28 Μαρ 2013

Φυλακισμένοι είλωτες


Φυλακισμένοι είλωτες 
Του ΝΙΚ. ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗ
Το Μουντιάλ των πετρελαίων χτίζεται πάνω στον ιδρώτα και στο αίμα πάμπτωχων «σκλάβων» από το Νεπάλ και τις Φιλιππίνες.

Ούτε να φύγουν δεν μπορούν οι ξένοι εργάτες στα στάδια του Κατάρ. Τους έχουν πάρει τα διαβατήρια...
Αλλά η FIFA περί άλλα τυρβάζει...
Το Κατάρ κατασκευάζει τα γήπεδα που θα στεγάσουν τη μεγάλη ποδοσφαιρική γιορτή του 2022 χωρίς να χαλάει το μανικιούρ των εμίρηδων. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ που φιλοξένησε η γερμανική «Bild» -δίχως πάντως να κομίζει γλαύκα ες Αθήνας-, οι μισθοί των εργατών που απασχολούνται στην οικοδόμηση των σταδίων ανέρχονται στο αστρονομικό ποσό του 1 δολαρίου την ώρα.
Οταν τελειώνει η δουλειά, οι αποκαμωμένοι είλωτες κοιμούνται σε μικροσκοπικά δωμάτια χωρίς κλιματισμό, σε θερμοκρασίες που πλησιάζουν τους 50 βαθμούς Κελσίου. Πολλοί από αυτούς είναι οιονεί φυλακισμένοι, αφού η εταιρεία που τους προσλαμβάνει φροντίζει να τους παίρνει τα διαβατήρια.
Οι εμιγκρέδες που μετακομίζουν στο Κατάρ για να βγάλουν ένα ξεροκόμματο αποτελούν το 88% του πληθυσμού της χώρας και, σύμφωνα με τον Παρατηρητή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εντάσσονται στο σύστημα «kafala», το οποίο τους θέτει στην πλήρη διάθεση του ντόπιου αφεντικού. Δεν έχουν το δικαίωμα να αναζητήσουν αλλού εργασία, εκτός αν συμφωνήσει ο εργοδότης. Ούτε μπορούν να εξασφαλίσουν βίζα εξόδου από τη χώρα χωρίς το «πράσινο φως» από την εταιρεία που τους σπονσοράρει. «Το Κατάρ είναι ένα κράτος-σκλαβοπάζαρο», καταγγέλλει ο Σάραν Μπάροου, γενικός γραμματέας της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Εργατικού Δυναμικού. «Στο Παγκόσμιο Κύπελλο θα συμμετάσχουν 736 ποδοσφαιριστές, αλλά θα έχουν πεθάνει στο μεταξύ πολύ περισσότεροι άνθρωποι για να γίνει η διοργάνωση».
Στο λιλιπούτειο εμιράτο του Περσικού Κόλπου ζουν 1,2 εκατομμύριο ξένοι εργάτες από φτωχές χώρες της Ασίας, με ωριαίες αμοιβές που συχνά πέφτουν κάτω από το 1 δολάριο. Οι καταγγελίες για διαφθορά και δωροδοκίες στη διεκδίκηση της διοργάνωσης δεν έχουν ακόμη κοπάσει ή διερευνηθεί. Η διεξαγωγή του Μουντιάλ τους χειμερινούς μήνες είναι ένα σενάριο που ολοένα θεριεύει.
Πηγή: enet.gr 
 Αναρτήθηκε από ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ  στις 4:00:00 μ.μ.  

ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΣΤΙΚΟΑΡΙΣΤΕΡΟΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑΣ ! ΣΤΑ ΟΠΛΑ !


ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΑΣΤΙΚΟΑΡΙΣΤΕΡΟΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑΣ ! ΣΤΑ ΟΠΛΑ ! 


Ελληνισμός=το σύνολο των Ελλήνων σ’ όλον τον κόσμο



Όλα τα λεξικά, την ίδια ερμηνεία δίνουν στον Ελληνισμό, με την προσθήκη ότι νοούνται και τα σύνολα Ελλήνων σε περιοχές εκτός Ελλάδας. Αλλού προστίθενται επιπλέον η ελληνική γλώσσα και φιλολογία. 




Αφορμή για την αναζήτηση της ερμηνείας Ελληνισμός, στάθηκε η πρόσκληση κάποιων σε πατριωτική αντιμετώπιση μιας κατάστασης. 


Συγκεκριμένα, λόγω των εξελίξεων στην Κύπρο, αστικά κόμματα, από τους Ανεξάρτητους Έλληνες μέχρι και τη Χρυσή Αυγή, άλλοι παράγοντες του αστικού κόσμου, διάφοροι δημοσιολόγοι, ο ΣΥΡΙΖΑ, μιλούν για πατριωτική αντιμετώπιση της «κακής Γερμανίας» η οποία, λένε, επιτίθεται στον Ελληνισμό. 




Πού επιτίθεται δηλαδή; Στο σύνολο των Ελλήνων όπου κι αν ζουν, στην ελληνική γλώσσα και στην ελληνική φιλολογία. 


Μάλισταααα…




Συνεπώς, άπαντες οι Έλληνες το γένος και την καταγωγή, οφείλουμε ν’ αντιδράσουμε ενωμένοι. 


Για να γίνει αυτό κατανοητό και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, ας το δούμε μ’ ένα παράδειγμα. 




Ο άνεργος Έλληνας που τον απέλυσε ο Έλληνας καπιταλιστής για να μη μειωθούν τα κέρδη του, άντε κι αυτός που δουλεύει στα δουλεμπορικά για ψίχουλα, οφείλουν αντάμα με τον Έλληνα καπιταλιστή, αδελφωμένα, να αγωνιστούν για την υπεράσπιση του Ελληνισμού. Των απανταχού Ελλήνων δηλαδή, της ελληνικής γλώσσας και της ελληνικής φιλολογίας. 


Μάλισταααα…




Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να συμφωνήσουμε και για το τι εστί «κακή Γερμανία».


Για να είμαστε λοιπόν δίκαιοι, θα την ορίσουμε με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά.  Επομένως θα πούμε ότι πρόκειται για το σύνολο των Γερμανών όπου κι αν κατοικούν, για τη γερμανική γλώσσα και τη γερμανική φιλολογία.


Μάλισταααα…




Εκ των πραγμάτων συνεπώς, συμπεραίνουμε ότι μας επιτίθεται ο Γερμανός άνεργος μαζί με τον Γερμανό καπιταλιστή που τον απέλυσε για να μη μειωθούν τα κέρδη του. Άντε και μαζί μ’ αυτόν που δουλεύει στα δουλεμπορικά τής Γερμανίας για 400 ευρώ το μήνα. 


Μάλισταααα… 




            Όπως αντιλαμβάνεστε, για ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν μπορούσαμε παρά ν’ απευθυνθούμε σε συμβούλιο ειδικών τής ψυχικής υγείας. 



«Σύνδρομο αστικοαριστεροεθνικιστικοφασιστικής σχιζοφρένειας! Στα όπλα!», πετάχτηκαν όρθιοι, αναζητώντας τα πτυχία τους να τα σκίσουν.  



Προσπαθήσαμε να τους ηρεμήσουμε, μα στάθηκε αδύνατο! Νιώθαν τρομερές τύψεις. 


