφορές και τις παροχές σύμφωνα με τα πρότυπα του ΙΚΑ.
   
 Συμπέρασμα πρώτο: Το σημερινό έδαφος πάνω στο οποίο πορεύεται η Ελλάδα των συνταξιούχων και των ασφαλισμένων είναι το έδαφος της «καμένης γης». Και τώρα, πάνω στην «καμένη γη», έρχεται το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου να κάνει τι; Να ισοπεδώσει πλέον και τις στάχτες!
   
 Συμπέρασμα δεύτερο: Δεν είναι η πρώτη φορά που η πιο βρόμικη δουλειά του συστήματος, του συστήματος της αρπαγής και της κοινωνικής λεηλασίας, ανατίθεται σε κάποιους που ληστεύουν φορώντας την μάσκα του «αριστερού». 

   Συμπέρασμα τρίτο: Ο μόνος που μπορεί να βάλει τέλος στα Μνημόνια 1 και 2 της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ο μόνος που μπορεί να αχρηστέψει τα Μνημόνια 3 και τα Μνημόνια "ρεζέρβα" (!) του Τσίπρα, είναι ένας οργανωμένος λαός που:

   α) απέναντι στην ενότητα των δυναστών του που υπηρετούν την κεφαλαιοκρατική ολιγαρχία («αριστερο-δεξιές» κυβερνήσεις, μνημονιακά και φασιστικά κόμματα, ΕΕ, ΔΝΤ) θα αντιπαραβάλει την δική του ενότητα,
   
 β) απέναντι στα προαποφασισμένα και διαρκώς επιβαλλόμενα εναντίον του μέτρα θα αντιτάξει την δική του αποφασιστικότητα να μην επιτρέψει την συνέχιση του εξανδραποδισμού του,
  
  γ) απέναντι στο δίλημμα «εξαθλιωμένος ή εξεγερμένος», θα απαντήσει ασκώντας το ύψιστο δημοκρατικό του δικαίωμα, θα επιλέξει να πάρει τη ζωή του στα χέρια του αφαιρώντας την εξουσία από αυτούς που τον εξαθλιώνουν για να πληρώνει ένας χρέος που δεν το χρωστάει, που τον εκβιάζουν για να υποτάσσεται σε μια ευρωένωση που τον συνθλίβει, που τον εξαπατούν για να βυθίζεται στη φτώχεια ενός καθεστώτος που σφετερίζεται τα πλούτη που ο ίδιος παράγει.
    
Άλλος δρόμος ούτε υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ.

Μαγειρεύουν πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων

Μαγειρεύουν πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων

Τη Δευτέρα που μας πέρασε, συζητήθηκε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ) προσφυγή του ομίλου τσιμεντοβιομηχανίας «LAFARGE - ΑΓΕΤ» ενάντια στις αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων για την ανάκληση των απολύσεων που έκανε η πολυεθνική στα «Τσιμέντα Χαλκίδας», όταν αποφάσισε να διακόψει τη λειτουργία τους, κρίνοντάς την ασύμφορη για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία της. Η πολυεθνική ανακοίνωσε αιφνιδιαστικά στις 26/3/2013 ότι κλείνει τα «Τσιμέντα Χαλκίδας» και προσπάθησε να απαλλαγεί μονομιάς από όλους τους 229 εργαζόμενους, καταθέτοντας αίτηση στο Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ) για ομαδικές απολύσεις. Στις 24/4/2013, το ΑΣΕ απέρριψε το αίτημα της «LAFARGE», η οποία έκτοτε αναπροσάρμοσε την τακτική της, απολύοντας το 5% του προσωπικού κάθε μήνα, όπως προβλέπει ο νόμος για τις μηνιαίες ομαδικές απολύσεις. Με τον τρόπο αυτό, από τον Απρίλη του 2013 μέχρι τον Ιούλη του 2015 απέλυσε όλους τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο.

***

Παρά το γεγονός ότι η εταιρεία έκανε τη δουλειά της και απαλλάχτηκε τελικά από το προσωπικό, προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και άσκησε αίτηση ακύρωσης της απόφασης του υπουργού Εργασίας, επικαλούμενη ότι οι διατάξεις του ελληνικού νόμου για τις ομαδικές απολύσεις που περιλαμβάνουν τη διαδικασία έγκρισης ή μη έγκρισης αυτών από τον υπουργό Εργασίας, παραβιάζουν την κοινοτική νομοθεσία. Πρόκειται για το ίδιο επιχείρημα με το οποίο στις 22/1/2014 τροποποιήθηκε προς το χειρότερο η διαδικασία έγκρισης των ομαδικών απολύσεων από το ΑΣΕ, παρακάμπτοντας ουσιαστικά την υπογραφή του αρμόδιου υπουργού και διευκολύνοντας επί της ουσίας τους επιχειρηματικούς ομίλους να προχωρήσουν στους σχεδιασμούς τους, ακολουθώντας κάποια τυπικά μόνο βήματα που προβλέπει η κοινοτική νομοθεσία (Οδηγία 98/59/ΕΚ). Παράλληλα, 118 πρώην εργαζόμενοι στα «Τσιμέντα Χαλκίδας» που είχαν προσφύγει στα δικαστήρια, δικαιώθηκαν τον Γενάρη του 2015 από το Πρωτοδικείο Χαλκίδας, που έκρινε άκυρες τις απολύσεις, με το σκεπτικό ότι δεν τηρήθηκαν από την εργοδοσία οι διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος.

