Ασφαλίτες υποδύονταν εικονολήπτες και τεχνικούς για να φακελώνουν διαδηλωτές – Καταγγελία της ΕΦΕ

Κατιούσα

Μαύρες πρακτικές της ΕΛΑΣ καταγγέλλει η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδας, με αφορμή την αποκάλυψη πως αστυνομικοί του τμήματος προστασίας του κράτους και του πολιτεύματος παρίσταναν τους φωτορεπόρτερ για να παρακολουθούν μέλη της ΛΑΕ, που συμμετείχαν σε διαδηλώσεις κατά των πλειστηριασμών. Πιο συγκεκριμένα, η ΕΦΕ αναφέρει στην ανακοίνωσή της τα εξής:
Η Ένωση Φωτορεπόρτερ Ελλάδος καταδικάζει την πρακτική της Ελληνικής Αστυνομίας που είδε το φως της δημοσιότητας. Πληροφορούμαστε ότι αστυνομικοί του τμήματος Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος υποδυόμενοι τους εικονολήπτες και τους τεχνικούς ΜΜΕ κατέγραφαν διαδηλωτές σε δημόσιες συγκεντρώσεις.
Η αντιποίηση δημοσιογραφικής επαγγελματικής ιδιότητας και της επαγγελματικής ιδιότητας φωτορεπόρτερ, προς εξαπάτηση πολιτών και σχηματισμό ποινικής δικογραφίας σε βάρος τους, οδηγεί τους εξαπατηθέντες πολίτες, μεταξύ των οποίων βρίσκονται και ηγετικά στελέχη νόμιμων κομμάτων και κινήσεων, σε συμπεράσματα για ανύπαρκτη διασύνδεσή μας με τις αστυνομικές αρχές.
Πρόκειται για κίνηση σε βάρος της ελευθεροτυπίας και συνεπαγόμενα θέτει σε κίνδυνο τη σωματική μας ακεραιότητα αλλά και την ίδια μας την ζωή όταν θα κληθούμε να κάνουμε και πάλι τη δουλειά μας. Γιατί εμείς όταν κάνουμε τη δουλειά μας και καλύπτουμε δημόσιες συγκεντρώσεις, σε αντίθεση προφανώς με τις αρχές της χώρας, δηλώνουμε αμέσως το όνομα και την ιδιότητά μας.
Προκαλεί θλίψη και οργή εν έτει 2018 σε δημοκρατική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να τελούνται τέτοιες αντιδημοκρατικές και επικίνδυνες πρακτικές από τους θεσμούς που τάχα προστατεύουν το πολίτευμα αλλά και την ζωή πολιτών. Καλούμε την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη να πράξει τα δέοντα.

ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΒΙΑΙΟΠΡΑΓΩΝΤΑΣ

Στις ειδήσεις για το θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου, από τις πρώτες πληροφορίες, που ανέφεραν αυτοτραυματισμό επίδοξου ληστή από τζαμαρία κοσμηματοπωλείου, μέχρι τις εικόνες από βίντεο, στα οποία καταγράφονται ο άγριος ξυλοδαρμός του ή οι βιαιότητες της αστυνομίας και τα συμπεράσματα της νεκροψίας με την αιτία θανάτου να μένει απροσδιόριστη, θα κάνει πολύ κόπο κάποιος να συναντήσει την αλήθεια. Σ’ αυτή την τραγική υπόθεση όμως γίνεται διάφανος ο ρόλος της δημοσιογραφίας, η θέση της αστυνομίας, η κατάσταση της σιωπηλής πλειοψηφίας.