Όχι γι’ άλλο λόγο, μα επειδή απλοί, καθημερινοί άνθρωποι, τους είχαν καταγγείλει επανειλημμένα ότι αυτό το σύνδρομο σχιζοφρένειας υπάρχει. Ότι το διαπιστώνουν στα παράθυρα των τηλεοπτικών καναλιών μέσα απ’ τις δηλώσεις αστών πολιτικών, αστών δημοσιολόγων και άλλων τέλος πάντων καλοαστικοσιτισμένων… 


Στο τέλος, σκίσαν τα πτυχία τους, μουρμουρίζοντας ότι η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά… 




(ΕΠΩΝΥΜΩΣ και στη σελίδα 4, στις 28-3-13, θα βρείτε όλην την αλήθεια για την επίθεση στον …Ελληνισμό…)

 Αναρτήθηκε από ΑΝΕΡΓΟΙ και ΑΦΡΑΓΚΟΙ

Ανάπτυξη με...λουκέτα!


Ανάπτυξη με...λουκέτα! 
 Πάει κι η Λαφάρζ από την Χαλκίδα, μας αφήνει χρόνους οσονούπω κι η Μισελέν από το Χαλάνδρι. Η ανάπτυξη έρχεται με βήμα γοργό. Έρχεται αγκαλιά με την ρευστότητα (μέσω Κύπρου) και θα χεστούμε στο τάλληρο. Πού θα πάει; Είναι σαφές πλέον ότι το σαμαρικής εμπνεύσεως λεσβιάζον δίδυμο με τα διεστραμμένα γούστα θα δικαιώσει τις θυσίες του ελληνικού λαού.

 Πάντως, πρέπει να παραδεχτούμε ότι με πολύ περίεργο τρόπο έρχεται αυτό το ιδιαίτερο ζευγαράκι. Για να παραφράσω ελαφρώς ένα βιβλικό χωρίο, "περιπατεί ζητούν τίνα καταπίει". Από τη μια, η ρευστότητα πλησιάζει κατατρώγοντας όχι μόνο μισθούς και συντάξεις αλλά ολόκληρες τράπεζες. Κι από την άλλη, η ανάπτυξη καταφθάνει κλείνοντας την μια επιχείρηση μετά την άλλη και σπρώχνοντας την ανεργία σε δυσθεώρητα ύψη. Ρε σεις, είμαστε σίγουροι ότι γουστάρουμε; Θέλω να πω, μήπως περνάγαμε καλύτερα δίχως ρευστότητα και δίχως ανάπτυξη;

 Είναι κι αυτή η παπαριά τού Ντάισελμπλουμ που με μπερδεύει. "Μέχρι το 2018", είπε ο διάδοχος του Γιούνκερ στο τιμόνι της ευρωζώνης, "οι κυπριακές τράπεζες θα έχουν φτάσει στα επίπεδα των υπολοίπων ευρωπαϊκών τραπεζών". Φυσικά, ο ηγέτης εννοεί ότι οι κυπριακές τράπεζες θα έχουν μειωθεί στα επίπεδα των άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών. Παναπεί, δηλαδή, πως είχαν παραμεγαλώσει, σε βαθμό ενοχλητικό για τους υπόλοιπους ευρωτραπεζίτες. Μάλιστα... Λοιπόν, δεν είχα καταλάβει ότι αυτό εννοούσε η συνθήκη της Λισαβόνας, με τα περί "ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων". Πίστευα ότι "ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων" δεν σημαίνει να βάζω τα λεφτά μου σε γερμανικές ή ολλανδικές τράπεζες αλλά ότι μπορώ να τα καταθέτω όπου γουστάρω.

 Αλλά ας γυρίσουμε στα δικά μας. Είναι προφανές ότι την Μισελέν την έκλεισαν οι συνδικαλιστές τού ΠΑΜΕ. Βέβαια, δεν το έχω ψάξει το θέμα αλλά έτσι πρέπει να είναι. Αφού, ως γνωστόν, οι βολεμένοι εργατοπατέρες του ΚΚΕ έκλεισαν την Πιρέλλι και την Γκουντγήαρ, αυτοί πρέπει να οδήγησαν και την Μισελέν στο κλείσιμο. Τι διάολο έχει πάθει το ΠΑΜΕ και δεν αφήνει καμμία εταιρεία ελαστικών σε χλωρό κλαρί, δεν μπορώ να το καταλάβω. 

 Αλλά και για το κλείσιμο της Λαφάρζ οι ίδιοι συνδικαλιστές πρέπει να φταίνε. Τί δηλαδή; Θα ξεχάσουμε το μένος με το οποίο καταφέρθηκαν οι κουκουέδες κατά της Καλτσεστρούτσι, τότε που οι ιταλοί κάνανε τα σου-μου-του με την κυβέρνηση Μητσοτάκη για την αγορά τής ΑΓΕΤ Ηρακλής; Γιατί, λοιπόν, θα την χάριζαν στην Λαφάρζ, που πήρε την ΑΓΕΤ από την εταιρεία τού αλησμόνητου Παντσαβόλτα;

 Παρεμπιπτόντως, συγκινήθηκα διαβάζοντας στον ιστοτόπο τής Λαφάρζ το τεράστιο κοινωνικό έργο το οποίο επιτελούσε η εταιρεία μέσω του εργοστασίου που κλείνει: "Το εργοστάσιο Χαλκίδας με τη δραστηριότητά του συμβάλλει σημαντικά στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της περιοχής. Την περίοδο 2004-9 έχει προχωρήσει σε επενδύσεις ύψους 50 εκατ. ευρώ για εργασίες αναβάθμισης και έργα, από τα οποία τα 14,8 εκατ. ευρώ αφορούν σε έργα ασφάλειας και περιβάλλοντος. Διαθέτει κατά μέσο όρο ετησίως 31 εκατ. ευρώ σε μισθούς και αμοιβές προσωπικού. Το σύνολο των μισθών, αμοιβών προσωπικού, προμηθειών, φόρων και υποστήριξης τοπικών προγραμμάτων ή χορηγιών ανέρχεται κατά μέσο όρο σε 55 εκατ. ευρώ". Βέβαια, θα ήθελα να δω και μερικά στοιχεία για το ποιες και πόσες επιδοτήσεις ή άλλες παροχές πήρε η εταιρεία από το κράτος κι από τα διάφορα "πακέτα" αλλά δεν πειράζει.

 Ορίστε, λοιπόν, πόσο δίκιο είχε ο πρωθυπουργός σε όσα είπε μετά το σπάσιμο της απεργίας των εργαζομένων στην Χαλυβουργική τού Μάνεση! Και πόσο σωστά έκανε που η πρώτη του δουλειά μόλις πήραμε την υπερδόση του Δεκέμβρη, ήταν να συναντηθεί με τους εκπροσώπους των μεγάλων εταιρειών. 31 ολόκληρα εκατομμύρια πλήρωνε ετησίως η φουκαριάρα η Λαφάρζ σε αμοιβές προσωπικού. Πού ν' αντέξει; Πώς να κρατήσει ανοιχτό το έρμο το εργοστάσιο; Δηλαδή, τί θα πάθαιναν οι εργαζόμενοι αν κόβανε από μόνοι τους κατιτίς από τα μιστά τους; Θα τους έπεφτε ο κώλος; Είναι καλύτερα τώρα που ένα εργοστάσιο 87 χρόνων θα καταντήσει κούρνια για τις καρακάξες;


