ΚΕΡΚΥΡΑ-«Έργα και ημέραι» της δημοτικής αρχής Νικολούζου στις Αργυράδες

«Έργα και ημέραι» της δημοτικής αρχής Νικολούζου στις Αργυράδες

Posted by: corfutime , ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ

Αναμφίβολα ο «Καλλικράτης» και η μνημονιακή πολιτική των τελευταίων χρόνων έχει συσσωρεύσει πολλά προβλήματα στους δήμους, με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειονότητα να βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης. Η νέα δημοτική αρχή Κέρκυρας κληρονόμησε ουκ ολίγα προβλήματα, αλλά περίπου 10 μήνες που ασκεί διοίκηση δεν έχει πείσει ότι μπορεί να υλοποιήσει προεκλογικές υποσχέσεις και δεσμεύσεις. Όχι μόνο αυτό, αλλά ξεπερνάει κάθε όριο αλλοιώνοντας παραδοσιακούς οικισμούς, όπως για παράδειγμα στις Αργυράδες.
Τα μηχανήματα του Δήμου μαύρισαν με πίσσα την . καρδιά του χωριού, που έχει κηρυχθεί παραδοσιακός οικισμός από το 1977. Η κακή κατάσταση των δρόμων του χωριού που προκαλεί σοβαρούς κινδύνους για τη σωματική ακεραιότητα των κατοίκων είναι δεδομένη. Επίσης δεδομένες είναι και οι δυσκολίες για να πλακοστρωθούν αυτοί οι δρόμοι. Αλλά η ασφαλτόστρωση των δρόμων ενός παραδοσιακού οικισμού δε λύνει κανένα πρόβλημα. Είναι πρόβλημα, πληγή για τον τόπο. Μαυρίζοντας με πίσσα την καρδιά του ιστορικού κέντρου των Αργυράδων, αλλοιώνεται η εικόνα του οικισμού που έχει κηρυχθεί από το 1977 παραδοσιακός. Παραδοσιακοί οικισμοί θεωρούνται οι οικισμοί που έχουν διατηρήσει αναλλοίωτη την εικόνα που είχαν στο παρελθόν καθώς και τον τοπικό τους χαρακτήρα. Οι χαρακτηρισμένοι με νομοθετική ρύθμιση παραδοσιακοί οικισμοί στην Ελλάδα ξεπερνούν τους 800.
Η προστασία των παραδοσιακών οικισμών είναι υποχρέωση του κράτους που απορρέει από το Σύνταγμα (άρθρο 24 παρ.6). «Τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το κράτος. . Οι παραδοσιακοί οικισμ
οί ή περιοχές ή σύνολα αποτελούν ιδιάζοντα οικιστικά θέματα αυξημένης προστασίας και για το λόγο αυτό πρέπει να αντιετωπίζονται με την αρμόζουσα σοβαρότητα .»
Ας έλθουν οι εκλεγμένοι σύμβουλοι, τα στελέχη της παράταξης και ο επικεφαλής της «Νέας Ριζοσπαστικής Κίνησης» να επισκεφτούν τις Αργυράδες, να . καμαρώσουν το έργο τους και να μας εξηγήσουν τις οικολογικές τους ευαισθησίες, τις αισθητικές τους αρχές και κριτήρια και τις σκέψεις τους για τη διατήρηση και ανάπλαση των παραδοσιακών οικισμών. Ενδιαφέρον θα είχε και η δημόσια τοποθέτηση των Βουλευτών και των εκπροσώπων της Περιφέρεια Ιονίων Νήσων. Να περιμένουμε ή ματαιοπονούμε;
Η κοροϊδία με το γήπεδο 5 Χ5 των Αργυράδων συνεχίζεται. Το έργο εξαγγέλθηκε πριν από τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου 2014 και η δημοτική αρχή Γ. Τρεπεκλή δεσμεύτηκε ότι θα ήταν έτοιμο πέρυσι τον . Απρίλιο! Παρόλο που ο μειοδοτικός διαγωνισμός κατοχυρώθηκε στις 20 – 5 – 2014 στην Εταιρία «Κωνστάντης Σταμάτιος Ε.Δ.Ε.» με προϋπολογισμό 30 χιλιάδες ευρώ, το έργο δεν προχώρησε. Μάταια περιμέναμε ότι με την 20 – 11 απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Κέρκυρας την 1 Ιουλίου περί κατακύρωσης αποτελέσματος δημοπρασίας του διαγωνισμού «Προμήθεια και τοποθέτηση συνθετικού χλοοτάπητα στο γήπεδο Αργυράδων», θα προχωρούσε το έργο. Πέρασε ο Απρίλιος του 2015 κοντεύει ο Ιούνιος και ακόμα περιμένουμε τον εργολάβο!
Η νέα δημοτική αρχή Νικολούζου συνεχίζει την κοροϊδία. Κάθε . εβδομάδα ανεπίσημα προεξαγγέλλει την έναρξη εργασιών! Να σημειωθεί ότι ο Σύλλογος των εν Αττική Αργυραδιτών έθεσε το θέμα στις παρεμβάσεις – συναντήσεις με τους βουλευτές του νησιού. Όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου για τη συνάντηση με τον βουλευτή Στ. Γκίκα στις 20 Μαρτίου: «Ο Αντιδήμαρχος και συγχωριανός μας Βασίλης Καββαδίας ενημέρωσε ότι μόλις χθες Πέμπτη υπογράφηκε η σύμβαση για το γήπεδο 5Χ5 και τις επόμενες μέρες ο εργολάβος θα ξεκινήσει το έργο».
Και η κοροίδία, λοιπόν, έχει όρια, για αυτό πρέπει να σταματήσει τώρα! Και να αρχίσει αμέσως το έργο κατασκευής του γηπέδου 5χ5!
Δε χρειάζεται να αναφέρουμε πόσο σημαντικό είναι για τα παιδιά των Αργυράδων και για τον ιστορικό ΚΡΟΝΟ που δεν έχει γήπεδο, ούτε χώρο για προπόνηση.
Στην πραγματικότητα οι Αργυράδες έχουν κάθε δικαίωμα να διεκδικούν να κατασκευαστεί αθλητικό κέντρο που να καλύπτει τις ανάγκες των νέων στον αθλητισμό και του ΚΡΟΝΟΥ που έχει τιμήσει το κερκυραϊκό ποδόσφαιρο με τη συμμετοχή του σε πανελλήνια πρωταθλήματα και διοργανώσεις.
Γνωστά και οξυμμένα τα προβλήματα στον τομέα ύδρευσης και στη ΔΕΥΑΚ. Όμως , οποιαδήποτε απόφαση πρέπει να παίρνει υπόψη της τις ανάγκες και τα προβλήματα των δημοτών.
Λουκέτο στο Γραφείο Ύδρευσης
Είναι γνωστό ότι για τον περιορισμό των δαπανών της ΔΕΥΑΚ είχε αποφασιστεί από το ΔΣ στις 12 Φλεβάρη 2015 από τα 11 γραφεία να λειτουργήσουν μόνο τρία: από ένα σε βορρά (Αχαράβη), Κέρκυρα και Νότο (Αργυράδες). Αυτή η απόφαση δεν έχει υλοποιηθεί. Από τον Νότο έκλεισε μόνο της ΔΕ Κορισσίων. Γιατί; Με ποια κριτήρια;
Είναι πέρα για πέρα άδικη η απόφαση να κλείσει το Γραφείο Ύδρευσης της ΔΕ Κορισσίων στον Άγιο Νικόλαο. Ένα γραφείο που εξυπηρετούσε 9 χωριά και περίπου 4.000 παροχές του πρώην Δήμου Κορισσίων. Τώρα για να εξυπηρετηθούν θα πρέπει να πηγαίνουν στη Λευκίμμη, στα Μελίκια, σε ένα γραφείο που δε διαθέτει τον στοιχειώδη εξοπλισμό και μέσα για τους εργαζόμενους και την εξυπηρέτηση των πολιτών. Το πρόβλημα είναι σοβαρό, αν σκεφτεί κανείς, ότι πολλοί από τους κατοίκους είναι μεγάλης ηλικίας και η μετακίνησή τους για να πληρώσουν τους λογαριασμούς είναι δύσκολη. Επιπλέον προκαλούνται και άλλα προβλήματα λειτουργίας, όπως στο αλιευτικό καταφύγιο Πετριτή κ.α.
Τέτοιες αποφάσεις πλήττουν κοινωνικά δικαιώματα και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της περιοχής μας. Είναι αποφάσεις που δείχνουν αναλγησία ιδιαίτερα για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.

ΚΕΡΚΥΡΑ-Έρχονται κινητοποιήσεις των ξενοδοχοϋπαλλήλων τον Ιούνιο

Έρχονται κινητοποιήσεις των ξενοδοχοϋπαλλήλων τον Ιούνιο

Posted by: corfutime 

Καζάνι που βράζει φαίνεται να είναι η κατάσταση μεταξύ ξενοδοχοϋπαλλήλων και ξενοδόχων, καθώς οι πρώτοι υποστηρίζουν ότι παρά την κερδοφορία των επιχειρήσεων, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στον εργασιακό τους χώρο οξύνονται.

