4 Ιαν 2013

Το πλήρες ξεγύμνωμα μιας γνωστής ιστοσελίδας...


Το πλήρες ξεγύμνωμα μιας γνωστής ιστοσελίδας...

«Εργατικός Αγώνας»

Πλήρης σύμπτωση απόψεων εμφανίζεται το τελευταίο διάστημα μεταξύ της ιστοσελίδας «Εργατικός Αγώνας» και των κάθε λογής οπορτουνιστών («Αυγή», «Εποχή», «Πριν», «Iskra» κλπ.), όσον αφορά τη στάση τους απέναντι στο ΚΚΕ και ιδιαίτερα απέναντι στις Θέσεις της ΚΕ για το 19o Συνέδριο. 
Με τα χιλιοειπωμένα επιχειρήματα, όπως «σεχταρισμός», «απομόνωση», «ανάγκη αλλαγής ηγεσίας», επιχειρούν να πιέσουν το ΚΚΕ να εγκαταλείψει την επαναστατική του στρατηγική και να μετατραπεί σε συνιστώσα της κυβερνώσας αριστεράς, σε δύναμη διαχείρισης του συστήματος. 
Γι' αυτό άλλωστε και η πολεμική τους απέναντι στο ΚΚΕ τους κάνει εξαιρετικά δημοφιλείς και στα διάφορα αστικά μέσα, στον αστικό Τύπο. Γιατί συμπίπτουν στις στοχεύσεις τους για ένα ΚΚΕ «εντός των τειχών» του συστήματος.
Μια σειρά άρθρα, που δημοσιεύτηκαν στην παραπάνω ιστοσελίδα, αποτελούν πραγματικό «περιβόλι» και αποδεικνύουν ότι όσο πιο πολύ επιτίθενται στην επαναστατική στρατηγική του ΚΚΕ, τόσο πιο πολύ αποκαλύπτουν το χαρακτήρα τους, προσεγγίζοντας τις δυνάμεις της «αριστερής» διαχείρισης του συστήματος.

Σε άρθρο με τίτλο «Η σημερινή κατάσταση και οι προκλήσεις για το ΚΚΕ», αναπαράγεται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, όλη η πλατφόρμα της σοσιαλδημοκρατικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ. Τα παρακάτω σημεία του άρθρου είναι αποκαλυπτικά:
- Λέει για το χρέος ότι είναι «στο μεγαλύτερο μέρος του επονείδιστο, επαχθές, θηλιά στο λαιμό του λαού και της χώρας».
Η συγκεκριμένη τοποθέτηση διακρίνει το χρέος σε επαχθές και μη, άρα αναγνωρίζει μέρος του χρέους, το οποίο και φορτώνει στις πλάτες του λαού. Και ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες έχουν ακριβώς την ίδια στάση απέναντι στο χρέος, που απέχει «έτη φωτός» από τη θέση του ΚΚΕ, που λέει ότι ο λαός δεν πρέπει να αναγνωρίσει συνολικά το χρέος, γιατί δεν το δημιούργησε αυτός, πρέπει να παλέψει για τη μονομερή διαγραφή του, με ταυτόχρονη αποδέσμευση από την ΕΕ και κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων.
- Συνεχίζει στην ίδια λογική του ΣΥΡΙΖΑ ότι πρέπει να γίνει «επαναδιαπραγμάτευση νέας δανειακής σύμβασης».
Αποσυνδέονται δηλαδή τα μνημόνια από τις δανειακές συμβάσεις, ενώ είναι προϋπόθεσή τους. Και κυρίως αποσυνδέονται από τη συνολικότερη στρατηγική της ΕΕ, που εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες – με ή χωρίς μνημόνιο – και έχει στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.
- Με αυτές τις δυνάμεις καλούν το ΚΚΕ να συμπλεύσει. Και όλα αυτά στο όνομα του «ρεαλισμού», αφού όπως λένε παρακάτω:
«Δυστυχώς, αυτό που ονομάζουμε υποκειμενικός παράγοντας, αλλά και οι γενικότερες συνθήκες στον κόσμο δεν επιτρέπουν μια τέτοια αισιόδοξη εξέλιξη στο άμεσο μέλλον(εννοώντας συνολικά την πολιτική του ΚΚΕ και το σοσιαλισμό). Ο επαναστατικός βερμπαλισμός δε συμβάλλει στην κατανόηση της πραγματικότητας, στην ανάγκη συσπείρωσης  δυνάμεων για να ξεφύγει το εργατικό και επαναστατικό κίνημα από τη θέση της άμυνας».
Αυτή η θέση είναι πραγματικά «όλα τα λεφτά». Αποκαλύπτει όλη τη λογική του οπορτουνιστικού ρεαλισμού. Τι λέει επί της ουσίας; Ότι από τη στιγμή που ο υποκειμενικός παράγοντας δεν έχει ωριμάσει για την επαναστατική ανατροπή στο άμεσο μέλλον (αλήθεια πού το τοποθετεί το άμεσο μέλλον;), κάθε αναφορά σε «σοσιαλιστική επανάσταση», «επαναστατική κατάσταση», «λαϊκή συμμαχία με σκοπό την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων» αποτελεί, κατά τη γνώμη τους, «επαναστατικό βερμπαλισμό». Όμως από πού και ως πού η στρατηγική ενός ΚΚ πρέπει να υποτάσσεται στον αρνητικό συσχετισμό δύναμης;
Εφόσον είναι ώριμες οι υλικές συνθήκες για το σοσιαλισμό, ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος, κάτι που αποδεικνύεται ακόμη περισσότερο από την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης, γιατί η εργατική τάξη και ο λαός δεν μπορούν να οικοδομούν σήμερα μια αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή συμμαχία με στόχο να ανατρέψει την εξουσία του κεφαλαίου, να επιβάλουν τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις;
Σε αυτές τις συνθήκες ποια πρέπει να είναι η δράση ενός ΚΚ;
Δε θα πρέπει η δράση του, στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων, των άμεσων διεκδικήσεων, της πάλης για να μπουν εμπόδια στα μέτρα και να αποσπαστούν κατακτήσεις, να συμβάλει στην προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα, στη συγκέντρωση δυνάμεων από την εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα σε αυτήν την προοπτική, με αυτόν το σκοπό;
Να αναδεικνύει ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, χωρίς την ανατροπή της σημερινής εξουσίας;
Δεν πρέπει να συμβάλει στη συσπείρωση των εργατικών - λαϊκών μαζών, έτσι ώστε στις στροφές της ταξικής πάλης το εργατικό - λαϊκό κίνημα να είναι όσο γίνεται πιο έτοιμο να αντιπαρατεθεί σε όλα τα επίπεδα με την εξουσία των μονοπωλίων;
Αυτά λένε οι Θέσεις του ΚΚΕ. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνει το ΚΚΕ, κατά τη γνώμη τους; Φαίνεται παρακάτω.
- «Η στάση του κόμματος απέναντι στην Αριστερά, συνολικά, είναι στάση σεχταριστική, φοβική. Ακόμα και απέναντι σε δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς, με τις οποίες ταυτίζεται, γενικά, στις στρατηγικές επιδιώξεις έχει την ίδια επιθετική και απόλυτα αρνητική σκέψη για οποιαδήποτε συμπόρευση». 
Καμία ταύτιση του ΚΚΕ δεν υπάρχει με τη λεγόμενη ριζοσπαστική αριστερά. Αυτούς, που σε κρίσιμες περιόδους εγκατέλειψαν το ΚΚΕ και πολέμησαν μαζί με το σύστημα το ΚΚΕ και τη σοσιαλιστική προοπτική.
Από το παραπάνω άρθρο εύκολα συμπεραίνει κάποιος το ρόλο και τις επιδιώξεις και της συγκεκριμένης ιστοσελίδας: Να εμποδίσουν ριζοσπαστικοποιημένο κόσμο να συμπορευτεί με το ΚΚΕ και τη στρατηγική του. Να τον ενσωματώσουν σε μια λογική που θέλει το ΚΚΕ συνιστώσα της αριστεράς (γενικά) ή έστω «της ριζοσπαστικής αριστεράς». Οι του «Εργατικού Αγώνα», ευθυγραμμισμένοι με άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις, προσπαθούν να εγκλωβίσουν το κίνημα σε στήριξη μιας κυβέρνησης στο έδαφος του καπιταλισμού, η οποία όπως και αν ονομαστεί (αριστερή, αριστερή με σοσιαλιστικό ορίζοντα, μεταβατική, προοδευτικών μετασχηματισμών) θα είναι μια κυβέρνηση αστικής διαχείρισης, αφού τα μονοπώλια θα κυριαρχούν στην οικονομία, τα μέσα παραγωγής και η εξουσία θα είναι στα χέρια του κεφαλαίου, κάνοντας ταυτόχρονα τεράστια ζημιά στις λαϊκές συνειδήσεις.
Είναι βαθιά γελασμένοι!
902.gr

