Xαριστική Βολη (μαρτυρία από τη Μακρόνησο)

Xαριστική Βολη (μαρτυρία από τη Μακρόνησο) 
 Το πρωί ξημέρωσε μουντό. Ο ήλιος δεν πρόβαλε γιατί δεν ήθελε να γίνει μάρτυρας της τραγωδίας που είχε αρχίσει και συνεχίζονταν. Τη στιγμή εκείνη φάνηκε μια ακταιωρός που περιπολούσε κοντά στα βράχια. Άρχισε να μας προκαλεί: "Όποιος δεν συμφωνεί με τους εαμοβούλγαρους στασιαστάς να πάει στον 7ο Λόχο γιατί σε λίγο θα μετανοιώσει."

 Από ολόκληρο το τάγμα ζήτημα είναι να έφυγαν στον 7ο Λόχο 150 φαντάροι. Δεν θυμάμαι πόση ώρα πέρασε. Θα ήταν η ώρα 10 όταν από τη μεριά του Γ Τάγματος ακούστηκε μηχανή αυτοκινήτου. Στρατιώτες και αλφαμίτες, οπλισμένοι με ρόπαλα και αυτόματα στα χέρια άρχισαν να μας στριμώχνουν προς τη θάλασσα. Σε λίγο άρχισαν και οι πυροβολισμοί να πέφτουν σωρό. Τα κορμιά λύγιζαν και έπεφταν νεκρά ή τραυματισμένα. Για τους τραυματίες υπήρχε ο υπολοχαγός Μπαρούχος που έδινε τη χαριστική βολή.

 Υποχωρούσαμε στην παραλία όπου μας υποδέχτηκε η ακταιωρός με πυροβολισμούς. Η εικόνα ήταν φοβερή. Πολλοί από εμάς τυλίγονταν με τη χλαίνη τους κι έδιναν τέλος στη ζωή τους πέφτοντας στη θάλασσα. Άλλοι ξαφνικά έχαναν τα λογικά τους. Μαζευτήκαμε στα μαγειρεία όπου ψάλλαμε τον Εθνικό Ύμνο. Σταμάτησαν προς στιγμή για να αρχίσουν δυνατότερα. Στριμωγμένοι περισσότερο πήραμε το δρόμο προς το λιμάνι. Στην ανηφόρα προς τα μαγειρεία του 5ου Λόχου, σε εκείνο το μονοπάτι έπεσαν πολλά κορμιά. Εκεί τραυματίστηκε κι ο Στάθης Αργύρης από το Σπαρτοχώρι Λευκάδας.

 Ο καιρός άρχισε να γίνεται χειρότερος. Φυσούσε παγωμένος αέρας και σήκωνε σκόνη. Φαινότανε πως θα έβρεχε. Κουρασμένοι από το κυνηγητό, πεινασμένοι και με την ψυχή στο στόμα, δε μπορούσαμε να αντισταθούμε άλλο. Μα και τι να κάναμε? Που να πηγαίναμε? Μας συγκεντρώσανε στη χαράδρα που ήταν κοντά στο λόχο Ασφαλείας και που αργότερα την σκεπάσαμε. Μας περικύκλωσαν. Ο Σφακιανός ζήτησε τον Παρίση Κατσαρό, ύστερα πήραν τον Ευσταθίου και ένα σωρό άλλους. Σκηνές φρίκης ξετυλίχτηκαν εκεί μπροστά στα μάτια μας.

 Μας είπαν ότι όποιος θέλει να κάνει δήλωση να περάσει στο λόχο Ασφαλείας. Φαντάροι που πριν από λίγο είχαν προτάξει τα στήθια τους στα βόλια έφευγαν τσακισμένοι για την άλλη πλευρά. Έφευγαν, έφευγαν ώσπου μείναμε περίπου 200-300. Μας κύκλωσαν με απειλητικές διαθέσεις αλλά εκείνη τη στιγμή άρχισε να βρέχει. Μας έδιωξαν κι εμάς.

 Έβγαλαν την αποστολή για το Γ Τάγμα και ενω΄οι συνάδελφοί μας έπαιρναν το δρόμο για την κόλαση, μας επέβαλαν να τραγουδάμε το "όξω Βολυγαριά". Το σπάσιμο είχε συντελεστεί. Καθισμένοι στο γήπεδο, αποκαμωμένοι, είχαμε χάσει κάθε αίσθηση χρόνου και χώρου. Δεν ζούσαμε. Βρισκόμασταν μόνο. Η βροχή έπεφτε ψιλή χωρίς να την νιώθουμε. Κάποιος κάτι έλεγε για την αγκαλιά της μητέρας Ελλάδας. Πόση ώρα πέρασε? Άγνωστο. Μας διαλύσανε και πήγαμε στους λόχους μας. Από τον 4ο Λόχο έλειπαν 28 νομίζω. Η επιχείτηση έληξε με 214 νεκρούς, χώρια οι τραυματίες. Αυτά τα νούμερα κυκλοφόρησαν αργότερα. Δεν ξέρω αν είναι αληθινά.

 Λ. Δ.


Μαρτυρία για την σφαγή στο ΑΕΤΟ σελ. 34

Νίκος Μάργαρης " Η ιστορία της Μακρονήσου" Αυτοέκδοση, Αθήνα 1966 
 Αναρτήθηκε από Oberon  

Κατάσχεσαν τη σύνταξη και το αυτοκίνητο για οφειλή 3.700 ευρώ!!!

Κατάσχεσαν τη σύνταξη και το αυτοκίνητο για οφειλή 3.700 ευρώ!!! 
Σε παράσταση διαμαρτυρίας στην προϊσταμένη της ΔΟΥ Έδεσσας προχώρησαν την Πέμπτη 11.7.2013 οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, με αφορμή την επιβολή διπλής κατάσχεσης, σε σύνταξη και αυτοκίνητο σε βάρος συνταξιούχου.
Πρόκειται για συνταξιούχο, πατέρα τριών παιδιών, που σπουδάζουν και ο οποίος οφείλει στο Δημόσιο το συνολικό ποσό των 3.700 ευρώ περίπου (χαράτσια, φόρος αλληλεγγύης κλπ.).
Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ ξεκαθάρισαν στην προϊσταμένη της ΔΟΥ ότι το ΠΑΜΕ θα υπερασπιστεί τους συνταξιούχους, τους εργαζόμενους, τους μικρούς επαγγελματίες, τους φτωχούς αγρότες, που πέφτουν θύματα των βάρβαρων ταξικών πολιτικών, αυτών των πολιτικών που εφαρμόζονται από τις ελληνικές κυβερνήσεις, την ΕΕ και την τρόικα σε βάρος τους.
Έθεσαν το ζήτημα της ατομικής, αλλά και συλλογικής ευθύνης που έχουν οι εργαζόμενοι στις ΔΟΥ να συμπαρασταθούν έμπρακτα και να αντιταχθούν σε τέτοιου είδους πρακτικές, που θίγουν και τους ίδιους, αφού κι αυτοί εργαζόμενοι είναι.
Ζήτησαν, τέλος, να επιτραπεί στο συνταξιούχο να προχωρήσει σε ρύθμιση της οφειλής του, να αρθεί η κατάσχεση της σύνταξης και να «παγώσει» η κατάσχεση του αυτοκινήτου, αιτήματα που τελικά έγιναν δεκτά.
Το ΠΑΜΕ είχε προειδοποιήσει από νωρίς, αλλά και κατά τη διάρκεια των μέτρων πως αν δεν υψωθεί ένα ισχυρό, αγωνιστικό λαϊκό τείχος αντίδρασης, η επίθεση δε θα έχει σταματημό.
Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν χρέος και καθήκον να συγκρουστούν με τη συνεχόμενη και επικίνδυνη κατρακύλα στις συνθήκες ζωής τους.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο των πολλών αδύναμων απέναντι στις βάρβαρες πολιτικές υπέρ των λίγων και ισχυρών. Κανένας ανοργάνωτος, κανένας έξω από τη συλλογική δράση! Κανένας φόβος. Ούτε ένας μόνος! Όλοι μαζί με το ΠΑΜΕ! Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!
902.gr

Ο ΜΑΡΞ ΣΤΟΝ LEO FRANKEL ΚΑΙ ΣΤΟΝ LOUIS-EUGENE VARLIN ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ*

Ο ΜΑΡΞ ΣΤΟΝ LEO FRANKEL ΚΑΙ ΣΤΟΝ LOUIS-EUGENE VARLIN ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ* 

Αξιότιμοι πολίτες Frankel και Varlin.

Είχα συνάντηση με τον κομιστή1.

Δε θα ήταν χρήσιμο αν αυτά τα χαρτιά που εκθέτουν τους αχρείους των Βερσαλλιών μεταφέρονταν σε ένα σίγουρο μέρος; Τέτοια προληπτικά μέτρα δε βλάπτουν ποτέ.

Μου έγραψαν από το Μπορντό ότι στις τελευταίες δημοτικές εκλογές εκλέχτηκαν 4 μέλη της Διεθνούς. Οι επαρχίες άρχισαν να βράζουν. Δυστυχώς η δράση τους είναι τοπικά περιορισμένη και «ειρηνική».

Εχω στείλει πολλές εκατοντάδες γράμματα για την υπόθεσή σας σε όλες τις γωνιές της Γης, όπου έχουμε τμήματα2. Η εργατική τάξη ήταν παρεμπιπτόντως υπέρ της Κομμούνας από την αρχή της. Ακόμη και οι αστικές εφημερίδες στην Αγγλία παραιτήθηκαν από την αρχική τους αγριάδα. Καταφέρνω να περνάω λαθραία από καιρό σε καιρό ευνοϊκά άρθρα σε αυτές.

