29 Δεκ 2013

Μαζικά, γενικευμένα χαράτσια στις λαϊκές πλάτες το 2014

Μαζικά, γενικευμένα χαράτσια στις λαϊκές πλάτες το 2014
Μόνο η ανασυγκρότηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος και η πρόοδος στην οικοδόμηση της Λαϊκής Συμμαχίας μπορούν να βάλουν εμπόδια στη φοροληστεία και τον δίχως τέλος αντιλαϊκό κατήφορο
Ομοβροντία από νέα μέτρα φορολογικής εξόντωσης των λαϊκών στρωμάτων θα ισχύσουν από το 2014, στο πλαίσιο εφαρμογής του φορολογικού νόμου και των άλλων αποφάσεων της συγκυβέρνησης. Νέα απογείωση προβλέπεται στους φόρους και τα κάθε είδους χαράτσια για μισθωτούς, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους, φτωχομεσαίους αγρότες, στη μικρή ακίνητη περιουσία. Παράλληλα και στο πλαίσιο της θωράκισης του νομικού οπλοστασίου του αστικού κράτους και του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, μόλις πρόσφατα θεσμοθετήθηκαν νέα, εξουθενωτικά πρόστιμα για τα ληξιπρόθεσμα χρέη των λαϊκών νοικοκυριών, τα οποία συνεχίζουν να σωρεύονται στα κιτάπια της Εφορίας.
Μέρος της λεηλασίας έχει ήδη συντελεστεί μέσω της αυξημένης μηνιάτικης παρακράτησης φόρου από τα λογιστήρια των επιχειρήσεων και τα ασφαλιστικά ταμεία των συνταξιούχων. Η φορολογική επέλαση θα κλιμακωθεί με την εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων που θα υποβληθούν το 2014 και που αφορούν στα φετινά εισοδήματα.
Σε εφαρμογή ο νέος, πιο βάρβαρος φορολογικός νόμος
Ειδικότερα και με βάση τον ισχύοντα φορολογικό νόμο που αφορά στα εισοδήματα που αποκτήθηκαν το 2013:
-- Καταργήθηκε ακόμα και το κουτσουρεμένο αφορολόγητο όριο (5.000 ευρώ) που ίσχυε για τα εισοδήματα του 2012. Καθιερώνεται νέα φορολογική κλίμακα - καρμανιόλα για μισθωτούς και συνταξιούχους, που συμπιέζεται μόλις σε 3 φορολογικά κλιμάκια (από 8). Με το συγκεκριμένο μέτρο αρπάζουν «με το καλημέρα» 500 ευρώ από κάθε μισθωτό και συνταξιούχο σε σχέση με τις φετινές φορολογικές δηλώσεις.
Η νέα φορολογική κλίμακα για μισθωτούς - συνταξιούχους διαμορφώνεται ως εξής: α) 22% για τα πρώτα 25.000 ευρώ από το πρώτο ευρώ του ετήσιου εισοδήματος, β) 32%για το εισόδημα 25.000 - 42.000 ευρώ, γ) 42% για τα επιπλέον ποσά. Προκλητικά ευνοημένοι βγαίνουν μόνο οι διάφοροι μεγαλοεισοδηματίες, οι οποίοι με τη σημερινή κλίμακα για εισόδημα πάνω από 100.000 ευρώ είχαν συντελεστή στο 45%.
-- Καταργήθηκε το αφορολόγητο όριο για τα προστατευόμενα παιδιά της λαϊκής οικογένειας. Η πρόσθετη επιβάρυνση διαμορφώνεται στα 200 ευρώ για οικογένειες με ένα παιδί, στα 400 ευρώ για τα δύο παιδιά, στα 700 ευρώ για τους τρίτεκνους κ.ο.κ.
-- Καταργήθηκε σειρά φοροελαφρύνσεων που αφορούσαν στοιχειώδεις δαπάνες διαβίωσης, όπως για τόκους στεγαστικών δανείων (α' κατοικίας), νοίκια, φροντιστήρια παιδιών κ.ά. Σε συνέχεια προηγούμενων αντίστοιχων νόμων, αφαιρούν με αυτό το μέτρο από κάθε λαϊκό νοικοκυριό πολλές εκατοντάδες ευρώ το χρόνο.
Π.χ., σε ό,τι αφορά τα νοίκια, μέχρι πρόσφατα έδιναν «έκπτωση φόρου» στα 240 ευρώ. Στις δηλώσεις του 2013 καρατομήθηκε στα 100 ευρώ και από το 2014 καταργείται ολοκληρωτικά. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα φροντιστήρια των παιδιών. Σε αυτό το πλαίσιο, από κάθε οικογένεια που μένει στο νοίκι και με 1 παιδί στο φροντιστήριο - αποκλειστικά και μόνο γι' αυτές τις 2 κατηγορίες δαπανών - αρπάζουν από 200 ευρώ (100 ευρώ για τη δαπάνη ενοικίου και άλλα τόσα για τα δίδακτρα) σε σύγκριση με το 2013 και από 480 ευρώ σε σχέση με τα αμέσως προηγούμενα χρόνια. Το ίδιο ισχύει και με την κατάργηση της έκπτωσης της δαπάνης για τόκους στεγαστικών δανείων, η οποία μεταφράζεται σε αφαίμαξη εκατοντάδων ευρώ το χρόνο.
-- Σε αντικατάσταση του γενικού αφορολόγητου ορίου, του αφορολόγητου των παιδιών και των «ελαφρύνσεων», τα οποία και καταργούνται, θα δοθεί, υπό προϋποθέσεις, «έκπτωση φόρου» 2.100 ευρώ για εισοδήματα μέχρι 21.000 ευρώ. Για εισοδήματα πάνω από 21.000 ευρώ η «έκπτωση» θα μειώνεται κατά 100 ευρώ για κάθε 1.000 ευρώ εισοδήματος, μέχρι να εξαντληθεί η προβλεπόμενη «επιστροφή» (2.100 ευρώ), δηλαδή στο επίπεδο εισοδήματος πάνω από 42.000 ευρώ.
-- Σε ισχύ παραμένει και η λεγόμενη «εισφορά αλληλεγγύης» (1% στο κλιμάκιο 12.000 - 20.000 ευρώ, 2% για το σύνολο του ποσού πάνω από 20.000 ευρώ κ.ο.κ.), η οποία παρακρατείται από τα λογιστήρια των επιχειρήσεων και τα ασφαλιστικά ταμεία.
-- Και για το 2014 θα συνεχιστεί το μέτρο της υποχρεωτικής συλλογής αποδείξεων λιανικής. Μισθωτοί και συνταξιούχοι υποχρεώνονται να συγκεντρώσουν αποδείξεις που να αντιστοιχούν στο 10% του ετήσιου εισοδήματός τους (από 25% για το 2013). Ταυτόχρονα διογκώνεται το χαράτσι που επιβάλλεται πάνω στην αξία των αποδείξεων που «λείπει». Για το 2014 υπολογίζεται στο 22% (από 10% για το 2013).
Νέα χαράτσια για αυτοαπασχολούμενους - φτωχούς αγρότες
Αυτοαπασχολούμενοι: Ολα όσα θα ισχύσουν για μισθωτούς, συνταξιούχους (κατάργηση αφορολόγητων ορίων, ελαφρύνσεων κ.ά.) θα εφαρμοστούν και για τους αυτοαπασχολούμενους. Για τη συγκεκριμένη κατηγορία προβλέπεται «αυτοτελής φορολόγηση» με συντελεστή 26%, που θα ξεκινά από το πρώτο ευρώ εισοδήματος, για εισόδημα μέχρι τα 50.000 ευρώ και με 33% για τα μεγαλύτερα ποσά. Για τα 3 πρώτα χρόνια της επαγγελματικής δραστηριότητας προβλέπεται συντελεστής στο 13% (από το πρώτο ευρώ) και μόνο για το εισόδημα μέχρι τα 10.000 ευρώ.
Το «τέλος επιτηδεύματος», το χαράτσι που πληρώνουν οι αυτοαπασχολούμενοι, ανεβαίνει σε νέα εξουθενωτικά επίπεδα και εκτινάσσεται στα 650 ευρώ, από 500 ευρώ στις πόλεις με πληθυσμό πάνω από 200.000 κατοίκους και 400 ευρώ στις άλλες περιοχές (δηλαδή, διογκώνεται κατά 250 και 150 ευρώ, αντίστοιχα). Αυτοαπασχολούμενοι και μικροεπαγγελματίες επιβαρύνονται και από το χαράτσι της «αλληλεγγύης».
Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα που εξαναγκάζονται να δουλεύουν με το μπλοκάκι παροχής υπηρεσιών και που εμφανίζονται στην Εφορία ως «ελεύθεροι επαγγελματίες» θα φορολογούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Εξαιρούνται όσοι έχουν «έγγραφη σύμβαση» με τον εργοδότη και που ταυτόχρονα δεν εργάζονται σε περισσότερους από τρεις εργοδότες.
Φτωχομεσαίοι αγρότες: Ολα όσα ισχύουν για μισθωτούς και συνταξιούχους - κατάργηση αφορολόγητων ορίων, εκπτώσεων, «ελαφρύνσεων» - θα ισχύσουν και για τους φτωχούς αγρότες από τις δηλώσεις για το 2013. Ηδη από τώρα προβλέπουν και τα μέτρα που θα μπουν σε εφαρμογή από το 2014: Στο 13% μπαίνει ο φόρος από το πρώτο ευρώ «καθαρού εισοδήματος», όπως αυτό θα προκύπτει μετά την κατάργηση του σημερινού καθεστώτος με βάση τα τεκμήρια που ισχύουν για τα γεωργικά εισοδήματα, ανάλογα με το είδος της καλλιέργειας. Σε αυτό το πλαίσιο εκατοντάδες χιλιάδες φτωχοί αγρότες, με εισοδήματα κάτω από τα 5.000 ευρώ (αφορολόγητα μέχρι πρόσφατα), το 2014 θα φορολογηθούν για πρώτη φορά. Για παράδειγμα, αγρότης με εισόδημα στα 5.000 ευρώ θα καταβάλει, για πρώτη φορά, φόρο 650 ευρώ. Υπό διαμόρφωση είναι η υπουργική απόφαση για την υποχρεωτική τήρηση βιβλίων, όπως ισχύει και για τους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες. Σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες, υποχρέωση τήρησης λογιστικών βιβλίων για το 2014 θα έχουν οι αγρότες με εισόδημα πάνω από 10.000 ευρώ. Το νέο μέτρο αναμένεται να γενικευτεί από το 2015.
Σύμφωνα με άλλες διατάξεις:
-- Ο φόρος στους μισθούς για τα πληρώματα του Εμπορικού Ναυτικού αυξήθηκε για τους αξιωματικούς στο 15% (από 6%) και για το υπόλοιπο πλήρωμα στο 10% (από 3%).
