Οδηγός: Πώς να ΜΗΝ ψηφίσετε σήμερα κάποιο μνημόνιο, αν είστε κυβερνητικός βουλευτής

Mετά από αυτό, κανένας δε θα μπορεί να πει ότι δεν ήξερε τον τρόπο…

Το σημερινό άρθρο απευθύνεται σε ένα αρκετά περιορισμένο κοινό. 153 ανθρώπους για την ακρίβεια. Αλλά είμαστε πρόθυμοι να σταματήσουμε να απευθυνόμαστε για λίγο στους εκατοντάδες χιλιάδες εκατομμύρια αναγνώστες που μας διαβάζουν κάθε μέρα, αν έτσι καταφέρουμε να σταματήσουμε έστω και έναν άνθρωπο από το να καταντήσει ψηφοφόρος του τέταρτου μνημονίου που περνάει σήμερα από τη βουλή.

Γι’ αυτό λοιπόν απευθυνόμαστε σε εσένα κυβερνητικέ βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Σε εσένα που έχεις περάσει τόσο δύσκολα τους τελευταίους μήνες. Σε εσένα που δε μπορείς να κυκλοφορήσεις πλέον στο δρόμο, χωρίς κάποιος να προσπαθήσει να σε φτύσει. Σε εσένα που αναζητάς μια σανίδα σωτηρίας και ψάχνεις να βρεις ένα τρόπο για να σταματήσει όλο αυτό το μπούλινγκ που δέχεσαι νυχθημερόν, στο ίντερνετ αλλά και στον πραγματικό κόσμο.

Απευθυνόμαστε σε εσένα, δίνοντάς σου έναν οδηγό, για το πώς μπορείς να ΜΗΝ ψηφίσεις κάποιο τέταρτο, πέμπτο ή έκτο μνημόνιο, σε περίπτωση που περάσει κάποιο από μπροστά σου. Όπως σήμερα το βράδυ ας πούμε…

Διάβασε τι θα ψηφίσεις

Καταλαβαίνουμε ότι τα μνημόνια έρχονται στη μορφή εκατοντάδων σελίδων και η ανάγνωσή τους μπορεί να γίνει δύσκολη υπόθεση. Παρόλα αυτά αξίζει τον κόπο να το διαβάσεις. Κυρίως αν αυτά που γράφει, μπορεί να κοστίσουν τη ζωή σε μερικές δεκάδες χιλιάδες συνταξιούχους και σε άλλους τόσους ελεύθερους επαγγελματίες και μισθωτούς.

Δες ποιοι σε ψήφισαν

Ανεξάρτητα από την περιφέρεια στην οποία κατεβαίνεις, οι πιθανότητες είναι πως ανάμεσα στους ψηφοφόρους σου, δε βρίσκονται μόνο βιομήχανοι, εκδότες και εφοπλιστές. Για την ακρίβεια, το πιο πιθανό είναι πως η πλειοψηφία των ψηφοφόρων σου αποτελείται από συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους, μισθωτούς ή άνεργους, κατηγορίες πολιτών δηλαδή που με την ψήφιση κάποιου μνημονίου 8α αναγκαστούν να πεθάνουν και έτσι θα μείνεις χωρίς ψηφοφόρους. Πράγμα δηλαδή πολύ κακό.

Προσπάθησε να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση όσων επηρεάζει κάποιο μνημόνιο

Κάνε ένα δεκάλεπτο διάλειμμα από το να υπογράφεις ό,τι περνάει από μπροστά σου. Πάρε λίγο χρόνο για τον εαυτό σου και προσπάθησε να φανταστείς, πώς είναι να πεθαίνεις από την πείνα, κάτω από μια κρύα γέφυρα όπου έχεις βρει κατάλυμα. Εντάξει, ναι, όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμάμε αυτό να γίνει από βαθιά γεράματα και όχι από έκθεση στα στοιχεία.

Ανέτρεξε στα παιδικά σου χρόνια

Σκέψου τότε που ήσουν μικρός και διάβαζες κόμικ με σούπερ ήρωες. Πώς σώζαν τον κόσμο από διαβολικούς κακούς που ‘θέλαν να φέρουν την καταστροφή σε κάποια χώρα ή σε ολόκληρο τον πλανήτη και πόσο ήθελες να μοιάσεις σε εκείνους τους φανταστικούς αλτρουιστές ήρωες που σώζαν την ανθρωπότητα την τελευταία στιγμή. Ναι εντάξει, δε θα αρχίσεις να πετάς λέιζερ από τα μάτια, αλλά μπορείς την τελευταία στιγμή να σώσεις τους ανθρώπους στη χώρα σου με το να μην ψηφίσεις το τέταρτο μνημόνιο. Μην είσαι ο διαβολικός κακός. Σκέψου το.

Σώσε την πολιτική σου καριέρα

Καταλαβαίνουμε πως υπάρχει περίπτωση, ο ανθρωπισμός να μην είναι το φόρτε σου. Κατανοητό. Συμβαίνει και στα καλύτερα καθίκια. Σκέψου όμως το συμφέρον σου. Οι περισσότεροι από αυτούς που θα προσπαθήσεις να ξεπαστρέψεις ψηφίζοντας το τέταρτο μνημόνιο, έχουν ακόμα δικαίωμα ψήφου και ενδέχεται να καταφέρουν να κρατηθούν στη ζωή αρκετά, ώστε να μη σε ξαναψηφίσουν στις επόμενες εκλογές και να πας σπίτι σου. Ή ακόμα χειρότερα, να καταλήξεις σαν τον Πάγκαλο.

