Βρωμίζοντας την Ιστορική "Iskra "

Αστράφτει και βροντά η «iskra», ιστοσελίδα της ΛΑΕ, για το «πραξικόπημα», όπως γράφει, της ΕΕ στην Ιταλία. Εγραφε, για παράδειγμα, για τον υπουργό Οικονομικών που απορρίφθηκε από τον Ιταλό Πρόεδρο: «Ο πιθανός διορισμός του δεν έχει μόνο αναστατώσει τις ιταλικές αγορές, που ήδη κλυδωνίζονται από τον επικείμενο σχηματισμό αντισυστημικής κυβέρνησης, αλλά και το βαρύ πυροβολικό της ΕΕ, τη Γερμανία...». Σε άλλες αναλύσεις της διαβάσαμε ότι η πλειοψηφία που πήραν οι ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις «Λέγκα» και «Κίνημα 5 Αστέρων», σηματοδοτεί σύγκρουση με το «κατεστημένο», με το «κεφάλαιο», με τα «κοράκια των Βρυξελλών» κ.ά.

Τι κι αν οι δυνάμεις αυτές του ευρωσκεπτικισμού δεν το κρύβουν ότι υπηρετούν άλλους σχεδιασμούς της αστικής τάξης και ότι ο καβγάς που ξεσπάει αποτελεί έκφραση υπαρκτών, αστικών προβληματισμών για το μέλλον της Ευρωζώνης; Αλλωστε, ο ίδιος ο υποψήφιος υπουργός Οικονομικών, που η «iskra» παρουσιάζει ως «θύμα» του πραξικοπήματος του ...χρηματιστικού κεφαλαίου, είναι γνωστό στέλεχος των «αγορών» και έχει διατελέσει ακόμα και γγ της Ενωσης Βιομηχάνων στην Ιταλία! Ψιλά γράμματα αυτά για τη ΛΑΕ, όταν προσπαθεί να στοιχίσει τους εργαζόμενους πίσω από σχεδιασμούς τμημάτων της αστικής τάξης.

Θυμίζουμε ότι η ΛΑΕ έγραφε πάνω - κάτω τα ίδια και όταν εκλέχτηκε ο Ντ. Τραμπ Πρόεδρος των ΗΠΑ: Τότε έβλεπε «κατεστημένα κέντρα, που σαρώνονται και δεν ξέρουν πού να κρυφτούν», ότι η νίκη Τραμπ «φόβισε το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο» και άλλα παρόμοια. Παλιά της τέχνη κόσκινο, λοιπόν, η τυχοδιωκτική αξιοποίηση και ο εξωραϊσμός ακόμα και αντιδραστικών αστικών ρευμάτων.

Απο τον Ριζο

“Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη” – Στιγμές από τη συγκλονιστική συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου στο θέατρο Βράχων

Popova

«Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία», το έγραψε και ο ποιητής Μικρούτσικε και τους ποιητές μας τους ακούμε με προσοχή.
Ήτανε όλοι εκεί, ζωντανοί: Καββαδίας, Άλκης Αλκαίος, Μπρεχτ, Δημήτρης Μητροπάνος, Μαρία Δημητριάδη. 8000 κόσμος μικροί μεγάλοι συμμετείχαν (όχι δεν ήτανε απλοί θεατές, ο χορός που τον συνόδευε ήτανε) στην συναυλία του Θάνου μαζί με τους φίλους του αοιδούς και τους ποιητές. Η αξία ενός καλλιτέχνη μετράται και με το μπόι του. Ήξερε το φορτισμένο κλίμα, ήξερε ότι θα ήτανε διαφορετικές αυτές οι συναυλίες, το πήρε πάνω του και όπως δήλωσε όταν κάποιος τραγουδιστής τον διέκοψε : «Άφησε με να τελειώσω τόσες πρόβες έκανα πώς να τα πω». Ζωντανούς μας θέλει να παλεύουμε να τραγουδάμε και να ονειρευόμαστε. Το είχε καταθέσει χθες βράδυ: «Δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη», παίζοντας στο πιάνο του χτυπώντας δυνατά τα πλήκτρα.
Το ραντεβού κλείστηκε στις 9 το βράδυ. Τυπικός στην ώρα του βγαίνει στην σκηνή και καλωσορίζει τους φίλους του:
«Ζούμε σε ένα βάρβαρο κόσμο. Η βαρβαρότητα μας κατακλύζει, όπως είπε ο γερο-Κάρολος, πρέπει να αφήσουμε ανοιχτό το παράθυρο στο όνειρο. Αφήνοντας ένα παράθυρο στο όνειρο, τότε μόνο θα φτιάξουμε μια κοινωνία που θα μπορεί να αυτοπραγματωθεί ο άνθρωπος. Μια κοινωνία που ο ποιητής θα ψαρεύει κι ο ψαράς θα μπορεί να γράφει ποιήματα».
Ο Κώστας Θωμαίδης να τραγουδάει για την Άννα «για νίκες που το μέλλον θα φέρει,
(Άννα, μην κλαις) εμέναν όμως δε με βάζουν στο χέρι. Ο Μίλτος Πασχαλίδης να ερμηνεύει τραγούδια που έχει ερμηνεύσει ο «Μήτσος», όπως τον αποκαλεί  μαζί με τον Κότσιρα και να ακούγεται το πιο δυνατό χειροκρότημα στο «Σαν πλανόδιο τσίρκο» και το «Πάντα γελαστοί» από τον Κότσιρα. Η Χαρούλα Αλεξίου, η «πριγκίπισσα» του όπως την αποκαλεί να τραγουδάει για την «Ελένη» και την «Αγάπη που είναι ζάλη» και να του φωνάζει «Καλώς σε ξαναβρήκα αγάπη μου». Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου με τις «Μικρές Νοθείες» και τον «Γουίλι». Ο Μανώλης Μητσιάς με το «Ερωτικό» να δηλώνει «Τι να πω για τον άνθρωπο που μου χάρισε το καλύτερο τραγούδι μου;» “. Ο Γιώργος Νταλάρας να απογειώνει  το «Ανεμολόγιο». ο Θηβαίος «Άμλετ της Σελήνης» και το «Δεν είμαι Αλλος». Η σπουδαία Ρίτα Αντωνοπούλου με «Το μηδέν» και η αγαπημένη του Μαριάννα Πολυχρονίδη με το «Μαχαίρι».
Άφησα τον Γιώργο Μεράντζα τελευταίο από την παρουσίαση γιατί ήθελα να κάνω μια ειδική αναφορά σ΄αυτόν.
Την επική ερμηνεία του στους στίχους του Μ. Ελευθερίου «Δίκοπη ζωή»
Απ’ το κακό και τ’ άδικο διωγμένο
κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή,
σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο
να σ’ έχει ο κάτω κόσμος ξεγραμμένο
κι ο πάνω κόσμος να `ναι οι τροχοί
που σ’ έχουν στα στενά κυνηγημένο…
Και την συγκινητική του αναφορά σχεδόν «επιβαλλόμενη» στον φίλο του.  «Έτσι όπως έπεισα την Ντίνα να μην πάω στα ξένα, έτσι θα σε πείσω και εσένα να σε ‘χω δω αιώνες» τραγουδώντας σπαρακτικά ένα παραδοσιακό ηπειρώτικο:
Αχ τώρα στα ξεχωρίσματα ελα γιέ μου να φιληθούμε,
αχ ελα γιέ μου να φιληθούμε,
ωρ γιατί έχουμε ζωή και θάνατο, ποιος ξέρει αν θ’ ανταμωθούμε
αχ ποιος ξέρει αν θ’ ανταμωθούμε.
Έλα που σε περιμένω, ταίρι μου ξενητεμένο.
Αχ αυτού μακριά που βρίσκεσαι, εκεί γιέ μου στην Αυστραλία,
Αμέρικη και Γερμανία.
Αχ στείλε μου το κορμάκι σου, σε μια γιέ μου φωτογραφία,
σε μια γιέ μου φωτογραφία.
Με τ’ εσένα θέλω να `μαι, και στην Ήπειρο καλά `ναι.
Αχ τώρα στα ξεχωρίσματα ελα γιέ μου να φιληθούμε,
αχ ελα γιέ μου να φιληθούμε,
ωρ γιατί έχουμε ζωή και θάνατο, ποιος ξέρει αν θ’ ανταμωθούμε
αχ ποιος ξέρει αν θ’ ανταμωθούμε.
Έλα που σε περιμένω, ταίρι μου ξενητεμένο.
Αχ αυτού μακριά που βρίσκεσαι, εκεί γιέ μου στην Αυστραλία,
Αμέρικη και Γερμανία.
Αχ στείλε μου το κορμάκι σου, σε μια γιέ μου φωτογραφία,
σε μια γιέ μου φωτογραφία.
Με τ’ εσένα θέλω να `μαι, και στην Ήπειρο καλά `ναι.
Δεν μπορούσε να λείπει η αναφορά στον «υποτιμημένο» από άλλους συναδέλφους του ποιητές, που μελοποίησε, που αγάπησε και μας ταξίδεψε μέσα από τα μελοποιημένα ποιήματα του. Τον Νίκο Καββαδία που έγραφε το 1954  «λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται»  για το ταξίδι ότι «τα καράβια αν δεν τα πάμε, μας πάνε»  που είπε σε ένα πιτσιρίκο πως «αν αξίζει το κόπο πάνω σ αυτό τον πλανήτη είναι να ξεπερνάς τα όρια σου και βρήκε τον τρόπο να το πει με το «χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία».
Και κάπου εκεί έρχεται η φόρτιση και το δέος. Λέει στους μουσικούς να αποχωρήσουν από την σκηνή για να μείνει μόνος του με το πιάνο του. Αρχίζει να παίζει στα πλήκτρα το «7 Νάνοι στο S/S Cyrenia». Σιωπή….. ένας καλλιτέχνης που θέλει να μείνει μόνος του με το δημιούργημα του. Ήτανε η δικιά του στιγμή, η δικιά του ζωή, ο δικός του Γολγοθάς, ο δικός του δρόμος. Το απογειώνει το κομμάτι. Φωνή και πιάνο γίνονται ένα σπαρακτικά… Μας έκανε κοινωνούς και αυτό δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ.. Το πιο δυνατό και συγκινητικό χειροκρότημα. Αυτή την ερμηνεία θα την κουβαλάμε όλοι.
Το τέλος της συναυλίας έρχεται με τη Ρόζα. Όλοι οι ερμηνευτές γίνονται ένα με τον κόσμο και το παρατεταμένο χειροκρότημα. «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία/πώς η ιστορία γίνεται σιωπή».
Και φτάνει η στιγμή του αποχαιρετισμού: «Σας ευχαριστώ για την αγάπη που μου δίνετε και μεγαλώνετε τη ζωή μου».
Εμείς σε ευχαριστούμε Μικρούτσικε και μη ξεχνάς την υπόσχεση που μας έδωσες «ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΚΟΥΦΑΛΑ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΗ»
Συ Είπας …

