«Νέο σχέδιο Μάρσαλ» – Η νέα, πολύ παλιά, «Μεγάλη Ιδέα» του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και η απάντηση των κομμουνιστών

Κατιούσα

Άρθρο του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» που κυκλοφορεί σήμερα:

«Νέο σχέδιο Μάρσαλ»: Η νέα, πολύ παλιά, «Μεγάλη Ιδέα» του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και η απάντηση των κομμουνιστών

Η εμφάνιση της πανδημίας, η γρήγορη εξάπλωσή της, οι βαθιές συνέπειές της στην ανθρώπινη ζωή και ειδικά στις πιο αναπτυγμένες καπιταλιστικές οικονομίες έφεραν στην επιφάνεια μεγάλα εκρηκτικά προβλήματα, τα οποία φυσικά προϋπήρχαν, όμως με εκκωφαντικό και τραγικό συνάμα τρόπο σήμερα αναδείχθηκαν. Φαίνονται ακόμα πιο καθαρά οι μεγάλες αντιφάσεις και αντιθέσεις σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής ζωής και πραγματικότητας, σε κάθε χώρα ξεχωριστά και διεθνώς. Οπωσδήποτε, χρειάζεται μεγαλύτερη συλλογική προσπάθεια και συνεισφορά όλων, ώστε όχι μόνο να καταγραφούν, να κωδικοποιηθούν, αλλά και αναδειχθούν παραπέρα και βαθύτερα τα νέα ζητήματα, οι κύριες τάσεις των εξελίξεων, να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα και καθήκοντα και σε θεωρητικό και σε πολιτικό, πρακτικό επίπεδο. Αλλωστε, πολλά ζητήματα και πλευρές είναι ακόμα σε εξέλιξη.

***

Οι εξελίξεις που βιώνουμε αυτήν την περίοδο – τον τελευταίο μήνα στη χώρα μας, κάτι παραπάνω σε άλλες χώρες – δείχνουν, και για μια ακόμα φορά επιβεβαιώνουν, είναι γεγονός, με πιο έντονο τρόπο, ότι ο πραγματικός κίνδυνος για όλους τους λαούς του κόσμου είναι ο καπιταλισμός στο ανώτερο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό. Δεν έρχεται μόνο σε όλο και μεγαλύτερη αντίθεση με τις ανάγκες των ανθρώπων, της ίδιας της κοινωνικής εξέλιξης, αλλά προκαλεί διαρκώς, και σε μαζική κλίμακα, ανεπανόρθωτες καταστροφές σε όλους τους τομείς, εξαιτίας της μεγάλης όξυνσης των αντιφάσεων και των αντιθέσεών του. Σήμερα, είναι αδιαμφισβήτητο ότι η υγεία του λαού, η φροντίδα, η προστασία, η ασφάλεια είναι ασυμβίβαστες με το καπιταλιστικό κέρδος, το αδηφάγο κεφάλαιο, τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. `Η θα επιβληθούν λύσεις με βάση τις πραγματικές ανάγκες του λαού ή ο λαός θα υποφέρει, θα ζει σε άθλιες συνθήκες, θα πληρώνει συνεχώς από το υστέρημά του, για να θησαυρίζουν οι λίγοι και εκλεκτοί του κεφαλαίου. Είναι η ώρα, κάτι που θα αναδειχθεί ακόμα πιο επιτακτικά με το τέλος της πανδημίας τους επόμενους μήνες, να δυναμώσουμε την Κοινωνική Συμμαχία, να δυναμώσει η αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική γραμμή πάλης, να δυναμώσει η δική μας εναλλακτική πρόταση, η δική μας απάντηση, η απάντηση του ελπιδοφόρου σοσιαλιστικού αύριο. Η αναγκαιότητα και επικαιρότητα του σοσιαλισμού και της σοσιαλιστικής επανάστασης έρχονται, και θα έρχονται όσο περνάει ο καιρός στην επιφάνεια, με επιτακτικό τρόπο, με νέα δυναμική, όλο και πιο κοντά.

***

Ειδικά το τελευταίο διάστημα, πυκνώνουν οι διεργασίες και οι ανταγωνισμοί σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο για το πώς θα στηριχτεί πιο αποτελεσματικά η πληττόμενη καπιταλιστική οικονομία. Οι επιπτώσεις από την πανδημία του κορονοϊού είναι οπωσδήποτε ο καταλύτης για την επιδείνωση των σοβαρών προβλημάτων που προϋπήρχαν στην καπιταλιστική οικονομία. Το ΚΚΕ, ακόμη και τότε που οι κυβερνώντες – σημερινοί και προηγούμενοι – πανηγύριζαν για την «ανάπτυξη», προειδοποιούσε ότι το πρόβλημα υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου, ως η γενεσιουργός αιτία της κρίσης, όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί, αλλά οξύνεται ακόμη περισσότερο, φέρνοντας πιο κοντά τον κίνδυνο μιας νέας κρίσης, ίσως πιο γρήγορα από ό,τι αναμενόταν. Μάλιστα, η ελληνική οικονομία είναι ακόμη πιο εκτεθειμένη σε αυτούς τους κλυδωνισμούς, εξαιτίας της λεγόμενης «εξωστρέφειάς» της, δηλαδή της μεγάλης εξάρτησης από τον τουρισμό και τη ναυτιλία, γενικότερα τις Μεταφορές. Αυτήν την εξωστρέφεια είχαν κάνει σημαία τους όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις – ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ – υπονομεύοντας την ίδια στιγμή μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, πολύτιμες και αναγκαίες, ειδικά σε συνθήκες όπως η σημερινή, μόνο και μόνο επειδή αυτό επέβαλλαν τα κέρδη του κεφαλαίου και οι δεσμεύσεις της ΕΕ.

