Ποιος πραγματικά είναι ο ηγέτης της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα

Ένα νέο ήρωα έχουν ανακαλύψει τα τελευταία χρόνια τα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ στο πρόσωπο του ηγέτη της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα, Λεοπόλντο Λόπεζ.
Ενώ όμως τα διεθνή μέσα ενημέρωσης εστίασαν την προσοχή τους στο γεγονός ότι τέθηκε σε κατ’οίκον περιορισμό, κατηγορούμενος για την παρακίνηση βίαιων επεισοδίων στις πρόσφατες εκλογές που στοίχισαν τη ζωή τουλάχιστον δέκα ανθρώπων, ελάχιστοι ασχολήθηκαν με το παρελθόν του.
Γεννημένος στο εύπορο προάστιο Τσακάο του Καράκας – του οποίου αργότερα έγινε δήμαρχος – ο Λόπεζ είναι γόνος δυναστείας πολιτικών της Βενεζουέλας, η οποία φτάνει μέχρι τον πρώτο πρόεδρος της χώρας Κριστομπαλ Μεντόζα.
Ο ίδιος εξηγούσε σε δημοσιογράφους ότι ανήκει στο 1% των κατοίκων της χώρας που απέκτησαν υψηλή μόρφωση για να βοηθήσουν, όπως λέει, τη Βενεζουέλα.
Από το 1996- έως το 1999 ήταν σύμβουλος της εταιρείας πετρελαίου PDVSA από την οποία απομακρύνθηκε όταν κατηγορήθηκε ότι διασπάθιζε χρήματα με τα οποία χρηματοδοτούσε το πολιτικό του κόμμα Primero Justicia (η δικαιοσύνη πρώτα).
Το κόμμα του χρηματοδοτούνταν όμως και από το αμερικανικό NED, το Εθνικό Ταμείο για τη Δημοκρατία, το οποίο παλαιότερα χρηματοδοτούσε τον δικτάτορα του Παναμά Μανουέλ Νοριέγκα, δεξιούς υποψήφιους στη Βολιβία και αντικαθεστωτικές οργανώσεις στο Ιράν, την Κούβα, την Ουκρανία, τη Γεωργία, τη Σλοβακία, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, τη Βόρεια Κορέα και την Κίνα.
Η χρηματοδότηση του Λόπεζ από την Ουάσινγκτον εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πρόγραμμα δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων που χρησιμοποιούσαν αμερικανικές υπηρεσίες για την ενίσχυση αντικυβερνητικών δυνάμεων και το οποίο ήρθε στο φως από απόρρητα τηλεγραφήματα της αμερικανικής πρεσβείας στο Καράκας.
Τον Απρίλιο του 2002, συναντάμε στον Λόπεζ ανάμεσα στους οργανωτές των βίαιων αντικυβερνητικών κινητοποιήσεων, που έδωσαν το πρόσχημα για την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου Ούγκο Τσάβες.

Στις ημέρες που ακολούθησαν, ο Λόπεζ συνεργάστηκε με αρκετούς από τους πραξικοπηματίες για τον εντοπισμό και τη σύλληψη υπουργών της κυβέρνησης Τσάβες ενώ κατηγορήθηκε και για την οργάνωση επιθέσεων που σημειώθηκαν εναντίον της πρεσβείας της Κούβας στο Καράκας.
Παρόλα αυτά ο Λόπεζ παρέμεινε ελεύθερος μετά το πραξικόπημα και τελικά δικάστηκε και καταδικάστηκε για σκάνδαλα διαφθοράς, που αφορούσαν και πάλι την χρηματοδότηση του κόμματός του αλλά και τη θητεία του ως δημάρχου.

Προς στιγμήν ο Λόπεζ φάνηκε να χάνει την αξία χρήσης του ακόμη και για τους υποστηρικτές του στην Ουάσινγκτον. Η αμερικανική πρεσβεία στο Καράκας, σε απόρρητα τηλεγραφήματά της, που κυκλοφόρησαν στο Wikileaks, τον αποκαλούσε «διασπαστική δύναμη» για την αντιπολίτευση ενώ τον χαρακτήριζε «υπερόπτη, εκδικητικό και διψασμένο για εξουσία».

