Συνέδριο ΕΚΑ: “Θα τρίζουν τα κόκαλα των συναδέλφων πίσω μου με την κόκκινη σημαία, αν βάλουμε εργοδότες μες στο εργατικό κίνημα…”

 (VIDEO)

08-02-2020

Τελικά ο Μπράουν, ο Φίσερ και ο Κραφτ ξανάσμιξαν πάλι, αλλά έφτιαξαν σωματείο συνάδελφοι…

Κατιούσα
 

Από το πρωί ξεκίνησαν οι εργασίες του 31ου Συνεδρίου του ΕΚ Αθήνας, και μαζί με αυτό ξεκίνησε και η μάχη των ταξικών δυνάμεων, για να αποκλειστούν από το συνέδριο των εργατών, οι διευθυντές και τα εργοδοτικά τους τσιράκια, που βαφτίστηκαν “αντιπρόσωποί” μας.

Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι της ΔΑΣ αποκαλύπτουν με τεκμηριωμένα στοιχεία το βρώμικο ρόλο που παίζουν σωματεία-σφραγίδες που δεν οργάνωσαν ποτέ κανέναν αγώνα, αλλά εμφανίζονται ξαφνικά με χιλιάδες μέλη και ψηφίσαντες, που εκλέγουν “ελεύθερα” διευθυντές και αφεντικά στη θέση ως αντιπροσώπους.

Είναι χαρακτηριστική η αποστροφή του Μουσταφά Άχμετ από το Σωματείο των Σούπερ Μάρκετ, που καλεί τους αντιπροσώπους του Συνεδρίου -και ειδικά κάποιους που αυτοπροσδιορίζονται ως “αριστεροί”- να μην βάλουν εργοδότες στο εργατικό κίνημα, γιατί θα τρίζουν τα κόκαλα των εργατών που κρατούν την κόκκινη σημαία, στο λογότυπο του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου στο φόντο.


Όπως πρόσθεσε και ο Θανάσης Γκόγκος, αν ήταν πραγματικά ένα σωματείο με 6 χιλιάδες ψηφίσαντες (!), αυτοί θα ήταν σήμερα εκεί, έξω από τον χώρο του Συνεδρίου, για να διασφαλίσουν τη συμμετοχή τους.

Στο ίδιο μήκος κύματος και άλλες παρεμβάσεις, πχ από το χώρο των ασφαλιστικών, με τον εκπρόσωπο της ΔΑΣ να σημειώνει σκωπτικά πως ο Μπράουν, ο Φίσερ και ο Κραφτ ξανάσμιξαν πάλι κι έφτιαξαν σωματείο αυτή τη φορά, χαρακτηρίζοντας “ιστορική ξεφτίλα” την κατάσταση που επικρατεί στο σωματείο και την αδράνεια της εργοδοτικής ηγεσίας του κι αποκαλύπτοντας τραγελαφικές περιπτώσεις ψηφοδελτίων “εργατών”, με ονόματα όπως “Ενωμένοι Επιχειρηματίες”…

Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, τα εργοδοτικά σωματεία αποκλείστηκαν, κατόπιν της απόφασης των αντιπροσώπων του Συνεδρίου, που συνυπολόγισαν, κοντά στα άλλα στοιχεία, το όργιο νοθείας με τη μη παρουσία δικαστικού αντιπροσώπου καθ’ όλη τη διάρκεια των αρχαιρεσιών.

Η διαδικασία συνεχίζεται με τη συζήτηση για την έγκριση ή τον αποκλεισμό συγκεκριμένων περιπτώσεων. Τις εργασίες του Συνεδρίου μπορείτε να τις παρακολουθήσετε ζωντανά από το κανάλι του ΠΑΜΕ στο YouTube, για να είναι ανοιχτή σε όλους η διαδικασία αυτή και να μην μπορεί κανείς να διαστρεβλώσει τα γεγονότα. (Η ζωντανή ροή διακόπτεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και συνεχίζεται σε άλλο βίντεο, οπότε ενδείκνυται να είστε συντονισμένοι στο κανάλι και να πατάτε ανανέωση).

Ακολουθούν ορισμένα χαρακτηριστικά βίντεο, που ανέβηκαν στο κανάλι του ΠΑΜΕ -μεταξύ άλλων η παρέμβαση του Περράκη από το ΣΕΤΗΠ, του Μαυροκέφαλου κτλ.

Όργιο αστυνομοκρατίας στο Πανεπιστήμιο Πειραιά – Προσαγωγές και δύο μελών της ΚΝΕ

Κατιούσα

Με πρόσχημα την εισβολή ομάδα στα γραφεία της ΔΑΠ στο ΠΑΠΕΙ, η αστυνομία, με την ανοχή της πρυτανείας, προχώρησε σε έναν ασφυκτικό κλοιό του πανεπιστημίου, επιβάλλοντας ελέγχους σε φοιτητές που προσέρχονταν στο πανεπιστήμιο. Ανάμεσα στους φοιτητές που προσήχθησαν από την ομάδα ΔΙΑΣ, ήταν και δύο μέλη της ΚΝΕ. Το νέο κρεσέντο αυταρχισμού καταγγέλλει η ΚΝΕ , όπως και τη στάση της πρυτανείας, που ανέχθηκε με απάθεια τις ενέργειες της ΕΛΑΣ, και δεν παρενέβη υπέρ των φοιτητών που χωρίς καμία βάση προσήχθησαν. Ολόκληρη η ανακοίνωση αναφέρει:
«Καταγγέλλουμε την παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στους γύρω δρόμους του Πανεπιστημίου Πειραιά, το μεσημέρι της Παρασκευής 07 Φλεβάρη 2020. Συγκεκριμένα, τμήματα της ομάδας ΔΙΑΣ προχωρούσαν σε εξακρίβωση στοιχείων φοιτητών που είχαν πρόθεση να προσέλθουν στο χώρο του πανεπιστημίου. Μάλιστα, προχώρησαν σε “τυφλές” προσαγωγές, ανάμεσα στις οποίες και δύο μελών της ΚΝΕ.
Η ενέργεια αυτή εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο έντασης της καταστολής. Εκεί πατάει και η ενίσχυση της παρουσίας αστυνομικών δυνάμεων στις σχολές και τα σχολεία, όπως και η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Σκοπός τους είναι να βλάψουν τους αγώνες των φοιτητών που παλεύουν για μόρφωση και ζωή με δικαιώματα.
Βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης και της αστυνομίας, για να εντείνουν την καταστολή, αποτελούν και οι προβοκατόρικες ενέργειες όπως αυτή στο Πανεπιστήμιο Πειραιά (σ.σ. 7 Φλεβάρη 2020) από ομάδες που καμία σχέση δεν έχουν με το φοιτητικό κίνημα και τις διεκδικήσεις των φοιτητών», σημειώνουν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, αναφερόμενες στην εισβολή ομάδας ατόμων στο ίδρυμα και τις καταστροφές που προκάλεσαν σε γραφείο και υλικά της παράταξης της ΔΑΠ.
«Καταγγέλλουμε τη στάση της πρυτανείας που επέλεξε να κρατήσει σιγήν ιχθύος, καθώς δεν παρενέβη ούτε για την απόσυρση των αστυνομικών δυνάμεων πέριξ του Πανεπιστημίου Πειραιά, ούτε για την άμεση απελευθέρωση των φοιτητών που προσήχθησαν. Καλούμε τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Πειραιά να δυναμώσουν τον αγώνα ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, στην ένταση της καταστολής που πάει χέρι-χέρι με την επίθεση στα δικαιώματά μας», καταλήγουν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πανεπιστήμιο Πειραιά.