***

Πάνω σε αυτό το έδαφος, αναπτύσσεται η συζήτηση για την ανάγκη μιας ισχυρής κρατικής παρέμβασης στην οικονομία, με την ονομασία «νέο Σχέδιο Μάρσαλ». Αυτόν τον όρο, μάλιστα, χρησιμοποιούν τόσο οι οπαδοί των σημερινών μηχανισμών στήριξης του ESM (Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία), όσο και οι οπαδοί του ευρωομολόγου ή κάτι ενδιάμεσου, από τις υπερχρεωμένες χώρες του νότου. Επίσης, αυτός ο όρος χρησιμοποιείται από όλες τις αστικές δυνάμεις, άσχετα αν εμφανίζονται ως – μεταξύ τους – αντίπαλες (νεοφιλελεύθεροι, δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες όλων των αποχρώσεων και άλλοι). Αυτή η ταύτιση δείχνει τη μεγάλη τους συμφωνία στην ανάγκη τα αστικά κράτη και οι συμμαχίες τους, όπως η ΕΕ, να παρέμβουν, με μια επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, για να στηρίξουν – όχι τους εργαζόμενους και τους λαούς που είναι πάλι τα μεγάλα θύματα σε επίπεδο υγείας και δικαιωμάτων – αλλά τους επιχειρηματικούς ομίλους και την κερδοφορία τους. Αλλά ταυτόχρονα και για να ενισχύσουν τη θέση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου έναντι των ανταγωνιστών του, όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία κ.λπ., στο πλαίσιο των ανακατατάξεων που θα συντελεστούν στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους, στο πλαίσιο της ΕΕ, για το ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει, που μπορεί να οδηγήσουν σε έναν ακόμη εύθραυστο συμβιβασμό. Το ακριβώς αντίθετο. Οι χώρες με μικρότερα ελλείμματα και χρέη υποστηρίζουν ότι η δανειοδότηση των οικονομιών θα πρέπει να είναι υπόθεση κάθε κράτους ξεχωριστά, μέσω των σημερινών μηχανισμών στήριξης. Οι δε χώρες με υψηλότερα ελλείμματα, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, που θα χρειαστούν μεγάλα πακέτα για τη στήριξη των δικών τους επιχειρηματικών ομίλων, υποστηρίζουν ότι αυτή η δανειοδότηση θα πρέπει να γίνει με όρους «αμοιβαιοποίησης» των νέων χρεών.

***

Αυτό που επιβεβαιώνεται, για μια ακόμη φορά, είναι η απάτη της «ευρωπαϊκής αλληλεγγύης». Η ΕΕ και η Ευρωζώνη είναι από τη φύση τους συμμαχίες ανταγωνιζόμενων μεταξύ τους κρατών και οικονομιών που, ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης, «δείχνουν τα δόντια τους» τόσο ανάμεσά τους όσο και κυρίως απέναντι στους λαούς. Οσοι, λοιπόν, κλαψουρίζουν πάλι για τη συνοχή της ΕΕ και το «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι που απειλείται» είναι γιατί γνωρίζουν ότι αυτή η ψεύτικη εικόνα ξεθωριάζει στα μάτια των λαών. Η κατάρρευση των ήδη ελλιπών δημόσιων συστημάτων Υγείας, παρά τον ηρωισμό των υγειονομικών, οι εκατομμύρια απολύσεις σε όλες τις χώρες, ο συνωστισμός των εργατών στα εργοστάσια με κίνδυνο της υγείας τους για να μη χαθούν τα κέρδη, ο ανταγωνισμός των φαρμακευτικών εταιρειών και των προμηθευτών υγειονομικού υλικού που στερούν πολύτιμα εφόδια, συνθέτουν την αποκρουστική εικόνα, όχι μόνο της ΕΕ αλλά όλου του καπιταλιστικού κόσμου, ακόμη και στις χώρες – βιτρίνα που είναι στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας. Επίσης, επιβεβαιώνεται ότι το μείγμα αστικής διαχείρισης, που επιλέγεται κάθε φορά, δεν καθορίζεται από τις ιδιαίτερες πολιτικές απόψεις κάθε ξεχωριστής αστικής κυβέρνησης, αλλά από τις ανάγκες και τις προτεραιότητες του κεφαλαίου, σε μια δεδομένη στιγμή. Για αυτόν το λόγο, άλλωστε, είδαμε σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, να εφαρμόζουν περιοριστικές πολιτικές που δήθεν αντιπάλευαν, όπως και δυνάμεις νεοφιλελεύθερες να εφαρμόζουν τώρα πιο επεκτατική πολιτική, στις οποίες πριν ασκούσαν κριτική. Δεν είναι κάτι καινούριο. Η σύγχρονη ιστορία είναι γεμάτη αντίστοιχα τέτοια παραδείγματα. Σε κάθε περίπτωση, ο κοινός παρονομαστής είναι ο εξής: Οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που θα κληθούν να πληρώσουν ξανά το «μάρμαρο» των νέων πακέτων διάσωσης. Οι εργαζόμενοι πλήρωσαν τα προηγούμενα χρόνια τα μνημόνια και τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, που παραμένουν σε ισχύ, οι ίδιοι θα κληθούν να πληρώσουν και τα νέα δάνεια και ελλείμματα που θα δημιουργηθούν, με νέα μέτρα που ήδη δοκιμάζονται στον «υγειονομικό» πειραματικό σωλήνα, με αφορμή την πανδημία.

