Εθνικές εκλογές 2019: 24 κόμματα διεκδικούν την ψήφο του λαού

Από iraklis3

Εθνικές εκλογές 2019: Συνολικά, 24 κόμματα και συνασπισμοί κομμάτων δήλωσαν στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου το όνομα και το έμβλημά τους για τις επικείμενες εθνικές-βουλευτικές εκλογές της 7 Ιουλίου 2019, καθώς έληξε η προβλεπόμενη προθεσμία, ενώ αύριο τα μεσάνυχτα λήγει η προθεσμία για την υποβολή των ψηφοδελτίων Επικρατείας και το σύνολο των συνδυασμών σε όλες τις περιφέρειες.
Παράλληλα, την ερχόμενη Τρίτη, 25 Ιουνίου, το Α΄ Τμήμα του Αρείου Πάγου θα ανακηρύξει τα κόμματα και τους συνασπισμούς κομμάτων τα οποία θα έχουν δικαίωμα (θα τηρούν τις νόμιμες προϋποθέσεις) για να συμμετέχουν στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές.
Τα 24 κόμματα και συνασπισμοί κομμάτων κατά τη σειρά κατάθεσης στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, είναι:
1. Δημοσθένης Βεργής- Έλληνες Οικολόγοι
2. Νέα Δημοκρατία
3. Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (Ο.Κ.Δ.Ε.)
4. Αντικαπιταλιστική Αριστερή Συνεργασία για την Ανατροπή – ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α.
5. Ελλήνων Συνέλευση- Αρτέμης Σώρρας
6. Ένωση Κεντρώων
7. Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα-ΕΕΚ Τροτσκιστές
8. Ελληνική Λύση-Κυριάκος Βελόπουλος
9. Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος-ΚΚΕ
10. Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας (Μαρξιστικό-Λενινιστικό)- ΚΚΕ (μ-λ)
11. Μαρξιστικό Λενινιστικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, Μ-Λ ΚΚΕ
12. Απόφαση Ανάγκης, Μωραίτης Αντώνιος (ανεξάρτητος)
13. Λαϊκός Σύνδεσμος-Χρυσή Αυγή
14. Λαϊκή Ενότητα
15. Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής (ΜέΡΑ25)
16. Αγροτικό κόμμα Ελλάδας (ΑΚΕ)
17. Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς -ΣΥΡΙΖΑ
18. Δημοψηφίσματα Πρωτοβουλίας Πολιτών
19. Δημιουργία Ξανά -Θάνος Τζήμερος
20. Πλεύση Ελευθερίας- Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Συνασπισμοί κομμάτων
1.Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ.) και Αγροτικό Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας (Α.Κ.Κ.ΕΛ.)
2. ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ (ΚΙΝ.ΑΛ.)
3. Συνασπισμός Περισσοτέρων Συνεργαζόμενων Κομμάτων, Λευκό (Λαϊκές Ενώσεις Υπερκομματικών Ομάδων) ΕΝ.Π.ΑΝ. (Ενώσεις πολιτισμού και Ανάπτυξης) Α.Κ.Ε. (Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας)-Ελληνικό Όραμα
4. Άλλη Ελλάδα.

Ενδιαφέρουσες επισημάνσεις για Αιγαίο, ελληνοτουρκικά και S400 από την Αλ. Παπαρήγα

Από iraklis3

Η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, και επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του Κόμματος σε συνέντευξή της στην ε/φ “Τα Νέα”, αναφέρει ότι το ζητούμενο από τις κάλπες της 7ης Ιουλίου «δεν είναι αν θα προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση ή συνεργασίας με τα προσωπεία της Κεντροδεξιάς ή Κεντροαριστεράς, αλλά αν ένα μεγαλύτερο μέρος του λαού στείλει ψήφο- μήνυμα χειραφέτησης από την ασφυξία των ψεύτικων διλημμάτων του μονοδρόμου της καπιταλιστικής ανάπτυξης, αυτοπεποίθησης στην δύναμή του να δώσει δυναμική στον αγώνα για τα οξυμμένα προβλήματα του, ετοιμότητας απάντησης στη νέα βάρβαρη ατζέντα της ΕΕ, να βάλει εμπόδια, να αποσπάσει να διεκδικήσει τα δικαιώματα του».
Τονίζει την αναγκαιότητα ανάδειξης ισχυρής και αποτελεσματικής εργατικής-λαϊκής αντιπολίτευσης με ενίσχυση του ΚΚΕ στην κάλπη και συμπόρευσης νέων δυνάμεων μαζί του στο κίνημα, προσθέτοντας «η εργατική- λαϊκή αντιπολίτευση δεν είναι αυτοσκοπός, είναι ο δρόμος της ταξικής πάλης για την αντιμετώπιση οξυμμένων προβλημάτων, αλλά και της συγκέντρωσης δυνάμεων με λαϊκή επιλογή την ανατροπή της δικτατορίας των μονοπωλίων, την εργατική, λαϊκή εξουσία».
Αναφέρει ότι αν το ΚΚΕ το 2012 και το 2015 έμπαινε σε κυβέρνηση συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ έχοντας «υποχωρήσει στην πίεση της λαϊκής ελπίδας και αυταπάτης -που είχε προσχεδιασμένα καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ- θα ήμασταν συνένοχοί του» ενώ το χειρότερο θα ήταν ότι «δεν θα είχαν και αυτοί οι αγώνες που ξεδιπλώθηκαν, χάρις στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε έστω και αυτές τις παραχωρήσεις».
Είπε ότι οι διαφορές μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «βρίσκονται βασικά στην τακτική προσεταιρισμού, χειραγώγησης και παθητικοποίησης του λαού, των αγωνιστικών δυνάμεων», ενώ ακόμα και όταν παίρνουν τον τόνο οξύτατης πόλωσης «αποτελούν στήριγμα για το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα».
Επισήμανε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «με το δικό του τρόπο ενισχύει την συντηρητικοποίηση, την παθητικοποίηση, τη μοιρολατρία και τον “εκσυγχρονισμένο” αντικομουνισμό».
Ερωτηθείσα για το “Σκοπιανό” είπε ότι το ΚΚΕ από το 1992 συνέδεε το θέμα του γεωγραφικού όρου της ονομασίας με τη στρατηγική του ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια και την αλλαγή συνόρων που επιχειρεί με διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένου και του πολέμου.
«Σήμερα δεν κρύβεται πια ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι αμερικανοΝΑΤΟϊκή και ευρωενωσιακή και γι΄ αυτό δυνητικά μπορεί να αξιοποιηθούν αν χρειαστεί ζητήματα όπως “μακεδονική” εθνότητα, “μακεδονική γλώσσα”. Εξίσου σοβαρό είναι ότι ευρωατλαντικοί ηγέτες και ο κ. Τσίπρας υποστηρίζουν ότι η συμφωνία αυτή αποτελεί παράδειγμα και οδηγό “λύσης” για το Κυπριακό, το Παλαιστινιακό και στο Αιγαίο» τονίζει η Α. Παπαρήγα.
Αναφορικά με το Αιγαίο σημειώνει ότι ακόμα και αν αποφευχθεί θερμό επεισόδιο δεν δικαιολογείται εφησύχαση του λαού όταν η περιοχή φλέγεται, προσθέτοντας: «Η ένταση στο Αιγαίο είναι όπλο, στα χέρια των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, άσκησης εκβιασμών και στο εσωτερικό της κάθε χώρας, ώστε να προετοιμάζονται οι λαοί να δεχθούν αρνητικές για τα συμφέροντα τους “λύσεις”, να δέχονται αδιαμαρτύρητα οι χώρες τους να μετατρέπονται απ΄ άκρη σε άκρη σε αμερικανοΝΑΤΟϊκή βάση εξαπόλυσης πολέμων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε και τη ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τα έδωσε όλα. Η ΝΔ, το Κίνημα Αλλαγής δεν άνοιξαν το στόμα τους, επιδοκίμασαν. Για τον κ. Βαρουφάκη επίσης δεν υπάρχει θέμα, επικροτεί».
Επισημαίνει, επίσης μεταξύ άλλων, ότι «το Κυπριακό που από τις ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ έχει “ξεχαστεί” ως πρόβλημα εισβολής κατοχής, οδηγείται από την προμελετημένη διχοτόμηση στη ντεγιούρε. Τσιμουδιά γι΄ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ, το ΜΕΡΑ κλπ. Όλοι καλύπτονται πίσω από την θέση περί “δίκαιης και βιώσιμης λύσης” (το προσφιλές τσιτάτο των ιμπεριαλιστών)».
Ως προς τους “συμμάχους” της Ελλάδας σε περίπτωση τουρκικής απειλής, είπε, ότι οι κυβερνήσεις, τα κόμματα του καπιταλιστικού μονόδρομου έχουν συμμάχους τις ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και, αν όχι όλη, τις πιο ισχυρές δυνάμεις της ΕΕ «στη λογική διχοτόμησης, συγκυριαρχίας, στην κερδοφορία του κεφαλαίου και πάνω απ΄ όλα θέλουν να μη διαταραχθούν οι σχέσεις του ελληνικού και τούρκικου κράτους στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών».
Αναφέρει επίσης ότι «αν η Τουρκία υποχωρήσει στην αξίωση των ΗΠΑ να σταματήσει την προμήθεια εξοπλισμού από τη Ρωσία, είναι πολύ πιθανό -αν όχι και βέβαιο- να πάρει μεγάλα ανταλλάγματα και στο Αιγαίο και στο Κυπριακό κλπ».
Τέλος, ερωτηθείσα ποιός είναι ο στόχος του Κόμματος σε αυτές τις εκλογές, απάντησε «το ΚΚΕ να βγει στην κάλπη πιο δυνατό, πράγμα που σημαίνει πολλαπλάσια δύναμη του ίδιου του λαού. Να κάνουν το βήμα χιλιάδες αγωνιστές ρίχνοντας το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ».