 Αρκετά με την πλάκα. Θυμάμαι τον Μάνο να ξεσπαθώνει κατά των διαμαρτυρομένων για το ξεπούλημα της ΑΓΕΤ Ηρακλής και δαιμονίζομαι. Πού είναι τώρα ο παπάρας με τα τουβλάκια, να μας εξηγήσει τι πήγε στραβά και κλείνει το εργοστάσιο της Χαλκίδας; Πού είναι οι ανεγκέφαλοι δημοσιογράφοι τής οκάς, οι οποίοι χύνουν φαρμάκι όποτε γίνεται απεργία, να μας αναλύσουν τους λόγους που οδηγούν την Μισελέν στο κλείσιμο του ελληνικού της μαγαζιού; Πού είναι ο σαχλαμάρας υπουργός ανάπτυξης, να μας δώσει να καταλάβουμε γιατί συνεχίζεται η αποεπένδυση στην χώρα παρά την ισοπέδωση όλων των εργατικών δικαιωμάτων; Πού είναι όλοι εκείνοι οι μπινέδες που βλέπουν ανάπτυξη ενώ εμείς βουλιάζουμε όλο και περισσότερο στα σκατά, να μας εξηγήσουν πώς διάολο συνταιριάζει η ανάπτυξή τους με τα λουκέτα;

 Τα παραπάνω ερωτήματα είναι φιλοσοφικά. Δεν περιμένω σοβαρή απάντηση από κανένα τους. Και δεν την χρειάζομαι, βέβαια. Για όλα όσα αφορούν το κεφάλαιο, έχω όλες τις απαντήσεις που χρειάζομαι στην βιβλιοθήκη μου, σ' ένα βιβλίο που γράφτηκε πριν ενάμιση αιώνα αλλά παραμένει φρέσκο και επίκαιρο. Ας είναι καλά ο παππούς Κάρολος...

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ Στα ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ


                ΕΚΔΗΛΩΣΗ     ΚΑΤΑ   ΤΩΝ    ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ
                          Στα             ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ




Ο Εξωραϊστικός  Πολιτιστικός Σύλλογος Επισκοπιανών  (ΕΠΣΕ) σε συνεργασία με 
Το Εθνικό Συμβούλιο κατά των Ναρκωτικών  (ΕΣΥΝ) διοργανώνει  εκδήλωση
Συζήτηση  κατά  των ναρκωτικών, την Κυριακή  21 Απριλίου  και ώρα 7.00 μ. μ στην
Πλατεία του χωριού.
Στο πάνελ της συζήτησης θα συμμετέχουν οι
Μιχαλαρέας Ηλίας, Πέρρος Νίκος , Κάντα  Έφη, Σκορδίλη Βάλια.
Θα ακολουθήσει μεγάλη Συναυλία με τον Κερκυραίο μουσικοσυνθέτη  ΣΠΥΡΟ
ΣΑΜΟΪΛΗ    και την ορχήστρα του.

Καλούμε τους κατοίκους της Δημοτικής Ενότητας Μελιτειέων και ιδιαίτερα τη
Νεολαία, σε μαζική συμμετοχή στην εκδήλωση.


                                                ΤΟ  Δ Σ ΤΟΥ  ΕΠΣΕ

Αυτό θα πει «Οχι»!


Αυτό θα πει «Οχι»!
Η υπόθεση της Κύπρου βάζει τέλος και στις τελευταίες αυταπάτες.
Θέτει το όριο ανάμεσα στις ψευδαισθήσεις και την πραγματικότητα.
*
Συμπέρασμα πρώτο:
Τίποτα πιο επιβεβλημένο από το «Οχι» του λαού στους δυνάστες του, στους εκμεταλλευτές του, στους καταπιεστές του.
*
Συμπέρασμα δεύτερο:
Οπως δεν είναι όλα τα «ναι» ίδια, έτσι δεν είναι και όλα τα «όχι» ίδια.
Είναι άλλο το «Οχι» του λαού στον εξανδραποδισμό του, κι είναι άλλο το «όχι» της ολιγαρχίας των λύκων που διαφωνούν μεταξύ τους ή με τους άλλους λύκους, τους εταίρους και τους συμμάχους τους, για το πώς - όλοι οι λύκοι μαζί - θα ρημάξουν το κοπάδι.
Το «Οχι» του λαού δεν έχει καμία σχέση, δεν πρέπει να συγχέεται, δεν πρέπει να αξιοποιείται και κυρίως δεν πρέπει να υποτάσσεται στα άλλα «όχι». Αυτά που μπορεί να ακούγονται και να λέγονται μεταξύ των δημίων του.
*
Συμπέρασμα τρίτο:
Αυτή η επιβεβλημένη απάντηση, το «Οχι» του λαού, θα είναι εντελώς ανούσια αν πρόκειται να αποτελέσει ή να χρησιμοποιηθεί ως μια εφήμερη εκδήλωση αυτοϊκανοποίησης για εσωτερική κατανάλωση.
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να τα ξεγελάσουμε επιδιδόμενοι, είτε εδώ, είτε στην Κύπρο, είτε οπουδήποτε, σε άνευ αντικρίσματος ξεσπάσματα του θυμικού μεταξύ των θαμώνων των ανά τις επικράτειες καφενέδων.
Πρέπει να συνεννοηθούμε και να συμφωνήσουμε στο αυτονόητο:
Το «Οχι», για να αποκτήσει νόημα και προοπτική, απαιτείται να πάρει τα χαρακτηριστικά μιας εφ' όλης της ύλης πολιτικής απάντησης.
- Απάντηση που θα ισοδυναμεί με ρήξη και με ανατροπή όλου του καθεστώτος, από τα θεμέλια μέχρι το εποικοδόμημα, της ταξικής καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
- Απάντηση ρωμαλέα, ανυποχώρητη, ανυπότακτη, βαθιά συνειδητοποιημένη, που από τους τόπους δουλειάς, από τις γειτονιές, από τους δρόμους, ο ελληνικός λαός, ο κυπριακός λαός, οι ευρωπαϊκοί λαοί, οι λαοί όλου του κόσμου, θα την μεταφέρουν στους εντός και εκτός των τειχών τυράννους του ιμπεριαλισμού.
- Απάντηση που η ισχύς της δεν θα είναι υπόθεση που θα επαφίεται στη «διαπραγματευτική δεινότητα» κάποιων εκπροσώπων,
(σ.σ.: Αλλά ποιων εκπροσώπων; Αυτών που συντάσσουν μνημόνια με τους δυνάστες; Των άλλων που αποδεικνύονται εξίσου έτοιμοι να συντάσσουν μνημόνια με τους δυνάστες, όπως και οι προηγούμενοι; Των τρίτων που υπόσχονται «επωφελείς» διαπραγματεύσεις πάλι με τους δυνάστες;)
αλλά που την επιβολή του δίκιου της θα την εγγυάται η ισχύς και η αποφασιστικότητα του ίδιου του εξεγερμένου, του επαναστατημένου λαού και των δικών του εκπροσώπων.
*
Το «Οχι» του λαού, του ελληνικού λαού για να έρθουμε στα δικά μας, απαιτεί επομένως την ικανοποίηση μιας βασικής προϋπόθεσης:
Για να αντιμετωπίσουν οι Ελληνες εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία, τη μέγκενη που τους συνθλίβει τη ζωή τους, δεν έχουν άλλη επιλογή από το:
  • Να γίνουν οι ίδιοι κάτοχοι της πολιτικής εξουσίας.
  • Να γίνουν οι ίδιοι κάτοχοι των κλειδιών της οικονομίας.
  • Να γίνουν οι ίδιοι κάτοχοι και ιδιοκτήτες του παραγωγικού πλούτου της χώρας.
  • Να είναι οι ίδιοι που θα διοικούν και θα «άρχουν». Που η ηγεσία τους και η κυβέρνησή τους, βγαλμένη από τα σπλάχνα τους, θα τίθεται ανά πάσα στιγμή κάτω από τον δικό τους τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο. Που οι διακρατικές τους σχέσεις δεν θα καθορίζονται από τα συμφέροντα της εγχώριας πλουτοκρατίας αλλά θα οικοδομούνται, από μια ανεξάρτητη Ελλάδα, πάνω στην αρχή «δεν παραχωρούμε τίποτα από τα λαϊκά συμφέροντα», πάνω στην αρχή της αμοιβαιότητας των συμφερόντων με όλους τους άλλους λαούς.
Αυτός ο δρόμος, που δεν τελειώνει στην αλλαγή κυβέρνησης, αλλά που αντίθετα αρχίζει με την αλλαγή τάξης στην εξουσία, είναι ο μόνος ρεαλιστικός δρόμος που περπατώντας τον ο λαός θα μπορέσει να αποκρούσει τη λεηλασία του από ντόπιους και ξένους λύκους.
Αυτός, ο δρόμος του «Οχι» στον αφανισμό, είναι ο δρόμος του «Ναι» στη λαϊκή εξουσία.
*
Κάποιοι μας κοιτούν με... συγκατάβαση, μας δείχνουν την Κύπρο, μας δείχνουν τα ευρωπαϊκά και ατλαντικά «Νταχάου», και με το ναρκισσισμό του «επιβεβαιωμένου» - από το ραγιαδισμό του - ραγιά, μας πληροφορούν ότι τα προηγούμενα στην καλύτερη περίπτωση συνιστούν δονκιχωτισμό και επαναστατική ουτοπία.
Τους απαντάμε με τα λόγια του Οσκαρ Ουάιλντ:
«Ενας χάρτης του κόσμου που δεν περιέχει την Ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη μόνη χώρα όπου η Ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται. Κι όταν προσγειωθεί, κοιτάζει πέρα και, βλέποντας μια καλύτερη χώρα, ξεκινάει για εκεί. Πρόοδος είναι η υλοποίηση της μιας μετά την άλλη Ουτοπίας».
Τους απαντάμε με τα λόγια του Μπάιρον:
Ναι, «η επανάσταση σε μερικούς μπορεί να μην αρέσει μα είναι ο μόνος σίγουρος και δίκαιος τρόπος να καθαρίσεις απ' το ρίπος τους ανθρώπους».
Τους απαντάμε με τα λόγια της Ιστορίας που δεν «τελείωσε»:
Σίγουρα αυτή η πορεία αναδημιουργίας και αναγέννησης της Ελλάδας δεν είναι μια εύκολη πορεία. Ομως είναι μια πορεία απείρως ευκολότερη και από άποψη αποτελεσμάτων πρόδηλα ρεαλιστικότερη, σε αντίθεση με τον αδιέξοδο δρόμο των ανυπολόγιστων και μάταιων θυσιών με το βαρύ τίμημα, των αβάσταχτων θυσιών που υποβάλλεται ο λαός και ο τόπος για να βγαίνουν κερδισμένοι οι πλουτοκράτες, τα μονοπώλια και το σάπιο πολιτικό τους σύστημα.
*
Αυτή η Ελλάδα, η Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας, η Ελλάδα του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, είναι το πλέον ώριμο και ρεαλιστικό αίτημα των καιρών που «σαν θελήσει ποτέ ο λαός, τότε το πεπρωμένο θα προσκυνήσει».

