Βίντεο της ΚΝΕ για τις σκαφάτες διακοπές Τσίπρα: «Έχω και κότερο… Πάμε μια βόλτα;»

Από iraklis3

Με καυστικό τρόπο η ΚΝΕ σατιρίζει τις διακοπές του Αλ. Τσίπρα με κότερο.
Μετά από τέτοιες διακοπές, είναι λογικό να φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ την εθελοντική εισφορά των εφοπλιστών…
Οι χάρες πρέπει να ξεπληρώνονται…

Χίλιες φορές “παράνομος”, παρά με αυτή τη “νομιμότητα”

07-05-2019

Οι κομμουνιστές δήμαρχοι αγωνίζονται μαζί με το λαό της πόλης τους, για να μην εφαρμοστούν, να ξεχειλώσουν, να αλλάξουν, να καταργηθούν αυτοί οι νόμοι – καρμανιόλες λαϊκών δικαιωμάτων. Κι οδηγούνται γι’ αυτό στα δικαστήρια.

Μάνος Δούκας

 

(Μην πάει ο νους σας στο κακό…)

Διάβασα σ’ ένα προεκλογικό πρόγραμμα κάποιου συνδυασμού τη φράση: «Βασική αρχή του “διαφορετικού” μοντέλου διοίκησης του δήμου: η απαρέγκλιτη τήρηση της νομιμότητας».

Μάλιστα. Μόνο που δεν είναι καθόλου διαφορετικό ή καινούριο αυτό το μοντέλο κι αυτή η νομιμότητα. Είναι το καθεστωτικό μοντέλο. Αυτό που ακούμε χρόνια τώρα, σ’ όλα τα δημοτικά συμβούλια, σαν πρόφαση και δικαιολογία, απέναντι σε κάθε πρόταση και κινητοποίηση, για διάφορα θέματα που αφορούν στην εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Προτάσεις και κινητοποιήσεις που κάνουμε σαν μαζικοί φορείς, σαν Λαϊκή Συσπείρωση ή και σαν ΚΚΕ. Αυτό το ακούμε και τώρα προεκλογικά, από τους περισσότερους συνδυασμούς. Π.χ. στη Δυτική Λέσβο το ίδιο λένε τρεις από τους τέσσερις συνδυασμούς. Κι ας με διαψεύσουν αν δεν είναι έτσι.

«Νομιμότητα» λοιπόν. Κι αναγκαστικά μερικές σκέψεις γύρω από αυτήν.




ΠΟΙΟΣ ΨΗΦΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ που ο «κυρ νόμιμος» θέλει να εφαρμόσει «απαρέγκλιτα»; Οι κυβερνήσεις των μνημονίων. Και με κριτήριο βέβαια να υπακούν στους νόμους και τις οδηγίες της ΕΕ, που «υπερισχύουν ακόμα και του συντάγματος». Η δήλωση «νομιμοφροσύνης» λοιπόν, αποτελεί ταυτόχρονα και δήλωση συμφωνίας και υποταγής στο νεοφιλελευθερισμό και στην τυφλή εφαρμογή των μνημονίων. Δήλωση όμως και για το ότι οι «ανεξάρτητοι» αυτοί «κυρ νόμιμοι», θα κάνουν μόνο ό,τι τους λέει το καθεστώς. Χωρίς όραμα. Χωρίς στόχους. Μόνο με φιλοδοξίες καρέκλας και απλής διαχείρισης της ήδη άσχημης κατάστασης.

ΚΑΙ ΤΙ ΛΕΝΕ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ για τους δήμους, σαν αυτόν που διεκδικεί ο «κυρ νόμιμος»; Λένε οι εργάτες του δήμου να είναι ελάχιστοι και με ελαστικές εργασιακές σχέσεις. Με μικρές συμβάσεις εργασίας και χωρίς μονιμότητα. Λένε στους πολίτες «ανταποδοτικότητα», δηλαδή «άμα δεν πληρώσεις, δεν παίρνεις ούτε πιστοποιητικό, ούτε πυροσβεστική, ούτε σχολείο, ούτε υγεία». Λένε αυξημένα δημοτικά τέλη, τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, τέλη ύδρευσης, δημοτική φορολογία (επιπλέον της Ευρωπαϊκής και της κρατικής) για να φτιάχνει ο δήμος αποθεματικά, λες κι είναι εταιρεία. Και λένε κούρεμα αυτών των αποθεματικών για το «χρέος» και γενικότερα για τις ανάγκες του κεφαλαίου, όποτε θέλουν, κάθε τόσο. Λένε ιδιωτικοποιήσεις για τις επενδύσεις, πέρασμα στο υπερταμείο δημόσιων κτιρίων και δομών, δασών, ακτών, αρχαιολογικών χώρων κλπ. Λένε αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών από τη δημοτική φορολογία του πολίτη. Λένε τεράστια γραφειοκρατία για να πάρει ο δήμος ένα αυτοκίνητο, ή χαρτί για τα σχολεία.

ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΛΕΓΧΕΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ;
Η δικαιοσύνη που είναι τυφλή. Αλλά που το ένα της το μάτι το έχει ορθάνοιχτο όταν δικάζονται εφοπλιστές, χρυσαυγίτες, πολιτικοί, τραπεζίτες και άλλοι μεγαλόσχημοι φυγόδικοι. Ή όταν  αφήνει να κυκλοφορούν ελεύθεροι οι Ρουπακιάδες και οι διάφοροι «αθώοι Παπαγεωργόπουλοι». Ή όταν βγάζει φωτογραφικές απαλλαγές σε υπόδικους. Ή όταν δε μπορεί να διαλευκάνει ποτέ τις πυρκαγιές και τις κλοπές υπηρεσιών όπου εξαφανίζονται πολύτιμα στοιχεία.
Αλλά καταδικάζει γιαγιάδες που μάζευαν παράνομα ρίγανη στο βουνό ή την πουλούσαν χωρίς ταμειακή μηχανή στη λαϊκή. Ή όταν βγάζει όλες τις μνημονιακές περικοπές (μισθοί, συντάξεις, επιδόματα χηρείας, αναπηρίας κλπ.) νόμιμες και συνταγματικές. Τα ίδια ισχύουν και στους δήμους.

Επί πλέον έχουν ένα σωρό μηχανισμούς ασφυκτικού ελέγχου (περιφέρεια, κυβέρνηση, επίτροποι κλπ.) μη τυχόν και βγει καμιά απόφαση που μειώνει τα δημοτικά τέλη, ή κάνει κάποιες συμβάσεις αορίστου χρόνου, ή καταργεί τα τροφεία κλπ. Θεσμοί που μπορούν να γυρίζουν πίσω αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων γιατί είναι έξω από αυτό που επιτρέπει το αφεντικό τους, το κεφάλαιο κι η ΕΕ. Θεσμοί που έχουν δικαίωμα ακόμα και να τιμωρούν δημοτικούς συμβούλους για το τι ψήφισαν ή και να βάζουν χέρι στα περιουσιακά τους στοιχεία, αν ψήφισαν κάτι «εκτός καθεστωτικής νομιμότητας».

ΜΠΟΡΕΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ, «κυρ νόμιμέ μας». Προφανώς και ναι. Οι νόμοι είναι αποτέλεσμα συσχετισμού δυνάμεων κι αλλάζουν ή καταργούνται όταν αυτός αλλάζει. Ο αγώνας για την ανατροπή των νόμων είναι μόνιμος και είναι η μόνη νόμιμη άμυνα των πολλών απέναντι στα καθεστώτα των λίγων. Έτσι έδειξε ο Σπάρτακος κι ο Ροβεσπιέρος κι ο Κολοκοτρώνης κι ο Λένιν.



Έτσι και στους δήμους. Οι κομμουνιστές δήμαρχοι και γενικότερα οι αγωνιστές της Λαϊκής Συσπείρωσης σ’ όλους τους δήμους, αγωνίζονται μαζί με το λαό της πόλης τους, για να μην εφαρμοστούν, να ξεχειλώσουν, να αλλάξουν, να καταργηθούν αυτοί οι νόμοι – καρμανιόλες λαϊκών δικαιωμάτων. Κι οδηγούνται γι’ αυτό στα δικαστήρια. Αλλά τα καταφέρνουν σε κάποια θέματα. Καταφέρνουν να μειώσουν τα δημοτικά τέλη, τα τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, τα εισιτήρια σε δημοτικούς χώρους πολιτισμού κι αθλητισμού. Να επιβάλουν δομές αλληλεγγύης έξω και ενάντια στη λογική των χρυσοπληρωμένων ΜΚΟ. Καταφέρνουν να διευρύνουν ολιγόμηνες συμβάσεις, σε αορίστου χρόνου. Να προσλάβουν κάποιες κατηγορίες προσωπικού παρά τις απαγορεύσεις. Να εμποδίσουν την καταπάτηση δημοτικών και δημόσιων χώρων και την παραχώρησή τους στους ιδιώτες. Να αξιοποιήσουν χώρους για λαϊκές χρήσεις, κόντρα στις ορέξεις ιδιωτών αρπακτικών που τους λένε επενδυτές.

Δέστε π.χ. στην Πάτρα. Ο Πελετίδης εγκαινιάζει κάθε τόσο νέους δημοτικούς χώρους, όπως πάρκα, δομές φιλοξενίας γερόντων, αστέγων, κακοποιημένων γυναικών, παραλίες, κατασκηνώσεις, χώρους για τα ζώα. Και κάθε τόσο τον τραβούν στα δικαστήρια. Ακόμα και γιατί ΔΕΝ προχώρησε σε απολύσεις στο Δήμο Πάτρας, όπως απαιτούσε από όλους τους δήμους η κυβερνητική πολιτική. Ή γιατί έκανε το σκουπιδότοπο του παραλιακού μετώπου πάρκο, πεζόδρομους και ποδηλατόδρομους. Βέβαια πάντα με τη λαϊκή αλληλεγγύη και παρέμβαση αθωώνεται.

Γίνεται λοιπόν. Μπορούμε όλοι να το κάνουμε παντού. Και φυσικά να πούμε “ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΣ, ΠΑΡΑ Μ’ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ”. Και να στηρίξουμε αυτούς που αγωνίζονται με μοναδικό κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες κι όχι τις ευρωκυβερνητικές νομοθεσίες, που έτσι κι αλλιώς δε μας αρέσουν (σας αρέσουν τα μνημόνια;) και θέλουμε να τις ανατρέψουμε.  Δηλαδή να στηρίξουμε τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης και του ΚΚΕ παντού. Στις ευρωεκλογές, στις περιφερειακές, στις δημοτικές και στις τοπικές εκλογές.



Υ.Γ. Τώρα βέβαια, μπορεί κάποιοι καθεστωτικοί υποψήφιοι, “ανεξάρτητοι” υπηρέτες του δεδομένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος, μέλη των κομμάτων που ψηφίζουν και στηρίζουν σαν υπνωτισμένοι τα μνημόνια, να βλέπουν τις εκλογές σαν ευκαιρία επίδειξης νομιμοφροσύνης (ή μήπως και… νομιμότητας). Ή και να βλέπουν την επίδειξη νομιμοφροσύνης και υποταγής, σαν ένα τρόπο να πείσουν τους πάτρωνές τους να τους σπρώξουν στην δημοτική εξουσία. Αλλά αυτά είναι ανάγκη να τα αντιληφθεί κι ο κόσμος. Και να ψηφίσει ό,τι τον συμφέρει με κοινωνικά κριτήρια.

 http://www.katiousa.gr

Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω ο Γρηγόρης Ψαριανός

Κατιούσα

Κάποτε έπαιζε τη Διεθνή στη ραδιοφωνική του εκπομπή, τα έπινε με τον Πανούτσο κι αυτός τον θεωρούσε αριστερό επαναστάτη -από εκεί να καταλάβεις πως δεν το σηκώνουν το ποτό. Σήμερα είναι έτοιμος να τραγουδήσει το “χιτάκι” του Ρόμπερτ Ουίλιαμς για τη μεγάλη εθνική παράταξη της Δεξιάς.
Σοκ. Ποιος να το περίμενε; Ο Γρηγόρης Ψαριανός αλλάζει κόμμα; Πάλι. Ποιος να το έλεγε πως ο αλύγιστος πολιτικός χαρακτήρας του με τις ατσάλινες αρχές θα οδηγούσε τον “εθνικό μας πολιτικό γυρολόγο” σε έναν ακόμα σταθμό, για να γεμίσει το βιογραφικό του και την τσέπη του με την αποζημίωση του βουλευτή…
Η αλήθεια είναι πως μας είχε προειδοποιήσει στο τουίτερ λέγοντας πως η 50χρονη αριστερή του παρένθεση έκλεισε, αλλά κανείς δεν είχε τόσο μεγάλη φαντασία για να προβλέψει τη μεταπήδησή του στη Νέα Δημοκρατία ή να καταλάβει πως δεν ήταν ήδη εκεί -μολονότι τυπικά ανήκε στο Ποτάμι ακόμα.
Με αυτόν ως αιχμή λοιπόν η ΝΔ θα προσπαθήσει να κλείσει την “αριστερή παρένθεση” του ΣΥΡΙΖΑ -μετά από αυτήν του Ψαριανού. Ο οποίος θα βρει στην Πειραιώς και έναν άλλο πολιτικό του φίλο -μεταγραφή από το Ποτάμι- τον Αμυρά, για να εμπλουτίσουν από κοινού το θίασο της ΝΔ.
Ο πάγος -στο ουίσκι του Γρηγόρη- έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε. Και το μόνο ερώτημα που μένει ανοιχτό είναι ποιος θα είναι ο επόμενος σταθμός του, αν κλείσει ο κύκλος του και στη ΝΔ. Άραγε σηκώνει μια μεταγραφή σε μια σοβαρή χρυσή αυγή;

Πρόταση ΔΝΤ: Ποινή στις αναλήψεις μετρητών!

