Το Μνημείο των Waffen SS στην Εσθονία διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη

Από ΑΤΕΧΝΩΣ 202

Σύμφωνα με τα εσθονικά μέσα ενημέρωσης, στις 6 Μάη, 3 πμ. (τοπική ώρα) στην πόλη Sinimäe, οι κάτοικοι ξύπνησαν από μια εκκωφαντική έκρηξη
Tο τεράστιο πέτρινο αναθηματική άγαλμα «προς τιμήν» του 20ου τμήματος SS Waffen-Grenadier (1^ο Εσθονικό), που στήθηκε από τις περιφερειακές αρχές στις αρχές της 10ετίας του 2000, ανατινάχτηκε «από άγνωστους» και διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη.
Η δύναμη της έκρηξης ήταν τέτοια που τα τζάμια σε πολλά σπίτια έσπασαν ενώ τα θραύσματα έφτασαν μέχρι το “Μνημείο Νίκης για τον Απελευθερωτικό Πόλεμο του 1918-1920”

ℹ️  Σύμφωνα με ανακοίνωση «το άγαλμα των SS καταστράφηκε πλήρως και δεν μπορεί να αποκατασταθεί».

Η αστυνομία ξεκίνησε έρευνα για «ποινικές ευθύνες βανδαλισμό και καταστροφή περιουσιών υπό κρατική προστασία».
Σε μια τηλεδιάσκεψη που διοργανώθηκε από το εσθονικό κοινοβούλιο, ακούστηκε ότι η FSB (Федера́льная слу́жба безопа́сности Росси́йской Федера́ции [ФСБ России] Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας) και το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας συμμετείχαν στην πράξη, δεδομένου και ότι η έκρηξη συνέπεσε με την 13^η επέτειο ξηλώματος του σοβιετικού μνημείου του «χάλκινου στρατιώτη» και την 75η επέτειο της «έναρξης της σοβιετικής κατοχής».

Η “εκπαιδευτική” ταινία δημιουργήθηκε ως ερευνητικό έργο
του Jõhvi Gymnasium και για τα 100χρονα της Εσθονίας.

Πηγή (και εδώ)

Δυσανεξία του Facebook στο σφυροδρέπανο και το ψέμα του

Από iraklis3ο

«Η ανάρτησή σας έρχεται σε αντίθεση με τα Πρότυπα κοινότητας για επικίνδυνα άτομα και οργανισμούς»: Αυτό ήταν το μήνυμα που πήραν κάμποσοι χρήστες του Facebook, οι οποίοι επιχείρησαν να αναρτήσουν ανήμερα της 9ης Μάη επιχρωματισμένη τη θρυλική φωτογραφία με τον Σοβιετικό στρατιώτη να υψώνει στο Ράιχσταγκ τη σημαία με το σφυροδρέπανο.
Η πρώτη μάλιστα που μπλοκαρίστηκε από το μονοπώλιο της «κοινωνικής δικτύωσης» ήταν η καλλιτέχνης που επιμελήθηκε τη μετατροπή της κλασικής ασπρόμαυρης αυτής φωτογραφίας σε έγχρωμη, με τους «ελεγκτές» του Facebook να εξαφανίζουν την εικόνα της. Παρόμοια τύχη είχαν όλοι όσοι επιχείρησαν να διαδώσουν την ίδια εικόνα, με τους «αλγορίθμους» του Facebook να βαράνε, όπως φαίνεται, συναγερμό… Σημειώνεται ότι το ίδιο το μέσο σε τέτοιου είδους «απαγορεύσεις» προειδοποιεί ότι «οι δημοσιεύσεις έχουν να κάνουν με τρομοκρατία και υποκίνηση μίσους και βίας»! Σε αυτήν την κατηγορία φαίνεται ότι έβαλε ο «γίγαντας» της κοινωνικής δικτύωσης την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο και τη συντριβή του φασισμού.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η ανάκληση της λογοκρισίας έγινε πολύ αργότερα και μετά από εκατοντάδες αναφορές χρηστών, που απαιτούσαν εξηγήσεις από τους διαχειριστές. Οι ισχυρισμοί του Facebook ότι έγινε κάποιο σφάλμα με τους …αλγορίθμους δεν πείθουν κανέναν. Ποιος πιστεύει άλλωστε ότι ένας τέτοιος μονοπωλιακός κολοσσός δεν έχει δυσανεξία στο σφυροδρέπανο;

Πηγή: Ριζοσπάστης

Δεν είναι η πρώτη φορά που το facebook μπανάρει την εμβληματική φωτογραφία από ατο Ράιχσταγκ. Εξαιτίας (και) αυτής της φωτογραφίας το facebook τον Ιούλιο του 2019 έριξε την ιο πολυπληθή κόκκινη ομάδα τα «Τρία Κόκκινα Γράμματα», με το επιχείρημα οτι η φωτό – ανάρτηση έρχεται σε αντίθεση με τους όρους της κοινότητας. Παρά την προσφυγή από τους υπεύθυνους της σελίδας, η απόφαση του facebook δεν άλλαξε κααι μάλιστα δεν δόθηκε και καμία απάντηση.

