Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον ...δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον

Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον 
...δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον

Από τη στιγμή όμως που οι έλληνες κομμουνιστές ξέχασαν να πεθάνουν οικειοθελώς, όπως μας είπε τις προάλλες ο πολύς ζίζεκ, επιβάλλεται να ακολουθήσουν την ίδια τακτικά και να εφαρμόσουν τα ίδια μέτρα. Κι οι καταλληλότεροι για να επιτελέσουν αυτήν την ευθανασία είναι οι φασίστες. Οπότε πριμοδοτούνται με κάθε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, ακόμα κι όταν τους «χτυπάει» σύσσωμο το αστικό πολιτικό σύστημα.


Γιατί η μόνη περίπτωση να γίνει συμπαθής η χρυσή αυγή είναι να τους «επιτεθεί» έμπλεος υποκρισίας ο εσμός των αστών δημοσιογράφων και να τους «σταυρώσει» φορώντας τους φωτοστέφανο στα μάτια του κόσμου. Οι άνθρωποι αυτοί είναι επικίνδυνοι. Κατόρθωσαν να καταστήσουν συμπαθή ακόμα και τον γιωργάκη, στηρίζοντας απροκάλυπτα το βενιζέλο, στις εσωτερικές εκλογές του πασόκ. Ο μόνος τρόπος να μη βγουν χαμένοι οι φασίστες είναι να μην εκτίθενται τηλεοπτικά και να μην εμφανίζονται στα κανάλια. Κι ο μόνος τρόπος να βγουν κερδισμένοι από όλη αυτή την ιστορία είναι να φαίνονται αποκλεισμένοι από το γυαλί, επειδή είναι αντισυστημικοί και τους φοβάται το κατεστημένο.


Αλλά η θανάσιμη αγωνία του καπιταλισμού ήταν και παραμένει ο κομμουνισμός. Κι η βασική αντίφαση των αστών πολιτικών και διανοητών, ακόμα και στην πιο δημοκρατική ή ριζοσπαστική εκδοχή τους, είναι ότι πρέπει να παρουσιάζονται ως διαπρύσιοι πολέμιοι του φασισμού, αλλά να τον ευνοούν πλαγίως κι υπογείως, να ταΐζουν τα μαντρόσκυλα του συστήματος ενάντια σε αυτούς που το απειλούν πραγματικά, που στοχεύουν στον πυρήνα του κι όχι στο περιτύλιγμα, στην καρδιά της πολυπλόκαμης αστικής εξουσίας κι όχι στα επιμέρους πλοκάμια της, που τα τρως και ξαναφυτρώνουν από την αρχή.


Γιατί αν σκέφτεσαι ταξικά από τη σκοπιά των εκμεταλλευτών κι έχεις αποφασίσει ότι αυτοί που άργησαν να πεθάνουν είναι οι κομμουνιστές, δε γίνεται να κάψεις έτσι εύκολα το χαρτί του φασισμού. Οπότε αφήνουν τους φασίστες στο μύλο του life style (που όλα τα αλέθει) για να τους παρουσιάσουν ακίνδυνους και γλυκούληδες, «απλούς ανθρώπους σαν κι εμάς». Τους βαφτίζουν άφρονες για να έχουν το ακαταλόγιστο. Τους εξομοιώνουν πολιτικά με τους κομμουνιστές, με την πολύ βολική θεωρία των άκρων, για να βγάλουν τον εαυτό τους στον αφρό του λογικού και δημοκρατικού κέντρου, μαζί με τον χυλό του «μεσαίου χώρου» όπου στριμώχνουν τον παροιμιώδη μέσο ανθρωπάκο, τον μονίμως μέτριο και πάντα μετρημένο. Κι ύστερα λένε τα ίδια ακριβώς με τους φασίστες, αλλά από τη θέση του «δημοκράτη»: από την ελληνική ιστορία, μέχρι την εε και τους μετανάστες.


Και σε περιόδους κρίσης δίνουν το ελεύθερο στους φασίστες να πετύχουν με το μαστίγιο, ό,τι δεν κατάφεραν οι σοσιαλδημοκράτες (παλιάς και νέας κοπής, με κλασικό ή ριζοσπαστικό ένδυμα) με το καρότο. Κι αυτό δεν είναι η «αναγέννηση» της τρίτης περιόδου της κομιντέρν και της παλιάς θεωρίας του σοσιαλφασισμού, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε το νέο κραχ και τη σύγχρονη δημοκρατία της βαϊμάρης. Αλλά απλή ανάλυση της σύγχρονης ιστορίας κι εξαγωγή συμπερασμάτων.


Ο φασισμός δεν έρχεται απ’ το μέλλον, καινούριο κάτι τάχα να μας φέρει
(...) μα πάλι θε να απλώσει σαν χολέρα, πατώντας πάνω στην ανεμελιά σου


Το βασικό πρόβλημα σήμερα είν’ αυτό της (μη) κατανόησης, στην οποία αναφέρεται η προστακτική στον τίτλο: κατάλαβέ τον. Κι ίσως μια βασική πτυχή του να είναι ότι το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό σχετικά με τα χθεσινά είναι το τραγούδι της δημητριάδη, που είναι όπως και τότε επίκαιρο διαχρονικό, αλλά γράφτηκε 30τόσα χρόνια πριν. Ίσως το πρόβλημα – ή μία πτυχή του να είναι ότι στο ενδιάμεσο δε γράφτηκε τίποτα αντίστοιχο (ελάχιστα από ποσοτική άποψη και σχεδόν κανένα από ποιοτική) για να μιλήσει για το φασισμό της εποχής μας. Ότι μια καινούρια γενιά αγνοεί στην πλειοψηφία της την ύπαρξη του τραγουδιού. Κι αυτοί που το ήξεραν, έμαθαν να το ακούν μηχανικά, χωρίς να τους κάνει αίσθηση και να σκέφτονται τι σημαίνουν πραγματικά οι στίχοι. 


Ο φασισμός πάτησε πάνω στην ανεμελιά και την επίπλαστη ευμάρεια του μέσου έλληνα που έχασε τα ταξικά γυαλιά του. Και τώρα αναζητεί μια ουτοπική επιστροφή στο μεταπολιτευτικό παρελθόν και την ανεμελιά του, χωρίς όμως το ριζοσπαστισμό της μεταπολίτευσης, που απέσπασε μια σειρά κατακτήσεις πριν πιαστεί στα δίχτυα της αλλαγής και εκφυλιστεί. Κι αυτό είναι που καθιστά ακόμα πιο ουτοπική αυτήν τη νοσταλγία του.


Ενώ όμως ονειρεύεται μια φυγή προς τα πίσω από τα αδιέξοδα της κρίσης και μια ρομαντική επιστροφή στο παρελθόν, έχει μάθει να θεωρεί τους κομμουνιστές κομμάτι του παρελθόντος που πέρασε ανεπιστρεπτί. Και τον κομμουνισμό μια ουτοπική θεωρία που δεν έρχεται από το μέλλον της ανθρωπότητας αλλά από την εποχή που γράφτηκε το τραγούδι της δημητριάδη κι από το παρελθόν που χρεωκόπησε. 
Και εδώ εκδηλώνεται η σχιζοφρενική αντίφαση του χυλού που πλάθουν τα αστικά επιτελεία και τον πλασάρουν ως έτοιμη κοινή γνώμη για να καλύπτει αυτούς που δεν έχουν διαμορφώσει τη δική τους. Γιατί την ίδια στιγμή ο «μέσος έλληνας» φαίνεται να μαγεύεται από το «καινούριο» της αναπαλαιωμένης σοσιαλδημοκρατίας ή από τη σκουριά και τη ναφθαλίνη του φασισμού.


