5 Αυγ 2018

“Ο εφιάλτης και ο αλγόριθμος”


Το κείμενο που ακολουθεί μάς έστειλε ο αγαπημένος φίλος κι αναγνώστης της Κατιούσας,  Γιάννης Δημογιάννης:
Όνειρο χθεσινό υπό την επήρεια μισού Stedon λόγω επίμονης αϋπνίας. Κοιμάμαι, λέει, κάπου στο Αμέρικα. Ξαφνικά, σπάει η πόρτα και μπουκάρει το FBA. Ταράζομαι από το μπαμ και ξυπνώ.
Κανείς δεν έκανε άνω κάτω το σπίτι. Οι συνάδελφοι περιμένουν στην πόρτα του δωματίου μου. Δεν ψάχνουν πουθενά. Γελούν υποχθονίως.
Ένας λεβέντης έρχεται μιλημένος, πάει ντουγρού στο γραφείο μου και ανοίγει κατευθείαν, αλλά μονάχα το πρώτο συρτάρι. Μένω άφωνος, τον κοιτώ πανικόβλητος.

Το ανοίγει και βγάζει μισή σακούλα χόρτο. Κανέναν ψήλο της πλάκας, κατευθείαν μισή σακούλα!!! Χάνω πια το χρώμα μου, κιτρινιάζω, περιμένω το αναπόφευκτο.Δεν περιμένουν ούτε καν να ντυθώ. Με μπαγλαρώνουν και με οδηγούν σε κάτι περιπολικά διαστημόπλοια.
Όταν κατεβαίνω τις σκάλες, βλέπω το πρωτοφανές για τα δημοσιογραφικά χρονικά… Από τους τρεις ορόφους της πολυκατοικίας βγάζουν επιπλέον και ένα κάρο ενοίκους. Τους έχουν συλλάβει όλους με τον ίδιο τρόπο και για τον ίδιο λόγο. Είτε είναι χρήστες είτε βαποράκια, σύμφωνα πάντα με τα εντάλματα. Μία ολόκληρη πολυκατοικία. Η απόλυτη χαρά της Δίωξης ναρκωτικών. Η τέλεια μπάζα.
Με κατεβάζουν με χειροπέδες μαζί με τους λοιπούς συγγενείς. Μετά το σοκ, αρχίζω να σκέφτομαι τα επιχειρήματα για τη νομική μου υπεράσπιση. “Ότι την χρησιμοποιώ δήθεν για θεραπευτικούς λόγους… μα δεν βλέπετε την κατάστασή μου… πως δε γίνεται να με τσουβαλιάζετε με τους υπόλοιπους κτλ”.. Έχω σχεδόν καταρρεύσει από την άδικη συνωμοσία. Η όλη φάση είναι καρφωτή, δαγκωτό. Φως φανάρι. Κάποιος δόλιος μηχανισμός μάς έπιασε όλους στα πράσα.
Πριν με στριμώξουν στη λιμουζίνα, πιάνω ευγενικά ένα όργανο και αρχίζω το πίτσι πίτσι. Σε όλη την εξομολόγηση κουνούσε με περιφρόνηση το κεφάλι για την κατάντια της νεολαίας. Ξεζουμίζω την κεφαλή μου και του λέω ευγενέστατα το προφανές: “κύριε policeman, μπράβο σας για την μπάζα. Εκπληκτική σύλληψη, δεν αντιλέγω. Κατευθείαν στο πρώτο συρτάρι, δε χρειάστηκε ούτε καν ν’ ανακατώσετε ένα δωμάτιο. Φαντάζομαι άπαντες θα εντυπωσιαστούν. Όμως…
Τώρα, που τέλειωσε το παραμύθι, αφήστε με – σας παρακαλώ – να μπω μέσα για λίγο. Ίσα ίσα, να βάλω κάτι πάνω μου, μην έρθω και ξεβράκωτος στο τμήμα. Δεν το βρίσκω και τόσο πρέπον”.
Και τότε, συμβαίνει το ανέλπιστο. Με αφήνει και μου ξεκλειδώνει επιπλέον και τα βραχιόλια.Βγαίνω, ανεβαίνω, βάζω πρόχειρα ένα τζιν και ξαναβγαίνω για το μοιραίο.Κοιτάω εδώ, κοιτάω παραπέρα, αλλά η πομπή έχει αναπάντεχα εξαφανιστεί. Τι ευεργεσία – καλύτερα, τι απίστευτη κωλοφαρδία. Και τότε, αρχίζει ο πραγματικός εφιάλτης.
Φοβάμαι, λέει, πως έχουν χακάρει τον αλγόριθμό μου, σε αυτό το άθλιο κουτί και κάθε προσπάθεια διαφυγής είναι ανώφελη. Μα εντελώς μάταια, αγαπητοί. Απεναντίας, πρόκειται περί μίας πανούργας μηχανορραφίας των διωκτικών αρχών, ώστε να ξεσκαρτάρουν δια παντός τα κυκλώματα διακίνησης.
“Γαμώ τη μαλακία που με δέρνει”, φωνάζω “και ανάθεμα τον πούστη τον αλγόριθμο και το κωλομηχάνημα που μπλέξαμε. Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή – όλη μέρα μάς έφαγε το τάκα τάτα. Καλά να πάθω το βόιδι. Από εκεί μάς τσίμπησαν ολόκληρη πολυκατοικία”.Και τι κάνω μετά; Το ανεπανάληπτο στα αστυνομικά χρονικά.
Πηγαίνω αυτοβούλως και αρχίζω και παίρνω στην αράδα όλα τα αστυνομικά τμήματα. Ουχί όμως της Αμερικής, αλλά ποιας χώρας φαντάζεστε; Μα της Ελλάδας, καλέ. Εν ώρα κατακλυσμών. Και τι τους λέω, παντού, σε όλα αδιακρίτως; Την ίδια ακριβώς ιστορία σε όλους. Πηγαίνω φυτευτός στη δίωξη και τους εξηγώ την όλη φάση, το και το:
“Καλημέρα σας, κ. αστυνομικοί, συνελήφθην από το FBA, σαν διακινητής χόρτου, με ανακάλυψαν λόγω αλγορίθμου του Φου Βου, με άφησαν όμως (σαν καλά όργανα που είναι) να βάλω κι ένα παντελόνι – μην έρθω και ξεβράκωτος – και να τώρα, που σας παραδίδομαι. Στα χέρια σας κύριοι…”

Όλως περιέργως, άγνωστο το γιατί, άπαντες με άφηναν ελεύθερο, κουνώντας με περιφρόνηση ή συμπόνια το κεφάλι. Αλλά εγώ, απτόητος, αρχίζω να παίρνω σβάρνα όλα τα τμήματα της επικράτειας. Ξεφουρνίζω, δε, το ίδιο σενάριο ξανά και ξανά.
Να μην τα πολυλογώ. Είμαι πια κάθιδρος από αυτήν την αλλοπρόσαλλη επιμονή μου να παραδοθώ σαν βαποράκι του FBA, αλλά στα Ελληνικά αστυνομικά τμήματα, μέχρις ότου ακούω από κάποιον αξιωματικό την ατάκα:”Πήγαινε, παλικάρι μου, στο σπίτι σου. Μας καίγεται η γούνα, εσύ πού ζεις; Τις πυρκαγιές δεν τις πήρες καθόλου χαμπάρι; Και σταμάτα επιτέλους το τάκα τάκα με τον αλγόριθμο σε τούτο το διαολομηχάνημα. Δε βλέπεις τις τρύπες στο μυαλό σου; Και πού είσαι…Αν θες να ασχοληθείς με κάποιον της προκοπής, μπας και γελάσει λιγάκι το χειλάκι σου, μόνο μ’ έναν αξίζει. Με τον αληθινό Θου Βου, τον Βέεεεεγκο, ρε καραγκιόζηδες. Που, νέα παιδιά, έλιωσε το μυαλό σας με τις παπάρες που γράφετε ολημερίς. Μετά, πώς να μη φαντάζεστε ιστορίες για FBA και εξωγήινους; Πως σε μπαγλάρωσαν, δήθεν, στην Αμερική και ήρθες εδώ, στη Γαϊδουρόραχη να παραδοθείς.
Άντε παραπέρα και κάνε και κανά σταυρό, μπας και ξεθολώσει το μυαλό σου από την αληθινή μαστούρα…”

