ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1944

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1944

Το στρατιωτικό ζήτημα και η σημασία του

Ο ΕΛΑΣ, εμπειροπόλεμος και ετοιμοπόλεμος όπως ήταν, αποτελούσε τον σοβαρότερο ανασταλτικό παράγοντα στα σχέδια των Αγγλων και της ντόπιας ολιγαρχίας

Το κύριο πρόβλημα των Αγγλων, της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας και των πολιτικών εκπροσώπων της ήταν η διασφάλιση των συμφερόντων τους στη μεταπολεμική Ελλάδα. Η επιδίωξη αυτή εκ των πραγμάτων απαιτούσε την καθυπόταξη του λαϊκού κινήματος, την ποδηγέτηση δηλαδή και συντριβή των ΕΑΜικών αντιστασιακών οργανώσεων και του ΚΚΕ ως προϋπόθεση για την παλινόρθωση του προπολεμικού αστικού καθεστώτος στη χώρα. Η Κατοχή και η Αντίσταση είχαν αλλάξει ριζικά τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Τα παλιά αστικά κόμματα είχαν καταντήσει κόμματα – σφραγίδες κι αν είχαν επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο, μετά την Απελευθέρωση, αυτό οφειλόταν στις αδικαιολόγητες υποχωρήσεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στο Λίβανο και στην Καζέρτα. Από την άλλη μεριά, ο λαός, συσπειρωμένος στη συντριπτική του πλειοψηφία γύρω από το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, με την πάλη του κατά του φασισμού, είχε ήδη δημιουργήσει από τα χρόνια της Κατοχής ένα νέο τύπο εξουσίας, που ξέφευγε από τα πλαίσια του αστικού συστήματος και έτεινε προς τη λαϊκοδημοκρατική και σοσιαλιστική αναγέννηση της χώρας. Πέραν όμως αυτού, η ΕΑΜική – λαϊκή πλειοψηφία είχε κι ένα ακόμη σημαντικό ατού: Ηταν εξοπλισμένη, αφού είχε δημιουργήσει το δικό της λαϊκό στρατό, τον ΕΛΑΣ και τις άλλες ένοπλες ΕΑΜικές αντιστασιακές οργανώσεις. Συνεπώς, πρώτη επιδίωξη της ντόπιας και ξένης αντίδρασης ήταν να αφοπλίσει το λαό. Ο ΕΛΑΣ, εμπειροπόλεμος και ετοιμοπόλεμος όπως ήταν – με μάχιμη και εφεδρική δύναμη 130.000 περίπου ανδρών – αποτελούσε το σοβαρότερο ανασταλτικό παράγοντα στα σχέδιά της. Χωρίς τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, οι επιδιώξεις της ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Κι ακριβώς αυτό, η επιδίωξη δηλαδή να αφοπλιστεί το λαϊκό κίνημα για να μπορέσουν στη συνέχεια να το καθυποτάξουν, έφεραν ως αποτέλεσμα τα Δεκεμβριανά.

Το στρατιωτικό ζήτημα πριν την Απελευθέρωση

Η προσπάθεια διάλυσης του ΕΛΑΣ εντάχθηκε στα πλαίσια της λύσης του στρατιωτικού προβλήματος της χώρας μετά την Απελευθέρωση. Στα πλαίσια που υπαγόρευε δηλαδή η ανάγκη για τη συγκρότηση εθνικών ενόπλων δυνάμεων στη μεταπολεμική Ελλάδα. Πρώτη νύξη στο πρόβλημα έγινε στο συνέδριο του Λιβάνου. Εκεί αποφασίστηκε ότι το μεταπολεμικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας θα λυνόταν ειρηνικά μέσα από εκλογές για την ανάδειξη κυβέρνησης και Βουλής και μέσα από δημοψήφισμα, ώστε να αποφανθεί ο λαός αν θα καταργούσε ή όχι τη μοναρχία. Τα πράγματα θα οδηγούνταν σ’ αυτή την εξέλιξη με ευθύνη κυβέρνησης εθνικής ενότητας υπό τον Γ. Παπανδρέου και με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων. Η κυβέρνηση αυτή θα αντιμετώπιζε και το στρατιωτικό ζήτημα με τη διάλυση των αντάρτικων και άλλων στρατιωτικών σωμάτων και τη συγκρότηση εθνικού στρατού μέσα από κανονική στρατολογία κλάσεων. Το στρατό αυτό θα στελέχωναν επαγγελματίες στρατιωτικοί και αντάρτες αρχηγοί που ήθελαν να ακολουθήσουν στρατιωτική καριέρα. Να πώς περιγράφει τη λύση του στρατιωτικού ζητήματος ο Γ. Παπανδρέου, στις 18/10/1944, μιλώντας στο λαό της Αθήνας στο Σύνταγμα: «Εν τη μερίμνη προς αποκατάστασιν του Ελευθέρου Ελληνικού κράτους, η κυβέρνησις θα επιδιώξη την ανασύνταξιν των ενόπλων δυνάμεων του Εθνους, με κριτήρια αποκλειστικώς εθνικά και Στρατιωτικά, όπως προσδιορίζει το Εθνικόν Συμβόλαιον του Λιβάνου. Θα αποδοθούν αι δίκαιαι τιμαί εις τους γενναίους αγωνιστάς των ανταρτικών μας δυνάμεων και τα στελέχη των θα εύρουν την πρέπουσα θέσιν εις τον ανασυντασσόμενον τακτικόν μας Στρατόν. Βάση του εθνικού μας Στρατού διά το μέλλον, όπως συνέβαινε ανέκαθεν εις την Ελλάδα και όπως συμβαίνει εις όλους τους Ελευθέρους λαούς, θα είναι η τακτική στρατολογία. Ολόκληρος ο ελληνικός λαός διεκδικεί την τιμήν να είναι υπερασπιστής της Πατρίδος.» («Ντοκουμέντα της αντίστασης», εκδόσεις ΠΟΝΤΙΚΙ, σελ. 233 – 234). Η λύση αυτή – ως γενικό περίγραμμα θέσεων – έβρισκε σύμφωνο και το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης, το ΕΑΜ και το ΚΚΕ.

