ΚΕΡΚΥΡΑ-ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ

Τ.Ε. ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΕΣ

ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΟΧΙ ΒΟΡΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ

Προχθές «έπεσαν» οι υπογραφές της σύμβασης παραχώρησης δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή 2 δυτικά της Κέρκυρας μεταξύ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και της κοινοπραξίας «Total - Edison - ΕΛΠΕ».
Από τις τοποθετήσεις της επίσημης τελετής, επιβεβαιώθηκαν για μια ακόμη φορά τόσο το γεγονός ότι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι προσβλέπουν σε σημαντικές ευκαιρίες κερδοφορίας από την εκμετάλλευση των εγχώριων ενεργειακών πόρων όσο και η υποστήριξη που παρέχουν στην εγχώρια αστική τάξη για την υλοποίηση του στόχου μετατροπής της Ελλάδας σε «ενεργειακό κόμβο» στην ευρύτερη περιοχή της ΝΑ Μεσογείου.
Ο εκπρόσωπος της γαλλικής «Total», είπε πως στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει «ελπιδοφόρα προοπτική», αλλά και ο Ιταλός πρέσβης χαρακτήρισε «αξιοθαύμαστη» την πολιτική της Ελλάδας στον ενεργειακό τομέα, την οποία όπως είπε η Ιταλία «υποστηρίζει πλήρως», προσθέτοντας ακόμη ότι τέτοιου τύπου συμβάσεις ενισχύουν «τη σταθερότητα και την ασφάλεια εφοδιασμού».
Από τη μεριά της κυβέρνησης ο αρμόδιος υπουργός δεν παρέλειψε και την προσπάθεια να στρατευτούν τα λαϊκά στρώματα με τους στόχους αυτούς και τις επιχειρηματικές συμφωνίες, επαναλαμβάνοντας τις ανέξοδες υποσχέσεις περί δημιουργίας του λεγόμενου «Ταμείου Γενεών» στο οποίο θα κατευθύνονται τα δημόσια έσοδα από την εκμετάλλευση των πιθανών ευρημάτων, σε μια εξειδίκευση δηλαδή του γενικού ψευδούς κυβερνητικού αφηγήματος της «δίκαιης ανάπτυξης», στη συγκεκριμένη επενδυτική δραστηριότητα.
Είναι αλήθεια ότι αυτές οι συμφωνίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με το αν η Ελλάδα τελικά μπορεί και έχει τις δυνατότητες να παράγει. Δεν πρέπει να υποτιμάμε τις παραγωγικές δυνατότητες και τον πλούτο που παράγεται σήμερα στη χώρα μας. Πολύ περισσότερο δεν πρέπει να υποτιμάμε τις δυνατότητες να αναπτυχθεί γρήγορα και να απογειωθεί η εγχώρια παραγωγή αν όμως απαλλαγεί από τις αλυσίδες της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.
Η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα σε ενεργειακές πηγές, όχι μόνο σε υδρογονάνθρακες αλλά και σε λιγνίτη, αιολικό και υδάτινο δυναμικό. Είναι πλούσια χώρα σε ορυκτούς πόρους, αποθέματα χρυσού, βωξίτη, νικελίου, χαλκού. Διαθέτει σύγχρονη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή. Πάνω από όλα διαθέτει πολυάριθμο, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό, μεγάλο αριθμό επιστημόνων. Διαθέτει, δηλαδή, τη βασική παραγωγική δύναμη που μπορεί να φτιάξει νέα εργοστάσια, νέα θερμοκήπια, νέα καράβια, νέες οικοδομές.
Όμως όλες αυτές οι δυνατότητες καταπιέζονται και καταστρέφονται στο όνομα της κερδοφορίας των πολυεθνικών. Το τι και πόσο θα παραχθεί, καθορίζεται από το αν αυτό εξυπηρετεί τα κέρδη των λίγων. Σε καμία περίπτωση οι ενεργειακές πηγές της χώρας δεν αξιοποιούνται για την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών για επαρκή, φθηνή και ασφαλή ενέργεια. Τρανταχτή απόδειξη το κόστος που βαραίνει τις λαϊκές οικογένειες μέσω των λογαριασμών ρεύματος, πετρελαίου κλπ. 
Το βασικότερο, όμως, είναι ότι αυτές που μπορούν να απελευθερώσουν μία σειρά από αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας είναι οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής, η κοινωνική κρατική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και τη γη, η κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας. 
Σήμερα, επίσης, έχουμε πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες, ώστε ο κεντρικός σχεδιασμός της εργατικής εξουσίας να διασφαλίζει όχι μόνο την επάρκεια, αλλά και την ταχεία βελτίωση της ποιότητας των προϊόντων και των υπηρεσιών που καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.
Καλούμε τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να μην πιστέψουν ότι αυτές οι συμφωνίες γίνονται για το καλό τους και ότι οδηγούν στη «δίκαιη» ανάπτυξη της κυβέρνησης καθώς τη μερίδα του λέοντος θα καρπωθούν οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Γι’ αυτό άλλωστε και οι ανταγωνισμοί τους διαρκώς οξύνονται, οδηγώντας τις κυβερνήσεις – εκπροσώπους τους σε επεμβάσεις και πολέμους. Δε διστάζουν ακόμη και να αιματοκυλίσουν ολόκληρες χώρες στο όνομα των κερδών τους (Ιράκ, Συρία, Ουκρανία κλπ). 
Ο λαός πρέπει να παλέψει για φθηνή και ασφαλή ενέργεια, χωρίς την καταστροφή του περιβάλλοντος. Να παλέψει για την ανατροπή του συστήματος που δεν επιτρέπει στις δυνατότητες που έχει η χώρα μας να εκτοξευτούν.
Να βάλει ως στόχο του την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας που θα διεκδικήσει μία άλλη κοινωνία, έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης όπου δε θα υπάρχουν εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι, όπου θα καλύπτονται οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.  