Ενδεικτικά, ως κύρια προβλήματα πρωτίστως αναφέρουν την εντατικοποίηση της εργασίας τους και την παραβίαση – κατά κανόνα – των συμβάσεών τους όσον αφορά σε ρεπό και μισθοδοσίες. Δευτερευόντως έρχεται το ζήτημα της καταβολής των δεδουλευμένων. Μάλιστα, η διοίκηση του σωματείου ξενοδοχοϋπαλλήλων υποστηρίζει πως ενώ γίνεται προσπάθεια από πλευράς της να κάνει διάλογο με τους ξενοδόχους προκειμένου να βρεθεί μια συναινετική αντιμετώπιση του προβλήματος, καταγράφεται αδιαλλαξία και μη καλή πρόθεση.
Αυτά κυρίως, θα είναι τα ζητήματα που θα συζητήσουν οι εργαζόμενοι στην έκτακτη γενική τους συνέλευση στις 3 Ιουνίου στις 19:00 στο Εργατικό Κέντρο ενώ παραλλήλως, θα οργανώσουν τις κινητοποιήσεις και τα συλλαλητήρια που έχουν προγραμματίσει, αρχής γενομένης την 11η Ιουνίου.
Η ημερήσια διάταξη της γενικής συνέλευσης
1.Εκτίμηση της κατάστασης στα ξενοδοχεία.
2.Οργάνωση της συμμετοχής στο συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ (11 Ιούνη)
3.Προκήρυξη απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων.
4.Επίδομα ανεργίας, Βαρέα και σύμβαση εργασίας.
5.Τροποποίηση του καταστατικού του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΧΟΝΔΡΟΓΙΑΝΝΗ

Τραγική εικόνα στα σχολεία της πρωτοβάθμιας στην Κέρκυραν,αλλα δινουν λεφτα στο ΔΝΤ

Τραγική εικόνα στα σχολεία της πρωτοβάθμιας στην Κέρκυρα

Posted by: corfutime 

Τις κτιριακές ελλείψεις και τις αυξημένες επισκευαστικές ανάγκες των νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων σε Κέρκυρα –Παξούς αποτύπωσε ξεκάθαρα έρευνα που πραγματοποίησε ο σύλλογος Εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης .
Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν την Τετάρτη σε εκδήλωση που έγινε στο Εργατικό Κέντρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι, υπάρχουν σχολεία στα οποία ο αμίαντος δεν έχει ακόμα αφαιρεθεί.
Βάσει του πίνακα που παρουσιάστηκε από τα 97 σχολεία φαίνεται να είναι μισθωμένα τα 16, συν τέσσερα δημόσια με μισθωμένα παραρτήματα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το ετήσιο κόστος για τα μισθωμένα κτίρια (νηπιαγωγεία-δημοτικά) ξεπερνάει τα 200.000 ευρώ.
Τα σχολεία που έλαβαν μέρος στην έρευνα ήταν 47 νηπιαγωγεία επί συνόλου 57 και 50 δημοτικά σε σύνολο 53.
Επισκευαστικές – Κατασκευαστικές ανάγκες
Στις άμεσες επισκευαστικές ανάγκες, ο ΣΕΠΕ Κέρκυρας καταγράφει τα εξής: κουφώματα, επιχρίσματα, σκεπές, βαψίματα έσω και έξω, αίθουσες, αυλές, περιφράξεις, στέγαστρα, τουαλέτες, αποστραγγιστικά, θέρμανση κλπ.
Στις κατασκευαστικές ανάγκες, η έρευνα καταδεικνύει ότι απαιτούνται τα εξής: αίθουσες, αίθουσες πολλαπλών χρήσεων, κουφώματα, στέγαστρα, αυλές, τουαλέτες, θέρμανση και περιφράξεις.
Οι περιοχές των σχολείων που χρήζουν παρεμβάσεων
Οι περιοχές στις οποίες υπάρχουν τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά σχολεία που χρήζουν είτε επισκευαστικών, είτε κατασκευαστικών παρεμβάσεων, είτε και τα δύο είναι είναι: Ποταμός, Λευκίμμη, Αυλιώτες, Ειδικό Σχολείο, Θινάλι, Αργυράδες, Αλεπού, Αγρός, Άνω Κορακιάνα, Αγ. Ματθαίος, Άφρα, Βελονάδες, Βιρός, Βραγανιώτικα, Γάιος Παξών, Γαστούρι, Γιαννάδες, Γουβιά, Δουκάδες, Κ. Κορακιάνα, Κ. Γαρούνας, Καστελλάνοι Μέσης, Κοκκίνι, Κοντόκαλι, Κανάλια, Καββαδάδες, Κυνοπιάστες, Λάκωνες, Λιαπάδες, Μαγουλάδες, Μαντούκι, Μαστοράτικα Παξών, Μπενίτσες, Νησάκι, Κυνοπιάστες, Νυμφές, Παλαιά Πόλη, Περιβόλι, Πετριτής, Ποταμός, Σιναράδες, Τεμπλόνι, Σπαρτύλας, Σινιές, Στρογγυλή, Τεμπλόνι και Χλωμοτιανά
Απών ο Δήμος!
Το γεγονός της παντελούς απουσίας εκπροσώπου του Δήμου της Κέρκυρας από την εκδήλωση καυτηρίασε η πρόεδρος του συλλόγου δασκάλων Ελ. Μαλαχά, μιλώντας στην εφημερίδα “Κέρκυρα Σήμερα” .
«Η απουσία του Δήμου προκάλεσε αλγεινή εντύπωση καθώς ήταν ουσιαστικά ο καθ΄ύλην αρμόδιος φορέας που θα μπορούσε να δώσει απαντήσεις γι όλα αυτά τα προβλήματα. Αυτή η στάση είναι απαξιωτική απέναντι στους δασκάλους, ελπίζουμε όχι και απέναντι στα προβλήματα των σχολείων. Εμείς θα πιέζουμε, αν δε θέλουν να μας ακούσουν θα προχωρήσουμε πιο δυναμικά με παραστάσεις διαμαρτυρίας και όχι μόνο» τόνισε χαρακτηριστικά.
Από την άλλη, υπογράμμισε ότι η συγκεκριμένη πρωτοβουλία των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας, ήταν στην ουσία μια «κραυγή» αγωνίας εκπαιδευτικών και γονέων για την κατάσταση στα σχολεία.
«Η εικόνα στη σχολική στέγη είναι τραγική. Εχουμε ίσως από τις χειρότερες υποδομές σε όλη την Ελλάδα. Η έρευνα κατέγραψε εκτός των άλλων επτά σχολεία με αμίαντο, άλλα με στεγαστικά προβλήματα, άλλα με ακατάλληλες αυλές, άλλα με ελλιπή περίφραξη» σημείωσε και κατέληξε με την επισήμανση ότι «η ασφάλεια και η υγεία των μαθητών δε μπορεί πια να περιμένει και ότι θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει ένας σοβαρός σχεδιασμός από τους αρμοδίους».
Αλκης Κοσκινάς

Ιδού η λύση!.....και;

 Ιδού η λύση!

Κυρίες και κύριοι, παρακαλώ την προσοχή σας! Σήμερα προτίθεμαι να σας κουράσω με μερικές οικονομικές έννοιες αλλά σας διαβεβαιώ ότι η κόπωσή σας θα αξίζει... τον κόπο! Κι αυτό επειδή σήμερα θα έχετε την τιμή να διαβάσετε πρώτοι τον τρόπο με τον οποίο μπορεί η κυβέρνηση να λύσει το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας σε μηδέν χρόνο!!! Ναι, δεν κάνω πλάκα.Διαβάστε με προσοχή και θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο αναλυτικός γίνεται:

Κατ' αρχάς, μαζεύει ο υπουργός οικονομικών τούς τραπεζίτες τής χώρας (μαζί με τον αρχιτραπεζίτη) και κάθονται όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι για να σχεδιάσουν ένα καινούργιο προϊόν, το οποίο θα προκύψει από την εκχώρηση δικαιωμάτων επί μελλοντικών δαπανών τού δημοσίου.

Επειδή μάλλον μπερδευτήκατε με το καλημέρα, ας γίνω σαφέστερος με ένα παράδειγμα. Ας πούμε, λοιπόν, ότι η δαπάνη τού δημοσίου για μισθούς και συντάξεις το 2018 αναμένεται να φτάσει τα 15 δισεκατομμύρια. Φτιάχνουμε, λοιπόν, ένα "συμβόλαιο" με το οποίο μεταβιβάζουμε από τώρα τα δικαιώματα πάνω σ' αυτό το ποσό και το βγάζουμε για πούλημα. Ουσιαστικά, δηλαδή, ζητάμε (από όποιον θέλει) να μας δώσει σήμερα 15 δισ. κι εμείς υποσχόμαστε (βάσει αυτού του συμβολαίου) ότι θα του τα επιστρέψουμε το 2018 εντόκως. Εννοείται ότι το συμβόλαιο αυτό έχει από χέρι εγγυημένη αξιοπιστία, εφ' όσον την πληρωμή του εγγυώνται τα μνημόνια και η τρόικα το Brussels Group.

