Το παραμύθι...

Η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας απαιτεί επίθεση διαρκείας στα εργατικά - λαϊκά στρώματα και ούτε βήμα πίσω από όσα έχουν συμφωνηθεί μέχρι στιγμής και περιγράφονται στα μνημόνια

Στην προσπάθειά της να συντηρήσει το παραμύθι περί «επιστροφής στην κανονικότητα στην αγορά εργασίας», την ίδια ώρα που κλιμακώνει ολομέτωπα την αντεργατική επίθεση προς όφελος του κεφαλαίου, η κυβέρνηση ξεπερνά κάθε όριο πρόκλησης απέναντι σε εργαζόμενους και ανέργους.

 Στο νέο... κεφάλαιο του παραμυθιού, χρησιμοποιούν τη μελέτη της Εθνικής Τράπεζας για την αγορά εργασίας και εστιάζουν επιλεκτικά στις εκτιμήσεις της για αύξηση της απασχόλησης την περίοδο 2014 - 2017 κατά 150.000 θέσεις, όπως και στο σενάριό της που προβλέπει 230.000 θέσεις εργασίας μέχρι το τέλος του 2019. Η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου, πανηγυρίζει με διαδικτυακή της ανάρτηση ότι «η διαπιστωμένη βελτίωση των οικονομικών δεικτών και η αύξηση της απασχόλησης είναι γεγονός». Αντίστοιχα, η «Αυγή» κάνει λόγο για «ιδιαίτερα ενθαρρυντικά σημάδια στην αύξηση της απασχόλησης» και «αξιοσημείωτη» δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης την τελευταία τριετία.

... και η πραγματικότητα

 

Τι «ξεχνάνε» και τι «θάβουν» εντελώς στα πανηγύρια τους; Μα τα όσα καταγράφει ξεκάθαρα και αναλυτικά η ίδια ακριβώς μελέτη, για τους παράγοντες στους οποίους οφείλονται αυτά τα «αξιοσημείωτα» αποτελέσματα στην αγορά εργασίας: Δηλαδή, τη μεγάλη μείωση των μισθών και του «κόστους εργασίας», την απογείωση της μερικής απασχόλησης και της ολιγόμηνης δουλειάς με ημερομηνία λήξης, το καθεστώς διάλυσης των Συλλογικών Συμβάσεων και την εισαγωγή του «υπο-κατώτατου» μισθού για τους νέους εργαζόμενους, την επιταχυνόμενη μείωση των αυτοαπασχολούμενων...

Οι «αξιοσημείωτες επιδόσεις» και τα «ενθαρρυντικά σημάδια» αφορούν αποκλειστικά στο κεφάλαιο και προϋποθέτουν την εμβάθυνση του εργασιακού μεσαίωνα. «Ασπρη μέρα» θα δει ο λαός μόνο όταν δώσει απάντηση στην αντεργατική κλιμάκωση και στα προκλητικά κυβερνητικά πανηγύρια που την συνοδεύουν.

Ευρωπαϊκή γκρίνια... 

 

Οι αντιδράσεις των Ευρωπαίων στις νέες κυρώσεις που οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν για τη Ρωσία είναι ενδεικτικές των διαστάσεων που αποκτούν οι αντιθέσεις Βρυξελλών - Ουάσιγκτον. Μάλιστα, η Γερμανίδα υπουργός Οικονομίας χαρακτήρισε τις κυρώσεις ένα ακόμα πρόβλημα (ειδικά) στις σχέσεις Βερολίνου - Ουάσιγκτον, ενώ ενδεικτικές είναι και οι δηλώσεις διαφόρων Ευρωπαίων για το ενδεχόμενο ακόμα και της επιβολής ευρωπαϊκών κυρώσεων στις ΗΠΑ.

Πίσω από την ευρωπαϊκή αυτή «γκρίνια» κρύβεται ο μεγάλος βαθμός αλληλεξάρτησης οικονομικών συμφερόντων, που αφενός μπορεί να εμπλέκονται σε κόντρες ως ανταγωνιστές, αφετέρου συναντιούνται σε επενδυτικά και άλλα σχέδια. Για παράδειγμα, η Γερμανική Επιτροπή για τις Οικονομικές Σχέσεις με την Ανατολική Ευρώπη φέτος αναθεώρησε από 10% στο 20% τις προβλέψεις της για την ενίσχυση των γερμανικών εξαγωγών στη Ρωσία. Αλλωστε, είναι πολλοί οι ευρωπαϊκοί κολοσσοί που εμπλέκονται σε μεγάλα επιχειρηματικά σχέδια με ρωσικά κεφάλαια. Ενα παράδειγμα είναι η γαλλική εταιρεία «Engie», που συμμετέχει στην κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «Nord Stream 2» (σ.σ. θα συνδέει Ρωσία - Γερμανία μέσω Βαλτικής). Η συγκεκριμένη, μάλιστα, ανακοίνωσε προχτές ότι αν εφαρμοστούν οι νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας είναι πιθανό να μη συγχρηματοδοτήσει το έργο.

«Κουβάρι» ανεξάντλητο οι κολιγιές και οι ανταγωνισμοί των μονοπωλίων, πολλαπλά επικίνδυνο για τους λαούς.

Εκτός παιδικών σταθμών... 

 

Ολο και πιο κοντά έρχονται οι μέρες που χιλιάδες νέα ζευγάρια θα έρθουν αντιμέτωπα με την εφιαλτική πραγματικότητα να μην μπορούν να στείλουν το παιδί τους σε κάποιον παιδικό σταθμό. Μέχρι την έναρξη λειτουργίας των σταθμών την 1η Σεπτέμβρη, μεσολαβεί ένα μήνας και μέρα με τη μέρα επιβεβαιώνεται ότι δεκάδες χιλιάδες παιδιά θα μείνουν εκτός. Η τελευταία εξέλιξη είναι ότι περισσότερα από 15.000 κουπόνια χρηματοδότησης από το πρόγραμμα «Εναρμόνιση Οικογενειακής και Επαγγελματικής Ζωής» (ΕΣΠΑ), που προβλέπει τη δωρεάν φιλοξενία παιδιών σε παιδικούς σταθμούς, εκτιμάται ότι δεν θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν από τους δικαιούχους, εξαιτίας της έλλειψης προσφερόμενων θέσεων. Και αυτός ο αριθμός έρχεται να προστεθεί στις 50.000 εκείνων που έτσι κι αλλιώς θα κοπούν. Και σε αυτά δεν συμπεριλαμβάνονται όσες οικογένειες δεν υπέβαλαν καν αίτηση. Να σημειώσουμε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα με τα αδιάθετα κουπόνια που θα προκύψουν εστιάζεται στα νησιά και στις ορεινές περιοχές, όπου οι δομές είναι πολύ λιγότερες από τις ανάγκες.

Ριζοσπάστης

Οσο βασιλεύει το κέρδος των ομίλων δεν μπορεί να υπάρξει ενεργειακός σχεδιασμός για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών

Αποσπάσματα απ' την ομιλία του Μάκη Παπαδόπουλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην Κάρυστο, με θέμα την άναρχη ανάπτυξη των Αιολικών Πάρκων στη Νότια Εύβοια και την πρόταση του ΚΚΕ για την Ενέργεια

Δεν είναι δύσκολο να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιοι θα ωφεληθούν πραγματικά απ' τις νέες μεγάλες επενδύσεις σε αιολικά πάρκα στη Νότια Εύβοια.
Η αλήθεια είναι ότι οι μόνοι που έχουν λόγο να πανηγυρίζουν είναι οι μεγαλομέτοχοι μιας χούφτας επιχειρηματικών ομίλων, που θα διασφαλίσουν μεγάλα κέρδη για τα επόμενα 20 χρόνια.
Ολες οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στήριξαν με πολλούς τρόπους την αύξηση των κερδών των ομίλων της πράσινης Ενέργειας, που επένδυσαν στα αιολικά πάρκα:
-- Οι ιδιώτες επενδυτές πουλούσαν στην κρατική χονδρεμπορική αγορά σε πολύ υψηλές τιμές αξιοποιώντας το περιβόητο Σύστημα Εγγυημένων Τιμών, με συμβάσεις που έφταναν σε διάρκεια τα 20 χρόνια.
Επίσης, διασφάλιζαν παχυλές κρατικές επιδοτήσεις με αναπτυξιακούς νόμους και προγράμματα ΕΣΠΑ.
Παράλληλα, έγιναν απανωτές νομοθετικές ρυθμίσεις που:
-- Κατεδάφισαν μισθούς, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα,
-- Κατάργησαν όρους προστασίας του περιβάλλοντος, για να διευκολυνθούν οι επενδύσεις στις δασικές και αναδασωτέες εκτάσεις.
Η σημερινή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κινήθηκε και κινείται στην ίδια κατεύθυνση και ο χορός των εκατομμυρίων για τους λεγόμενους πράσινους επενδυτές συνεχίζεται.
Οι όποιες αλλαγές έγιναν αφορούν απλά τον νέο τρόπο κρατικής στήριξης της κερδοφορίας των ομίλων. Τώρα, αντί για το σύστημα σταθερών εγγυημένων τιμών, οι όμιλοι θα διαγωνίζονται για να διασφαλίσουν προσαυξήσεις, δηλαδή αυξημένες τιμές με τις οποίες θα αγοράζει το κράτος την παραγόμενη «πράσινη» ηλεκτρική ενέργεια.

