21/12/1878 Γεννιέται ο Ιωσήφ Στάλιν

21/12/1878

Γεννιέται ο Ιωσήφ Στάλιν (Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι), ΓΓ της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκων) και ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Ι. Β. Στάλιν εντάχθηκε από νεαρή ηλικία σε παράνομο μαρξιστικό όμιλο στην Υπερκαυκασία, ενώ μετείχε στο Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ) από την ίδρυσή του το 1898. Μέλος της Επιτροπής του ΣΔΕΚΡ Τιφλίδας, Καυκασιανής Ενωσης και Μπακού, στήριξε τις λενινιστικές ιδέες για το κόμμα, την τακτική και τη στρατηγική του και έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1905 - 1907. Στα 1912 έγραψε το βιβλίο «Ο μαρξισμός και το εθνικό ζήτημα», που είναι από τα πιο σημαντικά μαρξιστικά έργα στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Στην καθοδήγηση της ένοπλης πάλης στη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση πήρε μέρος σαν μέλος του ΠΓ της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων, μέλος του Στρατιωτικοεπαναστατικού Κέντρου της Πετρούπολης και της Στρατιωτικής Επαναστατικής Επιτροπής. Διετέλεσε λαϊκός επίτροπος των εθνοτήτων στην πρώτη σοβιετική κυβέρνηση, ενώ στην περίοδο του εμφυλίου πολέμου και της ξένης ιμπεριαλιστικής επέμβασης ήταν μέλος του Επαναστατικού Πολεμικού Συμβουλίου της Σοβιετικής Δημοκρατίας.

Συνέβαλε στην ενίσχυση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με την αγροτιά, την περίοδο οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Υπερασπίστηκε τη λενινιστική πολιτική, ενάντια στην πολιτική του Τρότσκι, του Μπουχάριν και άλλων. Αγωνίστηκε ενάντια στο δεξιό οπορτουνισμό μέσα στο κόμμα και επέμενε στην ιδεολογικοπολιτική ενότητα του κόμματος ως θεμέλιου για την πορεία της επανάστασης και την ανάπτυξη του σοσιαλισμού, υπερασπιζόμενος τις λενινιστικές αρχές για το Κόμμα Νέου Τύπου. Ηταν μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Γ' Διεθνούς.

Το όνομα και η δράση του Ι. Β. Στάλιν συνδέθηκε, τόσο με τις επιτυχίες των οικοδόμων του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, όσο και με την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας σε μια σειρά χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας. Ταυτόχρονα, το όνομα του Στάλιν συνδέεται με την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν περίοδος που ο ιμπεριαλισμός δέχτηκε μια μεγάλη ήττα, αφού σ' ένα μέρος του πλανήτη, αρκετά σημαντικό από πολλές πλευρές, οι λαοί οικοδομούσαν το δικό τους μέλλον, τη νέα κοινωνία, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και παίρνοντας την τύχη τους στα χέρια τους.

Όλα αυτά αποτέλεσαν βασικό λόγο, που ως ηγέτης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος λοιδορήθηκε και συκοφαντήθηκε όσο κανείς άλλος, τόσο από τον ταξικό αντίπαλο όσο και από τις δυνάμεις του οπορτουνισμού.

Ένα φάντασμα πλανάται

 Ένα φάντασμα πλανάται

Οι Ποδέμος (με δέλτα παιδιά, αλλιώς είναι σα να ακούς τον Γκέραρντ να μιλάει για "ποντόσφαιρο") δεν είναι Σύριζα και δε νιώθουν την ανάγκη να παίξουν αντάρτικα για εξωτερική κατανάλωση, πχ την Καρμέλα ή το Ρεχιμιέντο Κίντο (βένγκα χαλέο, χαλέο). Αλλά η επιλογή του τραγουδιού των Ghostbusters (κυνηγοί φαντασμάτων) από την ομώνυμη εϊτίλα ταινία, το βράδυ των εκλογών, δε στερείται σημειολογίας.
Είσαι το αστικό σύστημα, βλέπεις ένα απειλητικό φάντασμα να πλανάται πάνω σου (έχοντας πάρει σάρκα και οστά μάλιστα στο ενδιάμεσο) και τα παλιά σου εργαλεία να ξεφτίζουν.
Who you gonna call;
Μα φυσικά τους καλούς, αναβαπτισμένους σοσιαλδημοκράτες να το ξορκίσουν. Ποδέμος στην Ισπανία, Σύριζα στην Ελλάδα, κτλ.

Οι ομοιότητες των δύο χωρών στα άκρα της Μεσογείου δεν εξα;ντλούνται στο ιστορικό παρελθόν, στους δυο εμφύλιους πολέμους με παρεμφερείς χρονολογίες (36-39 σε αυτούς, 46-49 εμείς) και τους δύο δημοκρατικούς στρατούς, με τις σημαντικές διαφορές στο αξιόμαχό τους, τις δυνατότητες (τακτικός ή παρτιζάνικος στρατός) και την πολιτική γραμμή που εξέφραζαν. Ούτε στις μακροχρόνιες δικτατορίες (καχεκτική δημοκρατία βάφτισε ο Νικολακόπουλος την ελληνική περίπτωση) που έπεσαν σχεδόν ταυτόχρονα (σέβεντι φορ-σέβεντι φάιβ) και την παράλληλη άνοδο των "σοσιαλιστών" το 81', σε ένα άτυπο μέτωπο του Νότου, που θα προσαρμοζόταν με μικρή χρονοκαθυστέρηση στον καλπάζοντα νεοφιλελευθερισμό.
Σε όλα τα παραπάνω υπάρχει βεβαίως μια ουσιαστική διαφορά που καθορίζει τις εξελίξεις μέχρι σήμερα: η παρακμή και η χρεοκοπία του ευρωκομμουνιστικού ΚΚ Ισπανίας, σε αντίθεση με την αντοχή του ΚΚΕ που κατάφερε να κολυμπήσει ενάντια στο κύμα της αντεπανάστασης, χωρίς να πνιγεί.