Γίνε για λίγο, αντιμνημονιακός

Έστω και για λίγες ώρες, φαντάσου πως είσαι ο παλιός καλός συριζαίος που όλοι κοροϊδεύαμε στις παρέες. Τότε που μας έλεγες για το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και τα νταούλια στο ρυθμό των οποίων θα έκανες τις αγορές να χορεύουν. Μπορείς ακόμα να γυρίσεις σε εκείνη την κατάσταση. Μπορείς και πάλι να γίνεις για λίγο αντιμνημονιακός, να καταψηφίσεις ένα μνημόνιο και να μεταπηδήσεις σε ένα άλλο μνημονιακό κόμμα. Ο Κουρουμπλής το έκανε, και έγινε υπουργός βρε χαζέ!

Ζήτα μας λεφτά

Καταλαβαίνουμε πως οι περισσότεροι κυβερνητικοί βουλευτές, φοβούνται να καταψηφίσουν ένα μνημόνιο, γιατί μπορεί να πέσει η κυβέρνηση, να μην ξαναγίνουν βουλευτές και να χάσουν τη μηνιαία βουλευτική αποζημίωση. Μη σε πιάνουν οι ντροπές ξαφνικά. Βγες και ζήτα μας λεφτά. Χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω θα ήταν πρόθυμοι να σου σκάνε κάθε μήνα 7000 ευρώ. Εμείς εδώ στο μπλογκ, δεσμευόμαστε πως θα κάνουμε έρανο. Φτηνότερα θα μας βγει από τους φόρους που θα κληθούμε να πληρώσουμε με τέταρτο μνημόνιο.

Πες πως ψήφισες κατά λάθος

Ναι. Γιατί όχι; Δε θα είσαι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Πολλοί μεγάλοι πολιτικοί που είναι ακόμα στην Ελληνική Βουλή, έχουν δηλώσει κατά καιρούς ότι ψήφισαν ή καταψήφισαν ένα νομοσχέδιο εκ παραδρομής. Μπορείς να γίνεις και εσύ ένας από αυτούς και απλά να απολαμβάνεις τον οίκτο της κοινωνίας και όχι το μένος της. Καλύτερα να σε λένε μαλάκα, παρά καθίκι.

Στην τελική, προσπάθησε να είσαι δημιουργικός. Σκέψου νέες, δικές σου ιδέες, για το πώς μπορείς να καταψηφίσεις ένα μνημόνιο και μοιράσου τες μαζί μας, λάιβ στο κανάλι της Βουλής. Περιμένουμε να σε καμαρώσουμε.

ΚΑΡΦΙ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΥΣ

Η έκθεση Sweet Europe δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μεγάλο debate.Ένα debate στο οποίο 60 γελοιογράφοι με διαφορετικές απόψεις και ιδεολογικές αφετηρίες, συζητούν μέσα από 150 σκίτσα για την Ευρώπη. Είναι χαρακτηριστικό πως στην έκθεση συνυπάρχουν σκίτσα που απορρίπτουν συνολικά την ΕΕ με σκίτσα ενάντια στο Brexit και σε κάθε είδους...exit .Ένα debate δημόσιο και ανοιχτό σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που μας έχουν ήδη τιμήσει με την παρουσία τους αφού πραγματοποιείται σε έναν από τους πλέον προσβάσιμους χώρους της Αθήνας, στον Σταθμό του Μετρό στο Σύνταγμα.Είναι προφανές ότι ακόμα και η δυνατότητα, το δικαίωμα μας να κουβεντιάσουμε για το πως βλέπουμε την Ευρώπη ενοχλεί και μάλιστα πολυ.Προσωπικά τους ευχαριστώ από καρδιάς για αυτή την ενόχληση που είναι παράσημο στο στήθος μας.

Πανος Ζαχαρης 

και αλλοι ενοχληθηκαν πολυ 

ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΣ ΑΓΟΡΑ-ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΩΝ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ  ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΩΝ

                 ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ

                       ΛΑΧΕΙΟΦΟΡΟΣ ΑΓΟΡΑ

1.  LAPTOP LENOVO T500 C2D-T9XXX/15.4/4GB/160GB/DVD/WC

 

2..  tablet Bitmore Mobitab 10 4G 10.1" (16GB)

 

3..  κινητό HOMTOM Smartphone HT17 Pro, 4G, 5.5", 2GB, 16GB, Quad Core, Blue

 

4 . Δώρο έκπτωσης 200€ για αγορά υπολογιστή άνω των 800€ από το κατάστημα South Computer Systems

ΚΛΗΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 1^η ΙΟΥΛΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΑ ΕΠΙΣΚΟΠΙΑΝΑ

ΧΟΡΗΓΟΣ South Computer Systems 2661076921-6906149446

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για το γήπεδο της ΑΕΚ και την αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση στη Νέα Φιλαδέλφεια

 Ανακοίνωση του ΚΚΕ για το γήπεδο της ΑΕΚ και την αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση στη Νέα Φιλαδέλφεια

«Η διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία και το δήμο της Φιλαδέλφειας δεν μπορεί να χτίζεται με βάση την τοποθέτηση υπέρ ή κατά του γηπέδου, αλλά είναι ανάμεσα στις λαϊκές ανάγκες και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου, ανάμεσα στα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και αυτά της αστικής τάξης και ορισμένων ανώτερων μεσαίων στρωμάτων».
Αυτό επισημαίνει μεταξύ άλλων σε ανακοίνωσή της η ΚΟ Βόρειου Τομέα Αττικής του ΚΚΕ, με αφορμή την αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση που εντείνεται το τελευταίο διάστημα στην περιοχή, την ώρα που η συγκυβέρνηση φέρνει το 4ο μνημόνιο.