              Τη δημοσιογραφία που υποκύπτει στις επιθυμίες των χρηματοδοτών της και παρασύρεται σε διαφημιστικές υπερβολές και προβολή πτυχών της πραγματικότητας που εξυπηρετούν σκοπούς τους  αδιαφορώντας για την αξιοπιστία της δεν είναι μόνο στο συγκεκριμένο γεγονός που αναγνωρίζουμε. Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται κι εδώ η σκόπιμη και επιλεκτική κατασκευή μιας εικόνας του κόσμου, από κομμάτια της πραγματικότητας με βάση τους στόχους αυτών που ελέγχουν τα μέσα επικοινωνίας. Κι αν από την πλειοψηφία των δημοσιογράφων το συγκεκριμένο γεγονός στην αρχή καταγράφηκε ως ληστεία που προκάλεσε τη δίκαιη οργή του ιδιοκτήτη  αυτό δεν οφείλεται μόνο στην προχειρότητα και αδιαφορία  για διασταύρωση πληροφοριών, αλλά και στη συναίνεσή τους για μια αναπαράσταση του πραγματικού που συναρμολογείται με τις αξίες που προωθούνται –αποθέωση της ιδιοκτησίας, περιφρόνηση του αδύναμου κι επιβολή του ισχυρού. Η πληροφόρηση για το συγκεκριμένο γεγονός όλες αυτές τις μέρες πήρε τη μορφή παζλ που ανέλαβαν να συμπληρώσουν τα κομμάτια του τα ερασιτεχνικά βίντεο αυτοπτών μαρτύρων, τα οποία αποκάλυψαν το έλλειμμα αξιοπιστίας των πληροφοριών που μεταδίδονται από τους επαγγελματίες δημοσιογράφους.  

Κι είναι η  καταπάτηση κανόνων και προτύπων που έχουν θεσμοθετηθεί  για κατοχύρωση του κύρους του δημοσιογραφικού επαγγέλματος που οδήγησε στην απώλεια της εμπιστοσύνης προς τους επαγγελματίες δημοσιογράφους, οι οποίοι στο θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου έδειξαν και πάλι  ολιγωρία στη συλλογή στοιχείων και αρκέστηκαν στις εκδοχές των πρωταγωνιστών του αποτρόπαιου λυντσαρίσματος. Και κάπως έτσι ενισχύεται μια αντίληψη για την ατομική ευθύνη, που προωθεί  όμως  συγχρόνως και μια αίσθηση αυτονομίας και ελευθερίας να δημοσιεύει ο καθένας με τα δικά του κριτήρια, που  μπορεί να τον οδηγήσει πάλι στον ίδιο φαύλο κύκλο αναξιοπιστίας, όχι εξαιτίας της παράβασης κριτηρίων, αλλά εξαιτίας της έλλειψής τους.  

Το συγκεκριμένο γεγονός ανέδειξε τη συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία επιλογής και προβολής των ειδήσεων,  πέρα από το μονοπώλιο των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ήταν οι πολίτες σε ρόλο δημοσιογράφων που συνέλεξαν, δημοσίευσαν και σχολίασαν στοιχεία για το συγκεκριμένο γεγονός.  Αυτό αν φαίνεται να παρέχει μια διορθωτική, εναλλακτική άποψη που μπορεί να εκθέτει  το ψέμα, τη διαφθορά, την κατάχρηση εξουσίας κλπ προκαλώντας την κυρίαρχη εξουσία,  όμως  δεν σημαίνει πως αν καθένας μπορεί να θεωρηθεί δημοσιογράφος δεν μπορεί και να χρησιμοποιηθεί σαν  εργαλείο για ποικίλους και άδηλους σκοπούς. Κι επιπλέον,  η ανάληψη δημοσιογραφικού έργου που είναι η παρατήρηση, αναζήτηση, καταγραφή και μετάδοση γεγονότων μας μετατρέπει  από δρώντα υποκείμενα σε απλούς παρατηρητές, που τα γεγονότα εξελίσσονται ερήμην μας.

Φαίνεται λοιπόν πως για την υπεράσπιση του αδύναμου  Ζακ Κωστόπουλου, που εκτός από τους δυο ιδιοκτήτες που τον χτυπούν με λύσσα και ανελέητα, ενώ αυτός δεν αντιστέκεται καθόλου, ασκούν βία και οι αστυνομικοί, ενώ αυτός είναι πληγωμένος και μοιάζει νεκρός, δεν υπήρξε από τους παρευρισκόμενους θεατές  κάποια ιδιαίτερη αντίδραση.