Κι αυτό δείχνει το μέτρο των δυσκολιών που έχουν μπροστά τους οι κομμουνιστές. Γιατί αν ο φασισμός ήταν η πολιτική απάντηση των αστών στο κραχ του 29 και την αυξανόμενη ακτινοβολία της σοβιετικής ένωσης και των κομμουνιστών, σήμερα η κρίση και ο νεοναζισμός ως πολιτικό παρεπόμενο της, βρίσκουν το κομμουνιστικό κίνημα αδύναμο και υπό αναδιοργάνωση, και πατάνε στα κενά και τις αδυναμίες του για να εξαπλωθούν. 


Στο μεσοπόλεμο το εργατικό κίνημα ήταν μαζικό και οργανωμένο, οπότε μπορούσε να δώσει τη μάχη ενάντια στο φασισμό από καλύτερες θέσεις – αν και όχι πάντα νικηφόρα. Ενώ σήμερα αυτά τα δύο στοιχεία (μαζικότητα και οργάνωση στους χώρους δουλειάς) δεν παραμένουν απλώς ζητούμενο, αλλά απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. 


Σε κάθε περίπτωση, η αντιμετώπιση του φασισμού κι ειδικότερα της χρυσής αυγής περνάει σήμερα σε άλλο επίπεδο. Όσο η τελευταία ανήκε αντικειμενικά στο περιθώριο, έβρισκε αντίβαρο στη δράση και τα αυτοκόλλητα άλλων περιθωριακών δυνάμεων από τον αναρχικό και τον τροτσκιστικό χώρο. Σήμερα όμως θα ήταν εγκληματικό να αφήσουμε στα ίδια χέρια το καθήκον της απόκρουσης της. Τα χρυσά αυγά εκκόλαψαν το ναζιστικό φίδι και έγιναν χρυσόφιδα που δηλητηριάζουν τις συνειδήσεις των νέων παιδιών και της εργατικής τάξης. Και τώρα που αλλάζουν το αντισυστημικό τους δέρμα και δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο έχει έρθει η ώρα να πέσουν σε χειμερία νάρκη διαρκείας και να επιστρέψουν στις τρύπες τους.
 Προβοκάτσια από  Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

Παπαδημούλης : Θα βάλουμε νερό στο κρασί μας (09/06/2012) video

Παπαδημούλης : Θα βάλουμε νερό στο κρασί μας (09/06/2012)

"Θα βάλουμε νερό στο κρασί μας για να σχηματιστεί κυβέρνηση", είπε ο Δημήτρης Παπαδημούλης μιλώντας στον Real Fm στην εκπομπή του Κώστα Χαρδαβέλλα και της Μαίρης Πολλάλη.

"Αν βγούμε πρώτο κόμμα θα προσπαθήσουμε να διαμορφώσουμε μία κυβέρνηση. Αυτό απαιτεί κοινοβουλευτική πλειοψηφία που σημαίνει ότι θα επιδιώξουμε βάζοντας και νερό στο κρασί μας όπου χρειαστεί να εξασφαλίσουμε τη συνεργασία κομμάτων που θεωρούμε συγγενέστερα όπως η ΔΗΜ.ΑΡ. ή να είμαστε ανοιχτοί στη στήριξη ή την ανοχή άλλων κομμάτων όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, το ΚΚΕ, ενδεχομένως το ΠΑΣΟΚ, οι δυνάμεις από το χώρο της ΝΔ", είπε ο υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.

Προς το τέλος του αποσπάσματος θέλοντας να θολώσει λίγο τα νερά ... για το νέρωμα που θα κάνουν στο κρασί τους, λέει πως "είναι άλλο πράγμα να βάζεις σε νταμιτζάνα κρασί, ένα δυο ποτήρια νερό και άλλο πράγμα να προσπαθείς να βάλεις σε ένα ποτήρι κρασία μια νταμιτζάνα νερό ..."

Τι γίνεται όμως κύριε Παπαδημούλη, όταν πας να ρίξεις νερό σε μια νταμιτζάνα η οποία περιέχει ήδη νερωμένο οίνο ?

Αυτή την φορά θα ψηφίσω σωστά, αλλά...

Αυτή την φορά θα ψηφίσω σωστά, αλλά...
Παπαδήμος... Έκθεση της Alpha Bank... Εκπρόσωποι όλων των αστικών κομμάτων αλλά και όλων των αυτοχαρακτηριζόμενων ως αριστερών (αρκεί μη ρωτήσει κανείς τι εννοούν με τον όρο "αριστερά")... Ρομπάι... Μπαρόζο... Μέρκελ... Σόιμπλε... Ολάντ... Λαγκάρντ... Ομπάμα... Ρεχάγκελ... Φαν Νίστελροϊ... Σουμάχερ... Καψής... Μπάμπης... Γιάννης... Κώστας, Κώστας, Μανώλης, Τάκης... πλατεία Ναυαρίνου... Διοικητηρίου και Εξαρχείων... Αλέκος, Βασίλης, Άγγελος... Μπιζανίου κι Αναλήψεως... Μεμέτης, Μενούσης... Ρεσούλ Αγάς...


 Όλοι ετούτοι κι ένας σωρός ακόμη, των οποίων τα ονόματα είναι αδύνατον να θυμηθώ, νοιάζονται ανυστερόβουλα κι απροσχημάτιστα για το καλό μου. Όλοι προσπαθούν να μου βάλουν μυαλό, ώστε να προσέξω στις εκλογές τής επόμενης Κυριακής και να ψηφίσω σωστά. Κι όταν λέμε "σωστά", εννοούμε να αποφύγω την χοντρομαλακία να ρίξω το κουκί μου σε κάποιο κόμμα που δεν βγάζει σπυράκια στην σκέψη και μόνο ότι η Ελλάδα μπορεί να βρεθεί εκτός ευρώ (πολύ περισσότερο δε εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης). Βέβαια, επειδή όλοι τούτοι είναι δημοκράτες, δεν με πιάνουν κι από τον λαιμό, έτσι; Μ' αφήνουν ελεύθερο να ψηφίσω ό,τι θέλω. Απλώς, μου επισημαίνουν ότι αν γίνει καμμιά στραβή...