02/11/2017

Ευαγγέλιο

Για ένα «νέο παραγωγικό μοντέλο», που έχει ανάγκη τις ιδιωτικές επενδύσεις για να δημιουργηθούν «περισσότερες και καλύτερες δουλειές πλήρους μισθωτής απασχόλησης» κάνει λόγο ο ΣΕΒ. Περιγράφοντας ορισμένες πλευρές αυτού του «νέου παραγωγικού μοντέλου», οι βιομήχανοι αναφέρουν σε εβδομαδιαίο δελτίο τους: «Οσον αφορά στο ύψος των αμοιβών, η Ελλάδα, με 10,2 δολάρια την ώρα, προσφέρει στον εργαζόμενο υψηλότερες αμοιβές από χώρες όπως η Τουρκία (5,6 δολάρια/ώρα), το Μεξικό (4 δολάρια/ώρα), η Χιλή (6,5 δολάρια/ώρα), η Ρωσία (4,1 δολάρια/ώρα), το Ισραήλ (8,5 δολάρια/ώρα), η Κορέα (9,6 δολάρια/ώρα), και από τις ευρωπαϊκές χώρες, η Πορτογαλία (8,6 δολάρια/ώρα), η Πολωνία (7,2 δολάρια/ώρα), η Τσεχία (8,5 δολάρια/ώρα), η Σλοβακία (8,3 δολάρια/ώρα), η Ουγγαρία (7,3 δολάρια/ώρα), κ.λπ., με την υψηλότερα αμειβόμενη εργασία να είναι στην Ολλανδία (29,2 δολάρια/ώρα)». Πέρα από τη μεγάλη σχετικότητα που έχουν αυτές οι συγκρίσεις, εκείνο που «φωνάζει» στην ανάλυση του ΣΕΒ, είναι ότι το έδαφος για επενδύσεις στρώνεται πρώτα απ' όλα με την παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης. Θυμίζουμε ότι πρόσφατα ο υπουργός Οικονομίας παρουσίαζε σαν «κράχτη» για επενδύσεις στην Ελλάδα, το γεγονός ότι το 2008 το «εργατικό κόστος» έφτανε στο 65,5% της ΕΕ και το 2016 «ήταν μόνο το 47,7%». Κι όλα αυτά με τους νόμους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που έχουν για ευαγγέλιο τις «αναλύσεις» των βιομηχάνων και προπάντων την κερδοφορία τους...

