Ο Μητσοτάκης και η θεωρία του αριστερού άκρου

Κατιούσα

Πολλοί πιστεύουν πως η θεωρία των δύο άκρων είναι οι ίσες αποστάσεις από τους δύο πόλους, (ακρο)αριστερά και (ακρο)δεξιά, που μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι και συμψηφίζονται.
Λάθος.
Η θεωρία των δύο άκρων είναι το ξέπλυμα του φασισμού. Ο οποίος μπαίνει στο ίδιο σακί με τον κομμουνισμό, αρχικά για να νομιμοποιηθεί έμμεσα και σε δεύτερη φάση, για να φανεί πως το αριστερό άκρο του “κόκκινου φασισμού” είναι πολύ χειρότερο κατά βάθος. Και πιο επικίνδυνο γιατί… “ιδεολογική ηγεμονία”… “η τελευταία σοβιετική χώρα”… κοκ.
Είναι πολύ χαρακτηριστικό ένα πρόσφατο άρθρο στην Καθημερινή που μας “εξηγεί” πως η Αριστερά δεν πείθεται να αφήσει την εξουσία με άλλον τρόπο, παρά μόνο με τα όπλα, όπως δείχνει η πείρα στη Βενεζουέλα, και στη Χιλή του Αλιέντε. Με άλλα λόγια, νομιμοποιούνται και τα πραξικοπήματα, οι στρατιωτικές επεμβάσεις, κτλ. Και δεν είναι τυχαία η αναφορά στη Χιλή, όπου η χούντα του Πινοτσέτ συνδυάστηκε με το πρόγραμμα του ΔΝΤ και τις πρώτες, νεοφιλελεύθερες “μεταρρυθμίσεις”, αποδεικνύοντας πως φιλελεύθεροι και φασίστες βαδίζουν χέρι-χέρι.
Περίπου ό,τι συμβαίνει και στην Ελλάδα δηλαδή, με τη δεξιά πολυκατοικία, παρά τα ενδοοικογενειακά καβγαδάκια (όπως μεταξύ Δένδια και Κασιδιάρη, πρόσφατα). Κι οι πιο μεγάλοι έρωτες έχουν μικρές έριδες να τους νοστιμίζουν.

Ο πάλαι ποτέ “πολιτικός εξόριστος” (πιθανότατα λόγω κάποιας… “ερυθράς δικτατορίας”) Κυριάκος Μητσοτάκης είπε στην εφημερίδα Πολίτικο πως τα τελευταία χρόνια η βία προέρχεται αποκλειστικά από την Αριστερά, ενώ οι Χρυσαυγίτες είναι σαν να μην υπάρχουν.
Δεν υπάρχει δηλαδή η δολοφονία του Φύσσα, η δολοφονική επίθεση στους εργάτες στο Πέραμα, η επίθεση του Κασιδιάρη σε δυο γυναίκες σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, τα πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες, η οργανική σύνδεση των φασιστών με τη Μαφία, το οργανωμένο έγκλημα, τα νταηλίκια και τα επικοινωνιακά σόου στη Βουλή, ο Περίανδρος. Κι αυτά, για να περιοριστούμε μόνο σε μερικά ενδεικτικά περιστατικά των τελευταίων ετών.
Δεν υπάρχουν κι είναι εδώ, που λέει και το τραγούδι. Κι είναι να απορεί κανείς γιατί δικάζονται τέλος πάντων αυτοί οι άγιοι άνθρωποι.
Το περιβόητο “συνταγματικό τόξο” ενάντια στους φασίστες είναι πια ντεμοντέ. Αυτό που προέχει για το σύστημα είναι να συγκροτηθεί ένα ενιαίο αστικό τόξο ενάντια στην “αριστερή βία”. Και σε αυτό προφανώς έχει θέση και μια σοβαρή (ή μη, μικρή σημασία έχει) Χρυσή Αυγή, ως δύναμη κρούσης.