Ξυπνάω, όπως καταλαβαίνετε, κομμάτια. Τα συμπεράσματα δικά σας…

«Μετ’ εξαιρέτου τιμής Γ. Παπανδρέου 1/3/48» ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:

 

 ..δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, επρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνο με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον.,, 
***
Γ. Παπανδρέου: «Μία ήτο η επείγουσα και υπέρτατη ανάγκη: Να αφοπλισθή το ΚΚΕ, και να εξοπλισθή το Κράτος»

Χάριν εις την πολιτικήν την οποίαν ηκολούθησα κατά τους κρισιμώτατους εκείνους μήνας, κατά τους οποίους η Μοίρα με είχεν επιφορτίσει με την ευθύνην της Ελλάδος, κατέστη δυνατή η συντριβή της Κομμουνιστικής Τυραννίας.


Την 1η του Νοέμβρη 1968 πέθανε ο Γεώργιος Παπανδρέου, τρεις φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας. Πολλά δεινά υπέστη ο λαός μας από τον ρόλο που διαδραμάτισε στα ιστορικά δρώμενα και την πολιτική που ακολούθησε ιδιαίτερα κατά τις δεκαετίες του ΄40 – ΄50 ο επονομαζόμενος «Γέρος της Δημοκρατίας».

Ο Γ. Παπανδρέου άφησε το αποτύπωμά του στην ιστορία του τόπου, βουτηγμένο στο αίμα χιλιάδων κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών που πολέμησαν κατά του φασισμού και κάθε καταχτητή, για μια Ελλάδα λεύτερη και ανεξάρτητη.

Αντί άλλου σχολιασμού, παραθέτουμε την επιστολή που έστειλε ο ίδιος στην εφημερίδα «Καθημερινή», με ημερομηνία 1 του Μάρτη 1948, στην οποία απερίφραστα απαριθμεί τα βήματα και τους εκβιασμούς της τότε κυβέρνησης και των κομμάτων της αστικής τάξης και των Άγγλων προστατών τους, απέναντι στο ΚΚΕ και το κίνημα, που οδήγησαν στον εμφύλιο. Ας βγάλει ο αναγνώστης τα συμπεράσματά του.

Η επιστολή συμπεριλαμβάνεται στην εξαιρετική έκδοση – πρόγραμμα της θεατρικής παράστασης με το έργο του Μυρώδη Αδαμίδη «Μετά τη Βάρκιζα», που συνεχίζεται και φέτος να παίζεται με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο Αλκμήνη (μπορείτε να διαβάσετε κριτική εδώ).

ΕΠΙΣΤΟΛΗ TOΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

«Φίλε κ. Διευθυντά,

Εις το χθεσινόν άρθρο σας, συνάγοντες «μάθημα» από το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας, ενθυμείστε και τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Νομιμοποιείτε τοιουτοτρόπως την παρέμβασίν μου. Αλλά θα επεθύμουν πρώτα να διατυπώσω μερικάς γενικωτέρας απόψεις μου.

Γράφετε: «Το πάθημα της Τσεχοσλοβακίας πρέπει να μας διδάξει ότι ουδεμία λύσις υπάρχει μεταξύ της σταθεράς και ακάμπτου προσηλώσεως προς την εθνικήν μας ελευθερία από το ένα μέρος και της απολύτου υποδουλώσεώς μας από το άλλο. Ότι ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί. Με τους Σλάβους δυστυχώς συνεννόησις δεν υπάρχει».

Είμεθα σύμφωνοι. Και όπως γνωρίζετε είχον ανέκαθεν αυτήν την γνώμην, ακόμη και προ πέντε ετών, όταν τον Ιούλιον του 1943 απέστειλα από την κατεχόμενη Ελλάδα έκθεσιν προς την Ελληνικήν και την Βρετανικήν κυβέρνησιν και έκαμνα προβλέψεις δια το μέλλον, αι οποίαι, σήμερον έχουν επαληθεύσει…

Πράγματι «ουδεμία δήθεν ιδεολογική υποχώρησις ωφελεί». Αλλά χρειάζεται διευκρίνισις: Δεν ωφελεί εάν δι’ αυτής επιδιώκωμεν να «κατευνάσωμεν» τον Κομμουνιστικόν Πανσλαβισμόν και να «συνεννοηθώμεν», όπως μωρώς επηγγέλετο το «Κέντρον».

Ωφελεί όμως δια να τον νικήσωμεν. Διότι όταν εις την μεγάλην ηθικήν δύναμιν της Ελευθερίας του Έθνους, υπέρ της οποίας παλαίομεν, προσθέσωμεν και την ηθικήν δύναμιν της Ατομικής Ελευθερίας και της Κοινωνικής Ευημερίας, τότε το ιδεώδες μας καθίσταται πλήρες και αντιστοίχως συντελείται πλήρως ο ηθικός αφοπλισμός του Κομμουνισμού.

Τότε κατακτώμεν ημείς και τας Μάζας και την Νεότητα, αυξάνομεν και τον αριθμόν και τον φανατισμόν του εθνικού μας Μετώπου και φθάνωμεν ασφαλέστερου εις την Νίκην. Αλλά βεβαίως υπό μίαν προϋπόθεσιν: Ότι αι ηθικαί αυταί δυνάμεις θα πρόκειται να συμπληρώσουν τας ενόπλους δυνάμεις του αγώνος και όχι να τας αναπληρώσουν – όπως φαίνεται να συνέβη εις την Τσεχοσλοβακίαν.

Και ερχόμεθα εις τον ιδικόν μας Δεκέμβριον. Γράφετε: «Ο Ύψιστος μας έκαμε δώρον την Επανάστασιν και τα Δεκεμβριανά. Διότι τι θα συνέβαινε αν δεν εγίνοντο; Δια να μη γίνουν ήμεθα τότε εις κάθε υποχώρησιν έτοιμοι. Θα εδίδαμεν εις τους Κομμουνιστάς και ένα και δύο υπουργεία, ακόμα και πέντε. Σιγά – σιγά θα τους παραδίδαμεν – για να μη γίνει Επανάστασις και την Διοίκησιν και τον Στόλον και τον Στρατόν. Θα τους τα εδίδαμεν όλα».

Η διαφωνία μου είναι απόλυτος. Όχι ότι δεν υπήρξε «δώρον του Υψίστου» ο Δεκέμβρης… Αλλά ότι «θα τους τα εδίναμε όλα…». Διότι συνέβαινεν ακριβώς το αντίθετον: «Τους τα επαίρναμεν όλα…» Και διότι επεμείναμεν, απεφάσισαν την Στάσιν…

«Γνωρίζω ότι υπάρχει ακόμη σύγχυσις, η οποία εμποδίζει την ορθήν εκτίμησιν εκείνης της εποχής. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν ημπορούν ακόμα να εννοήσουν. Και υπάρχουν άλλοι, οι οποίοι αρνούνται να εννοήσουν. Απαντώ διά τους πρώτους – και επίσης διά την Ιστορίαν – διότι οι άνθρωποι που θα έλθουν θα είναι απροκατάληπτοι και θα θέλουν να εννοήσουν.