Παρά την επέλαση των νεοφιλελεύθερων δοξασιών σε όλον τον κόσμο, τα απόνερα της πρόσφατης μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης όχι μόνο δεν λένε ν' αποτραβηχτούν τελείως αλλά άρχισαν ήδη να εκφράζονται φόβοι για ένα καινούργιο τσουνάμι, πολύ ισχυρότερο του προηγουμένου. Το χειρότερο δεν είναι ότι η παγκόσμια οικονομία αγκομαχάει και οι εκτιμήσεις για τους ρυθμούς ανάπτυξης γίνονται όλο και πιο συντηρητικές. Είναι ότι το διεθνές οπλοστάσιο κατά των κρίσεων έχει εξαντληθεί και, συνεπώς, οποιαδήποτε νέα κρίση θα μας βρει ανυπεράσπιστους.

Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Όπως έχουμε πει κατ' επανάληψη σε τούτη την μικρή δικτυακή γωνιά, οι καπιταλιστικές κρίσεις οφείλονται σε υπερσυσσώρευση κεφαλαίων και το ξεπέρασμά τους δεν είναι δυνατόν να γίνει παρά μόνο με την καταστροφή αυτού του κεφαλαίου. Όταν ο εργοστασιάρχης έχει τις αποθήκες του γεμάτες με προϊόντα που δεν μπορεί να πουλήσει, σβήνει τις μηχανές αφού δεν έχει νόημα να συνεχίσει την παραγωγή ώσπου να ξεφορτωθεί το στοκ του. Ένας τρόπος να γίνει αυτό το επιθυμητό "ξεφόρτωμα" είναι καταστραφεί βίαια το στοκ από κάποιον εξωγενή παράγοντα, π.χ. να πιάσουν φωτιά οι αποθήκες ή να ξεσπάσει πόλεμος και να πέσει πάνω τους μια βόμβα. Ένας άλλος τρόπος είναι η καταστροφή αυτή να προέλθει από εσωτερικό παράγοντα, π.χ. να πτωχεύσει ή να αυτοκτονήσει ο εργοστασιάρχης και η περιουσία του να εκποιηθεί για πενταροδεκάρες.

Θεωρητικά, η οικονομική επιστήμη έχει λύσεις για όλα τα προβλήματα άρα έχει λύση και για το πρόβλημα τόσο της ύφεσης όσο και της αναιμικής οικονομικής ανάπτυξης. Τί προτείνει, λοιπόν, σε τέτοιες περιπτώσεις; Tόνωση της κατανάλωσης! Αύξηση της κατανάλωσης σημαίνει και αύξηση της παραγωγής, άρα αύξηση του ΑΕΠ και, τελικά, αύξηση του εισοδήματος (εφ' όσον πάντα ισχύει η ισότητα ΑΕΠ = ΑΕΕ, Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν = Ακαθάριστο Εγχώριο Εισόδημα). Όμως, πώς θα επιτευχθεί αυτή η τόνωση της κατανάλωσης;

Πριν μερικές δεκαετίες, ο Κέυνς είχε προτείνει -και εφαρμόσει- αύξηση των δημοσίων επενδύσεων, δηλαδή της δημόσιας κατανάλωσης, προκειμένου να ξαναπάρει μπρος η οικονομία μετά την μεγάλη καταστροφή κεφαλαίων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Δηλαδή, ο Κέυνς έβαζε μπροστά το κράτος στην αύξηση της κατανάλωσης. Όμως, σε ένα περιβάλλον εμφορούμενο από τις νεοφιλελεύθερες δοξασίες, τα κράτη οφείλουν να συρρικνώνονται, οπότε αφ' ενός μεν δεν επιτρέπεται να επενδύουν αφ' ετέρου δε πρέπει να μειώνουν (θεωρητικά, μέχρι μηδενισμού) τις δαπάνες τους. Άρα, πώς να τονωθεί η κατανάλωση;

Αναζητώντας απάντηση σ' αυτό το ερώτημα, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει υιοθετήσει εδώ και πολλά χρόνια την πολιτική των μηδενικών -ή σχεδόν μηδενικών- επιτοκίων, με την ελπίδα ότι όσο φτηνότερο γίνεται το χρήμα τόσο περισσότερο θα εντείνεται η κυκλοφοριακή του ταχύτητα. Από δίπλα, οι εμπορικές τράπεζες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατακρήμνισαν τα επιτόκια καταθέσεων, κάνοντας περίπου -ή εντελώς- ασύμφορη την στάθμευση κεφαλαίων σε καταθετικούς λογαριασμούς πάσης φύσεως. Η ιδέα είναι να παροτρυνθούν οι πολίτες να αυξήσουν την κατανάλωσή τους: "αφού δεν συμφέρει να βάλετε τα λεφτά σας στην τράπεζα, φάτε τα".

Να, λοιπόν, που γυρίζουμε σ' αυτά που λέγαμε πρωτύτερα. Με την ανάπτυξη να είναι από μηδενική ως αναιμική και την επόμενη κρίση επί θύραις, το κόλπο με την μείωση των επιτοκίων δεν μπορούμε πλέον να το χρησιμοποιήσουμε για να ξεφύγουμε από το στρίμωγμα αφού το μηδενισμένο επιτόκιο δεν γίνεται να μειωθεί περισσότερο. Έτσι δεν είναι; Ή μήπως όχι;

Σ' αυτή την δύσκολη στιγμή, έχει αρχίσει να εφαρμόζεται δειλά-δειλά μια ρηξικέλευθη λύση: αφού το επιτόκιο έχει μηδενιστεί αλλά πρέπει να μειωθεί κι άλλο, ας το ρίξουμε κάτω από το μηδέν! Αρνητικό επιτόκιο; Γιατί όχι; Θέλεις να φυλάς μετρητά στην τράπεζα, κύριε; Πλήρωνε! Η εφαρμογή αυτού του μέτρου άρχισε πριν λίγα χρόνια από την Ελβετία (με την παραλλαγή: Θέλεις να φυλάς μετρητά με την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια; Πλήρωνε!) και ήδη αναζητούνται τρόποι επέκτασής του και σε άλλες χώρες.

Σε περιόδους κρίσης, όμως, υπάρχει και το πρόβλημα που μάθαμε να αποκαλούμε "bank run" ή "τραπεζική τού στρώματος", δηλαδή η ανάληψη των καταθέσεων από την τράπεζα και η φύλαξη των χρημάτων στο σπίτι, "κάτω από το στρώμα". Με το τραπεζικό σύστημα να μην έχει ακόμη επουλώσει τις πληγές του από την τελευταία κρίση, είναι σαφές ότι η εκδήλωση μιας νέας κρίσης και το συνακόλουθο "bank run" θα προκαλέσουν ανείπωτη καταστροφή. Οπότε;

Πέρυσι τον Αύγουστο, το ΔΝΤ έδωσε στην δημοσιότητα ένα "φύλλο εργασίας" δυο ερευνητριών του, με τίτλο "Monetary Policy with Negative Interest Rates: Decoupling Cash from Electronic Money (Νομισματική πολιτική με αρνητικά επιτόκια: Αποσύνδεση των μετρητών από το ηλεκτρονικό χρήμα)". Σ' αυτή την τριαντασέλιδη εργασία τους, οι δυο ερευνήτριες προτείνουν την επιβολή "ποινής" σε όποιον σηκώνει λεφτά από την τράπεζα! Η πρότασή τους αφήνει ανέγγιχτα τα ποσά που διακινούνται με ηλεκτρονικό τρόπο, με κάρτες κλπ αλλά πιάνει όλα τα μετρητά, ακόμη κι εκείνα που αναλαμβάνονται από ΑΤΜ.