Παγκόσμια έκθεση: Εργασιακός και συνδικαλιστικός Μεσαίωνας

Παγκόσμια έκθεση: Εργασιακόςκαι συνδικαλιστικός Μεσαίωνας

Από Panos στο Ιούν 9, 2018 Διεθνή

  Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //

Ο δείκτης της ITUC 2018, αφορά το 2017, για τα δικαιώματα των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο ταξινομεί 142 χώρες, σύμφωνα με 97 διεθνώς αναγνωρισμένους δείκτες. Αξιολογεί σε ποιες χώρες τα δικαιώματα των εργαζομένων προστατεύονται καλύτερα από τον νόμο αλλά και εφαρμόζονται στην πράξη. Η σύγκριση γίνεται με τα στοιχεία του 2016.

Παρόλο που η ITUC, Παγκόσμια Συντονιστική Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, είναι ρεφορμιστική και υπέρ της ταξικής συνεργασίας, τα στατιστικά στοιχεία που δημοσιεύει κάθε χρόνο για τα εργατικά δικαιώματα έχουν μεγάλο ενδιαφέρον δείχνοντας την ραγδαία χειροτέρευση των εργατικών δικαιωμάτων την όλο αυξανόμενη ασυδοσία του κεφαλαίου αλλά και την βία του κρατικού μηχανισμού υπέρ της υπεράσπισης των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρήσεων. 

Σύμφωνα με την Έκθεση:

• Το 65% των χωρών αποκλείει ορισμένες ομάδες εργαζομένων από το εργατικό δίκαιο, συνήθως εισαγόμενο εργατικό δυναμικό και μετανάστες.

• Το 87% των χωρών παραβιάζουν το δικαίωμα της απεργίας. 

• 81% των χωρών αρνούνται σε ορισμένους ή όλους τους εργαζομένους να έχουν συλλογικές διαπραγματεύσεις. 

• Από τις 142 χώρες που διερευνώνται, οι 54 αρνούνται ή περιορίζουν την ελευθερία της έκφρασης και την ελευθερία γενικότερα. 

• Ο αριθμός των χωρών όπου οι εργαζόμενοι εκτίθενται σε σωματική βία και απειλές αυξήθηκε κατά 10% (από 59 έγινε 65) και περιλαμβάνει Μπαχρέιν, Ονδούρα, την Ιταλία και το Πακιστάν. 

• Οι χώρες όπου οι εργαζόμενοι συλλαμβάνονται και κρατούνται φυλακισμένοι αυξήθηκε από 44 το 2016 στις 59 το 2017.

 

• Δολοφονήθηκαν συνδικαλιστές σε δέκα χώρες: Βραζιλία, Κίνα, Κολομβία, Γουατεμάλα, Γουινέα, Μεξικό, Νίγηρας, Νιγηρία και Τανζανία και πρόσφατα στην Ιταλία.

•  Η έκθεση ταξινομεί τις παρακάτω δέκα χειρότερες χώρες για τα δικαιώματα των εργαζομένων το 2018: Αλγερία, Μπαγκλαντές, Καμπότζη, Κολομβία, Αίγυπτος, Γουατεμάλα, Καζακστάν, Φιλιππίνες, Σαουδική Αραβία και Τουρκία.

• H Αϊτή, Κένυα, FYROM, Μαυριτανία και Ισπανία έχουν υποχωρήσει στην κλίμακα με αύξηση των επιθέσεων κατά των δικαιωμάτων των εργαζομένων σε νομοθεσία και σε πρακτικές. 

• Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική ήταν και πάλι η χειρότερη περιοχή του κόσμου για την μεταχείριση των εργαζομένων. Το σύστημα kafala στις χώρες του Κόλπου εξακολουθεί να εμποδίζει εργατικά δικαιώματα σε εκατομμύρια ανθρώπους. Στο σύστημα αυτό ισχύει ότι η εισαγωγή εργατικού δυναμικού, χορήγηση βίζας και διαμονής εξασφαλίζονται από τον εργοδότη και όχι από το κράτος. Έτσι οι εργαζόμενοι είναι έρμαια των εργοδοτών που παρακρατούν τα διαβατήριά τους και αποφασίζουν αυτοί, εκβιάζοντας μισθολογικές και άλλες υποχωρήσεις, το δικαίωμα παραμονής των εργαζομένων στην χώρα. Η απόλυτη άρνηση θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων παραμένει στην Σαουδική Αραβία. Οι συγκρούσεις (ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις) στη Λιβύη, Παλαιστίνη, Συρία και Υεμένη οδήγησαν στον κλονισμό του κράτους δικαίου με συνέπεια την παντελή απουσία εργατικής νομοθεσίας και άρα στην άρνηση του δικαιώματος του εργαζόμενου να βρει μια αξιοπρεπή δουλειά. Ειρηνικές εργατικές διαδηλώσεις κατεστάλησαν βίαια σε όλες τις χώρες όπως και κατεστάλη βίαια και συστηματικά από τις Αρχές η προσπάθεια να σχηματιστεί ένα ανεξάρτητο, μη κρατικό, εργατικό κίνημα στην Αλγερία και την Αίγυπτο.

 

• Η κατάσταση στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού έχει επιδεινωθεί με αυξημένη βία, ποινικοποίηση του δικαιώματος της απεργίας και αύξηση των συλλήψεων, κράτησης και φυλάκισης ακτιβιστών και συνδικαλιστικών στελεχών. Όλες οι 22 χώρες της περιοχής έχουν παραβιάσει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και του δικαιώματος στην απεργία. Πολλές απολύσεις των εργαζομένων που ζήτησαν να ασκούν τα δικαιώματά τους έγιναν στην Ινδονησία, όπου 4 200 εργάτες απολύθηκαν από την εταιρεία εξόρυξης PT Freeport, στην Μιανμάρ, όπου απολύθηκαν 184 συνδικαλιστές  και στην Καμπότζη που απολύθηκαν 558 εργαζόμενοι μετά από απεργία στο εργοστάσιο ενδυμάτων Gawon.

• Στην Αφρική, εργαζόμενοι υποβλήθηκαν σε σωματική βία στο 65% των χωρών της περιοχής. Διαδηλώσεις στη Νιγηρία κατεστάλησαν βίαια από το στρατό, και ένας εργαζόμενος σκοτώθηκε από άγνωστους οπλοφόρους κατά τη διάρκεια απεργίας.

 

• Tο 58% των Ευρωπαϊκών χωρών παραβιάζει τα δικαιώματα συλλογικών διαπραγματεύσεων και το 75% (!) των χωρών παραβιάζει το δικαίωμα στην απεργία.
•  
•  Η Αμερική εξακολουθεί να μαστίζεται από το κυρίαρχο κλίμα ακραίας βίας και καταστολής ενάντια στους εργαζόμενους και συνδικαλιστές. Στην Κολομβία μόνο τον τελευταίο χρόνο , δολοφονήθηκαν 19 συνδικαλιστές, μια δραματική αύξηση από τις 11 δολοφονίες τον προηγούμενο χρόνο.
•  
• Τρεις παγκόσμιες τάσεις για τα δικαιώματα εργαζομένων καταγράφονται στο 2018 Global Index. Συρρίκνωση της δημοκρατίας, ανεξέλεγκτη παρέμβαση των επιχειρήσεων και άρνηση εφαρμογής της υπάρχουσας νομοθεσίας, αναγνωρίζει η ITUC.
•  
• Η στατιστική ξεχωρίζει τις χώρες με την συχνότητα παραβίασης των εργατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων όπως παρακάτω:

Σποραδικές παραβιάσεις των εργατικών- συνδικαλιστικών δικαιωμάτων: 13 χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ιρλανδίας και της Δανίας.

Επανειλημμένες παραβιάσεις των δικαιωμάτων: 23 χώρες συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας και της Εσθονίας. 

Συχνή παραβίαση των δικαιωμάτων: 26 χώρες συμπεριλαμβανομένης της Ισπανίας και της FYROM. 

Συστηματική παραβίαση των δικαιωμάτων: 38 χώρες συμπεριλαμβανομένων την Αϊτή και την Κένυα. 

Κανένα δικαίωμα εγγύησης δικαιωμάτων: 32 χώρες συμπεριλαμβανομένης της Ονδούρας και της Νιγηρίας. 

 Μη ύπαρξη εργατικού δικαίου: 10 χώρες συμπεριλαμβανομένου του Μπουρούντι, Παλαιστίνη, Συρία και Υεμένη. 

Γίνεται φανερό πως η εντεινόμενη επίθεση της εργοδοσίας , όχι μόνο στην χώρα μας, έχει δημιουργήσει μια παγκόσμια αφόρητη εργασιακή κατάσταση. Η παραδοχή και η καταγραφή όλων των παραπάνω προβλημάτων είναι η μια πλευρά του ζητήματος. Το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους ισοπεδώνει τα εργατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και το ζητούμενο είναι η αντεπίθεση των εργαζομένων ενάντια σαυτόν τον εργασιακό μεσαίωνα που φαίνεται να μην έχει τέλος. 

Οι θεομπαίχτες οι Συριζαίοι πετούν την μπάλα στους… τρανσέξουαλ!

        

Οι θεομπαίχτες οι Συριζαίοι, αυτοί οι απίστευτοι τύποι που έγιναν κυβέρνηση σκίζοντας μνημόνια στα λόγια και μόλις έγιναν κυβέρνηση αντί να σκίσουν τα μνημόνια έσκισαν τον λαό ψηφίζοντας νέα βαρβαρότερα μνημόνια, αυτοί οι απίστευτοι ψεύτες και πολιτικοί απατεώνες παραμονές της ψήφισης του νέου βάρβαρου αντιλαϊκού πολυνομοσχεδίου το οποίο θα ψηφίσουν με διαδικασίες express, πετούν την μπάλα στους τρανσέξουαλ για να στηρίξουν πάνω τους για μία ακόμα φορά την προοδευτικότητα της πολιτικής τους, μιας και όποιος υπερασπίζεται την όποια διεκδίκηση των τρανσέξουαλ ή των ομόφυλων είναι αυτομάτως προοδευτικός, και αφενός να αποπροσανατολίσουν από την ψήφιση της νέας αντιλαϊκής βαρβαρότητας και αφετέρου να γδάρουν τον κοσμάκη ζωντανό ανεμίζοντας την σημαία των ομοφύλων, των τρανσέξουαλ και των μαλακών ναρκωτικών ως αποδεικτικό προοδευτικότητας της σφαγής του λαού!