Ο νέος μηχανισμός στήριξης των κερδών των επιχειρήσεων θα επιτρέψει στους πιο ισχυρούς ομίλους να επικρατήσουν πιο γρήγορα και το κέρδος να συγκεντρωθεί σε λιγότερα χέρια.
Ηδη, οι πέντε μεγαλύτεροι όμιλοι της σχετικής εγχώριας αγοράς ελέγχουν το 60% της συνολικής αιολικής ισχύος που είναι εγκατεστημένη στη χώρα.
Τη χρονιά που πέρασε, το σύνολο της αιολικής ισχύος αυξήθηκε κατά 11%, γεγονός που επιβεβαιώνει ότι συνολικά ο κλάδος της πράσινης Ενέργειας βρίσκεται σε δυναμική τροχιά ανάπτυξης.
Πώς διασφαλίζονται όμως τα κέρδη αυτών των επενδύσεων; Ποιος τα διασφαλίζει, ποιος πληρώνει σε τελευταία ανάλυση;
Το παράδειγμα της Νότιας Εύβοιας μάς βοηθά να δώσουμε εύκολα μια σωστή απάντηση.
Τα λαϊκά νοικοκυριά πληρώνουν πανάκριβα το «πράσινο» ρεύμα και επιβαρύνονται τόσο ως καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας όσο και ως φορολογούμενοι, προκειμένου να ενισχυθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι.
Οι μόνιμες σχετικές θέσεις εργασίας στα αιολικά πάρκα της περιοχής περιορίζονται σε κάποιους συντηρητές και ορισμένους φύλακες, δηλαδή είναι ελάχιστες.
Η άνιση κατανομή των αιολικών εγκαταστάσεων στη χώρα μας είναι προφανής και γίνεται άναρχα με γνώμονα το κέρδος των ομίλων. Μια μόνο Περιφέρεια της χώρας, η Στερεά, σηκώνει το βάρος του 31% των συνολικών εγκαταστάσεων σε επίπεδο παραγόμενης ισχύος.

Στην ουσία, η Εύβοια αναλαμβάνει να σηκώσει ένα μεγάλο δυσανάλογο βάρος, αφού εδώ τα εγκατεστημένα αιολικά πάρκα καλύπτουν πάνω απ' το 12% της συνολικής ισχύος πανελλαδικά. Ο κορεσμός στη Νότια Εύβοια ξεπερνάει κάθε όριο, αφού ήδη λειτουργούν 34 αιολικά πάρκα και σχεδιάζονται πάνω από 20 νέα, για να δεχτούν πάνω από 200 νέες ανεμογεννήτριες.
Οσοι εξακολουθούν να επικαλούνται και να προβάλλουν ως επιχείρημα την προστασία του περιβάλλοντος θα πρέπει να μας απαντήσουν:
-- Βοηθά στην προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής η νέα κατάληψη δασικής γης που ξεπερνά τα 7.500 στρέμματα, με εσωτερική οδοποιία που ξεπερνά τα 130 χλμ.;
-- Αγνοούν τις επιστημονικές γνωμοδοτήσεις, που επισημαίνουν κινδύνους κατολισθήσεων απ' την υπερβολική διάνοιξη δρόμων μεγάλου πλάτους και σε απόκρημνες πλαγιές;
-- Βοηθά στην προστασία του περιβάλλοντος η δυνατότητα κάθε ομίλου να διαμορφώνει τους δικούς του διαφορετικούς ανταγωνιστικούς δρόμους μέσα στις δασικές εκτάσεις και την ίδια στιγμή να επιδοτούνται απ' το κράτος όλα αυτά τα περιττά έργα;
-- Αγνοούν, επίσης, τις 16 πυρκαγιές που ξέσπασαν το περασμένο καλοκαίρι στην περιοχή απ' τον ελλιπή καθαρισμό των πυλώνων μέσα στο καλοκαίρι;
-- Δεν έχουν ακούσει για εμπρησμούς που άνοιξαν και ανοίγουν στην πράξη το δρόμο για την αλλαγή χρήσης γης και την εγκατάσταση αιολικών πάρκων, όπως στην περίπτωση της Χίου;
-- Προσπερνούν χωρίς συζήτηση τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία απ' τη μεγάλη αύξηση των υποδομών εναέριας μεταφοράς ρεύματος στην περιοχή;
-- Δεν γνωρίζουν τίποτα για τα «κουφάρια» των ανεμογεννητριών που τα εγκαταλείπουν οι εταιρείες όταν κρίνουν ασύμφορη την αντικατάστασή τους; Μπορούν να μας πουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις των ομίλων για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος και ποιος θα τις πληρώσει;
-- Θεωρούν απίθανο να διαταραχτεί απ' τα μπαζώματα και τις εκσκαφές η υδρολογική ισορροπία των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων της Νότιας Εύβοιας;
Η κυβέρνηση έχει πάρει ήδη σαφή θέση και φαίνεται στην πράξη ποια συμφέροντα στηρίζει με την πολιτική της και με τα σκόπιμα κενά στις νομοθετικές ρυθμίσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι στο νομοθετικό πλαίσιο δεν προβλέπεται η σύνταξη υδρογεωλογικών μελετών και δε λαμβάνεται ουσιαστικά υπόψη η επίδραση των επενδύσεων σ' άλλους κλάδους της τοπικής οικονομίας, όπως στην περίπτωσή μας η κτηνοτροφία και η μελισσοκομία.

Η αλήθεια για την «πράσινη» ανάπτυξη

Ολα αυτά τα προβλήματα δεν είναι τυχαία ούτε γεννήθηκαν σήμερα. Είναι συνέπειες μιας μακρόχρονης πολιτικής που εφαρμόζεται σ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ απ' τα τέλη της δεκαετίας του '90 για την προώθηση της «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Αξίζει να θυμηθούμε σύντομα τι ισχυριζόταν και τι διακήρυττε κάθε πολιτική δύναμη, για να δούμε ποιος έλεγε την αλήθεια και ποιος συνειδητά εξαπατούσε το λαό όλα αυτά τα χρόνια.
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δήλωναν ότι η απελευθέρωση και ο ανταγωνισμός ιδιωτικών ομίλων θα ωφελήσει τον λαϊκό καταναλωτή, ότι δηλαδή θα έχουμε φθηνότερο ρεύμα, θα δημιουργήσει χιλιάδες νέες θέσεις καλοπληρωμένης εργασίας.
ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Συνασπισμός είχαν ήδη ψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που διασφάλιζε την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου - εργασίας - εμπορευμάτων, της οποίας τέκνο είναι η «απελευθέρωση» του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας.
Το ΚΚΕ διακήρυξε απ' την πρώτη στιγμή πως ο στόχος της «απελευθέρωσης» δεν ήταν η λαϊκή ευημερία, αλλά το να βρεθεί μια προσωρινή διέξοδος σε κεφάλαια που λίμναζαν, σε κεφάλαια που είχαν υπερσυσσωρευτεί και δεν μπορούσαν να επενδυθούν με ικανοποιητικό ποσοστό κέρδους σ' άλλους τομείς της οικονομίας.
Οταν τα υπόλοιπα κόμματα διαφήμιζαν την πράσινη ανάπτυξη και την ηλεκτροπαραγωγή από ΑΠΕ ως επιλογή προστασίας του περιβάλλοντος, το ΚΚΕ αποκάλυπτε ότι οι πραγματικοί στόχοι της συγκεκριμένης πολιτικής της ΕΕ ήταν:
α) Να επιταχυνθεί η «απελευθέρωση» του ενεργειακού τομέα των κρατών - μελών της ΕΕ απ' την κρατική προστασία.
β) Να περιοριστεί η εξάρτηση της ΕΕ απ' τα εισαγόμενα καύσιμα, ώστε να μειωθεί η σημερινή υπεροχή των ΗΠΑ και της Ρωσίας στο σκέλος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έναντι της ΕΕ.
γ) Να προωθηθεί η σχετική ευρωενωσιακή τεχνολογία και τα αντίστοιχα «πράσινα» εμπορεύματα (όπως οι ανεμογεννήτριες) στη διεθνή αγορά.
Σήμερα, ξέρουμε ποιος ωφελήθηκε και ωφελείται απ' αυτήν την πολιτική και μπορούμε να διαπιστώσουμε ποιος προειδοποίησε έγκαιρα και είπε την αλήθεια στο λαό. Τα αρπακτικά της πράσινης Ενέργειας στηρίχτηκαν και στηρίζονται στις κρατικές ενισχύσεις και πουλούν πανάκριβα στην κρατική αγορά, χωρίς κανέναν επιχειρηματικό κίνδυνο. Η κρατική στήριξη ήταν τόσο ελκυστική για τους ιδιωτικούς ομίλους, ώστε μετά το 2002 η εγκατεστημένη ισχύς από ΑΠΕ να αυξάνεται με μέσο ετήσιο ρυθμό πάνω από 20%.
Γενικότερα στην ΕΕ την προηγούμενη διετία το 86% των νέων εγκαταστάσεων ηλεκτροπαραγωγής της ΕΕ ήταν από ΑΠΕ, λόγω της προνομιακής στήριξής τους απ' την κοινοτική πολιτική.
Για τον ίδιο λόγο, στην Ελλάδα για την επόμενη τριετία σχεδιάζονται νέες επενδύσεις που θα ξεπεράσουν το 1,5 δισ. ευρώ.
Σκεφτείτε επίσης ότι ένας μόνο ευρωπαϊκός (δανέζικος) όμιλος κατασκευής ανεμογεννητριών, η «Vestas», έχει πουλήσει υποδομή που καλύπτει το 51% της συνολικής αιολικής ισχύος στην Ελλάδα, ενώ το 2016 προμήθευσε το 73% των νέων ανεμογεννητριών στη χώρα μας.
Δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε ποιος χρυσοπλήρωσε και χρυσοπληρώνει αυτήν τη θεαματική πορεία των κερδοφόρων επενδύσεων σ' όλη την Ελλάδα.
Η λαϊκή οικογένεια βίωσε απανωτές αυξήσεις των τιμών ηλεκτρικού ρεύματος την τελευταία 15ετία. Τα πράσινα τέλη εκτινάχτηκαν μετά το 2010. Δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο ούτε για στρέβλωση της «απελευθερωμένης» αγοράς.
Στις χώρες που ολοκληρώθηκε η «απελευθέρωση» την περασμένη δεκαετία, όπως η Βρετανία, η Ιρλανδία, η Σουηδία είχαμε αυξήσεις των τιμολογίων οικιακής κατανάλωσης που ξεπέρασαν και το 100% (π.χ. κάρτες χρονοχρέωσης όπως για σταθερά τηλέφωνα).
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι συνένοχος σ' όλη αυτήν την αντιλαϊκή πορεία, γιατί καλλιέργησε την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή ενεργειακή πολιτική μέσα στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς και της ιδιοκτησίας των μονοπωλιακών ομίλων.