Μου φαίνεται ότι η Κομμούνα χάνει πολύ χρόνο με μικροπράγματα και προσωπικές αντιπαραθέσεις. Φαίνεται εδώ ότι υπάρχουν ακόμα κι άλλες επιρροές εκτός από τις εργατικές. Αυτό δε θα πείραζε αν θα μπορούσατε να ξανακερδίσετε το χαμένο χρόνο.

Είναι απολύτως αναγκαίο να κάνετε γρήγορα ό,τι θέλετε να κάνετε εκτός του Παρισιού, στην Αγγλία ή αλλού. Οι Πρώσοι δε θα παραδώσουν μεν τα οχυρά στα χέρια των Βερσαλλιών, αλλά μετά την οριστική σύναψη ειρήνης (στις 26 Μάη)3 θα επιτρέψουν στην κυβέρνηση να περικυκλώσει το Παρίσι με τη χωροφυλακή της. Γιατί, όπως ξέρετε, οι Thiers και Σία, ακριβώς επειδή είχαν θέσει ως όρο για τη Συνθήκη που έκλεισε ο Pouyer Quertier4 ένα μεγάλο φιλοδώρημα5, αρνήθηκαν να πάρουν τη βοήθεια των Γερμανών τραπεζιτών που προσέφερε ο Bismarck, αφού σε αυτή την περίπτωση θα έχαναν το φιλοδώρημα. Επειδή η κατάληψη του Παρισιού αποτελούσε προϋπόθεση για την τήρηση της ειρήνης της Συνθήκης τους, παρακάλεσαν τον Bismarck να τους δώσει παράταση της προθεσμίας πληρωμής της πρώτης δόσης μέχρι την κατάληψη του Παρισιού. Ο Bismarck αποδέχτηκε αυτό τον όρο. Επειδή οι ίδιοι οι Πρώσοι έχουν πολύ επείγουσα ανάγκη για τα χρήματα, θα παράσχουν στις Βερσαλλίες κάθε δυνατή διευκόλυνση για την επιτάχυνση της κατάληψης του Παρισιού. Γι’ αυτό να φυλάγεστε!

 Λονδίνο 13 Μάη 1871




ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

* Πρόκειται για προσχέδιο του γράμματος του Μαρξ στους Frankel και Louis-Eugene Varlin, το οποίο δίνει μια ιδέα για την άμεση σύνδεση του Μαρξ με τα μέλη της Παρισινής Κομμούνας. Ο Leo Frankel (1844-1896) ήταν ένας από τους ηγέτες της Παρισινής Κομμούνας. Κατά τη διάρκεια της Κομμούνας και ως εκλεγμένο μέλος της, ίδρυσε σε όλες τις περιφέρειες της πόλης γραφεία εργασίας, ασκώντας επί της ουσίας καθήκοντα αντίστοιχα με αυτά του υπουργού εργασίας. Μετά την ήττα κατάφερε να διαφύγει στην Ελβετία και στη συνέχεια στην Αγγλία όπου αφιερώθηκε στη δουλειά της Διεθνούς. Ο Louis-Eugene Varlin (1839-1871) ήταν μέλος της Διεθνούς. Στην αντιπαράθεση όμως μεταξύ του Μαρξ και του Προυντόν πήρε το μέρος του δεύτερου. Ηταν μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Εθνοφρουράς και αργότερα εκλεγμένο μέλος της Κομμούνας, της οποίας άσκησε καθήκοντα επιτρόπου οικονομικών. Μετά την ήττα συνελήφθη και μεταφέρθηκε στη Μονμάρτη όπου λιντσαρίστηκε και τυφλώθηκε από τον όχλο και τελικά εκτελέστηκε. Το συγκεκριμένο γράμμα περιλαμβάνεται στη γερμανική συλλογή Απάντων Μαρξ-Ενγκελς, «Marx-Engels Werke», τ. 33, σελ. 226-227. 

1. Εδώ εννοείται πιθανώς ο N. Eilau.

2. Ο Leo Frankel έγραφε στον Μαρξ στα τέλη Απρίλη 1871: «Θα επιθυμούσα ιδιαίτερα, αν θα θέλατε με κάποιο τρόπο να με βοηθήσετε με τη συμβουλή σας, γιατί εγώ αυτή τη στιγμή είμαι, ας πούμε, μόνος, αλλά και αποκλειστικά υπεύθυνος για όλες τις μεταρρυθμίσεις που θέλω να εισαγάγω και θα εισαγάγω στην εργασία. Το ότι εσείς θα κάνετε ό,τι είναι δυνατό για να γίνει κατανοητό σε όλους τους λαούς, σε όλους τους εργάτες και ιδιαίτερα στους Γερμανούς ότι η Παρισινή Κομμούνα δεν έχει τίποτα το κοινό με τις παλιές γερμανικές κοινότητες, μπορεί να το συμπεράνει κανείς από κάποια σημεία του τελευταίου σας γράμματος και με αυτό τον τρόπο θα έχετε προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στην υπόθεσή μας».

3. Η οριστική σύναψη ειρήνης για τη λήξη του γερμανο-γαλλικού πολέμου υπογράφτηκε στις 10 Μάη 1871 στη Φρανκφούρτη. Η Συνθήκη ενίσχυε ουσιαστικά όσα όριζε η προσωρινή συνθήκη ειρήνης που είχε υπογραφεί στις 26 Φλεβάρη του 1871 στις Βερσαλλίες από το Louis-Adolphe Thiers και τον Jules Favre από τη μία και τον Bismarck και τους αντιπροσώπους των νότιων γερμανικών κρατών από την άλλη. Σύμφωνα με αυτή, η Γαλλία έπρεπε να παραδώσει στη Γερμανία την Αλσατία και ένα μεγάλο μέρος της Λορένης με πλούσια κοιτάσματα μετάλλων και να πληρώσει αποζημίωση πέντε εκατομμυρίων φράγκων μέσα στα επόμενα τρία χρόνια, ενώ μέχρι την ολοκλήρωση της πληρωμής της αποζημίωσης τα γερμανικά στρατεύματα θα συνέχιζαν την κατοχή ενός μέρους της Γαλλίας. Με τη Συνθήκη της 10ης Μάη 1871 οι όροι των προς πληρωμή αποζημιώσεων έγιναν πιο δυσχερείς και παρατάθηκε η κατοχή γαλλικού εδάφους από γερμανικά στρατεύματα. Ουσιαστικά αυτό ήταν το τίμημα για τη βοήθεια που έδωσε ο Bismarck στην κυβέρνηση των Βερσαλλιών για την κατάπνιξη της Παρισινής Κομμούνας. Η ειρήνη της Φρανκφούρτης ισοδυναμούσε με λεηλασία της Γαλλίας και έφερε μαζί της τη φύτρα μιας μελλοντικής πολεμικής αναμέτρησης ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία.

4. Pouyer Quertier (1820-1891), υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης της Εθνικής Αμυνας.

5. Σύμφωνα με αναφορές του Τύπου ο Louis Adolphe Thiers και άλλα μέλη της κυβέρνησης έλαβαν ως «προμήθεια» από ένα εσωτερικό δάνειο, το οποίο σκόπευε να συνάψει η κυβέρνηση πάνω από 300 εκατομμύρια φράγκα. Ο Thiers ομολόγησε αργότερα ότι οι χρηματιστικοί κύκλοι, με τους οποίους διεξάγονταν οι διαπραγματεύσεις για αυτό το δάνειο, είχαν θέσει ως όρο τη γρήγορη καταστολή της επανάστασης στο Παρίσι. Στις 20 Ιούνη του 1871, μετά την καταστολή της Κομμούνας, υιοθετήθηκε ο νόμος για το δάνειο.

Νέα ήθη και έθιμα στο συνδικαλιστικό κίνημα από το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό!

Νέα ήθη και έθιμα στο συνδικαλιστικό κίνημα από το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό! 

Ανακοίνωση για τα εκφυλιστικά φαινόμενα από το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό εξέδωσε η Πανελλαδική Γραμματεία Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ.

Όπως επισημαίνει:

 «Στις 4 Ιούλη πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων σύσκεψη Ομοσπονδιών για τη δημιουργία πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα. Πρόκειται για το γνωστό πόλο που επιχειρεί να στήσει στο συνδικαλιστικό κίνημα ο ΣΥΡΙΖΑ και δυνάμεις που προέρχονται από την ΠΑΣΚΕ. Στο δελτίο Τύπου που εκδόθηκε μετά τη σύσκεψη εμφανίζεται αυθαίρετα να συμμετέχει σ' αυτό το συντονιστικό και η ΟΛΜΕ. Ωστόσο, το συνέδριο της ΟΛΜΕ, που ολοκληρώθηκε στις 3/7, αλλά και το ΔΣ της ΟΛΜΕ δεν έχουν λάβει καμία σχετική απόφαση για συμμετοχή!

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ κατήγγειλαν τη συγκεκριμένη μεθόδευση στην πρώτη συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ (9/7). Με πρόταση του ΠΑΜΕ βγήκε καταγγελία του ΔΣ της ΟΛΜΕ, την καταγγελία καταψήφισαν εκπρόσωποι των ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και της ΠΑΣΚ.


 Ωστόσο, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό. Και μια σειρά άλλες Ομοσπονδίες εμφανίζονται να παίρνουν μέρος στο λεγόμενο συντονιστικό των Ομοσπονδιών, χωρίς καν να συνεδριάσουν τα ΔΣ τους για να πάρουν σχετική απόφαση.

 Πρόκειται για νέα ήθη και έθιμα στο συνδικαλιστικό κίνημα, για εκφυλιστικά φαινόμενα από το νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.

 Φορούν κυριολεκτικά καπέλο στις Ομοσπονδίες, μακριά από τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, μακριά από τους συναδέλφους, μακριά από τους τόπους δουλειάς. Οι ηγεσίες των Ομοσπονδιών αυτών έχουν δώσει δείγματα γραφής. Έβαλαν πλάτη σε μειώσεις μισθών (ΟΙΥΕ), ακόμα και απολύσεις, πέταξαν έξω από τα σωματεία τους συμβασιούχους (ΠΟΕ-ΟΤΑ) και πολλά άλλα.