Παλιά καλούσαν τον στρατό, τώρα καλούν τον εργολάβο

  

Από herko

Γ. Μπουτάρης (Δήμαρχος Θεσσαλονίκης): «Κάθε χρόνο έχουμε πρόβλημα με τα σκουπίδια και τους συμβασιούχους του ΠΑΜΕ. Το ΚΚΕ προσπαθεί να επιβάλλει την άποψή του». «Νταηλίκι το ΠΑΜΕ; Νταηλίκι κι εγώ. Δεν κάνω πίσω.
Γιάννης Δελής (Δημοτικός σύμβουλος και βουλευτής του ΚΚΕ): «Όσο για τις θεωρίες περί υποκινούμενων αγώνων από το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ δεν πρωτοτυπεί καθόλου, δεκαετίες τώρα, από τα χρόνια του Μεταξά και του μετεμφυλιακού κράτους είναι το γνώριμο τροπάρι της εξουσίας του κεφαλαίου όταν έχει μπροστά του αποφασισμένους εργάτες που αμφισβητούν τις επιλογές του. Εσείς και τα έργα σας κ. Μπουτάρη και η βάρβαρη πολιτική που στηρίζετε, υποκινείτε τους αγώνες των εργαζομένων. Τι θέλετε δηλαδή να σας πουν και ευχαριστώ από πάνω;».
***
Στο όνομα της καθαριότητας της πόλης εξέφρασε (ο Μπουτάρης) την πλήρη διαφωνία του για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων, ενώ άνοιξε το δρόμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας του δήμου καλώντας ιδιώτη εργολάβο να την αναλάβει, στήνοντας ουσιαστικά απεργοσπαστικό μηχανισμό σε βάρος των συμβασιούχων και τασσόμενος υπέρ ενός μικτού συστήματος δημόσιου και ιδιωτικού τομέα,  για την καθαριότητας:

«Εμείς πήραμε ήδη μία έγκριση από την Επίτροπο ότι θα εγκρίνει το ποσό για την έκτακτη ανάγκη, το ποσό των περίπου 200 χιλιάδων που χρειάζονται για να σηκωθούν οι 1500 τόνοι μέσα σε αυτό το τριήμερο, και αναρτήσαμε την πρόσκληση ενδιαφέροντος το Σάββατο. Ήδη σήμερα το απόγευμα που λήγει η προθεσμία θα μπορέσουμε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Δεν ξέρω αν θα είναι ένας ή αν θα είναι 3 ή 4, δεν ξέρω ακόμα. Αλλά ό,τι και να ‘ναι, εγώ θα πάρω τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό.»

«Και αμέσως θα αρχίσει η δουλειά, ναι. Για να εξηγιόμαστε, δεν είναι ιδιωτικοποίηση της καθαριότητας. Και επιπλέον, αυτή η δαιμονοποίηση του ιδιωτικού φορέα είναι τραγική. Η μισή Ελλάδα έχει ιδιωτικές εταιρείες που μαζεύουν τα σκουπίδια. Κοιτάξτε τι γίνεται στο Φάληρο, κοιτάξτε τι γίνεται εδώ απέναντι στην Περαία, κοιτάξτε τι γίνεται στους δήμους οι οποίοι είναι τουριστικοί.

Εκείνο το οποίο μπορώ και το καταγγέλλω με μεγάλα γράμματα είναι: είμαι 7 χρόνια δήμαρχος, κάθε χρόνο έχουμε πρόβλημα με την ιστορία αυτή, με την ιστορία των σκουπιδιών, από τα σωματεία που ελέγχονται από το ΠΑΜΕ και το λέω επωνύμως – το ΠΑΜΕ είναι ΚΚΕ, και προσπαθεί το ΚΚΕ με 4 και 5 και 10% -πόσο είναι- να επιβάλουν την άποψή τους. Δε γίνεται να συνεχίσει αυτό το πράγμα, κάθε χρόνο να έχουμε αυτή τη δυσκολία. Και καταγγέλλω και όλες τις κυβερνήσεις ανεξαιρέτως οι οποίες έχουν εφεύρει αυτό το σύστημα, τα 8μηνα, την ομηρία την εργασιακή. Οι δήμοι είναι σάκος του μποξ, από τη μια μεριά έχουμε τα δικαστήρια, από την άλλη μεριά έχουμε την κυβέρνηση, και από την τρίτη μεριά έχουμε τις απαράδεκτες αυτές συνδικαλιστικές συμπεριφορές. Διότι με το σωματείο των εργαζομένων το οποίο ανήκει στην ΠΟΕ-ΟΤΑ έχουμε καλές σχέσεις και περπατάμε μια χαρά. Όταν εμπλέκεται μέσα το ΠΑΜΕ, αυτοί δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Δε γίνεται να συνεχίσει αυτό το πράγμα.

