Και
αφού το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ έκανε το καθήκον του πριν από μερικές μέρες να
βγάλει ανακοίνωση, για να «επιπλήξει» τη γαλλική κυβέρνηση για το
έκτρωμα «Ελ Κομρί», χτες, ήρθε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (μαζί με το
συνεταιράκι της ΑΝΕΛ) να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Ετσι, ο Οδικός
Χάρτης για τη στρατηγική εταιρική σχέση Γαλλίας - Ελλάδας, που Τσίπρας
και Βαλς υπέγραψαν σημειώνει: «Η Γαλλία, ως "εταίρος για τις
μεταρρυθμίσεις", συντάσσεται στο πλευρό των ελληνικών αρχών και
διοίκησης και τις στηρίζει στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που
διενεργούν, στο πλαίσιο της τεχνικής βοήθειας την οποία συντονίζει η
Ευρωπαϊκή Επιτροπή και σε συνάφεια με το πρόγραμμα χρηματοδοτικής
στήριξης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας».Μεταξύ άλλων, οι δύο πλευρές τόνισαν ότι «συμφωνούν
ως προς την αναγκαιότητα υλοποίησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, με
στόχο την προώθηση της ανταγωνιστικότητας και της ελκυστικότητας των
οικονομιών τους, προϋποθέσεις απαραίτητες για την επανεκκίνηση των
επενδύσεων και τη σταθερότητα της Ζώνης του Ευρώ». Με λίγα λόγια: Η
ελληνική συγκυβέρνηση συμφώνησε πως όλα όσα κάνει η γαλλική είναι όχι
μόνο σωστά αλλά χρειάζεται και να μεταλαμπαδευτούν ως γνώση και
εμπειρία.
Σχιζοφρένεια; Διπλοπροσωπία; Αστατος χαρακτήρας; Οχι.
Τίποτα από αυτά δεν μπορεί κανείς να προσάψει στον ΣΥΡΙΖΑ, τον άξιο
υπηρέτη του ελληνικού κεφαλαίου. Μπορεί όμως να τον παινέψει για την
ικανότητά του, από τη μια, να προωθεί με σταθερότητα τη στρατηγική του
κεφαλαίου, της ΕΕ και, από την άλλη, να κοροϊδεύει το λαό. Αυτό είναι,
άλλωστε, που εκτιμούν τόσο οι εκπρόσωποι του ελληνικού κεφαλαίου όσο και
των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών και τους στηρίζουν.
«Συνεισφορά» στην ειρήνη
Το
θέμα το κρατάνε χαμηλά τελευταία, από την άποψη, τουλάχιστον, των
δημόσιων τοποθετήσεων, αλλά δεν βγαίνει από το τραπέζι των σχεδιασμών
τους: «Ψήνεται» νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη. Πρόσχημα τι άλλο
από την αντιμετώπιση των ισλαμιστών. Θυμίζουμε ότι το χάος εκεί έσπειρε η
ιμπεριαλιστική επέμβαση του 2011, ενώ οι σημερινοί ισλαμιστές είναι οι
χτεσινοί «σύμμαχοι» των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, κρατών της ΕΕ, που τους εξόπλισαν
ενάντια στον επίσης πρώην σύμμαχό τους Καντάφι. Φυσικά, πραγματική αιτία
και αυτής της επέμβασης είναι ο έλεγχος - μοίρασμα των
πλουτοπαραγωγικών πηγών αυτής της χώρας, ενταγμένος στη γενικότερη
διαπάλη ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, Κίνα για τον έλεγχο ενεργειακών
πηγών, διαύλων και εμπορευμάτων. Την ίδια ώρα, ο υπουργός Αμυνας της
συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ διατυμπανίζει τον «κομβικό ρόλο» που μπορεί
να παίξει στους τέτοιους επικίνδυνους σχεδιασμούς η Ελλάδα με τη βάση
της Σούδας. Ειδικά ενόψει της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ τον Ιούλη στη
Βαρσοβία, η κυβέρνηση διεκδικεί αναβαθμισμένο ρόλο. Τη, δε, εμπλοκή της
χώρας και του λαού μας, για άλλη μια φορά, στα ματοβαμμένα
ιμπεριαλιστικά σχέδια, την πλασάρει ως ...συνεισφορά στην ειρήνη και την
ασφάλεια. Οι εργαζόμενοι, ο λαός μας να αντιδράσουν μαζικά και με
αποφασιστικότητα, να μην υιοθετήσουν τα προσχήματα των ΝΑΤΟ - ΕΕ ούτε
της ελληνικής κυβέρνησης.
Χρυσαυγίτικες ανησυχίες...
Ο
στόχος της ανάκαμψης των κερδών του κεφαλαίου, η περιβόητη ανάπτυξη
ενώνει σαν αόρατο νήμα όλα τα κόμματα του κεφαλαίου, «αριστερά»,
«δεξιά», «κεντρώα». Δεν θα μπορούσαν, βεβαίως, να εξαιρεθούν και τα
μαντρόσκυλα του συστήματος, οι ναζί της Χρυσής Αυγής. Ανησυχώντας,
λοιπόν, για το στόχο της ανάκαμψης των κερδών των επιχειρηματικών
ομίλων, διερωτήθηκε ο χρυσαυγίτης κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Ηλ.
Παναγιώταρος: «Θα θέλαμε να μας πει κάποια στιγμή ο υπουργός Οικονομικών
ή κάποιος άλλος, από τα 7, 8 ή 10 δισεκατομμύρια ευρώ που είναι να
πάρετε με τη δόση, πόσα θα μείνουν στην πατρίδα μας για την πολυπόθητη
ανάπτυξη που τόσο πολύ την ευαγγελίζεστε;» Αποκαλύπτοντας, για άλλη μια
φορά, ότι πίσω από τις λαϊκίστικες κορόνες και τη δημαγωγία τους κρύβουν
τον ταξικό τους χαρακτήρα, το γεγονός δηλαδή ότι κοπιάζουν για
λογαριασμό του κεφαλαίου. Και όταν επιτίθενται και χτυπούν πρόσφυγες,
συνδικαλιστές, και όταν χύνουν το αντικομμουνιστικό τους δηλητήριο, αλλά
και από τις θέσεις που διατυπώνουν στο βήμα του Κοινοβουλίου...
Έκλεισαν την Ολυμπιακή για να μην πληρώνει το κράτος και τώρα δίνουν πάνω από μισό εκατομμύριο την ημέρα ...
Καταγγελίες της Ομοσπονδία Συλλόγων Πολιτικής Αεροπορίας (ΟΣΥΠΑ) ...
για την "Ιδιωτικοποίηση" (ξεπούλημα) της Ολυμπιακής...
Εξι χρόνια
πέρασαν από το κλείσιμο της Ολυμπιακής Αεροπορίας και κάθε μέρα που
περνάει, οι εργαζόμενοι κι όσοι πολέμησαν ενάντια σ' αυτή την
ιδιωτικοποίηση, αισθάνονται όλο και πιο δικαιωμένοι για τα όσα
υποστήριζαν.
Σύμφωνα με τα όσα
επισημαίνουν και καταγγέλουν και σε σχετική ανακοίνωση του γραφείου
Τύπου της Ομοσπονδίας Σωματείων Πολιτικής Αεροπορίας (ΟΣΥΠΑ) μεταξύ
άλλων μετά την “επιτυχημένη ιδιωτικοποίηση” της Ο.Α.
