18 Μαΐ 2019

Κύριε Σίμο, καλείτε τον κόσμο να κάνει τη διαφορά – Πώς θα γίνει αυτή η διαφορά με εσάς δήμαρχο (Συνέντευξη με τον δήμαρχο Πετρούπολης)

Δημοτικές εκλογές 2019: Μιλήσαμε με τον κομμουνιστή δήμαρχο Πετρούπολης Βαγγέλη Σίμο, για τα προβλήματα των πολιτών, το έργο της δημοτικής αρχής, το ρόλο της τοπικής διοίκησης, για όσα έχει σχεδιάσει η Λαϊκή Συσπείρωση για την επόμενη θητεία σε περίπτωση επανεκλογής. Λόγω της έκτασης και του ενδιαφέροντος όσων μας είπε ο κ. Σίμος, η συνέντευξη έσπασε σε δύο μέρη. ήδη δημοσιεύτηκε το πρώτο. Σήμερα δημοσιεύουμε το δεύτερο μέρος.

***

— Κύριε δήμαρχε, μας περιγράψατε το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτουργήσατε και τις πρωτοβουλίες που πήρατε για να βοηθήσετε τους Πετρουπολιώτες. Ας δούμε και το πλαίσιο που διαμορφώνεται για μετά τις εκλογές. Τέλειωσαν τα μνημόνια, έρχεται η ανάπτυξη υπόσχεται η κυβέρνηση. Καλύτερες ημέρες με άλλο μείγμα πολιτικής υπόσχεται η ΝΔ. Να υποθέσουμε ότι έρχονται και καλύτερες ημέρες για την Αυτοδιοίκηση (Προσλήψεις, χρηματοδότηση) καλύτερες υπηρεσίες για τους πολίτες;
Λίγες ημέρες πριν λίγες ημέρες μας ήρθε έγγραφο από το υπουργείο Εσωτερικών με το οποίο ζητά να καταθέσουμε την κατάρτιση του μεσοπρόθεσμου, δηλαδή μία στόχευση των οικονομικών μεγεθών του δήμου για το 2020 έως το 2023. Εκεί αποτυπώνονται όλα ξεκάθαρα, απλά το κρύβουν από το λαό. Τα επίπεδα της κρατικής χρηματοδότησης προς τους δήμους θα μείνουν στο 30% και το υπόλοιπο 70% θα πρέπει να βγει από την τοπική φορολογία. Αυτό το οποίο πολύ συστηματικά και η σημερινή και η προηγούμενη κυβέρνηση όπως και η ηγεσίες της ΚΕΔΕ το περιέγραφαν ως κάτι όμορφο, δηλαδή να γίνουν οι δήμοι οικονομικά αυτοτελείς, οικονομικά αυτάρκεις, το έχουν πετύχει – 30% κρατική χρηματοδότηση η οποία προέρχεται από τη λαϊκή φορολογία
— Να υπενθυμίσουμε ότι περισσότερο από 85% των κρατικών εσόδων προέρχεται από τη φορολογία των λαϊκών στρωμάτων
Βέβαια, είναι αυτά τα ματωμένα πλεονάσματα όπως τα χαρακτηρίζουμε. Όντως θα υπάρξει κάποια ανάπτυξη, υπάρχει ήδη, αναιμική πολύ βέβαια και επικίνδυνη γιατί μπορεί πάλι σε σύντομο χρονικό διάστημα να γνωρίσουμε κρίση και ύφεση. Αυτά τα ματωμένα πλεονάσματα προέρχονται από τα αντιλαϊκά μέτρα που έχουν χτυπήσει το μισθό, τις συντάξεις, μια σειρά από δικαιώματα και ελευθερίες.
Να επανέλθουμε όμως στα περί οικονομικής αυτοτέλειας των δήμων. Καθηλώνονται λοιπόν τα έσοδα από το κράτος στο 30% και το υπόλοιπο 70%, όταν λένε οικονομικά αυτάρκης εννοούν να αυξήσει ο δήμος την τοπική φορολογία, δημοτικά τέλη, τροφεία, συνδρομές, θα προχωρήσει σε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και κατασχέσεις προκειμένου να εισπράξει τα λεγόμενα ΠΟΕ (τα οικονομικά που οφείλονται στους δήμους από τα παρελθόντα έτη) και θα αξιοποιήσει την περιουσία του ή θα πουλήσει υπηρεσίες του σε ιδιώτες. Αυτή είναι κατεύθυνση και είναι μονόδρομος. Όταν σου λέει κάποιος ότι πρέπει να αυξήσεις τα ίδια έσοδα, αυτό σημαίνει. Δεν υπάρχει κάποια κότα που γεννά τα χρυσά αυγά. Εμείς το λέμε αυτό στον κόσμο και ενόψει των εκλογών, γιατί για εμάς αυτό πρέπει να διαμορφώσει κριτήριο ψήφου. Και δεν το λέει κανένας άλλος, το αποκρύπτουν όλοι. Όλοι μιλάνε για δήμους οι οποίοι μπορεί να είναι οικονομικά αυτάρκεις. Δεν του λέει κανένας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ κοκορομαχούν για το αν εισπράττουν τον ΕΝΦΙΑ οι δήμοι με τον άλφα ή βήτα τρόπο. Εμείς λέμε ότι δεν πρέπει να εισπράττεται ο ΕΝΦΙΑ, δεν πρέπει να υπάρχει ο ΕΝΦΙΑ. Θα κάθεται δηλαδή ο δήμαρχος να τσακώνεται με τον δημότη για το αν θα του πάρει το σπίτι ή όχι προκειμένου να μπορεί να λειτουργήσει ο δήμος, για να μπορεί, για παράδειγμα, να έχει φυσικό αέριο το κολυμβητήριο. ή γα να μπορεί να πληρώνει ο δήμος τα πάγια έξοδα και να τσακώνεται με το δημότη για να του πάρει το σπίτι ή όχι, ή αν θα του κάνει ηλεκτρονικό πλειστηριασμό για οφειλή 500 ευρώ και πάνω; Αυτά τα πράγματα είναι πλέον αντιδραστικά Το όποιο φιλολαϊκό προσωπείο μπορεί να είχαν οι δήμοι μετά και τον Κλεισθένη έχει πέσει τελείως Στον Κλεισθένη έγινε απόπειρα, και ευτυχώς υπήρχε αντίδραση, πρώτα και κύρια των κομμουνιστών δημάρχων και μετά των υπολοίπων και το παγώσαμε – και τώρα θα έρθει και ο Κλεισθένης, και πρέπει να δούμε, θα υπάρχουν κομμουνιστές δήμαρχοι να το παγώσουν ή όχι; – να περάσει και η υπηρεσία πρασίνου στη λογική της ανταποδοτικότητας. Μέχρι τώρα είναι η καθαριότητα, ο ηλεκτροφωτισμός, τώρα και υπηρεσία πρασίνου. Τι σημαίνει αυτό; Αυξημένα δημοτικά τέλη, από ποιον; Από ένα λαό που το λέμε σφίξε κι άλλο το ζωνάρι, κάνε υπομονή, βλέπουμε το φως στο τούνελ; Με αυτή την έννοια λέμε ότι πρέπει να βγουν χρήσιμα και πολύτιμα συμπεράσματα για το ποιο λόγο πρέπει να ισχυροποιηθεί το ΚΚΕ στις επερχόμενες εκλογές και η Λαϊκή Συσπείρωση στους δήμους.
— Ως Λαϊκή Συσπείρωση, ως ΚΚΕ έχετε το το σύνθημα κάνε τη διαφορά με το ΚΚΕ με τους κομμουνιστές δημάρχους. Από όσα μας είπατε για την προηγούμενη θητεία, δεν άλλαξε ριζικά η ζωή όσων βρίσκονται στο περιθώριο. Τι είναι αυτό που θα κάνει τη διαφορά με έναν κομμουνιστή δήμαρχο σε σχέση με τους άλλους. Πώς θα έχει ελπίδα αυτός που και σήμερα συνεχίζει να δυστυχεί παρά τις προσπάθειες που καταβάλατε. Πώς την ορίζετε εσείς τη διαφορά;
—  Εμείς κατ’ αρχήνν λέμε ότι μπορούμε να κοιτάμε τον Πεετρουπολιώτη και την Πετρουπολιώτισσα στα μάτια και να ζητάμε ξανά την ψήφο του, γιατί ούτε το 2014 ούτε και ποτέ τον κοροϊδέψανε,, δεν τον ξεγελάσαμε δεν του είπαμε ψέματα προρκειμένου να υφαρπάξουμε την ψήφο του. Εμείς και το 2014 του λέγαμε εδώ μαζί μας είναι η ελπίδα για την ανατροπή προκειμένου να ισχυροποιηθεί η αντιπολίτευση Εμείς έχουμε το οξύμωρο, όπως λένε κάποιοι, ότι και όπου είμαστε διοίκηση, είμαστε αντιπολίτευση. Σε οποιοδήποτε νόμο, μέτρο, προέρχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την κυβέρνηση και την Περιφέρεια, και του μαυρίζει τη ζωή. Εμείς λοιπόν του λέγαμε έλα μαζί μας , ισχυροποίησέ μας και έλα μαζί μας να παλέψεις. Δε ζητήσαμε δηλαδή και ανάθεση του αγώνα όπως για παράδειγμα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, Περιφερειακή αρχή του ΣΥΡΙΖΑ που έλεγαν στηρίξτε εμάς για να πάμε να διαπραγματευτούμε και να κάνουμε τη Μέρκελ να χορεύει πεντοζάλη. Εμείς του είπαμε από κοινού, μαζί με εμάς, να παλέψουμε. Αποδείξαμε, όπως σας περιέγραψα με τα παραδείγματα νωρίτερα, ότι υπάρχει διαφορά όταν είναι το ΚΚΕ στη διοίκηση Εμείς καλούμε τον κόσμο, και ειδικά τώρα που πλησιάζουμε στις εκλογές, να θυμηθεί,, για ποιο λόγο από το 2002 μέχρι το 2010 για παράδειγμα, που οι εποχές οικονομικά ήταν καλύτερες και οι δήμοι έπαιρναν την πενταπλάσια χρηματοδότηση από αυτή που παίρνουν σήμερα υπήρχαν τροφεία στους παιδικούς σταθμούς και η τότε διοίκηση δεν τα κατάργησε;  Είχε πολύ μεγαλύτερο ταμείο από ό,τι έχει σήμερα ο δήμος. Είναι πολιτική επιλογή. Είναι πολιτική επιλογή όλων των υπολοίπων. Είναι πολιτική επιλογή το χαράτσωμα και η αντιποδοτικότητα. Και είναι πολιτική επιλογή η υποστελέχωση γιατί από το 2009 με κατεύθυνση όλων αυτών που αποκαλούμε θεσμούς απαγορεύτηκε η πρόσληψη προσωπικού στους δήμους, άρα δέκα χρόνια τώρα οι δήμοι δεν μπορούν να προσλάβουν μόνιμο προσωπικό. Αντιθέτως το υπάρχον προσωπικό συνταξιοδοτείται, άρα υπολειτουργούμε σε πάρα πολλές υπηρεσίες και υπηρεσίες που έχουν να κάνουν και με την καθημερινότητα του δημότη. Για παράδειγμα, ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς, μπογιατζήδες,μάγειρες για τους παιδικούς σταθμούς. Έχουμε φτάσει στο σημείο πολλές φορές να δουλεύουμε εξαιτίας του φιλότιμου των εργαζομένων παρά τον πόλεμο που δέχονται, ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι φταίνε για το χρέος, παίρνουν παχυλούς μισθούς, δουλεύουν λίγες ώρες κτλ. Αυτό ήταν ένα πολύ ωραίο παραμύθι το οποίο το έχουν χρησιμοποιήσει διαχρονικά οι κυβερνήσεις προκειμένου να δημιουργηθεί αντίθεση μεταξύ του κόσμου και να μην είναι ενωμένος, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού με αυτούς του δημοσίου. Και προσπαθούμε να αντιπαλέψουμε κι αυτό γιατί δυστυχώς έχει εισχωρήσει στη συνείδηση του κόσμου και αντί να είμαστε ενωμένοι, βλέπομε τον ιδιωτικό με το δημόσιο τομέα να αντιμάχονται, αλλά και τον δημόσιο τομές να είναι και μεταξύ του κατακερματισμένος γιατί υπάρχουν και πολλές και διαφορετικές σχέσεις εργασίας. Ο μόνιμος βλέπει το συμφέρον του ως κάτι διαφορετικό από του συμβασιούχου. Αντί να πουν και οι δύο ζούμε με τον κίνδυνο της απόλυσης, μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους εδώ και τώρα. Λέω λοιπόν ότι η διαφορά υπάρχει. Και στα έργα ουσίας που γίνανε και σε αυτά τα οποία μπλοκάραμε και στην πολιτική την κοινωνική που εφαρμόσαμε και στην πολιτική φοροελάφρυνσης. Και αυτά αποτελούν χρήσιμα συμπεράσματα και παραδείγματα. Για ποιο λόγο εδώ είναι η διαφορά κασι για ποιο λόγο γίνεται και αλλιώς
— Με τον Κλεισθένη διαμορφώνεται ένα νέο πλαίσιο στην Αυτοδιοίκηση. Σύμφωνα με την κυβέρνηση εγγυάται καλύτερες υπηρεσίες για τους πολίτες και αποτελεσματικότερη λειτουργία των δήμων. Μιλά για «λαϊκή συμμετοχή στους δήμους» και «ευκαιρίες για να διαμορφώσουμε την πόλη των αναγκών μας». Ισχύει;