Λοιπόν, δε θέλετε έτσι; Θα πάω κι εγώ κόντρα. Θα φωνάξω την αστυνομία, ζούμε σε χώρα που υποτίθεται ότι έχει νόμους. Με ποια λογική θα εμποδίσουν; Νταηλίκι; Νταηλίκι εσύ, νταηλίκι κι εγώ. Δε γίνεται άλλο, δεν μπορεί το ΠΑΜΕ να εμποδίζει αυτή την κατάσταση, γιατί το ΠΑΜΕ την εμποδίζει».

«Με την προκλητική αυτή κίνηση γίνεται σημαιοφόρος, ο πολιορκητικός κριός για την άλωση, την παράδοση του τομέα της καθαριότητας στους ιδιώτες, με επιπλέον χαράτσια για τους δημότες. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο τομέας των απορριμμάτων αποτελεί το νέο χρυσοφόρο κομμάτι για τους επιχειρηματίες» (Γ. Δελής)
***

Η απάντηση του ΠΑΜΕ στον Γ. Μπουτάρη:

«Την ίδια στιγμή που χιλιάδες εργαζόμενοι στην καθαριότητα χάνουν τη δουλειά τους μέσα σε μια νύχτα, ο Μπουτάρης ως λαγός της κυβέρνησης και των εργολάβων, πετά στα σκουπίδια τους εργαζόμενους που ως σήμερα καθάριζαν την πόλη και παράλληλα ανακαλύπτει υποκίνηση από το ΠΑΜΕ.
Η μάχη για το μεροκάματο, η μάχη για μόνιμη και σταθερή εργασία βρίσκεται στο επίκεντρο των διεκδικήσεων, απασχολεί κάθε εργατικό σπίτι. Η συνεχής κοροϊδία των συμβασιούχων εργαζόμενων από τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις ως σήμερα, οι χιλιάδες συμβασιούχοι που εργάζονται με κάθε είδους ελαστική εργασία είναι θύματα και όμηροι μιας πολιτικής που τους αντιμετωπίζει ως έξοδο, ως αναλώσιμους. Αντίστοιχα οι τομείς της καθαριότητας, της σίτισης, της φύλαξης αποτελούν νέα πεδία κερδοφορίας για τα κοράκια που περιμένουν καρτερικά, γι΄ αυτό και θέλουν να τις παραδώσουν στο μεγάλο κεφάλαιο.
Τα σωματεία που βρίσκονται στη δύναμη του ΠΑΜΕ, οι επιτροπές αγώνα που έχουν συγκροτηθεί, δεν περιμένουν τον κάθε Μπουτάρη ή την κάθε κυβέρνηση για να οργανώνουν την πάλη των εργαζόμενων απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική. Δεν ετεροκαθορίζονται, δεν τα διπλώνουν.
Το ΠΑΜΕ δεν κρύβεται ούτε κάνει πίσω! Στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που παίρνουν μέσα από τις συλλογικές τους διαδικασίες οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα. Παλεύει για την ενότητα των εργαζόμενων στον κλάδο της καθαριότητας αλλά και σε κάθε κλάδο που βρίσκεται σε κινητοποιήσεις. Καλεί όλα τα συνδικάτα να εκφράσουν ποικιλοτρόπως την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους συμβασιούχους στους Δήμους μπροστά και στην απεργία την Πέμπτη 29 Ιούνη».

Λαγός της κυβέρνησης και των εργολάβων της καθαριότητας ο αντικομμουνιστής Μπουτάρης