-- Αυτοτελής φορολόγηση 10%, από το πρώτο ευρώ, προβλέπεται στα εισοδήματα από νοίκια μέχρι 12.000 ευρώ και 33% για τα μεγαλύτερα ποσά. Ο φόρος στους τόκους καταθέσεων αυξάνεται στο 15% (από 10%).
-- Φόρος «υπεραξίας», ανάλογα με την παλαιότητα, μπαίνει στις αγοραπωλησίες ακινήτων.
Κατασχέσεις και ασήκωτα πρόστιμα
Με ρυθμούς μέχρι και 1 δισ. ευρώ το μήνα συνεχίζουν να συσσωρεύονται τα κάθε είδουςληξιπρόθεσμα χρέη προς την Εφορία, ενώ στα σχετικά κατάστιχα προστίθενται εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενοι, κατά κύριο λόγο λαϊκά νοικοκυριά, αυτοαπασχολούμενοι και μικροεπαγγελματίες που δεν είναι σε θέση να πληρώσουν τους ασήκωτους φόρους και τα βαριά χαράτσια. Στο επόμενο διάστημα το «μαρκάρισμα» θα πάρει ασφυκτικές και μαζικότερες διαστάσεις. Αποδέκτες της βαρβαρότητας του κεφαλαίου είναι 2,5 εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά, για «οφειλές» μέχρι 3.000 ευρώ.
«Ηλεκτρονικές» και με συνοπτικές διαδικασίες κατασχέσεις μισθών, συντάξεων,τυχόν άλλων εισοδημάτων, απευθείας από τους τραπεζικούς λογαριασμούς βάζει σε εφαρμογή το υπουργείο Οικονομικών, προκειμένου να συγκεντρώσει τις «ληξιπρόθεσμες οφειλές» λαϊκών νοικοκυριών προς την Εφορία. Σε αυτό το πλαίσιο, με εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών, ενεργοποιούνται οι διατάξεις του σχετικού πρόσφατου νόμου (4170/2013). Τα κατασχετήρια για δέσμευση λογαριασμών «εις χείρας τρίτων» θα διαβιβάζονται ηλεκτρονικά από το υπουργείο Οικονομικών στις τράπεζες, που με τη σειρά τους θα διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις, με την απόδοση των ποσών στο φοροεισπρακτικό μηχανισμό.
Στους πρόσφατους νόμους που πέρασαν από τη Βουλή συμπεριλήφθηκαν συνοδευτικέςαντιλαϊκές διατάξεις για τα χρέη προς το Δημόσιο. Συγκεκριμένα:
-- Από την 1η Γενάρη του 2014 μπαίνουν σε εφαρμογή νέα ασήκωτα πρόστιμα για τις καθυστερήσεις εξόφλησης οφειλών στο Δημόσιο. Για καθυστέρηση έξι μηνώνεπιβάλλεται πρόστιμο 10% επί του οφειλόμενου ποσού (από 1% το μήνα σήμερα). Για12μηνη καθυστέρηση το πρόστιμο διπλασιάζεται στο 20% και και για καθυστέρηση πάνω από 2 έτη στο 30%. Επιπλέον, θα υπολογίζονται και τόκοι υπερημερίας, το ύψος των οποίων θα προσδιοριστεί στη συνέχεια με υπουργική απόφαση. Σύμφωνα με πληροφορίες, το επιτόκιο αναμένεται να καθοριστεί στο 8,5% ετησίως, δηλαδή στο0,71% ανά μήνα καθυστέρησης.
Με το νέο αυτό σύστημα των διπλών επιβαρύνσεων με πρόστιμα και τόκους, τα επιπλέον ποσά που θα καλείται να πληρώσει κάθε οφειλέτης ληξιπρόθεσμου χρέους θα ανέρχονται στο 14,2% της αρχικής οφειλής μόλις κλείσουν 6 μήνες από τη λήξη της προθεσμίας καταβολής και θα φθάνουν στο 28,5% μόλις κλείσει ένας χρόνος! Ετσι, π.χ., αρχική οφειλή στα 1.000 ευρώ, για εξάμηνη καθυστέρηση φτάνει στα 1.142 ευρώ, με κλιμάκωση στα 1.285 για 12μηνη καθυστέρηση, 1.470 ευρώ για 24μηνη κ.ο.κ.
-- Προληπτικές κατασχέσεις σε περιουσιακά στοιχεία, εισοδήματα και καταθέσεις των φορολογουμένων θα επιβάλλει η Εφορία για «οφειλές» που δεν έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες και μάλιστα χωρίς δικαστική απόφαση. Μπορούν να επικαλεστούν ότι «υπάρχει κίνδυνος να μην καταστεί δυνατή η είσπραξη των φόρων που έχουν βεβαιωθεί»! Στις περιπτώσεις αυτές, οι διατάξεις για το ακατάσχετο των μισθών και των συντάξεων μέχρι 1.500 ευρώ το μήνα παύουν να ισχύουν, καθώς η δυνατότητα κατασχέσεων μέσω της συγκεκριμένης διαδικασίας είναι απεριόριστη.
-- Ρητές εξαιρέσεις για την «προστασία» από πλειστηριασμούς ακινήτων προβλέπονται για τους οφειλέτες του Δημοσίου, συγκεκριμένα για «διοικητικά πρόστιμα, χρηματικές ποινές, φόρους και τέλη προς το Δημόσιο και τους ΟΤΑ, τέλη προς ΝΠΔΔ και εισφορές προς Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης».
-- Προϋπόθεση για τη μεταβίβαση (κληρονομιά, δωρεά, πώληση) οποιουδήποτε ακινήτου είναι η πληρωμή του «ενιαίου φόρου ιδιοκτησίας ακινήτων».
-- Το υπουργείο Οικονομικών μπορεί να προχωρά σε κατασχέσεις για τα ληξιπρόθεσμα χρέη είτε «ηλεκτρονικά» είτε με «συστημένη επιστολή» στην τελευταία δηλωθείσα ταχυδρομική διεύθυνση κατοικίας ή επαγγελματικής στέγης.
Φοροθηλιές στο λαϊκό εισόδημα... ακόμα κι όταν αυτό δεν υπάρχει!
«Αντικειμενικά κριτήρια»: Με τα λεγόμενα «αντικειμενικά κριτήρια», για να εξυπηρετηθούν οι ανάγκες των μονοπωλίων, έρχονται να φορολογήσουν ακόμη και ανύπαρκτα εισοδήματα. Καθένας που αναπνέει υπολογίζεται ότι έχει εισόδημα με αφετηρία στα 3.000 ευρώ. Αν ζει σε σπίτι 80 τ.μ., ακόμη και στο νοίκι, επιβάλλουν άλλο τεκμήριο 40 ευρώ στο τετραγωνικό, δηλαδή για ολόκληρο το σπίτι 3.200 ευρώ. Ο συγκεκριμένος λαϊκός άνθρωπος, ακόμα και αν δεν είχε δεκάρα τσακιστή, εξαναγκάζεται να τους πληρώσει φόρο με βάση τα δύο «τεκμήρια», τις 3.000 και τις 3.200, δηλαδή του υπολογίζουν «εισόδημα» στα 6.200 ευρώ!
«Περιουσιολόγιο»: Εργαλείο για το ακόμα μεγαλύτερο ξεζούμισμα του λαϊκού εισοδήματος είναι και η διαμόρφωση του ηλεκτρονικού περιουσιολογίου. Για κάθε φορολογούμενο, θα παίρνουν υπόψη τις δαπάνες που αφορούν στην πληρωμή των λογαριασμών ηλεκτρικού ρεύματος, ύδρευσης, τηλεφώνου και στην εξόφληση τραπεζικών δανείων κ.ά. Ετσι, τα δήθεν αντικειμενικά κριτήρια διαβίωσης των λαϊκών νοικοκυριών οδηγούν στην παραπέρα συρρίκνωση, ακόμη και σε κατάργηση, κοινωνικών επιδομάτων, όπως για τα παιδιά των φτωχών νοικοκυριών, του ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων κ.ά., επιδόματα που συνδέονται με το ύψος του εισοδήματος (το οποίο θα υπολογίζεται με βάση το μεγαλύτερο νούμερο, είτε από το πραγματικό, είτε από το τεκμαρτό εισόδημα!).
«Τεχνικές ελέγχου»: Οι λεγόμενες «τεχνικές ελέγχου» για τον «έμμεσο προσδιορισμό» φορολογητέου εισοδήματος είναι: α) «Ανάλυση της ρευστότητας»: Αφορά στα έσοδα του ελεγχόμενου (φορολογητέα ή όχι), αγορές και άλλες δαπάνες (ατομικές, οικογενειακές, επαγγελματικές), μεταβολές περιουσιακών στοιχείων, β) «Προσδιορισμός καθαρής θέσης»: Στο εμφανιζόμενο «ενεργητικό» καταγράφονται τα περιουσιακά στοιχεία και οι καταθέσεις. Στο «παθητικό» οι προσωπικές, οικογενειακές και επαγγελματικές δαπάνες των ελεγχομένων. γ) Τραπεζικοί λογαριασμοί: Αφορά στις δοσοληψίες (αναλήψεις - καταθέσεις) μέσω τραπεζών. Στόχος, η σύγκριση με τις δαπάνες που γίνονται σε μετρητά, προκειμένου στη συνέχεια να τις συγκρίνουν με τα δηλωμένα εισοδήματα. Από τα παραπάνω προβάλλει το ενδεχόμενο επιβολής τεκμαρτών φόρων και χαρατσιών ακόμη και σε ανύπαρκτα εισοδήματα, ακόμη και σε ανέργους, που στηρίζονται στα οικογενειακά και φιλικά πρόσωπα, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στις στοιχειώδεις ανάγκες.
Το «Κάτω οι φόροι και τα μέτρα που πνίγουν τη λαϊκή οικογένεια», «Καμιά κατάσχεση στα λαϊκά νοικοκυριά» είναι η απάντηση των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου, στην πολιτική της συγκυβέρνησης και των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου». Η ένταση της φοροληστείας σε βάρος του λαού και το 2014 δείχνει ξεκάθαρα πάνω σε ποια βάση «οικοδομούνται» τα πρωτογενή πλεονάσματα, στην επίτευξη και στη «βιωσιμότητα» των οποίων ορκίζονται τόσο η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων. Στην πορεία ανάπτυξης της λαϊκής αλληλεγγύης, της ανασυγκρότησης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, της συγκρότησης της Κοινωνικής Συμμαχίας, θα κριθεί και το ζωτικό ζήτημα της παρεμπόδισης και ανατροπής των μέτρων καταλήστευσης του λαϊκού εισοδήματος, της συνολικής ανατροπής της πολιτικής που τσακίζει κάθε χρόνο και περισσότερο το λαό.