Βέβαια, παρότι αναδείξαμε το θέμα, τα ελληνικά ΜΜΕ δεν το …είδαν. Έπρεπε να έρθει από την Ρωσία η σχετική αναφορά.

Ο «ορατός εχθρός» είναι παντού ο ίδιος

Πολλή συζήτηση γίνεται τις τελευταίες μέρες για το «μοντέλο Σουηδίας» στην αντιμετώπιση του κορονοϊού, ως ένα «υπόδειγμα» διαχείρισης από το κράτος, που κατάφερε να συνδυάσει την προστασία της ανθρώπινης υγείας με τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις στη λειτουργία της οικονομίας. Μέχρι και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτήρισε τη Σουηδία «πρότυπο για το μέλλον», με τον εκτελεστικό διευθυντή του να εξηγεί ότι από τη στιγμή που ο ιός εξακολουθεί να υπάρχει, «αυτό μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να προσαρμόσουμε τον τρόπο ζωής μας». Η Σουηδία ερευνά πώς μπορεί να γίνει αυτό σε πραγματικό χρόνο, δείχνοντας «εμπιστοσύνη στους πολίτες της». «Απομένει να δούμε αν αυτό θα είναι απολύτως επιτυχές ή όχι», αλλά «νομίζω ότι μπορούμε να μάθουμε κάτι από τους συναδέλφους μας στη Σουηδία».

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι στη χώρα υπήρξε μεγάλη αντιπαράθεση για το χειρισμό της πανδημίας από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, όπως δείχνουν οι αντιδράσεις άνω των 2.000 Σουηδών επιστημόνων και ερευνητών Ιατρικής, την ώρα που οι επιστημονικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης υπερασπίζονται μία προς μία τις επιλογές της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο επιδημιολόγος Γιόχαν Γκιέσκε, ο οποίος ισχυρίζεται ότι «δεν υπάρχουν επιστημονικές ενδείξεις πως το κλείδωμα της οικονομίας έχει πράγματι αποτέλεσμα» και ότι η διαφορά με άλλες χώρες είναι πως όλο αυτό το διάστημα «καταστρέφουν την οικονομία τους. Πρέπει πάντα να κοιτάμε την οικονομία. Δεν μπορούμε να την καταστρέψουμε».

* * *

 

Η κυνική αυτή τοποθέτηση του Γκιέσκε αποκαλύπτει και την ουσία της συζήτησης: Στη Σουηδία και παντού, προτεραιότητα στη διαχείριση της πανδημίας ήταν και παραμένει η οικονομία, η λειτουργία της και ο περιορισμός των συνεπειών που προκύπτουν από τα μέτρα «κοινωνικής αποστασιοποίησης». Μέτρα που βεβαίως δεν λαμβάνονται ενταγμένα σε ένα σχέδιο με κριτήριο την προστασία της υγείας του λαού, στηριγμένα σε ένα ισχυρό, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, αλλά λαμβάνονται ενώ διατηρούνται τα συστήματα Υγείας ξεχαρβαλωμένα και δεν αμφισβητείται η εμπορευματοποίηση της Υγείας, με μόνο στόχο να διαχειριστούν τις επιπτώσεις της πανδημίας στη σταθερότητα του κράτους. Το ερώτημα που μπαίνει σε τελική ανάλυση είναι, «πόσους νεκρούς αντέχουμε;».

Η Σουηδία λοιπόν θεωρείται ότι βρήκε τη «χρυσή τομή», αλλά τα πραγματικά στοιχεία δείχνουν ότι τέτοια δεν υπάρχει. Σε μια χώρα των 10 εκατ. κατοίκων είχαν καταγραφεί έως τα τέλη της περασμένης βδομάδας πάνω από 3.200 επιβεβαιωμένοι θάνατοι από κορονοϊό, δηλαδή 322 νεκροί ανά 1 εκατ. κατοίκους. Στις ΗΠΑ, όπου η κατάσταση προκαλεί σοβαρές αναταράξεις στο πολιτικό σύστημα και οι νεκροί θάβονται σε ομαδικούς τάφους, η αντίστοιχη αναλογία είναι 226, στη Γαλλία 395, ενώ στις γειτονικές σκανδιναβικές χώρες είναι πολύ μικρότερη (87 στη Δανία, 40 στη Νορβηγία). Σύμφωνα μάλιστα με στατιστικές προβλέψεις, η Σουηδία θα μπορούσε να καταλήξει με 8.000 έως 20.000 θανάτους.