Το «χρήσιμο» κόμμα του κ. Βαρουφάκη...αναζητά "χρήσιμους ηλίθιους" για ψηφοφόρους

 

Μέρα με τη μέρα, όσο ο Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης ξεδιπλώνει τις πολιτικές του φιλοδοξίες να μπει στη Βουλή, τόσο πιο έντονα αποκαλύπτεται το πόσο φανατικά στηρίζει αυτό που εμφανίζεται να καταγγέλλει, τόσο πιο εκκωφαντικά ξεδιπλώνεται η επιχείρηση απάτης που έχει στηθεί...

Ολο το προηγούμενο διάστημα τον ακούγαμε να λέει πως:

Το ΜΕΡΑ25 είναι «αντισυστημική δύναμη», είναι η «αλέκιαστη αριστερά», είναι η νέα εναλλακτική δύναμη, πως δεν ψήφισε κανένα μνημόνιο...

Πράγματι, το πολιτικό βιογραφικό του Βαρουφάκη είναι «βαρύ» τόσο όση και η κοροϊδία του προς το λαό...

* * *

Μόλις την Παρασκευή που μας πέρασε, είπε σε συνέντευξη:

«Μου έλεγαν: "Να υπογράψεις ό,τι παλιόχαρτο σου δώσει ο Ντάισελμπλουμ" και εγώ δεν υπέγραψα τίποτα».

Προσέξτε όμως το παρακάτω:

«Το μόνο που υπέγραψα ήταν η παράταση της συμφωνίας για δυο μήνες. Μπαίνω 27η Ιανουαρίου σε ένα Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και τους ρώτησα "πώς είναι τα οικονομικά μας και πόσο καιρό έχουμε ακόμα". (...) Εγώ αυτό που αρνιόμουν να κάνω ήταν να υπογράψω οποιοδήποτε μνημόνιο αυξάνει τους φορολογικούς συντελεστές».

Δείτε τώρα τι έγινε στην πραγματικότητα...

* * *

Αυτό που ονομάζει ο Βαρουφάκης «παράταση της συμφωνίας για δύο μήνες» τον Φλεβάρη του 2015,

στην πραγματικότητα ήταν «παράταση του 2ου μνημονίου για δύο μήνες» και μάλιστα αυτό έγινε ως η απαραίτητη παρέμβαση για να φτάσουμε στο 3ο μνημόνιο...

Αυτό που λέει «παράταση της συμφωνίας», ήταν όλα όσα έκανε ο ίδιος και η κυβέρνησή του από τον Γενάρη του 2015 έως και το καλοκαίρι, για να προετοιμάσουν το έδαφος για τη νέα συμφωνία, δηλαδή το νέο μνημόνιο, στα οποία έχουμε ξαναναφερθεί και τα υπενθυμίζουμε:

Ως υπουργός Οικονομικών των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ:

• Βάφτιζε «θεσμούς» την τρόικα και κορόιδευε έναν ολόκληρο λαό, λέγοντας ότι αυτό είναι καλό για ψυχολογικούς λόγους...
• Ελεγε ότι συμφωνούσε με το 70% του 2ου μνημονίου και πως στο 30% θα βάλουμε την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ να κάνει δουλειά. Θυμίζουμε μόνο ένα από τα εργαλεία, που είναι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας...
• Ελεγε πως το «σκίσιμο του μνημονίου» λεγόταν προεκλογικά για συμβολικούς λόγους και πως δεν θα το έκανε ποτέ...

* * *

Στις 10 Ιούλη 2015, μετά το περίφημο δημοψήφισμα, ο Γ. Βαρουφάκης είχε πάψει να είναι υπουργός, λέγοντας εκ των υστέρων ότι διαφωνούσε με τη συμφωνία που έψηνε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σε βάρος του λαού και παρ' όλους τους αποκαλυπτικούς διαλόγους του Γιούρογκρουπ, όπου ο Γ. Βαρουφάκης προσπαθούσε να αποδείξει στους «εταίρους» ότι η κυβέρνηση θέλει ουσιαστικά το ΝΑΙ, παρ' όλο που θα καλέσει τον κόσμο να πει ΟΧΙ. Εκείνη τη μέρα, η κυβέρνησή του έφερε προς επικύρωση το νέο μνημόνιο με μορφή σχεδίου νόμου και με τίτλο: «Για τη διαπραγμάτευση και σύναψη δανειακής σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM)». Τότε ο Γ. Βαρουφάκης έστειλε επιστολική ψήφο στην πρόεδρο της Βουλής, με την οποία ψήφιζε ΝΑΙ στο 3ο ΜΝΗΜΟΝΙΟ. Ελεγε τότε:

«Σας γνωρίζω ότι αδυνατώ να παρευρεθώ στη σημερινή ονομαστική ψηφοφορία. Επιθυμώ διά της παρούσης να δηλώσω ότι εάν ήμουν σε θέση να ψηφίσω στη σημερινή ονομαστική ψηφοφορία επί του σχεδίου νόμου του υπουργείου Οικονομικών "Για τη διαπραγμάτευση και σύναψη δανειακής σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM)".

θα ψήφιζα ΝΑΙ».

* * *

Για να δούμε σε τι ψήφισε «ΝΑΙ»;

ΨΗΦΙΣΕ «ΝΑΙ»

Στην αύξηση του βασικού συντελεστή ΦΠΑ στο 23% από 13% σε όλα τα συσκευασμένα και βιομηχανοποιημένα βασικά τρόφιμα, στα εισιτήρια των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, στους λογαριασμούς ύδρευσης.

ΨΗΦΙΣΕ «ΝΑΙ»

Στο διπλασιασμό του φόρου εισοδήματος, στο 26% από το πρώτο ευρώ (από 13% που ήταν) στους φτωχούς αγρότες.

Στην αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης που ενσωματώθηκε στο φόρο εισοδήματος.

Στη μείωση στα επιδόματα θέρμανσης.

Στη μείωση του ακατάσχετου ορίου για μισθωτούς και συνταξιούχους με ληξιπρόθεσμα χρέη στην Εφορία.

Στην άρση κάθε παρεχόμενης προστασίας των λαϊκών οικογενειών από τα «νύχια» των τραπεζών.

Στις μειώσεις μισθών στο Δημόσιο.

* * *

Με αφορμή τις επικίνδυνες εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά τις προηγούμενες μέρες, αποφάσισε και αυτός να συνδράμει στο κλίμα εφησυχασμού και αποπροσανατολισμού. Τι είπε; Ούτε λίγο ούτε πολύ, πως πρόκειται για «κολπάκια» του Ερντογάν για να κρατηθεί στο καθεστώς...

