Υστερόγραφα

 Υστερόγραφα

Δεν είναι πως μια εικόνα ισοδυναμεί πάντα με χίλιες λέξεις (αυτό το λένε συνήθως όσοι βαριούνται να γράψουν), αλλά τα παρακάτω σκίτσα καθιστούν περιττή τη δική μου φλυαρία. Κι η αλήθεια είναι πως η επικαιρότητα των ημερών έχει εμπνεύσει μερικά πολύ μεστά και δυνατά -από πολιτική άποψη πρωτίστως- σκίτσα στον Πάνο Ζάχαρη.
(Παρεμπιπτόντως, φέισμπουκ έχετε; Αν ναι, ακολουθήστε τον Πάνο, για να μην πέφτετε μόνο τυχαία πάνω στη δουλειά του -που δεν εξαντλείται στα σκίτσα. Και εάν πάλι δεν τον ακολουθείτε, τότε γιατί το έχετε και δεν το κλείνετε;)

Οι Νατοϊκοί δεν είναι απλώς ιεραπόστολοι της δημοκρατίας και του πολιτισμού*. Δεν εξανθρωπίζουν μόνο τα αλλόχρωμα δίποδα βάρβαρα ζώα που υποτάσσουν κι εξημερώνουν (άλλο αν αυτοί εξόπλισαν και δημιούργησαν τους τζιχαντιστές). Οι άνθρωποι είναι κομμουνιστές-αναρχικοί, που καταργούν σύνορα (με των λαών το αίμα να λειτουργεί ως μπλάνκο αυτή τη φορά), διαλύουν τα κράτη, κοκ. Πώς να μη γοητευτεί λοιπόν από αυτό το ριζοσπαστικό πνεύμα μια γνήσια, αριστερή κυβέρνηση σαν την ελληνική; Με τι καρδιά να αποχωρήσει από τη νατοϊκή λυκοσυμμαχία; (Λες σε αυτούς να αναφερόταν προφητικά ο Παλαμάς όταν ρίμαρε τους λύκους με τους μπολσεβίκους;)

(*θα έγραφα βαδίζοντας στα χνάρια του Μεγαλέξανδρου, αλλά εκεί θα κολλούσε και η φράση-θέση για τον πρώτο έλληνα ιμπεριαλιστή -ή μήπως ήταν η Αθήνα αυτή;- και ως αντίλογος η διαφορά του imperium από το μονοπώλιο. Αλλά φοβάμαι ότι μερικοί θα μπερδευτούν χειρότερα ή ανεπανόρθωτα. Εδώ δε βγάζουν άκρη για τα πιο σύγχρονα και τον ιμπεριαλισμό του Λένιν, πόσο μάλλον...

-Πρόσφατα το Ατέχνως φιλοξένησε αυτό το κείμενο, με τον πολύ εύστοχο τίτλο "οι κακοί είναι στη φυλακή", τόσο πετυχημένος που σχεδόν ζηλεύω-θυμώνω που δεν το σκέφτηκα προτού το διαβάσω.
Οι κακοί είναι στη φυλακή κι όσοι είναι εκτός τους κυνηγάει ο Λούκι-Λουκ. Εκτός κι αν έχουν δηλ κάποιο καλό δικηγόρο, σαν τον Κούγια (που είναι από μόνος του πειστήριο ενοχής) και την τυφλή, ανεξάρτητη δικαιοσύνη -που ξέρει όμως να μυρίζει το χρήμα, για να προσανατολιστεί σωστά και να ξεχωρίζει τους πλούσιους- να παίρνει το μέρος σου.

Για την ακρίβεια: οι κακοί γλιτώνουν σχεδόν πάντα τη φυλακή, αν μπορούν να εξαγοράσουν την ποινή τους ή την εύνοια των δικαστών. Εκτός κι αν πρέπει να βρεθεί κάποιος αποδιοπομπαίος τράγος να θυσιαστεί προσωρινά, για να εξιλεωθούν οι υπόλοιποι. Καλή ώρα όπως ο Ρουπακιάς, που έμεινε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, μέχρι να γίνει η δίκη του. Θα μας ταράξουν στη νομιμότητα...

Προχτές όμως είχαμε άλλη μια αστυνομική επιτυχία με τη σύλληψη μιας συμμορίας επαγγελματιών μπαχαλάκηδων. Οι πιο πολλοί δημοσιογράφοι στάθηκαν στη συμμετοχή τους σε αθλητικά επεισόδια, που μπορεί να παρουσιαστεί και ως προβοκάτσια εναντίον των αγαθών και τίμιων ΠΑΕ. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που ξεχώρισαν τη συμμετοχή τους στην προβοκάτσια του Πολυτεχνείου, όταν ήθελαν να την πέσουν θεωρητικά στους Κνίτες, αλλά τους μπέρδεψαν με τους Εαακίτες και λοιπές δυνάμεις του εξωκοινοβουλίου, που βρήκαν στο δρόμο τους. Κι ακόμα λιγότεροι σκέφτηκαν να ρωτήσουν αν όλοι αυτοί λειτουργούσαν μόνοι τους ή είχαν κάποιον πίσω τους να τους πληρώνει και να τους συντονίζει.