..Γι αυτό και στις ευρωοεκλογές θα ψηφίσω ΚΚΕ δαγκωτό, κύριε Σταθάκη μου

..Γι αυτό και στις ευρωοεκλογές θα ψηφίσω ΚΚΕ δαγκωτό, κύριε Σταθάκη μου


Σε ποσοστό 40% έως 90% των πιο σημαντικών αποφάσεων (π.χ. ανάπτυξη, απασχόληση, ισότητα φύλων, δικαιώματα και ελευθερίες, περιβάλλον) που έχει λάβει το Ευρωκοινοβούλιο η Αριστερά έχει συμβάλει στη διαμόρφωσή τους κι έχει ψηφίσει θετικά.
Γ. Σταθάκης, Αυγή

Ο κύριος Σταθάκης λέει την αλήθεια. Η Αριστερά, δηλαδή στα καθ' ημάς ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει συμβάλλει τα μέγιστα στο τι είναι σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση (αυτό καθορίζεται από τις νομοθετικές αποφάσεις του ευρωκοινοβουλίου). Και έχει συμβάλλει σ' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ στο ποσοστό που στηρίζει ασμένως τη γραμμή της πλειοψηφίας της GUE/NGL, η οποία, όπως μας λέει ο ίδιος, έχει ψηφίσει θετικά στο 40%-90% των σημαντικότερων αποφάσεων της ΕΕ.

Από τις 14 Ιούλη του 2012 ως σήμερα, για παράδειγμα,  οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν σύμφωνα με τη γραμμή της GUE/NGL (Συνομοσπονδία της Ευρωπαϊκής Ενωμένης Αριστεράς/της Νορβηγικής Πράσινης Αριστεράς) στο 100% των περιπτώσεων σε ό,τι αφορά νομοθεσία για την "ανάπτυξη" στην ΕΕ, στο 100% σε ό,τι αφορά την απασχόληση, στο 93.02% σε ό,τι αφορά τη γεωργία, στο 95.45% σε ό,τι αφορά τη βιομηχανία και την ενέργεια, στο 98.06% σε ό,τι αφορά τον προϋπολογισμό, στο 95.83% σε ό,τι αφορά τον έλεγχο δαπανών (στοιχεία εδώ).


Τα αντίστοιχα ποσοστά συμμόρφωσης με την γραμμή της GUE/NGL για το ΚΚΕ στην ίδια περίοδο ήταν: 53.85% για την "ανάπτυξη", 66.91% σε ό,τι αφορά την απασχόληση, 65.09% σε ό,τι αφορά τη γεωργία, 42.05% σε ό,τι αφορά τη βιομηχανία και την ενέργεια, 55.85% σε ό,τι αφορά τον προϋπολογισμό και 59.74% σε ό,τι αφορά τον έλεγχο δαπανών (στοιχεία εδώ).

Ή αλλιώς, το ΚΚΕ συμμορφώθηκε με την ευρωπαϊκή αριστερά ως ευρωκοινοβουλευτική πτέρυγα 46.15% λιγότερο για την "ανάπτυξη", 33.09% λιγότερο για την απασχόληση, 27.93% λιγότερο για τη γεωργία, 54.01% για τη βιομηχανία και ενέργεια, 42.21% λιγότερο για τον προϋπολογισμό, και 36.09% λιγότερο για τον έλεγχο δαπανών.

Όπως καταλαβαίνετε, συνέβαλλε, μέσω της GUE/NGL, δραματικά λιγότερο από ό,τι ο ΣΥΡΙΖΑ στη "διαμόρφωση" και υπερψήφιση των "πιο σημαντικών αποφάσεων" του Ευρωκοινοβουλίου. Βαράει δε top ten αποχών σε ψηφοφορίες του ευρωκοινοβουλίου, όντας το μοναδικό κόμμα της GUE/NGL στη σχετική λίστα (εδώ, σελ. 4).

Και μετά λένε εμάς "γραμμιτζήδες" κύριε Σταθάκη μου...