***

Η προσφυγή της πολυεθνικής κατά της απορριπτικής απόφασης του ΑΣΕ συζητήθηκε στο Δ' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο με τη σειρά του απέστειλε προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ). Συγκεκριμένα, το ΣτΕ έθετε ερωτήματα ως προς τη «συμβατότητα του ελληνικού νόμου περί ομαδικών απολύσεων (Ν.1387/1983) με την αντίστοιχη ευρωενωσιακή νομοθεσία (Οδηγία 98/59/ΕΚ)» και κυρίως με τη Συνθήκη για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΣΛΕΕ) «που κατοχυρώνει τις θεμελιώδεις και απαραβίαστες ελευθερίες της ΕΕ», δηλαδή την απεριόριστη ελευθερία εγκατάστασης και κυκλοφορίας του κεφαλαίου στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Αυτή ακριβώς η συζήτηση αναμενόταν να γίνει τη Δευτέρα, παρουσία και αντιπροσωπείας από το σωματείο εργαζομένων στα «Τσιμέντα Χαλκίδας», ενώ σχετική Ερώτηση προς την Κομισιόν έχει καταθέσει και η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, ρωτώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ποια είναι η θέση της για τις απολύσεις από την πολυεθνική «LAFARGE», πώς τοποθετείται στο θέμα του δικαιώματος εργασίας των εργαζομένων που καταστρατηγείται από την πολυεθνική και απέναντι στα αιτήματα των εργαζομένων.

***

Η απόφαση του Δικαστηρίου αναμένεται τις επόμενες μέρες. Ωστόσο, όμως, είναι φανερό από τα παραπάνω ότι και μόνο η διεξαγωγή της δίκης, ανεξάρτητα από την έκβασή της, σηματοδοτεί τη βασική επιδίωξη των επιχειρηματικών ομίλων να προετοιμαστεί το έδαφος, να δρομολογηθούν εξελίξεις για την πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων - και με τη βούλα του Δικαστηρίου της ΕΕ - όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Σχετίζεται άμεσα με την αξίωση των εργοδοτικών ενώσεων σε Ελλάδα και ΕΕ για την κατάργηση κάθε εμποδίου στην ίδρυση και παύση της λειτουργίας των επιχειρήσεων, χωρίς να δεσμεύονται από καμία υποχρέωση έστω και της ελάχιστης προστασίας των εργαζομένων (Συλλογικές Συμβάσεις, όρια και προϋποθέσεις απολύσεων, αποζημιώσεις απόλυσης κ.λπ.). Επιδιώκει, τέλος, να λύσει τα χέρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να υλοποιήσει νομοθετικά την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, την κατάργηση κάθε διάταξης προστασίας των εργαζομένων που έχει απομείνει, τον περιορισμό του απεργιακού δικαιώματος, τα οποία αποτελούν προαπαιτούμενα του τρίτου μνημονίου. Απέναντι σε όλα αυτά απαιτείται η μέγιστη εγρήγορση και επιφυλακή των εργαζομένων, με δεδομένο ότι στον επόμενο γύρο της διαπραγμάτευσης κεντρικό θέμα θα είναι και αυτό των ομαδικών απολύσεων.

Ε.