Με τούτα και με εκείνα πάντως καθίσταται τραγικά επίκαιρη η προλεκάλτ ταινία χούλιγκανς (και ας έβγαλε από τις τάξεις της ένα χρυσαυγίτη Πετρόχειλο) με το κοινωνικό μήνυμα που έχει, στο πνεύμα της εποχής, για τους λόγους και τους παράγοντες που καλλιεργούν το χουλιγκανισμό. Αλλά και αυτή η παλιότερη ανάρτηση της ρένας δουρου-τι (όπως πρόλαβε να σημειώσει Ο 4.14, που είναι μία μέρα μπροστά από τις αναρτήσεις) με τίτλο: Μπόχουμ δέρνουμε;

Σε άλλα υστερόγραφα του δελτίου μας:
-δείτε εδώ μια ανάρτηση από το ιστολόγιο "σπασμένο παράθυρο" που έκανε τον κόπο να μαζέψει σε μια ανάρτηση όλο το συντροφικό μένος του ρ/σ στο Κόκκινο εναντίον του Πελετίδη (ούτε να τους πλήρωνε κάποιος).
-γελάστε άφοβα με τη διαδήλωση των Συριζαίων έξω από την πρεσβεία της Αυστρίας και με την έναρξη του συνεδρίου του Ποταμιού, που επιβεβαιώνει πως το τριώδιο άνοιξε.

-Επίλογος με τη συγκλονιστική φωτογραφία που κάνει σήμερα το γύρο του διαδικτύου. Έγραψα χτες ότι κάποιες σκηνές από τη μετακίνηση των προσφύγων είναι σχεδόν βιβλικές. Σήμερα οι αυτονόητοι συνειρμοί είναι με τα έπη και την Αινειάδα του Βιργίλιου, για τον πολεμιστή που κουβαλούσε στην πλάτη του το γέροντα πατέρα του, για να τον σώσει από τα ερείπια της Τροίας που καταστρεφόταν.

Άλαλα τα χείλη των ασεβών

Η φωτό είναι παρμένη από το προφίλ του φωτογράφου Γιάννη Μπεχράκη στο τουίτερ

Για αυτούς που πιστεύουν ότι η φυλή τους είναι ανώτερη από τις άλλες φυλές

Για αυτούς που πιστεύουν ότι η φυλή τους είναι ανώτερη από τις άλλες φυλές

Ηθελα να γράψω για τους Τσιγγάνους της Ν. Κίου και για το Δήμο Ν. Κίου που ξεσηκώθηκε και εξοπλίστηκε για να τους κυνηγήσει. Να τους επιτεθεί με πρόσχημα την... άμυνα! Μιλάνε για τους Τσιγγάνους σα να μη μιλάνε για ανθρώπους, αλλά για ακρίδες που θα πέσουν στα χωράφια τους και θα τους χαλάσουν τη σοδειά. Ελληνες της ίδιας νοοτροπίας φέρονται το ίδιο και στις άλλες μειονότητες. Αλβανούς, μαύρους κ.ά. Οι ρατσιστές. Αυτοί που πιστεύουν ότι η φυλή τους είναι ανώτερη από τις άλλες φυλές.

Αυτό δεν είναι τίποτα καινούριο. Από αιώνες πριν, από τότε που δημιουργήθηκε οργανωμένο κράτος, η άρχουσα τάξη φανάτιζε το λαό της μ' αυτή τη θεωρία, που με απλά λόγια έλεγε: «Εμείς είμαστε ο ανώτερος λαός, εμείς έχουμε τη σωστή θρησκεία, εμείς έχουμε το σωστό θεό και πρέπει να εκπολιτίσουμε τους βαρβάρους και αλλόπιστους, παίρνοντάς τους τη γη τους, τις γυναίκες τους, τους θησαυρούς τους και τα κεφάλια τους».