Προσέξτε: Ο Βαρουφάκης λέει πως η όξυνση της τουρκικής προκλητικότητας είναι κινήσεις «εσωτερικής κατανάλωσης»,

και πως «ο Τ. Ερντογάν προσπαθεί να επικαλεστεί εξωτερικό κίνδυνο για να σταθεροποιήσει το καθεστώς του, το οποίο κρατιέται με νύχια και με δόντια».

Συμμετοχή λοιπόν στην παράσταση του επικίνδυνου εφησυχασμού, αναμασώντας πάνω - κάτω όσα λέει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που διαφημίζει τον «αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας», που προκαλεί «νευρικότητα» στην Τουρκία...

Αλλά και η ΝΔ που χαρακτήρισε προεκλογική τη σύγκληση του ΚΥΣΕΑ...

* * *

Συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κάποιος και από ορισμένους υποψηφίους του Βαρουφάκη...

Ενας από αυτούς είναι και ο Τάκης Μίχας στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας...

Για τον οποίο ο Γιάν(ν)ης έχει δηλώσει στις 7 Ιούνη 2019, στο προσωπικό του blog:

«Νιώθουμε περήφανοι που συμπορευόμαστε με ανθρώπους με τους οποίους έχουμε διαφωνήσει έντονα στο παρελθόν,

ανθρώπους έντιμους και ανοικτόμυαλους όπως ο Τάκης Μίχας».

Παραθέτουμε παρακάτω το λόγο για τον οποίο νιώθει περήφανος ο Βαρουφάκης.

Κι επειδή οι παλιότεροι μπορεί να θυμούνται, καλό είναι να μαθαίνουν οι νέοι πως...

Ο Τάκης Μίχας έχει εξυμνήσει τον «ανθρωπισμό του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο».

Εχει συμμετάσχει στην «Πρωτοβουλία για μια εναλλακτική ενημέρωση» το 1999, όταν οι βόμβες του ΝΑΤΟ έπεφταν βροχή στη Γιουγκοσλαβία, για να πει μαζί με άλλους ότι πρέπει τα ελληνικά ΜΜΕ να ονομάζουν «χασάπη» τον Μιλόσεβιτς...

Είναι λάτρης της εξίσωσης του κομμουνισμού με τον φασισμό.

Ηταν βασικός εκφραστής όλης της ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας της «Νέας Τάξης Πραγμάτων», από αυτούς που εργάστηκαν σκληρά ενάντια στα αντιιμπεριαλιστικά αισθήματα του ελληνικού λαού.

Ομογάλακτος και ομοϊδεάτης του Α. Ανδριανόπουλου και του Στ. Μάνου, και άλλα πολλά που θα μπορούσαμε να πούμε και να γράψουμε για το αντιδραστικό προφίλ του...

* * *

Είναι καθαρό ότι μιλάμε για κόμμα μιας χρήσης και, απ' ό,τι φαίνεται, διαλαλεί τη χρησιμότητά του για το σύστημα πολύ πριν καν μπει στη Βουλή. Με τις θέσεις που παίρνει σε κρίσιμα ζητήματα, με αυτούς που στελεχώνουν τα ψηφοδέλτιά του και βεβαίως με τη δηλωμένη ετοιμότητά του να συνεργαστεί και με τον ΣΥΡΙΖΑ και με τη ΝΔ ...αν αυτό χρειάζεται για τη χώρα. Η παγίδα λοιπόν φαίνεται από χιλιόμετρα, δεν κάνει καν τον κόπο να κρυφτεί, γι' αυτό δεν πρέπει κανένας νέος, εργαζόμενος, κανένας άνθρωπος που αυτοπροσδιορίζεται αριστερός ή προοδευτικός να την πατήσει...

απο τον Ριζοσπαστη

Σκέψου στις 7 Ιουλίου…

Από iraklis3

Μέρες που διανύουμε και με δεδομένα ότι ένα ζητούμενο των εκλογών είναι και η απομόνωση της εγκληματικής ναζιστικής Χρυσής Αυγής, μια επίκαιρη αφίσα:
Εκλογές 31.7.1932 αφίσα του SPD (Ο εργαζόμενος στο βασίλειο της σβάστικας!) σκέψου στις 31 Ιουλίου
Απλά την ημερομηνία να αλλάξουμε, σκέψου στις 7 Ιουλίου, η προειδοποίηση τότε επιβεβαιώθηκε με τον πιο τραγικό τρόπο, όχι μόνο για τους Γερμανούς, μα για την ανθρωπότητα.
Οι χρυσαυγίτες, υπόδικοι οι περισσότεροι για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, μεροκαματιάρηδων μεταναστών και τις δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις τους, σύμβολό τους έχουν τη σβάστικα.

Σουηδικό Σχολείο: Δεν αντέχω πια να είμαι δάσκαλος

Από Πάνος Αλεπλιώτης

Επιμέλεια Πάνος Αλεπλιώτης // 

Ο Douglas Rinaldo πρώην δάσκαλος στην Σουηδία σε άρθρο του στην σελίδα “Ο κόσμος του Σχολείου” εξηγεί γιατί παραιτήθηκε από δάσκαλος
“Ο σχεδιασμός, η διδασκαλία, οι συναντήσεις με τα παιδιά είναι το καλύτερο και αυτό που μου δίνει κίνητρο. Μου αρέσει να διδάσκω και να βλέπω τους μαθητές να πετυχαίνουν και να εξελίσσονται. Γιατί τότε αποφάσισα να παραιτηθώ;
Είναι πολλά τα λάθη στο Σουηδικό Σχολείο και είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ένα από αυτά που με σπρώχνουν στο κενό.
Η αρνητική εξέλιξη του σχολείου κρατάει χρόνια και γω ξεκίνησα την δουλειά με χαρά σε ένα σύστημα που βουλιάζει. Η πραγματικότητα με πρόλαβε και στα συντρίμμια του αρχικού μου ενθουσιασμού βλέπω πολλές αιτίες και γιαυτό δεν αντέχω πια να βλέπω:
Την μεταβίβαση αρμοδιοτήτων:
Η ιδιωτικοποίηση των σχολείων δημιούργησε μια σχολική αγορά όπου οι γονείς και οι μαθητές είναι πελάτες που έχουν την εξουσία της χρηματοδότησης των ιδιωτικών σχολείων.
Η δουλειά μου σαν δάσκαλος είναι πια να απαντάω στα μειλ τους, να ικανοποιώ τον πελάτη, να μην μπορώ να εκφραστώ ελευθερα.
Το εργασιακό περιβάλλον:
Επί χρόνια τώρα έχω τάξεις με 30 παιδιά, πολλά από αυτά με νευροψυχιατρικά θέματα, με ανάγκες ειδικής αντιμετώπισης. Όλα αυτά σε αίθουσες χτισμένες για 25 παιδιά.
Χρόνια τώρα δεν προλαβαίνω να πάρω μεσημεριανό λόγω προγράμματος χωρίς διακοπή ή λόγω έλλειψης χρόνου.
Πολλές φορές έχω αντικαταστήσει συναδέλφους και είχα δύο και τρία μαθήματα ταυτόχρονα την ίδια ώρα.
Δεν είναι κάτι απίθανο, είναι στην καθημερινότητα πολλών δασκάλων.
Την έλλειψη προσωπικού.
Δεν καλύπτω, δεν φτάνω, για όλους τους μαθητές που χρειάζονται στήριξη. Δεν μπορώ από μόνος μου ταυτόχρονα να βοηθήσω αυτούς που χρειάζονται βοήθεια στην γλώσσα, αυτούς που θέλουν μαθησιακή υποστήριξη, αυτούς που χρειάζονται επανειλημμένο έλεγχο για να ξεκολλήσουν και αυτούς που ξεχωρίζουν και είναι πιο μπροστά από τους άλλους.  
Δεν γίνεται. Προσαρμόζω, αναδιοργανώνω, διαφοροποιώ, ελέγχω μέχρι θανάτου αλλά οι μαθητές χρειάζονται κι άλλη βοήθεια. Χρειάζονται ειδικούς παιδαγωγούς, ειδικούς δασκάλους, χρειάζονται αίθουσες μαθητών, χρειάζονται βιβλιοθήκη