Η σύζυγός του Λίλιαν Τιντόρι, η οποία έγινε γνωστή σαν παίκτρια του τηλεοπτικού παιχνιδιού Robinson: La Gran Aventura (το survivor της Βενεζουέλας) γυρίζει τον κόσμο προσκεκλημένη δεξιών πολιτικών κομμάτων – και πρόσφατα και του Ντόναλντ Τραμπ. Στις ομιλίες της παρουσιάζει τη Βενεζουέλα σαν ένα δικτατορικό καθεστώς. Στην Ελλάδα τις δράσεις της συνηθίζουν να προωθούν γνωστοί (για το μένος τους εναντίον της Βενεζουέλας) δημοσιογράφοι, όπως ο Ιάσονας Πιπίνης ενώ πληροφορίες ανέφεραν ότι κόμματα της αντιπολίτευσης σχεδίαζαν να την καλέσουν να μιλήσει στην Αθήνα..

Απροκάλυπτα τσιράκια του κεφαλαίου! – Οι ναζί καταψήφισαν την τροπολογία του ΚΚΕ για τα δεδουλευμένα

Οι ναζί της Χρυσής Αυγής τίμησαν τη σημερινή «επέτειο» τους για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου και τον αγαπημένο τους δικτάτορα Μεταξά, καταψηφίζοντας την τροπολογία του ΚΚΕ για τα δεδουλευμένα.

Η τροπολογία υπερψηφίστηκε ως προς το πρώτο σκέλος, δηλαδή 

«θεωρείται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας η αξιόλογη καθυστέρηση καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του εργαζομένου από τον εργοδότη, ανεξαρτήτως της αιτίας της καθυστέρησης».

«Ναι» ψήφισαν ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΝΔ και Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Οι ναζί της Χρυσής Αυγής – επιβεβαιώνοντας το ρόλο τους ως μακρύ χέρι του συστήματος και απροκάλυπτα τσιράκια του κεφαλαίου – καταψήφισαν, χωρίς ουσιαστικά καμία επίσημη αιτιολογία κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην ολομέλεια της Βουλής. «Παρών» ψήφισαν η Ένωση Κεντρώων και το Ποτάμι…

Να σημειωθεί πως η κυβέρνηση δεν έκανε δεκτό το δεύτερο σκέλος της τροπολογίας, με την αιτιολογία – μεταξύ άλλων- πως ήδη η μη καταβολή δεδουλευμένων με αναγκαστικό νόμο του 1945 συνιστά ποινικό αδίκημα και προβλέπεται και αυτόφωρη διαδικασία, όπως ανέφερε η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου. Ο βουλευτής του ΚΚΕ, Χρήστος Κατσώτης, σημείωσε πως το υπάρχων πλαίσιο δεν αρκεί και πως πρέπει να αυστηροποιηθεί, συμπληρώνοντας ότι το δεύτερο μέρος της τροπολογίας έδινε τη δυνατότητα της διεύρυνσης των ευθυνών για την απλήρωτη εργασία στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και στο βασικό μέτοχο της εταιρείας. Επίσης, ο βουλευτής του ΚΚΕ ανέφερε ότι αξιόλογος χρόνος γα την καταβολή των δεδουλευμένων πρέπει να είναι έως και ένας μήνας.

Οι «δουλειές» των ναζί 

Από την πλούσια δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής πίσω από το «αντισυστημικό» προσωπείο θυμηθήκαμε ένα αποκαλυπτικό βίντεο.  Ο φασίστας βουλευτής, Γιάννης Λαγός, λέει ξεκάθαρα πως η Χρυσή Αυγή έχει άμεση σχέση με εφοπλιστικά συμφέροντα.

Ο φασίστας Λαγός υποστηρίζει: «Μας έχουν ζητήσει συνάντηση κάτω, άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να φέρουνε πλοία, είναι τρεις διαφορετικές περιπτώσεις, θα κάνουμε συνάντηση μαζί τους πιθανόν και μέσα στην εβδομάδα, Nα καταφέρουμε να ξεκινήσει η δουλειά».

Το βίντεο είχε δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα jailgoldendawn.com («Για την πολιτική αγωγή του αντιφασιστικού κινήματος») και το είχαμε αναδημοσιεύσει.  Σύμφωνα με το δημοσίευμα του jailgoldendawn.com το βίντεο είναι από τις 7 Ιουλίου 2015. 