Αλλοι οι πραγματικοί σκοποί

Η ντόπια και ξένη αντίδραση, φυσικά, δεν επιθυμούσε να πραγματοποιήσει όσα υποσχόταν στα λόγια κι όσα αποδεχόταν στις συμφωνίες. Γνώριζε καλά πως δε θα μπορούσε να έχει υπό τον έλεγχό της και να χρησιμοποιήσει για τους αντιλαϊκούς της σκοπούς ένα στρατό με τις παραπάνω προδιαγραφές, όπως τις περιγράφει στο λόγο του ο Γ. Παπανδρέου. Αν γινόταν κανονική στρατολογία, η βάση του στρατού θα ήταν στη συντριπτική της πλειοψηφία ΕΑΜική και ΕΛΑΣίτικη. Αν ο στρατός στελεχωνόταν από αντιστασιακούς επαγγελματίες στρατιωτικούς και αντάρτικα στελέχη, το αποτέλεσμα θα ήταν πάλι το ίδιο. Η αντίδραση χρειαζόταν ένα στρατό του χεριού της κι αυτό σήμαινε πως οι ΕΑΜίτες και οι ΕΛΑΣίτες έπρεπε να αποκλειστούν, στόχος που πέρναγε αποκλειστικά μέσα από τη συντριβή του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜικού αντιστασιακού κινήματος.
Ο Γ. Παπανδρέου, από την εποχή του Λιβάνου ακόμη, δεν έκρυβε αυτές του τις επιδιώξεις. Στις 13/7/1944, λίγες εβδομάδες μετά τη Διάσκεψη – παρόλο που υποτίθεται ότι εξέφραζε, ως πρωθυπουργός, την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας» – σε συνάντησή του με τον υπαρχηγό του ΕΔΕΣ, Κ. Πυρομάγλου, ρωτούσε τον τελευταίο αν ο ΕΔΕΣ είναι σε θέση να διαλύσει τον ΕΛΑΣ. Η απάντηση του Πυρομάγλου δεν τον ικανοποίησε. Και ο Γ. Παπανδρέου ξεκαθάρισε στον συνομιλητή του:

• • «Τότε τον ΕΛΑΣ, θα τον διαλύσω με τους Αγγλους».
  • «Προ ή μετά την απελευθέρωσιν, κύριε πρόεδρε;».
  • «Μετά την απελευθέρωσιν»

(Κ. Πυρομάγλου: «Η Εθνική Αντίστασις», Εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ, σελ. 274).
Ακριβώς σ’ αυτή τη γραμμή κινήθηκε και αυτή τη γραμμή υπηρέτησε. Αλλά και οι Εγγλέζοι, που ήταν οι εμπνευστές, καθοδηγητές και στη συνέχεια οι εκτελεστές αυτής της υπόθεσης έκαναν ό,τι ήταν δυνατό για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Ενδεικτικό των προθέσεών τους είναι το παρακάτω τηλεγράφημα του Τσόρτσιλ προς τον υπουργό του επί των Εξωτερικών, Α. Ιντεν, στις 7/11/44: «Ελπίζω – έλεγε ο Τσόρτσιλ – ότι η ελληνική ταξιαρχία θα φτάσει σύντομα και ότι δε θα διστάσει να ανοίγει πυρ, όπου είναι αναγκαίο… Χρειαζόμαστε άλλες 8 με 10 χιλιάδες στρατιώτες για να κρατήσουμε για λογαριασμό της ελληνικής κυβερνήσεως, την πρωτεύουσα και τη Θεσσαλονίκη. Το θέμα επεκτάσεως της ελληνικής εξουσίας πρέπει να το εξετάσουμε αργότερα». Η αντίδραση οδηγούσε τα πράγματα σε ρήξη με το ΕΑΜικό κίνημα και στήριξε αυτές της τις επιδιώξεις στις βρετανικές ένοπλες δυνάμεις που βρίσκονταν στην Ελλάδα, στις αντικομμουνιστικές οργανώσεις των συνεργατών των Γερμανών και κάθε λογής δοσιλόγων, καθώς και στα στρατιωτικά σώματα ελλήνων πραιτοριανών που είχε υπό τον έλεγχό της. Η Ορεινή Ταξιαρχία, π.χ., για την οποία κάνει λόγο στο τηλεγράφημά του ο Τσόρτσιλ, αλλά και ο Ιερός Λόχος είχαν δημιουργηθεί από ακραιφνή ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία, μετά την καταστολή του κινήματος της Μέσης Ανατολής.
Πηγή: Ειδικό αφιέρωμα Ριζοσπάστη

Πίσω στα περιεχόμενα

https://erodotos.wordpress.com/istoria-dse/

Σχετικά με τις διαφημίσεις

В конце концов, он был настолько плох, к социализму?

В конце концов, он был настолько плох, к социализму?

В Венгрии, опрос  исследовательского центра Пью, 72% сказали, что жизнь при капитализме хуже, чем в период социализма. Процент говоря то же самое  в Болгарии, в порядке 62%. Кроме того, 62% это ставка и  украинцы, которые считают, что жизнь при капитализме хуже.

В Румынии, 45% из тех, кто участвовал в недавнем обзоре  Румынского института по оценке и стратегии,  считаю, что сегодня будет жить лучше, если бы он не капитализм преобладали в их стране. 61% сказали, что сегодня живут в значительно худших условиях, чем при социализме. С другой стороны, только 29% видят коммунизм как  "плохой идеей".

В Германии, известный журнал  Der Spiegel  признал, что  "прославление Германской Демократической Республики находится на подъеме через два десятилетия после падения стены". В то время как состоялся опрос, в котором 57% защищает ГДР. Как отметил в журнале:  «Результаты опроса показывают, что ностальгия по бывшей Восточной Германии была глубоко коренится в сердцах многих бывших восточных немцев, это уже не ограничивается пожилых людей, которые оплакивают потерю Германской Демократической Республики, но даже молодые люди, которые не имели почти никакого опыта с ГДР, теперь есть позитивный взгляд об этом.  "Кроме того, журнал нет доказательств в 38chronou сегодня, бывшие восточные немцы, которые должны заявить, на период после Воссоединение Германии:  "Я впервые увидел в моей жизни бездомных, нищих и бедных людей, которые боялись за свое выживание».

Все это не отменяет проблемы, которые, возможно, существовали в социалистических странах. Но, с другой стороны, показать, что пропаганда  "бесплатно"  и  "демократический" Запад, на социализм, создало порочных мнение о ситуации, которая существовала в социалистических странах. Многие считают, что социализм  "людей были голодны"  и  "не идти хорошо", но те ​​же самые люди во многих бывших социалистических странах, говорят, что сегодня капитализм вещи хуже!

ИСТОЧНИК

Τελικά, ήταν τόσο άσχημα στο σοσιαλισμό;

 Τελικά, ήταν τόσο άσχημα στο σοσιαλισμό;

Στη Ουγγαρία, σε δημοσκόπηση του Κέντρου Ερευνών Pew, το 72% δήλωσε πως η ζωή στον καπιταλισμό, είναι χειρότερη απ’ ότι κατά την περίοδο του σοσιαλισμού. Το ποσοστό που λέει το ίδιο στην Βουλγαρία, είναι της τάξεως του 62%. Επίσης, 62% είναι το ποσοστό και των Ουκρανών, που θεωρούν ότι στον καπιταλισμό η ζωή είναι χειρότερη.