Τα εργασιακά καθήκοντα.
Έγινα δάσκαλος γιατί θέλω να διδάσκω. Αντί για αυτό ή βρίσκομαι σε συναντήσεις ή στοιχειοθετώ. Είμαι φύλακας στα διαλείμματα και την ώρα του φαγητού.
Η σχολική ηλεκτρονική πλατφόρμα απαιτεί εκατοντάδες χιλιάδες στοιχεία, η πιο μικρή λεπτομέρεια πρέπει να αναφερθεί στον πελάτη, οι συναντήσεις αξιολόγησης θολών στόχων που κάποιος σύμβουλος έχει διαμορφώσει στέλνοντας παχηλά τιμολόγια της αμοιβής του στο υπουργείο.
Τα  κομπιούτερ των μαθητών που θέλουν ρύθμιση και υποστήριξη.
Ο κατάλογος είναι μακρύς για όλα αυτά που παίρνουν τον χρόνο μου.
Ο χρόνος που διαθέτω για πράγματα που είναι σημαντικά είναι ο λιγότερος.
Η δουλειά του δασκάλου είναι φανταστική.
Τίποτα άλλο δεν μου έχει προσφέρει τόσα πολλά όσο η λαχτάρα να διδάξω, να παρακολουθώ την πορεία των μαθητών και θα επιθυμούσα να με πείσω να μείνω αλλά δεν γίνεται. Για χρόνια άντεξα χωρίς διαλείμματα, με λειψό ύπνο τα βράδια όπως και με την αίσθηση ότι δεν είμαι επαρκής, τώρα δεν πάει άλλο.
Όλη η επιθυμία που είχα κάποτε έχει χαθεί.
Εύχομαι να μπορούσα να παραμείνω να ξεπεράσω την θύελλα δεν βλέπω όμως να κοπάζει.
Οι περισσότεροι δήμοι κάνουν περικοπές στα σχολεία, έτσι χειροτερεύει το εργασιακό περιβάλλον, η έλλειψη προσωπικού και το βάρος στα εργασιακά καθήκοντα.
Το μεράκι μου με κράτησε 5 χρόνια, τώρα πιά δεν το έχω. Δεν μου δίνει πια χαρά. Έγινα δάσκαλος για να διδάξω αλλά άλλα πράγματα προέκυψαν πιο σημαντικά. Δεν θέλω πια να συμμετέχω σε αυτά”
Τα σουηδικά σχολεία έχουν γίνει εξεταστήρια.
Η Σουηδική Παιδεία από τις τρεις πρώτες θέσεις την δεκαετία του 90, ακολουθώντας το πολυτεχνικό μοντέλο της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, έχει κατρακυλήσει στην 23 θέση στην αξιολόγηση της Πίζα, μόνο 2 θέσεις πάνω από την Ελλάδα ακολουθώντας το μοντέλο ιδιωτικοποίησης της Χιλής του Πινοσέτ.
Μερικές από τις αιτίες , ιδιωτικοποίηση, έλλειψη προσωπικού, μείωση κονδυλίων, μεγάλες τάξεις, γραφειοκρατία, αναφέρονται ξεκάθαρα στο άρθρο του πρώην δασκάλου.
Το λειτούργημα έγινε επάγγελμα στην Σουηδία και η διδασκαλία έδωσε την θέση της σε διοικητικά καθήκοντα.
Η απομυθοποίηση του Σουηδικού μοντέλου γίνεται συνεχώς πιο αναγκαία μια που ο καπιταλισμός έφαγε τα ψωμιά του και πουθενά δεν μπορεί να δώσει λύσεις.

ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Κι ενώ σε δυο περίπου εβδομάδες θα γίνουν οι βουλευτικές εκλογές με τις δημοσκοπήσεις όχι μόνο να δίνουν άνετο προβάδισμα στη ΝΔ, αλλά και μεγάλες πιθανότητες για άνετη αυτοδυναμία, το εκλογικό σώμα στην καθημερινότητά του μοιάζει να μην επικεντρώνεται σ’ αυτές. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα μέχρι τις εκλογές  μοιάζει να έχει τα χαρακτηριστικά μιας καταθλιπτικής περιόδου, σαν να φοβόμαστε πως οι  ελπίδες και οι αισιοδοξίες  που σχεδόν ψυχαναγκαστικά προσπαθούμε να έχουμε για το μέλλον, αντιμετωπίζοντας τις επικρατούσες πραγματικές συνθήκες του πολιτικού συστήματος  θα σκάσουν για άλλη μια φορά εξαθλίωση και φτώχεια.

 Σ’ αυτή τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης ισάριθμες ήταν οι εκλογικές αναμετρήσεις είτε για βουλή είτε για ευρωβουλή ή αυτοδιοίκηση, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα του 2015. Και σ’ όλη αυτή τη δεκαετία το αποτέλεσμα των εκλογών ελάχιστα επηρέασε τις ειλημμένες από τα καπιταλιστικά κέντρα πολιτικές αποφάσεις, παρόλο που κάθε φορά, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ο λόγος των αστικών κομμάτων προσπαθούσε να συντονιστεί με τις ελπίδες των ψηφοφόρων του. Κι αν μοιάζει βουβή αυτή η

προεκλογική περίοδος είναι γιατί πια έχουν εξαντληθεί τα συνήθη επιχειρήματα σχετικά με τις προσωπικότητες αυτού ή εκείνου του πολιτικού αρχηγού ή τα επιχειρήματα σχετικά με τις διαφοροποιημένες πολιτικές των αστικών κομμάτων. Το εκλογικό σώμα μοιάζει πια  να σέρνεται στις εκλογικές αναμετρήσεις. Κι αν θεωρεί πως η συμμετοχή του  στις εκλογές είναι επωφελής αυτό έχει περισσότερο να κάνει με την πεποίθησή του πως  οι προσωπικές γνωριμίες και σχέσεις συμφερόντων που επαναπροσδιορίζονται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση μπορεί σ’ ένα βαθμό  να το ωφελήσουν. 

         

 Όσο οι εκλογές  στις αστικές δημοκρατίες της Δύσης μοιάζει όλο και περισσότερο να αφορούν όλο και λιγότερους τόσο πιο πολύ γίνονται φανερά τα όρια της αστικής δημοκρατίας. Η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία, για την οποία οι εργαζόμενοι έδωσαν αγώνες, καταλήγει την εποχή του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού, που προσπαθεί να διαφυλάξει τα κεκτημένα του  χωρίς απώλειες, αποστερημένη από ουσιαστικό περιεχόμενο. Κι αν η απάθεια και η αδιαφορία  των εργαζομένων για τις εκλογές ανησυχεί την άρχουσα τάξη, είναι γιατί μπορεί να είναι ένδειξη πως οι εκμεταλλευόμενες τάξεις όλο και λιγότερο πιστεύουν στην ψευδαίσθηση πως πραγματικά έχουν λόγο στον τρόπο που κυβερνούνται.  

         

Γι’ αυτό ποτέ δεν λείπουν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση τα διλήμματα και  οι προσωπικές συγκρούσεις  δίνοντας την ψευδαίσθηση της επιλογής. Μόνο που αυτή η δεκαετία κατά την οποία ο βασικός διαχωρισμός επικεντρώνονταν στο μνημόνιο και αντιμνημόνιο κατέληξε στην προσχώρηση, μετά από παλινωδίες, υποσχέσεις, επαναστατική ρητορική,  όλων των αστικών κομμάτων στην αποδοχή των μνημονίων. Κι αν μ’ αυτή την πολιτική τους ήθελαν να πείσουν για το αναπόφευκτο των επιλογών τους συγχρόνως όμως αποκάλυψαν και τη λεπτή μάσκα του αστικού κράτους που με τις δημοκρατικές διαδικασίες, εμφανιζόμενο ως υπερταξικό και ουδέτερο, προσπαθεί να διαφυλάξει την ισχύ του  από τις ταξικές συγκρούσεις.