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή ορισμένες εξελίξεις γύρω από το θέμα της κατασκευής του γηπέδου της ΑΕΚ, εντείνεται μια αντιπαράθεση που θεωρούμε ότι αποπροσανατολίζει τα εργατικά - λαϊκά στρώματα στην περιοχή αλλά και ευρύτερα, την ώρα που η συγκυβέρνηση φέρνει το 4ο μνημόνιο, συνεχίζοντας την εννιάχρονη ληστεία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή που ανέκυψε το ζήτημα είχε τοποθετηθεί με ανακοίνωση του Αθλητικού Τμήματος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Η θέση που διατυπώσαμε ήταν να γίνει το γήπεδο της ΑΕΚ στον χώρο που έχει παραχωρηθεί από το 1924 και η κατασκευή του να είναι σύμφωνη με τις περιβαλλοντολογικές και πολεοδομικές ρυθμίσεις. Διαφωνούμε όμως να χτίζονται γήπεδα για τις ΠΑΕ με κρατικό χρήμα και η ιδιοκτησία να ανήκει στους επιχειρηματίες και τις εταιρείες τους. Το σωστότερο για την ΑΕΚ θα ήταν να φτιαχτούν εγκαταστάσεις που εκτός από το γήπεδο ποδοσφαίρου, το οποίο θα είναι και η έδρα της πρώτης ομάδας, θα φιλοξενούνται και τα άλλα αθλήματα. Μια αντίστοιχη πρόταση είχε γίνει από τα μέλη της Ερασιτεχνικής το 2006. Η διατύπωση της θέσης μας γίνεται με γνώμονα την ικανοποίηση της ανάγκης για άθληση της νεολαίας και των εργαζόμενων λαϊκών στρωμάτων σε κάθε περιοχή. Αυτή τη θέση αρχής κρατήσαμε και κρατάμε απέναντι σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις (ΟΣΦΠ, ΠΑΟ, ΑΕΛ κ.λπ.).

Ως ΚΚΕ είμαστε αντίθετοι με πρακτικές χουλιγκανισμού και καταδικάζουμε κάθε επίθεση απέναντι σε εκδηλώσεις πολιτικών παρατάξεων, φορέων, κατοίκων κ.λπ. που διατυπώνουν διαφορετική - αντίθετη γνώμη για το θέμα του γηπέδου. Καταδικάζουμε κάθε προσπάθεια απαγόρευσης, τρομοκράτησης, φίμωσης της όποιας αντίθετης άποψης είτε πολίτη, είτε δημοτικού συμβούλου, είτε δημοτικής παράταξης, που συμφωνεί ή διαφωνεί με την κατασκευή του γηπέδου της ΑΕΚ.

Δεν δεχόμαστε να χτίζεται διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία και το δήμο της Φιλαδέλφειας με βάση την τοποθέτηση υπέρ ή κατά του γηπέδου. Η διαχωριστική γραμμή είναι ανάμεσα στις λαϊκές ανάγκες και τις επιδιώξεις του κεφαλαίου, ανάμεσα στα ταξικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και αυτών της αστικής τάξης και ορισμένων ανώτερων μεσαίων στρωμάτων.

Η συζήτηση που γίνεται περί "υπεράσπισης της δημοκρατίας", "υπεράσπισης της πόλης" κ.λπ., αποκρύπτει ότι με ή χωρίς γήπεδο η εργοδοτική εκμετάλλευση και τρομοκρατία στους τόπους δουλειάς, οι απολύσεις, οι απειλές, οι πιέσεις είναι υπαρκτές. Είναι λογικό οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, η νεολαία να μη θεωρούν μείζον ζήτημα το του γηπέδου. Σίγουρα έχουν άλλα, πιο σοβαρά προβλήματα να τους απασχολούν, όπως η ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί, οι νέες περικοπές στις συντάξεις, η νέα μείωση στο αφορολόγητο των εργατοϋπαλλήλων που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Η δημοτική αρχή Φιλαδέλφειας - Χαλκηδόνας, που στηρίχτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε επιδείξει την ίδια ενεργητικότητα και ανησυχία όταν η κυβέρνηση ψήφιζε το 3ο μνημόνιο, όταν έκοβε για πολλοστή φορά τις συντάξεις, όταν ενίσχυε τη φοροληστεία, όταν υλοποιούσε όλο το αντιλαϊκό - αντεργατικό οπλοστάσιο των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική που υποβαθμίζει τη ζωή μας με τα χαμηλά μεροκάματα, τις περικοπές στις συντάξεις, στην Υγεία, την Παιδεία, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, την εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων.

Η αποτελεσματική απάντηση των εργαζομένων βρίσκεται στη συνολική αμφισβήτηση του δρόμου ανάπτυξης με οδηγό το κέρδος, στην οργάνωση της πάλης τους ενάντια στο κεφάλαιο και τα συμφέροντά του, την εξουσία του και το πολιτικό προσωπικό - συμπολιτευόμενο και αντιπολιτευόμενο - που τη διαχειρίζεται σε όλα τα επίπεδα, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο».

Ριζοσπάστης 

Απεργιακό δελτίο

Τι κρατάμε από αυτό το διήμερο.

-Τον κακό τους τον καιρό, που μας τα έκανε μούσκεμα, κι είναι βέβαιο πως ακύρωσε πολλές συμμετοχές και κρατήσεις, κυρίως από χύμα κόσμο, που θα έκανε τη διαφορά χτες, αλλά ακόμα κι από το στενό πυρήνα -όσο "στενή" μπορεί να θεωρηθεί αυτή η βάση που κατεβαίνει σταθερά με το ΠΑΜΕ στις απεργιακές συγκεντρώσεις.
Εξάλλου το πιο δύσκολο είναι να σπάσεις το απεργιακό ρόδι, να νικήσεις το φόβο και τη μοιρολατρία κι όχι τις καιρικές συνθήκες. Αυτές δεν πτοούν τους αποφασισμένους, που έχουν γίνει σύντροφοι παντός καιρού. Από το μίνι καύσωνα της Κυριακής, στη μαραθώνια πορεία ειρήνης, στη χτεσινή απεργιακή μπόρα.