Πηγη: Lenin Reloaded

Οι Βαλκανικοί πόλεμοι και το σοσιαλιστικό κίνημα στα Βαλκάνια

 Οι Βαλκανικοί πόλεμοι και το σοσιαλιστικό κίνημα στα Βαλκάνια

Μία πολύ ενδιαφέρουσα ανασκόπηση για την γέννηση και τα πρώτα βήματα του σοσιαλιστικού κινήματος στα βαλκάνια, όπως αυτό αναδύθηκε μέσα από τις στάχτες των βαλκανικών και του παγκόσμιου πολέμου. Αναφέρονται και κάποια όχι και τόσο γνωστά στοιχεία, όπως η κατ'αρχήν "αυτονόητη" για τους τότε σοσιαλιστές της περιοχής θέση, περί "Βαλκανικής Ομοσπονδίας", κ.α.
Το βρήκαμε σε δύο συνέχειες (εδώ και εδώ) στο μπλογκ "Αριστερά και πολιτική" και το αναδημοσιεύουμε, λόγω μεγέθους, σε μορφή pdf.


ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ Μεθοδολογικά ζητήματα για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος


Μεθοδολογικά ζητήματα για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος
Το κείμενο που ακολουθεί βασίζεται σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Κομμουνιστική Επιθεώρηση τεύχος 2 του 2013 με τίτλο «Για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος»
Το ζήτημα για την εργατική λάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα είναι να ξεκόψουν μια και καλή από τις παγίδες ενσωμάτωσης στο αστικό πολιτικό σύστημα, και να παλέψουν με γνώμονα τα πραγματικά τους συμφέροντα, όπως τους καλεί το ΚΚΕ
Το τελευταίο διάστημα έχουν πυκνώσει οι συζητήσεις σε σχέση με τη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος, η συζήτηση σχετικά με τους παράγοντες που επιδρούν σε αυτή τη διαδικασία καθώς και σε σχέση με το τι αυτή περιλαμβάνει. Τα σενάρια που πέφτουν στο τραπέζι είναι πολλά. Ανεξάρτητα αν επιβεβαιωθούν ή όχι είναι κρίσιμο να αφομοιωθούν τα μεθοδολογικά εργαλεία για την κατανόηση αυτής της διαδικασίας.
Τι είναι το αστικό πολιτικό σύστημα
Το αστικό πολιτικό σύστημα συγκροτείται από ένα σύνολο αστικών θεσμών (κόμματα, κοινοβούλιο, Πρόεδρος της Δημοκρατίας), στους οποίους στηρίζεται η διαμόρφωση της αστικής διακυβέρνησης, ως οργάνου της καπιταλιστικής εξουσίας.
Η αστική αντίληψη θεωρεί ότι όλα τα κόμματα που συμμετέχουν στο αστικό κοινοβούλιο ή στις εκλογές γι' αυτό, μεταξύ αυτών και το ΚΚ, είναι αναπόσπαστο μέρος του πολιτικού συστήματος.
Τα ΚΚ, ως επαναστατικά εργατικά κόμματα, επιδιώκουν τη συμμετοχή τους στις εκλογές και την εκπροσώπησή τους στη Βουλή, ως στοιχείο που αξιοποιείται στην ταξική πάλη, δηλαδή στην επικοινωνία με ευρύτερες εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, στη στήριξη αιτημάτων και διεκδικήσεών τους πρώτ' απ' όλα σε βιομηχανικές μονάδες, εργασιακούς χώρους, στην αποκάλυψη της αστικής πολιτικής. Αξιοποιούν το κοινοβούλιο για τη διάδοση των σοσιαλιστικών σκοπών του Κόμματος. Βέβαια, η δυνατότητα τέτοιας συμμετοχής είναι ζήτημα της ιστορικής εξέλιξης στην ανάπτυξη του καπιταλισμού σε κάθε κράτος, του συσχετισμού δυνάμεων, της πορείας του εργατικού κινήματος και της πολιτικής του έκφρασης, που ποικίλλουν από χώρα σε χώρα και κατά χρονική περίοδο.
Από συνάντηση του προέδρου του ΣΕΒ, Δημήτρη Δασκαλόπουλου, με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα. Ασχετα από τις ιδεολογικές αναφορές των κομμάτων, το ζήτημα είναι πως τοποθετούνται απέναντι στους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου
Icon
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να αποκλείονται τυπικά νόμιμα ΚΚ από τη συμμετοχή στις εκλογές ή γενικότερα να θεωρείται παράνομη η πολιτική τους δράση ή, αντίθετα, ΚΚ να ενσωματώνονται στο σύνολο των αστικών θεσμών, ακόμα και με τη συμμετοχή τους στην αστική διακυβέρνηση.Στην ιστορία των αστικών κομμάτων και στη χώρα μας βλέπουμε με ταχύτερους ή βραδύτερους ρυθμούς κινητικότητα στα αστικά κόμματα, τόσο της φιλελεύθερης όσο και της γνωστής ως σοσιαλδημοκρατικής ιδεολογίας, κόμματα που τα κατατάσσουν στα «άκρα» των αστικών ιδεολογικών ρευμάτων, όπως αφενός ο εθνικοσοσιαλισμός - φασισμός, αφετέρου ο σύγχρονος σοσιαλδημοκρατισμός ως νέο οπορτουνιστικό ρεύμα προερχόμενο από το κομμουνιστικό κίνημα.
Η ποικιλία στην ύπαρξη αστικών κομμάτων ή και οπορτουνιστικών εξαρτάται από παράγοντες που σχετίζονται με τις εσωτερικές και διεθνείς συμμαχίες της καπιταλιστικής εξουσίας σε κάθε δοσμένο κράτος, το διεθνή συσχετισμό μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, ειδικότερα το συσχετισμό τους σε μια ήπειρο ή γεωγραφική περιφέρεια, το μεταξύ τους ανταγωνισμό και τις μορφές με τις οποίες αυτός διεξάγεται, π.χ. πριν τον πόλεμο, σε εμπόλεμη μορφή και πλήθος άλλων παραγόντων.
Ενδιαφέρον έχει η ιστορία του αστικού πολιτικού συστήματος στο ελληνικό καπιταλιστικό κράτος από την ίδρυσή του, ειδικότερα στον 20ό αιώνα, ακόμα πιο συγκεκριμένα από την απελευθέρωση το 1944 κι έπειτα, ζήτημα που ξεφεύγει από το αντικείμενο του παρόντος άρθρου.
Ωστόσο, είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε τη μεγάλη κινητικότητα των αστικών κομμάτων κατά την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, καθώς και το ότι η ΕΔΑ, που η ίδρυσή της αποτέλεσε επιλογή του ΚΚΕ και στην οποία δούλευαν τα μέλη και τα στελέχη του Κόμματος, «συσπείρωσε σοσιαλδημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις που ενίσχυαν τον οπορτουνισμό στις γραμμές του ΚΚΕ»1.
Αλλά και στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, η διαμόρφωση του δίπολου ΝΔ - ΠΑΣΟΚ πέρασε και από κάποια διαδικασία αποσύνθεσης κομμάτων, όπως της Ενωσης Κέντρου, της ΕΔΑ, του «ΚΚΕ εσωτερικού» κ.λπ., ενώ στη συνέχεια υπήρξαν τάσεις απόσχισης (π.χ. ΠΟΛΑΝ, ΔΗΚΚΙ, ΚΕΠ) από τα δύο αστικά κυβερνητικά κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) που εναλλακτικά εξασφάλιζαν αυτοδύναμη κυβέρνηση. Πριν να φτάσουμε στη σημερινή σύνθεση του πολιτικού συστήματος και του κοινοβουλίου προηγήθηκε η απόσχιση από τη ΝΔ και η εμφάνιση του ΛΑ.Ο.Σ., στη συνέχεια των ΑΝΕΛ. Από το χώρο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αποσχίστηκαν δυνάμεις που συγκρότησαν τη ΔΗΜΑΡ, ενώ στις εκλογές του Μάη 2012 εμφανίστηκαν περισσότερα κόμματα απ' ό,τι στις εκλογές του Ιούνη.