 ... θα αυξηθεί η ανεργία 30% πάνω από τα σημερινά επίπεδα,
 ... θα μειωθεί το πραγματικό μου εισόδημα κατά 80% επί πλέον,
 ... θα γίνουν απλησίαστα τα είδη πρώτης ανάγκης, όπως: καύσιμα, φάρμακα κλπ,
 ... θα φαλιρίσουν οι τράπεζες, οδηγώντας σε θάνατο από ασφυξία όλες τις επιχειρήσεις, λόγω έλλειψης ρευστού,
 ... θα χάσω τις καταθέσεις μου,
 ... θα πάθω πλατυποδία,
 ... θα βγάλω την μπέμπελη,
 ... θα μου καεί το στέρεο,
 ... θα μου 'ρθει ταμπλάς,
 ... κλπ
 ... κλπ


 Παραδέχομαι ότι έχω ανατριχιάσει. Πώς δεν τα είχα σκεφτεί πρωτύτερα όλα τούτα; Ήμαρτον! Μετανοώ συντετριμμένος επειδή (ναι! το παραδέχομαι!) στις τελευταίες εκλογές έκανα του κεφαλιού μου και δεν ψήφισα σωστά. Μετανοώ και δεν θα το ξανακάνω. Α πα πα! Την άλλη Κυριακή θα ψηφίσω σωστά. Έτσι:


 ... η ανεργία θα πέσει στο 5%,
 ... το πραγματικό μου εισόδημα θα αυξηθεί, όχι μόνο στα προ του 2010 επίπεδα αλλά θα πάρει και την τιμαριθμική αναπροσαρμογή τής χαμένης τριετίας,
 ... θα ξαναβάλω βενζίνη με 95 λεπτά και πετρέλαιο με 85 λεπτά, ενώ θα αποκαταστήσω τις ανύπαρκτες πλέον σχέσεις μου με το νοσοκομείο τής πόλης μου και τον φαρμακοποιό τής γειτονιάς μου,
 ... δεν θα γελάει ο υπάλληλος της τράπεζα όποτε πηγαίνω να ζητήσω καταναλωτικό ή εμπορικό δάνειο,
 ... θα ξαναβγάλω βιβλιάριο καταθέσεων και, μάλιστα, κάθε έξι μήνες θα κλείνω όσα δεν θα μου χρειάζονται σε ρέπος,
 ... κλπ
 ... κλπ
 ... κλπ


 Τόσα καλά! Μόνο που αναρωτιέμαι γιατί κανένας δεν μιλάει γι' αυτά. Όλοι επιμένουν να μου τονίζουν τα κακά που με περιμένουν αν ψηφίσω λάθος. Γιατί δεν μου λένε τίποτε για τα καλά που θα 'ρθουν αν ψηφίσω σωστά;


 Αναρωτιέμαι..

ξαφανίσθητου!

ξαφανίσθητου! 

Η γελοιότητα του κοινωνικού επιβήτορα φαίνεται πάντοτε αμέσως μετά την αναίσχυντη συμπεριφορά του.


Διότι ο κοινωνικός επιβήτορας πάντοτε είναι αναίσχυντος και πάντοτε ακολούθως κότα.


Γεμάτη η Ελλάδα από τέτοια γελοία υποκείμενα.


Παλικαράκια της πορδής, αποτελέσματα αιμομικτικών συνευρέσεων “καθαρών φυλών”, πάσχοντα όλα από κόμπλεξ μικροφαλλίας, αμόρφωτα κουτσούρια συν τοις άλλοις, έχουν την τρίχα σηκωμένη για καβγά και εξύβριση. Άμα είναι μαζί με το υπόλοιπο κοτέτσι, κάνουνε τα πετεινάρια. Αλλά άμα είναι μοναχοί, φέρονται ως αυτό που πραγματικά είναι: Κότες.


Χτυπούν κι εξαφανίζονται για να μην υποστούν τις συνέπειες της πράξης τους. Η κουτσουλιά φεύγει ανεξέλεγκτα από τον πρωκτό τους ακόμα και την ώρα της αποκοτιάς τους. Χτυπούν με το μυαλό στο λάκισμα.


Ούτε τσίπα, ούτε αξιοπρέπεια, ούτε περηφάνια. Δεν περιμένει κανείς από έναν ψευτοπαλικαρά να παραμείνει στητός στη θέση του και να πει, ναι, το έκανα διότι αυτό πίστευα, διότι αυτό με εξέφραζε, διότι έτσι ένιωθα και διότι θα το ξανακάνω άμα ξαναβρεθώ σε τέτοια κατάσταση. Δεν περιμένει κανείς από τέτοιους γελοίους τύπους να υποστηρίξουν τις επιλογές και τις συμπεριφορές τους. Διότι ο καθένας στέκεται στο ύψος του. Κι οι κότες στο δικό τους.


  
Γιάννης Μακριδάκης, συγγραφέας


πηγή: www.ellinofreneia.net






 Αναρτήθηκε από Aristera sti Mitilini  

Δικαιολογίες τέλος …

Δικαιολογίες τέλος … 

Ο φασισμός εχει 2 πλευρές… Εκφράζεται πότε χαμηλόφωνα και πότε δυνατά… Ξεκινάει απο τον πατέρα που βρίζει το μεσημέρι στο τραπέζι τους μετανάστες, περνάει απο τη δασκάλα που βλέπει τα παιδιά να τραμπουκίζουν εναν μετανάστη μαθητη στο σχολείο και σιωπά, φτάνει στην καθημερινή αναπαραγωγή του ρατιστικού λόγου πάνω απο ενα φραπέ και καταλήγει στην εκλογική αντιπροσώπευση όλων αυτών με προκάλυμμα κάποιες αστείες δικαιολογίες.


 Ο φασισμός εχει 2 πρόσωπα, το ένα πρόσωπο είναι αυτό που φαίνεται στην τηλεόραση ή στις φωτογραφίες (που δεν φτανουν όμως ποτε ως την tv) και δείχνουν ξυρισμένα κεφάλια με μαχαίρια στα χέρια… το άλλο πρόσωπο είσαι εσύ, που σήμερα γελούσες στη δουλειά με τους συναδέλφους σου για τον ξυλοδαρμό μιας γυναίκας 60 χρονών απο ενα θρασύδειλο ανθρωπάριο. Είσαι εσύ που είπες “καλά της έκανε” και κρύβεις πίσω απο μια τόσο μικρή φράση ενα βουνό απο μίσος, κόμπλεξ και ψυχολογικά προβλήματα… το άλλο πρόσωπο του φασισμού είσαι εσύ που επικροτείς τον νεοναζί και τον οπλίζεις για την επόμενη επίθεση.


 Η ΧΑ πήρε βήμα στην τηλεόραση, αύξησε τις επιθέσεις σε βάρος μεταναστών και απεργών επειδή κάποιοι την ψήφισαν, επειδή κάποιοι έριξαν ενα ψηφοδέλτιο στην κάλπη με την χαζή δικαιολογία “να ψηφίσουμε κατι μικρό μωρε, οτι να’ναι”, ή με ηλίθια επιχειρήματα του στυλ “να πάνε στη βουλή να τους δείρουν” ή “να κανουν κάτι για τους λαθρομετανάστες”. Όμως το κόμμα που ψήφισες δεν είναι “οτι να’ναι”… είναι ενα νεοναζιστικό μόρφωμα που μαχαιρώνει και ξυλοκοπεί αδύναμους ανθρώπους, είναι ενα συνοθύλευμα απο τραμπούκους της νύχτας που δρούν σαν δολοφονική συμμορία υπο την κάλυψη της αστυνομίας. Και εσύ το ψήφισες. Όχι, δεν θα δείρει τα λαμόγια της βουλής… χτυπάει μετανάστες και νεα παιδιά επειδη δεν τους αρέσει η εμφάνισή τους, χτυπάει αριστερούς, χτυπάει κομμουνιστές, χτυπάει αναρχικούς, χτυπάει απεργούς εργάτες.