* * *

 

Ενα από τα στοιχεία που ξεχώρισαν στη Σουηδία, είναι οι θάνατοι πολλών ηλικιωμένων που διαβιούν σε γηροκομεία, ή λαμβάνουν κατ' οίκον φροντίδα, αφού δεν πάρθηκε κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας των ίδιων και των εργαζομένων σε τέτοιες προνοιακές υπηρεσίες. Ο αριθμός των θανάτων από κορονοϊό «ήταν σημαντικά υψηλότερος από ό,τι περιμέναμε, ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους στα γηροκομεία», παραδέχτηκε πριν από λίγες μέρες ο επικεφαλής επιδημιολόγος της χώρας, Αντερς Τέγκνελ.

Στη διασπορά της νόσου ειδικά σε αυτές τις κατηγορίες συνετέλεσε δραστικά και η διαδεδομένη χρήση προσωρινών εργαζομένων με ωριαία αμοιβή στη φροντίδα ηλικιωμένων, τόσο σε γηροκομεία όσο και σε σπίτια. Δημόσιοι και ιδιωτικοί πάροχοι στον τομέα της φροντίδας ηλικιωμένων προτιμούν τέτοιους εργαζόμενους, επειδή είναι γρήγορα διαθέσιμοι και φθηνότεροι από τους μόνιμους υπαλλήλους. Από επιδημιολογική όμως άποψη, τέτοιες εργασιακές σχέσεις, ειδικά σ' αυτούς τους τομείς, έχουν αποδειχτεί καταστροφικές.

Κι αυτό γιατί οι ωριαίοι και προσωρινοί απασχολούμενοι έχουν τη στοιχειώδη μόνο ασφάλιση, δεν παίρνουν αναρρωτικές άδειες και συχνά πηγαίνουν για δουλειά ακόμη κι αν είναι άρρωστοι. Σύμφωνα με το Σουηδικό Ραδιόφωνο, το Μάρτη στη Στοκχόλμη το 40% των εργαζομένων στον τομέα της φροντίδας ηλικιωμένων ήταν «έκτακτοι και προσωρινοί». Εργαζόμενοι, που συχνά όχι μόνο δεν έχουν την απαραίτητη εκπαίδευση και εμπειρία, αλλά καταγγέλλουν και ανεπαρκή προστατευτικό εξοπλισμό από τους εργοδότες, ιδιώτες και κράτος. Επιπλέον, η συχνή εναλλαγή προσωπικού συνέβαλε στη ραγδαία εξάπλωση του ιού, ενώ η κυβέρνηση άργησε πολύ να απαγορεύσει τις επισκέψεις στα γηροκομεία και να απομονώσει ηλικιωμένους και ευπαθείς ομάδες.

* * *

 

Ενα άλλο μεγάλο κεφάλαιο είναι οι ΜΕΘ, όπου η χώρα διαθέτει μια από τις χαμηλότερες αναλογίες, με περίπου 5 - 6 κρεβάτια ανά 100.000 κατοίκους. Παρά τις λίγες κλίνες, όμως, και τα σχεδόν 25.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα, οι αρχές ισχυρίζονται ότι εξακολουθούν να υπάρχουν άδεια κρεβάτια στις ΜΕΘ, λόγω των αυστηρών και απάνθρωπων κριτηρίων που έχει θέσει το κράτος για να νοσηλευτεί κάποιος σ' αυτές.

Για παράδειγμα, ένας γιατρός από τη βόρεια Σουηδία, επικεφαλής ενός Κέντρου Υγείας στη Λαπωνία, δήλωσε στο γερμανικό κανάλι ZDF ότι οι 80 χρόνων και άνω «διαχωρίστηκαν» και αποκλείστηκαν, προσθέτοντας πως τα στατιστικά στοιχεία μιλούν από μόνα τους: Από τους περίπου 5.200 ασθενείς με κορονοϊό 80 ετών και άνω, μόλις 50 νοσηλεύονταν σε ΜΕΘ, δηλαδή ούτε 1%. Αντίστοιχα, πάνω από το 10% όσων είναι 70 - 79 ετών και περίπου το 16% των ασθενών μεταξύ 60 - 69 ετών.