Τί σημαίνουν όλα αυτά; Η "εργασία" προτείνει ενδεικτικά μια "ποινή" ύψους 3%. Δηλαδή: πας στο ΑΤΜ, σηκώνεις 100 ευρώ και ο λογαριασμός σου χρεώνεται με 103 ευρώ. Σε οξυμένες περιόδους, οι οποίες ευνοούν το "bank run", η εν λόγω ποινή μπορεί να αυξάνεται (σε ποσοστά ακόμη και υψηλότερα του 15%), καθιστώντας τις αναλήψεις μετρητών εξαιρετικά ασύμφορες. Σύμφωνα με τις ερευνήτριες, "η συζήτησή μας δείχνει ότι αυτό το σύστημα είναι τεχνικά εφικτό και δεν θα απαιτήσει δραστικές αλλαγές στους μηχανισμούς των κεντρικών τραπεζών".

Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, το ότι κάποιες ερευνήτριες του ΔΝΤ παρουσίασαν την παραπάνω "εργασία" δεν σημαίνει ότι η ΕΚΤ εξετάζει την κατ' αυτόν τον τρόπο υποτίμηση της αξίας των μετρητών, αν και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι η πλήρης αντικατάσταση του φυσικού χρήματος από το ηλεκτρονικό συνιστά διακαή πόθο των απανταχού τεχνοκρατών. Από την άλλη, ο αναλυτής της Süddeutsche Zeitung Μάρκους Τζύνγκα παρατηρεί προσφυώς ότι "ξανά και ξανά το ΔΝΤ χρησιμοποιεί τα έγγραφα εργασίας του ως δοκιμαστικό μπαλόνι για να αντιληφθεί πώς εκλαμβάνονται ορισμένα θέματα, ακαδημαϊκά και πολιτικά". Με άλλα λόγια, μ' αυτή την "εργασία" το ΔΝΤ κάνει αυτό που λέει ο λαός: ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα.

Το κεφαλαιώδες πρόβλημα, την ύπαρξη του οποίου παραδέχονται και οι ίδιες οι συντάκτριες τής επίμαχης εργασίας, είναι το τεράστιο πολιτικό κόστος που θα φορτωθεί όποιος επιχειρήσει να εφαρμόσει τις παραπάνω προτάσεις. Οι ερευνήτριες κάνουν λόγο για "τεράστια επικοινωνιακή πρόκληση" αλλά μάλλον πρέπει να θεωρήσουμε αυτή την έκφραση ως εξαιρετικά μετριοπαθή. Οψόμεθα.

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ γεννάει τον ΦΑΣΙΣΜΟ (και η Σοσιαλδημοκρατία τον ζεσταίνει)

Από Γιάννης Βεντούρας 

Γράφει ο Γιάννης Βεντούρας //

Αφού μετά από πρόταση των δημοτικών συμβούλων του ΚΚΕ, ο δήμος Αθηναίων αποφάσισε να μην παραχωρήσει χώρους στην φασιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής για να προπαγανδίσει τους συνδυασμούς της, παρενέβη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (μέσω της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής) και δέχθηκε τις απαιτήσεις των φασιστών, ακυρώνοντας την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ σιγοντάρει και βοηθάει τους φασίστες εγκληματίες της Χρυσής Αυγής.
Είναι αυτός που τους έδωσε βήμα στις «πλατείες» το 2011-2013, που τα στελέχη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια φωτογραφίζονται επανειλημμένως με τους εγκληματίες. Που προσπαθούν εναγωνίως να τους εντάξουν στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι και να μειώσουν τις αντιστάσεις του λαού στον φασισμό. Είναι αυτοί που εναγκαλίσθηκαν με τα κρυπτοφασιστικά στοιχεία στους υπουργικούς θώκους. Είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΑΖΑ που έχει ευθύνες για την καθυστέρηση της δίκης της Χρυσής Αυγής και έχει αφήσει ελεύθερους τους δολοφόνους.

Τα «αντιφασιστικά» μέτωπα και ο αγώνας ενάντια στην «ακροδεξιά», που διακηρύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ, έχουν την ίδια αξία με τον «αντιδεξιό αγώνα» που έκανε το ΠΑΣΟΚ ενώ στην ουσία προωθούσε το ρατσιστικό και κρυπτοφασιστικό ΛΑΟΣ του Καραντζαφέρη.
Βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πράττει κάτι καινούργιο. Κάνει ότι ακριβώς έκανε η σοσιαλδημοκρατία τον 20^ο αιώνα, που προετοίμασε την άνοδο του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Ακολουθεί την ίδια πολιτική των απανταχού «σοσιαλιστών» που στον 21^ο αιώνα δημιούργησαν την Λεπέν και ένα σωρό ακροδεξιές – φασιστικές κυβερνήσεις (Ουκρανία, Αυστρία, Ιταλία κλπ).
Ο Καπιταλισμός είναι η μήτρα που γεννάει τον φασισμό, αλλά η σοσιαλδημοκρατία είναι ο κόρφος που ζεσταίνει το αυγό του φιδιού.

Στα τάρταρα η τουριστική κίνηση ενόψει Eurovision στο Ισραήλ – Ως και 70% η πτώση τιμών στα ξενοδοχεία