Και καθυστερημένα και μάλλον απλώς για να διατηρήσει τα προσχήματα με φτηνή δημαγωγία, είναι που υποστηρίζει ακόμα η κυβέρνηση πως είναι αριστερή,  η πολιτική ηγεσία διατάσσει ΕΔΕ, για να δείξει πως οι βιαιοπραγίες των αστυνομικών τους κοστίζουν ως προς την νομιμότητα. Ο επιθετικός λόγος όμως του προέδρου της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθήνας Δ. Πάικο που υποστηρίζει πως οι συνάδελφοί του «άσκησαν την απολύτως απαραίτητη βία» προκαλώντας «Σε όποιον αρέσει, σε όποιον δεν αρέσει» σηματοδοτεί τη βεβαιότητά του πως δεν θα υποβληθεί σε αμφισβήτηση η εξουσία  που του έχει παραχωρηθεί.

Η πολιτική υποστήριξη της αστυνομίας στη  βία που ασκεί,  η οποία  αντιμετωπίζεται  με ατιμωρησία, μετασχηματίζει το μονοπώλιο της βίας του κράτους σε ικανότητα να επιβληθεί η  κυριαρχία του σε όποιον αντιδρά. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει πολιτική βούληση να ελεγχθούν ακόμα και οι χειρότερες καταχρήσεις εξουσίας της αστυνομίας. Και ούτε βέβαια η  υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνησή μας είναι διατεθειμένη να αμφισβητήσει την αστυνομική βία όχι μόνο όπως υπάρχει στις κανονικές λειτουργίες του θεσμού, αλλά ακόμα και στις πιο εντυπωσιακές μορφές της. Και ο φόβος πως  οι βιαιοπραγίες σ’ ένα αναίσθητο σώμα εντάσσονται στις κανονικές λειτουργίες του θεσμού, όσο δεν δημοσιοποιούνται,  ίσως να μην είναι αβάσιμος.

Εν ολίγοις, από την άποψη του κράτους, η βία της αστυνομίας θεωρείται νόμιμη και η βία κατά της αστυνομίας είναι παράνομη. Κι επειδή έχει το κράτος το δικαίωμα να καθορίζει όχι μόνο τη νόμιμη δύναμη, αλλά και τη νόμιμη αντίσταση εναντίον του η αστυνομία που το υπερασπίζεται απολαμβάνει ειδικές προστασίες. Η αστυνομία έχει τη διακριτική ευχέρεια να κρίνει  τα όρια της νομιμότητας, να τα διαστέλλει ή να τα συστέλλει αναλόγως και σύμφωνα με τις επιταγές της εκτελεστικής εξουσίας κι ας δίνεται η εντύπωση, ή καλλιεργείται τεχνηέντως,  πως οι κατασταλτικοί μηχανισμοί λειτουργούν πολλές φορές αυτόνομα.

Σε τελική ανάλυση αυτός που διαστέλλει ή συστέλλει τα όρια της νομιμότητας και της παρανομίας, του κοινωνικού και του αντικοινωνικού δεν είναι στην αστική μας δημοκρατία παρά το αστικό κράτος. Μόνο όταν συσσωρεύεται αγανάκτηση για τη νομιμότητα της αστυνομικής βίας κι υποβαθμίζεται η εμπιστοσύνη προς την αστυνομία, η εκτελεστική  εξουσία αποστασιοποιείται στην προσπάθειά της να τα χειριστεί. Όμως στις πιο πολλές περιπτώσεις οι στόχοι της προσοχής της αστυνομίας - και επομένως και της αστυνομικής βίας - αντικατοπτρίζουν και ενισχύουν τις υπάρχουσες ανισότητες τόσο της  φυλής όσο και της τάξης. Στο  χαρακτήρα της αστυνομικής βίας και στην ιδεολογία που τη στηρίζει αντανακλώνται τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης.

Χρειάζεται να δούμε την αστυνομική βία πολιτικά - δηλαδή να αναγνωρίζουμε την πολιτική που είναι εγγενής σε αυτήν. Η βία αποτελεί βασική λειτουργία της αστυνόμευσης. Και οι αδικίες της αστυνόμευσης αντανακλούν και αναπαράγουν τις αδικίες της κοινωνίας μας.  

Ο Μπολσεβικισμός οδηγεί στην απομόνωση ...

