Δ. Κουτσούμπας: “Γελάνε και οι πέτρες με τα ψέματά σας για το νομοσχέδιο! Τέτοιοι είστε…”

 

Σε μια μεστή ομιλία, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ανέπτυξε όλα τα επίμαχα ζητήματα του αντεργατικού νομοσχεδίου που τίθεται προς ψήφιση. Στη συνέχεια δίνουμε εκτεταμένα αποσπάσματα από το κείμενο της ομιλίας -που μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο εδώ.

Για τα αισχρά ψέματα της κυβέρνησης

Τέτοιοι είστε. Μόνο ψέματα, θα μπορούσατε να χρησιμοποιήσετε, για τα τόσα νέα αντεργατικά μέτρα που δεν αφήνουν τίποτα όρθιο… (…) Προσπαθείτε να βαφτίσετε το “άσπρο-μαύρο”, να παρουσιάσατε το νομοσχέδιό σας ως δήθεν “φιλεργατικό”. Γελάνε κι οι πέτρες! Αυτό που ονομάζετε εκσυγχρονισμό, αφορά μόνο την ολιγαρχία του πλούτου

Για τη συμπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ

Η “μητέρα των μαχών” για τον κ. Τσίπρα και το κόμμα του, παραλίγο να τελειώσει πριν καλά – καλά αρχίσει.

Για τον Χατζηδάκη που γράφει το όνομά του δίπλα στους προκατόχους του

Μην ανησυχείτε λοιπόν, μην έχετε το άγχος που το εκφράζετε εδώ μέσα ή στα κανάλια τσιρίζοντας. Μπορείτε να καυχιέστε ότι τους ξεπεράσατε σε αντεργατικότητα, σκοταδισμό, γιατί το δικό σας νομοσχέδιο παρεμβαίνει κατευθείαν στην καρδιά των εργασιακών δικαιωμάτων, που είναι ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας.

Για τον μεγάλο φόβο του Σούπερμαν και των συναδέλφων του

Τον τελευταίο λόγο όμως τον έχουν οι εργαζόμενοι, οι εργάτες, οι εργάτριες που ξέρουν καλά τι θα πει εκμετάλλευση, την ζουν καθημερινά στο πετσί τους…

Τον φόβο τους να ‘χετε. Κι όπως φαίνεται τον έχετε.

Για το σύνθημα της απαξιωμένης ΓΣΕΕ

Για να παραφράσω το σύνθημα της απαξιωμένης ΓΣΕΕ, «η ανάπτυξη χρειάζεται εξαθλιωμένους εργαζόμενους»!

Για αυτά που ΔΕΝ θα καταργήσει ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ

Αυτό είναι το νέο “σούπερ μνημόνιο”, αυτό που εσείς ονομάσατε Ελλάδα «2.0» και ο ΣΥΡΙΖΑ «Ελλάδα + (plus)». Γι’ αυτό δεν πρόκειται τελικά να καταργήσετε αυτό τον νόμο κ. Τσίπρα. Όπως ακριβώς δεν καταργήσατε και τα άλλα μνημόνια αλλά ψηφίσατε και καινούργια.

Για τον Χατζηδάκη και το Κεφάλαιο (ποτέ του δε διάβασε Μαρξ…)

Θα μας πει ξανά ο κ. Χατζηδάκης ότι αυτά τα ακούει από τη δεκαετία του ‘80 από τότε που ήταν φοιτητής. Ε, τότε κάτι θα έχει διαβάσει και από τότε ή τουλάχιστον θα έχει ακούσει για «Το Κεφάλαιο» του Μαρξ, για όλον αυτό τον μηχανισμό της εκμετάλλευσης.
Ίσως επίσης ο κ. Χατζηδάκης έχει ακούσει, πως πριν αρκετές δεκαετίες ακόμα, είχε υπολογιστεί επιστημονικά, ότι ο χρόνος εργασίας, που είναι αναγκαίος για την εξασφάλιση των μέσων επιβίωσης του εργαζόμενου, της οικογένειάς του, για τη συντήρηση και ανάπτυξη της κοινωνίας, δεν ξεπερνούσε τις τρεις ώρες δουλειάς στα μεγάλα εργοστάσια. Τόσες μόνο χρειαζόταν. Καταλαβαίνει κανείς πόσο μεγαλώνει σήμερα αυτή η υπεραξία με την είσοδο τόσων νέων τεχνολογιών στην παραγωγή.

Για τα εμπόδια που έβαλε το ΚΚΕ στα σχέδιά τους

Είμαστε περήφανοι γιατί εμείς σαν κόμμα δώσαμε όλες μας τις δυνάμεις στην ανάπτυξη αυτών των αγώνων, οι οποίοι έβαλαν εμπόδια, καθυστέρησαν, αντεργατικές ανατροπές, αυτές δηλαδή ου φέρνετε σήμερα.