         

 Κι αν η υπερψήφιση του ΚΚΕ μπορεί να δώσει άλλο νόημα στις επερχόμενες εκλογές είναι γιατί η ισχυρή κοινοβουλευτική παρουσία του κόμματος είναι συμπλήρωμα της ταξικής πάλης, και όχι αυτοσκοπός,  Η εκλογική ψηφοφορία παρέχει στο ΚΚΕ ένα μέσο για επαφή με τις μεγάλες μάζες του λαού  που παραμένουν μακριά από την ταξική πάλη, μετατρέποντας τις εκλογές σε χρόνο αυξημένης πολιτικής συνεδητοποίησης, επικεντρώνοντας το πολιτικό διάλογο στα πραγματικά προβλήματα των εργαζομένων. Το βήμα στη Βουλή μπορεί να δώσει κάποιες εξουσίες για να υποστηριχτούν βελτιώσεις υπέρ των εργαζομένων, να συγκρουστεί με τους αντιπάλους και ν’ αναγκάσει τα αστικά κόμματα να υπερασπιστούν  τις απόψεις και δράσεις τους αποκαλύπτοντας το ρόλο τους στην πολιτική σκηνή. Γιατί  ακόμα οι ταξικές πολιτικές κι επιλογές των αστικών κομμάτων μπορεί και παραπλανούν.

     

Μια δεκαετία ανασφάλειας και εξαθλίωσης ένα μεγάλο μέρος από τους εργαζόμενους  τσακισμένοι κι απογοητευμένοι μοιάζει να αρκούμαστε σε υποσχέσεις για μια καπιταλιστική κανονικότητα που δεν θα μας συνθλίψει περαιτέρω. Και μοιάζει παθητικά να αποδεχόμαστε τον  ίδιο επαναλαμβανόμενο λόγο των αστικών κομμάτων που θέτει στόχο την καπιταλιστική ανάπτυξη θυσιάζοντας για το κέρδος τις ανάγκες των εργαζομένων, ελπίζοντας σε μια σταθερότητα, ακόμα και στην εξαθλίωση. Ηττοπαθείς, μοιάζει να έχουμε αποδεχτεί αυτήν την κατάσταση.

 Επειδή τίποτε δεν χαρίζεται, τίποτε δεν είναι εύκολο, πρέπει να ενισχυθεί στις εκλογές το ΚΚΕ, που οργανώνει και κατευθύνει τους εργαζόμενους στους αγώνες τους.  Κανείς πια, παρά μόνο το  ΚΚΕ μιλά και αγωνίζεται  για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας, ενώ όλα τα μέσα του συστήματος χρησιμοποιούνται για να διαστρεβλωθεί, να παραμορφωθεί και να παραπλανήσει το καπιταλιστικό οικοδόμημα  που πάνω του κάθεται η αστική μας  δημοκρατία. Για να εξακολουθεί η εργατική τάξη να είναι η εκμεταλλευόμενη τάξη, αυτή που δημιουργεί τον πλούτο και δεν το συνειδητοποιεί.

Κι είναι το ΚΚΕ που αγωνίζεται για να συνειδητοποιήσει η εργατική τάξη την κατάστασή της και τη δύναμή της. Γιατί αυτό που έχουν στερήσει από την  εργατική τάξη, πάνω απ 'όλα, είναι μια προοπτική, μια αίσθηση όχι μόνο αυτού που είναι σήμερα αλλά του τι μπορεί να γίνει. Και το ΚΚΕ έναν αιώνα τώρα γι’ αυτή την προοπτική του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού αγωνίζεται.

diesbruma.blogspot.com 

TO 2015 ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕΣ...ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΞΕΡΕΙΣ ?!!

Το 2019 δεν είναι ... 2015

Ηταν Γενάρης του 2015, είχες ζήσει 5 χρόνια κρίσης, μνημονίων, λιτότητας, αντιλαϊκών μέτρων, είχες ήδη πληρώσει βαριά όλα αυτά... εσύ, οι φίλοι σου, η οικογένειά σου...

Ηθελες να αλλάξεις σελίδα, να βάλεις ένα τέλος σε όλα αυτά, τουλάχιστον να μην πας παρακάτω. Στα αυτιά σου ακούγονταν ωραία όλα αυτά που σου 'λεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ελπίδα που έρχεται, η κατάργηση των μνημονίων με έναν νόμο και ένα άρθρο, η αποκατάσταση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, της φοροληστείας... Ελεγες τότε και ένα στα δέκα να κάνει από αυτά που λέει καλύτερα θα είναι, τουλάχιστον θα μπει ένας φραγμός.

Σου φαίνονταν ενοχλητικά, αν και σε προβλημάτιζαν, αυτά που έλεγε τότε το ΚΚΕ. Οι προειδοποιήσεις ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική που να ζυγίζει ίσα και τα θέλω των επιχειρηματικών ομίλων και τα θέλω του λαού. Η εκτίμηση ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση στο έδαφος αυτού του συστήματος, με τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο στην οικονομία και την εξουσία, που να κινηθεί φιλολαϊκά. Οι υπενθυμίσεις ότι αυτά τα 'χες ξαναδεί με το ΠΑΣΟΚ. Οταν σου έδειχνε τα νταραβέρια στις ΗΠΑ, στα Τέξας, τα σφιχταγκαλιάσματα με τον ΣΕΒ και σου 'λεγε μην την πατήσεις. Σου φαίνονταν σχολαστικισμοί, μεμψιμοιρίες, δογματισμοί, γενικώς ...«κολλήματα». «Μα καλά και αυτοί δεν μπορούν να βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους», έλεγες; 

Σκέφτηκες ότι στο κάτω κάτω της γραφής τι έχω να χάσω, χειρότερα από αυτό που είμαι δεν θα βρεθώ και μαζί με χιλιάδες άλλους τους ψήφισες... και παρ' όλες τις κωλοτούμπες, τα Οχι που έγιναν Ναι, το 3ο μνημόνιο, τους ψήφισες και τον Σεπτέμβρη του 2015...

Ομως τώρα είμαστε στο 2019... από το 2015 έχουμε απόσταση 4 χρόνων... αδιάλειπτης διακυβέρνησης...

Τώρα δεν έχει δεν ήξερα. Γιατί τώρα ξέρεις...

Οτι οι αντιμνημονιακοί έγιναν μνημονιακότεροι των μνημονιακών ότι το «καινούργιο» έγινε άξιος κληρονόμος του «παλιού», ότι η «πρώτη φορά αριστερά» έγινε συγκυβέρνηση με την ακροδεξιά, πλυντήριο για στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και συνολικά για την πολιτική των κυβερνήσεών τους, ότι τα περί «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής» έγιναν ΝΑΤΟ - ΗΠΑ και ξερό ψωμί...

Δεν ήταν ότι δεν μπορούσαν αλλιώς. 

Τώρα ξέρεις, το παιχνίδι ήταν στημένο... Σου πήραν την ψήφο σου, για να κάνουν αυτοί όλα όσα δεν μπορούσαν να κάνουν οι προηγούμενοι. Και κυρίως για να σε μάθουν να πάψεις να ζητάς πολλά, να ξεχάσεις όσα έχασες και να σε είσαι έτοιμος για νέες θυσίες με το φόβο μην ξανάρθει η κρίση...

Είδες όλα αυτά τα χρόνια, το ΚΚΕ δεν στάθηκε στη γωνία, δεν σε εγκατέλειψε... έκανε αυτό που είχε υποσχεθεί, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των αγώνων και απέναντι στα μνημόνια και την πολιτική της «πρώτη φορά αριστερής» κυβέρνησης. 

Οι κομμουνιστές μπροστά στους αγώνες και τις αγωνίες του λαού, στην υπεράσπιση δικαιωμάτων του στα συνδικάτα, στα σωματεία αλλά και στο βήμα της Βουλής. 

Τώρα ξέρεις ότι καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν ήταν λιγότερο ισχυροί αυτοί που κυβέρνησαν και αυτοί που αντιπολιτεύτηκαν από τη σκοπιά των μνημονιακών πολιτικών, των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων.

 Αν ήταν περισσότερο ισχυρό το ΚΚΕ που άσκησε πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση, στην ΕΕ, στους επιχειρηματικούς ομίλους και όλα τα κόμματα που τους στηρίζουν.

Τώρα, λοιπόν, δεν πρέπει να έχεις δίλημμα για το αν και πόσο πρέπει να είναι ισχυρό το ΚΚΕ την επόμενη μέρα...