-Την αλλαγή παραστάσεων από την Ομόνοια (που ήταν κατειλημμένη από... υψηλή τέχνη) στην Κοτζιά, κατά κόσμον και για την απεργιακή περίσταση, Εθνικής Αντιστάσεως, ου μην και Ταξικής Αντιστάσεως.
Την ιδέα ενός σφου να βγάλει κάθε σωματείο τη δική του ομπρέλα -όπως με τις σημαίες- ου μην και παρασόλια για το καλοκαίρι.
Το αυτοσχέδιο σύνθημα: η νεροποντή δε θα τη σπάσει, του λαού η πάλη θα την σπάσει...
Και τη σημειολογία του καιρού, που άνοιξε σταδιακά, με την έφοδο σε καθαρό ουρανό (ανατροπές δε φοβάται) και το παλιό προεκλογικό σποτάκι του κόμματος "έρχεται θύελλα", που τη διαδέχεται μια ηλιόλουστη, νικηφόρα αλυσίδα.

Τους σφους-συναδέλφους που έσκαγαν μύτη σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, αργά αλλά ορμητικά, σαν τις συνθήκες που ωριμάζουν. Κι ας μην κοκκινίζουν όσο γρήγορα θα θέλαμε...
Το χαιρετισμό του αξιωματικού εν αποστρατεία της ΕΛΑΣ -από τα σώματα ασφαλείας- και όχι του ΕΛΑΣ, όπως σκεφτήκαμε σχεδόν όλοι, προς στιγμήν, συνειρμικά.
Τον ελιγμό Γράμμος-Βίτσι, Σταδίου-Πανεπιστημίου, για να αποφύγουμε τη... ΛΑΕθάλασσα και τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ.
Και το σχόλιο ενός σφου πως αυτό το κόκκινο που έφραξε για λίγο το δρόμο στη συγκέντρωση του Μουσείου, δεν ήταν φανάρι, αλλά το ΠΑΜΕ.

Τα εθιμοτυπικά επεισόδια στην πορεία των άλλων, για να έχουν τα κανάλια υλικό να παίζουν.
Τις αστείες, προσωποκεντρικές αναρτήσεις της Ίσκρα για την πρόκληση να μην αφήσουν τον Παναγιώτη το Λαφαζάνη να μπει στη Βουλή -ως τι;- όχι για να εφοδεύσει στα κοινοβουλευτικά ανάκτορα, αλλά για... να παρκάρει το αυτοκίνητό του. Ε όχι, αυτή ήταν η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Και μια εξίσου γραφική αγανακτισμένη-μεσήλικα, που τραγουδούσε μόνη της με μια ντουντούκα: όχι-όχι-όχι στα μνημόνια, θα το λέω για πάντα, αιώνια...
Σύνθεση κι εκτέλεση επιπέδου Κακοφωνίξ. Κι ό,τι πιο κοντινό έχω δει -στην πραγματική ζωή- σε εκείνο το σποτάκι με τον "Σάββας-καφέ", που είχε ξεχαστεί στην Πορτογαλία, και δεν έλεγε να γυρίσει πίσω.

Τις μουσμουλιές των Συριζαίων βουλευτών, που ανεβάζουν σε δυσθεώρητα ύψη το ρεκόρ πασοκιάς στην αίθουσα και τον πήχη της γραφικότητας.
Τα κενά αέρος στην... τριτοδιεθνιστική ανάλυση του Τσακαλώτου. Την ατάκα της Αλέκας για τις διάφορες στολές του Σύριζα, που ετοιμάζεται να βάλει κατά το φθινόπωρο αυτήν του υποστηρικτή της Οχτωβριανής Επανάστασης. Και την αγανάκτηση του Παφίλη: στο ένα μνημόνιο επικαλεστήκατε το Μαρξ, στο άλλο τον Λένιν, μην πάτε στο επόμενο, με το όνομα του Στάλιν πχ...

Την αγανάκτηση του Κασιμάτη της Καθημερινής για τα αντι-ΕΕ σκίτσα της έκθεσης Sweet Europe στο Σύνταγμα, που είναι παράσημο για τους ίδιους τους σκιτσογράφους. Και την ωμή διαστρέβλωση της πραγματικότητας, όχι μόνο για την αξία των "περιθωριακών γελοιογράφων" όπως χαρακτηρίζει διεθνούς φήμης πενάκια, αλλά και για την ανόητη γενίκευση. Όποιος επισκεφτεί την έκθεση θα δει πως αρκετά σκίτσα έχουν από... βρετανικό χιούμορ -για να το θέσω κομψά- ως μάλλον αντιδραστική φιλο-ΕΕ οπτική.

(Την παρωδία που λέγεται ελληνικό ποδόσφαιρο, να βγάζει για πολλοστή φορά την μπόχα της στον αέρα).

-Τη δεύτερη μέρα της απεργίας σε πολλούς κλάδους, τη σύγκρουση των εργαζόμενων του ΟΤΑ με τις δυνάμεις καταστολής στο υπουργείο, τις κινητοποιήσεις των συνταξιούχων. Και προφανώς την κορύφωση με τα πανεργατικά συλλαλητήρια το απόγευμα. Τα λόγια είναι περιττά κι η μόνη ομπρέλα που χρειάζεσαι είναι το ΠΑΜΕ.