Για την κοινή στρατηγική των κομμάτων της ΕΕ

Όλοι σας έχετε λερωμένη τη φωλιά σας! Γιατί όλοι σας πορευτήκατε με πυξίδα τη στρατηγική αυτή της ΕΕ, τις οδηγίες της, τις “βέλτιστες” τάχα ευρωπαϊκές πρακτικές. Και τώρα μας λέτε ότι αυτά ισχύουν στην αγορά εργασίας, λες και αυτά όλα έγιναν από μόνα τους…

Για τους εργαζόμενους που -υποτίθεται πως- στηρίζουν το νομοσχέδιο

Λίγο ακόμα και θα μας πείτε ότι υπάρχουν και εργαζόμενοι που θεωρούν «δικαίωμά» τους το να δουλεύουν τζάμπα 10 ώρες τη μέρα, και πως τάχα, αυτό το δικαίωμα δεν θα πρέπει να τους το στερήσουμε! Μήπως αυτοί οι εργαζόμενοι δεν θέλουν και καθόλου αμοιβή; Μήπως, δουλεύουν μόνο για την εμπειρία, όπως έλεγε και ένας τηλεοπτικός μαϊντανός σας; Παραλίγο και θα μας πείτε, πως οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν καν να ψηφιστεί το νομοσχέδιό σας, ήδη κάνουν ουρές έξω από το γραφείο του προσωπάρχη για να υπογράψουν 10ώρη δουλειά!

Για τον πόνο που έπιασε τον Χατζηδάκη για τις οικογένειες και τις Παρασκευές

Ποιο παιδί θέλει να βλέπει τη μάνα του κάθε Παρασκευή ή κάθε Σαββατοκύριακο και δεν θέλει να τη βλέπει κάθε μέρα, να διαβάζει μαζί της, να παίζει μαζί της, να περνάει ώρα μαζί της; Ποιο παιδί θέλει να βλέπει τη μάνα του εξοντωμένη, κουρασμένη, τσακισμένη;
Και τι νομίζετε ότι είναι η μητρότητα; Ένα πεταχτό φιλί για καληνύχτα;

Για την πραγματικότητα που ζουν ήδη οι σύγχρονοι μισθωτοί σκλάβοι -και έρχεται η κυβέρνηση της ΝΔ να νομοθετήσει ακόμα χειρότερη βάση.

Αυτά όμως που με θράσος ξεστομίζετε, υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν τα ακούν και για πρώτη φορά. Τα έχουν ζήσει δηλαδή, τα ζουν.
Μιλάω για τους εργαζόμενους στα μεγάλα ξενοδοχεία όλων των τουριστικών νησιών και της Χαλκιδικής, όπου ήδη εφαρμόζεται η διευθέτηση με συλλογική σύμβαση εργασίας που υπέγραψε η Ομοσπονδία των εργαζομένων στην οποία πλειοψηφούν οι δικές σας συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΝΔ του κ. Μητσοτάκη και του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, της κυρίας Γεννηματά!

Για το παραμύθι της “ελεύθερης βούλησης” του εργαζόμενου

Οι εργαζόμενοι δουλεύουν ώρες ατελείωτες στα πολυτελή ξενοδοχεία και κάνουν μήνες για να συνέλθουν μόλις τελειώσει η σεζόν. Τώρα με αυτό το νομοθετικό τερατούργημα θα το κάνουν και χωρίς πρόσθετη αμοιβή και χωρίς συλλογική σύμβαση! Στους χώρους δουλειάς δεν επικρατεί η ελεύθερη βούληση των εργαζόμενων, επικρατεί η «ελεύθερη βούληση» του εργοδότη: Η εντολή του εργοδότη!

Για τα εμπόδια που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ “για καλό”. Για το καλό μας…

Έλεγε τότε ο κ. Τσακαλώτος όταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ψήφιζε τους περιορισμούς στην απεργία: “Κάθε εμπόδιο για καλό”!
Αναρωτιόμαστε: Μήπως τώρα που τα εμπόδια στην απεργία είναι ακόμα μεγαλύτερα, είναι ακόμα καλύτερα για τους εργαζόμενους;
Τώρα μ’ αυτό το νομοσχέδιο η δράση των συνδικάτων είναι κάτι σαν “εγκληματική ενέργεια” και η απεργία γίνεται πλέον ή θέλετε να την κάνετε μια “συμβολική πράξη”.