Μάθανε πως πουλάμε τα πάντα, πλακώσανε και οι Ινδοί…

Από iraklis3

Τα θεμέλια για την 35 χρόνων εκμετάλλευση του νέου αεροδρομίου στο Καστέλι Ηρακλείου από το ινδικό μονοπώλιο GMR, έβαλε σήμερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στην τελετή που διοργανώθηκε σήμερα στην Κρήτη.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε πως «αυτό το κορυφαίο έργο υλοποιείται με σύμπραξη του ελληνικού δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα, κάτι που εγγυάται γρήγορο και καλό αποτέλεσμα». Πρόσθεσε πως «από τη μία πλευρά, το ελληνικό Δημόσιο με την ισχύ, αλλά και την εμπειρία πια του κράτους. Και από την άλλη, ο ιδιωτικός τομέας με την εμπειρία του και με την ευελιξία του» και αναφερόμενος στο ινδικό μονοπώλιο, δήλωσε πως «σήμερα είναι operator τριών διεθνών αεροδρομίων, μεταξύ των οποίων και του Δελχί. Κατασκευάζει δύο ακόμη και έχει την ευθύνη για τη διακίνηση 100 εκατομμυρίων επιβατών το χρόνο».
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, το ελληνικό δημόσιο, δηλαδή ο λαός, θα βάλει συνολικά 305 εκατ. ευρώ και θα κατέχει το 46% για την κατασκευή του αεροδρομίου, ενώ το ινδικό μονοπώλιο μόλις 160 εκατ. ευρώ και θα αποκτήσει το 54% των μετοχών! Συγκεκριμένα, είπε «το Δημόσιο κρατάει το 46% του μετοχικού κεφαλαίου. Θα καταβάλει ως άμεση χρηματοδότηση 180 εκατ. ευρώ και άλλα 125 εκατ. ευρώ αργότερα, από το Τέλος Εκσυγχρονισμού και Ανάπτυξης Αερολιμένων. Μαζί με τα 160 εκατ. ευρώ που θα συνεισφέρει ο ιδιώτης – μέτοχος, καλύπτουν πλήρως το ύψος της επένδυσης».
Εμφάνισε τη συμφωνία σαν συμφέρουσα, υποστηρίζοντας πως «το Δημόσιο θα πάρει, όμως, πίσω και με το παραπάνω τα ποσά που θα συνεισφέρει. Στα 35 χρόνια της περιόδου διαχείρισης, τα μερίσματα μόνο του Δημοσίου από τα κέρδη του αεροδρομίου υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσουν τα 1,2 δισ. ευρώ, στα οποία θα προστίθενται ακόμη 115 εκατ. ευρώ από το Αντισταθμιστικό Αντάλλαγμα και σημαντικά έσοδα από την ετήσια φορολόγηση». Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, το ελληνικό κράτος θα έχει κέρδος περίπου 35 εκατ. ευρώ το χρόνο για 35 χρόνια, με το 46% των μετοχών είναι προφανές ότι το ινδικό μονοπώλιο θα έχει πολύ περισσότερα, κατέχοντας το 54% των μετοχών και με αισθητά μικρότερη χρηματική συνεισφορά στην κατασκευή. Παρόλα αυτά, ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι «νιώθω μια ξεχωριστή συγκίνηση».

Σχόλιο της ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ

Για την επίσκεψη του πρωθυπουργού, η Επιτροπή Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ σχολίασε:
«Μέσα από την εξαγγελία για τα έργα υποδομής, όπως ο ΒΟΑΚ και το Αεροδρόμιο Καστελίου, για τα οποία αισθάνεται περήφανος ο πρωθυπουργός, προβάλλεται η αντίληψη την οποία έχει για την ανάπτυξη και την οποία μάλιστα μοιράζεται με την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Φιλική για τους μεγαλοεπενδυτές και τους μεγαλοεργολάβους, οι οποίοι εξασφαλίζουν σίγουρα κέρδη, με διαδικασίες “fast track”. Εχθρική προς το περιβάλλον και προς το λαό που φορτώνεται νέα δάνεια, νέους φόρους, νέα χαράτσια και τον αναγκάζουν να ζει με μισθούς και συντάξεις πείνας».
Πηγή: 902.gr

ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

Το αδιέξοδο στη διαχείριση με ανθρωπιστικό πρόσημο του προσφυγικού ζητήματος αγκιστρώνει την κυβέρνηση στις ΜΚΟ στην προσπάθειά της να αποσείσει τις ευθύνες από πάνω της. Είναι κι αυτός, του αναχώματος,  ένας από τους ρόλους που έχουν αναλάβει οι ονομαζόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Στις δηλώσεις ο υπουργός του νεοσυσταθέντος υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής Ν. Μηταράκης καταφεύγει με …κομψό τρόπο στο συνήθη διαχωρισμό  μεταξύ αυτών που λειτουργούν «υποδειγματικά» κι εκείνων «που δεν ανταποκρίνονται στις προϋποθέσεις συνεργασίας». Αφήνει στον αναπληρωτή υπουργό του  Γ. Κουμουτσάκο να δαιμονοποιήσει τις ΜΚΟ μιλώντας για «βαθιά και σκοτεινά δίκτυα συμφερόντων με ΜΚΟ», για να ικανοποιήσει το ακροατήριό του που ψάχνει συνωμοσίες και σκοτεινά κέντρα τα οποία επιβουλεύονται την αθάνατη ελληνική φυλή.