Οι πλατείες των αγανακτισμένων (εστάμος ντεσπιέρτος για - ουστ) σηματοδότησαν επίσης παρόμοιες τάσεις κι εξελίξεις στις δύο χώρες. Μπορεί να μην είχαμε ακριβώς το τέλος του δικομματισμού στην Ισπανία, όπως μεταδίδουν με πομπώδεις τίτλους κάποια ΜΜΕ (κι όσοι τυχόν πίστευαν κάτι τέτοιο για την Ελλάδα, μπορούν πλέον ψύχραιμα να κάνουν μια αποτίμηση και να δουν κατά πόσο συνέβη κάτι τέτοιο. Αλλά είχαμε μια ανερχόμενη δύναμη να ξεπετιέται από το πουθενά με τη συνταγή του Σύριζα: κούφια, αντινεοφιλελεύθερη ρητορική και ο ατσαλάκωτος συμπαθής ηγέτης (που φαίνεται πολύ καλό παιδί).

Το ξεπέταγμα αυτό αντιστοιχεί ίσως στην πρώτη μεγάλη άνοδο του Σύριζα το 12', με τη διαφορά πως οι Ποδέμος μπορεί να κληθούν να συνεργαστούν με το "παλιό" (με το οποίο υποτίθεται πως ξεμπέρδεψε ο Σύριζα) και να καούν πολύ πιο γρήγορα σε ένα κεντροαριστερό κυβερνητικό σχήμα αλά Πορτογαλία.

Ρόλο σε αυτό το τελευταίο έπαιξαν κι οι Ποταμίσιοι Θιουδαδάνος, που είχαν βασικά ως κύρια αποστολή τους να κόψουν τη φόρα του ισπανικού Σύριζα και τα κατάφεραν μάλλον πολύ καλύτερα απ' ό,τι εδώ ο Θεοδωράκης.
Πρωτίστως όμως, το κατάφερε ο ίδιος ο Σύριζα και το τρίτο μνημόνιό του, που έδωσε τα πιο ισχυρά επιχειρήματα στους αντίπαλους του Ποδέμος κι απέδειξε πόσο βάσιμη και ρεαλιστική ήταν η πολιτική πρόταση κι η προοπτική ενός (πιο) δίκαιου και καλύτερου καπιταλισμού -ουτοπική σαν παράλληλη πραγματικότητα, κατά το παράλληλο πρόγραμμα της κυβέρνησης.
Αν ο Σύριζα περίμενε πώς και πώς τις ισπανικές εκλογές, με επιχειρήματα του στιλ ότι για να επικρατήσει η επανάσταση πρέπει να είναι παγκόσμια (δε γίνεται σοσιαλισμός σε μια χώρα, κτλ), στην Ισπανία από την άλλη, θα περίμεναν να δουν κάτι διαφορετικό στην πράξη, για να τους φωτίσει το δρόμο και να τους εμπνεύσει να το ακολουθήσουν. Πιθανόν να μην κατάλαβαν όμως πού διαφέρει ποιοτικά το τρίτο μνημόνιο από τα προηγούμενα, ότι είναι πιο ήπιο και γενικά τα σπάει.

Σημειώνω, παρεμπιπτόντως, κάτι άλλο με σημειολογικό ενδιαφέρον από τα ισπανικά: το "ποδέμος" ως γραμματικός τύπος σχηματίζεται από το απαρέμφατο "ποδέρ" που ως ουσιαστικό σημαίνει "εξουσία". Αυτό δηλ που δε θα άλλαζε στο παραμικρό, ως προς το ταξικό της πρόσημο' ακόμα και με μια αυτοδύναμη κυβέρνηση των Ποδέμος, που προτίμησαν στον τίτλο τους το α' πληθυντικό, για να παραπέμπει περισσότερο στο "γιες γουί κεν" του Ομπάμα.

Κατά τα άλλα, η ανάλυση της ψήφου δείχνει πως ο φτωχός ανδαλουσιάνικος νότος ψήφισε ξανά το ισπανικό Πασόκ, ενώ οι Ποδέμος έχουν μεγάλη εκλογική επιρροή σε περιφέρειες όπως η Καταλονία και η χώρα των Βάσκων, όπου υπάρχει εθνικό ζήτημα (που φτάνει ως και το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, δηλ ανεξαρτητοποίησης) και όπου έχουν πολλούς ανεξάρτητους συνεργαζόμενους, όπως τη δήμαρχο της Βαρκελώνης, που έγινε δημοφιλής από την καμπάνια της ενάντια στις δημοπρατήσεις της πρώτης κατοικίας.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως το ελληνικό αντίστοιχο είναι η πρωτιά του Σύριζα στη Ροδόπη, με το μουσουλμάνο υποψήφιο, μόνο που αυτή είναι αρκετά διαφορετική περίπτωση, κι ίσως είναι αρκετά δύσκολο για εμάς να καταλάβουμε πώς το εθνικό ζήτημα τέμνει με ποικίλους τρόπους όλους τους πολιτικούς χώρους. Στα καθ' ημάς πχ είχε γίνει πρόσφατα μια εκδήλωση της Οκδε Σπάρτακος (τροτσκιστές, οργάνωση της Ανταρσυα) για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, από την οποία καταλαβαίνει κανείς πως δεν είναι κοινός τόπος (για όσους έχουν μια οποιαδήποτε μαρξιστική αναφορά) πως; αυτό το ζήτημα θα λυθεί σε μια ενιαία, σοσιαλιστική Ισπανία.

Όσο για το ΚΚ των Λαών της Ισπανίας, κατέγραψε μικρή άνοδο σε ποσοστά και ψήφους (7χιλιάδες πάνω, φτάνοντας στο 0,12%), αλλά παραμένει μια κατά βάση αμελητέα δύναμη. Κι η ζωή τραβάει την ανηφόρα...

   Η ομορφιά του αθλητισμού

Από Οικοδόμος

Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //

Ο μεγάλος σερ Τσαρλς (φωτό) είχε πει κάποτε πως δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο στον αθλητισμό από το τελευταίο λεπτό ενός κρίσιμου αγώνα μπάσκετ. Μιλώντας βέβαια για την ομορφιά του αθλήματος, δεν είχε μάλλον υπόψη του τις “ομορφιές” που διακωμώδησαν το άθλημα, στην τελευταία αγωνιστική της πρώτης φάσης της Ευρωλίγκα κι όσα θα γίνονταν στον αγώνα της Νταρουσάφακα με τη Μακάμπι. Με τους Ισραηλινούς να θέλουν νίκη με διαφορά, για να αποφύγουν τον αποκλεισμό, και να ψάχνουν στο τέλος την παράταση, για να κυνηγήσουν το θαύμα στο τέλος. Και τους Τούρκους να θέλουν πάση θυσία να χάσουν, με ελεγχόμενη διαφορά, και να παίζουν με πάθος για αυτό στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα. Το αποτέλεσμα ήταν μια παρωδία άνευ προηγουμένου: βολές που πήγαιναν στο γάμο του Καραγκιόζη, άμυνα με τα μάτια κι επιθέσεις που δεν εκδηλώνονταν ποτέ, με τελικό νικητή οποιονδήποτε άλλο εκτός από το άθλημα.