Κοινή ανακοίνωση – καταγγελία πέντε παρατάξεων του Δημοτικού συμβουλίου Πάτρας για τη στάση της Δημοτικής αρχής όσον αφορά τον κυκλώνα Ζορμπά.
Οι Δημοτικές παρατάξεις "Νέα Πόλη", "ΡΑΠ", "Τώρα για την Πάτρα", "Πάτρα, η δική μας πόλη" και «Αγωνιζόμενοι Πολίτες» καταγγέλλουν την απαράδεχτη στάση της Δημοτικής αρχής Πελετίδη σε σχέση με τη διέλευση από την Πόλη μας του κυκλώνα Ζορμπάς.
Η Δημοτική αρχή του ΚΚΕ, που παίρνει κομματική γραμμή από τα υπόγεια του Περισσού, εξυπηρετώντας μόνο κομματικά συμφέροντα, έχει οδηγήσει σε τέτοια απομόνωση την Πόλη που ούτε κυκλώνες δεν μας επισκέπτονται!!!
Έτσι, ενώ σχεδόν όλες οι πόλεις της Πελοποννήσου ήρθαν στο προσκήνιο, η σχετική ηρεμία που επικράτησε στον Δήμο μας είναι χαρακτηριστική του τέλματος στο οποίο έχει περιέλθει η Πόλη από τις εμμονές και τις ιδεοληψίες της Δημοτικής αρχής.
Τα ζωντανά ρεπορτάζ από παραλίες, λιμάνια, «μαρίνες» και ψαροταβέρνες» προσέφεραν μεγάλη προβολή σε άλλες περιοχές προσελκύοντας τουρίστες μπας και έρθει η ριμάδα η ανάπτυξη, που σαν τον Ζορμπά όλο λέμε ότι θα έρθει αλλά δεν έρχεται.
Άμεση πρέπει να είναι η επέμβαση της δικαιοσύνης στις βαρύτατες καταγγελίες του Αχαιού βουλευτή Ν. Νικολόπουλου που μεταξύ άλλων αναφέρει: « Οι ΚΚΕδες έχουν κρύψει επιστήμονες από το πρώην Σιδηρούν παραπέτασμα την Σοβιετία και με ειδικά μηχανήματα από την ταράτσα του Περισσού άλλαξαν την πορεία του κυκλώνα για να προστατέψουν τον κομμουνιστή Δήμαρχό τους. Αυτά τα κόλπα είναι γνωστά από παλιά και φέρουν την κωδική ονομασία «κομουνιστικός δάχτυλος» που σπρώχνει και κυκλώνες.
Αλγεινή εντύπωση έχει προκαλέσει η σιωπή της Δ.Α. στα νέα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα που φιλοξενεί το σάιτ “achaiaNews” με τίτλο «Το σπίτι Πελετίδη και ο ρόλος του στην κλιματική αλλαγή στην περιοχή, γιατί δεν απαντάει η δημοτική αρχή?».
Τέλος, με ηχηρή του παρέμβαση ο Ν. Τζανάκος θέλοντας να διασκεδάσει τα σχόλια, που απορούν γιατί ανακοινώνει υποψηφίους 8 μήνες πριν τις εκλογές, θα παρουσιάσει γνωστό μετεωρολόγο υποψήφιο με την παράταξή του που θα κάνει ασφαλή και σίγουρη πρόβλεψη του καιρού μέχρι τον Μάιο, αποδεικνύοντας ότι: τι είναι μέχρι τις εκλογές, δυο κυκλώνες δρόμος!!!
Υ.Γ. Φήμες που θέλουν στελέχη της Δ.Α. να συνεδριάζουν για να απαντήσουν στον ημιώροφο του Περισσού δεν επιβεβαιώνονται.

Σ.Π.

Προσοχή: ρατσιστικό ιστολόγιο!

 

Κάπου στις αρχές τού καλοκαιριού, κάνοντας χρήση ενός δωρεάν κουπονιού (τύπου "προσφορά




δοκιμής") του Facebook, επιχείρησα να προωθήσω τις αναρτήσεις τού ιστολογίου σε "στοχευμένο κοινό". Βέβαια, η σελίδα τού ιστολογίου στο Facebook δεν κάνει τίποτε περισσότερο παρά να ενημερώνει τους ακολούθους της κάθε φορά που δημοσιεύω καινούργιο κείμενο, όμως το Facebook την εκλαμβάνει ως σελίδα εμπορικής επιχείρησης. Έτσι, μαζί με αναρίθμητα μηνύματα που με συμβούλευαν πώς να διαφημίσω την"επιχείρησή" μου, μου παραχώρησε ένα διαφημιστικό κουπόνι αξίας τριάντα ευρώ για να το ξοδέψω, προωθώντας την σελίδα μου κατά την κρίση μου.