 Πρόκειται για επικίνδυνη εξέλιξη. Θέλουν το κίνημα να παλεύει για την αλλαγή του μείγματος διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, να παλεύει για την κυβερνητική εναλλαγή μέσα στα πλαίσια της πολιτικής της ΕΕ και των μονοπωλίων.

Θέλουν το κίνημα κολαούζο του ΣΥΡΙΖΑ και του ευρωμονόδρομου.

 Καλούμε τους εκπαιδευτικούς και όλους τους εργαζόμενους να απορρίψουν τα σχέδια αυτά, να παλέψουν για την απαλλαγή του συνδικαλιστικού κινήματος από την επιρροή της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων, να ενισχύσουν τον ταξικό προσανατολισμό του κινήματος.

 Όχι στη νεκρανάσταση του κυβερνητικού συνδικαλισμού!».


902.gr

«Νέα Ελλάδα»

«Νέα Ελλάδα»

Η «Νέα Ελλάδα» που εξήγγειλε ο κ. Σαμαράς είναι ήδη εδώ.

Η «Νέα Ελλάδα» των εφοπλιστών και της ΝΔ, των τραπεζιτών και του ΠΑΣΟΚ, των βιομηχάνων και του ΔΝΤ, των μονοπωλίων και της ΕΕ, των κατασχέσεων, των χαρατσιών και των «Cosco», είναι ήδη εδώ.

Ηταν πάντα εδώ.

Η «Νέα Ελλάδα», η Ελλάδα της εγχώριας πλουτοκρατίας με τα κεντροδεξιά, με τα κεντροαριστερά και με τα νεοναζιστικά δεκανίκια της, η «Νέα Ελλάδα» των «διαπραγματευτών» με την τρόικα, είναι,

πράγματι,

ό,τι... καλύτερο έχει να περιμένει κανείς από τους νυν, τους πρώην και τους επίδοξους «σωτήρες» μας.

Τα πράγματα στη θέση τους

Τα πράγματα στη θέση τους 


Κλάμα και πάλι χτες από διάφορους αρθρογράφους γιατί οι διαμαρτυρίες για τα μέτρα της κυβέρνησης αναφέρονται στους δημόσιους υπάλληλους και όχι στους απολυμένους στον ιδιωτικό τομέα.

Αφού τόσο πολύ αγαπάνε τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα γιατί θάβουν κάθε κινητοποίηση στο χώρο; Γιατί δεν έγραψαν λέξη για την εκδήλωση αλληλεγγύης στους ανέργους το βράδυ της Κυριακής στο λιμάνι του Πειραιά, γιατί δεν έγραψαν λέξη για την προχτεσινή εκδήλωση αλληλεγγύης στη «ΦΗΜΗ ΠΑΚ», λέξη για τη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους εργάτες του «Κατσέλη» στο Μενίδι;

Καρφί δεν τους καίγεται για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Το «διαίρει και βασίλευε» τους καίει. Εχουν κάνει επιστήμη το να φέρνουν σε αντιπαράθεση τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα με τους εργαζόμενους στο δημόσιο.

Γι' αυτό και το πολυνομοσχέδιο προβλήθηκε από τον αστικό Τύπο μόνο ως προς το σκέλος των απολύσεων και όχι για τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή όλων των εργαζομένων, είτε δουλεύουν στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Παρουσιάζουν τα θέματα έτσι που να χωρίζουν τους εργάτες.

Αντίθετα, όταν παρουσιάζεις στο σύνολό τους τις επιπτώσεις από τις κυβερνητικές αποφάσεις συμβάλλεις στο να ενώνονται οι εργαζόμενοι που καταλαβαίνουν, για παράδειγμα, πως όταν κόβεται μια τραπεζοκόμος από έναν παιδικό σταθμό αυτό έχει επίπτωση στο παιδί. Οταν κόβεται ένας σχολικός φύλακας μένει το σχολείο του παιδιού αφύλακτο. Οταν απολύονται οι εργαζόμενοι στο «Βοήθεια στο σπίτι» μένουν έρμαια τα γερόντια και πάει λέγοντας.
***

Το πολυνομοσχέδιο θέλει τέτοια ανάγνωση. Από την σκοπιά των συνεπειών του στη ζωή όλου του εργαζόμενου πληθυσμού (μία επίπτωση είναι η απόλυση στο δημόσιο, μία άλλη η απελευθέρωση των απολύσεων παντού και μία χειρότερη η νομοθετημένη κατάργηση των συμβάσεων).

Οταν ο αστικός Τύπος μιλά μόνο για τις απολύσεις στο δημόσιο και μάλιστα με όρους αδικίας σπρώχνει τον εργαζόμενο να πει «γιατί εμένα, κι όχι αυτόν». Κι ύστερα να τρέχει να βρει ρουσφέτι να σωθεί. Το κάνει ήδη ξεδιάντροπα η κυβέρνηση όταν δηλώνει πως στη θέση αυτών που απολύονται θα προσληφθούν άλλοι με προσόντα.
***

Αυτοί που ζητάγανε και ζητάνε να καταργηθούν μια σειρά υπηρεσίες και να απολυθούν οι υπάλληλοι τώρα εμφανίζονται διαφωνούντες για τον τρόπο που έγινε. Μιλάνε για πρόχειρες αποφάσεις. Αποκαλύπτονται στις αντιφάσεις τους: Το «ΒΗΜΑ» διαμαρτύρεται στο κύριο άρθρο και τα «ΝΕΑ» επαυξάνουν στην κυβερνητική απόφαση. Ο «πολύς» Κ. Μητσοτάκης που δήλωνε αποφασισμένος να σκίσει τη γάτα, τώρα ρίχνει την ευθύνη στην τρόικα.
***

Αντίθετα, οι βιομήχανοι με το ΙΟΒΕ πάνε κατευθείαν στο ζουμί: ό,τι πήραμε πήραμε, πάμε γι' άλλα, δηλώνουν και ζητάνε να επιταχυνθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή να μη μείνει τίποτα όρθιο.
***

Για ποια νίκη της κυβέρνησης μιλάνε σχετικά με τον ΦΠΑ στην εστίαση. Νίκη των εταιρειών που ελέγχουν την εστίαση είναι. Αφού με πρόσχημα το ΦΠΑ τίναξαν τις τιμές στα ύψη, τώρα θα κρατήσουν εκεί τις τιμές και θα εισπράττουν τη διαφορά από τη μείωση του φόρου. Οι καταναλωτές θα συνεχίζουν να πληρώνουν 2 ευρώ το «πίτα γύρο».
***

Οι βιομήχανοι -παρ' όλα αυτά- για μια στιγμή τα χρειάστηκαν. Πριν ανέβει στο βήμα του συνεδρίου του ο Τσίπρας πέρασε από τη Χαλκίδα και διακήρυξε ότι οι εργάτες θα πάρουν τα εργοστάσια. Δεν το είπε ακριβώς έτσι, αλλά αυτό έγινε τίτλος. Ψάχνεις εσύ στο πρόγραμμα του κόμματός του να βρεις κάτι σχετικό, τίποτα. Ξαναδιαβάζεις τη δήλωσή του και ισώνει το πράγμα: Ο άνθρωπος λέει ότι θα 'χουμε κι αύριο βιομήχανους από τους οποίους όμως θα ζητηθούν τα χρωστούμενα. Κι αν δεν τα δώσουν, τότε θα δοθεί «η δυνατότητα» στους εργάτες να επαναλάβουν το έργο του 1982: Να δουλεύουν σαν τα σκυλιά για να ξεχρεώσουν τα εργοστάσια για να τα παραδώσουν καθαρά ξανά στους βιομήχανους. Τα πράγματα στη θέση τους και η καρδιά των βιομηχάνων επίσης.

Μέχρι να αποφασίσουν οι ίδιοι οι εργάτες να ξεμπερδέψουν και με τους καπιταλιστές και με την πολιτική τους εκπροσώπηση όποιας απόχρωσης.
 πηγη: Ριζοσπαστης
 Αναρτήθηκε από kke pe

Συλλαλητήριο των ξενοδο- χοϋπαλλήλων για να μην καταργηθεί το επίδομα ανεργίας

Συλλαλητήριο των ξενοδο- χοϋπαλλήλων για να μην καταργηθεί το επίδομα ανεργίας

Download SocButtons Ακόμη και αυτό το ισχνό επίδομα ανεργίας κινδυνεύει να καταργηθεί. Επί ποδός πολέμου οι ξενοδοχοϋπάλληλοι. Πορεία διαμαρτυρίας στο αεροδρόμιο. Ικανοποιητική η συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση των ξενοδοχοϋπαλλήλων της Κέρκυρας. Η απεργιακή συγκέντρωση ξεκίνησε στις 11 το πρωί από τον κόμβο Δεσύλλα και στη συνέχεια οι συγκεντρωμένοι κατευθύνθηκαν στο αεροδρόμιο. Στο πλευρό των ξενοδοχοϋπαλλήλων, το Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας, το ΚΚΕ, οι οδηγοί των τουριστικών λεωφορείων ενώ συμμετοχή (αν και όχι μαζική) υπήρξε από τους εκπαιδευτικούς και τους εργαζόμενους στο Δήμο. Τι διεκδικούν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι Με τη σημερινή απεργιακή κινητοποίηση διεκδικείται να μην καταργηθεί το επίδομα ανεργίας για τους εποχικούς εργαζόμενους, η καταβολή των δεδουλευμένων οφειλών, η ακύρωση των ατομικών Συμβάσεων Εργασίας, υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης. Σύμφωνα μάλιστα με την ηγεσία του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, η εργοδοσία για να χτυπήσει την απεργία χρησιμοποιεί μια το καρότο και μια το μαστίγιο. Ορισμένοι μεγαλοξενοδόχοι προχώρησαν, παραμονές της απεργιακής κινητοποίησης, σε καταβολή μέρους των δεδουλευμένων οφειλών. Από την άλλη ασκούνται πρωτοφανείς πιέσεις και εκβιασμοί για να μην απεργήσουν. Σε αυτή την αναμέτρηση οι ξενοδοχοϋπάλληλοι της Κέρκυρας πάντως, δηλώνουν αποφασισμένοι να μην κάνουν πίσω.