Αντίστοιχη φαρσοκωμωδία είναι και ο τρόπος διεξαγωγής της τελευταίας αγωνιστικής και των επίμαχων αγώνων των ομάδων με κοινό στόχο, που δε συμπίπτουν ποτέ χρονικά (παρά μόνο από σπόντα). Έτσι όποιος παίζει τελευταίος, γελάει καλύτερα, ή τέλος πάντων έχει την πολυτέλεια να αποφασίσει ποιο αποτέλεσμα τον συμφέρει, να επιλέξει γκρουπ και πάει λέγοντας. Τα στησίματα και οι μαγικές μεταμορφώσεις των ομάδων, από ασχημόπαπα σε κύκνους και τούμπαλιν, δε θα εκλείψουν ποτέ. Τουλάχιστον όμως μπορούν οι ομάδες να μη βοηθούνται κιόλας από τη διοργανώτρια αρχή, για να πετύχουν το καλύτερο δυνατό μαγείρεμα.

Αυτή τη φορά πάντως, παραδόξως η συνταγή δεν πέτυχε κι έτσι έτυχε να συνωστιστούν όλα σχεδόν τα μεγαθήρια σε έναν όμιλο του θανάτου, που θυμίζει βασικά το Φάιναλ Φορ του Λονδίνου, το 13′. Ολυμπιακός, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Ο Παναθηναϊκός του Τζόρτζεβιτς, αντίθετα, φαίνεται να έχει πιο βατό όμιλο στη δεύτερη φάση, με βασικούς ανταγωνιστές του τη Μάλαγα, την Κούμπαν του Μπαρτζώκα, την Εφες του Ίβκοβιτς κα τη Φενέρ του (περοποπόμ) Ομπράντοβιτς, με πολύ έντονη παρουσία του λεγόμενου “σέρβικου λόμπι” στους πάγκους των ομάδων.

Και δεν τελειώσαμε εδώ. Να δεις τι σου ‘χω για μετά, όχι εντός παρκέ, αλλά εκτός αγωνιστικών χώρων. Με την ΟΥΛΕΜΠ να σχεδιάζει από του χρόνου περαιτέρω μείωση των ομάδων σε 16 (άρα περισσότερα εγγυημένα κέρδη για τους συμμετέχοντες) και ένα κλειστό πρωτάθλημα, στα πρότυπα του ΝΒΑ, που θα ανοίξει ακόμα πιο πολύ την ψαλίδα ανάμεσα στην αφρόκρεμα και τους υπόλοιπους (και βασικά δε θα αφήνει καν δικαίωμα στο όνειρο και την έκπληξη στους τελευταίους). Ενώ η ΦΙΜΠΑ σχεδιάζει τη δική της Λίγκα και την επανάληψη του προ 15ετίας σχίσματος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, που τόσο πολύ (πιθανόν ανεπανόρθωτα) είχε πλήξει το γόητρο και τη δημοτικότητά του. Κι αν όλοι πίστευαν πως το πάθημα θα είχε γίνει μάθημα και δε θα το ξαναζούσαμε, έρχεται η πράξη να δείξει πως “συμφέροντα ούμπερ άλες”. Και τα καλύτερα έρχονται…

ΚΕΡΚΥΡΑ-Με κουκλοθέατρο και παιχνίδια η χριστουγεννιάτικη γιορτή της ΟΓΕ και του ΠΑΜΕ

Με κουκλοθέατρο και παιχνίδια η χριστουγεννιάτικη γιορτή της ΟΓΕ και του ΠΑΜΕ

• 
  

Την Κυριακή το πρωί, στο Εργατικό Κέντρο της Κέρκυρας αντήχησαν χαρούμενες παιδικές φωνές, που καλωσόρισαν τον Μελένιο, τον Σαρδέλα, τη Μηλίτσα, τον Σοφό και τα υπόλοιπα Ντενεκεδάκια από το κουκλοθέατρο της Ντενεκεδούπολης.
Έτσι ξεκίνησε η χριστουγεννιάτικη παιδική γιορτή που διοργάνωσε η Ομάδα Γυναικών Κέρκυρας της ΟΓΕ και τα σωματεία που ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ.
Στη συνέχεια τα παιδιά ζωγράφισαν, κατασκεύασαν σελιδοδείκτες και στόλισαν «το καραβάκι των ευχών» που με την σημαία της ειρήνης, τις όμορφες ευχές αλληλεγγύης και ελπίδας στα πανιά του, έστειλε ένα μήνυμα για τα παιδιά που ζουν δύσκολα, στον πόλεμο, την προσφυγιά, τη φτώχεια.
Στο χώρο της γιορτής λειτουργούσε έκθεση παιδικού βιβλίου, μπουφές με σπιτικά κεράσματα, χριστουγεννιάτικα τραγούδια και παιχνίδια κίνησης με τον Άγιο Βασίλη και τους βοηθούς του.
Τα παιδιά εργαζομένων και ανέργων διασκέδασαν και οι μεγαλύτεροι ήρθαν σε επαφή με την Ομάδα Γυναικών της ΟΓΕ και το ΠΑΜΕ. Μοιράστηκαν δωράκια σε όλα τα παιδιά, που έφυγαν χαρούμενα αργά το μεσημέρι.
Η ομάδα γυναικών Κέρκυρας της ΟΓΕ, ετοιμάζει μια ακόμα γιορτή την επόμενη Κυριακή 27/12/2015, στις 11 το πρωί, στις Σινιές για τα παιδάκια της περιοχής.

Και επί Γης πόλεμος...

Και επί Γης πόλεμος...