Για τους λόγους που βάζουν στο στόχαστρο την απεργία

Γιατί βάζετε στο στόχαστρο την απεργία; Για να μην «ταλαιπωρείται ο κόσμος από μειοψηφίες» όπως λέτε;. Σε καμιά περίπτωση!
Το κάνετε, για να μπορεί μια μειοψηφία αυτής της χώρας, μια χούφτα εκμεταλλευτές, να ταλαιπωρούν ελεύθερα κι ανενόχλητα τους πολλούς, τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου.
Βάζετε στο στόχαστρο το δικαίωμα της απεργίας, γιατί ξέρετε ότι απεργία δεν είναι μόνο οι δεκάδες χιλιάδες που διαδηλώνουν με τα σωματεία τους.

Εδώ όμως δεν είναι Ιαπωνία

Δεν σας τα είπανε καλά…. Εδώ δεν είναι Ιαπωνία, όπου οι εργαζόμενοι απεργούν υποτίθεται, δουλεύοντας, βγάζοντας παραγωγή και κέρδη φυσικά για τον καπιταλιστή, φορώντας μόνο ένα περιβραχιόνιο στο μπράτσο.

Για τα διαφορετικά κριτήρια και σταθμά -στην απεργία και στις εκλογές…

Έχετε πραγματικά πολύ μεγάλο θράσος! Όταν εσείς οι ίδιοι ψηφίσατε εκλογικό νόμο για τους δήμους και τις περιφέρειες που δίνετε στην πρώτη δύναμη τα 3/5 των δημοτικών και περιφερειακών συμβούλων, χωρίς να υπολογίζεται και το μεγάλο ποσοστό αποχής!

Και εν κατακλείδι, ως επίλογος…

Το αντεργατικό νομοσχέδιο που σήμερα ετοιμάζεστε να ψηφίσετε, είναι ένα νομοσχέδιο μας είπε ο υπουργός εργασίας “της σύγχρονης εποχής”!
Αν ήταν έτσι, τότε γιατί οι όροι δουλειάς γυρνούν έναν αιώνα πίσω, μετατρέποντας τους εργαζόμενους σε σκλάβους τον 21ο αιώνα;

Γι’ αυτό το έκτρωμά σας θα μείνει στα χαρτιά όπως και τόσοι άλλοι άδικοι νόμοι πριν απ’ αυτό.

Μπορείτε να δείτε όλη την ομιλία στο βίντεο που ακολουθεί από το κανάλι του 902.

Γιατί μας κουβάλησαν εδώ οι εταιρείες; Για να ασκήσουμε πίεση στους απεργούς;

 

Είναι απίστευτη η ευθύνη της εταιρείας. Πάει να το χτυπήσει (σ.σ.: της πλοικτήτριας εταιρείας), γι’ αυτό πήρε τηλέφωνο όσους ενδιαφέρονταν να ταξιδέψουν σήμερα.

Εμείς δε θα πάθουμε κάτι αν δεν πάμε σήμερα. Αυτή τη στιγμή την ευθύνη την έχει η εταιρεία.

Καλά κάνουν οι άνθρωποι (σ.σ.: που απεργούν), για ποιον λόγο είμαστε εδώ; Γιατί μας κουβάλησαν εδώ; Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, πέρα από το ότι μας έφεραν για να ασκήσουμε πίεση.

Αυτές είναι μερικές από τις φράσεις των επιβατών που βρίσκονται στο λιμάνι, όχι γιατί τους “ταλαιπωρούν οι απεργοί”, αλλά γιατί είχαν φροντίσει οι εταιρείες να τους ειδοποιήσουν, ώστε να συνωστιστούν και να γίνουν άθελά τους ντεκόρ σε ένα στημένο σκηνικό πίεσης προς τους απεργούς.

Τα κανάλια ήταν έτοιμα από καιρό να παίξουν το γνωστό αφήγημα του κοινωνικού αυτοματισμού, αλλά οι επιβάτες χάλασαν τη σούπα και ξεσπούν ενάντια στις εταιρείες, δείχνοντας το κριτήριό τους, την κατανόηση και συμπαράστασή τους στους απεργούς.

ΜΑΣΚΑΡΕΥΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

 

 

Η κυβέρνηση στην προσπάθειά της ο λόγος της να απαξιώσει κάθε αντίδραση στο αντεργατικό νομοσχέδιό της, το οποίο  ανατρέπει συνθήκες και όρους εργασίας που κερδήθηκαν με δεκαετίες εργατικών αγώνων, χρησιμοποιώντας αφελή και ά-λογα επιχειρήματα με διαστρέβλωση της πραγματικότητας,  φιλοδοξεί το μασκάρεμά του σε  φιλεργατικό. Ο υπουργός Εργασίας Κ. Χατζηδάκης, «χωρίς περίσκεψιν χωρίς αιδώ», με μια δειλία που εκφράζεται ως θράσος, ακριβώς λόγω της εξουσιαστικής θέσης που κατέχει, επιστρατεύει κάθε φλυαρία καφενόβιου που υποκρίνεται ενδιαφέρον για τον εργαζόμενο δίνοντάς της μορφή επιχειρήματος. Και μόνο ο θρασύδειλος τρόπος που επιλέχτηκε για να υποστηριχτεί από την κυβέρνηση το νομοσχέδιό της είναι ενδεικτικό παράδειγμα για τον φόβο που εμπνέει το εργατικό κίνημα στην κυρίαρχη εξουσία, όταν συνειδητοποιεί τη δύναμή του.

      Και είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα που οργανώνοντας τους εργαζόμενους σε αγώνες για την εξασφάλιση των συμφερόντων τους εμπνέει και συμβάλλει στην συνειδητοποίηση της δύναμής τους. Γιατί οι αγώνες του εργατικού κινήματος  εναντίον των καπιταλιστών δεν περιορίζονται, όπως η σοσιαλδημοκρατία επεδίωκε, μόνο σε ειρηνικές συμφωνίες μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας που εξασφαλίζουν την αρμονική συνύπαρξη τους, αναγνωρίζοντας η εργατική τάξη  την υπεροχή του κεφαλαίου. Οι αγώνες των εργαζομένων είναι μέρος της μεγάλης ταξικής πάλης, που αυξάνουν συνεχώς τη δύναμη της εργατικής τάξης, χτίζουν τα θεμέλια για τη μελλοντική της νίκη και κάνουν τους εργαζόμενους με την αποφασιστικότητά τους και την οργάνωσή τους ικανούς να αντιπαρατεθούν με την ισχύ της αστικής τάξης. Ο συνδικαλισμός αντλεί τη ζωτική του δύναμη από αυτό το γεγονός,  ότι τα συνδικάτα έχουν μεγάλη  δύναμη για την ανατροπή της πολιτικής υπεροχής των καπιταλιστών.  Γι’ αυτό δεκαετίες τώρα γίνεται η προσπάθεια για έλεγχό τους από την κυρίαρχη εξουσία, με το τελευταίο νομοσχέδιο να θέλει την ουσιαστική κατάργησή τους. Γι’ αυτό η κυβέρνησή μας ανακηρύσσει βολικό αντίπαλό της τον ΣΥΡΙΖΑ, αποσιωπώντας σαν ανύπαρκτη τη δύναμη του Κομμουνιστικού Κόμματος που με το ΠΑΜΕ, τις πραγματικές οργανώσεις της εργατικής τάξης,  συμβάλλει στην κινητοποίηση των δυνάμεων της εργασίας.

         Η κυβέρνηση επιμένει σε σκιαμαχίες με το ΣΥΡΙΖΑ  και τις  συναφείς  αντιπολιτευτικές δυνάμεις,  προσπαθώντας να μην δώσει υπόσταση και αναγνωρίσει την ύπαρξη του πραγματικού της αντιπάλου, των εργαζομένων, που εκφράζονται με το κόμμα της εργατικής τάξης το ΚΚΕ. Για να μπορεί να υποκρίνεται πλαστό ενδιαφέρον για τους εργαζόμενους, να παραπλανά για τους στόχους της και να ταυτίζει τα συμφέροντα κεφαλαίου και εργασίας, αφού δεν αναγνωρίζει καν διάκρισή τους. Για να πειστούν οι εργαζόμενοι πως στον κοινοβουλευτισμό δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτε άλλο, πρέπει απλώς να ψηφίσουν στις εκλογές, αφού τα πάντα, και τη δημιουργία νόμων,  τα αναλαμβάνουν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποί τους, που ενεργούν προς το συμφέρον τους. Η οργάνωση σε συνδικάτα φοβίζει την αστική τάξη, γιατί προϋποθέτει αναγνώριση και συνειδητοποίηση από τους εργαζομένους των δικών τους συμφερόντων, γιατί  ο συνδικαλισμός υπογραμμίζει το γεγονός ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να δράσουν, γιατί μόνο με την δράση των ίδιων των εργαζομένων αυτοί γίνονται δυνατοί και ικανοί να αντιπαρατεθούν με την κυρίαρχη εξουσία. Με τους αγώνες η εργατική τάξη μέσα από τα συνδικάτα της αυξάνει τη δύναμή της, την ταξική συνείδηση, την γνώση, την ενότητά της και  κατακτά την πολιτική υπεροχή. 