«Νέα εποχή» στην ισχυροποίηση των καπιταλιστικών σχέσεων

Copyright 2017 The Associated

Η ηγεσία στο κλείσιμο του 19ου συνεδρίου

Στις 24 Οκτώβρη 2017 ολοκληρώθηκε το 19ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (ΚΚΚ), επιβεβαιώνοντας την κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής στη χώρα, αλλά και ότι με όχημα τη ραγδαία επέκτασή τους τα διογκούμενα κινεζικά μονοπώλια διεκδικούν όλο και ισχυρότερο ρόλο στη διεθνή γεωπολιτική σκακιέρα.
Η απόφαση του συνεδρίου πάνω στην έκθεση της απερχόμενης Κεντρικής Επιτροπής (ΚΕ) - με βάση την αγγλική έκδοση που αναρτήθηκε και στην ιστοσελίδα του κρατικού κινεζικού ειδησεογραφικού πρακτορείου «Σινχουά» - περιγράφει τη «νέα εποχή» στην οποία «εισήλθε ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά», στο φόντο της ραγδαίας όξυνσης των γεωπολιτικών και μονοπωλιακών ανταγωνισμών σε όλες τις πλευρές του πλανήτη, στους οποίους η Κίνα συμμετέχει όλο και ενεργότερα.
Η απόφαση αναφέρεται στα «αληθινά αξιοσημείωτα πέντε χρόνια» που μεσολάβησαν από το 18ο συνέδριο του ΚΚΚ, «με ιστορικά επιτεύγματα στη μεταρρύθμιση, το άνοιγμα και τον σοσιαλιστικό εκσυγχρονισμό (της χώρας)».
Επιδοκιμάζοντας την πολιτική μέσα από την οποία δόθηκε νέα ώθηση στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το συνέδριο ξεχωρίζει ως «βασικό καθήκον» και για το μέλλον «την επιδίωξη της διαρθρωτικής μεταρρύθμισης της προσφοράς» και τη διασφάλιση «πιο ρωμαλέων οδηγών οικονομικής ανάπτυξης μέσω της μεταρρύθμισης».
Ενώ, διευκρινίζοντας τι εννοείται με τον όρο «μεταρρύθμιση», περιγράφεται η σημασία που πρέπει να αποκτήσουν οι «μηχανισμοί της αγοράς», ουσιαστικά οι ρυθμίσεις που χρειάζεται να δυναμώσουν για να προχωρήσουν η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίου, η ολόπλευρη στήριξη των μονοπωλιακών κινεζικών επιχειρήσεων, ώστε να μπορούν να σταθούν με αξιώσεις απέναντι στους ανταγωνιστές τους στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά.
Αναφέρει έτσι η απόφαση ότι «πρέπει να επιταχύνουμε την οικοδόμηση ενός βιομηχανικού συστήματος που προωθεί τη συντονισμένη ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας, με την τεχνολογική καινοτομία, έναν σύγχρονο χρηματοπιστωτικό τομέα και ανθρώπινους πόρους, και να ενισχύσουμε την ανάπτυξη της οικονομίας με πιο αποτελεσματικούς μηχανισμούς αγοράς, δυναμικές μικρο-οντότητες και υγιή μακρο-ρύθμιση. Ετσι μπορούμε να ενισχύσουμε σταθερά την ικανότητα της κινεζικής οικονομίας να καινοτομεί και να είναι ανταγωνιστική. Πρέπει να προχωρήσει περαιτέρω η διαρθρωτική μεταρρύθμιση από πλευράς προσφοράς, να κινηθούμε ταχύτερα για να γίνει η Κίνα μια χώρα καινοτομίας, να συνεχίσουμε τη στρατηγική αναζωογόνησης της υπαίθρου και τη στρατηγική συντονισμένης ανάπτυξης των περιφερειών, να επιταχύνουμε τις προσπάθειες για τη βελτίωση της σοσιαλιστικής οικονομίας της αγοράς, να δημιουργήσουμε νέα βάση στο άνοιγμα σε όλα τα μέτωπα...».