Η βδομάδα που πέρασε άρχισε με την κατάθεση στη Βουλή του νέου πακέτου με τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα, για να αποδειχτεί για άλλη μια φορά ότι τα περί σκληρής διαπραγμάτευσης για το καλό του λαού είναι «στάχτη στα μάτια» καθώς οι απαιτήσεις ενίσχυσης του κεφαλαίου είναι δεδομένες. Την ίδια ώρα γινόταν γνωστό ότι η συγκυβέρνηση δρομολογούσε την περαιτέρω συμμετοχή της στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια που βρίσκονται σε εξέλιξη στην περιοχή.
Τα προαπαιτούμενα για τη λεγόμενη «ενδιάμεση δόση» είναι παράγωγο του μνημονίου, που υπέγραψαν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου και υπηρετούν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Μεταφράζονται σε μέτρα που ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων και, αντίστροφα, αφαιρούν επιπλέον εισόδημα και δικαιώματα από τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.
Με αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση έστησε μια παράλληλη φάκα ανακοινώνοντας το περίφημο «παράλληλο πρόγραμμα». Αφορά ένα μείγμα από αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και μέτρα - ασπιρίνες προς την απόλυτη εξαθλίωση, που βεβαίως η κυβέρνηση προέβαλλε στην πρώτη γραμμή, με στόχο να διασκεδάσει τις εντυπώσεις για την αντιλαϊκή πολιτική της, να διαμορφώσει αυταπάτες. Στο τέλος, βεβαίως, της βδομάδας η προσπάθεια αυτή της κυβέρνησης είχε άδοξο τέλος αφού το πολυδιαφημισμένο νομοσχέδιο αποσύρθηκε...

Τα κάστανα

Η σύλληψη ενός καστανά στη Θεσσαλονίκη για φοροδιαφυγή συνέπεσε με μια δήλωση του πρωθυπουργού ότι η κυβέρνηση αναλαμβάνει τις ευθύνες να «βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά». Οπως είπε, μάλιστα, ο ίδιος και η κυβέρνησή του θα παλέψουν, θα συγκρουστούν και θα ματώσουν! Τι δεν είπε: Για ποιον, για ποια συμφέροντα;
Η απάντηση δίνεται από την πολιτική που εφαρμόζουν: Για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της εξουσίας του θα παλέψουν και θα ματώσουν. Για να βγει το κεφάλαιο από την κρίση, να ανακάμψει η κερδοφορία του. Κάθε νόμος, κάθε μέτρο που παίρνουν ωφελεί το κεφάλαιο. Από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών έως τον κρατικό προϋπολογισμό, και από τη σφαγή στο Ασφαλιστικό έως τη φορολογία στους αγρότες. Απευθύνουν, μάλιστα, έκκληση να υπάρξει και εθνική ομοψυχία.
Στην έκκληση αυτή δεν ανταποκρίνονται χιλιάδες εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, μικρομεσαίοι αγρότες, νεολαία και γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, που στην αρχή της βδομάδας διαδήλωσαν για μια ακόμα φορά ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, σε άμεση αντίδραση στην προσπάθεια της κυβέρνησης να πιάσει το λαό στον ύπνο ανακοινώνοντας αιφνιδιαστικά τις ημερομηνίες συζήτησης και ψήφισης του νομοσχεδίου με τα προαπαιτούμενα. Επόμενο ραντεβού κλιμάκωσης με νέα απεργία μέσα στο Γενάρη.

Το χειροκρότημα

Κόντρα στις διαθέσεις του αγωνιζόμενου λαού, σύσσωμη η αστική τάξη χειροκροτεί τα κυβερνητικά επιτεύγματα. Δεν έλειψαν οι αναλύσεις και οι έπαινοι από τα ΜΜΕ για το «θάρρος», όπως λένε, της κυβέρνησης που νομοθετεί με ταχύτατους πλέον ρυθμούς όλα όσα καμία από τις προηγούμενες κυβερνήσεις δεν θα τολμούσε χωρίς να συναντήσει πολύ σοβαρές αντιδράσεις. Από κοντά διατυπώθηκαν και εκκλήσεις να αφήσουμε, επιτέλους, τον Τσίπρα να κάνει τη δουλειά του...
Στην κυβέρνηση Τσίπρα αναγνωρίζεται ότι η πολιτική της υπηρετεί με συνέπεια τη στρατηγική του κεφαλαίου, υπηρετεί το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Ο στόχος αυτός προϋποθέτει, βεβαίως, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, ευκαιρίες για γρήγορη κερδοφόρα αναπαραγωγή του κεφαλαίου, άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας.

Εντός των τειχών ο εχθρός

Η βδομάδα που πέρασε σημαδεύτηκε και από τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση που οργάνωσε το ΚΚΕ με αφορμή τις πολεμικές επιχειρήσεις στην ευρύτερη περιοχή. Ο πόλεμος που εδώ και 5 χρόνια μαίνεται στη Συρία δεν μπορεί να απομονωθεί από τις γενικότερες εξελίξεις, από την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα κατά των λαών και τους ανταγωνισμούς. Οπως τονίστηκε στη διάρκεια της συγκέντρωσης, οι λαοί πρέπει να γυρίσουν την πλάτη τους στα προσχήματα των ιμπεριαλιστών. Τα ίδια έκαναν για τις επεμβάσεις σε Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, όπως και τώρα στη Συρία, πότε αναφερόμενοι στα «δικαιώματα των μειονοτήτων», πότε στα «όπλα μαζικής καταστροφής» ή στη δήθεν «καταπολέμηση της τρομοκρατίας». Ολα τα σημάδια δείχνουν πως θα έχουμε παραπέρα όξυνση των αντιπαραθέσεων, που διεξάγονται με σφοδρότητα για τον έλεγχο των πρώτων υλών, των δρόμων μεταφοράς των εμπορευμάτων, των μεριδίων των αγορών, την απόκτηση γεωπολιτικών και στρατιωτικών «στηριγμάτων» στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Το ΚΚΕ υπογράμμισε σε όλους τους τόνους ότι ο εχθρός για το λαό δε βρίσκεται μόνο εκτός συνόρων, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας, όσο κι αν ντύνεται με τον «εθνικό» μανδύα. Και επισήμανε ότι το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να έχει στραμμένη την προσοχή του τόσο στον εξωτερικό εχθρό ως εισβολέα επικυρίαρχο, όσο και στον εσωτερικό εχθρό, την τάξη που κατέχει την εξουσία και που, για τα δικά της και μόνο συμφέροντα και τα κέρδη της, οδηγεί το λαό στο μακελειό και στο σφαγείο του ιμπεριαλιστικού πολέμου, σε συνεργασία με τους υπόλοιπους «εξωτερικούς», ιμπεριαλιστές συμμάχους της.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση έκανε ένα ακόμα βήμα που οδηγεί σε αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Στηρίζοντας τη δράση των παλιών και τη δημιουργία νέων μηχανισμών της ΕΕ, που αυτήν την περίοδο καταγράφονται ως σχέδια για τη συγκρότηση νέας συνοριοφυλακής, με τη σφραγίδα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, προωθεί τη συνδιαχείριση του Αιγαίου με την Τουρκία, κάτι το οποίο ευθέως έχει θέσει η ΕΕ, στο όνομα της αντιμετώπισης των προσφυγικών - μεταναστευτικών ροών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει επάξια την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων στην Παιδεία

Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει επάξια την πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων στην Παιδεία

Αναλυτικά αποσπάσματα από την ομιλία του βουλευτή του ΚΚΕ, Γιάννη Δελή, στη συζήτηση Επερώτησης για την Παιδεία στη Βουλή

Eurokinissi

Με μια ομιλία που απάντησε κωδικοποιημένα στα ζητήματα που βρίσκονται στην επικαιρότητα στο χώρο της Εκπαίδευσης και αποδόμησε τα επιχειρήματα και τα ιδεολογήματα που προβάλλουν όλα τα άλλα κόμματα για την Παιδεία, τοποθετήθηκε το ΚΚΕ διά στόματος του βουλευτή του Γ. Δελή, στη συζήτηση Επερώτησης του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία την περασμένη Δευτέρα στη Βουλή, στην οποία πήραν μέρος όλα τα κόμματα.

Ο Γ. Δελής ανάμεσα σε άλλα, τόνισε:
«Θα σταθώ για λίγο σ' αυτό που ακούστηκε από αυτό εδώ το βήμα από την εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ: Λένε "έξω η πολιτική από το σχολείο και από την Παιδεία". Με το δικό του τρόπο το ενίσχυσε και ο εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής πριν από λίγο, όταν μίλησε για το Μαρξισμό που έχει κατακλύσει δήθεν την Εκπαίδευση. Μάλλον δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι γράφουν και τι λένε τα βιβλία με τα οποία διδάσκονται τα παιδιά του ελληνικού λαού.
Αυτή η φωνή που ακούγεται εδώ για την πολιτική έξω από τα σχολεία, είναι η ίδια η φωνή της κυρίαρχης ιδεολογίας, η οποία θεωρεί αποκλειστικά δικό της προνόμιο να βρίσκεται μέσα στα σχολεία, γιατί η πολιτική είναι μέσα στα σχολεία. Τα σχολεία δεν είναι ουδέτερα. Δεν επιτρέπει σε κανέναν να την αμφισβητεί, πολύ περισσότερο στο χώρο εκείνο που η ίδια το θεωρεί αποκλειστικό της προνόμιο, μιας και αναπαράγεται μέσα εκεί με πολλούς τρόπους και διά μέσω της γνώσης πολλές φορές.

Βάλατε από κοινού στόχους για την Παιδεία στο 3ο μνημόνιο

Το ίδιο το περιεχόμενο της Επερώτησης του ΠΑΣΟΚ προς την κυβέρνηση με το βαρύγδουπο τίτλο "Κατάρρευση της Παιδείας" και η συζήτηση που προηγήθηκε, νομίζω ότι επιβεβαιώνουν και αποκαλύπτουν την κοινή στρατηγική αυτών των κομμάτων, που κάνουν πως διαφωνούν σε επιμέρους ζητήματα. Μπορεί να έχουν κάποιες διαφοροποιήσεις. Υπάρχει στρατηγική σύμπλευση, κατά τη γνώμη μας, η οποία αποτυπώθηκε πανηγυρικά - και αυτό κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει - από τη θετική σας ψήφο τον περασμένο Αύγουστο στο τρίτο μνημόνιο και στο οποίο για πρώτη φορά βάλατε συγκεκριμένες κατευθύνσεις για την Παιδεία και όχι απλά κάποιες περικοπές δαπανών.
Θυμίζω ενδεικτικά ορισμένες, όπως ο έλεγχος για το πώς υλοποιείται το λεγόμενο "νέο σχολείο" της Διαμαντοπούλου, που φέρνει μαζί του βέβαια την κατηγοριοποίηση των σχολείων, τις συγχωνεύσεις, την παραπέρα αποσύνδεση του πτυχίου του εκπαιδευτικού από το επάγγελμα, την αντιδραστική αξιολόγηση.
Η συνέχιση της εφαρμογής του νόμου Αρβανιτόπουλου για το Λύκειο, με την επέκταση, τη γενίκευση της μαθητείας και την άμεση παρέμβαση των επιχειρήσεων στις δομές και τα προγράμματα της επαγγελματικής εκπαίδευσης ή σε ό,τι αφορά την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, τον περαιτέρω εκσυγχρονισμό τους, όπως λέγεται, σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές της ΕΕ και την αξιοποίηση των προτάσεων του ΟΟΣΑ, δηλαδή, σε απλά ελληνικά, την πιο σφιχτή πρόσδεσή τους στις τρέχουσες ανάγκες των επιχειρήσεων και γιατί όχι σιγά - σιγά στην εισαγωγή διδάκτρων στα προπτυχιακά.
Για να μην ξεχάσουμε βέβαια και τη στάση πληρωμών του κράτους προς τη δημόσια Εκπαίδευση, που συνεχίζεται και με τον προϋπολογισμό του 2016, με γελοία επιχειρήματα του στιλ "εξορθολογισμός δαπανών για την Παιδεία", λες κι αυτές ήταν ποτέ αρκετές ή την αύξηση της αναλογίας μαθητών - εκπαιδευτικών που φτάνει σε τριαντάρια τμήματα. Ολα αυτά τα ψηφίσατε μαζί τον περασμένο Αύγουστο και αυτά αποτελούν τη βάση και της εκπαιδευτικής σας πολιτικής και των δυο.