Βιβλική ανάρτηση

Εν όψει της εκατοστής επετείου της Οκτωβριανής, κάθε χώρος/οργάνωση/εκδοτικός οίκος (πολλές φορές αυτά ταυτίζονται, αλλά όχι απαραίτητα) ετοιμάζουν ή βγάζουν ήδη διάφορες εκδόσεις για να τιμήσουν την επέτειο. Εδώ ισχύει το "ο καθένας ανάλογα με το μέγεθος και τις δυνατότητές του", αλλά απέχουμε πολύ ακόμα από το να φτάσουμε στο "σύμφωνα με τις ανάγκες" και τις απαιτήσεις του συγκεκριμένου καθήκοντος.

Το οποίο σημαίνει δύο πράγματα: αφενός πως πρέπει να μεγαλώσουμε, για να μπορούμε περισσότερα. Αφετέρου πως δεν πρέπει να σταματήσουμε μετά την εκατοστή επέτειο, που πρέπει να είναι απλώς έναυσμα για να βγουν ακόμα περισσότερες σχετικές εκδόσεις.

Ξεκινάμε από τα δικά μας χωράφια. Εκτός από το πολύ σημαντικό και μεστό κείμενο της διακήρυξης της κετουκε, το τμήμα για τη δουλειά στο συνδικαλισμό επιμελήθηκε μια έκδοση για τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, με επίκεντρο τη Σοβιετική Ένωση.

Στα θετικά της έκδοσης συμπεριλαμβάνονται τα εξής:
-είναι επίκαιρη, αποδεικνύοντας πως ο σοσιαλισμός του εικοστού αιώνα είχε λύσει προβλήματα, όπως την ανεργία, που στον καπιταλισμό παραμένουν ακόμα και σήμερα ανεπίλυτα και οξύνονται, γιατί είναι σύμφυτα με την ύπαρξή του.
-είναι εκλαϊκευτική και προσιτή στον καθένα, θυμίζοντας αρκετά στη μορφή μια σειρά μπροσούρες που είχε επιμεληθεί το ΚΣ της ΚΝΕ με τίτλο "αλήθειες και ψέματα για το σοσιαλισμό".
-είναι πολύτιμο εργαλείο για να ανοίξουν συζητήσεις για το σήμερα και τις δυνατότητες που μένουν αναξιοποίητες.
-είναι φτηνή, συνεπώς προσιτή από κάθε άποψη.
Και ας σημειωθεί παρεμπιπτόντως πως τις προάλλες παρουσιάστηκε στο κατάμεστο δημοτικό θέατρο του Αιγάλεω, δείγμα για το ενδιαφέρον που δείχνει ο κόσμος για αυτό το θέμα και την υπεράσπιση της προσφοράς του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Το αρνητικό κατά τη γνώμη μου είναι πως στηρίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό σε εκδόσεις και στοιχεία της μπρεζνιεφικής εποχής -όπως το συλλεκτικό βιβλιαράκι "εκατό ερωτήσεις-απαντήσεις για την ΕΣΣΔ- και τα περισσότερα στοιχεία αναφέρονται στην περίοδο μέχρι το 75', ενώ ίσως να 'ταν πιο χρήσιμο να γίνει κάτι διαφορετικό και πιο γόνιμο.

Στο πλαίσιο της επετείου, εντάσσεται η κυκλοφορία της συλλογής κειμένων του Λένιν "απ' τη μαχητική πείρα των μπολσεβίκων", που εστιάζει αρκετά και στο οργανωτικό σκέλος της εξέγερσης ή της προετοιμασίας για επαναστατική δράση, ενώ έρχεται σαν συνέχεια άλλων εκδόσεων, όπως πχ το βιβλίο "η πορεία των μπολσεβίκων προς τη νίκη".