- Τα 700.000.000 euro του υπερατλαντικού δικτύου τα μοιράστηκαν οι τρεις
αεροπορικές συμμαχίες με την μερίδα του λέοντος να τα παίρνει η
συμμαχία της Lufthansa.
- Την εσωτερική αγορά την μοιραστήκαν 4 ελληνικές αεροπορικές εταιρίες
και μια 1 ξένη, με απόλυτο και υποδειγματικό τρόπο καθώς «φαίνεται» ότι
υπάρχει ανταγωνισμός και με σχεδόν όλες τις δράσεις τους να είναι
επιδοτούμενες από το κράτος.
- Οι άγονες γραμμές από 12 έγιναν 38 και από 22.000.000 Euro που
στοίχιζαν επί της κρατικής Ολυμπιακής Αεροπορίας τώρα στοιχίζουν
180.000.000 Euro και χωρίς να γίνονται αεροδιακομιδές ασθενών και χωρίς
τις δωρεάν κρατικές αποστολές.
Αυτή η μεγάλη ιδιωτικοποίηση, καταγγέλουν, μας στοιχίζει γύρω στα
250.000.000 Euro. "Δηλαδή έκλεισαν την Ολυμπιακή που ήταν κερδοφόρα για
να πληρώνουμε στους ημέτερους 250.000.000 Euro!!! Mπράβο τους !!!!"
γράφουν χαρακτηριστικά.
Ο Carolus Wimmer*, (Καράκας) συζητά για το “Ατέχνως” με την Μαίρη Καμπουράκη // και τον Βαγγέλη Γονατά // (Αθήνα). Στην μετάφραση βοηθάει η Λουκία Κωνσταντίνου //. Η συζήτηση έγινε στις 29/5/2016.
«Από
τη Βενεζουέλα χαιρετίζουμε την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και του
λαού της Ελλάδας σε καιρούς σκληρών αγώνων για την κυριαρχία και την
ανεξαρτησία. Ο στόχος είναι ίδιος με αυτόν του λαού της Βενεζουέλας,
που βιώνει σήμερα τις πολύπλευρες επιθέσεις του ιμπεριαλισμού και του
φασισμού. Είναι ξανά ώρα, η διεθνής αλληλεγγύη να επιτύχει την κοινωνική
δικαιοσύνη και την ειρήνη. Ζήτω η φιλία των λαών!»
*Ο Carolus Wimmer είναι Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων του Κομμουνιστικού
Κόμματος Βενεζουέλας (PCV), βουλευτής στο Λατινοαμερικάνικο Κοινοβούλιο
και πρώην πρόεδρός του και πολιτικός διευθυντής του
Πολιτικο-στρατιωτικού Μπολιβαριανού Μετώπου “EZEQUIEL ZAMORA”.
Ατέχνως: Γνωρίζετε βέβαια ότι η Ισπανία και η
Ελλάδα είναι το κέντρο στην Ευρώπη της συνεχιζόμενης μιντιακής επίθεσης
παραπληροφόρησης σχετικά με την κατάσταση στη χώρα σας. Ποια είναι τα
τελευταία επεισόδια αυτής της επίθεσης ; Υπήρξε πράγματι κάποια επαφή
ανάμεσα στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση στο έδαφος τρίτης χώρας; Carolus Wimmer: Μετά από μια σειρά φήμες σχετικά με μια
απροσδόκητη συνάντηση μεταξύ αντιπροσώπων της Μπολιβαριανής Κυβέρνησης
και της αντιπολίτευσης (Mesa de la Unidad Democrática /MUD) στη
Δομινικανή Δημοκρατία, η είδηση επιβεβαιώθηκε και από τις δύο πλευρές.
Οι συζητήσεις έγιναν ξεχωριστά, ανάμεσα στα εμπλεκόμενα μέρη και τους
μεσολαβητές.
Η MUD εξέδωσε σχετικό ανακοινωθέν στο οποίο ξεκάθαρα “οριοθετεί” τον
διάλογο σε τέσσερα σημεία που θεωρεί μη διαπραγματεύσιμα: 1) την
πραγματοποίηση του ανακλητικού δημοψηφίσματος, 2) την απελευθέρωση των
υποτιθέμενων “πολιτικών κρατουμένων” (όπως ο Λεοπόλδο Λόπες, o ηγέτης
της ακροδεξιάς οργάνωσης Λαϊκή Θέληση (VP), υπεύθυνος για τις αναταραχές
που συνιστούσαν τρομοκρατικές ενέργειες στις πόλεις, γνωστές με την
ονομασία “guarimbas” (ένοπλα οδοφράγματα) και που άφησαν πίσω τους 43
νεκρούς και πάρα πολλές υλικές απώλειες στην δημόσια και ιδιωτική
περιουσία το 2014) και την επιστροφή των υποτιθέμενων “εξόριστων” (οι
οποίοι σχεδόν στο σύνολό τους είναι φυγόδικοι στη Βενεζουέλα για
υποθέσεις διαφθοράς και συμμετοχή στο πραξικόπημα του 2002), 3) Αποδοχή
του καθεστώτος Διεθνούς Βοήθειας σε φάρμακα και τρόφιμα για να
αντιμετωπίσουν επειγόντως την υποτιθέμενη “ανθρωπιστική κρίση”, 4)
Σεβασμός στο Σύνταγμα, στο διαχωρισμό εξουσιών και στην Εθνοσυνέλευση.
Eπιπλέον η MUD επανέλαβε την ικανοποίησή της για την υποστήριξη που
δέχτηκε η πρότασή της εκ μέρους των G7, οι οποίοι εξέδωσαν ένα
ντοκουμέντο σε σχέση με την κατάσταση στη Βενεζουέλα, μεροληπτώντας
υπέρ του οράματος της ακροδεξιάς αντιπολίτευσης· την υποστήριξη του Τζών
Κέρυ προς τον Ισπανό Ροντρίκες Σαπατέρο (ο οποίος είναι επικεφαλής της
διαμεσολαβητικής ομάδας για το διάλογο)· την συνάντηση ανάμεσα στον
Ερνέστο Σαμπέρ (Πρόεδρο της UNASUR) και τον Πάπα Φρανσίσκο ώστε να
προσεγγίσουν το θέμα της νοτιοαμερικάνικης χώρας και το αίτημα από
πλευράς Παραγουάης να συζητηθεί εντός του MERCOSUR η κατάσταση στη
Βενεζουέλα. Επίσης, παρά την πρωτοβουλία διαλόγου, εμφανίστηκε υπέρ της
συνέχισης της διεθνούς πίεσης στην Μπολιβαριανή Κυβέρνηση και να
εφαρμοστεί η Παναμερικανική Δημοκρατική Χάρτα με σκοπό να αποβληθεί η
Βενεζουέλα από τον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (ΟΕΑ). Ατέχνως: Eίναι αλήθεια ότι επιχειρείται να δοθεί μια
επίφαση διεθνούς νομιμότητας στην επέμβαση στα εσωτερικά σας. Τι
έκφραση παίρνει αυτό στην Λατινική Αμερική και ποιος ο ρόλος του
γνωστού και “αμαρτωλού” Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ) ; Carolus Wimmer: Σχετικά με αυτό , ο Γενικός Γραμματέας του
ΟΑΚ, Λουίς Αλμάγκρο, υπερβαίνοντας τις αρμοδιότητές του, με δηλώσεις του
υπέρ της πραγματοποίησης του ανακλητικού δημοψηφίσματος, αναμείχθηκε
ευθέως στα εσωτερικά ζητήματα της Βενεζουέλας και είπε ότι αυτή την
εβδομάδα θα συγκαλέσει συνάντηση του οργανισμού για να συζητήσουν το
θέμα της εφαρμογής της Δημοκρατικής Χάρτας προς την κυβέρνηση του
προέδρου Νικολάς Μαδούρο.