Η υπεροχή του ενεργειακού σχεδιασμού της εργατικής εξουσίας

Ολα όσα προαναφέραμε οδηγούν σ' ένα πιο ουσιαστικό ερώτημα:
Δεν υπάρχει λύση που να μπορεί να ικανοποιήσει το σύνολο των αναγκών του λαού στη Νότια Εύβοια και συνολικά στη χώρα μας, με βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα;
Δεν μπορεί να υπάρξει ενεργειακός σχεδιασμός που να διασφαλίζει ταυτόχρονα και φθηνό ρεύμα για τη λαϊκή οικογένεια και προστασία της υγείας των κατοίκων και του περιβάλλοντος, των δασικών εκτάσεων, του υδροφόρου ορίζοντα και του υπεδάφους και σταθερές θέσεις εργασίας για καλύτερη ζωή με δικαιώματα για τους εργαζόμενους και μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας και να δίνει ώθηση στην ανάπτυξη των υπόλοιπων κλάδων της οικονομίας κάθε περιοχής;
Το ΚΚΕ απαντά ξεκάθαρα, χωρίς να μασά τα λόγια του:
Υπάρχει αυτή η λύση, υπάρχει διέξοδος προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Αλλά για να εφαρμοστεί χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας, πρέπει η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας.
Το πρόβλημα είναι πολιτικό και δεν μπορεί να λυθεί χωρίς σύγκρουση με τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη των καπιταλιστών, χωρίς ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.
Στις σημερινές συνθήκες, μέσα στη ζούγκλα της «απελευθερωμένης» αγοράς, ο κάθε μονοπωλιακός όμιλος αποφασίζει αν, πότε και πού θα επενδύσει, ποια ενεργειακή πηγή θα χρησιμοποιήσει με κριτήριο το ποσοστό του κέρδους του. Καμία αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να υποχρεώσει το κεφάλαιο να επενδύσει και να λειτουργήσει με όρους που αντιστρατεύονται την κερδοφορία του. Με κριτήριο το κέρδος, ο κάθε επιχειρηματικός όμιλος έχει το δικό του σχέδιο και ανταγωνίζεται τους άλλους για να αποκτήσει μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς και να ισχυροποιήσει τη θέση του.
Οσο το κράτος υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων δεν μπορεί να υπάρξει ενεργειακός σχεδιασμός για την ικανοποίηση των αναγκών του λαού. Κανένας κυβερνητικός σχεδιασμός στον καπιταλισμό δεν μπορεί να ξεπεράσει τον ανταγωνισμό μεταξύ των ομίλων, την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής και το περιοδικό ξέσπασμα των καπιταλιστικών κρίσεων.
Οσο το κέρδος των ομίλων θα βασιλεύει, όσο θα αποτελεί το κριτήριο της αναπτυξιακής πολιτικής, δεν μπορεί να υπάρξει ισόρροπη αξιοποίηση όλων των ενεργειακών πηγών της χώρας, του λιγνίτη, των υδρογονανθράκων, της αιολικής ενέργειας, του υδάτινου δυναμικού και των υπόλοιπων, για τη διασφάλιση της λαϊκής ευημερίας.
Οσο βαδίζουμε στο σημερινό δρόμο ανάπτυξης, που τα κλειδιά της οικονομίας τα κρατά στα χέρια του το μονοπωλιακό κεφάλαιο, θα αντιμετωπίζουμε συνεχώς κινδύνους όπως ο κορεσμός και η υπερσυγκέντρωση ανεμογεννητριών στη Νότια Εύβοια, οι διαφορετικοί περιττοί επικίνδυνοι δρόμοι πάνω στην Οχη (για κάθε εταιρεία) και το πανάκριβο «πράσινο» ρεύμα για κάθε λαϊκή οικογένεια.
Το ΚΚΕ μάς καλεί όλους μας στο δρόμο του αγώνα, της σύγκρουσης με τον πραγματικό αντίπαλο, για να απαλλαγεί η λειτουργία της οικονομίας και της κοινωνίας απ' τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους.
Για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία, απαιτείται να κοινωνικοποιηθούν τα εργοστάσια, τα μέσα παραγωγής, να καταργηθεί η σκλαβιά της μισθωτής εργασίας, να εδραιωθούν οι σχέσις κοινωνικής ιδιοκτησίας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία.
Αναφερόμαστε σ' έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, όπου όλες οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, τα μέσα παραγωγής, διανομής και μεταφοράς Ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική, κρατική ιδιοκτησία, δηλαδή θα υπάρχει ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, ως μηχανισμός της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.
Τι θα πετύχουμε έχοντας ξεριζώσει το καπιταλιστικό κέρδος, ως κριτήριο της ενεργειακής πολιτικής; Θα πετύχουμε κεντρικό ενεργειακό σχεδιασμό που θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών.
Πάνω απ' όλα, θα αποκτήσουμε ενεργειακό σχεδιασμό που θα κατοχυρώνει ότι το ενεργειακό προϊόν θα αποτελεί πλέον για όλους κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.
Ο ενιαίος, αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας θα έχει τη δυνατότητα:
1) Να αξιοποιεί πλήρως και να κατανέμει συγκεντρωτικά, πανεθνικά όλους τους εκάστοτε διαθέσιμους υλικούς πόρους, τα μέσα παραγωγής, το εργατικό δυναμικό με βάση στόχους και προτεραιότητες που έχουν προκαθοριστεί.
2) Να αξιοποιεί συνδυασμένα όλες τις διαθέσιμες εγχώριες πηγές και όλες τις διαθέσιμες τεχνικές λύσεις, για να βελτιώνεται το ενεργειακό μείγμα, να προσδιορίζονται ισόρροπα οι κατάλληλες περιοχές και τα κατάλληλα μεγέθη για την αξιοποίηση κάθε πηγής Ενέργειας (π.χ. θα προσδιορίζει ότι δεν σηκώνει άλλα αιολικά πάρκα η Νότια Εύβοια).
3) Θα προωθεί την έρευνα για την αξιοποίηση νέων εγχώριων πηγών με διακρατικά αμοιβαίες επωφελείς συνεργασίες.
4) Θα αξιοποιεί την επιστημονική έρευνα για να προβλέπει έγκαιρα τις μελλοντικές ανάγκες και να ενσωματώνει γρήγορα τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες.
Η υπεροχή του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της εργατικής εξουσίας στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και στην ενεργητική συμμετοχή των εργαζομένων, στον εργατικό έλεγχο που μπορεί να διορθώσει έγκαιρα τα υποκειμενικά λάθη κάθε σχεδίου.
Γι' αυτό και τονίζουμε ότι θεμέλιο της εργατικής εξουσίας θα είναι η γενική συνέλευση των εργαζομένων σε κάθε παραγωγική μονάδα, κάθε κοινωνική υπηρεσία, που θα εκλέγει τους αντιπροσώπους της.

Να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας

Το ΚΚΕ μπαίνει μπροστά για να οργανωθεί η πάλη του λαού, βάζοντας στο επίκεντρο να ανακτήσει όλα όσα έχασε στα χρόνια της κρίσης, αλλά και να διεκδικήσει να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του.
Δεν περιμένουμε παθητικά να έρθει κάποια μεγάλη μέρα που θα λυθούν τα προβλήματά μας. Μπαίνουμε μπροστά στους καθημερινούς αγώνες, όπως για παράδειγμα ο δίκαιος αγώνας των κατοίκων της Νότιας Εύβοιας απέναντι στα νέα επενδυτικά σχέδια των ενεργειακών ομίλων που προωθούνται σε βάρος των λαϊκών αναγκών.
Ομως, για να αποκτήσουν αυτοί οι αγώνες συνέχεια, διάρκεια και νικηφόρα προοπτική, πρέπει να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη των καπιταλιστών, συνολικά στην Ελλάδα και όχι μόνο στην Κάρυστο ή στην Εύβοια.
Δεν αρκεί να ανακόψουμε, να καθυστερήσουμε κάποια αντιλαϊκά σχέδια, κάποια αντιδραστικά μέτρα. Πρέπει να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας, να απαιτήσουμε να μειωθούν δραστικά τα τιμολόγια ηλεκτρικής ενέργειας για τη λαϊκή κατανάλωση, να καταργηθούν τα πράσινα τέλη και οι έμμεσοι φόροι στα καύσιμα, να καταργηθούν οι ολιγόμηνες συμβάσεις, να κατοχυρωθεί η σταθερή εργασία με 35ωρο - 5ήμερο - 8ωρο, να μην παραδοθούν τα λιγνιτικά αποθέματα, το υδάτινο και αιολικό δυναμικό στους ιδιωτικούς ομίλους.
Πρέπει να δώσουμε τη μάχη ενάντια στην πολιτική της «απελευθέρωσης» όχι με τη σημαία του χτες, όχι με το αίτημα της επιστροφής στο καθεστώς των παλιών κρατικών μονοπωλίων, αλλά με τη σημαία τού αύριο, της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών, της κοινωνικής κρατικής ιδιοκτησίας, της εργατικής εξουσίας.
Ελάτε μαζί μας, δυναμώστε το ΚΚΕ παντού, για να δημιουργήσουμε σε κάθε κλάδο, σε κάθε περιοχή, σε κάθε λαϊκή γειτονιά, εστίες αντίστασης και αντεπίθεσης.