Μια άλλη πρόσφατη έκδοση είναι το βιβλίο για την ελληνικής καταγωγής ουντάρνικα, Πάσα (ή Πάσια) Αγγελίνα (άξιο τέκνο ενός καταξιωμένου λαού), η οποία έγινε οδηγός τρακτέρ κι εκπαίδευε άλλες γυναίκες για αυτή τη θέση, σπάζοντας το φράγμα της προκατάληψης, μαζί με αυτό των παραγωγικών δεικτών. Το βιβλίο συνοδεύεται από ένα ζουμερό πρόλογο του Αναστάση Γκίκα, ενώ παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς η Πάσα συμπληρώνει το βιογραφικό ερωτηματολόγιο ενός αμερικάνικου περιοδικού (που θέλει να καταγράψει την πορεία της) και διαπιστώνει πως παρά την πληθώρα ερωτήσεων και τις λεπτομέρειες που καλείται να συμπληρώσει, λείπει το πιο σημαντικό. Κι αυτό δεν είναι τα δικά της ατομικά χαρακτηριστικά, αλλά οι κοινωνικές συνθήκες που τα ανέδειξαν στην ίδια και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, σαν τη δική της.

Δεν τις παρουσιάζω αναλυτικά, γιατί θα έβγαινα εκτός θέματος, αλλά σημειώνω παρεμπιπτόντως και μερικές άλλες εκδόσεις:
-το βιβλίο για τα ηρωικά στελέχη του ΚΚΕ και της κεντρικής του επιτροπής που δεν προσκύνησαν το αστικό κράτος και βρήκαν το θάνατο αγωνιζόμενοι κι αλύγιστοι, είτε στο μέτωπο του αγώνα, είτε στις φυλακές, είτε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Και μόνο ο τίτλος (παρμένος από την απολογία ενός μέλους της κετουκε) είναι ενδεικτικός για το (πολύ ενδιαφέρον) περιεχόμενο: δεν αναγνωρίζω κανένα νόμο, ούτε το κράτος σας...
-την επανέκδοση του έργου του Θέμου Κορνάρου για το στρατόπεδο Χαϊδαρίου (είχε προηγηθεί η αντίστοιχη επανέκδοση του βιβλίου του-χρονικού για το Μάη του 36' στη Θεσσαλονίκη).
-την έκδοση του ΣΠ Ηπείρου-Κέρκυρας-Λευκάδας της ΚΝΕ για τους ηρωικούς φαντάρους του Καλπακίου, όπου έγινε φέτος, προς τιμήν τους, και το διήμερο της οργάνωσης.

Κλείνοντας αυτή τη σύντομη παρουσίαση, ως προς μερικές, ενδεικτικές εκδόσεις του κόμματος σχετικές με την Οχτωβριανή Επανάσταση και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, σημειώνω μια βασική παράμετρο, που είναι κι η πιο σημαντική δυσκολία κατά τη γνώμη μου. Το κόμμα φαίνεται να δίνει -και δικαιολογημένα- βάρος στην επέτειο των δικών του εκατό χρόνων, στην ανάδειξη της ιστορίας του και της ηρωικής του διαδρομής. Συνεπώς υπάρχει μια "διάσπαση δυνάμεων" και κάποιες προτεραιότητες (γιατί προφανώς κι αποτελεί προτεραιότητα) δεν προχωρούν το ίδιο γρήγορα με τις υπόλοιπες.

Αυτή είναι καθαρά προσωπική εκτίμηση-εικασία, αλλά μπορεί να πέφτω τελείως έξω. Όπως δική μου εκτίμηση (που δε βασίζεται προφανώς σε κάποια πληροφόρηση) είναι πως ως το τέλος του 17', θα υπάρξουν και άλλες εκδόσεις, πχ ένα αφιέρωμα της ΚΟΜΕΠ ή κάποια συλλογική έκδοση, όπως αυτές που επιμελήθηκε το τμήμα ιστορίας της κετουκε για τα Δεκεμβριανά ή για τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών. Πρόσχωμεν...

Στο επόμενο μέρος, θα δούμε αντίστοιχες εκδόσεις και ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες από τον (πολιτικό-εκδοτικό χώρο) του ευρύτερου αριστεροχωρίου -και όχι μόνο...

Τα «καλά» της «απελευθέρωσης»...