Ο αξιωματούχος του ΟΕΑ, μέσα στις επόμενες μέρες, θα προωθήσει την
πρόσκληση προς τους πρέσβεις των 34 χωρών-μελών ώστε να συζητήσουν την
κατάσταση στη Βενεζουέλα και να αποφασίσουν “την μοίρα αυτής της χώρας”,
επικαλούμενος το άρθρο 20 της Παναμερικανικής Δημοκρατικής Χάρτας,
γεγονός χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του οργανισμού σε αυτό το
ημισφαίριο.
Αποβολή μιας χώρας μέλους έχει συμβεί μόνο με την Ονδούρα, μετά το
πραξικόπημα του 2009 και για να επιτευχθεί χρειάζεται η θετική ψήφος των
2/3 των χωρών-μελών.
Από την πλευρά της η UNASUR ενημέρωσε ότι με πρωτοβουλία αυτού του
οργανισμού, οι πρώην πρόεδροι Χοσέ Λουίς Ροντρίγκες Σαπατέρο της
Ισπανίας, Λεονέλ Φερνάντες της Δομινικανής Δημοκρατίας και Μάρτιν
Τορίχος του Παναμά, “έκαναν συναντήσεις με τα δύο μέρη για να
διερευνήσουν το πλαίσιο ώστε να ξεκινήσει ένας εθνικός διάλογος με
αντιπροσώπους της κυβέρνησης της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της
Βενεζουέλας και της αντιπολίτευσης εκπροσωπούμενη από τα κόμματα της
ΜUD.
H UNASUR τονίζει ότι αυτές οι προσεγγίσεις αναζητούν την “ευημερία
όλων των πολιτών, την ειρήνη, την δικαιοσύνη, την αλήθεια, την θεσμική
συνύπαρξη, την ενίσχυση της οικονομίας, την διατήρηση του Κράτους
Δικαίου, την δημοκρατία και τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας”.
“Μετά τις διαδοχικές συναντήσεις με εκπροσώπους της κυβέρνησης και
της αντιπολίτευσης, οι πρώην Πρόεδροι επιβεβαιώνουν ότι υπάρχει θέληση
διαλόγου και από τις δύο πλευρές, γι αυτό και προτάθηκε να συνεχίσουν να
διερευνούν για νέες επαφές στο επόμενο διάστημα με στόχο να συμφωνηθεί
μια ατζέντα που να εκπληρώνει τις απαιτήσεις της κάθε πλευράς και μία
μέθοδο για τον εθνικό διάλογο”, δηλώνει η UNASUR.
Από την πλευρά της η Μπολιβαριανή Κυβέρνηση δεν εξέδωσε κανένα
επίσημο ντοκουμέντο. Η υπουργός Εξωτερικών Ντέλσυ Ροντρίκες δημοσίευσε
στον λογαριασμό στα κοινωνικά δίκτυα την στήριξή της σε αυτή την
πρωτοβουλία την οποία προωθούσε επίσης η Εθνική Εκτελεστική Εξουσία.
Ατέχνως: Προφανώς η Μπολιβαριανή κυβέρνηση εκφράζει μια μεγάλη
επιφυλακτικότητα και όχι άδικα. Όσον αφορά την Ευρώπη, σε ορισμένες
χώρες, όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, εμφανίζονται φανατικότεροι και από
ΗΠΑ. Πως φτάνει αυτό στη Βενεζουέλα; Carolus Wimmer: Παρά την αισιοδοξία της UNASUR, πιθανότατα ο
διάλογος δεν θα προχωρήσει τόσο γρήγορα όσο η παρεμβατική πίεση στη
Βενεζουέλα. Η απερχόμενη κυβέρνηση του Μαριάνο Ραχόι της Ισπανίας
συγκάλεσε Συμβούλιο Ασφαλείας για να εκτιμήσει πως η “κρίση στη
Βενεζουέλα” μπορεί να επηρεάσει τα συμφέροντα της χώρας του. Το
αναφερόμενο σκεπτικό είναι πιστή αντιγραφή των αρχών που εκφράζονται στο
Εκτελεστικό Διάταγμα του Μπαράκ Ομπάμα, που θεωρεί ότι η κατάσταση στη
Βενεζουέλα μπορεί να αντιπροσωπεύει απειλή για την εσωτερική ασφάλεια
των ΗΠΑ.
Στο στρατιωτικό ιμπεριαλιστικό δόγμα του ΝΑΤΟ, οποιαδήποτε κατάσταση
που θέτει σε κίνδυνο πολίτες ή συμφέροντα μιας χώρας αξίζει απάντηση
πολέμου. Με αυτό το πνεύμα καταλήγει επικίνδυνο το γεγονός ότι η
ισπανική Κυβέρνηση προειδοποιεί ότι θα παρακολουθεί από κοντά την
ασφάλεια των σχεδόν 200.000 Ισπανών που κατοικούν στη Βενεζουέλα και
θέτει το θέμα της ενίσχυσης της διπλωματικής της αντιπροσώπευσης σε αυτή
τη χώρα ώστε να φροντίσει τις ανάγκες τους, μπροστά στην επιδείνωση της
“εξαιρετικής” κατάστασης στη χώρα.
Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας έχει συμβουλευτικό ρόλο προς τον
πρόεδρο της Κυβέρνησης και σε αυτό παίρνει μέρος ο αρχηγός του Γενικού
Επιτελείου Άμυνας της Ισπανίας. Ωστόσο, χωρίς αμφιβολία, είναι μια
προσπάθεια να προωθηθεί μια ευθεία ανάμιξη στο έδαφος της Βενεζουέλας,
από μια χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, το οποίο αποτελεί το οπλισμένο χέρι του
ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.
Την τελευταία φορά που ο Ραχόι συγκάλεσε αυτό το όργανο, ήταν στις 20
Νοέμβρη 2015, με σκοπό την ανάλυση της απάντησης μπροστά στις
τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία και να εξετάσει τις
διεθνείς αποστολές ενάντια στην τρομοκρατία των τζιχαντιστών, στις
οποίες και συμμετέχει η Ισπανία. Τώρα το κάνει για να εκτιμήσει την
κατάσταση στη Βενεζουέλα. Aτέχνως: Πράγματι, βλέπουμε σήμερα όλα τα “θεσμικά”
ιμπεριαλιστικά όργανα να επιστρατεύονται στην επίθεση ενάντια στην
Βενεζουέλα. Τελευταία ακόμα και οι G7 που μαζεύτηκαν για να δουν τι θα
κάνουν με την παγκόσμια κρίση, ασχολήθηκαν μαζί σας. Πως το αξιολογείτε
εσείς αυτό; Carolus Wimmer: Η διεθνής ιμπεριαλιστική συμμαχία με το όνομα
G7, που συνενώνει Γερμανία, Καναδά, ΗΠΑ, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία,Ηνωμένο
Βασίλειο, μαζί με την πολιτική εκπροσώπηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
πραγματοποίησε “κάλεσμα” προς την κυβέρνηση της Βενεζουέλας ώστε να
“εργαστεί” προς όφελος του διαλόγου “με τους πολίτες της” με στόχο να
“επιλύσει επειγόντως” την οικονομική και πολιτική κρίση που επηρεάζει τη
χώρα και “να σεβαστεί τις θεμελιακές ελευθερίες και δικαιώματα, τις
δημοκρατικές διαδικασίες, τις ελευθερίες και την επικράτηση του νόμου”
Αυτή η μεροληπτική δήλωση προκαταβολικά ρίχνει τις ευθύνες στην
Μπολιβαριανή Κυβέρνηση για την τωρινή ένταση, υπονοώντας ότι δρα στο
περιθώριο του νόμου και γι αυτό, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να βάζει
πλάτη στο Διάταγμα του Ομπάμα από την πλευρά τους.