Στην συνέχεια, οι τραπεζίτες στήνουν μια εταιρεία η οποία αγοράζει το εν λόγω συμβόλαιο. Αυτή η εταιρεία μπορεί να έχει την έδρα της στην Ιρλανδία, η οποία και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ανήκει και δεν φορολογεί τα κέρδη τέτοιων εταιρειών. Μόλις, λοιπόν, η εταιρεία αυτή αγοράσει το συμβόλαιο, το σπάει σε κομμάτια, αναπροσαρμόζει την αξία τους προσθέτοντας το δικό της "εύλογο κέρδος" και τα πουλάει, είτε ξεχωριστά είτε πακεταρισμένα με άλλα προϊόντα (δηλαδή, ως δομημένα ομόλογα). Με την τύφλα που έχουν τα κοράκια όλου του κόσμου, όλο και κάποια Dexia, κάποια Lehmann Brothers ή κάποια Deutsche Bank θα βρεθεί να τα αγοράσει. Άλλωστε, με την σειρά τους κι αυτοί, όλο και σε κάποιο δικό τους τοξικό προϊόν θα τα βολέψουν.

6/2/2013: Συνάντηση δυο γιγάντων (Πέερ Στάινμπρουκ - Κάρολος Παπούλιας)

Μ' αυτόν τον πολύ απλό σε σύλληψη τρόπο, προσέξτε τι καταφέρνουμε ως κράτος: εγγράφουμε ως έσοδο του 2015, δαπάνες του 2018!! Δίχως να πειράξουμε τίποτε, αβγαταίνουμε τα εφετεινά πλεονάσματά μας κατά 15 ολόκληρα δισεκατομμύρια. Κατά τον ίδιο τρόπο μπορούμε να "πουλήσουμε" τις δαπάνες του 2020 για την άμυνα, τις επιδοτήσεις του ΟΓΑ για το 2025 ή ακόμα και -γιατί όχι;- τις δόσεις των δανείων της τρόικας για το 2040. Και το χρήμα θα ρέει αβέρτα....

Θα ρωτήσετε τώρα, όμως, τι θα κάνουμε το 2018 που θα πρέπει να πληρώσουμε όχι μόνο τα 15 δισ. του συμβολαίου αλλά και τους τόκους τους. Ελάτε καλέ! Μη με κάνετε να γελάω! Πρώτα-πρώτα, μέχρι το 2018 ποιος ζη και ποιος πεθαίνει (όπως, πολύ σοφά, λέει και ο Άδωνις). Δεύτερον, το 2018 θα βγάλουμε παράγωγα με τους μισθούς και τις συντάξεις τού 2021, μεταθέτοντας το πρόβλημα κατά μια τριετία. Τρίτον, μέχρι τότε κάποιο νησάκι ή κάποιο φιλετάκι θα έχουμε πουλήσει μέσω ΤΑΙΠΕΔ. Τέταρτον και κυριώτερον, με τα υψηλά πλεονάσματα που θα παρουσιάζουμε, θα έχουν ανοίξει οι αγορές, θα έχουν πέσει τα spread και θα μπορούμε πλέον να παίρνουμε δανεικά με χαμηλά επιτόκια. Κι εν πάση περιπτώσει, έλληνες είμαστε, κάπως θα τα βολέψουμε όταν θά 'ρθει η δύσκολη ώρα.

Επίσης, με τον τρόπο που περιέγραψα πιο πάνω εξασφαλίζουμε δυο παράπλευρες ωφέλειες. Αφ' ενός μεν η κυβέρνηση θα μπορεί να κοκορεύεται ότι έβαλε σε σειρά τα δημοσιονομικά τής χώρας και θα μπορεί να μοιράσει δυο ψίχουλα στο πόπολο, έχοντας στο τσεπάκι την πρωτιά στις επόμενες εκλογές. Αφ' ετέρου δε τα κέρδη από το αλισβερίσι με τα συμβόλαια θα έχουν νομίμως βγει εκτός Ελλάδος και, μάλιστα, αφορολόγητα, δίνοντας την δυνατότητα σ' αυτούς που τα καρπώθηκαν να επιστρέψουν ως επενδυτές στον τόπο μας και να συμβάλουν στην περαιτέρω ανάπτυξή του. Έχετε αντίρρηση;

31/1/2013: Συνάντηση δυο σοσιαλδημοκρατών γιγάντων (Πέερ Στάινμπρουκ - Ευάγγελος Βενιζέλος)

Αν όλα τούτα σας φαίνονται τρελλά κι εκτός πραγματικότητας ή αν νομίζετε ότι παραληρώ, κουνήστε λίγο το κεφάλι σας! Για να σας πείσω για την ορθότητα των συλλογισμών μου, δεν θα σας θυμίσω ότι με κάποιο παρόμοιο τερτίπι και σε συνεργασία με την Goldman Sachs, Σημίτης και Παπαδήμος μας έβαλαν πριν καμμιά δεκαπενταριά χρόνια στην ευρωζώνη. Θα σας πω, όμως, ότι αυτό ακριβώς το κόλπο το εφάρμοσε στην Γερμανία το 2005 ο τότε υπουργός της επί των οικονομικών, ώστε η χώρα του να μένει μέσα στα όρια ελλείματος (3% του ΑΕΠ) και χρέους (60% του ΑΕΠ) που ισχύουν με την συνθήκη του Μάαστριχτ. Και, μάλιστα, δεν το έκανε μόνο μια φορά αλλά τέσσερις! Δοκιμασμένα πράγματα, λοιπόν. Ούτε τρελλά ούτε εκτός πραγματικότητας.

Λεπτομέρεια: Το 2005, υπουργός οικονομικών τής Γερμανίας ήταν ο -αυστηρότατος σήμερα με την Ελλάδα- σοσιαλδημοκράτης χερ Πέερ Στάινμπρουκ, βασικός αντίπαλος της φράου Μέρκελ στην διεκδίκηση της καγκελλαρίας. Άτομο εγνωσμένου κύρους, δηλαδή.

Last but not least: Για να μη νομίσετε ότι όλα τούτα τα κατέβασα από το κεφάλι μου, οφείλω να σας πω ότι το σημερινό κείμενο είναι βασισμένο σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Hot Doc τον προπερασμένο Δεκέμβριο (τεύχος 42). Συντάκτης του εν λόγω άρθρου είναι κάποιος Βαρουφάκης. Γιάνης. Με ένα ν.

Περαστικά μας.

Αν το ποδόσφαιρο ήταν τέχνη

 Αν το ποδόσφαιρο ήταν τέχνη

Αναδημοσίευση από το Ατέχνως

Δηλαδή το ποδόσφαιρο είναι τέχνη; Όχι ακριβώς. Αν και θα βρεις πολλούς να επιχειρηματολογήσουν περί του αντιθέτου. Αλλά αν είναι έτσι, πού θα κατατάσσαμε το ελληνικό ποδόσφαιρο και το πρωτάθλημά του; Παίρνουμε τη σκυτάλη από αυτό το κείμενο του 2310net, για να απαντήσουμε το ερώτημα.

ΑΝ η μπάλα ήταν τέχνη, ο Καλιτζάκις (με ι, λόγω καλλιτεχνικής φύσης) θα ήταν καλλιτέχνης-νίντζα και ο ομογενής Τζάκις του Απόλλων Πατρών ένας απλός τεχνίτης της μπάλας, αλλά σε άλλο άθλημα (όπως και ήταν δηλαδή).

ΑΝ το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν σκηνοθέτης, θα ήθελε να τον θυμούνται σαν Αγγελόπουλο, με αργόσυρτες φάσεις και λιγοστή δράση, αλλά στην πραγματικότητα θα ήταν ο Παπακαλιάτης, που κάνει φτηνές αντιγραφές καλών ιδεών από το εξωτερικό. ΑΝ ήταν ταινία, θα ήταν το «Αν». Ή κάποια άλλη «b movie», πχ από το Μπόλιγουντ –ΑΝ και δε φταίει σε τίποτα το ινδικό πρωτάθλημα, που έπαιξε κι εκεί ο Κατσουράνης. Αν ήταν σενάριο, θα ήταν μονότονο κι απολύτως προβλέψιμο, με το ίδιο φινάλε κάθε χρόνο. Και αν ήταν σκηνογραφία, θα ήταν όλα άψογα ΣΤΗΜΕΝΑ, μέχρι τελικής λεπτομέρειας, τελικού σκορ κι αριθμού κόρνερ. Ενώ αν ήταν τηλεοπτική παραγωγή, θα ήταν Trash-TV, σε επανάληψη, με σκηνές ακατάλληλες για φιλάθλους και με το απαγορευτικό σηματάκι.
Όσο νυχτώνει, το θέαμα μεγαλώνει.