Σε κάθε περίπτωση τις εξελίξεις στο πολιτικό σύστημα, στη μορφή της αστικής εξουσίας, οφείλουμε να τις αναλύσουμε εξετάζοντας τις εξελίξεις στην οικονομία, επομένως τις εξελίξεις στο εσωτερικό των δύο βασικών κοινωνικών τάξεων, της αστικής και της εργατικής καθώς και στα μεσαία στρώματα.
Την εμφάνιση ή εξαφάνιση, τη συρρίκνωση ή ανάπτυξη κομμάτων πρέπει να τη βλέπουμε σε σχέση με τις κοινωνικές δυνάμεις που εκφράζουν, την εξέλιξη της αντικειμενικής θέσης τους στην οικονομία κ.λπ., δηλαδή προσηλωμένοι στη σχέση οικονομίας - πολιτικής, με καθοριστικό το ρόλο της οικονομίας στη διαμόρφωση της πολιτικής. Η καθοριστική επίδραση που έχει η οικονομική βάση δεν αφορά μόνο το γεγονός ότι η αστική εξουσία εξυπηρετεί γενικά την ενίσχυση και υπεράσπιση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής. Αφορά και το πώς μπορεί να επιτευχθεί σε σχέση με πλήθος παραγόντων που ήδη αναφέραμε. Με αυτό το κριτήριο θα πρέπει να σημειώσουμε ότι οι αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα εκφράζουν πάντα αλλαγές που συντελούνται στην οικονομία, συνδέονται με αναγκαίες αλλαγές στη διαχείριση του καπιταλισμού, που συνδέονται με την αναγκαιότητα εσωτερικών και εξωτερικών συμμαχιών της αστικής τάξης, ανανέωσης των μηχανισμών καθυπόταξης της εργατικής τάξης, των κατώτερων μεσαίων στρωμάτων.
Εδώ χρειάζεται να σημειώσουμε ακόμα το εξής: Το αν θα αλλάξει το μείγμα της οικονομικής διαχείρισης δεν εξαρτάται από τις πολιτικές δυνάμεις, αλλά από τις γενικότερες και ειδικότερες ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης στη δεδομένη φάση. Κοιτώντας τα τελευταία 30 χρόνια μπορούμε να δούμε ότι η εναλλαγή στο μείγμα της διαχείρισης δεν έχει «χρώμα», κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί εφάρμοσαν το ίδιο, νεοκεϋνσιανή και νεοφιλελεύθερη πολιτική, ανάλογα με τις ανάγκες του συστήματος, χωρίς ιδεολογικούς δογματισμούς.
Με αυτά τα κριτήρια θα πρέπει να δούμε και το πώς επιδρούν η σημερινή φάση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και τα προβλήματα συνοχής στην Ευρωζώνη στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος.
Σε ποιο έδαφος συντελείται η αναμόρφωση;
Εδώ και μια δεκαετία τα επιτελεία της άρχουσας τάξης είχαν διαβλέψει τα φαινόμενα κρίσης του πολιτικού συστήματος και είχαν εντοπίσει τον κίνδυνο διατάραξης της «κοινωνικής συνοχής», επομένως αστάθειας του αστικού πολιτικού συστήματος. Σε αυτή την εκτίμηση καθοριστική επίδραση είχε το γεγονός ότι στην Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 (σε άλλα καπιταλιστικά κράτη ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980) εγκαταλείπεται σταδιακά η κεϋνσιανή διαχείριση, που είχε ως χαρακτηριστικά της: Την εκτεταμένη κρατική καπιταλιστική ιδιοκτησία και την εκτεταμένη κρατική παρέμβαση στις αγορές, στις τιμές, τις σχετικά πιο διευρυμένες κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες για την εξασφάλιση της αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης (Πρόνοιας, Υγείας, Κοινωνικής Ασφάλισης), την ενσωμάτωση της εργατικής τάξης μέσω ενός διευρυμένου συστήματος εξαγοράς, αξιοποιώντας ακόμα και δικαιώματα και κατακτήσεις που πραγματοποιήθηκαν ως αποτέλεσμα της πάλης σε έναν πιο ευνοϊκό διεθνή συσχετισμό δυνάμεων.
Το ΚΚΕ, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, αποκάλυψε ότι η επιστροφή στο φιλελευθερισμό (νεοφιλελευθερισμός), δηλαδή η διαδικασία εγκατάλειψης της κεϋνσιανής διαχείρισης, ήταν μια νομοτελειακή διαδικασία που ανταποκρινόταν στις ανάγκες του κεφαλαίου για διευρυμένη αναπαραγωγή του. Είχαν πλέον εκλείψει οι οικονομικοί και πολιτικοί λόγοι που οδήγησαν στην κεϋνσιανή διαχείριση (εκτεταμένη καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ύπαρξη σοσιαλιστικών κρατών στην Ευρώπη), ενώ ήδη είχε εκδηλωθεί γενικευμένη οικονομική κρίση στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
Το ΚΚΕ δεν αποπροσανατολίστηκε να διαχωρίσει την πάλη του απέναντι στην αντιλαϊκή καπιταλιστική εξουσία στη βάση της ψευδεπίγραφης γραμμής του αντινεοφιλελευθερισμού, αλλά πρωτοστάτησε στην ανάδειξη των αιτιών και των συνεπειών των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, στην υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών κατακτήσεων και συμφερόντων (Υγεία, Πρόνοια, Κοινωνική Ασφάλιση, εργασιακές σχέσεις). Βέβαια, οι αναδιαρθρώσεις πήγαζαν από τις ίδιες τις ανάγκες και τις νομοτέλειες του καπιταλισμού, γι' αυτό και προωθήθηκαν τόσο από τη ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ. Εξέφραζαν κοινές ανάγκες του κεφαλαίου που εξυπηρέτησε η συγκρότηση της ΕΕ και της ΟΝΕ (στις αρχές και τα τέλη της δεκαετίας του 1990). Γι' αυτό η αντίθεση με την ΕΕ και την ΟΝΕ τότε ήταν ουσιαστικά ζήτημα αντίθεσης με τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τον καπιταλισμό. Ετσι εξηγείται ότι το μόνο κόμμα που αντιτάχθηκε ήταν το ΚΚΕ, ενώ ο ΣΥΝ υπερθεμάτισε. Στη συνέχεια, τη δεκαετία του 2000, έγινε πιο πιεστική η ανάγκη των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων λόγω αλλαγών στη διεθνή καπιταλιστική αγορά με την είσοδο της Κίνας, την αναβάθμιση της Ρωσίας, της Ινδίας, της Βραζιλίας κ.λπ.
Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες εκδηλώθηκε το φαινόμενο που σε επίπεδο ΕΕ ονομάστηκε «κρίση της σοσιαλδημοκρατίας». Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, που σε μεγάλο βαθμό είχαν συνδέσει την ταυτότητά τους με τη μεταπολεμική διαχείριση, ως αστικά κόμματα, ως δυνάμεις εναλλαγής της αστικής διακυβέρνησης, ανέλαβαν να προωθήσουν την πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Το γεγονός αυτό έπληξε τη σχέση των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων με την παραδοσιακή τους βάση, καθώς στηρίζονταν κυρίως σε τμήματα της κρατικής υπαλληλίας, της εργατικής αριστοκρατίας, αλλά και ευρύτερες εργατικές και λαϊκές μάζες. Στην Ελλάδα είχαμε την κρίση στο ΠΑΣΟΚ, όπως αυτή κορυφώθηκε ιδιαίτερα μετά την κυβερνητική εναλλαγή του 2004, η οποία βεβαίως αντανακλούσε βαθύτερες διεργασίες. Ηδη ορισμένοι μελετητές της εκλογικής συμπεριφοράς του διαστήματος 2000 - 2007 (βουλευτικές εκλογές 2000, τοπικές 2002, βουλευτικές και ευρωεκλογές 2004, τοπικές 2006 και βουλευτικές 2007) διέβλεψαν τάσεις αποδυνάμωσης του δικομματισμού, ενίσχυσης του λευκού - άκυρου, αποχής, αναφέρθηκαν σε κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος στα μάτια των «πολιτών», σε απαξίωση της πολιτικής κ.λπ.