Όντως, τον παρουσίασαν ως ένα νόμο που έρχεται να αλλάξει την κουλτούρα των δήμων και των τρόπων λειτουργίας. Κάθε φορά που ο λαός ακούει κάτι καλό για έναν νόμο πρέπει να τρομάζει. Εγώ αυτό ξέρω και αυτό μου λέει η εμπειρία μου και ας μην είναι πολύ μεγάλη. Ο Κλεισθένης είναι ένας νόμος ενταγμένες στις διοικητικές αναδιαρθρώσεις που έκανε το κράτος, και είναι συνέχεια του Καλλικράτη και του Καποδίστρια και έχει έρθει να εναρμονίσει τους δήμους με την κρίση.  και με κριτήριο πώς θα βγουν κερδισμένοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι από την κρίση και μέσα από τους δήμους. Αυτό κάνει. Γιατί μπορεί όλη η κουβέντα να έμεινε στην απλή αναλογική, ναι ή όχι και γιατί, η ουσία όμως του Κλεισθένη δεν είναι αυτή. Σκοπίμως η κουβέντα έμεινε στον τρόπο διεξαγωγής των εκλογών. Ξέρετε γιατί; Γιατί σε όλα τα υπόλοιπα συμφωνούν. Γιατί να τα κουβεντιάσουν; Στρατηγικά συμπνέουν και συμπλέουν. Γιατί να μιλήσουν για το γεγονός ότι ο Κλεισθένης μιλά για άυξηση της ανταποδοτικότητας, για ποιο λόγο να μείνουν στο γεγονός ότι η κυβέρνηση θα σου φέρνει ένα στέλεχος από το μητρώο στελεχών, ένα νέο παρατηρητήριο δηλαδή, όταν δεν μπορείς να ισοσκελίσεις τον προϋπολογισμό σου, ο οποίος θα σου επιβάλλει τι θα κόψεις και τι θα αυξήσεις προκειμένου να έχεις τον προϋπολογισμό ισοσκελισμένο Για ποιο λόγο να πουν ότι οι δήμοι μπορούν να ξεπουλήσουν με απλές διαδικασίες υπηρεσίες των δήμων και μπορούν να εφαρμόζονται πολύ πιο εύκολα οι συμπράξεις δημοσίου ιδιωτών Συμφωνούν σε αυτά. Η ΚΕΔΕ τα ζητάει, η κυβέρνηση τα υλοποιεί. Έτσι γίνεται το παιχνίδι εδώ και χρόνια. Έτσι έγινε με τον Καλλικράτη έτσι γίνεται και με τον Κλεισθένη. Ένας πλέον αντιδραστικός νόμος, πλέον αντιλαϊκός νόμος, που έρχεται να κάνει πιο εύκολη την πρόσβαση των ιδιωτών στις δημόσιες δομές . Και σε αυτό πρέπει να προβληματιστεί ο κόσμος. Στο δημόσιο στο οποίο δε λειτουργεί σωστά σήμερα ως απάντηση προκρίνουν τον ιδιώτη, όχι πώς μπορούμε να έχουμε ένα καλύτερο δημόσιο ή ένα κράτος που θα εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες . Να προβληματιστούμε σε αυτή την κατεύθυνση. Μπορεί να υπάρχει ένα τέτοιο κράτος και αν ναι, πώς, με ποιο τρόπο. Μπορεί να υπάρξει μια τέτοια κοινωνία να το πω σωστά. παρά το λένε, δε λειτουργεί σωστά το κράτος, ιδιώτης.  Μα ποιος θα ιδιωτεύσει προκειμένου το κέρδος που θα βγάλει να είναι μικρότερο από το αρχικό του κεφάλαιο Δηλαδή θα ανοίξω μια οποιαδήποτε επιχείρηση με 5.000 ευρώ και θα έχω στο τέλος κέρδος 4.000; Να μπω μέσα δηλαδή ή να κάνω ταμείο 5.000, όσα έβαλα δηλαδή; Δε θέλω να βγάλω 7-8-10-15.000; Αυτή είναι η διευρυνόμενη αναπαραγωγή του κεφαλαίου Πώς θα τα βγάλει αυτά κάποιος που θα αγοράσει μια δημόσια υπηρεσία;  Ποιος θα πληρώσει εν τέλει το μάρμαρο; Το κρύβουν αυτό από τον κόσμο. Ο ιδιώτης δε θα επενδύσει «για την ψυχή της μάνας του», θέλει να βγάλει τα διπλάσια και τα τριπλάσια. Ποιος θα τα πληρώσει αυτά; Εγώ δεν έχω κανένα χρηματοκιβώτιο  που το πρωί που έρχομαι είναι γεμάτο λεφτά μέσα Και κανένα δημαρχείο δεν έχει τέτοιο χρηματοκιβώτιο. Τα πράγματα είναι συγκεκριμένα. Τόσοι είναι οι κρατικοί πόροι, τόσα τα ιδία έσοδα.  Η κρατική χρηματοδότηση λένε στο μεσοπρόθεσμο θα πέσει κι άλλο, αύξησε τα ιδία έσοδα λένε. Ποιος θα την πληρώσει «τη νύφη», πάλι ο εργαζόμενος λαός.
— Παρακράτηση πόρων και νέες αρμοδιότητες στους Δήμους…
Παραχωρούν αρμοδιότητες στους Δήμους, το κράτος πλέον δεν έχει καμία ευθύνη, οι δήμοι το κάνουν κατά το δοκούν, άρα χάνεται και το ενιαίο που πρέπει να υπάρχει στο δημόσιο. Η ΚΕΔΕ έκανε πρόταση να αναλάβουν τα νηπιαγωγεία οι δήμοι. Αυτό έλειπε να καταρτίζουν οι δήμοι και τα Δημοτικά Συμβούλια τι θα μαθαίνουν τα παιδιά στα νηπιαγωγεία και αν θα υπάρχει νηπιαγωγός ή όχι. Πολύ «προοδευτικά» πράγματα, τα οποία ισχύουν εδώ και δεκαετίες στην Ευρώπη, πρέπει να έρθουν σιγά σιγά και στη χώρα μας.
— Από αυτά που λέτε, καταλαβαίνω γιατί οι κομμουνιστές δήμαρχοι είστε κόκκινο πανί. Είστε κακό παράδειγμα για μια άλλη διαχείριση, για ένα άλλο τρόπο προσέγγισης και λύσης των λαϊκών προβλημάτων
Γι’αυτό και φροντίζουν εκεί που υπάρχουν κομμουνιστές δήμαρχοι να πέφτει περισσότερη λάσπη και βρωμιά,  προσπαθώντας να πλήξουν το ήθος και το κύρος τους
— Οι άλλοι διαχειρίζονται κάτι άλλο καλά, την κυρίαρχη πολιτική.
Εφόσον συμφωνούν και την ψηφίζουν δε θα τη διαχειριστού και καλά;
— Η διαχείριση των απορριμάτων είναι ένα πρόβλημα που αφορά όλη την Αττική. Συνήθως ακούμε για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις,
Με έναν ρομαντισμό του τύπου προστατεύουμε το περιβάλλον κλπ…
— πίσω από αυτό υπάρχει το μεγάλο θέμα του τρόπου διαχείρισής τους. Όμως υπάρχουν και άλλες πλευρές. Δε το ήξερα, σας άκουσα να αναφέρεστε στις επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων και του Δήμου σας λόγω της εγγύτητας με τη χωματερή. Μάλιστα αναφερθήκατε και σε πολύ υψηλά ποσοστά καρκινοπαθών των κατοίκων της Δυτικής Αττικής σε σχέση με την υπόλοιπη Αττική. Πίσω από τα σκουπίδια όμως υπάρχει και ένα πεδίο κέρδους λαμπρό.
Το ζήτημα της χωματερής της Φυλής η οποία είναι μια υγειονομική βόμβα, εδώ και 54 χρόνια, είναι ένα ζήτημα που συνδέεται με τη συνολικότερη διαχείριση των απορριμάτων. όπως είπατε είναι πεδίο δόξης λαμπρό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Χούφτελ σε επίσκεψή του στη χώρα μας, είπε, «έχετε κρίση και δεν αξιοποιείτε τα σκουπίδια; Τα σκουπίδια είναι χρυσός». Εγώ συμφωνώ. Το θέμα όμως είναι ποιος θα τον καρπωθεί αυτόν τον χρυσό. Οι εταιρείες ανακύκλωσης ή οι εταιρείες οι οποίες λυμαίνονται και τώρα τις επεκτάσεις, τους πυρήνες, τα κύτταρα στις χωματερές, οι συμπράξεις ιδιωτικού – δημοσίου τομέα για τις οποίες δόθηκαν πρόσφατα πάνω από 200 εκατ. ευρώ για να λειτουργούν και μάλιστα χωρίς να τηρούν στις περισσότερες περιπτώσεις και τις προδιαγραφές του νόμου; Γι’ αυτούς είναι χρυσός. Για το λαό, και για το λαό της Πετρούπολης συγκεκριμένα και της δυτικής Αθήνας είναι 31,72% αύξηση του καρκίνου, των νεοπλασιών σε σύγκριση με 10% που είναι σε όλη την υπόλοιπη Αττική. Τρεις φορές πάνω. Και αυτά είναι στοιχεία επίσημα της ΕΛΣΤΑΤ, στοιχεία που έχουν προκύψει από επίσημες ιατρικές έρευνες.
Δεδομένων αυτών, πρέπει να πούμε ότι στους άμεσους σχεδιασμούς της Περιφέρειας είναι και νέα χωματερή στην «πλάτη» της πόλης μας, στο ανενεργό λατομείο Μουσαμά. Από το Θέατρο Πέτρας είναι μόλις 500 μέτρα σε ευθεία γραμμή.. Το ζήτημα δεν είναι μόνο πού θα πάει η χωματερή. Εμείς πιστεύουμε ότι η χώρας μας έχει το επιστημονικό προσωπικό, το κατάλληλο, το εξειδικευμένο, το καταρτισμένο που μπορεί να πει πού πρέπει να γίνει μια χωματερή, με ποιο τρόπο πρέπει να γίνει μια χωματερή. Και να πάρουνε υπόψη αν γειτνιάζει με κατοικημένη περιοχή, υδροφόρος ορίζοντας, γεωλογικές, γεωφυσικές μελέτες, όλα αυτά. Το ζήτημα όμως δεν είναι το επιστημονικό προσωπικό, αυτό υπάρχει. Το ζήτημα είναι τι πολιτική κατεύθυνση υπάρχει στη διαχείριση των απορριμάτων. Σε εμάς, στις γειτονιές μας, ληστεύτηκε η ψήφος του λαού. Ξέρετε τι είναι να σου λένε ψηφίστε κι αν βγω κυβέρνηση, αν βγω στην περιφέρεια, η κ. Δούρου, αύριο κλείνω τη χωματερή; Αυτό περίμενε να ακούσει ο κόσμος, 54 χρόνια την έχει μέσα στα πνευμόνια του. Τι έγινε μετά την εκλογή τους; Η χωματερή επεκτάθηκε, μεγάλωσε. Εδώ λοιπόν υπάρχουν συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες, υπάρχουν πολιτικές επιλογές και κατευθύνσεις που εφαρμόζονται. Εγώ είπα σε μια συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Εσωτερικών, η πολιτική που εφαρμόζουν είναι για τα σκουπίδια.  Πραγματικά είναι για τα σκουπίδια. Το μεγάλο κεφάλαιο, οι επιχειρηματικοί όμιλοι που λυμαίνονται το χώρο αυτό, που αισχροκερδούν μέσα από το χώρο αυτό δεν έχουν ιερό και όσιο. Όταν μπαίνει μπροστά το κέρδος το δικό τους, δε θα σκεφτούν ούτε την υγεία τη δικιά μας, ούτε των παιδιών μας, ούτε τον τριπλασιασμό των καρκίνων που σας ανέφερα. Θέλει σύγκρουση με αυτά τα συμφέροντα. Και η σημερινή κυβέρνηση που δεσμεύτηκε και η Περιφέρεια, με δεδομένο ότι θα συγκρουστεί και θα σταματήσει τα ΣΔΙΤ που υπάρχουν και θα δούμε άλλο τρόπο πλεύσης και άλλο τρόπο διαχείρισης των απορριμάτων, όμως όπως σας είπα και πριν, περισσότερα από 200 εκατ έχουν δοθεί στις συμπράξεις δημοσίου – ιδιωτών: Ρόδο, Σέρρες, Γιάννενα, Πελοπόννησο. Αντίθετα, τα τοπικά σχέδια απορριμάτων που έκαναν οι δήμοι προκειμένου να αυξήσουν την ανακύκλωση για να μην πετάνε τόσο πολύ απόρριμματα, είναι εδώ και τρία χρόνια σε φακέλους στα γραφεία τους στο υπουργείο Περιβάλλοντος και περιμένουμε τη σειρά μας να χρηματοδοτηθούμε. Αυτή είναι η κατάσταση. Είναι καθαρά πολιτικό το ζήτημα.
Παρά το γεγονός ότι αντιλαμβάνομαι πώς το λέτε και ίσως κάποιος το δει ρομαντικά, ότι καταστρέφουμε το περιβάλλον, ότι καταστρέφουμε το πράσινο κλπ. Και αυτό ισχύει βέβαια. Έχει να κάνει με την υγεία του λαού, Με το σεβασμό στο περιβάλλον, με την αξιοποίηση των χώρων κλπ. Ομως πρέπει να υπάρχει πολιτική που θα συγκρουστεί με τα συμφέροντα για να υπάρχει διαχείριση των απορριμμάτων προς όφελος του λαού και όχι προς όφελος επιχειρηματιών και εταιρειών που απομυζούσε μέσα από τον καρκίνο
— Το ζήτημα των σκουπιδιών είδα ότι είναι ψηλά στην ατζέντα όλων των υποψηφίων. Στο ζήτημα αυτό αναφέρονται όλοι οι υποψήφιοι. Υπάρχει ενιαία αντίληψη;
Είναι λογικό να είναι υψηλά στην ατζέντα. Ό,τι απασχολεί, καίει το λαό, οι υποψήφιοι θα το συζητήσουν, θα υποσχεθούν λύση κλπ. Ιδια προσέγγιση δεν έχουμε όλοι. Το να κλείσει η χωματερή θα το πούμε όλοι. Δεν υπάρχει κάποιος που θα πει το αντίθετο. Και δε διεκδικούμε την αλήθεια σε αυτό. Δεν πιστεύουμε ότι οι υποψήφιοι των άλλων κομμάτων θέλουν να υπάρχει εδώ η χωματερή ή θέλει να γίνει χωματερή στο λατομείο Μουσαμά. Το ζήτημα δεν είναι τι θέλει προσωπικά ο ίδιος για αυτόν και την οικογένειά του. Το θέμα είναι μ, με τα κόμματα που στηρίζει, γιατί ανεξάρτητος δεν υπάρχει, όλοι είναι μέλη, πρώην μέλη, στελέχη κομμάτων Αρα, λοιπόν, με τη συμμετοχή τους σε κάποια κόμματα, με την πολιτική που εφαρμόζει, έχει ευθύνη ή δεν έχει; Το δύσκολο δεν είναι να πεις να κλείσει η χωματερή, στον αγώνα κρινόμαστε όλοι. Τι θα κάνουμε γι’ αυτό, θα κατεβούμε, θα φωνάξουμε, θα διεκδικήσουμε, θα απαιτήσουμε ή απλά θα πούμε να κλείσει η χωματερή, και τέλος. Θα το γράψουμε σε ένα προεκλογικό φυλλάδιο, άντε να υπογράψουμε και ένα ψήφισμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, να το αναρτήσουμε και σε ένα σάιτ ή στα social media και εκεί τελειώνουν όλα. Εδώ θέλει σύγκρουση. Κι αν κάποιος θέλει πραγματικά να συγκρουστεί με αυτό, τότε πρέπει να συγκρουστεί και με το κόμμα του οποίου είναι μέλος Γιατί 54 χρόνια όλοι κυβέρνησαν από αυτούς, η χωματερή συνεχίζει να είναι εδώ, καλά κρατεί Υπάρχουν και συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες, Δεν πρέπει να αποδοθούν κάποια στιγμή. Άρα ο λαός δεν πρέπει να πέσει σε αυτή την παγίδα. Να τρέφει την αυταπάτη ότι κάποιος που ενστερνίζεται αυτή την πολιτική θα κάνει και κάτι για τη χωματερή.