 Η κρίση δεν είναι δικαιολογία, δεν φταίει οτι είσαι άνεργος, δεν φταίει οτι σου κόψαν τον μισθό. Στην κατοχή οι άνθρωποι πεθαίναν στους δρόμους απο την πείνα, τρέμανε μην εκτελεστούν σε κάποιο μπλόκο… δεν στράφηκαν όμως στους ναζιστές, δεν δικαιολόγησαν τους εγκληματίες φασίστες, δεν λύγισαν, έμειναν πιστοί στις αρχές τους. Σε θυμάμαι και πριν το 2009, προτού ξεσπάσει η κρίση να βρίζεις τους αλβανούς, να πανηγυρίζεις για το μαχαίρωμα των αλβανών στην Ομόνοια, σε είδα και πρίν την κρίση να βρίζεις τους ομοφυλόφιλους ή τα παιδιά που κατεβαίναν στην πορεία. Η κρίση σε αγρίεψε αλλα δεν σε άλλαξε και τόσο…


 Όσο και να ισχυρίζεσαι οτι δεν είσαι φασίστας μέσα σου κουβαλάς ολα τα συστατικά του φασισμού… τη δειλία, την μισανθρωπιά, τα κόμπλεξ, την εξουσιομανία, τον φόβο… Όσο και αν το παίζεις ηθικός, πολιτισμένος, λογικός ή δημοκράτης, καθημερινά -με τον έναν ή τον άλλο τρόπο- υποστηρίζεις την ακροδεξιά βία, υποστηρίζεις και δικαιολογείς δολοφόνους. Πρώτα είπες “οι μετανάστες φταίνε, είναι εγκληματίες”, σήμερα είπες “αυτες φταίνε, ήταν προκλητικές”, αύριο θα λές “εκείνοι φταίνε, είναι απεργοί, είναι κουμούνια, είναι ανώμαλοι”… και ο φασίστας θα χτυπάει ξανά γιατι εσύ τον επιβραβεύεις, εσύ τον δικαιολογείς, εσύ τον υποστηρίζεις, εσύ αναπαράγεις τα επιχειρήματα και την προπαγάνδα του, εσύ τον ψηφίζεις…


 Κάθομαι πολλές φορές και εγώ μουδιασμένος απέναντί σου και δεν σηκώθηκα μια φορά να σου πώ οτι όσες δικαιολογίες και να βρείς η αλήθεια δεν αλλάζει…δικαιολογείς μαχαιροβγάλτες, χαίρεσαι με τις επιθέσεις στους μετάνάστες, γουστάρεις να βλέπεις γυναίκες να τρωνε ξύλο, μισείς τους ομοφυλόφιλους, γουστάρεις να βλέπεις αίμα.


 …είσαι φασίστας, τόσο δειλός που φοβάσαι να αναλάβεις το βάρος αυτών που υποστηρίζεις.


 Δικαιολογίες τέλος…


ΥΓ: το κείμενο δεν απευθύνεται “τυφλά” αλλα σε εκείνους πού σήμερα το πρωί σχολιαζαν στη γειτονιά, στο γραφείο ή στα διάφορα site “καλα της εκανε” και κυρίως στους ακόμα πιο δειλούς, που χασκογελούσαν ή πατούσαν like σε καθε τέτοιο εμετικό σχόλιο.


Πηγή : Παραλληλογράφος 
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  Redfly  

Λύση μέσα στη χώρα - σύγκρουση με το κεφάλαιο

Λύση μέσα στη χώρα - σύγκρουση με το κεφάλαιο

Οδεύοντας προς την κάλπη της 17ης Ιούνη, οι δυνάμεις που προσκυνάνε την ΕΕ, είτε με εκφοβιστικά διλήμματα του τύπου «ευρώ ή δραχμή», «πάση θυσία παραμονή στην ΕΕ και την ευρωζώνη», «μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ», «ή οι τοκογλύφοι ή Ελλάδα» και διάφορα άλλα, προσπαθούν να εγκλωβίσουν τη λαϊκή συνείδηση στο «μαντρί» του δήθεν μονόδρομου της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και κατ' επέκταση του καπιταλισμού, που μπορεί τάχα να βελτιωθεί, για να καλυτερέψει η ζωή των ...πολιτών (αυτός είναι ο όρος που χρησιμοποιούν για να κρύψουν τα αντιτιθέμενα ταξικά συμφέροντα).

Δεν είναι τυχαίο ότι όλες αυτές οι δυνάμεις (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Καμμένος, κ.λπ.) μιλάνε για «ευρωπαϊκή λύση στην κρίση», για «νέο αέρα», που δήθεν «πνέει στην ΕΕ». Αυτός φέρνει «βαρυχειμωνιά» για τα λαϊκά δικαιώματα, γιατί από τους ανταγωνισμούς των διεθνών και των εγχώριων διαχειριστών της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, από την κόντρα μονοπωλιακών ομίλων και από την ανούσια επιλογή σφαγέα των λαών, οι μόνοι χαμένοι θα είναι οι λαοί μαζί τους και ο ελληνικός. Οσοι εκθειάζουν και στη χώρα μας, τον σοσιαλδημοκράτη Ολάντ, πρωτίστως ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ αλλά και ΝΔ, διαψεύδονται καθημερινά όταν τόσο αυτός όσο και άλλοι «εταίροι» τους συνεχώς απαιτούν «η Ελλάδα να τηρήσει τις δεσμεύσεις της», δηλαδή τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Μέτρα εξάλλου που παίρνονται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες που είτε έχουν είτε δεν έχουν μνημόνια με την τρόικα. Παντού μειώνονται τα μεροκάματα, περικόπτονται παροχές, χτυπιούνται δικαιώματα και κατακτήσεις στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, δηλαδή των κερδών των καπιταλιστών.

Ολοι, εκτός από το ΚΚΕ, κρύβουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης στην Ελλάδα και την ΕΕ. Μιλάνε για το μνημόνιο που είναι το εργαλείο που χρησιμοποιείται, για να ξεπεραστεί η κρίση με λιγότερες απώλειες για το κεφάλαιο, και κρύβουν ότι η αιτία της κρίσης είναι η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη, η αναρχία στην παραγωγή, η ανισομετρία ανάμεσα στις καπιταλιστικές οικονομίες. Φιλολαϊκές λύσεις μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν υπάρχουν. Ο λαός, και στη χώρα μας, δεν πρέπει να περιμένει πότε θα αλλάξει η ΕΕ. Σημαντικό είναι τι θα γίνει στη χώρα μας. Χωρίς σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις διεθνείς συμμαχίες του, χωρίς να έχει ο λαός τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του, είναι αδύνατον να υπάρξει ανάπτυξη που θα ικανοποιεί λαϊκές ανάγκες. Το ΚΚΕ δεν κοροϊδεύει, δεν σπέρνει χίμαιρες και αυταπάτες για την ΕΕ. Λέει τα πράγματα ξεκάθαρα, ότι η καλύτερη συμβολή του ελληνικού λαού στον κοινό αγώνα και των άλλων λαών της Ευρώπης, είναι η πάλη του μέσα στην Ελλάδα ενάντια στους εκμεταλλευτές του. Το ίδιο που πρέπει να κάνουν και οι άλλοι λαοί στη χώρα τους για να γκρεμίσουν το οικοδόμημα του κεφαλαίου.

Οι εργάτες, οι φτωχοί αγρότες, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες από τα λαϊκά στρώματα πρέπει να οργανωθούν και να παλέψουν στο χώρο δουλειάς, στα ταξικά συνδικάτα να αλλάξουν τους αρνητικούς σήμερα συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα, όπου κυριαρχούν οι συμβιβασμένες εργοδοτικές ηγεσίες. Πρέπει να παλέψουν στη γειτονιά και τις Λαϊκές Επιτροπές για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν από το εισόδημα που εξανεμίζεται, ως την αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, τον Πολιτισμό και τον Αθλητισμό, το δικαίωμα στην αναψυχή. Ετσι ανοίγει ο δρόμος της ρήξης με τους καπιταλιστές ως τάξη, για την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους και την κοινωνικοποίηση των βασικών και συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής.