Πείτε μιαν ευχή υπόσχεσης και δέσμευσης


Πείτε μιαν ευχή υπόσχεσης και δέσμευσης 


Και beluga ή  Sevruga (aπό οξύρρυγχο παρακαλώ)

Καλημέέέρα σας! !
Τα πάντα φωταγωγημένα στολισμένα με τα Χριστουγεννιάτικα στολίδια .
Η κουζίνα με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. 
Εντοιχισμένοι φούρνοι και ψυγεία γεμάτα εκλεκτά προϊόντα  σαν σύγχρονα  delicatessen

                                                                

Η κυρία με τα γυαλιστερά μαύρα μαλλιά συνομιλεί με άλλους σεφ και ανταλλάσσουν πληροφορίες για το χαβιάρι και τα καραμελωμένα αμύγδαλα.
"Σήμερα θα σας δώσω μια συνταγή για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν.
Πάρτε μολύβι και χαρτί και...φύγαμε .
Θα χρειαστούμε":

1/2   κιλό τυρί bre
800  γρ, κρέμα γάλακτος.
1/2   κιλό φρέσκο βούτυρο γάλακτος.
1/2   κιλό συκωτάκια γάλακτος.
2      κιλά μοσχαράκι γάλακτος.
2      μεγάλα κυδώνια.
3      κιλά πατάτες 
2      γλυκοπατάτες μεγάλες.
200  γρ. Beluga η Sevruga (από οξύρρυγχο)
250  γρ. κουκουνάρι καβουρδισμένο.
Και  για το  food style 
Καπνιστό Σολωμό και  καραμελωμένα καρύδια.

"Πριν περάσουμε στην εκτέλεση της συνταγής μας ας κάνουμε ένα διάλειμμα για ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ και τις απαραίτητες διαφημίσεις".
"Μη φύγετε". 

Στο καντράν της τηλεόρασης κάνει την εμφάνισή της  μια κοπελιά με ένα ελαφρύ  πράσινο μπλουζάκι, ξανθιά φρεσκοβαμμένη και φρεσκοχτενισμένη, με τα ρόδινα μάγουλα και τα κατακόκκινα χείλη, με βαμμένα τα νύχια, αεράτη φρέσκια που μοσκοβολά μέχρις εδώ σαν μόλις να βγήκε από το "ινστιτούτο καλλονής"

Το πλατό στολισμένο με τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα φωτάκια, τα μπαλόνια, τη χρυσόσκονη ....

"Θα μας μιλήσει ένας νέος άνθρωπος που αποφάσισε να επιστρέψει στην ιδιαίτερη πατρίδα του στο Μεσολόγγι και να ασχοληθεί με την ιχθυοκαλλιέργεια".

"Ακόμη θα ακούσουμε τον εκπρόσωπο του Υπ. περιβάλλοντος που θα μας μιλήσει για τα πλεονεκτήματα της πράσινης ενέργειας, γιατί σήμερα  περισσότερο από ποτέ, οφείλουμε να υιοθετήσουμε ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης για τη χώρα. 
Ένα πρότυπο ανάπτυξης που υπηρετεί τον άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες και που είναι η μόνη εφικτή και βιώσιμη λύση για τον τόπο"...........................