Οι αθεόφοβοι, οι θεομπαίχτες οι Συριζαίοι κατέθεσαν ερώτηση στη Βουλή, λίγες ημέρες πριν ψηφίσουν το νέο, άθλιο, βάρβαρο, αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο, με την οποία ρωτούν τον υπουργό Εσωτερικών αν θα άρει τον αποκλεισμό των τρανσέξουαλ από τις σχολές αξιωματικών και αστυφυλάκων της αστυνομίας, γιατί ο αποκλεισμός αυτός έρχεται σε αντίθεση με τους νόμους που ψήφισαν πρόσφατα διάφοροι πονηροί, όχι μόνο κυβερνητικοί, για την ταυτότητα φύλου, αλλά και γιατί παραβιάζει με σαφή τρόπο τη νομοθεσία για την ίση μεταχείριση στον χώρο της εργασίας! Άλλο τι θα ακούσουμε από αυτούς τους απίστευτους που αράδιασαν ένα σωρό ψέματα στο λαό για να γίνουν κυβέρνηση και τώρα προσπαθούν να ξεχαστούν οι αντιλαϊκές βαρβαρότητες που ψηφίζουν τη μια μετά την άλλη, με το πέταγμα της μπάλας μια στους ομόφυλους, μια στους τρανσέξουαλ και μια στα μαλακά ναρκωτικά! Στο τέλος οι θεομπαίχτες οι Συριζαίοι, την ώρα που θα στήνουν τις γκιλοτίνες στις πλατείες για ομαδικούς αποκεφαλισμούς, θα καταθέτουν ερωτήσεις στη Βουλή για τη δημιουργία ειδικής κατηγορίας για τους ομόφυλους και τους τρανσέξουαλ όσον αφορά την εισαγωγή τους στις σχολές της αστυνομίας, όπως η κατηγορία των πολύτεκνων για παράδειγμα, προκειμένου να καλύψουν τον θόρυβο της γκιλοτίνας και τις φωνές από τους αποκεφαλισμούς!

Αλλά για να σοβαρέψουμε και λίγο, όσο μπορεί να σοβαρέψει κανείς με αυτούς τους τσαρλατάνους, που την ώρα κατά την οποία εξανδραποδίζουν τον λαό παριστάνουν τους προοδευτικούς στην πλάτη των τρανσέξουαλ. Αφού ήταν να κάνουν ερώτηση για τους τρανσέξουαλ γιατί δεν την έκαναν ολοκληρωμένα;! Γιατί δεν ρωτούν και τον υπουργό Άμυνας για την εισαγωγή των τρανσέξουαλ στις στρατιωτικές σχολές;! Γιατί δεν ρωτούν τον υπουργό Άμυνας και για το δικαίωμα των τρανσέξουαλ να υπηρετήσουν την πατρίδα και ως απλοί φαντάροι;! Γιατί δεν ζητούν από τον υπουργό Άμυνας να καταργήσει το Ι5 ψυχολογικό έτσι ώστε να υποχρεούνται να υπηρετήσουν την θητεία τους άοπλα όλοι όσοι προσέρχονται στα κέντρα, άλλοι παριστάνοντας τους Ναπολέοντες, άλλοι παριστάνοντας τους Ρωμαίους, άλλοι παριστάνοντας τους Δελαπατρίδηδες και άλλοι παριστάνοντας τις Κολομπίνες και τις Ιουλιέτες για να γλιτώσουν τη στρατιωτική θητεία;! Γιατί;! Τα δικαιώματα της όποιας κοινωνικής ομάδας ξεκινούν και τελειώνουν όπου γουστάρουν οι αθεόφοβοι οι Συριζαίοι;! Αφού κάποιος μπορεί να κρατήσει όπλο στην Αστυνομία, μπορεί να το κρατήσει και στον στρατό!

Παρεμπιπτόντως… θα ρωτήσουν καμιά φορά οι Συριζαίοι τους υπουργούς τους γιατί τα παλικάρια, είτε κανονικά είτε τρανσέξουαλ, που θέλουν να γίνουν αξιωματικοί της Αστυνομίας και αστυφύλακες δεν υπηρετούν πρώτα τον Ελληνικό Στρατό;! Μήπως όλοι όσοι φιλοδοξούν να φυλάξουν τους πολίτες από την παραβατικότητα θα έπρεπε να φυλάξουν πρώτα τους πολίτες υπερασπίζοντας με το όπλο στο χέρι την εδαφική ακεραιότητα της χώρας στον Έβρο;! Μήπως;! Μήπως αυτοί που προπαντός φιλοδοξούν να κάνουν ένοπλη υπηρεσία θα έπρεπε να υποχρεούνται  πρώτα να υπηρετήσουν τον Ελληνικό Στρατό, όπως είναι υποχρεωμένοι οι υπόλοιποι Έλληνες πολίτες;! Μήπως;!

Ασημάκης

Χάρη στους ναζί κατάφεραν οι ΗΠΑ να βγουν στο Διάστημα

Ακόμη κι έτσι δεύτερη η καπιταλιστική μητρόπολη, ασθμαίνοντας πίσω από τη Σοβιετική Ενωση, παρά την αξιοποίηση έτοιμου υλικού και επιστημονικού δυναμικού

Αναμνηστική φωτογραφία του Β. φον Μπράουν, με έναν από τους γερμανικούς πυραύλους «V2» που βρήκαν έτοιμους και κατάσχεσαν οι Αμερικανοί στρατιώτες στο Πεενεμούντε, λίγο πριν την εκτόξευσή του στο κέντρο δοκιμών του αμερικανικού στρατού στο Γουάιτ Σαντς, της πολιτείας του Νέου Μεξικού

Σε ηλικία 104 χρόνων πέθανε στις 3 Ιούνη, στο σπίτι του στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ, ο Γκέοργκ φον Τιζενχάουζεν, ο τελευταίος των ναζί επιστημόνων, που ανέπτυξαν τον πύραυλο «V2», με τον οποίο οι Γερμανοί βομβάρδιζαν το Λονδίνο στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Τιζενχάουζεν είχε στρατολογηθεί ως φοιτητής στο γερμανικό στρατό (Βέρμαχτ) και στάλθηκε το 1941 να πολεμήσει στο ανατολικό μέτωπο. Λίγο μετά, ενδεχομένως λόγω και της αριστοκρατικής καταγωγής του, του επιτράπηκε να γυρίσει στη Γερμανία για να συνεχίσει τις σπουδές του. Απόφοιτος, το 1943 εντάχθηκε στην επιστημονική ομάδα του Βέρνερ φον Μπράουν, στο κέντρο ερευνών της Βέρμαχτ στο Πεενεμούντε της Νορβηγίας, όπου ως τομεάρχης βοήθησε στην κατασκευή του πυραύλου υγρών καυσίμων «V2» και σειράς άλλων οπλικών συστημάτων των ναζί. Ο Βέρνερ φον Μπράουν ήταν μέλος του ναζιστικού κόμματος από το 1937, μέλος των Ες-Ες από το 1940, φτάνοντας το 1943 το βαθμό του ταγματάρχη των Ες-Ες.
Με τη λήξη του πολέμου, οι ΗΠΑ, εφαρμόζοντας τη λεγόμενη «Επιχείρηση Συνδετήρας», όχι μόνο έδωσαν άσυλο σε περίπου 1.600 ναζί επιστήμονες που πήραν υπό τη σκέπη τους, αλλά και τους έθεσαν επικεφαλής των πυραυλικών τους ερευνών, τόσο των άμεσα στρατιωτικών όσο και της NASA. Επικεφαλής ερευνητής στη NASA τέθηκε ο Βέρνερ φον Μπράουν, ενώ ο στρατηγός Βάλτερ Ντορνμπέργκερ, διοικητής του ερευνητικού κέντρου στο Πεενεμούντε, δούλεψε στην εταιρεία αεροναυτικής «Μπελ», φτάνοντας στο πόστο του αντιπροέδρου, στην «Μπόινγκ» και αλλού, συμμετέχοντας στην κατασκευή πυραύλων αέρος - εδάφους, του αεροσκάφους «X-15» κ.ά. Ο Τιζενχάουζεν από το 1953, που εντάχθηκε και πάλι στην ομάδα του Β. φον Μπράουν, συνέβαλε καθοριστικά στην εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου και των πρώτων αστροναυτών των ΗΠΑ. Αργότερα, εργάστηκε στο κέντρο «Μάρσαλ» της NASA και ήταν ο σχεδιαστής του ρόβερ των αμερικανικών επανδρωμένων αποστολών στη Σελήνη, ενώ συμμετείχε σε βοηθητικές δραστηριότητες της υπηρεσίας και μετά τη συνταξιοδότησή του το 1986.