Τώρα, λοιπόν, αν καταπιείς αμάσητα τα νέα ψευτοδιλήμματά τους για το ποιος από τους δυο θα εφαρμόσει «καλύτερα και πιο φιλολαϊκά» το ίδιο αντιλαϊκό σχέδιο, το ίδιο αντιλαϊκό πρόγραμμα της επόμενης μέρας που γράφουν η ΕΕ και οι επιχειρηματικοί όμιλοι, 

θα την πατήσεις διπλά.

Ο δρόμος που σε καλούν είναι κατήφορος μέχρι τέρμα. Σε καλούν να τον βαδίσεις για να σε έχουν συνένοχο στη συνέχιση των βασάνων και των θυσιών... Για να σου λένε «μα εσύ διάλεξες πρόγραμμα»... «τα ήξερες όλα αυτά, στα είχαμε πει»...

Μην κάνεις, για άλλη μια φορά, το λάθος. Εμπιστεύσου το ΚΚΕ που δεν διαψεύστηκε... που το 'χεις δει στα δύσκολα, που ξέρεις ότι θα είναι εκεί και την επόμενη μέρα... που είναι το μόνο κόμμα που οργανώνει τη λαϊκή αντιπολίτευση σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση... που βάζει στο κέντρο τις σύγχρονες εργατικές ανάγκες, που ανοίγει το δρόμο για την πραγματική ελπίδα και ανατροπή... και γι' αυτό δεν προδίδει τον λαό.

Δεν υπάρχει χώρος για ψευδαισθήσεις και αυταπάτες... το 2019 δεν είναι 2015.

Δώσε δύναμη στη δικιά σου δύναμη και όχι σε αυτούς που θα την αξιοποιήσουν εναντίον σου.

Δυνάμωσε το ΚΚΕ.

Ο Στάλιν για την προσωπολατρεία

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΛΙΝ ΜΕ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Λίον Φόιχτβανγκερ για την ΠΡΟΣΩΠΟΛΑΤΡΙΑ (08/01/1937).

(Από την ιστοσελίδα : mauroflight artist)

Φόιχτβανγκερ: Είμαι εδώ μόλις 4-5 εβδομάδες . Μια από τις πρώτες εντυπώσεις: μερικές μορφές της έκφρασης σεβασμού και αγάπης προς εσάς μου φαίνονται υπερβολικές και “άγευστες”. Δίνετε την εντύπωση ενός ανθρώπου απλού και ταπεινού. Δεν είναι αυτές οι μορφές για εσάς ένα αχρείαστο βάρος;

Στάλιν: Συμφωνώ πλήρως μαζί σας. Είναι δυσάρεστο, όταν υπάρχουν υπερβολικές μεγαλοποιήσεις. Ευρισκόμενοι σε έκσταση, οι άνθρωποι προχωρούν σε ανοησίες. Από τα εκατοντάδες χαιρετιστήρια γράμματα απαντώ σε 1-2, δεν επιτρέπω να τυπωθούν οι υπερβολικά ενθουσιώδεις χαιρετισμοί, μόλις μαθαίνω για αυτούς. Τα 9/10 των χαιρετισμών αυτών – πραγματικά είναι μόνο “άγευστοι”. Και μου δημιουργούν ένα δυσάρεστο συναίσθημα .
Δεν θα ήθελα να δικαιολογήσω – να δικαιολογήσω τίποτα, αλλά ανθρώπινα να εξηγήσω από πού τέτοιος αχαλίνωτος θαυμασμός, ο οποίος φτάνει τα όρια του κορεσμού, έχει προκύψει γύρω από το πρόσωπό μου. Πιθανώς στη χώρα μας να ήμαστε σε θέση να λύσουμε ένα πρόβλημα για το οποίο πολλές γενιές πάλεψαν επί αιώνες: μπαμπεφιστές, εβερτιστές, όλες οι ομάδες Γάλλων, Άγγλων, Γερμανών επαναστατών . Προφανώς, η επίλυση αυτού του προβλήματος (αγαπήθηκε από τις εργατικές και αγροτικές μάζες): η απελευθέρωση από την εκμετάλλευση προκάλεσε μεγάλο ενθουσιασμό. Πάρα πολλοί άνθρωποι είναι χαρούμενοι που κατάφεραν να απελευθερωθούν από την εκμετάλλευση. Όμως κυριολεκτικά δεν γνωρίζουν τι να κάνουν με αυτή τη χαρά.
Είναι ένα μεγάλο πράγμα η απελευθέρωση από την εκμετάλλευση, και οι μάζες το γιορτάζουν με το δικό τους τρόπο. Όλο αυτό αποδίδεται σε εμένα – κάτι τέτοιο προφανώς δεν ισχύει, τι μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει; Σε εμένα βλέπουν μια συλλογική αντίληψη και ρίχνουν γύρω μου μια φωτιά ενθουσιασμού.

Φόιχτβανγκερ: Ως ένα πρόσωπο συμπαθών την ΕΣΣΔ, βλέπω και αισθάνομαι ότι αυτό το αίσθημα αγάπης και σεβασμού προς εσάς είναι πραγματικά πηγαίο και ειλικρινές. Είναι επειδή σας αγαπούν και σας σέβονται τόσο πολύ που εσείς δεν μπορείτε να σταματήσετε με μια λέξη σας αυτές τις μορφές εκδήλωσης ενθουσιασμού, οι οποίες έχουν παραξενέψει κάποιους φίλους σας στο εξωτερικό;

Στάλιν: Προσπάθησα κάμποσες φορές να κάνω κάτι. Όμως τίποτε δεν επιτυγχάνεται. Τους λες- δεν είναι καλό, μην το κάνετε. Οι άνθρωποι πιστεύουν πως το λέω αυτό από ψεύτικη ταπεινοφροσύνη.
Ήθελαν στα 55α γενέθλιά μου να αρχίσουν τους εορτασμούς. Πέρασα μέσα από την ΚΕ του ΚΚΣΕ(μπ.) την απαγόρευση ενός τέτοιου πράγματος . Άρχισαν να στέλνονται παράπονα ότι εγώ ανακατεύομαι στον τρόπο με τον οποίο αυτοί εορτάζουν, εκφράζουν τα αισθήματά τους, και ότι αυτή η υπόθεση δεν με αφορά. Άλλοι είπαν ότι εγώ ξέφυγα. Πώς να απαγορεύσει κανείς τέτοιες εκδηλώσεις ενθουσιασμού; Δια της βίας δεν γίνεται. Υπάρχει ελευθερία έκφρασης της γνώμης. Μπορείς να το ζητήσεις φιλικά .
Αυτό είναι μια εκδήλωση της γνωστής έλλειψης κουλτούρας. Με τον καιρό, αυτό θα καταστεί βαρετό. Είναι δύσκολο να σταματήσει κανείς τη χαρά τους. Και θα ήταν λυπηρό να πάρει κανείς αυστηρά μέτρα ενάντια στους εργάτες και τους αγρότες.
Έχουν ήδη μεγάλες νίκες. Προηγουμένως οι τσιφλικάδες και οι καπιταλιστές ήταν ο δημιουργός, οι εργάτες και οι αγρότες δεν θεωρούσαν τέτοιους τους ανθρώπους. Τώρα η σκλαβιά των εργατών έχει απομακρυνθεί. Πρόκειται για τεράστια νίκη! Οι τσιφλικάδες και οι καπιταλιστές απομακρύνθηκαν, οι εργάτες και οι αγρότες είναι οι κύριοι της ζωής τους. Εμφορούνται από μεγάλο ενθουσιασμό.
Ο λαός μας ακόμα υστερεί όσον αφορά τη γενική κουλτούρα, για αυτό και η έκφραση ενθουσιασμού λαμβάνει χώρα με τέτοιο τρόπο. Με το νόμο, με την απαγόρευση δεν μπορείς να ξεφύγεις από τέτοια πράγματα. Μπορείς να βρεθείς μόνο σε μια αστεία κατάσταση με κάτι τέτοιο. Και όσον αφορά το γεγονός ότι κάποιους ανθρώπους στο εξωτερικό αυτή η κατάσταση τους λυπεί – δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Η κουλτούρα δεν κατακτάται άμεσα. Εμείς πολλά κάνουμε σε αυτόν τον τομέα: χτίσαμε, για παράδειγμα, μόνο το 1935 και το 1936 στις πόλεις πάνω από δύο χιλιάδες νέα σχολεία . Με κάθε μέτρο προσπαθούμε να ανεβάσουμε το επίπεδο κουλτούρας, όμως τα αποτελέσματα θα εμφανιστούν μετά από 5-6 χρόνια. Η άνοδος της κουλτούρας πάει με αργό ρυθμό. Ο ενθουσιασμός μεγαλώνει γρήγορα και με άσχημο τρόπο .