Μνημόνια διαρκείας

Μνημόνια διαρκείας

Νέους μηχανισμούς αυτόματων «διορθώσεων», ακόμη και σε περίπτωση υποψίας για τυχόν «αποκλίσεις» από τους αντιλαϊκούς στόχους των κρατικών προϋπολογισμών και των μνημονίων, φέρνουν στην ημερήσια διάταξη τα παζάρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Πρόκειται για το λεγόμενο «εφεδρικό πακέτο», που δρομολογείται μετά και την πρόσφατη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ και αφορά σε αντιλαϊκά μέτρα που φτάνουν στο 2% του ΑΕΠ και αντιστοιχούν σε ακόμη 3,6 δισ. ευρώ πέρα από αυτά που έχουν δρομολογηθεί τώρα (π.χ. Φορολογικό, Ασφαλιστικό). Για την ώρα, το συνολικό «πακέτο» φτάνει στα 9 δισ. ευρώ.
«Είναι κρίσιμο για εμάς, το όλο πακέτο για το χρέος και τις μεταρρυθμίσεις να στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε επενδυτές και τους πολίτες, ότι η Ελλάδα έχει βγει από τη στενωπό», τόνισε αναφερόμενος στο «εφεδρικό πακέτο» ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος. Με αυτόν ή με παρόμοιους τρόπους, η συγκυβέρνηση διαβεβαιώνει τους δανειστές του ελληνικού κράτους και τους «επενδυτές» ότι τα «πακέτα» με τα αντιλαϊκά μέτρα θα εφαρμοστούν «βρέξει χιονίσει», δηλαδή είτε σε συνθήκες ανάκαμψης είτε και σε συνθήκες κρίσης και παραπέρα κατρακύλας του ΑΕΠ, εξέλιξη που θεωρείται ιδιαίτερα πιθανή εν μέσω των «κινδύνων» και των αβεβαιοτήτων που εκδηλώνονται στην παγκόσμια οικονομία και βέβαια στην ΕΕ και την ίδια την Ευρωζώνη.
Σε αυτό το φόντο, τα «εφεδρικά» αντιλαϊκά μέτρα δεν αφορούν μόνο σε ποσά και «αριθμούς», αλλά στη συγκρότηση και λειτουργία ενός ακόμη μηχανισμού ελέγχου και επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής και από την πλευρά της συγκέντρωσης των φορολογικών εσόδων, σε συνδυασμό με την αυτόματη καρατόμηση των όποιων κρατικών δαπανών έχουν απομείνει για την κάλυψη λαϊκών αναγκών, από την πλευρά του Δημοσιονομικού Συμβουλίου. Σε αυτό το επίπεδο, για παράδειγμα, το ενδεχόμενο πτώσης του ΑΕΠ θα σημάνει την υποχώρηση της μάζας των φορολογικών εσόδων του κράτους, εξέλιξη που με τη σειρά της θα στέλνει το σινιάλο για την αυτόματη ενεργοποίηση και των «εφεδρικών» μέτρων, με στόχο την αναπλήρωση των «απωλειών».
Και βέβαια, μέτρα όπως τα παραπάνω δεν αποτελούν «κεραυνό εν αιθρία». Αντίθετα, προβλέπονται στην έκθεση των «5 προέδρων» για την ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) στην ΕΕ, που με τη σειρά της σηματοδοτεί την ενίσχυση των δημοσιονομικών ελέγχων και της εποπτείας, τα μνημόνια διαρκείας απέναντι σε όλους ανεξαιρέτως τους ευρωπαϊκούς λαούς. Σε κάθε περίπτωση, ο εντοπισμός τυχόν «αποκλίσεων» και οι «διορθωτικές» παρεμβάσεις δεν αφορούν μόνο στο δημοσιονομικό σκέλος και τους κρατικούς προϋπολογισμούς (έσοδα - δαπάνες), αλλά και στους όρους ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Το συγκεκριμένο ζήτημα, στην περίπτωση της Ελλάδας, αναμένεται να τεθεί και επίσημα στο τραπέζι, στο πλαίσιο της επόμενης «αξιολόγησης» του μνημονίου, φέτος το φθινόπωρο...
Από την πλευρά της, η εφημερίδα «Αυγή» διαπιστώνει στην αρθρογραφία της ότι «η οικονομία είναι ψυχολογία. Κι αν κανείς επιμένει να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο - και κάνει κάτι για να το γεμίσει - το 2018 ο μηχανισμός λήψης των "εφεδρικών" μέτρων θα αυτοκαταργηθεί χωρίς ποτέ να έχει δουλέψει» (!). Και βέβαια, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κάνει τα πάντα προκειμένου να γεμίσει αντιλαϊκά «πακέτα». Οσο για τα ...«περί λήξης» των μνημονίων το 2018, η απάντηση έρχεται από τον ίδιο τον Τσακαλώτο, σύμφωνα με τον οποίο η «λύση» για το «εφεδρικό πακέτο» θα πρέπει να καλύπτεται από το ελληνικό Δίκαιο και ταυτόχρονα να είναι «αξιόπιστη» για τους δανειστές και τους «επενδυτές». Οπως είπε, «δεν μπορείς να νομοθετήσεις το "χ" αν συμβεί το "ψ" το 2018 ή το 2019», ομολογώντας το γεγονός ότι ο χρονικός ορίζοντας των αντιλαϊκών μέτρων επεκτείνεται και μετά το 2018. Μάλιστα, ως πρόσθετη «βαλβίδα ασφαλείας» της αντιλαϊκής πολιτικής προβάλλει η διαχείριση του κρατικού χρέους, η όποια «ελάφρυνση» του οποίου θα συνοδεύεται από ειδικές ρήτρες, μηχανισμούς και διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα.

Κλιμακώνεται η τουρκική προκλητικότητα

Κλιμακώνεται η τουρκική προκλητικότητα

Τουρκική αεροναυτική άσκηση από σήμερα στην καρδιά του Αιγαίου, με την Αγκυρα να αμφισβητεί τον ελληνικό εναέριο χώρο και την ελληνική περιοχή έρευνας και διάσωσης

Στο συστηματικό γκριζάρισμα του Αιγαίου από την Αγκυρα εντάσσεται και η νέα τουρκική άσκηση «έρευνας και διάσωσης» που ξεκινά σήμερα

Κλιμακώνεται η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο, υπό τα βλέμματα μάλιστα των ΝΑΤΟικών που κάλεσε εδώ η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, προς διαχείριση τάχα του Προσφυγικού, με τον γγ του ΝΑΤΟ, μάλιστα, να εκφράζει την «ευαισθησία» της λυκοσυμμαχίας για τις τουρκικές αξιώσεις (βλ. σχετικά στη σελ. 6).
Κατά πληροφορίες, η Αγκυρα προχώρησε στην έκδοση της NAVTEX 311/16, δεσμεύοντας για σήμερα και αύριο την καρδιά του Αιγαίου, μεταξύ των νήσων Λέσβος, Χίος, Σκύρος, Αγ. Ευστράτιος και Ψαρά, για άσκηση έρευνας και διάσωσης (SAR), σε έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο. Σημειωτέον, τα σενάρια τέτοιων ασκήσεων προβλέπουν κινητοποίηση και συγκέντρωση αεροναυτικών δυνάμεων (πλοία, αεροσκάφη, ελικόπτερα).
Η ίδια η χρονική στιγμή στην οποία γίνεται η άσκηση (μέσα στη Μεγάλη Βδομάδα), εκτιμάται ότι αποτελεί μήνυμα της Αγκυρας περί ακύρωσης στην πράξη των λεγόμενων «Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» μεταξύ των δύο πλευρών, στο πλαίσιο των οποίων είχε συμφωνηθεί, μεταξύ άλλων, ότι οι δυο πλευρές θα σέβονται θρησκευτικές εορτές και επετείους και δε θα προχωρούν σε ασκήσεις ή ό,τι άλλο.
Παραπέρα, το μπαράζ ΝΟΤΑΜ που έλαβε χώρα μεταξύ των δύο πλευρών, επιβεβαιώνει την πρόθεση της Αγκυρας να κλιμακώσει το συστηματικό γκριζάρισμα του Αιγαίου.
Π.χ. η ελληνική ΝΟΤΑΜ Α0851/16 που εξεδόθη στις 18/4 με αφορμή την τουρκική άσκηση, υπενθύμιζε στους διοργανωτές και συμμετέχοντες στην τουρκική SAR την υποχρέωσή τους να σεβαστούν τον ελληνικό εναέριο χώρο των 10 ναυτικών μιλίων, να καταθέτουν σχέδια πτήσης στις ελληνικές αρχές και να εκπέμπουν διαρκώς το σήμα αναγνώρισής τους.
Επίσης, στην ίδια ΝΟΤΑΜ, η ελληνική πλευρά επισημαίνει ότι το Κέντρο του Πειραιά (PIRAEUS JRCC) είναι η μοναδική Αρχή αρμόδια για το συντονισμό των επιχειρήσεων SAR στην περιοχή ευθύνης της, που συμπίπτει με το FIR Αθηνών και πρακτικά καλύπτει όλο το Αιγαίο.
Η Αγκυρα, από την πλευρά της, με τις ΝΟΤΑΜ Α1752/16 και Α1753/16, απορρίπτει πλήρως την ελληνική ΝΟΤΑΜ, με το επιχείρημα ότι παραβιάζει τους κανόνες του ICAO (International Civil Aviation Organization, ο Διεθνής Οργανισμός Πολιτικής Αεροπορίας)!
Η τουρκική πλευρά υποστηρίζει ότι η περιοχή που δεσμεύει για την άσκηση SAR εμπίπτει στην τουρκική περιοχή ευθύνης (Search and Rescue Region - SRR), όπως έχει καταχωρηθεί από μεριάς της στον ΙΜΟ (International Maritime Organization, ο Διεθνής Οργανισμός Ναυτιλίας), και συνεπώς όλες οι δραστηριότητες οι σχετικές με Ερευνα και Διάσωση σε αυτήν την περιοχή συντονίζονται από τις αρμόδιες τουρκικές αρχές...
Κάτι που είχε επιχειρήσει να επιβάλει και πριν μερικές βδομάδες, όταν ελληνικό στρατιωτικό ελικόπτερο κατέπεσε στην Κίναρο στη διάρκεια άσκησης του Πολεμικού Ναυτικού, ζητώντας τότε η Αγκυρα να συντονίσει τις έρευνες εντοπισμού ελικοπτέρου και πληρώματος...