ΑΝ το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν μουσική, θα ήταν Παντελίδης ή κάτι άλλο αντίστοιχα υψηλής αισθητικής, από αυτά που ακούν οι περισσότερες ποδοσφαιριστές. Αν ήταν στίχος-σύνθημα, θα ήταν κάτι σαν: εεε-ωωω, άσο το ημίχρονο και δύο τελικό. Κι αν ήταν κουπλέ, θα ήταν η παρακάτω στροφή απ’ το «Ελλάς» του Παπακωνσταντίνου.

Το πρωτάθλημα αρχίζει
η εξέδρα πλημμυρίζει
γίνεται χαμός σε κάθε γκολ
Μα το ντέρμπι είναι στημένο
κι από πριν ξεπουλημένο
κι εσύ πνίγεσαι με δίχρωμα κασκόλ

Με τη διαφορά πως τώρα πια σχεδόν καμία εξέδρα δεν πλημμυρίζει και το ελληνικό πρωτάθλημα ανήκει σε αυτή τη σπάνια κατηγορία των διοργανώσεων, που δε μελαγχολείς όταν τελειώνουν, αλλά επειδή ξεκινάνε.

Αν το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν ποιητική συλλογή, θα ‘χε τίτλο «τον ήπιαμε», εμπνευσμένο από την ποιητική φυσιογνωμία και τις πρόσφατες δηλώσεις του Πανόπουλου. Και πρώτο ποίημα οι δηλώσεις του παράγοντα του Εδεσσαϊκού, με μετάφραση στα αγγλικά από τον Ογκουνσότο και καλλιτεχνικό ψευδώνυμο «Αμπέ Λαλέ». Αν ήταν πίνακας ζωγραφικής, θα ήταν η Γκερνίκα, κρανίου τόπος και ραντεβού θανάτου, ενίοτε, για ιδιωτικούς στρατούς ή ανυποψίαστους φιλάθλους. Αν ήταν άγαλμα, θα ήταν κάποιο ακρωτηριασμένο, όχι απλά σαν την Αφροδίτη της Μήλου, αλλά σαν το βασικό ήρωα στο «ο Τζόνι πήρε το όπλο του», που έχει σώα κι αβλαβή μόνο τα ζωτικά του όργανα και πέραν τούτων ουδέν.

Αν ήταν φιγούρα κόμικ θα ήταν οι Ντάλτον, γιατί απευθύνεται σε κοινό με νοημοσύνη Ραντανπλάν και γιατί του πάνε τα ριγέ της φυλακής. Αν ήταν θέατρο, θα ήταν του παραλόγου ή κάτι σαν το «Ρωμαίος κι Ιουλιέτα», αλλά στη σύγχρονη εκδοχή των Απαράδεκτων από τις «σχολή Ζούλοβιτς». Κι αν ήταν τεχνοτροπία, θα ήταν κακέκτυπο της μπρεχτικής αποστασιοποίησης, όπου καταργούνται τα όρια μεταξύ σκηνής και κερκίδας, ηθοποιού και θεατή, προπονητή και προέδρου, κι ο Σαββίδης κατεβαίνει στον πάγκο για να δώσει συμβουλές στον Γου Χου. Αλλά έχει αγοράσει τη μισή Θεσσαλονίκη σχεδόν κι αυτό του εξασφαλίζει πολύ καλύτερη υστεροφημία από το Βουλινό και τα δικά του «ντου» στο γήπεδο.

ΑΝ ήταν κι αν δεν ήταν του δήμαρχου παιδί, τα ριάλια, ριάλια, ριάλια (αυτά είναι εξάλλου τα μόνα που ενδιαφέρουν τους… «επενδυτές»). Αν ήσουνα ο Ρότσα και ήμουν ο Πουμπλής… Αν κάποτε θα γίνουν όλα αυτά τα ΑΝ, αμάν-αμάν (και ου-λελέ απ’ την κερκίδα).

Μόνο μία σταθερά, δε θα αλλάξει μέσα σε όλα. Αν το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν τέχνη, εμείς θα παραμέναμε συνειδητά κι από άποψη το «Ατέχνως».

Κύριε Τσίπρα, κύριε Κοτζιά... μάθατε για την Άννα;

 Κύριε Τσίπρα, κύριε Κοτζιά... μάθατε για την Άννα;

Προς τους κ.κ. Τσίπρα, Κοτζιά, Καμμένο και τους λοιπούς ηγήτορες της αριστεροδεξιάς συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που στηρίζουν την φασιστική κυβέρνηση του Κιέβου. 

Μια ιστορία από τη Γκορλόβκα (Gorlovka). 

Η Άννα είναι 31 χρονών. Ήταν παντρεμένη με 3 παιδιά, ζούσε σε ένα όμορφο σπίτι με μεγάλο κήπο που είχε φυτέψει με τον αγαπημένο της σύζυγό, το Yury, 36 χρονών . Αγαπούσε τον άντρα της και την οικογένειά της.

Οι Ουκρανικοί βομβάρδισαν το σπίτι της στις 26 Μαΐου. Η κόρη της Katya, η οποία είχε γενέθλια μία εβδομάδα πριν, «ένας άγγελος» σκοτώθηκε, ο σύζυγός της σκοτώθηκε, ο γιος της έχασε την όρασή του. Η Άννα έχασε το αριστερό της χέρι. 

Η Άννα βρίσκεται τώρα , μόνη, σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου, κλαίγοντας όλη τη μέρα για όσους αγαπούσε, αυτούς που σκοτώθηκαν όταν οι Ουκρανοί αποφάσισαν να βομβαρδίσουν σπίτια αθώων πολιτών στη Γκορλόβκα.

Η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει ολόκληρη την πίτα στο σκύλο

 Η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει ολόκληρη την πίτα στο σκύλο

Η φωτο είναι από το Ρεσάλτο

Η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει ολόκληρη την πίτα στο σκύλο

Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη

 
Πιο πολύ κι από την ίδια τη μιζέρια, πειράζει το ότι τη συνηθίζουμε.

Περισσότερο κι από την ίδια την ανέχεια, ενοχλεί το ότι τη θεωρούμε αυτονόητη, σταλμένη από το Θεό, πεπρωμένο που δεν αλλάζει.

Πιο πολύ κι από το ίδιο το νέο μνημόνιο που ετοιμάζουν, ενοχλεί το ότι θα υπογραφεί από μια κυβέρνηση που ισχυρίζεται ακόμη ότι είναι Αριστερή.

Με ποια «αριστερή» λογική να εξηγήσεις την περηφάνια της κυβέρνησης από το γεγονός ότι πλήρωσε όλες τις δόσεις στους τοκογλύφους και το ότι δεν αισθάνονται την ανάγκη ούτε μια συγνώμη να ζητήσουν από όλους αυτούς που τους πίστεψαν και τους ψήφισαν;

Άραγε τι έχουν να απαντήσουν στους ασθενείς των νοσοκομείων που αναγκάζονται να αγοράζουν, αν έχουν χρήματα, γάζες, «πάπιες», φάρμακα, φαγητό και ότι άλλο απαραίτητο για τη νοσηλεία τους που κατάντησε είδος πρώτης ανάγκης;


Πόσο περήφανοι νιώθουν για τους ασθενείς που περιμένουν σε λίστες αναμονής για πολλούς μήνες μέχρι να χειρουργηθούν;

Πόσο «αριστεροί» αισθάνονται όταν ο ασθενής πρέπει να πληρώσει τη βενζίνα του ασθενοφόρου-αν υπάρχει κι αυτό-που θα τον μεταφέρει σ’ένα επαρχιακό νοσοκομείο άδειο από γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό.

Πόσο καλά αισθάνονται όταν συναντούν βουβούς ανθρώπους που πίστεψαν και περίμεναν την ελπίδα να έρθει καβάλα στο άλογο.

Δεν αισθάνονται καμία ηθική δέσμευση απέναντι στους συνταξιούχους που περίμεναν τον 13^ο μισθό και εισέπραξαν μια «ειλικρινή υπόσχεση» για το απώτερο μέλλον;

Πόσο μακριά από τους ανθρώπους μπορεί να έχεις βρεθεί για να βαφτίζεις τις προεκλογικές υποσχέσεις «σχήματα λόγου»;

Δεν καταλαβαίνουν την απογοήτευση που έχουν σπείρει στον κόσμο; Δεν τους τρυπάει τα τύμπανα αυτή η εκκωφαντική κραυγή που βγαίνει από τα σφιγμένα χείλια των ανθρώπων;
 
Ας κάνουν ότι θέλουν, ας βαφτίσουν τα μνημόνια και την τρόικα όπως θέλουν. 

Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να ισχυρίζονται ότι αυτό συνιστά «αριστερή πολιτική».

Είχαν πολλές ευκαιρίες, κάθε που πλήρωναν και μία δόση, να αποδείξουν στην πράξη ότι είναι «αριστεροί». Δεν το απέδειξαν όμως κι όταν κάτι δεν αποδεικνύεται στην πράξη, τα λόγια παύουν να είναι μεταξωτές κορδέλες και γίνονται φύκια.