Φορτσάρει η κυβέρνηση για ενισχυμένο ρόλο σε επικίνδυνους σχεδιασμούς

Μέσω και της «αναβάθμισης δυνατοτήτων» η κυβέρνηση διεκδικεί επιπλέον ρόλους στα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή (Φωτ. από ελληνική συμμετοχή στην ισραηλινή άσκηση «Blue Flag»)

Ενα περίγραμμα των σχεδιασμών της κυβέρνησης για γεωστρατηγική αναβάθμιση της ντόπιας αστικής τάξης μέσα από την ακόμα πιο ενεργή συμμετοχή της χώρας στους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην Ανατολική Μεσόγειο, με την ανάληψη πρόσθετων ρόλων και έργου, και τα προς τούτο πλάνα εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων, έδωσε ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, μιλώντας στην ιστοσελίδα «Think News».

«Σημαιοφόρος» των σχεδίων των ΗΠΑ στην περιοχή...

Κάνοντας έναν απολογισμό των όσων έχει κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδίων στην περιοχή και την εμπέδωση της ιμπεριαλιστικής «σταθερότητας» ώστε να τρέξουν οι ενεργειακοί και άλλοι σχεδιασμοί, ο υπουργός στη συνέντευξή του αναφέρει: «Είμαστε λοιπόν σε αυτή τη φάση που, λόγω και της γεωπολιτικής κατάστασης της ευρύτερης, η Ελλάδα αποτελεί ένα σταθερό πυλώνα που μπορεί να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην ειρήνη στην ευρύτερη περιοχή. Θεωρώ ότι ήταν σημαντική η συνεργασία με το ΥΠΕΞ για να κάνουμε διμερείς σχέσεις με το Ισραήλ και να υπογράψουμε μια από τις πιο σημαντικές συμφωνίες που έχει το Ισραήλ με τρίτες χώρες - μόνο με τις ΗΠΑ έχει αντίστοιχη συμφωνία - να ενδυναμώσουμε τις σχέσεις μας με την Αίγυπτο, με την Ιορδανία, με τα ΗΑΕ αλλά και παράλληλα να παίξουμε σημαντικό ρόλο στην αλλαγή του στάτους, του στρατιωτικού, του αμυντικού, και των εξοπλιστικών στην περιοχή των Βαλκανίων, όπου χώρες όπως η Βουλγαρία και η Ρουμανία βλέπουμε να αλλάζουν πλέον το δόγμα τους και να περνούν προς τη Δύση. Υπάρχουν κι άλλες χώρες, όπως η Σερβία ή η Αλβανία, οι οποίες υπολογίζουν αν θέλετε στην Ελλάδα, σ' αυτόν τον σταθεροποιητικό ρόλο».
Μάλιστα, ο υπουργός επιβεβαιώνει ότι οι αναβαθμισμένοι αυτοί ρόλοι που διεκδικεί η αστική τάξη «πατάνε» πάνω στα αντίστοιχα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή, προσθέτοντας πως «σε αυτή τη γεωπολιτική συγκυρία ήταν αναγκαίο να αποκατασταθούν στο καλύτερο σημείο οι αμυντικές μας σχέσεις με τις ΗΠΑ», και διαφημίζοντας τα «πλεονεκτήματα» της χώρας ως «διαμεσολαβητή» για την υλοποίηση των σχεδίων Τραμπ «να δημιουργηθεί στη Μεσόγειο μια ζώνη ασφαλείας», προσθέτει: «Εδώ πρέπει να πω ότι η Ελλάδα έχει τις εξής ιδιότητες που δεν τις έχει καμία άλλη χώρα στην περιοχή: Είναι μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά και παράλληλα είναι συνομιλητής και με το Ισραήλ και με τον αραβικό κόσμο. Εχει άριστες σχέσεις με την ορθόδοξη Ρωσία και βλέπουμε πια ότι η προσπάθεια επίλυσης κρίσεων όπως στη Συρία απαιτεί τη συνεργασία όλων των χωρών και των συμμαχικών αλλά και των τρίτων».

...«ευκαιρίες» και ανταγωνισμοί...

Χαρακτηριστικό είναι και το πώς μέσα από ένα τέτοιο «φίλτρο» περνάει και το ζήτημα του ανταγωνισμού της ελληνικής αστικής τάξης με την τουρκική, με τις ενδοαστικές κόντρες στην Τουρκία και τις επιλογές της να παρουσιάζονται ως «χρυσή ευκαιρία» για την αναβάθμιση της ελληνικής εντός ΝΑΤΟικού πλαισίου και τον Π. Καμμένο να λέει: «Η Τουρκία μέχρι πρότινος ήταν ένας από τους ισχυρούς συμμάχους του ΝΑΤΟ, αλλά (...) σήμερα η πολιτική του Ερντογάν μετατρέπει την Τουρκία σε μια ισλαμική δημοκρατία (...) σε ένα δεύτερο Ιράν στην περιοχή (...)».
Μάλιστα, στο πλαίσιο αυτού του επικίνδυνου για τους λαούς «παιχνιδιού», ο Π. Καμμένος προχωράει και ένα βήμα παραπέρα, κατηγορώντας την Τουρκία για υπόθαλψη και χρηματοδότηση τρομοκρατικών οργανώσεων στο έδαφός της και στα Βαλκάνια, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Δεν μπορεί να είσαι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Δεν μπορεί να λες ότι είμαι στο ΝΑΤΟ και παλεύω κατά της τρομοκρατίας και παράλληλα τα κεντρικά γραφεία των "Αδερφών Μουσουλμάνων" να βρίσκονται στην Τουρκία. Δεν μπορεί η Τουρκία, όπως η Αίγυπτος λέει, να φιλοξενεί τρομοκράτες και περίεργα χρήματα που έρχονται από διάφορες κατευθύνσεις διά της Τουρκίας να προχωρούν προς τα Βαλκάνια και να δημιουργούν ακραίες ισλαμιστικές φονταμενταλιστικές οργανώσεις, οι οποίες αποτελούν και τη μήτρα της τρομοκρατίας στην Ευρώπη. Εδώ λοιπόν είναι κι ο ρόλος της Ελλάδας. Πιστεύω ότι αυτόν το ρόλο είναι μια χρυσή ευκαιρία να τον κατανοήσουν όλοι οι Ελληνες».
Παράλληλα, αποτυπώνοντας και τις απαιτήσεις αλλά και τις αντιφάσεις μέσα από τις οποίες προωθούνται οι εν λόγω στόχοι της αστικής τάξης, ο Π. Καμμένος σημειώνει σε σχέση με την πρόσφατη συμφωνία Τουρκίας - Ρωσίας για προμήθεια των «S-400», αλλά και τα σχέδια για προμήθεια αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών 5ης γενιάς, «F-35», πως «δεν μπορεί η Τουρκία να αποκτήσει τα νέα "F-35" και παράλληλα τους "S-400" και να μην υπάρχει μια απάντηση από την πλευρά της Συμμαχίας», βάζοντας και το ερώτημα στους «συμμάχους» ΝΑΤΟικούς εάν το πραξικόπημα στην Τουρκία το έκαναν ακραίοι ισλαμιστές και πετύχαινε ποιος θα τους σταματούσε να στρέψουν τα υπερσύγχρονα τουρκικά μέσα εναντίον της Δύσης...
Εβαλε το ζήτημα και προς τη Μόσχα, λέγοντας πως «οι φίλοι και ομόδοξοι Ρώσοι πρέπει να καταλάβουν πως δεν μπορούν να εξοπλίζουν την Τουρκία με συστήματα τέτοια που θα ανατρέψουν την ισορροπία στο Αιγαίο. Είμαστε σε επαφή και με εκείνους»...

Ζητάνε όπλα και ανταλλάγματα...