Ο 25ος μεσημβρινός

Στην πράξη, η Αγκυρα επαναφέρει την αξίωσή της για επιχειρησιακή διχοτόμηση του Αιγαίου κατά μήκος του 25ου μεσημβρινού (ή παράλληλου). Πρόκειται για τη νοητή κάθετη γραμμή που ξεκινά από τα δυτικά της Ξάνθης, στα παράλια του ποταμού Νέστου, κατεβαίνει προς νότο διασχίζοντας τη Λήμνο, περνάει έξω από την Εύβοια, συνεχίζει στην Τήνο και καταλήγει στο Ηράκλειο.
Υπ' αυτή την έννοια και με βάση στρατιωτικές αναλύσεις, η Τουρκία διαγράφει το συνεχές των ελληνικών χωρικών υδάτων και την ασφαλή επικοινωνία του ηπειρωτικού κορμού με τα ελληνικά νησιά, αποκόπτοντας από την ενδοχώρα Δωδεκάνησα, Σαμοθράκη, Λήμνο, Λέσβο, Χίο, Ικαρία κ.ά. Ταυτόχρονα, διαγράφει το ενιαίο της Αμυνας και αφαιρεί από το γεωστρατηγικό βάθος του αμυντικού χώρου της Ελλάδας, αφήνοντας ακάλυπτο και τον ηπειρωτικό κορμό.
Τέλος, σε ό,τι αφορά τον εναέριο χώρο, η τουρκική ΝΟΤΑΜ αναφέρει ότι τα «στρατιωτικά αεροσκάφη που θα συμμετάσχουν στην άσκηση δεν θα παραβιάσουν τον ελληνικό εναέριο χώρο των 6 ν.μ. και δεν θα υποβάλουν σχεδία πτήσης»,επιμένοντας η Αγκυρα να αμφισβητεί το ελληνικό κυριαρχικό δικαίωμα για εναέριο χώρο 10 ν.μ.

Οξυνση σε όλο το τόξο

Σημειωτέον, όλα αυτά συμβαίνουν στο φόντο ευρύτερων εξελίξεων που δείχνουν ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται σε όλο το τόξο που αγκαλιάζει τη γείτονα και φυσικά ακουμπά και την Ελλάδα, από Μαύρη Θάλασσα έως Μέση Ανατολή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για την κατάσταση στο Αιγαίο.
Π.χ. σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, η Αγκυρα συνεχίζει αδιάκοπα από χτες να μεταφέρει στρατιωτικές δυνάμεις, προσωπικό, μέσα (τεθωρακισμένα) και εξοπλισμό (εκτοξευτήρες πυραύλων) από τα δυτικά της χώρας στη νοτιοανατολική Τουρκία και συγκεκριμένα στην επαρχία του Κιλίς, στα σύνορα με τη Συρία.
Είχε προηγηθεί τις προηγούμενες βδομάδες μεταφορά χερσαίων δυνάμεων π.χ. από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης. Η συνέχιση μετακίνησης δυνάμεων προς τα νοτιοανατολικά αποτελεί άλλο ένα δείγμα της κλιμάκωσης των συγκρούσεων.
Η τουρκική εφημερίδα «Γενί Σαφάκ» αναφέρει ενδεικτικά ότι οι τουρκικές στρατιωτικές μονάδες στο Κιλίς έχουν τεθεί σε επιφυλακή, αναμένοντας εντολή του Επιτελείου για να ξεκινήσουν μια επιχείρηση πέρα των συνόρων, επισήμως εναντίον δυνάμεων του «Ισλαμικού Κράτους», ενώ συγκρούσεις είναι σε εξέλιξη και με δυνάμεις των Κούρδων...