Κατιούσα

Χαμηλότερη των προσδοκιών είναι η τουριστική κίνηση ενόψει Γιουροβίζιον στο Τελ Αβίβ, απογοητεύοντας τους ξενοδόχους που υπολόγιζαν στη γνώριμη πλημμυρίδα των φαν του διαγωνισμού στην πόλη.
Σύμφωνα με τον Γιόσι Φατάλ, πρόεδρο των ταξιδιωτικών πρακτόρων του Ισραήλ, χαρακτήρισε τα μεγέθη που είχαν ακουστεί πως θα καταφτάσουν για το διαγωνισμό ως «δίνη που βγήκε εκτός ελέγχου», προσπαθώντας παράλληλα να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας πως 10 ή 20 χιλιάδες παραπάνω ή λιγότεροι τουρίστες δεν κάνουν ιδιαίτερη διαφορά. Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Ένωσης Ξενοδόχων του Τελ Αβίβ και του προέδρου της Οντέντ Γκρόφμαν, ο τελικός αριθμός ξένων επισκεπτών για τη Γιουροβίζιον δε θα ξεπεράσει τις 5 με 7 χιλιάδες, αρκετά κάτω από το ψυχολογικό όριο των 10.000 ταξιδιωτών που αναμένονταν. Αυτό θα σημάνει μια πληρότητα γύρω στο 75% στα ξενοδοχεία της πόλης, που πριν λίγες εβδομάδες υπήρχαν προβλέψεις πως δε θα επαρκούσαν καν για να καλύψουν τη ζήτηση.
Η διαμόρφωση των τιμών μάλιστα, δείχνει πως πολύ πιθανό το ενδιαφέρον των τουριστών να είναι ακόμα μικρότερο από αυτό που ανακοινώνουν οι τουριστικοί φορείς. Η πτώση αγγίζει ως και 70% σε σχέση με τις αρχικές τιμές, δείχνοντας μια μάλλον απεγνωσμένη απόπειρα προσέγγισης γιουροφάν της τελευταίας στιγμής. Ενδεικτικά το πολυτελές CUCU boutique Hotel προσφέρει δίκλινο με πρωινό τη βδομάδα 13 ως 19 Μάη που καλύπτει το διαγωνισμό, για 5.500 σεκέλ (1535 δολάρια), έναντι 19.000 που ήταν πριν λίγες βδομάδες. Παρόμοια είναι η εικόνα στο Orchid Tel Aviv, με πτώση από 18400 σε 6.800 σεκέλ και στο Άλμα, όπου η αρχική τιμή των 20.000 έπεσε στις 7500 χιλιάδες.
Σύμφωνα με τον Γκρόφμαν, υπάρχει αρκετή διαθεσιμότητα και δωμάτια για 700 ως 800 σέκελ ημερησίως. «Υπήρχαν πολλά δωμάτια για αποστολές που δε χρησιμοποιήθηκαν, και φαίνεται πως πολλοί επιχειρηματίες σκέφτηκαν να μην έρθουν γιατί σκέφτηκαν πως θα έχει συνωστισμό και θα είναι δύσκολα», προσπάθησε να δικαιολογήσει την έλλειψη ενδιαφέροντος ο Γκρόφμαν.
Μπορεί κάποιος να πει ότι η πτώση αυτή οφείλεται στην αναζωπύρωση της έντασης στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς η ισραηλινή επιθετικότητα στα κατεχόμενα εδάφη προκαλεί κατά διαστήματα ρίψης ρουκετών, που ιδιαίτερα στο παρελθόν λειτουργούσαν αποτρεπτικά για τους τουρίστες. Φαίνεται προς το παρόν πάντως πως ο συγκεκριμένος παράγοντας, δεν επηρεάζει την υπόλοιπη τουριστική κίνηση σε άλλες περιοχές ή ημερομηνίες, αλλά αφορά συγκεκριμένα την επίμαχη περίοδο του διαγωνισμού. Είναι θεμιτό λοιπόν να εικάσει κανείς πως, ένα μέρος τουλάχιστον από το χλιαρό ενδιαφέρον εξηγείται από τη διεθνή καμπάνια μποϊκοτάζ του φετινού διαγωνισμού, στον οποίο ηγούνται σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης, με γνωστότερο και πιο ένθερμο υποστηρικτή το Ρότζερ Γουότερς.
Είναι σίγουρο πως οι ισραηλινές αρχές θα κάνουν το παν για να δώσουν την εικόνα ενός επιτυχημένου διαγωνισμού σε κατάμεστο χώρο. Ακόμα κι έτσι όμως, θα είναι σημαντικό η προσέλευση να είναι από τις χαμηλότερες που έχουν καταγραφεί στην ιστορία του θεσμού, χαλώντας κάτι από την προπαγανδιστική φιέστα του κράτους – δολοφόνου της Μέσης Ανατολής.
Με πληροφορίες από haaretz.com

ΟΤΑΝ Η ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑ ΒΑΠΤΙΖΕΤΑΙ… «ΜΕΓΑΛΗ ΥΠΕΡΒΑΣΗ»

Για πέντε σχεδόν χρόνια οι παρατάξεις της πλειοψηφίας και της μείζονος μειοψηφίας,  με τις κοκορομαχίες τους μέσα και έξω από τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου,  προσπαθούσαν να πείσουν τους Κερκυραίους δημότες πως οι διαφορές που τους χώριζαν ήταν τεράστιες και αγεφύρωτες. Από τη μια πλευρά η μέρα και το φώς και από την άλλη η νύκτα και το σκοτάδι.

 Η δήθεν αριστερή πολιτική της παράταξης της πλειοψηφίας (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΛΑΕ ) συγκρουόταν,  δήθεν ασυμβίβαστα, με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της παράταξης της μείζονος μειοψηφίας ( Ν.Δ.) σε όλα τα επίπεδα : Στο πολιτικό επίπεδο , στην οικονομική πολιτική , στην κοινωνική πολιτική , σε θέματα υγείας, παιδείας και σχολικής στέγης κ.ά. Από την άλλη η παράταξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε όλους τους τόνους κατάγγελε τη πολιτική της πλειοψηφίας  σε όλα αυτά τα θέματα σαν διχαστική, καταστροφική και επικίνδυνη . Κατονόμαζε δε ως  υπεύθυνους αυτής της καταστροφικής πολιτικής  τον Δήμαρχο, τους αρμόδιους αντιδημάρχους  και συνολικά τους δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας.

 Βέβαια η παράταξη μας , η Λαϊκή Συσπείρωση, επανειλημμένα κατήγγειλε πως  όλες αυτές οι «αντιπαραθέσεις» και οι θεατρινισμοί    ουσιαστικά,  γίνονταν για το θεαθήναι και για να μας αποδείξουν πως ανάμεσα τους, δήθεν,  υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές. Οι διαχωριστικές αυτές γραμμές, όμως,  αποδεικνύονταν κάλπικες και ουσιαστικά ανύπαρκτες για πρωτεύοντα προβλήματα , όπως ήταν π.χ. η ανάθεση σε ιδιώτες  της αποκομιδής των απορριμμάτων. Τότε όλοι μαζί, ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ, ΠΑΣΟΚοι και Νεοδημοκράτες    ξεχνούσαν  τις διαχωριστικές γραμμές και ψήφιζαν  ομόφωνα να δίδονται τεράστια ποσά , ζεστό χρήμα παρμένο από το υστέρημα  των Κερκυραίων Δημοτών, σε ιδιώτες.

 Οι διαχωριστικές αυτές γραμμές ανάμεσα στη ΝΕ.ΡΙ.ΚΙ. ,την παράταξη του κ. Νικολούζου  και την  παράταξη «Κερκυραίων Δήμος» της κυρίας Μ. Υδραίου,  αποδεικνύονται και σήμερα, με τις περίφημες «μεταγραφές» από την «αριστερή» παράταξη στην παράταξη της δεξιάς, φενάκη. Αποδεικνύονται κάλπικες , ψεύτικες, ανύπαρκτες … «πουκάμισα αδειανά».