Είναι ακριβώς μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο που η αστική τάξη παζαρεύει και τα αντίστοιχα ανταλλάγματα και σε «επιχειρησιακό» επίπεδο ώστε να μπορεί να παίξει ακόμα πιο ενεργό ρόλο στην προώθηση των επικίνδυνων ευρωατλαντικών σχεδίων, ζήτημα στο οποίο αναφέρθηκε αναλυτικά ο υπουργός Αμυνας στη συνέντευξή του, σημειώνοντας πως «είναι καιρός οι Ενοπλες Δυνάμεις να εκσυγχρονιστούν με νέα σύγχρονα μέσα» και προσθέτοντας ότι με δεδομένες τις οικονομικές δυσκολίες της χώρας, στη διαδικασία αυτή καθοριστικά θα είναι ο ρόλος και η συνδρομή των ΗΠΑ.
Είπε χαρακτηριστικά: «Υπάρχει ένα μεγάλο μέρος που θα έρθει με τη μορφή της βοήθειας (...) και αυτό έχει να κάνει και με την υπογραφή της στρατιωτικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ. Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή τη στιγμή δεν έχουμε τη δυνατότητα απ' τον προϋπολογισμό να αποκτήσουμε μέσα, τα οποία όμως χρειαζόμαστε όχι μόνο για τη δική μας ασφάλεια αλλά και για την ασφάλεια της Ευρώπης και της Συμμαχίας».
Μάλιστα, ο Π. Καμμένος αποκάλυψε ότι σε πρόσφατες συνομιλίες που είχε με τον υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ, στις Βρυξέλλες, ανέδειξε την «απειλή ακραίων ισλαμιστών στην Τουρκία», τονίζοντας ότι «η αναβάθμιση της Ελλάδας εξοπλιστικά θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στη διατήρηση της ασφάλειας και σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή».
Ανάλογη συζήτηση φαίνεται να είχε και με την Γαλλίδα ομόλογό του, λέγοντας ότι της ζήτησε να μειωθεί το κόστος των εξοπλισμών. «Είμαστε σε αναμονή της αναδιαπραγμάτευσης. Χρειαζόμαστε και άλλα "Mirage" και με ανταλλαγή υλικών που δεν χρειαζόμαστε μπορούμε να το καταφέρουμε», είπε, προσθέτοντας πως η Ελλάδα έχει κοινά συμφέροντα με τη Γαλλία σε ό,τι αφορά τη Μεσόγειο.
Ο Π. Καμμένος ανέφερε: «Δεν μπορεί να μειωθεί ο στόλος των αεροσκαφών μας, κάτι που σημαίνει ότι εάν δεν αναβαθμιστούν τα "Block 30", θα πρέπει να αντικατασταθούν με άλλα αεροσκάφη. Εχουν γίνει αρκετές συζητήσεις και για "Mirage 2000" αλλά και βεβαίως για νέα αμερικανικής προελεύσεως αεροσκάφη. Δεν θέλω να πω παραπάνω. Νομίζω ότι είναι σαφές».
Βασικό στοιχείο της προσπάθειας ενίσχυσης της Πολεμικής Αεροπορίας είναι πάντως το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16C/D Block 50 και Block 52+, με ανάδοχο το αμερικανικό μονοπώλιο της «Lockheed Martin», για το οποίο ο υπουργός Αμυνας είπε πως «θα έχουμε σύντομα έγκριση της Βουλής και του ΚΥΣΕΑ. Περιμένουμε απάντηση από τις ΗΠΑ για τις λεπτομέρειες (σ.σ.: για το κόστος αναβάθμισης και τα χρονοδιαγράμματα) μέσα στις επόμενες ημέρες. Ελπίζω πριν από το τέλος Σεπτεμβρίου θα έχουμε προχωρήσει στην επόμενη φάση».
Αναφερόμενος στην πυραυλική άμυνα της χώρας, ο υπουργός είπε ότι προχωράει το λεγόμενο «follow on support» για τους ρωσικούς πυραύλους «S-300», που είναι εγκατεστημένοι στην Κρήτη, ενώ πρόσθεσε ότι και τα συστήματα «Patriot» αναβαθμίζουν το λογισμικό τους.

...για να κάνουν το «σερίφη» της Ανατολικής Μεσογείου

Εξίσου χαρακτηριστικά για τον προσανατολισμό των εξοπλισμών που «κουμπώνουν» με την προώθηση των επικίνδυνων σχεδίων στην ευρύτερη περιοχή, είναι και τα όσα σημείωσε, για μια ακόμα φορά, για το ότι «χρειάζεται η δυνατότητα μεγαλύτερων πλοίων που θα μπορούν να επιχειρούν στον ευαίσθητο τομέα μεταξύ Κρήτης - Σουέζ - Κύπρου και Μάλτας. Είναι μια περιοχή όπου αναπτύσσεται η παράνομη μεταφορά πετρελαίου, όπλων, ανθρώπων και ναρκωτικών που οδηγούν στη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας». Για να προσθέσει προκλητικά πως «γι' αυτό και υπάρχει αναβάθμιση της Σούδας»! «Ντύνοντας» δηλαδή την επέκταση και «αναβάθμιση» της συμφωνίας με τις ΗΠΑ για την «κρίσιμη» βάση τους στην Κρήτη που έχουν στα σκαριά, με όλα τα προσχήματα που αξιοποιούνται για να ξεδιπλώνονται οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί και επεμβάσεις ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Εξ ου και ο Π. Καμμένος αναφέρθηκε σε μια σειρά «εναλλακτικών» ενίσχυσης του Πολεμικού Ναυτικού για τον έλεγχο των εν λόγω χρυσοφόρων θαλάσσιων ζωνών, όπως:
-- Την αναζήτηση μεταχειρισμένων μονάδων κρούσεως επιφανείας από ευρωπαϊκά Πολεμικά Ναυτικά και συγκεκριμένα από Γερμανία και Ολλανδία. Φέρεται να «φωτογραφίζει» γερμανικές φρεγάτες τύπου F-123 και ολλανδικές τύπου Μ.
-- Την πιθανότητα παραχώρησης κάποιων αμερικανικών πολεμικών πλοίων με δυνατότητες αεράμυνας περιοχής «όχι απευθείας από τις ΗΠΑ αλλά από τρίτη συμμαχική χώρα των ΗΠΑ και όχι απαραιτήτως κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ».
-- Την ομαλή και απρόσκοπτη διεξαγωγή του προγράμματος εκσυγχρονισμού των Αεροσκαφών Ναυτικής Συνεργασίας P3 (με ανάδοχο και εδώ τη «Lockheed Martin») με έμφαση στην παράδοση του πρώτου αεροσκάφους το Νοέμβρη του 2017.
Να σημειωθεί ακόμη πως ο Π. Καμμένος ισχυρίστηκε ότι χρειάζεται αναβάθμιση και το Πολεμικό Ναυτικό καθώς «το θέμα της ΑΟΖ», όπως είπε, «είναι πολύ κοντά». Μέσα στη βδομάδα και ο Αιγύπτιος υπουργός Πετρελαίου και Ορυκτών Πόρων, Ταρέκ ελ Μόλα, υποστήριξε ότι η Αίγυπτος θα έχει σύντομα την τελική οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων με την Ελλάδα και την Κύπρο, καθότι έχει ολοκληρώσει την οριοθέτηση των συνόρων της με την Κύπρο και βρίσκεται πολύ κοντά στην ολοκλήρωση της διαδικασίας οριοθέτησης των συνόρων με την Ελλάδα.
Είτε έτσι είτε αλλιώς, όποια σχέδια κι αν τελικά προχωρήσουν μέσα στο φόντο των ανταγωνισμών, τα συμφέροντα του κεφαλαίου δρομολογούν επικίνδυνες εξελίξεις, όπως και ένα νέο κύκλο εξοπλισμών, μακριά από τις αμυντικές ανάγκες της χώρας, τους οποίους θα πληρώσουν και πάλι ο ελληνικός και οι υπόλοιποι λαοί της περιοχής, αν δε βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις.

«Επιστροφή στις αγορές» για το κεφάλαιο, μνημόνια διαρκείας για το λαό

Eurokinissi

Να συνεχίσει να κάνει «πετάλι» συνέστησε στον ελληνικό λαό ο επίτροπος Π. Μοσκοβισί, για να μην ξεστρατίσει το «ποδήλατο» της καπιταλιστικής ανάκαμψης

Τα κολακευτικά σχόλια από τους εκπροσώπους ιμπεριαλιστικών κέντρων προς την ελληνική κυβέρνηση, τα οποία ακολούθησαν την «επιτυχημένη έξοδο στις αγορές» την περασμένη βδομάδα, συνοδεύτηκαν από τη σταθερή επισήμανση για την «ανάγκη» προσήλωσης στην εφαρμογή των αντιλαϊκών «μεταρρυθμίσεων». Εκπρόσωποι αστικών επιτελείων εντός και εκτός Ελλάδας, όπως ο ΣΕΒ, το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής κ.λπ., επισημαίνουν με κάθε ευκαιρία ότι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας απαιτεί επίθεση διαρκείας στα εργατικά - λαϊκά στρώματα και ούτε βήμα πίσω από όσα έχουν συμφωνηθεί μέχρι στιγμής και περιγράφονται στα μνημόνια.