               Μόνο που αν  κάθε επίδοξος υπερασπιστής της καθαρότητας της ελληνικής φυλής αναμασά σχεδόν ανακλαστικά την τελευταία εκδοχή του επικίνδυνου εχθρού του ελληνισμού, η κυρίαρχη εξουσία με τους πολιτικούς της εκπροσώπους έχουν πλήρη συνείδηση της  διαδικασίας κατασκευής του.

               Γνωρίζουν λοιπόν πολύ καλά ότι  οι πολλαπλασιαζόμενες ΜΚΟ έχουν γίνει πλέον βασικό στοιχείο του πολιτικού τοπίου, ήδη από τη δεκαετία του ’80, στον καπιταλιστικό κόσμο, ακριβώς επειδή συμβάλλουν τα μέγιστα, και είναι αυτός ο στόχος τους,  στην εξαφάνιση κάθε εναλλακτικού μέλλοντος πέρα από το καπιταλιστικό παρόν.

Οι ΜΚΟ υπονομεύουν, εκτρέπουν και προσπαθούν να αντικαταστήσουν κάθε  μαζική οργάνωση, παρεισφρέοντας στα κινήματα με πολλές παραλλαγές δράσης. Κάποιες απ’ αυτές υιοθετούν προοδευτικά ιδανικά, όπως οι οικολογικές,  άλλες εμφανίζονται πολιτικά ουδέτερες, όπως φιλοζωικές ή πολιτιστικές, άλλες με ανθρωπιστικούς στόχους βοηθούν στη διαχείριση της δυσαρέσκειας από την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών εκπαίδευσης ή υγείας και όλες,  παρά τις διακηρύξεις για ουδετερότητα, υποστηρίζουν σιωπηρά το  status quo.

               Το κεντρικό τους σημείο παραμένει η υπονόμευση της μαζικής πάλης, η αντικατάστασή της από θεσμικά όργανα της άρχουσας τάξης  και η εκτροπή της σε ρεφορμιστικά αδιέξοδα. Κι έτσι αντί να οργανώνονται οι  μάζες για να πολεμήσουν για τα συμφέροντά τους κατασκευάζονται ΜΚΟ που τις χρησιμοποιούν για δικό τους όφελος. Για να μη  δημιουργηθεί ένα μαζικό κίνημα, οι ΜΚΟ διαχειρίζονται τη δημόσια αγανάκτηση. Κι έτσι μέσα από την πάλη του αγώνα δεν διαμορφώνονται αγωνιστές, αλλά οι ΜΚΟ κατασκευάζουν αμειβόμενους και  αναποτελεσματικούς «ακτιβιστές» μαζί με παθητικούς αποδέκτες βοήθειας. Με αποτέλεσμα,  οι αγωνιστές  που αναλαμβάνουν τον αγώνα από την οπτική των συμφερόντων της εργατικής τάξης  και με την επιθυμία να αλλάξουν τον κόσμο να περιθωριοποιούνται.

               Οι ΜΚΟ προστρέχουν ως οργανισμοί βοήθειας, που χρηματοδοτούνται από τους καπιταλιστικούς θεσμούς, για να αναλάβουν βασικές λειτουργίες που αναλάμβανε το αστικό κράτος την εποχή που το εργατικό κίνημα ήταν εύρωστο και το αντίπαλο δέος, ο υπαρκτός σοσιαλισμός,  ακόμα ήταν απειλή. Ο τωρινός μαρασμός των κοινωνικών κρατικών προγραμμάτων δεν σημαίνει καθόλου πως τα αστικά κράτη έχουν γίνει αδύναμα. Απλώς σημαίνει ότι πια μπορούν να αφιερώσουν περισσότερους από τους πόρους τους στην καταστολή και συσσώρευση και πολύ λιγότερους στην υγειονομική περίθαλψη, τροφή, νερό, στέγη, εκπαίδευση κλπ. όσο για να κρατείται ελεγχόμενη η μαζική δυσαρέσκεια.

               Εξάλλου, ένας λόγος που ευνοεί την γρήγορη αναπαραγωγή τους είναι και πως έχουν γίνει βασική επιλογή επιβίωσης για άνεργους πτυχιούχους, που σε μια αγορά περιορισμένης εργασίας έχουν λίγες επιλογές για καλές θέσεις εργασίας. Οι ΜΚΟ προσφέρουν μια διέξοδο, μια ελκυστική  προοπτική απασχόλησης, ειδικά για την μικροαστική τάξη, που τη βοηθά να ξεφύγει από την προλεταριοποίηση και την ταξική πάλη, προσφέροντας μάλιστα και την ψευδαίσθηση ότι βοηθά στην αλλαγή του κόσμου.
             Και βέβαια ο ρόλος των ΜΚΟ στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς δεν είναι κρυφός.  Όπως παλιότερα οι ιεραπόστολοι, οι ΜΚΟ χρησιμοποιούνται για να διεισδύουν σε μια περιοχή και  να προετοιμάζουν ευνοϊκές συνθήκες, εμπλεκόμενες ενεργά  στο έργο της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Το παράδειγμα των γερμανικών, ισπανικών, ελληνικών ΜΚΟ  που δραστηριοποιήθηκαν στον πόλεμο  της Γιουγκοσλαβίας, στη δεκαετία της διάλυσής της,  είναι ενδεικτικό.