Στη Ρουμανία, το 45% απ’ όσους συμμετείχαν σε πρόσφατη έρευνα του Ρουμάνικου Ινστιτούτου Αξιολόγησης και Στρατηγικής, πιστεύουν ότι σήμερα θα ζούσαν καλύτερα, αν δεν είχε επικρατήσει ο καπιταλισμός στη χώρα τους. Το 61%, δήλωσε ότι σήμερα ζει κάτω από πολύ χειρότερες συνθήκες, απ’ ότι επί σοσιαλισμού. Απ’ την άλλη, μόλις το 29% αντιλαμβάνεται τον κομμουνισμό σαν μια «κακή ιδέα».

Στη Γερμανία, το γνωστό περιοδικό Der Spiegel παραδέχτηκε πως «η εξύμνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας βρίσκεται σε άνοδο δύο δεκαετίες μετά την πτώση του τείχους». Ενώ, παρέθεσε δημοσκόπηση στην οποία, το 57% υπερασπίζεται τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. Όπως σημειώνει το περιοδικό: «Από τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης προκύπτει ότι η νοσταλγία για την πρώην Ανατολική Γερμανία έχει ριζώσει βαθιά στις καρδιές πολλών πρώην Ανατολικογερμανών, αφού δεν περιορίζεται πλέον στους πιο ηλικιωμένους, που θρηνούν την απώλεια της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, αλλά ακόμα και οι νέοι, που δεν είχαν σχεδόν καθόλου εμπειρία από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, έχουν σήμερα θετική άποψη γι’ αυτή.» Επίσης, στο περιοδικό υπάρχουν μαρτυρίες, όπως αυτή ενός 38χρονου σήμερα, πρώην Ανατολικογερμανού, ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά, για την περίοδο μετά την επανένωση της Γερμανίας: «είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου άστεγους, ζητιάνους και φτωχούς ανθρώπους, που φοβούνταν για την επιβίωσή τους».

Όλα αυτά, δεν αναιρούν τα προβλήματα που μπορεί να υπήρχαν στις σοσιαλιστικές χώρες. Όμως από την άλλη, δείχνουν πως η προπαγάνδα της «ελεύθερης» και «δημοκρατικής»Δύσης, σχετικά με τον σοσιαλισμό, έχει διαμορφώσει στρεβλές συνειδήσεις για την κατάσταση που υπήρχε στις σοσιαλιστικές χώρες. Πολλοί πιστεύουν πως στον σοσιαλισμό «οι άνθρωποι πεινούσαν» και «δεν περνούσαν καλά», όμως οι ίδιοι οι άνθρωποι σε πολλές από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, λένε πως σήμερα στον καπιταλισμό τα πράγματα είναι χειρότερα!

ΠΗΓΗ

Το χρονικό των Δεκεμβριανών

 Το χρονικό των Δεκεμβριανών

Παρασκευή, 1/12/1944: Ο βρεττανός αντιστράτηγος Ρόναλντ Σκόμπι (διοικητής των εν Ελλάδι βρεττανικών και ελληνικών δυνάμεων) εκδίδει διαταγή για την αποστράτευση των μαχητών τής Εθνικής Αντίστασης. Η διαταγή αυτή αντιβαίνει σε όσα έχουν συμφωνηθεί με την συμφωνία τού Λιβάνου. Ο ΕΛΑΣ δεν υπακούει. Έχει πληροφορίες πως ο Ζέρβας κάνει εκκαθαρίσεις στην Ήπειρο με ισχυρότατες δυνάμεις. Νωρίς το πρωί, ο Γεώργιος Παπανδρέου διαβεβαιώνει τον βρεττανό πρέσβη Ρέτζιναλντ Λήπερ ότι δεν θα υποχωρήσει σε τίποτα. Ο Λήπερ απαντά ότι αντιλαμβάνεται την κατάσταση και είναι έτοιμος να αναλάβει την ευθύνη. Οι δυο τους συμφωνούν: καμμιά εκλογή και κανένα δημοψήφισμα πριν εξουδετερωθεί το ΕΑΜ. Το απόγευμα ο Παπανδρέου καλεί σε σύσκεψη τους υπουργούς που δεν πρόσκεινται στο ΕΑΜ και εκδίδεται υπουργική απόφαση που διατάσσει την πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ να παραδώσει τα όπλα της στην σχηματιζόμενη εθνοφυλακή. Το βράδυ παραιτούνται οι τέσσερις ΕΑΜικοί υπουργοί (Σβώλος, Τσιριμώκος, Αρσενίου, Ασκούτσης). Το Α' Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ συντάσσει σχέδιο αντίδρασης σε κάθε προσπάθεια πραξικοπήματος.

Σάββατο, 2/12/1944: Παραιτούνται από την κυβέρνηση Παπανδρέου οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ Ζεύγος και Πορφυρογένης μη αποδεχόμενοι τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ. Η Κ.Ε. του ΚΚΕ συνεδριάζει και αποφασίζει, μεταξύ άλλων, συλλαλητήριο στο Σύνταγμα την επομένη και γενική απεργία την μεθεπομένη. Ο Παπανδρέου εκδίδει διαταγή που απαγορεύει το συλλαλητήριο.

Κυριακή, 3/12/1944: Το συλλαλητήριο πραγματοποιείται. Το πλήθος είναι τεράστιο. Η αστυνομία τού Έβερτ ανοίγει πυρ (αργότερα θα ειπωθεί ότι τα πρώτα πυρά έπεσαν από βρεττανούς, από τα μπαλκόνια τής Μεγάλης Βρεττανίας), παρ' ότι οι διαδηλωτές είναι άοπλοι. Πέφτουν 28 νεκροί και 140 τραυματίες. Το Α' Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ εκδίδει διαταγή επιχειρήσεων. Την επομένη θα κινηθεί για τον αφοπλισμό των αστυνομικών τμημάτων και της χωροφυλακής αλλά θα αποφύγει να συμπλακεί με βρεττανούς για να μη προκαλέσει.

3/12/1944. Οι πρώτοι νεκροί ενός εμφυλίου που μόλις άρχιζε και θα βαστούσε πέντε χρόνια.

Δευτέρα, 4/12/1944: Το δεύτερο σύνταγμα της 2ης μεραρχίας τού ΕΛΑΣ αιφνιδιάζεται από βρεττανικές δυνάμεις και αφοπλίζεται στην Φιλοθέη. Άλλες δυνάμεις του ΕΛΑΣ επιτίθενται και καταλαμβάνουν πολλά αστυνομικά τμήματα σε Αθήνα και Πειραιά ενώ χτυπούν με επιτυχία και τις θέσεις που κατέχει η οργάνωση Χ στο Θησείο. Βρεττανικές δυνάμεις αρχίζουν να αποβιβάζονται στον Πειραιά.

Τρίτη, 5/12/1944:  Ο ΕΛΑΣ της Στερεάς ξεκινά για αφοπλισμό των δυνάμεων του Ζέρβα. Προκειμένου να απομακρύνουν σημαντικές ελασίτικες δυνάμεις από την Αθήνα, οι βρεττανοί έκαναν λόγο για ισχυρές δυνάμεις τού ΕΔΕΣ ενώ ο Ζέρβας είχε ελάχιστους άνδρες και την βοήθεια των χωροφυλάκων. Στην Αθήνα, ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει τις φυλακές Συγγρού, όπου κρατούνται χιλιάδες αγωνιστές χωρίς κατηγορία. Άλλες δυνάμεις του ΕΛΑΣ χτυπούν την Ειδική και την Γενική Ασφάλεια Αθηνών.

