Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το ακριβές εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν γνωστό. Καταγράφονταν όμως τάσεις που μπορούν να συμβάλουν σε ορισμένες διαπιστώσεις. Αλλά στις τηλεοπτικές συζητήσεις κυριάρχησαν ζητήματα όπως η τεράστια πτώση του ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ, όπως επίσης και το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και μέσω αυτών η ερμηνεία της ψήφου, το τι σηματοδοτεί κ.λπ.
Το αποτέλεσμα, πράγματι, κατέγραψε τεράστιες απώλειες των δύο αστικών κομμάτων που κυβερνούσαν εναλλάξ τη χώρα για σχεδόν 40 χρόνια και συγκυβέρνησαν τους τελευταίους μήνες, των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.
Το φαινόμενο της απώλειας δεν είναι νέο. Αρχισε να γίνεται ορατό στις εθνικές εκλογές του 2007, όταν τα δύο Κόμματα μαζί συγκέντρωσαν ποσοστό κάτω από 80%, γεγονός που έδειξε για πρώτη φορά ξεκάθαρα πως το δικομματικό πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να λειτουργεί όπως πριν και να χειραγωγεί λαϊκές δυνάμεις. Δηλαδή, όλες οι απώλειες από το ένα κόμμα δεν συσπειρώνονταν στο άλλο. Αυτό επαναλήφθηκε και στις εθνικές εκλογές του 2009.
Οι αστοί ανησυχούσαν από τότε και απ' ό,τι φαίνεται όχι άδικα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που αυτό το εξέφραζαν έντονα. Οι αναζητήσεις μορφών, μεθόδων και ταχτικής αναζωογόνησης της ικανότητας του αστικού πολιτικού συστήματος, να χειραγωγεί λαϊκές συνειδήσεις, όπως παλιότερα, ήταν τότε αγωνιώδεις. Τους ενοχλούσε και τους απασχολούσε το γεγονός ότι, παρ' όλες τις προσπάθειες, αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές του 2007, να βάλουν εμπόδια στην τάση παραπέρα αποδυνάμωσης της δικομματικής εναλλαγής και να αναστρέψουν όχι απλά το κλίμα ενάντιά της, αλλά να ξαναδημιουργήσουν εκείνες τις δυνατότητες επανασυσπείρωσης στα αστικά πολιτικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δεν κατάφεραν να έχουν αποτελέσματα.
Τότε, μάλιστα, έγραφε αστική εφημερίδα, από τις «ναυρχίδες» του συστήματος: «Η χώρα οδεύει σε μια οικονομική και κοινωνική κρίση της οποίας τη διάσταση και τις επιπτώσεις δεν μπορούμε ακόμη να προβλέψουμε ούτε καν να φανταστούμε. Η χώρα θα οδεύσει στην κρίση σε κατάσταση προφανούς ακυβερνησίας. Η χώρα εισέρχεται σε μια περίοδο, η οποία θα συνδυάζει τη σοβαρότερη κρίση με τη μέγιστη αστάθεια. Απέναντι σ' αυτήν την πρωτοφανή για τη δημοκρατία απειλή χρειάζεται ή η συνεργασία των δύο μεγάλων κομμάτων σε κυβερνητικό επίπεδο, ή συμφωνία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για άμεση αλλαγή εκλογικού νόμου και επιστροφή σ' αυτόν που έγιναν όλες οι εκλογές από το 1993 έως το 2004. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ μπορούν να συμφωνήσουν σε μια λογική ο πρώτος κερδίζει, συμφέρει και τους δύο η επιστροφή σε ένα σύστημα πιο ενισχυμένης αναλογικής και θα προκύψουν σχεδόν μετά βεβαιότητας μια ισχυρή κυβέρνηση και μια ισχυρή αντιπολίτευση. Αυτό, δηλαδή, που χρειάζεται ο τόπος στις συγκεκριμένες περιστάσεις».
Με δεδομένα τα παραπάνω, πράγματι δρομολόγησαν τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. αρχικά και στη συνέχεια ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Αλλωστε, τους ήταν απαραίτητη για να περάσουν τα πιο άγρια αντεργατικά αντιλαϊκά μέτρα που η προηγούμενη κυβέρνηση δε θα μπορούσε να περάσει, μετά το πρώτο μνημόνιο, τα μέτρα του οποίου ήταν καρμανιόλα για τους εργαζόμενους.