Δίπλα σ' αυτά, ρεπορτάζ της σουηδικής εφημερίδας «Dagens Nyheter» (24 Απρίλη) φιλοξενεί ανώνυμες καταγγελίες γιατρών του (ιδιωτικοποιημένου πλέον) Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Στοκχόλμης «Karolinska» ότι δεν εισέρχονται όλοι οι σοβαρά ασθενείς σε ΜΕΘ, ή σε αναπνευστήρα, επειδή υπάρχουν κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ λόγω μεγάλης έλλειψης προσωπικού.

* * *

 

Ολα τα παραπάνω έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι ο «ορατός εχθρός», δηλαδή το σύστημα που έχει ως προτεραιότητα την οικονομία και τα κέρδη του κεφαλαίου σε «κανονικές» και «έκτακτες» συνθήκες, που βάζει σε κίνδυνο ακόμα και την ανθρώπινη ζωή, είναι ο πραγματικός εχθρός για το λαό, είτε κυβερνούν σοσιαλδημοκράτες, «πράσινοι» και «αριστεροί» είτε «νεοφιλελεύθεροι» και «δεξιοί». Αλλωστε, παρά τις παραλλαγές στη διαχείριση της πανδημίας, όλες οι κυβερνήσεις φόρτωσαν τις συνέπειές της στο λαό και το ίδιο κάνουν με τη νέα οικονομική κρίση, στην οποία επέδρασε καταλυτικά ο κορονοϊός.

Αυτόν τον εχθρό προσπαθούν να εξωραΐσουν όλοι, στις χώρες όπου υπήρχαν πολλά θύματα, αλλά κι εκεί όπου οι θάνατοι από την πανδημία ήταν λιγότεροι, αναδείχτηκαν όμως ανάγλυφα οι τεράστιες ελλείψεις στα δημόσια συστήματα Υγείας και η απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αντιμετώπισης της νόσου με κριτήριο την πραγματική προστασία και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.

Ε.

 

  Ριζοσπάστης   Τρίτη 12 Μάη 2020

Ο «ορατός εχθρός» είναι παντού ο ίδιος

Πολλή συζήτηση γίνεται τις τελευταίες μέρες για το «μοντέλο Σουηδίας» στην αντιμετώπιση του κορονοϊού, ως ένα «υπόδειγμα» διαχείρισης από το κράτος, που κατάφερε να συνδυάσει την προστασία της ανθρώπινης υγείας με τις μικρότερες δυνατές επιπτώσεις στη λειτουργία της οικονομίας. Μέχρι και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας χαρακτήρισε τη Σουηδία «πρότυπο για το μέλλον», με τον εκτελεστικό διευθυντή του να εξηγεί ότι από τη στιγμή που ο ιός εξακολουθεί να υπάρχει, «αυτό μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να προσαρμόσουμε τον τρόπο ζωής μας». Η Σουηδία ερευνά πώς μπορεί να γίνει αυτό σε πραγματικό χρόνο, δείχνοντας «εμπιστοσύνη στους πολίτες της». «Απομένει να δούμε αν αυτό θα είναι απολύτως επιτυχές ή όχι», αλλά «νομίζω ότι μπορούμε να μάθουμε κάτι από τους συναδέλφους μας στη Σουηδία».
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι στη χώρα υπήρξε μεγάλη αντιπαράθεση για το χειρισμό της πανδημίας από τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, όπως δείχνουν οι αντιδράσεις άνω των 2.000 Σουηδών επιστημόνων και ερευνητών Ιατρικής, την ώρα που οι επιστημονικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης υπερασπίζονται μία προς μία τις επιλογές της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο επιδημιολόγος Γιόχαν Γκιέσκε, ο οποίος ισχυρίζεται ότι «δεν υπάρχουν επιστημονικές ενδείξεις πως το κλείδωμα της οικονομίας έχει πράγματι αποτέλεσμα» και ότι η διαφορά με άλλες χώρες είναι πως όλο αυτό το διάστημα «καταστρέφουν την οικονομία τους. Πρέπει πάντα να κοιτάμε την οικονομία. Δεν μπορούμε να την καταστρέψουμε».