Κατέχομαι από την συνείδησιν ότι χάριν εις την πολιτικήν την οποίαν ηκολούθησα κατά τους κρισιμώτατους εκείνους μήνας, κατά τους οποίους η Μοίρα με είχεν επιφορτίσει με την ευθύνην της Ελλάδος, κατέστη δυνατή η συντριβή της Κομμουνιστικής Τυραννίας η οποία τότε ήτο παντοδύναμος και εδυνάστευε την Ελλάδα. Και πιστεύω ότι η πορεία των γεγονότων – και εις την Ελλάδα και εις την Ευρώπην -επαληθεύει την πρόβλεψιν του μεγάλου Βρετανού ηγέτου, ο οποίος μου ετηλεγράφει τον Ιανουάριον του 1945 ότι «η πολιτική μου μου θα εύρη την οφειλομένην επιβράβευσίν της εις τας ημέρας που έρχονται».

«Θα επικαλεστώ κείμενα:

«Την 26η Απριλίου 1944, όταν ανέλαβα την Κυβέρνησιν εις το Κάιρο, διεκήρυξα το σύνθημα: «Μία Πατρίς, μία Κυβέρνησις, εις Στρατός».

«Εις το Συνέδριον του Λιβάνου την 17ην Μαΐου 1944, ομιλών ενώπιον και των εκπροσώπων του ΚΚΕ, είπα: «Το κύριον επίμαχον θέμα είναι το στρατιωτικόν, το θέμα της υλικής δυνάμεως. Η ώρα είναι ιστορική και οφείλομεν να ομιλήσωμεν ευκρινώς και απεριφράστως. Εάν το ΕΑΜ έχει την πρόθεσιν να χρησιμοποιήσει την υλικήν του δύναμιν ως όργανον εμφυλίου πολέμου και εξοντώσεως των αντιπάλων του, και αύριον, μετά το πέρας του πολέμου, υπό το ψευδώνυμον της Λαϊκής Δημοκρατίας, ως όργανον δυναμικής επικρατήσεως επί της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού, τότε βεβαίως δεν υπάρχει στάδιον συνεννοήσεως. Το καθήκον μας τότε είναι να συνεγείρωμεν το έθνος και να επικαλεσθώμεν την επικουρίαν όλων των Μ. Συμμάχων μας εις τον διπλούν αγώνα και κατά του εξωτερικού εισβολέως και κατά του εσωτερικού εχθρού. Διότι ο Ελληνικός λαός δεν κάμνει επιλογήν τυράννων. Αρνείται την τυραννίαν…»

«Εάν όμως το ΕΑΜ έχει λάβει απόφασιν να εγκαταλείψη τους σκοπούς της δυναμικής επικρατήσεως και να αρκεσθή εις τα πολιτικά μέσα της πειθούς και αν κατά συνέπειαν δέχεται την κατάργησιν του ΕΛΑΣ καθώς και των άλλων ανταρτικών σωμάτων και την δημιουργίαν Εθνικού Στρατού, ο οποίος θα ανήκει μόνον εις την Πατρίδα και θα υπακούη εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως, τότε η συμμέτοχη και του ΕΑΜ εις την Εθνικήν μας Ένωσιν θα ημπορή να θεωρήται γεγονός».

«Την 6η Ιουλίου 1944 απήντησα από το ραδιόφωνον του Καΐρου προς την Επιτροπήν των Βουνών, η οποία είχε ζητήσει επιπροσθέτως τα υπουργεία των Στρατιωτικών και των Εσωτερικών. Και είπα. «Αποδοχή των νέων όρων σημαίνει κατ’ ουσίαν: Στρατός ΕΑΜ. Έλεγχον της Αστυνομίας, της χωροφυλακής, της Διοικήσεως και της Δικαιοσύνης από το ΕΑΜ. Και έμπνευσιν της Παιδείας μας από το ΕΑΜ. Τώρα, πλέον, ημπορεί να γίνει πλήρης εξήγησις. Γνωρίζομεν τι μας ζητούν. Και απέναντι των αιτημάτων των λαμβάνωμεν επίσημον, υπεύθυνον θέσιν: Αρνούμεθα. Μας ζητούν να παραδώσουμε την Ελλάδα. Αρνούμεθα!

«Την 21ην Αυγούστου 1944 συνηντήθην εις την Ρώμην με τον Βρετανόν Πρωθυπουργόν. Και όταν μου έθεσε το ερώτημα, ποια είναι η πολιτική μου, απήντησα: «Εξοπλισμός του Κράτους. Αφοπλισμός του ΕΑΜ».

«Την 8ην Οκτωβρίου 1944 συνηντήθην πάλιν με τον Βρετανόν ηγέτην και τον υπουργόν των εξωτερικών κ. Ήντεν εις την Νεάπολιν της Ιταλίας. Εις το υπόμνημα το οποίον τους επέδωκα, προβλέπω ότι η επικείμενη Απελευθέρωσις θα είναι αναίμακτος και ότι κατόπιν το ΚΚΕ θα επιχειρήσει Στάσιν. Και οι δυο προβλέψεις επαληθεύθησαν. Έγραφα: «… Ελπίζω ότι το Έθνος θα εξέλθη από την δουλείαν ομαλώς και θα συντελεσθή αναιμάκτως η απελευθέρωσις. Τούτο είναι ουσιώδες αλλά όχι οριστικόν. Το ΚΚΕ διαθέτει σήμερον δυναμικήν υπεροχήν χάρις εις τας οργανώσεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Όπως επανειλημμένως είχον την ευκαιρία να εξηγήσω, η Ελλάς αποτελείται σήμερον από μίαν μεγάλην αφοπλισμένην πλειοψηφίαν και αφετέρου από την ένοπλον μειοψηφίαν του ΚΚΕ. Εξάλλου η προσαρμογή του ΚΚΕ εις την Εθνικήν Ενωσιν έχει συντελεσθή υπό την σιωπηράν προϋπόθεσιν της παρουσίας εν Ελλάδι σημαντικών βρετανικών στρατιωτικών δυνάμεων. Εάν διεπιστούτο ότι ο όρος αυτός δεν υφίσταται, υπάρχει φόβος ότι το ΚΚΕ θα θέση εις ενέργειαν, κατά τρόπον συγκεκαλυμμένον ή απροκάλυπτον, την υλικήν του δύναμιν δια να γίνη κύριον της καταστάσεως. Τα ακόλουθα μέτρα είναι απαραίτητα προς αποτελεσματικήν αντιμετώπισιν της κρίσιμου ταύτης καταστάσεως: 1 Η άμεσος αποστολή σημαντικών βρετανικών δυνάμεων. 2) Η άμεσος δημιουργία τακτικού Ελληνικού Στρατού και 3) Ο πλήρης εφοδιασμός της Ελλάδος».

«Και την ι8ην Οκτωβρίου 1944» εκφωνών τον λόγον της Απελευθερώσεως εις την πλατείαν Συντάγματος, επαναλάμβανον: «Βάσις του Εθνικού μας Στρατού δια το μέλλον θα είναι η τακτική στρατολογία. Θα γίνη συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν βουλεύεται. Βουλεύεται μόνον ο Κυρίαρχος λαός, του οποίου την θέλησιν εκφράζει η Κυβέρνησις, και τας διαταγάς της κυβερνήσεως εκτελεί ο Στρατός… Θα γίνει συνείδησις και πράξις ότι ο Στρατός δεν ημπορεί να ανήκει ούτε εις κόμματα. Ανήκει μόνον εις την πατρίδα και υπακούει μόνον εις τας διαταγάς της Κυβερνήσεως…».