Αυτός ήταν ο κοινός τόπος των δηλώσεων τόσο της επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ελλάδα Ντ. Βελκουλέσκου όσο και του επιτρόπου Οικονομικών Υποθέσεων Π. Μοσκοβισί. Η μεν πρώτη υπενθύμισε τη «φουλ ατζέντα» που έχει η κυβέρνηση μπροστά της, δείχνοντας κυρίως προς το Ασφαλιστικό και σημειώνοντας με νόημα ότι το συνταξιοδοτικό «παραμένει μη βιώσιμο». Εξέφρασε επίσης την επιμονή του Ταμείου σε αυστηρότερους κανόνες για τους συμβασιούχους, για «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», αλλαγή του τρόπου έγκρισης των απεργιών κ.λπ. Ο δε Π. Μοσκοβισί, με τη χαρακτηριστική, εκλαϊκευτική τοποθέτηση ότι η Ελλάδα θα πρέπει «να συνεχίσει το "ποδήλατο", γιατί αν σταματήσει, θα πέσει...», ήταν αρκετά σαφής για το πού θα στηριχτεί η «επιστροφή στην κανονικότητα» για το κεφάλαιο: Στην αδιαπραγμάτευτη υλοποίηση όλων των αναδιαρθρώσεων, παλιών και νέων. Μάλιστα ο επίτροπος δεν παρέλειψε να επισημάνει ότι η «Ελλάδα είναι στα μισά του δρόμου», αλλά και το ενδεχόμενο να εφαρμοστούν τα ψηφισμένα από την κυβέρνηση μέτρα νωρίτερα, δηλαδή το 2019 αντί το 2020. Δηλαδή, το «ευνοϊκό μομέντουμ» εξαργυρώνεται με ακόμα πιο γρήγορη μείωση του αφορολόγητου, περικοπές σε συντάξεις κ.λπ. Και όλα αυτά, την ίδια ώρα που συνεχίζεται η κυβερνητική προπαγανδιστική απάτη περί «τέλους της επιτροπείας»...
Αυτήν ακριβώς τη δυσμενή για τα λαϊκά στρώματα προοπτική προσπάθησε η κυβέρνηση να αποσιωπήσει, είτε με τα «μετριοπαθή» πανηγύρια της για την «επιστροφή στις αγορές», είτε με τα παραμύθια της περί «δίκαιης ανάπτυξης», την οποία δήθεν εξασφαλίζει με την πολιτική της.
Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι στην ομολογιακή έκδοση της περασμένης Τρίτης το λεγόμενο «κουπόνι» του πενταετούς ομολόγου (καταβάλλεται στους κατόχους των ομολόγων στη λήξη της χρονικής διάρκειας του ομολόγου) διαμορφώθηκε στο 4,375%, ενώ το ύψος της απόδοσης στο 4,625% (το ποσό που καταβάλλεται ετησίως), τιμές που σε απόλυτους αριθμούς είναι χαμηλότερες από την προηγούμενη έκδοση, του 2014. Με βάση αυτή την «απόδοση», η κυβέρνηση καλεί το λαό να αξιολογήσει το έργο της με κριτήριο τη συμπεριφορά των «αγορών». Ομως οι «αγορές» κάθε άλλο παρά «ευαγή ιδρύματα» είναι. Αυτό που επιβραβεύουν είναι την αποφασιστικότητα των αστικών κυβερνήσεων να προωθήσουν τη φτηνή εργατική δύναμη, δηλαδή τη διαμόρφωση «φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος».
Συνολικά κατατέθηκαν, όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών, πάνω από 200 επίσημες προσφορές συνολικού ύψους 6,5 δισ. ευρώ, η πλειοψηφία των οποίων, σύμφωνα με την κυβέρνηση, «αφορούσε πραγματικούς επενδυτές παγκόσμιου βεληνεκούς και όχι κερδοσκοπικά funds, γεγονός που αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας για την πορεία της ελληνικής οικονομίας». Τέλος, το ελληνικό Δημόσιο δανείστηκε το ποσό των 3 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα μισά περίπου είναι νέοι επενδυτές, ενώ τα υπόλοιπα αφορούν κατόχους ομολόγων του 2014, που τα αντάλλαξαν με το νεοεκδοθέν.

Σύμπλευση στα ουσιαστικά και καβγάδες στα επιμέρους

Η διαμάχη που ξεκίνησε στη συνέχεια ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για τα «χρόνια που χάθηκαν» από την προηγούμενη «έξοδο στις αγορές» και για την «επίδοση» που πέτυχε το νέο ομόλογο, δεν μπόρεσε για μια ακόμα φορά να κρύψει το γεγονός ότι κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση διαγκωνίζονται για το ποιος είναι πιο αποτελεσματικός στην προώθηση των «μεταρρυθμίσεων» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Αυτή άλλωστε είναι και η βάση της «συναίνεσης» ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις, την οποία ζήτησε ο Αλ. Τσίπρας από τη Λαμία, μιλώντας στο 2ο «Αναπτυξιακό Συνέδριο».
Μάλιστα, το Γραφείο Προϋπολογισμού του κράτους στη Βουλή (ΓΠΚΒ) ήταν αρκετά διαφωτιστικό για το έδαφος που υπάρχει για αυτή τη «συναίνεση», επισημαίνοντας ότι για να μην διακοπεί η διαφαινόμενη «εύθραυστη ανάκαμψη» δεν πρέπει η χώρα να εγκαταλείψει το «μονοπάτι των μεταρρυθμίσεων», ούτε να υπάρξει «πολιτική αστάθεια». Σημειώνει ότι είναι αναγκαία η άμεση εφαρμογή του συμπληρωματικού μνημονίου και της συμφωνίας με το ΔΝΤ και τονίζει με νόημα: «Στο βαθμό που η κίνηση αυτή θα έχει συνέχεια και σε συνδυασμό με τις εκδηλούμενες τάσεις οικονομικής μεγέθυνσης - έστω και ασθενούς - για το 2017, είναι ένα θετικό βήμα προς τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, με δεδομένη τη συμφωνία των μεγάλων πολιτικών κομμάτων στα ουσιαστικά στοιχεία του προγράμματος προσαρμογής (παρά τις επιμέρους διαφορές και τη διαφορετική πολιτική φιλοσοφία)».
Ως προς τα πιο συγκεκριμένα αναγκαία για τη «συνέχεια της εξόδου στις αγορές», το ΓΠΚΒ ξεχωρίζει τη ρύθμιση του χρέους, τη συνέχιση των «μεταρρυθμίσεων», τη «σταθερότητα των θεσμών», τον εξορθολογισμό των δαπανών με καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, την ύπαρξη «εθνικού αναπτυξιακού σχεδιασμού» και τη διασφάλιση της «κοινωνικής συνοχής». Οι παραπάνω «προϋποθέσεις» δεν αμφισβητούνται από καμιά αστική πολιτική δύναμη και σηματοδοτούν τη μονιμότητα της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Από κοντά κι ο ΣΕΒ ζητά «διευκολύνσεις»

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο ΣΕΒ, που στο τελευταίο οικονομικό δελτίο του υποστηρίζει ότι «η επιτυχής έξοδος στις αγορές ήδη θέτει de facto τέρμα στην πρακτική των καθυστερήσεων στις αξιολογήσεις και την παροχολογία» και προσθέτει ότι «η χώρα εισέρχεται πλέον σε μια μακροχρόνια περίοδο πλεονασματικής δημοσιονομικής διαχείρισης, όπου η κανονικότητα θα περιλαμβάνει ετήσια πρωτογενή πλεονάσματα σε συνεχή βάση». Το γεγονός αυτό, συνεχίζει ο ΣΕΒ, απαιτεί τη δημιουργία ενός μηχανισμού «ελάφρυνσης» του χρέους, με χρονική διάρκεια έως το 2060, που σε τακτά διαστήματα θα συμφωνούνται «διορθωτικές κινήσεις» μεταξύ των δύο πλευρών. Δεδομένο είναι πάντως ότι σε κάθε περίπτωση η ελληνική οικονομία «για 43 χρόνια (2017 - 2060) είναι αναγκασμένη να παράγει πρωτογενή πλεονάσματα για να εξυπηρετεί το χρέος».
Τέλος, κατά τον ΣΕΒ η ταχύρυθμη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας πρέπει να αποτελέσει στο εξής «εθνικό στόχο», και η Ελλάδα να μετατραπεί σε «ένα επενδυτικό Ελντοράντο», όπου τα εισοδήματα θα φορολογούνται «με συνετό τρόπο», ο δημόσιος τομέας θα είναι «μικρού μεγέθους αλλά υψηλής παραγωγικότητας» και φυσικά θα παρέχονται διευκολύνσεις ο ιδιωτικός τομέας να κάνει κερδοφόρες επενδύσεις...
Ολα τα παραπάνω «τσαλακώνουν» το προπαγανδιστικό αφήγημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ότι δήθεν οι θυσίες του λαού βαίνουν προς το τέλος τους, ότι παύει η «επιτροπεία» και επέρχεται η «κανονικότητα». Οι επισημάνσεις που γίνονται από όλες τις αστικές δυνάμεις στέλνουν το μήνυμα στη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και σε κάθε επίδοξο αντικαταστάτη της, να «μην τολμήσει» να υπαναχωρήσει από τα συμφωνηθέντα. Είναι σαφές ότι η διαμόρφωση και η διατήρηση του «φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος» θα κρέμεται σαν πέλεκυς πάνω από τα εναπομείναντα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, και αυτό θα «αξιολογείται» διαρκώς από κάθε λογής μηχανισμούς, «αγορών», αστικών επιτελείων, κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΔΝΤ κ.λπ. Συνεπώς, η διέξοδος για το λαό δεν έχει καμιά σχέση ούτε με την «εμπιστοσύνη» που δείχνουν οι «αγορές» στο έργο της κυβέρνησης, ούτε στην «επιστροφή της κανονικότητας» της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Βρίσκεται στην πάλη για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας, ώστε να μπουν στο προσκήνιο οι σύγχρονες ανάγκες του.