«Μεταρρυθμίσεις» και «ανεπάρκειες»

Την ίδια στιγμή, βέβαια, δεν μπορούν να παραβλεφθούν οι ανισότητες που διευρύνει ακριβώς η κυριαρχία των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Αναφέρεται ενδεικτικά ότι «πρέπει να αφιερώσουμε πολλή ενέργεια στην αντιμετώπιση των ανισορροπιών και των ανεπαρκειών της ανάπτυξης». Ωστόσο, «ανισορροπίες» και «ανεπάρκειες» στην ανάπτυξη της οικονομίας δεν γίνεται να αντιμετωπιστούν με την αναρχία και την ανισομετρία που χαρακτηρίζουν τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, την εξάπλωση της ατομικής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας. Εκκλήσεις για αντιμετώπιση τέτοιων «ανεπαρκειών» μόνο ευχολόγια αποτελούν, αφού στην πράξη αυτές θα διευρύνονται όσο οι «μηχανισμοί της αγοράς» μένουν κυρίαρχοι και στόχος είναι η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» της κινεζικής οικονομίας, δηλαδή το κονταροχτύπημα με αντίπαλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Στο όνομα του υποτίθεται σοσιαλιστικού σχεδιασμού, γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθεί μια εντύπωση «μεταβατικού» χαρακτήρα των πολιτικών που εφαρμόζονται και αναφέρεται ένα «αναπτυξιακό σχέδιο δύο σταδίων για την περίοδο από το 2020 μέχρι τα μέσα αυτού του αιώνα. Στο πρώτο στάδιο, από το 2020 έως το 2035, θα οικοδομήσουμε πάνω στη βάση που δημιουργήθηκε από τη "μετριοπαθώς ευημερούσα κοινωνία" με μια 15ετία σκληρότερης δουλειάς, ώστε να δούμε ότι ο σοσιαλιστικός εκσυγχρονισμός έχει εφαρμοστεί στη βάση του». Στο δεύτερο στάδιο, «από το 2035 έως τα μέσα του 21ου αιώνα, πρόκειται να εργαστούμε σκληρά για ακόμα μια 15ετία, οικοδομώντας πάνω στον εκσυγχρονισμό που θα έχει βασικά επιτευχθεί, και να αναπτύξουμε την Κίνα σε μια μεγάλη σύγχρονη σοσιαλιστική χώρα...». Στην πραγματικότητα, έχουν ήδη καταργηθεί βασικές νομοτέλειες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής είναι κυρίαρχες και αυτή η κυριαρχία τους μάλιστα αναγορεύεται σε μοχλό ανάπτυξης που επιδιώκεται να γιορταστεί πανηγυρικά το 2049, στην εκατοστή επέτειο της Κινεζικής Επανάστασης.