Johatsu: το "ανθρώπινο πρόσωπο" του καπιταλισμού

Η αποκάλυψη άρχισε σε ένα μπαρ του Παρισιού το 2008, όταν η δημοσιογράφος Λένα Μωζέ άκουσε από έναν φίλο της την ιστορία τού Ιτσίρο και της Τομόκο. Το ζευγάρι παντρεύτηκε την δεκαετία του '80, έκανε κι ένα παιδί και ζούσαν μια άνετη ζωή στην Σαϊτάμα, μια πλούσια πόλη λίγο έξω από το Τόκυο. Ώσπου ήρθε η κρίση, το χρηματιστήριο πήρε την κάτω βόλτα και το μέχρι τότε ευτυχισμένο ζευγάρι βούλιαξε στα χρέη. Τότε ο Ιτσίρο με την Τομόκο αποφάσισαν να κάνουν αυτό που επί είκοσι χρόνια τώρα κάνουν κάθε χρόνο εκατό χιλιάδες ιάπωνες: να γίνουν johatsu (γιοχάτσου), δηλαδή να εξαφανιστούν λόγω ντροπής.

Σε προηγούμενο σημείωμά μας, όπου κάναμε λόγο για το karoshi, μιλήσαμε για τις χιλιάδες αυτοκτονίες ιαπώνων, λόγω ντροπής που είτε δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στους απάνθρωπους ρυθμούς τής εργασίας τους είτε έχασαν την δουλειά τους. Ο ιδανικός τρόπος για να γλιτώσει από την ντροπή ένας ιάπωνας είναι η αυτοκτονία. Για όσους δεν διαθέτουν τα ψυχικά αποθέματα για μια τέτοια πράξη, η επόμενη καλύτερη επιλογή είναι το johatsu: απλώς, αφήνουν πίσω τους τα πάντα και εξαφανίζονται, προτιμώντας να θαφτούν ζωντανοί σε κάποιο μέρος όπου δεν τους ξέρει κανείς.

Σάνυα, Τόκυο

Η Μωζέ άκουσε την ιστορία με ενδιαφέρον και άρχισε να ψάχνει το θέμα με τους johatsu. Κι όσο το έψαχνε, τόσο το ενδιαφέρον της μεγάλωνε. Το συζήτησε και με τον σύντροφό της, τον φωτογράφο Στεφάν Ρεμαέλ και πήραν την μεγάλη απόφαση να πάνε στην Ιαπωνία και να ερευνήσουν το ζήτημα από κοντά. Όταν έφτασαν στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα έμεναν εκεί μια ολόκληρη πενταετία αναζητώντας απαντήσεις.

Ψάχνοντας, η Λένα με τον Στεφάν ανακάλυψαν την Σάνυα, μια περιοχή στο Τόκυο η οποία δεν καταγρέφεται σε κανέναν χάρτη και δεν αναφέρεται σε κανέναν οδηγό της πόλης. Η Σάνυα είναι το καταφύγιο των johatsu και κανείς άλλος δεν έχει λόγο να βρίσκεται εκεί. Aκόμη και οι ταξιτζήδες αρνούνται να μπαίνουν σ' αυτή την περιοχή, όπου όλα τα καταστήματα που εξυπηρετούν τους κατοίκους της ανήκουν στην ιαπωνική μαφία, την Γιακούζα. Για τις κάθε είδους αρχές αλλά και για όλο τον υπόλοιπο κόσμο, η Σάνυα... δεν υπάρχει. Με βάση την ιαπωνική νομοθεσία, το κράτος δεν ανακατεύεται στην ζωή κανενός εφ' όσον δεν υπάρχει στοιχείο ή, έστω, υπόνοια για τέλεση εγκληματικής πράξης. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι καμμιά κρατική υπηρεσία δεν γνωρίζει πού μένει κάποιος, εκτός αν το δηλώσει εκουσίως ο ίδιος με οποιονδήποτε τρόπο. Κι αφού όσοι μένουν στην Σάνυα επιζητούν την αφάνεια, το κράτος δεν έχει αντίρρηση: τους αγνοεί.

Στην Σάνυα, οι δυο γάλλοι ερευνητές συνάντησαν τον πενηντάχρονο Νοριχίρο, ο οποίος έμενε εκεί τα τελευταία δέκα χρόνια. Στην κανονική του ζωή δούλευε ως μηχανικός αλλά κάποια μέρα τον απέλυσαν. Επειδή ντρεπόταν να πει στους δικούς του ότι έχασε την δουλειά του, συνέχισε να σηκώνεται κάθε πρωί, να βάζει το κοστούμι του και να παίρνει το αμάξι του για να πάει στην εταιρεία όπου δούλευε. Όταν απομακρυνόταν αρκετά, στάθμευε κάπου, καθόταν στο αυτοκίνητο μέχρι το υποτιθέμενο τέλος του ωραρίου του και κατόπιν επέστρεφε σαν να μη τρέχει τίποτε. Μάλιστα δε, για να γίνει πιο πιστευτός, επέστρεφε αρκετές ώρες μετά την λήξη του ωραρίου του, αφού όλοι ήξεραν ότι συνήθως δούλευε υπερωρίες. Ο Νοριχίρο άντεξε αυτό το ψέμα μόλις για μια βδομάδα. Ύστερα έγινε johatsu.