***

Αυτό ζούμε αυτήν την περίοδο και στην Ελλάδα. Από τη μια μεριά, χιλιάδες απολύσεις, βλαπτικές εργασιακές μεταβολές, εργαζόμενοι με ευέλικτες σχέσεις που δεν δικαιούνται ούτε καν το πενιχρό βοήθημα των 800 ευρώ, καταστροφή επαγγελματιών αυτοαπασχολουμένων, αγροτών. Και από την άλλη, πακτωλός χρημάτων για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες. Αυτήν την πολιτική υπηρετεί η κυβέρνηση της ΝΔ. Αυτήν την πολιτική, με ελάχιστες διαφορές, κυρίως ως προς το χρονοδιάγραμμα στήριξης, προβάλλει και το «εμπροσθοβαρές» πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλιστα, αυτή η – ακόμη μεγαλύτερη – σύγκλιση ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, που πραγματοποιείται στο έδαφος και με προπαγανδιστικό κάλυμμα μια ψευδεπίγραφη «εθνική» υπευθυνότητα και ομοψυχία, δεν αποκλείεται να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις το επόμενο διάστημα. Ούτε αυτό είναι κάτι πρωτόγνωρο. Οι υπογραφές τους στο τρίτο μνημόνιο είναι ακόμη νωπές. Οταν το απαιτεί η σταθερότητα του συστήματος, παραμερίζουν κι αυτές τις – δυσδιάκριτες πλέον – διαφορές τους. Και οι δύο κρύβουν την ουσία: ότι από αυτήν την τεραστίων διαστάσεων κρίση δεν γίνεται να βγουν κερδισμένοι και το κεφάλαιο και οι εργαζόμενοι. Κάποιος θα χάσει και κάποιος θα κερδίσει. Και αυτός ο αγώνας για την επόμενη μέρα πρέπει από τώρα να οργανωθεί από την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Με αιτήματα και στόχους πάλης που γεννιούνται σήμερα, στον αγώνα για την υγεία, τη ζωή, την καθημερινή επιβίωση, αλλά που στοχεύουν και τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις και τις συμμαχίες του.

***

Συνεπώς, η «Μεγάλη Ιδέα», που προβάλλει το κεφάλαιο και οι απανταχού πολιτικοί του εκπρόσωποι, για ένα «νέο Σχέδιο Μάρσαλ» ανοικοδόμησης της Ευρώπης, που δήθεν θα είναι χωρίς δεσμεύσεις και μνημόνια για τους λαούς, ευεργετικό τόσο για το κεφάλαιο όσο και για τους εργαζόμενους, είναι πέρα για πέρα απατηλή. Οι παραλληλισμοί που κάνουν με το μεταπολεμικό Σχέδιο Μάρσαλ, εμφανίζοντάς το κιόλας ως την «πεμπτουσία» υπέρ των λαών, είναι αστείοι. Αυτήν, μάλιστα, την ιστορική λαθροχειρία δεν την κάνουν μόνο οι ιδεολογικοί και πολιτικοί απόγονοι των υποστηρικτών του Σχεδίου Μάρσαλ, αλλά και δυνάμεις κατ’ όνομα «αριστερές», που απλά επιβεβαιώνουν την πλήρη αστική σοσιαλδημοκρατική τους μετάλλαξη. Εχει αξία να θυμηθούμε ότι τα αμερικανικά κεφάλαια που εισέρρευσαν στην κατεστραμμένη μεταπολεμική Ευρώπη, στο πλαίσιο του Σχεδίου Μάρσαλ, στο δεύτερο μισό της κρίσιμης πέμπτης δεκαετίας του προηγούμενου αιώνα, δεν ήταν καμία πράξη αλληλεγγύης προς τους ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά μόνο μια ζωτικής ανάγκης ενέργεια για το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Αξιοποιήθηκαν, αφενός για την καπιταλιστική ανασυγκρότηση της Ευρώπης, που ήταν κρίσιμη και για τις αμερικανικές εξαγωγές, αφετέρου για την ανάσχεση του σοσιαλισμού και του επαναστατικού εργατικού κινήματος, που έβγαιναν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο με πολύ αυξημένο κύρος ανάμεσα σε όλους τους λαούς του κόσμου. Για αυτόν τον λόγο, άλλωστε, και ένα μεγάλο μέρος του Σχεδίου Μάρσαλ κατευθύνθηκε σε υποδομές, π.χ. στρατιωτικές, όπως στην Ελλάδα, που στόχευαν κυρίως το τότε σοσιαλιστικό σύστημα και την πάλη των λαών. Ομως, η αναγκαία – και τότε – μεταπολεμική κρατική παρέμβαση για την αναπαραγωγή του κεφαλαίου και τη δημιουργία κρίσιμων υποδομών, ούτε τον φαύλο κύκλο των κρίσεων ανέκοψε, ούτε την ευημερία των λαών εξασφάλισε. Οι παροχές που έγιναν, με στόχο ταυτόχρονα και την ενσωμάτωση εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, είχαν τη σφραγίδα της ακτινοβολίας των κοινωνικών κατακτήσεων στην ΕΣΣΔ και τις άλλες χώρες του σοσιαλισμού, αλλά και της ίδιας της πάλης των λαών της Ευρώπης.