Παρένθεση. Υποτίθεται ότι αυτή η "διαφήμιση" έστελνε στην σελίδα κάπου 3.000 άτομα ημερησίως, άλλο αν τα στοιχεία τού Blogger δεν συμφωνούσαν επ' ουδενί μ' αυτή την -κατά Facebook- "κοσμοπλημμύρα". Αν αναρωτιέστε τι είδους διαφήμιση είναι αυτή και πώς γίνεται, λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να σας λύσω την απορία επειδή δεν έχω ιδέα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι, σύμφωνα με το Facebook, οι διαφημισμένες αναρτήσεις έφερναν μερικές χιλιάδες επισκέπτες παραπάνω (ως και 5.000 ενίοτε) στην σελίδα, ενώ σύμφωνα με τον Blogger, οι επισκέψεις στο ιστολόγιο παρέμεναν σταθερές. Ότι καταλάβατε, καταλάβατε. Κλείνει η παρένθεση.

Λίγες μέρες αργότερα ήρθε το πρώτο ανησυχητικό σημάδι. Κάποια "διαφήμισή" μου απορρίφθηκε λόγω του ότι το περιεχόμενό της δεν τηρούσε τους όρους τού Facebook. Επειδή εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση, δεν έχω διαβάσει αυτούς τους όρους, ακριβώς όπως δεν τους έχει διαβάσει κανένας χρήστης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Έτσι, επικοινώνησα με τους διαχειριστές και ζήτησα εξηγήσεις για την απόρριψη. Η απάντηση ήταν ότι το Facebook δεν επιτρέπει δημοσιεύσεις με... ρατσιστικό περιεχόμενο! Ανταπάντησα χαρακτηρίζοντας ηλίθιους τους υπευθύνους για το κόψιμο και ρωτώντας τους αν γνωρίζουν ελληνικά. Έμεινα με την απορία.

"Ευκαιρίες στέγασης, ανεύρεσης εργασίας ή πίστωσης" ή ακόμη και "διακρίσεις".
Κι όλα αυτά στο -καθαρά οικονομικό- κείμενο "Το μαξιλάρι της εξόδου".

Εν πάση περιπτώσει, το φαινόμενο επαναλήφθηκε τρεις φορές μέσα σε έναν μήνα, δηλαδή όσο κράτησε η διαφήμιση με το δωρεάν κουπόνι. Λίγο αργότερα διαπίστωσα ότι η λογοκρισία δεν είχε να κάνει μόνο με τις διαφημίσεις μου, αφού είχαν σβηστεί αναδρομικά αρκετές παλαιότερες αναρτήσεις από την σελίδα, χωρίς καμμία ειδοποίηση. Μιας και πλησίαζαν οι διακοπές τού Αυγούστου, άφησα το θέμα να περάσει. Αλλά πριν καλά-καλά επιστρέψω, στα μέσα Σεπτεμβρίου πήρα ένα email από την φίλη τού ιστολογίου Λ.Α.: "Δύο σαββατιάτικα δικά σου -τα τελευταία- μου τα έσβησε το ΦΒ ως σπαμ...Στην σελίδα σου βλέπω μόνον κάτι αρχαίες αναρτήσεις....Μάλλον ενοχλείς....".