Ετσι ο λαός πρωταγωνιστής θα ορίζει τι θα παράγει, θα μπορεί να αναπτύξει με κεντρικό σχεδιασμό, με αναλογική ανάπτυξη όλων των κλάδων τις τεράστιες αναξιοποίητες σήμερα παραγωγικές δυνατότητες. Θα μπορεί να εξασφαλίσει την υγιεινή διατροφή του, που του στερεί σήμερα η καπιταλιστική ανάπτυξη της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, που ξεκληρίζει τους μικρούς παραγωγούς, φέρνει κέρδη στις πολυεθνικές των γεωργικών εφοδίων και καλλιεργητικών μέσων. Θα μπορεί να αξιοποιήσει τους ενεργειακούς πόρους, θα έχει στέγη, αναγκαίες υποδομές (αντισεισμική και αντιπλημμυρική προστασία, προστασία του δασικού πλούτου). Θα μπορεί η χώρα να αναπτύξει διεθνείς συνεργασίες με αμοιβαίο όφελος.

Αυτός ο δρόμος ανάπτυξης είναι ανάπτυξη για το λαό, που προάγει τη ζωή, που του αξίζει στον 21ο αιώνα της τεράστιας τεχνολογικής προόδου και των δυνατοτήτων. Είναι σημαντικό επομένως τα λαϊκά στρώματα στο επόμενο διάστημα που αναμένεται να κλιμακωθεί η επίθεση του κεφαλαίου, με όποια διαχειριστική κυβέρνηση, είτε κεντροδεξιά είτε κεντροαριστερή, να έχουν ένα ισχυρό αντίβαρο, που όχι μόνο θα οργανώσει την αντίσταση αλλά και την αντεπίθεση για τη μοναδική φιλολαϊκή λύση, την εργατική - λαϊκή εξουσία. Ισχυρό ΚΚΕ και στη Βουλή και στο λαό, φέρνει πιο κοντά αυτήν την προοπτική.

Καραμπινάτη λαθροχειρία από το «Εθνος»

Καραμπινάτη λαθροχειρία από το «Εθνος»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την επιθυμία τους να δουν ένα ΚΚΕ μεταλλαγμένο, που θα κυνηγάει υπουργικούς θώκους σε κυβερνήσεις αντιλαϊκής διαχείρισης, έχοντας προδώσει την αποστολή του και τον λαό, πλασάρουν ορισμένοι για πραγματικότητα, διαστρεβλώνοντας τις θέσεις του ΚΚΕ και τις τοποθετήσεις στελεχών του. Για παράδειγμα, το χτεσινό «Εθνος» δημοσιεύει ρεπορτάζ με τίτλο:«Αλ.Παπαρήγα: Θα συμμετείχαμε αν βλέπαμε δυνατότητα εξόδου απ' την κρίση - Ανοιχτή η συμμετοχή του ΚΚΕ σε κυβέρνηση, αν...»! Το ρεπορτάζ αναφέρεται στη συνέντευξη που παραχώρησε την Πέμπτη η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο ρ/σ «ΣΚΑΪ» και γράφει: «Ανοικτό άφησε το ενδεχόμενο συμμετοχής του ΚΚΕ σε μία κυβέρνηση η Αλέκα Παπαρήγα (...) είπε πως το ΚΚΕ θα συμμετείχε σε μία κυβέρνηση στην οποία θα έβλεπε πως είχε τη δυνατότητα να βγάλει την Ελλάδα απ' την κρίση. Η κ. Παπαρήγα δεν έδωσε περισσότερες διευκρινίσεις, για πρώτη φορά ανέδειξε τη συμμετοχή του κόμματος σε κυβέρνηση». Οποιος άκουσε αυτή τη συνέντευξη, δεν αναγνωρίζει τίποτα απ' όσα αραδιάζει το «Εθνος». Για του λόγου το αληθές παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα απ' τη συγκεκριμένη συνέντευξη της Αλ. Παπαρήγα: «Να ξεκινήσω απ' την αφετηριακή μας θέση. Αν αυτή τη στιγμή βλέπαμε δυνατότητες μια κυβέρνηση να βγάλει την Ελλάδα απ' την κρίση προς όφελος του λαού και να μη βγει ο λαός ακόμα περισσότερο ρημαγμένος, υποχρέωσή μας θα ήταν να συμμετέχουμε». Τι λέει η Αλέκα Παπαρήγα; Οτι καμιά κυβέρνηση από αυτές που ψήνονται προεκλογικά δεν μπορεί να δώσει διέξοδο από την κρίση υπέρ του λαού, επειδή τα κόμματα που προαλείφονται να κυβερνήσουν έχουν στρατηγική διαχείρισης της κρίσης σε όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών και εντός της ΕΕ και όχι σε σύγκρουση μαζί τους. Καθαρές κουβέντες και χιλιοειπωμένες. Η λαθροχειρία του «Εθνους» βγάζει μάτι και δίνει κάθε δικαίωμα να τη θεωρούμε συνειδητή και ενταγμένη στη συνολικότερη προσπάθεια να συκοφαντηθεί το Κόμμα και να δημιουργηθεί σύγχυση στον κόσμο για τις κρυστάλλινες θέσεις του. Μάταιος ο κόπος τους και μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια. Το ΚΚΕ στο χέρι δεν πρόκειται να το βάλουν, όσα ψέματα κι αν αραδιάσουν.

Ο - «μασίστας» - κύριος Σαμαράς

Ο - «μασίστας» - κύριος Σαμαράς

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Θα φάω τα σίδερα, θα γυρίσω όλο τον κόσμο, προκειμένου να έρθουν στην Ελλάδα επενδύσεις».

Η δήλωση δεν είναι του... Κουταλιανού. Είναι του κυρίου Σαμαρά («Σκάι», 3/6/2012).

Μάλιστα, ο κ. Σαμαράς, για να γίνει συγκεκριμένος για το είδος εκείνο των «επενδύσεων» που - μασώντας σίδερα - θα φέρει στην Ελλάδα, φρόντισε να πλέξει το εγκώμιο στο «πρότυπο ανάπτυξης» που συντελείται στον Πειραιά από το εργασιακό κάτεργο της«Cosco».

*

Ας δούμε, συγκεκριμένα, λοιπόν, τι «υπόσχεται» ο πρόεδρος της ΝΔ.

Στο κινέζικο «επενδυτικό υπόδειγμα» του κ. Σαμαρά δουλεύουν περίπου 700 άνθρωποι.

• Από αυτούς, οι μισοί έχουν μηνιαίο μισθό 700 ευρώ.
• Των υπόλοιπων εργαζόμενων που τελούν υπό το καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας το μηνιάτικο είναι 300 - 400 ευρώ.
• Η καλή εταιρεία έχει φροντίσει το προσωπικό να προσλαμβάνεται υπό το καθεστώς του «ανειδίκευτου εργάτη» με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα δικαιώματά τους.
• Εχει φροντίσει, επίσης, οι υπερωρίες να μην πληρώνονται, αφού τις έχει βαφτίσει... οικειοθελή προσφορά των εργαζομένων.
• Ούτε λόγος να γίνεται, φυσικά, για νυχτερινά ή για αργίες ή για επιδόματα εκτός έδρας κ.λπ.