  Όταν λοιπόν χορηγούνται σε ΜΚΟ κονδύλια της ΕΕ επιτρέποντας την ασύδοτη δράση τους, η όψιμη στοχοποίησή τους από την κυβέρνηση, που μάλιστα έσπευσε και να νομοθετήσει ανεφάρμοστες προϋποθέσεις λειτουργίας τους, μόνο υποκριτική μπορεί να είναι, αφού είναι πολιτική επιλογή η ανυπαρξία ή ελαχιστοποίηση κρατικών δομών με υποστελέχωση των νοσοκομείων, κέντρων υγείας, ιδρυμάτων πρόνοιας κλπ.

Η προώθηση επομένως της καταπολέμησης των χειρότερων επιπτώσεων του καπιταλισμού μέσω των ΜΚΟ κρύβει την κεντρική σύγκρουση του καπιταλισμού, δηλαδή του κεφαλαίου και της εργασίας και συσκοτίζει  τις ευθύνες της κυρίαρχης εξουσίας. Με επιδιωκόμενο στόχο το κεφάλαιο να μη χρειάζεται να χρησιμοποιεί πια βία ούτε να αναλώνεται σε προσπάθειες να διεισδύσει σε μαζικά κινήματα, αφού μπορεί  να χρησιμοποιεί τις ποικιλώνυμες ΜΚΟ που τις χρηματοδοτεί, για να τα καθοδηγούν και να τα οργανώνουν.

Κι επιμένουν ακόμα πολλοί που προσδιορίζονται αριστεροί κι επαναστάτες να καταφέρονται εναντίον του ΚΚΕ υποστηρίζοντας  αυτονομία, αυτοοργάνωση κλπ. του κινήματος, όταν ο καπιταλιστής  καραδοκεί να …κεφαλαιοποιήσει  κάθε λαϊκή κινητοποίηση και όχι μόνο με τις ΜΚΟ;

Ναζιστική προπαγάνδα μέσω ονλάιν παιχνιδιών στη Σουηδία

Κατιούσα

Το διαδικτυακό gaming αποτελεί μια από τις δημοφιλέστερες δραστηριότητες διεθνώς και το νεανικό προφίλ των περισσότερων παικτών ανοίγει την όρεξη σε νεοναζιστικές οργανώσεις, που βρίσκουν πρόσφορο έδαφος ώστε να διαδώσουν τις δηλητηριώδεις απόψεις τους. Ιδιαίτερη έκταση φαίνεται να λαμβάνει το πρόβλημα στη Σουηδία, όπου νεοναζί διεσδύουν σε δημοφιλή παιχνίδια και πλατφόρμες προκειμένου να στρατολογήσουν νέα μέλη και να σπείρουν αντισημιτική προπαγάνδα. Όπως αναφέρει ένας από τους παίχτες του αγαπημένου παιχνιδιού Roblox, που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά μεταξύ 9 και 12 ετών, “Υπήρχε ένας τύπος που άρχισε να μου μιλάει στο παιχνίδι και ήταν τέλεια. Μετά άρχισε να λέει ότι οι Εβραίοι κυβερνούν τον κόσμο και να μιλάει για κάτι που λέγεται “Κίνημα Νορδικής Αντίστασης”. “Δεν εξαπατήθηκα”, σημείωσε το αγόρι, ωστόσο με δεδομένο το πολύ νεαρό της ηλικίας των παικτών, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις η ναζιστική προπαγάνδα μπορεί να παρασύρει κάποιους από αυτούς.
Η ίδια η εταιρεία του Roblox αρνήθηκε ότι τέτοια φαινόμενα συμβαίνουν στο παιχνίδι, υποστηρίζοντας ότι “παρακολουθεί τις συζητήσεις με διάφορους τρόπους”.
Η χρήση πλατφόρμας παιχνιδιών από ναζιστικές οργανώσεις δεν είναι ωστόσο κάτι καινούριο στη Σουηδία. Εδώ και χρόνια κάποιες πλατφόρμες επικοινωνίας συνδεδεμένες με συγκεκριμένα παιχνίδια αποτελούν βασικό δίαυλο επικοινωνίας για το “Κίνημα Νορδικής Αντίστασης”. Οι πλατφόρμες αυτές χρησιμοποιούνται για συζητήσει σχετικά με “διαδικτυακό ακτιβισμό” και άλλες στρατηγικές εξάπλωσης του κινήματος. Κάποιες από αυτές τις ομάδες διατηρούνται μυστικές ώστε να προστατευθούν από εξωτερική διείσδυση ή και από διαγραφή των ομάδων από την πλατφόρμα, όπως έχει συμβεί αρκετές φορές στο παρελθόν. Σύμφωνα με μαρτυρία πρώην μέλους του Κινήματος Νορδικής Αντίστασης, ο ίδιος στρατολογήθηκε από συμπαίκτες του σε ονλάιν παιχνίδι. Μάλιστα, στην ιστοσελίδα της νεοναζιστικής οργάνωσης υπάρχουν συγκεκριμένες αναφορές στη χρήση των ονλάιν παιχνιδιών για τη διεξαγωγή ονλάιν προπαγάνδας.
Κατά τον Κρίστερ Μάτσοον, ερευνητή ακροδεξιών και βίαιων οργανώσεων στο Ινστιτούτο Segerstedt, το γεγονός αυτό δεν προκαλεί έκπληξη: “Αυτού του είδους το κίνημα πάντα αναζητούσε νέα φόρα, φόρα επίκαιρα τη στιγμή της λειτουργίας τους”, προσθέτοντας πάντως ότι δεν φταίνε τα παιχνίδια γι’ αυτό. Εξάλλου, οι νεοναζί εισέρχονται σε πλατφόρμες που προϋπάρχουν, εκμεταλλευόμενοι και την ανωνυμία που συνήθως υπάρχει.
Το φαινόμενο δεν περιορίζεται βέβαια στη Σουηδία. Όπως αποδείχτηκε, ο συντονισμός των νεοναζί διαδηλώσεων στο Σάρλοτσβιλ, που κατέληξαν στη δολοφονία αντιφασίστριας το 2017 στις ΗΠΑ, είχε γίνει μέσω μιας τέτοιας πλατφόρμας, ενώ στην ίδια πλατφόρμα οργανώσεις “Λευκής υπεροχής” αντάλλασσαν εγχειρίδια παρασκευής βομβών.
“Αυτό που είναι ίσως η μεγαλύτερη απειλή σε αυτού του είδους τα περιβάλλοντα είναι πως μπορεί να δώσουν έμπνευση σε στενόμυαλους ανθρώπους. Γι’ αυτούς, αυτού του είδους το βήμα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί μπορούν να αντλήσουν έμπνευση από εκεί και να λάβουν επιβεβαίωση για τις ιδέες τους”.
Με πληροφορίες από sveriges.radio