Ποικίλο όρος, ένα φιλέτο που η εκκλησία ορέγεται και μάλιστα με την πρόσφατη συμφωνία κυβέρνησης – Εκκλησίας η προοπτική επιχειρηματικής αξιοποίησης από μεριάς τους δεν είναι  ένα υποθετικό σενάριο. Από την άλλη εσείς, λόγω και έργω υπερασπίζετε το δημόσιο και δασικό χαρακτήρα του. Σε ποιο σημείο είναι η υπόθεση. Τι σχέδια έχετε για το χώρο;
Είναι ένα ακόμα θέμα που απασχολεί το λαό της Πετρούπολης, όπως και η χωματερή. Υπάρχουν διεκδικητές και καταπατητές, για το Ποικίλο Όρος. Είναι μικροϊδιώτες καταπατητές, είναι επιχειρηματικοί όμιλοι, είναι πολιτικά πρόσωπα. Είναι ο ο ιερός ναός Ευαγγελισμός της Θεοτόκου, ο οποίος στο Κτηματολόγιο κατέθεσε ότι του ανήκουν 7.000 στρέμματα: Ποικίλο Όρος – καθαρά δασικό κομμάτι – κομμάτι μέσα στο δήμο Πετρούπολης και στο Δήμο Περιστερίου και διοικητικά πιάνει και δήμο Χαϊδαρίυο και δήμο Ασπροπύργου.
Εκεί υπάρχει μια δικαστική διαμάχη. Μία κερδίζει ο Δήμος, μία κερδίζουν οι αντίδικοι. Υπάρχει η έφεση, παίρνει αναβολή, συζητιέται η έφεση, ασκείται έφεση στην έφεση… Τέσσερις δεκαετίες τώρα στα δικαστήρια. Το θέμα θέλει πολιτική λύση. Θέλει σύγκρουση με τα συμφέροντα το οποία θέλουν το περιβάλλον – που είναι για αναψυχή, ψυχαγωγία, αθλητισμό. Να σταματήσει να είναι το περιβάλλον μέσο κέρδους και εμπορευματοποίησης. Δε βλέπουμε τις καταπατήσεις στο Ποικίλο Όρος ως κάτι μεμονωμένο. Κάτι αντίστοιχο γίνεται και με το Πάρκο Τρίτση, κάτι αντίστοιχο γίνεται και με μια σειρά άλση, βουνά, αιγιαλούς ανά την Ελλάδα. Πρέπει να υπάρχει σύγκρουση με αυτό. Δε μπορούμε να έχουμε ιδιωτικά βουνά, ιδιωτικούς αιγιαλούς, ιδιωτικά πάρκα. Αυτά πρέπει να είναι λαϊκή περιουσία, να είναι προσβάσιμα σε όλους, να τα χαίρονται όλοι, με την οικογένειά τους, τους φίλους, την παρέα τους. Δεν πιστεύουμε ότι θα δοθεί λύση μέσα από τα δικαστήρια. Το ζήτημα είναι πώς θα συγκρουστείς με αυτά τα συμφέροντα. Εδώ μπορεί να χτιστεί μία πόλη πάνω από την πόλη, μπορεί να χτιστεί ένα καζίνο. Το ρυθμιστικό σχέδιο το Ποικίλο Όρος το αναφέρει ως περιφεριακό πάρκο με μία έξοδο στον Σκαραμαγκά και μία στον Ασπρόπυργο. Να θυμηθούμε λίγο το Κόπα Κοπάνα; Μία επιχείρηση με νεροτσουλήθρες στο Χαϊδάρι, σε δασικό χώρο, άνοιξε, το εκμεταλλεύτηκε κάποιος, έκλεισε και γεια σας. παρατημένα όλα τώρα εκεί ως και επικίνδυνος έχει καταντήσει να είναι ο χώρος. Για ποιο λόγο λοιπόν να μη θέλουν να φτιάξουν στο Ποικίλο Όρος ένα καζίνο; Είναι φιλέτο και δε θα το αφήσουν. Γι’ αυτό λέμε είναι πολιτικό το ζήτημα και πρέπει να λυθεί με πολιτικό τρόπο.
— Με βάση και αυτά που προφανώς έχετε ήδη σχεδιάσει και δρομολογήσει, ποιες είναι οι προτεραιότητες σας για την επόμενη περίοδο στη διοίκηση του δήμου; Δεδομένου πως ό,τι υλοποιήσατε θα το διατηρήσετε και ενδεχομένως θα το ενισχύσετε. 
Υπάρχουν ήδη 7-8 έργα που είναι ήδη ενταγμένα σε χρηματοδοτικούς φορείς. Με δεδομένο ότι ο Δήμος παίρνει 30.000 ευρώ το μήνα για έργα, με αυτά τα ψίχουλα εν μπορείς ούτε να χτίσεις ούτε να φτιάξεις, ούτε να κατασκευάσεις κάτι. Οπότε τι κάνουμε; Δίνουμε την κατεύθυνση στη δική μας υπηρεσία να εκπονήσει μελέτες, ώριμες, τις παίρνουμε και πηγαίνουμε, περιφέρεια, υπουργεία, ευρωπαϊκά προγράμματα, χτυπάμε πόρτες, απαιτούμε και έχουμε καταφέρει μέσα στην τελευταία πενταετία και εισρεύσαν για έργα πάνω από 15.000.000 ευρώ στο δήμο μας. Ήδη έχουμε εντάξει σε διάφορους φορείς έργα τα οποία θα γίνουν το επόμενο διάστημα. Ανακατασκευή όλων των αθλητικών χώρων. Σε τρεις μήνες ξεκινά ένα πολύ μεγάλο έργο που το περιμένει για δεκαετίες η πόλη. Είναι η ανάπλαση του ασβεστοκάμινου που είναι κάτω από το Θέατρο Πέτρας και είναι από τα νεότερα βιομηχανικά μνημεία της Αττικής, το οποίο θα μας θυμίζει το πώς οικοδομήθηκε η Πετρούπολη, με τι κοινωνικοταξικά χαρακτηριστικά. Ανακατασκευή των παιδικών χαρών. Έχουν τελειώσει ήδη οι μισές και οι άλλες μισές είναι ενταγμένες σε σχετικά προγράμματα και μια σειρά από άλλα έργα όπως το Σχέδιο βιώσιμης αστικής κινητικότητας το οποίο θα λύσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης. Και μια σειρά άλλες παρεμβάσεις στις υποδομές που έχουν να κάνουν με την καθημερινότητα και το βιωτικό επίπεδο του δημότη.
Το δεύτερο που αφορά τον αθλητισμό και τον πολιτισμό ήδη έχουμε υλοποιήσει μια σειρά από αθλητικά και πολιτιστικά δρώμενα που δεν υπήρχαν παλαιότερα: Αγώνα δρόμου, αγώνα ποδηλάτου, αγώνα ανωμάλου δρόμου σε συνεργασία και με τα αθλητικά σωματεία της πόλης. Προσβλέπουμε σε αναβάθμιση του Θεάτρου Πέτρας το οποίο ήδη είναι καταξιωμένο στη συνείδηση όχι μόνο των Πετρουπουλιωτών, όλης της Αττικής και όχι μόνο. Έχουν έρθει αξιόλογες παραστάσεις. Έχουμε στο νου και περαιτέρω αναβάθμισή του στο βαθμό που μπορεί να υποστηριχτεί. Και νέες δράσεις με τα παιδιά. ξεκινήσαμε ήδη με τους παιδικούς σταθμούς. Πέρσι είχε θέμα το περιβάλλον, φέτος τον αθλητισμό, του χρόνου θέλουμε να κάνουμε με τον πολιτισμό για να έρθουν τα παιδιά σε επαφή με τις τέχνες, το θέατρο, τη μουσική, το χορό, την ποίηση, τη λογοτεχνία…
Κύριε δήμαρχε, θα κλείσουμε τη συνέντευξή μας με μια αναφορά στα τοπικά δρώμενα. Συνυποψήφιοι σας, καλούν τους Πετρουπολιώτες να σπάσουν τη μονοτονία των 8 χρόνων, απευθύνουν κάλεσμα για «μακριά από κομματικά χρίσματα, διαμεσολαβητές και κομματικούς κηδεμόνες». Σας κατηγορούν για απομονωτισμό. Ταυτόχρονα, υπάρχει και ένας υποψήφιος, κυβερνητικό στέλεχος, που παρουσιάζεται ως νέος, φρέσκος και με ενδιαφέρον για τα προβλήματα του δήμου και των δημοτών.  Θέλουμε το σχόλιο σας.
Αν δούμε αυτό που περιγράψατε, στην ουσία του είναι η κριτική που ασκείται στο ΚΚΕ. Γιατί κατηγορούν το ΚΚΕ; Ότι είναι απομονωτικό, ότι έχει παλαιολιθικές απόψεις, ότι έχει στασιμότητα κλπ. Για τα ίδια κατηγορούν και εμάς. Με λίγα λόγια λένε να μη στηρηχθεί το ΚΚΕ. Ατό λένε στον κόσμο. Αυτό λέγανε και το 2014. Αυτό και το 2011. Το 2011, τη δεύτερη Κυριακή ήταν ο Θωμάς Κοτσαμπάς με το ΚΚΕ και ο Στέφανος Βλάχος (ΠΑΣΟΚ, Συνασπισμός). Είχε γεμίσει την Πετρούπολη που έλεγε, η Πετρούπολη θέλει δήμαρχο και όχι κομματάρχη. Αυτό χτυπάγανε. ότι είμαστε μέλη του ΚΚΕ και το λέμε. Το λέμε και όχι μόνο δε ντρεπόμαστε αλλά το θεωρούμε τιμή μας. Αυτοί ντρέπονται να πούνε ότι μέλος του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Και ξέρετε γιατί ντρέπονται; Όχι γιατί αισθάνονται τύψεις,  γιατί φοβούνται την κατακραυγή του κόσμου Και γι’ αυτό λένε αυτοδιοικητικές εκλογές, άσε τα κόμματα. Οι πολιτικές που καθορίζονται; Τα μέτρα δεν ψηφίζονται στη Βουλή; Δεν ψηφίζονται στο Ευρωκοινοβούλιο; Αυτά τα μέτρα δεν εφαρμόζονατι μετά στους δήμους; Πάνε να κοροϊδέψουν τον κόσμο λέηγοντας στον κόσμο τα ίδια και τα ίδια.. Το 2014 λέγαν τέρμα πια με το ΚΚΕ στην Πετρούπολη. Αυτό είναι το πρόβλημά τους. Πώς θα μας χτυπήσουν; Θα μας πούνε γιατί δεν έχουμε τροφεία στους παιδικούς σταθμούς; Για ποιο λόγο χτίζουμε παιδικούς σταθμούς; Για ποιο λόγο κάνουμε ασφαλτόστρωση στους κεντρικούς δρόμους που είχε να γίνει από την εποχή του Παξιμαδά και του Γώγου; Το ήθος και το κύρος μας χτυπάνε. Είναι απομονωτικό λένε να είσαι κομμουνιστής. Και τι είναι προοδευτικό; Είναι προοδευτικό να υπηρετείς πολιτικές που εξαθλιώνουν το λαό; Να υπηρετείς πολιτικές που απολύουνε; Να υπηρετείς πολιτικές του κατώτατου και υποκατώτατου μισθού; Αυτό είναι προοδευτικό σήμερα; Δεν είναι προοδευτικό ότι μπορούμε να ζήσουμε έχοντας όλοι δουλειά, αξιοπρέπεια, υγεία, ελεύθερο χρόνο για πολιτισμός, αθλητισμός;
Τι να μας πει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος; Έχει ξεκινήσει λέει να μαθαίνει τα προβλήματα της πόλης για να τα λύσουμε λέει με μία άλλη κουλτούρα. Δεν του είπαν ότι τα προβλήματα της πόλης τα έχει δημιουργήσει το κόμμα του οποίου είναι μέλος; Από μόνα τους δημιουργήθηκαν; Αυτή η πολιτική δεν πρέπει να καταδικαστεί; Να τα λύσουμε λέει με μια άλλη κουλτούρα… Εγώ ξέρω ότι για να αλλάξω τις λάμπες στο δρόμο θέλω ηλεκτρολόγους, κι έχω μόνο τέσσερις. Δεν έχει ευθύνη το κόμμα του που δε μας δίνει τη δυνατότητα και τη χρηματοδότηση να προσλάβουμε ηλετρολόγους; Θέλουμε με αυτεπιστασία να φτιάξουμε τα σπασμένα πεζοδρόμια στους δρόμυος της πόλης, γιατί εμείς εδώ κυκλοφορούμε, από τα σπλάχνα της πόλης βγήκαμε. Έναν οικοδόμο έχουμε και έναν μπογιατζή. Δε φταίει η πολιτική του κόμματός του άφησε τις υπηρεσίες του δήμου υποστελεχωμένες; Αν είχαμε προσωπικό δε θα μπορούσαμε να κάνουμε τόσα κι άλλα τόσα από αυτά που κάναμε; Δεν έχουν ευθύνη γ’ αυτό; Άρα, λοιπόν, εμείς αυτό λέμε στον κόσμο,. Να μην ξεγελαστεί, να μην πέσει σε αυτή την παγίδα. Αυτά είναι αυταπάτες, είναι διλήμματα.
Εδώ υπάρχει σύγκρουση πολιτικών. Και ανεξάρτητα αν καμώνονται μερικοί ότι είναι ανεξάρτητοι, αδέσμευτοι, άχρωμοι και ακομμάτιστοι, στις εκλογές των κομμάτων τους μια χαρά παίρνουν μέρος και φωτογραφίζονται και διαφημίζονται, ενώ στο δήμο θα πούνε, εδώ δε χωρούν τα κόμματα αλλά τα πρόσωπα. Δεν κάνουμε διαγωνισμό ομορφιάς να δούμε τα πρόσωπα, πολιτικά όντα είναι οι υποψήφιοι, πολιτικά πρέπει να κριθούν. Αυτό λέμε στον κόσμο. Να βγάλει τα συμπεράσματά του και να ισχυροποιήσει το ΚΚΕ σε όλες τις κάλπες και κυρίως στον αγώνα.
— Στην κάλπη της δημοτικής εκλογής, για τι ακριβώς ψηφίζουμε και με ποιο κριτήριο;
Ψηφίζουμε για να δυναμώσει η φωνή μας, η φωνή που αναδεικνύει τα προβλήματα, τις ανάγκες μας και εξυπηρετεί τα συμφέροντά μας και στο Δήμο, και στην Περιφέρεια, και στη Βουλή και στην Ευρωβουλή. Τη φωνή του ΚΚΕ. Αυτό ψηφίζουμε. Ψηφίζουμε την πιο σθεναρή εργατική αντιπολίτευση.
–Κύριε δήμαρχε, ευχαριστούμε πάρα πολύ
Εγώ ευχαριστώ.