Λαγό της κυβέρνησης και των εργολάβων της καθαριότητας χαρακτηρίζει το ΠΑΜΕ τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης.
Ο Γ. Μπουτάρης αποφάσισε να δώσει σε ιδιώτες την καθαριότητα της πόλης απέναντι στην απεργία των εργατών και επιτέθηκε στο ΠΑΜΕ γιατί υποστηρίζει τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων. Οπως προκλητικά ανέφερε: «Η κινητοποίηση ξεκινά από το ΠΑΜΕ. Είναι καθαρά κομματική ιστορία», προσθέτοντας ότι «Ο Σύλλογος Συμβασιούχων ελέγχεται από το ΠΑΜΕ» και ότι «δεν μπορεί ένα κόμμα 5 με 10% να επιβάλλει την άποψή του», αποφεύγοντας να απαντήσει επί της ουσίας στο αίτημα των εργαζομένων για μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Σε ανακοίνωσή του το ΠΑΜΕ σημειώνει:
«Την ίδια στιγμή που χιλιάδες εργαζόμενοι στην καθαριότητα χάνουν τη δουλειά τους μέσα σε μια νύχτα, ο Μπουτάρης ως λαγός της κυβέρνησης και των εργολάβων, πετά στα σκουπίδια τους εργαζόμενους που ως σήμερα καθάριζαν την πόλη και παράλληλα ανακαλύπτει υποκίνηση από το ΠΑΜΕ.
Η μάχη για το μεροκάματο, η μάχη για μόνιμη και σταθερή εργασία βρίσκεται στο επίκεντρο των διεκδικήσεων, απασχολεί κάθε εργατικό σπίτι. Η συνεχής κοροϊδία των συμβασιούχων εργαζόμενων από τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά και απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις ως σήμερα, οι χιλιάδες συμβασιούχοι που εργάζονται με κάθε είδους ελαστική εργασία είναι θύματα και όμηροι μιας πολιτικής που τους αντιμετωπίζει ως έξοδο, ως αναλώσιμους. Αντίστοιχα οι τομείς της καθαριότητας, της σίτισης, της φύλαξης αποτελούν νέα πεδία κερδοφορίας για τα κοράκια που περιμένουν καρτερικά, γι΄ αυτό και θέλουν να τις παραδώσουν στο μεγάλο κεφάλαιο.
Τα σωματεία που βρίσκονται στη δύναμη του ΠΑΜΕ, οι επιτροπές αγώνα που έχουν συγκροτηθεί, δεν περιμένουν τον κάθε Μπουτάρη ή την κάθε κυβέρνηση για να οργανώνουν την πάλη των εργαζόμενων απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική. Δεν ετεροκαθορίζονται, δεν τα διπλώνουν.
Το ΠΑΜΕ δεν κρύβεται ούτε κάνει πίσω! Στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που παίρνουν μέσα από τις συλλογικές τους διαδικασίες οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα. Παλεύει για την ενότητα των εργαζόμενων στον κλάδο της καθαριότητας αλλά και σε κάθε κλάδο που βρίσκεται σε κινητοποιήσεις. Καλεί όλα τα συνδικάτα να εκφράσουν ποικιλοτρόπως την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους συμβασιούχους στους Δήμους μπροστά και στην απεργία την Πέμπτη 29 Ιούνη».

Απαράδεκτη ενέργεια των απολυμένων συμβασιούχων από τους ΟΤΑ…

        

Σε μια απαράδεκτη και προκλητική ενέργεια προέβησαν σήμερα νωρίς το πρωί οι απολυμένοι συμβασιούχοι από τους ΟΤΑ προκειμένου να διαφημίσουν τα αιτήματά τους. Η ενέργειά τους όμως αυτή κάθε άλλο παρά τους βοηθάει στον αγώνα τους, αφού τον συκοφαντεί και μαζί συκοφαντεί και όλον τον Ελληνισμό!

Οι συμβασιούχοι απολυμένοι των ΟΤΑ συγκέντρωσαν μεγάλο όγκο σκουπιδιών και νωρίς σήμερα το πρωί πήγαν και τα πέταξαν μπροστά στον πύργο του Άιφελ προκαλώντας διεθνείς αντιδράσεις και παρέμβαση διεθνών οργανισμών! Δεν έχει γίνει γνωστό εάν τα σκουπίδια πετάχτηκαν μπροστά στον πύργο του Άιφελ από αεροπλάνο ή έφτασαν εκεί με απορριμματοφόρα! Οι διεθνείς οργανισμοί είναι αποφασισμένοι να λύσουν το μυστήριο και να αποδώσουν ευθύνες.

Βέβαια οι συμβασιούχοι δεν παραδέχονται ότι έχουν κάποια σχέση με τα σκουπίδια μπροστά στον πύργο του Άιφελ! Μάλιστα σύμφωνα με ανεπίσημες πληροφορίες κατηγορούν τον αστέρα του Χόλλυγουντ Γουίλ Σμιθ και την κόρη του ότι αφού πρώτα μάζεψαν από την Ελλάδα τα σκουπίδια και τα φόρτωσαν στο κότερό τους, πήγαν κατόπιν και τα πέταξαν μπροστά στον πύργο του Άιφελ!