Η ιστορική 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (1968)

Οι συνθήκες στις οποίες πραγματοποιήθηκε η 12η Πλατιά Ολομέλεια ήταν για το ΚΚΕ εξαιρετικά δύσκολες. Χιλιάδες μέλη και στελέχη του είχαν συλληφθεί από τη στρατιωτική χούντα, ενώ το ΚΚΕ βρισκόταν δίχως Κομματικές Οργανώσεις

Από τις 5 μέχρι τις 15 Φλεβάρη του 1968 έγινε η ιστορική για την πορεία του ΚΚΕ 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ του Κόμματος.
Η 12η Ολομέλεια είχε δύο θέματα να συζητήσει. Την κατάσταση στην Ελλάδα και τα καθήκοντα του Κόμματος και τα οργανωτικά ζητήματα (δράση φραξιονιστικής ομάδας). Το δεύτερο ζήτημα σχετιζόταν με την ανάγκη επανασύστασης των Οργανώσεων του ΚΚΕ που είχαν διαλυθεί με τις Αποφάσεις της 8ης Ολομέλειας του 1958 και του 8ου Συνεδρίου του 1961.
Οι Αποφάσεις αυτές είχαν αποδειχτεί καταστροφικές και ήδη από την 11η Ολομέλεια του 1967 είχε παρθεί Απόφαση για την επανασύσταση των Οργανώσεων. Μια οπορτουνιστική ομάδα δρούσε φραξιονιστικά ενάντια στην εφαρμογή της Απόφασης, προωθώντας αντί για συγκρότηση Οργανώσεων του ΚΚΕ τη συγκρότηση οργανώσεων της ΕΔΑ.
Στη 12η Ολομέλεια το ΚΚΕ διασπάστηκε και τυπικά. Επί της ουσίας το Κόμμα ήταν ήδη διασπασμένο καιρό πριν, αρχίζοντας από την ΚΕ και το Πολιτικό της Γραφείο.
Η αποχώρηση - διάσπαση συντελέστηκε στο 2ο θέμα της Ολομέλειας, όπου αποφασίστηκε η καθαίρεση τριών μελών του ΠΓ (Παρτσαλίδη - Ζωγράφου - Δημητρίου), επειδή ηγούνταν οργανωμένης φραξιονιστικής ομάδας. Γεγονός που συνοδεύτηκε με την αποχώρηση απ' αυτήν την Ολομέλεια 7 τακτικών μελών της ΚΕ, 7 αναπληρωματικών και 3 της Κεντρικής Εξελεγκτικής Επιτροπής.

Μέσω της ανασυγκρότησης των Κομματικών Οργανώσεων και της συγκρότησης, στη συνέχεια, της ΚΝΕ, ανακόπηκε η φθίνουσα οργανωτική πορεία του ΚΚΕ και πολλοί νέοι κομμουνιστές εντάχθηκαν στο ΚΚΕ και συνέβαλαν στην άνοδο του αντιστασιακού κινήματος ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών

Αμέσως μετά από τη 12η Ολομέλεια, οι διαφωνούντες κατέλαβαν το ραδιοφωνικό σταθμό «Η Φωνή της Αλήθειας» και μετέδωσαν το μήνυμά τους, ενώ στις 19 Μάρτη 1968 έκλεψαν μεγάλο μέρος του Αρχείου του ΚΚΕ, που βρισκόταν στο Σιμπίου της Ρουμανίας. Νωρίτερα, πήραν τα βιβλία που υπήρχαν στο γραφείο της Επιτροπής Διαφώτισης. Το κλεμμένο Αρχείο μεταφέρθηκε στη Γιουγκοσλαβία και αργότερα στην Ελλάδα, ενώ στη συνέχεια δόθηκε στα ΑΣΚΙ, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα.
Μετά από ένα διάστημα, οι αποχωρήσαντες πρωτοστάτησαν στη συγκρότηση νέου κόμματος, με το όνομα «ΚΚΕ εσωτερικού», ενώ ονόμασαν το ΚΚΕ προβοκατόρικα «ΚΚΕ εξωτερικού», δηλαδή έξωθεν υποκινούμενο.

Σύντομο χρονικό

Οι συνθήκες στις οποίες πραγματοποιήθηκε η 12η Πλατιά Ολομέλεια ήταν για το ΚΚΕ εξαιρετικά δύσκολες. Χιλιάδες μέλη και στελέχη του είχαν συλληφθεί από τη στρατιωτική χούντα, που επικράτησε 10 μήνες νωρίτερα (21 Απρίλη 1967), ενώ το ΚΚΕ βρισκόταν δίχως Κομματικές Οργανώσεις.
Το κυριότερο πρόβλημα, όμως, ήταν το γεγονός ότι το ΚΚΕ κινούνταν πλέον με τη στρατηγική των σταδίων, που καθόριζε ως πρώτο στάδιο της επανάστασης στην Ελλάδα μια αντιιμπεριαλιστική - δημοκρατική αλλαγή, η οποία θα μετεξελισσόταν στην πορεία σε σοσιαλιστική (δεύτερο στάδιο).
Ταυτόχρονα, έθετε ως ακόμα πιο άμεσο πολιτικό στόχο (μίνιμουμ πρόγραμμα) το σχηματισμό μιας πατριωτικής - δημοκρατικής κυβέρνησης, που θα συνέβαλε στη συγκέντρωση δυνάμεων ώστε να πραγματοποιηθεί το πρώτο στάδιο της δημοκρατικής επανάστασης.
Επρόκειτο για την πολιτική της συμμαχίας των «δημοκρατικών δυνάμεων», προκειμένου να φύγει από τη διακυβέρνηση η «δεξιά» (ΕΡΕ), που είχε ηγέτη τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Με βάση αυτήν τη γραμμή, το ΚΚΕ είχε γίνει από το 1961 ουρά της Ενωσης Κέντρου, που είχε ηγέτη τον Γεώργιο Παπανδρέου.