***

Σήμερα, δεν υπάρχει δυστυχώς αυτό το αντίπαλο δέος. Οι λαοί, όμως, θα βγουν από αυτήν την κρίση με πιο μεγάλη πείρα. Γίνονται σήμερα ακόμη πιο φανερά τα τεράστια αδιέξοδα και η ιστορική χρεοκοπία του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος. Είναι στο χέρι τους να οργανώσουν τον αγώνα, τη δική τους συμμαχία. Να απαντήσουν με το σχέδιο και την πολιτική πρόταση που σήμερα προβάλλει στη χώρα μας, από όλα τα κόμματα, μόνο το ΚΚΕ. Να απαντήσουμε επιθετικά από πού θα βρεθούν οι πόροι, ποιος παράγει τελικά όλο αυτόν τον πλούτο που τον ιδιοποιούνται λίγοι. Η προβολή και διεκδίκηση από σήμερα, και μέσα στις ειδικές συνθήκες των περιορισμών, με μεγαλύτερη ένταση και άλλους τρόπους και μορφές την επόμενη οπωσδήποτε μέρα, είναι βασικός όρος προετοιμασίας της λαϊκής αντεπίθεσης, καλλιέργειας κλίματος ετοιμότητας, συσπείρωσης, πλατιάς Κοινωνικής Συμμαχίας με μπροστάρισσα την εργατική τάξη. Η προώθηση των μέτρων διεκδίκησης και ανακούφισης για τους μισθωτούς του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, για τους αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες – βιοτέχνες – εμπόρους, τους επιστήμονες με μπλοκάκι, τους αγρότες, τις γυναίκες και τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, για την προστασία της υγείας του λαού, για την παιδεία, τον πολιτισμό, την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος, με την αποκατάσταση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, με κατάργηση των όποιων νόμων περιορισμού της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης, της έντασης της καταστολής, πάει μαζί με την αποκάλυψη των αιτιών, των μεγάλων ευθυνών και την αναγκαιότητα να πέσουν τα βάρη της κρίσης στο κεφάλαιο και όχι στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Με ταυτόχρονη κατάργηση όλων των παλιότερων μνημονιακών νόμων και των πρόσφατων αντιλαϊκών μέτρων. Με κατάργηση της φοροαπαλλαγής προς τους μονοπωλιακούς ομίλους, να πληρώσει τους φόρους η πλουτοκρατία του τόπου. Με πάταξη της αισχροκέρδειας και του μαυραγοριτισμού. Με την απαίτηση για παραγραφή του κρατικού χρέους που δεν το δημιούργησε ο λαός που το πληρώνει ακριβά και συνεχώς όλα αυτά τα χρόνια. Με απόσυρση από το πρόγραμμα και τους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, που ως χώρα το πληρώνουμε με 4 δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. Με τη συνολική και λυτρωτική για τον λαό μας σύγκρουση και αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Για να φωτίσουμε τη μοναδική διέξοδο, η οποία βρίσκεται στην ανωτερότητα του σοσιαλισμού, της κοινωνικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού, της εργατικής συμμετοχής και εξουσίας, που οδηγεί στην ευημερία του λαού, στην ειρήνη και την πρόοδο της ανθρωπότητας.