Νέες επιθέσεις των ΜΑΤ και προσαγωγές στη Χαλκιδική

Νέες επιθέσεις των ΜΑΤ και προσαγωγές στη Χαλκιδική

Νέα επίθεση των ΜΑΤ και προσαγωγές κατοίκων της Χαλκιδικής που αντιδρούν στη μεταλλουργία χρυσού της «Ελληνικός Χρυσός» πραγματοποιήθηκαν χτες. Η ένταση πυροδοτήθηκε το μεσημέρι όταν δύο ακόμη κάτοικοι της Χαλκιδικής, ηλικίας 25 και 41 χρόνων, που είχαν κληθεί να απολογηθούν ως ύποπτοι για τη συμμετοχή τους στην εμπρηστική επίθεση στις Σκουριές, κρίθηκαν προφυλακιστέοι.

Οι κάτοικοι που βρίσκονταν στον πλευρό τους έξω από τα δικαστήρια Πολυγύρου, αντέδρασαν και αμέσως δέχθηκαν την επίθεση των ΜΑΤ που προχώρησαν και σε προσαγωγές, μεταξύ των οποίων ενός ανήλικου.

Αμέσως μετά οι κάτοικοι επέστρεψαν στην Ιερισσό και έστησαν μπλόκα αποκλείοντας τις εισόδους του χωριού. Στο μπλόκο που έστησαν οι κάτοικοι μετά τη Μεγάλη Παναγιά στο δρόμο προς το Χονδρό Δένδρο, αργά το απόγευμα έγινε νέα επίθεση των ΜΑΤ με στόχο να ανοίξει η πρόσβαση προς το εργοτάξιο στις Σκουριές ώστε να φτάσουν εκεί τα μηχανήματα της εταιρείας και να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο.

Στη διάρκεια της επίθεσης, άνδρες της Αστυνομίας, εντελώς αναίτια, συνέλαβαν τον Θεόδωρο Καραβασιλικό, μέλος του ΚΚΕ, και τον οδήγησαν χτυπημένο στην Ασφάλεια Πολυγύρου. Αργα το βράδυ μετά από παρέμβαση της ΚΟ του ΚΚΕ, και ενώ ακόμα η αστυνομία δεν του έχει απαγγείλει κατηγορίες, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.

Ομολογίες αστών

Ομολογίες αστών

Το γεγονός ότι η καπιταλιστική οικονομική κρίση βαθαίνει και στην Ελλάδα και διεθνώς, έγινε γνωστό με τον πλέον επίσημο τρόπο από τα ίδια τα αστικά επιτελεία. Από το Ιδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) στην Ελλάδα, από το ΔΝΤ για την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Το ΙΟΒΕ μάλιστα εκτιμά ότι «...δεν υφίστανται οι προϋποθέσεις προκειμένου να εκδηλωθεί διεύρυνση της επενδυτικής δραστηριότητας από τις εγχώριες επιχειρήσεις στους επόμενους μήνες» και ότι η πτώση των επενδύσεων αναμένεται να διαμορφωθεί στην περιοχή του 10% το 2013. Οτι η ανεργία θα αυξηθεί στο 27,8% και αυτό παρά την απορρόφηση μέρους των ανέργων από τουριστικές επιχειρήσεις το καλοκαίρι, αλλά και τα διαβόητα προγράμματα του ΟΑΕΔ, τα οποία προσφέρουν - πρόσκαιρη - απασχόληση σε ανέργους. Εκτιμά, επίσης, την «ύφεση», όπως λέει, στο 5% για το 2013.

Βεβαίως, τα στοιχεία και οι εκτιμήσεις τους έχουν την αξία τους, ακριβώς γιατί ομολογούν αυτό που πραγματικά συμβαίνει εδώ και μερικά χρόνια, παρά τις επίπονες προσπάθειες διαχείρισης του καπιταλισμού, δηλαδή την αδυναμία να βρουν διέξοδο και να υπάρξει ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, παρά τις έως τώρα αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που έχουν μειώσει δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης ως ένα μοχλό εξασφάλισης συνθηκών μείωσης της ζημιάς για όσους επιχειρηματικούς ομίλους έχουν λόγω κρίσης (κάποιες επιχειρήσεις επίσης κλείνουν, η κρίση καταστρέφει εργατική δύναμη αλλά καταστρέφει και κεφάλαιο), αλλά και αύξησης του ποσοστού κέρδους που να αντισταθμίζει τη χασούρα από τη μείωση εσόδων στις συνθήκες της κρίσης, κυρίως όμως για τη γοργή αύξηση κερδών σε συνθήκες ανάκαμψης.

***

Ταυτόχρονα, οι εκτιμήσεις των αστικών επιτελείων για τη συνέχιση της κρίσης έρχονται αφενός να αποκαλύψουν ότι η όποια καλλιέργεια αισιοδοξίας της κυβερνητικής και της αστικής γενικότερα προπαγάνδας για ερχομό επενδύσεων και ανάπτυξης δεν πρέπει να εγκλωβίσει την εργατική τάξη και τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα στην όποια προσπάθεια εφησυχασμού και κάλπικης ελπίδας ότι τελειώνει η περίοδος των βασάνων τους, ότι θα έρθουν συνθήκες ανακούφισής τους από τη βάρβαρη πολιτική, αφετέρου να είναι σε επαγρύπνηση όταν ακούν ότι τέλειωσαν τα αντιλαϊκά μέτρα. Το ΔΝΤ εκτιμά την ανάγκη εφαρμογής «βαθύτερων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» σε ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ για να «αναζωογονηθεί» η καπιταλιστική ανάπτυξη. Νέες αντεργατικές αναδιαρθρώσεις είναι η πρότασή τους. Και δείχνει ότι επειδή οι αστοί με τις κυβερνήσεις και τα επιτελεία τους πασχίζουν να τη διαχειριστούν έτσι που οι απώλειες για το κεφάλαιο να είναι όσο γίνεται λιγότερες, η επίθεση στους εργαζόμενους θα δυναμώνει. Και οι ταξικές αντιθέσεις θα οξύνονται. Βεβαίως αυτό θα συνεχίζεται και αν και όταν υπάρξει καπιταλιστική ανάκαμψη, ακριβώς γιατί μόνο έτσι θα συνεχίζεται η αναπαραγωγή της κερδοφορίας.

Αλλωστε, η κρίση οξύνει και τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα μονοπώλια, στους επιχειρηματικούς ομίλους. Για παράδειγμα, η προβολή ως αιτίας της αύξησης των τιμών των εμπορευμάτων της ακριβής ενέργειας, είναι ένα στοιχείο αυτού του ανταγωνισμού. Που πρόσφατα, στη χώρα μας, αντιμετωπίστηκε με τη μείωση τις τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας κατά 15% για τις βιομηχανίες, όταν υπήρξαν αλλεπάλληλες αυξήσεις μέσα στο 2012 και αρχές του 2013 στα λαϊκά νοικοκυριά. Ταυτόχρονα, οι ανταγωνισμοί οξύνονται ανάμεσα στα μονοπώλια και στο ζήτημα της δράσης τους σε τομείς της οικονομίας που μπορούν να γίνουν επενδύσεις και να αποφέρουν κέρδη, όπως, π.χ., στον τομέα ενέργειας, ιδιαίτερα στους υδρογονάνθρακες και στη μεταφορά τους. Τα μονοπώλια μπορεί άμεσα να μην κάνουν επενδύσεις, αλλά ανταγωνιζόμενα μεταξύ τους διεκδικούν τομείς της οικονομίας. Γεγονός που εκφράστηκε και στην υπόθεση των ΔΕΠΑ-ΔΕΣΦΑ στην Ελλάδα, αλλά και γενικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο.

***

Πράγματι, η κρίση οξύνει τους μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς, που αν δεν οδηγήσουν έστω σε προσωρινούς συμβιβασμούς, οδηγούν και σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ταυτόχρονα ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός δημιουργεί την τάση της μόνιμης επίθεσης στην εργατική τάξη. Δεν είναι μόνο οι συνθήκες της κρίσης που επιβάλλουν τη χωρίς όρια βαρβαρότητα για τους εργαζόμενους. Αυτή θα είναι μια μόνιμη κατάσταση, συνεχώς αυξανόμενης εξαθλίωσης για την εργατική τάξη, που συνεχώς θα χειροτερεύει τη θέση της στην κοινωνία και την παραγωγή. Ακριβώς γιατί ο μονοπωλιακός ανταγωνισμός συμπιέζει τους μισθούς και αλλάζει τις εργασιακές σχέσεις, αρνητικά για την εργατική τάξη. Οσο και αν κάτω από ορισμένες συνθήκες, που καθορίζονται από την ταξική πάλη, μπορεί να υπάρξουν και κατακτήσεις, η τάση είναι ανεπίστρεπτη.