  Οι , καθ΄ ομολογία της κυρίας Υδραίου, εφαρμόζοντες επικίνδυνες και καταστροφικές πολιτικές στην οικονομία, στην παιδεία,  στην πρόνοια και στην κοινωνική πολιτική, αρμόδιοι αντιδήμαρχοι, δημαρχεύοντες  και πρόεδροι δημοτικών οργανισμών , εν μία νυκτί , σαν έτοιμοι όμως από καιρό,  βρέθηκαν υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο της επάρατης δεξιάς με τις «νεοφιλελεύθερες» πολιτικές που υποτίθεται ότι για πέντε χρόνια αντιμάχονταν. Και πως αλήθεια χαρακτήρισαν την ενέργεια τους αυτή; Μα βέβαια σαν μία τολμηρή και μεγάλη «υπέρβαση» . Ο λαός μας βέβαια τέτοιες ενέργειες τις ονομάζει και ορθώς «κωλοτούμπες» ! Πως αλήθεια δικαιολόγησαν αυτή τους την πράξη; Μα η δικαιολογία είναι προφανής … «για το καλό της Κέρκυράς μας» …όχι βέβαια η  διατήρηση της «καρέκλας». Πώς θα υπηρετήσουν νεοφιλελεύθερες , δεξιές πολιτικές  που υποτίθεται πως μέχρι κι αυτή την στιγμή, αφού δεν έχουν παραιτηθεί , αντιμάχονται; Μικρές ασήμαντες λεπτομέρειες….  Εξάλλου και στην παράταξη  του ΣΥΡΙΖΑ παρόμοιες πολιτικές υπηρετούσαν…..μόνο που δεν το ομολογούσαν.

           Αντίστοιχα ισομεγέθης κωλοτούμπα   και από την παράταξη της δεξιάς «Κερκυραίων Δήμος —Νέα Αρχή» . Οι υπεύθυνοι για την εφαρμογή της «καταστροφικής και επικίνδυνης»  πολιτικής της παράταξης του κ. Νικολούζου στην οικονομία ,στη παιδεία, στην πρόνοια και στην κοινωνική πολιτική με την δημοσιοποίηση των ονομάτων τους ως υποψηφίων στο ψηφοδέλτιο της παράταξης της κυρίας Υδραίου αναβαθμίσθηκαν αμέσως , από την κυρία Υδραίου,  και έγιναν  «… άξιοι και ικανοί…. ενεργοί και δημιουργικοί άνθρωποι…».

        Μετά από όλα αυτά θα μπορούσε κάποιος να αναφωνήσει το γνωστό …. «ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ !»,  αλλά μου φαίνεται πως και η φράση αυτή δεν επαρκεί για να αποδώσει όλο αυτό το σκηνικό που περιγράψαμε πιο πάνω.

          Η Λαϊκή Συσπείρωση μετά από όλα αυτά τα γεγονότα καλεί τους Κερκυραίους δημότες να βγάλουν τα σωστά συμπεράσματα. Να μην αποδεχτούν την προφανή κοροϊδία. Να μη ξεγελαστούν  από ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στις παρατάξεις και τα κόμματα που για δεκαετίες κυβερνούν αυτό τον τόπο και τον οδηγούν από το κακό στο χειρότερο. Να μην υποκύψουν σε  ψεύτικα διλλήματα. Οι Κερκυραίοι Δημότες και κύρια τα εργατικά λαϊκά στρώματα δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν από παρατάξεις και κόμματα που στηρίζουν με νύχια και με δόντια  τις επιδιώξεις των επιχειρηματικών ομίλων. Τους καλούμε στις επερχόμενες εκλογές να ενισχύσουν σημαντικά τα ψηφοδέλτια που υποστηρίζει η Λαϊκή Συσπείρωση και το ΚΚΕ. Ψηφοδέλτια που  αποτελούν εγγύηση για την συνεπή υποστήριξη των λαϊκών συμφερόντων.              

                                                                                 ΚΕΡΚΥΡΑ 06/05/2019

                                                                          ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ

                                                                       ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΗΣ ΛΑ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΜΠΟΡΜΠΟΤΗ, ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ & ΔΙΑΠΟΝΤΙΩΝ ΝΗΣΩΝ ΜΕ ΤΗ «ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ» ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΟΝΙΜΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΑΛΙΑΣ ΠΟΛΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

03/05/2019

Σας ευχαριστούμε θερμά για την πρόσκληση αλλά και τη δυνατότητα για την σύντομη αυτή παρέμβαση.

Θεωρούμε σημαντικές τις εκδηλώσεις που διοργανώνετε καθώς σε αυτές καταγράφονται τα προβλήματα που απασχολούν την παλιά πόλη από τους ίδιους τους κατοίκους, δηλαδή από αυτούς που τα βιώνουν καθημερινά.

            Υποχρέωση όλων μας είναι όμως να προχωρήσουμε και ένα βήμα ακόμη πιο μπροστά. Να βρούμε τις αιτίες που δημιουργούν αυτά τα προβλήματα έτσι ώστε να μπορέσουμε να τα λύσουμε οριστικά. Να βρούμε την αιτία του κακού και να την καταπολεμήσουμε.

            Για εμάς η βασική αιτία της κατάστασης που τόσο αναλυτικά περιέγραψε ο Πρόεδρος του Συλλόγου και είχαμε συζητήσει και στην πρόσφατη συνάντησή μας, είναι ότι η παλιά πόλη της Κέρκυρας (αλλά και ολόκληρο το νησί) αντιμετωπίζεται από τις κυβερνήσεις αλλά και τις Δημοτικές και Περιφερειακές αρχές διαχρονικά ως εμπόρευμα. Η πολιτική κόστους – οφέλους οδηγεί από την μία την πόλη να χορεύει αποκλειστικά στους ρυθμούς του τουρισμού και από την άλλη να μπαίνουν σε δεύτερη ή τρίτη μοίρα έργα και υποδομές που θα μπορούσαν να καλύψουν τις σύγχρονες ανάγκες των κατοίκων. Θεωρούμε ότι αυτό το μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, πρέπει να είναι ένα ζωντανό μνημείο με κατοίκους που θα έχουν υψηλή ποιότητα ζωής και δε θα εξαναγκάζονται να μετακομίζουν λόγω των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν. Τα στοιχεία δείχνουν άλλωστε ότι ο αριθμός των μόνιμων κατοίκων έχει μειωθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια.

Βέβαια, κατανοώντας ότι η Κέρκυρα είναι ένας μεγάλος τουριστικός προορισμός θα πρέπει να υπάρχουν αυτοί οι κανόνες που θα επιτρέπουν και τη λειτουργία των κάθε είδους καταστημάτων και την ομαλή διαβίωση των κατοίκων και των επισκεπτών. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι ατομική ευθύνη του καθενός, δεν μπορεί να βασίζεται στην καλή θέληση κάποιων και μόνο.

Για εμάς άλλωστε ο καλύτερος τρόπος τουριστικής διαφήμισης ενός τόπου είναι η ποιότητα των υποδομών, η καθαριότητα, το επίπεδο διαβίωσης των κατοίκων όλο το χρόνο. Είναι προσβλητικό το επιχείρημα που ακούγεται, ότι χρειάζεται να προλάβουμε να κάνουμε κάποια πράγματα πριν το Πάσχα ή πριν την καλοκαιρινή περίοδο, θεωρώντας άραγε ότι όλο τον υπόλοιπο χρόνο δεν μένουν άνθρωποι σε αυτή την πόλη;

Εμείς κατά βάση συμφωνούμε με τις προτάσεις του Συλλόγου σας. Θα συμφωνήσουμε και με προτάσεις άλλων παρατάξεων που όμως δεν προχωράνε γιατί μπαίνει εμπόδιο ο πολιτικός προσανατολισμός που έχει ο κριτήριο και κίνητρο το κέρδος. Οπότε αν αυτό δεν αλλάξει, οι λύσεις που προτείνουν κάποιοι, απλά θα μείνουν ανεφάρμοστες.

Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται ολοκληρωμένο σχέδιο και όχι αποσπασματικά έργα (π.χ. το ανέκδοτο πια με τους ποδηλατοδρόμους), χρηματοδότηση από το κεντρικό κράτος και επαρκές μόνιμο προσωπικό. Επίσης, χρειάζεται σύγκρουση με παγιωμένες αντιλήψεις και οικονομικά συμφέρονται που δε θέλουν κάποιες από τις αλλαγές. Όπως είπα και πριν, είναι απαραίτητη η διεκδίκηση πόρων από το κράτος. Καμία Δημοτική ή Περιφερειακή Αρχή μέχρι σήμερα δεν το έκανε αυτό, αντίθετα υλοποιούσαν τις κεντρικές πολιτικές εφαρμόζοντας αδιαμαρτύρητα τις περικοπές και τη μεταφορά των οικονομικών βαρών στον κερκυραϊκό λαό. Η κατάσταση αυτή πρέπει και μπορεί να αλλάξει.

Σας ευχαριστούμε και πάλι και δεσμευόμαστε ότι θα είμαστε στο πλευρό σας και στην ανάδειξη των προβλημάτων αλλά πολύ περισσότερο στην διεκδίκηση της επίλυσής τους.

Καλή συνέχεια στο έργο σας, σας ευχαριστούμε πολύ!

Κύπρος: 15 χρόνια από την ένταξη στην ΕΕ

Αυτές τις μέρες (1η Μάη) συμπληρώθηκαν 15 χρόνια από την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, το 2004, μαζί με την Τσεχία, την Εσθονία, την Ουγγαρία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, τη Μάλτα, την Πολωνία, τη Σλοβακία και τη Σλοβενία, στο πλαίσιο της λεγόμενης «πέμπτης διεύρυνσης». Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα στην Ελλάδα που διαφώνησε με την ένταξη της Κύπρου και συνολικότερα με τη διεύρυνση της ΕΕ, όπως έκανε άλλωστε και για την ένταξη της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική συμμαχία, προειδοποιώντας για τις συνέπειες που θα έβρισκε γρήγορα μπροστά του ο λαός. Ολα τα άλλα κόμματα σε Ελλάδα και Κύπρο πανηγύριζαν για τη νέα διεύρυνση της ΕΕ, έταζαν στον κυπριακό λαό «λαγούς με πετραχήλια», αλλά και μια «βιώσιμη λύση» του Κυπριακού, το οποίο θα γινόταν «πρόβλημα της ΕΕ» και με βάση το «κοινοτικό κεκτημένο» θα διαμορφώνονταν τάχα προϋποθέσεις για να δικαιωθούν οι προσδοκίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Για όσους θυμούνται τη συζήτηση εκείνης της εποχής, σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και για τους νεότερους, αξίζει μια σύντομη αναδρομή στα όσα προηγήθηκαν της ένταξης και κυρίως στα όσα έγιναν αυτά τα 15 χρόνια και προσφέρονται για χρήσιμα συμπεράσματα, ιδιαίτερα μπροστά στις ευρωεκλογές.

* * *

Μιλώντας στην τελετή ένταξης, ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τ. Παπαδόπουλος έλεγε μεταξύ άλλων: «Ολα αυτά τα χρόνια η εναρμονιστική εργασία προχώρησε με αρκετά ικανοποιητικό ρυθμό και η κυπριακή κοινωνία προέβη σε όλες τις αναγκαίες θυσίες, προκειμένου να είναι έτοιμη για την ενσωμάτωση στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Ο κρατικός μηχανισμός, σε στενή και αρμονική συνεργασία με τη Βουλή των Αντιπροσώπων και τις οργανωμένες κοινωνικές ομάδες, στρατολογήθηκε στην υπηρεσία για την ολοκλήρωση αυτού του φιλόδοξου έργου». Μόνο που οι θυσίες του κυπριακού λαού δεν έλαβαν τέλος με την ένταξη στην ΕΕ. Αντίθετα, η ένταξη αποτέλεσε την αφετηρία για έναν νέο γύρο αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων, μεταξύ άλλων και για την προετοιμασία ένταξης της Κύπρου στην ΟΝΕ, μερικά χρόνια αργότερα. Η ένταξη στην ΕΕ δεν απέτρεψε ούτε την καπιταλιστική κρίση στην κυπριακή οικονομία, η οποία το 2012 μπήκε σε μνημόνιο. Οπως και στην Ελλάδα, ακολούθησαν σκληρά αντιλαϊκά μέτρα: Μεγάλες μειώσεις μισθών στο Δημόσιο. Κατάργηση του 13ου μισθού και αντικατάστασή του με «επίδομα». Απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, με προτεραιότητα σε τομείς όπως η Εκπαίδευση. Εισαγωγή διδάκτρων στα κρατικά πανεπιστήμια. Επιβολή μιας σειράς κριτηρίων για την πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες περίθαλψης, αύξηση «τελών» για τη χρήση δημόσιων νοσοκομείων κ.τ.λ.

* * *

Ολα αυτά τα μέτρα πάρθηκαν με σκοπό να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της κυπριακής οικονομίας, επιβεβαιώνοντας ότι τα συμφέροντα του κεφαλαίου είναι ασύμβατα με τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες. Πανηγυρίζοντας για την έξοδο από το μνημόνιο το 2016, το αστικό πολιτικό σύστημα στην Κύπρο διαπίστωνε με ευχαρίστηση ότι η χώρα ανέβηκε «13 θέσεις στην κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας όσον αφορά το επιχειρηματικό περιβάλλον», βρισκόταν «ανάμεσα στις δέκα χώρες που έχουν πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη πρόοδο στην προσέλκυση επενδύσεων», δίνοντας περισσότερα «φορολογικά κίνητρα προς επιχειρήσεις και επενδυτές». Την ίδια περίοδο επιταχύνθηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις τομέων της οικονομίας (λιμάνια, Ενέργεια κ.τ.λ.), προχώρησε το ξήλωμα της κυριακάτικης αργίας, του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, επεκτάθηκε η «αξιοποίηση» των λεγόμενων «γραφείων ενοικίασης εργασίας».