Στις ΗΠΑ μετά τον πόλεμο, ο Βέρνερ φον Μπράουν επιδεικνύει στους δημοσιογράφους ένα μοντέλο πυραύλου του στρατού των ΗΠΑ, που αναπτύχθηκε με εξέλιξη του πυραύλου «V2» των ναζί

Παρότι οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τους ναζί επιστήμονες στη στρατιωτική και επιστημονική αναμέτρηση με τη Σοβιετική Ενωση, κοινό εχθρό τόσο της γερμανικής ναζιστικής όσο και της αμερικανικής «δημοκρατικής» εκδοχής καπιταλιστικής διακυβέρνησης, παρότι αξιοποίησαν όλο τον εξοπλισμό που βρήκαν έτοιμο στο Πεενεμούντε, τελικά βρέθηκαν να στέλνουν δορυφόρο στο Διάστημα αρκετούς μήνες μετά από την ΕΣΣΔ, να είναι Σοβιετικός ο πρώτος άνθρωπος που πέταξε στο Διάστημα, ο Γιούρι Γκαγκάριν, και μια σειρά από άλλες σοβιετικές πρωτιές. Οση λάσπη και να ρίξουν στην πρώτη χώρα του σοσιαλισμού, αυτή είναι η ιστορική αλήθεια.

Ο ναζί επιστήμονας Βέρνερ φον Μπράουν ποζάρει μαζί με τον διοικητή του χιτλερικού κέντρου ερευνών στο Πεενεμούντε της Νορβηγίας, στρατηγό Βάλτερ Ντορνμπέργκερ, και άλλους υψηλόβαθμους αξιωματικούς της Βέρμαχτ

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ IBEX ΤΗΣ NASA

Ο ηλιακός άνεμος «φουσκώνει» την ηλιόσφαιρα σαν μπαλόνι

Τι συμβαίνει όταν ο ηλιακός άνεμος αρχίζει ξαφνικά να φυσάει πιο έντονα; Σύμφωνα με δύο πρόσφατες μελέτες, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τα όρια ολόκληρου του ηλιακού συστήματος εκτείνονται προς τα έξω και μια ανάλυση των σωματιδίων που ανακλώνται στα άκρα του μπορεί να αποκαλύψει το νέο του σχήμα.
Ως όριο της ηλιόσφαιρας ορίζεται η ηλιόπαυση, δηλαδή το όριο μέχρι το οποίο κυριαρχεί το μαγνητικό πεδίο του Ηλιου και η ροή προς τα έξω του ηλιακού ανέμου. Είναι η περιοχή όπου ο ηλιακός άνεμος συγκρούεται και πιέζει το διαστρικό μέσο.
Προς το τέλος του 2014 διαστημοσυσκευή της NASA ανίχνευσε μια σημαντική αλλαγή στον ηλιακό άνεμο. Για πρώτη φορά μέσα σε μια δεκαετία, η πίεση του ηλιακού ανέμου (συνδυασμένο μέτρο της ταχύτητας και της πυκνότητας των σωματιδίων που τον απαρτίζουν) είχε αυξηθεί κατά περίπου 50%, παραμένοντας στο επίπεδο αυτό επί αρκετά χρόνια. Δύο χρόνια αργότερα, ο IBEX (Εξερευνητής Διαστρικών Ορίων) ανίχνευσε τα πρώτα σημάδια των συνεπειών αυτής της αύξησης. Φορτισμένα σωματίδια ηλιακού ανέμου από την αύξηση πίεσης του 2014 είχαν φτάσει στα όρια της ηλιόσφαιρας, είχαν ουδετεροποιηθεί προσλαμβάνοντας ηλεκτρόνια και είχαν ανακλαστεί φτάνοντας πίσω έως τη Γη. Επιστρέφοντας είχαν να διηγηθούν μια ιστορία.

«Από 40 κύματα»

Στις δύο πρόσφατες δημοσιεύσεις τους, επιστήμονες χρησιμοποίησαν τα δεδομένα από τον IBEX, τροφοδοτώντας με αυτά πολύπλοκα μαθηματικά μοντέλα, ώστε να βγάλουν συμπεράσματα για το εξελισσόμενο σχήμα και τη δομή της ηλιόσφαιρας, της γιγαντιαίας «φυσαλίδας», που δημιουργείται από τον ηλιακό άνεμο, καθώς αυτός κινείται με υπερηχητική ταχύτητα απομακρυνόμενος από τον Ηλιο.
Το ταξίδι του ηλιακού ανέμου δεν είναι καθόλου ομαλό. Μέχρι να φτάσει στην ηλιόπαυση περνάει από διάφορα διακριτά στρώματα. Το πρώτο απ' αυτά είναι το «σοκ τερματισμού», δηλαδή η περιοχή της ηλιόσφαιρας όπου ο ηλιακός άνεμος πέφτει σε υποηχητικές ταχύτητες (ως προς τον Ηλιο). Πριν περάσει το σοκ τερματισμού, ο ηλιακός άνεμος εκτείνεται απότομα, σχεδόν ανεμπόδιστος από εξωτερικά υλικά. Εκεί, περίπου 15 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά μας προς κάθε κατεύθυνση, ο ηλιακός άνεμος επιβραδύνεται σημαντικά, συνεχίζοντας πια τη διαδρομή του πιο αργά, αλλά με αυξημένη θερμοκρασία.
Μετά το σοκ τερματισμού, τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου εισέρχονται σε μια ενδιάμεση περιοχή, την ηλιοθήκη - το εξώτερο στρώμα της ηλιόσφαιρας όπου ο ηλιακός άνεμος κυριαρχεί ακόμα αλλά επιβραδύνεται από την πίεση του διαστρικού ανέμου. Ενώ το σοκ τερματισμού είναι σχεδόν σφαιρικό, η ηλιοθήκη μοιάζει περισσότερο με τόξο γύρω από τον Ηλιο, που είναι πιο κοντά του στην πλευρά που βρίσκεται στην κατεύθυνση προς την οποία κινείται ο Ηλιος και πιο μακριά στην αντίθετη κατεύθυνση.