Η κρίση ανέδειξε ακόμα πιο έντονα τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος. Οξύνονται οι αντιφάσεις και οι δυσκολίες της αστικής πολιτικής διαχείρισης της κρίσης και γενικότερα οι δυσκολίες για πέρασμα σε νέο κύκλο διευρυμένης αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου. Απ' αυτή την άποψη η εργατική τάξη, τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να γυρίσουν την πλάτη σε δυνάμεις και στρατηγικές, όπως του ΣΥΡΙΖΑ, που τους καλούν σε δράση για αλλαγή κυβέρνησης που θα διαχειριστεί την οικονομία των μονοπωλίων σε όφελός τους με πολιτική που θα είναι φιλολαϊκή. Η όποια κυβέρνηση που ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας είναι υποχρεωμένη να εφαρμόζει πολιτική ενίσχυσης των επιχειρηματικών ομίλων, επομένως να εφαρμόζει πολιτική που «υπακούει στην τάση» της μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης. Συμπερασματικά, ο καπιταλισμός στο μονοπωλιακό του στάδιο δεν μπορεί να δώσει τίποτα στην εργατική τάξη, αντίθετα θα την εξαθλιώνει συνεχώς. Να γιατί χρειάζεται κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, κεντρικός σχεδιασμός και εργατικός έλεγχος για διέξοδο από την κρίση και ανάπτυξη της οικονομίας σε όφελος των εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι απολύονται - η πλουτοκρατία εισπράττει

Οι εργαζόμενοι απολύονται - η πλουτοκρατία εισπράττει

Επειδή εμείς είμαστε κομμουνιστές, ως εκ τούτου... «δογματικοί», «στενόμυαλοι», «κακόπιστοι», «καταστροφολόγοι» και τα συναφή, γι' αυτό ας πάμε στις ομολογίες των «δικών» τους.

Στις ομολογίες, δηλαδή, εκείνων που συμφωνούν και στηρίζουν την ακολουθούμενη πολιτική. Ας πάμε σε μια εφημερίδα την ειλικρίνεια της οποίας δεν αμφισβητούν ούτε οι κυβερνώντες, ούτε οι τροϊκανοί, ούτε οι τραπεζίτες, ούτε οι βιομήχανοι, ούτε οι εφοπλιστές (άλλωστε σε εφοπλιστή ανήκει η συγκεκριμένη εφημερίδα). Ας πάμε, λοιπόν, στην «Καθημερινή».

Κι ας παρακολουθήσουμε - μέσω της «Καθημερινής» - τι σημαίνει αυτή η τελευταία δόση που «διαπραγματεύτηκε» και «πέτυχε» η κυβέρνηση. Ας δούμε για ποιων τα συμφέροντα «δούλεψε» η κυβέρνηση. Ας δούμε τι είδους δάνεια είναι αυτά. Σε ποιους πάνε. Και γιατί ο ελληνικός λαός όχι μόνο δεν έχει να περιμένει τίποτα από τις δόσεις και τα δάνεια, αλλά αντίθετα τα πληρώνει με το αίμα της ψυχής του, με μειώσεις μισθών και συντάξεων, με χιλιάδες απολύσεις, με την καταστροφή και τη λεηλασία της ύπαρξής του.

*

Προσέξτε:

Οπως αναφέρουν τα στοιχεία, τα πασίγνωστα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών (τα οποία επικαλέστηκε και η «Καθημερινή» προχτές, στις 9 Ιούλη στην 3η σελίδα της),

μέχρι τα τέλη του 2013 το ελληνικό δημόσιο προγραμματίζει να πράξει τα εξής:

• Να πληρώσει μέχρι τις 20 Αυγούστου ομόλογο ύψους 2,17 δισ. ευρώ.
• Να πληρώσει μέχρι τις 22 Δεκέμβρη ομόλογα ύψους 986 εκατ. ευρώ.
• Να πληρωσει μέχρι τα τέλη του 2013 σε τόκους εξυπηρέτησης του χρέους 3 δισ. ευρώ.
• Να πληρώσει μέσα στον Αύγουστο για ομόλογα που είχαν συναφθεί προ κρίσης στις κεντρικές τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης ποσό 268 εκατ. ευρώ.
• Να συνεχίσει να πληρώνει προμηθευτές του Δημοσίου με ποσό που κινείται μηνιαίως άνω των 500 εκατ. ευρώ.

*

Ολα τα παραπάνω

(χωρίς να συμπεριλάβουμε τα τουλάχιστον 2,5 δισ. ευρώ της τελευταίας κατηγορίας, δηλαδή το ποσό που η κυβέρνηση έχει υποσχεθεί στους προμηθευτές ως το τέλος του 2013)

ανέρχονται στα 6,442 δισ. ευρώ.

Είναι σαφές, λοιπόν, πού θα πάνε τα 6,8 δισ. ευρώ που «πήρε» η Ελλάδα μετά τις «διαπραγματεύσεις» με την τρόικα και θα εκταμιεύσει σε «υποδόσεις» το Eurogroup.

Τα δάνεια και οι δόσεις τους, θα πάνε εκεί που έχουν πάει όλα τα δάνεια, προ και μετά μνημονίων. Θα πάνε στις τσέπες των ντόπιων και ξένων πλουτοκρατών. Στο λαό, αντίθετα, εκείνο που απομένει είναι οι απολύσεις, η ανεργία, η φτώχεια, η συμφορά και η απελπισία. Στο λαό εκείνο που απομένει είναι να πληρώνει τόκους και χρεολύσια!

*

Αυτή είναι η αλήθεια.

Οπως ακριβώς την περιέγραψε στην ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ. Την περασμένη Δευτέρα, όταν οι «σωτήρες» μαζί με τα φερέφωνά τους πανηγύριζαν, βαφτίζοντας για μια ακόμα φορά το κρέας - ψάρι,

το ΚΚΕ, πριν ακόμα ανακοινωθεί το πολυνομοσχέδιο - νέο Μνημόνιο που αποτελεί την προϋπόθεση για την εκταμίευση της δόσης, σημείωνε:

«Η δόση που αποφασίστηκε, όπως και οι προηγούμενες, θα κατευθυνθεί στις τσέπες των επιχειρηματικών ομίλων, βιομηχάνων, εφοπλιστών και τραπεζιτών και για την κάλυψη των χρεών και των ελλειμμάτων, που δε δημιούργησε ο λαός, αλλά ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και η κρίση του. Ο λαός και οι εργαζόμενοι θα κληθούν να ξαναπληρώσουν πανάκριβα τα δάνεια για το κεφάλαιο, με απολύσεις στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, νέα φοροεπιδρομή στο εισόδημά τους, νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην Υγεία και την Πρόνοια. Για το λαό υπάρχει μόνο ένας δρόμος: Καμία υποταγή στα μέτρα της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ. Καμία δέσμευση από τις αντιλαϊκές δανειακές συμβάσεις, που ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα αποδέχονται και υπόσχονται να τις επαναδιαπραγματευτούν στα πλαίσια της ΕΕ, οδηγώντας σε νέα μνημόνια. Χρειάζεται κατάργηση μνημονίων και δανειακών συμβάσεων, αποδέσμευση από την ΕΕ. Στην Ελλάδα υπάρχουν παραγωγικές δυνατότητες και πλούτος που αν ο λαός αποφασίσει να πάρει στα δικά του χέρια, κοινωνικοποιώντας τους επιχειρηματικούς ομίλους, μπορούν να ικανοποιήσουν σε μεγάλο βαθμό τις λαϊκές ανάγκες».

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Kαμιά ανοχή στο φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά

Kαμιά ανοχή στο φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά

54 Φοιτητικοί και Σπουδαστικοί Σύλλογοι καταδικάζουν το ναζιστικό φεστιβάλ της Χρυσής Αυγής

Να ακυρωθούν οι γιορτές μνήμης και υπεράσπισης του φασισμού (ΦΩΤΟ: Εκτελέσεις από τους Γερμανούς Ναζί την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου)

Eurokinissi

Το ναζιστικό φεστιβάλ των φασιστών της Χρυσής Αυγής στην Καλαμάτα καταδικάζουν με απόφασή τους 54 φοιτητικοί και σπουδαστικοί Σύλλογοι και καλούν το λαό και τη νεολαία να απομονώσουν τα φασιστικά κατάλοιπα. Να ακυρώσουν τις γιορτές μνήμης και υπεράσπισης του φασισμού.

Το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών με ψήφισμά του - του οποίου το περιεχόμενο και την ουσία υιοθέτησαν οι 54 σύλλογοι - επισημαίνει:

«Η Χρυσή Αυγή αποτελεί την οργάνωση των πολιτικών απογόνων του ναζισμού και των ντόπιων συνεργατών τους κατά τη φασιστική κατοχή. Είναι φασιστική οργάνωση, μαντρόσκυλο του συστήματος. Υμνεί και δοξάζει όλα τα δικτατορικά καθεστώτα που υπήρξαν στην Ελλάδα όπως αυτό της δικτατορίας Μεταξά (1936 - 1941) και της χούντας των συνταγματαρχών (1967 - 1974).

Γι' αυτό ανακοίνωσε ότι θα πραγματοποιήσει πανελλαδικό φεστιβάλ στις 3 - 4 Αυγούστου στην Καλαμάτα προς τιμήν του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά, ενέργεια κατάπτυστη την οποία καταγγέλλουμε και καταδικάζουμε απερίφραστα.

Οι εκδηλώσεις μνήμης προς τιμήν του Μεταξά είναι εκδηλώσεις τιμής για ένα αυταρχικό, αντιδημοκρατικό και δικτατορικό καθεστώς: που υπηρέτησε τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας ενάντια στο λαό, φόβου και τρομοκρατίας που γέμισε τα ξερονήσια και τις φυλακές με Ελληνες αγωνιστές που δεν είχε πρόβλημα να είναι και με τους Αγγλους ιμπεριαλιστές και να "ερωτοτροπεί" με τα αντίστοιχα φασιστικά καθεστώτα της Γερμανίας και της Ιταλίας, που ίδρυσε τη φασιστική οργάνωση νεολαίας ΕΟΝ κατά τα πρότυπα και τα ιδεώδη της νεολαίας του Χίτλερ και των ναζί.

Ο ίδιος ο Μεταξάς ανέφερε και σε ομιλίες του ότι σκοπός της 4ης Αυγούστου ήταν "Η αδιάκοπος φροντίς διά την στερέωσιν του αστικού καθεστώτος με όλας τας αναγκαίας θυσίας διά το σύνολον της κοινωνίας και ιδίως διά τας ενδεείς τάξεις".