Αναγκαία η αποθεραπευτική αγωγή για όσους πέρασαν από ΜΕΘ λόγω COVID-19

Eurokinissi

Σε συνθήκες, όπου πρωτεύον είναι να σωθεί η ζωή όσων ανθρώπων νοσήσουν βαριά από τον κορονοϊό COVID-19, το τι θα ακολουθήσει μετά την έξοδό τους από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) και τον αναπνευστήρα είναι δευτερεύον, αλλά δεν πρέπει να αμεληθεί, καθώς η ιατρική γνώση λέει ότι σε πολλούς η ασθένεια θα αφήσει πίσω μόνιμα προβλήματα υγείας. Προβλήματα που αν είναι να αντιμετωπιστούν όσο αυτό είναι δυνατό, θα πρέπει να ακολουθηθούν ειδικά θεραπευτικά προγράμματα, αμέσως μετά την επιστροφή στο σπίτι, αλλά ιδανικά, για όσους η κατάστασή τους το επιτρέπει και όσο αυτοί βρίσκονται ακόμη στη ΜΕΘ. Βεβαίως, στις συνθήκες που επικρατούν στα αδυνατισμένα από τα καπιταλιστικά κράτη δημόσια συστήματα Υγείας, τέτοιου είδους φροντίδα μοιάζει εξωπραγματική.
Το πρόβλημα αναμένεται να είναι εντονότερο σε μερικούς από τους ασθενείς που έμειναν για βδομάδες στον αναπνευστήρα. «Το θέμα είναι πώς θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους να επανέλθουν», λέει η Λόρεν Φεράντε, πνευμονολόγος και εντατικολόγος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Γέιλ. Η νοσηλευτική πρακτική για τέτοιους ασθενείς είναι να εξασφαλίζεται ότι θα μένουν διαυγείς και κινητικοί όσο γίνεται περισσότερο, ακόμη και στη χειρότερη φάση της ασθένειας. Αλλά πολλοί εντατικολόγοι επισημαίνουν ότι η μεταδοτικότητα του κορονοϊού και η πίεση που ασκεί η πανδημία στα νοσοκομεία κάνουν πολύ δύσκολη την εφαρμογή αυτής της πρακτικής στην περίπτωση των ασθενών από COVID-19.

Αυξημένος κίνδυνος

Τα παραμένοντα προβλήματα μετά τη μακρόχρονη παραμονή στον αναπνευστήρα είναι εντονότερα στους ηλικιωμένους. Οπως δηλώνει η ειδικευμένη στη γηριατρική ιατρός Σάρον Ινούγε, του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, βλέπει τις σχετικές πρακτικές αντιμετώπισης, που αναπτύχθηκαν σε διάστημα δεκαετιών, να αποδυναμώνονται κατά τη διάρκεια της πανδημίας αυτής. Ο ιός SARS-CoV-2 επιτίθεται σε πολλά σημεία του σώματος. Στοχεύει πρώτα απ' όλα τους πνεύμονες, αλλά η έλλειψη οξυγόνου και η εκτεταμένη φλεγμονή μπορούν να προκαλέσουν ζημιά και στα νεφρά, στο συκώτι, στην καρδιά, στον εγκέφαλο και άλλα όργανα. Αν και είναι νωρίς να πει κανείς τι παραμένουσα ζημιά θα αφήσει πίσω του, υπάρχει εμπειρία προερχόμενη από μελέτες για περιπτώσεις βαριάς πνευμονίας που οφειλόταν σε άλλα παθογόνα αίτια.
Μετά από μια βαριά πνευμονία, ο συνδυασμός υποκείμενων χρόνιων νοσημάτων και παρατεταμένης φλεγμονής μπορεί να οδηγήσει σε άλλες ασθένειες, όπως η καρδιακή προσβολή, το εγκεφαλικό, η νεφροπάθεια, αναφέρει ο Σατσίν Γιέντε, επιδημιολόγος και εντατικολόγος του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ. Σύμφωνα με έρευνα που έκανε η ομάδα του το 2015, οι άνθρωποι που έχουν νοσηλευτεί με πνευμονία έχουν 4 φορές αυξημένο κίνδυνο καρδιοπάθειας το έτος μετά την έξοδό τους από το νοσοκομείο, συγκριτικά με συνομιλήκους τους που δεν ασθένησαν. Ο κίνδυνος παραμένει 1,5 φορά μεγαλύτερος για καθένα από τα επόμενα 9 χρόνια. Η ασθένεια COVID-19 μπορεί να προκαλέσει αύξηση τέτοιων περιστατικών.