Ούτε να ασπάζονται εκείνο το αισχρό μότο που λέει ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού γιατί πολιτική είναι οι ενέργειες που κάνεις για να προασπίσεις κάποια συμφέροντα. Τα συμφέροντα των πολλών που παράγουν ή τα συμφέροντα των λίγων που κερδοφορούν.

Η κυβέρνηση θέλησε να έχει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο μέχρι που, όπως όλα δείχνουν, αποφάσισε να δώσει ολόκληρη την πίτα στο σκύλο.

Γιατί άραγε δεν δίνουν στη δημοσιότητα, μονομερώς, τα πρακτικά όλων των συζητήσεων με τα κοράκια και τις ύαινες; Γιατί φοβούνται να μάθει ο κόσμος την αλήθεια; Μήπως και αποκαλυφθεί η στάση των εταίρων μας ή μήπως και αποκαλυφθεί η στάση της κυβέρνησης;

Αν συνεχίσουν έτσι, όπως όλα δείχνουν μέχρι τώρα, θα είναι για λύπηση και οι καλοθελητές θα ερμηνεύσουν τη μη εφαρμογή μιας αριστερής πολιτικής σε αριστερή πολιτική με ολέθριες συνέπειες για τους πολλούς και αμέτρητα ευεργετήματα για τους λίγους

Ένα παρόμοιο ηλιακό σύστημα με το δικό μας «γεννιέται»

Ένα παρόμοιο ηλιακό σύστημα με το δικό μας «γεννιέται»

Ενα υπό δημιουργία ηλιακό σύστημα ανακάλυψε διεθνής ομάδα αστρονόμων στη Χιλή, το οποίο μάλιστα έχει αρκετές ομοιότητες με το δικό μας.

Οι επιστήμονες, χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο «Gemini South», παρατήρησαν πως το σύστημα δημιουργείται 360 έτη φωτός μακρυά από τη Γη, γύρω από το άστρο «HD115600», το οποίο είναι 15 εκατομμυρίων χρόνων και έχει χαρακτηριστικά παρεμφερή με αυτά του δικού μας μητρικού άστρου.

Ένα άλλο κοινό στοιχείο είναι πως η σκόνη του δίσκου ύλης γύρω από το άστρο, το οποίο βρίσκεται στον αστερισμό του «Κενταύρου», έχει ίδια σύσταση με αυτή των αστεροειδών «Κάιπερ» που βρίσκονται στο δικό μας ηλιακό σύστημα.

Έτσι λοιπόν οι ερευνητές κατέληξαν πως πρόκειται για ένα ηλιακό σύστημα το οποίο είναι σχεδόν αντίγραφο τους δικού μας, όταν αυτό βρισκόταν στην αντίστοιχη φάση και παρόλο που ακόμη δεν έχουν εντοπίσει κάποιο πλανήτη, είναι βέβαιοι πως υπάρχει τουλάχιστον ένας.

902.gr

Ποιοι χαλάνε τις διακοπές των τουριστών στην Κω;

 Ποιοι χαλάνε τις διακοπές των τουριστών στην Κω;

Σε «ρεπορτάζ» της η αγγλική εφημερίδα Daily Mail αναφέρεται στην «ταλαιπωρία»… που υφίστανται οι Βρετανοί τουρίστες στην Κω, από τους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στο νησί.
Για να γίνει πιο «πειστική» η φυλλάδα παραθέτει και σειρά φωτογραφιών, από τις οποίες  επιλέξαμε τρεις (λεπτομέρειες για το «ρεπορτάζ» και περισσότερες φωτογραφίες εδώ και εδώ).

Άνευ άλλων σχολίων, παραθέτουμε φωτογραφίες Βρετανών τουριστών από τη διαμονή τους σε τουριστικά θέρετρα της Ελλάδας, που -όπως φαίνεται- «τιμούν» με τον δικό τους τρόπο την καταγωγή τους αλλά και τον τόπο που τους φιλοξενεί (περισσότερες φωτογραφίες εδώ).

Τη σαπίλα της κοινωνίας των αφεντικών τους δεν μπορούν να την κρύψουν πια ούτε οι παπαγάλοι (εγχώριοι και της αλλοδαπής) της «ενημέρωσης» που δήθεν κόπτονται για την «αισθητική» του. Το ίδιο σύστημα που γεννάει εκατομμύρια πρόσφυγες και μετανάστες, μετατρέπει τον άνθρωπο σε υποχείριό του, κάνοντάς τον να χάνει τον αυτοσεβασμό του και  τη δυνατότητα να σκέφτεται...


Αναρτήθηκε από Οικοδόμος

ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΜΙΝΤΙΟΚΡΑΤΙΑ

 ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΜΙΝΤΙΟΚΡΑΤΙΑ

Τα ελεγχόμενα από τους καπιταλιστές και το αστικό κράτος ΜΜΕ, ηλεκτρονικά και έντυπα, αποτελούν διαχρονικά το βασικό εργαλείο χειραγώγησης της κοινής γνώμης και διάδοσης της ιδεολογίας της αστικής τάξης στα λαϊκά στρώματα.

Με την εξέλιξη της τεχνολογίας και την δυνατότητα να μπαίνουν σε κάθε σπίτι, ο έλεγχος των ΜΜΕ έχει ιδιαίτερη σημασία για τις ανάγκες της αστικής προπαγάνδας σε συντονισμό με τους υπόλοιπους μηχανισμούς του αστικού κράτους. 

Η δύναμη της εικόνας στους παθητικούς θεατούς που στερούνται ταξικό κριτήριο, είναι αναντικατάστατο εργαλείο χειραγώγησης, γιατί μπορούν να αναπαράγουν με αμεσότητα αυταπάτες και ψευτοδιλήμματα και έτσι να καλύπτουν την αντιφατικότητα, την υποκρισία και το ψέμα της πολιτικής των αστικών κομμάτων. 

Στη φωτογραφία ο Αμερικανός πρόεδρος Ρούζβελτ σε μια αναμετάδοση της ομιλίας του.

Ευάγγελος Δανέζης

You might also like:

Read more: http://aliatas.blogspot.com/2015/05/blog-post_61.html#ixzz3bUiJcRg7

120 μέρες στα Σόδομα

 120 μέρες στα Σόδομα

Ποιος είπε ότι δεν άλλαξε τίποτα στην Ελλάδα αυτούς τους 4 μήνες που πέρασαν από την ιστορική 25η Ιανουαρίου; Εδώ μέσα έγιναν τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι 120 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο.

Δεν το πιστεύετε; Για πάμε να δούμε:

• Η Τρόικα έγινε «Θεσμοί»
• Το Μνημόνιο έγινε «Συμφωνία»
• Το ευρώ έγινε τελικά φετίχ. Ή, κομψότερα, αδιαπραγμάτευτη εθνική στρατηγική
• Η πάλη των τάξεων καταργήθηκε δια στόματος Βαρουφάκη
• Η γραβάτα έπαψε να αποτελεί επίσημο ένδυμα
• Το Ζάππειο μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη
• Η κατάργηση των ΜΑΤ έγινε αναίτιες συλλήψεις
• Το σκίσιμο του Μνημονίου έγινε «σχήμα λόγου»
• Η Βουλή παρέμεινε θέατρο αλλά άλλαξαν οι πρωταγωνιστές
• Ο ΕΝΦΙΑ έγινε πατριωτικό καθήκον

Όχι και λίγες αλλαγές για 4 μήνες. Θέλετε κι άλλες;

• Οι ΗΠΑ έγιναν φίλος και σύμμαχος της «Αριστεράς»
• Τα εξοπλιστικά προγράμματα πλέον αποτελούνται από ακριβοπληρωμένες αντίκες
• Οι Ναζί έγιναν ισότιμοι συνομιλητές
• Οι τοκογλύφοι έγιναν θεσμικοί εταίροι
• Η Μέρκελ από κακιά μάγισσα έγινε σχεδόν φίλη
• Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ΔΗΜΑΡ
• Η ΔΗΜΑΡ έγινε ΣΥΡΙΖΑ
• Ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας έγινε υποδοχή λειψάνων με τιμές αρχηγού κράτους για ιατρικούς σκοπούς
• Η ρήξη έγινε έντιμος συμβιβασμός
• Οι γραμμές από κόκκινες έγιναν κατακόκκινες

2310net

Κροκόδειλοι σε ρόλο εμπρηστή

Κροκόδειλοι σε ρόλο εμπρηστή

Στις 5 του Ιούνη είναι η Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος. Ηδη, εξαγγέλλονται ημερίδες και εκδηλώσεις, όπου κυβερνητικοί και ευρωενωσιακοί φορείς, παχυλά χρηματοδοτούμενες ΜΚΟ, επιχειρήσεις που ρυπαίνουν το περιβάλλον, από τη μια, και, από την άλλη, δίνουν λίγα χρήματα για τη σωτηρία του, στο πλαίσιο της εταιρικής... ευθύνης, θα συγκεντρωθούν για να συζητήσουν, να κάνουν απολογισμό της δράσης τους και να «θρηνήσουν» το κακό που κάνει ο άνθρωπος στο περιβάλλον. Ολοι τους έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Αντιμετωπίζουν τη φύση ως πεδίο οικονομικής δραστηριότητας και όχι ως κοινωνικό αγαθό.
Η κατάσταση σε ό,τι αφορά την προστασία των δασών είναι αποκαλυπτική: Η παραπέρα υποβάθμιση των κρατικών φορέων που είναι αρμόδιοι για την προστασία και τη σωτηρία του περιβάλλοντος, είναι χαρακτηριστικό της σημερινής πολιτικής, που έχει στόχο να ιδιωτικοποιήσει και αυτό το κοινωνικό αγαθό, παραδίδοντάς το ακόμα περισσότερο στα χέρια ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων.