Τετάρτη, 6/12/1944: Η Ειδική Ασφάλεια πέφτει. Το Δ' Τμήμα Χωροφυλακής περισφίγγεται. Το απόγευμα ο ΕΛΑΣ επιτίθεται στο Τμήμα Χωροφυλακής Μακρυγιάννη, σε βοήθεια του οποίου έχουν σπεύσει και βρεττανοί. Για να ενισχύσει την άμυνά της, η χωροφυλακή εξοπλίζει χίτες, δωσίλογους, εγκληματίες κλπ και καταφέρνει να αντισταθεί. Ομάδες παρακρατικών με επί κεφαλής αξιωματικούς της χωροφυλακής επιτίθενται στην Καισαριανή, καίγοντας σπίτια και εκτελώντας κατοίκους.

Πέμπτη, 7/12/1944: Στον Πειραιά, ο ΕΛΑΣ επιχειρεί να εμποδίσει την συνεχιζόμενη αποβίβαση βρεττανικών δυνάμεων. Οι άγγλοι αντιδρούν χτυπώντας με άρματα τα γραφεία τού ΕΑΜ και βομβαρδίζοντας τον Πειραιά. Ο Τσώρτσιλ παραγγέλνει στον Σκόμπυ να δράσει σαν να βρίσκεται σε πόλη υπό κατοχή.

Παρασκευή, 8/12/1944: Οι μάχες στον Πειραιά συνεχίζονται. Χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες χτυπούν και πάλι την Καισαριανή αλλά αυτή την φορά οι κάτοικοι τους περιμένουν οργανωμένα και τους αποδεκατίζουν.

Σάββατο, 9/12/1944: Ο ΕΛΑΣ επιτίθεται και πάλι στο τμήμα Μακρυγιάννη αλλά ούτε τώρα τα καταφέρνει. Επιτίθεται και στην σχολή ευελπίδων, καταφέρνοντας να πάρει αρκετό οπλισμό. Μετά τον Πειραιά, οι βρεττανοί αρχίζουν να βομβαρδίζουν και περιοχές των Αθηνών. Ο Σκόμπυ τηλεγραφεί στον Τσώρτσιλ ότι χρειάζεται επειγόντως ενισχύσεις.

Κυριακή, 10/12/1944: Ο ΕΛΑΣ επιτίθεται και πάλι σε Μακρυγιάννη και Ευελπίδων, οι χωροφύλακες επιτίθενται και πάλι στην Καισαριανή, οι άγγλοι βομβαρδίζουν Καισαριανή και Νέα Σμύρνη. Χάρη στην αεροπορική τους ισχύ, οι βρεττανοί αρχίζουν να σταθεροποιούν τις θέσεις τους.

Δευτέρα, 11/12/1944:  Οι άγγλοι επιχειρούν να θέσουν υπό έλεγχο τους κεντρικούς δρόμους τής Αθήνας. Ο ΕΛΑΣ χτυπά ξανά Μακρυγιάννη και ευελπίδων. Φτάνει στην Αθήνα ο βρεττανός στρατάρχης Χάρολντ Αλεξάντερ και αντικαθιστά τον Σκόμπυ με τον Τζον Χόκσγουερθ. Ο Σκόμπυ παραμένει στην Ελλάδα και ορίζεται υπεύθυνος διαπραγματεύσεων.

Τρίτη, 12/12/1944: Η πρώτη προσπάθεια του Σκόμπυ για συνεννόηση των δυο πλευρών πέφτει στο κενό. Ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει επί τέλους την ευελπίδων. Σε αντίποινα, οι χωροφύλακες χτυπούν το νοσοκομείο Σωτηρία, σφάζοντας όποιον βρίσκουν μέσα: ανάπηρους στρατιώτες, αντάρτες, πολίτες τραυματίες από τους αγγλικούς βομβαρδισμούς. Πρόκειται για ένα από τα φρικωδέστερα εγκλήματα (αν όχι το φρικωδέστερο) του εμφυλίου.

Τετάρτη, 13/12/1944: Νέες αγγλικές δυνάμεις αποβιβάζονται στον Πειραιά, όπου ξεσπούν νέες μάχες μεταξύ βρεττανών και ΕΛΑΣ. Αγγλικά πλοία κανονιοβολούν την πόλη. Οι ελασίτικες δυνάμεις οπισθοχωρούν και αναδιατάσσονται. Το βράδυ, ο ΕΛΑΣ επιτίθεται σε Μοσχάτο και Φάληρο, πλήττοντας καίρια τις βρεττανικές δυνάμεις.

Πέμπτη, 14/12/1944: Νέες βρεττανικές αποβάσεις στον Πειραιά. Οι άγγλοι δείχνουν να κερδίζουν την μάχη για τον έλεγχο της πόλης.

Παρασκευή, 15/12/1944: Έχοντας σταθεροποιήσει τον έλεγχό τους στον Πειραιά, οι άγγλοι προωθούνται στην Αθήνα και καταλαμβάνουν τον Παρθενώνα, όπου στήνουν πυροβόλα για να στηρίξουν την άμυνα των χωροφυλάκων στου Μακρυγιάννη. Ο ΕΛΑΣ ανατινάσσει την Γενική Ασφάλεια. Μέσα στην ημέρα, οι βρεττανοί επιτίθενται σε Μακρυγιάννη και Προφήτη Ηλία ενώ βομβαρδίζουν τα Λιόσια και τους Αγίους Αναργύρους.

Σάββατο, 16/12/1944: Οι άγγλοι συνεχίζουν να αποβιβάζουν δυνάμεις στον Πειραιά και να τις προωθούν στην Αθήνα. Τα βρεττανικά τανκς έχουν γεμίσει τους δρόμους και τα αεροπλάνα βομβαρδίζουν ασταμάτητα. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ οπισθοχωρούν, εγκαταλείποντας τον Πειραιά και τον κέντρο τής Αθήνας. Αντίθετα, ο ΕΛΑΣ Στερεάς έχει πάρει σβάρνα τον Ζέρβα μέχρι πάνω από την Πρέβεζα, αναγκάζοντάς τον να καταφύγει στην Κέρκυρα.

Κυριακή, 17/12/1944: Παρά την λυσσαλέα αντίσταση των ελασιτών, οι άγγλοι προχωρούν, έστω και αργά. Είναι πλέον σαφές ότι οι αντάρτες έχουν ανάγκη ενισχύσεων.