Γέλασα με την ανοησία που δέρνει κάποιους εκεί έξω. Και δεν εννοώ μόνο το Facebook. Έχοντας κατά νου την... ευαισθησία τού μέσου περί τον ρατσισμό, φροντίζω τα αποσπάσματα με τα οποία συνοδεύω τις αναρτήσεις μου, να είναι όσο το δυνατόν ανώδυνα, οπότε η λογοκρισία δεν πρέπει να βασίζεται σ' αυτά τα αποσπάσματα αλλά στο συνολικό κείμενο. Και πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις, επαληθεύτηκα. Την επόμενη ακριβώς μέρα πήρα μήνυμα από άλλη μια φίλη του ιστολογίου, την Τ.Χ.:

"Αγαπητέ Θοδωρή , παρακολουθούσα το ιστολόγιό σου πριν μπω στο fb (είμαι μέλος λίγους μήνες και η πρώτη μου ανάρτηση ήταν δική σου). Πρόσφατα, είδα κάποιες αναρτήσεις για την πηγάδα του Μελιγαλά και θυμήθηκα το δικό σου αφιέρωμα. Έτσι έβαλα στις 13/9 ένα από τα 8 θέματα, το 6ο (η εύγλωττη σιωπή). Σήμερα διαπίστωσα ότι το fb κατέβασε την ανάρτηση γιατί λέει είναι αντίθετη με τους όρους. Απλά ήθελα να το ξέρεις."

Εκεί θυμήθηκα ότι, προ καιρού, το Facebook είχε κατεβάσει μια ανάρτηση του Νίκου Μπογιόπουλου για την Κάνδανο, μάλλον επειδή συνοδευόταν από φωτογραφίες των πτωμάτων που άφησαν πίσω τους οι ναζί κατακτητές. Το δικό μου κείμενο, στο οποίο αναφέρεται η Τ.Χ., περιλάμβανε φωτογραφία ενός νεκροταφείου. Προφανώς, κάποιοι εκεί στο Facebook σκέφτηκαν ότι σε ένα νεκροταφείο πρέπει να υπάρχουν και πτώματα. Ας τους πει κάποιος ότι στα νεκροταφεία υπάρχουν μόνο κόκκαλα, όχι πτώματα. Εκτός αν το ψαλίδι δεν ενεργοποιήθηκε λόγω της φωτογραφίας αλλά λόγω του κειμένου...

Κάπως έτσι φτάσαμε στο αποκορύφωμα τής περασμένης Δευτέρας, όταν πήρα μήνυμα από την Google (στην οποία ανήκει και ο Blogger) ότι έχει ανασταλεί ο λογαριασμός με τον οποίο διατηρώ το ιστολόγιο! Ο λόγος της αναστολής είναι ότι τα κείμενά μου παραβιάζουν τους όρους τής Google. Αυτή την φορά δεν πήρα καμμία παραπάνω εξήγηση. Ούτε καν για το πόσο θα κρατούσε αυτή η αναστολή. Τελικά, χτες βράδυ διαπίστωσα ότι η ποινή μου έληξε. Εννοείται ότι στην σελίδα μου στο Google+ έχουν πέσει σύννεφο οι διαγραφές αναρτήσεων...

Ιδού, λοιπόν, η εξήγηση της πλήρους σιωπής μου την περασμένη εβδομάδα. Φταίτε κι εσείς, όμως! Φταίτε διότι δεν διαμαρτύρεστε όποτε βλέπετε να εκτρέπομαι σε ρατσιστικές τοποθετήσεις, όταν προσβάλλω αξιοπρεπείς συμπολίτες μας, όταν τα βάζω με τα παντός είδους ιερά και όσια ή όταν στήνω στα πέντε βήματα ο,τιδήποτε και οποιονδήποτε. Μήπως, εν τέλει, είσαστε κι εσείς ρατσιστές και δεν το έχετε συνειδητοποιήσει;

Ας τελειώνουμε με την πλάκα. Δεν έχω την παραμικρή διάθεση για τον οποιονδήποτε συμβιβασμό, δεν σκέφτομαι καν να αυτολογοκριθώ και, εν γένει, δεν μ' αρέσει να νερώνω το κρασί μου. Το ιστολόγιο θα συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση. Κι αν κλείσει ο δρόμος που περνάει από τον Blogger, κάπου θα βρω παρακαμπτήριο. Αυτό έλειπε δα, να πορευόμαστε με μπούσουλα τους όρους τού

Cogito ergo sum

Facebook και της Google!