***

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κύρια υπηρεσία διαχείρισης του δασικού πλούτου της χώρας, η Δασική Υπηρεσία, είναι μισοδιαλυμένη, αφού τα τελευταία χρόνια, δύο φορές οι κυβερνήσεις έχουν μειώσει τις οργανικές της θέσεις. Υπάρχουν ελλείψεις 40% σε δασολόγους, 50% σε τεχνολόγους και 30% σε δασοφύλακες. Οχι μόνο δεν υπάρχει προσωπικό για να διεξαχθούν περιπολίες στα δάση, αλλά αρκετές φορές δεν υπάρχουν κονδύλια για τον εφοδιασμό με καύσιμα των οχημάτων περιπολίας. Το κονδύλι που διατίθεται φέτος για την προληπτική δασοπροστασία (σ.σ. συνεργεία επιφυλακής και περιπολιών, καύσιμα) από τις «δημόσιες επενδύσεις» είναι 1.750.000 ευρώ. Από το «Πράσινο Ταμείο» διατίθενται 1.865.000 ευρώ. Τα ποσά είναι για τις ανάγκες 103 δασαρχείων και νομοδασαρχείων της χώρας. Παράλληλα, δεν υπάρχουν σύγχρονες και επικαιροποιημένες μελέτες αντιπυρικής προστασίας για τα δάση. Οι διαχειριστικές μελέτες, πλέον, καταρτίζονται μόνο για τη συντήρηση ελάχιστου τμήματος του δασικού οδικού δικτύου και για ελάχιστες αραιώσεις - κλαδεύσεις εκατέρωθεν των δασικών δρόμων.
Παράλληλα, με την τελευταία αντιδασική νομοθεσία επιτρέπονται πρακτικά όλες οι επεμβάσεις που ενδιαφέρουν τους μονοπωλιακούς ομίλους σε δασικά οικοσυστήματα, εθνικούς δρυμούς, προστατευόμενες περιοχές, συμπεριλαμβανομένων και παράκτιων, εξασφαλίζεται η «ελευθερία» της επιχειρηματικής δραστηριότητας των τουριστικών, βιομηχανικών, κατασκευαστικών και μεταλλευτικών ομίλων. Επιτρέπεται η χωροθέτηση, μέσα σε δάση, μιας μεγάλης κατηγορίας χρήσεων, από δεξαμενές καυσίμων και εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων, μέχρι μεγάλες τουριστικές μονάδες σε παράκτιες περιοχές της χώρας. Δίνει τη δυνατότητα εγκατάστασης ακόμα και βιομηχανικών μονάδων και επιχειρηματικών πάρκων μέσα στα δάση.

***

Από την άλλη, ο φορέας αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών, το Πυροσβεστικό Σώμα, ρίχνεται στη μάχη της αντιπυρικής περιόδου με γερασμένα αεροπλάνα, ακατάλληλα υδροφόρα πυροσβεστικά οχήματα, μειωμένο προϋπολογισμό, κενές οργανικές θέσεις, υπερεργασία με εξαντλητικά ωράρια και ελλείψεις σε ατομικό εξοπλισμό των πυροσβεστών, ανεπαρκείς πιστώσεις για υπερωρίες. Με τις αλλεπάλληλες μειώσεις στους προϋπολογισμούς του, που από το 2009 μέχρι φέτος ανέρχονται σε 132 εκατομμύρια ευρώ, καλείται, μετά και την προηγούμενη κατάργηση των 4.000 κενών οργανικών θέσεων μόνιμου προσωπικού (σ.σ. περίπου το 1/3 της συνολικής οργανικής του δύναμης), να σταθεί απέναντι στα πύρινα μέτωπα.
Το προσωπικό του είναι διασπασμένο στα τρία, με μόνιμους (8.500), πενταετούς θητείας (4.000) και εποχικούς (1.500). Οι δύο τελευταίες κατηγορίες εργαζομένων δουλεύουν με ελλιπή καθήκοντα και πετσοκομμένα εργασιακά δικαιώματα. Με τα πενιχρά κονδύλια που δίνονται, οι πυροσβέστες με τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις δεν δουλεύουν πέραν του ωραρίου μέχρι στιγμής, αφού αυτά δεν επαρκούν για τα νυχτερινά, τις αργίες και τα εκτός έδρας. Πέρσι, την αντιπυρική περίοδο χορηγήθηκαν χρήματα περίπου για 80 ώρες (σ.σ. οι ώρες κυμαίνονταν ανάλογα με την περιφέρεια), ανά άτομο, στα πεζοπόρα τμήματα (περίπου 1.000 άτομα). Για τους πενταετείς ήταν λίγες ώρες. Πολλοί πυροσβέστες διαθέτουν μόνο μία επιχειρησιακή στολή, αρβύλες και κράνη έχουν παλιώσει ενώ «προστατεύουν» τα πνευμόνια τους από τους καπνούς με ...χειρουργικές μάσκες.
Το ζήτημα της αντιμετώπισης των ελλείψεων, των καθυστερήσεων, της υποχρηματοδότησης, των υποδομών για αντιπυρική προστασία πρέπει να γίνει υπόθεση της πάλης του λαϊκού κινήματος, που και γι' αυτό θα πρέπει να βρίσκεται σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα, ιδιαίτερα την περίοδο των επόμενων καλοκαιρινών μηνών.
Βεβαίως, για να γλιτώσουν ουσιαστικά τα δάση χρειάζεται ένας ριζικά διαφορετικός δρόμος ανάπτυξης, όπου η γη, τα δάση, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν κοινωνική ιδιοκτησία και θα αναπτύσσονται με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, που θα αξιοποιήσει το σύνολο των παραγωγικών δυνάμεων προς όφελος των λαϊκών αναγκών. Σε έναν τέτοιο, ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου κίνητρο της παραγωγής δε θα είναι το κέρδος αλλά η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, η κοινωνική αξιοποίηση των δασών μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων.