Ασύστολο τρολάρισμα της ΚΝΕ στην κυβέρνηση: Τραμπ, Μέρκελ και Νετανιάχου δίνουν… 12άρι στον Τσίπρα (ΒΙΝΤΕΟ)

7ήμερη εργασία σε συνθήκες γαλέρας…

       

17-05-2019
Ο κουρνιαχτός για την 7ήμερη εργασία, που σήκωσαν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, μας θύμισε τις συνθήκες εργασίας στην καπνοβιομηχανία που βρέθηκε αυτές τις μέρες στο επίκεντρο της επικαιρότητας. Ας δούμε ορισμένες «αθέατες» πλευρές, που προκύπτουν από καταγγελίες των εργαζομένων και αφορούν την εφαρμογή νόμων που έχουν ψηφίσει όλες οι κυβερνήσεις, διαμορφώνοντας συνθήκες γαλέρας στην αγορά εργασίας: Στην επιχείρηση δραστηριοποιούνται μια σειρά από εταιρείες, οι οποίες «προμηθεύουν» προσωπικό, από την παραγωγή και τα γραφεία μέχρι τις υπηρεσίες φύλαξης και καθαριότητας, αντικαθιστώντας μάλιστα παλιότερο προσωπικό. Ως αποτέλεσμα, σε πολλά τμήματα και ειδικότητες οι εργαζόμενοι δουλεύουν ο ένας δίπλα στον άλλο με διαφορετικούς όρους, με ολιγόμηνες συμβάσεις που τους στερούν μια σειρά από δικαιώματα και συνεπάγονται μόνιμη αβεβαιότητα. Για τους εργολαβικούς παρακάμπτεται όχι μόνο η επιχειρησιακή Σύμβαση που υπάρχει στην εταιρεία, αλλά και η κλαδική Σύμβαση της καπνοβιομηχανίας. Έτσι, οι εργαζόμενοι αποκλείονται ακόμα και από τα μεροκάματα, τα επιδόματα και τους άλλους όρους που προβλέπει η κλαδική Σύμβαση, ενώ στην παραγωγή προσλαμβάνονται με ειδικότητες που δεν αντιστοιχούν στη δουλειά που πραγματικά κάνουν. Πέρα από το γεγονός ότι οι εργολαβικοί μπορεί να βρίσκονται σήμερα εδώ και αύριο αλλού, μετακινούμενοι από την εργοδότρια εταιρεία, γίνονται και μπαλάκι από τον έναν εργολάβο στον άλλο. Για όλα αυτά, που είναι καθημερινότητα για τους εργαζόμενους στη συγκεκριμένη επιχείρηση και σε χιλιάδες ακόμα, κουβέντα δεν λένε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Και τι να πουν, άλλωστε, αφού η γενίκευση των εργολαβιών, όπως και η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, είναι γέννημα – θρέμμα της αντιλαϊκής πολιτικής που συνυπηρετούν και συνδιαμορφώνουν.
Facebook

Δυναμώνουμε το ΚΚΕ για να δυναμώσει η «ψυχή» των αγώνων!


Περισσότεροι από 350 ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί, εικαστικοί, λογοτέχνες, σκηνοθέτες και άλλοι άνθρωποι της επιστήμης και του πολιτισμού υπογράφουν το κείμενο στήριξης του Κόμματος