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το Κόμμα έχει τεράστια πείρα, βαθιά γνώση των αρχών μας, αυτές υπερασπιζόμαστε


ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ
Το Κόμμα έχει τεράστια πείρα, βαθιά γνώση των αρχών μας, αυτές υπερασπιζόμαστε

Στιγμιότυπο από τη χτεσινή εκδήλωση. Στο βήμα ο Δ. Κουτσούμπας
Σε συγκέντρωση του Κόμματος στο δημοτικό κινηματογράφο «Καλυψώ» της Καλλιθέας μίλησε χτες ο Δ. Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στο πλαίσιο της πολιτικής εξόρμησης που διοργανώνει η ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ, με θέμα: «Η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για την έξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού». Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Δ. Κουτσούμπα.
***
Βρισκόμαστε πλέον 3 βδομάδες πριν ανοίξει την αυλαία του το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, στις 11 Απρίλη του 2013. Ηδη έχουν ολοκληρωθεί οι συνελεύσεις των ΚΟΒ, οι αχτιδικές και νομαρχιακές συνδιασκέψεις, ολοκληρώνονται οι Συνδιασκέψεις Περιοχών που εξέλεξαν τους αντιπροσώπους για το Συνέδριο.
Πρόκειται για Συνέδριο ιστορικής σημασίας, άλλωστε γι' αυτό έχει συγκεντρώσει και τα πυρά των αντιπάλων, κάθε είδους αντιπάλων. Το Κόμμα μας έχει συγκεντρώσει δεκαετίες τώρα, ιδιαίτερα τα τελευταία 20 χρόνια, τεράστια εμπειρία, τόσο θετική, που την αξιοποιούμε δημιουργικά, ενσωματώνοντάς την στις αποφάσεις μας, στις επεξεργασίες μας, στις θέσεις μας, όσο και αρνητική που τη μελετάμε, κάνουμε διορθωτικές κινήσεις, βελτιώνουμε τη δουλειά μας, ξεπερνάμε τις αδυναμίες μας.
Μέσα στις οργανώσεις, διεξάγεται πλατιά ελεύθερη συζήτηση των κομματικών ζητημάτων, ασκείται συντροφική κριτική και εκτίμηση των γεγονότων της κομματικής ζωής και δράσης. Το Κόμμα μας αξιοποιεί σήμερα, επωφελείται όσο αυτό είναι δυνατόν, από τις συνθήκες της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, για όσο γίνεται πιο αναλυτική συζήτηση του προβληματισμού των κομματικών μελών και στελεχών, των φίλων του Κόμματος. Με διεξοδική συζήτηση για μήνες μέσα στις οργανώσεις μας προσυνεδριακά, με αφορμή άλλα γεγονότα, συνδιασκέψεις, συσκέψεις, και άλλα, κάτι που δεν το έχουν πετύχει όλα μαζί τα υπόλοιπα κόμματα, που έχουν στη διάθεσή τους περισσότερα μέσα, και χρηματικά και υλικά και άλλα, που έχουν μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων, έχουν τον Τύπο και τα άλλα ΜΜΕ με το μέρος τους.