Το πρώτο φύλλο του παράνομου «Ριζοσπάστη» την 1η Μάρτη του 1968, με την ανακοίνωση του προεδρείου της 12ης Ολομέλειας

Το ΚΚΕ επιδίωκε συμμαχία με αυτό το αστικό κόμμα, καθώς θεωρούσε δυνάμεις του εκφραστές της λεγόμενης εθνικής αστικής τάξης (πατριωτικής), την οποία διαχώριζε από την υπόλοιπη αστική τάξη, που την ονομάτιζε ξενόδουλη.
Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι η στρατηγική των σταδίων είχε την αφετηρία της στα χρόνια του μεσοπολέμου και δεν αφορούσε μόνο το ΚΚΕ, αλλά το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα.
Επιπλέον, όταν συγκλήθηκε η 12η Ολομέλεια, βάραινε αρνητικά το γεγονός ότι η ηγεσία του ΚΚΕ δεν είχε προβλέψει το προετοιμαζόμενο από τους συνταγματάρχες πραξικόπημα και επομένως δεν είχε προσπαθήσει να πάρει τα απαιτούμενα μέτρα για να υπάρξει οργανωμένη λαϊκή αντίδραση στην επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας.
Η επιβολή της στρατιωτικής δικτατορίας άλλαξε μια σειρά από τα έως τότε δεδομένα, αφού η απουσία Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ διευκόλυνε τα χτυπήματα της δικτατορίας, ενώ έκανε ακόμα πιο δύσκολη την ανασυγκρότηση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, παράλληλα έπαψε να είναι νόμιμη και η ΕΔΑ.
Σε αυτές τις συνθήκες, μεγάλο μέρος των στελεχών του ΚΚΕ συνειδητοποίησαν το μέγεθος του προβλήματος που είχε δημιουργηθεί από τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων.
Και τάχθηκαν υπέρ της συγκρότησής τους, ερχόμενοι σε σύγκρουση με άλλα στελέχη, δίχως ωστόσο να βλέπουν αυτοκριτικά τις επιλογές της 6ης και της 7ης Ολομέλειας (1956-1957), που ήταν καθοριστικές για τη μετέπειτα πορεία του Κόμματος, αλλά και την προβληματική στρατηγική του.

Εκτιμήσεις

Το ΚΚΕ, σε ντοκουμέντα του και ως καταστάλαγμα συλλογικών διαδικασιών, έχει επανειλημμένα εκτιμήσει ότι η 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ είναι ένα από τα ιστορικής σημασίας γεγονότα στην υπερεκατοντάχρονη διαδρομή του. Θα ήταν τελείως διαφορετική η πορεία του (τότε διακυβευόταν ακόμα και η ύπαρξή του ως ΚΚ), αν δεν είχε επέλθει ρήξη των κομμουνιστικών δυνάμεων με τον αναθεωρητισμό - οπορτουνισμό. Η 12η Ολομέλεια διαδραμάτισε θετικό ρόλο, γιατί:

Αμέσως μετά από τη 12η Ολομέλεια, οι διαφωνούντες κατέλαβαν το ραδιοφωνικό σταθμό «Η Φωνή της Αλήθειας» και μετέδωσαν το μήνυμά τους, ενώ στις 19 Μάρτη 1968 έκλεψαν μεγάλο μέρος του Αρχείου του ΚΚΕ, που βρισκόταν στο Σιμπίου της Ρουμανίας

1) Εβαλε τις βάσεις για την ιστορική συνέχεια του ΚΚΕ, για την οργανωτική του αυτοτέλεια.
2) Εφερε στην πρώτη γραμμή την υπεράσπιση των αρχών του μαρξισμού - λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού.
3) Μέσω της ανασυγκρότησης των Κομματικών Οργανώσεων και της συγκρότησης, στη συνέχεια, της ΚΝΕ, ανακόπηκε η φθίνουσα οργανωτική πορεία του ΚΚΕ και πολλοί νέοι κομμουνιστές εντάχθηκαν στο ΚΚΕ και συνέβαλαν στην άνοδο του αντιστασιακού κινήματος ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών. Εξάλλου, με τις Αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας συμπαρατάχθηκε η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών κρατουμένων και των πολιτικών προσφύγων και σε μια πορεία η πλειοψηφία των μελών και οπαδών της ΕΔΑ.
Κοντά έξι δεκαετίες τώρα (52 χρόνια φέτος) η σειρά των γεγονότων που οδήγησαν στη 12η Ολομέλεια παρουσιάζεται από τις οπορτουνιστικές - σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις ως κορυφαία σύγκρουση «ανανεωτικών και δογματικών», όπου οι πρώτοι υποτίθεται ότι έφεραν έναν αέρα «κάθαρσης» του ΚΚΕ και ευρύτερα του κομμουνιστικού κινήματος, ενώ οι δεύτεροι παρέμεναν αγκυλωμένοι σε ξεπερασμένα δόγματα και πρακτικές. Μάλιστα, έφτασαν να ισχυρίζονται ότι τα σοσιαλιστικά κράτη ανατράπηκαν επειδή δεν υιοθέτησαν έγκαιρα τα «ανανεωτικά» μηνύματα του «ΚΚΕ εσωτερικού», του Ιταλικού ΚΚ, του Γαλλικού ΚΚ, του Ισπανικού ΚΚ κ.ά., όπως του Ντούμπτσεκ στην Τσεχοσλοβακία.
Συνακόλουθο είναι το κατηγορώ τους ότι το ΚΚΕ ήταν «όργανο της Μόσχας», ενώ οι ίδιοι πάσχιζαν για έναν διεθνισμό που θα διέπεται από την αρχή της μη επέμβασης κάθε ΚΚ στα εσωτερικά του άλλου. Βέβαια, ποτέ δεν εξήγησαν πόσο συνεπείς ήταν αυτές οι διακηρύξεις με την πρακτική τους να υπεξαιρέσουν το Αρχείο του ΚΚΕ με τη συνδρομή της ρουμανικής αστυνομίας. Και φυσικά, δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα αν το ΚΚΣΕ είχε πάρει το μέρος τους το 1968, όπως ζητούσαν επιδιώκοντας συνάντηση με τη σοβιετική ηγεσία. Ακόμα, δεν είχαν κανένα πρόβλημα και το 1956 (6η Ολομέλεια), προκειμένου να ανατραπεί το λεγόμενο «ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς» που δήθεν είχε επιβάλει στο ΚΚΕ ο Ν. Ζαχαριάδης. Το «ανώμαλο καθεστώς» και η «προσωπολατρία» αποτέλεσαν το πρόσχημα για τη δεξιά οπορτουνιστική στροφή του Κόμματος.