* * *

Αποκαλυπτικά είναι όμως και τα όσα έγιναν σε σχέση με το Κυπριακό. Η ένταξη στην ΕΕ το 2004 συνοδεύτηκε με διακηρύξεις για «ανατροπή των δεδομένων της εισβολής», που θα λειτουργούσε «ως καταλύτης για την επίτευξη ειρηνικής, διαρκούς, βιώσιμης, λειτουργικής και δίκαιης λύσης του κυπριακού προβλήματος προς όφελος όλων των Κυπρίων, καθώς και της ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο». Μια ματιά μόνο στη σημερινή κατάσταση είναι αρκετή για να βγάλει κανείς συμπεράσματα. Η ένταξη στην ΕΕ έδωσε νέα ώθηση στα σχέδια διχοτόμησης, όπως καταγράφεται σε σειρά ντοκουμέντων (βλέπε το Κοινό Ανακοινωθέν του 2014 που μιλά ρητά για «δύο συνιστώντα κράτη»). Μάλιστα, με πρόσχημα την «κατάργηση» των «αναχρονιστικών εγγυήσεων» και την απομάκρυνση των στρατευμάτων της Τουρκίας, προχωρούν με ιλιγγιώδη ταχύτητα τα σχέδια για παραπέρα στρατιωτικοποίηση του νησιού, για ένταξη απευθείας στο ΝΑΤΟ, για δημιουργία νέων στρατιωτικών βάσεων ξένων δυνάμεων (εκτός Βρετανίας, ΗΠΑ και Γαλλίας κ.τ.λ.). Η επιθετικότητα της Τουρκίας κάθε άλλο παρά μειώθηκε, όπως δείχνουν και τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, ενώ μεγαλώνουν οι πιέσεις στον κυπριακό λαό και από την πλευρά της ΕΕ να δεχτεί τις διχοτομικές διευθετήσεις για να παραμεριστεί κάθε εμπόδιο από τον δρόμο των μονοπωλίων της Ενέργειας, που επενδύουν στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου.

* * *

Αυτό λοιπόν που βεβαιώνει η εμπειρία και της Κύπρου, είναι ότι η ένταξη στην ΕΕ είναι επιλογή των μονοπωλίων, που οξύνει την εκμετάλλευση και τα προβλήματα του λαού. Κι επιπλέον, σε πείσμα όλων όσοι σε Ελλάδα και Κύπρο υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι η λυκοσυμμαχία της ΕΕ μπορεί να ικανοποιήσει τη λαχτάρα του κυπριακού λαού για προκοπή και ειρήνη, για δίκαιη επίλυση του Κυπριακού, η πραγματικότητα αποδεικνύει καθαρά πως όχι μόνο δεν μπορεί να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα και τις ανάγκες, αλλά τις τσακίζει αμείλικτα... Στην περίπτωση της Κύπρου, όπως και κάθε άλλης χώρας - μέλους της ΕΕ, επιβεβαιώνεται ότι η ΕΕ μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει για τους λαούς. Αυτό το βασικό συμπέρασμα, που το έζησε και το ζει στο πετσί του και ο ελληνικός λαός, πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου και ενίσχυσης του ΚΚΕ στις επικείμενες εκλογές.

Α. Μ.

Επικίνδυνο σκηνικό

Η νέα κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας, πέρα από το ότι επαναλαμβάνει τις πάγιες διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις της τουρκικής αστικής τάξης σε Ανατ. Μεσόγειο και Αιγαίο, έχει άμεση σχέση με τις εξελίξεις στα Ενεργειακά, τις τεταμένες σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας και βέβαια με τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και το ρόλο του Ισραήλ.
Απέναντι στο επικίνδυνο σκηνικό που διαμορφώνεται για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να θαμπώσει τη «μεγάλη εικόνα» των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, όπου η ίδια συμμετέχει με αναβαθμισμένο ρόλο, ως «γεωπολιτικός μεντεσές» του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού, σε σχέση και με την Τουρκία.
Ταυτόχρονα, εξωραΐζει προκλητικά το ρόλο ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τους οποίους παρουσιάζει ως «εγγυητές» τάχα των ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. Η πραγματικότητα βεβαίως είναι τελείως διαφορετική.
Η ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας κορυφώνεται, καθώς πλησιάζει η προγραμματισμένη παράδοση των πυραύλων «S-400» από τη Ρωσία και αντίστοιχα των πρώτων αμερικανικών πολεμικών αεροσκαφών «F-35».
Οι ΗΠΑ προειδοποιούν σε όλους τους τόνους ότι η εγκατάσταση των ρωσικών πυραύλων σε μια χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ αποτελεί «σημείο χωρίς επιστροφή», ασκώντας πίεση στην Τουρκία να παραμείνει στο «δυτικό» στρατόπεδο και να διακόψει τη στρατιωτική συνεργασία με τη Ρωσία.
Στη βάση αυτή παζαρεύουν διάφορα σενάρια, στα οποία εντάσσονται η «επόμενη μέρα» στη Συρία, οι υδρογονάνθρακες της Ανατ. Μεσογείου, το Αιγαίο και η προβολή της ελληνικής ΑΟΖ στην Ανατ. Μεσόγειο, με την Τουρκία να επιδιώκει τη δημιουργία τετελεσμένων.
Ποια είναι η στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε όλα αυτά; Προωθεί πιστά τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, με τη φιλοδοξία να επωφεληθεί από την κρίση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας και να αναβαθμίσει το ρόλο της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή.
Ταυτόχρονα, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στρώνει το έδαφος για συμβιβασμούς, που θα διευκολύνουν την ανάπτυξη μεγάλων επενδύσεων στην Ανατ. Μεσόγειο και το Αιγαίο, κυρίως στον τομέα της Ενέργειας, από τις οποίες τα ελληνικά μονοπώλια προσδοκούν να αποκομίσουν οφέλη.
Γι' αυτό, από τη μια, η κυβέρνηση «πάει το γράμμα» στην Τουρκία με τις συχνές διμερείς επαφές και την ίδια ώρα αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αναγνωρίζει εμμέσως κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας στην Ανατ. Μεσόγειο και συντάσσεται με τις θέσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων για ισότιμο διαμοιρασμό του ενεργειακού πλούτου στην κυπριακή ΑΟΖ, ακόμα και χωρίς συνολική διευθέτηση του Κυπριακού, που βάζει την Τουρκία γερά στο παιχνίδι των υδρογονανθράκων στην περιοχή.
Επομένως, η εμπλοκή της Ελλάδας στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια εκθέτει τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και το λαό σε μεγάλους κινδύνους, είτε η Ελλάδα αξιοποιηθεί ως «αιχμή του δόρατος» στην αντιπαράθεση ΗΠΑ - ΝΑΤΟ με την Τουρκία, είτε το Αιγαίο και η Ανατ. Μεσόγειος αποτελέσουν μέρος ενός ευρύτερου συμβιβασμού, που θα αποκαθιστά το ρόλο της Τουρκίας ως ισχυρής ΝΑΤΟικής συμμάχου των ΗΠΑ στην περιοχή.
Απ' αυτήν τη σκοπιά, όσο επικίνδυνη είναι η προσπάθεια της κυβέρνησης, με τη στήριξη της ΝΔ και των άλλων κομμάτων, να ταυτίσει τα συμφέροντα ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων με αυτά του λαού, για να δικαιολογήσει την εμπλοκή της στα βρώμικα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, άλλο τόσο προκλητικό είναι να καλλιεργεί εφησυχασμό ότι η αμερικανοΝΑΤΟική συμμαχία και η ισχυροποίηση του ρόλου της σε Αιγαίο και Ανατ. Μεσόγειο είναι εγγύηση για την ασφάλεια και τα κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.
Μόνο η ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και η αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη και την ευημερία, βάζοντας στο στόχαστρο σε κάθε χώρα την εξουσία του κεφαλαίου, που γεννάει ανταγωνισμούς, πόλεμο, φτώχεια και εκμετάλλευση.