Εμείς υποστηρίζουμε και αποδείχνουμε ότι όλα τα άλλα κόμματα, εκτός από το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, λένε ψέματα, όταν επικαλούνται τη δημοκρατία. Δεν έχουν δικαίωμα να βάζουν στο στόμα τους το ΚΚΕ, την ώρα που όλο αυτό το συνονθύλευμα των οπορτουνιστών και η ηγεσία τους δεν ρωτάνε κανένα από τα μέλη τους, δε λειτουργούν οι οργανώσεις τους, στοιχίζονται γύρω από πρόσωπα με βάση την τηλεοπτική εικόνα και το σταρ σύστεμ, φραξιονίζουν συνεχώς και αλληλοϋπονομεύονται όλη την ώρα και άλλα γνωστά.
Οσοι σύντροφοι και φίλοι παρασύρονται από τις κραυγές τους, ακόμα και κάποιων ελάχιστων μέσα στο Κόμμα, αλλά κυρίως πρώην, πρέπει να ξέρουν ότι: η υπεράσπιση από μέρους τους μιας πλαδαρής, όχι γερά συσπειρωμένης κομματικής οργάνωσης, η εχθρότητά τους από την ιδέα της οικοδόμησης του κόμματος από τα πάνω προς τα κάτω και από τα κάτω προς τα πάνω, που την ονομάζουν γραφειοκρατική, η εχθρότητά τους προς κάθε ιδέα συλλογικότητας, ελέγχου, πειθαρχίας, η τάση τους προς την αυτονομία, την ύπαρξη τάσεων και άλλα ενάντια στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, οδηγούν σε ένα κόμμα που με μαθηματική ακρίβεια θα γίνει υποχείριο της αστικής τάξης, θα ενσωματωθεί, θα μεταλλαχθεί, θα διαλυθεί.
Το κομματικό σώμα έχει τεράστια πείρα πλέον, αλλά και γνώση βαθιά των αρχών μας και αυτές θα υπερασπιστεί και υπερασπίζεται όπως φαίνεται και από την όλη προσυνεδριακή διαδικασία που ολοκληρώνεται με το Συνέδριό μας στις 11 έως 14 Απρίλη. Ηδη, οι Θέσεις της ΚΕ έχουν υπερψηφιστεί από την συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των χιλιάδων μελών του Κόμματος στις ΚΟΒ, καθώς και των μελών της ΚΝΕ, βρίσκουν την αποδοχή των φίλων του ΚΚΕ.
Τι έλυσε το 15ο Συνέδριο;
Το κεντρικό ζήτημα της στρατηγικής, δηλαδή, ποια αντίθεση θα λύσει η κοινωνική επανάσταση, ποια τάξη θα πάρει την εξουσία, το λύσαμε ακόμα από το 15ο Συνέδριό μας το 1996. Βέβαια, είναι περίεργο το γεγονός ότι όσοι υπεραμύνονται του 15ου Συνεδρίου στον προσυνεδριακό διάλογο, αποκρύπτουν το ζήτημα αυτό, κάνουν σαν να το έχουν ξεχάσει.
Σε εκείνο το Συνέδριο, καθορίστηκε ότι στην εποχή μας - εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό - η πάλη των τάξεων κατευθύνεται στην επίλυση της βασικής αντίθεσης της κοινωνίας ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Οτι η επαναστατική αλλαγή στην Ελλάδα θα είναι σοσιαλιστική, με κινητήριες δυνάμεις της επανάστασης την εργατική τάξη ως ηγέτιδα δύναμη, τη φτωχή αγροτιά, τα καταπιεσμένα μικροαστικά στρώματα της πόλης.
Το 15ο Συνέδριο προχώρησε στην επεξεργασία, με βάση το τότε επίπεδο ωριμότητας του Κόμματος, τη μελέτη των εξελίξεων στην Ελλάδα, τη γραμμή συγκέντρωσης δυνάμεων για την κοινωνική επανάσταση, την πολιτική συμμαχιών.
Υπάρχει πλούσια πείρα από την απόσπαση της τακτικής από τη στρατηγική, με σοβαρές και πολλές φορές δραματικές επιπτώσεις στο εργατικό κίνημα, ιδιαίτερα στις χώρες που θεωρούνται ηγετικές δυνάμεις του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπου πολύ έγκαιρα, εδώ και πολλά χρόνια, η αστική τάξη κατάφερε, με τη βοήθεια του ρεφορμισμού και του οπορτουνισμού, να καταφέρει ένα μεγάλο χτύπημα, που φτάνει έως τις μέρες μας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να «πάρουν ούτε ανάσα» τα κόμματα, το κίνημα εκεί.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε στιγμή - πράγμα που το κάνουν κάποιοι σύντροφοί μας που έγραψαν και στον προσυνεδριακό διάλογο - ότι στις χώρες αυτές ενσωματώθηκαν, μεταλλάχθηκαν τα Κομμουνιστικά Κόμματα, τα οποία μάλιστα είχαν κατακτήσει ισχυρές θέσεις στο κίνημα με αντανάκλαση στα κοινοβούλια των χωρών τους.
Κι όλα αυτά βέβαια, πάντα στο φόντο της επικρατούσας άποψης των δύο σταδίων της επαναστατικής διαδικασίας, στην άποψη ότι υπάρχει ένα ενδιάμεσο πολιτικό σύστημα εξουσίας, που δεν είναι ούτε αστικό, ούτε σοσιαλιστικό. Βλέπουμε στον προσυνεδριακό διάλογο, αλλά κυρίως στο διαδίκτυο, διάφορους, που περιδιαβαίνουν μάλιστα και κάνουν διαλέξεις, υπερασπιζόμενοι δήθεν το 15ο Συνέδριο και τις αποφάσεις του, φευγάτοι οι περισσότεροι σήμερα από το Κόμμα και άλλοι με το ένα πόδι στο Κόμμα και με το άλλο αλλού, να ξεχνάνε σκόπιμα, ότι τότε, στον προσυνεδριακό διάλογο, οι ίδιοι είχαν πολεμήσει το 15ο Συνέδριο, «υπεράσπιζαν» θέσεις προηγούμενου Συνεδρίου, του 10ου, το 1978, υπεράσπιζαν την αναγκαιότητα ύπαρξης σταδίων.
Σε τελευταία ανάλυση, πάντα κάτι εύρισκαν για να φρενάρουν επεξεργασίες του Κόμματος, πραγματικούς εκσυγχρονισμούς και μελέτη ουσιαστική της πείρας που θα το οδηγούσαν με σταθερή πυξίδα στην επαναστατική του τροχιά, στο λόγο ύπαρξης και δράσης του, στη βάση των εξελίξεων και των νέων μεγαλύτερων αναγκών της ταξικής πάλης. Αλλά είπαμε. Αυτός είναι ο οπορτουνισμός, συνώνυμος του τυχοδιωκτισμού και της εμπάθειας.
Πουθενά δε επιβεβαιώθηκε η γραμμή των σταδίων
Σήμερα, όμως, υπάρχει αρκετή πείρα, γνώση. Πουθενά δεν επιβεβαιώθηκε ιστορικά, ούτε στη χώρα μας, ούτε διεθνώς, ότι αυτή η γραμμή των δύο σταδίων, της συμμετοχής σε αστικές κυβερνήσεις ή άλλης διαχείρισης, όπως κι αν ονομάζονται, ότι δικαιώθηκε, ότι πέτυχε, ότι έστω άνοιξε την επαναστατική διαδικασία για την αλλαγή της κοινωνίας.
Στην Ελλάδα, δυόμισι φορές συνέβη αυτό. Το 1944, με την κυβέρνηση εθνικής ενότητας μετά την κατοχή, όταν ο οπλισμένος λαός υπό την καθοδήγηση του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, συμμετείχε σε κυβέρνηση με άλλες αστικές, μικροαστικές δυνάμεις και αναγκάστηκε να αποχωρήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κυβέρνηση που έγινε και αυτή το όχημα για να πάρει ανάσα η αστική τάξη της χώρας και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα - σύμμαχοί της, ώστε να μπορέσουν σε συνέχεια να επιτεθούν στο λαϊκό κίνημα και να εδραιώσει τελικά την εξουσία τους, με ήττα του επαναστατικού κινήματος.