Τόσο "αντισυστημικός", λοιπόν, ήταν ο Μεταξάς όσο και οι Χρυσαυγίτες απόγονοί του που κάνουν το φεστιβάλ γι' αυτόν.

Ο ελληνικός λαός και η νεολαία ξέρουν και δεν ξεχνούν! Η Καλαμάτα, η Μεσσηνία, γενικότερα η περιοχή της Πελοποννήσου, αλλά και όλη η Ελλάδα έχουν υποστεί τα πάνδεινα από το φασισμό, με αμέτρητα παραδείγματα όπως: Οι 30 εκτελεσμένοι στο ποτάμι τον Ιούνη του 1944 σε αντίποινα για το θάνατο του Γεωργαλά που ήταν και ο θεωρητικός εγκέφαλος του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου (δικτατορία Μεταξά), οι αμέτρητες καταστροφές των χωριών που κάηκαν ως αντίποινα (Σκάλα, Αγ. Φλώρος).

Εκατοντάδες τόποι μαρτυρίου στο όνομα της ιδεολογίας του φασισμού την οποία εκφράζουν και εκπροσωπούν οι Χρυσαυγίτες.

Δεν θα επιτρέψουμε να βρωμίσουν τα μυαλά της νεολαίας οι νοσταλγοί των χιτών και των δολοφόνων ταγματασφαλιτών του Μαγγανά, των νοσταλγών του Ντερτιλή, των θαυμαστών των φούρνων του Αουσβιτς, του Νταχάου και του Μπούχενβαλντ, όπου καίγονταν χιλιάδες άνθρωποι για να γίνει σαπούνι το λιγοστό αίμα που τους είχε απομείνει από την πείνα και τα βασανιστήρια.

Καλούμε το λαό και τη νεολαία να απομονώσουν τα φασιστικά αυτά κατάλοιπα. Να ακυρώσουν τις γιορτές μνήμης και υπεράσπισης του φασισμού. Καταδικάζουμε το φεστιβάλ των φασιστών. Καμιά ανοχή στο φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά».

Αποφάσεις καταδίκης πήραν οι εξής 54 Σύλλογοι. Στην Αθήνα:ΣΓΤΚΣ, Νοσηλευτική ΕΚΠΑ, ΤΕΑΠΗ (Νηπιαγωγοί), ΠΤΔΕ (Δάσκαλοι), Φιλοσοφική, Ιατρική, Νομική, ΕΜΜΕ, Πολιτικό, ΣΕΜΦΕ, Μηχανολόγοι Μηχανικοί ΕΜΠ, Ναυπηγοί Μηχανικοί ΕΜΠ, Χημικοί Μηχανικοί ΕΜΠ, Μεταλλειολόγοι Μηχανικοί ΕΜΠ, Φοιτητική Εστία Πανεπιστημίου Αθήνας, Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί ΕΜΠ.Θράκη: Πολυτεχνείο Ξάνθης. Θεσσαλονίκη:Ηλεκτρολόγοι - Μηχανολόγοι, Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής, Φιλολογικό.Πάτρα:ΣΔΟ ΤΕΙ Πάτρας, ΣΕΥΠ ΤΕΙ Πάτρας, ΣΤΕΦ ΤΕΙ Πάτρας, Φυσικό, Μαθηματικό, Βιολογικό, Δάσκαλοι, Μηχανικοί Η/Υ, Πολιτικοί Μηχανικοί, Αρχιτέκτονες Μηχανικοί, Ιατρική, Γεωλογικό, Χημικοί Μηχανικοί, Φιλολογία, Διοίκηση Επιχειρήσεων, Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί, Φαρμακευτική, Θεατρικών Σπουδών.Κεφαλονιά:ΤΕΙ Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας.Ναύπλιο:Θεατρικών Σπουδών.Καλαμάτα:ΣΤΕΓ ΤΕΙ Καλαμάτας.Ιωάννινα:Φυσικό, Χημικό, Ιατρική, ΒΕΤ.Κέρκυρα:Ιστορικό, Αρχειονομία - Βιβλιοθηκονομία, Μεταφραστικό, Τεχνών Ηχου και Εικόνας.Μεσολόγγι:ΣΤΕΓ ΤΕΙ Μεσολογγίου.Αγρίνιο:Διοίκηση Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων, Διαχείρισης Πολιτιστικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών.Πρέβεζα:ΤΕΙ Πρέβεζας.Αρτα: Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής.

Ενέργεια και ορυκτός πλούτος: Για τα μονοπώλια ή για τις λαϊκές ανάγκες;

Ενέργεια και ορυκτός πλούτος: Για τα μονοπώλια ή για τις λαϊκές ανάγκες;

• 
  

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολούθησαν οι παρευρισκόμενοι την Ημερίδα

Με μεγάλη επιτυχία διοργανώθηκε χτες στοΔημοτικό Θέατρο Αλεξανδρούπολης η Ημερίδα, με θέμα:«Ενέργεια και Ορυκτός Πλούτος: Για τα μονοπώλια ή για τις λαϊκές ανάγκες; Το παράδειγμα της Θράκης» από την Επιτροπή Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ. Χαρακτηριστική η μαζική παρουσία φορέων, εργατικών σωματίων της περιοχής.

Κεντρικός εισηγητής ήταν ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας, ορισμένα αποσπάσματα από την παρέμβαση του οποίου παρουσιάζουμε σήμερα.

Στην αρχή της εισηγητικής ομιλίας του, ο κεντρικός εισηγητής, αφού έκανε εκτενή αναφορά σε σειρά στοιχείων που δείχνουν τη διάσταση ανάμεσα στην κατάσταση του λαού της περιοχής (ανεργία, μείωση μισθών κ.λπ.) και στο αξιόλογο δυναμικό σε ορυκτό πλούτο (χρυσό, άργυρο, χαλκό, ψευδάργυρο, ζεόλιθο, λιγνίτη, υδρογονάνθρακες κ.λπ.) σημείωσε, θέτοντας τα εξής πολιτικά ερωτήματα:

«Γιατί δεν αξιοποιούνται αυτές οι σημαντικές παραγωγικές δυνατότητες; Ποιο είναι το πραγματικό εμπόδιο;

Γιατί όποιες ιδιωτικές και κρατικές επενδύσεις υλοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια δεν οδήγησαν στη λαϊκή ευημερία;

Γιατί δεν προχωρούν σε παραγωγή αδειοδοτημένες μονάδες; Γιατί κλείνουν και μετακινούνται στα Βαλκάνια με κρατική και κοινοτική επιδότηση;

Οποια περίπτωση του ορυκτού πλούτου και αν εξετάσουμε θα καταλήξουμε στον ίδιο ένοχο, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, το δρόμο της επένδυσης με κριτήριο το ποσοστό κέρδους, τη ζούγκλα του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων που οδηγεί στην άναρχη, ανισόμετρη ανάπτυξη περιοχών και κλάδων της οικονομίας.

Η περίπτωση του χρυσού

Ας ξεκινήσουμε με το περιβόητο επενδυτικό σχέδιο εξόρυξης του χρυσού. Για το συγκεκριμένο σχέδιο έχει γίνει πολλή συζήτηση σχετικά με τις συνέπειες στο περιβάλλον, στην τοπική οικονομία, στη δημόσια υγεία. Πρόκειται για σοβαρά ζητήματα στα οποία θα αναφερθούμε στη συνέχεια.

Ομως, ακόμα και αν δεν υπήρχαν αυτές οι συνέπειες, το σχέδιο της Eldorado Goldισοδυναμεί με κλοπή ενός ιδιαίτερα πολύτιμου και μη ανανεώσιμου πόρου στρατηγικής σημασίας, ο οποίος μπορεί να αξιοποιηθεί μελλοντικά προς όφελος της λαϊκής ευημερίας, με τις κατάλληλες κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις. Το ΚΚΕ δηλώνει κατηγορηματικά ότι θα βρεθεί αποφασιστικά αντιμέτωπο με όποιον επιχειρεί να λεηλατήσει το χρυσό της Ελλάδας.

Τα εμφανιζόμενα οικονομικά αντισταθμιστικά οφέλη μπορούν να εκληφθούν μόνο ως πρόκληση για την τοπική κοινωνία και γενικότερα τα λαϊκά στρώματα. Τα περιβόητα κρατικά έσοδα αφορούν φορολογία επί των όποιων κερδών της θυγατρικής της Eldorado Gold.

Γνωρίζουμε πολύ καλά πώς μπορεί να εμφανισθεί μειωμένη η πραγματική κερδοφορία της εγχώριας θυγατρικής, αφού απ' την Ελλάδα θα εξάγεται και θα πωλείται ο ακατέργαστος χρυσός Dore (με περιεκτικότητα σε άλλα μέταλλα), ο οποίος μπορεί να αγοράζεται από μια εταιρεία της μητρικής, με έδρα κάποιο φορολογικό παράδεισο σε πλασματικά χαμηλά τιμή. Η μητρική μπορεί να αξιοποιήσει προς όφελός της τη μεγάλη διαφορά μεταξύ της χρηματιστηριακής τιμής του καθαρού χρυσού και της τιμής πώλησης του ακατέργαστου προϊόντος. Να φορτώσει επίσης τη θυγατρική με δαπάνες μεταφοράς τεχνογνωσίας και έρευνας, ώστε να εμφανίζονται μειωμένα κέρδη. Σχετικές εύστοχες επισημάνσεις έχουν γίνει απ' το ΤΕΕ και το ΟΕΕ, που εκτός των άλλων αποτελούν επιστημονικούς συμβούλους του ίδιου του αστικού κράτους.