Καταλαβαίνω ότι ο ρατσισμός καλλιεργείται από μερικούς γιατί εξυπηρετεί τους σκοπούς τους, αλλά μου είναι αδύνατο να καταλάβω πώς σκέφτεται ένας ρατσιστής που δεν έχει κανένα προσωπικό συμφέρον. Αν καταλήξω στο συμπέρασμα ότι είναι κατώτερης εξυπνάδας και κατώτερης μόρφωσης, γίνομαι κι εγώ... ρατσιστής; Είναι δυνατόν να υπάρχει άνθρωπος που να βλέπει στα φανάρια ανάπηρους, από τους «ανθρωπιστικούς» βομβαρδισμούς του Κλίντον, γυναίκες με μωρά στην αγκαλιά, ν' απλώνουν τα χέρια ζητώντας ελεημοσύνη και να σκέφτεται, «εγώ είμαι ανώτερος απ' αυτή τη φυλή»;

Τώρα ας υποθέσω ότι αυτός ο «ρατσιστής» έχει ένα εμπορικό και όλοι αυτοί οι ζητιάνοι του φαναριού, αρτιμελείς, καλοντυμένοι και πλούσιοι πήγαιναν στο μαγαζί του και ψώνιζαν «χοντρά», στοιχηματίζω ότι θα 'σπαγε η μέση του, αυτού του ρατσιστή, από τις υποκλίσεις.

Και τι έγινε με τους Αμερικανούς στην Κέρκυρα; Ο λαός της Κέρκυρας ξεσηκώθηκε εναντίον τους όχι βέβαια από ρατσισμό αλλά γιατί αρνιέται να δεχτεί τη βαρβαρότητα της αμερικάνικης πολιτικής. Από την άλλη μεριά, οι έμποροι και οι μαγαζάτορες κάναν αντικίνηση, να τους φέρουν, γιατί θα κέρδιζαν χρήματα. Το ίδιο θα αγωνίζονταν για να φέρουν πλούσιους Αλβανούς, Τσιγγάνους. Γιαπωνέζους και οποιονδήποτε καλό πελάτη. Πού είναι ο ρατσισμός;

Αν ύστερα από ένα αεροπορικό δυστύχημα, δέκα άνθρωποι διαφόρων φυλών, βρεθούν σε μια ερημιά θα αναρωτηθούν σε ποια φυλή ανήκει ο καθένας ή θα ενωθούν για να σωθούν; Ο ρατσισμός είναι φτιαχτός. Ο ιμπεριαλισμός, που δημιούργησε αυτό το ψέμα, τον κρατά φυλαγμένο στο ψυγείο και τον βγάζει από κει σε μικρές ή μεγάλες δόσεις ανάλογα με τις ανάγκες του. Από τον καιρό που ο άνθρωπος γυρίζει τον κόσμο με αεροπλάνο και σε μερικές ώρες γνωρίζει νέους πολιτισμούς, ξέρει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Μπορεί το πετσί τους να έχει άλλο χρώμα, αλλά όλοι δουλεύουν για να ζήσουν, όλοι παλεύουν ενάντια στην εκμετάλλευση, όλοι κλαίνε, γελάνε, αγαπάνε. Κι αυτό το τελευταίο, «το αγαπάνε», τρέμουν οι εκμεταλλευτές και οι εχθροί του λαού και της ειρήνης. Και καθώς αποδεικνύεται, οι παπάδες σμίξανε μαζί τους και βάλθηκαν να τους ξεπεράσουν. Και με μια γελοία αφορμή σέρνουν τους οπαδούς τους από λαοσύναξη σε λαοσύναξη και προσπαθούν να τρομοκρατήσουν πιστούς και άπιστους χωρίζοντάς τους σε άγιους και σατανάδες.

Η αγάπη, η κατανόηση και η λογική είναι τα μεγάλα όπλα για την καλυτέρευση των όρων ζωής και ευτυχίας των ανθρώπων. Την αγάπη διδάσκει ο Χριστός. Είναι δυνατόν να μην το ξέρει ο κ. Χριστόδουλος; Οι χιλιάδες του κόσμου που τον ακολούθησαν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, σίγουρα πήγαν ν' ακούσουν τον Αρχιεπίσκοπό τους, να τους μιλά, αν όχι για αγάπη, τουλάχιστο για θρησκεία. Κι αντί γι' αυτό άκουσαν τον κ. Χριστόδουλο να βγάζει λόγο πολιτικό, λόγο διχασμού και μίσους. Μίλησε για πιστούς και άπιστους. Εβγαλε το 43% του ελληνικού λαού, που ανήκει στο ΠΑΣΟΚ, «Γκιαούρηδες». Μίλησε για νικητές και ηττημένους. Εκανε σλόγκαν με ρίμα Θεσσαλονίκη-Νίκη. Περίμενα να ακούσω και ρίμα για τη λέξη Αθήνα, αλλά φαίνεται ότι δεν είχε έμπνευση.

Δεν ξέρω αν ο κ. Χριστόδουλος ενίσχυσε την προσωπική του θέση στη Βουλή, αλλά σίγουρα αδίκησε τη θρησκεία, γιατί δεν υπήρξε ούτε στιγμή ειλικρίνειας σ' όλη τη διάρκεια αυτής της διένεξης ανάμεσα στους υποστηρίζοντες του «Χ.Ο.» και σ' αυτούς που ζητούν την απάλειψή του και που είναι οι ίδιοι που ψήφισαν τη «Σένγκεν». Και είναι βέβαιο πως αν η ΝΔ ήταν κυβέρνηση, ο κ. Στέφανος Μάνος θα ψήφιζε αυτό που δήλωσε, δηλαδή, τη μη αναγραφή του «Χ.Ο.» και τότε θα ήταν οι Νεοδημοκράτες «Γκιαούρηδες» και οι ΠΑΣΟΚατζήδες θα έτρεχαν στο λαοσυναξάρισμα.