Σύγχυση

Οι ασθενείς που έμειναν αρκετό καιρό σε ΜΕΘ, ανεξάρτητα από την ασθένεια που τους οδήγησε εκεί, είναι, επίσης, επιρρεπείς σε σωματικά και νοητικά προβλήματα. Αρκετοί ασθενείς με COVID-19 χρειάζεται να μείνουν βδομάδες στον αναπνευστήρα υπό βαθιά νάρκωση. Αυτό προκαλεί ατροφία και εξασθένιση. Η διατήρηση κινητικότητας ενός βαριά ασθενούς, το σήκωμα των χεριών και των ποδιών του, τελικά η υποβοήθησή του να σηκωθεί και να καθίσει στο κρεβάτι, ή ακόμη και να κάνει μερικά βήματα, μειώνει την εξασθένιση και μπορεί να οδηγήσει σε γρηγορότερη αποσύνδεσή του από τον αναπνευστήρα. Η μολυσματικότητα του ιού SARS-CoV-2 κάνει πολύ δύσκολο να μπουν στην Εντατική φυσικοθεραπευτές, έστω και αν τους διατεθεί ολόσωμη στολή προστασίας. Αλλά και μετά την επιστροφή στο σπίτι, ο ασθενής παραμένει μολυσματικός για ένα διάστημα αρκετών ημερών, οπότε ούτε εκεί μπορεί να έχει τη βοήθεια που χρειάζεται για να επανακτήσει κινητικότητα ούτε και μπορεί να επισκεφθεί κέντρο αποκατάστασης.
Ενα άλλο πρόβλημα για τους ασθενείς που νοσηλεύτηκαν με COVID-19 είναι η κατάσταση πνευματικής σύγχυσης, που ονομάζεται ντελίριο και εμφανίζεται ορισμένες φορές μετά από βαθιά και παρατεταμένη νάρκωση. Κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε μακρόχρονα προβλήματα στην αντιληπτική ικανότητα του ατόμου και στη μνήμη του. Ορισμένοι γιατροί, όπως ο πνευμονολόγος και εντατικολόγος Γουέσλι Ελι, του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλντ, ανησυχούν ότι ο νέος κορονοϊός ίσως μπορεί να διαπεράσει τον εγκεφαλικό φραγμό και να προκαλέσει απευθείας ζημιά στον εγκέφαλο. Αλλά και η εκτεταμένη φλεγμονή που προκαλεί μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη αιμάτωση του εγκεφάλου και θάνατο νευρικών κυττάρων. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα από τα ηρεμιστικά φάρμακα που είναι αναγκασμένοι να δώσουν οι γιατροί, ώστε οι ασθενείς να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τη δυσφορία από τον αναπνευστικό σωλήνα και τη μακρόχρονη παραμονή στο κρεβάτι. Μάλιστα, στο πλαίσιο των ελλείψεων που υπάρχουν στα φάρμακα, όταν τα συνήθη ηρεμιστικά τελειώσουν οι γιατροί δεν έχουν άλλη καταφυγή από τις διαζεπίνες, που μπορούν να προκαλέσουν «έντονο και παρατεταμένο ντελίριο», σύμφωνα με τον Ελι.

Υποστήριξη και φροντίδα

Μια τακτική που είχε αναπτυχθεί και πριν από τον κορονοϊό, προβλέπει καθημερινά διακοπή των ηρεμιστικών, συνοδευόμενη από μείωση της πίεσης του αναπνευστήρα, ώστε να ελεγχθεί αν οι ασθενείς μπορούν να ξυπνήσουν, να αναπνεύσουν και να ανεχθούν τον αναπνευστήρα χωρίς φάρμακα. Αν δεν μπορούν, τότε οι γιατροί ξαναρχίζουν αμέσως τα φάρμακα χαμηλώνοντας τη δοσολογία. Ομως, στη φρενίτιδα που επικρατεί στα νοσοκομεία λόγω COVID-19, το λιγοστό νοσηλευτικό προσωπικό αδυνατεί να πραγματοποιήσει τέτοιες λειτουργίες. Απ' την άλλη μεριά, η απαγόρευση εισόδου στους συγγενείς και η είσοδος στις ΜΕΘ μόνο ανθρώπων (υγειονομικών) με ολόσωμη στολή αντιμικροβιακής προστασίας δεν βοηθούν τους ασθενείς να είναι πιο ήρεμοι και να έχουν λιγότερη ανάγκη ηρεμιστικών.
Πέρα από την αναζήτηση εμβολίου και αντιικών φαρμάκων κατάλληλων για τον COVID-19, ιατρικές ομάδες ερευνούν τη δυνατότητα κατασκευής προγραμμάτων αποκατάστασης εγκατεστημένων σε τάμπλετ, που θα δίνονται στους ασθενείς όταν επιστρέφουν σπίτι τους. Αλλες διερευνούν τρόπους παρακολούθησης της υγείας των πιο ευπαθών ασθενών που ανάρρωσαν, ώστε να μπορέσει να υπάρξει άμεση παρέμβαση και να μη χρειαστεί να νοσηλευτούν ξανά σύντομα. Μια μελέτη ασθενών που ανάρρωσαν από τον πρώτο ιό SARS διαπίστωσε ότι περισσότερο από το ένα τρίτο είχε μέτρια έως σοβαρά συμπτώματα κατάθλιψης και φόβου ακόμη και ένα χρόνο αργότερα. Γι' αυτό, άλλοι ερευνητές ετοιμάζουν προγράμματα και εφαρμογές για κινητά που θα βοηθούν στην ψυχολογική και νοητική στήριξη των ανθρώπων που βγαίνουν από το νοσοκομείο έχοντας αναρρώσει από COVID-19.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγές: https://stm.sciencemag.org