Η καπιταλιστική οικονομική κρίση είναι βαθιά, διεθνής, συγχρονισμένη, συνδέεται με όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, τόσο στο εσωτερικό της ΕΕ, κλονίζοντας τη συνοχή της, όσο κυρίως ανάμεσα σε Γερμανία - ΗΠΑ - Ρωσία - Κίνα κ.ά. Η κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου εκδηλώνεται περιοδικά και είναι γνήσιο τέκνο ενός συστήματος του οποίου σκοπός και κίνητρο της παραγωγής είναι το ίδιο το κεφάλαιο και το κέρδος του, η διασφάλιση της διευρυμένης αναπαραγωγής του. Η Ιστορία έχει επιβεβαιώσει την αδυναμία της αστικής διαχείρισης σε όλες της τις εκδοχές να ματαιώσει την εκδήλωση της κρίσης.
Σήμερα, εντείνεται η συζήτηση σχετικά με την ανάγκη αλλαγής του μείγματος διαχείρισης. Μια σειρά δυνάμεις μιλάνε για κρίση του «νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού» και προτείνουν την επιστροφή σ' ένα νεοκεϋνσιανό μείγμα. Ακόμα και οι ίδιοι οι καπιταλιστές συχνά επίσης ρίχνουν τις ευθύνες στο αστικό πολιτικό σύστημα.
Η κεϋνσιανή διαχείριση ήταν γέννημα της μεγάλης κρίσης του 1929, της επέκτασής της στη δεκαετία του 1930 που οδήγησε στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πήρε τη μορφή του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία και μεταγενέστερα εκφράστηκε στη μεταπολεμική σοσιαλδημοκρατική επεκτατική διαχείριση στη Δυτική Ευρώπη.
Αποδείχθηκε ότι η κεϋνσιανή πολιτική δεν μπορεί να εξαλείψει τις αντιφάσεις και τις νομοτέλειες της καπιταλιστικής παραγωγής. Ηταν η πολεμική παραγωγή για το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε συνδυασμό με την τεράστια καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και την απαξίωση κεφαλαίου που επέφερε, οι παράγοντες που έδωσαν ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη και όχι οι κεϋνσιανές επιλογές των εθνικοσοσιαλιστών στη Γερμανία και του Ρούσβελτ στις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα τα κεϋνσιανά προγράμματα εκείνης της περιόδου ήταν άμεσα συνδεδεμένα με την προετοιμασία και την πορεία του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Αντίστοιχα, η διεθνής κρίση της περιόδου 1973 - 1975 ανέδειξε για μια ακόμα φορά την αδυναμία της κεϋνσιανής διαχείρισης στην αποτροπή της κρίσης.
Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να βγει απ' τις αντιφάσεις του. Η διέξοδος από την καπιταλιστική οικονομική κρίση υπακούει στους νόμους της καπιταλιστικής οικονομίας απαιτώντας μεγάλη απαξίωση κεφαλαίων και καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων.
Στην Ελλάδα, το βάθος της κρίσης, η απώλεια ανταγωνιστικής θέσης της ελληνικής βιομηχανικής παραγωγής, ο συνεχής δανεισμός και η ανεπαρκής απαξίωση κεφαλαίων στη διάρκεια της κρίσης, η σημαντική απώλεια δημοσιονομικής ευελιξίας, η όξυνση του ανταγωνισμού στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου αυξάνουν τις δυσκολίες και οξύνουν τις αντιφάσεις της αστικής πολιτικής.
Σε αυτές τις συνθήκες αντικειμενικά ενισχύεται ο προβληματισμός τμημάτων της άρχουσας τάξης για το αν η παραμονή στην Ευρωζώνη ή, γενικότερα, η λειτουργία της Ευρωζώνης υπό τους σημερινούς όρους εξακολουθεί να υπηρετεί αποτελεσματικά το αστικό στρατηγικό συμφέρον της διευρυμένης καπιταλιστικής αναπαραγωγής.
Είναι δεδομένο ότι όλα τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου δεν έχουν τις ίδιες προτεραιότητες ούτε τους ίδιους προσανατολισμούς σχετικά με τις διεθνείς συμμαχίες της Ελλάδας. Αντικειμενικά, λοιπόν, οξύνονται οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της ελληνικής αστικής τάξης.
Εντείνονται οι προβληματισμοί που επικεντρώνονται στο «κράτος δικαίου», στο κράτος που υπερασπίζεται την ατομική ιδιοκτησία και πάνω σε αυτή την «ελευθερία» υπερασπίζεται την αγορά, αλλά διαφυλάσσει όλη την κοινωνία από «παράπλευρες συνέπειες» που μπορεί να οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτη κοινωνική αντίθεση, σύγκρουση. Με αυτό το σκεπτικό απομονώνουν τις ευθύνες της πολιτικής (των κομμάτων, των βουλευτών, των υπουργών και των επιτελείων τους) από τα συμφέροντα της οικονομικά κυρίαρχης δύναμης, της τάξης των καπιταλιστών.
Δεν πρόκειται για καινοτομία. Είναι παλιό φαινόμενο η απαξίωση κομμάτων του κοινοβουλίου, της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σε συνθήκες παρατεταμένης και βαθιάς κρίσης.
Αυτό είναι το έδαφος πάνω στο οποίο αναμορφώνεται το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση αστικής πηγής: «Είναι η κρίση τόσο βαθιά και οι μεταβολές που επιβάλλει τόσο γρήγορες, ώστε οι επιλογές που χρειάζεται να κάνουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις είναι τόσο μεγάλες και καθοριστικές που κανέναν δεν αφήνουν και δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστο. Το επόμενο διάστημα θα είναι πολιτικά εκρηκτικό. Τα μέτρα θα ληφθούν, όπως φαίνεται, γιατί κανείς δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος των συνεπειών μιας ενδεχόμενης σύγκρουσης με την Ευρώπη. Και η λήψη τους αναγκαστικά θα επιδράσει στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Οι επιλογές που θα γίνουν προσεχώς θα διαμορφώσουν τα νέα πολιτικά μέτωπα και θα συγκροτήσουν τη βάση των νέων συμμαχιών, νέων συμπράξεων και, γιατί όχι, νέων σχηματισμών. Η κρίση αλλάζει ταχύτατα τον πολιτικό χάρτη της χώρας, ήδη έχει καταναλώσει τρεις κυβερνήσεις και ίσως να χρειαστούν άλλες τόσες μέχρι να βρει η χώρα σταθερή βάση ανάκαμψης. Σε κάθε περίπτωση ο βίαιος μετασχηματισμός του οικονομικού μοντέλου δεν μπορεί παρά να επιβάλει αντίστοιχα και το βίαιο μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος. Είναι απλώς θέμα χρόνου»2.
Παραπομπές:
1. «Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Β΄ τόμος 1949 - 1968», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 408.
2. Από κύριο άρθρο της εφημερίδας «Το Βήμα», 2 Αυγούστου 2012.