        Οι αστικές δημοκρατίες στη χώρα μας, αλλά και στην υπόλοιπη Δύση, ηγεμονεύουν μετατρέποντας τις ιδεολογίες τους σε οικουμενικές αρχές και αξίες. Προσπαθούν να προσαρμόζουν τις ιδέες τους σ’ αυτές των κυριαρχούμενων τάξεων προκειμένου να υιοθετηθούν απ’ αυτές, ώστε να αποδέχονται την προσαρμοσμένη ιδεολογία της κυρίαρχης τάξης ως δική τους, για να μην αποκτούν ταξική συνείδηση και διαχωρίζουν τα συμφέροντά τους από την αστική τάξη.

           Στην υπεράσπιση του νομοσχεδίου από την κυβέρνηση αυτό φαίνεται ξεκάθαρα, αν και αρκετά άγαρμπα και πολλές φορές  τελείως απλοϊκά μέχρι και ανόητα. Δεν σταματά η κυβερνητική προπαγάνδα να αναφέρεται στα οφέλη των εργαζομένων από το νομοσχέδιο και μόνο αυτών, ακόμα κι αν ψεύδεται ασυστόλως. Για να γίνει πειστικός ο λόγος της επιστρατεύει τα ατομικά δικαιώματα, είτε μιλώντας για τις μητέρες είτε για τον ελεύθερο χρόνο είτε για απόδοση δικαιοσύνης σε περιπτώσεις παρενόχλησης. Πολλή πολιτική ενέργεια, και όχι μόνο στη συγκεκριμένη περίπτωση,  τίθεται στην προώθηση και ερμηνεία της σπουδαιότητας των ατομικών δικαιωμάτων, όπως διαχείρισης ελεύθερου χρόνου ή κατανομής εργασιακού χρόνου, για την κατασκευή ενός καλύτερου κόσμου.

          Υποβιβάζοντας συλλογικές κατακτήσεις σε ατομικές διεκδικήσεις και δικαιώματα διασπάται η εργατική τάξη σε άτομα μεμονωμένα κι επομένως ανίσχυρα και με την κυριαρχία εννοιών ατομικιστικών και ιδιοκτησιακών δεν υπάρχει αντιπαράθεση στην καπιταλιστική λογική της αγοράς και τους αντίστοιχους τρόπους νομιμότητας και κρατικής δράσης. Κι έτσι να γίνεται αποδεκτός ένας κόσμος όπου όλα τα δικαιώματα του ιδιωτικού, η ιδιοκτησία και το κέρδος διαπερνούν όλες τις άλλες έννοιες των δικαιωμάτων που μπορεί να σκεφτεί κανείς. Και η καπιταλιστική πολιτική υπό την αμφίεση των ατομικών δικαιωμάτων επιβάλλεται παντού μέσω διεθνών οργανισμών ή ενώσεων όπως η ΕΕ,  και κυβερνήσεων, τοποθετώντας τις επιχειρήσεις σε κυρίαρχη θέση, προάγοντας τα ιδιωτικά συμφέροντα. Ακόμα κι αν με μια διαφορετική ερμηνεία οι αφηρημένες προβλέψεις των δικαιωμάτων θα μπορούσαν να υποβάλουν τις ανισότητες και τους εξευτελισμούς του καπιταλισμού σε δεινή κριτική, ο τρόπος που χρησιμοποιούνται από την κυρίαρχη εξουσία είναι για να τη δικαιώνουν. Έστω και με τον χονδροειδή τρόπο του υπουργού Κ. Χατζηδάκη που επικαλείται το δικαίωμα της μητέρας να βλέπει τα παιδιά της μια επιπλέον ημέρα, αποσιωπώντας ότι τις υπόλοιπες δεν θα τα βλέπει καθόλου.                                                                                         Μόνο που οι τυπικές ελευθερίες δεν μπορούν να παραμείνουν για πολύ περιορισμένες στο φορμαλισμό τους. Οι εργαζόμενοι που διαθέτουν ψήφο και ελευθερία λόγου θα απαιτήσουν τις υλικές προϋποθέσεις της ισότητας πέρα από τον προπαγανδιστικό λόγο και την βιτρίνα των δικαιωμάτων. Γι’ αυτό και φοβούνται την οργάνωσή τους, γι’ αυτό και θα πρέπει να είναι μαζικές οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Το αντεργατικό νομοσχέδιο ... στην πράξη