* * *

Η κυνική αυτή τοποθέτηση του Γκιέσκε αποκαλύπτει και την ουσία της συζήτησης: Στη Σουηδία και παντού, προτεραιότητα στη διαχείριση της πανδημίας ήταν και παραμένει η οικονομία, η λειτουργία της και ο περιορισμός των συνεπειών που προκύπτουν από τα μέτρα «κοινωνικής αποστασιοποίησης». Μέτρα που βεβαίως δεν λαμβάνονται ενταγμένα σε ένα σχέδιο με κριτήριο την προστασία της υγείας του λαού, στηριγμένα σε ένα ισχυρό, δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, αλλά λαμβάνονται ενώ διατηρούνται τα συστήματα Υγείας ξεχαρβαλωμένα και δεν αμφισβητείται η εμπορευματοποίηση της Υγείας, με μόνο στόχο να διαχειριστούν τις επιπτώσεις της πανδημίας στη σταθερότητα του κράτους. Το ερώτημα που μπαίνει σε τελική ανάλυση είναι, «πόσους νεκρούς αντέχουμε;».
Η Σουηδία λοιπόν θεωρείται ότι βρήκε τη «χρυσή τομή», αλλά τα πραγματικά στοιχεία δείχνουν ότι τέτοια δεν υπάρχει. Σε μια χώρα των 10 εκατ. κατοίκων είχαν καταγραφεί έως τα τέλη της περασμένης βδομάδας πάνω από 3.200 επιβεβαιωμένοι θάνατοι από κορονοϊό, δηλαδή 322 νεκροί ανά 1 εκατ. κατοίκους. Στις ΗΠΑ, όπου η κατάσταση προκαλεί σοβαρές αναταράξεις στο πολιτικό σύστημα και οι νεκροί θάβονται σε ομαδικούς τάφους, η αντίστοιχη αναλογία είναι 226, στη Γαλλία 395, ενώ στις γειτονικές σκανδιναβικές χώρες είναι πολύ μικρότερη (87 στη Δανία, 40 στη Νορβηγία). Σύμφωνα μάλιστα με στατιστικές προβλέψεις, η Σουηδία θα μπορούσε να καταλήξει με 8.000 έως 20.000 θανάτους.

* * *

Ενα από τα στοιχεία που ξεχώρισαν στη Σουηδία, είναι οι θάνατοι πολλών ηλικιωμένων που διαβιούν σε γηροκομεία, ή λαμβάνουν κατ' οίκον φροντίδα, αφού δεν πάρθηκε κανένα ουσιαστικό μέτρο προστασίας των ίδιων και των εργαζομένων σε τέτοιες προνοιακές υπηρεσίες. Ο αριθμός των θανάτων από κορονοϊό «ήταν σημαντικά υψηλότερος από ό,τι περιμέναμε, ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους στα γηροκομεία», παραδέχτηκε πριν από λίγες μέρες ο επικεφαλής επιδημιολόγος της χώρας, Αντερς Τέγκνελ.
Στη διασπορά της νόσου ειδικά σε αυτές τις κατηγορίες συνετέλεσε δραστικά και η διαδεδομένη χρήση προσωρινών εργαζομένων με ωριαία αμοιβή στη φροντίδα ηλικιωμένων, τόσο σε γηροκομεία όσο και σε σπίτια. Δημόσιοι και ιδιωτικοί πάροχοι στον τομέα της φροντίδας ηλικιωμένων προτιμούν τέτοιους εργαζόμενους, επειδή είναι γρήγορα διαθέσιμοι και φθηνότεροι από τους μόνιμους υπαλλήλους. Από επιδημιολογική όμως άποψη, τέτοιες εργασιακές σχέσεις, ειδικά σ' αυτούς τους τομείς, έχουν αποδειχτεί καταστροφικές.
Κι αυτό γιατί οι ωριαίοι και προσωρινοί απασχολούμενοι έχουν τη στοιχειώδη μόνο ασφάλιση, δεν παίρνουν αναρρωτικές άδειες και συχνά πηγαίνουν για δουλειά ακόμη κι αν είναι άρρωστοι. Σύμφωνα με το Σουηδικό Ραδιόφωνο, το Μάρτη στη Στοκχόλμη το 40% των εργαζομένων στον τομέα της φροντίδας ηλικιωμένων ήταν «έκτακτοι και προσωρινοί». Εργαζόμενοι, που συχνά όχι μόνο δεν έχουν την απαραίτητη εκπαίδευση και εμπειρία, αλλά καταγγέλλουν και ανεπαρκή προστατευτικό εξοπλισμό από τους εργοδότες, ιδιώτες και κράτος. Επιπλέον, η συχνή εναλλαγή προσωπικού συνέβαλε στη ραγδαία εξάπλωση του ιού, ενώ η κυβέρνηση άργησε πολύ να απαγορεύσει τις επισκέψεις στα γηροκομεία και να απομονώσει ηλικιωμένους και ευπαθείς ομάδες.