Εξωτερική πολιτική και Ενοπλες Δυνάμεις

Με φόντο τις έντονες ανακατατάξεις που επιτάχυναν η βαθιά καπιταλιστική κρίση που ξέσπασε το 2008, η στασιμότητα και η αναιμική ανάκαμψη που εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν το μεγαλύτερο μέρος των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών, η Κίνα ετοιμάζεται με νέα ορμή να διεκδικήσει ισχυρότερη θέση σε όλα τα μέτωπα.
Με βάση λοιπόν την ώθηση που δίνουν στους κινεζικούς επιχειρηματικούς ομίλους οι γοργές «μεταρρυθμίσεις», χαράσσεται αντίστοιχη γραμμή και στην εξωτερική πολιτική, με άξονα καταρχήν επενδυτικές πρωτοβουλίες που αποσκοπούν στην πιο δυναμική διείσδυση των κινεζικών κεφαλαίων σε παλιές και νέες αγορές. Σε αυτό το πλαίσιο, γίνεται ειδική αναφορά στην «ενεργό προώθηση της διεθνούς συνεργασίας», μέσα από την πρωτοβουλία «Μία Ζώνη - Ενας Δρόμος», δηλαδή τους ενεργειακούς και εμπορικούς «δρόμους» που το Πεκίνο αναπτύσσει συνδέοντας Ανατολή και Δύση, σε αντιπαράθεση με άλλα ισχυρά μονοπωλιακά συμφέροντα.
Στην κατεύθυνση αυτή, της πιο καλοσχεδιασμένης ανέλιξης των κινεζικών κεφαλαίων σε κρίσιμα «πόστα», γίνεται αναφορά και στην «ενεργό συμμετοχή» που χρειάζεται στη «μεταρρύθμιση και την ανάπτυξη του συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης». Σε «μια νέα φόρμα διεθνών σχέσεων με αμοιβαίο σεβασμό» και «ένα είδος συνεργασίας αμοιβαίου οφέλους», που η Κίνα ξεχωρίζει ως στόχο της, όπως αποδεικνύει και η «ήρεμη» αλλά σταθερά «διεισδυτική» αναζήτηση εναλλακτικών και «προσαρμοσμένων» συνεργασιών που θα ευνοήσουν την ισχυροποίηση των κινεζικών μονοπωλίων, προσδοκώντας αλλαγές στο συσχετισμό δυνάμεων, ειδικά σε περιοχές μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας, που συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων και μονοπωλίων. Τέτοιες κινήσεις είναι για παράδειγμα η κινεζική στρατιωτική βάση στο Τζιμπουτί της ανατολικής Αφρικής, ή η αξιοποίηση των «Νέων Δρόμων του Μεταξιού» για την ορμητική είσοδο στη μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά, ή ακόμα η προσεκτική «παρακολούθηση» στις εξελίξεις σε Μέση Ανατολή και Νοτιοανατολική Μεσόγειο, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική.
Καθόλου τυχαία, η απόφαση κάνει ειδική αναφορά στις σύγχρονες απαιτήσεις για «μια ισχυρή χώρα με έναν ισχυρό στρατό» και επισημαίνει τη σημασία «προσαρμογής της στρατιωτικής στρατηγικής στις νέες συνθήκες», έτσι ώστε «οι Ενοπλες Δυνάμεις να γίνουν παγκόσμιας κλάσης». Να εξελιχθούν δηλαδή σε μια στρατιωτική μηχανή ικανή να ανταποκριθεί στις σημερινές σύνθετες απαιτήσεις της ολόπλευρης κλιμάκωσης των ανταγωνισμών, σε ετοιμότητα αντιμετώπισης όλων των σημερινών «προκλήσεων» για την ασφάλεια. Σε αυτό το πλαίσιο, άλλωστε, όλα τα τελευταία χρόνια οι στρατιωτικές δαπάνες αυξάνονται σταθερά. Ακόμα, ενδεικτικές είναι και κινήσεις όπως η γοργή ανάπτυξη στρατιωτικών εγκαταστάσεων σε περιοχές όπως η Νοτιοανατολική Ασία, ειδικότερα στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, όπου η Κίνα έχει εδαφικές διαφορές με πολλές χώρες και ενισχύουν την παρουσία τους δυνάμεις όπως οι ΗΠΑ (πολεμικά πλοία των οποίων τα τελευταία χρόνια κάνουν μέχρι και περιπολίες εκεί). Χαρακτηριστικά είναι επίσης τα κοινά γυμνάσια με ιμπεριαλιστικά κέντρα όπως η Ρωσία, σε περιοχές όπως η Βαλτική, η Μεσόγειος, η Βορειοανατολική Ασία κ.α.
Αυτή είναι λοιπόν η «νέα εποχή» που ξεκινά για την Κίνα μετά το 19ο συνέδριο. Σε αυτήν την κατεύθυνση, το συνέδριο εμπλούτισε και το καταστατικό του ΚΚΚ με τη «σκέψη του Σι Τζινπίνγκ», ο οποίος επανεξελέγη γενικός γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής.
Πρόκειται για αλλαγές και προσαρμογές, όλες, στο πλαίσιο προετοιμασίας για την αναμέτρηση με τα συμφέροντα που ανταγωνίζονται τα ανερχόμενα κινεζικά κεφάλαια, με δεδομένο και το ταχύ βάθεμα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, που αναζωπυρώνει την επιθετικότητα των μονοπωλίων όλων των πλευρών και ακονίζει τα μαχαίρια για αγριότερες αναμετρήσεις, σε όλα τα επίπεδα.