Αυτή η “σύμπτωση” θέσεων, μας φέρνει στο μυαλό τότε που, ακριβώς τον
Μάιο του 2001, το τότε γκρίνγκο πρόεδρος Τζορτζ Μπους και ο Ισπανός
ομόλογός του Χοσέ Μαρία Αθνάρ πραγματοποίησαν μια “άσκηση πολέμου” με το
όνομα Επιχείρηση ή Σχέδιο Μπαλμπόα, στην οποία στρατιωτικές δυνάμεις
των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ επιχειρούσαν από κοινού για να εισβάλουν στη
Βενεζουέλα και να ανατρέψουν τον κομαντάντε Ούγκο Τσάβες.
Από κοντά και ο γενικός γραμματέας του ΟAK Λουίς Αλμάγκρο, παρέθεσε
πρόσφατα μία συνέντευξη σε ένα ΜΜΕ της Ουρουγουάης, όπου και δήλωσε:
“δεν είναι καλό παράδειγμα για την Αριστερά αυτό που έχει συμβεί στη
Βενεζουέλα τα τελευταία δύο χρόνια”, αναφερόμενος ειδικά στην κυβέρνηση
του Νικολάς Μαδούρο. Μοιάζει πια να τον εξοργίζει προσωπικά αφού
αναφέρθηκε στον Αρχηγό του Κράτους της Βενεζουέλας, σε δημόσια επιστολή,
με τον ασεβή χαρακτηρισμό “δικτατορίσκος” επειδή υποτίθεται δεν
επιτρέπει την πραγματοποίηση του ανακλητικού δημοψηφίσματος.
“Ο αριθμός των φτωχών αυξήθηκε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη χώρα
του κόσμου, τα επίπεδα της διαφθοράς βρίσκονται σήμερα πιο ψιλά από όλες
τις χώρες της Λατινικής Αμερικής” και “δεν μπορεί να υπάρχει καθεστώς
της Αριστεράς με πολιτικούς κρατούμενους”. “Όλες αυτές οι μεταβλητές
συγκεντρωμένες […] έθεσαν εντελώς εκτός Αριστεράς την Κυβέρνηση της
Βενεζουέλας”, δήλωσε.
Σε αυτές τις ανείπωτες δηλώσεις, ο Αλμάγκρο θεωρεί δεδομένη “την
έξοδο της κυβέρνησης από την Αριστερά”, πράγμα το οποίο συνοψίζει την
ιδεολογική και πολιτική του θέση, μαζί με το ότι ψεύδεται ξεδιάντροπα,
σχετικά με την κατάσταση στη χώρα. Ατέχνως: Tα διεθνή ΜΜΕ μεταδίδουν εικόνες που
προσπαθούν να δείξουν μια οικονομία σε πλήρη κατάρρευση και το λαό της
Βενεζουέλας στα πρόθυρα του λοιμού. Πόση σχέση με την πραγματικότητα
έχει αυτό;
Carolus Wimmer: Tα τελευταία δύο χρόνια και παρά τον
οικονομικό πόλεμο, σύμφωνα με τα νούμερα της Οικονομικής Επιτροπής για
την Λατινική Αμερική και την Καραϊβική (CEPAL), η Βενεζουέλα μείωσε τα
επίπεδα υποσιτισμού και το 2014 θεωρήθηκε μια από τις χώρες που
πραγματοποίησε τις μεγαλύτερες προσπάθειες ώστε ο πληθυσμός της να
τρέφεται καλά και αξιοπρεπώς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα το 2015, η
Οργάνισμός των Ηνωμένων Εθνών για την Διατροφή και την Γεωργία, o FAO,
να αναγνωρίσει στη Βενεζουέλα, για δεύτερη φορά, την μείωση της πείνας
και της ακραίας φτώχειας σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% σε ολόκληρη τη
χώρα. Το 2013, η Βενεζουέλα συμπεριλήφθηκε στην ομάδα των 15 χωρών που
έκαναν εξαιρετικές προόδους στη μείωση του υποσιτισμού.
Παρά τη σημερινή οικονομική κρίση, που είναι αποτέλεσμα μιας
πολύπλευρης επίθεσης και της οποίας η χώρα είναι θύμα, και παρά το ότι
έχει γεννήσει μια οικονομία της βίας, σαν όπλο διάλυσης του Κράτους σε
ένα μη συμβατικό πραξικόπημα, η ανεργία τον μήνα Απρίλιο έκλεισε στο
7,3%, το χαμηλότερο ποσοστό σε σύγκριση με τον ίδιο μήνα των τελευταίων
20 ετών. Αυτό έγινε χάρη στην εφαρμογή δημόσιων πολιτικών που
προστατεύουν την εργασία του πληθυσμού, υπερασπίζονται τα δικαιώματα των
εργαζομένων και θεωρούν την ελαστικότητα και την κατάτμηση της
εργασίας παραμορφώσεις που πρέπει να ξεπεραστούν.
Στην Κολομβία αυτό το νούμερο της ανεργίας ανέρχεται στο 10% με
αυξητικές τάσεις και το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα κράτη της περιοχής
όπου το CEPAL και ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (OIT) προβλέπουν σε
γενικές γραμμές μια αύξηση της ανεργίας, εξ αιτίας των αποτελεσμάτων της
δομικής κρίσης του καπιταλισμού.
Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι ο σπειροειδής πληθωρισμός επηρεάζει
σε βάθος τη ζωή του βενεζολάνικου λαού, ο οποίος αντιμετωπίζει ουκ
ολίγες δυσκολίες για να αποκτήσει τρόφιμα και φάρμακα. Όμως η κατάσταση
δεν είναι κρίσιμη, όπως για παράδειγμα στη Λα Γουαχίρα της Κολομβίας,
όπου πράγματι υπάρχει ανθρωπιστική κρίση, την οποία κατέδειξε μέχρι και η
διάσημη ομοεθνής τραγουδίστρια Σακίρα. Σε πρόσφατη επίσκεψη στη χώρα
της χαρακτήρισε την κατάσταση σε εκείνη την περιοχή ως μια πραγματική
ανθρώπινη τραγωδία. “Υπάρχουν 5.000 παιδιά στη Λα Γουαχίρα που τη στιγμή
που μιλάμε πεθαίνουν από την πείνα. Εάν θέλουμε να έχουμε ειρήνη στην
Κολομβία, πρέπει να ξεκινήσουμε να οικοδομούμε από τη βάση, από τα
παιδιά μας”, τόνισε η τραγουδίστρια.
Παρ’ όλα αυτά ο Αλμάγκρο στοιχίζει τα κανόνια του και αναφερόμενος
στα κοινωνικά προγράμματα της Μπολιβαριανής Επανάστασης τα χαρακτηρίζει
σαν “φτηνό λαϊκισμό”. “Όλη η κοινωνική δυναμική της χώρας στράφηκε προς
τον φτηνό λαϊκισμό” και η Κυβέρνηση “για το μόνο που ανησυχεί σήμερα
είναι να φτιάξει μηχανισμούς για να διατηρηθεί στην εξουσία”, “αυτό,
οπωσδήποτε δεν είναι Αριστερά”, είπε ο Αλμάγκρο, επιδεικνύοντας μια
συμπεριφορά που υποδηλώνει την βαθιά αντίθεσή του στο σοσιαλιστικό
μπολιβαριανό εγχείρημα.