Αυτά για να αρχίσουμε με χιούμορ μια καυτή εβδομάδα καθώς εκτός των υπολοίπων γελοιοτήτων ακούμε και ξανακούμε ότι το χάλι των σκουπιδιών υπάρχει μόνο στην Ελλάδα κι ότι εργατικοί αγώνες γίνονται μόνο στην Ελλάδα! Εάν εργατικοί αγώνες γίνονται μόνο στην Ελλάδα τότε τα σκουπίδια μπροστά στον πύργο του Άιφελ τα πέταξαν οι Έλληνες απολυμένοι συμβασιούχοι των υπηρεσιών καθαριότητας. Αλλά κι αν ακόμα εργατικοί αγώνες δεν γινόταν πουθενά αλλού παρά μόνο στην Ελλάδα, αυτό θα αποτελούσε τιμή και όχι μομφή για τους αγωνιζόμενους εργάτες.

Η εβδομάδα που ξεκινάει είναι καυτή όχι μόνο για τους συμβασιούχους των ΟΤΑ οι οποίοι απολύονται από μια κυβέρνηση που τους έταζε την μονιμοποίησή τους, αλλά και για ολόκληρο τον λαό καθώς κυβέρνηση και πλειοψηφία των δημάρχων προσπαθούν απογυμνώνοντας τις υπηρεσίες καθαριότητας να δώσουν την αποκομιδή των σκουπιδιών σε ιδιώτες, φορτώνοντας τον λαό με νέα χαράτσια.

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι είτε με τον αποπροσανατολισμό και το ψέμα, είτε με την βία, είτε και με τα δύο μαζί θα προσπαθήσει να κάμψει το αγωνιστικό φρόνημα των συμβασιούχων απολυμένων από τους ΟΤΑ, τον μονίμων υπαλλήλων των ΟΤΑ που αγωνίζονται μαζί με τους συμβασιούχους, καθώς και του υπόλοιπου λαού που συμπαραστέκεται στους συμβασιούχους. Κυβέρνηση και δημοσιογραφούντες στην υπηρεσία των λεφτάδων θα προσπαθήσουν να στρέψουν τον υπόλοιπο λαό εναντίον του δίκαιου αγώνα των συμβασιούχων!

Ο λαός, οι δημοτικοί υπάλληλοι, οι συμβασιούχοι δεν πρέπει να πέσουν σε καμιά παγίδα. Πρέπει να συσπειρωθούν γύρω από τον αγώνα των συμβασιούχων για μόνιμη και σταθερή δουλειά, να μετατρέψουν τον αγώνα σε απαίτηση για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλον τον λαό και να δώσουν ένα αποφασιστικό χτύπημα στην βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει και αυτή η κυβέρνηση ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την ανατροπή και το γκρέμισμα μνημονίων και αφεντικών. Ο δίκαιος αγώνας των συμβασιούχων απολυμένων από τους ΟΤΑ πρέπει να γίνει η αφετηρία για την αντεπίθεση του λαού σε συμπόρευση με τις δυνάμεις της Κοινωνικής Συμμαχίας.

Ραφαήλ Βασιλειάδης

Τα "ρεκορ" και τα κερδη των αφεντικων "χτιζονται" πανω στην εκμεταλλευση των εργατων

 

Για μια ακόμα χρονιά, οι επιχειρηματικοί όμιλοι στον κλάδο του Τουρισμού, η κυβέρνηση και σύσσωμα τα αστικά επιτελεία ετοιμάζονται να πανηγυρίσουν για τα «ρεκόρ» του Τουρισμού: Στις αφίξεις τουριστών, στον τζίρο, στα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου που δραστηριοποιείται στον κλάδο.

Την ίδια ώρα, οι εργαζόμενοι στον κλάδο του Τουρισμού γνωρίζουν πια καλά τι «ταμείο» κάνουν από τη μια «πετυχημένη σεζόν» στην επόμενη, από το ένα «ρεκόρ» στο άλλο: Εντατικοποίηση, ατελείωτα ωράρια και ρεπό με το σταγονόμετρο, απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά, ατομικές συμβάσεις και «ευέλικτες» μορφές εργασίας που υπονομεύουν ακόμα και την πετσοκομμένη κλαδική Σύμβαση.