Δύσκολοι οι καιροί και δε φταίνε τα κάρβουνα

Δύσκολοι οι καιροί και δε φταίνε τα κάρβουνα

ΚΟΥΚΟΣ
Ανάμεσα σε μια έκτακτη συνέντευξη για την αιθαλομίχλη ανήμερα των Χριστουγέννων από τους αρμόδιους υπουργούς, που προσπάθησαν να πείσουν ότι ο φόρος στο πετρέλαιο θέρμανσης είναι δίκαιος γιατί χτυπά όσους έχουν θερμαινόμενες πισίνες, και τις «Λευκές νύχτες» των μεγαλεμπόρων που προσπάθησαν χτες βράδυ και μ' αυτόν τον τρόπο να γεμίσουν τα ταμεία τους, κύλησε η βδομάδα των τελευταίων γιορτών του χρόνου, βδομάδα που μόνο γιορτινή δεν ήταν για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας.Είχαν προηγηθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που ενέκρινε το δημοσιονομικό πλαίσιο για τα χρόνια 2014-2020, η ψήφιση από τη Βουλή δύο ακόμα φοροληστρικών νόμων, η αποκάλυψη από τον «Ριζοσπάστη» του σχεδίου για το τσάκισμα των επικουρικών συντάξεων, το χτύπημα των απεργών στην «Παπουτσάνης», μια πρόταση για το φετινό Νόμπελ Ειρήνης που ξεγύμνωσε για άλλη μια φορά το θεσμό και, βεβαίως - βεβαίως, οι συνεχιζόμενες προσπάθειες για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος σε άμεση αντιπαραβολή με την ανάγκη για ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος.
Στην ίδια ρότα
Για να τα πάρουμε με τη σειρά, ας πάμε λίγο πίσω: Στις 16 Γενάρη του 1994 ο «Ρ» αποκάλυψε και δημοσίευσε σε ειδικό ένθετο τη «Λευκή Βίβλο για την Ανάπτυξη, την Ανταγωνιστικότητα και την Απασχόληση». Στο εισαγωγικό σημείωνε: «Η Λευκή Βίβλος επιχειρεί ουσιαστικά να σχεδιάσει τη διέξοδο από την κρίση και ταυτόχρονα να προωθήσει την καπιταλιστική ανασυγκρότηση στο χώρο της ΕΕ (...) Μια διέξοδος που έρχεται να φορτώσει τα βάρη της κρίσης και το κόστος της φιλομονοπωλιακής διεξόδου στους εργαζόμενους, να μεγαλώσει τις ανισότητες».
Τη βδομάδα που πέρασε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ενέκρινε νέα απόφαση με το ίδιο τρίπτυχο, για την ίδια αιτία, με τα ίδια επιχειρήματα. Τότε οι αποφάσεις είχαν προβληθεί σαν προοδευτικές καθώς είχαν την υπογραφή του σοσιαλδημοκράτη Ντελόρ, τώρα που έχουν τη σφραγίδα της Μέρκελ απλά καταγγέλλονται σαν νεοφιλελεύθερες. Οπως σημείωσε ο «Ρ», πρόκειται για αποφάσεις που επηρεάζουν αρνητικά τη ζωή των λαών σε βάθος δεκαετίας (...) που από τη μια αντανακλούν τις αντιθέσεις στο εσωτερικό της λυκοσυμμαχίας, από την άλλη σηματοδοτούν βήμα ενίσχυσης της επιθετικότητας της ΕΕ ενάντια στους λαούς. Επιβεβαιώνοντας και έτσι την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι το σύνθημα για «περισσότερη Ευρώπη» οδηγεί σε μια ισχυροποίηση του κεφαλαίου ενάντια στους εργάτες κι αυτό διαφαίνεται περίτρανα στη θέσπιση του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου για την περίοδο 2014-2020, που σηματοδοτεί μνημόνιο διαρκείας ενάντια στους λαούς.
Μέσα και από τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής έγινε καθαρό για μια ακόμα φορά ότι η ΕΕ χειρότερη θα γίνει, καλύτερη όχι.
Η τάξη που έχει την εξουσία
Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για το ποια τάξη κυβερνά, ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός θωρακίστηκε με δύο νέους νόμους που παράλληλα ενισχύουν το κεφάλαιο. Οι νέοι νόμοι μπαίνουν σε εφαρμογή με την έναρξη του νέου χρόνου. Ο ενιαίος φόρος ακινήτων, η σταδιακή άρση της παρεχόμενης προστασίας για τα ληξιπρόθεσμα χρέη των λαϊκών νοικοκυριών προς τις τράπεζες, τα εξοντωτικά πρόστιμα που προβλέπουν για τα ληξιπρόθεσμα χρέη των λαϊκών στρωμάτων προς το Δημόσιο, όλα μαζί υπηρετούν την κεντρική κατεύθυνση για τη διαμόρφωση των όρων και των προϋποθέσεων για τη συγκέντρωση γης και μικρής περιουσίας σε ολοένα και λιγότερα χέρια. Σε αυτό το πλαίσιο οι μικροϊδιοκτήτες συνθλίβονται ανάμεσα στις μυλόπετρες του αστικού κράτους και του τραπεζικού κεφαλαίου.
Και για να μην υπάρχει επίσης αμφιβολία για το πώς επιβάλλονται ο νόμος και η τάξη, με μια ωμή επέμβαση των ΜΑΤ, στα πρότυπα της «Χαλυβουργίας», κυβέρνηση και εργοδοσία προσπάθησαν να σπάσουν την απεργία των εργαζομένων στο εργοστάσιο «Παπουτσάνης» στη Ριτσώνα. Στη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης έγιναν 8 συλλήψεις και δύο εργάτες τραυματίστηκαν ελαφρά.
Χαριστική βολή στις επικουρικές συντάξεις
Η αποκάλυψη από τον «Ρ» του νέου κανονισμού για το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης σπάει κόκαλα. Αφορά στην παραπέρα συρρίκνωση των επικουρικών συντάξεων μέχρι τη μετατροπή τους σε «φιλοδωρήματα πτωχοκομείου», αν όχι και την τελική κατάργησή τους. Ο Κανονισμός έρχεται να εφαρμόσει τα όσα προβλέπει ο νόμος 4052/2012 για ένα νέο σύστημα επικουρικής ασφάλισης, το οποίο δεν εγγυάται σε καμιά περίπτωση την απόδοση συντάξεων και, πολύ περισσότερο, το ύψος τους. Συνολικά, οι επικουρικές συντάξεις δεν θα υπερβαίνουν κατά μέσο όρο τα 100 ευρώ.
Κρύφτηκαν στην αιθαλομίχλη
Εκεί που ο κόσμος κοίταζε πώς θα τα μπαλώσει γιορτινές μέρες με τα σπίτια παγωμένα και το γιορτινό τραπέζι φτωχικό συναντήθηκαν εκτάκτως οι αρμόδιοι υπουργοί για να εκτιμήσουν την κατάσταση που προέκυψε από τις μετρήσεις της αιθαλομίχλης. Οπως εξήγησαν οι αρμόδιοι υπουργοί, το φαινόμενο οφείλεται στους ανεύθυνους που νομίζουν ότι κρυώνουν και γι' αυτό καίνε ξύλα και αξιοποιείται από όσους έχουν θερμαινόμενη πισίνα και πιέζουν για μείωση της τιμής του πετρελαίου. Για να λυθεί το πρόβλημα, ανακοίνωσαν σειρά μέτρων κυριολεκτικά «στάχτη στα μάτια του λαού». Ορισαν ένα υπερβολικά υψηλό όριο συγκέντρωσης μικροσωματιδίων για τη λήψη έκτακτων μέτρων και δεν συνυπολογίζουν την επίπτωση άλλων ειδών ρύπων που προκύπτουν κατά την καύση των στερεών καυσίμων σε ξυλόσομπες, σε ανοιχτά και σε ενεργειακά τζάκια, καθώς διατηρούνται τα υπάρχοντα όρια γι' αυτά. Φυσικά τέτοια μέτρα ελάχιστη επίδραση μπορούν να έχουν στο μετριασμό του φαινομένου, καθώς εξαντλούνται σε «απαγορεύσεις» τις οποίες ως επί το πλείστον φορτώνονται αυτοί που δεν έχουν καμία ευθύνη, ενώ δεν αντιμετωπίζουν την αιτία του προβλήματος.
Οπως σημείωσε το ΚΚΕ, «το μόνο αποτελεσματικό μέτρο άμεσης απόδοσης και ανακούφισης των λαϊκών νοικοκυριών είναι η κατάργηση, εδώ και τώρα, των αντιλαϊκών φόρων στο πετρέλαιο θέρμανσης, η δραστική μείωση στα τιμολόγια της ΔΕΗ, σε αντίθεση με την πολιτική της κυβέρνησης που εμπαίζει το λαό με τα ψίχουλα του κοινωνικού τιμολογίου και του επιδόματος θέρμανσης».
Η επιβράβευση
Σ' αυτόν τον τόπο κανείς δεν πάει χαμένος. Το σύστημα ξέρει να επιβραβεύει τους πρωτοπόρους του. Ετσι εκπρόσωποι των άτυπων ομάδων του Αμερικανικού Κογκρέσου πρότειναν για το Νόμπελ Ειρήνης την επικεφαλής για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Ασφάλεια της ΕΕ Κ. Αστον, τον πρωθυπουργό της Σερβίας Ι. Ντάτσιτς και τον πρωθυπουργό του Κοσόβου Χ. Θάτσι. Οπως εύστοχα σημείωσε η ΕΕΔΥΕ, «καλύτερα έτσι, για να πέφτουν και οι μάσκες!». Σε μια πρώτη εκτίμησή της, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη επισημαίνει πως η πρόταση για τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα δεν είναι μια «αθώα» πρόταση, αλλά το «σφράγισμα» μιας «στιγμής» -που διήρκεσε χρόνια- της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στα Βαλκάνια, ενώ ταυτόχρονα σηματοδοτεί και το ξεκίνημα μιας πορείας ενσωμάτωσης στις ευρωατλαντικές δομές τόσο της Σερβίας, όσο και του Κοσόβου. Για άλλη μια φορά με συμβολικό τρόπο αποδεικνύεται ο χαρακτήρας τέτοιου είδους θεσμών...
Αναμόρφωση της σαπίλας
Μπορεί το ψωμί να λιγοστεύει στο τραπέζι, αλλά «δόξα τω θεώ» από θέαμα σκίζουμε: Πυκνώνουν οι διεργασίες για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος. Η συγκρότηση της λεγόμενης κεντροαριστεράς δείχνει να έχει δυσκολίες, καθώς τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη ΔΗΜΑΡ υπάρχουν διαφορετικές απόψεις για τη μορφή, την αναγκαιότητα και το ρόλο της, ενώ επιπλέον δυσκολίες προκαλεί η παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ, που προσπαθεί να αναδειχθεί ως βασικός πυλώνας, «διάδοχος» του σοσιαλδημοκρατικού χώρου. Ταυτόχρονα, γίνονται προσπάθειες να αναμορφωθεί ο χώρος που εκφράζεται εκλογικά από τη Χρυσή Αυγή, ακόμα και με τη συγκρότηση νέου κόμματος.
Η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού σκηνικού έχει για κίνητρο και σκοπό τη χειραγώγηση της δυσαρέσκειας του λαού. Αυτό πρέπει να καθορίσει και το πολιτικό κριτήριο των εργαζομένων. Πρέπει να γίνει καθαρό ότι όλες οι προσπάθειες που συντελούνται κινούνται στην ίδια κατεύθυνση: Σε αυτήν της αναπαλαίωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Που είναι σάπιο και ξεπερασμένο, γιατί υπερασπίζεται το καπιταλιστικό σύστημα, γιατί είναι τμήμα της εξουσίας των μονοπωλίων, ανεξάρτητα αν πρόκειται για νέα πολιτικά σχήματα ή για νέα πρόσωπα.
Διέξοδος με εμπιστοσύνη στη δύναμη του λαού
Ο λαός μπορεί να σφραγίσει τις εξελίξεις προς όφελός του αν αναδειχτεί ο ίδιος σε μαχητική αντιπολίτευση, με ισχυρό το ΚΚΕ. Αυτός ο δρόμος είναι δύσκολος καθώς οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν αποκτήσει ακόμα πίστη κυρίως στη δική τους δύναμη, τη δύναμη της λαϊκής οργάνωσης και συμμαχίας. Γι' αυτό αποδέχονται εκβιαστικά διλήμματα, δέχονται να τους πλασάρουν ψεύτικες ελπίδες, προσδοκούν φιλολαϊκές λύσεις από το πολιτικό κατεστημένο, που δεν θα έρθουν ούτε στη Δευτέρα Παρουσία. Η εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ προϋποθέτει εμπιστοσύνη στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, που πρέπει να ανασυντάξει τις δυνάμεις του, γιατί τότε θα μπορεί να εμποδίσει, να καθυστερήσει τα αντιλαϊκά μέτρα, ακόμα και να επιβάλει επείγοντα μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας. Θα μπορεί να ανοίξει το δρόμο όχι μόνο της εξόδου από την κρίση, αλλά συνολικά για τη λαϊκή ευημερία.