Αγώνας ενάντια στην «κανονικότητα» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και βαρβαρότητας

Η εξέλιξη της βδομάδας που πέρασε ήταν αναμφίβολα η «μετά βαΐων και κλάδων» δοκιμαστική έξοδος στις αγορές, η έκδοση δηλαδή του 5ετούς κρατικού ομολόγου, για να μετρηθεί η «επιστροφή της εμπιστοσύνης» χρηματαγορών και funds στην εγχώρια καπιταλιστική οικονομία και να δρομολογηθούν τα επόμενα βήματα για την επιχείρηση της καπιταλιστικής ανάκαμψης.
Μέσα στο γενικό «πανηγυρικό» κλίμα που έστησε η κυβέρνηση για «τα μνημόνια και την επιτροπεία που τελειώνουν», για την «ανάπτυξη που έρχεται», για την «εμπιστοσύνη των αγορών που ανακάμπτει», πλάι στα συχαρίκια κεφαλαίου και δανειστών για τα μεγάλα βήματα που έχουν γίνει στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής, οι επισημάνσεις για την «απαρέγκλιτη εφαρμογή» των μέτρων που έχουν συμφωνηθεί για δεκαετίες μπροστά, έπεφταν βροχή...

Ζωή - «ποδήλατο» για επενδυτικό Ελντοράντο

Μέσα σε αυτές, αναμφίβολα, ξεχωρίζει η «γλαφυρή» επισήμανση του Επιτρόπου Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί που επισκεπτόμενος την Ελλάδα την περασμένη Δευτέρα, τη μέρα που ανακοινώθηκε η δοκιμαστική έξοδος, πλάι στα συγχαρητήρια σημείωσε πως «Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει να κάνει ποδήλατο για να μην πέσει». Ο λαός, δηλαδή, θα συνεχίσει να κάνει «πετάλι» στο διηνεκές, ώστε να μην ξεστρατίσει το ποδήλατο της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ακόμα πιο αναλυτική ήταν και η επικεφαλής της αποστολής του ΔΝΤ στην Ελλάδα, Ντ. Βελκουλέσκου, επισημαίνοντας ότι η κυβέρνηση έχει «φουλ ατζέντα» μπροστά της και θυμίζοντας όλη τη «βεντάλια» των αντιλαϊκών ανατροπών που βρίσκονται μπροστά και στις οποίες έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση, μεταξύ άλλων, με το «συμπληρωματικό μνημόνιο» και με την «επιστολή προθέσεων» προς τη μεριά του ΔΝΤ.
Αν κάτι επιβεβαιώνουν οι υπενθυμίσεις αυτές είναι ότι οι κάθε φορά στόχοι του κεφαλαίου έχουν ως προϋπόθεση, ως «εγγυητική επιστολή», τη ζωή - «ποδήλατο» για την εργατική τάξη, το σάρωμα των εργατικών δικαιωμάτων για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, το τσεκούρωμα μισθών, συντάξεων, επιδομάτων για τη «δημοσιονομική εξυγίανση», το τσάκισμα των αυτοαπασχολούμενων για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας στο κεφάλαιο, τη γενικευμένη φοροληστεία για να πιάνονται τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, που προβλέπεται να «λαδώνουν» τον μηχανισμό απομείωσης του κρατικού χρέους και να δίνουν έτσι το περιθώριο μεγαλύτερης ευελιξίας στις αστικές κυβερνήσεις, ώστε να στηρίζουν με «ζεστό» χρήμα και άλλες παροχές το κεφάλαιο.
Ολα αυτά άλλωστε είναι γραμμένα, «χαρτί και καλαμάρι», στο τέταρτο μνημόνιο που πέρασε πρόσφατα η κυβέρνηση, που όχι μόνο έβαλε τη βούλα σε όλο το αντεργατικό και αντιλαϊκό οπλοστάσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων, αλλά το επέκτεινε και περαιτέρω για τα επόμενα πολλά χρόνια. Κι ενώ μπροστά είναι και η τρίτη «αξιολόγηση», που έχει στον πυρήνα της τα νέα αντεργατικά μέτρα, το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και του δικαιώματος της απεργίας, το τσεκούρι στην «προσωπική διαφορά» των συνταξιούχων και στα προνοιακά επιδόματα κ.ο.κ, τα πάνω από 113 προαπαιτούμενα που καταγράφονται στη λίστα με τα «βασικά παραδοτέα» έως το τέλος του χρόνου.
Τα μέτρα αυτά που επεκτείνονται στον ορίζοντα για δεκαετίες, πλάι σε όσα η κυβέρνηση έχει προνομοθετήσει ήδη για το 2019 και 2020, παρουσιάζονται από κυβέρνηση και «εταίρους» ως «προαπαιτούμενα» για τη «μόνιμη και σταθερή έξοδο στις αγορές». Μέτρα που μαζί με τις φοροαπαλλαγές, τις εισφοροαπαλλαγές, τα άλλα προνόμια στο κεφάλαιο, το άνοιγμα νέων πεδίων κερδοφορίας και τις προσαρμογές του αστικού κράτους για να ανταποκρίνεται αποτελεσματικότερα στις σύγχρονες ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, αποτελούν προϋπόθεση, ώστε, όπως λέει ο ΣΕΒ στο εβδομαδιαίο δελτίο του, η χώρα «να γίνει ένα επενδυτικό Ελντοράντο (...) Με μία οικονομία που δημιουργεί εισοδήματα, που φορολογούνται με συνετό τρόπο ώστε να συνεχίσουν να παράγονται, από μία κυβέρνηση που λειτουργεί με έναν μικρού μεγέθους αλλά υψηλής παραγωγικότητας δημόσιο τομέα. Και ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από τη διευκόλυνση του ιδιωτικού τομέα να κάνει κερδοφόρες επενδύσεις, το αυτονόητο, δηλαδή, που δεν θα κουραζόμαστε να το επαναλαμβάνουμε».

Μόνιμη η «επιτροπεία» του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης

Τα παραπάνω δίνουν και απάντηση στο νέο «αφήγημα» που επιστρατεύει όλο και πιο συχνά η κυβέρνηση στη νέα αυτή φάση για να στρατεύσει το λαό στους στόχους της καπιταλιστικής ανάκαμψης, για να καλλιεργήσει κλίμα αναμονής και ανοχής, ότι τάχα η συνεπής εφαρμογή των μέτρων που οδηγεί στην επιτυχή ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου, σηματοδοτεί το τέλος της «επιτροπείας» και ως εκ τούτου της λύνει τα χέρια για να εφαρμόσει το φιλολαϊκό της πρόγραμμα.
Τα παραμύθια αυτά κυριολεκτικά καταρρέουν υπό το βάρος των όσων ζουν η εργατική τάξη και ο λαός και επιβεβαιώνουν ότι καπιταλιστική κερδοφορία και ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών είναι έννοιες ασύμβατες. Υπό μόνιμη «επιτροπεία» είναι οι εργατικές - λαϊκές ανάγκες από τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και καμία συνταγή αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Μόνιμη «εποπτεία» εις το διηνεκές για το λαό σηματοδοτεί και η ένταξη της αστικής τάξης στις κάθε λογής ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως η ΕΕ, για τη θωράκιση της κερδοφορίας και της εξουσίας του κεφαλαίου.
Ως προς αυτά χαρακτηριστικά είναι και τα θυμίζει το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή στην τριμηνιαία έκθεσή του που βγήκε μέσα στη βδομάδα: «Ο δρόμος για την κανονικότητα θα είναι μακρύς και όλα δείχνουν ότι το τέλος της ενισχυμένης εποπτείας της Ελλάδας δεν θα έλθει το 2018, παρά την σχετική αύξηση των βαθμών ελευθερίας στην άσκηση πολιτικής. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως αυτό που πολλές φορές αποκαλείται "εποπτεία" στο δημόσιο λόγο, χρησιμοποιείται ως άλλοθι για τη μετάθεση ευθυνών σε άλλους στην άσκηση πολιτικής. Επίσης, δεν έχει γίνει κατανοητό ότι η λεγόμενη "πολυμερής εποπτεία" είναι μέρος των νέων συνθηκών που διαμόρφωσε η ίδια η ευρωπαϊκή ενοποίηση (...) Επομένως, μεγάλο τμήμα των εθνικών οικονομικών επιλογών προκύπτουν από τη συμμετοχή της χώρας στην Ευρωζώνη».

Αναζητώντας «ταξική ειρήνη» και πολιτική «σταθερότητα»...

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, είναι λογικό κυβέρνηση και αστικά επιτελεία να ζητάνε όλο και πιο επιτακτικά την εμπέδωση της «κοινωνικής σταθερότητας», της ταξικής ειρήνης δηλαδή και της υποταγής της εργατικής τάξης στους στόχους του κεφαλαίου, αλλά και της «πολιτικής συνεννόησης» και συστράτευσης όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων, ώστε οι μεταξύ τους αντιπαραθέσεις και το στήσιμο ψεύτικων διαχωριστικών γραμμών για τον εγκλωβισμό του λαού στα σενάρια της κυβερνητικής εναλλαγής, να μη στέλνουν «αντιφατικά μηνύματα» στους επενδυτές, να μη διαταράσσουν την υλοποίηση των στόχων του κεφαλαίου.
Από την άποψη αυτή, δεν είναι τυχαίες οι εκκλήσεις του Αλ. Τσίπρα από το βήμα του 2ου «Αναπτυξιακού Συνεδρίου» στη Λαμία ότι «οι κοινωνικές συμμαχίες που απαιτούνται για να υλοποιηθεί το αναπτυξιακό σχέδιο δεν επιδέχονται μικροκομματικές προσεγγίσεις και επικοινωνιακές αντιμετωπίσεις», γιατί όλοι μαζί τάχα «βρισκόμαστε, μπροστά στην επόμενη μέρα και τις προκλήσεις, στην ίδια μεριά, στο ίδιο κλαδί, (που) πρέπει να σταματήσουμε να πριονίζουμε».
Οπως, βέβαια, δεν είναι τυχαίο ότι και οι αντιπαραθέσεις και οι κάθε λογής κοκορομαχίες ανάμεσα στα αστικά κόμματα, σε ό,τι αφορά τα μηνύματα προς το λαό, εκεί ακριβώς στοχεύουν. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι κυβέρνηση και αστική αντιπολίτευση ρίχνουν τώρα τους τόνους στο νέο γύρο της μεταξύ τους αντιπαράθεσης γύρω από τα ζητήματα της Δικαιοσύνης, με «κοινό» τους τόπο την ανάγκη αποκατάστασης της εμπιστοσύνης στους αστικούς θεσμούς.
Ούτε και τυχαίο είναι πως ο σαματάς γύρω από τα νέα επεισόδια της «Βαρουφακειάδας», η αξιοποίηση και η χρεοκοπία του ψευδεπίγραφου ριζοσπαστισμού του ΣΥΡΙΖΑ, η αποκάλυψη των ψευτοδιλημμάτων που επιβλήθηκαν στο λαό με σκοπό να εγκλωβιστεί οποιαδήποτε ριζοσπαστική διάθεση και αναφορά, π.χ. Plan Α και Plan Β, μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, ευρώ ή δραχμή κ.λπ., αξιοποιείται και πάλι για να εμπεδώσει ο λαός ότι το μόνο που υπάρχει είναι το πλαίσιο που καθορίζουν οι ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου, ότι η καπιταλιστική βαρβαρότητα αποτελεί μονόδρομο και άρα ρεαλισμός σημαίνει οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές οικογένειες να υποταχθούν και να παραιτηθούν στην πράξη από κάθε ελπίδα και διεκδίκηση όσων έχασαν και χάνουν, πολύ περισσότερο των σύγχρονων αναγκών τους.