«Και συνεπής προς την σταθεράν επαγγελίαν επηκολούθησε η εφαρμογή…

H κυβέρνησις της Εθνικής Ενώσεως ανεσχηματίσθη εν Αθήναις την 23ην Οκτωβρίου. Και μετά δέκα ημέρας, την Νοεμβρίου 1944» προέβην εις τας ακολούθους ανακοινώσεις:

«Μετά την συντελεσθείσαν πλήρη Απελευθέρωσιν της Ελλάδος λήγει και η Αντίστασις. Είναι επομένως φυσικόν, ότι επακολουθεί η αποστράτευσις των Αντάρτικών Ομάδων ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, η οποία ωρίσθη δια την 10ην Δεκεμβρίου.

Και όταν έφθασεν η ώρα της πραγματοποιήσεως και το ΚΚΕ διεπίστωσεν ότι αι αποφάσεις μου δεν ήσαν απλαί λέξεις, αλλά πράξεις, και ότι, αφοπλιζόμενον, θα μετεβάλλετο πλέον από παντοδύναμος δυνάστης εις μικρόν πολιτικόν κόμμα μειοψηφίας, απετόλμησεν την Στάσιν.

«Τα κείμενα απήντησαν… Αποδεικνύουν ότι όχι μόνον δεν είμεθα διατεθειμένοι «να τα δώσωμεν όλα» – δια να μη γίνει Επανάστασις, αλλά αντιθέτως «να τα πάρωμεν όλα…», έστω και αν επρόκειτο να επακολουθήσει. Επανάστασις την οποίαν είχομεν προπαρασκευασθή -με την παρουσίαν των Βρετανών, την άφιξιν της ταξιαρχίας του Ρίμινι, την συγκρότησιν της Εθνοφυλακής και την συγκέντρωσιν των χωροφυλάκων εις Αθήνας – δια ν’ αντιμετωπίσωμεν. Το Σάββατον 2 Δεκεμβρίου παραμονήν της Στάσεως, ετηλεγράφησα εις τον Βασιλέα: «Υπουργοί Ακρας Αριστεράς αρνηθέντες υπογράψουν αποστράτευσιν παρητήθησαν. Παραίτησις σημαίνει δυστυχώς απαρχήν εμφυλίου πολέμου. Με όσην αποφασιστικότητα εξηντλήσαμεν τας προσπαθείας μας δια την αποτροπήν του εμφυλίου πολέμου, με την ίδιαν αποφασιστικότητα θα υπερασπίσωμεν την Ελλάδα εναντίον των εσωτερικών της εχθρών. Εύχομαι εις τον Θεόν η τραγική περίοδος να είναι σύντομος και πλήρης η επιβολή του Νόμου προς πραγματικήν Απελευθέρωσιν του στενάζοντος Ελληνικού Λαού».

«Όλαι αι άλλαι παραχωρήσεις μου προς το ΚΚΕ – αι οποίαι τόσον επεκρίνοντο τότε από ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχον εμβαθύνει εις την υφισταμένην πραγματικήν κατάστασιν – ήσαν εντελώς δευτερεύουσαι και άνευ ουσιαστικής αξίας. Επειδή τότε μία ήτο η επείγουσα και υπέρτατη ανάγκη: Να αφοπλισθή το ΚΚΕ, και να εξοπλισθή το Κράτος. Κατόπιν, όλα τα άλλα, αυτομάτως θα επηκολούθουν…

«Και δια τούτο η ημερομηνία της Αποστρατεύσεως – η 10η Δεκεμβρίου – έμενεν αμετακίνητος.

«Όσοι θέλουν να κρίνουν δικαίως εκείνην την εποχήν, οφείλουν να αναπολήσουν την κατάστασιν του Απριλίου 1944 όταν ανέλαβον την Κυβέρνησιν.

«Εις την Ανατολήν, αι ένοπλοι δυνάμεις μας είχον αποσυντεθεί από την Στάσιν. Και εις την Ελλάδα το ΚΚΕ είχε καταστή παντοδύναμον και είχε συγκροτήσει και την Κυβέρνησιν των Βουνών – την ΠΕΕΑ. Και η αγωνία, από την οποία αδιαλείπτως κατειχόμην ήτο: Πώς θα καταλύετο; Δύο ήσαν τα στάδια δια να φθάσωμεν εις την Νίκην: Πρώτον, η έλευσις εις τας Αθήνας! Και δεύτερον, ο αφοπλισμός του ΚΚΕ.

«Δια να έλθωμεν εις τας Αθήνας -ως αντίπαλοι του ΚΚΕ- δεν διεθέταμεν, δυστυχώς, ούτε εις το εσωτερικόν, ούτε εις το εξωτερικόν, ελληνικάς δυνάμεις, αριθμητικούς επαρκείς διά να αντιμετωπίσουν τας μυριάδας του ΕΛΑΣ, τακτικού και εφεδρικού, καθώς και την ευρυτάτην συνωμοτικήν οργάνωσιν του ΕΑΜ. Αλλά δεν υπήρχον επίσης τότε ούτε Βρετανικαί δυνάμεις διαθέσιμοι, διότι είχον απορροφηθή από τα τρία ευρωπαϊκά μέτωπα, τα οποία, κατά τους κρίσιμους εκείνους μήνας – Σεπτέμβριον και Οκτώβριον 1944- επιέζοντο σφοδρώς από τον Χίτλερ, αποβλέποντα εις τον εξαναγκασμόν χωριστής ειρήνης… Και είχε μάλιστα φθάσει εις τόσον βαθμόν η έλλειψις διαθεσίμων Βρετανικών δυνάμεων, ώστε να αναγκασθώ μίαν ημέραν, εις τον πρεσβευτήν της Μεγ. Βρετανίας, ο οποίος μου ωμίλει περί αποστολής εις την Ελλάδα «εκατοντάδων» ή και «δεκάδων» ανδρών, να δώσω την απάντησιν, ότι «έχω την εντύπωσιν, ότι ομιλώ με αντιπρόσωπον του Λουξεμβούργου…».

«Αλλά και αν ακόμη καθίστατο, μ’ όλα ταύτα, δυνατόν να εξευρίσκοντο δυνάμεις Βρετανικαί, και πάλι θα ήτο τότε πολιτικώς αδύνατος η απόβασις εναντίον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, λόγω της σφοδράς αντιδράσεως και των Άγγλων εργατικών και του Προέδρου Ρούσβελτ και της Σοβιετικής Ενώσεως. Δια να πεισθώμεν, φθάνει να ενθυμηθώμεν την γενικήν εξέγερσιν, την οποίαν είχε προκαλέσει η Βρεταννική επέμβασις κατά τον Δεκέμβριον και η οποία εκλόνισε την θέσιν του Τσώρτσιλ -και η οποία, εν τούτοις, είχεν επιχειρηθή υπό «απείρως ευμενεστέρας συνθήκας», διότι αι Βρετανικαί δυνάμεις υπεστήριζαν τότε την νόμιμον κυβέρνησιν και ευρίσκοντο εδώ πρεσκεκλημένοι και από τον ΕΛΑΣ, διά την διατήρησιν της τάξεως…

«Ιδού, διατί, μόνον η συμμετοχή του ΚΚΕ εις την Κυβέρνησιν μας ήνοιγε τας πύλας της Ελλάδος. Και δια τούτο την επεδίωξα – και ευτυχώς κατωρθώθη… Καθώς επίσης, μόνον το σύμφωνον της Καζέρτας, όπου ο ΕΛΑΣ, διά του Αρχηγού του, υπέγραψε την υποταγήν του εις το Βρεταννικόν Στρατηγείον και προσεκάλεσε τους Βρεταννούς εις την Ελλάδα, καθιστά Συμμαχικώς εύκολον την παρουσίαν των…

«Αλλά υπάρχει και το δεύτερον στάδιον, ο αφοπλισμός του ΕΛΑΣ. Διότι εφ’ όσον το ΚΚΕ παρέμεινε πάνοπλον, η Ελληνική Κυβέρνησις, καθώς ελέγαμεν τότε, ήτο απλώς «η περικεφαλαία του ΕΑΜικού Κράτους…»

«Αλλά πότε θα έπρεπε ν’ αποφασισθή η αποστράτευσις; Θα έπρεπε ν’ αποφασισθή αμέσως, ή να αναβληθή δι’ αργότερον; Το ζήτημα του χρόνου ήτο κρισιμώτατον. Το ΚΚΕ εζήτει αναβολήν. Και αι γενικώτεραι συνθήκαι την ηυνόουν. Εφόσον εξηκολούθει ο πόλεμος εναντίον του Ναζισμού, ηδύνατο να θεωρηθή παράλογος η άμεσος αποστράτευσις δυνάμεων της Εθνικής Αντιστάσεως. Και δι’ αυτό ουδαμού της Ευρώπης συνέβη…

«Αλλά μου ήτο σαφές, ότι ο χρόνος ειργάζετο υπέρ του ΚΚΕ.