Σχήματα πίσω από τους αριθμούς

Για να διερευνήσουν τη συσχέτιση του αυξημένου σήματος που άρχισε ο IBEX να καταγράφει το 2016, οι επιστήμονες έφτιαξαν μαθηματικό μοντέλο προσομοίωσης ολόκληρης της ηλιοθήκης, εισήγαγαν μια αύξηση της πίεσης του ηλιακού ανέμου και άφησαν το μοντέλο να «τρέξει» στους υπερυπολογιστές. Σύμφωνα με το αποτέλεσμα της προσομοίωσης, όταν ο εντονότερος ηλιακός άνεμος φτάσει στο σοκ τερματισμού, δημιουργεί ένα ωστικό κύμα. Το κύμα αυτό συνεχίζει να κινείται έως το τέλος της ηλιόσφαιρας και κατά ένα μέρος ανακλάται προς τα πίσω, αναγκάζοντας τα σωματίδια να συγκρουστούν με το πυκνότερο τώρα πια περιβάλλον της ηλιοθήκης, από την οποία είχαν περάσει νωρίτερα. Εκεί τα ιονισμένα άτομα και τα πρωτόνια προσλαμβάνουν ηλεκτρόνια και γίνονται ουδέτερα άτομα υψηλής ταχύτητας, τα οποία τελικά φτάνουν στην περιοχή της Γης και καταγράφονται από τον ανιχνευτή του IBEX.
Αλλά η προσομοίωση δεν σταμάτησε εκεί. Αποκάλυψε ότι η αύξηση πίεσης του ηλιακού ανέμου του 2014, θα συνεχίσει να φουσκώνει την ηλιόσφαιρα. Τρία χρόνια αργότερα, το 2017, το σοκ τερματισμού θα έπρεπε να έχει επεκταθεί κατά 7 αστρονομικές μονάδες, δηλαδή 7 φορές την απόσταση της Γης από τον Ηλιο, ενώ η ηλιόπαυση κατά 2 αστρονομικές μονάδες και άλλες 2 υπολογίζεται ότι θα εκτεινόταν τον επόμενο χρόνο.
Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τα δεδομένα του IBEX θα επιτρέψουν να διαπιστωθεί και το ακριβές σχήμα της ηλιόσφαιρας. Αν και το αρχικό σήμα που κατέγραψε η διαστημοσυσκευή ήταν κυκλικό, το σχήμα αυτό θα αλλάξει καθώς η ηλιόπαυση απομακρύνεται συνεχώς, με αποτέλεσμα να καθυστερεί και η ανάκλαση των σωματιδίων. Αυτή η «ηχώ» αναμένεται να πάρει σχήμα μη κυκλικού δακτυλίου. Στις προσομοιώσεις τους οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι ο ακριβής ρυθμός που εκτείνεται αυτός ο δακτύλιος εξαρτάται από τις αποστάσεις ανάμεσα στα διάφορα στρώματα της ηλιόσφαιρας: Το σοκ τερματισμού, την ηλιόπαυση και την περιοχή της ηλιοθήκης όπου παράγονται τα ουδέτερα σωματίδια υψηλής ενέργειας. Τώρα περιμένουν να επεξεργαστούν τα δεδομένα που θα καταγράψει το IBEX, ώστε να κατασκευάσουν μια ακριβή τρισδιάστατη απεικόνιση της ηλιόσφαιρας.
Η διόγκωση και η συρρίκνωση της ηλιόσφαιρας εξαιτίας αλλαγών στην ένταση του ηλιακού ανέμου έχουν άμεσο ενδιαφέρον σε μελλοντικά επανδρωμένα διαπλανητικά ταξίδια, καθώς μεταβάλλουν την ποσότητα κοσμικών ακτίνων που μπαίνουν στην ηλιόσφαιρα, απειλώντας τους αστροναύτες.

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: www.nasa.gov

ΙΛΙΑ ΕΡΕΝΜΠΟΥΡΓΚ Μια μικρή αναφορά στη ζωή και το έργο του

Ο Ιλία Ερενμπουργκ γεννήθηκε στο Κίεβο το 1891. Η συμμετοχή του από νεαρή ηλικία στους μπολσεβίκους οδήγησε στη σύλληψή του το 1908. Κατάφερε να διαφύγει στη Γαλλία. Εκεί γνωρίζεται με μεγάλους καλλιτέχνες, όπως τον Πικάσο και τον Μοντιλιάνι. Η πρώτη του εμφάνιση στα Γράμματα χρονολογείται στα 1916, όπου και δημοσιεύει την ποιητική συλλογή «Ποιήματα για τις παραμονές». Σε αυτά αποτυπώνεται η φρίκη και ο αποτροπιασμός του για τα δεινά που συνέχιζε να προκαλεί ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος.

Το ξέσπασμα της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης τον βρίσκει στη Ρωσία. Τα αισθήματά του ανάμεικτα, όπως και της πλειοψηφίας των διανοουμένων, που αρχικά την αντιμετώπισαν εχθρικά και με σκεπτικισμό. «Ενθουσιασμός και φρίκη μπρος στην πραγματικότητα», γράφει στην ποιητική συλλογή «Παραμονές», που εξέδωσε το 1921 στο Βερολίνο. Το 1922 κυκλοφορεί το φιλοσοφικό - σατιρικό του μυθιστόρημα «Οι ασυνήθιστες περιπέτειες του Χούλιο Χουρενίτο και των μαθητών του», όπου προκαλεί εντύπωση. Σε αυτό δίνει μια μωσαϊκή εικόνα της Ευρώπης και της Ρωσίας στα χρόνια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και της Επανάστασης. Γενικότερα, στα έργα της δεκαετίας του 1920 ο Ερενμπουργκ ασχολείται με την αντιπαράθεση του ατόμου με την κοινωνία, αλλά και με τις αντιθέσεις της αστικής κοινωνίας και ηθικής.

Ηρθε ο καιρός για μια λογοτεχνία μεγάλη, σαν το λαό μας

Από τις αρχές της δεκαετίας του '30 εγκαθίσταται και ζει στην ΕΣΣΔ. Αποφασίζει να ενώσει τις δυνάμεις του με όλους όσοι πάσχιζαν να οικοδομήσουν τη νέα εξουσία, τον νέο σοβιετικό πολιτισμό. Από τότε μέχρι και το τέλος της ζωής του, τον απασχολούσε έντονα πώς οι συγγραφείς της ΕΣΣΔ και το έργο τους θα στέκονταν αντάξιοι της νέας κοινωνίας που οικοδομούνταν. «Ποτέ στην ιστορία δεν έζησαν αναγνώστες σαν τους δικούς μας. Φτάνει να παραβρεθείτε σε μια συγκέντρωση αναγνωστών, να θρονιαστείτε μια βραδιά σε μια εργοστασιακή βιβλιοθήκη, να ρίξετε μια ματιά στα γράμματα που παίρνουν οι συγγραφείς, για να δείτε το βάθος, την ανθρωπιά, τον ενθουσιασμό των αναγνωστών μας. Και ποιοι είναι; Οχι ομαδούλες "ειδημόνων", όχι μικροί κύκλοι προεπαναστατικών διανοουμένων. Οχι. Αναγνώστης μας είναι ο λαός... Ο λαός μας είναι ανώτερος απ' την εικόνα που δίνουμε γι' αυτόν... Λένε πως ήρθε ο καιρός για μια λογοτεχνία μεγάλη. Μεγάλη σαν το λαό μας».