Όσο συνεχίζεται το "διάλειμμα" βγαίνω έξω να πετάξω τα σκουπίδια.
Ρίχνω κάτι επάνω μου, ψιλοβρέχει.
Στη γωνία υπάρχουν τρεις κάδοι γεμάτοι  μέχρι επάνω.
Σακούλες πεταμένες γύρω και  τα σκουπίδια έχουν απλωθεί στο δρόμο με τα νερά της βροχής και  έχουν μεταμορφωθεί σε βούρκο, η δυσοσμία έντονη....και εκεί στη γωνία πριν την στροφή, εγκαταλελειμμένο ένα μωρουδιακό καροτσάκι.

Πάναγία μου, έχει ένα μωρό μέσα, είναι ξεσκέπαστο, δεν υπάρχει ούτε ένα κουβερτάκι επάνω του.
Δεν πιστεύω στα μάτια μου,..... χαμογελάει........... 
Τρομάζω. 
Ε, αυτό δεν θα το αντέξω.
Αφήνουν και τα μωρά  στα σκουπίδια, τι να κάνω, τι θα κάνω, τα χάνω.
Πλησιάζω έντρομη.
Και στην γωνία στην στροφή ξεχωρίζω τους γονείς του μωρού.
Είναι δύο πανέμορφα παιδιά δεν θα είναι πάνω από 25 χρόνων.
Κοιτάω αποσβολωμένη, έχω παραλύσει, δεν ξέρω τι να κάνω να πάω μπρος, να πάω πίσω;
Είμαι ξύπνια;
Κοιμάμαι;

Υπάρχω;
Είμαι ζωντανή;

Τα παιδιά ψάχνουν στα σκουπίδια!
Δεν λέω τίποτα, δεν ξέρω τι να πω, αν πρέπει να πω, αν πρέπει να κάνω κάτι, έχω πάθει σοκ.

Δεν είναι πρώτη φορά που συναντάω μια τέτοια εικόνα.
Αλλά ζευγάρι μαζί και το μωρό, εκεί δίπλα ξέσκεπο μέσα στην βροχή, να έχουν γίνει ένα με την μάζα των σκουπιδιών;....... 

Είμαι μέσα στο σπίτι δεν ξέρω ούτε πώς γύρισα, ούτε αν έκανα ή είπα  κάτι.
Στα χέρια μου κρατάω ακόμη τις σακούλες με τα σκουπίδια.....  
Και η τηλεόραση παίζει ακόμη τις διαφημίσεις και την ενημερωτική της εκπομπή.

Η φρεσκοβαμμένη κοπελιά είναι ακόμη εκεί με το κοντομάνικο πράσινο μπλουζάκι της και ο πράσινος και γαλαζοπορτοκαλής "παπαγάλος" με την γραβάτα  από το Υπ. Περιβάλλοντος, συνεχίζει ξεδιάντροπα την προπαγάνδα για την πράσινη ανάπτυξη και τα πράσινα άλογα του. 

"Οι αλλεπάλληλες κρίσεις – επισιτιστική, ενεργειακή, χρηματοπιστωτική, εντείνονται ενώ παράλληλα εξελίσσεται και η περιβαλλοντική κρίση. H αντιμετώπισή της μπορεί να αποτελέσει διέξοδο και από την κοινωνικοοικονομική κρίση".(!) Το θαυμαστικό δικό μου.

Χαστούκι στο πρόσωπο.
Συνέρχομαι και τρέχω  εκεί στη γωνία με τα σκουπίδια. 
Η βροχή έχει δυναμώσει και τα παιδιά με το καροτσάκι και το μωρό έχουν φύγει.
Στην τηλεόραση έχει επιστρέψει το επιτελείο των μαγείρων και πια βρίσκονται μέσα σε μια στολισμένη τραπεζαρία που κυριαρχούν αστραφτερά κρυστάλλινα ποτήρια και πορσελάνες.
Κάνουν την εμφάνισή τους επισκέπτες καλοντυμένοι και αστραφτεροί.   
Με τις γούνες τους, με τα καμηλό παλτά τους, τις γραβάτες και τα χρυσαφικά τους, που γελούν, που μπορούν ακόμη και γελούν χαχανίζοντας και εύχονται....
Βαμμένοι,  παρφουμαρισμένοι, ψεύτικοι, εικονικοί, βρώμικοι.
Ανοίγουν σαμπάνιες να ευχηθούν χρόνια πολλά, καλή χρονιά, με χαμόγελα, με ευτυχία, με χαρές.....

Ποιος διεστραμμένος εγκέφαλος επινοεί μια τέτοια πρόκληση, ποιοι διεστραμμένοι εγκέφαλοι επιχειρούν να εισβάλουν και να καταλύσουν με τέτοιο βάρβαρο τρόπο την συνείδηση και την  αξιοπρέπειά μας, πόσο τέλειος μπορεί να γίνει ο εξευτελισμός τους;

Πόσο και για πόσο  μπορούν η δικές μας ανοχές, οι φοβίες, οι ανασφάλειές μας, οι αυταπάτες μας, η αναποτελεσματικότητα μας  να τους δίνει αυτό το δικαίωμα, αυτή τη  δύναμη. 

Πείτε μιαν ευχή, μια ευχή για απόφαση που θα τους στοιχειώσει τις μέρες της χαράς και της ευδαιμονίας τους, μια ευχή  υπόσχεσης  για να γκρεμίσει αυτόν τον κόσμο το σάπιο, αυτόν τον  κόσμο της εκμετάλλευσης, αυτόν τον κόσμο της χλιδής των ελάχιστων, των ολίγιστων, αυτόν τον κόσμο που γλεντάει χλευάζοντας μας,  με τον δικό μας πλούτο, με τον δικό μας ιδρώτα, με το δικό μας αίμα.
Πείτε μια ευχή δέσμευσης ότι εμείς θα γκρεμίσουμε αυτή την σαπίλα, μια δέσμευση ότι θα πάρουμε εκείνο το μωρό από τα σκουπίδια, θα βάλουμε ασπίδα το δικό μας δίκιο, τον δικό μας αγώνα  για να ζήσουν εκείνα τα παιδιά που έψαχναν στα σκουπίδια, με αξιοπρέπεια, για να ανθίσουν τα χαμόγελα στα χείλη όλων των παιδιών, γιατί είναι τα δικά μας τα παιδιά.