«Και εσωτερικώς, διότι θα εξησφάλιζεν εν τω μεταξύ την πλήρη διάβρωσιν – όπως φαίνεται να συνέβη εις την Τσεχοσλοβακίαν. Και εξωτερικώς, διότι τότε η Σοβιετική Ενωσις ευρίσκετο ακόμη εις την θανάσιμον εμπλοκήν με τον Ναζισμόν και επροφυλάσσετο να διαταράξη τας Συμμαχικάς σχέσεις της. Και δια τούτο ακριβώς παρέστησε, καθ’ όλον τον Δεκέμβριον, τον ουδέτερον – και μάλιστα μέχρι του σημείου να μας αναγγείλη την 30ην Δεκεμβρίου, την αποστολήν πρέσβεως, ενώ ακόμα αι μάχαι εμαίνοντο εις τας Αθήνας…

«Και δια τούτο επέμεινα ανενδότως εις την άμεσον αποστράτευσιν. Και η 10η Δεκεμβρίου έμενεν αμετακίνητος…

«Το συμπέρασμα είναι ότι ο Δεκέμβριος ημπορεί να θεωρηθή «δώρον του υψίστου». Αλλά, δια να υπάρξη ο Δεκέμβριος, επρεπε προηγουμένως να είχωμεν έλθει εις την Ελλάδα. Και τούτο ήτο δυνατόν μόνο με την συμμετοχήν και του ΚΚΕ εις την κυβέρνησιν, δηλαδή με τον Λίβανον. Και δια να ευρεθούν εδώ οι Βρετανοί, οι οποίοι ήσαν απαραίτητοι δια την Νίκην, έπρεπε προηγουμένως να είχεν υπογραφή το Σύμφωνον της Καζέρτας. Και δια να γίνη η Στάσις – «το δώρον του Υψίστου» – έπρεπε προηγουμένως να επιμείνω εις την άμεσον αποστράτευσιν του ΕΛΑΣ και να θέσω το ΚΚΕ ενώπιον του διλήμματος η να αποδεχθή ειρηνικώς τον αφοπλισμόν του ή να επιχείρηση την Στάσιν, υπό συνθήκας όμως πλέον, αι οποίαι ωδήγουν εις την συντριβήν του. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια».

Μετ’ εξαιρέτου τιμής
Γ. Παπανδρέου 1/3/48»

Τα αντικομουνιστικά επιχειρήματα



Μερικές παρατηρήσεις απ αφορμή ένα σχόλιο στο Φ/Β για τις δυσκολίες αντιμετώπισης της αντικομουνιστικής προπαγάνδας.

Ο κομμουνιστής, ο μαρξιστής, ο αριστερός ριζοσπάστης έχουν να αντιμετωπίσουν ένα τεράστιο μηχανισμό προπαγάνδας που συνεχώς προσθέτει αληθοφανή ψέματα στην ήδη διαμορφωμένη από τον καπιταλισμό συνείδηση των λαών.


Οι διαμορφωτές της κοινής συνείδησης στον καπιταλισμό μπορούν να πουν με απλά λόγια ένα ψέμα όπως τα πολύ  γνωστά «ο Στάλιν δολοφόνησε 60  εκατομμύρια και όλους τους συντρόφους του», «στο Κατίν οι σοβιετικοί σκότωσαν το άνθος του Πολωνικού στρατού», «στον σοσιαλισμό δεν είχαν καμία ελευθερία», «στον καπιταλισμό ο άνεργος έπαιρνε επίδομα μεγαλύτερο από τον μισθό στον σοσιαλισμό» και άλλα πολλά πολύ εξατομικευμένα ή και χυδαία, κατά βούληση.


Η αντιμετώπιση δεν είναι τόσο εύκολη όσο νομίζουμε. Σε κάθε μια λέξη δική τους αντιστοιχούν 10 και περισσότερες ως απάντηση. Δεν είμαστε ούτε κυρίαρχη ιδεολογία ούτε κυρίαρχη τάξη. Έτσι, όχι μόνο πρέπει να αναστρέψεις μια συνείδηση διαμορφωμένη να ακούει μόνο όσα συμφωνούν με αυτά που διδάχτηκε από τα αστικά μέσα εκπαίδευσης και ενημέρωσης, αλλά και για να τεκμηριώσεις την αναστροφή σε κάθε ειδικό θέμα. Έτσι, μόλις αρχίζεις να μιλάς, τους έχει μάθει το σύστημα να ακούν μόνο συνθήματα και ατάκες και σε αποπέμπουν από συνομιλητή αρνούμενοι να ακούσουν οτιδήποτε - «ουφ λόγια, λόγια, πες και τίποτα σωστό» και εννοούν να συμφωνείς μαζί τους! Αμέσως μετά σε κατηγορούν για ισχυρογνώμονα δήθεν «κάτοχο της μοναδικής, απόλυτης αλήθειας» που δεν δέχεται και την «άλλη αλήθεια», τη δική τους δηλαδή, που είναι η… αλήθεια (!!!), και άλλες τέτοιες μπαρούφες.



150 χρόνια τώρα, τα αντικομουνιστικά επιτελεία παράγουν αντικομουνιστικά επιχειρήματα σε στυλ ατάκας και συνθηματολογικής ροής. Λέει ο άλλος δημοσιογράφος, συγγραφέας, ιστορικός, πολιτικός, προφέσορας τέλος πάντων, το πιο μεγάλο ψέμα με τον πιο απλό τρόπο και γίνεται πιστευτός, όπως: «είπε ο Λένιν, η αλήθεια δεν έχει καμία αξία, αξία έχει μόνο η δική μας αλήθεια», «Ο Στάλιν έκανε τα μεγαλύτερα εγκλήματα του κόσμου και δεν δικάστηκε ποτέ….», «οι σοβιετικοί στρατιώτες πολέμησαν στο Βερολίνο για να... βιάσουν όμορφες Γερμανίδες»(!)  και συνεχίζει ακάθεκτος. Άντε να του πεις βρες το τεκμήριο. Έφυγε σε δεύτερο, τρίτο και εις τη «νιοστή» ψέμα. Έχει εξουσία λόγου με πλάτες άρχουσας τάξης και χρήμα πολύ κι εσύ μένεις άναυδος στην τβ και μετά βγαίνεις έξω και τα ακούς να τα παπαγαλίζουν.


Δύσκολα τα πράγματα.