Παράλληλα, απαιτεί διερεύνηση ο βαθμός γνώσης και ουσιαστικού ελέγχου απ' τους αρμόδιους κρατικούς φορείς των πραγματικών δυνατοτήτων των μεταλλευτικών ζωνών που παραχωρούνται για εκμετάλλευση (π.χ. ύπαρξη αξιοποιήσιμων σπάνιων γαιών, πραγματικά μεγέθη κοιτασμάτων).

Σχετικά με τις θέσεις εργασίας στη φάση λειτουργίας, ακόμα και αν φτάσουν τις 200, με την αξιοποίηση 62 διοικητικών, αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στις πιθανές απώλειες της τοπικής οικονομίας.

Στην περίπτωση που εξετάζουμε όμως, η ουσιαστική κλοπή της λαϊκής περιουσίας συνοδεύεται με μεγάλους κινδύνους για την τοπική οικονομία, το περιβάλλον, τη δημόσια υγεία.

Αφετηρία της προσέγγισής μας είναι η επιστημονικά τεκμηριωμένη θέση ότι με το σημερινό επίπεδο ανάπτυξης της επιστήμης και της τεχνολογίας δεν υπάρχει μέθοδος εξόρυξης χρυσού που συνεπάγεται αμελητέες επιπτώσεις στον άνθρωπο και στο ευρύτερο περιβάλλον. Αναφερόμαστε σε επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, στον υδροφόρο ορίζοντα, στη γεωργία, στην κτηνοτροφία, στην αλιεία, στον τουρισμό, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την οικονομική ζωή της περιοχής.

Οι επιπτώσεις αφορούν την έκθεση εργαζομένων και κατοίκων των γειτονικών περιοχών σε σκόνη, η οποία είναι επικίνδυνη ακόμη και όταν είναι αδρανής, πόσο δε μάλλον για την περίπτωση για την οποία συζητάμε όπου περιέχει μια σειρά επικίνδυνων ουσιών και μπορεί να ταξιδέψει σε πολύ μεγάλες αποστάσεις μέσω του ανέμου. Η έκθεση σε σκόνη είναι επικίνδυνη για ασθένειες όπως η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, έως και πολύ σοβαρές λόγω των επικίνδυνων ουσιών, συμπεριλαμβανομένων διαφόρων ειδών καρκίνου.

Οι εργαζόμενοι στα μεταλλεία, πέραν των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων που συχνά συμβαίνουν, είναι γνωστό ότι έχουν μικρότερο προσδόκιμο επιβίωσης και εμφανίζουν συχνότερα από το γενικό πληθυσμό καρκίνο τραχείας, βρόγχων και πνεύμονα, στομάχου και ήπατος, πνευμονική φυματίωση, πυριτίαση και νοσήματα του υπεζωκότα.

Επίσης, οι επιπτώσεις από την εξορυκτική δραστηριότητα στα μεταλλεία χρυσού σχετίζονται με τη ρύπανση των εδαφών και του υδροφόρου ορίζοντα (επιφανειακά - υπόγεια νερά).

Η πιθανότητα ρύπανσης των εδαφών σχετίζεται με την όξινη βροχή, τις όξινες απορροές των χώρων απόθεσης των αποβλήτων, είτε αναφερόμαστε σε λίμνες τελμάτων, είτε στην περίπτωση του πολφού μετά την επεξεργασία με φιλτρόπρεσες που σχεδιάζεται π.χ. για το έργο του λόφου Περάματος, καθώς και με την πιθανότητα αστοχίας των χώρων αυτών (π.χ. αστοχία φραγμάτων ή αναχωμάτων λόγω σεισμού, κακής κατασκευής, ανθρώπινου λάθους, ακραίων καιρικών φαινομένων, υπερχείλισης κ.λπ.).

Η πιθανότητα αστοχίας υπάρχει ακόμα και όταν λαμβάνονται μέτρα. Εδώ θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι αναφερόμαστε σε έναν ιδιωτικό όμιλο που δρα με γνώμονα το κέρδος, καθώς και την ψευδεπίγραφη εφαρμογή του ελέγχου απ' το αστικό κράτος».

Ο ομιλητής αναφέρθηκε σε χαρακτηριστικά παραδείγματα ατυχημάτων όπως το 2000 στη Baia Mare στη Ρουμανία, και στα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από τοξικές διαρροές στο χρυσωρυχείο Kisladag της Τουρκίας, το οποίο εκμεταλλεύεται η Eldorado Gold. Και κατέληξε στο σημείο αυτό: «Η εταιρεία για τα έργα που σχεδιάζονται στη Θράκη, δεν απαντά πειστικά σχετικά με ευρύτερες επιπτώσεις στο περιβάλλον, που δεν περιορίζονται στην τοξικότητα των αποβλήτων, αλλά αφορούν τις μεγάλες ποσότητες νερού που θα καταναλωθούν ακόμα και αν λειτουργήσει η ανακύκλωση, καθώς και την καταστροφή γεωργικής γης, δασικών εκτάσεων, βοσκοτόπων και βιοτόπων».

Απαιτείται πολιτική ρήξης με την εξουσία των μονοπωλίων

Στη συνέχεια, υπογράμμισε ότι «καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί ουσιαστικά να υποχρεώσει το κεφάλαιο να επενδύσει και να λειτουργήσει με όρους που αντιστρατεύονται το στόχο του να διασφαλίσει το μέγιστο ποσοστό κέρδους» και πρόσθεσε «καμιά πρόταση αστικής κυβέρνησης, είτε αυτοαποκαλείται αντιμνημονιακή, είτε αριστερή με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί αντικειμενικά να καταργήσει την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, την ανισόμετρη ανάπτυξη, τον ανελέητο ανταγωνισμό των ομίλων, την περιοδική εκδήλωση κρίσεων υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου».

Καταλήγοντας στην πρόταση του ΚΚΕ σημείωσε: «Στο πλαίσιο του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της λαϊκής εξουσίας θα αξιοποιηθούν οι μεγάλες δυνατότητες της εξορυκτικής βιομηχανίας, με γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Η σύνδεση της εξόρυξης με τη βιομηχανική παραγωγή μέσων παραγωγής είναι κρίσιμη για τη διασφάλιση της συνολικής παραγωγικής ικανότητας της λαϊκής οικονομίας. Αντίστοιχα, η εξόρυξη δομικών ορυκτών πόρων θα συνδυαστεί με την ανάπτυξη του κλάδου των κατασκευών.

Ο ενιαίος κρατικός φορέας της εξορυκτικής βιομηχανίας θα επιλέγει προτεραιότητες, τεχνολογίες και βαθμό εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων διασφαλίζοντας:

• Τη στήριξη και ώθηση της εγχώριας επιστημονικής έρευνας.
• Την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος
• Την εξάλειψη, το δραστικό περιορισμό αρνητικών επιπτώσεων που μπορούν να εμποδίσουν την ανάπτυξη άλλων κλάδων σε κάθε περιοχή (π.χ. αγροτική παραγωγή, αλιεία, βιομηχανία τροφίμων, τουρισμός).

Στο βαθμό που για ορισμένες εξορύξεις δεν έχουν εδραιωθεί τεχνολογία και μέθοδοι φιλικές στο περιβάλλον, μπορεί να περιορίζεται το μέγεθος της αξιοποιούμενης μεταλλευτικής ζώνης ή να μετατίθεται χρονικά η υλοποίηση των επενδύσεων.

Η επιλογή χρονοδιαγράμματος χρυσού οφείλει να λαμβάνει επιπρόσθετα υπόψη ότι πρόκειται για ιδιαίτερα πολύτιμο, μη ανανεώσιμο πόρο στρατηγικής σημασίας».

Παρεμβάσεις στην Ημερίδα έκαναν επίσης οι: Χρήστος Τρέλλης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ και περιφερειακός σύμβουλος, με θέμα «Ορυκτός πλούτος στην περιοχή μας, επιπτώσεις από την εκμετάλλευση του χρυσού». Γιώργος Πυργελής, μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ και στέλεχος του ΠΑΜΕ, με θέμα «Μονοπώλια και ορυκτός πλούτος - Ενέργεια, επιπτώσεις στα εργασιακά δικαιώματα».

Αλλες παρεμβάσεις

Την αντίθεσή τους στην εξόρυξη του χρυσού στη Θράκη που προωθεί η κυβέρνηση στηρίζοντας με κάθε τρόπο τα επενδυτικά σχέδια των δύο μεταλλευτικών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, εξέφρασαν και από το βήμα της Ημερίδας, οι εκπρόσωποι των φορέων της περιοχής.

Ο Κώστας Κατσιμίχας, εκτελεστικός διευθυντής της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, σημείωσε ότι «κάθε πόρος αυτού του τόπου, κάθε πλούτος, ανήκει στο λαό, παράγεται από το λαό και πρέπει να πηγαίνει στο λαό».

Ο Δήμαρχος Αλεξανδρούπολης Ευ. Λαμπάκης, αναφέρθηκε στον αγώνα των κατοίκων ενάντια στα χρυσωρυχεία και κατήγγειλε την κυβέρνηση και τα υπουργεία που δεν παίρνουν υπόψη τους την ομόφωνη αντίθεση του λαού στην εξόρυξη του χρυσού.

Ο Νίκος Παπαθανασίου, πρόεδρος του ΤΕΕ Θράκης, αναφέρθηκε στις καταστροφικές επιπτώσεις που θα προκύψουν στο περιβάλλον και στην υγεία του λαού από τη χρήση του κυανίου. Πρότεινε να υιοθετηθεί η απαγόρευση της χρήσης κυανίου στη μεταλλευτική δραστηριότητα.

Ο Γιώργος Δεμιρίδης, εκπρόσωπος της Διανομαρχιακής Ροδόπης - Εβρου, αναφέρθηκε στην τρομοκρατία και τον αυταρχισμό, την καταστολή που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να επιβάλει τα σχέδια των πολυεθνικών κόντρα στον αγώνα των κατοίκων που αντιδρούν στην παράδοση του πλούτου και την καταστροφή του τόπου τους.