Ολα αυτά, δε θα μπορούσαν παρά να δημιουργούν σε αυτόν τον «επενδυτικό παράδεισο» μια... «υπέροχη ατμόσφαιρα».

Τόσο... υπέροχη, που αυτός προφανώς είναι και ο λόγος που οι σύγχρονοι είλωτες στο κάτεργο της Cosco δεσμεύονται με εκείνο που η εταιρεία αποκαλεί «υποχρέωση πίστης» του εργαζόμενου απέναντί της. Κάτι σαν «όρκος σιωπής», δηλαδή...

Αλλά αν το «επενδυτικό» και «αναπτυξιακό» όραμα του κ. Σαμαρά είναι τόσο θελκτικό και ανθρώπινο, γιατί θα πρέπει να σιωπούν για όσα περνούν, γιατί θα πρέπει να κάνουν τον «Κινέζο», εκείνοι που το υφίστανται;

    

Με μπροστάρη το ΚΚΕ να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του

Με μπροστάρη το ΚΚΕ να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του

Η Ελένη Μπέλλου

Motion Team

Σε συγκέντρωση στην πλατεία ΗΣΑΠ στο Νέο Ηράκλειο μίλησε την Πέμπτη η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Μεταξύ άλλων, σημείωσε στην ομιλία της:

«Το ΚΚΕ σας λέει καθαρά: Μην ξεγελιέστε από νέες απατηλές υποσχέσεις της ΝΔ και από κοντά του ΠΑΣΟΚ! Για χρόνια τους γνωρίσατε καλά ως κυβερνητικά κόμματα, ως κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου και σε συνθήκες παχιών αγελάδων για το κεφάλαιο. Δεν μπορούν ν' αλλάξουν πολιτική προς όφελος του λαού, γιατί τότε δε θα ήταν κόμματα του κεφαλαίου, δε θα προστάτευαν τα κέρδη του κεφαλαίου, που ως βρικόλακας απομυζά το δικό σας μόχθο, το δικό σας αίμα.

Θέλουν καπιταλιστική ανάπτυξη, δηλαδή θέλουν ν' ανέβει η καπιταλιστική παραγωγή, γιατί αυτή είναι η πηγή της εκμετάλλευσης, η πηγή των κερδών. Και βέβαια δε θέλουν την κρίση που οδηγεί σε περιορισμό της μάζας των κερδών και του ποσοστού της κερδοφορίας, ακόμα και καταστροφή καπιταλιστικών επιχειρήσεων. Ομως όχι μόνο δεν μπορούν να αποφύγουν την κρίση γιατί είναι στο DNA της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά και δεν μπορούν να περάσουν σε μια δυναμική έξοδο από την κρίση.

Μην πιστεύετε τα παραμύθια της ΝΔ και από κοντά και του ΠΑΣΟΚ ότι τώρα θα δώσουν έμφαση στην ανάπτυξη, ότι έχουν καλύτερο συσχετισμό στην ΕΕ, γιατί ο νέος πρόεδρος της Γαλλίας ενδιαφέρεται κι αυτός για την ανάπτυξη.

Το ΚΚΕ σας καλεί να σκεφτείτε με βάση τα πραγματικά γεγονότα:

-- Στις ΗΠΑ, την 1η καπιταλιστική οικονομία για περίπου έναν αιώνα, τα τελευταία 30 χρόνια, είτε με ανάπτυξη, είτε με ύφεση, συνεχώς μειώνεται το μέσο λαϊκό εισόδημα, μεγαλώνει η φτώχεια, αυξάνουν οι άστεγοι. Γι' αυτή την ανάπτυξη έκανε λόγο ο Ομπάμα μιλώντας για την Ελλάδα.

-- Η Ιαπωνία, που για χρόνια ήταν η 2η καπιταλιστική οικονομία, το λεγόμενο "ιαπωνικό θαύμα" της οικονομίας, ουσιαστικά δε βγήκε από την κρίση, ενώ πέρασαν 12 χρόνια.

-- Η Ευρωζώνη, που πέρσι καυχιόταν για ανάπτυξη, ξαναμπήκε στην κρίση κι αυτό αφορά και τη Γερμανία, με άνοδο της ανεργίας.

Μην περιμένετε, ούτε στην Ελλάδα ούτε στις πιο ισχυρές οικονομίες της Γερμανίας ή της Γαλλίας, βελτίωση της θέσης των εργαζομένων σε φάση ανάκαμψης ή και ανάπτυξης, όσο οι καπιταλιστικοί όμιλοι θα κυριαρχούν στην οικονομία, επομένως θα κατέχουν και τα όργανα της πολιτικής εξουσίας, τη Βουλή, την κυβέρνηση. Αυτή η αλήθεια υπάρχει ως πολιτικό συμπέρασμα σε πρόσφατη έρευνα της Eurostat, που λέει ότι οι Ευρωπαίοι μπορούν να δουλεύουν ως τα 75 χρόνια τους, αφού το προσδόκιμο ζωής ξεπέρασε τα 80 χρόνια.

Σάπιος και παρασιτικός ο καπιταλισμός

Ο καπιταλισμός της Ευρώπης και μέσα σε αυτόν και της Ελλάδας, των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας είναι τόσο γερασμένος, τόσο σάπιος, παρασιτικός, που δεν μπορεί πλέον να εξασφαλίσει δυναμική έξοδο από τις κρίσεις, τέτοια που να φέρει βελτίωση εισοδήματος, συνθηκών ζωής και εργασίας για τους εργαζόμενους, όπως και στο παρελθόν.

Αυτή η σαπίλα του καπιταλισμού δεν οφείλεται στα υπάρχοντα ή αναθεωρημένα μνημόνια ή δανειακές συμφωνίες με τους σημερινούς ή άλλους καπιταλιστές συμμάχους της Ελλάδας, αν θα είναι πιο άμεσος σύμμαχος η Γερμανία ή η Βρετανία, οι ΗΠΑ ή η Ρωσία ή η Κίνα. Οι αντιθέσεις μέσα στην Ευρωζώνη και συνολικά μέσα στην EE, ειδικότερα οι αντιθέσεις των ΗΠΑ με τη Γερμανία, δεν είναι ζήτημα ιδεολογικών και πολιτικών διαφορών ανάμεσα σε φιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες. Είναι αντιθέσεις για το μοίρασμα των αγορών που γίνονται πιο άγριες όταν η πίτα μικραίνει.

Οταν το G-7 ζητά από τη Γερμανία μέτρα για την ενίσχυση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, φοβάται για την τύχη των τραπεζών στις ΗΠΑ, Βρετανία, Ιαπωνία κλπ. Θυμηθείτε στην EE, σοσιαλδημοκράτες και φιλελεύθεροι είχαν συμφωνήσει στη Συνθήκη του Μάαστριχτ, στη Στρατηγική της EE για το 2010 και στη συνέχεια για το 2020, EE και ΗΠΑ ακολούθησαν την ίδια επίθεση σε εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις.

Ηταν αναπόφευκτο να περιοριστεί η συνοχή της Ευρωζώνης σε συνθήκες κρίσης, γιατί τώρα οι μικρότερες και πιο αδύναμες οικονομίες γίνονται προβληματικές, γίνεται πιο φανερή η ανισομετρία μεταξύ των διαφορετικών κρατών που χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα. Αλλά αυτό, όπως βλέπετε, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και την Πορτογαλία, αφορά και την Ισπανία, την Ιταλία, ακόμα και τη Γαλλία του σκληρού πυρήνα.