Τέλος, τα αντικομουνιστικά επιτελεία σήμερα δουλεύουν κανονικά, προγραμματισμένα και συντονισμένα ανανεώνοντας και αναπαράγοντας σε σύγχρονο λόγο όλα τα αντικομουνιστικά επιχειρήματα από τότε που βγήκαν οι αντικομουνιστικές λάσπες. Έχουν βγάλει εκατοντάδες χιλιάδες έτοιμα επιχειρήματα για πάσα χρήση από τα οποία ο κάθε οπαδός τους και μη, επιλέγει όποια θέλει και τα κοπανάει. Εσύ πρέπει να είσαι παντογνώστης για να απαντήσεις… όμως αυτοί, αμέσως μετά, σου κοπανάνε άλλα επιχειρήματα κ.ο.κ.


Υπάρχουν διαμορφωμένα αντικομουνιστικά επιχειρήματα άπειρων κατηγοριών για κάθε έναν που θα ήθελε εύκολα και αμάσητα να καταπιεί και να μας παρουσιαστεί σαν έξυπνος που ανακάλυψε την αλήθεια και άμα λάχει έχει και 100-200 άλλες ερωτήσεις από πίσω που θα μας κολλήσει στον τοίχο!


Οι κατηγορίες αντικομουνιστικού λόγου που έχουν κάνει οι αντικομουνιστές είναι τεράστιος σε αριθμό και ξεκινάνε κεντριστικά από την τυπική αστική δημοκρατική, φαινομενικά ουδέτερη θέση με στόχο την υπεροχή των αστικών δημοκρατικών δικαιωμάτων (εντελώς άσχετα αν και αυτά τα καταπατάνε χυδαίως στον καπιταλισμό) και επεκτείνονται δεξιά εξοπλίζοντας τους πάντες μέχρι και τον φασισμό και τον ναζισμό ενώ από την άλλη παράγουν σειρά από επιχειρήματα για «αριστερούς» που δεν ανέχονται τον «σκληρό σταλινικό, δογματικό» κομμουνισμό! Σε αυτή τη γκάμα παράγουν επιχειρήματα από εμμέσως εχθρικά μέχρι "φιλικά", "διορθωτικά", "μαρξιστικά" και μετά από αυτό, παράγουν και μια γκάμα υπερεπαναστατικά με τα οποία σκοπεύουν να βγάλουν τους κομμουνιστές «κότες» του αστικού συστήματος, προδότες της επανάστασης, συστημικούς συνεργάτες των αστών, εγκληματική οργάνωση του καπιταλισμού που δεν το ομολογεί γιατί παίζει ρόλο και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος.


Έτσι, ξαφνικά, εμείς μπορεί να βρούμε μπροστά μας βομβαρδισμό αληθοφανών επιχειρημάτων όλων των τύπων καλά διατυπωμένων και διαρθρωμένων  που στην ουσία θέλουν να μας μετακινήσουν ένα «κλικ» δεξιά ή αριστερά. Αυτός είναι ο σκοπός, να γίνει το πρώτο λάθος! Μετά, ο κατήφορος δεν έχει πάτο. Λίγους υπερεπαναστάτες είδαμε να μας κάνουν κάθε είδους «μαρξιστικολενινιστική», «επαναστατική» κριτική και αφού το φχαριστήθηκαν, να έχουν περάσει μετά στα δεξιά ρεφορμιστικά και να κατεβάζουν τα άλλα επιχειρήματα για να κάνουμε ένα «μικρό» δεξιό «κλικ»; Πως νομίζετε μπορούν υπερεπαναστάτες να είναι υποψήφιοι με μικροαστικά κόμματα αυτοπροβάλλοντας την… ανεξάρτητη επαναστατική τους προσωπικότητα(!) μέσα εκεί… ή πως νομίζετε δήθεν για ένα θέμα, πχ ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, μπορούν να κάνουν πως δεν βλέπουν τη φάκα μετά το τυρί;


Το τελευταίο, το χειρότερο.


Σε αυτή την αντικομουνιστική προπαγάνδα ενίοτε προσχωρούν απογοητευμένοι ή και πρώην κομμουνιστές και αριστεροί και κάνουν και δική τους «παραγωγή» αντικομουνιστικών επιχειρημάτων ζητώντας να τους πιστέψουμε γιατί δήθεν «έχουν τη γνώση από τα μέσα». Παρασταίνουν τους διαφορετικούς από τους κλασσικούς αντικομουνιστές, αλλά τα ίδια με άλλα λόγια λένε. Απλώς τους προβάλει η αστική προπαγάνδα ως "σπουδαίους γνώστες"!


Όλα αυτά δεν είναι εύκολα αντιμετωπίσιμα αν δεν έχεις ατσάλινα νεύρα, καλή κατάρτιση από τη θεωρία και τη ζωή και την ικανότητα να εκθέτεις σαφώς και σταθερά την πολιτική σου θέση,  μη παρασυρόμενος από κάθε είδους επεχείρημα που σου πετάνε και κυρίως να μην αναλώνεσαι στο δικό τους ερώτημα ή επίθεση.



Σημειώσεις.


«Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού» γράφει 865 σελίδες ψέματα, μισές αλήθειες, κατασκευασμένες «αλήθειες» και διαστρεβλωμένες «αλήθειες και γεγονότα»! Από αυτά παράγονται 865 χιλιάδες αληθοφανή και μη αντικομουνιστικά επιχειρήματα!


«Το Σύνταγμα της Ελευθερίας», του πατριάρχη του νεοφιλελευθερισμού, Φ.Α. Χάγιεκ, ένα κατάπτυστο βιβλίο 731 σελίδων, με κάθε είδους αντιανθρώπινο επιχείρημα που δια της «ελευθερίας» οδηγεί κατευθείαν στον φασισμό, γράφτηκε για να αποκρούσει την θεωρία του Μαρξ σε πολλά επίπεδα αλλά κυρίως στο οικονομικό. Όλη η προσπάθεια είναι να καταρρίψει το νόμο της αξίας και της υπεραξίας, στους οποίους στηρίζεται η μαρξιστική θεωρία και αποδεικνύει την εκμεταλλευτική φύση του καπιταλισμού, οποιασδήποτε μορφής.


Δεν είναι γνωστό πόσα εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια αντικομουνιστικά βιβλία, πονήματα, έντυπα, αποφάσεις, λόγοι, ιστορίες, μαρτυρίες, διαταγές, νόμοι, μνημόνια κλπ έχουν εκδοθεί για να διαμορφωθεί αυτή η κοινωνική και πολιτική συνείδηση που βλέπουμε. Μιλάμε για δισεκατομμύρια προσπάθειες κάθε τύπου με ποτάμια χρήματος που κύλισαν για κάθε προπαγάνδρα.


Ξέρετε γιατί γράφτηκαν και ειπώθηκαν όλα αυτά; Γιατί το όραμα του Μαρξ και των επαναστατών για σοσιαλισμό, δημοκρατία και κομμουνισμό δεν καταρρίπτεται με τίποτα. Ούτε καν το πρώτο κείμενο των κομμουνιστών μπορούν να αγγίξουν και το βρίσκουν συνεχώς μπροστά τους, το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», τροφοδοτούμενο από την αλήθεια της άγριας εκμετάλλευσης του καπιταλισμού! Έτσι, σαν τον Σίσυφο, ξανά από την αρχή στο αντικομουνιστικό έργο τους.


Στο τέλος θα νικηθούν!