Συνεδρίασε το ΕΣΕΠ στην Αθήνα

Στην Αθήνα, πηγές του υπουργείου Εξωτερικών αναφέρουν ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες παρακολουθούν από κοντά την υπόθεση με τη νέα τουρκική άσκηση στο Αιγαίο, είναι σε «εγρήγορση» κι έχουν γίνει όλες οι αναγκαίες ενέργειες.
Σε κάθε περίπτωση, στο φόντο των νέων τουρκικών προκλήσεων συνεδρίασε χτες στο υπουργείο το λεγόμενο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ), με τη συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, και εκπροσώπων από τα πολιτικά κόμματα, πλην της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής που αυτή τη φορά δεν προσεκλήθη (σαν... αντίποινα μάλλον, γιατί προηγούμενα στη Βουλή είχε αποκαλύψει διαμοιφθέντα στο ΕΣΕΠ). Το ΚΚΕ, θυμίζουμε, δε μετέχει στο ΕΣΕΠ από θέση αρχής, καθώς το εν λόγω όργανο ουσιαστικά βάζει τα κόμματα της αντιπολίτευσης να κάνουν τον κολαούζο της... εκάστοτε κυβέρνησης (τα αστικά δεν έχουν πρόβλημα να το κάνουν), ενώ όλα τα κόμματα, μαζί και το ΚΚΕ, μπορούν να λένε τις απόψεις τους στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής.
Κατά πληροφορίες, στο χτεσινό ΕΣΕΠ, από πλευράς της κυβέρνησης έγινε αναλυτική παρουσίαση κι ακολούθησε ανταλλαγή απόψεων επί των ελληνοτουρκικών σχέσεων σε μια σειρά τομείς όπως οι διμερείς οικονομικές σχέσεις, η διαχείριση του Προσφυγικού, η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας.
Εγινε, ακόμα, παρουσίαση των αποτελεσμάτων της τετραμερούς συνάντησης μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών και Εσωτερικών Ελλάδας, Βουλγαρίας, Αλβανίας και ΠΓΔΜ που πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη (βλ. σχετικό ρεπορτάζ στη σελ. 8), αλλά και συζήτηση για τις διμερείς σχέσεις που καλλιεργεί η Αθήνα με καθεμιά απ' αυτές τις χώρες.
Τέλος, έγινε ενημέρωση για τα «τρίγωνα συνεργασίας» που επιδιώκει η ελληνική κυβέρνηση, προς γεωστρατηγική ενίσχυση των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων μέσα από κομπρεμί με άλλα κεφάλαια, με Ιταλία - Αλβανία, Βουλγαρία - Ρουμανία, Ισραήλ, Αίγυπτο, Ιορδανία, Λίβανο και ενδιάμεσο κρίκο του κάθε τέτοιου τριγώνου την Κύπρο. Οπως, επίσης, έγινε ενημέρωση για τη διάσκεψη που προγραμματίζει η κυβέρνηση για το Σεπτέμβρη, στη Ρόδο, με έξι αραβικά κράτη και έξι χώρες - μέλη της ΕΕ.

Μόνη τους έγνοια πώς θα επιβάλουν τα μέτρα στο λαό

Μόνη τους έγνοια πώς θα επιβάλουν τα μέτρα στο λαό

Για την «υπεραπόδοσή» της στην κάλυψη των αντιλαϊκών στόχων του κεφαλαίου περηφανεύεται η συγκυβέρνηση...

Για «αποτελεσματικότητα αποδεδειγμένη με χειροπιαστά στοιχεία» περηφανεύεται η κυβέρνηση, την ώρα που κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση

Eurokinissi

Σε κομπασμούς για τις... υπεραποδόσεις της κυβέρνησης στην αντιλαϊκή πολιτική προχωρά η κυβερνητική εκπρόσωπος, Ολγα Γεροβασίλη, διαβεβαιώνοντας ουσιαστικά το εγχώριο κεφάλαιο ότι η κυβέρνηση κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να κλείσει η περιβόητη «αξιολόγηση», ως απαραίτητη προϋπόθεση στην κατεύθυνση ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, παραδέχεται ότι ήδη από το τρίτο μνημόνιο που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ το περασμένο καλοκαίρι, προβλεπόταν η λήψη επιπλέον αντιλαϊκών μέτρων εφόσον υπάρξει απόκλιση απ' τους στόχους του κεφαλαίου.
«Η κυβέρνηση τηρεί στο ακέραιο τις απαιτήσεις της συμφωνίας του καλοκαιριού, ξεπερνώντας μάλιστα τους στόχους. Το ίδιο οφείλουν και όλες οι άλλες οι πλευρές. Ηδη από τη συμφωνία του καλοκαιριού προβλέπονταν διορθωτικές κινήσεις, αν και όταν διαπιστωθεί απόκλιση από τους στόχους. Εχουμε επιτύχει υπεραπόδοση στην κάλυψη των στόχων», σημειώνει η Ο. Γεροβασίλη, σε συνέντευξή της στη «Real News», εκφράζοντας μόνο το φόβο μήπως «η προληπτική νομοθεσία (...) θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία, προκαλώντας εμπόδια στην οικονομία και τις επενδύσεις».
«Εμείς αποδείξαμε ότι επιτυγχάνουμε και ότι ανατρέπουμε τις προβλέψεις προς το καλύτερο (...) η αποτελεσματικότητά μας είναι αποδεδειγμένη με χειροπιαστά στοιχεία, έχοντας για πρώτη φορά πετύχει υπεραπόδοση στην τήρηση των όρων της συμφωνίας και με πιο θετικές οικονομικές επιδόσεις από τις προβλέψεις» επιμένει στους κομπασμούς, απαντώντας στην κριτική άλλων αστικών κομμάτων περί «αναποτελεσματικότητας» της κυβέρνησης, την ίδια ώρα βέβαια που ένα νέο βάρβαρο πακέτο μέτρων φορτώνεται στις πλάτες του λαού, πάνω απ' αυτά των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Η Ο. Γεροβασίλη υποστηρίζει ότι οι κυβερνητικοί βουλευτές θα στηρίξουν τα νέα μέτρα, ενώ χαρακτηρίζει εκτός πραγματικότητας και σενάρια που διακινούν «όσοι εναντιώνονται στην ανάγκη για πολιτική και οικονομική σταθερότητα», όσα λέγονται για οικουμενική ή άλλη κυβέρνηση χωρίς τον Αλ. Τσίπρα, απ' την παρούσα Βουλή. «Για εμάς η εξουσία δεν είναι αυτοσκοπός (...) δεν είμαστε δεμένοι με τις καρέκλες, αλλά δεν θα παραδοθούμε απέναντι σε οποιονδήποτε επιδιώκει να ακυρώσει τη λαϊκή εντολή» αναφέρει.
Σε μια προσπάθεια να εκβιαστεί η συναίνεση του λαού, ισχυρίζεται για πολλοστή φορά ότι αυτός έχει εγκρίνει τα βάρβαρα μέτρα, λέγοντας ότι «η κυβέρνηση υλοποιεί μία συμφωνία την οποία έθεσε στην κρίση του λαού (...) σε αντίθεση με τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Σαμαρά, οι οποίες έφεραν μνημόνια, έχοντας παραπλανήσει τον ελληνικό λαό και καταστρατηγήσει το προεκλογικό τους πρόγραμμα».