Με τον Κώστα Βάρναλη στην Αθήνα, το 1957

Στο μυθιστόρημά του «Ημέρα δεύτερη» καταπιάνεται με το ρόλο της σοβιετικής νεολαίας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, την περίοδο του πρώτου πεντάχρονου πλάνου. Οταν ξέσπασε ο Ισπανικός Εμφύλιος, στέλνεται ως ανταποκριτής της εφημερίδας «Ισβέστια». Εκεί γνωρίστηκε με τον Ερνεστ Χέμινγουεϊ. Οπως ήταν φυσικό, η πάλη του ισπανικού λαού, οι βαρβαρότητες των φασιστών του Φράνκο σημαδεύουν τον Ερενμπουργκ και αυτό φαίνεται σε πολλά έργα της περιόδου. «Χωρίς ανάσα», «Τι χρειάζεται ο άνθρωπος» κ.ά. Το 1940 άρχισε τη συγγραφή του έργου «Η πτώση του Παρισιού» (Κρατικό Βραβείο της ΕΣΣΔ). Το συγκεκριμένο έργο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» σε δύο τόμους. Ο Ερενμπουργκ δημιουργεί ένα επικό και συναρπαστικό μυθιστόρημα, εστιάζοντας στις μέρες του 1934 και τα πικρά γεγονότα που ακολουθούν από τη σύσταση του Λαϊκού Μετώπου στη Γαλλία έως και την πτώση του Παρισιού, δηλαδή την παράδοσή του στους ναζί.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση έσωσε δύο φορές τη Ρωσία

Η ναζιστική εισβολή στη Σοβιετική Ενωση τον βρήκε στη Μόσχα ως συντάκτη στις εφημερίδες «Πράβντα», «Ισβέστια», «Κόκκινος Αστέρας». Με τα άρθρα του εδραίωνε την πίστη του σοβιετικού λαού στη νίκη απέναντι στο φασισμό.

Επίσης, εκείνη την περίοδο δημοσίευε άρθρα και ανταποκρίσεις σε εφημερίδες του εξωτερικού. Κάποια απ' αυτά τα άρθρα του δημοσιεύονται στο βιβλίο «Το χρονικό της Αντρειοσύνης», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή». Ειδικά στις μέρες μας, όπου επιχειρείται το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, αυτά τα άρθρα αποδεικνύουν με τον πιο πειστικό τρόπο τον καθοριστικό ρόλο του σοβιετικού λαού και του Κόκκινου Στρατού στην Αντιφασιστική Νίκη. «Ετσι η Οκτωβριανή Επανάσταση έσωσε δυο φορές τη Ρωσία. Αν δεν υπήρχε η επανάσταση, δε θα υπήρχαν οι υπερασπιστές του Στάλινγκραντ, δε θα υπήρχαν εργάτες ικανοί να εγκαταστήσουν μέσα σε μια βδομάδα εργοστάσιο στην ερημιά, δε θα υπήρχαν οι Ουζμπέκοι που πολεμούν με αυτοθυσία κοντά στο Ρζεφ, δε θα υπήρχε ο Κόκκινος Στρατός που έχει καταπλήξει τον κόσμο...».
Το 1946 - 1947 γράφει το μυθιστόρημα «Θύελλα», όπου αναδεικνύει την καθημερινότητα του σοβιετικού λαού, που πρωτοστάτησε στην εμπροσθοφυλακή, αλλά και στα μετόπισθεν της μάχης. Από τη «Σύγχρονη Εποχή» ήδη κυκλοφόρησε ο πρώτος τόμος.
Μεταπολεμικά έγραψε πλήθος μυθιστορημάτων, όπως «Το ένατο κύμα» (1952), κριτικά δοκίμια όπως το «Ξαναδιαβάζοντας τον Τσέχωφ» (1960). Το πιο σημαντικό έργο αυτήν την περίοδο είναι τα απομνημονεύματά του, με τίτλο «Ανθρωποι, χρόνια, ζωή», μια καταγραφή των προσωπικών και ιδεολογικών βιωμάτων του συγγραφέα και ταυτόχρονα μια αποκαλυπτική τοιχογραφία του πρώτου μισού του περασμένου αιώνα. Με διεισδυτικό και οξύ τρόπο αλλά και γεμάτος αγάπη για τον άνθρωπο και μίσος για όσους σφαγιάζουν την ανθρωπιά του, φέρνει μπροστά στον αναγνώστη πρόσωπα και γεγονότα που σημάδεψαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την πορεία της ανθρωπότητας.

Το λογοτεχνικό έργο του Ερενμπουργκ, όπως είπε και ο Γιάννης Ρίτσος, στοχεύει να καλλιεργήσει στον αναγνώστη «καίριο σύγχρονο προβληματισμό» και «βαθειά ανθρώπινη συγκίνηση».
Διατέλεσε βουλευτής του Ανώτατου Σοβιέτ, καθώς και αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης. Πέθανε στη Μόσχα το 1967.

Σοβαρότητα, θέρμη και ανθρωπιά

Τον Ερενμπουργκ τον απασχολούσε ιδιαίτερα ο ρόλος της τέχνης και ιδιαίτερα της λογοτεχνίας στην ΕΣΣΔ. Αντιλαμβανόταν την τέχνη του ως «κοινωνικό χρέος» και «κοινωνική αποστολή» για τη διαμόρφωση ελεύθερων ανθρώπων, με συνείδηση της αναγκαιότητας, κατανοώντας τις νομοτέλειες εξέλιξης της κοινωνίας, αλλά και με όλη εκείνη την κουλτούρα, για να ανταποκριθούν στο νέο ρόλο τους, ως ιδιοκτήτες του παραγόμενου πλούτου. «Κάθε Σοβιετικός συγγραφέας συμμετέχει στο έργο, στο οποίος αφιερώθηκε ο λαός μας: Στην οικοδόμηση της κομμουνιστικής κοινωνίας», άλλωστε «στη σοσιαλιστική κοινωνία, η σύνδεση του συγγραφέα με το λαό υπάρχει, είναι συνειδητή».
Ακόμα, ιδιαίτερα τον απασχόλησε πώς ο Σοβιετικός συγγραφέας θα δώσει «ζωντανούς ανθρώπους», ήρωες που η προσωπικότητά τους πλάθεται μέσα σε συγκεκριμένες καταστάσεις και τις κάθε φορά κοινωνικές συνθήκες. «Οι σύγχρονοί μας άνθρωποι δεν είναι μακέτες του ιδεώδους ανθρώπου του αιώνα που μας έρχεται. Σε πολύ άσχημες συνθήκες εκπληρώνουν ένα έργο πραγματικά χωρίς προηγούμενο, όμως καθένας τους έχει τις ελλείψεις και τις αδυναμίες του... Ξέρουμε ότι πρέπει να δώσουμε ζωντανούς ανθρώπους. Γι' αυτό μας χρειάζεται σοβαρότητα, θέρμη και ανθρωπιά».