Κάλεσμα ενίσχυσης του ΚΚΕ απευθύνουν πάνω από 350 καλλιτέχνες, υπογράφοντας κείμενο στήριξης το οποίο ανάμεσα σε άλλα αναφέρει:
«"Είδα το παλιό να πλησιάζει, μα ερχόταν σα νέο.
Σερνόταν πάνω σε καινούργια δεκανίκια που κανένας δεν είχε ξαναδεί και βρομούσε νέες μυρωδιές σαπίλας που κανείς δεν είχε πριν ξαναμυρίσει".
Μπ. Μπρεχτ
Υπάρχουν στιγμές που οι επιλογές μας είναι καθοριστικές για τη ζωή τη δική μας και των γύρω μας. Υπάρχουν στιγμές που το δικό μας μήνυμα μπορεί να γίνει πραγματικά ηχηρό και αιχμηρό. Σήμερα, εμείς, καλλιτέχνες όλων των ειδικοτήτων, ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί, εικαστικοί, λογοτέχνες, σκηνοθέτες και άλλοι άνθρωποι της επιστήμης και του πολιτισμού, μπροστά στις επερχόμενες ευρωεκλογές, δημοτικές και περιφερειακές, υποστηρίζουμε το ΚΚΕ (...).
Για να είναι η δική μας φωνή πιο δυνατή την επόμενη μέρα. Για να μπορεί ακόμα καλύτερα να αποκαλύπτει, να ενημερώνει, να παρεμβαίνει στις εξελίξεις. Για να δυναμώσει η "ψυχή" της οργάνωσης των εργαζομένων, να δυναμώσει το ίδιο το εργατικό κίνημα και οι διεκδικήσεις του. Για να τσακιστεί και να απομονωθεί με λόγο και πράξη η ναζιστική φασιστική ΧΑ, σε κάθε γειτονιά, σε χώρους δουλειάς, σε Δημοτικά Συμβούλια, παντού.
Ανεξάρτητα λοιπόν από τις αφετηρίες του καθενός μας, τις μικρότερες ή μεγαλύτερες διαφωνίες μας, σήμερα είναι ανάγκη να στηρίξουμε τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, αλλά και να καλέσουμε και άλλους να το κάνουν. Πάνω από όλα θέλουμε να ενισχυθεί η δύναμη που παλεύει για μια κοινωνία με αφετηρία και επίκεντρό της τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, χωρίς τους σημερινούς εκμεταλλευτές (...)».
Το κείμενο υπογράφουν οι:
Steve Bart, σκηνοθέτης
Rebellion connexion (afaza & retro), μουσικοί
Αβαράκης Μάνος, σολίστ φυσαρμόνικας
Αγάθωνας, τραγουδιστής, μουσικός
Αγγελόπουλος Χρήστος, μουσικός, τραγουδιστής
Αετόπουλος Γιώργος, τραγουδοποιός
Αλεξανδρής Δημήτρης, ηθοποιός
Αναστασόπουλος Γιώργος, μουσικός («Ρωμιοσύνη»)
Ανδρικόπουλος Φώτης, μουσικός
Ανδρονιάδης Δημήτρης, πιανίστας
Ανδρουλιδάκης Μανόλης, συνθέτης, κιθαριστής
Ανδρουτσάκης Στάθης, ζωγράφος
Αντωνιάδης Δημήτρης, ηθοποιός, πρόεδρος ΣΕΗ
Αντωνόπουλος Γιάννης, ζωγράφος
Αντωνοπούλου Θαλασσιά, σκηνοθέτης
Αποστολίδης Ακης, διευθυντής φωτογραφίας
Αρβανιτάκης Μάκης, ηθοποιός
Αργύρης Κώστας, γλύπτης
Αρμενιακός Γιώργος, μουσικός
Αχειμάστου Φανή, χαράκτρια
Βάης Ιάκωβος, γελοιογράφος
Βάκκας Κώστας, σκηνοθέτης
Βαλάση Ζωή, συγγραφέας
Βαλάσης Διονύσης, εικαστικός
Βάλβη Ελισάβετ, γλύπτρια
Βαμβακίδης Τάκης, ηθοποιός
Βαρβαρέσου Μαρία, σχεδιάστρια κοσμημάτων
Βαρδαρός Λεωνίδας, σκηνοθέτης
Βασίλας Γρηγόρης, μουσικός, συνθέτης
Βασιλόπουλος Γιώργης, ηθοποιός
Βαφειάδου Κορίνα, ηθοποιός
Βέη Γιώτα, τραγουδίστρια
Βίτσας Αλέξανδρος, μουσικός
Βλαβιανού Νικολέτα, ηθοποιός
Βλαντώνη Κατερίνα, εικαστικός
Βλάσσης Αγγελος, γλύπτης
Βλάχος Νικόλας, μουσικός
Βολονάκη Ουρανία, ζωγράφος
Βούλγαρης Γιώργος, ηθοποιός
Βουτσάς Δημήτρης, τραγουδιστής
Βρέτος Αλέκος, μουσικός παραγωγός, Μέγαρο Μουσικής (ΟΜΜΑ)
Βρυζάκης Γιάννης, διευθυντής χορωδίας, τενόρος
Γαβρίλη Αλεξία, ηθοποιός
Γαλαζούδης Νίκος, εικαστικός
Γαλάνης Πάνος, μουσικός
Γαργάλη Ξένια, τραγουδίστρια
Γερασιμίδου Ελένη, ηθοποιός
Γερασκλής Ζαχαρίας, μουσικός
Γεωργιλάκης Μάρκος, γλύπτης, καθηγητής ΑΣΚΤ
Γιαννικάκης Μιχαήλ, ηθοποιός
Γιαννούχος Δημήτρης, μουσικός (συγκρότημα Kollektiva)
Γιαραμαζίδης Γιάννης, ηθοποιός
Γκέλμπεση Καλή, λογοτέχνης
Γισδάκης Βασίλης, μουσικός, τραγουδιστής
Γκούβας Κώστας, μουσικός, πρόεδρος παραρτήματος ΠΜΣ
Γκουντούμη Βούλα, φιλόλογος, επιμελήτρια εκδόσεων
Γκρανόπουλος Κώστας, μουσικός
Γκριμέκη Νικολέτα, χορεύτρια
Γκρους Τάσος, συνθέτης
Γόγολος Γιώργος, εικαστικός
Γόντικα Αντα, ζωγράφος
Γουρουντή Ανθή, μουσικός, συνθέτρια
Γουρουντή Μικαέλα, ηθοποιός
Γραμματικού Θεοδοσία, σκηνοθέτης
Δαραδήμος Μπάμπης, εικαστικός
Δημέγγελης Τάσος, λυρικός τραγουδιστής - χορωδός Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ)
Δημητριάδου Μαρία, ηθοποιός
Δημητρούκα Μαρία, ηθοποιός, δημοσιογράφος
Δημοπούλου Λίνα, στιχουργός
Δημούλας Χρήστος, λογοτέχνης
Διονυσόπουλος Βασίλης, ζωγράφος
Δρογώσης Στάθης, τραγουδοποιός
Ευαγγελάτος Κώστας, λογοτέχνης, εικαστικός και θεωρητικός Τέχνης
Ευαγγέλου Γιάννης, μουσικός
Ζαραλίκος Χριστόφορος, stand up comedian
Ζαφείρας Σταύρος, μουσικός
Ζάχαρης Πάνος, γελοιογράφος
Ζήσης Δημήτρης, μουσικός, πρόεδρος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών ΕΚΠΑ
Ζιάβρας Παναγιώτης, μουσικός ορχήστρας ΕΛΣ
Ζουλιάτης Σταύρος, χορωδός
Ζούνη Ελένη, ζωγράφος
Θαλασσινός Παντελής, τραγουδιστής, μουσικός
Θαλασσινού Βίκυ, ηθοποιός, συγγραφέας
Θεοδωράκης Νίκος, μουσικός
Θεοδωράκης Παρασκευάς, μουσικός
Θεοδωρίδου Αννα, ηθοποιός
Θεολόγης Θανάσης, σκηνοθέτης
Θεοφάνους Γιώργος, μουσικός (συγκρότημα Kollektiva)
Θεοχάρης Κώστας, λυρικός τραγουδιστής - χορωδός ΕΛΣ
Ιατρίδου Σοφία, εκπαιδευτικός μουσικής
Ικαρη Βιολέτα, τραγουδίστρια
Ιωαννίδης Ραφαήλ, εικαστικός
Καζάκος Κώστας, ηθοποιός, σκηνοθέτης
Κακαβάνης Ηρακλής, δημοσιογράφος, συγγραφέας
Καλαμποκά Γεωργία, εκπαιδευτικός, συγγραφέας
Καλατζόπουλος Γιάννης, ηθοποιός
Καλλιανός Στάθης, καθηγητής μουσικής
Κάλλοου Χρήστος, ηθοποιός, σκηνοθέτης
Καμαγιάννη Σοφία, μουσικός
Κανέλλος Δημήτρης, τραγουδιστής
Κανιάρης Βασίλης, στιχουργός, συγγραφέας
Κανούσης Θανάσης, ηθοποιός
Καραγιάννης Ν. Θανάσης, Δρ. Επιστημών της Αγωγής, συγγραφέας
Καραγιαννίδου Ελένη, μουσικός, καθηγήτρια μουσικής
Καραγεώργης Νίκος, ηθοποιός
Καράκογλου Πολυξένη, τραγουδίστρια, τραγουδοποιός
Καραλή Κίρκη, σκηνοθέτης
Καραμανλή Αφροδίτη, εικαστικός
Καραπιπέρης Γιάννης, μουσικός
Καρατζαφέρη Ιωάννα, λογοτέχνης
Καρδούλια Σουζάνα, ηθοποιός
Καρέλας Θοδωρής, τραγουδιστής, τραγουδοποιός
Καρέρ Αρης, δημοσιογράφος, συγγραφέας
Καρμπάς Κώστας, τραγουδοποιός
Κατίνου Κωνσταντίνα, ηθοποιός
Κατσαβός Αναστάσης, μουσικός
Κατσαμένη Δανάη, ηθοποιός
Καφαντάρη Λένα, εικαστικός
Καφαντάρη Λίλα, ηθοποιός
Καψάλου Μαρία, μουσικός
Κέντρος Γιώργος, ηθοποιός
Κεντρωτής Γιώργος, καθηγητής του Ιονίου Πανεπιστημίου, κοσμήτορας της Σχολής Ιστορίας, Μετάφρασης και Διερμηνείας
Κεραμίδας Θανάσης, ηθοποιός
Κιμούλης Γιώργος, ηθοποιός, σκηνοθέτης
Κιτμερίδης Νίκος, εικαστικός
Κλέβες Κρίσικο, ζωγράφος, χαράκτρια
Κοκκινέας Τίτος, λογοτέχνης
Κολέλης Παναγιώτης, ιδιωτικός υπάλληλος, συγγραφέας
Κόλιας Φώτης, μουσικός στη συμφωνική ορχήστρα της ΕΡΤ
Κόλλια Τζένη, ηθοποιός
Κολοβός Βασίλης, ηθοποιός
Κολοβός Ηλίας, κλαρινετίστας, συνταξιούχος ΕΛΣ
Κολοβός Χρήστος, διευθυντής συμφωνικής ορχήστρας
Κομνηνέας Τζανέτος, σκηνοθέτης
Κοντόρα Εύη, λογοτέχνης
Κορφιάτη Δανάη, χορεύτρια, δασκάλα χορού
Κοτσάμπασης Κώστας, εικαστικός
Κορίτσογλου Μάρθα, ζωγράφος
Κουάντας Αλέξης, σκηνοθέτης
Κουκή Αθηνά, μουσικός
Κουκή Χριστίνα, μουσικός
Κουμεντάκου Ανδριάνα, εικαστικός
Κούνης Ιωάννης - Στέφανος, σκηνοθέτης
Κουτούφαρη Δέσποινα, λογοτέχνης
Κουτσοδόντης Νίκος, ιδιωτικός υπάλληλος, ποιητής
Κουτσονικολής Χρήστος, ηθοποιός
Κουφαλάκος Δημήτρης, μουσικός
Κοφίνα Χρύσα, εικαστικός
Κοφίνας Κώστας, μουσικός
Κρέτσης Μάκης, μουσικός (συγκρότημα Kollektiva)
Κρούσκα Βέρα, ηθοποιός
Κυριαζίδου Βαγγελιώ, χορεύτρια
Κυριάκου Νεφέλη, εικαστικός
Κυρίτση Ιωάννα, ηθοποιός
Κωνσταντινίδης Κώστας, μουσικός (Mother of Millions)
Κώτσιου Ντίνα, χαράκτρια, αναπληρώτρια καθηγήτρια ΑΣΚΤ
Λάβαρης Κώστας, μουσικός, συνθέτης
Λάζαρη Μαριάννα, ηθοποιός
Λαζάρου Τεό, μουσικός, «Ρωμιοσύνη»
Λαζοπούλου Χριστιάννα, γλύπτρια
Λάζου Αννα, αναπληρώτρια καθηγήτρια ΕΚΠΑ
Λαμπριανίδης Γρηγόρης, μουσικός
Λαμπράκης Μάνος, θεατρικός συγγραφέας
Λέντζος Δημήτρης, λογοτέχνης, στιχουργός
Λιανοπούλου Αννα, χορεύτρια, ηθοποιός
Λούτσια Ιωάννα, ηθοποιός, συγγραφέας
Μαγγίνας Δημήτρης, ηθοποιός
Μαϊστρέλο Μαρία, ηθοποιός, δασκάλα χορού
Μακίσογλου Ελένη, ηθοποιός
Μακριδάκης Γιάννης, λογοτέχνης
Μανιφάβας Χρήστος, μουσικός
Μανταλάς Σπύρος, μουσικός
Μαραγκουδάκη Ελένη, ζωγράφος
Μαραγκουδάκης Αγης, σκηνοθέτης
Μαραθού Ελένη, ζωγράφος - εικονογράφος
Μαργαρώνης Φάνης, μουσικός (συγκρότημα Kollektiva), εκπαιδευτικός
Μαρινάκης Αγγελος, μουσικός
Μαρμαρίδης Σεραφείμ, μουσικός, οργανοποιός
Μαρόπουλος Παύλος, λυρικός τραγουδιστής, χορωδός ΕΛΣ
Μαυρομάτη Ηλιάννα, ηθοποιός
Μαύρου Νάντια, καθηγήτρια χορού
Μαύτα - Κολοβού Μάρω, πιανίστρια, συνταξιούχος καθηγήτρια Ωδείου Αθηνών
Μέγα - Χαβρέ Ανθια, εικαστικός
Μεϊμάρης Αντώνης, μουσικός («Κοινοί Θνητοί»)
Μεϊμάρης Τάσος, μουσικός («Κοινοί Θνητοί»)
Μελά Εύα, εικαστικός, πρόεδρος ΕΕΤΕ
Μελίδης Ιων - Νικόλαος, καθηγητής μουσικής
Μελισσάρης Γιώργος, ηθοποιός
Μερακλής Μιχάλης, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, λαογράφος και φιλόλογος
Μήλας Παναγιώτης, δημοσιογράφος, πολιτιστικό ρεπορτάζ
Μηλιώτης Παναγιώτης, ποιητής
Μήτσικα Ιωάννα, χορεύτρια, χορογράφος
Μίσσιος Κώστας, συγγραφέας
Μιχαηλίδη Φένια, μουσικός
Μιχαηλίδου Θεοδώρα, εικαστικός
Μιχαηλίδου Φανή, εικαστικός
Μόρτζος Φρίξος, πιανίστας ΕΛΣ
Μόσχοβος Νίκος, ηθοποιός
Μοσχοβούδη Ελένη, μουσικός, ταξιθέτρια ΟΜΜΑ
Μουρκούση Μαρία, λυρική τραγουδίστρια, εργαζόμενη ΟΜΜΑ
Μουσγά Πηνελόπη, χορεύτρια
Μπαδόλα Ειρήνη, εικαστικός
Μπαλλάς Σωτήρης, μουσικός, τραγουδιστής
Μπαλτσαβιά Ντενίζ, ηθοποιός
Μπαντάζου Ευπραξία, εικαστικός
Μπαρμπαρής Αργύρης, μουσικός
Μπλέτσας Θανάσης, μουσικός
Μπούσαλης Πάνος, συνθέτης, τραγουδιστής
Μποφίλιου Νατάσσα, τραγουδίστρια
Μποφίλιος Νίκος, μουσικός
Μυρωδιάς Αντώνης, γλύπτης
Μωραΐτης Αποστόλης, μουσικός
Νάκος Θανάσης, ηθοποιός
Ναλμπάντη Φανή, λυρική τραγουδίστρια, ταξιθέτρια στον ΟΜΜΑ
Νασιοπούλου Ντιάνα, ζωγράφος, εικονογράφος, συγγραφέας
Νάστου Ερμιόνη, πιανίστρια ΕΛΣ
Νεοφυτίδου Μαρία, πιανίστρια ΕΛΣ
Νικολάου Αργύρης, μουσικός
Νικολάου Θοδωρής, τραγουδιστής
Νικολούδης Δημήτρης, τραγουδιστής
Νταλιάνης Κώστας, σκηνοθέτης
Ντίνου Μαριάννα, μουσικός
Ξανθοπούλου Ελένη, σκηνοθέτης
Ξενάκη Μαριάννα, χαράκτρια
Ξένος Αντώνης, ηθοποιός
Ξένος Σταύρος, μουσικός («Ρωμιοσύνη»)
Ξένου Αγγελική, ηθοποιός
Ξένου - Βερνάρδου Αλίκη, δημοσιογράφος
Ξυλαρδιστός Δημοσθένης, ηθοποιός
Ορκόπουλος Παύλος, ηθοποιός
Παναγιωτούνης Νίκος, ηθοποιός, σκηνοθέτης, δάσκαλος θεατρικής αγωγής
Πανάς Νίκος, μουσικός
Πανόπουλος Χάρης, τραγουδιστής
Παντελιάς Αλέξης, τραγουδοποιός («Κίτρινα Ποδήλατα»)
Παντελιάς Γιώργος, τραγουδοποιός («Κίτρινα Ποδήλατα»)
Παντελίδου Ρούλα, ηθοποιός
Παπαγεωργίου Βαγγέλης, μουσικός
Παπαδόπουλος Δημήτρης, φωτιστής στον ΟΜΜΑ
Παπαδόπουλος Θύμιος, μουσικός, ενορχηστρωτής
Παπαζαχαριάκης Γιάννης, μουσικός, ενορχηστρωτής
Παπαϊωάννου Πάνος, τραγουδιστής
Παπακυπαρίου Ελπίδα, καθηγήτρια μπαλέτου
Παπαοικονόμου Γιάννης, λογοτέχνης
Παπούλιας Ιβάν - Μάριος, μουσικός
Παρασκευάς Νίκος, τραγουδιστής («Τοξικά Απόβλητα»)
Παρασκευόπουλος Βασίλης, μουσικός, πρόεδρος ΠΜΣ
Πατρικίδου Νίνα, βιολονίστρια, καθηγήτρια βιολιού, ΕΛΣ
Πεσκετζή Μαρία, διδάκτορας Φιλολογίας, συγγραφέας
Πετάλας Αγης, λογοτέχνης
Πετρίδης Αλέκος, ηθοποιός
Πετρίδου Σαββίνα, ηθοποιός
Πετρούλια Γεωργία, ζωγράφος
Πίτσα Αφροδίτη, ταξιθέτρια στον ΟΜΜΑ
Πιττακός Αλέξανδρος, λυρικός τραγουδιστής, χορωδός ΕΛΣ
Πλιώτα Τζούλια, εικαστικός
Πούλος Γιώργος, μουσικός
Προδρόμου Βασίλης, τραγουδιστής
Πρώιος Γιάννης, ζωγράφος, σκηνογράφος
Πωλυζωίδης Σήφης, ηθοποιός
Ραβνιωτόπουλος Κώστας, ηθοποιός, σκηνοθέτης
Ράντου Ελένη, ηθοποιός
Ραψανιώτης Βασίλης, μουσικός
Ρήγας Γιώργος, μουσικός
Ρηγόπουλος Αντώνης, μουσικός («Το Σφάλμα»)
Ρίτσου Ερη, λογοτέχνης
Ρόθος Κώστας, γλύπτης
Ρόκος Κυριάκος, γλύπτης
Ρόκου Ηρα, ηθοποιός
Ρουμπάκη Λεναρέτα, ψυχολόγος, ποιήτρια
Ρωμανός Σπύρος, μουσικός
Σαββίδης Λάζαρος, μουσικός
Σακελαρίου Τζούλια, εικαστικός
Σαμαρτζής Γιώργος, χορωδός ΕΛΣ
Σαμαρτζής Νεκτάριος, χορωδός ΕΛΣ
Σαουσοπούλου Μαίρη, ηθοποιός
Σαραφιανός Σπύρος, ηθοποιός
Σαριμπανίδης Ναπολέων, μουσικός
Σαρρής Γιώργος, μουσικός
Σαρρής Νίκος, μουσικός ορχήστρας ΕΛΣ
Σεϊμένης Βασίλης, ηθοποιός
Σέμσης Δημήτρης, βιολιστής
Σιδέρης Κώστας, μουσικός (συγκρότημα «Υπεραστικοί»)
Σιδηροπούλου Μελίνα, εκπαιδευτικός
Σίσκου Ελσα, χορεύτρια
Σκαλκώτος Χρίστος, γλύπτης, καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Σκουρλής Γιώργος (Atek), εικαστικός
Σκυθιώτης Πέτρος, ποιητής
Σούτογλου Εφη, ζωγράφος
Σοφιανός Απόστολος, συνταξιούχος ηθοποιός
Σπανού Αθηνά, στιχουργός
Σπηλιώτης Κωστής, πιανίστας
Σπυριδάκης Χρήστος, μουσικός
Σπυριδωνίδου - Στέφου Μαρίνα, ζωγράφος
Σπυρίδωνος Πηνελόπη, ζωγράφος
Σταματίου Χριστίνα, μουσικός
Σταματόπουλος Κώστας, σκηνοθέτης
Στάμου Σήφης, σκηνοθέτης
Στασινοπούλου Μαίρη, ηθοποιός, δασκάλα θεατρικής αγωγής
Σταύρακα Βίκυ, ηθοποιός
Σταυρίδης Χρήστος, μουσικός («Ρωμιοσύνη»)
Σταυρόπουλος Κώστας, μουσικός
Σταφέτος Στέλιος, εικαστικός
Στεργιοπούλου Νάνα, εικαστικός
Στέφος Νίκος, γλύπτης
Στούγιος Θοδωρής, μουσικός
Στούμπος Γιάννης, εικαστικός, εκπαιδευτικός
Στρατωνίου Ηλέκτρα, ποιήτρια
Τάγκας Νίκος, μουσικός
Ταλαγάνης Δημήτρης, εικαστικός
Ταλέας Νίκος, μουσικός
Τασούλας Σωτήρης, ηθοποιός
Τατσιούλη Ανθή, τραγουδίστρια
Τζαμιάν Νατάσσα, νηπιαγωγός, ταξιθέτρια στον ΟΜΜΑ
Τζατζιμάκη Ελένη, μουσικός
Τζουμάκης Δημήτρης, ηθοποιός
Τόκας Δημήτρης, ηθοποιός
Τόλιος Γιάννης, μουσικός («Ρωμιοσύνη»)
Τουμπέκης Μπάμπης, εικαστικός
Τουρνάκης Νίκος, ηθοποιός, μουσικός
Τρανουδάκης Μιχάλης, συνθέτης
Τραϊτοράκης Μάρκος, εικαστικός
Τριανταφυλλάκη Ελένη, σκηνοθέτης
Τριανταφυλλίδης Κώστας, τραγουδιστής
Τρίμη Επη, δημοσιογράφος
Τσαγκαράκης Γιώργος, ηθοποιός
Τσαϊρέλη Μόρφω, τραγουδίστρια
Τσακίρης Σταύρος, σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας
Τσάκνη Δέσποινα, ζωγράφος, εκπαιδευτικός
Τσαμκοσόγλου Μάκης, μουσικός (Mother of Millions)
Τσαπράζης Αλέξανδρος, τραγουδιστής
Τσατσαλίδης Βάιος, μουσικός
Τσερκεζίδου Ιωάννα, ηθοποιός
Τσίτσικας Πάνος, μουσικός
Τσιτσούλης Απόστολος, σκηνοθέτης
Τσόγκας Σωτήρης, μουσικός
Τσοϊδάκης Δημήτρης, ηθοποιός
Τσουγκράνη Βερονίκη, χορογράφος
Φάκαρος Νίκος, μουσικός
Φάμπα Εύα, σολίστ κιθάρας
Φιλιούση Ελένη, ηθοποιός
Φιλιούσης Κοσμάς, σκηνοθέτης
Φιλιούσης Κώστας, σκηνοθέτης
Φιλιππόπουλος Σπύρος, ηθοποιός
Φρόνιμος Αντώνης, μουσικός
Φτούλη Αμέρισσα, τραγουδίστρια, μουσικός
Φώκος Στέλιος, κριτικός λογοτεχνίας
Φωτιάς Βασίλης, μουσικός («Κοινοί Θνητοί»), λογοτέχνης
Φωτόπουλος Δημήτρης, μουσικός («Ρωμιοσύνη»)
Χαλάς Αχιλλέας, συντηρητής έργων τέχνης
Χαλκίδης Νάσος, εικαστικός
Χαλκιοπούλου Μιμίκα, γλύπτρια
Χαραλάμπους Ευαγγελία, ζωγράφος
Χατζή Κατερίνα, ζωγράφος
Χατζηαναγνώστου Στέφανος, μουσικός
Χατζημιχαηλίδης Στέφανος, σκηνοθέτης
Χατζιδάκη Φωτεινή, λυρική τραγουδίστρια, χορωδός ΕΛΣ
Χατζίδου Νίκη, ηθοποιός
Χίνος Γιάννης, μουσικός
Χουλιαράς Θανάσης, τραγουδιστής (συγκρότημα Kollektiva)
Χριστοπούλου Ευθυμία, ζωγράφος - εκπαιδευτικός
Χριστοφοράκης Νίκος, εικαστικός
Χρυσανθίδης Μίλτος, μουσικός
Ψαραδάκος Στέφανος, μουσικοσυνθέτης
Ψαρράς Τάσος, σκηνοθέτης