Οργιάζει η αποπροσανατολιστική φημολογία

Ο δε ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης σε συνέντευξή του στο «Spiegel» διαβεβαιώνει ότι «οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν στη χώρα σύμφωνα με το πρόγραμμα, το 2019», προσθέτοντας πως «το σενάριο των εκλογών εξυπηρετεί μόνο όσους θέλουν την αστάθεια» καθώς «η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών στις Βρυξέλλες, αντιλαμβάνεται ότι νέες εκλογές δεν θα αφορούσαν μόνο την Ελλάδα, αλλά θα έχουν ως αποτέλεσμα ολόκληρη την αποσταθεροποίηση της Ευρωζώνης. Και η παρούσα συγκυρία έχει πολλά άλλα προβλήματα, όπως την κρίση των προσφύγων, την εύθραυστη οικονομική ανάπτυξη, την τρομοκρατία, το κρίσιμο δημοψήφισμα στη Βρετανία. Μόνο ένας ανόητος ή ένας εμπρηστής θα έπαιζε στην παρούσα κατάσταση με τη φωτιά».
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, φήμες και σενάρια πάνε κι έρχονται τα τελευταία 24ωρα. Αλλα μιλούν για ευρείας κλίμακας ανασχηματισμό, άλλα για εκλογές ή δημοψήφισμα, άλλα για παραίτηση Τσακαλώτου κ.λπ. Ανεξάρτητα απ' το βαθμό που αντανακλούν διεργασίες και προβληματισμούς στο εσωτερικό της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς παραμένει ζητούμενο να περάσουν τα μέτρα με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις, η φημολογία και όσοι τη συντηρούν, υπηρετούν αυτήν την επιδίωξη.
«Δεν μπορούμε να νομοθετήσουμε προληπτικά μέτρα. Κανείς βουλευτής δεν θα τα ψηφίσει», δηλώνει ο Χρ. Παπαδόπουλος απ' την τάση των «53+» του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας «γαργάρα» το κυρίως πιάτο των μέτρων που φέρνουν στη Βουλή, αλλά και τους «πλάγιους» τρόπους με τους οποίους θα επιδιώξει να κουκουλώσει η κυβέρνηση τη θεσμοθέτηση του «εφεδρικού πακέτου» των αντιλαϊκών μέτρων.
Για «κατηγορηματική άρνηση» της κοινοβουλευτικής ομάδας σε τυχόν προληπτικά μέτρα μιλά και ο βουλευτής Σ. Παπαδόπουλος, επίσης εκ των «53+».
«Δεν υπάρχει περίπτωση να πάμε σε περισσότερα μέτρα από αυτά που είχαμε συμφωνήσει το καλοκαίρι», δηλώνει η βουλευτής Κατερίνα Ιγγλέση.
Ταυτόχρονα, συντηρούνται στη δημοσιότητα τα περί παραίτησης του υπουργού Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτου. Πολλοί είναι αυτοί που τον φέρουν έτοιμο να παραιτηθεί, άλλοι τόσοι όμως δηλώνουν ότι θα παραμείνει, προκειμένου να εισπράξει την «επιτυχία» της ενδεχόμενης διευθέτησης του κρατικού χρέους. Μάλιστα, δεν λείπουν κι αυτοί που καταγγέλλουν το περιβάλλον του Αλ. Τσίπρα για τις συγκεκριμένες διαρροές, καθώς - όπως υποστηρίζουν - η παρουσία του Ευ. Τσακαλώτου στην κυβέρνηση παρεμποδίζει σχεδιασμούς συγκεκριμένων παραγόντων.
Θυμίζουμε ότι ο Ευ. Τσακαλώτος θεωρείται άτυπος επικεφαλής των «53+», συνεπώς η παρουσία του στην κυβέρνηση αντιμετωπίζεται και σαν εγγύηση ότι δεν θα υπάρξουν διαρροές κατά την ψηφοφορία των μέτρων από βουλευτές προσκείμενους στη συγκεκριμένη τάση.
Η φημολογία για ανασχηματισμό επίσης υποκρύπτει σκοπιμότητες, καθώς λέγεται ότι πολλοί είναι οι βουλευτές που έχουν λάβει υποσχέσεις για υπουργοποίηση, εφόσον φυσικά πράξουν τα δέοντα κατά την ψηφοφορία των νέων μέτρων...
Το τελευταίο σενάριο που κυκλοφορεί αποδίδει στον Αλ. Τσίπρα πρόθεση να επιχειρήσει δέσμευση της αντιπολίτευσης υπέρ των νέων μέτρων και εφόσον συναντήσει την άρνησή της να προσφύγει σε εκλογές.