Η «μισή» φορά ήταν ήταν η κοινή εκλογική κάθοδος σε μέρος της επικράτειας της χώρας το 1963, με την Ενωση Κέντρου, το ένα από τα κόμματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, εν ονόματι της συνεργασίας των δημοκρατικών δυνάμεων για να μην έρθει η δεξιά. Συνεργασία που έδωσε την πλειοψηφία στην Ενωση Κέντρου, χωρίς συμμετοχή τότε της ΕΔΑ στην κυβέρνηση, που επίσης η κατάληξη είναι γνωστή. Το Κόμμα και η συμμαχία στην οποία συμμετείχε, το πλήρωσε ακριβά.
Και η πιο πρόσφατη φορά ήταν αυτή του 1989, με τη συμμετοχή σε κυβερνήσεις συνεργασίας για ειδικό σκοπό, να μην παραγραφούν τα σκάνδαλα Κοσκωτά που έγινε στα πλαίσια του ενιαίου τότε ΣΥΝ, με τη ΝΔ τους 3 μήνες και με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ τους άλλους 4 μήνες. Κυβερνητική συμμετοχή που την πληρώσαμε και την πληρώνουμε ακριβά και πολιτικά ακόμα και σήμερα, για να μην πούμε τις αρνητικές επιπτώσεις που έφερε στις συνειδήσεις της εργατικής τάξης και πλατιών λαϊκών μαζών, τις αυταπάτες και συγχύσεις που δημιούργησε.
Στο διεθνές κίνημα, πρόσφατο είναι το παράδειγμα του ΑΚΕΛ στην Κύπρο, η αρνητική πείρα από τη συμμετοχή σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, που δε δικαιολογείται ακόμα και με το επιχείρημα - πρόσχημα της προσπάθειας θετικής επίλυσης του εθνικού τους προβλήματος, δηλαδή της διχοτόμησης και της κατοχής μέρους της Κύπρου από την Τουρκία. Αποτέλεσμα ήταν όχι πρόοδος - ούτε ελάχιστη στο Κυπριακό - αλλά και βαθύτερη ένταξη και ενσωμάτωση στην ΕΕ, μέτρα μνημονίου, τρόικα και όλα τα γνωστά και μη εξαιρετέα τελευταία, στα οποία τοποθετήθηκε η ΚΕ του Κόμματος με αναλυτική της ανακοίνωση.
Καμιά επανάπαυση, ούτε εφησυχασμός
Το Κόμμα μας δεν κρύβει ότι ο στρατηγικός του σκοπός είναι η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας της εργατικής τάξης, η ανατροπή της αστικής εξουσίας. Με την πρότασή μας για τη Λαϊκή Συμμαχία, που κατευθύνεται στην πάλη για εργατική λαϊκή εξουσία, κάνει εκείνους τους απαραίτητους συμβιβασμούς, αφού δεν είναι δυνατόν να απαιτήσουμε η συμμαχία να συμφωνήσει με το δικό μας Πρόγραμμα.
Δεν επιδιώκουμε, ακριβώς γιατί δεν έχουμε αυταπάτες, ούτε πετάμε στα σύννεφα, το Πρόγραμμα του ΚΚΕ να γίνει ατόφιο πρόγραμμα της συμμαχίας. Στην κατεύθυνση της πάλης θα συμφωνήσουν οι σύμμαχοι. Δεν είναι ίδια τα συμφέροντα του εργάτη με τον αυτοαπασχολούμενο ή τον αγρότη. Οι μεν θέλουν να φτάσουν την πάλη μέχρι την κατάργηση κάθε είδους ατομικής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, οι δε θέλουν να την φτάσουν - ή τουλάχιστον αυτό κατανοούν μέχρι μια πορεία - έως την κατάργηση, την κοινωνικοποίηση μόνο των μονοπωλίων, της μονοπωλιακής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.
Ξεκαθαρίζουμε, επίσης, ότι το Κόμμα δε συμμετέχει ως κόμμα μέσα στη συμμαχία, αλλά μόνο μέσω των μελών και στελεχών του, των οπαδών του. Η συμμαχία δεν κατεβαίνει στις εκλογές ως ενιαίο σχήμα, αλλά τα κόμματα που μπορεί να δουλεύουν μέσα στη συμμαχία μέσω των μελών τους, κατεβαίνουν στις εκλογές το καθένα με το πρόγραμμά του. Αποκλείουμε την ενιαία κάθοδο, την ενιαία δομή, τα ενιαία σχήματα ανάμεσα σε πολιτικά κόμματα, έχουμε και γι' αυτό πείρα μεγάλη από την ΕΔΑ, τον ΣΥΝ κ.λπ. Εάν υπάρξουν φυσικά τέτοια κόμματα, η συνεργασία μαζί τους γίνεται μέσα στα όργανα του κινήματος, στα ΔΣ, στα σωματεία και τους συλλόγους, στις επιτροπές αγώνα, μέσα στις γραμμές της συμμαχίας.
Η βάση της συμμαχίας είναι μέσα στο λαό, απευθύνεται σε όλους τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους φτωχούς αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους, τις γυναίκες, ανεξάρτητα των πολιτικών τους πεποιθήσεων, με κριτήριο σε ποια τάξη ανήκουν, σε ποιο κοινωνικό στρώμα, κι όχι με κριτήρια που χρησιμοποιούν άλλες δυνάμεις για να μπερδεύουν, όπως ο διαχωρισμός σε δεξιούς και αντιδεξιούς, σε δεξιούς και αριστερούς, σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς σε μερκελικούς και αντιμερκελικούς κ.λπ.
Δεν υπάρχει βάση συνεργασίας με κόμματα που πρόκυψαν από διάσπαση οπορτουνιστική από το κόμμα μας, όπως είναι σήμερα το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή ο ΣΥΝ, όλος ή ένα τμήμα του, το «αριστερό ρεύμα», ή το μέτωπο του Αλαβάνου, πιθανόν άλλα νέα κόμματα που μπορεί να προκύψουν - και δεν αποκλείεται τίποτα - από διαγραμμένους τα τελευταία χρόνια, μόνα τους ή σε συνεργασία με άλλους. Οπως το νέο σχήμα που εκκολάπτεται με ομάδες του Λαφαζάνη, του Αλαβάνου, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, άλλων διαγραμμένων από το Κόμμα.
Δε χρειάζεται εφησυχασμός, μην πούμε ότι ξεμπερδέψαμε άμα σοσιαλδημοκρατικοποιηθεί πλήρως ο ΣΥΡΙΖΑ ή γίνει κυβερνητική δύναμη και θα τον καταλάβει ο κόσμος και θα τον εγκαταλείψει αυτόματα και θα έρθει ως ώριμο φρούτο σε εμάς. Τα νέα αναχώματα σχεδιάζονται από σήμερα, γι' αυτό να είμαστε βέβαιοι και προετοιμασμένοι. Αλλωστε, ο οπορτουνισμός πετάει συνεχώς κεφάλια σαν την Λερναία Υδρα, ακριβώς γιατί η εμφάνισή του, η ύπαρξή του, έχει και κοινωνικά αίτια. Η πάλη μαζί τους είναι συνεχής, είτε είναι δυνατός, είτε είναι αδύνατος κατά καιρούς. Δεν αρκεί μόνο να έχεις σωστή γραμμή, πρέπει συνειδητά συνεχώς να επαγρυπνούμε, να τον αντιπαλεύουμε.