Επίσης, παρεμβάσεις έκαναν ο Τζιμ Γραμματίκης, βουλευτής καναδικού κοινοβουλίου, οΝίκος Κυλίμος, Δημοσιογράφος - Γεωλόγος, ο Γιάννης Ζιώγας καθηγητής Χημείας ΑΠΘ.

Τουριστική «ανάπτυξη» που συντρίβει δικαιώματα

Τουριστική «ανάπτυξη» που συντρίβει δικαιώματα

Κινητήριος μοχλός της «ανάπτυξης», «ατμομηχανή» της οικονομίας, «βαριά βιομηχανία» της χώρας. Με τέτοιους χαρακτηρισμούς αναφέρονται οι διάφοροι κυβερνητικοί παράγοντες στον κλάδο του Τουρισμού, ενώ δίνουν και παίρνουν οι αισιόδοξες προβλέψεις για τη φετινή τουριστική κίνηση και τα έσοδα από αυτήν. Σύμφωνα με τις δικές τους εκτιμήσεις, οι αφίξεις των τουριστών για το 2013 ανεβαίνουν στα 17 εκατομμύρια και τα έσοδα στα 11 δισεκατομμύρια, ανακοινώνοντας προβλέψεις για 1 εκατομμύριο περισσότερες αεροπορικές θέσεις και διψήφιο θετικό πρόσημο για τις προ - κρατήσεις της φετινής περιόδου από όλες τις χώρες.

Την ίδια στιγμή, οι εργαζόμενοι στον κλάδο είναι αναγκασμένοι να βγάζουν μια σεζόν στη σκληρή εκμετάλλευση κι άλλη μια στην ανεργία. Γιατί, πίσω από την κραυγαλέα πολυτέλεια και τη χλιδή στα μεγάλα ξενοδοχεία, κυριαρχούν η απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά, η εντατικοποίηση, η εξουθένωση, η φθορά της υγείας. Κρύβεται μια από τις πιο βάρβαρες μορφές εκμετάλλευσης, αυτή των νέων ανθρώπων που τα όνειρά τους, οι σπουδές τους, τσαλακώνονται όταν με το «μανδύα» της μαθητείας και της πρακτικής άσκησης δουλεύουν σαν τα «σκυλιά» για μισό κομμάτι ψωμί, ανασφάλιστοι. Τελευταίο παράδειγμα το ξενοδοχείο «Hydra Beach» στην Αργολίδα, που προχώρησε σε 25 απολύσεις μόλις έληξαν οι ολιγόμηνες συμβάσεις των εργαζομένων και τοποθέτησε μαθητές στη θέση του μισού σχεδόν προσωπικού.

Παράλληλα, για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, οι διακοπές και η αναψυχή αποτελούν πανάκριβη πολυτέλεια. Οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους μπορούν να βλέπουν τα τουριστικά καταλύματα, παραλίες και όμορφα μέρη μόνο μέσα από τα δελτία των ειδήσεων. Ενδεικτική είναι πρόσφατη έρευνα από την οποία προκύπτει ότι οι Ελληνες μπορούν να κάνουν μετά βίας τέσσερις ολόκληρες μέρες διακοπές! Γεγονός, άλλωστε, που επιβεβαιώνεται και από τις πρόσφατες ανακοινώσεις των ξενοδόχων στη Χαλκιδική που εμφανίζουν 80% πληρότητα στις μονάδες τους, αλλά μόνο το 2% των καταλυμάτων να έχει καλυφθεί από Ελληνες. Αυτή η εικόνα επιβεβαιώνει ότι η αγωνία της κυβέρνησης και τα όποια μέτρα παίρνει αφορούν τον τουρισμό ως πεδίο δράσης των μονοπωλίων για να ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία τους.

Το κρίσιμο ερώτημα, στο οποίο καλούνται να απαντήσουν τόσο οι σκληρά εκμεταλλευόμενοι εργαζόμενοι στον κλάδο όσο και το σύνολο του λαού που δεν μπορεί να κάνει διακοπές, δεν είναι ο ποιοτικός ή ποσοτικός τουρισμός, αλλά τουρισμός από ποιον και για ποιον. Η απάντηση και ταυτόχρονα η ελπίδα βρίσκεται στους κοινούς αγώνες των εργαζομένων και των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από αυτή την πολιτική. Αγώνες για το δικαίωμα στην αναψυχή σαν υποχρεωτικό και δωρεάν δικαίωμα για το λαό. Τέτοιο περιεχόμενο δίνουν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι, για παράδειγμα, της Κέρκυρας που χτες έδωσαν μια κρίσιμη απεργιακή μάχη. Τέτοιο περιεχόμενο δίνουν σήμερα τα συνδικάτα του Τουρισμού και Επισιτισμού που συσπειρώνονται στις γραμμές του ΠΑΜΕ με τη συμμετοχή τους στα συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα. Γιατί το δικαίωμα του λαού στις διακοπές και η διεκδίκηση αιτημάτων με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων συνολικά είναι σαν οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η «αυτοδιαχείριση» και ... η Αργεντινή

Ο ΣΥΡΙΖΑ, η «αυτοδιαχείριση» και ... η Αργεντινή

Τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει προς τους εργαζόμενους σε εργοστάσια που κλείνουν από την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης το ιδεολόγημα της «εργατικής αυτοδιαχείρισης» ως δήθεν λύση. Μάλιστα, σκορπάει αφειδώς υποσχέσεις ότι ως μελλοντική κυβέρνηση θα στηρίξει τα «αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια». Αυτό επανέλαβε ο πρόεδρός του, Αλ. Τσίπρας, προχτές, σε περιοδεία στην Εύβοια που χειμάζεται από την ανεργία. Την ίδια στιγμή διαβεβαιώνει τους καπιταλιστές της λεγόμενης «υγιούς επιχειρηματικότητας» ότι θα τους στηρίξει με ειδικά «επιχειρησιακά προγράμματα». Θα καταφέρει, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, και οι εργάτες να ζουν καλά και οι επιχειρηματίες να μη στερηθούν τα κέρδη τους.

Είναι δηλαδή αυτό που λέει ο λαός μας, «και η πίτα ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος». Και το απλό ερώτημα που μπαίνει είναι, γιατί αφού δήθεν υπάρχει τέτοια συνταγή που όλοι να είναι ευχαριστημένοι, τα προηγούμενα χρόνια, όταν η κερδοφορία του κεφαλαίου ήταν στα ύψη οι εργαζόμενοι πάλι στερούνταν και δεν μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους; Ο λόγος είναι γιατί τα συμφέροντα των εργατών και των καπιταλιστών εκμεταλλευτών τους είναι διαμετρικά αντίθετα. Με την εξουσία να είναι στα χέρια των μονοπωλίων η μόνη επιδίωξή τους θα είναι να μειώνουν όσο μπορούν την τιμή της εργατικής δύναμης, για να αυξάνουν την κερδοφορία τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις μεγαλοστομίες, υπηρετεί τον ίδιο δρόμο καπιταλιστικής ανάπτυξης, που θέλει να τον εξωραΐσει όπως έκαναν προκάτοχοί του σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές. Τα ρίχνει όλα στην ...«κακοδιαχείριση», στη δήθεν «υποταγή στην τρόικα και τους τοκογλύφους» των ντόπιων πολιτικών (που στην πραγματικότητα έχουν κοινά συμφέροντα και συναποφασίζουν με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο), για να βγάλει λάδι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Σε αυτή την κατεύθυνση προσφέρει ...φούμαρα περί «αυτοδιαχείρισης» σε ρημαγμένους και απογοητευμένους εργάτες, συχνά χρησιμοποιώντας και το παράδειγμα της Αργεντινής.

Μόνο που αυτό το παράδειγμα της χώρας της Λατινικής Αμερικής, όπου στη δίνη της κρίσης το 2002 καταλήφθηκαν και έγιναν «αυτοδιαχειριζόμενες» από τους εργάτες περίπου 150 επιχειρήσεις που εγκαταλείφθηκαν από τους ιδιοκτήτες τους, αποδεικνύει ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορεί να ελπίζουν σε «νησίδες αυτοδιαχείρισης» μέσα στον καπιταλισμό. Τα εργοστάσια αυτά ήταν μικρά ή μεσαία, με απαρχαιωμένο εξοπλισμό με κατά μέσο όρο 60 εργαζόμενους. Από αυτά ελάχιστα, μετρημένα στα δάχτυλα, λειτουργούν σήμερα. Η συντριπτική πλειοψηφία ήρθε αντιμέτωπη με τον αδυσώπητο ανταγωνισμό με τα μονοπώλια. Ετσι κατέρρευσαν οι ανεδαφικές προτάσεις ότι χωρίς να θιγεί συνολικά η καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία μπορεί δήθεν να επιβιώσουν «εργατικά» εργοστάσια. Ανεξάρτητα από τις αιματηρές προσπάθειες των εργατών, καλοπροαίρετες και αγαθές, οι νόμοι του καπιταλισμού είναι αμείλικτοι.

Τι αποδεικνύει επομένως και η περίπτωση της Αργεντινής που τόσο αρέσκεται να προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ; Οτι οι εργάτες πρέπει να προσέξουν και να μην εγκλωβιστούν στην «αυτοδιαχείριση» της οξυμένης φτώχειας που θα είναι αποσπασμένη από την οργάνωση της ταξικής πάλης με στόχο την αποσταθεροποίηση της αστικής εξουσίας και την ανατροπή της. Μαζί με τα ταξικά σωματεία, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές πρέπει να διεκδικήσουν ριζικές αλλαγές και με την ισχυροποίηση της Λαϊκής Συμμαχίας να επιβάλουν τη λαϊκή εξουσία, που θα καταργήσει οριστικά τους εκμεταλλευτές.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