Σπάει «κοντέρ» ο αντιλαϊκός πήχης για λογαριασμό του κεφαλαίου

Σπάει «κοντέρ» ο αντιλαϊκός πήχης για λογαριασμό του κεφαλαίου

Κλειδώνουν τα εμπροσθοβαρή μέτρα, παζάρια για τις λίστες του «εφεδρικού» πακέτου

Δεδομένη η συμφωνία κυβέρνησης - «εταίρων» για τη διαμόρφωση μηχανισμού ενεργοποίησης των «εφεδρικών» αντιλαϊκών μέτρων, στο ζήτημα της «αναλυτικής λίστας» εστιάζουν τα παζάρια...

Η νομική φόρμουλα για το «εφεδρικό» πακέτο με τα αντιλαϊκά μέτρα που φτάνουν στο 2% του ΑΕΠ και αντιστοιχούν σε 3,6 δισ. ευρώ, βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο των διαβουλεύσεων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με τα υψηλόβαθμα κλιμάκια της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, που βρίσκονται από τις αρχές της βδομάδας στην Αθήνα.
Την ίδια ώρα, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, κλειδώνουν και τα εμπροσθοβαρή μέτρα, άμεσης εφαρμογής, που φτάνουν σε 5,4 δισ. ευρώ (3% του ΑΕΠ) με άξονες την απογείωση της φοροαφαίμαξης του λαού και την κατακρεούργηση της Κοινωνικής Ασφάλισης και των συντάξεων.
Το βράδυ χτες, ο εκπρόσωπος του επικεφαλής του Γιούρογκρουπ, Γ. Ντάισελμπλουμ, δήλωσε ότι δεν έγινε εφικτή η σύγκληση έκτακτης συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης (συμβούλιο Γιούρογκρουπ) για αύριο Πέμπτη, επισημαίνοντας ότι θα χρειαστεί περισσότερος χρόνος.
Αναφορικά με τα εμπροσθοβαρή μέτρα, ο Γ. Ντάισελμπλουμ, τόνισε ότι «συγκλίνουμε στο 95%, νομίζω συμφωνούμε σε αυτό» και πρόσθεσε: «Επειδή υπάρχει σε πολλά σημεία αβεβαιότητα και επειδή οι προβλέψεις του ΔΝΤ είναι πιο γκρίζες, πρέπει να έχουμε ένα προληπτικό πακέτο μέτρων πάνω στο οποίο εργαζόμαστε αυτή τη στιγμή».

Εντείνεται η φοροληστεία σε βάρος του λαού

Σε αυτό το πλαίσιο, ακόμη περισσότερο ανεβαίνει ο πήχης της φοροληστείας των λαϊκών στρωμάτων, ενώ βέβαιη θεωρείται η χειροτέρευση ακόμη και των νέων φορολογικών διατάξεων που συζητούνται στη Βουλή.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, το ήδη κουτσουρεμένο αφορολόγητο που προβλέπεται στο νομοσχέδιο θα μειωθεί ακόμη περισσότερο για τη μεγάλη πλειονότητα των μισθωτών, συνταξιούχων και αγροτών. Ετσι, ενώ ήδη σύμφωνα με το νομοσχέδιο περικόπτεται από τα 9.545 στα 9.090 ευρώ, το επίπεδο αυτό πιθανότατα θα συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο, στα 8.800 ευρώ, με ενδεχόμενο «προσαύξησης» κατά 100 ευρώ για κάθε προστατευόμενο παιδί της λαϊκής οικογένειας, μέχρι το τρίτο. Επομένως, το ήδη μειωμένο πλαφόν που προβλέπεται στο νομοσχέδιο διατηρείται μόνο για τα τρίτεκνα και πολύτεκνα λαϊκά νοικοκυριά...
Η κλιμάκωση της αντιλαϊκής φοροληστείας έχει συνέχεια και στο σκέλος της έμμεσης φορολογίας στη λαϊκή κατανάλωση. Κλειδωμένο μέτρο θεωρείται και αυτό της περαιτέρω διόγκωσης του «κανονικού» συντελεστή ΦΠΑ από το 23% στο 24%, ενώ πλέον στα σκαριά βρίσκεται και η αύξηση του μεσαίου συντελεστή ΦΠΑ από το 13% στο 14% και μάλιστα με το ενδεχόμενο μετατάξεων των τιμολογίων ηλεκτρικού ρεύματος και ύδρευσης, από 13% σήμερα στο νέο υψηλό συντελεστή (24%). Και βέβαια το πακέτο των έμμεσων φόρων θα συμπληρωθεί με μια σειρά από άλλα χαράτσια...