Είθε η νέα χρονιά να γίνει χρονιά αγώνων αποτελεσματικών, να γίνει χρονιά συσπείρωσης των λαϊκών δυνάμεων, είθε η νέα χρονιά να μας κάνει να ξεπεράσουμε αδυναμίες, κενά και προβλήματα, να γίνουμε πιο δυνατοί και αποφασιστικοί για να έρθουμε  πιο κοντά στην διέξοδο από την σημερινή βαρβαρότητα .

Καλή δύναμη. 

 Αναρτήθηκε από blackbedlam

Καταγγελία για ξυλοδαρμό ανηλίκου στην Αμυγδαλέζα


Καταγγελία για ξυλοδαρμό ανηλίκου στην Αμυγδαλέζα


Την επίθεση αστυνομικού εναντίον ενός 11χρονου στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Αμυγδαλέζας, καταγγέλλει με ανακοίνωσή της η «Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Φασισμό και τη Ρατσιστική Απειλή». Οπως αναφέρεται στο κείμενο, που υπογράφει επίσης η πακιστανική Κοινότητα, «ανήμερα της Πρωτοχρονιάς αστυνομικός στο κρατητήριο ανηλίκων στην Αμυγδαλέζα κλώτσησε στο στομάχι και τραυμάτισε τον ανήλικο κρατούμενο Τζουνέντ Σουμπεχάν, 11 χρόνων, ο οποίος μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο για περίθαλψη. Ο ανήλικος ζήτησε απλά να πάει στην τουαλέτα». Παράλληλα, επισημαίνεται πως για το περιστατικό αυτό, που δεν είναι πρωτόγνωρο, οι ανήλικοι κρατούμενοι ξεκίνησαν απεργία πείνας.
Από την πλευρά της, η ΕΛΑΣ, με χτεσινή της ανακοίνωση, τονίζει πως «δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα οι ισχυρισμοί για βιαιοπραγία και βασανισμούς ανηλίκων αλλοδαπών από αστυνομικούς» στην Αμυγδαλέζα. Επίσης, τονίζεται πως ο συγκεκριμένος 11χρονος μεταφέρθηκε τρεις φορές στο νοσοκομείο (την Πρωτοχρονιά στο ΚΑΤ και χτες το πρωί στο Παίδων «Αγ. Σοφία» και το απόγευμα στο «Αγλ. Κυριακού») καθώς ισχυρίστηκε πως είχε πόνους στην κοιλιά. Οπως επισημαίνεται, οι γιατροί των νοσοκομείων δεν διαπίστωσαν κάτι «και συνεστήθη διαιτητική αγωγή».