«Αντιπολίτευση» απ' τη σκοπιά των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων

Μετά απ' όλα αυτά, λέμε εμείς, τι έμεινε στο ΠΑΣΟΚ για να φανεί ότι κάνει αντιπολίτευση; Μα να διαλέξει, όπως και κάνει, δευτερεύοντα ζητήματα για να σηκώσει τον αντιπολιτευτικό του κουρνιαχτό, πιέζοντας αφενός για τη γρηγορότερη υλοποίηση αυτών των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στην Εκπαίδευση και αφετέρου δίνοντας βολική πάσα στην κυβέρνηση να εμφανίζεται ως προοδευτική στο βολικό και για τους δυο σας γήπεδο της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της ΕΕ και του ΟΟΣΑ, στα οποία ομνύετε. Αντιπολίτευση, δηλαδή, όχι από τη σκοπιά των λαϊκών αναγκών στην Εκπαίδευση, αλλά από τη σκοπιά της επιτάχυνσης των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, που θα κάνουν το σχολείο πιο ακριβό για τη λαϊκή οικογένεια, θα γενικεύσουν αυτό που λέμε εμείς "ακριβοπληρωμένη αμάθεια". Ολοι οι νόμοι, άλλωστε, για την Παιδεία των προηγούμενων κυβερνήσεων ζουν και βασιλεύουν. Και αυτό τα λέει όλα.
Να γιατί στην Επερώτηση του ΠΑΣΟΚ περισσεύουν τα δάκρυα για την κομματικοποίηση, τις πελατειακές λογικές, τα ρουσφέτια, τις ιδεοληψίες, τη διαχειριστική ανικανότητα, αλλά δεν υπάρχει ούτε μια λέξη για τη συνεχιζόμενη υποχρηματοδότηση της Παιδείας, για τα εκρηκτικά προβλήματα που αυτή αντιμετωπίζει (...). Και η Νέα Δημοκρατία εδώ - αν θέλετε - ήταν πιο ειλικρινής και πιο κυνική. "Δε χρειάζονται διορισμοί" είπε πριν από λίγο ο εκπρόσωπός της. Ο υπουργός, βεβαίως, το λέει πιο κομψά: "Θα κάνουμε διορισμούς, αν κι εφόσον μας το επιτρέψουν οι δημοσιονομικές συνθήκες". Ζήσε Μάη μου, δηλαδή, να φας τριφύλλι.

Συνέχιση, στην ουσία, της ίδιας πολιτικής στην Παιδεία

Ομως, τι να πει για όλα αυτά το ΠΑΣΟΚ; Δικά του κατορθώματα είναι όλα τα παραπάνω και ο ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως τα συνεχίζει επάξια. Ο ΣΥΡΙΖΑ πασχίζει κι αυτός, όπως κι εσείς, για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, την ενίσχυση δηλαδή της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και μέσω των πανεπιστημίων. Γι' αυτό και διατηρεί το δικό σας νόμο του 2011 και δεν καταργεί βέβαια τα Συμβούλια Διοίκησης των πανεπιστημίων, απλά τους αφαιρεί μια αρμοδιότητα, την αρμοδιότητα προεπιλογής των υποψήφιων πρυτάνεων. Αλλωστε, μην τους αδικούμε κιόλας. Η σημερινή υφυπουργός νομίζω ότι υπήρξε και υποψήφια για Συμβούλιο Διοίκησης.
Αδικα τον κατηγορείτε, επίσης, ότι σταμάτησε τις συγχωνεύσεις των σχολείων. Μπορεί παλαιότερα να έλεγε ότι θα επανεξετάσει τις προηγούμενες συγχωνεύσεις, αλλά τώρα πια όχι δεν το λέει αυτό, μα προχωρά σε γενικευμένες συγχωνεύσεις τμημάτων σε όλη τη χώρα. Ορκίζεται στην έκθεση του ΟΟΣΑ, που τις προβλέπει (...).
Και στα δημόσια ΙΕΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει την πολιτική σας και μάλιστα την αγριεύει, κάνοντας ακόμα και υποχρεωτικές μετακινήσεις κι αποσπάσεις σε αυτά από άλλα σχολεία και βγάζοντας μέχρι και υπουργικό φιρμάνι για να μην πληρώνονται οι πρακτικές ασκήσεις των σπουδαστών. Τζάμπα δουλειά, δηλαδή. Μην τύχει και ξοδευτούν οι μεγάλοι επιχειρηματίες. Για να μη μιλήσουμε για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς αυτής της βαθμίδας που χρόνια τώρα είναι στον αέρα.
Ποιος κάνει πόλεμο στην αξιολόγηση; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Επειδή μιλάει για αξιολόγηση που δε θα έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, αλλά επιβραβευτικό; Οχι Γιάννης, δηλαδή, Γιαννάκης! Το βασικό στόχο της αξιολόγησης ως μοχλού εμπορευματοποίησης της Εκπαίδευσης για το σχολείο της καπιταλιστικής αγοράς, που θα λειτουργεί και με όρους τέτοιας αγοράς, ποτέ δεν τον αμφισβήτησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ενδεικτική ατζέντα του εθνικού διαλόγου για την Παιδεία, στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής (...) φιγουράρει πάνω - πάνω η αξιολόγηση εκπαιδευτικών μονάδων κι εκπαιδευτικού προσωπικού. Και όπως δήλωσε ο ίδιος ο κ. Γαβρόγλου, αυτό είναι προϊόν συμφωνίας με ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι. Δεν είμαι σίγουρος για τη Νέα Δημοκρατία.
Οσο για την κομματικοποίηση για την οποία κάνετε τόσο θόρυβο... Τις ανάγκες αυτού του συστήματος και του κεφαλαίου δεν υπηρετείτε και οι δυο και στην Παιδεία και όχι μόνο; Και τελικά, ποιο έχει μεγαλύτερη σημασία, ρωτάμε εμείς; Τα κριτήρια με τα οποία επιλέγονται τα στελέχη της Εκπαίδευσης ή η πολιτική την οποία υπηρετούν; Εμείς λέμε το δεύτερο και αυτό θέλετε να κρύψετε με τις φωνές περί κομματικοποίησης, που πάντα ήταν το αγαπημένο θέμα της κούφιας αντιπολίτευσης και σας βολεύει άλλωστε και τους δυο.
Θέλω να σχολιάσω λιγάκι αυτήν την ανεκδιήγητη φράση για το "ανελεύθερο, αιμοσταγές, καθεστώς σοβιετικού τύπου". Και μετά οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ σκίζουν δήθεν τα ρούχα τους για τους χρυσαυγίτες. Αλλοθι τους δίνετε με κάτι τέτοια και πλάτη τους κάνετε!
Οσο για το διάλογο... Κανένας διάλογος δε χρειάζεται, κατά τη γνώμη μας, για να δοθούν χρήματα για την Εκπαίδευση. Πολιτική απόφαση χρειάζεται, άλλη πολιτική αντίληψη. Και εσείς έχετε προ πολλού αποφασίσει με ποιους θα πάτε και ποιους θα αφήσετε. Κανένας διάλογος δε χρειάζεται, είναι πολιτική απόφαση για να διοριστούν οι χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί, για να δοθούν χρήματα στην Εκπαίδευση.
Φυσικά, ας μη στεναχωριέται ο κ. Λοβέρδος. Στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων, ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι θα αξιοποιηθούν τα πορίσματα και των προηγούμενων διαλόγων. Αλίμονο, δε θα τα πετάξουμε!