Πυραυλική επίθεση του Ιράν κατά στόχων στη Συρία

        

Οι «Φρουροί της Επανάστασης», όπως ονομάζεται το επίλεκτο στρατιωτικό σώμα του Ιράν, ανακοίνωσαν σήμερα ότι εξαπέλυσαν επίθεση «με βαλλιστικούς πυραύλους» εναντίον του «αρχηγείου» μιας οργάνωσης τρομοκρατών στην Αλ Μπουκάμαλ, στη Συρία, σε αντίποινα για την επίθεση που αιματοκύλισε την πόλη Αχβάζ του Ιράν στις 22 Σεπτέμβρη. Την ευθύνη για την επίθεση στην Αχβάζ ανέλαβε η οργάνωση «Ισλαμικό Κράτος» (ΙΚ), εναντίον της οποίας το Ιράν έχει εμπλακεί στον πόλεμο στη Συρία, στο πλευρό της Δαμασκού.

Σύμφωνα με το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων «Fars», χρησιμοποιήθηκαν δύο τύποι πυραύλων: Πύραυλοι «Ζολφαγάρ» (με δραστικό βεληνεκές 750 χιλιομέτρων) και «Κιάμ» (800 χλμ.). Έγιναν επίσης πλήγματα από τηλεχειριζόμενα, μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Οι «επενδυτές» και η λοιπή πανίδα

01-10-2018

Ηθικά, προπαντός ηθικά, πορεύεται ο καπιταλισμός. Για την ηθική, προπαντός για την ηθική, κόπτονται οι πολιτικοί ταγοί και εκφραστές του. Η υπόθεση του «πολυεθνικού ομίλου» FF Group, δεν είναι παρά το αποτύπωμα του κόσμου της ζούγκλας. Όπου η ενδημούσα πανίδα εμφανίζεται ολοένα και πιο αδίστακτη και προκλητική.

 

Γιώργος Μαργαρίτης

 

Τα τελευταία χρόνια η εταιρεία Folli Follie ήταν ένα από τα πλέον σεβαστά λάβαρα του Χρηματιστηρίου Αξιών της Αθήνας. Σε ετούτο το ναό του καπιταλισμού όλοι μιλούσαν με σεβασμό για την ποιότητα και τα επιτεύγματα ετούτου του «πολυεθνικού» ομίλου. Ο τελευταίος συγκέντρωνε όλες τις αρετές της «επιχειρηματικότητας»: Την «ανταγωνιστικότητα», την «εξωστρέφεια», τη διεθνή καταξίωση και παρουσία. Η μετοχή της βρισκόταν επί σειρά ετών σταθερά ανάμεσα στα «βαριά χαρτιά» του Χρηματιστηρίου. Ακόμα και στον καιρό της κρίσης, ακόμα και στον καιρό της «πρώτης φορά αριστεράς». Το 2015 η κάθε μετοχή της άγγιξε τα 30 ευρώ, στα 2016 τα 22, στα 2017, εν μέσω κατάρρευσης, κράτησε σταθερά τα 21 ευρώ.


Σε όλο αυτό το διάστημα ελληνικοί και διεθνείς εποπτικοί οίκοι και αντίστοιχοι θεσμοί δεν κουράζονταν να διαβεβαιώνουν για το σφρίγος και τη δυναμική της εταιρείας, να την βαθμολογούν και αξιολογούν με άριστα και να καλούν τους λοιπούς «επενδυτές» να ακολουθήσουν το παράδειγμα και τα βήματά της. Κανείς μα κανείς σε τούτη την πολύμορφη καπιταλιστική πανίδα δεν εξέφρασε ποτέ την παραμικρή αμφιβολία για μεγέθη, αριθμούς, κέρδη και προοπτικές.

Και ξαφνικά η αποκάλυψη! Στους ενδο-καπιταλιστικούς ανταγωνισμούς, πολύ συχνά, οι «ανταγωνιστικοί» πέφτουν θύμα ετέρων «ανταγωνιστικότερων». Στη ζούγκλα των απατεώνων αποκαλύπτονται και τα καλύτερα φυλαγμένα μυστικά. Κάποια καρφώματα έπεσαν, κάποιοι «οίκοι αξιολόγησης» άδειασαν την ως τότε «υποδειγματική» εταιρεία. Η τελευταία ανοιγόταν στην Κίνα και μάλλον χρησίμευσε και ως όχημα σε κινεζικά σχήματα. Στα 2018 όμως ο κινεζικός καπιταλισμός από πολύτιμος συνεργάτης  έχει μεταβληθεί σε αντίπαλο. Όθεν….