Είναι σαφές ότι και το νέο τσεκούρι στα «κοινωνικά τιμολόγια», όπως και οι αυξήσεις στους λογαριασμούς που έρχονται για τις ΥΚΩ, είναι μερικά ακόμα από τα «καλά» που προκύπτουν για το λαό από την «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, που υπηρετεί με συνέπεια και η σημερινή κυβέρνηση, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων, ενταγμένη και στο αντίστοιχο ευρωενωσιακό πλαίσιο.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η πρόταση της ΡΑΕ για περιορισμό του αριθμού των δικαιούχων εντάσσεται σαφώς στα όσα έχουν συμφωνηθεί για τη μείωση του μεριδίου της ΔΕΗ στη λιανική αγορά, ώστε ένα κομμάτι όσων δικαιούνται τις χαμηλότερες χρεώσεις να περάσει σε άλλες ιδιωτικές επιχειρήσεις του κλάδου, ενώ δεδομένο είναι πως όποιες κι αν είναι οι τελικές αποφάσεις θα κινηθούν με γνώμονα τη μείωση του συνολικού κόστους για τους παρόχους, τόσο της ΔΕΗ ΑΕ όσο και των λεγόμενων «εναλλακτικών».
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μάλιστα έχει αναδειχθεί πραγματικά στον καλύτερο «πλασιέ» της «απελευθέρωσης» στο χώρο της Ενέργειας, που στο ένα της σκέλος σημαίνει τεράστια και εγγυημένα κέρδη για τους επιχειρηματικούς ομίλους του χώρου, αλλά και γενναίες εκπτώσεις προς τις μεγάλες επιχειρήσεις και ενεργοβόρες βιομηχανίες, και στο άλλο ενεργειακή φτώχεια για το λαό.
Θυμίζουμε ότι ο πρωθυπουργός με προκλητικό τρόπο δήλωνε τον περασμένο Μάη πως η «απελευθέρωση» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και η σημαντική ενίσχυση του «ανταγωνισμού», που προωθεί η κυβέρνηση για λογαριασμό των μονοπωλίων, θα οδηγήσουν σε «χαμηλότερες τιμές» τιμολογίων ηλεκτρισμού, ενώ από πάνω υποσχόταν ότι παραμένει «προτεραιότητα της κυβέρνησης η στήριξη και διεύρυνση των κοινωνικών τιμολογίων, που αποτελούν εργαλείο στήριξης για ευπαθείς και αδύναμες κοινωνικές ομάδες»!

Λίγο μετά, βέβαια, η ΔΕΗ δημοσίευε την προκήρυξη για την πρόσληψη «συμβούλου», με σκοπό την «ενίσχυση της εισπραξιμότητας» των ανεξόφλητων οφειλών, ξεκινώντας δηλαδή, με κάθε επισημότητα, το κυνήγι των λαϊκών νοικοκυριών που δεν έχουν να πληρώσουν, ενώ, σε ανεπίσημες τοποθετήσεις τους, ανώτατα στελέχη της επιχείρησης επισήμαιναν ότι «κοινωνικό τιμολόγιο σημαίνει παροχή ρεύματος με έκπτωση και όχι παροχή ρεύματος δωρεάν», πράγμα που σημαίνει ότι υπό καθεστώς «απελευθέρωσης» και «ανταγωνισμού» ακόμη και οι δικαιούχοι «κοινωνικού οικιακού τιμολογίου», μεταξύ των οποίων βαριά και χρονίως πάσχοντες, δεν θα εξαιρούνται από τις διακοπές ρεύματος, εάν δεν πληρώνουν τους λογαριασμούς τους...

Αλλά και ο πρόεδρος της επιχείρησης, Μ. Παναγιωτάκης, είχε δηλώσει τον περασμένο Μάρτη στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής ότι «οι πολιτικές των διευκολύνσεων και το κοινωνικό πρόσωπο» της ΔΕΗ έχουν φτάσει «περίπου στα όριά τους», επιβεβαιώνοντας ότι η ΔΕΗ λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με αποκλειστικό γνώμονα την κερδοφορία της, είτε στο μετοχολόγιό της πλειοψηφεί το κράτος, είτε κάποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Είναι φανερό δηλαδή πως, απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς, και αυτή η περίπτωση δείχνει πως κερδοφορία του κεφαλαίου και ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών είναι έννοιες ασύμβατες. Γι' αυτό και η πάλη που χρειάζεται να δυναμώσει, για ρεύμα φτηνό σε όλα τα λαϊκά νοικοκυριά, για να μην γίνει καμία διακοπή σε λαϊκές οικογένειες, για ανακούφιση των ανέργων από τις οφειλές στη ΔΕΗ, χρειάζεται να συνδυαστεί με μαζική απάντηση στα σχέδια κυβέρνησης - κεφαλαίου για παραπέρα «απελευθέρωση» της αγοράς Ενέργειας, που θα καταδικάσει ακόμα περισσότερους σε ενεργειακή φτώχεια, ενώ θα επιδεινώσει παραπέρα τις εργασιακές σχέσεις στη ΔΕΗ και συνολικά στον κλάδο. Η ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, ρεύμα κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα, προϋποθέτει εργατική εξουσία και κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.