...για επιστροφή στην «κανονικότητα»

Ολα αυτά συνθέτουν την επιστροφή στην «κανονικότητα» για την οποία μιλάνε κυβέρνηση, αστικά κόμματα και εγχώριο κεφάλαιο. «Κανονικότητα» για το κεφάλαιο εννοούν τη δυνατότητα, μέσω του αστικού κράτους, να δανείζεται απευθείας από τις αγορές, χωρίς τους «σφιχτούς» όρους και τους περιορισμούς των μνημονίων που συνοδεύουν τον φτηνό δανεισμό από τη μεριά των «θεσμών». «Επιστροφή στην κανονικότητα» εννοούν και τη δυνατότητα του αστικού κράτους να θωρακίζει την ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων με κάθε λογής προνόμια, φοροαπαλλαγές και εισφοροαπαλλαγές, έχοντας ως ένα βαθμό κάποια μεγαλύτερα περιθώρια ευελιξίας σε σχέση με σήμερα.
Για τους εργαζόμενους και το λαό «κανονικότητα» είναι ό,τι ζουν και σήμερα: Η ζούγκλα των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, των μισθών πείνας, των επιχειρησιακών και ατομικών συμβάσεων, το αίσχος των δουλεμπορικών και των υποκατώτατων μισθών, των διαφορετικών συμβάσεων για τους νέους, το τσεκούρι σε ασφαλιστικά δικαιώματα, συντάξεις και επιδόματα. «Κανονικότητα» μετά και την ψήφιση του πρόσφατου μνημονίου είναι και οι ομαδικές απολύσεις, η κατάργηση της Κυριακής αργίας.
«Κανονικά» επιδοτούνται οι καπιταλιστές, για να ανακυκλώνουν τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους από την ανεργία στη δουλειά χωρίς δικαιώματα και πάλι πίσω, «κανονικά» και σύμφωνα με το «ευρωπαϊκό κεκτημένο» θα ξεζουμίζονται οι εργαζόμενοι χωρίς ρεπό έως και 12 μέρες στη σειρά, όπως αποκάλυψε στις αρχές της βδομάδας ο «Ριζοσπάστης». «Κανονικότητα» θέλουν και τα εμπόδια στην κήρυξη των απεργιών και το χτύπημα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που περιλαμβάνονται στην τρίτη «αξιολόγηση», πλάι σε όλα τα υπόλοιπα αντιλαϊκά μέτρα, τα μέτρα χτυπήματος των αυτοαπασχολούμενων για να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας κ.ο.κ.
Οπως, βέβαια, «κανονικότητα» θα είναι το τσάκισμα όλων των κοινωνικών παροχών σε Υγεία - Πρόνοια, Ασφάλιση, Παιδεία, η γενικευμένη φοροληστεία των λαϊκών στρωμάτων, για να πιάνονται τα ματωμένα πλεονάσματα και οι στόχοι των καπιταλιστών για τα επόμενα... 43 χρόνια.
Κι όλα αυτά χωρίς να υπολογίζει κανείς την «κανονικότητα» της συμμετοχής της αστικής τάξης στην ΕΕ, του κορσέ των «ευρωπαϊκών εξαμήνων» και των ατελείωτων μέτρων για τη θωράκιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, την «κανονική» εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή.
Αυτή είναι η «κανονικότητα» της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης σε κρίση και σε ανάπτυξη. Και οι εργαζόμενοι αυτήν την «κανονικότητα» του κεφαλαίου πρέπει να αμφισβητήσουν, για να ανοίξουν το δρόμο για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους. Δυναμώνοντας παντού την οργάνωση και τη διεκδίκηση, την πάλη τους κόντρα στην πολιτική κυβερνήσεων, κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Βάζοντας τη δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις, διεκδικώντας τον πλούτο που παράγουν.

ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ-ROCK WILL NEVER DIE

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 9.30μμ

                  ΒΡΑΔΥΑ ROCK  LIVE
                      Με το συγκροτημα
                        The Ricci Project

ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ  ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΩΝ

                 ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

Επιλεκτική «αριστερή» «ανεκτικότητα» με αντικομμουνιστικές αιχμές!

        

«Πρέπει να υπάρχει πολύ μεγάλη ανεκτικότητα» ανάλογα με το «ποιόν», αναφέρει ο πρόεδρος της Βουλής απαντώντας στις επικρίσεις για την απελευθέρωση των μελών του Ρουβίκωνα που εισέβαλλαν στο προαύλιο της Βουλής και κατ’ αρχάς συνελήφθησαν!

Περίεργο 1: Πριν από μερικές ημέρες κατά την ομιλία του πρωθυπουργού στο συνεδριακό κέντρο των Κοίλων της Κοζάνης η «ανεκτική» «αριστερή» αστυνομία, σε αψιμαχία με τις ταξικές δυνάμεις οι οποίες ήθελαν να διαδηλώσουν ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, απομόνωσαν διαδηλωτή και του πέρασαν χειροπέδες προσπαθώντας να τον συλλάβουν. Η σύλληψη του διαδηλωτή δημιούργησε μεγάλη ένταση και συγκρούσεις μεταξύ της Αστυνομίας και των διαδηλωτών. Ο διαδηλωτής, τον οποίον οι αστυνομικές δυνάμεις προσπάθησαν να συλλάβουν, απελευθερώθηκε έπειτα από αρκετή ώρα καθώς οι αστυνομικές δυνάμεις αδυνατούσαν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους, να τον πάρουν από τον χώρο, οι συγκρούσεις κινδύνευαν να πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις και όλα αυτά ενώ ο πρωθυπουργός μιλούσε στο συνεδριακό κέντρο.

Ερώτηση 1: Η ανοχή των «αριστερών» κυβερνητών είναι επιλεκτική και ισχύει μόνο για συγκεκριμένους;!

Περίεργο 2: «Είναι άδικο ότι από ορισμένες πλευρές δημιουργείται η εντύπωση ότι η Βουλή είναι ξέφραγο αμπέλι. Η Βουλή ονομάζεται και Ναός της Δημοκρατίας. Οι ναοί, όπως ξέρετε, είναι ανοιχτοί, δηλαδή δεν είναι ούτε φυλακή ούτε γκουλάγκ ούτε ένα περίκλειστο όπου κάποιοι περίεργοι ψηφίζουν νομοσχέδια. Φέτος πέρασαν από τη Βουλή 93 χιλιάδες πολίτες. Δεν είναι μόνο τα παιδιά που έρχονται από όλη την Ελλάδα. Γίνονται ξεναγήσεις, έρχονται αντιπροσωπίες, εκπρόσωποι των διαδηλωτών. Είναι πολύ καλό που είναι έτσι», είπε ο κύριος «αριστερός» πρόεδρος της Βουλής, ο κύριος Βούτσης! Ακόμα και η απελευθέρωση των μελών του Ρουβίκωνα χρησιμοποιήθηκε ως ευκαιρία από τον «αριστερό» κύριο Βούτση για να αναφερθεί στα γκούλαγκ! Γκούλαγκ βλέπουν παντού οι Συριζαίοι, όπου κολλάνε κι όπου δεν κολλάνε! Ο αντικομμουνισμός έχει γίνει δεύτερη φύση των Συριζαίων αφού έχουν υιοθετήσει πλήρως την αντικομμουνιστική προπαγάνδα των φασιστών και των υπόλοιπων αντικομμουνιστικών δυνάμεων περί των γκούλαγκ στην Σοβιετική Ένωση!

Ερώτηση 2: Αφού ο αντικομμουνισμός των Συριζαίων είναι τόσο απροκάλυπτος και τόσο ασυγκράτητος πώς θα συνεργαζότανε με το ΚΚΕ το οποίο καλούσαν να συγκυβερνήσει μαζί τους;! Γιατί δεν καλούσαν σε συνεργασία τον Ρουβίκωνα με τον οποίο φαίνεται ότι τους συνδέουν κοινές αξίες και «ανεκτικότητα»;!

Τάκης Φ.