«Αδούλωτη Αθήνα». Εκτακτο φύλλο της παράνομης έκδοσης της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ), το Φλεβάρη του 1968, με την Απόφαση της ΚΟΑ για τη στήριξη των αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ

Το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1973), συζητώντας για την κατάσταση στο Κόμμα πριν και μετά τη 12η Ολομέλεια του Φλεβάρη του 1968, για την ύπαρξη και δράση στις γραμμές του της συγκεκριμένης φραξιονιστικής οπορτουνιστικής ομάδας, κατέληξε σε εκτιμήσεις ως προς τις αιτίες της εμφάνισης και ανάπτυξής της στις γραμμές του Κόμματος, παίρνοντας ως αφετηρία την 8η Ολομέλεια της ΚΕ του 1958 και την Απόφασή της να διαλύσει τις παράνομες Κομματικές Οργανώσεις στην Ελλάδα και να διαχυθούν μέσα στην ΕΔΑ.
Αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Τόσο η απόφαση της 8ης Ολομέλειας (1958), όσο και η απόφαση του 8ου Συνεδρίου (1961) στο κομματικό πρόβλημα, αποτελούν θεμελιακό λάθος. Σήμαιναν τη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων. Με τις αποφάσεις αυτές το κόμμα διαλύθηκε μέσα στην ΕΔΑ, που ήταν συνασπισμός αριστερών δυνάμεων.
Η διάλυση και η μακρόχρονη απουσία Κομματικών Οργανώσεων είχε σοβαρότατες συνέπειες σ' όλους τους τομείς της δράσης, ιδεολογικό, πολιτικό και οργανωτικό, στην ανάπτυξη του εργατικού και δημοκρατικού κινήματος, στην ίδια την οικοδόμηση του Κόμματος.
(...) Η απουσία Κομματικών Οργανώσεων στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στα δημόσια ιδρύματα, στις ένοπλες δυνάμεις, δεν επέτρεπε στο Κόμμα να δημιουργεί στενούς δεσμούς με την εργατική τάξη και τους άλλους εργαζόμενους».
Στον πρόλογο του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ Β' τόμος, 1949-1968, έκδοση 2011, αναφέρεται επίσης χαρακτηριστικά γι' αυτήν την περίοδο: «Η ελλιπής και με αντιφάσεις προσπάθεια της ηγεσίας του Κόμματος, να βγάλει συμπεράσματα από την πάλη στη δεκαετία 1940, ανακόπηκε το 1956 με τη δεξιά οπορτουνιστική στροφή. Από εκεί και πέρα οι δυνάμεις που κυριάρχησαν, αφού πρώτα προχώρησαν στη διάλυση των Κομματικών Οργανώσεων και στην ένταξη των κομματικών μελών στην ΕΔΑ, οδήγησαν το ΚΚΕ στο 8ο Συνέδριο (1961), ενώ η διαπάλη στις γραμμές του διαρκώς οξυνόταν, όχι μόνο λόγω της αντίδρασης κομματικών δυνάμεων στις αποφάσεις των 6ης, 7ης και 8ης Ολομελειών της ΚΕ (1956, 1957 και 1958 αντίστοιχα), αλλά και λόγω της ανάπτυξης νέων αναθεωρητικών και οπορτουνιστικών ρευμάτων. Αποκορύφωμα της σύγκρουσης ήταν η 12η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ το 1968. Σε αυτή, το λεγόμενο οργανωτικοπολιτικό πρόβλημα επιλύθηκε θετικά και άρχισε η οργανωτική ανασυγκρότηση του ΚΚΕ, καθώς και μια νέα περίοδος στην Ιστορία του».

Οργανωτική ανασυγκρότηση

Το 9ο Συνέδριο του ΚΚΕ (1973), συζητώντας για την κατάσταση στο Κόμμα πριν και μετά τη 12η Ολομέλεια του Φλεβάρη του 1968, για την ύπαρξη και δράση στις γραμμές του της συγκεκριμένης φραξιονιστικής οπορτουνιστικής ομάδας, κατέληξε σε εκτιμήσεις ως προς τις αιτίες της εμφάνισης και ανάπτυξής της στις γραμμές του Κόμματος, παίρνοντας ως αφετηρία την 8η Ολομέλεια της ΚΕ του 1958 και την Απόφασή της να διαλύσει τις παράνομες Κομματικές Οργανώσεις στην Ελλάδα και να διαχυθούν μέσα στην ΕΔΑ