* * *

Ενα άλλο μεγάλο κεφάλαιο είναι οι ΜΕΘ, όπου η χώρα διαθέτει μια από τις χαμηλότερες αναλογίες, με περίπου 5 - 6 κρεβάτια ανά 100.000 κατοίκους. Παρά τις λίγες κλίνες, όμως, και τα σχεδόν 25.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα, οι αρχές ισχυρίζονται ότι εξακολουθούν να υπάρχουν άδεια κρεβάτια στις ΜΕΘ, λόγω των αυστηρών και απάνθρωπων κριτηρίων που έχει θέσει το κράτος για να νοσηλευτεί κάποιος σ' αυτές.
Για παράδειγμα, ένας γιατρός από τη βόρεια Σουηδία, επικεφαλής ενός Κέντρου Υγείας στη Λαπωνία, δήλωσε στο γερμανικό κανάλι ZDF ότι οι 80 χρόνων και άνω «διαχωρίστηκαν» και αποκλείστηκαν, προσθέτοντας πως τα στατιστικά στοιχεία μιλούν από μόνα τους: Από τους περίπου 5.200 ασθενείς με κορονοϊό 80 ετών και άνω, μόλις 50 νοσηλεύονταν σε ΜΕΘ, δηλαδή ούτε 1%. Αντίστοιχα, πάνω από το 10% όσων είναι 70 - 79 ετών και περίπου το 16% των ασθενών μεταξύ 60 - 69 ετών.
Δίπλα σ' αυτά, ρεπορτάζ της σουηδικής εφημερίδας «Dagens Nyheter» (24 Απρίλη) φιλοξενεί ανώνυμες καταγγελίες γιατρών του (ιδιωτικοποιημένου πλέον) Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου της Στοκχόλμης «Karolinska» ότι δεν εισέρχονται όλοι οι σοβαρά ασθενείς σε ΜΕΘ, ή σε αναπνευστήρα, επειδή υπάρχουν κλειστά κρεβάτια ΜΕΘ λόγω μεγάλης έλλειψης προσωπικού.

* * *

Ολα τα παραπάνω έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι ο «ορατός εχθρός», δηλαδή το σύστημα που έχει ως προτεραιότητα την οικονομία και τα κέρδη του κεφαλαίου σε «κανονικές» και «έκτακτες» συνθήκες, που βάζει σε κίνδυνο ακόμα και την ανθρώπινη ζωή, είναι ο πραγματικός εχθρός για το λαό, είτε κυβερνούν σοσιαλδημοκράτες, «πράσινοι» και «αριστεροί» είτε «νεοφιλελεύθεροι» και «δεξιοί». Αλλωστε, παρά τις παραλλαγές στη διαχείριση της πανδημίας, όλες οι κυβερνήσεις φόρτωσαν τις συνέπειές της στο λαό και το ίδιο κάνουν με τη νέα οικονομική κρίση, στην οποία επέδρασε καταλυτικά ο κορονοϊός.
Αυτόν τον εχθρό προσπαθούν να εξωραΐσουν όλοι, στις χώρες όπου υπήρχαν πολλά θύματα, αλλά κι εκεί όπου οι θάνατοι από την πανδημία ήταν λιγότεροι, αναδείχτηκαν όμως ανάγλυφα οι τεράστιες ελλείψεις στα δημόσια συστήματα Υγείας και η απουσία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αντιμετώπισης της νόσου με κριτήριο την πραγματική προστασία και τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού.

Αν, λοιπόν, κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ...

Απάντηση στην ερώτηση «Τι θα γινόταν αν...» κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ αποπειράται να δώσει αρθρογραφώντας σχετικά ο Αλ. Τσίπρας. Δεν χρειαζόταν ωστόσο να μπει στον κόπο. Καθένας ξέρει τι θα γινόταν αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν πάει και πολύς καιρός απ' όταν αποχωρίστηκε τον κυβερνητικό θώκο. Οι μνήμες είναι πολύ φρέσκιες, η ανάμνηση της εξαπάτησης πολύ νωπή.

Αν λοιπόν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνέχιζε να σφίγγει τη θηλιά της υποχρηματοδότησης γύρω απ' το λαιμό της δημόσιας Υγείας, να υποβαθμίζει τις παρεχόμενες υπηρεσίες στο λαό, να βαθαίνει την εμπορευματοποίησή της προς τέρψιν των ιδιωτών εμπόρων του πολύτιμου αυτού αγαθού. Κι ας γράφει ο Αλ. Τσίπρας για ...κοσμογονία με προσλήψεις και παρά με ουρά για την κάλυψη των αναγκών και της πανδημίας! Ο λαός ξέρει την αξία τέτοιων υποσχέσεων.

Αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ οι άνεργοι θα συνέχιζαν να αναμετρώνται με τη φτώχεια τους, οι αγρότες και οι επαγγελματίες με τα χρέη τους, οι εργαζόμενοι με την άγρια εκμετάλλευση, την εργοδοτική αυθαιρεσία, τους μισθούς πείνας, τα τσακισμένα εργατικά δικαιώματα. Ολοι μαζί με την εφορία, τα έξοδα για φως, νερό, τηλέφωνο, φαγητό... Τις «τροφαντές» υποσχέσεις Τσίπρα για «επιδόματα» και «ενισχύσεις» τις βάζουν πλάι στις υπόλοιπες ακάλυπτες επιταγές με τις οποίες εξαπάτησε λαϊκά στρώματα, για να βγάλει στη συνέχεια τη βρωμοδουλειά του κεφαλαίου, ψηφίζοντας ένα ακόμα μνημόνιο και εκατοντάδες αντεργατικά μέτρα, πάνω στα οποία πατάει σήμερα η κυβέρνηση της ΝΔ για το αντεργατικό πογκρόμ. Εξάλλου, γνωρίζουν ότι όσα παρουσιάζονται ως «παροχές» προς το λαό είναι συμπληρωματικά στοιχεία των ενισχύσεων προς το κεφάλαιο αλλά και του χτυπήματος των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Γι' αυτό άλλωστε αυτήν την πολιτική ακολουθεί και η ΝΔ.
Αν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ η πρώτη κατοικία θα έβγαινε στο σφυρί και όποιος αντιδρούσε στους πλειστηριασμούς θα τυλιγόταν σε μια κόλλα χαρτί, αφού τη σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ φέρουν οι αποφάσεις που αίρουν την προστασία για τα σπίτια του κοσμάκη και ποινικοποιούν τους αγώνες ενάντια στους πλειστηριασμούς. Κι ας γράφει ό,τι γράφει ο Τσίπρας για προστασίες κ.λπ. Αναίσχυντοι κι όταν έπαιρναν τέτοια μέτρα και τώρα που κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα.

Λέει όμως και μια αλήθεια ο Τσίπρας. Οταν μετράει δισεκατομμύρια στο κεφάλαιο για «να σταθεί όρθιο στην κρίση». Απέναντί του ήταν και παραμένει συνεπής και κιμπάρης. Ρευστότητα, εγγυήσεις απ' το Ελληνικό Δημόσιο, κάλυψη μισθών και ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, αναστολή φορολογικών και ασφαλιστικών υποχρεώσεων, υποχρεώσεων προς τις τράπεζες κι άλλα πολλά.

Αν λοιπόν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ πράγματι όλα θα ήταν ρόδινα κι αυτήν τη φορά, για τους ίδιους που ήταν ρόδινα και την προηγούμενη, για τους ίδιους που είναι και τώρα με κυβέρνηση ΝΔ. Για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Το δίλημμα για όλους αυτούς είναι προφανές: Καλύτερα για τα συμφέροντά τους με ΝΔ ή με ΣΥΡΙΖΑ; Το δίλημμα όμως για το λαό ουσιαστικά είναι ανύπαρκτο...