Ευρωπαϊκή Ενωση: Στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του



1992. Συγκέντρωση του ΚΚΕ ενάντια στη συνθήκη του Μάαστριχτ
1992. Συγκέντρωση του ΚΚΕ ενάντια στη συνθήκη του Μάαστριχτ
Ενόψει των ευρωεκλογών στο σύνολό τους οι αστικές πολιτικές δυνάμεις (δεξιές και «αριστερές») πίνουν νερό στο όνομα της ΕΕ και περιορίζουν τις μεταξύ τους διαφορές στη διαχείριση μιας πραγματικότητας που όταν την κοιτάς απ' τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης ζέχνει απ' τη κορφή ως τα νύχια. Οι «αριστεροί», μάλιστα, έχουν απογειώσει το επίπεδο ισχυριζόμενοι ότι η ΕΕ έχει ξεφύγει (!) από τις αρχές της και ότι αρκεί να μην είναι ο Βέμπερ ο επόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να ανοίξει ο δρόμος για ένα μέλλον λαμπερό!
Τίποτα παράξενο σ' όλο αυτό. Η σχέση της ελληνικής ολιγαρχίας και των πολύχρωμων πολιτικών εκπροσώπων της με τη διακρατική αυτή ιμπεριαλιστική συμμαχία ξεκινά από πολύ πιο μακριά, απ' τις αρχές της 10ετίας του '60.
***
Ηταν 1961, 9 του Ιούλη, όταν η τότε κυβέρνηση του κόμματος της ΕΡΕ (Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση), πρόγονος της σημερινής ΝΔ, υπέγραψε τη Συνθήκη Σύνδεσης της Ελλάδας με την τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) - ή, διαφορετικά, «Κοινή Ευρωπαϊκή Αγορά».
Η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, με τα τότε κόμματά της, επέλεξε και συμμετέχει στην ΕΟΚ, για να ενισχύσει και προωθήσει τα οικονομικά συμφέροντά της, εξασφαλίζοντας κι ένα ακόμα διεθνές στήριγμα στην εξουσία της. Είχε προηγηθεί η ένταξη στο ΝΑΤΟ από το 1952.

1979. Αφίσα του ΚΚΕ για την ΕΟΚ που φιλοτέχνησε ο Γιώργης Βαρλάμος
1979. Αφίσα του ΚΚΕ για την ΕΟΚ που φιλοτέχνησε ο Γιώργης Βαρλάμος
Η Ελλάδα έγινε δεκτή στην τότε ΕΟΚ αφενός γιατί το ζήτησε η πλουτοκρατία της, αφετέρου γιατί ήταν η μόνη καπιταλιστική χώρα στα σοσιαλιστικά Βαλκάνια, η μόνη χώρα του ΝΑΤΟ σε μια περιοχή που είχε κηρυχτεί εχθρική για τον δυτικοευρωπαϊκό και αμερικανικό καπιταλισμό. Μια χώρα - γέφυρα του διεθνούς καπιταλισμού ενάντια στο σοσιαλισμό, αλλά και γέφυρά του στη Μέση και Εγγύς Ανατολή.
Το ΚΚΕ σε Ανακοίνωση της ΚΕ στις 4/4/1961, λίγο μετά τη μονογραφή της Συνθήκης, εκτίμησε: «Για την εργατική τάξη της χώρας μας, η σύνδεση της Ελλάδας με την Κοινή Αγορά θα σημαίνει πιο άγρια εκμετάλλευση, μεγαλύτερη ανεργία, αύξηση της μετανάστευσης (...) Για την αγροτιά μας η σύνδεση θα σημαίνει καινούριες δυσκολίες στην τοποθέτηση των εξαγώγιμών της προϊόντων γιατί (...) θα εμποδίσουν ακόμη περισσότερο την ανάπτυξη των συναλλαγών μας με την απέραντη αγορά των σοσιαλιστικών χωρών. Αλλά και τα μη εξαγώγιμα αγροτικά προϊόντα (σιτάρι, κτηνοτροφικά προϊόντα) θα αντιμετωπίσουν, με την άρση των δασμών, τον αθέμιτο ανταγωνισμό των φτηνότερων δυτικοευρωπαϊκών (...) Το ξεκλήρισμα των φτωχών και μεσαίων αγροτών θα ενταθεί».
Εναν περίπου χρόνο μετά από την υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης της Ελλάδας με την ΕΟΚ και με αφορμή την επικύρωσή της από τη Βουλή, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ δημοσιοποίησε Απόφαση, στην οποία χαρακτήριζε την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα «διακρατική ένωση των μεγαλύτερων μονοπωλίων της Δυτικής Ευρώπης για την ανακατανομή της παγκόσμιας καπιταλιστικής αγοράς, των πηγών πρώτων υλών και των σφαιρών εξαγωγής κεφαλαίου, για τη μεγαλύτερη διείσδυσή τους στην οικονομία των πιο αδύνατων συνεταίρων τους και την αρπαγή του εθνικού τους πλούτου, για την εντατικότερη εκμετάλλευση των εργαζομένων».