Μέλη του ΔΣ ενός επιχειρησιακού σωματείου με επισκέπτονται στο γραφείο μου να συζητήσουμε σχετικά με το εργατικό νομοσχέδιο. Αρχίζουμε να συζητάμε. Με ενημερώνουν ότι ο εργοδότης πρότεινε στο σωματείο να υπογράψουν σύμβαση διευθέτησης εργάσιμου χρόνου. Το σωματείο αρνήθηκε απαιτώντας να εφαρμοστεί η οκτάωρη ημερήσια απασχόληση (...) Ο εργοδότης καλεί ατομικά τους εργαζόμενους και τους ενημερώνει ότι θα εργάζονται «εθελοντικά» 2 ώρες παραπάνω τη μέρα από Δευτέρα έως Πέμπτη κι ότι δεν θα πληρωθούν επιπλέον, αλλά θα πάρουν ένα ρεπό την Παρασκευή, για να μαζέψουν ελιές ή να δουν τα παιδιά τους. Ορισμένοι βρήκαν το θάρρος και του απάντησαν ότι δεν έχουν ελιές και ότι τα παιδιά τους είναι σχολείο τις Παρασκευές, άρα γιατί να υπογράψουν διευθέτηση; Σε αυτούς που αντιμίλησαν είπε ότι θα εργάζονται και Κυριακή γιατί πλέον είναι νόμιμο να εργάζονται και στον δικό τους κλάδο Κυριακές. Αλλωστε, όπως είπε ο εργοδότης, η προηγούμενη κυβέρνηση, η «χρήσιμη», έδειξε το δρόμο για την απελευθέρωση της εργασίας και καλά έκανε για να μην τεμπελιάζουν οι εργαζόμενοι (...)

* * *

Η Σωτηρία, μέλος του ΔΣ του σωματείου, διαμαρτυρήθηκε έντονα και κάλεσε τους εργαζόμενους να ενημερωθούν και να οργανωθούν στο σωματείο. Δίχως περαιτέρω σχόλια και ενημέρωση από τον εργοδότη, την επόμενη μέρα, απολύθηκε εκδικητικά για παραδειγματισμό. Αλλωστε, ο νέος νόμος κατάργησε την επιτροπή του άρθρου 15 του συνδικαλιστικού νόμου και οι εργοδότες απολύουν πιο εύκολα τα συνδικαλιστικά στελέχη, ενώ μειώθηκε ακόμα και ο αριθμός αυτών που προστατεύονται από το νόμο. Το σωματείο και η Σωτηρία μού ζητούν να καταθέσω αγωγή άκυρης απόλυσης και επαναπρόσληψής της. Αφού ξεροκατάπιαν με τα - απολύτως αναγκαία - έξοδα για την κατάθεση και συζήτηση της αγωγής, τους εξήγησα ότι ο εργοδότης θα επικαλεστεί οικονομικούς λόγους και λόγους εργασιακής απόδοσης ή συμπεριφοράς για την απόλυσή της - όχι φυσικά τη συνδικαλιστική δράση και τη διεκδικητική της στάση - και θα αιτηθεί στο δικαστήριο, αντί για την επαναπρόσληψη της Σωτηρίας, την επιδίκαση υπέρ αυτής πρόσθετης αποζημίωσης όπως έχει τη δυνατότητα με το νέο νόμο. Αρα και να δικαιωθεί, είναι πιθανό να μη γυρίσει ξανά στην εργασία της.

* * *

Μου λένε ότι θα συγκαλέσουν Γενική Συνέλευση για να προκηρύξουν απεργία. «Ωχ», τους απαντάω. «Τι έγινε πάλι;», αναρωτιούνται. Ακούστε λοιπόν. Αρχικά, πρέπει να εγγραφεί το σωματείο σας σε ένα Μητρώο, το Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων Εργαζομένων (ΓΕΜΗΣΟΕ), το οποίο τηρείται ψηφιακά στο υπουργείο Εργασίας. Το υπουργείο πλέον θα ελέγχει τα πάντα. Αν δεν το κάνετε, τότε δεν θα έχετε δικαίωμα να προστατεύσετε τα συνδικαλιστικά σας στελέχη από την απόλυση, όπως την Σωτηρία, ενώ επίσης δεν θα έχετε δικαίωμα να υπογράψετε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (...) Μετά πρέπει να τροποποιήσετε το καταστατικό σας όπως ορίζει ο νέος νόμος, έτσι ώστε να προβλέπεται η δυνατότητα συμμετοχής των μελών σας στη Γενική Συνέλευση, όχι μόνο ως φυσική παρουσία, αλλά και εξ αποστάσεως (...) Πρέπει να οργανώσετε τη ΓΣ και τη δυνατότητα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας (...) Θυμίζω ότι ισχύει ακόμα η διάταξη που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση, η «χρήσιμη» όπως λέει ο εργοδότης σας, σχετικά με τη λήψη απόφασης προκήρυξης απεργίας, όπου απαιτείται η ψήφος τουλάχιστον του 1/2 των οικονομικώς τακτοποιημένων μελών.