FIFA Οι νέες αποκαλύψεις, οι παλιές αμαρτίες και η πραγματικότητα

Μπροστά σε παλιές αλλά και νέες αμαρτίες δείχνει να βρίσκεται ξανά η FIFA

Πάνε λίγοι μήνες απ' όταν ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, Τζιάνι Ινφαντίνο, λίγο πριν από την ανανέωση της θητείας του, θέλησε να κάνει έναν απολογισμό της λειτουργίας της FIFA τα τελευταία χρόνια. Εχοντας αναλάβει εν μέσω των αποκαλύψεων που αφορούσαν σκάνδαλο διαφθοράς και χρηματισμό παραγόντων για μεροληπτικές ψήφους και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι (με το ανάλογο τίμημα) για σύναψη συμβολαίων με πολυεθνικές, ο Ινφαντίνο προσπάθησε να τα αφήσει όλα αυτά στο παρελθόν. Εκανε λόγο για μια «ομαλή» και κυρίως «διαφανή» λειτουργία της FIFA την τελευταία τετραετία - τουλάχιστον.

Οι «σκιές», μολαταύτα, δε λένε να διαλυθούν. Και τη βδομάδα που πέρασε ήρθαν νέες αποκαλύψεις να ρίξουν «λάδι στη φωτιά» που καίει τα τελευταία χρόνια την παγκόσμια ηγεσία του ποδοσφαίρου. Τη φορά αυτή προέρχονται από τις ΗΠΑ και έχουν να κάνουν με το παρασκήνιο της ανάληψης των διοργανώσεων Μουντιάλ 2018 και 2022 από Ρωσία και Κατάρ αντίστοιχα, αλλά και με σκοτεινές συμφωνίες πολυεθνικών εταιρειών με τις Ποδοσφαιρικές Συνομοσπονδίες Κεντρικής και Λατινικής Αμερικής για σύναψη συμβολαίων, φυσικά με πακτωλό κερδών για τις πρώτες.

Σκάνδαλα - σφραγίδα της πραγματικότητας

Τα όσα ήρθαν στο φως, πάντως, και ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν ακόμα αρκετές αποδείξεις ή από το τι κατάληξη θα έχουν οι υποθέσεις αυτές, μόνο έκπληξη δεν προκαλούν. Είτε δηλαδή επιβληθούν ορισμένες τιμωρίες είτε οι υποθέσεις κλειστούν στο συρτάρι, όπως άλλωστε έχει συμβεί πολλάκις στο παρελθόν, δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με μεμονωμένα περιστατικά ούτε μόνο με κάποιους διεφθαρμένους παράγοντες. Αυτό που έχουμε είναι ένας ακόμα κρίκος σε μια ολόκληρη αλυσίδα ανάλογων περιστατικών διαφθοράς, φανερώνοντας για άλλη μια φορά ότι στο ποδόσφαιρο - εμπόρευμα των καπιταλιστών, όπου βασικός κανόνας είναι το κυνήγι του κέρδους, «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι».

Οι εκατοντάδες θάνατοι μεταναστών εργατών στα έργα του Κατάρ ...δεν έχουν συγκινήσει τη FIFA

Οσο για την εκάστοτε διοίκηση της FIFA, που από καιρό σε καιρό αναλαμβάνει το ρόλο του «κυνηγού της διαφθοράς» και απειλεί με κυρώσεις (βλ. ελληνικό ποδόσφαιρο), δείχνει με τη σειρά της ότι μέλημά της δεν είναι η διαφάνεια, όπως διακηρύσσει όταν κουνάει το δάχτυλο σε τρίτους, αλλά η επικοινωνιακή διαχείριση τέτοιων περιπτώσεων και κυρίως η προστασία του «προϊόντος».
Ενώ σε ό,τι αφορά την υπόθεση της ανάληψης της διοργάνωσης του Μουντιάλ από το Κατάρ, που ξανάρχεται τώρα στο προσκήνιο, οι αποκαλύψεις περί συναλλαγών κάτω από το τραπέζι όπως και να 'χει ωχριούν μπροστά σε εκείνες για τα βουτηγμένα στο αίμα των εργατών έργα υποδομής της διοργάνωσης, με τους εκατοντάδες θανάτους και τις άθλιες συνθήκες εργασίας. Της δε FIFA της «ίδρωσε το αυτί» μόνο για το χρόνο διεξαγωγής του Παγκοσμίου Κυπέλλου (μετατέθηκε από το καλοκαίρι για το χειμώνα του 2022), και βέβαια ούτε λόγος για ακύρωση, ακόμα και μετά τις αποκαλύψεις περί χρηματισμού παραγόντων.

Η διαδρομή του χρήματος...