Η Παιδεία που έχει ανάγκη ο λαός, δε θα 'ρθει από την εναλλαγή κομμάτων στην κυβέρνηση

Κλείνοντας, θέλουμε να πούμε ότι η Παιδεία που έχουν ανάγκη οι λαϊκές οικογένειες, δεν πρέπει να αφορά μόνο στους υλικούς όρους στους οποίους λειτουργεί, αλλά και στο περιεχόμενο, γιατί κάποια στιγμή θα πρέπει ο ελληνικός λαός να σταματήσει να δέχεται τα παιδιά του να μαθαίνουν προστακτική μέσα από τις συνταγές μαγειρικής, όπως γίνεται τώρα, να σταματήσει να δέχεται να μην υπάρχει καμία αναφορά για την ΕΠΟΝ, για το μεγαλύτερο κίνημα νεολαίας που γνώρισε αυτός ο τόπος. Δεν υπάρχουν αυτά στα σχολικά βιβλία και μετά μιλάμε για τη «μαρξιστική ιδεολογία που κυριαρχεί»...
Αυτή η Παιδεία, λοιπόν, που έχουν ανάγκη οι λαϊκές οικογένειες, δεν πρόκειται να έρθει από καμία κυβέρνηση που διαχειρίζεται αυτό το σάπιο σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Θα είναι προϊόν σκληρών ταξικών αγώνων για την Παιδεία και σε όλη την κοινωνία, με στόχο την πραγματική κοινωνική αλλαγή, που είναι βέβαια η αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι απλά η εναλλαγή κάποιων κομμάτων».

Παροχές «πτωχοκομείου» για ελάχιστους απ' τους εξαθλιωμένους

Παροχές «πτωχοκομείου» για ελάχιστους απ' τους εξαθλιωμένους

Στα «μέτρα για την ανθρωπιστική κρίση», το «παράλληλο πρόγραμμα» δεν προέβλεπε ούτε ψίχουλο παραπάνω απ' όσα περιγράφονται στο νόμο που ισχύει σήμερα

Με τις ψευτοπαροχές για την «ανθρωπιστική κρίση», η κυβέρνηση προσπαθεί να συμβιβάσει το λαό με τη φτώχεια, να ρίξει ακόμα πιο κάτω τις απαιτήσεις του

Με τις ρυθμίσεις που περιέχονταν στο «παράλληλο πρόγραμμα» αναφορικά με τη λεγόμενη «ανθρωπιστική κρίση», δε δινόταν ψίχουλο παραπάνω από τις παροχές «πτωχοκομείου» που προβλέπονται σήμερα. Πρόκειται, ουσιαστικά, για την ολοκλήρωση του προηγούμενου σχετικού νόμου (4320/15) της κυβέρνησης. Κατά τ' άλλα, το περιεχόμενο των παροχών, οι όροι και οι προϋποθέσεις χορήγησης, καθώς και οι δικαιούχοι, παρέμεναν στα ίδια απαράδεκτα επίπεδα.
Στην πραγματικότητα, τα μέτρα αυτά αφορούν ορισμένες ελάχιστες και περιορισμένες παροχές για ένα μέρος μόνο των ανθρώπων που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, αδυνατώντας να καλύψουν τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης.
Οταν η κυβέρνηση έφερε τον 4320/15, τον προπαγάνδιζε ως τον πρώτο νόμο που θα ανακούφιζε τάχα τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα από τις συνέπειες των εφαρμοζόμενων αντιλαϊκών πολιτικών. Με το «παράλληλο πρόγραμμα», όχι μόνο δεν επεκτείνονταν ούτε καν αυτές οι ελάχιστες παροχές, αλλά αντίθετα, στο διάστημα που μεσολάβησε, η κυβέρνηση έχει ψηφίσει και συνεχίζει να ψηφίζει σωρεία αντιλαϊκών μέτρων, που φτωχοποιούν παραπέρα το σύνολο του λαού και αυξάνουν αυτούς που ζουν κάτω από τα στατιστικά όρια της φτώχειας ή τα προσεγγίζουν.