Επίσης, το ΚΚΕ εκτιμούσε: «Η χώρα μας θα παραμείνει αγορά τοποθέτησης ξένων βιομηχανικών προϊόντων, αγροτικό εξάρτημα - προμηθευτής πρώτων υλών και φτηνής εργατικής δύναμης των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών».
Κάτω από το πρίσμα των μετέπειτα εξελίξεων, η εκτίμηση του ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε ως προς το χαρακτήρα της ΕΟΚ, τις συνέπειες για τα φτωχά αγροτικά και βιοτεχνικά τμήματα και τη γενικότερη αντεργατική επιθετική πολιτική. Ωστόσο, το ΚΚΕ σ' εκείνη τη χρονική στιγμή δεν κατόρθωσε να αναλύσει όλες τις πλευρές του νέου φαινομένου, κυρίως να προβλέψει τη δυνατότητα προσαρμογής και επιτάχυνσης της καπιταλιστικής ανάπτυξης της Ελλάδας μέσα στην ΕΟΚ.
Η Συμφωνία Σύνδεσης «πάγωσε» με την επιβολή στην Ελλάδα της δικτατορίας της 21/4/1967, αφού οι τυπικές αναφορές της ιδρυτικής Συνθήκης της ΕΟΚ αφορούσαν τη λειτουργία της κοινοβουλευτικής αστικής δημοκρατίας.
***
Οι διαδικασίες ξανάρχισαν το 1974. Η αίτηση της ένταξης υποβλήθηκε στις 12 του Ιούνη 1975 και οι σχετικές διαπραγματεύσεις κράτησαν 3 χρόνια, καταλήγοντας το 1978 ότι από την 1/1/1981 η Ελλάδα εντάσσεται στην ΕΟΚ ως πλήρες μέλος.
Τον Οκτώβρη του 1981, στις εκλογές για το εθνικό Κοινοβούλιο, κυβέρνηση αναδεικνύεται το ΠΑΣΟΚ, με σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «Εξω από την ΕΟΚ των μονοπωλίων». Αλλά αυτό το κόμμα ήταν που διαχειρίστηκε με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου μέσα στην ΕΟΚ και μετά στην ΕΕ, στο όνομα πάντα του εφικτού, των δυσκολιών από την αποδέσμευση, των κινδύνων της απομόνωσης και άλλα ηχηρά παρόμοια. Ετσι, επέβαλε στο λαό τη χωρίς όρια αντιλαϊκή πολιτική, διαχειρίστηκε το σύστημα με τον καλύτερο τρόπο, ενσωματώνοντας λαϊκές δυνάμεις στο σύστημα. Αλλωστε, αυτός ήταν και είναι ο ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας στο αστικό πολιτικό σύστημα. Να εκτονώνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια στο «μη χείρον βέλτιστον», που οδηγεί στη συνεχή επιδείνωση των όρων ζωής των λαϊκών στρωμάτων.
***
Ακολούθησε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, το θεμέλιο της σημερινής ΕΕ. Η Συνθήκη των Συνθηκών. Απ' αυτήν απορρέουν όλες οι αντεργατικές - αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ, τις οποίες συναποφασίζουν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ και τις εφαρμόζουν στα κράτη τους.
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ (ή Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης) υπογράφτηκε στις 7 Φλεβάρη του 1992 και επικυρώθηκε στη Βουλή με τις περίφημες 292 ψήφους τον Ιούλη του 1992 (ψήφισαν υπέρ η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η Πολιτική Ανοιξη και ο Συνασπισμός - νυν ΣΥΡΙΖΑ). Καταψήφισε μόνο το ΚΚΕ.
Η Συνθήκη ψηφίστηκε χωρίς κανείς από τους βουλευτές των κομμάτων που την ψήφισαν να την έχει διαβάσει, καθώς δεν είχε δοθεί από κανένα κρατικό όργανο στη δημοσιότητα. Η Συνθήκη του Μάαστριχτ έγινε ολόκληρη γνωστή μόνο από το ειδικό ένθετο στο οποίο τη δημοσίευσε ο «Ριζοσπάστης» και είναι η μόνη εφημερίδα που το έκανε.
Η Συνθήκη συμπληρώθηκε με τη δημιουργία της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) καθώς εντός της ΕΕ ήταν και παραμένει οξύτατος ο ανταγωνισμός. Επιχειρήθηκε έτσι να θεσμοθετηθεί η διεθνοποίηση των μηχανισμών διεύρυνσης και αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Κίνητρό τους δεν ήταν φυσικά η ευημερία των λαών, όπως ψευδεπίγραφα διακήρυξαν, αλλά η αντιμετώπιση των δυσκολιών στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου, που προέρχονται από τη ραγδαία ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και τον οξύτατο ανταγωνισμό των αμερικανικών και ιαπωνικών μονοπωλίων στο χώρο της Ευρώπης και σ' όλο τον κόσμο.
Το ΚΚΕ τάχθηκε εξαρχής κατά της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Στην Απόφαση της ευρείας Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ (16 - 17 Μάη 1992) αναφέρεται: «Το Κόμμα μας δεν μπορεί να συμφωνήσει με την αντίληψη του "μονόδρομου" και όταν μάλιστα είναι δεδομένη η 11χρονη αρνητική εμπειρία της χώρας από την ένταξη στην ΕΟΚ. Πρόκειται για αντίληψη που ταυτίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων και της χώρας με τα συμφέροντα και τις επιλογές του μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Αντίληψη που καταδικάζει την Ελλάδα στο περιθώριο των πολιτικών που χαράσσουν οι ισχυροί της ΕΟΚ. Το όραμα της "Ενωμένης Ευρώπης", της Ευρώπης των μονοπωλίων, που συνενώνει και εμπνέει βιομηχάνους, εφοπλιστές, μεγαλέμπορους, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, "ΣΥΝ" και ο συγκεκριμένος στόχος "να μπούμε στο σκληρό πυρήνα της ΕΟΚ" δεν έχει καμιά σχέση με τα οράματα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των εργαζομένων».
Σχετικά με την ΟΝΕ, στην ίδια Απόφαση αναφέρεται: «Η ΟΝΕ όχι μόνο δεν πρόκειται να απαλλάξει τους εργαζόμενους από τα δεινά του καπιταλισμού (εκμετάλλευση, κρίσεις, φτώχεια, καταπίεση εθνών και λαών, πόλεμοι κ.λπ.), αλλά, αντίθετα, ενισχύει τον κύριο της καπιταλιστικής παραγωγής, το μονοπωλιακό υπερκέρδος, με τις πολλαπλές πηγές άντλησής του, στη σφαίρα παραγωγής και κυκλοφορίας, στην εσωτερική και την εξωτερική αγορά, αναπτύσσοντας το μονοπωλιακό ανταγωνισμό ως τα έσχατα όρια».
***
Η Συνθήκη του Μάαστριχτ τροποποιήθηκε με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, που υπογράφτηκε στις 2 Οκτώβρη του 1997. Η νέα Συνθήκη ανάμεσα σ' άλλα προέβλεπε το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Θεωρητικά, με το Σύμφωνο Σταθερότητας οι αρχιτέκτονες της ΕΕ επιδίωκαν τη σύγκλιση (ονομαστική και πραγματική) των οικονομιών. Στα χρόνια που πέρασαν η «σύγκλιση» παραμένει ανέφικτη, αποδεικνύοντας την ορθότητα της θέσης του ΚΚΕ ότι «ο δρόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης δεν καταργείται με ευχές στα πλαίσια της καπιταλιστικής ενοποίησης και ότι ο στόχος της σύγκλισης, ονομαστικός ή και μη ονομαστικός, αριθμητικός ή και όχι αριθμητικός, δεν πρόκειται να πιαστεί ούτε τώρα ούτε αύριο».
Βέβαια, το Σύμφωνο Σταθερότητας έδωσε τη δυνατότητα στους εργοδότες και τις κυβερνήσεις να προωθήσουν μια δέσμη σκληρών αντεργατικών μέτρων για τη μείωση του κόστους εργασίας και την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας της ΕΕ, δηλαδή τη διαρκή διεύρυνση των περιθωρίων κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο. Μεταξύ αυτών των μέτρων είναι η κατεδάφιση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, η καθιέρωση της μερικής απασχόλησης σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, η κατάργηση θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων, η ιδιωτικοποίηση σειράς τομέων, όπως της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, της Παιδείας, της Υγείας, της Ερευνας, όλα όσα βιώνουμε σήμερα ως κεκτημένο της ΕΕ.
***
Το Μάρτη του 2000 αποφασίστηκε από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ η Στρατηγική της Λισαβόνας, στη Σύνοδο Κορυφής, με επίκεντρό της την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, ως στρατηγικού στόχου, για την υλοποίηση του οποίου κατέληξαν σε μια σειρά από μέτρα τα οποία προωθούν έκτοτε, με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή καθημερινά.
Μέτρα, όπως η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και οι ελαστικές μορφές εργασίας, η παράδοση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης στο κεφάλαιο, η εμπορευματοποίηση των τομέων Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, οι αντιδραστικές αλλαγές ιδιαίτερα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, για παραγωγή φτηνού καταρτίσιμου εργατικού δυναμικού για τις επιχειρήσεις, η ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων κρατικής ιδιοκτησίας, ιδιαίτερα αυτών που έχουν στρατηγική σημασία, όπως π.χ. Τηλεπικοινωνίες, Ενέργεια κ.λπ. Ταυτόχρονα, η εφαρμογή αυτών των πολιτικών σε κάθε κράτος - μέλος, η οποία ελέγχεται σε τακτά χρονικά διαστήματα από τις Εαρινές Συνόδους Κορυφής, ωθεί στην ακόμη μεγαλύτερη συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, δηλαδή στην ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων και σε διακρατικό επίπεδο. Και την ίδια ώρα αυξάνει το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων, μειώνει το λαϊκό εισόδημα και τις συντάξεις, αυξάνει τον εργάσιμο βίο έως το ...θάνατο.
***
Σε ισχύ παραμένει έκτοτε η στρατηγική «Ευρώπη 2020» για την απασχόληση και την ανάπτυξη, που έδωσε τις νέες κατευθυντήριες γραμμές των αντεργατικών - αντιλαϊκών ανατροπών.
Στόχος της είναι να καταστήσει τα μονοπώλια της ΕΕ υπερκερδοφόρα, να τραβήξει την καπιταλιστική οικονομία της ευρωένωσης από το τέλμα της κρίσης και να την επαναφέρει σε τροχιά τέτοια που θα της επιτρέπει με αξιώσεις να διεκδικήσει την πρωτοκαθεδρία στον παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό.
Παράλληλα, από το 1999, έχουν αποφασιστεί η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ΚΕΠΠΑΑ), η συγκρότηση Ευρωστρατού από 50.000 - 60.000 ενόπλους, για διαχείριση «διεθνών κρίσεων» και «ειρηνευτικών» αποστολών, δηλαδή για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ενώ το 2003 αποφασίστηκε το δόγμα του προληπτικού χτυπήματος, δηλαδή της ένοπλης επέμβασης σε χώρες από τις οποίες υποτίθεται ότι κινδυνεύει η ΕΕ.
***
Ολα αυτά βέβαια δεν είναι καθόλου τυχαία. Οταν από τη Συνθήκη Ανθρακα - Χάλυβα το 1952 έμπαιναν τα θεμέλια της Συνθήκης της Ρώμης το 1957, το κεφάλαιο συνένωνε τις δυνάμεις του για να αντεπεξέλθει στον ανταγωνισμό στην Ευρώπη, πρωτίστως με το αντίπαλο σύστημα, το σοσιαλισμό, με το ανερχόμενο εργατικό κίνημα στις χώρες της Ευρώπης, αλλά και στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό.
Η σύγχρονη φάση ανάπτυξης του μονοπωλιακού καπιταλισμού, ιδιαίτερα σε συνθήκες αλλεπάλληλων οικονομικών κρίσεων, επιτάσσει αυστηρή εφαρμογή της Συνθήκης του Μάαστριχτ και όλων όσα στη συνέχεια απορρέουν απ' αυτήν - συναποφασίζονται και εφαρμόζονται στα κράτη - μέλη της ΕΕ για την απρόσκοπτη εντεινόμενη εκμεταλλευτική δράση του κεφαλαίου, την ενίσχυση της εξουσίας του και το τσάκισμα, αν είναι δυνατόν, του εργατικού κινήματος, προκειμένου να αποφύγει την αμφισβήτηση και την ανατροπή του.
Ολη η πορεία και εξέλιξη της ΕΟΚ αρχικά και μετέπειτα της ΕΕ επιβεβαίωσε πολύ πιο ωμά, βάρβαρα, εκείνο που το ΚΚΕ υποστηρίζει από το 1960: Οτι είναι μια συμμαχία καπιταλιστική (ιμπεριαλιστική), που έχει στόχο να δυναμώσει περισσότερο το κεφάλαιο, τα μονοπώλια της Ευρώπης, να υπηρετήσει τα συνολικά συμφέροντά τους στον παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό. Η ενδυνάμωση της ΕΕ, λοιπόν, μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο με έναν τρόπο: Με την ακόμη μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης των κρατών - μελών της, με την καταπίεση και εξολόθρευση των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών. Μπορούσε να πραγματοποιηθεί με τη συμμετοχή σε άδικους πολέμους, με την επιβολή της ιμπεριαλιστικής «ειρήνης», με την πορεία στρατιωτικοποίησής της. Με άλλα λόγια, μέσα από τη θωράκιση της δικτατορίας του κεφαλαίου.
Οσα κόμματα υποστηρίζουν το αντίθετο (ο ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα, μίλησε και για Ευρώπη των δημοκρατικών παραδόσεων, την ώρα που υπέγραφε την πρόσφατη αντικομμουνιστική διακήρυξη στο Σιμπίου της Ρουμανίας) είναι γιατί έχουν επιλογή τους τη στήριξη και υπηρέτηση του καπιταλισμού. Η στάση κάθε πολιτικού κόμματος απέναντι στην ΕΕ καθορίζεται από τη στάση που αυτό έχει απέναντι στον καπιταλισμό της χώρας του. Αν, δηλαδή, παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, ή αν παλεύει για την ενίσχυση της κυριαρχίας του.
***
Η περίφημη «ανάπτυξη» της ελληνικής οικονομίας στην Ευρωζώνη, ορισμένη ισχυροποίηση της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας στα χρόνια ένταξης στην ΟΝΕ, δεν αφορούσε στις λαϊκές δυνάμεις. Αντιθέτως, αυτή επήλθε από τις μεγαλύτερες δυνατότητες εκμετάλλευσης της μισθωτής εργασίας και αφαίμαξης του υπερπροϊόντος του μικροπαραγωγού που προσέφερε το ευρωενωσιακό εποικοδόμημα με την ενιαία νομισματική πολιτική του, την ΚΑΠ, την πολιτική των αναδιαρθρώσεων και πάνω απ' όλα με την προώθηση ενιαίων μηχανισμών καταστολής αλλά και ιδεολογικής χειραγώγησης.
Με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ ενισχύθηκαν όλες οι κρατικές λειτουργίες στην Ελλάδα. Βοηθήθηκε η ελληνική κεφαλαιοκρατία να προσαρμόσει τους πάσης φύσεως μηχανισμούς εξουσίας της στις νέες ανάγκες της καπιταλιστικής αναπαραγωγής.
Το εποικοδόμημα της ΕΕ (Συνθήκες, όργανα, οικονομικοί μηχανισμοί - νομισματικό σύστημα, Eurostat, κ.λπ. - κατασταλτικοί μηχανισμοί - Europol, Ευρωστρατός, Σένγκεν, Eurojust, κ.λπ.) είναι η πλέον οργανωμένη έκφραση της ευρωπαϊκής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας απέναντι στην ευρωπαϊκή εργατική τάξη. Ολο αυτό το εποικοδόμημα στοχεύει στην ενίσχυση της καπιταλιστικής εξουσίας σε κάθε κράτος - μέλος της ΕΕ. Σε αυτό ακριβώς βοηθήθηκε και η ελληνική κεφαλαιοκρατία από τη συμμετοχή της στην ΕΕ.