Η ΓΑΙΑ φωτογραφίζει τ' άστρα

Η ΓΑΙΑ φωτογραφίζει τ' άστρα
Η στιγμή της εκτόξευσης του διαστημικού τηλεσκοπίου ΓΑΙΑ με ρωσικό πύραυλο Σογιούζ, από το Κουρού της γαλλικής Γουϊάνας
ESA-S.CORVAJA
Ονόματα όπως του Τίχο Μπράχε, που το 16ο αιώνα έκανε ακριβείς παρατηρήσεις για τη θέση των άστρων χρησιμοποιώντας εξάντες, έχουν γραφτεί στην ιστορία της αστρονομίας. Η ανακάλυψη του τηλεσκοπίου το 1609, σε συνδυασμό με ειδικά όργανα μέτρησης γωνιών που αναπτύχθηκαν αργότερα τον ίδιο αιώνα, οδήγησε σε άλματα ακρίβειας. Ομως, πρωτοπόρος στον παλιότερο κλάδο της αστρονομίας, την αστρομετρία, ήταν ο Ιππαρχος, που το 129 π.Χ. με παρατηρήσεις διά γυμνού οφθαλμού και απλή γεωμετρία κατέγραψε τις σχετικές θέσεις στον ουρανό χιλίων άστρων. Προσδιόρισε τη σχετική τους λαμπρότητα και τις θέσεις τους με ακρίβεια μόλις μίας μοίρας (γωνία που αντιστοιχεί στο φαινόμενο ύψος ενός ανθρώπου σε απόσταση 100 μέτρων).Το 1989, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) εκτόξευσε προς τιμήν του αρχαίου Ελληνα αστρονόμου ένα δορυφόρο, στον οποίο έδωσε το όνομά του, τον πρώτο αποκλειστικά αφιερωμένο στην αστρομετρία. Ο τεχνητός δορυφόρος Ιππαρχος έφερε επανάσταση στην αστρομετρία, βελτιώνοντας την ακρίβεια των μετρήσεων αστρικής παράλλαξης κατά 100 φορές, σε σχέση με εκείνη που είχε μετρηθεί με τηλεσκόπια πάνω στη Γη, φτάνοντάς την στο ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου της μοίρας. Η ακριβής γωνιακή διαφορά της θέσης των άστρων όταν η Γη βρίσκεται σε δύο αντιδιαμετρικά σημεία της τροχιάς της (παράλλαξη), με τη βοήθεια λίγης τριγωνομετρίας, επιτρέπει τον προσδιορισμό της απόστασης των άστρων αυτών από τη Γη.
Η ΓΑΙΑ (GAIA), το νέο ισχυρό διαστημικό τηλεσκόπιο που εκτοξεύτηκε στις 19 Δεκέμβρη από το Κουρού της γαλλικής Γουϊάνας, θα δώσει συνέχεια σε αυτή την παράδοση αστρικής καταλογογράφησης του ESA. Αν όλα πάνε καλά, ως το τέλος της πενταετούς αποστολής, θα έχουν χαρτογραφηθεί ένα δισεκατομμύριο άστρα του Γαλαξία, μετρώντας τη θέση και την κίνηση κάθε άστρου με 200 φορές μεγαλύτερη ακρίβεια σε σχέση με εκείνη της αποστολής Ιππαρχος και παράγοντας 10.000 φορές μεγαλύτερο όγκο επιστημονικών δεδομένων. Ετσι, η απόσταση των άστρων από τη Γη θα μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια 1%! Εξοπλισμένοι με ακριβείς πληροφορίες για τη θέση και την ταχύτητα κάθε άστρου, οι αστρονόμοι θα μπορέσουν να προσδιορίσουν τις διαδρομές τους μέσα στο Γαλαξία, πετυχαίνοντας κατ' αυτό τον τρόπο την αποκρυπτογράφηση της ιστορίας του και ειδικότερα να εντοπίσουν άστρα που προέρχονται από τους συνοδούς μικρούς γαλαξίες, τους οποίους ο Γαλαξίας μας έχει καταπιεί ή βρίσκεται σε εξέλιξη η διαδικασία προσάρτησής τους. Η γνώση της ιστορίας του Γαλαξία θα λειτουργήσει και ως οδηγός για την κατανόηση της εξέλιξης των γαλαξιών γενικότερα.
Καλλιτεχνική απεικόνιση του ΓΑΙΑ με φόντο το Γαλαξία
Η ΓΑΙΑ αναμένεται σε ένα μήνα να φτάσει σε απόσταση 1,5 εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη, στο αποκαλούμενο σημείο Λαγκράντζ - 2 (L2), δηλαδή ένα από τα δύο σημεία όπου οι βαρυτικές δυνάμεις του Ηλιου και της Γης αλληλοεξουδετερώνονται. Το L2 βρίσκεται στην προέκταση του ευθύγραμμου τμήματος Ηλιου - Γης ενώ το L1 είναι μεταξύ πλανήτη και άστρου. Στα δύο σημεία Λαγκράντζ οι διαστημοσυσκευές μπορούν κατά κάποιο τρόπο να αγκυροβολήσουν, να διατηρήσουν θέση χωρίς να καταναλώνουν καύσιμα. Επιπλέον, στο L2 ο Ηλιος κρύβεται πάντα πίσω από τη Γη (η ΓΑΙΑ θα είναι συνεχώς στη σκιά της Γης) κι έτσι δεν θα επηρεάζει την παρατήρηση των άστρων. Φυσικά, η ΓΑΙΑ θα περιφέρεται μαζί με τη Γη γύρω από τον Ηλιο στη διάρκεια ενός έτους.Για την παρατήρηση των άστρων η ΓΑΙΑ διαθέτει αισθητήρα ανάλυσης 1 δισεκατομμυρίου εικονοστοιχείων (pixels), δηλαδή 100 φορές περισσότερων απ' ό,τι μια συνηθισμένη σύγχρονη ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Μπορεί να βλέπει και από τις δύο μεριές του τηλεσκοπίου και οι επιστήμονες δεν θεωρούν διόλου απίθανο να είναι εξαιρετικής σημασίας και οι παρατηρήσεις που θα κάνει πέραν της βασικής αποστολής της. Εκτιμούν ότι ενδέχεται να ανακαλύψει γύρω στους 10.000 νέους εξωπλανήτες, εκατοντάδες χιλιάδες άγνωστους αστεροειδείς και κομήτες, δεκάδες χιλιάδες άστρα πολύ μικρής λαμπρότητας, αλλά και αρκετούς υπερκαινοφανείς (σουπερνόβα).

TOP READ