Μη σας ξεγελά ο ΣΥΡΙΖΑ! Που με γελοίο μικρομεγαλισμό παρουσιάζεται ως ο μάγος που θα εξαλείψει τις ανισομετρίες της EE, θα επιβάλει «έντιμες και ισότιμες» σχέσεις μέσα στην EE, τους δικούς του όρους για τη δανειοδότηση ή θα κάνει τα όργανα της EE πιο ταιριαστά στις ανάγκες της Ελλάδας.

Ομως, πίσω από αυτές τις συνειδητές γελοιότητες του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν και συμφέροντα, σχέδια από δυνάμεις του κεφαλαίου μέσα κι έξω από την Ελλάδα, από την EE, σε όλες τις ηπείρους, ενδεχομένως για να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη χωρίς σοβαρούς τριγμούς για την Ευρωζώνη, να περάσει στη δεύτερη ή τρίτη τροχιά της EE, που θα κινείται γύρω από το σκληρό πυρήνα του ευρώ.

Πρόκειται για εξέλιξη που θα φέρει κέρδη ακόμα και σε καπιταλιστές από την Ελλάδα, που έχουν επενδυμένο κεφάλαιο έξω από αυτήν, σε πλοία, καταθέσεις κλπ. και περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για ν' αγοράσουν γη, λιμάνια, μεταφορές, πετρέλαιο, φυσικό αέριο κλπ., αφού θα έχουν γίνει φθηνότερα με ένα εγχώριο νόμισμα που θα συνδέεται με το ευρώ αποκλειστικά και μόνο για να εξασφαλίζει προνόμια στους μεγαλοεπενδυτές, στους μεγαλοεισαγωγείς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πουλά απατηλή ελπίδα

Στον αντίποδα αυτών των καπιταλιστικών σεναρίων είναι μόνο η λαϊκή εξουσία, με την κοινωνικοποίηση όλου του συγκεντρωμένου πλούτου, πάνω στην οποία θα στηριχτεί η αποδέσμευση από την EE που υποστηρίζει το ΚΚΕ, η ταυτόχρονη διαγραφή του παλιού και νέου χρέους, είτε είναι σε τράπεζες και θεσμικούς επενδυτές, είτε σε κράτη-μέλη της EE, του ΔNT. Τις προϋποθέσεις για να γίνει πραγματικότητα πρέπει να τις φτιάξουν οι εργαζόμενοι και με την πολιτική τους επιλογή. Και πρώτ' απ' όλα να μην παρασυρθούν από απατηλές υποσχέσεις, που φαίνονται να μοιάζουν με λαϊκή εξουσία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σας υπόσχεται άλλη διακυβέρνηση, «αριστερής» απόχρωσης, τώρα λέει «λαϊκή διακυβέρνηση», αντιγράφοντας τίτλους από το πρόγραμμα του ΚΚΕ και όχι οικονομικό - κοινωνικό περιεχόμενο. Γιατί όσο και να ψάξετε στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δε θα βρείτε καταγγελία, δέσμευση ενάντια στα μονοπώλια, στους καπιταλιστικούς ομίλους, ούτε ενάντια στις ΝΑΤΟικές δεσμεύσεις, τις αμερικανικές βάσεις, τη λεγόμενη στρατηγική συμφωνία Ελλάδας - Ισραήλ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει τον τίτλο, την εργατική - λαϊκή συμμαχία για να δημιουργήσει συνειρμούς μιας δήθεν πολιτικής συγγένειας με το ΚΚΕ. Την αδειάζει όμως από το αντιμονοπωλιακό - αντιιμπεριαλιστικό της περιεχόμενο. Λέει ότι θα έρθει ο λαός στην εξουσία με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και δίνει εξετάσεις για το πρόγραμμά του στους πρέσβεις του G-8.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πουλά απατηλή ελπίδα στην ενιαία κούρσα για το λαϊκό εισόδημα, βάζοντας στο πρώτο εμπόδιο τον πήχη πολύ χαμηλά: Οτι θα καταργήσει τις μειώσεις που έγιναν στους κατώτατους μισθούς και κατώτερες συντάξεις με το Μνημόνιο 2. Κρύβει το ύψος του πήχη στα επόμενα εμπόδια: Τη μείωση των μισθών μέσα από τις ελαστικές σχέσεις, τις επιχειρησιακές και ατομικές συμφωνίες με τους καπιταλιστές. Την αύξηση του χρονικού ορίου συνταξιοδότησης και αλλεπάλληλες μειώσεις στις συντάξεις που φέρουν την υπογραφή και της συμμάχου του ΣΥΡΙΖΑ, της πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ.

Δε λέει καν επιδότηση όλων των ανέργων χωρίς προϋποθέσεις που αφορά και κατεστραμμένους επαγγελματίες, αγρότες κλπ. Ανεβάζει την ελπίδα με ένα αερόστατο που δεν μπορεί να πάει μακριά, γρήγορα θα εξαντλήσει το αντίβαρό του, που τον ώθησε προς τα πάνω: Το ότι δεν ήταν προηγούμενα κυβερνητικό κόμμα ώστε να κριθεί στην πράξη, το ότι δεν έγινε γρήγορα αντιληπτό πως οργανωμένο τμήμα του σάπιου ΠΑΣΟΚ έσπρωξε καλοπροαίρετους προβληματισμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ προς το ΣΥΡΙΖΑ.

Δηλαδή, μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ, από κοινού έβαλαν φρένο στη ριζοσπαστικοποίηση, στη λαϊκή ανάταση.

Πρωταγωνιστής ο λαός

Μην παίρνετε τοις μετρητοίς τα περί ακύρωσης του Μνημονίου. Σκεφτείτε, αναρωτηθείτε: Γιατί σήμερα ο ΣΕΒ, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο Καμμένος μιλάνε για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου ακόμα και της δανειακής συμφωνίας που είναι η κύρια συμφωνία με τους ξένους δανειστές; Γιατί έτσι ή αλλιώς δεν μπορεί να προχωρήσει, θα χρειαστεί είτε νέο συμφωνημένο κούρεμα είτε άτακτη χρεοκοπία.

Και στις δύο περιπτώσεις είναι προ των πυλών νέο κύμα λιτότητας για το λαό. Μοναδική διέξοδος το κοινωνικό - οικονομικό πρόγραμμα του ΚΚΕ, όταν το πάρει στα χέρια του ο λαός, όταν το κάνει εξουσία η λαϊκή στρατιά που θα καταργήσει τους καπιταλιστές ως ιδιοκτήτες των βιομηχανικών μονάδων, ως μεγαλομετόχους στις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, στα διυλιστήρια πετρελαίου, στις τηλεπικοινωνίες, στις μαζικές μεταφορές, στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις αγροτικής παραγωγής που συνδέονται με την αλευροβιομηχανία, τη γαλακτοβιομηχανία, την κρεατοβιομηχανία κλπ.