Αρθρογραφία διαστρέβλωσης και αθλιότητας κατά των Θέσεων του 19ου Συνεδρίου


Αρθρογραφία διαστρέβλωσης και αθλιότητας κατά των Θέσεων του 19ου Συνεδρίου
Στο δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο για τις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου δημοσιεύτηκαν άρθρα που ασκούν αυστηρή κριτική στις αδυναμίες, στα κενά και στα λάθη του ΚΚΕ με στόχο να αντιμετωπιστούν, ώστε να εκπληρωθούν καλύτερα οι βασικές κεντρικές επιλογές του Κόμματος. Υπάρχουν και άρθρα που κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Αξιοποιούν τις αδυναμίες, τις παραλείψεις, τα κενά για να επιτεθούν, να υπονομεύσουν τις Θέσεις και τη στρατηγική, τις νέες επεξεργασίες του ΚΚΕ.
Ορισμένα όμως άρθρα, των λεγόμενων από τον αστικό Τύπο «επώνυμων» πρώην στελεχών και ορισμένων δημοσιογράφων του «Ριζοσπάστη», ξεπερνούν κατά πολύ και αυτή τη δεύτερη κατηγορία. Πατούν σε άθλια ψέματα και αξιοποιούν συκοφαντίες και διαστρεβλώσεις που εκτόξευσαν κατά του Κόμματος οι ανώνυμοι φραξιονιστές του διαδικτύου και οι ταξικοί πολιτικοί μας αντίπαλοι. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν άρθρα που δημοσιεύτηκαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.
Γράφει π.χ. ο Π. Γεωργιάδης: «Προβάλαμε την εργατική εξουσία και την εργατική κυβέρνηση παραιτημένοι από την πρόταση του 15ου. Ουσιαστικά, θεωρήσαμε την κυβέρνηση του 15ου κυβέρνηση αστικής διαχείρισης»! Πού το βρήκε γραμμένο ότι το 15ο Συνέδριο έβαζε ως επιδίωξη του ΚΚΕ τη δημιουργία κυβέρνησης; Ούτε έβαζε, ούτε έλεγε ότι το ΚΚΕ θα έπαιρνε μέρος σε τέτοια κυβέρνηση, αν αυτή κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις διαμορφωνόταν.
Αντίθετα το 15ο Συνέδριο υπογράμμιζε: «Το ΚΚΕ κατευθύνει τη δράση του ώστε η αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη να αναπτύσσεται και να βαθαίνει η αντικαπιταλιστική συνείδηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Το ΚΚΕ σταθερά προσπαθεί να πείθει ότι δεν αρκεί να φύγουν τα αστικά κόμματα και οι σύμμαχοί τους από το τιμόνι της διακυβέρνησης. Πρέπει να ανατραπεί το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του. Να δημιουργηθεί μια νέα λαϊκή εξουσία, που δεν είναι άλλη από τη σοσιαλιστική».
Αλλά υπάρχει και το εξής που δεν απαντά: Η κυβέρνηση για την οποία το 15ο Συνέδριο έλεγε ότι μπορεί να προκύψει, τι σχέση έχει με την κυβέρνηση που ο Π. Γεωργιάδης και άλλοι θεωρούν ότι έπρεπε το ΚΚΕ να προτείνει; Ποιες θεωρούν αντιιμπεριαλιστικές αντιμονοπωλιακές δυνάμεις, στις οποίες έπρεπε το ΚΚΕ να απευθυνθεί προεκλογικά; Ας τις πουν με το όνομά τους.
Τα όσα, λοιπόν, υποστηρίζει διαστρεβλώνοντας το 15ο Συνέδριο δεν είναι παρανόηση. Είναι ψέμα. Οπως είναι ψέμα και ο ισχυρισμός του ότι «θεωρήσαμε την κρίση προσχηματική»! Προφανώς μπερδεύει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ με τις θέσεις του ΚΚΕ.
Γράφει η Ελ. Μαυρούλη: «Χαρακτηριστικό παράδειγμα ατεκμηρίωτης εκτίμησης (σ.σ. εννοεί του Κόμματος) η άποψη περί ιμπεριαλιστικής Ελλάδας». Πού το βρήκε αυτό; Πού έχει διατυπώσει αυτή την άποψη το ΚΚΕ; Πουθενά. Οι Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο λένε: «Ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του, σε ενδιάμεση θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, με ισχυρές εξαρτήσεις από τις ΗΠΑ και την ΕΕ». Οσο ανόητο είναι να ισχυρίζεται κάποιος -το ΚΚΕ πάντως δεν το κάνει- ότι η αστική τάξη της Ελλάδας έχει τη δύναμη και τον επιθετικό ρόλο που έχουν οι αστικές τάξεις των ΗΠΑ, Γερμανίας, Ρωσίας, Κίνας κλπ., άλλο τόσο και περισσότερο ανόητο είναι να ισχυρίζεται κάποιος ότι η ελληνική πλουτοκρατία δε δαγκώνει το λαό, δε δαγκώνει τους λαούς προς τα έξω όπου και όταν την παίρνει! Οτι από υποτέλεια και όχι από συμφέρον είναι μέσα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.
Ας αφήσουν, λοιπόν, τα τεχνάσματα και τα μαγειρέματα λέξεων και εννοιών για να μπερδέψουν καθαρά πράγματα. Ποια κριτήρια για τον ιμπεριαλισμό, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, που έχει θέσει ο Λένιν δεν ισχύουν σε ό,τι αφορά τη θέση της Ελλάδας; Ας απαντήσουν αν τολμούν. Το ΚΚΕ απαντάει ότι ισχύουν όλα και με το παραπάνω.
Για τις αθλιότητες και τις τερατολογίες που αναμασά ο Γ. Πετρόπουλος τι να πρωτοπείς; Πέρα από το χολερικό λόγο των ύποπτων ιστοσελίδων, δυστυχώς γι' αυτόν υπάρχει το άρθρο του στον προσυνεδριακό διάλογο για το 15ο Συνέδριο, στο οποίο, ο ίδιος που κόπτεται (!) σήμερα για το 15ο Συνέδριο, έγραψε τότε: «Από την πρώτη στιγμή που το Σχέδιο Προγράμματος δόθηκε στη δημοσιότητα, είχα εκφράσει την άποψη (...) πως πρόκειται για ένα ντοκουμέντο που απέχει παρασάγγας από αυτό που ονομάζουμε επιστημονική ανάλυση και (...) σε γενικές γραμμές (...) επιχειρείται να δικαιολογηθεί ο βολονταρισμός με τον οποίο οι συντάκτες του προσπαθούν να προδιαγράψουν το παρόν και το μέλλον του κινήματος»! Και όμως, αυτός ο κύριος έχει το θράσος να πετάει βρωμιές στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και να εμφανίζεται ως τιμητής του 15ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.
Πρόκειται περί κατάντιας, ορισμένοι να επιχειρούν, αξιοποιώντας το εκλογικό αποτέλεσμα, να πουν ότι το ΚΚΕ με τις Θέσεις του έρχεται σε αντίθεση με την ιστορία του και τη λενινιστική κληρονομιά.
Δεν είναι γελοίο να καταφεύγουν σε διάφορα τσιτάτα του Λένιν για να απορρίψουν αυτό που ο Λένιν απέδειξε και με το έργο του και με την πράξη, την μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917; Οτι ανάμεσα στο μονοπωλιακό καπιταλισμό και το σοσιαλισμό δεν υπάρχει ενδιάμεσο σκαλοπάτι;
Αποφεύγουν σαν τον διάολο να τοποθετηθούν στα καίρια και συγκεκριμένα ζητήματα που θέτει το 19ο Συνέδριο! Π.χ. είναι ο σοσιαλισμός επίκαιρος και αναγκαίος, όσο ποτέ; Οι συμμαχίες του Κόμματος και η δράση του καθορίζονται και κρίνονται πρώτα απ' όλα από το κατά πόσο υπηρετούν αυτόν το σκοπό; Κατά πόσο ριζοσπαστικοποιούν τις συνειδήσεις της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, βοηθούν να χειραφετηθούν απέναντι στην αστική τάξη, τα ανώτερα μεσαία στρώματα, την εργατική αριστοκρατία κλπ;
Οταν πάνε ορισμένοι να τοποθετηθούν στα συγκεκριμένα, τότε αποκαλύπτονται. Π.χ., ο Π. Γεωργιάδης, αφού κατηγορεί το ΚΚΕ για όλες τις συνέπειες της κρίσης, αλλά και τις αναδιατάξεις στο πολιτικό σύστημα, καταλήγει ότι «φανήκαμε φανερά ανέτοιμοι». Το ΚΚΕ βρέθηκε ανέτοιμο; Με ποιο κόμμα μας συγκρίνει στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο;
Τα συνθήματα που έριξε το ΚΚΕ «θα πτωχεύσει ο λαός ή η πλουτοκρατία», «πατριωτισμός είναι να μην πτωχεύσει ο λαός», «ξεσηκωμός», «λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε» κλπ τα διάβασε πουθενά αλλού ή τα είπε κανένας άλλος προτού να αρχίσουν να γίνονται ορατές οι συνέπειες; Υπάρχει άλλο κόμμα που να μάτωσε για να οργανώσει την εργατική λαϊκή πάλη, όσο το ΚΚΕ; Γίνανε αλλού μεγαλύτεροι αγώνες απ' ό,τι εδώ; Αλήθεια, η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού δεν έχει σχέση και με τις παρεμβάσεις συγκεκριμένων μηχανισμών, με εμφανή στόχο να εμποδιστούν λαϊκές μάζες να προσεγγίσουν τις θέσεις του ΚΚΕ; Δεν είδαν, δεν ξέρουν για αστικές δυνάμεις και ΜΜΕ, για στελέχη ΠΑΣΟΚ και συνδικαλιστικές δυνάμεις που στήριξαν στις πρώτες εκλογές το ΣΥΡΙΖΑ;
Τέλος, πάει πολύ να κατηγορούν το ΚΚΕ ότι αντιγράφει θέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που υιοθετούν όλο τον πυρήνα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και αξιοποιούν την πολεμική του κατά του ΚΚΕ, αλλά και αστικών κομμάτων, ακόμη και εθνικιστικών, όπως στην ουσία με τα περί κατοχής της Ελλάδας και τα περί άβουλης ελληνικής αστικής τάξης.
Πυροβολούν το ΚΚΕ με τα βόλια του αντίπαλου. Στόχος τους είναι να υπονομεύσουν τις αναγκαίες αναπροσαρμογές που πραγματοποιεί συλλογικά το ΚΚΕ, πατώντας πάνω στο 15ο και στα επόμενα Συνέδρια, καθώς και στα συμπεράσματα από την ταξική πάλη που διεξάγεται και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και παγκόσμια. Φαίνεται ότι γι' αυτούς αντεπανάσταση μάλλον... δεν υπήρξε, ή δεν είναι σε θέση να βγάλουν κανένα συμπέρασμα.
Οι συγκεκριμένοι δεν τολμούν να πουν τι είναι αυτό που μυρίζει δύσοσμα και δεν αντέχεται. Είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός, της κρίσης, της διαφθοράς, της βαρβαρότητας, των πολέμων. Ο δρόμος που θα ήθελαν να βαδίσει το ΚΚΕ είναι αυτός που υιοθέτησαν άλλα κόμματα στην Ευρώπη και αλλού, τα οποία οδηγήθηκαν στον εκφυλισμό, στη μετάλλαξη και ανοιχτά στην προδοσία της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού.
Είναι φανερό ότι αυτοί οι αρθρογράφοι δεν ενδιαφέρονται για να πείσουν τα μέλη του Κόμματος, αλλά να προσφέρουν με τα γραφόμενά τους ως όπλα στον ταξικό αντίπαλο για να τα ξαναστρέψει κατά του Κόμματος. Γνωστή η μέθοδος και έχει επαναληφθεί πολλές φορές. Το ΚΚΕ όμως, εκτός του ότι είναι έμπειρο και δοκιμασμένο, πατάει και γερά στην πραγματικότητα.
Ας λυσσομανά η πλουτοκρατία και οι μηχανισμοί του συστήματος και από δίπλα ο οπορτουνισμός. Οσο κι αν το θέλουν κι αν προσπαθούν, το ΚΚΕ δεν πρόκειται να αφοπλιστεί πολιτικά και ιδεολογικά. Δεν τους φοβάται, ούτε εξαγοράζεται. Εχει εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στις δυνάμεις του.