Φόιχτβάνγκερ: Δεν μιλώ για τα αισθήματα αγάπης και σεβασμού από πλευράς εργατικών και αγροτικών μαζών, αλλά για άλλες περιστάσεις. Οι προτομές σας σε διάφορα μέρη- άσχημες, φτωχά κατασκευασμένες. Στην έκθεση του σχεδίου της Μόσχας, όπου όλοι σκέφτονται πρωτίστως για εσάς – γιατί τέτοια άσχημη προτομή ; Στην έκθεση του Ρεμπράντ, η οποία έγινε με τόσο μεράκι , γιατί τέτοια άσχημη προτομή;

Στάλιν: Το ερώτημα είναι φυσιολογικό . Εννοούσα προφανώς τις πλατιές μάζες και όχι τους γραφειοκράτες των διαφόρων ιδρυμάτων. Όσον αφορά τους γραφειοκράτες, δεν μπορεί να πει κανείς τίποτα γιατί δεν έχουν γούστο. Φοβούνται πως αν δεν υπάρχει προτομή Στάλιν, κάποια εφημερίδα, κάποιος προϊστάμενος θα τους επιπλήξει, ή κάποιος επισκέπτης θα εκπλαγεί. Αυτό είναι τμήμα του καριερισμού, κάποια έκφραση μορφής “αυτοάμυνας” των γραφειοκρατών: προκειμένου να μην θιγούν, χρειάζεται να βάλουν μια προτομή του Στάλιν.
Σε οποιοδήποτε κόμμα κι αν νικήσει, προσκολλώνται σε αυτό ξένα στοιχεία, καριερίστικα. Προσπαθούν να υπερασπιστούν εαυτόν με βάση την αρχή του μιμητισμού – επίδειξη προτομών, συνθηματολογία, στην οποία δεν πιστεύουν. Όσον αφορά τη χαμηλή ποιότητα των προτομών, αυτό δεν γίνεται συνειδητά (ξέρω ότι αυτό συμβαίνει ενίοτε), αλλά λόγω ανικανότητας επιλογής. Είδα, για παράδειγμα, στην διαδήλωση της Πρωτομαγιάς πορτρέτα δικά μου και των συντρόφων μου: μοιάζαμε σε όλα με διαβόλους. Κινούνται οι άνθρωποι με ενθουσιασμό και δεν καταλαβαίνουν ότι τα πορτρέτα δεν είναι κατάλληλα. Δεν μπορείς να εκδώσεις διαταγή να εκτίθενται καλές προτομές – λοιπόν, αυτές να πάνε στο διάολο! Δεν υπάρχει χρόνος να ασχολούμαστε με τέτοια πράγματα, έχουμε άλλα πράγματα και έγνοιες και όχι να βλέπουμε αυτές τις προτομές .

Πηγή: Ρωσικά Κρατικά Αρχεία Κοινωνικοπολιτικής Ιστορίας (РГАСПИ). Ф. 558. Оп. 11. Д. 820. Л. 3–22. Δακτυλογραφημένο Κείμενο. Υπάρχει στο ηλεκτρονικό αρχείο του Αλεξάντρ Γιάκοβλεφ. Για τη συζήτηση αυτή μιλά και ο Φόιχτβανγκερ στο βιβλίο του “Μόσχα 1937”

Ενώνονται με το λαό άντρες των Ειδικών Αστυνομικών Δυνάμεων της Ονδούρας – Στο στρατό καταφεύγει ο πρόεδρος Ερνάντες

Κατιούσα

Μεγάλες διαδηλώσεις συνταράσσουν τη μικρή χώρα της Κεντρικής Αμερικής, ενάντια στην αντιλαϊκή νεοφιλελεύθερη πολιτική του δεξιού προέδρου Χουάν Ορλάντο Ερνάντες τους τελευταίους μήνες. Από τις ογκωδέστερες πορείες σε όλη τη χώρα σημειώθηκαν την Τετάρτη το βράδυ, όπου διαδηλωτές στην πρωτεύουσα Τεγουσιγκάλπα κατέλαβαν τις κεντρικές οδικές αρτηρίες, ενώ σημειώθηκαν επίσης λεηλασίες καταστημάτων και πυροπλήσεις κτιρίων. Βασικό αίτημα η παραίτηση του Ερνάντες, ο οποίος βλέπει ένα – ένα τα ερείσματα του να καταρρέουν, ακόμα και στην καρδιά του κράτους.
Από τα πιο σοβαρά πλήγματα στην εξουσία του είναι η άρνηση τμήματος των αστυνομικών δυνάμεων να συνεχίσουν την καταστολή κατά των διαδηλωτών, απεργώντας και οι ίδιοι για μια σειρά εργασιακά τους ζητήματα. Σύμφωνα με το κουβανικό πρακτορείο ειδήσεων Prensla Latina, περίπου 300 μέλη των “Τίγρηδων”, δηλαδή των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας, κλείστηκαν σε στρατόπεδο στα ανατολικά της πόλης, αρνούμενοι να υπακούσουν στις εντολές των ανωτέρων τους. Μάλιστα, η προσπάθεια του αρχηγού τους, Χοσέ Νταβίντ Αγκιλάρ, να διαπραγματευτεί μαζί τους, έπεσε στο κενό, καθώς όταν ο επικεφαλής της αστυνομίας πλησίασε το στρατόπεδο, δέχτηκε βροχή από δακρυγόνα από τους υφισταμένους του και τράπηκε σε φυγή. Οι απεργοί δήλωσαν πως πλέον “δε θα συμμετάσχουν στην καταστολή του λαού της Ονδούρας”, του οποίου την οργή αναγνωρίζουν ως δίκαιη, καλώντας και τους συναδέλφους τους να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Η αστυνομία ως τώρα υπήρξε βασικό στήριγμα του αυταρχικού προέδρου, ενώ μόλις στις προχθεσινές διαδηλώσεις ένας άνθρωπος έχασε τη ζωή του και 15 τραυματίστηκαν.
Οι εξεγερμένοι αστυνομικοί ζητούν καλύτερες συνθήκες εργασίας, καθώς τα καψώνια είναι στην ημερήσια διάταξη, υψηλότερους μισθούς και περισσότερες απολαβές, καθώς και μεγαλύτερη μέριμνα σε περιπτώσεις ανικανότητας συνέχισης υπηρεσίας στο σώμα. Θεωρητικά τα αιτήματά τους είχαν γίνει δεκτά από το Νοέμβρη του 2017, αλλά μέχρι τώρα τίποτε δεν έχει υλοποιηθεί.
Αυτές οι διαμαρτυρίες έρχονται την ίδια περίοδο που από τα τέλη Απρίλη εργαζόμενοι κυρίως στον τομέα της υγείας και της παιδείας απεργούν συνεχώς ενάντια στο προεδρικό διάταγμα ιδιωτικοποίησης των συγκεκριμένων κλάδων. Η “Πλατφόρμα Υπεράσπισης της Δημόσιας Υγείας και Παιδείας” αρνείται το “διάλογο” που προτείνει η κυβέρνηση, αντιθέτως επιχειρεί να ξεκινήσει έναν κύκλο 20 συζητήσεων με πολίτες για την αποκρυστάλλωση των αιτημάτων των διαδηλωτών και τη “δομική αναμόρφωση” της κοινωνίας στην Ονδούρα.
Με πληροφορίες από jungewelt.de

Δεν απέχουμε... Ενισχύουμε το ΚΚΕ και διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει

Στις ευρωεκλογές του Μάη ένα μεγάλο κομμάτι νέων απείχε από αυτές. Αλλοι από αντίδραση σε αυτό που βιώνουν, άλλοι από απογοήτευση και πεποίθηση ότι τα πράγματα δεν πρόκειται να αλλάξουν, άλλοι από αδιαφορία.
Σε αυτές τις εκλογές, η ίδια η καθημερινότητά μας πρέπει να αποτελέσει κριτήριο! Την επόμενη μέρα των εκλογών, με μια επιθετική κυβέρνηση που θα εκλεγεί, που η αντιλαϊκή πολιτική και οι συνέπειές της θα είναι εδώ, χρειάζεται να ισχυροποιήσουμε εκείνη τη φωνή που θα μάχεται για τα δικαιώματά μας, μέσα και έξω από τη Βουλή! Γι' αυτό χρειάζεται να ισχυροποιήσουμε το ΚΚΕ!
Καθημερινά, όλο και περισσότεροι ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ανασφάλεια και την ανεργία, 6 στους 10 εργαζόμενους δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις εργασίας, στους χώρους δουλειάς επικρατούν ωράρια - λάστιχο και μισθοί - χαρτζιλίκι. Από το σχολείο και το πανεπιστήμιο παίρνουμε μισή μόρφωση, μαθαίνουμε στην παπαγαλία, ενώ για να αντεπεξέλθουμε χρειάζεται να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη. Ο ελεύθερός μας χρόνος, όταν υπάρχει, παραμένει ουσιαστικά αναξιοποίητος. Οι αγωνίες μας για τη ζωή παραμένουν και εντείνονται: Για το αν θα έχουμε το δικό μας σπίτι, αν θα μπορέσουμε να πάμε διακοπές και άλλα πολλά.
Η πείρα που έχουμε αποκτήσει, αποδεικνύει ότι η αποχή ή ο ατομικός δρόμος που μπορεί ο καθένας να ακολουθήσει δεν έχει συμβάλει ώστε να δούμε τη ζωή μας να αλλάζει προς το καλύτερο, παρά μόνο το αντίθετο!
Από την άλλη, όταν μπαίνουμε μαζικά στο προσκήνιο, με τους κομμουνιστές στην πρώτη γραμμή, βάζουμε στο στόχαστρο την πολιτική που χτυπάει τη ζωή μας για να κερδίσουν οι «λίγοι», κερδίζουμε πράγματα, καθυστερούμε ή και εμποδίζουμε τα χειρότερα να έρθουν! Αυτό έκαναν οι μαθητές που κινητοποιήθηκαν μαζικά την περασμένη χρονιά, ενάντια σε υπουργείο, κυβέρνηση και ΕΕ, και διεκδίκησαν ένα σχολείο που θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει, αυτό έκαναν οι φοιτητές σε μια σειρά τμήματα και πανεπιστήμια όταν προχώρησαν στην ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση του πτυχίου τους, αυτό κάνουν οι εργαζόμενοι σε μια σειρά χώρους δουλειάς που παλεύουν για υπογραφή ΣΣΕ, να επαναπροσληφθούν απολυμένοι, να δοθούν αποζημιώσεις κ.ο.κ.
Ολα αυτά αποδεικνύουν ότι «μας αφορά η πολιτική» και σε αυτές τις εκλογές δεν πρέπει να αφήνουμε, για μια ακόμα φορά, όσους στηρίζουν το δρόμο που μας έφερε έως εδώ (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ), τους φασίστες, τους ρατσιστές και ακροδεξιούς να μιλάνε εξ ονόματος της νεολαίας. Αλλά να κάνουμε τη διαφορά ενισχύοντας τη δική μας φωνή και τη δική μας δύναμη, το ΚΚΕ!

Το σύστημα δεν φοβάται την αποχή...

Το ίδιο το αποτέλεσμα των εκλογών και το πώς αυτό ερμηνεύτηκε, απέδειξε ότι η αποχή δεν αποτέλεσε μια μετρήσιμη «δύναμη», μια επικίνδυνη για το σύστημα «δύναμη»... αφού έτσι κι αλλιώς ο χάρτης της Ελλάδας «βάφτηκε». Αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά ότι με άλλον τρόπο πρέπει να διοχετεύσουν η νεολαία και ο λαός την αγανάκτηση, τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευσή τους.
Η αποχή και η δήθεν αδιαφορία απέναντι σε όσα γίνονται, δίνει το πράσινο φως σε κυβέρνηση, υπουργεία, εργοδότες κ.τ.λ. να «ασελγούν» εις βάρος των ονείρων μας και των προσδοκιών μας, προκειμένου να υλοποιήσουν πιο αποφασιστικά την πολιτική της ΕΕ, των υπόλοιπων καπιταλιστικών συμμαχιών για να πετύχουν μεγαλύτερη κερδοφορία για το κεφάλαιο.

Το σύστημα φοβάται την ισχυροποίηση του ΚΚΕ!

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που το σύστημα δεν θέλει να βγει ενισχυμένο. Είναι ενδεικτικό με τι μένος το πολέμησαν το προηγούμενο διάστημα και συνεχίζουν να το κάνουν... Στους δήμους που διεκδικούσε να έχει δήμαρχο, από κοινού όλες οι πολιτικές δυνάμεις συνεργάστηκαν ανοιχτά (από πρωτοκλασάτα στελέχη κομμάτων μέχρι και τοπικά) για να το αποτρέψουν! Κυβερνητικά στελέχη εξαπολύουν έντονη επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ (βλ. δηλώσεις Τσακαλώτου, Δραγασάκη) για να το συκοφαντήσουν.
Γιατί οι κομμουνιστές:
-- Παλεύουν για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Παλεύουν για την Ελλάδα του σοσιαλισμού, για την οικοδόμηση εκείνης της κοινωνίας, όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο σκοπός της παραγωγής θα καθοριστεί από τις κοινωνικές ανάγκες και όχι από το πώς οι καπιταλιστές θα κερδίζουν παραπάνω.
-- Σταθερά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των αγώνων, προβάλλουν το πώς μπορούμε να ζούμε, να εργαζόμαστε, να σπουδάζουμε και τα «μετατρέπουν» σε πλαίσιο πάλης στο σήμερα!
-- Δεν θα διστάσουν, αλλά θα αποκαλύψουν, μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο, το τι συμβαίνει και το τι πρόκειται να έρθει από την πολιτική που εφαρμόζεται, από τις δεσμεύσεις και τις συμφωνίες που έχουν κάνει κυβέρνηση - αστικά πολιτικά κόμματα - ιμπεριαλιστικές συμμαχίες (ΕΕ, ΝΑΤΟ κ.τ.λ.) για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Γι' αυτό και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ μέσα στη Βουλή σταθερά καταθέτει προτάσεις, κάνει Ερωτήσεις που στο επίκεντρο βάζουν το πώς θα ανακτήσουμε απώλειες των τελευταίων χρόνων, πώς θα έχουμε κάποιες κατακτήσεις, πώς θα βάλουμε εμπόδιο σε αυτά που έρχονται.

Το ΚΚΕ δεν έχει καμία σχέση με τα κόμματα του συστήματος

-- Ποτέ δεν είπε ψέματα ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες εντός των τειχών αυτού του συστήματος.
-- Δεν είναι βουτηγμένο στα βρωμόνερα της διαφθοράς και της σαπίλας αυτού του συστήματος! Δεν έχει σχέση με διαπλοκές και προσωπικά συμφέροντα!
-- Είναι σταθερό στις απόψεις του, γιατί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας είναι σταθερά. Γι' αυτό δεν συμμετέχει και στα αλισβερίσια που γίνονται στο «πολιτικό προσωπικό» ανάμεσα στα υπόλοιπα κόμματα.
Σε αυτές τις εκλογές έχουμε μία διπλή ευκαιρία... Να δείξουμε ότι δεν ανεχόμαστε τη ζωή που μας έχουν ετοιμάσει και όλα αυτά που σχεδιάζουν για εμάς, χωρίς εμάς. Και επιπλέον, να ισχυροποιήσουμε το ΚΚΕ, για να είμαστε την επόμενη μέρα ακόμα πιο δυνατοί, για να μετατρέψουμε την αγανάκτησή μας και την οργή μας σε δύναμη αγώνα και διεκδίκησης!
Δεν θα αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια τους! Παίρνουμε ΕΜΕΙΣ τη ζωή μας στα χέρια μας!

Της
Κωνσταντίνας ΤΣΙΟΥΠΡΑ*
*Η Κωνσταντίνα Τσιουπρά είναι μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