“Το προεκλογικό τραγούδι του PCV” Ατέχνως: Ωστόσο, ενώ υπάρχει υποτίθεται
“ανθρωπιστική κρίση” λαμβάνονται διαρκώς και νέες οικονομικές κυρώσεις
κατά της Βενεζουέλας. Aπό την άλλη οι βίαιες ενέργειες, μέχρι και
δολοφονίες Τσαβιστών, συνεχίζονται. Που αποσκοπούν με αυτή την
κλιμακούμενη όξυνση; Carolus Wimmer: Αυτό το Σάββατο, η γερμανική αεροπορική
εταιρεία Λουφτχάνσα επιβεβαίωσε ότι από τις 18 Ιούνη θα διακόψει τις
πτήσεις μεταξύ Καράκας – Φραγκφούρτη. Η γερμανική εταιρεία εξέδωσε το
παρακάτω επίσημο ανακοινωθέν σχετικά: “Αφού εξαντλήσαμε όλους τους
πόρους και τις προσπάθειες ελιγμών, το Διοικητικό μας Συμβούλιό
παρέτεινε στο μέγιστο τη λήψη αυτής της απόφασης. Καταφεύγουμε σε αυτή
την ενέργεια ως απάντηση στις σημερινές οικονομικές δυσκολίες στη
Βενεζουέλα και στο γεγονός ότι η Λουφτχάνσα δεν έχει την ικανότητα
σήμερα να ανταλλάξει με αμερικάνικα δολάρια τα κέρδη της σε τοπικό
νόμισμα, ώστε να τα μεταφέρει έξω από τη χώρα. Εκτός αυτού, η ζήτηση
διεθνώς ταξιδίων προς το Καράκας σημείωσε νέα ετήσια πτώση το 2015 και
το πρώτο τρίμηνο του 2016”.
Αυτή η πληροφορία κάνει πάταγο στα διεθνή ΜΜΕ ως “απόδειξη” της
οικονομικής καταστροφής στη Βενεζουέλα. Παρ όλα αυτά, δεν μεταδόθηκε για
παράδειγμα ότι κατά την 36η Διεθνή Έκθεση Τουρισμού στην Κούβα, ο
Αρμάντο Μολίνα, διευθυντής της Καναδικής επιχείρησησης All Inclusive,
είπε πως η εταιρεία του μελετούσε την πιθανότητα να βάλει σε λειτουργία
πτήσεις τσάρτερ για τη Βενεζουέλα και με αυτό τον τρόπο να προωθήσει τον
τουρισμό μεταξύ των δύο χωρών.
Σε αυτό, έρχεται να προστεθεί επίσης, η δολοφονία αυτό το Σάββατο του
πρώην Διοικητή της Εθνικής Μπολιβαριανής Πολιτοφυλακής, Φέλιξ Βελάσκες,
όπου η πρώτη υπόθεση που κάνουν τα σώματα ασφαλείας σχετικά με την
δολοφονία του, είναι ότι πρόκειται για πληρωμένους δολοφόνους, που
βασίζεται στην “καλά υπολογισμένη εκτέλεση της πράξης και το εύστοχο
χτύπημα των δραστών”, όπως ανακοίνωσε ο υπουργός Εσωτερικών, Δικαιοσύνης
και Ειρήνης, υποστράτηγος Γκουστάβο Γκονζάλες Λόπες.
“Τον δολοφόνησαν μεσημεριανή ώρα προσποιούμενοι κλοπή του
αυτοκινήτου” εξήγησε ο υπουργός σε δηλώσεις που μεταδόθηκαν από το
κρατικό κανάλι και επιχειρηματολόγησε ότι “ η βαναυσότητα της πράξης
εκτέλεσης μπροστά στην εγγονή του, αποκαλύπτει την πρόθεση να μειώσουν
την ικανότητα άμυνάς του”.
Η ανθρωποκτονία του Βελάσκες προστίθεται σε μια σειρά επιλεκτικών
δολοφονιών των μελών Εθνικών Μπολιβαριανών Ενόπλων Δυνάμεων (FANB) και
κοινωνικών ηγετών και ακτιβιστών των επαναστατικών δυνάμεων, που έχουν
καταγγελθεί από την Μπολιβαριανή Κυβέρνηση σαν μέρος σχεδίου
ιμπεριαλιστικής συνωμοσίας, ώστε να δημιουργήσουν χάος και εσωτερική
αποσταθεροποίηση, με στόχο να ανακηρύξουν τη Βενεζουέλα διαλυμένο
Κράτος και να δημιουργήσουν ευνοϊκές συνθήκες για την επέμβασή τους. Ατέχνως: Κατανοούμε ότι πρόκειται για μετωπική
σύγκρουση, πολύ μεγαλύτερη από όσο πιθανά φαίνεται , ή όσο θέλουν να
φαίνεται. Τι θα λέγατε με αυτή την ευκαιρία στο λαό της χώρας μας. Η
Ελλάδα είναι η χώρα που την απειλούν ότι θα γίνει η “Βενεζουέλα της
Ευρώπης”… Carolus Wimmer: Από τη Βενεζουέλα χαιρετίζουμε την
αλληλεγγύη της εργατικής τάξης και του λαού της Ελλάδας σε καιρούς
σκληρών αγώνων για την κυριαρχία και την ανεξαρτησία. Ο στόχος είναι
ίδιος με αυτόν του λαού της Βενεζουέλας, που βιώνει σήμερα τις
πολύπλευρες επιθέσεις του ιμπεριαλισμού και του φασισμού. Είναι ξανά
ώρα, η διεθνής αλληλεγγύη να επιτύχει την κοινωνική δικαιοσύνη και την
ειρήνη. Ζήτω η φιλία των λαών!
“H Λαϊκή Επαναστατική Ενότητα, ιστορική πολιτική των κομμουνιστών”
Χτες συνεχίστηκε επιτέλους,
μετά από πολύμηνη διακοπή, η δίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης
Χρυσή Αυγή, στην αίθουσα των φυλακών του Κορυδαλλού. Ομως, για ακόμα
μια φορά, φαίνεται ότι οι προϋποθέσεις για την απρόσκοπτη και ταχεία
συνέχισή της δεν έχουν εξασφαλιστεί. Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η
δίκη, εδώ και πάνω από ένα χρόνο, είχε καταγγελθεί από πλήθος φορέων
και από την Πολιτική Αγωγή ότι ο χώρος που ορίστηκε για τη διεξαγωγή
της, η αίθουσα στον Κορυδαλλό, δεν ήταν κατάλληλη γι' αυτή τη δίκη.
Βρίσκεται δίπλα σε σχολεία, βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή όπου
διαπράχθηκαν τα κυριότερα εγκλήματα από αυτά που συμπεριλαμβάνονται στη
δικογραφία κ.ο.κ. Η καταγγελία αυτή για την ακαταλληλότητα του χώρου δεν
άργησε να επιβεβαιωθεί, με την άγρια επίθεση που δέχτηκαν μάρτυρες
κατηγορίας, φίλοι του Παύλου Φύσσα, όταν πήγαιναν στην έναρξη της δίκης.