Δεν κρύβεται το αντιλαϊκό περιεχόμενο

Δεν κρύβεται το αντιλαϊκό περιεχόμενο

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε συμφωνία, τα χαρακτηριστικά της οποίας είναι: «Θα αναδιανέμει τα βάρη προς όφελος των χαμηλότερων και μεσαίων εισοδημάτων, δεν θα περιέχει μείωση μισθών και συντάξεων, θα περιλαμβάνει ελάφρυνση του χρέους, θα βγάζει τη χώρα από τη μέγγενη της λιτότητας, θα δίνει προοπτική ανάπτυξης στην ελληνική οικονομία».
Οπως για κάθε κυβερνητικό κείμενο, έτσι και γι' αυτό χρειάζεται μετάφραση: Οι προσπάθειες της κυβέρνησης κατατείνουν στο να εξασφαλιστεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κεφάλαιο θα δουν ανάκαμψη των κερδών τους.
Στο θέμα του ΦΠΑ ισχυρίζεται ότι το νέο καθεστώς θα έχει «αναδιανεμητικό χαρακτήρα». Το πραγματικό δεδομένο, όμως, είναι ότι ο ΦΠΑ έτσι ή αλλιώς επιβαρύνει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα.
Ως προς την έξοδο από τη «μέγγενη λιτότητας», αρκεί η ομολογία της ίδιας της κυβέρνησης ότι για τα «πρώτα χρόνια, προβλέπει χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα». Ενα είναι ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα προϋποθέτουν περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες, άρα «μέγγενη λιτότητας». Το δεύτερο είναι πως η κυβέρνηση ομολογεί ότι ανάλογα και με το ρυθμό της καπιταλιστικής ανάκαμψης, θα έρχονται νέα διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα.
Οι ανακοινώσεις περί «θετικής συμφωνίας» είναι σαν τον ευφημισμό περί «ειρηνικού ωκεανού». Από την ώρα που η κυβέρνηση ανακοίνωσε τα περί συμφωνίας που θα είναι σε θετική κατεύθυνση, μια σειρά παρεμβάσεις στελεχών της φώτισαν ακόμα περισσότερο το αντιλαϊκό της περιεχόμενο. Π.χ. ο υπουργός Οικονομικών δήλωσε: «Οποια ιδιωτικοποίηση έχει εξελιχθεί και είναι νόμιμη θα γίνει σεβαστή». Δηλαδή, τα 14 αεροδρόμια περνούν σε γερμανική εταιρεία, συνεχίζεται η παράδοση του ΟΛΠ στο μονοπωλιακό κεφάλαιο, έρχεται η σειρά του σιδηροδρομικού δικτύου, ενώ το μεγάλο πανηγύρι θα αφορά στο χώρο της Ενέργειας.
Για το «καυτό» θέμα του Ασφαλιστικού, τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη παραπέμπουν σε αναλογιστικές μελέτες που θα εξετάσουν τη βιωσιμότητα του συστήματος. Γεγονός που προδιαθέτει για παραπέρα ανατροπές.
Παρεμβάσεις, όπως αυτή του Αμερικανού υπουργού οικονομικών, Τζακ Λιου, που θεωρήθηκαν θετικές για την ελληνική πλευρά στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους της, προδιαγράφουν κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής: «Εάν οι Ελληνες είναι προετοιμασμένοι να λάβουν τα δύσκολα μέτρα που χρειάζονται, οι Ευρωπαίοι και οι πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί πρέπει να βρουν μια λύση χωρίς να προκληθεί μια άσκοπη κρίση (...) Η Ελλάδα πρέπει να εφαρμόσει δύσκολες πολιτικές, οι οποίες θα ήταν δύσκολες για οποιαδήποτε κυβέρνηση», είπε ο Λιου.
Δεν χρειάζονται περισσότερα, για να αποδειχτεί πόσο δίκιο έχει το ΚΚΕ όταν εκτιμά ότι «το πλαίσιο συμφωνίας, που διαρρέεται από την κυβέρνηση, παραπέμπει ξεκάθαρα σε νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις, αφού περιέχει διατήρηση του σημερινού αντιλαϊκού πλαισίου, νέα σκληρά μέτρα, όπως αύξηση της φοροληστείας και των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και άνοιγμα του δρόμου για περαιτέρω ανατροπές στο ασφαλιστικό σύστημα, στο όνομα της βιωσιμότητάς του. Οι αναφορές ότι δεν θα υπάρξουν νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις είναι λόγια του αέρα, αφού όλα τα παραπάνω οδηγούν σε μείωση του λαϊκού εισοδήματος».
Είναι προφανές πως, όποια στάση αναμονής από την πλευρά του λαϊκού παράγοντα μπροστά σε τέτοιες εξελίξεις, μόνο σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων είναι. Και πρέπει να είναι, επίσης, προφανές πως επείγει η λαϊκή κινητοποίηση, που θα βάλει φρένο σ' αυτόν τον κατήφορο. Τα συλλαλητήρια που οργανώνονται για τις 11 Ιούνη είναι σ' αυτόν το δρόμο. Τα πάντα για την ενίσχυσή τους.

ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ «Το πιο περίλαμπρο προλεταριακό κίνημα στο 19ο αιώνα»

ΠΑΡΙΣΙΝΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ

«Το πιο περίλαμπρο προλεταριακό κίνημα στο 19ο αιώνα»

Οδοφράγματα Κομμουνάρων στην πλατεία Ρουαγιάλ

«Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης απ' όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους» (Καρλ Μαρξ, «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία»).

***

Στις 19 Ιούλη του 1870, ο αυτοκράτορας Ναπολέων ο ΙΙΙ, με προκήρυξη προς το γαλλικό λαό, ανακοινώνει τον πόλεμο με την Πρωσία, λέγοντας πως «είναι ο δικαιότερος των δικαίων αγώνων», από αυτούς που έχει κάνει μέχρι τώρα η Γαλλία. Οι στρατηγοί, από την άλλη, διαβεβαιώνουν ότι η νίκη είναι σίγουρη.

Το αποτέλεσμα ήταν η καταστροφική ήττα της Γαλλίας. Στις 3 Σεπτέμβρη, ο Ναπολέοντας, παραδίδοντας το σπαθί του στους Πρώσους, παραδίδει κι ένα στράτευμα από 80.000 άνδρες.
Στο Παρίσι υπάρχει επαναστατικός αναβρασμός. Χιλιάδες λαού ξεχύνονται στους δρόμους και κατευθύνονται προς το «Παλέ - Βουρβόν» όπου συνεδριάζει η Εθνοσυνέλευση. Τα συνθήματα που βροντοφωνάζουν είναι: «Κάτω η αυτοκρατορία», «Ζήτω η Δημοκρατία». Η επανάσταση έχει ξεκινήσει, αλλά διαμορφώνονται δύο τάσεις. Από τη μια μεριά, οι υπερασπιστές της «οικογένειας, της περιουσίας και της θρησκείας», κι από την άλλη - οι «κόκκινοι» που δεν ικανοποιούνται με μια απλή αλλαγή πολιτεύματος, αλλά επιθυμούν αλλαγές στην ίδια τη σύνθεση της κοινωνίας. Αντικειμενικά, υπάρχει όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη.
Στις 4 του Σεπτέμβρη, οι βουλευτές αναγκάζονται από τον εξεγερμένο λαό, να διακηρύξουν την εκθρόνιση του αυτοκράτορα και να ανακηρύξουν τη δημοκρατία. Η προσωρινή κυβέρνηση ονομάστηκε «κυβέρνηση εθνικής άμυνας», με επικεφαλής τον Θιέρσο.
Η «κυβέρνηση εθνικής άμυνας» σύντομα μετατρέπεται σε κυβέρνηση εθνικής προδοσίας, αφού φοβάται το εξοπλισμένο παρισινό προλεταριάτο, (η αστική τάξη πάνω απ' όλα έχει τα ταξικά της συμφέροντα), απ' ό,τι τους Πρώσους του Βίσμαρκ. Η κυβέρνηση Θιέρσου προετοιμάζει τη συνθηκολόγηση της Γαλλίας. Ο λαός όμως δηλώνει: «Καλύτερα να χαθούμε κάτω από τα ερείπια του Παρισιού παρά να συνθηκολογήσουμε». Στο Παρίσι στήνονται οδοφράγματα.
Την 1 Γενάρη του 1871 μια επιτροπή, αποκαλούμενη «Επιτροπή των οδοφραγμάτων» καλεί τους κατοίκους του Παρισιού να ετοιμάσουν σάκους με άμμο και χώμα, για να φτιάξουν οδοφράγματα, σε περίπτωση που οι Γερμανοί μπουν στο Παρίσι.
Στις αρχές του Μάρτη, στο Παρίσι, ο οπλισμένος λαός ιδρύει την Εθνοφρουρά.
Ο Θιέρσος γνωρίζει πολύ καλά ότι, εκτός από τη δική του εξουσία, υπάρχει και η εξουσία του εξοπλισμένου λαού με την Εθνοφρουρά. Ετσι, συνεδριάζει η κυβέρνηση στο Δημαρχείο και αποφασίζει να την καταστρέψει ή το πολύ να την αποδυναμώσει, αφού πάρει τα όπλα της που βρίσκονται στα υψώματα της Μονμάρτης, της Μπελβί και Μπιτ Σιμόν.
Γύρω στις 5 η ώρα τα ξημερώματα, στις 18 Μάρτη, κάποιος πληγωμένος πολίτης καταφεύγει στο σπίτι όπου βρίσκεται η Κεντρική Επιτροπή της Εθνοφρουράς και ανακοινώνει ότι είδε κάποια ύποπτη προώθηση του κυβερνητικού στρατεύματος. Ο έλεγχος που γίνεται επαληθεύει την πληροφορία.
Η Κεντρική Επιτροπή της Εθνοφρουράς διατάζει γενική αντεπίθεση. Σε πολλά σημεία του Παρισιού έχουμε συναδέλφωση του εξοπλισμένου λαού με τους στρατιώτες του Θιέρσου. Γύρω στις 11 το βράδυ η Εθνοφρουρά έχει στα χέρια της όλο το Παρίσι. Ο Θιέρσος, πανικόβλητος, καταφεύγει στις Βερσαλίες, ξεχνώντας ακόμα και τη γυναίκα του.
Εκείνη τη μέρα, αρχίζει μια από τις πιο τρανές εποποιίες του Παρισιού. Η Κεντρική Επιτροπή της Εθνοφρουράς από τις 18 έως τις 26 Μάρτη εκπληρώνει καθήκοντα προσωρινής κυβέρνησης. Στις 27 Μάρτη, η Κεντρική Επιτροπή παραδίνει την εξουσία στο εκλεγμένο Συμβούλιο της Κομμούνας.