Νέα γενιά διεπαφών εγκεφάλου - μηχανής αντιλαμβάνεται τις ανθρώπινες προθέσεις





Scientific American
Εδώ και 15 χρόνια οι νευροεπιστήμονες κατασκευάζουν διεπαφές εγκεφάλου - μηχανής (ΔΕΜ), που επιτρέπουν στα νευρικά σήματα να κινήσουν δρομείς στην οθόνη υπολογιστών ή να λειτουργήσουν προσθετικά μέλη. Η τεχνολογία αυτή προχωρά αργά, επειδή η μετάφραση της ηλεκτρικής πυροδότησης των νευρώνων σε εντολές για την κίνηση ενός ρομποτικού βραχίονα είναι πολύ περίπλοκη διαδικασία.
Μια ερευνητική ομάδα στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) προσπαθεί να δώσει νέα ώθηση στο πεδίο της νευροπροσθετικής, αξιοποιώντας νευρική επεξεργασία υψηλότερου επιπέδου, δηλαδή την πρόθεση για πραγματοποίηση μιας πράξης και στη συνέχεια τη μετάδοση των κατάλληλων ηλεκτρικών σημάτων στον ρομποτικό βραχίονα. Αντί να στέλνουν σήματα από τον κινητικό φλοιό, όπως έχουν δοκιμάσει άλλα εργαστήρια, οι επιστήμονες του Caltech τοποθετούν ηλεκτρόδια στον Οπίσθιο Βρεγματικό Φλοιό (ΟΒΦ), τα οποία μεταδίδουν στο προσθετικό άκρο την πρόθεση του εγκεφάλου να δράσει.
Εγγραφή και ανάγνωση
Η αποκωδικοποίηση των νευρικών σημάτων παραμένει πρόκληση για τους νευροεπιστήμονες, αλλά η αξιοποίηση των σημάτων του ΟΒΦ, που βρίσκεται στην κορυφή της αλυσίδας εντολών, εκεί που σχηματίζεται η πρόθεση π.χ. να πιάσουμε ένα ποτήρι ή να κάνουμε ένα βήμα, φαίνεται να έχει ως αποτέλεσμα τον ταχύτερο, πιο ευέλικτο έλεγχο της προσθετικής τεχνολογίας. Κινούμε τα μέλη του σώματός μας κάθε μέρα χωρίς πολλή νοητική προσπάθεια και γι' αυτό η πραγματοποίηση αυτών των κινήσεων με ευκολία είναι ο στόχος κάθε φιλόδοξου ΔΕΜ. Η όχι ιδιαίτερα αποδοτική προσπάθεια αποκωδικοποίησης των νευρικών σημάτων που εκκινούν σωματικές κινήσεις ήταν εκείνη που επέβαλε να βρεθούν νέοι τρόποι, για να αντλήσουμε πληροφορίες από την κακοφωνία ηλεκτρικής δραστηριότητας μεταξύ των 86 δισεκατομμυρίων νευρώνων του εγκεφάλου.

Ο καθηγητής Ρ. Αντερσεν του Caltech μαζί με τον τετραπληγικό Ερικ Σόρτο, που ενεργοποιώντας με το μυαλό του ρομποτικό βραχίονα μπόρεσε να πιει μόνος του νερό από το ποτήρι
Ο καθηγητής Ρ. Αντερσεν του Caltech μαζί με τον τετραπληγικό Ερικ Σόρτο, που ενεργοποιώντας με το μυαλό του ρομποτικό βραχίονα μπόρεσε να πιει μόνος του νερό από το ποτήρι
Μια διεπαφή εγκεφάλου - μηχανής λειτουργεί στέλνοντας και λαμβάνοντας («εγγράφοντας» και «διαβάζοντας») μηνύματα προς και από τον εγκέφαλο. Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες τεχνολογιών διεπαφής. Η ΔΕΜ «εγγραφής» χρησιμοποιεί ηλεκτρικά ερεθίσματα, για να μεταδώσει σήματα στους νευρικούς ιστούς. Ηδη υπάρχουν αρκετές επιτυχημένες κλινικές εφαρμογές αυτής της τεχνολογίας, όπως η προσθετική κοχλία που ερεθίζει το ακουστικό νεύρο, επιτρέποντας στους κωφούς να ακούν ήχους. Ο βαθύς ερεθισμός του εγκεφάλου χρησιμοποιείται για διαταραχές όπως η νόσος Πάρκινσον, ενώ συσκευές που ερεθίζουν τον αμφιβληστροειδή βρίσκονται υπό δοκιμή για να ανακουφίσουν από ορισμένες μορφές τύφλωσης.
Αντίθετα, οι ΔΕΜ «ανάγνωσης», που καταγράφουν τη νευρική δραστηριότητα, είναι ακόμη στο επίπεδο ανάπτυξης. Οι ιδιαίτερες προκλήσεις, που παρουσιάζει η ανάγνωση νευρικών σημάτων, πρέπει να αντιμετωπιστούν πριν αυτή η επόμενης γενιάς τεχνολογία φτάσει στους ασθενείς. Χοντρικές εκδοχές ΔΕΜ «ανάγνωσης» υπάρχουν εδώ και δεκαετίες, όπως είναι το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα, που καταγράφει τη μέση δραστηριότητα σε περιοχές του εγκεφάλου διαστάσεων εκατοστών, οι οποίες περιλαμβάνουν πολλά εκατομμύρια νευρώνες, αντί μεμονωμένους νευρώνες ενός συγκεκριμένου νευρωνικού δικτύου. Η λειτουργική μαγνητική τομογραφία (fMRI) είναι επίσης μια έμμεση μέτρηση της ροής αίματος, που εντοπίζει τις περιοχές έντονης δραστηριότητας στον εγκέφαλο, αλλά η διακριτική ανάλυσή της είναι χαμηλή και οι μεταβολές στη ροή του αίματος αργές, με αποτέλεσμα η τεχνική αυτή να μην μπορεί να διακρίνει γρήγορες αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα.
Συστοιχίες
Για να αντιμετωπιστούν αυτά τα μειονεκτήματα, ιδανικά θα ήθελε κανείς να μπορεί να καταγράψει τη δραστηριότητα μεμονωμένων νευρώνων. Τα τελευταία χρόνια, συστοιχίες μικροηλεκτροδίων που εισάγονται χειρουργικά στα κατάλληλα σημεία του εγκεφάλου κάνουν δυνατή μια τέτοια καταγραφή. Οι συστοιχίες που χρησιμοποιούνται σήμερα έχουν διαστάσεις 4 επί 4 χιλιοστά του μέτρου και περιέχουν 100 ηλεκτρόδια, καθένα από τα οποία έχει μήκος 1 έως 1,5 χιλιοστά. Ολόκληρη η συστοιχία, που μοιάζει με μικροσκοπικό κρεβάτι από καρφιά, μπορεί να καταγράψει τη δραστηριότητα 100 έως 200 νευρώνων. Τα σήματα από αυτά τα ηλεκτρόδια οδηγούνται σε αποκωδικοποιητές, που χρησιμοποιούν μαθηματικούς αλγορίθμους για να μεταφράζουν διάφορα μοτίβα δραστηριότητας μεμονωμένων νευρώνων, σε σήματα που εκκινούν μια συγκεκριμένη κίνηση, όπως ο έλεγχος ενός ρομποτικού βραχίονα, ή ενός υπολογιστή. Αυτές οι ΔΕΜ θα βοηθήσουν ασθενείς που έχουν τραυματισμό ψηλά στον νωτιαίο μυελό, έχουν πάθει σοβαρό εγκεφαλικό, ή έχουν ορισμένα είδη σκλήρυνσης και μυικής δυστροφίας.

Η ερευνητική ομάδα του Caltech επικεντρώνεται σε τετραπληγικούς και χρησιμοποιεί ΔΕΜ ανάγνωσης της δραστηριότητας του εγκεφαλικού φλοιού, δηλαδή των ανώτερων 3 χιλιοστών της επιφάνειας του εγκεφάλου, που αν απλωνόταν σε επίπεδο θα είχε εμβαδό 80.000 τετραγωνικών χιλιοστών. Μια ΔΕΜ μπορεί να αλληλεπιδράσει με διάφορες περιοχές του φλοιού, που εξειδικεύονται σε συγκεκριμένες λειτουργίες. Μια τέτοια περιοχή είναι ο Οπίσθιος Βρεγματικός Φλοιός (ΟΒΦ), όπου σχηματίζονται τα νοητικά σχέδια σωματικών κινήσεων. Μια υποπεριοχή του ΟΒΦ, ο πλευρικός ενδοπαριακός φλοιός, σχετίζεται με την πρόθεση κίνησης των ματιών, ενώ μια άλλη, ο εμπρόσθιος ενδοπαριακός φλοιός, προετοιμάζει τις κινήσεις που χρειάζονται για να πιάσουμε κάτι.
Πλεονεκτήματα
Ο ΟΒΦ παρουσιάζει πολλά πλεονεκτήματα για τον έλεγχο ρομποτικών προσθετικών μελών και υπολογιστών. Ελέγχει και τα δύο χέρια, ενώ ο κινητικός φλοιός κάθε ημισφαιρίου ελέγχει το χέρι της άλλης πλευράς του σώματος. Ακόμα, ο ΟΒΦ αποκαλύπτει τον στόχο μιας κίνησης. Οταν σε ένα πρωτεύον θηλαστικό - πειραματόζωο επιδειχθεί κάτι ενδιαφέρον, αυτή η περιοχή του εγκεφάλου «ανάβει», σηματοδοτώντας τη θέση του επιθυμητού αντικειμένου. Αντίθετα, ο κινητικός φλοιός στέλνει σήματα μόνο για τη διαδρομή που θα πρέπει να ακολουθήσει η κίνηση για να φτάσει με το χέρι του το αντικείμενο. Γνωρίζοντας το σκοπό μιας επιθυμητής κίνησης, η ΔΕΜ μπορεί να την αποκωδικοποιήσει γρήγορα, μέσα σε ένα - δυο δέκατα του δευτερολέπτου, όταν ο υπολογισμός του σήματος τροχιάς από τον κινητικό φλοιό απαιτεί περισσότερο από ένα δευτερόλεπτο.
Μια ΔΕΜ πρέπει να κάνει περισσότερα από το να λαμβάνει και να επεξεργάζεται εγκεφαλικά σήματα. Πρέπει επίσης να στέλνει πληροφορίες ανατροφοδότησης από το προσθετικό μέλος προς τον εγκέφαλο. Οταν απλώνουμε το χέρι για να πιάσουμε κάτι, η οπτική ανατροφοδότηση από τα μάτια βοηθά στην ακριβή κατεύθυνση του χεριού προς το στόχο. Η τοποθέτηση του χεριού εξαρτάται από το σχήμα του αντικειμένου που θέλουμε να πιάσουμε. Αν το χέρι δεν λάβει απτικές πληροφορίες και σήματα για τη θέση του χεριού αφού το πιάσει, τότε ο έλεγχος χάνεται γρήγορα. Γι' αυτό η ιδανική ΔΕΜ πρέπει πέρα από το να στέλνει τις προθέσεις του ατόμου στο ρομποτικό μέλος, να επιστρέφει στον εγκέφαλο και πληροφορίες αφής και θέσης στο χώρο, που προέρχονται από το ρομποτικό μέλος. Ερευνητές του πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ πέτυχαν κάτι τέτοιο, εισάγοντας μικροηλεκτρόδια στο σωματοαισθητηριακό φλοιό ενός τετραπληγικού, ο οποίος ένιωσε να έχει αίσθηση τμημάτων της επιφάνειας του χεριού του.
Για τον επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του Caltech, Ρίτσαρντ Αντερσεν, ανεκτίμητη είναι η αίσθηση πληρότητας που έχει ο επιστήμονας όταν μοιράζεται μαζί με τετραπληγικούς ασθενείς τη χαρά τους, που μπόρεσαν με το μυαλό τους να κινήσουν ένα ρομποτικό άκρο, για να αλληλεπιδράσουν ενεργά μετά από καιρό με τον φυσικό κόσμο γύρω τους. Αυτά τα εκπληκτικά επιτεύγματα της επιστημονικοτεχνικής προόδου θα έπρεπε να ήταν προσιτά σε όλους τους ανθρώπους, που τα έχουν ανάγκη. Ανεξάρτητα από το μέγεθος του πορτοφολιού τους.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»

TOP READ