Τα μεγέθη της εταιρείας σερβιρίστηκαν «στο πιάτο». Για την ακρίβεια δεν υπήρχαν μεγέθη. Η περίφημη «ασιατική δραστηριότητα» της εταιρείας αποδείχθηκε καπνός, τα αποθέματα «τρύπες» και τα κέρδη απλές φαντασιώσεις. 
Με το παιχνίδι των φαντασιώσεων και την διαρκή «μόχλευση» της μετοχής, πολλοί –οι γνωρίζοντες- έγιναν εντυπωσιακά πλούσιοι.  Άλλοι, οι περισσότεροι, έμειναν με τα «χαρτιά στα χέρια». Το παιχνίδι του τζόγου ως βασικό στοιχείο της καπιταλιστικής λειτουργίας και ανάπτυξης.

Στην Ελλάδα ουδείς ήθελε να πιστέψει την φοβερή είδηση. Οι εξαιρετικά ευαίσθητοι στα σκάνδαλα –ως φέροντες την «ηθική ανωτερότητα» της αριστεράς- υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί, υφυπουργοί και λοιποί αξιωματούχοι της κυβέρνησης και του κράτους σιώπησαν. Η αυστηρή «Επιτροπή κεφαλαιαγοράς» καθυστερούσε επί ημέρες πολλές την αναστολή διαπραγμάτευσης της μετοχής – κάτω από πολιτικές πιέσεις ακούστηκε. Οι «οίκοι» έσπευσαν να καταδικάσουν αυτό που ως χθες υμνούσαν. Η λοιπή πανίδα των «επενδυτών» και των παρατρεχάμενων δημοσιογράφων έσπευσε να «μαζέψει» το σκάνδαλο. Ο κος Τσίπρας πρόσφατα στις ΗΠΑ κάλεσε νέους «επενδυτές» παραλείποντας να αναφερθεί στη τύχη των παλαιών. Θα μπορούσε να το αναφέρει και ως παράδειγμα για το πώς από το τίποτε κτίζουν οι επιτήδειοι περιουσίες. Αυτό όμως θα έθιγε την «ηθική» του καπιταλισμού και έτσι ο πρωθυπουργός έκρινε σκόπιμο –δημόσια- να το αποσιωπήσει.

Δεν ξέρω για ποιον παράξενο λόγο, κάθε φορά που συναντώ το ζήτημα της Folli Follie, ο νους μου πάει –σχεδόν αυτόματα- στην πολυδιαφημισμένη υπόθεση της «εξόδου από τα μνημόνια» που επιτεύχθηκε πανηγυρικά στην βάση των «υπερ-πλεονασμάτων». Τα μεγέθη και εδώ επιμελώς κρύβονται, οι αριθμοί παραποιούνται, η «επικοινωνία» δρα δυναμικά εμποδίζοντας κάθε συνεκτική αντίληψη των πραγμάτων. Οι «οίκοι αξιολόγησης» οι ξένοι αξιωματούχοι οργανισμών και Ευρώπης ευθυγραμμίζονται απόλυτα με την σε εξέλιξη απάτη. Η αρπαγή του μόχθου, η εκποίηση του δημόσιου πλούτου, η προικοδότηση επιτηδείων συνεχίζονται αμείωτες στο όνομα της «επιτυχίας» όπως χθες –και αύριο-  εφαρμόζονταν –και θα εφαρμοστούν- στο όνομα της κρίσης και της πτώχευσης.

Ηθικά, προπαντός ηθικά, πορεύεται ο καπιταλισμός. Για την ηθική, προπαντός για την ηθική, κόπτονται οι πολιτικοί ταγοί και εκφραστές του. Η υπόθεση του «πολυεθνικού ομίλου» FF Group, δεν είναι παρά το αποτύπωμα του κόσμου της ζούγκλας. Όπου η ενδημούσα πανίδα εμφανίζεται ολοένα και πιο αδίστακτη και προκλητική.

http://www.katiousa.gr