Πιο πέρα, η Λένα με τον Στεφάν συνάντησαν τον Γιουίτσι. Ο Γιουίτσι ήταν οικοδόμος αλλά στα μέσα της δεκαετίας του '90 αποφάσισε να γίνει johatsu, επειδή η φροντίδα τής ηλικιωμένης μητέρας του τον φόρτωσε με χρέη τα οποία δεν μπορούσε να ξεπληρώσει. "Δεν άντεχα να απογοητεύω την μητέρα μου", λέει, "εκείνη μου είχε δώσει τα πάντα αλλά εγώ δεν μπορούσα να την φροντίσω". Ένα πρωί, ο Γιουίτσι βρήκε ένα φτηνό ξενοδοχείο, πλήρωσε για να βάλει την μητέρα του σε ένα δωμάτιο και εξαφανίστηκε στην Σάνυα χωρίς να επιστρέψει ποτέ. Τώρα κοιτάζει την Λένα με άδειο βλέμμα και μιλάει χαμηλόφωνα. "Βλέπετε ανθρώπους στον δρόμο αλλά έχουν πάψει να υπάρχουν. Όταν φύγαμε από την κοινωνία, εξαφανιστήκαμε για πρώτη φορά. Εδώ σκοτώνουμε τους εαυτούς μας αργά".

Αν στο Τόκυο υπάρχει η Σάνυα, στην Γιοκοχάμα υπάρχει η Κοτομπουκίτα, στην Οσάκα η Καμαγκασάκι και σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας κάτι αντίστοιχο. Όλες αυτές οι περιοχές έχουν κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους: εκτείνονται σε λίγα οικοδομικά τετράγωνα, είναι παλιές κακόφημες φτωχογειτονιές, με πολύ παλιά σπίτια και ξενοδοχεία με κοινόχρηστες τουαλέτες, όπου κάποτε έμεναν χειρώνακτες εργάτες και σήμερα μένουν μόνο johatsu, δεν διαθέτουν καμμιά από τις σύγχρονες ανέσεις και το όνομά τους έχει σβηστεί από τους χάρτες ήδη από την δεκαετία τού '60. Αν αυτό το τελευταίο ακούγεται απίστευτο, δοκιμάστε να αναζητήσετε στο διαδίκτυο πληροφορίες για την Κοτομπουκίτα ή την Καμαγκασάκι και θα πειστείτε.

Στην Σάνυα, η Λένα με τον Στεφάν γνώρισαν και τον Σου Χατόρι. Ο Χατόρι δεν είναι johatsu, ζη από τους johatsu. Είναι ένας "night time mover", δηλαδή ένας από εκείνους που βοηθούν τους johatsu να μετακομίσουν στο γκέττο που διάλεξαν και τους εξυπηρετούν στις ελάχιστες περιπτώσεις που χρειάζονται κάτι από τον έξω κόσμο. Γνώρισαν και τον Μασάσι Κικούτσι, έναν από τους ιδιωτικούς ντετέκτιβ που πληρώνονται αδρά από τους συγγενείς των εξαφανισμένων που θέλουν να μάθουν αν οι άνθρωποί τους ζουν ή αυτοκτόνησαν. Θέλουν απλώς να μάθουν, όχι να τους πείσουν να γυρίσουν. Γνώρισαν "ντροπιασμένους" johatsu κάθε λογής: μια δασκάλα που έκανε σχέση με κάποιον μαθητή της, αρκετούς παντρεμένους και των δυο φύλων με εξωσυζυγικές περιπέτειες και μερικές γυναίκες που δεν άντεξαν την βία των συζύγων τους. Όμως, η συντριπτική πλειοψηφία των johatsu ήταν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι των οποίων το έγκλημα ήταν είτε ότι έχασαν την δουλειά τους είτε ότι δεν μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους παρ'ότι δούλευαν. Με δυο λέξεις, άνθρωποι που γνώρισαν το "ανθρώπινο πρόσωπο" του καπιταλισμού.

Ας αφήσουμε τον επίλογο του σημερινού κειμένου στον Νοριχίρο: "Μετά από τόσον καιρό, θα μπορούσα σίγουρα να πάρω πίσω την παλιά μου ταυτότητα. Όμως, δεν θέλω να με δει η οικογένειά μου σ' αυτή την κατάσταση. Είμαι ένα τίποτα. Αν πεθάνω αύριο, δεν θέλω να μπορεί κανείς να με αναγνωρίσει...".

Εικόνα από την καθημερινότητα στην Σάνυα.

Υστερόγραφο. Η Lena Mauger και ο Stephane Remael δημοσίευσαν την έρευνά τους εκδίδοντας ένα βιβλίο με τίτλο "Les évaporés du Japon", το οποίο έχει ήδη κυκλοφορήσει σε πολλές χώρες, όχι όμως και στην Ελλάδα. Μέχρι να φιλοτιμηθεί κάποιος εκδοτικός οίκος να το βγάλει και στα ελληνικά, μπορούμε να δούμε μια ταινία. Ο μεγάλος ιάπωνας σκηνοθέτης Σοχέι Ιμαμούρα ("Η μπαλλάντα του Ναραγιάμα") γύρισε το 1967 μια ταινία-ντοκυμανταίρ με τον τίτλο "Ningen johatsu" (Εξαφανισμένοι άνθρωποι - Αγγλικός τίτλος: "A man vanishes"). Σ' αυτή την διαρκείας 130 λεπτών ταινία, ο Ιμαμούρα και το συνεργείο του καταγράφουν την προσπάθεια της Γιόσι να βρει έναν johatsu, τον Οσίμα, τον επί δύο χρόνια εξαφανισμένο αρραβωνιστικό της. Βρείτε στο διαδίκτυο την ταινία και τους υπότιτλους (υπάρχουν σε αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά, όχι όμως σε ελληνικά) και δείτε την άφοβα.