Τ. Φ.

Δύο κόσμοι.

..

Οτι συγκρούονται δύο κόσμοι στη σημερινή πραγματικότητα είναι γνωστό. Από τη μια είναι ο κόσμος του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, που πασχίζουν για τις υψηλές επιδόσεις των κερδών τους. Ο κόσμος των εφοπλιστών, που μετράνε μεγάλα κέρδη, κρατική στήριξη και διευκολύνσεις, προκειμένου ο υπερπόντιος ελληνικός στόλος να διεκδικεί πρώτες θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη, ή άλλοι να θησαυρίζουν από την εκμετάλλευση της ανάγκης για θαλάσσιες μεταφορές σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που ένα μεγάλο ποσοστό της είναι νησιωτικό. Η ο κόσμος των μεγαλοξενοδόχων και των επιχειρηματικών ομίλων στον Τουρισμό, που καταγράφουν μεγάλα ρεκόρ κερδών, την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι στη χώρα μας μετράνε και το ευρώ για μια βόλτα στη θάλασσα. Ακόμα είναι ο κόσμος των διαφόρων ινστιτούτων του κεφαλαίου, που ζητούν μειώσεις στα «περιττά κρατικά έξοδα» για δαπάνες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, που συνιστούν ακόμα πιο στενή σύνδεση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων με τις ανάγκες της «αγοράς» (βλ. των επιχειρήσεων). Είναι επίσης ο κόσμος των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων, που θα εκμεταλλεύονται για χρόνια υποδομές στις οποίες θα έπρεπε να έχει πρόσβαση δωρεάν ο ελληνικός λαός, που όμως καλείται να πληρώνει δυσβάσταχτα διόδια.
Από την άλλη, είναι ο κόσμος των ναυτεργατών που δουλεύουν σε άθλιες εργασιακές συνθήκες και κακοπληρωμένοι, των εργαζομένων στα ξενοδοχεία σε καθεστώς γαλέρας, ο κόσμος των ανέργων, ο κόσμος των χιλιάδων απλήρωτων εργαζομένων - ομήρων της εργοδοσίας, του λαού που τρέμει μήπως του συμβεί κάτι και βρεθεί σε νοσοκομείο που υπολειτουργεί, με τους εργαζόμενους εκεί τις περισσότερες φορές να υπερβάλλουν εαυτούς για να τα βγάλουν πέρα, όλων αυτών για τους οποίους ο κόσμος των τουριστικών ρεκόρ είναι μια βιτρίνα, ενώ οι ίδιοι, που ζουν σε μια χώρα με πλούσια φυσική ομορφιά και με μεγάλες υποδομές, περιορίζονται στα ελάχιστα, αφού το δικαίωμα στις διακοπές γίνεται βουνό, λόγω των πανάκριβων τιμών, των διοδίων, των απλησίαστων εισιτηρίων στα καράβια.
Για τη σύγκρουση δύο κόσμων μιλάει και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Από τη μια, λέει, είναι ο δικός της κόσμος, της δικαιοσύνης και της ευαισθησίας και, από την άλλη, του κακού νεοφιλελευθερισμού, που στηρίζει η ΝΔ. Για να κάνουμε όμως ένα λογαριασμό να δούμε, ποιον κόσμο στηρίζει η κυβέρνηση με την πολιτική της; Ποιον κόσμο άραγε στηρίζει η διατήρηση και επέκταση του αντεργατικού πλαισίου που είχαν φτιάξει οι προηγούμενοι; Οι διάφορες διευκολύνσεις και παροχές προς το κεφάλαιο; Οι νόμοι για την Ανώτατη Εκπαίδευση και την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που ο πρώτος θέτει ως υπέρτατο κριτήριο την πιο άμεση σύνδεση του εκπαιδευτικού έργου με τις επιχειρήσεις και ο δεύτερος φτιάχνει μηχανισμούς - «κόφτες» για τη μείωση των κρατικών δαπανών; Τα συχαρίκια, οι συστάσεις και τα «μπράβο» από τους επιχειρηματικούς ομίλους, διεθνή ινστιτούτα του κεφαλαίου, εκπροσώπους της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ υπηρετεί τον ίδιο κόσμο που υπηρετούσαν και οι προηγούμενοι, τον κόσμο των επιχειρηματικών ομίλων, του μεγάλου κεφαλαίου. Και γι' αυτό δεν έχει τίποτα άλλο να κάνει παρά να τσακίζει τη ζωή του λαού, των εργαζομένων. Γιατί έτσι μόνο υπηρετείται αυτός ο κόσμος.
Ολα τα άλλα είναι προπαγάνδα και αποπροσανατολισμός σε καβγάδες καλύτερης διαχείρισης των συμφερόντων αυτού του κόσμου. Κατά τ' άλλα οι από κοινού σημαιοφόροι των συμφερόντων αυτού του κόσμου, των μνημονίων που έχουν ψηφίσει αλλά και αυτών που θα φέρουν στο μέλλον τσακώνονται για τη σημαία! Υποκρισία και κοροϊδία στο μέγιστο βαθμό.