Υποκρισία και παραπλάνηση


Υποκρισία και παραπλάνηση
«Το ΚΚΕ και ο "Ριζοσπάστης" θα έπρεπε να ηγούνταν μιας πλατιάς ενωτικής προσπάθειας για να διαμορφωθεί, πέρα από διαφορές, το ευρύτερο δυνατό αριστερό προοδευτικό μέτωπο που θα έδιωχνε από τη χώρα την τρόικα, θα καταργούσε τα μνημόνια, θα έβαζε τέλος στη λιτότητα και την αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση και θα άνοιγε καινούριους δρόμους προοδευτικής και σοσιαλιστικής διεξόδου από την κρίση, χωρίς τα όρια και τους φραγμούς της Ευρωζώνης και της ΕΕ. Θα έπρεπε το ΚΚΕ και ο "Ριζοσπάστης" να καλούν όλες τις άλλες αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις σε κοινή δράση και ένα τέτοιο ενωτικό και μετωπικό αγώνα. Αυτήν την ώρα η ριζοσπαστική Αριστερά δεν έχει να διαλέξει ανάμεσα στην "επαναστατική κατάληψη" της εξουσίας ή την κυβέρνηση της Αριστεράς. Το κρίσιμο ερώτημα των καιρών είναι αν το ενωμένο αστικό πολιτικό και οικονομικό μπλοκ που κυβερνάει αλύπητα αυτήν τη χώρα θα παγιώσει την κυριαρχία του ή θα μπορέσουμε, μέσα στο 2013, να το ανατρέψουμε, βάζοντας σε κίνηση νέες εξελίξεις και νέους προοδευτικούς δρόμους». Αυτά γράφει η ιστοσελίδα του «Αριστερού Ρεύματος» του Π. Λαφαζάνη «Ισκρα». Και εγκαλεί το ΚΚΕ και τον «Ριζοσπάστη» ότι δεν καλούν σ' αυτό το μέτωπο.
***
Επειδή η υποκρισία τους και η πολιτική παραπλάνηση και κοροϊδία στους εργαζόμενους για τις προθέσεις τους απέναντι στο ΚΚΕ έχουν ξεπεράσει τα όρια, χρειάζεται να θυμίσουμε πρώτ' απ' όλα ότι δε θέλουν αυτοί μέτωπο με το ΚΚΕ γιατί έχουν στρατηγικές διαφορές, το έχουν πει οι ίδιοι, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να προπαγανδίζουν ύπουλα το γιατί το ΚΚΕ δεν τους καλεί σε «μέτωπο». Ο Π. Λαφαζάνης στις 4/11/2012, στο «Κυριακάτικο Βήμα», σε συνέντευξή του και σε εκτίμηση του δημοσιογράφου ότι οι θέσεις του πλησιάζουν αυτές του ΚΚΕ απαντά: «Δεν νομίζω ότι η θέση μου είναι ιδιαίτερα συγγενής με τη γραμμή που ακολουθεί σήμερα το ΚΚΕ στο θέμα της διακυβέρνησης της χώρας. Το αντίθετο θα έλεγα! Προσωπικά θεωρώ άμεση προτεραιότητα και απόλυτα αναγκαία μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτή η κυβέρνηση της Αριστεράς, ασφαλώς, θα αναλάβει να κυβερνήσει μέσα στο υφιστάμενο πλαίσιο, όχι όμως για να το διαχειριστεί αλλά για να το ανατρέψει, για να αλλάξει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές και να εφαρμόσει ένα προοδευτικό ανορθωτικό πρόγραμμα διεξόδου και ανασυγκρότησης...». Ο Π. Λαφαζάνης δε θέλει μέτωπο με το ΚΚΕ, αλλά θέλει ένα ΚΚΕ στα μέτρα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, θέλει ένα ΚΚΕ της διαχείρισης του καπιταλισμού.
***
Λένε μεγάλα λόγια για μέτωπο, «που θα έδιωχνε από τη χώρα την τρόικα, θα καταργούσε τα μνημόνια, θα έβαζε τέλος στη λιτότητα και την αντεργατική και αντιλαϊκή επίθεση και θα άνοιγε καινούριους δρόμους προοδευτικής και σοσιαλιστικής διεξόδου από την κρίση, χωρίς τα όρια και τους φραγμούς της Ευρωζώνης και της ΕΕ» και ότι το ζήτημα δεν είναι να διαλέξει κανείς «ανάμεσα στην "επαναστατική κατάληψη" της εξουσίας ή την κυβέρνηση της Αριστεράς». Ελιγμός με ψέματα, αφού το «Αριστερό Ρεύμα» έχει επιλέξει την κυβέρνηση της αριστεράς. Το λέει ο ίδιος ο Π. Λαφαζάνης στο «Βήμα», το έχει πει και άλλες φορές. Λένε όλα τα παραπάνω δε λένε όμως κουβέντα για την καπιταλιστική ιδιοκτησία, θα την κοινωνικοποιήσουν; Και δεν το λένε γιατί είναι ίδιον των οπορτουνιστών να εμφανίζονται με δύο πρόσωπα, ένα φιλολαϊκό και ένα καθησυχαστικό στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Ετσι συμβάλλουν στη χειραγώγηση του λαού στην αστική πολιτική. Ας μην πουν ότι τους διαστρεβλώνουμε γιατί το ομολογούν οι ίδιοι. Λένε ότι «το κρίσιμο ερώτημα των καιρών είναι αν το ενωμένο αστικό πολιτικό και οικονομικό μπλοκ που κυβερνάει αλύπητα αυτήν τη χώρα θα παγιώσει την κυριαρχία του ή θα μπορέσουμε, μέσα στο 2013, να το ανατρέψουμε, βάζοντας σε κίνηση νέες εξελίξεις και νέους προοδευτικούς δρόμους». Τι εννοούν ανατροπή και προοδευτικούς δρόμους; Την ανατροπή της σημερινής κυβέρνησης και την ανάδειξη «μιας κυβέρνησης της αριστεράς». Αυτή η κυβέρνηση της αριστεράς, ασφαλώς, θα αναλάβει να κυβερνήσει μέσα στο υφιστάμενο πλαίσιο, όπως λένε, όχι όμως για να το διαχειριστεί αλλά για να το ανατρέψει. Πώς μια κυβέρνηση με τους καπιταλιστές στην ιδιοκτησία και την εξουσία θα ανατρέψει το «υφιστάμενο πλαίσιο»; Φως φανάρι πως μιλούν για άλλο μείγμα διαχείρισης. Αλλωστε, το λένε κιόλας ότι αυτή η κυβέρνηση θα «αλλάξει τις νεοφιλελεύθερες επιλογές». Οχι μόνο είναι αφερέγγυοι και αναξιόπιστοι, αλλά και επικίνδυνοι ακριβώς λόγω της αναξιοπιστίας τους.
Να θυμίσουμε ότι η ιστορική πείρα της Χιλής του 1973 και της κυβέρνησης Αλιέντε, όσο και της Πορτογαλίας με την «επανάσταση των γαριφάλων» το 1974, και μάλιστα με ένοπλη πάλη, δείχνει ότι χωρίς ανατροπή της εξουσίας, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, καμιά ανατροπή σε όφελος του λαού δεν μπορεί να γίνει. Σήμερα μονόδρομος για το λαό είναι η πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση που δένει τις διεκδικήσεις για την ικανοποίηση των αναγκών τους με τη δημιουργία πολιτικών προϋποθέσεων για μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική λαϊκή εξουσία. Μόνο αυτή η πάλη μπορεί να βάζει εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική να έχει και κάποιες κατακτήσεις.

Παρτε λεφτα


Πρόκληση
Τα στοιχεία που παρουσίασε το «Bloomberg» για τους πλουσιότερους επιχειρηματίες στον πλανήτη σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, αυξανόμενης με γεωμετρική πρόοδο ανεργίας φτώχειας και εξαθλίωσης, των αστέγων και πεινασμένων, είναι αποκαλυπτικά για την ένταση της υπερεκμετάλλευσης στο σύγχρονο καπιταλισμό και ταυτόχρονα προκλητικά για τους εργάτες, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα που φυτοζωούν. Από τη μια μεριά οι 100 πιο πλούσιοι σε παγκόσμιο επίπεδο είδαν το 2012 την περιουσία τους να αυξάνεται κατά συνολικά 241 δισ. δολάρια και οι περιουσίες τους να φτάνουν αθροιστικά τα 1,9 τρισ. δολάρια. Ολ' αυτά είναι καρπός της εργασίας εκατομμυρίων εργατών που τον κλέβει νόμιμα μια χούφτα καπιταλιστές, παράσιτα αυτής της κοινωνίας, μόνο και μόνο γιατί είναι ιδιοκτήτες των μονοπωλίων. Ολος αυτός ο πλούτος φτάνει και περισσεύει για να ζουν όλες οι λαϊκές οικογένειες σε συνθήκες που να ικανοποιούνται όλες οι σύγχρονες ανάγκες τους. Και όμως φτάνουν να πεθαίνουν άνθρωποι από την πείνα. Ο πλούτος των καπιταλιστών είναι η κόλαση των ανθρώπων του μόχθου. Αλλο ένα παράδειγμα για την αναγκαιότητα αντικατάστασης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας από την κοινωνική. Αλλο ένα παράδειγμα που πρέπει να πεισμώσει την εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, τόσο, που να απελευθερωθεί η ανεξάντλητη δύναμή τους, να την εντάξουν στον αγώνα όχι μόνο για βελτίωση της θέσης τους, αλλά για ανατρέψουν τον καπιταλισμό, να καταργήσουν την εκμετάλλευση οικοδομώντας το σοσιαλισμό, να γίνουν οι ίδιοι ιδιοκτήτες του πλούτου που παράγουν, κοινωνικοποιώντας τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής για να ζουν οριστικά και μόνιμα σε συνθήκες ευημερίας.