Του
Παναγιώτη ΜΕΝΤΡΕΚΑ*
* Ο Παναγιώτης Μεντρέκας είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ Ο μύθος της «φιλολαϊκής διαχείρισης»


ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Ο μύθος της «φιλολαϊκής διαχείρισης»
ΕΑ ΥΟΡΚΗ - ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ.--
Απόφαση εφετείου στο Μανχάταν καλεί την Αργεντινή να αποζημιώσει όσους πιστωτές της δεν δέχτηκαν το «κούρεμα» στο οποίο προχώρησε μονομερώς η αστική κυβέρνηση του Νέστορ Κίρσνερ το 2001 και εμφανίστηκε τότε ως δήθεν φιλολαϊκή διαχείριση, ενώ πολλές δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα μας προβάλλει ως λύση. Τότε οι πιστωτές της Αργεντινής κατείχαν ποσά 95 δισεκατομμυρίων δολαρίων και από αυτούς το 93% συμφώνησαν με το «κούρεμα» και πήραν αντί των χρημάτων τους νέα ομόλογα, δεχόμενοι μεγάλη μείωση. Ωστόσο, υπήρξαν και τα λεγόμενα «αντισταθμιστικά αμοιβαία κεφάλαια υψηλού κινδύνου» - hedge funds που δε δέχτηκαν και τώρα διεκδικούν μεγάλα ποσά.
Η απόφαση του εφετείου αφορά την αναβολή της εντολής πληρωμών με πρωτόδικη απόφαση του περασμένου Οκτώβρη που αφορά ποσά 1,3 δισ. δολαρίων. Τώρα η Αργεντινή έχει περιθώριο μόλις αύριο Παρασκευή επισήμως να καταθέσει υπόμνημα, όπου να εξηγήσει λεπτομερώς πώς θα καταβάλει την οφειλή της στο fund (επενδυτικό κεφάλαιο) NML Capital Ltd, ενώ είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν νέες διεκδικήσεις έως και 43 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες.
Η σημερινή κυβέρνηση της Αργεντινής της συζύγου του Κίρσνερ, Χριστίνας Φερνάντες έχει δεσμευτεί ότι θα συμμορφωθεί με τις αποφάσεις των δικαστηρίων, και λόγω των δυσκολιών που θα προκύψουν δεν αποκλείει ενδεχόμενο «τεχνικής χρεοκοπίας», που βέβαια θα κληθούν να πληρώσουν τα λαϊκά στρώματα. Αποδεικνύεται ότι όταν οι όποιες αποφάσεις, όπως και να χαρακτηρίζονται, είναι ενταγμένες στο πλαίσιο του καπιταλισμού, δεν μπορεί παρά να αποβαίνουν τελικά σε βάρος των εργαζόμενων και υπέρ των κεφαλαιοκρατών. Το ίδιο συνέβη και συμβαίνει και στην Αργεντινή.
Σε μια παράλληλη εξέλιξη, η αργεντίνικη εταιρεία ενέργειας YPF (που η εθνικοποίησή της παρουσιάστηκε ως μεγάλη τομή) υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με την αμερικανική εταιρεία DOW Chemicals στην έρευνα, ανάπτυξη και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων σχιστολιθικού φυσικού αερίου σε τμήμα του κοιτάσματος Βάκα Μουέρτα, στην επαρχία Νεκέν στην Παταγωνία. Το κοίτασμα θεωρείται το πλουσιότερο στον κόσμο σε σχιστολιθικούς υδρογονάνθρακες και ανοίγει νέα πεδία κερδοφορίας για τα μονοπώλια, που εξυπηρετούνται περίφημα από την διακυβέρνηση Κίρσνερ.

TOP READ