Δικαιούχοι όσοι «ζουν» με 200 ευρώ το μήνα

Σύμφωνα με την Κοινή Υπουργική Απόφαση που εξειδίκευε τον 4320/15, τα εισοδηματικά όρια που θέτει η συγκυβέρνηση για να δικαιούται κάποιος τα «ψίχουλα», κυμαίνονται από 2.400 ευρώ ετήσιο εισόδημα για μεμονωμένο άτομο έως 6.000 ευρώ για πολυμελή οικογένεια!
Μιλάμε, δηλαδή, για άτομα που «ζουν» με 200 ευρώ το μήνα ή για νοικοκυριά που «ζουν» με 400 ή 500 ευρώ το μήνα! Σε αυτό το επίπεδο προσδιορίζει τη φτώχεια η συγκυβέρνηση, χρησιμοποιώντας βέβαια τα κριτήρια που θέτει η ΕΕ... Σ' αυτά τα επίπεδα ορίζει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ αυτούς που «πραγματικά έχουν ανάγκη», ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένοι.
Μάλιστα, στην αιτιολογική έκθεση εκείνου του νομοσχεδίου, αναφερόταν ότι τα ποσοστά φτώχειας και παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα έχουν αγγίξει το 23% και το 28% αντίστοιχα.
Αλλά με τους συγκεκριμένους όρους, προϋποθέσεις και κριτήρια που βάζει ο νόμος, ακόμα κι αυτές οι παροχές «πτωχοκομείου» δε δίνονται ούτε καν σε αυτούς. Για να μην αναφερθούμε στις χιλιάδες λαϊκές οικογένειες που για την κυβέρνηση δεν είναι φτωχοί, αλλά αδυνατούν να τα βγάζουν πέρα, έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα στο τι θα πρωτοπληρώσουν κάθε φορά, τα φάρμακα ή τα τρόφιμα, το ρεύμα ή το πετρέλαιο.
Η κυβέρνηση, μάλιστα, στην αιτιολογική έκθεση του 4320/15, έκρινε αυτές τις παροχές ως «εξαιρετικώς επιτυχείς» και τις επιπτώσεις από την εφαρμογή του νόμου ως «ευεργετικές». Ας δούμε, όμως, πιο συγκεκριμένα τι προέβλεπε ο νόμος που βρίσκεται σε ισχύ και τον οποίο η κυβέρνηση σκόπευε να ολοκληρώσει με το λεγόμενο «παράλληλο πρόγραμμα».

Ρεύμα για ...μια λάμπα

«Σε νοικοκυριά που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, παρέχεται για το έτος 2015 δωρεάν ποσότητα ηλεκτρικού ρεύματος για την κύρια κατοικία τους έως 1.200 Kwh ανά τετραμηνία και για περίοδο δύο τετραμηνιών. Σε περιπτώσεις δικαιούχων των οποίων η παροχή είχε διακοπεί έως και την 31.01.2015, η παροχή επανασυνδέεται ατελώς και χωρίς καμία επιβάρυνση, οι δε ληξιπρόθεσμες οφειλές ρυθμίζονται».
Καταρχάς, οι λαϊκές οικογένειες που αδυνατούν να καλύψουν τις ενεργειακές τους ανάγκες είναι πολύ περισσότερες από εκείνες που έχουν ετήσιο εισόδημα 2.400 - 6.000 ευρώ. Επίσης, ακόμα και για αυτούς που τους έχει κοπεί το ρεύμα και υπάγονται στις ρυθμίσεις του συγκεκριμένου άρθρου, το χρέος τους δε διαγράφεται, παραμένει σε πλήρη ισχύ. Απλά ρυθμίζεται και δεν πληρώνουν το τέλος σύνδεσης. Λες και μια οικογένεια που ζει με 400 ευρώ το μήνα, μπορεί να καλύψει όποια ρύθμιση κι αν γίνει!
Τέλος, η ποσότητα του δωρεάν ρεύματος που παρέχεται σε όσα νοικοκυριά υπάγονται τελικά σε αυτή τη ρύθμιση είναι ελάχιστη, δεν καλύπτει καν την εξασφάλιση των βασικών αναγκών μιας οικογένειας.
Σύμφωνα με έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, κάθε νοικοκυριό στην Ελλάδα καταναλώνει κατά μέσο όρο 13.994 Kwh το χρόνο για την κάλυψη των ενεργειακών του αναγκών, δηλαδή 1.116 Kwh το μήνα. Η κυβέρνηση παρέχει 1.200 Kwh για 4 μήνες. Δηλαδή, ακόμα και τα νοικοκυριά που λάβουν αυτήν την παροχή, θα έχουν να επιλέξουν π.χ. μεταξύ του αν θα ζεσταθούν, αν θα ανάψουν το θερμοσίφωνα, αν θα μαγειρέψουν ή θα ανάψουν το φως! Ταυτόχρονα, οι ανάγκες αυτών των νοικοκυριών δεν είναι μόνο για ένα 8μηνο, όπως προβλέπεται από το νόμο. Μετά από αυτό, πώς θα καταφέρνουν να πληρώνουν το ρεύμα;

Λιγότεροι οι δικαιούχοι σε συνθήκες κρίσης

«Χορηγείται επίδομα ενοικίου που αφορά νέες μισθώσεις ή ανανεώσεις υφιστάμενων μισθώσεων σε νοικοκυριά που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Η παροχή χορηγείται για εννέα μήνες εντός του 2015 και δύναται να επεκτείνεται εντός του επόμενου έτους, προκειμένου να καλυφθεί η περίοδος χορήγησης 9 μηνών. Το παρεχόμενο επίδομα ενοικίου δίδεται απευθείας στον εκμισθωτή του μισθίου ακινήτου», προβλέπει ο νόμος που ισχύει σήμερα.
Ωστόσο, το συγκεκριμένο μέτρο όχι μόνο δεν καλύπτει τον αριθμό των νοικοκυριών που αδυνατούν να ικανοποιήσουν τις στεγαστικές τους ανάγκες, αλλά είναι πίσω ακόμα και από την αντίστοιχη παροχή που υπήρχε πριν την καπιταλιστική κρίση. Για παράδειγμα, το 2008 επίδομα ενοικίου έπαιρναν από τον ΟΕΚ 111.373 δικαιούχοι κι επιπλέον ένας αριθμός υπερηλίκων που ήταν ανασφάλιστοι ή χαμηλοσυνταξιούχοι του ΕΚΑΣ. Ο αριθμός που προβλέπεται σήμερα είναι 30.000 νοικοκυριά.

Ενα πιάτο φαΐ!

Ο ισχύων νόμος προβλέπει ακόμα: «Χορηγείται για το έτος 2015 και για χρονικό διάστημα 9 μηνών επιδότηση σίτισης σε άτομα και οικογένειες που διαβιούν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Η παροχή δύναται να επεκτείνεται εντός του επόμενου έτους, προκειμένου να καλυφθεί η περίοδος χορήγησης 9 μηνών».
Το ύψος της επιδότησης προβλεπόταν στα 70 ευρώ το μήνα για το μεμονωμένο άτομο, προσαυξανόμενο κατά 30 ευρώ για κάθε μέλος της οικογένειας και σε κάθε περίπτωση έως 220 ευρώ το μήνα, σύμφωνα με τη σχετική ΚΥΑ. Δηλαδή, η κυβέρνηση υπόσχεται στην κυριολεξία ένα πιάτο φαΐ σε οικογένειες που δεν έχουν «στον ήλιο μοίρα».