Τι ήταν η Κομμούνα;

«Τα ξημερώματα της 18 του Μάρτη 1871, το Παρίσι ξύπνησε με τη βροντερή ιαχή:"Ζήτω η Κομμούνα!" Τι είναι η Κομμούνα, αυτή η σφίγγα που υποβάλλει σε τόσο σκληρή δοκιμασία το αστικό μυαλό;
"Οι προλετάριοι του Παρισιού, έλεγε η κεντρική επιτροπή στη διακήρυξή της της 18 του Μάρτη, μέσα από τις αποτυχίες και τις προδοσίες των κυρίαρχων τάξεων κατάλαβαν ότι έφτασε η ώρα να σώσουν την κατάσταση, παίρνοντας στα χέρια τους τη διεύθυνση των δημοσίων υποθέσεων... Κατάλαβαν ότι είναι επιτακτικό τους καθήκον και απόλυτο δικαίωμά τους να γίνουν κύριοι της τύχης τους και να πάρουν στα χέρια τους την κυβερνητική εξουσία". Μα η εργατική τάξη δεν μπορεί απλώς να πάρει στα χέρια της την έτοιμη κρατική μηχανή και να τη βάλει σε κίνηση για τους δικούς της σκοπούς... Η Κομμούνα έδωσε στη δημοκρατία τη βάση πραγματικά δημοκρατικών θεσμών. Ομως ο τελικός της σκοπός δεν ήταν ούτε "ούτε η φτηνή κυβέρνηση", ούτε η "αληθινή δημοκρατία". Και τα δυο υπήρξαν συνακόλουθά της... Το πραγματικό της μυστικό ήταν ότι ήταν ουσιαστικά μια κυβέρνηση της εργατικής τάξης, το αποτέλεσμα της πάλης της παραγωγικής τάξης ενάντια στην τάξη των σφετεριστών, η ανοιχτή τελικά πολιτική μορφή με την οποία μπορούσε να συντελεστεί η οικονομική απελευθέρωση της εργασίας». (Καρλ Μαρξ, «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία».
«Κοιτάχτε την Παρισινή Κομμούνα. Αυτή ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου». (Ενγκελς, από την εισαγωγή του στον Εμφύλιο Πόλεμο στη Γαλλία).
Ο μεγαλειώδης ηρωισμός ανδρών, γυναικών, ακόμα και παιδιών, στην πρώτη εργατική έφοδο για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που έδωσαν απλόχερα τη ζωή τους για μια νέα κοινωνία, η εμπειρία της Παρισινής Κομμούνας, καθώς και τα διδάγματα από τη δράση στις 72 μέρες (18 Μάρτη έως 28 Μάη 1871) της πρώτης εργατικής εξουσίας στον κόσμο, παραμένουν επίκαιρα.
Εξίσου επίκαιρη είναι και η συνειδητοποίηση της αγριότητας της αστικής τάξης, που έδειξε ότι είναι ικανή να διαπράξει τα μεγαλύτερα εγκλήματα, προκειμένου να διασώσει την εξουσία του κεφαλαίου. Συμμάχησε με τους Πρώσους, με τους οποίους βρισκόταν σε πόλεμο, κατασφάζοντας την εργατική τάξη του Παρισιού. Σχεδόν 100.000 Παριζιάνοι πλήρωσαν με φυλακή, εξορία, εκτόπιση ή θάνατο. Σ' ένα τηλεγράφημά του, εκείνων των ημερών, ο Θιέρσος ομολογούσε: «Η γη στρώθηκε από τα πτώματά τους και το φρικιαστικό αυτό θέαμα θα χρησιμεύσει για να δοθεί ένα μάθημα».
Τα διδάγματα της Κομμούνας γενικεύθηκαν θεωρητικά από τους Μαρξ, Ενγκελς και από τον Λένιν και αξιοποιήθηκαν από τους μπολσεβίκους, το 1917, στην πραγματοποίηση της Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Ενγκελς - Λένιν για την Κομμούνα

«Η Κομμούνα αναγκάστηκε αμέσως από την αρχή», σημειώνει ο Ενγκελς στον πρόλογο του έργου του Μαρξ «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία», 20 χρόνια μετά την ήττα της Κομμούνας, «να αναγνωρίσει ότι όταν η εργατική τάξη έρθει πια στην εξουσία δεν μπορεί να εξακολουθεί να διοικεί με την παλιά κρατική μηχανή, ότι η εργατική αυτή τάξη, για να μην ξαναχάσει την κυριαρχία που μόλις είχε κατακτήσει, πρέπει, από τη μια, να παραμερίσει όλη την παλιά καταπιεστική μηχανή που ως τότε είχε χρησιμοποιηθεί εναντίον της κι, από την άλλη, να εξασφαλίσει τον εαυτό της από τους ίδιους της τους βουλευτές και υπαλλήλους, ορίζοντας ότι όλοι, δίχως καμιά εξαίρεση, να μπορούν ν' ανακληθούν σ' οποιαδήποτε στιγμή».
Και σε άλλο σημείο, στο ίδιο έργο: «Τα μέλη της Κομμούνας χωρίζονταν σε μια πλειοψηφία, τους μπλανκιστές που επικρατούσαν και στην Κεντρική Επιτροπή της Εθνοφυλακής και σε μια μειοψηφία: Μέλη της Διεθνούς Ενωσης των Εργατών, κυρίως από οπαδούς της σοσιαλιστικής σχολής του Προυντόν (...) Καταλαβαίνει κανείς, λοιπόν, ότι στον οικονομικό τομέα η Κομμούνα παράλειψε αρκετά πράγματα, που, κατά τη σημερινή μας αντίληψη, έπρεπε να τα είχε κάνει. Δυσκολότερα, βέβαια, από όλα μπορεί να κατανοηθεί το γεγονός ότι η Κομμούνα στάθηκε ευλαβικά με ιερό σεβασμό μπροστά στις πόρτες της τράπεζας της Γαλλίας. Αυτό ήταν επίσης σοβαρό πολιτικό λάθος. Η τράπεζα στα χέρια της Κομμούνας - αυτό θα άξιζε περισσότερο από δέκα χιλιάδες ομήρους».
Από την πλευρά του, ο Λένιν αναφέρει στα «Διδάγματα της Κομμούνας»: «Δυο όμως λάθη κατάστρεψαν τους καρπούς της λαμπρής νίκης. Το προλεταριάτο σταμάτησε στη μέση του δρόμου: Αντί να αρχίσει την "απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών", παρασύρθηκε από το όνειρο να εγκαθιδρύσει ανώτερη Δικαιοσύνη σε μια χώρα που να την ενώνει το πανεθνικό καθήκον. Δεν κατέλαβε, λ.χ., τέτοια ιδρύματα, σαν την Τράπεζα, οι θεωρίες των προυντονιστών για "δίκαιη ανταλλαγή" κ.τ.λ. επικρατούσαν ακόμα ανάμεσα στους σοσιαλιστές. Το δεύτερο λάθος είναι η υπερβολική μεγαλοψυχία του προλεταριάτου: Επρεπε να εξοντώσει τους εχθρούς του. Απεναντίας, το προλεταριάτο του Παρισιού προσπαθούσε να επιδράσει ηθικά επάνω τους, περιφρόνησε τη σημασία των καθαρά πολεμικών ενεργειών στον εμφύλιο πόλεμο και, αντί να στεφανώσει τη νίκη του στο Παρίσι με αποφασιστική επίθεση ενάντια στις Βερσαλίες, αργοπόρησε κι έδωσε στην κυβέρνηση των Βερσαλιών τον καιρό να συγκεντρώσει τις σκοτεινές δυνάμεις και να προετοιμαστεί για τη ματωμένη εβδομάδα του Μάη».
Για να συνεχίσει: «Παρ' όλα όμως τα λάθη της, η Κομμούνα αποτελεί το πιο υψηλό παράδειγμα του πιο περίλαμπρου προλεταριακού κινήματος του 19ου αιώνα».
Ο Μαρξ στο έργο του «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία», έγραψε χαρακτηριστικά: «Ηταν η πρώτη επανάσταση με την οποία η εργατική τάξη αναγνωρίστηκε ανοιχτά, σαν η μόνη τάξη που ήταν ακόμα ικανή για κοινωνική πρωτοβουλία».
Σήμερα ο καπιταλισμός έχει κοινωνικοποιήσει την παραγωγή σε πρωτοφανή κλίμακα. Ομως, τα μέσα παραγωγής, τα προϊόντα της κοινωνικής εργασίας αποτελούν καπιταλιστική ιδιοκτησία. Αυτή η αντίφαση είναι η μήτρα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης των σύγχρονων καπιταλιστικών κοινωνιών και όλων των φαινομένων που κάνουν τη ζωή της εργατικής τάξης και των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων κόλαση: Ανεργία και φτώχεια σε μόνιμη βάση, που παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις όταν εκδηλώνονται οικονομικές κρίσεις, καταστροφές από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, μη ικανοποίηση των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών σύμφωνα με την πρόοδο των επιστημών. Η παραπάνω αντίφαση αναδείχνει και την ανάγκη να αντιστοιχηθούν οι σχέσεις παραγωγής με το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Αυτό σημαίνει κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, κοινωνικοποίησή τους, κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας από την επαναστατική εργατική σοσιαλιστική εξουσία, εργατικός έλεγχος.