Οι νέες αποκαλύψεις προέρχονται από την αμερικανική Δικαιοσύνη, συγκεκριμένα το US Department of Justice, που τα τελευταία χρόνια «ξεψαχνίζει» τους φακέλους των υποθέσεων που αφορούν σκάνδαλα στος κόλπους της FIFA. Υπενθυμίζεται ότι ήταν οι αποφάσεις των δικαστικών αρχών των ΗΠΑ που άνοιξαν το δρόμο για τις αποκαλύψεις οι οποίες το 2015 οδήγησαν στη σύλληψη του Σεπ Μπλάτερ και μετέπειτα στην απομπή του από τον προεδρικό θώκο της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας.

Eurokinissi

Η «ομαλή λειτουργία» της FIFA, για την οποία έκανε λόγο ο πρόεδρός της Τζ. Ινφαντίνο, φαίνεται να διαταράσσεται τελευταία

Τα νέα στοιχεία, τώρα, αφορούν κυρίως τις ενέργειες παραγόντων της FIFA ώστε να προετοιμάσουν το έδαφος προκειμένου στην - περίπου πριν από μια δεκαετία - σχετική ψηφοφορία Ρωσία και Κατάρ να αναδειχθούν νικήτριες για την ανάληψη των Μουντιάλ 2018 και 2022. Το έγγραφο των αμερικανικών αρχών κάνει λόγο για απάτη και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, και εμπλέκει τον πρώην αντιπρόεδρο της FIFA, Τζακ Γουόρνερ, ο οποίος φέρεται να κατέθεσε 5 εκατομμύρια ευρώ σε offshore εταιρείες στο διάστημα μεταξύ του Νοέμβρη του 2010 και του Απρίλη του 2011, ώστε οι ψήφοι να πάνε σε Ρωσία και Κατάρ. Κατηγορούνται επίσης άλλοι δύο παράγοντες της FIFA, ο Βραζιλιάνος Ρικάρντο Τεσέιρα και ο Παραγουανός Νικολάς Λεός, πως φέρεται ότι δωροδοκήθηκαν με μέρος των συγκεκριμένων χρημάτων για να ψηφίσουν υπέρ της Ρωσίας και του Κατάρ.
Η πρώτη διάψευση των αμερικανικών ισχυρισμών, και μάλιστα έντονη, ήρθε από τη ρωσική πλευρά. Κυβερνητικοί αξιωματούχοι στη Μόσχα απέρριψαν τις κατηγορίες, κάνοντας λόγο για ένα ακόμα περιστατικό στοχοποίησης της χώρας στον τομέα του παγκόσμιου αθλητισμού, όπως συμβαίνει με την κόντρα του ρωσικού αθλητισμού με τoν Παγκόσμιο Οργανισμό Αντιντόπινγκ (WADA). Από την άλλη, δεν έχει υπάρξει ακόμα κανένα σχετικό σχόλιο από πλευράς FIFA.

Associated Press

Η πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων του δημοφιλούς Copa America φέρεται ότι είναι το αποτέλεσμα μυστικών συμφωνιών παραγόντων με πολυεθνικές

Σχετικά με την υπόθεση του Μουντιάλ του Κατάρ αξίζει να καταγραφεί και το εξής: Πριν από ένα χρόνο, δημοσίευμα των «Τάιμς του Λονδίνου» υποστήριζε πως συνολικά η FIFA έλαβε μέσω επίσημων οδών το ποσό των 880 εκατομμυρίων δολαρίων από το κράτος του Κατάρ για θέματα σχετικά με το Μουντιάλ του 2022. Από τα χρήματα αυτά, τα 400 εκατ. τα έδωσε το τηλεοπτικό δίκτυο «Αλ Τζαζίρα», που ελέγχεται από το κράτος του Κατάρ, για τα τηλεοπτικά δικαιώματα της διοργάνωσης, και άλλα 100 εκατ. δόθηκαν υπό τη μορφή μπόνους επειδή η διοργάνωση ανατέθηκε στο Κατάρ...

Τα «αμαρτωλά» συμβόλαια σε Λατινική και Κεντρική Αμερική

Παράλληλα με τις νέες αποκαλύψεις για τα Μουντιάλ 2018 και 2022, στο φως έρχονται και στοιχεία που δείχνουν χρηματισμό παραγόντων των Ποδοσφαιρικών Συνομοσπονδιών της Βόρειας - Κεντρικής Αμερικής (CONCACAF) και της Λατινικής Αμερικής (CONMEBOL) προκειμένου να υπογράψουν πλουσιοπάραχα τηλεοπτικά συμβόλαια με διεθνή δίκτυα. Δύο πρώην στελέχη του γνωστού αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου FOX και ένας πρώην υπάλληλος του ισπανικού δικτύου «Ιmagina» κατηγορούνται για διαφθορά, τραπεζική απάτη και ξέπλυμα χρήματος.
Oι τρεις τους φέρονται να προχώρησαν στο χρηματισμό αξιωματούχων της CONMEBOL και της CONCACAF με αρκετά εκατομμύρια δολάρια. Σκοπός τους ήταν η εξασφάλιση πλουσιοπάροχων τηλεοπτικών συμβολαίων για το Copa America, καθώς και για τα προκριματικά των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 2018 και του 2022.

Μπ. Τσ.