Συγνώμην που επιμένω στις απορίες μου, αλλά θα ξαναρωτήσω: «Είναι δυνατό η πίστη σου στο θεό ν' αλλάζει ανάλογα με το κόμμα στο οποίο ανήκεις;».

Τίτος Βανδής

Ριζοσπάστης, 27 Ιούνη 2000

ΚΕΡΚΥΡΑ-ΔΕΥΤΕΡΑ 29 ΦΛΕΒΑΡΗ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 29 ΦΛΕΒΑΡΗ

ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ

Εργατών– Αγροτών – Αυτοαπασχολούμενων – Μικροεπαγγελματιών

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΑΛΑΞΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ Ε.Ε.

Με κάθε μέσο, με αγροτικά αυτοκίνητα, φορτηγά, τρακτέρ, ΤΑΞΙ, μηχανές,

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

ΖΗΤΑΜΕ:

· Απόσυρση του ασφαλιστικού – φορολογικού σχεδίου της κυβέρνησης

· Να πληρώσει το κράτος και η εργοδοσία

· Ικανοποίηση των αιτημάτων των αγροτών

· Όχι στις αλλαγές στο «κατά κύριο επάγγελμα αγρότη»

· Άμεση καταβολή της επιδότησης

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ

ΝΟΤΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑ: 10 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΜΕΛΙΤΕΙΕΩΝ

ΜΕΣΗ & ΒΟΡΕΙΑ ΚΕΡΚΥΡΑ: 10:30 ΤΟ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Εργατικά Ταξικά Σωματεία του ΠΑΜΕ – Αγροτικοί Σύλλογοι -

Σωματεία Αυτοαπασχολούμενων 

ΔΑΝΙΑ-Τρωτε τα σκουπιδια,μη τα πετατε.Φτου σας ξεφτιλες της ΕΕ

Δανία: Σε λειτουργία σούπερ μάρκετ με ληγμένα τρόφιμα

• 

Με στόχο την καταπολέμηση της σπατάλης του φαγητού στην Δανία, επιτράπηκε η λειτουργία του πρώτου σούπερ μάρκετ που πουλάει αποκλειστικά ληγμένα τρόφιμα.

Πρόκειται για το We Food, που πουλά ληγμένα τρόφιμα σε φθαρμένες συσκευασίες.

Τα τρόφιμα πωλούνται σε χαμηλές τιμές - έως και 50% κάτω από την αρχική τιμή - για να μην καταλήγουν στα σκουπίδια.

Έχει υπολογιστεί ότι στη Δανία περίπου 700.000 τόνοι τροφίμων πετιούνται στα σκουπίδια κάθε χρόνο.

Σε παγκόσμιο επίπεδο πάνω από 1,3 δισεκατομμύρια τόνοι τροφίμων χάνονται κάθε χρόνο. Είναι το ένα τρίτο όλων των τροφίμων που παράγονται.

Υπεύθυνη για τη δημιουργία του σούπερ μάρκετ είναι μια ΜΚΟ.

Σύμφωνα με τους υπεύθυνους το κατάστημα δεν απευθύνεται απλώς σε ανθρώπους με χαμηλό εισόδημα αλλά σε όλους όσους αντιτίθενται στην κατασπατάληση των τροφίμων. «Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η κίνηση αυτή είναι πολιτικά και ηθικά σωστή» σημειώνουν.

Το We Food συνεργάζεται με μία από τις μεγαλύτερες αλυσίδες σούπερ μάρκετ της χώρας καθώς και με πολλούς παραγωγούς αγροτικών προϊόντων.

Η Δανή υπουργός Τροφίμων και Περιβάλλοντος τόνισε: «Είναι γελοίο τόσα τρόφιμα να καταλήγουν στα σκουπίδια. Είναι κακό για το περιβάλλον. Επίσης σπαταλάμε χρήματα για το τίποτα. Το We Food είναι ένα σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση της σπατάλης των τροφίμων».