Με μια λέξη: «Καπιταλισμός»


Με μια λέξη: «Καπιταλισμός»
Σύμφωνα με τα προ κρίσης (και υποεκτιμημένα) στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας για το 2008, περίπου 1,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι βίωναν σε όλο τον κόσμο την απόλυτη φτώχεια.
Ζούσαν, δηλαδή, με λιγότερα από 1,25 δολάρια την ημέρα.
*
Στη μητρόπολη του καπιταλισμού, στην παγκόσμια υπερδύναμη, τις ΗΠΑ, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2010, κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας ζούσαν 46,2 εκατομμύρια Αμερικανοί, πάνω από 52 εκατομμύρια ήταν ανασφάλιστοι χωρίς καμία πρόσβαση σε υγειονομική περίθαλψη.
Ειδικά σε ό,τι αφορά τα παιδιά, το ένα στα πέντε παιδιά στις ΗΠΑ ζούσε σε συνθήκες ακραίας εξαθλίωσης.
*
Στην ατμομηχανή της Ευρώπης, στην ηγέτιδα δύναμη της ΕΕ, τη Γερμανία, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2011, το ποσοστό των Γερμανών που βρίσκονταν κάτω από το όριο της φτώχειας ανήλθε στο 20% του πληθυσμού (πέντε μονάδες πάνω από τα ποσοστά του 2007), δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί ζούσαν μηνιαίως με λιγότερα από 450 ευρώ το μήνα.
Οσο για τους ανθρώπους που είχαν εισόδημα ύψους 930 ευρώ, δηλαδή διπλάσιο από τους προηγούμενους, υπολογίστηκε ότι το 30% εξ αυτών αδυνατούσαν να εξασφαλίσουν σε καθημερινή βάση ένα γεύμα.
*
Στο σύγχρονο «οικονομικό θαύμα», στη χώρα της κεντροαριστερής (ή μήπως και «αριστερής»;) διαχείρισης, στη Βραζιλία, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2012 τουλάχιστον 16 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε κατάσταση έσχατης ένδειας, ενώ σχεδόν διπλάσιος αριθμός, δηλαδή περί τα 40 εκατομμύρια άνθρωποι που αντιστοιχούν σε πάνω από το 21% του πληθυσμού, διαβιώνει κάτω από το όριο φτώχειας που ορίζει η Παγκόσμια Τράπεζα.
Σχεδόν διπλάσιο είναι το ποσοστό, δηλαδή ανέρχεται στο 40%, του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, που τελεί σε καθεστώς κοινωνικής περιθωριοποίησης.
***
Τα παραπάνω είναι η μία πλευρά του «όμορφου, ηθικού και αγγελικά πλασμένου» κόσμου μας. Του καπιταλιστικού κόσμου μας.
Η άλλη πλευρά, είναι αυτή που δημοσίευσε το πρακτορείο «Bloomberg» και η οποία αφορά στην εξέλιξη των περιουσιακών δεδομένων που αφορούν στους 100 πιο πλούσιους ανθρώπους του πλανήτη. Πρόκειται, φυσικά, για κεφαλαιοκράτες, για ζάπλουτους καπιταλιστές και για επιφανείς ολιγάρχες με ιδιαίτερη τάση στη... φιλανθρωπία.
Σύμφωνα με τη λίστα, λοιπόν, το 2012
οι 84 από αυτούς τους 100 πιο... δισεκατομμυριούχους από τους δισεκατομμυριούχους της Γης,
ευτύχησαν να δουν τις περιουσίες τους να αυξάνονται κατά 241 δισ. δολάρια. Οσο για το συνολικό άθροισμα της περιουσίας που εμφανίζει αυτή η χούφτα των Κροίσων αγγίζει τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια...
*
Μια ακόμα επισήμανση:
Το άθροισμα των περιουσιών των 100 μεγαλοκαπιταλιστών υπερδισεκατομμυριούχων
(σ.σ.: περιουσία που μεγαλώνει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς εν μέσω κρίσης για ολόκληρη την υπόλοιπη ανθρωπότητα - και λέγοντας «υπόλοιπη ανθρωπότητα» είναι σαφές πως υποθέτουμε ότι αυτοί οι τύποι συμπεριλαμβάνονται στην ανθρωπότητα...)
είναι σχεδόν ίσο με ολόκληρο το ΑΕΠ της Ιταλίας. Είναι σχεδόν ίσο με ολόκληρο το ΑΕΠ της Βραζιλίας.
Είναι μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της Ινδίας. Είναι μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της Αυστραλίας.Είναι μεγαλύτερο από το ΑΕΠ του Καναδά. Είναι μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της Ρωσίας.Είναι μεγαλύτερο από το ΑΕΠ της Ισπανίας.
Και, φυσικά, είναι μεγαλύτερο από το ΑΕΠ όλων μαζί των χωρών της Αφρικής...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το κεφάλαιο κερδίζει σε ανάπτυξη και κρίση