Αυτή η οικονομία θα βάλει σε άλλη βάση κρατικά έσοδα - έξοδα, οι κοινωνικές δαπάνες δε θα είναι στο περιθώριο των δαπανών για το κεφάλαιο, γιατί αυτό θα έχει καταργηθεί. Μη σας αποπροσανατολίζουν με το δίλημμα "υπάρχουν ή δεν υπάρχουν χρήματα, πόροι". Και σήμερα υπάρχουν, για το κεφάλαιο, όχι για τους μισθούς και τις συντάξεις. Προσέξτε, η "φτωχή" Ελλάδα είναι ο 3ος ξένος επενδυτής στη Βουλγαρία, με 500 επιχειρήσεις και 3 δισ. ευρώ (ΒΙΟΧΑΛΚΟ, Ιντρακόμ, ΕΛΠΕ, τράπεζες, «Chipita» κλπ.), οι Ελληνες περιλαμβάνονται στους πρώτους επενδυτές σε κτίρια στο Κεντρικό Λονδίνο.

Μία είναι η προοπτική:

Η οργανωμένη λαϊκή πάλη, με δυνατό μπροστάρη το ΚΚΕ, σήμερα για την οργάνωση της επιβίωσης, αλλά κυρίως για να γίνει σύντομα ο λαός αφέντης στον τόπο του, ιδιοκτήτης του ορυκτού, θαλάσσιου, δασικού, φυσικού πλούτου, του πλούτου που παράγει, για να ζήσει όχι με ψίχουλα, ζητιάνος, αλλά σύμφωνα με τις δυνατότητες που παρέχει όλη η προηγούμενη παραγωγική ανάπτυξη, η επιστημονική και τεχνολογική γνώση. Να έχει εξασφαλισμένη δουλειά, έγκαιρη συνταξιοδότηση, αποκλειστικά δημόσια δωρεάν φροντίδα Υγείας, Παιδεία, Πρόνοια, υποδομές αθλητισμού - πολιτισμού, ελεύθερο χρόνο.

Για όλα αυτά χρειάζεται ψήφος, δύναμη στο ΚΚΕ, για να έχει δύναμη ο λαός στο δρόμο ν' απαλλαγεί από τα δεσμά του. Ακόμα και άμεσα μια πρόσκαιρη αναχαίτιση της αντιλαϊκής επίθεσης μπορεί να έρθει μόνο μπροστά στην άνοδο του ΚΚΕ, που σημαίνει φόβο του κεφαλαίου για απώλεια της εξουσίας του. Και θα φοβηθεί όταν πράγματι κινδυνεύει. Μη σας παραπλανούν ότι το ΚΚΕ σας λέει πράγματα άπιαστα, που ακόμα και αν σας συμφέρουν είναι για τη "δευτέρα παρουσία" ή ότι ζητά ανατροπές που έχουν πολύ μεγάλο λαϊκό κόστος.

Εργαζόμενε, με σένα πρωταγωνιστή στον τόπο της εργασίας σου, νέε, με σένα πρωταγωνιστή στη σχολή σου, θα αναδειχθούν οι εργατικοί και λαϊκοί βουλευτές που θα δώσουν εργατική κυβέρνηση με πρωταρχικό ρόλο των κομμουνιστών σε αυτήν. Αυτή είναι η μόνη προοπτική για φιλολαϊκή έξοδο από την κρίση, διέξοδος που απαιτεί τη δική σου γνώση, πίστη και μαχητική στάση για γίνει πραγματικότητα».

βίντεο να γιατι ΚΚΕ

Το δεκάλεπτο προεκλογικό βίντεο του ΚΚΕ

Nτοκουμέντα ΝΟΜΣ

Nτοκουμέντα ΝΟΜΣ

Πολλά έχουν γραφεί και ειπωθεί για τον ρόλο των Σλαβομακεδόνων στην Εθνική Αντίσταση και τον Εμφύλιο. Ο υποτιθέμενα ανθελληνικός και αντιπατριωτικός τους ρόλος αποτελεί επιχείρημα της δικτατορίας του Μεταξά και παλαιότερα του δικτάτορα Πάγκαλου. Η ιστορική πραγματικότητα έχει γραφεί με τελείως διαφορετικό τρόπο. Οι Σλαβομακεδόνες με οργανώσεις προσωπικής πολιτικής άμυνας ενάντια στους δικτατορικούς διωγμούς, που εντοπίζονται ήδη από το 1920, προσδιορίστηκαν στην μεγάλη τους πλειοψηφία ως υποστηρικτές του σοσιαλισμού και εντάχθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά με το μέρος του ΕΛΑΣ και αργότερα του ΔΣΕ. Το θέμα της εδαφικής ακεραιότητας δεν αποτέλεσε σε καμιά ιστορική φάση ζήτημα που θίγονταν από της οργανώσεις των Σλαβομακεδόνων. Τόσο στο δεύτερο όσο και στο πέμπτο συνέδριο του ΝΟΦ τονίζονταν ένα πολύ διαφορετικό ζήτημα: Το ζήτημα της αυτοδιάθεσης. Οι ομιλούντες την σλαβική κάτοικοι της ελληνικής Μακεδονίας ζητούσαν το πολύ απλό και πολύ στοιχειώδες. Να αποφασίσουν για τον εαυτό τους εάν θέλουν να είναι Έλληνες ή Γιουκοσλάβοι πολίτες. Βεβαίως στο ΝΟΦ (που δεν είναι ένα κομμουνιστικό κόμμα αλλά μια οργάνωση εθνικού χαρακτήρα) υπήρχαν μερίδες που υποστήριζαν και κάποιο εδαφικό δικαίωμα στα ελληνικά εδάφη της Μακεδονίας. Η τάση αυτή αποτέλεσε παρόλα αυτά μειονότητα και ήρθε σε ευθεία σύγκρουση με τις θέσεις του ΚΚΕ στο ζήτημα. Μετά την σύνοδο του ΝΟΦ το 1948, επικράτησε πλήρως η σκοπιά της αυτοδιάθεσης.

Ελάχιστα έχουν γραφεί για την συνεισφορά και το αίμα που έχει χυθεί από τους Σλαβομακεδόνες της Ελλάδας για την εξυπηρέτηση των λαϊκών και εδαφικών συμφερόντων της χώρας. Η τελική λύση δόθηκε από μεριάς ελληνικού αστικού κράτους με την ήττα του ΔΣΕ το 1949 και την ολοκληρωτική διάλυση των ΝΟΦ-ΣΝΟΦ. Ακολούθησε διάλυση του σλαβομακεδονικού στοιχείου, μαζικοί εκτοπισμοί χωριών της βορείου Μακεδονίας, ελληνοποιήσεις ονομάτων, επωνύμων και τοπωνυμιών αλλά και εκατόμβες νεκρών, από τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις ενάντια σε απλούς Σλαβομακεδόνες πολίτες στο διάστημα 1948-1950 σε όλο το βόρειο τόξο της Μακεδονίας.


Παρακάτω παρουσιάζουμε τρία ξεχωριστά ντοκουμέντα της Σλαβομακεδονικής οργάνωσης ΝΟΜΣ (Σλαβομακεδονικό ανάλογο της ΕΠΟΝ) που αναδεικνύουν την θέση των Σλαβομακεδόνων απέναντι στους Έλληνες και την Ελλάδα.

Προκήρυξη πρώτη από την ΝΟΜΣ το 1945

Προκήρυξη δεύτερη από την ΝΟΜΣ το 1945  

Προκήρυξη τρίτη από την ΝΟΜΣ το 1945

Σλαβομακεδόνες και Έλληνες κομμουνιστές κρατούμενοι της Ακροναυπλίας επί Μεταξά στέκονται τιμητική φρουρά στο φέρετρο του Ε. Ρολογά .