Γεγονός είναι ότι σχετικά πρόσφατα και η Γαλλία απαγόρευσε με νόμο στα σούπερ μάρκετ να πετούν τα τρόφιμα στα σκουπίδια

Ψέματα και αλήθειες

Ψέματα και αλήθειες

Έχουμε δει και έχουμε ακούσει πολλά προπαγανδιστικά κολπάκια από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Τα «σκισμένα μνημόνια» που καθαρογράφτηκαν και υλοποιούνται μέχρι κεραίας. Τις «κόκκινες γραμμές» και τις αδιαπραγμάτευτες θέσεις, που έγιναν συμφωνία με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και τρίτο αντιλαϊκό μνημόνιο, που φόρτωσε με νέα δυσβάσταχτα βάρη το λαό και ταυτόχρονα πρόσφερε ανακούφιση στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Από τις υποσχέσεις για επαναφορά της 13ης σύνταξης και για αυξήσεις στους μισθούς, μέχρι το νέο Ασφαλιστικό - λαιμητόμο που τσακίζει ό,τι είχε απομείνει στους συνταξιούχους και τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά. Οι μάσκες έπεσαν γρήγορα. Το ψέμα ότι μπορεί να υπηρετηθεί η καπιταλιστική ανάκαμψη ταυτόχρονα με τη λαϊκή ευημερία αποκαλύπτεται.

Τι λέει, λοιπόν, τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ; «Είπαμε στο λαό την αλήθεια. Γι' αυτό μη διαμαρτύρεστε για όσα κάνουμε. Κάναμε εκλογές μετά τη συμφωνία και όσα συμβαίνουν τώρα τα είχαμε συμφωνήσει πριν από τις εκλογές. Μας ψηφίσατε. Άρα, τώρα, τα κεφάλια μέσα». Η θέση αυτή αποτελεί πραγματικά πρόκληση για όσους βιώνουν και θα βιώνουν στο μέλλον τις επιπτώσεις της άγριας αντιλαϊκής επίθεσης που συνεχίζει η σημερινή κυβέρνηση από εκεί που την άφησαν οι προηγούμενοι. Πρόκληση που δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη.

Η κυβέρνηση έκανε δημοψήφισμα τον περασμένο Ιούλη, βάζοντας ένα ψεύτικο και απατηλό δίλημμα: Θέλετε μνημόνιο δικό μας ή μνημόνιο αλά τρόικα; Στην ουσία αυτά τα δύο - υποτίθεται - διαφορετικά μνημόνια ήταν ένα και το αυτό πράγμα, που αποδείχθηκε λίγες μέρες αργότερα με τη νέα συμφωνία - μνημόνιο. Η κυβέρνηση έκανε εκλογές τον περασμένο Σεπτέμβρη. Ομως, πριν από αυτές, είχε προηγηθεί μία εκστρατεία εκβιασμών, φόβου. Η κυβέρνηση αξιοποίησε την απαξίωση των προηγούμενων κυβερνώντων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αξιοποίησε την απογοήτευση που η ίδια καλλιέργησε σε ευρύτερα εργατικά - λαϊκά στρώματα, αξιοποίησε πάνω απ' όλα την κατάσταση υποχώρησης του κινήματος, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σημαντική συμβολή.

Και πού είναι τα ψέματα; θα πει κάποιος. Το μεγαλύτερο απ' όλα τα ψέματα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η διαβεβαίωση προς το λαό, ήδη από το 2012, πως μια κυβέρνησή τους μπορεί να υπηρετήσει και το στόχο της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου και την υπεράσπιση των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων. Αφησαν τους εργάτες, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τους νέους, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους να προσδοκούν ανάκαμψη των απωλειών, αποκατάσταση δικαιωμάτων την ίδια ώρα που υπόσχονταν τα πάντα στο κεφάλαιο. Την ίδια στιγμή που χαριεντίζονταν με τον ΣΕΒ, με τους «εταίρους» - εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, της ΕΕ, των ΗΠΑ, δίνοντας σε όλους αυτούς διαβεβαιώσεις ότι μπορεί να εξασφαλίσουν τα κέρδη τους αλλά και να περάσουν αναίμακτα τις αναδιαρθρώσεις που δεν μπόρεσαν οι προηγούμενοι.

Μπορούμε να φτιάξουμε έναν μακρύ κατάλογο από ψέματα και προπαγανδιστικά κόλπα του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσα που να φάν' κι οι κότες. Κι είναι πράγματι δεδομένο ότι αρκετοί από αυτούς που διαμαρτύρονται είναι εξοργισμένοι γιατί νιώθουν εξαπατημένοι. Το ζητούμενο είναι ο λαός να βρει τη δική του αλήθεια. Ούτε να αποδεχτεί ότι έχει εγκρίνει την πολιτική που σήμερα εφαρμόζεται ούτε να θεωρήσει ότι είναι ανέφικτη και ουτοπική η προσδοκία για να μπει τέλος στην αντιλαϊκή επίθεση. Η δική του αλήθεια βρίσκεται στο ότι το στοπ στην αντιλαϊκή επίθεση, η διεκδίκηση ανάκτησης απωλειών, η διεκδίκηση σύγχρονων δικαιωμάτων και αναγκών απαιτούν σύγκρουση με το κεφάλαιο, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του και την εξουσία του.

Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης, Τρίτη 23 Φλεβάρη

«Μαχόμενοι» ξανά για κυβέρνηση αστικής διαχείρισης...

«Μαχόμενοι» ξανά για κυβέρνηση αστικής διαχείρισης...

Μπορεί η «Λαϊκή Ενότητα» να αυτοπαρουσιάζεται στην ιδρυτική της διακήρυξη, που παρουσίασε προχτές ως ένας «νέος, μετωπικός πολιτικός φορέας», αλλά οι απόψεις που διακινεί το οπορτουνιστικό σχήμα κάθε άλλο παρά «νέες» είναι. Το αντίθετο: Διαβάζοντας κανείς την ιδρυτική διακήρυξη της ΛΑΕ ζει ένα deja vou, από την μπαγιάτικη σούπα οπορτουνιστικών και σοσιαλδημοκρατικών θέσεων, που, για μια ακόμα φορά, ζεσταίνουν και σερβίρουν στο λαό.

Ποια είναι η «μεγάλη ανατροπή - όχι σε κάποιο μακρινό, ειδυλλιακό μέλλον, αλλά στο σκληρό παρόν», για την οποία αγωνίζεται η Λαϊκή Ενότητα και η «πολιτική ανατροπή» χωρίς την οποία «οι αντιστάσεις του λαού θα μείνουν κατακερματισμένες»; Μα φυσικά... μια ακόμη κυβέρνηση αστικής διαχείρισης («της μαχόμενης Αριστεράς» τη βαφτίζουν τώρα) εντός των τειχών του καπιταλιστικού συστήματος! Την οποία - όπως πριν, έτσι και τώρα - έχουν το θράσος να βαφτίζουν «εξουσία των εργαζομένων», την ώρα που τα μέσα παραγωγής και όλα τα κλειδιά της οικονομίας θα βρίσκονται στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων και του καπιταλιστικού κράτους και η Ελλάδα θα ανήκει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες, την ΕΕ ή/και άλλες για τις οποίες αγωνίζεται η ΛΑΕ.

Αυτό το «ριζοσπαστικό πρόγραμμα» θέλουν να γίνει «με τους αγώνες και τη θέληση του ελληνικού λαού, όχημα μετάβασης στο σοσιαλισμό», όχι βέβαια το σοσιαλισμό, όπου η εργατική τάξη θα έχει την εξουσία και την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και θα σχεδιάζει την παραγωγή, για να καλύπτει τις κοινωνικές και λαϊκές ανάγκες, αλλά το «σοσιαλισμό» «του 21ου αιώνα - μιας κοινωνίας όπου θα κυριαρχεί όχι το παντοδύναμο κράτος και το πάνσοφο κόμμα, αλλά το κοινό αγαθό και η κοινότητα των ελεύθερων και δημιουργικών ανθρώπων».

***

Αν, δε, δει κανείς από λίγο πιο κοντά το «δρομολόγιο» αυτής της «σακαράκας», που υποτίθεται θα πάει τους εργαζόμενους στο... σοσιαλισμό, θα καταλάβει ότι αυτό περνάει από διάφορους σταθμούς - στόχους τμημάτων του κεφαλαίου, που έχουν υπηρετήσει ουκ ολίγες αστικές κυβερνήσεις έως τώρα και που δηλώνει διαθέσιμη να υπηρετήσει και η ΛΑΕ.

«Η έξοδος από το λαβύρινθο των μνημονίων και του χρέους θα απελευθερώσει τεράστιους πόρους, που μπορούν να στηρίξουν μια ριζική αλλαγή του παραγωγικού μας προτύπου».

Τα ίδια λέει, βέβαια, και ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλα αστικά κόμματα, ακόμα και ο... ΣΕΒ: Οτι πρέπει να βρεθεί μια λύση για το πολύ μεγάλο δημόσιο χρέος που έχει φορτωθεί για λογαριασμό του κεφαλαίου το καπιταλιστικό κράτος, έτσι ώστε αυτό να μπορέσει ξανά να στηρίξει την καπιταλιστική ανάκαμψη και κερδοφορία.