Επιβεβαιώθηκε, ακόμα, με τις αραιές συνεδριάσεις που ορίζονταν εκείνη
την περίοδο αναγκαστικά, λόγω των εξετάσεων που διεξάγονταν δίπλα στα
σχολεία. Επιβεβαιώνεται και τώρα, ένα χρόνο μετά, καθώς και η ίδια η
πρόεδρος του δικαστηρίου εξέφρασε τη δυσφορία της γιατί, παρά τις
συνεχείς εκκλήσεις της για επιτάχυνση της διαδικασίας, ο προϊστάμενος
του τριμελούς συμβουλίου της διοίκησης του Εφετείου όρισε μόνο πέντε
δικάσιμους εντός του Ιούνη!
***
Ενώ έχει συμπληρωθεί ένας χρόνος
από την έναρξη της διαδικασίας με 63 συνεδριάσεις, η δίκη έχει κολλήσει
στην εξέταση του 17ου μάρτυρα κατηγορίας, όταν ο συνολικός αριθμός των
μαρτύρων που έχει καλέσει η εισαγγελία φτάνει τους 132. Και προκαλεί
ερωτήματα το γεγονός (που καταγγέλθηκε από την πρώτη στιγμή από την
Πολιτική Αγωγή) ότι η εισαγγελία δεν συμπεριέλαβε στον κατάλογο των
μαρτύρων κατηγορίας τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων που είχαν
καταθέσει κατά την ανακριτική διαδικασία. Ενώ και για τους
συμπληρωματικούς μάρτυρες που έχει δηλώσει ότι θα καλέσει η Πολιτική
Αγωγή και που ανήκουν σε ένα ευρύτερο φάσμα της καλλιτεχνικής,
κοινωνικής και πολιτικής ζωής, η έδρα δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θα τους
δεχτεί, ενώ κωλύματα έχουν τεθεί και για την παράσταση της Πολιτικής
Αγωγής για την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Υπάρχει, λοιπόν,
έντονη και εύλογη ανησυχία από την αρχή της δίκης για τις προσπάθειες
αποστείρωσής της από τον έντονο πολιτικό της χαρακτήρα, για τις
προσπάθειες να διαχωριστούν οι εγκληματικές πράξεις από το κίνητρο της
ναζιστικής ιδεολογίας που καθιστά την οργάνωση της Χρυσής Αυγής
εγκληματική.
***
Οι κωλυσιεργίες και οι καθυστερήσεις
στην όλη διαδικασία, πριν ακόμα και από την τυπική έναρξη της δίκης,
αλλά και στη συνέχεια, είχαν ως αποτέλεσμα να αποφυλακιστούν όλοι οι
κατηγορούμενοι, ακόμα και ο καθ' ομολογία δολοφόνος του Παύλου Φύσσα,
Γιώργος Ρουπακιάς. Και παρά το θόρυβο που είχε γίνει τότε, αποκαλύπτεται
τώρα η υποκρισία πολλών απ' όσους διαμαρτύρονταν, αφού παρά τη λήξη της
αποχής των δικηγόρων, η δίκη συνεχίζεται με ρυθμούς... χελώνας.
«Η
απόφαση για ταχεία διεξαγωγή της δίκης είναι ξεκάθαρα ευθύνη θεσμική,
του υπουργείου Δικαιοσύνης και της διοίκησης του Εφετείου, το ίδιο και
οι πράξεις που την τορπιλίζουν. Οι μεθοδεύσεις καθυστέρησης της δίκης
της Χρυσής Αυγής από πλευράς των χρυσαυγιτών - κατηγορουμένων ήταν και
είναι αναμενόμενες. Ομως, η υπονόμευσή της από την κυβέρνηση και τα ίδια
τα θεσμικά όργανα της πολιτείας πρέπει να σημάνει συναγερμό», ανέφερε
σε πρόσφατη ανακοίνωσή της η Πολιτική Αγωγή.
Οι ευθύνες της
κυβέρνησης και του Εφετείου γι' αυτή την εξέλιξη είναι μεγάλες. Το
υπουργείο Δικαιοσύνης, αν και κατά καιρούς προέβη σε διάφορες διαρροές
για χώρους που εξετάζονται για μεταφορά της δίκης, τελικά εδώ και ένα
χρόνο όχι μόνο δεν έχει υποδείξει άλλη αίθουσα, αλλά με πρόσφατη
ανακοίνωσή του προσπαθεί να πετάξει από πάνω του εντελώς το «μπαλάκι»
των ευθυνών, ισχυρίζεται ότι δεν μπορεί να ορίσει το υπουργείο άλλο
χώρο, λες και δεν έχει υποχρέωση το υπουργείο να διευκολύνει το έργο της
Δικαιοσύνης και με τη διαμόρφωση κατάλληλων χώρων...
***
Η αναγνώριση μόλις χτες από την κυβέρνηση
των καθυστερήσεων που υπάρχουν στη δίκη και η κίνηση της συνάντησης του
προέδρου της Βουλής με την οικογένεια Φύσσα, από μόνα τους δεν αρκούν.
Το αίτημα της Πολιτικής Αγωγής για άμεση και οριστική μεταφορά της δίκης
στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εφετείου, για την αποκλειστική χρήση της
αίθουσας για τη δίκη και την αποκλειστική απασχόληση των μετεχόντων στη
σύνθεση δικαστικών λειτουργών, είναι πλέον ανάγκη επιτακτική. Και είναι
ευθύνη κυβέρνησης και Εφετείου να ικανοποιηθεί. Κάθε άλλη εξέλιξη
αποτελεί υπονόμευση της δίκης, που μόνο την εγκληματική ναζιστική
οργάνωση Χρυσή Αυγή διευκολύνει.
Το
τρίπτυχο «κοινωνική προστασία - αναπτυξιακή προοπτική - δίκαιη
κατανομή» είναι, σύμφωνα με την κυβέρνηση, ο άξονας της πολιτικής της
μετά τη διαφαινόμενη ολοκλήρωση της πρώτης «αξιολόγησης».
Οπως
μάλιστα υποστηρίζει η «Αυγή», «μετά την επιτυχή κατάληξη της πιο
κρίσιμης αξιολόγησης, αλλά και την ουσιαστική επιτυχία στην αντιμετώπιση
του χρέους, η κοινωνία ζητάει να επουλωθούν οι πληγές των πολιτών που
επλήγησαν περισσότερο από την κρίση, να μπούμε σε μια σταθερή τροχιά
ανάπτυξης, αλλά τα κέρδη που θα αποκομίσει η οικονομία από αυτή την
αλλαγή σελίδας να αναδιανεμηθούν δίκαια».
Με τέτοια
προπαγανδιστικά τερτίπια, η κυβέρνηση προσπαθεί από τη μία να παρατείνει
τη συναίνεση και την ανοχή του λαού στην ταξική πολιτική της,
καλλιεργώντας προσδοκίες για δίκαιη αναδιανομή των «κερδών» από την
ανάκαμψη. Από την άλλη, κλείνει το μάτι στο κεφάλαιο ότι είναι η μόνη
ικανή να διαχειριστεί τις υποθέσεις του και να ενσωματώνει παράλληλα τις
λαϊκές αντιδράσεις.
Βέβαια, σε ό,τι αφορά το λαό, το
προπαγανδιστικό τρίπτυχο της κυβέρνησης είναι μνημείο εμπαιγμού.
Καταρχήν, για να κλείσει η «αξιολόγηση» και να δημιουργηθούν
προϋποθέσεις ανάκαμψης της οικονομίας, όπως λέει η κυβέρνηση, πάρθηκαν
σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, όπως αυτά για το Ασφαλιστικό, η αύξηση της
έμμεσης φορολογίας, η θεσμοθέτηση του «δημοσιονομικού κόφτη» και άλλα.