* * *

Αφού ξεπεραστεί και το εμπόδιο της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας και της μη νόθευσης της ψήφου με τον έλεγχο και την επιβολή της βούλησης του εργοδότη, αν τα μέλη αποφασίσουν την προκήρυξη απεργίας, προχωράτε στην οργάνωσή της (...) Το σωματείο οφείλει, με το νέο νόμο, σε υπηρεσίες, οργανισμούς, επιχειρήσεις και εκμεταλλεύσεις της παρ. 2 του άρθρου 19 του Ν.1264/1982 να διαθέτει πέραν του προσωπικού ασφαλείας και επιπλέον προσωπικό «για την αντιμετώπιση στοιχειωδών αναγκών του κοινωνικού συνόλου», όπως ορίζεται. Αυτό το Προσωπικό Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας θεσπίζεται ως τουλάχιστον το ένα τρίτο της συνήθως παρεχόμενης υπηρεσίας (...) Ξεπερνάτε και το νέο εμπόδιο του Προσωπικού Ελάχιστης Εγγυημένης Υπηρεσίας. Ας υποθέσουμε τώρα ότι φτάνει επιτέλους η μέρα της απεργίας (...) Πλήθος εργαζομένων βρίσκεται στην είσοδο της επιχείρησης ήδη από την έναρξη της απεργίας. Πρωί πρωί, η υπάλληλος της γραμματείας του Μονομελούς Πρωτοδικείου καλεί την πρόεδρο του σωματείου προκειμένου να παρασταθεί στις 12.00 στα δικαστήρια κατά την εκδίκαση αγωγής της εργοδοσίας κατά του σωματείου προκειμένου να κηρυχθεί παράνομη η απεργία (...) Μεταξύ άλλων αναφέρει το άρθρο 93 του νόμου ότι η απεργία είναι παράνομη επειδή το σωματείο αφενός εμπόδισε τους εργαζόμενους να προσέλθουν «ελεύθερα και ανεμπόδιστα στην εργασία τους», αφετέρου ασκήθηκε «ψυχολογική βία» από απεργούς σε βάρος τους (...)

* * *

Τρεις ώρες μετά, κατά την εκδίκαση της αγωγής, τα μέλη του σωματείου θα μάθουν ότι η Ελένη, στέλεχος της επιχείρησης, και ο Πανάγος, πρώην πρόεδρος του ΔΣ, που υπέγραφε Συλλογικές Συμβάσεις με μειώσεις μισθών και τον μαύρισαν ως ξεπουλημένο οι εργαζόμενοι στις τελευταίες αρχαιρεσίες, όπου εξέλεξαν ταξική διοίκηση, εμφανίστηκαν ως αγανακτισμένοι εργαζόμενοι, θύματα σωματικής και ψυχολογικής βίας από τους απεργούς (...) Το δικαστήριο δέχεται την αγωγή της εργοδοσίας και κρίνει την απεργία παράνομη ως καταχρηστική. Οργίζονται και πεισμώνουν. Θέλουν να ενημερώσουν το Εργατικό Κέντρο της περιοχής να προκηρύξει το ίδιο απεργία. Τους ενημερώνω ότι πλέον και αυτό απαγορεύεται (...) Η απεργία συνεχίζεται. Ο εργοδότης, ρεβανσιστικά και εκδικητικά, καταθέτει αγωγή αποζημίωσης για τα χρήματα που έχασε από την απεργία των εργαζομένων. Διεκδικεί 250.000 ευρώ και άλλες 50.000 ευρώ για ηθική βλάβη. Σταματώ. Οι εργαζόμενοι στο γραφείο είχαν μείνει για ώρα να ακούνε. Κοιτάζονται και χαμογελάνε. «Α ρε ταξικέ δικηγόρε», μου λένε. «Καταλάβαμε. Δύσκολα τα πράγματα για όλους μας, αλλά το λέει και το πανό του νέου σωματείου σας, των Μισθωτών Δικηγόρων, "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" και αυτό το δίκιο θα το επιβάλει ο ίδιος ο λαός!».

(Ολόκληρο το άρθρο δημοσιεύεται στον «902.gr»)

Βασίλης ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ
Δικηγόρος

 

Μέγγενη

Από τις αποφάσεις του G7 για «σθεναρή αντίσταση σε μονομερείς ενέργειες για την αλλαγή του στάτους κβο», δείχνοντας ευθέως προς την Κίνα, έως τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, που επικύρωσε νέους εφιαλτικούς σχεδιασμούς, για να αντιμετωπίσει την «άνοδο της Κίνας, που μετατοπίζει ριζικά την ισορροπία ισχύος» και τις «κακόβουλες ενέργειες» της Ρωσίας, τα διαβούλια των τελευταίων ημερών επιβεβαιώνουν ότι οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται επικίνδυνα.