Επειδή οι γυναίκες δεν είναι άντρες

Ο μεταβολισμός των φαρμάκων, η ανεκτικότητα, οι παρενέργειες αλλά και τα οφέλη διαφοροποιούνται σημαντικά ανάμεσα στο μέσο άντρα και τη μέση γυναίκα, για πληθώρα ευρέως συνταγογραφούμενων φαρμάκων, με τις γυναίκες να έχουν κατά 50 έως 70% αυξημένη πιθανότητα ανεπιθύμητων παρενεργειών. Το μέγεθος του σώματος, η αναλογία λίπους - μυικού ιστού και μια σειρά άλλοι παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των ορμονικών επιδράσεων, βρίσκονται πίσω από τις διαφορές αυτές. Ομως, συχνά, αυτές οι διαφορετικές δυναμικές ανάμεσα στα δύο φύλα παραμελούνται κατά τη συνταγογράφηση. Μετρημένα στα δάχτυλα είναι τα φάρμακα που κυκλοφορούν σε διαφορετική συσκευασία για γυναίκες (π.χ. με χαμηλότερη δοσολογία) και για άντρες (π.χ. με τη συνήθη δοσολογία).

Υποαντιπροσώπευση

Η δοσολογία των φαρμάκων είναι μόνο ένα παράδειγμα του πώς οι βιολογικές διαφορές των δύο φύλων συχνά αγνοούνται στην υγειονομική πρακτική. Το αποτέλεσμα είναι συχνά οι γυναίκες να αντιμετωπίζονται ως άντρες. Το πρόβλημα έχει και άλλη πλευρά: Μερικές ασθένειες χαρακτηρίζονται «αντρικές» ή «γυναικείες», παρότι μπορεί να πάσχουν απ' αυτές και τα δύο φύλα. Ετσι, συχνά γιατροί αποτυγχάνουν να διαγνώσουν στερεοτυπικές «αντρικές» αρρώστιες σε γυναίκες και αντίστροφα, μέχρι η αρρώστια να φτάσει σε επικίνδυνο σημείο.
Υπάρχει ένα σοβαρό χάσμα στην κατανόηση των διαφορών των φύλων. Η μεγάλη πλειοψηφία των ερευνών με πειραματόζωα πραγματοποιείται μόνο με αρσενικά άτομα και κυρίως με ποντίκια. Οι γυναίκες υποαντιπροσωπεύονται έντονα σε κλινικές δοκιμές με ανθρώπους. Ακόμη κι όταν περιλαμβάνονται σε αυτές άτομα και από τα δύο φύλα, συνήθως τα αποτελέσματα δεν δίνονται και κατά φύλο κι επειδή οι περισσότεροι συμμετέχοντες είναι άντρες, τα ευρήματα ίσως δεν έχουν εφαρμογή στις γυναίκες. Για παράδειγμα, σε επιθεώρηση 258 δοκιμών φαρμάκων για καρδιαγγειακά νοσήματα, που έγινε το 2003, αποκαλύφθηκε ότι μόλις το 27% των συμμετεχόντων στις δοκιμές ήταν γυναίκες και μόνο το ένα τρίτο των δοκιμών οδήγησε σε δημοσίευση αποτελεσμάτων κατά φύλο. Δεν προκαλεί έκπληξη υπό αυτό το πρίσμα ότι κανείς δεν καταλάβαινε τότε γιατί μια νεαρή γυναίκα που νοσηλεύεται για καρδιακή προσβολή είναι δυο φορές πιο πιθανό να πεθάνει συγκριτικά με έναν άντρα ίδιας ηλικίας που νοσηλεύεται για τον ίδιο λόγο.