Το εκλογικό αποτέλεσμα επιβεβαίωσε αυτό που διέβλεπαν οι αστοί. Βεβαίως, τους αστούς πολλά χρόνια πριν τους απασχολούσε η αναζήτηση εφεδρειών, για να αντιμετωπίσουν τις δυσλειτουργίες του αστικού πολιτικού συστήματος. Βασικό κριτήριό τους η αποδοχή της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ και η μη αμφισβήτηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας.
Το ζητούμενο πάντα ήταν η εξασφάλιση της δυνατότητας εγκλωβισμού και χειραγώγησης της εργατικής τάξης, των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων στα πλαίσια του συστήματος που διαφαίνονταν ότι θα αποδράσουν από ΠΑΣΟΚ - ΝΔ.
Η διαμόρφωση της πείρας
Στη διαμόρφωση του αποτελέσματος, βεβαίως, επέδρασαν και παράγοντες που έχουν σχέση με την αστική πολιτική, πολιτική που εφαρμόστηκε σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης, τις συνέπειες της οποίας προκειμένου να αντιμετωπιστεί σε όφελος του κεφαλαίου πληρώνει η εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα. Επέδρασαν, επίσης, και άλλοι παράγοντες όπως το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, που παρά τη μεγάλη ανάπτυξη πανεργατικών αγώνων, κόντρα στην εφαρμοζόμενη πολιτική, τη μεγαλύτερη στην Ευρώπη, είναι ακόμη αναντίστοιχο των απαιτήσεων. Επέδρασε και η διαπάλη μέσα στο εργατικό κίνημα, με δυνάμεις, όπως ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - «Αυτόνομης παρέμβασης», που αποτελούν μοχλό στήριξης της αστικής πολιτικής στο συνδικαλιστικό κίνημα και της ταξικής συνεργασίας. Εδώ, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ έφτασαν να συμμαχούν με ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ ενάντια στις ταξικές δυνάμεις. Αλλωστε, έχουν θεμέλιο της στρατηγικής τους τη «διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής», επομένως εχθρεύονται την ταξική πάλη.
Οταν λέμε το επίπεδο ανάπτυξης της ταξικής πάλης εννοούμε και το περιεχόμενο και τον ταξικό προσανατολισμό του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος και το επίπεδο προώθησης της συμμαχίας των εργατών με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα και βεβαίως την οργάνωση της εργατικής τάξης στα συνδικάτα, (είναι λιγότερο από το 1/3 των εργατών), και το βαθμό ικανότητας των συνδικάτων για κινητοποίηση που σημαίνει μορφές οργάνωσης στους τόπους δουλειάς, στις εργατογειτονιές κ.λπ.
Δεν πρέπει, επίσης, να ξεχνάμε ότι η διαπάλη μέσα στο κίνημα ανάμεσα στο οργανωμένο εργατικό κίνημα και στην προβολή ενός «χύμα» κινήματος, που προβάλλει το «έξω τα κόμματα - έξω τα συνδικάτα», που φτάνει μέχρι την αλλαγή «πολιτικής φρουράς» στους θεσμούς (βουλή, κυβέρνηση), έξω και μακριά από τις ταξικές σχέσεις, δηλαδή την αντιπαράθεση καπιταλιστών - εργαζομένων, λαού - μονοπωλίων, ώστε να λύνονται τάχα λαϊκά προβλήματα. Το «κίνημα» της μούτζας, της οργής. Ολ' αυτά επιδρούν στην αλλοίωση του ριζοσπαστισμού, στην καλλιέργεια αυταπατών. Το καλλιέργησε το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ας θυμηθούμε λίγο την εκτίμησή του για το κίνημα της παρέλασης που τάχα έδιωξε τον Γ. Παπανδρέου!