Ανεπαρκείς στις καθημερινές ανάγκες, πόσο μάλλον στις έκτακτες


Το υποστελεχωμένο Κέντρο Υγείας Ν. Μάκρης σήκωσε το βάρος της μεγάλης καταστροφής, επαληθεύοντας τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού και στον τομέα Υγείας

Eurokinissi
«Το βράδυ της καταστροφικής πυρκαγιάς εφημέρευαν στο Κέντρο Υγείας (ΚΥ) Νέας Μάκρης δύο γιατροί και μια νοσηλεύτρια. Πηγαίνοντας προς το Μάτι κατά τις 6 και βλέποντας την πλήρη ανοργανωσιά και ότι δεν υπάρχει ούτε ένας αρμόδιος να σταματήσει την κυκλοφορία ούτε ένα όχημα της Πυροσβεστικής, της Αστυνομίας, της Τροχαίας και τα αυτοκίνητα να μπαίνουν μες στη φωτιά, κατάλαβα ότι θα έχουμε θύματα. Δεν ήμουν υπηρεσία στο ΚΥ, αλλά έτρεξα άρον άρον να πιάσω δουλειά, όπως κι άλλοι συνάδελφοί μου.
Οι πρώτοι άνθρωποι άρχισαν να καταφτάνουν στο Κέντρο στις 7.15 μ.μ., κατά δεκάδες. Με αναπνευστικά ή καρδιολογικά προβλήματα ή εγκαύματα ή και με τα τρία μαζί. Πάνω από 90 τραυματίες κατέκλυσαν το Κέντρο. Πνευμονολόγος όμως στο ΚΥ δεν υπάρχει. Το Καρδιολογικό δουλεύει μέχρι τις 2 το μεσημέρι, γιατί δεν υπάρχει δεύτερος καρδιολόγος. Τμήμα Υπερήχων δεν υπάρχει ούτε αξονικός τομογράφος.
Επειδή μεγάλο κομμάτι του στόλου του ΕΚΑΒ είναι ακινητοποιημένο στο γκαράζ (μηχανικές βλάβες, λόγω παλαιότητας, έλλειψης προσωπικού κ.ά.), κάθε ασθενοφόρο παραλάμβανε τους εγκαυματίες τρεις - τρεις. Κατά τις 8 το βράδυ άρχισαν να καταφτάνουν και άνθρωποι που έψαχναν απεγνωσμένα τις οικογένειές τους. Μιλάμε για την απόλυτη τρέλα (...)
Πολλοί από τους άστεγους πυρόπληκτους έχουν μεταφερθεί στις κατασκηνώσεις του Αγίου Ανδρέα. Δε χρειάζεται να είσαι γιατρός για να καταλάβεις ότι δεν μπορείς να παίρνεις έναν άνθρωπο που έζησε την τραγωδία και να τον βάζεις να ζήσει ανάμεσα στα αποκαΐδια. Να εισπνέει κάθε μέρα καρβουνόσκονη. Ακόμη και σήμερα έρχονται άνθρωποι από τις κατασκηνώσεις με καρδιοαναπνευστικά προβλήματα. Χτες κάναμε διακομιδή μιας τέτοιας περίπτωσης στο Νοσοκομείο "Αμαλία Φλέμινγκ". Στο μέλλον αυτοί οι άνθρωποι με μαθηματική ακρίβεια θα έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας».
Απόλυτη γύμνια σε σχεδιασμό και υποδομές