-------------------------------------------

Διαβάστε επίσης:
- Chris Weller, "'Evaporated people' could be disappearing from Japanese society by the thousands"
- Maureen Callahan, "The chilling stories behind Japan's 'evaporating people'"
- Joseph Hincks, "Do stressed-out japanese really stage elaborate disappearances? On the trail of the johatsu or 'evaporated people'"
- Alina Simone, "Japan's 'evaporated people' have become an obsession for this French couple"

"Δεν έτυχε… πέτυχε…"

Οι εργαζόμενοι βγήκαν μαζικά στους δρόμους της Αθήνας και στις μεγάλες πόλεις από τη Θράκη ως την Κρήτη σαλπίζοντας το σύνθημα «Εμπρός λαέ, ξεσηκωμός, ενάντια στη νέα ληστεία και την κοροϊδία κυβέρνησης - κεφαλαίου - ΕΕ», ενάντια στα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση  και είναι σαρωτικά για το λαϊκό εισόδημα και τα -όσα απέμειναν- εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Μέτρα που θα οδηγήσουν στην περαιτέρω φτωχοποίηση χιλιάδων ακόμα λαϊκών νοικοκυριών και στη διεύρυνση της παιδικής φτώχειας και στέρησης... 

Μέτρα μόνιμα, πάνω σε όσα μέτρα έχουν ήδη νομοθετήσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της θωράκισης δηλαδή και της ανάκαμψης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Τα αστικά μέσα ενημέρωσης, οι αριστεροί και οι δεξιοί ψάλτες του ευρωμονόδρομου δεν ανέδειξαν -όπως άλλωστε προστάζει η συνταγή που «δεν έτυχε …πέτυχε!»- τη βαρύτητα της γενικής απεργίας και των απεργιακών διαδηλώσεων διότι είναι απασχολημένα με τα πραγματικά «αντίμετρα» αυτής της βαρβαρότητας: Το υπερθέαμα «Survivor», τη Eurovisioin και τα προσκυνήματα στα σκηνώματα αγίων.

Αυτή η κλιμάκωση της επίθεσης του κεφαλαίου με το πολυνομοσχέδιο, που συζητιέται και ψηφίζεται την Πέμπτη στην Ολομέλεια της Βουλής, δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη.

Οι εργαζόμενοι είναι ώρα να συνταχθούν με τη γραμμή πάλης που διεκδικεί ανάκτηση των απωλειών, παλεύοντας για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών τους. Να συμβάλουν στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, στη συγκρότηση και την ενίσχυση της Κοινωνικής Συμμαχίας και στην προετοιμασία για νέους ταξικούς αγώνες, με όλες τις μορφές. Μόνο αυτή η συνταγή «δεν θα τύχει …θα πετύχει» για να φύγουν οι βδέλλες της εκμετάλλευσης από το σβέρκο των εργαζομένων.

Μαζική και γεμάτη παλμό η απεργιακή κινητοποίηση που οργάνωσε η Γραμματεία Κέρκυρας του ΠΑΜΕ

ΠΕΜΤΗ 18 ΜΑΗ 7.30μμ

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΑΡΟΚΟ

Μαζική και γεμάτη παλμό ήταν η απεργιακή κινητοποίηση που οργάνωσε η Γραμματεία Κέρκυρας του ΠΑΜΕ στο κέντρο της πόλης, ενώ ήδη από νωρίς το πρωί στήθηκαν απεργιακές φρουρές σε καταστήματα και τράπεζες του νησιού.

Εργαζόμενοι, άνεργοι, φτωχοί αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, σπουδαστές, νέοι και γυναίκες των λαϊκών οικογενειών έδειξαν την αντίθεση τους στα νέα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Απέρριψαν την προπαγάνδα των "αντίμετρων" και της "δίκαιης ανάπτυξης" και έδωσαν νέα αγωνιστικά ραντεβού.

Την Κεντρική ομιλία έκανε ο Αχιλλέας Καπετάνιος, μέλος της Γραμματείας Κέρκυρας του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών και αντιπρόεδρος της ΕΛΜΕ Κέρκυρας επισημαίνοντας ότι: 

"Τα μέτρα που συνεχώς εδώ και  χρόνια παίρνουν οι κυβερνήσεις πρώτα του ΠΑΣΟΚ, μετά της Ν.Δ., μετά και των δύο μαζί και τώρα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ισοδύναμα με κήρυξη πολέμου από τους καπιταλιστές ενάντια στους εργάτες, από αυτούς που λυμαίνονται τους κόπους μας, ενάντια στο σύνολο των λαϊκών στρωμάτων. Έχει έρθει από καιρό η ώρα να ξεσηκωθούμε. Όλοι και όλες πρέπει να βγούμε στους δρόμους. 

Έχουμε χρέος! Στον εαυτό μας, στους κόπους μας, στην αξιοπρέπειά μας, στα παιδιά μας, στους φίλους μας, στους συνανθρώπους μας, στους συναδέλφους μας.

Έχουμε χρέος! Να σταθούμε όρθιοι. Να δώσουμε τα χέρια, αλληλέγγυοι, ενωμένοι, οργανωμένοι, ταξικά αταλάντευτοι.

Έχουμε χρέος, στην τιμή μας, στην τάξη μας, στα αδέρφια μας στο ξενοδοχείο, στο εργοστάσιο, στην οικοδομή, στο γραφείο, στο μαγαζί, στο Πανεπιστήμιο, στο σχολείο, στη δουλειά, να μπούμε μπροστά, να βγούμε στους δρόμους, να γίνουμε ποτάμι, μαχητές της αντίστασης, της αντεπίθεσης, της ανατροπής, «στρατιώτες» ενός αγώνα με πυξίδα και νόμο το δίκιο του εργάτη, ενός αγώνα από τον οποίο το μόνο που έχουμε να χάσουμε είναι τις αλυσίδες μας, από τον οποίο έχουμε να κερδίσουμε τα πάντα!"