Αντιλαϊκή κλιμάκωση με «ουρές»

Σε ό,τι αφορά στο λεγόμενο «εφεδρικό» πακέτο, αυτό θα εφαρμόζεται σε περίπτωση αποκλίσεων από τους αντιλαϊκούς στόχους των κρατικών προϋπολογισμού και του τρίτου μνημονίου. Πρόκειται για έναν ακόμη μηχανισμό ελέγχου και επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής, τόσο μέσω της αυτόματης καρατόμησης όσων κρατικών κονδυλίων έχουν απομείνει για την κάλυψη λαϊκών αναγκών, όσο και από την περαιτέρω διόγκωση των φόρων ή και την επιβολή νέων χαρατσιών, σε περίπτωση αποκλίσεων.
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δεδομένη είναι η συμφωνία για τη διαμόρφωση του «κατάλληλου» μηχανισμού, με τη συγκυβέρνηση να εστιάζει τις «διαφορές» με τους «εταίρους» στο ζήτημα του αν θα υπάρχει προκαθορισμένη αναλυτική λίστα, από την οποία θα αντλούνται τα επόμενα αντιλαϊκά μέτρα. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, «η ελληνική κυβέρνηση έχει ξεκαθαρίσει ότι η νομοθέτηση υπό αίρεση είναι αντίθετη με το ελληνικό Σύνταγμα και με το διεθνές νομικό σύστημα. Οι νόμοι που ψηφίζονται στο ελληνικό κοινοβούλιο έχουν άμεση εφαρμογή και η ισχύς τους παύει μόνο με άλλον νόμο».
Την ίδια ώρα, οι «θεσμοί» φέρεται να εμμένουν στη θέση για κατάρτιση αναλυτικής λίστας με συγκεκριμένα μέτρα, είτε αυτά νομοθετηθούν είτε ενσωματωθούν με τη μορφή επισυναπτόμενου εγγράφου στο κείμενο με την τελική συμφωνία για την «αξιολόγηση».
Επιπλέον, τα αντιλαϊκά παζάρια εστιάζονται στο εάν τα μέτρα αυτά θα εφαρμόζονται μετά τα τελικά ετήσια απολογιστικά στοιχεία που ανακοινώνει η Γιούροστατ, ή με βάση τους τριμηνιαίους ελέγχους για τυχόν «αποκλίσεις», αλλά και των «αβεβαιοτήτων» που θα εκδηλώνονται σχετικά με τις οικονομικές εξελίξεις και τα δημοσιονομικά μεγέθη.

«Χέρι» στη ρευστότητα των φορέων

Την ίδια ώρα, η συγκυβέρνηση επαναλαμβάνει τη γνωστή συνταγή της υφαρπαγής της διαθέσιμης ρευστότητας, ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων και άλλων φορέων.
Μάλιστα σύμφωνα με το πρακτορείο «Ρόιτερς», αξιωματούχος της συγκυβέρνησης δηλώνει πως «η κατάσταση δεν είναι ευχάριστη, αλλά δεν είναι τόσο δραματική όσο πέρυσι», τονίζοντας ότι «όσος περισσότερος χρόνος περνά χωρίς την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, μπορεί να βρεθούμε με την πλάτη στον τοίχο».
Είναι φανερό δηλαδή ότι στήνεται σκηνικό εκβιασμών και απειλών, ενόψει και των αυξημένων αποπληρωμών κρατικού χρέους τον Ιούνη...

Ανάκαμψη με προϋπόθεση την αντιλαϊκή πολιτική

Από την πλευρά του, το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, στην τριμηνιαία έκθεση επισημαίνει:«Οι καθυστερήσεις εμπεριέχουν και έναν ακόμα κίνδυνο που φαίνεται ότι έχει υποτιμηθεί. Οι όποιες μεταρρυθμίσεις τελικά αποφασισθούν και εφαρμοσθούν (...) χρειάζονται κατά κανόνα χρόνια για να αρχίσουν να αποδίδουν».
Σε αυτό το πλαίσιο, αναφέρουν ως «τυπικό παράδειγμα τη Γερμανία της προηγούμενης δεκαετίας (AGENDA 2010)», επισημαίνοντας ότι «όσο οι μεταρρυθμίσεις καθυστερούν τόσο θα αναβάλλονται οι θετικές επιπτώσεις (...), ενώ η κοινωνία θα υφίσταται τις αρνητικές συνέπειες των δημοσιονομικών μέτρων».

Σχέδιο δράσης για την ανταγωνιστικότητα των φαρμακοβιομηχάνων

Την ίδια ώρα, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ), σε συνεδρίαση υπό τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Γ. Δραγασάκη, ενέκρινε το σχέδιο δράσης για την «ανάπτυξη της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας», το οποίο θα λειτουργήσει «πιλοτικά» για τη σύνταξη μελετών και για άλλους κλάδους της οικονομίας, στο πλαίσιο της «παραγωγικής ανασυγκρότησης».
Μάλιστα για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας των φαρμακοβιομηχάνων αποφασίστηκε η συγκρότηση διυπουργικής Επιτροπής, με τη συμμετοχή των υπουργείων Οικονομίας, Υγείας και Παιδείας (για τα ζητήματα που σχετίζονται με την έρευνα), προωθώντας ουσιαστικά την αποτελεσματικότερη διασύνδεση ερευνητικών κέντρων, ΑΕΙ και άλλων φορέων, με την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. Στόχος, όπως αναφέρεται στην κυβερνητική ανακοίνωση, είναι «η ανάπτυξη του κλάδου, η εξωστρέφεια και η μείωση της τιμής του φαρμάκου», δηλαδή η διασφάλιση ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων για το κεφάλαιο.
Ως άξονες του σχεδίου, προσδιορίζονται: Η τόνωση της ζήτησης των προϊόντων της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας, η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγικών δραστηριοτήτων των επιχειρήσεων του κλάδου, η στήριξη δραστηριοτήτων έρευνας και καινοτομίας, η αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού, η διασφάλιση υποστηρικτικών υπηρεσιών και υποδομών και η βελτίωση του περιβάλλοντος χρηματοδότησης.