Οτι τα «μεγάλα μαχαίρια» έχουν βγει προ πολλού από τα θηκάρια, για την πρωτοκαθεδρία στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, για τον έλεγχο αγορών, κοιτασμάτων, δρόμων μεταφοράς Ενέργειας κι εμπορευμάτων, σφαιρών επιρροής.

Μέσα σ' αυτό το ναρκοπέδιο για τους λαούς, τα «στρατόπεδα» αναδιατάσσονται και το «μεγάλο παζάρι» όλων με όλους φουντώνει ακόμα και στο εσωτερικό της ευρωατλαντικής συμμαχίας.

Καθώς οξύνεται η αντιπαράθεση με την Κίνα και τη Ρωσία, αδιαμφισβήτητη προτεραιότητα είναι η διατήρηση της ΝΑΤΟικής συνοχής, η ικανότητα επέκτασης της στρατιωτικής δράσης σε όλο τον πλανήτη και η θωράκιση του ΝΑΤΟικού σχεδιασμού έναντι των ανταγωνιστών του.

Προϋπόθεση γι' αυτό δεν είναι μόνο η διεύρυνση της ευρωατλαντικής συμμαχίας με χώρες από το «μαλακό υπογάστριο» της Ρωσίας, επιταχύνοντας το σχέδιο περικύκλωσής της, ούτε μόνο η σύσφιξη των σχέσεων με παραδοσιακούς συμμάχους στη Μέση Ανατολή, στην Ασία και τον Ειρηνικό.

Είναι και η επίτευξη νέων συμβιβασμών μεταξύ των «συμμάχων», το κλείσιμο ανοιχτών ζητημάτων που αδυνατίζουν την «προβολή ισχύος» του ΝΑΤΟ σε κρίσιμα μέτωπα, όπως αυτό της Ανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων, ή της Ευρασίας.

Μέσα από αυτό το πρίσμα πρέπει να δει κανείς και τις εξελίξεις στα Ελληνοτουρκικά, τις επικίνδυνες διευθετήσεις που επιχειρούνται - όπως και στο Κυπριακό - με πρωτεργάτη την κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και με τη στήριξη όλων των αστικών κομμάτων, που συμπαρατάσσονται στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και στον στόχο της «διατλαντικής συνοχής».

Για λογαριασμό των αστικών τους τάξεων, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Τουρκίας διεκδικούν αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή, στο πλαίσιο του αμερικανοΝΑΤΟικού σχεδιασμού. Αυτό είναι το υπόβαθρο του μεταξύ τους ανταγωνισμού, αλλά και η βάση για συμβιβασμούς που «ωριμάζουν» στο παρασκήνιο, με πυρήνα τη συνεκμετάλλευση, σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας.

Ειδικά η συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν επιβεβαίωσε ότι το παζάρι ανάμεσα στις αστικές τάξεις είναι «εφ' όλης της ύλης» κι έχει περάσει σε επόμενο στάδιο, υπό τη σκέπη των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

Η κυβέρνηση ξεδιπλώνει παράλληλα όλη τη βεντάλια της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής, κραδαίνοντας το «χρυσό μετάλλιο» που πήρε φέτος στους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, τα «παράσημα» από τη μετατροπή της χώρας σε βάση των ΗΠΑ, τις ΝΑΤΟικές αποστολές που αναλαμβάνει από τη Βαλτική και τα Βαλκάνια έως τον Περσικό και την Ινδία.

Μέσα σε αυτήν τη μέγγενη μπαίνει ο ελληνικός λαός. Και είναι εκτός πραγματικότητας κι επικίνδυνος ο εφησυχασμός που προσπαθούν να καλλιεργήσουν η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία στα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, συνολικότερα για τις εξελίξεις στην περιοχή, μιλώντας για «ήρεμο καλοκαίρι», «ανοιχτούς διαύλους» και «σπάσιμο των πάγων» με την Τουρκία.

Τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και τα ΝΑΤΟικά σχέδια είναι «δίαυλοι» νέων κινδύνων για τους λαούς.

Κανένας εφησυχασμός λοιπόν! Ο λαός μπορεί να βάλει τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, παλεύοντας ενάντια στο ΝΑΤΟικό σχεδιασμό και την ελληνική εμπλοκή. Να περάσει στην αντεπίθεση για να «στοχεύσει» μια και καλή στην πηγή του κακού, την εξουσία του κεφαλαίου και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του.