Το ΚΥ Ν. Μάκρης είναι η μοναδική δημόσια πρωτοβάθμια δομή που καλείται να «καλύψει» τις ανάγκες άνω των 35.000 μόνιμων κατοίκων και πολλαπλάσιων την καλοκαιρινή περίοδο
Το ΚΥ Ν. Μάκρης είναι η μοναδική δημόσια πρωτοβάθμια δομή που καλείται να «καλύψει» τις ανάγκες άνω των 35.000 μόνιμων κατοίκων και πολλαπλάσιων την καλοκαιρινή περίοδο
Ο «Ριζοσπάστης» βρέθηκε τις προηγούμενες μέρες στο Κέντρο Υγείας Νέας Μάκρης. Η παραπάνω μαρτυρία ανήκει σ' εργαζόμενο του Κέντρου, που παρά τις κυβερνητικές ...«συστάσεις» «να μη βγει τίποτα προς τα έξω», ένιωσε την ανάγκη να μιλήσει για το φιλότιμο και την αυταπάρνηση των συναδέλφων του εκείνο το βράδυ, αλλά και κάθε μέρα, που δίνουν αγώνα για να προσφέρουν υπηρεσίες Υγείας, με ελάχιστα μέσα και λιγοστό προσωπικό.
Είναι το ίδιο προσωπικό που τους επόμενους μήνες πρόκειται να απολυθεί, όπως και χιλιάδες άλλοι από τις δημόσιες δομές Υγείας, επειδή λήγει η σύμβασή τους. Και μέχρι τότε θα είναι κακοπληρωμένο και απλήρωτο, με λειψά δικαιώματα. Η μαρτυρία του έχει διπλή αξία.
Πρώτα απ' όλα, επιβεβαιώνει την παντελή έλλειψη σχεδιασμού για την προστασία του λαού από τέτοιες καταστροφές, που δεν αφορά μόνο την πρόληψη, την κατάσβεση της φωτιάς ή την ασφαλή εκκένωση περιοχών, αλλά και την παροχή υπηρεσιών Υγείας σε όσους τις έχουν ανάγκη και ουσιαστικής φροντίδας σ' αυτούς που γλίτωσαν και προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους, έχοντας χάσει στις φλόγες όλο τους το βιος. Για να μην αναφερθούμε στην ψυχολογική στήριξη στους πληγέντες, καθώς από την περιοχή απουσιάζει οποιαδήποτε δομή Ψυχικής Υγείας.
Κατά δεύτερο, η μαρτυρία του αποκαλύπτει όλη τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού και σε ό,τι αφορά το σύστημα Υγείας, με τις μεγάλες ελλείψεις εξαιτίας της υποχρηματοδότησης, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας και το εξαντλημένο προσωπικό, που στερούν από το λαό τις υπηρεσίες που έχει ανάγκη, πολύ περισσότερο στην περίπτωση μιας κρίσιμης κατάστασης, όπως ήταν αυτή τη μέρα της πυρκαγιάς.
Ενα ακόμα στοιχείο που επιβεβαιώνει το παραπάνω συμπέρασμα είναι οι ελλείψεις σε κρεβάτια ΜΕΘ και παραπέρα σε κρεβάτια ΜΕΘ Εγκαυμάτων, προκειμένου να αντιμετωπίζονται εξειδικευμένα οι ασθενείς με εγκαύματα. ΜΕΘ Εγκαυμάτων υπάρχει μόνο στο Θριάσιο, αλλά κι εκεί, λόγω έλλειψης προσωπικού και της ανάγκης αντικατάστασης του εξοπλισμού, λειτουργούν συνήθως τα 10 από τα 18 κρεβάτια.
Μάλιστα, για να αντιμετωπισθούν οι ανάγκες νοσηλείας εγκαυματιών από τις πρόσφατες πυρκαγιές, γίνονται καθημερινά μετακινήσεις νοσηλευτικού προσωπικού από άλλα τμήματα, ακόμα και από τη ΜΕΘ του νοσοκομείου, με αποτέλεσμα να προκαλούνται προβλήματα στη λειτουργία τους.
Την ίδια στιγμή, κλειστές παραμένουν 150 κλίνες στις ΜΕΘ πανελλαδικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, από τις 750 που υπάρχουν (και ενώ οι ανάγκες απαιτούν πολύ περισσότερες), λόγω των δραματικών ελλείψεων σε προσωπικό και εξοπλισμό...
Επιτακτική ανάγκη η δημιουργία δημόσιου νοσοκομείου
Κατά την επίσκεψή μας στην περιοχή, μιλήσαμε επίσης με κατοίκους, που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο κατήγγειλαν τις μεγάλες ελλείψεις και ανέδειξαν την ανάγκη για δημόσιο νοσοκομείο πλήρως στελεχωμένο καθώς και τη λειτουργία σταθμού του ΕΚΑΒ στην Ανατ. Αττική. Μια περιοχή που εδώ κι αρκετά χρόνια φιλοξενεί δεκάδες χιλιάδες μόνιμους κατοίκους, πολλοί από τους οποίους συνεχίζουν να εργάζονται στην Αθήνα ή αλλού και παλιότερα επισκέπτονταν την περιοχή μόνο ως παραθεριστές.
«Στον Μαραθώνα και στο Σούλι υπήρχαν τα αγροτικά ιατρεία. Σχόλασαν κι αυτά. Δεν υπάρχει τίποτα. Με φωνές του κόσμου, ο δήμος Μαραθώνα έστησε, για προεκλογικές σκοπιμότητες, ένα ιατρείο στην παραλία του Τύμβου για ενάμιση μήνα και τελείωσε. Οπου υπήρχε ιατρείο του ΙΚΑ, μετά από ένα - δύο μήνες μπήκε ταμπέλα κάποιου επιχειρηματικού ομίλου που δραστηριοποιείται στο χώρο της Υγείας. Πήξαμε στους ιδιώτες», λένε οι κάτοικοι.
Το Κέντρο Υγείας Νέας Μάκρης εξυπηρετεί μια τεράστια περιοχή (Μαραθώνα, Μάκρη, Αγιο Ανδρέα, Ζούμπερι κι ένα κομμάτι του Βαρνάβα) και πολυπληθή (πάνω από 35.000 μόνιμους κατοίκους, πολλαπλάσιος πληθυσμός τους καλοκαιρινούς μήνες). Οσοι ζουν στις «άκρες» της περιοχής ευθύνης του πρέπει να διανύσουν χιλιόμετρα για να δουν γιατρό. Κι όχι όλες τις ειδικότητες ούτε όλες τις ώρες, επιβεβαιώνοντας τη διαχρονική υποβάθμιση του συστήματος Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των εργαζομένων είναι αδύνατο να καλύψει τις σύγχρονες και επείγουσες ανάγκες.
Λειτουργεί, όπως σχεδόν όλα τα Κέντρα Υγείας, με οργανόγραμμα της δεκαετίας του '80, που είναι ξεπερασμένο κι αναντίστοιχο των αναγκών που καλείται να καλύψει.
«Οι οργανικές θέσεις που είναι καλυμμένες είναι ελάχιστες, πίσω ακόμα κι απ' αυτό το απαρχαιωμένο οργανόγραμμα, που αφορούσε τον πληθυσμό και τις ανάγκες της εποχής εκείνης. Μετά από 30 χρόνια εξακολουθεί να υπάρχει ο ίδιος οργανισμός: 7 θέσεις γενικής ιατρικής, 7 νοσηλεύτριες. Τι να καλύψεις και πού να φτάσουν; Ομως, ακόμη και με τον υπάρχοντα οργανισμό δεν προκηρύσσονται οι αντίστοιχες θέσεις. Βάζουν χίλιες μορφές ελαστικής απασχόλησης που στοιχίζουν λιγότερο. Οταν λέμε ΚΥ εννοούμε ένα μίνι νοσοκομείο με 24ωρη λειτουργία, 365 μέρες το χρόνο, με τακτικά εξωτερικά ιατρεία και ΤΕΠ, με χειρουργείο που να μπορεί να κάνει μικροεπεμβάσεις είτε επείγουσες είτε προγραμματισμένες, με στελεχωμένα εργαστήρια, όπως ακτινολογικό, μικροβιολογικό», λέει ένας από τους εργαζόμενους.
Ξεμένοντας από γιατρούς
«Κάθε τρεις και λίγο ξεμένουμε από γιατρούς επειδή λήγει η σύμβασή τους ή δεν προκηρύσσονται θέσεις. Γυναικολόγος δεν υπήρχε για μήνες. Μετά από πιέσεις σήμερα είναι μόνο ένας. Ο παιδίατρος αναγκαστικά εξυπηρετεί μέχρι τις 2 το μεσημέρι, γιατί δεν υπάρχει δεύτερος. Λες και τα παιδιά είναι προγραμματισμένα ό,τι πάθουν να είναι τις πρωινές ώρες! Αν μετά τις 2 το μεσημέρι κάποιος χτυπήσει το πόδι του δε γίνεται να βγάλει ακτινογραφία.
Μιλάμε για ειδικότητες φλέγουσας ανάγκης. Να μη μιλήσουμε για δερματολόγο, ενδοκρινολόγο, πνευμονολόγο, οφθαλμίατρο που δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα. Υπάρχει μόνο ένας καρδιολόγος, ο οποίος είναι συμβασιούχος, ενώ θα έπρεπε να υπάρχουν 4 για να καλύπτουν τρεις βάρδιες. Πριν από μερικούς μήνες δεν υπήρχε κανείς. Να τσακιστούν να κάνουν προκηρύξεις και να πάρουν μόνιμο προσωπικό, όλων των ειδικοτήτων.
Εδώ και χρόνια διεκδικούμε να γίνει νοσοκομείο, να δημιουργηθεί σταθμός του ΕΚΑΒ στην περιοχή. Παθαίνεις κάτι έκτακτο και το ασθενοφόρο έρχεται μετά από 50 λεπτά και θέλεις άλλο τόσο για να φτάσεις στο νοσοκομείο», καταγγέλλει ο Αντώνης Ζαμπέτας, μέλος του Σωματείου Συνταξιούχων της περιοχής.
Παράλληλα, υπάρχουν καταγγελίες και για το μικροβιολογικό εργαστήριο του ΚΥ που στην ουσία δε λειτουργεί, καθώς έχει μετατραπεί σε κέντρο αιμοληψίας. «Δεν κάνουν εξετάσεις πλέον γιατί δεν έχουν αντιδραστήρια. Παίρνουν το αίμα και το στέλνουν στο Σισμανόγλειο», λένε. Το φυσικοθεραπευτήριο του ΚΥ Ν. Μάκρης είναι η μοναδική τέτοια μονάδα του Δημοσίου στην Ανατολική Αττική, με δύο εναπομείναντες εργαζόμενους. Ο υπέρηχος είχε χαλάσει για μήνες και μετά τις πιέσεις των κατοίκων μεταφέρθηκε υπέρηχος από δομή του ΙΚΑ.
Πυροτεχνήματα που κρύβουν την αιτία
Με αφορμή την καταστροφική πυρκαγιά ο υπουργός Υγείας, Αν. Ξανθός, εξήγγειλε στο «και πέντε» ότι ενισχύονται εκτάκτως τα Κέντρα Υγείας στην Ανατολική Αττική με προσωπικό και υποδομή. Την ίδια στιγμή, σ' όλη τη χώρα, τα ΚΥ εξακολουθούν να ρημάζουν κάτω από το βάρος της υποστελέχωσης, της έλλειψης ιατρικού εξοπλισμού και πόρων, κάτι που θα συμβεί αύριο και σε αυτά που σήμερα «ενισχύονται».
Η παραπάνω εξαγγελία αντιμετωπίστηκε ως εξής από κατοίκους της περιοχής, στους οποίους τη μετέφερε ο «Ριζοσπάστης»: «Δεν είναι μέτρα αυτά, πυροτεχνήματα είναι. Τι να κάνεις τους γιατρούς που τους παίρνει από το "Γεννηματά" και το "Σισμανόγλειο" για ένα μήνα τον Αύγουστο; Υπάρχουν τόσες χιλιάδες γιατροί που λείπουν και θέλουν να προσληφθούν και τους έχουν στο ψυγείο ή τους πετούν μια σύμβαση κι ένα ξεροκόμματο για ένα και δύο χρόνια. Επειδή δε θέλουν να ανεβάσουν τον κρατικό προϋπολογισμό για την Υγεία, πεθαίνει κόσμος. Γιατί η παροχή σύγχρονων, υψηλού επιπέδου υπηρεσιών Υγείας θεωρείται "κόστος". Αυτή είναι η αλήθεια»...

TOP READ