Ποια είναι η διαφορά; Οχι, βέβαια, οι μεγαλοστομίες και τα κούφια λόγια περί «λαϊκής μεταπολίτευσης», «συντακτικών εθνοσυνελεύσεων» και δημοψηφισμάτων, αλλά ο δρόμος από τον οποίο θα φτάσουν: Από τη «δεξιά» λωρίδα της «δημοσιονομικής πειθαρχίας» και του περιοριστικού μείγματος, των μαζεμένων αντιλαϊκών μέτρων των μνημονίων ή από την «αριστερή» του λεγόμενου «επεκτατικού μοντέλου», όπου το καπιταλιστικό κράτος θα μπουκώνει χρήμα τους καπιταλιστές, θα αναλαμβάνει τομείς προετοιμάζοντας το έδαφος για το νέο σαφάρι κερδοφορίας και «τονώνοντας» τη ζήτηση;

Η ΛΑΕ διαλέγει την «αριστερή» λωρίδα. Ξεσπαθώνοντας ενάντια στην Ευρωζώνη, «τη νομισματική φυλακή», εκφράζοντας τμήματα του κεφαλαίου που θα ωφελούνταν από μια «μετάβαση σε εθνικό νόμισμα», που «θα αποκαταστήσει τον έλεγχο πάνω στον κρατικό προϋπολογισμό και τη ζωτικά αναγκαία ρευστότητα στην οικονομία». Κρύβοντας ότι πάλι και σε αυτήν την οικονομία, κουμάντο θα κάνουν οι ίδιοι, οι καπιταλιστές και τα μονοπώλια, όπως συμβαίνει και σε δεκάδες καπιταλιστικές χώρες που έχουν εθνικό νόμισμα.

Παρουσιάζοντας ακόμα και το τραπεζικό σύστημα, που μια «μη υποτελής κυβέρνηση του λαού θα εθνικοποιήσει - κοινωνικοποιήσει» (θα κρατικοποιήσει, δηλαδή, εντός των τειχών του καπιταλισμού), για να στηρίξει την πολιτική αυτή υπέρ του κεφαλαίου, ως περίπου... φιλολαϊκό «στρατηγικό κέντρο για τον παραγωγικό μετασχηματισμό» και ότι ο λαός δεν θα γλιτώσει τη χρεοκοπία του...

Κρύβοντας την ουσία της ΕΕ, ως διακρατικής καπιταλιστικής ένωσης και αναπαράγοντας - με ολίγον από «σοσιαλισμό» - τα ίδια επιχειρήματα με τα αστικά «ευρωσκεπτικιστικά» τμήματα του κεφαλαίου σε όλη την ΕΕ, περί «σύγχρονης Αυτοκρατορίας», που πρέπει να ανατραπεί από τους λαούς, για να βάλουν στη θέση της «μια νέα ένωση κυρίαρχων κρατών, με προοδευτικές πολιτικές και σοσιαλιστικό ορίζοντα». Στόχος που βέβαια καμία σχέση δεν έχει με την πάλη για αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική ΕΕ, με εξουσία και οικονομία στα χέρια της εργατικής τάξης.

***

Καλώντας το λαό να ασπαστεί το «όραμα» αυτό τμημάτων του κεφαλαίου στο όνομα του «μοιράσματος του πλούτου και όχι της φτώχειας», με «αναδιανομή του πλούτου» που είναι «όρος οικονομικής ανάκαμψης». Το γνωστό, δηλαδή, παραμύθι της σοσιαλδημοκρατίας περί «αύξησης του πλούτου» στον καπιταλισμό που τάχα μπορεί να τους ωφελήσει όλους με μια πιο δίκαιη μοιρασιά. Παραμύθι χρεοκοπημένο πέρα ως πέρα, αφού οι εργαζόμενοι στον καπιταλισμό και με σοσιαλδημοκρατικές, και με νεοφιλελεύθερες, και με μνημόνια και χωρίς, και στην καπιταλιστική κρίση, και στην καπιταλιστική ανάπτυξη, με εθνικό νόμισμα ή χωρίς, παντού πληρώνουν με αίμα και εκμετάλλευση την καπιταλιστική κερδοφορία.

Το ίδιο αποδεικνύει και η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που υπηρετούσαν από υπουργικές θέσεις μέχρι πριν από κάποιους μήνες και που εγκατέλειψαν όχι βέβαια, όπως λένε, «για να μην προδώσουν τις αρχές τους», αλλά όταν κατάλαβαν ότι θα πετιούνταν εκτός. Φτιάχνοντας το νέο οπορτουνιστικό ανάχωμα και αναλαμβάνοντας από νέες θέσεις να ξανασερβίρουν την ίδια μπαγιάτικη και επικίνδυνη για το λαό σούπα της «ανατροπής» εντός των τειχών της καπιταλιστικής εξουσίας και οικονομίας.

Ολοι σε ετοιμότητα για το Ασφαλιστικό

Ολοι σε ετοιμότητα για το Ασφαλιστικό

Κυβέρνηση και τρόικα κόβουν και ράβουν το τελικό τους σχέδιο για το Ασφαλιστικό. Σύμφωνα με πληροφορίες, φιλοδοξία του υπουργείου Εργασίας είναι να ολοκληρωθεί ακόμα και μέσα στην επόμενη βδομάδα η διαπραγμάτευση και το νομοσχέδιο να πάρει το δρόμο για τη Βουλή τις πρώτες μέρες του Μάρτη.