Εχουν τη σημασία τους όλα τα παραπάνω, επειδή επιδρούν στη διαμόρφωση της πείρας των εργατικών, λαϊκών συνειδήσεων με την οποία εκφράζονται πολιτικά, ιδιαίτερα αυτών που εγκλωβισμένες στα αστικά κόμματα, ζυμωμένες με την εναπόθεση των προσδοκιών τους στα κόμματα, χωρίς τη δική τους οργανωμένη δράση, για την ανακούφισή τους.
Χρειάζεται εδώ να θυμίσουμε ότι έγινε προσπάθεια να αντιπαρατεθεί στο οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα το κίνημα της μούτζας, της τυφλής αγανάκτησης, της τιμωρίας των λαμόγιων, της διαπλοκής κ.λπ.
Και επειδή μιλήσαμε για την ψήφο με βάση την πείρα, η πείρα των λαϊκών ανθρώπων οδήγησε στην τεράστια πτώση της ΝΔ και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ. Αυτό σημαίνει εγκατάλειψη μεγάλων τμημάτων λαϊκών δυνάμεων που βασικά εναπόθεταν τις ελπίδες και τις προσδοκίες τους στο κόμμα το οποίο στήριζαν και με την ψήφο, αλλά προδόθηκαν. Επομένως, μια μεγάλη πλειοψηφία απ' αυτές τις δυνάμεις που εγκατέλειψαν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ δεν έχουν την εμπειρία του οργανωμένου ταξικού αγώνα. `Η αν την έχουν την έχουν μέσα από την επίδραση των δυνάμεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ που καλλιεργούν χρόνια τη λογική της ταξικής συνεργασίας. Επομένως, η τιμωρία ψάχνει να βρει έκφραση ανάλογη με την πείρα. Αυτή η πείρα, επίσης, είναι ζυμωμένη με την αποδοχή του ευρωμονόδρομου. Πολιτικά επίσης αυτή η πείρα εκφράζεται με την ανάθεση, μέσω της ψήφου, σε κόμμα ή κόμματα να σχηματίσουν κυβέρνηση εντός των τειχών. Αλλωστε, στις εκλογές πράγματι αποτυπώνεται ο συσχετισμός δύναμης, αλλά ταυτόχρονα αυτός ο συσχετισμός βγάζει κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Δεν αλλάζει εξουσία.
Αναζήτηση όρων αναδιαμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος
Σ' αυτές τις εκλογές, για πρώτη φορά πράγματι εμφανίστηκε ως δυνατότητα μια διαφορετική κυβερνητική λύση. Αυτή του ΣΥΡΙΖΑ. Σε συνδυασμό, βεβαίως, με την κάλπικη διαχωριστική γραμμή «μνημονιακές - αντιμημονιακές δυνάμεις» ή «δεξιά - αριστερά». Ποιο ήταν το σταθερό σημείο «μνημονιακών - αντιμνημονιακών» ή «δεξιάς - αριστεράς», όπως την προσδιόρισε ο ΣΥΡΙΖΑ; Παρά την όποια διαφοροποίηση ως προς το περιεχόμενο, η σταθερή βάση ήταν η υπεράσπιση της ΕΕ, της Ευρωζώνης και του ευρώ με υπερβάλλοντα ζήλο από τον ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με τη μη αμφισβήτηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Εγγύηση για την ΕΕ και το ευρώ είμαστε εμείς είπε σε συνέντευξή του στα «Νέα» ο Αλ. Τσίπρας, ενώ μίλησε επίσης στη ΝΕΤ για την υγιή επιχειρηματικότητα, την ανάγκη προσέλκυσης ξένων καπιταλιστικών επενδύσεων, αλλά και επενδύσεων Ελλήνων καπιταλιστών χωρίς λαδώματα κ.λπ.
Πρόβαλε τη δυνατότητα αναδιαπραγμάτευσης μέσα στην ΕΕ, την οποία πρόβαλαν και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, με τη διαφορά ότι ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ήδη είχαν τσακίσει το λαό. Καλλιέργησε αυταπάτες για δυνατότητα ανακούφισης του λαού χωρίς συγκρούσεις με τις δυνάμεις που τον στέλνουν στην κόλαση, το κεφάλαιο, αλλά και την εξουσία του, όπως και την ΕΕ.