Η διάσπαση του 1968 ήταν αναπόφευκτη για τη συνέχεια του ΚΚΕ, αφού ο αναθεωρητισμός σε αυτό είχε φτάσει σε πλήρη ωρίμανση και οργανωμένη έκφραση.
Μετά από τη 12η Ολομέλεια ήρθε στην πρώτη γραμμή η διακήρυξη της υπεράσπισης των αρχών του μαρξισμού - λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, παρ' όλες τις αντιφάσεις που συνέχιζε να περιέχει η στρατηγική του ΚΚΕ.
Ηταν ιστορικής σημασίας το γεγονός ότι η πλειοψηφία του καθοδηγητικού οργάνου συσπειρώθηκε με βάση την ανάγκη να ανασυγκροτηθούν και να δημιουργηθούν ισχυρές Κομματικές Οργανώσεις, πρώτα απ' όλα στους χώρους που βρισκόταν η εργατική τάξη.
Εχει σημασία να τονιστεί ακόμα ότι με αυτήν την απόφαση η πλειοψηφία της καθοδήγησης του ΚΚΕ έδειξε πως διατηρούσε αντανακλαστικά απόκρουσης του «ευρωκομμουνιστικού», αναθεωρητικού και οπορτουνιστικού ρεύματος.
Αυτή η εξέλιξη επιβεβαίωνε ότι σε μεγάλο μέρος των στελεχών του ΚΚΕ δεν είχε ουσιαστικά καταδικαστεί η κληρονομιά του ηρωικού ΔΣΕ, παρ' όλο που ακολούθησε τη γραμμή παρέμβασης των 6 ΚΚ στην 6η Πλατιά Ολομέλεια.
Παρά τις αδυναμίες της, η 12η Ολομέλεια βοήθησε στην ανασυγκρότηση του ΚΚΕ και στη δημιουργία της ΚΝΕ, στην οργάνωση του αντιδικτατορικού αγώνα. Ενίσχυσε τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά, άφησε παρακαταθήκη κομμουνιστικά αντανακλαστικά και στις δεκαετίες που ακολούθησαν.
Η ανασυγκρότηση του Κόμματος έδωσε απάντηση στον αναθεωρητισμό και επέδρασε θετικά στην εξέλιξη της λαϊκής πάλης: Τον Μάρτη του 1968 εκδόθηκε το πρώτο φύλλο του παράνομου «Ριζοσπάστη», που τάχτηκε υπέρ των Αποφάσεων της 12ης Ολομέλειας. Επίσης, τάχτηκαν υπέρ το ανασυγκροτημένο καθοδηγητικό όργανο της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ) με την παράνομη εφημερίδα της «Αδούλωτη Αθήνα». Σε μια πορεία συντάχτηκαν με τις Αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας η πλειοψηφία των πολιτικών κρατουμένων στις φυλακές και τις εξορίες, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το μεγαλύτερο στρατόπεδο, το Λακκί της Λέρου, όπου 905 κομμουνιστές κρατούμενοι, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία τους, τάχτηκαν με τη 12η Ολομέλεια. Κάτι ανάλογο έγινε και στις Οργανώσεις των πολιτικών προσφύγων στις σοσιαλιστικές χώρες. Αυτά τα γεγονότα ήταν αποφασιστικής σημασίας για την πορεία του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος.

Η πορεία των οπορτουνιστών

Από την άλλη πλευρά, η πορεία του οπορτουνιστικού ρεύματος και ειδικά στην πλέον πρόσφατη περίοδο είναι αποκαλυπτική:
Αξιοποιώντας και τις αντεπαναστατικές ανατροπές στα κράτη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και τη βαθιά κρίση στο Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα, η συνέχεια του «ΚΚΕ εσ.», η ΕΑΡ, μαζί με στελέχη του ΚΚΕ και άλλους σοσιαλδημοκράτες, επιχείρησαν για μια ακόμα φορά να διαλύσουν το ΚΚΕ (1989 - 1991). Και αυτή η προσπάθεια απέτυχε. Μαζί με άλλους ιστορικούς και πολιτικούς παράγοντες, η ρήξη στη 12η Ολομέλεια με τον οπορτουνισμό είχε συμβάλει στην καλλιέργεια κομμουνιστικών αντανακλαστικών (Κόμμα Νέου Τύπου) για τη διάσωση του χαρακτήρα του Κόμματος, την εποχή της κορύφωσης και νίκης της αντεπανάστασης.
Πιο καταφανής έγινε ο ρόλος του οπορτουνισμού, που από τη φύση του μεταλλάσσεται πολύ γρήγορα σε αστικό κόμμα (σοσιαλδημοκρατικό), όταν άρπαξε την ευκαιρία να σχηματίσει κυβέρνηση στο έδαφος του καπιταλισμού. Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, που έχει αντιγράψει το ΠΑΣΟΚ ακόμα και στην εξαγορά συνειδήσεων και έχει γοητευτεί από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και τις βάσεις τους, μπορεί να μην είναι ακριβώς «εικόνα και ομοίωση» των οπορτουνιστών του 1968, οπωσδήποτε όμως είναι η ακόμα δεξιότερη φυσική εξέλιξη των ιδεολογικών και πολιτικών επιλογών τους.
Ανάλογη πορεία είχαν στο σύνολό τους όσα ΚΚ απέβαλαν τις κομμουνιστικές αρχές και αξίες. Η μεγαλύτερη υπηρεσία τους στο καπιταλιστικό σύστημα (βλέπε π.χ. Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) είναι ότι τσάκισαν μεγάλα εργατικά κινήματα, οδηγώντας τα στο συμβιβασμό με το κεφάλαιο και στην ενσωμάτωση, προκειμένου να υλοποιηθεί η στρατηγική του ιμπεριαλισμού.
Ο «σοσιαλισμός με δημοκρατία και ελευθερία», που επικαλέστηκαν, είναι ουσιαστικά αποδοχή της αστικής δημοκρατίας, δηλαδή της καπιταλιστικής εξουσίας, επομένως ψευδεπίγραφος, και σημαίνει απευθείας αποδοχή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, που δεν εξανθρωπίζεται.

***

Πραγματική ελευθερία και δημοκρατία υπάρχει για όλο τον λαό, μόνο όταν η εργατική τάξη, σε συμμαχία με τα λαϊκά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων, κατακτήσει τη δική της εξουσία και κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής, εφόσον δηλαδή καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Επιβεβαιώθηκε διαχρονικά ότι οι φορείς του οπορτουνισμού, ακόμα και στην περίπτωση που εντοπίζουν υπαρκτά προβλήματα, δεν οδηγούνται στη διαμόρφωση πολιτικής που θα τα αντιμετωπίζει, αλλά διαμορφώνουν πολιτική που οδηγεί στην κατεδάφιση εκείνου που υποτίθεται ότι θέλουν να βελτιώσουν (κόμμα, σοσιαλιστική εξουσία).