Ενωση των μονοπωλίων

Σε κοινή τους δήλωση με αφορμή την 70ή επέτειο από τη «Διακήρυξη Σούμαν» και τη συγκρότηση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανθρακα και Χάλυβα, του προγόνου της ΕΟΚ - ΕΕ, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και οι επικεφαλής των πολιτικών ομάδων κάνουν λόγο για «ένα μοναδικό και γνήσιο πολιτικό εγχείρημα με στόχο τη διασφάλιση της ειρήνης και της ευημερίας, καθώς και τη βελτίωση της ζωής όλων των Ευρωπαίων πολιτών», που αναπτύσσεται στη βάση της «πραγματικής αλληλεγγύης».
Οι διακηρύξεις τους μόνο σαν κοροϊδία ακούγονται στα αυτιά των εκατομμυρίων κατοίκων στα κράτη - μέλη της ΕΕ, στη σκιά μάλιστα της νέας οικονομικής κρίσης και των ανταγωνισμών που οξύνονται, με καταλύτη και την πανδημία του κορονοϊού.
Αν και στην πορεία της ΕΕ ο πραγματικός αντιλαϊκός χαρακτήρας της είχε κρυφτεί με μπόλικη χρυσόσκονη, σίγουρα μπορούμε να πούμε ότι τα τελευταία 20 χρόνια ήταν πολύ αποκαλυπτικά. Η «ευημερία» και τα «χρυσά κουτάλια» με τα οποία θα έτρωγαν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, ήταν το τυρί στη φάκα για την επέλαση στα δικαιώματά τους, που κλιμακώθηκε ιδιαίτερα μετά το 1990 σε όλη την ΕΕ.
Τι είναι σήμερα η «ευημερία» και η «βελτίωση της ζωής όλων των Ευρωπαίων πολιτών»; Η διάλυση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, η μαζική ανεργία, η υποαπασχόληση και ευελιξία, οι συντάξεις πείνας και τα διαλυμένα δημόσια συστήματα Υγείας που καταρρέουν σε συνθήκες πανδημίας, διαλέγοντας ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει...
Τι είναι αλήθεια η «σύγκλιση των οικονομιών»; Η αγιάτρευτη ανισομετρία του καπιταλισμού, που άλλωστε και οι ίδιοι ομολογούν, που διευρύνει την ψαλίδα ανάμεσα στα κράτη, ενισχύει φυγόκεντρες τάσεις, με τα σπασμένα να φορτώνονται πάντα οι λαοί. Τι είναι η περίφημη «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», που το άκουσμά της προκαλεί μόνο γέλιο; Λυκοφιλίες, ανταγωνισμοί και αντιπαραθέσεις για το ποιος θα βγει πιο ισχυρός. «Ενιαίοι» και «αλληλέγγυοι» είναι μόνο ενάντια στους λαούς, όπως όταν επέβαλαν μαζί μνημόνια για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης την περίοδο 2009-2012.
Τα περί «πρωτόγνωρης 70χρονης ειρήνης», που τάχα διασφάλισε, αποτελούν πραγματική πρόκληση, όταν ξεστομίζονται από τα χείλη των Ευρωατλαντικών μακελάρηδων της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Συρίας, των 18 ιμπεριαλιστικών αποστολών που εξελίσσονται αυτήν τη στιγμή ανά τον κόσμο. Από όσους προκαλούν καραβιές ξεριζωμένων και στις πλάτες τους παίζουν σκληρά γεωπολιτικά παιχνίδια.
Η «ΕΕ της δημοκρατίας» έχει στη «μαρκίζα» της τον αντικομμουνισμό, υποστηρίζει τη θεωρία των «δύο άκρων», την ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό, δίνοντας αέρα στα πανιά νεοφασιστικών δυνάμεων. Το «παλμαρέ» της είναι γεμάτο με διώξεις Κομμουνιστικών Κομμάτων και απαγόρευση κομμουνιστικών συμβόλων σε όλη την Ανατολική Ευρώπη, την ώρα που τιμά τους συνεργάτες των ναζί, με πακτωλούς χρημάτων για να ξαναγραφτεί η Ιστορία.
Κάνοντας λογαριασμό από τη συμμετοχή της χώρας μας στην ΕΟΚ - ΕΕ, κέρδισε το κεφάλαιο και η εξουσία του και χαμένος βγήκε ο λαός. Γι' αυτό στηρίχτηκε απ' όλα τα αστικά κόμματα, αλλά και τους οπορτουνιστές προγόνους του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, που ανέλαβαν το καθήκον να εξωραΐζουν την ΕΕ στα μάτια του λαού.
Μόνο το ΚΚΕ στάθηκε από την αρχή με συνέπεια ενάντια στην ΕΟΚ - ΕΕ, αποκαλύπτοντας ότι είναι ένωση του κεφαλαίου ενάντια στους λαούς.
Σήμερα, μπροστά στα αδιέξοδα που μεγαλώνουν και τους μύθους που καταπέφτουν, δυναμώνει η προσπάθεια να παραπλανηθούν οι λαοί από το όραμα μιας «άλλης» τάχα ΕΕ, που θα διασφαλίζει την «αειφόρο ανάπτυξη» και την «ευημερία», με νέα «Σχέδια Μάρσαλ» και «πράσινα New Deals». Οι διακηρύξεις τους σκοντάφτουν στην άγρια πραγματικότητα των αντιθέσεων, του «ο θάνατός σου η ζωή μου» στην πανδημία, των κρίσεων, των αντιλαϊκών μέτρων δίχως τέλος. Ανακυκλώνουν τα ίδια ψέματα, όπως αυτά που συνόδευαν την ΕΕ σε κάθε φάση της εξέλιξής της, σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση για τους λαούς.
Ολα αυτά τα 70 χρόνια, η ΕΕ αλλάζει μόνο προς το χειρότερο για τους λαούς, γιατί ακόμα πιο αντιδραστικός γίνεται ο ίδιος ο καπιταλισμός, που σαπίζει προκαλώντας ανείπωτα βάσανα. Η πάλη σε κάθε χώρα για την αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική ένωση, για μια Ευρώπη του σοσιαλισμού, είναι σήμερα πιο επίκαιρη από ποτέ!