ΜΟΥΝΤΙΑΛ 2018 Το ποδόσφαιρο, οι «σκιές» και οι ανταγωνισμοί

2017 FIFA

Σε άλλο ένα πεδίο εκδήλωσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών έχει εξελιχθεί το Μουντιάλ 2018

Λιγότερο από μια βδομάδα απομένει για την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου στη Ρωσία. Την Πέμπτη 14 Ιούνη διεξάγεται ο πρώτος αγώνας της τελικής φάσης, ανάμεσα στη διοργανώτρια και τη Σαουδική Αραβία για τον 1ο όμιλο. Ηδη όμως η διοργάνωση έχει βρεθεί πολλές φορές στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος για λόγους μη αγωνιστικούς.

Ο αθλητισμός πεδίο μάχης συμφερόντων

Οι εξελίξεις γύρω από το Μουντιάλ αποτυπώνουν το ρόλο του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου όχι μόνο ως πρόσφορου εδάφους για τα κέρδη των πολυεθνικών, αλλά και ως πεδίου έκφρασης ευρύτερων γεωπολιτικών αντιθέσεων. Αλλωστε η Ρωσία συμμετέχει με πρωταγωνιστικό ρόλο στους εντεινόμενους σε παγκόσμιο επίπεδο ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, και η ανάληψη της διοργάνωσης του Μουντιάλ από μέρους της έχει σταθεί ουκ ολίγες φορές αφορμή για την εκδήλωση της αντιπαράθεσής της με ανταγωνιστικές της δυνάμεις και κυρίως με τις ΗΠΑ, τη Βρετανία και την ΕΕ.
Η αντιπαράθεση αυτή, εξάλλου, εκτιμάται ότι έχει ρίξει «λάδι στη φωτιά» του φανατισμού στις τάξεις των χούλιγκαν με καταγωγή από τις αντιπαρατιθέμενες χώρες. Αποτέλεσμα είναι να εκφράζονται εδώ και καιρό φόβοι για επεισόδια με αφορμή τους αγώνες, καθώς υπάρχει και το προηγούμενο με τις προ διετίας αιματηρές συγκρούσεις Ρώσων και Αγγλων χούλιγκαν στη γαλλική Μασσαλία, κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, μια ιστορία με διάφορες «σκοτεινές» πτυχές (π.χ. παρουσία χούλιγκαν σε - ουσιαστικά - διατεταγμένη υπηρεσία).

Εξαρχής στο στόχαστρο

Από το 2010, όταν η FIFA ανακοίνωσε τις διοργανώτριες χώρες για τα Μουντιάλ 2018 και 2022 (Ρωσία και Κατάρ), θα 'λεγε κανείς ότι άνοιξε και ο «ασκός του Αιόλου» σε ό,τι είχε να κάνει με την Παγκόσμια Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου. Σχεδόν ένα χρόνο μετά την ανάθεση, βρετανικά ΜΜΕ «τάραξαν τα νερά», αποκαλύπτοντας μεγάλης κλίμακας σκάνδαλο χρηματισμού παραγόντων της FIFA προκειμένου να μεροληπτήσουν υπέρ των υποψηφιοτήτων Ρωσίας και Κατάρ. Τα χρόνια που ακολούθησαν οι εξελίξεις πήραν τη μορφή χιονοστιβάδας, με ανακρίσεις, συλλήψεις παραγόντων κ.λπ., φτάνοντας μέχρι τα ανώτατα διοικητικά κλιμάκια της FIFA, που επέφεραν και την καθαίρεση του τότε προέδρου Ζεπ Μπλάτερ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, εκτός των Βρετανών, στις εξελίξεις έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο και οι δικαστικές αρχές των ΗΠΑ, ξετυλίγοντας το «κουβάρι» των σκανδάλων. Στο περιθώριο των δικαστικών εξελίξεων υπήρξε και η περίφημη έρευνα Γκαρσία, ενός Αμερικανού δικηγόρου που με εντολή της FIFA ερεύνησε ανεξάρτητα την υπόθεση ανάθεσης των Μουντιάλ του 2018 και του 2022. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας, στις περίπου 430 σελίδες της έρευνας γινόταν λόγος για «σοβαρές ενδείξεις» παρατυπιών και ατασθαλιών στη διαδικασία της ψηφοφορίας.
Από την πλευρά της, η Ρωσία αρνήθηκε τις κατηγορίες και έκανε λόγο για διεθνή σκευωρία, συνδέοντας την υπόθεση και με εκείνη της τιμωρίας με αποκλεισμό των Ρώσων αθλητών από τις διεθνείς διοργανώσεις στίβου, λόγω του σκανδάλου ντόπινγκ.

Εξωτερική πολιτική μέσω Μουντιάλ

«Καλωσορίσατε στη Ρωσία - στο πιο πολιτικοποιημένο Παγκόσμιο Κύπελλο στην Ιστορία». Με αυτόν τον τίτλο, η βρετανική εφημερίδα «Independent», πριν από ένα μήνα περίπου, έστελνε το μήνυμα για το πώς αντιμετωπίζεται η προσεχής διοργάνωση στη Βρετανία. Αφορμή για το δημοσίευμα στάθηκε το γεγονός ότι η ρωσική κυβέρνηση επέλεξε ως τόπο διεξαγωγής της κλήρωσης για τη φάση των ομίλων το Κρεμλίνο, σε ένα ακόμα επεισόδιο της αντιπαράθεσης Μόσχας - Λονδίνου, με το δεύτερο να έχει αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην κόντρα της Δύσης με τη Ρωσία.
Μόνο τυχαίο δεν ήταν επίσης ότι μετά τις βρετανικές κατηγορίες για ρωσικό «δάκτυλο» στην απόπειρα δολοφονίας του διπλού πράκτορα Σεργκέι Σκριπάλ και της κόρης του, η «μπάλα» πήρε και το Μουντιάλ. Ενα από τα πρώτα ζητήματα που τέθηκαν αφορούσε τη στάση του Ηνωμένου Βασιλείου απέναντι στη διοργάνωση, με σενάρια ακόμα και για απόσυρση της Εθνικής Αγγλίας από την τελική φάση. Τελικά αποφασίστηκε μποϊκοτάζ όσον αφορά την παρουσία επίσημων κυβερνητικών παραγόντων, θέση που έδειξε να ακολουθεί και η Ισλανδία, κι ενώ μάλιστα η Εθνική της ομάδα θα πραγματοποιήσει το ντεμπούτο της σε τελική φάση Μουντιάλ στα γήπεδα της Ρωσίας.
Αλλοι ανταγωνιστές της Ρωσίας απέφυγαν να πάρουν θέση επίσημα, εκτιμάται όμως ότι θα ακολουθήσουν σιωπηρά τον ίδιο δρόμο - π.χ. θεωρείται αμφίβολη η παρουσία της Γερμανίδας καγκελάριου Αγκελα Μέρκελ στους αγώνες του γερμανικού αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος.
Και από τη ρωσική πλευρά, όμως, δόθηκε πολιτική χροιά στην αντιπαράθεση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι δηλώσεις του υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, ο οποίος σχολιάζοντας τη στάση της Βρετανίας απέναντι στο Μουντιάλ έκανε λόγο για «ένα ακόμα άλλοθι» του Λονδίνου για να κρύψει την αδυναμία του να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του Brexit. Ενέταξε μάλιστα την υπόθεση Σκριπάλ στο πλαίσιο ενός «σχεδίου της Δύσης» με στόχο την παρακώλυση της ομαλής διεξαγωγής των αγώνων του Μουντιάλ, προκειμένου να εκτεθεί η Ρωσία.