Το κεφάλαιο κερδίζει σε ανάπτυξη και κρίση
Την ίδια ώρα που οι λαοί αγκομαχούν, οι 100 πλουσιότεροι επιχειρηματίες του πλανήτη αύξησαν το 2012 την περιουσία τους
Ο ιδιοκτήτης της ΙΚΕΑ φιγουράρει στην πέμπτη θέση της λίστας με τους πιο πλούσιους επιχειρηματίες παγκόσμια και την ίδια ώρα μειώνει μισθούς και απολύει εργαζόμενους στα καταστήματά του και στην Ελλάδα
Σε επίπεδα ρεκόρ συνεχίζει να κινείται η επίσημη ανεργία στην Ισπανία, αγγίζοντας τους 4,85 εκατ. καταγεγραμμένους άνεργους, παρά την ελαφρά υποχώρηση του ποσοστού το Δεκέμβρη. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η τέταρτη σε μέγεθος οικονομία της Ευρωζώνης κατέγραψε το Δεκέμβρη 59.094 λιγότερους άνεργους (-1,2%) σε σχέση με το Νοέμβρη. Σε επίπεδο έτους, υπάρχουν 426.364 περισσότεροι άνεργοι (+9,64%) (συνολικά 4.848.723 άτομα).
Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής, που χρησιμοποιεί διαφορετική μέθοδο υπολογισμού, το ποσοστό της ανεργίας ξεπέρασε κατά το τρίτο τρίμηνο το ιστορικό όριο του 25%, για να φθάσει το 25,02% (άνω του 52% στην ηλικιακή κατηγορία 16 - 24 ετών).
Ανοδο για ένατο συνεχή μήνα σημείωσε ο αριθμός των ανέργων και στη Γερμανία το Δεκέμβρη, αλλά το επίσημο ποσοστό υποχώρησε το 2012 στο 6,8%, από 7,1% το 2011. Σύμφωνα με στοιχεία του Γραφείου Εργασίας της χώρας, ο αριθμός των ατόμων που ήταν άνεργοι σημείωσε αύξηση το Δεκέμβρη κατά 3.000 άτομα, φθάνοντας τα 2,942 εκατομμύρια. Σε δημοσκόπηση του «Ρόιτερς», 23 οικονομολόγοι εκτιμούσαν ότι ο αριθμός των ανέργων θα αυξηθεί κατά 10.000 άτομα.
Σύμφωνα εξάλλου με μελέτη της Ernst & Young, ο αριθμός των ανέργων στην Ευρωζώνη θα φτάσει τα 20 εκατομμύρια το δεύτερο εξάμηνο του 2013, ενώ ιδιαίτερα δυσοίωνες είναι οι προβλέψεις για την Ελλάδα και την Ισπανία. Η ανεργία στη ζώνη του ενιαίου νομίσματος είχε σκαρφαλώσει τον περασμένο Οκτώβρη στα 18,7 εκατομμύρια άτομα (11,7%). Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, η μελέτη προβλέπει αύξηση της ανεργίας στο 28% και στην Ισπανία στο 27%.
«Συστάσεις» για λιτότητα στις ΗΠΑ
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, ο οίκος αξιολόγησης Moody's και το ΔΝΤ σημειώνουν ότι η συμφωνία για να αποτραπεί ο «δημοσιονομικός γκρεμός» στις ΗΠΑ είναι ανεπαρκής και ότι χρειάζονται περισσότερα μέτρα. Η συμφωνία «δεν προσφέρει βάση για κάποια ουσιώδη βελτίωση των μεσοσταθμικών δεικτών του ελλείμματος της κυβέρνησης», σημειώνει ο Moody's και προσθέτει πως αναμένει περισσότερα δημοσιονομικά μέτρα για τους επόμενους μήνες.
Στο ίδιο μήκος κύματος, το ΔΝΤ καλεί τους Αμερικανούς βουλευτές να έρθουν σε συμφωνία για ένα «πλήρες σχέδιο» εξυγίανσης των δημόσιων οικονομικών. Παρά τη συμφωνία, σημειώνει το Ταμείο, «θα πρέπει να γίνουν ακόμα περισσότερα προκειμένου να επιστρέψουν τα αμερικανικά δημόσια χρηματοοικονομικά σε τροχιά βιωσιμότητας χωρίς να προκληθεί βλάβη στην εύθραυστη οικονομική ανάκαμψη».
Κάνοντας λιανά τι εννοεί, διευκρινίζει ότι «θα πρέπει ιδιαίτερα να υιοθετηθεί ένα πλήρες σχέδιο, που θα επιτρέπει ταυτόχρονα να εξασφαλιστεί μία αύξηση των πόρων του κράτους και μία συγκράτηση των μεσοπρόθεσμων δαπανών για την κοινωνική ασφάλεια». Δηλαδή, αύξηση της φορολογίας και μείωση των κοινωνικών δαπανών, για να αποκατασταθεί η δημοσιονομική σταθερότητα στις ΗΠΑ, όπως άλλωστε είναι η συνταγή και στην ΕΕ.
Κολυμπάνε στα πλούτη
Ενδεικτικό, τέλος, του ποιος κερδίζει και ποιος χάνει σε κρίση και ανάπτυξη του καπιταλισμού, είναι τα στοιχεία που παρουσίασε το Bloomberg για τους πλουσιότερους επιχειρηματίες στον πλανήτη.
Σύμφωνα με το πρακτορείο οι 100 πιο πλούσιοι σε παγκόσμιο επίπεδο είδαν το 2012 την περιουσία τους να αυξάνεται κατά συνολικά 241 δισ. δολάρια. Παρά τη βαθιά κρίση, οι δουλειές τους πήγαν πέρυσι ιδιαίτερα καλά, κύρια για τις λιανικές πωλήσεις και τις τηλεπικοινωνίες. Μόνο 16 από τη λίστα των πλουσιότερων που συντάσσει το πρακτορείο έγιναν «φτωχότεροι» το 2012.
Οι περιουσίες των 100 έφτασαν αθροιστικά τα 1,9 τρισ. δολάρια την τελευταία μέρα του 2012. Τη μεγαλύτερη αύξηση της περιουσίας του κατέγραψε ο Ισπανός Αμάνσιο Ορτέγκα, ιδρυτής του ομίλου «Inditex» (λιανικές πωλήσεις ρούχων). Ο Ορτέγκα «αξίζει» 57,5 δισ. δολάρια, δηλαδή 22,2 δισ. δολάρια παραπάνω από ό,τι ένα χρόνο πριν. Την ίδια ώρα, ο ισπανικός λαός βυθίζεται στη φτώχεια και τον τσακίζει η ανεργία.
Την κορυφή κράτησε ο Κάρλος Σλιμ, που δραστηριοποιείται στο χώρο των τηλεπικοινωνιών και κατέχει μεταξύ άλλων τη μεξικανική «America Movil». Δεύτερος στη λίστα είναι ο Μπιλ Γκέιτς (62,7 δισ. δολάρια), τέταρτος ο Γουόρεν Μπάφετ (47,9 δισ. δολάρια) και πέμπτος ο Σουηδός Ινγκβαρ Κάμπραντ των ΙΚΕΑ (42,9 δισ. δολάρια). Παρά την υπερκερδοφορία της, η πολυεθνική μειώνει τους μισθούς και απολύει εργαζόμενους και στην Ελλάδα.