Δευτέρα, 18/12/1944: Άγγλοι και χωροφύλακες επιτίθενται σε Ζάππειο, Μακρυγιάννη, Βεΐκου, Φιλοπάππου, Καλλιθέα και Νέα Σμύρνη, θέτοντας υυπό τον έλεγχό τους όλη την περιοχή μέχρι το κέντρο τής Αθήνας, εκτός από το Ζάππειο. Τα βρεττανικά αεροπλάνα χτυπούν πλέον τις θέσεις του ΕΛΑΣ στο Μαρούσι. Ο ΕΛΑΣ καταλαμβάνει τις φυλακές Αβέρωφ και συλλαμβάνει 130 δωσίλογους.

Τρίτη, 19/12/1944: Νέες αποβάσεις άγγλων στον Πειραιά. Αποτυχημένη προσπάθεια κυβερνητικών δυνάμεων να ανακαταλάβουν τις φυλακές Αβέρωφ. Οι βρεττανοί χτυπούν την Κυψέλη με τανκς και αεροπλάνα. Ο ΕΛΑΣ επιφέρει σημαντικό πλήγμα στους βρεττανούς, καταλαμβάνοντας το στρατηγείο τους στην Κηφισιά και συλλαμβάνοντας πολλούς αξιωματικούς (ανάμεσά τους κι έναν στρατηγό) και οπλίτες.

Τετάρτη, 20/12/1944: Οι άγγλοι θέτουν υπό τον έλεγχό τους Νέα Σμύρνη, Κουκάκι και Καλλιθέα. Το Ζάππειο αντέχει ακόμη.

Πέμπτη, 21/12/1944: Οι βρεττανικές δυνάμεις περιορίζονται σε αδιάκοπο σφυροκόπημα με όλμους και άλλα πυροβόλα περιοχών όπως η Κυψέλη, το Γαλάτσι, ο Άγιος Παντελεήμονας και τα Πατήσια.

Παρασκευή, 22/12/1944: Οι δυνάμεις τού ΕΛΑΣ οπισθοχωρούν σε Δραπετσώνα, Πετράλωνα, Καισαριανή, Ακαδημία Πλάτωνος. Αποτυγχάνει η προσπάθεια για κατάληψη του Ρουφ.

Σάββατο, 23/12/1944: Η σθεναρή και με αυταπάρνηση άμυνα του ΕΛΑΣ σε ολόκληρη την περιοχή πρωτευούσης, ανακόπτει την προώθηση των άγγλων. Όμως, η έλλειψη ενισχύσεων είναι κρίσιμη για τις ελασίτικες δυνάμεις.

Κυριακή, 24/12/1944: Οι κυβερνητικοί αρχίζουν και πάλι να κερδίζουν έδαφος. Η Καισαριανή βομβαρδίζεται ολονυκτίς και ισοπεδώνεται. Ο ΕΛΑΣ πιέζεται σε Ψυρρή, Πλάκα και Κεραμεικό αλλά στην Δραπετσώνα καταφέρνει να περάσει στην αντεπίθεση. Το απόγευμα ανατινάζονται οι φυλακές Χατζηκώστα. Το βράδυ, μέσω υπόγειας σήραγγας, ο ΕΛΑΣ παγιδεύει με εκρηκτικά την Μεγάλη Βρεττανία αλλά η ανατίναξη αναβάλλεται για την επομένη, όταν θα έφτανε ο Τσώρτσιλ.

Δευτέρα, 25/12/1944: Ο Τσώρτσιλ προσγειώνεται στο Καλαμάκι και ενημερώνεται από Λήπερ και Αλεξάντερ πριν καν βγει από το αεροπλάνο. Αγγλικές δυνάμεις καταλαμβάνουν τον σταθμό του ηλεκτρικού στο Μοσχάτο. Σκληρές οδομαχίες σε Ρέντη και Δραπετσώνα. Οι αντάρτες αποφασίζουν να μην ανατινάξουν την Μεγάλη Βρεττανία και ειδοποιούν τους άγγλους να εξουδετερώσουν τα εκρηκτικά.

Τρίτη, 26/12/1944: Ο αρχιεπίσκοπος και αντιβασιλεύς Δαμασκηνός προΐσταται συσκέψεως, στην οποία συμμετέχουν ο Τσώρτσιλ, ο Ήντεν, ο πρέσβυς των ΗΠΑ ΜακΒη και οι έλληνες πολιτικοί Παπανδρέου, Σοφούλης, Πλαστήρας, Μάξιμος και Καφαντάρης. Από το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ έχουν προσκληθεί οι Σιάντος, Παρτσαλίδης και Μάντακας, οι οποίοι φτάνουν τελευταίοι και διαπιστώνυν ότι οι άλλοι είχαν αρχίσει δίχως να τους περιμένουν. Η σύσκεψη καταλήγει σε αδιέξοδο.

Τετάρτη, 27/12/1944: Οι κυβερνητικοί καταλαμβάνουν Ψυρρή και Μεταξουργείο ενώ πέφτει και το Ζάππειο. Νέα αδιέξοδη σύσκεψη ΕΑΜ, Παπανδρέου και βρεττανών.

Πέμπτη, 28/12/1944: Ο ΕΛΑΣ καταφέρνει να απωθήσει τους άγγλους από την Καισαριανή. Οι άγγλοι απαντούν με ολονύκτιους βομβαρδισμούς των ανατολικών συνοικιών.

Παρασκευή, 29/12/1944: Οι δυνάμεις τού ΕΛΑΣ δέχονται ισχυρή πίεση σε Αμπελόκηπους και Γηροκομείο ενώ συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί. Οι αναφορές δείχνουν πως οι ελασίτικες δυνάμεις δεν ξεπερνούν πλέον τους 4.500 άνδρες σε ολόκληρη την περιοχή τής πρωτεύουσας.

Σάββατο, 30/12/1944: Οι άγγλοι καταλαμβάνουν πλήρως τον Βύρωνα και την Καισαριανή. Οι δυνάμεις τού ΕΛΑΣ υποχωρούν προς τον Υμηττό και συμπτύσσονται στο Κορωπί.

Κυριακή, 31/12/1944: Η μέρα κυλάει μάλλον ήρεμα, με μικρές αψιμαχίες. Οι άγγλοι οργανώνονται, σταθεροποιώντας τον έλεγχό τους στις ανατολικές συνοικίες.

Από τον εξώστη τού μεγάρου Σλήμαν, Σκόμπυ (αριστερά) και Αλεξάντερ παρακολουθούν
παρέλαση των αγγλικών δυνάμεων, μετά την υπογραφή τής ανακωχής.

Δευτέρα, 1/1/1945: Αγγλική επίθεση, αρχικά σε Αμπελόκηπους και Γηροκομείο και στην συνέχεια σε Νέα Ιωνία και Καλογρέζα, με υποστήριξη πυροβολικού.