Οι διαρροές για τα ζητήματα που παραμένουν ανοιχτά, ανεξάρτητα από τις σκοπιμότητες που υπηρετούν, σ' ένα πράγμα συνηγορούν: Οτι το νομοσχέδιο που θα φτάσει τελικά στη Βουλή, θα είναι ακόμα χειρότερο, ακόμα πιο άγριο απ' όσα είδαμε έως τώρα να γράφονται στην πρόταση της κυβέρνησης. Είναι κι αυτό μια απόδειξη ότι διαπραγμάτευση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να υπάρξει.

Κάτω απ' αυτό το πρίσμα, στην εργατική τάξη και στο λαό πρέπει να σημάνει συναγερμός. Η επιτυχία της γενικής 48ωρης απεργίας όταν το νομοσχέδιο πάει στη Βουλή, χρειάζεται επιτακτικά να καθορίσει το περιεχόμενο της δράσης κάθε εργατικού σωματείου και φορέα του κινήματος.

Η κυβέρνηση επιμένει στην προπαγάνδα της ότι οι αλλαγές που προωθεί στο Ασφαλιστικό έχουν το στοιχείο της δικαιοσύνης. Η μόνη δικαιοσύνη που υπάρχει στα μέτρα της, είναι ότι πλήττουν τους πάντες και εξισώνουν όλους προς τα κάτω σε ό,τι αφορά συντάξεις και παροχές.

Αυτό το στόχο υπηρετεί ο επανυπολογισμός των συντάξεων και για τους παλιούς δικαιούχους, με τα κριτήρια τα οποία στο εξής θα βγαίνουν στη σύνταξη οι νέοι. Τη μείωση των παλιών συντάξεων, ανεξάρτητα από το πότε και πώς θα εκφραστεί στο πραγματικό εισόδημα του συνταξιούχου, υπηρετεί το συγκεκριμένο μέτρο, που παίρνεται στο όνομα της «δικαιοσύνης» και ισότιμης μεταχείρισης παλιών και νέων συνταξιούχων.

Ακόμα, η παραπέρα ενοποίηση των Ταμείων και η ένταξη όλων στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα σε εξίσωση των παροχών προς τα κάτω για όλους. Να ακόμα ένα στοιχείο της «δικαιοσύνης» που επικαλείται η κυβέρνηση.

Κατά τ' άλλα, όπως όλα δείχνουν, ανάμεσα στα μέτρα που τελικά θα συμπεριληφθούν στο νομοσχέδιο - λαιμητόμο, είναι η αύξηση των απαραίτητων χρόνων Ασφάλισης για την κατοχύρωση του δικαιώματος στη συνταξιοδότηση από τα 15 χρόνια στα 20 χρόνια.

Ανάλογα θα κλιμακώνεται και το ποσό της λεγόμενης «εθνικής σύνταξης» που θα δικαιούται ο συνταξιούχος, με «ταβάνι» τα 384 ευρώ στην περίπτωση της 20ετίας. Δεν έχει αποκλειστεί, επίσης, το ενδεχόμενο να θεσπιστούν και εισοδηματικά κριτήρια για το ύψος της «εθνικής σύνταξης», ώστε να μειωθεί ο συνολικός αριθμός των δικαιούχων και κατά συνέπεια η συνολική κρατική δαπάνη για την Ασφάλιση.

Αλλο μέτρο που φαίνεται πως καταλήγει, είναι η μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης για τον υπολογισμό του λεγόμενου «ανταποδοτικού» τμήματος της σύνταξης, ενώ στη λίστα περιλαμβάνονται ακόμα μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις μέχρι και 30%, μικρότερο πλαφόν στο ύψος των αποδοχών από συντάξεις, νέες μεγάλες μειώσεις στα εφάπαξ και περικοπές των μερισμάτων που αποδίδονται στους δημόσιους υπαλλήλους.

Ετσι έχουν τα πράγματα και ήρθε η ώρα ο καθένας να «κάνει ταμείο» και να πάρει την ευθύνη του: Θα επιτρέψει να περάσουν τα αντιασφαλιστικά μέτρα και τα άλλα που ακολουθούν στα Εργασιακά, στο Φορολογικό και αλλού;

Θα επιτρέψει οι απώλειες των προηγούμενων ετών και τα μέτρα που έρχονται τώρα να νομιμοποιηθούν στη συνείδηση της νέας γενιάς, που θα ζήσει μια ζωή χειρότερη από αυτή των πατεράδων της, ενώ η επιστήμη και η τεχνική έχουν κάνει τεράστια άλματα ακόμα και σε σύγκριση με την προηγούμενη δεκαετία; Κανείς δεν πρέπει να μείνει αμέτοχος στην κλιμάκωση του αγώνα. Ολοι στη μάχη για τη 48ωρη γενική απεργία!