Σαπίλα!


Σαπίλα!
Η αποκάλυψη του κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών στο οποίο συμμετείχαν και αστυνομικοί και μάλιστα αστυνομικοί της Δίωξης Ναρκωτικών, είναι ένα γεγονός που αποδεικνύει ότι η σαπίλα αυτού του συστήματος δεν έχει πάτο. Αναδεικνύει το πού μπορεί να φτάσει η διάβρωση ενός κρατικού μηχανισμού στο κράτος των αστών: Ενας μηχανισμός που είναι, υποτίθεται, ταγμένος στην πάταξη του εγκλήματος φτάνει στο σημείο να αντιστρέφει πλήρως τη λειτουργία του και να διευκολύνει ή και να αναπαράγει το έγκλημα. Οταν τα πράγματα, όμως, φτάνουν σε τέτοιο σημείο, οι κυβερνητικές δηλώσεις περί «νομιμότητας παντού, απ' όλους και σε κάθε κατεύθυνση» και περί «ελάχιστων επίορκων σε εσωτερικό των διωκτικών αρχών» που εντοπίζονται από τους συναδέλφους τους και λογοδοτούν ενώπιον της Δικαιοσύνης, δεν μπορεί να καθησυχάζουν κανέναν.
Γιατί αυτό που συνέβη μπορεί να ξανασυμβεί. Μπορεί να συμβαίνει ήδη με άλλους συναδέλφους των αστυνομικών και με άλλα εγκληματικά κυκλώματα, που απλώς δεν έχουν ακόμα εντοπιστεί ή που δεν μπορούν καν να εντοπιστούν, λόγω των προσβάσεων και των διασυνδέσεων που έχουν. Εξάλλου, οι πληροφορίες που έδωσε η ίδια η αστυνομία για την εξάρθρωση της συγκεκριμένης συμμορίας, που αποκαλύφθηκε τώρα, δείχνουν ότι οι συλλήψεις ήταν αδύνατες για πολύ καιρό ακριβώς γιατί η σπείρα είχε πληροφορίες μέσα από την ίδια την αστυνομία και έπαιρνε τις κατάλληλες προφυλάξεις. Οταν, λοιπόν, η σαπίλα έχει φτάσει μέχρι το μεδούλι των οστών, δεν αρκούν απλά κάποιοι ευσυνείδητοι αστυνομικοί που δε θα διστάσουν να κυνηγήσουν συναδέλφους τους για να εξαλειφθεί το φαινόμενο στο σύνολό του...
Οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών γύρω από τη συγκεκριμένη σπείρα και τον τρόπο που λειτουργούσε έφεραν στην επιφάνεια και κάποιες άλλες πλευρές. Οι αστυνομικοί, που φαίνεται ότι εμπλέκονται στην υπόθεση, εμφανίζονταν να κάνουν τη δουλειά τους, να παράγουν έργο, να πιάνουν διακινητές και να κατάσχουν ποσότητες ναρκωτικών. Στην πραγματικότητα, όμως, αποκαλύπτεται ότι αυτό τους το έργο δεν ήταν τίποτε άλλο από... ξεκαθάρισμα λογαριασμών και χτύπημα μιας συμμορίας για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα μιας άλλης, εντός του συνολικού κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών. Και λειτουργούσαν έτσι, πατώντας πάνω στο νομοθετικό πλαίσιο που υπάρχει για ευνοϊκή μεταχείριση των πληροφοριοδοτών και παρουσιάζοντας - όπως φαίνεται - ως πληροφοριοδότες τους συνεταίρους τους στο έγκλημα. Τι δείχνουν όλα αυτά αν όχι την αδυναμία του ίδιου του συστήματος να αντιμετωπίσει τη λερναία ύδρα του κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών; Αν όχι ότι το ίδιο το σύστημα και οι μηχανισμοί του είναι μοχλοί αναπαραγωγής της σαπίλας του;
Γιατί, σε τελική ανάλυση, διακίνηση ναρκωτικών σημαίνει κεφάλαια. Και τα κεφάλαια δεν αλλάζουν απλά χέρια στο επίπεδο της παρανομίας και της διακίνησης (γιατί τότε θα απαξιώνονταν), αλλά αλλάζοντας χέρια περνούν και στο επίπεδο της νομιμότητας, ξεπλένονται, επενδύονται κ.τ.λ. Να, λοιπόν, άλλη μια πλευρά που δείχνει ότι πραγματική αντιμετώπιση των νοσηρών αυτών φαινομένων δεν μπορεί να υπάρξει μέσα στο σύστημα που υπηρετεί το κεφάλαιο την αναπαραγωγή του. Χρειάζεται άλλο κράτος και άλλη κοινωνική συνείδηση για να κοπούν οι ομφάλιοι λώροι που γεννούν τη σαπίλα.

TOP READ