«Εμβληματικό» για τις ανάγκες του κεφαλαίου

Ως «εμβληματική μεταρρύθμιση στο χώρο της Υγείας» χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή, το νομοσχέδιο για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, αποκρύπτοντας τον βαθιά αντιλαϊκό και ταξικό χαρακτήρα του.
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα των επιταγών του κεφαλαίου για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του, μέσω της παραπέρα περικοπής των κρατικών δαπανών και παροχών στον τομέα της Υγείας, με ακόμη πιο φτηνούς εργαζόμενους, χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά τι ακριβώς ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός και τι ισχύει στην πραγματικότητα.

* * *

Μεταξύ άλλων λοιπόν, ο Αλ. Τσίπρας ανέφερε:
-- «Εξασφαλίζουμε καθολική πρόσβαση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, δίχως ταξικούς και εισοδηματικούς φραγμούς (...) είναι θεμελιώδης αρχή της Ελλάδας που εμείς τουλάχιστον οραματιζόμαστε, μιας Ελλάδας ισότητας και δικαιοσύνης».
Στην πραγματικότητα, αυτό που προβλέπει το νομοσχέδιο είναι καθολικά ελάχιστες δωρεάν και ανεπαρκείς υπηρεσίες ΠΦΥ, χωρίς γιατρούς όλων των ειδικοτήτων και υπηρεσίες που απέχουν από τις τεράστιες δυνατότητες και εξελίξεις της επιστήμης και της τεχνολογίας.
-- «Με το σημερινό νομοσχέδιο προχωράμε στη δημιουργία 239 ΤΟΜΥ, σε 65 αστικές περιοχές της χώρας. Κάθε Μονάδα έχει προσδιοριστεί γεωγραφικά με τέτοιο τρόπο, ώστε να έχει πληθυσμιακή αναφορά περίπου δέκα χιλιάδες με δώδεκα χιλιάδες κατοίκους, γεγονός που θα καλύψει τον μεγαλύτερο αριθμό αναγκών κάθε πόλης, κάθε μεγάλου αστικού κέντρου», είπε ο Αλ. Τσίπρας, συμπληρώνοντας ότι οι συγκεκριμένες Μονάδες θα απαρτίζονται από έναν γενικό γιατρό ή παθολόγο και παιδίατρο, που θα αποτελούν τον οικογενειακό γιατρό στους ενήλικες και τα παιδιά.
Εύκολα μπορεί να διαπιστώσει κανείς την κοροϊδία της κυβέρνησης, καθώς οι παραπάνω αριθμοί επιβεβαιώνουν ότι είναι αδύνατο ο ένας γενικός γιατρός ή παθολόγος και ο παιδίατρος - που θα έχει ο καθένας στην ευθύνη του τουλάχιστον 2.000 άτομα (ενήλικες ή παιδιά) - να μπορούν παράλληλα να παρέχουν υπηρεσίες πρόληψης, προαγωγής της υγείας στην οικογένεια, στα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, στους χρονίως πάσχοντες, προγραμματισμένη φροντίδα ενηλίκων και παιδιών, κατ' οίκον νοσηλεία, εκτίμηση ψυχικών νόσων, αντιμετώπιση οξέων προβλημάτων υγείας, καταγραφή επιδημιολογικών στοιχείων και όλα όσα αναφέρονται στο νομοσχέδιο. Ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε τις πρόσφατες εξαγγελίες της κυβέρνησης, σύμφωνα με τις οποίες ακόμη κι αυτές οι υποτυπώδεις ΤΟΜΥ θα απευθύνονται μόλις στο 30% του πληθυσμού.