Ανάμεσα
σ' αυτούς που πλήρωσαν βαριά την πρώτη «αξιολόγηση» είναι οι
χαμηλοσυνταξιούχοι, που έχασαν ακόμα και το ΕΚΑΣ, οι φτωχομεσαίοι
αγρότες, που θα δουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές να απογειώνονται, οι
νέοι ασφαλισμένοι, που αν καταφέρουν ποτέ να βγουν στη σύνταξη θα
πρέπει να συμβιβαστούν με ένα επίδομα φτωχοκομείου.
Να, λοιπόν,
πώς μεταφράζεται η «κοινωνική ευαισθησία» της κυβέρνησης. Κι επειδή η
«Αυγή» έχει το θράσος να παρουσιάζει το χώρο της Υγείας σαν απόδειξη του
«κοινωνικού πρόσημου» της κυβερνητικής πολιτικής, τα αποκαλυπτικά
στοιχεία που παρουσιάζουν αυτές τις μέρες οι υγειονομικοί, ενόψει της
απεργίας τους στις 8 Ιούνη, για τις μεγάλες ελλείψεις και την
υποχρηματοδότηση του κρατικού συστήματος, δίνουν από μόνα τους απάντηση
στην κοροϊδία.
«Αναπτυξιακή προοπτική» πράγματι έχει η πολιτική
της κυβέρνησης. Το μαρτυράει ο «αναπτυξιακός νόμος» που κατατέθηκε
προχτές στη Βουλή. Μεταξύ άλλων, προβλέπει πολυετείς φορολογικές
απαλλαγές για τις επιχειρήσεις, επιδότηση του κόστους εργασίας,
ενισχύσεις και προνόμια από εθνικά και ευρωπαϊκά κονδύλια.
Τα
μέτρα αυτά συνοδεύουν τη φοροληστρική πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση
στις πλάτες του λαού. Είναι η άλλη όψη της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Η
κυβέρνηση ξέρει ότι τα χειρότερα είναι μπροστά και πως θα χρειαστεί να
περάσει κι άλλα δύσκολα μέτρα που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Τα Εργασιακά
ακολουθούν μετά το Ασφαλιστικό και όλα δείχνουν ότι ετοιμάζονται
σαρωτικές αλλαγές.
Με παραμύθια περί «δίκαιης κατανομής» προσπαθεί
να στρατεύσει τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα στο στόχο
της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, από την οποία, όμως, τίποτα
δεν έχουν να κερδίσουν.
Ακόμα κι αν υπάρξει μια σχετική μείωση
της ανεργίας, ακόμα και να διαμορφωθούν καλύτεροι όροι για το μοίρασμα
της φτώχειας ανάμεσα στους εργαζόμενους, καμιά ουσιαστική ανακούφιση δεν
πρόκειται να υπάρξει για το λαό, που θα συνεχίσει με θυσίες και μέτρα
να πληρώνει την ανάκαμψη, όπως πλήρωσε την κρίση του κεφαλαίου.
Πραγματική
ανακούφιση για το λαό μπορεί να υπάρξει μόνο αν ανακτήσει τις απώλειες
που είχε από την περίοδο της κρίσης, αν διεκδικήσει με βάση τις
σύγχρονες ανάγκες και πάνω σ' αυτό το έδαφος οργανώσει παραπέρα την πάλη
του. Προϋπόθεση για να γίνει αυτό, είναι να αποκρούσει την προπαγάνδα
και το φόβο που καλλιεργούν κυβέρνηση και κεφάλαιο, να συγκρουστεί με
τον πυρήνα της αντιλαϊκής πολιτικής τους.
Φυλλάδιο του ΚΚΕ για τις πολιτικές εξελίξεις κυκλοφορεί από τις Κομματικές Οργανώσεις σε όλη τη χώρα
«Κανένας συμβιβασμός με την αντιλαϊκη πολιτική! Υπάρχει λύση για το λαό Στο δρόμο της Κοινωνικής Συμμαχίας για τη Λαϊκή Εξουσία Στη συμπόρευση με το ΚΚΕ!»
Με
αυτό το σύνθημα ξεκινά το νέο δισέλιδο φυλλάδιο του ΚΚΕ, με το οποίο
δίνει απάντηση στο παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης», ενώ παράλληλα καλεί
το λαό σε ετοιμότητα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την εμπλοκή
της Ελλάδας σε αυτόν. Αναλυτικά, το φυλλάδιο του ΚΚΕ αναφέρει τα εξής:
«Εργατοϋπάλληλοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, άνεργες, επαγγελματίες, αγρότες, νέοι και νέες, Η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ πανηγυρίζει για το κλείσιμο της "αξιολόγησης",
που για το λαό κόστισε ένα βουνό από φόρους, περικοπές, ανατροπές σε
κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμούς κι
άλλα μέτρα που θα προστεθούν σε αυτά που ήδη υλοποιούνται και θα
σημαδέψουν τη ζωή του για πολλά χρόνια.
Οι αγώνες που έγιναν
το προηγούμενο διάστημα ενάντια στο νόμο - λαιμητόμο για Ασφαλιστικό -
Φορολογικό και το πολυνομοσχέδιο, μπορεί να μην απέτρεψαν τα αντιλαϊκά
μέτρα, ξεσκέπασαν όμως την άθλια προσπάθεια της κυβέρνησης να τα
εμφανίσει ως "δίκαιη κατανομή των βαρών" ώστε να γίνει ο λαός συνένοχος
στο έγκλημα σε βάρος του. Αποτελούν βήμα συσπείρωσης, δίνουν πολύτιμη
πείρα, βάζουν τις βάσεις για τη συνέχιση και μαζικοποίηση των εργατικών -
λαϊκών κινητοποιήσεων, σε γραμμή ρήξης και ανατροπής.
«Δίκαιη ανάπτυξη»: Το νέο παραμύθι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ
Η
κυβέρνηση λέει ψέματα, όταν ισχυρίζεται ότι τα μέτρα αυτά ήταν τα
τελευταία κι ότι από δω και πέρα ο λαός μόνο θα κερδίζει από την
εκταμίευση των δόσεων, την όποια ανάκαμψη της οικονομίας, τη ρύθμιση του
χρέους, τις επενδύσεις.
Προϋπόθεση
της καπιταλιστικής ανάπτυξης είναι να εφαρμοστούν στο ακέραιο οι
αντεργατικοί - αντιλαϊκοί νόμοι, να ψηφιστούν κι άλλοι, να δοθούν νέα
προνόμια στο κεφάλαιο, που θα βγουν από το ξεζούμισμα των λαϊκών
νοικοκυριών. Στον καπιταλισμό δεν υπάρχει "ανάπτυξη" για όλους.
Αντίθετα, οι επενδύσεις θα πατήσουν πάνω στην πάμφθηνη εργατική δύναμη,
τα ισοπεδωμένα δικαιώματα, τον εκτοπισμό μικρομεσαίων στρωμάτων της
πόλης και του χωριού, που θα επιταχυνθεί από τα μέτρα που ψηφίστηκαν. Δε
θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της ανεργίας.
Γι' αυτό, άλλωστε,
ψηφίστηκε κι ο "αυτόματος κόφτης", προκειμένου να παίρνονται απευθείας
μέτρα, όταν η καπιταλιστική οικονομία δεν πιάνει τους στόχους της.