Επομένως, η εγκατάλειψη μεγάλων τμημάτων λαϊκών δυνάμεων και από τα δύο κόμματα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, με δεδομένη την πείρα της πλειοψηφίας τους, την κοινωνική τους σύνθεση, (μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν και μεγάλα τμήματα μεσαίων στρωμάτων αγκιστρωμένων στην αστική τάξη που πιέζονται από την κρίση και δε θέλουν να χάσουν περισσότερα από όσα έχασαν λόγω κρίσης στέλνοντας μήνυμα τιμωρίας στα αστικά κόμματα, χωρίς να αμφισβητούν το σύστημα, δεν αμφισβητούν το κεφάλαιο και την εξουσία του), αλλά και τα κριτήρια διαμόρφωσαν από την πείρα τους τα λαϊκά στρώματα χρόνια εγκλωβισμένα σε ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, που τιμωρούν, αλλά διστάζουν να κάνουν το άλμα μπροστά κόντρα στα μονοπώλια και την ΕΕ, έχουμε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα, όπως διαγραφόταν με τις τάσεις που διαφάνηκαν.
Το συγκεκριμένο εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει πως έχει μπει σε μια μεταβατική περίοδο το αστικό πολιτικό σύστημα, περίοδο αναζήτησης της διαμόρφωσής του, έτσι που να μπορεί να λειτουργεί χειραγωγώντας λαϊκές δυνάμεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας από τους μοχλούς που προσφέρει σ' αυτήν την αναμόρφωση. Επομένως, θα υπάρχουν αλλαγές και ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, αλλά όχι ανατροπές σε όφελος του λαού. Είναι πολύ πιθανόν να δούμε νέους σχηματισμούς, πέρα από αυτά τα υποτιθέμενα νέα κόμματα που κατέβηκαν στις εκλογές, (να μην ξεχνάμε ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν υπήρχαν πάντα, προήλθαν από την «Ενωση Κέντρου» και την ΕΡΕ αντίστοιχα), νέες συμμαχίες στη λογική «κεντροαριστερά - κεντροδεξιά», το ΚΚΕ το είχε προβλέψει), αναμόρφωση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα. Και εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ συμβάλλει τα μέγιστα σπέρνοντας αυταπάτες.
Πρόσφατα ο Β. Μαρκεζίνης που τελευταία κάνει συχνά - πυκνά εμφανίσεις στην πολιτική ζωή της Ελλάδας, παρεμβαίνοντας σε τηλεοπτική εκπομπή, είπε ότι πρέπει να δοθεί στην αριστερά η δυνατότητα να δοκιμαστεί από θέσεις κυβέρνησης.
Και θετικές τάσεις
Το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει ότι ωριμάζουν ανατροπές, αυτή είναι η θετική του τάση, αλλά για να έλθουν αυτές απαιτείται πραγματικά, η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, να γυρίσουν την πλάτη στις δυνάμεις που καλλιεργούν αυταπάτες για εύκολες λύσεις από τα πάνω, να ξεπεράσουν τα εκβιαστικά διλήμματα, να οργανωθούν και να αντεπιτεθούν.
Η επόμενη μέρα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, από άποψη ταξικού περιεχομένου, δεν έχει αλλάξει. Συνεχίζουν να υπάρχουν όλα τα προβλήματα, η κρίση είναι βαθιά και γενικευμένη, νέα θύελλα μέτρων ετοιμάζεται, οι καπιταλιστές είναι έτοιμοι για νέο αντεργατικό πόλεμο σε μισθούς, απολύσεις, συμβάσεις, (τελειώνει η μετενέργεια), Ασφάλιση κ.λπ., ενώ τα 11,5 δισ. ευρώ αντιλαϊκά μέτρα πρέπει άμεσα να παρθούν. Οι κομμουνιστές θα είναι μαζί με το λαό, στην πρώτη γραμμή της οργάνωσης της αντίστασης, της πάλης, στους τόπους δουλειάς στις εργατογειτονιές, για να μπουν εμπόδια στα χειρότερα, για την αποκάλυψη των αυταπατών, για την οργάνωση της αντεπίθεσης.