Στην απεργιακή συγκέντρωση ξεχώρισαν τα μπλοκ των Ιδιωτικών Υπαλλήλων, των Εργαζομένων στο Νοσοκομείο, των Φοιτητών ενώ συμμετείχαν με το πανό τους και οι Ναυτεργάτες που δίνουν ένα μεγάλο απεργιακό αγώνα με νέα 48ωρη απεργία για τις 18 & 19 του Μάη.

Η πορεία κατευθύνθηκε στο Δημαρχείο όπου και πραγματοποιήθηκε παράσταση διαμαρτυρίας στο Δήμαρχο Κέρκυρας σχετικά με τους συμβασιούχους του Δήμου και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. 

Η Γραμματεία Κέρκυρας του ΠΑΜΕ καλεί σε νέα κινητοποίηση την Πέμπτη 18 Μάη στις 7:30 το απόγευμα στην πλατεία ΣΑΡΟΚΟ ενάντια στα νέα αντιλαϊκά μέτρα Κυβέρνησης – ΕΕ – Κεφαλαίου. 

Το φόβο του λαού να ’χετε!

ΚΑΤΙΟΥΣΑ

ΦΑΚΟΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΕΠΑΦΗΣ
Μ’ αυτή τη φράση έκλεισε ο εισηγητής του ΚΚΕ (Ν. Καραθανασόπουλος) την ομιλία του στη βουλή για το τέταρτο μνημόνιο, το Μάη του 2017, που πάει με μαθηματική ακρίβεια να φέρει τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, εκεί που ήταν σ’ ολόκληρο τον… πολιτισμένο δυτικό, και όχι μόνον, κόσμο πριν από το 1917…

Λιάνα Κανέλλη

Μ’ αυτή τη φράση έκλεισε ο εισηγητής του ΚΚΕ (Ν. Καραθανασόπουλος) την ομιλία του στη βουλή για το τέταρτο μνημόνιο, το Μάη του 2017, που πάει με μαθηματική ακρίβεια να φέρει τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, εκεί που ήταν σ’ ολόκληρο τον… πολιτισμένο δυτικό, και όχι μόνον, κόσμο πριν από το 1917. Κι ακούστηκε ―ανάμεσα στα κουδούνια και τη βαβούρα της ολομέλειας, μισοάδειας ως προς τα έδρανα, γεμάτης κενά σε μυαλά και ψυχές της εξαθλιωτικής των μαζών αντιπροσωπευτικής μας δημοκρατίας,― σα βρυχηθμός του λαϊκού θεριού που έχει αγιάσει απ’ το πολύ μαρτύριο της αντιπροσώπευσης.
Ακούστηκε και σαν αγανάκτηση κι οργή που συμπυκνώνεται σαν σε κατάρα προειδοποιητική, που βγαίνει από τα έγκατα του χθόνιου (προσοχή, όχι υποχθόνιου με την τρέχουσα έννοια) αισθήματος δικαίου. Του δίκιου δηλαδή που  ξέρουν ότι έχουν οι ζωντανοί άνθρωποι, όταν βρεθούν απέναντι στην ύβρη. Οι ζωντανοί άνθρωποι. Όχι οι walking dead, ιπποκόμοι του μαύρου αλόγου της ΔΝΤ-αποκάλυψης. Γιατί τον ξεδίπλωσε αυτό το φόβο του λαού, που τον έβλεπες ζωγραφισμένο στα χλωμά πρόσωπα αμήχανων συριζαίων και ξενυχτισμένων νεοδημοκρατών κι ανελιτών,  που μελετούσαν τρία εικοσιτετράωρα το copy paste του μνημονιακού παρελθόντος τους, ως αριστερό μέλλον, εγκεκριμένο από τη Διεθνή της Δεξιάς. Άλλωστε η δαρβινική μετεξέλιξη του Λένιν σε Τσακαλώτο, κατά τον ιδεολογικό αυτοπροσδιορισμό του τελευταίου, δεν ήταν παρούσα και σίγουρα φοβήθηκε λιγότερο απ’ ότι η ομάδα του στο ημίχρονο. Εξήγησε πώς με μαϊμουδιές και τσαμπουκάδες ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, οι συνταξιούχοι θα δώσουνε και δυο και τρεις από τις δώδεκα συντάξεις τους μπροστάντζα, για να αβγατίσουν τα κέρδη  των μασκαρεμένων σε επενδυτές ή μη.κυ.ο, πολυεθνικών επειδή θα χορηγούν φιλάνθρωπα παράταση ζωής σε πάμφτωχους, θεόφτωχους και εξαθλιωμένους.
Εξήγησε πώς στήνονται μ’ αυτά τα μέτρα οι κάθε λογής εκβιασμοί εναντίον της εργατικής τάξης, που διατηρεί τάχα μου το δικαίωμα να απεργεί. Αλλά έτσι και το τολμήσει, η απόφαση για κήρυξη της απεργίας σε παράνομη και καταχρηστική θα είναι συντομότερη κι απ’ το αυτόφωρο! Εντός εικοσιτετραώρου το δικαστήριο θα αποφαίνεται περί του αδίκου της… αντίστασης κατόπιν αιτήματος του εργοδότη.
Μετέφρασε δηλαδή ο σ. Νίκος την πραγματικότητα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στη σκληρή πραγματικότητα της ζωής.  Τ’ αφεντικά δεν μπορούν λέει, να προβαίνουν σε λοκ-άουτ, αν δεν έχουν στο τσεπάκι τους και το δικαστή τους.
Σωθήκαμε(!) αριστερά μανάρια μου, κι η βάρκα γέρνει!  Τώρα αν διαβάζετε “χεστήκαμε” εκεί που άλλα γράφω, κάτι σε συριζαίο διαφημιστή του χαπιού πείνας ως χαπιού αδυνατίσματος μου φέρνετε, οπότε σταματάω εδώ, για σήμερα…