Τρίτη, 2/1/1945: Σκληρές μάχες στο Γηροκομείο, το οποίο περνάει στον έλεγχο πότε της μιας πλευράς και πότε της άλλης, για να καταλήξει στους άγγλους. Ο ΕΛΑΣ επιχειρεί ανεπιτυχώς να αντεπιτεθεί στο κέντρο της πόλης. Το ίδιο ανεπιτυχείς είναι και οι επιχειρήσεις σε Καισαριανή, Βύρωνα, Κοκκινιά και Πειραιά ενώ η Δραπετσώνα κρατιέται με τα δόντια. Από την άλλη, οι άγγλοι σαρώνουν σε Εξάρχεια, Χατζηκώστα και Νεάπολη.

Τετάρτη, 3/1/1945: Οι λιγοστές δυνάμεις τού ΕΛΑΣ στον Πειραιά απειλούνται με εγκλωβισμό. Οι άγγλοι θέτουν υπό τον έλεγχό τους τα Τουρκοβούνια, καταλαμβάνουν το Ψυχικό και προωθούνται στου Γκύζη. Ο ΕΛΑΣ συμπτύσσεται στην Καλογρέζα και στις φυλακές Αβέρωφ..

Πέμπτη, 4/1/1945: Κατά την διάρκεια της νύχτας, ο ΕΛΑΣ επιχειρεί ανεπιτυχώς να ανακαταλάβει τα Τουρκοβούνια και το Ψυχικό. Οι αντάρτες εκκενώνουν τον Πειραιά και συμπτύσσονται στον Ασπρόπυργο. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όλες οι ελασίτικες μονάδες διατάσσονται να συμπτυχθούν προς Κουκουβάουνες, Βαρυμπόμπη και Μενίδι.

Παρασκευή, 5/1/1945: Με συντεταγμένη υποχώρηση και υπό συνεχείς αεροπορικές επιθέσεις, οι ελασίτες φτάνουν στο Μενίδι. Επιχειρείται αναδιάταξή τους σε Τατόι και Κακοσάλεσι.

Σάββατο, 6/1/1945: Νέα υποχώρηση του ΕΛΑΣ προς Χασιά και Μπογιάτι.

Κυριακή, 7/1/1945: Το απόγευμα εκπρόσωπος του ΕΛΑΣ παραδίδει στους βρεττανούς μήνυμα του Ζεύγου για κατάπαυση του πυρός και διαπραγματεύσεις. Ο Σκόμπυ τον διαβεβαιώνει ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί με τον ΕΛΑΣ.

Πέμπτη, 11/1/1945: Ενώ οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ έχουν αποτραβηχτεί πλήρως από το λεκανοπέδιο, υπογράφεται ανακωχή ανάμεσα σε βρεττανούς και ΕΛΑΣ. Για τους βρεττανούς, υπέγραψε ο Σκόμπυ. Για τον ΕΛΑΣ υπέγραψαν οι  Παρτσαλίδης, Ζεύγος, Αθηνέλλης και Μακρίδης. Όλα είχαν τελειώσει.

Είχαν τελειώσει, όμως; ...

Απεργιακό δελτίο

 Απεργιακό δελτίο

Σύντομη αναφορά σε μερικά γεγονότα και στοιχεία από τη χτεσινή ημέρα, πριν μπαγιατέψουν.

Γκολ από τα αποδυτήρια

Η απόλυση μιας υπαλλήλου, δραστήριου μέλους του σωματείου, από τα ΜΙΚΕΛ στην Κάνιγγος, δηλ ανήμερα της απεργίας και μπροστά στη δική μας προσυγκέντρωση. Όχι και πολύ καλή επιλογή από την εταιρία που ενσαρκώνει το αναπτυξιακό πρότυπο του ελληνικού, καπιταλιστικού θαύματος, που θα ωφελήσει –υποτίθεται- τους εργαζόμενους, μόλις μεγαλώσει η πίτα των κερδών, για να κερδίσουν κάτι κι αυτοί.

Η εξέλιξη

Πολύς κόσμος στη δική μας συγκέντρωση, κάπως λιγότερος από την τελευταία απεργία, αλλά μάλλον περισσότερος από το αναμενόμενο, δεδομένου ότι κηρύχτηκε βιαστικά, μόλις την περασμένη βδομάδα. Οι απεργίες μπορεί να μην είναι ομάδες (όπως είχαν πει πρόσφατα κι οι Παρεμβάσεις), αλλά χρειάζονται οργάνωση και προετοιμασία για να πετύχουν και να μην είναι ντουφεκιές στον αέρα. Κι οπωσδήποτε δεν είναι ατομική υπόθεση αλλά χρειάζεται ομαδική δουλειά για αυτό το σκοπό.

Η συγκέντρωση ήταν πολύ πρωινή (στις 10), κι έτσι, όταν εμείς τελειώναμε, οι άλλοι δεν είχαν ακόμα ξεκινήσει. Και να φανταστείς πως περιμέναμε αρκετή ώρα στο Σύνταγμα, δίνοντας εύκολο στόχο στους άντρες του Έβερτ, λόγω της ημέρας, αλλά αυτή τη φορά δεν ακούστηκε κανείς πυροβολισμός κι η ιστορία δεν επαναλήφθηκε, όπως πριν από 70 χρόνια.

Και αυτοί που προσπαθούν να φανούν ως συνέχειά της και ιστορικοί απόγονοι του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ήταν απλώς μια φάρσα (και τραγωδία για το λαό).

Γιατί αν ο Σύριζα ήταν στη θέση του ΕΑΜ το Δεκέμβρη, θα έμπαινε μπροστά στο δίλημμα να επιλέξει τις αλυσίδες της τυραννίας ή τα όπλα, και μετά από 17 ολόκληρες ώρες πολύ σκληρής διαπραγμάτευσης, θα κατέληγε «αναγκαστικά» σε έναν (αν)έντιμο συμβιβασμό. Και θα έμενε ως ωραία βερμπαλιστική ανάμνηση εκείνο το «GO BACK κυρα-Μέρκελ» του Τσίπρα από τη Μυτιλήνη –ή μήπως ήταν στη Λέσβο;

Κατά τα άλλα, είδηση δεν είναι να δαγκώσει ο άνθρωπος έναν σκύλο, αλλά να μη γίνουν ρεζίλι των σκυλιών οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, με τη θλιβερή εικόνα της συγκέντρωσής τους.

Η επόμενη μέρα

Τα «παιδιά» ετοιμάζονται πυρετωδώς για το Μαύρο Δεκέμβρη που «προανήγγειλε» ο Ρωμανός και την επετειακή πορεία για τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Οι σύντροφοι από το ΜΑΣ λογικά θα απουσιάζουν φέτος, για να μη δώσουν εύκολο, ζωντανό στόχο στην εκδικητική μανία του… Μαύρου Δεκέμβρη. Αλλά αν είχαμε χιούμορ, θα είχαμε βγάλει ένα παραπλανητικό κάλεσμα-ανακοίνωση πως θα συμμετάσχουμε, για να ξεγελάσουμε τους ανιχνευτές, να μας μπερδέψουν με τους αριστεριστές και να φάνε άλλοι το ξύλο.