Γι'
αυτό ο ΣΕΒ ανοίγει θέμα νέων μειώσεων σε μισθούς και μεροκάματα, νέων
ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις και κατάργησης συνδικαλιστικών
δικαιωμάτων, έως την απαγόρευση απεργιών, που αποτελεί δέσμευση του 3ου
μνημονίου και περιεχόμενο της επόμενης "αξιολόγησης" του φθινοπώρου.
Γι'
αυτό και η κυβέρνηση καταθέτει στη Βουλή αναπτυξιακούς νόμους για τη
στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων, με χαριστικές ρυθμίσεις, επιδοτήσεις
και φοροαπαλλαγές. Αυτοί θα ωφεληθούν από το "success story" Τσίπρα.
Από
το λαό θα ζητάνε ολοένα και περισσότερα, για να διαφυλαχτούν τα
πλεονάσματα, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και η ανάκαμψη των
κερδών τους. Το πολύ - πολύ να δοθούν ορισμένα επιδόματα και παροχές
ελεημοσύνης για την πιο ακραία φτώχεια, ελάχιστα σε σύγκριση μ' αυτά που
θα έχουν καταληστευτεί από την αντιλαϊκή λαίλαπα. Ετσι εννοεί η
κυβέρνηση τη στήριξη των "αδυνάμων".
Το παραμύθι της "δίκαιης
ανάπτυξης" είναι το ίδιο απατηλό όσο τα προηγούμενα, ότι δήθεν "η ΕΕ
αλλάζει" κι ότι μια κυβέρνηση μπορεί να κάνει τις αγορές να "χορεύουν",
δηλαδή να δαμάσει τους νόμους του καπιταλισμού, την επιδίωξη με κάθε
τρόπο του καπιταλιστικού κέρδους.
Ο λαός σε ετοιμότητα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο - στην εμπλοκή της Ελλάδας
Εξίσου
ύπουλη κι επικίνδυνη είναι η θέση της κυβέρνησης ότι η Ελλάδα μπορεί να
αποτελέσει παράγοντα ασφάλειας και σταθερότητας, την ίδια ώρα που στο
όνομα της νόμιμης παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ανοίγει την όρεξη στην
τουρκική επιθετικότητα και παίρνει μέρος στους ιμπεριαλιστικούς
σχεδιασμούς κι επεμβάσεις, λόγω των ανταγωνισμών στην περιοχή, για τον
έλεγχο ενεργειακών πηγών, δρόμων μεταφοράς.
Ηδη, με πρόσχημα την
αντιμετώπιση των τζιχαντιστών και των προσφυγικών ροών, που οι ίδιες οι
ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις εξέθρεψαν, προετοιμάζεται νέα επέμβαση των
ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στη Λιβύη.
Με οδηγία (ΝΟΤΑΜ) της ελληνικής
κυβέρνησης, έχει δοθεί εντολή για το κλείσιμο των εναέριου χώρου για
αεροσκάφη από τη Λιβύη και την υποδοχή ΝΑΤΟικών αεροσκαφών στον ελληνικό
εναέριο χώρο.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ θα έχει βαριές ευθύνες
εάν σύρει τη χώρα μας σε ένα ακόμη μακελειό στη Λιβύη για τα συμφέροντα
των μονοπωλίων.
Το ΚΚΕ υποστηρίζει: Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας
στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες για αξιοπρεπείς
συνθήκες προσωρινής φιλοξενίας, για να ταξιδέψουν στις χώρες προορισμού
τους.
Συνεχίζουμε - δυναμώνουμε τον αγώνα, εμποδίζουμε την εφαρμογή των αντιλαϊκών μέτρων, ανοίγουμε το δρόμο της ριζικής ανατροπής
Μόνο
μέσα από την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την κοινωνική συμμαχία
της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα, μπορεί να ανοίξει ένας
ελπιδοφόρος δρόμος για το λαό, να μπει τέλος στην καπιταλιστική
βαρβαρότητα.
Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ - Σε ρήξη με το σύστημα της εκμετάλλευσης
Σήμερα,
μπορούμε να βάλουμε πιο γερές βάσεις για αυτή την προοπτική. Με την
αλλαγή των συσχετισμών στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, τη ζωντανή - μαζική
λειτουργία και δράση σωματείων και μαζικών οργανώσεων. Την οργάνωση της
αλληλεγγύης. Στο δρόμο της ρήξης με την καπιταλιστική εξουσία κι
ιδιοκτησία, θα μπορούμε να εμποδίζουμε αντιλαϊκά μέτρα, να διεκδικούμε
την ανακούφιση των λαϊκών οικογενειών, των ανέργων, την προστασία των
λαϊκών κατοικιών από πλειστηριασμούς και κατασχέσεις. Να ξεπερνάμε την
ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία που έσπειρε σε εργατικό - λαϊκό κόσμο,
ακόμη και σε έμπειρους αγωνιστές, η διάψευση των προσδοκιών της
κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για φιλολαϊκές λύσεις "εντός των τειχών".
Καμία εμπιστοσύνη στα άλλα αστικά κόμματα και τους δορυφόρους τους. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποτάμι
προσπαθούν να ξεπλυθούν από τα αντιλαϊκά μέτρα που εφάρμοσαν και την
ψήφο τους στο 3ο μνημόνιο, αξιοποιώντας την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Ανησυχούν επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει το αγαπημένο παιδί του κεφαλαίου,
παίρνει τα εύσημα από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Κρύβουν ότι τα αντιλαϊκά μέτρα
δεν είναι "διαχειριστική ανικανότητα" μιας κυβέρνησης. Είναι η
στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου, που υλοποιείται σε όλες τις χώρες,
όπως αυτές τις μέρες στη Γαλλία του Ολάντ.
Η Ενωση Κεντρώων εξελίσσεται στον καλύτερο προπαγανδιστή των πιο αντιδραστικών προτάσεων. Η φασιστική Χρυσή Αυγή
είναι τσιράκι της μεγαλοεργοδοσίας. Στήνει απεργοσπαστικούς
μηχανισμούς, στηρίζει τα κέρδη της πλουτοκρατίας και χύνει μόνο
ρατσιστικό δηλητήριο σε βάρος κατατρεγμένων και εγκλωβισμένων
οικογενειών προσφύγων στη χώρα μας. Για το λαό δεν υπάρχει άλλη
προοπτική. `Η θα συμβιβαστεί με το σημερινό δρόμο ανάπτυξης, που είναι
«βαρέλι δίχως πάτο» για τη ζωή του, ή θα περάσει στην επίθεση, για να
μπορέσει να ζήσει αυτός και τα παιδιά του σύμφωνα με τις σύγχρονες
ανάγκες, με τις δυνατότητες που προσφέρει η επιστήμη κι η τεχνολογία, η
παραγωγικότητα της εργασίας, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας.
Να
γιατί η πρόταση του ΚΚΕ αποτελεί τη μοναδική διέξοδο προς όφελος του
λαού, για μια ανάπτυξη που θα ικανοποιεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών.
Είναι ρεαλιστική, γιατί υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις. Το
ζητούμενο είναι να αλλάξει χέρια η εξουσία, να πάρει η εργατική τάξη
στα χέρια της τα κλειδιά της οικονομίας, την ιδιοκτησία των
συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Να αποδεσμευτεί η χώρα από την ΕΕ και
τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα
ισότιμες οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με τα άλλα κράτη. Αυτή τη λύση είναι στο χέρι μας να την επιλέξουμε και να την επιβάλλουμε!».