Ατυπα συμπτώματα

Οπως επισημαίνει η Μάρσια Στέφανικ, καθηγήτρια Μαιευτικής και Γυναικολογίας στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου του Στάνφορντ και επικεφαλής έρευνας για τα καρδιαγγειακά νοσήματα σε ηλικιωμένες γυναίκες, συχνά οι γιατροί στις ΗΠΑ βρίσκονται προ εκπλήξεως όταν μαθαίνουν πως τα καρδιαγγειακά νοσήματα, που θεωρούν ως «αντρική» ασθένεια, είναι το πιο θανατηφόρο νόσημα για τις Αμερικανίδες, σκοτώνοντας πολύ περισσότερες κάθε χρόνο συγκριτικά με τον καρκίνο του στήθους. Ιδιαίτερα οι νεαρές γυναίκες συνήθως δεν διαγνώσκονται καν - πριν εκδηλωθεί η νόσος - επειδή οι γιατροί δεν εξετάζουν καν την πιθανότητα να πάσχουν από την καρδιά τους. Επιπλέον, οι γυναίκες συνήθως αναφέρουν πλειάδα συμπτωμάτων, πέρα από τον πόνο στο στήθος - τον οποίο αναφέρουν συνήθως ως βασικό σύμπτωμα οι άντρες - όπως πόνο στην πλάτη, ναυτία, πονοκέφαλο, ζαλάδα. Συμπτώματα που συχνά οι γιατροί ονομάζουν άτυπα, ακριβώς επειδή δεν τα αναφέρουν οι άντρες πάσχοντες.
Αν και οι άντρες και οι ηλικιωμένες γυναίκες είναι πιθανότερο να έχουν φραγμένες στεφανιαίες αρτηρίες από ανάπτυξη αθηρωματικής πλάκας τοπικά (από συσσώρευση χοληστερόλης, λίπους και άλλων ουσιών), οι νεότερες γυναίκες είναι πιο πιθανό να έχουν διάχυτη πλάκα, που περιβάλλει και στενεύει ολόκληρη την αρτηρία. Αν και κάτι τέτοιο αφήνει τον καρδιακό μυ με ανεπαρκή τροφοδοσία σε αίμα, δεν ανιχνεύεται ως μπλοκάρισμα κάποιας αρτηρίας. Μια γυναίκα μπορεί να διαγνωστεί ότι έχει υγιή καρδιά, αν και διατρέχει υψηλό κίνδυνο να πάθει θανατηφόρο έμφραγμα. Νεότερα διαγνωστικά τεστ μπορούν να ανιχνεύσουν αυτήν τη μη αποφρακτική ασθένεια, μαζί με άλλους επικίνδυνους παράγοντες, πιο συχνούς για τις γυναίκες. Αλλά για να χρησιμοποιηθούν αυτά τα τεστ, πρέπει ο γιατρός να εξετάσει την πιθανότητα ότι μια νεαρή γυναίκα μπορεί να έχει καρδιαγγειακό πρόβλημα και να ζητήσει την πραγματοποίησή τους. Η επιστημονική έρευνα συνεχίζει να αποκαλύπτει διαφορές ανάλογα με το φύλο ως προς τους κινδύνους για εμφάνιση ασθενειών και τις αποτελεσματικότερες θεραπείες, αλλά οι κατευθύνσεις για την πρόληψη και τη θεραπεία γυναικών βασίζονται ακόμη κυρίως σε δεδομένα, που αφορούν άντρες.

Στερεότυπα

Οι διαφορές ανάλογα με το φύλο, αλλά και τα στερεότυπα για κάθε φύλο, αφορούν ιατρικές διαγνώσεις και θεραπείες που μπορούν να συναντήσουν στη ζωή τους και οι άντρες. Η οστεοπόρωση, που χαρακτηρίζεται από μειωμένη αντοχή των οστών, θεωρείται γυναικεία αρρώστια, επειδή κατά τη διάρκεια του βίου τους οι γυναίκες διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο να σπάσουν εξαιτίας της κάποιο οστό. Οι μελέτες για την αποτροπή της οστεοπόρωσης έχουν συμπεριλάβει ελάχιστους άντρες. Ωστόσο, σε άντρες εμφανίζεται μια στις τρεις θραύσεις ισχίου και επιπλέον συνήθως τα αποτελέσματα της σχετικής θεραπείας είναι γι' αυτούς χειρότερα απ' ό,τι για τις γυναίκες, στις οποίες συνέβη το ίδιο ατύχημα.
Οι άντρες είναι πιο ευάλωτοι σε ιογενείς, βακτηριακές, παρασιτικές και μυκητιασικές λοιμώξεις συγκριτικά με τις γυναίκες, αν και οι γυναίκες εμφανίζουν μεγαλύτερα ποσοστά σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων, όπως το Εϊτζ και ο απλός ερπητοϊός τύπου 2. Από την άλλη πλευρά, το ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα των γυναικών ίσως εξηγεί γιατί αποτελούν περίπου το 70% όσων πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα, εκείνα δηλαδή στα οποία το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στους ίδιους τους ιστούς του οργανισμού. Η εγκυμοσύνη ίσως να παίζει επίσης ένα ρόλο σ' αυτό. Μερικά εμβρυικά κύτταρα, που περνάνε στο αίμα της μητέρας και βρίσκονται στην κυκλοφορία της ακόμη και δεκαετίες αργότερα, θεωρείται ότι σχετίζονται με ορισμένα αυτοάνοσα.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»