Μια βάσιμη υποψία πάντως είναι πως η ΓΣΕΕ κήρυξε άρον-άρον μια βιαστική απεργία (εν όψει της ψήφισης του προϋπολογισμού), ίσα-ίσα για να αποτύχει και να βγει από την υποχρέωση να κηρύξει νέα απεργία εν όψει των αντεργατικών ανατροπών στο ασφαλιστικό. Οι οποίες τελικά, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, πηγαίνουν μάλλον για το Γενάρη –πιθανότατα η κυβέρνηση υπολογίζει στη χριστουγεννιάτικη ραστώνη, για να το φέρει πχ 2-3 Γενάρη, όπως είχε κάνει και με το τρίτο μνημόνιο. Αλλά οι φύλακες έχουν γνώση κι αγρυπνούν.

Η εικόνα της απεργίας

Η σεμνή παρουσία της Αλέκας (που συνέλαβε κι ο τηλεοπτικός φακός) με το καροτσάκι κι ένα μωρό, που δεν ήταν εγγόνι της, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να βγει μια ωραία, «διασταυρωμένη» ιστορία στο διαδίκτυο –πχ ότι πηγαίνει σε ιδιωτικό, αμερικάνικο παιδικό σταθμό.

Εναλλακτικά (αλλά δεν πρόλαβα δυστυχώς να το φωτογραφίσω): το πανό του αδελφάτου κουρέων-κομμωτών και τα μέλη του, που αστειεύονταν μεταξύ τους: από εμάς θα ξεκινήσει η επανάσταση. Κι αν είχαν χιούμορ/φαντασία, θα έπρεπε να οργανώσει το αδελφάτο τους μια εκδήλωση-βιβλιοπαρουσίαση για τις «αναμνήσεις ενός κουρέα»…

Υστερόγραφα

Ο Κέρι δεν ήρθε παραμονές του Πολυτεχνείου, αλλά έρχεται σήμερα, έτσι για το συμβολισμό της υπόθεσης. Υπουργέ μου, ιδού η κυβέρνησή σας...

Κι όσο για τα "επεισόδια στα σύνορα"; Η είδηση για πιθανό γκρέξιτ κι αποβολή της Ελλάδας από τη συνθήκη Σένγκεν, είχε λίγο μεγαλύτερη βαρύτητα απ' το θάνατο ενός μετανάστη από ηλεκτροπληξία. Έχουμε συνηθίσει εξάλλου στο θέαμα..

Επικίνδυνες αποφάσεις

Επικίνδυνες αποφάσεις

Τρία στοιχεία ξεχωρίζουν από τις αποφάσεις της διήμερης Συνόδου των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, που ολοκληρώθηκε προχτές στις Βρυξέλλες.
Το πρώτο είναι η παραπέρα επικίνδυνη ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ σε ένα τόξο από την Ανατολική Ευρώπη μέχρι τη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Ενα τόξο στρατηγικής σημασίας, δηλαδή, στο οποίο οξύνεται η ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση των ευρωατλαντικών μονοπωλίων με άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κέντρα και πρώτα και κύρια με τη Ρωσία.
Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι οι αποφάσεις αυτές σηματοδοτούν στήριξη της τουρκικής αστικής τάξης, την ίδια ώρα που οξύνεται η κόντρα με τη Ρωσία. Τα «πρόσθετα μέτρα στήριξης» της Τουρκίας, που ανήγγειλε η Σύνοδος των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ, σχετίζονται άμεσα με τον καθοριστικό ρόλο που αυτή παίζει για την προώθηση των σχεδιασμών των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή, με τη γεωστρατηγική της θέση και την οικονομική - στρατιωτική της ισχύ.
Το τρίτο στοιχείο, που πρέπει και να σημάνει συναγερμό για το λαό της χώρας μας, είναι ότι όλες οι παραπάνω αποφάσεις του ΝΑΤΟ, όπως και οι αντίστοιχες της ΕΕ, φέρουν την υπογραφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, η οποία αναζητά ενεργό ρόλο στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς για λογαριασμό του εγχώριου κεφαλαίου και προβαίνει σε «μπαράζ προσφορών» (βάσεων, μέσων, δυνάμεων, «διαμεσολάβησης» κ.ο.κ.) σε ΝΑΤΟ και ΕΕ.
Λίγες μέρες μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού από την Τουρκία, οι αποφάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δίνουν πλήρη κάλυψη συνολικά στις ενέργειες της Αγκυρας και την παραπέρα εμπλοκή της στον πόλεμο στη Συρία.
Προηγήθηκαν οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας, την περασμένη Κυριακή, όταν, με όχημα το Προσφυγικό, η ΕΕ έδωσε σειρά «ανταλλαγμάτων» στην τουρκική αστική τάξη, όπως, επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για ένταξη στην ΕΕ, με ξεμπλοκάρισμα των αντίστοιχων κεφαλαίων, αναβάθμιση των εμπορικών και ενεργειακών σχέσεων, χορήγηση οικονομικής βοήθειας και δρομολόγηση της κατάργησης της βίζας.
Την Τρίτη και την Τετάρτη, η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ προχώρησε παραπέρα: Ανήγγειλε «πρόσθετα μέτρα στήριξης» της Τουρκίας, με συγκέντρωση επιπλέον ΝΑΤΟικών στρατιωτικών μέσων και δυνάμεων σε βάσεις στην Τουρκία, στα σύνορα με τη Συρία και συνολικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο: ΗΠΑ, Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία και Ισπανία έχουν ήδη ανακοινώσει τη «συμβολή» τους με αεροπορικές, ναυτικές και πυραυλικές δυνάμεις, ενώ ο γγ του ΝΑΤΟ δηλώνει ότι περιμένει «και από άλλους συμμάχους να αναλάβουν περισσότερες δεσμεύσεις».
Τα... τιτιβίσματα του Αλ. Τσίπρα στο διαδίκτυο επιχείρησαν να «κουκουλώσουν» τη συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σε αυτές τις αποφάσεις.
Πολύ περισσότερο, επιχειρώντας να ενισχύσει τη θέση της ελληνικής αστικής τάξης στον ανταγωνισμό της με την τουρκική και να γίνει «χρήσιμη στο παγκόσμιο σύστημα», όπως λέει ο υπουργός Εξωτερικών, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αρπάζοντας τη σκυτάλη από τους προκατόχους της, εμπλέκει το λαό βαθύτερα στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Μεταξύ άλλων, «προσφέρεται» για δημιουργία νέων ΝΑΤΟικών βάσεων στο Αιγαίο και την Κρήτη, επέκταση και ενίσχυση της βάσης της Σούδας. Συζητά την εγκατάσταση μη επανδρωμένων αεροσκαφών των ΗΠΑ στο Καστέλι Ηρακλείου, δίνει 500 εκατ. δολάρια στην αμερικάνικη «Lockheed Martin» για την ανακατασκευή αεροσκαφών ναυτικής συνεργασίας για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο, διαφημίζει την ετοιμότητά της να συμβάλει στον τομέα των «πληροφοριών» στις επικείμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις...
Οι εξελίξεις «τρέχουν» και επιβάλλουν επιφυλακή, ενίσχυση της λαϊκής πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τη συμμετοχή της χώρας σε αυτούς. Τα λαϊκά συμφέροντα υπηρετούνται μόνο με την πάλη ενάντια στα μονοπώλια και τον καπιταλισμό, για την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με εργατική - λαϊκή εξουσία.