* * *

Είπε ακόμα ο πρωθυπουργός:
-- «Το πρόγραμμα στην πρώτη φάση θα έχει τετραετή διάρκεια, να καλυφθεί κατά κύριο λόγο από τους κοινοτικούς πόρους».
Δηλαδή, η χρηματοδότηση ακόμα και αυτών των υποστελεχωμένων και ανεπαρκών Μονάδων δεν πρόκειται να προέλθει από αύξηση της κρατικής δαπάνης, αντίθετα σηματοδοτείται η προοπτική μεταφοράς της δαπάνης στο λαό με άμεσο (απευθείας πληρωμές) και έμμεσο τρόπο (φορολογία).
-- «Δίνουμε βάρος στην πρόληψη».
Στην πραγματικότητα, από τη μια δίνεται το «σινιάλο» για την υλοποίηση της ευρωενωσιακής κατεύθυνσης, σύμφωνα με την οποία η Πρόληψη ως κρατική ευθύνη θα περιορίζεται σε συμβουλές και ενημέρωση για μια σειρά θέματα, και από την άλλη θα συνεχιστεί το σφυροκόπημα του λαού με αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα που επιδεινώνουν τη ζωή του.
-- «Για μας, όλες οι σχέσεις εργασίας στην Υγεία οφείλουν να είναι πλήρεις και σταθερές (...) προχωράμε στη μετατροπή των σχέσεων εργασίας, συνάπτοντας συμβάσεις πλήρους εργασίας των γιατρών, των οδοντιάτρων και των φαρμακοποιών του ΕΟΠΥΥ».
Σήμερα, μόνο στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, περίπου το 20 - 25% των εργαζομένων (πάνω από 15.000 εργαζόμενοι) δουλεύουν με ελαστικές σχέσεις εργασίας, με «πετσοκομμένα» ή και χωρίς δικαιώματα, και μισθούς πείνας, που σε κάποιες περιπτώσεις κάνουν μήνες να τους πάρουν.

* * *

Από την «πανηγυρική» και αποπροσανατολιστική εξαγγελία του πρωθυπουργού για μετατροπή των συμβάσεων μια μικρής μερίδας γιατρών του ΕΟΠΥΥ σε πλήρους εργασίας, απουσιάζει ο ακρογωνιαίος λίθος του αιτήματος που ικανοποιεί τις ανάγκες του συνόλου των εργαζομένων: Μόνιμη και σταθερή δουλειά, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Ο λαός οφείλει να απορρίψει την αντεργατική και ανθυγιεινή μεταρρύθμιση και να διεκδικήσει την πλήρη ανάπτυξη ενός κρατικού και απολύτως δωρεάν συστήματος Υγείας και ΠΦΥ, με Κέντρα Υγείας και περιφερειακά ιατρεία, με σύγχρονο εξοπλισμό που να ικανοποιεί όλες τις ανάγκες των λαϊκών οικογενειών όλο το 24ωρο, όλες τις μέρες του χρόνου, με πλήρη στελέχωση σε γιατρούς όλων των ειδικοτήτων και οικογενειακούς γιατρούς, με υγειονομικούς όλων των κλάδων που θα είναι μόνιμοι και θα έχουν πλήρη δικαιώματα.