Προσπάθεια χειραγώγησης του κινήματος

Προσπάθεια χειραγώγησης του κινήματος

Οταν με αφορμή την απεργία στις 12 Νοέμβρη ο ΣΥΡΙΖΑ καλούσε σε συμμετοχή στην κινητοποίηση, οι περισσότεροι μίλησαν για «φαιδρότητες». Το ζήτημα είναι, όμως, πολύ πιο σοβαρό. Αυτό απέδειξε η επανάληψη του ίδιου έργου με αφορμή τη χτεσινή απεργία, στην οποία ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να παρέμβει πιο οργανωμένα και με πιο επεξεργασμένη επιχειρηματολογία, παίρνοντας υπόψη και τις αντιδράσεις από την προηγούμενη φορά.
Ετσι, από το βήμα της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας, ο Αλ. Τσίπρας είπε ότι πρέπει να στηρίζονται οι αγώνες των εργαζομένων, «διότι είναι δύναμη για μια κυβέρνηση που διαπραγματεύεται όταν η κοινωνία αντιδρά». Την ίδια ώρα, το τμήμα Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ καλούσε στην απεργία επειδή «οι λαϊκοί αγώνες, τα κοινωνικά κινήματα και οι εργατικές διεκδικήσεις αποτελούν κρίσιμο παράγοντα για μια πραγματική δημοκρατία, για την ανατροπή της βαριάς κληρονομιάς που έχει αφήσει η υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των τελευταίων χρόνων».
Τέλος, την Τετάρτη, στην «Αυγή» δημοσιεύτηκε άρθρο στο οποίο διαβάζουμε: «"Η συμφωνία του Αυγούστου", επανέλαβε και χτες ο Τσίπρας, "μας περιορίζει και μάλιστα παρά τη θέλησή μας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για την υποστήριξη και την προστασία των κοινωνικών δυνάμεων που θέλουμε να εκπροσωπούμε" (...) Το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει μια κυβέρνηση της Αριστεράς, θα ήταν να σημάνει σιωπητήριο στο λαό. Καλύτερα να πυροβολήσει τα πόδια της».

***

Ο ΣΥΡΙΖΑ παρεμβαίνει στους εργατικούς αγώνες για να τους χειραγωγήσει και να συμβάλλει με τις όποιες δυνάμεις του στην υπονόμευση και στην ανακοπή κάθε προσπάθειας ανασύνταξης και ριζοσπαστικοποίησης. Στο στόχο αυτό συναντιέται με τα άλλα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, με τις δυνάμεις τους στο κίνημα. Κι αυτό είναι μεγάλη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στην εργοδοσία.
Στην επιχειρηματολογία που αναπτύσσει, λέει ότι τα αντιλαϊκά μέτρα που διαπραγματεύεται δεν είναι τάχα δική του επιλογή και ότι με τη στήριξη του λαού μπορεί να πετύχει καλύτερο αποτέλεσμα. Παρουσιάζει την κυβέρνηση σαν τη «φωνή» των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στα παζάρια με τους ιμπεριαλιστικούς θεσμούς, όταν αυτά γίνονται με κριτήριο τα συμφέροντα του κεφαλαίου και μόνο.
Γι' αυτό παλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ να επανέλθει η οικονομία σε ρυθμούς ανάκαμψης και προς αυτή την κατεύθυνση νομοθετεί μέτρα που δρουν υποβοηθητικά, επειδή κάνουν ακόμα φτηνότερη την εργατική δύναμη και ταυτόχρονα ανοίγουν νέα πεδία δράσης για το κεφάλαιο. Αυτά είναι όμως τα μέτρα ενάντια στα οποία οι εργαζόμενοι κήρυξαν την απεργία!
Καλώντας, λοιπόν, στην απεργία, ο ΣΥΡΙΖΑ δρα και από την αναβαθμισμένη θέση της κυβέρνησης, σαν το «ρυμουλκό» που επιχειρεί να σύρει τους εργαζόμενους στην αγκαλιά και στους στόχους της εργοδοσίας, την οποία υπηρετεί με την πολιτική του και τα μέτρα που παίρνει.

***

Κατά τον ίδιο τρόπο, χρησιμοποιεί και το επιχείρημα ότι η απεργία δε στρέφεται ενάντια στην κυβέρνηση, αλλά ενάντια στις «νεοφιλελεύθερες» δυνάμεις, με τις οποίες η κυβέρνηση υποτίθεται ότι διαφωνεί! Ομως, η πολιτική που εφαρμόζεται απ' όλες τις αστικές δυνάμεις, «νεοφιλελεύθερες» και «σοσιαλδημοκρατικές», «δεξιές» και «αριστερές», η πολιτική που εφαρμόζουν διάφοροι «σύμμαχοι» της κυβέρνησης ανά τον κόσμο, λιγότερο ή περισσότερο περιοριστική, παντού τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα για να στηρίξει το κεφάλαιο.
Και με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση προσπαθεί να συσκοτίσει ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική που να εξυπηρετεί ταυτόχρονα και το κεφάλαιο και το λαό. Η πολιτική της κυβέρνησης έχει «ταξικό πρόσημο» υπέρ του κεφαλαίου, όπως και οι προηγούμενες, γι' αυτό τα μέτρα που παίρνει και τσακίζουν το λαό, ταυτόχρονα είναι και μέτρα στήριξης του κεφαλαίου, το οποίο βεβαίως ενισχύεται και με επιπλέον παροχές (ανακεφαλαιοποίηση, πακέτα στήριξης, ιδιωτικοποιήσεις κ.ά.), που επίσης θα πληρώσει ο λαός.
Επομένως, προσπαθούν να βάλουν το λαό να πολεμάει ανεμόμυλους, να τον στοιχίσουν πίσω από στόχους αλλότριους προς τα πραγματικά τους συμφέροντα. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείξουν ανοχή στην τακτική που ακολουθούν κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, το έργο το έχουν ξαναδεί με τις πρώτες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, το οποίο μάλιστα στην εποχή του αναδείχτηκε κυβέρνηση με πιο ριζοσπαστικά συνθήματα από αυτά που προβάλλει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πραγματικό κέρδος για τους εργαζόμενους είναι να παλέψουν για την ανασύνταξη του κινήματος και αυτό προϋποθέτει την απαλλαγή του από την επιρροή της κυβέρνησης και της εργοδοσίας, των δυνάμεων που δρουν για λογαριασμό τους στα συνδικάτα.