Πάνω σε αυτά τα «υλικά», στην ένταση με κάθε τρόπο της εκμετάλλευσης σε βάρος των εργαζομένων,με... χορηγό το αντεργατικό πλαίσιο που διαμορφώνουν οι αστικές κυβερνήσεις και την πολύμορφη στήριξη των μονοπωλίων του κλάδου από το αστικό κράτος, είναι χτισμένη η «ανταγωνιστικότητα του ελληνικού τουριστικού προϊόντος», το «πρότυπο» για την ανάκαμψη των κερδών της ελληνικής αστικής τάξης.

Απέναντι σε όλα αυτά, απέναντι στο τσάκισμα της ζωής τους για να αβγατίζουν τα κέρδη των αφεντικών, οι εργαζόμενοι του κλάδου απαντούν με 24ωρη πανελλαδική απεργία στις 20 Ιούλη, στην καρδιά της τουριστικής σεζόν.

Μπροστά σε αυτήν τη σημαντική μάχη, εγκαινιάζοντας μια σειρά από σχετικά ρεπορτάζ για τις συνθήκες δουλειάς των εργαζομένων αλλά και για την πείρα από την προσπάθεια οργάνωσης της πάλης τους, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σήμερα μια σειρά από ενδεικτικά στοιχεία που αποτυπώνουν ανάγλυφα αυτό που οι εργαζόμενοι του κλάδου γνωρίζουν από την ίδια την πραγματικότητα που βιώνουν: Τα «ρεκόρ» και τα κέρδη των αφεντικών «χτίζονται» πάνω στην εκμετάλλευση των εργατών!

Οι δείκτες για τους οποίους πανηγυρίζει το κεφάλαιο...

Τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα από το 2012 και μετά, ο κλάδος τουρισμού χαρακτηρίζεται από ανοδικές τάσεις σε ό,τι αφορά την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία. Η αύξηση των αφίξεων, των τζίρων, των ταξιδιωτικών εισπράξεων, η σχετικά πιο αργή αλλά σταθερή συγκέντρωση στον κλάδο σχετίζονται και με γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και ειδικά σε ό,τι αφορά χώρες - ανταγωνιστικούς προορισμούς, ωστόσο στηρίζονται πρώτα απ' όλα στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, στην πολύμορφη στήριξη από το αστικό κράτος.

Στη συνέχεια παρουσιάζονται ορισμένοι βασικοί δείκτες που αποτυπώνουν τα παραπάνω.

Μεγάλη άνοδος σε αφίξεις τουριστών και ταξιδιωτικές εισπράξεις

Ενα από τα πιο ενδεικτικά μεγέθη για την πορεία του κλάδου σε μια χώρα όπως η Ελλάδα είναι οι αφίξεις τουριστών από το εξωτερικό.

Σύμφωνα με την «Ερευνα Συνόρων» (έρευνα που διεξάγει σε τακτά χρονικά διάστημα η Τράπεζα της Ελλάδας), την περίοδο 2006 - 2012, ο αριθμός των αφίξεων (χωρίς τις κρουαζιέρες) κυμαίνεται μεταξύ 15 και 16 εκατομμυρίων ατόμων ανά έτος. Από εκεί και μετά, ωστόσο, οι αφίξεις αυξάνονται σημαντικά χρόνο με το χρόνο, φτάνοντας το 2016 στα 24,8 εκατομμύρια άτομα, χωρίς τις κρουαζιέρες. Ετσι, την περίοδο 2012 - 2016 οι αφίξεις αυξάνονται σχεδόν κατά 60%, ενώ το 2016 οι αφίξεις ήταν 9,2 εκατομμύρια περισσότερες από το 2012!

Οι κρουαζιέρες έχουν ακόμα πιο μεγάλη άνοδο (στοιχεία δίνονται από το 2012 και μετά). Το 2016 οι αφίξεις στην κρουαζιέρα υπολογίζονται στα 3,28 εκατομμύρια άτομα, αυξημένες σχεδόν κατά 129% έναντι του 2012...

Αν αθροίσουμε αυτά τα δύο στοιχεία, προκύπτει ότι οι συνολικές αφίξεις από περίπου 16,9 εκατ. άτομα το 2012, έφτασαν τα 28,1 εκατ. το 2016!

Την ίδια περίοδο σημαντική αύξηση - αν και όχι με τους ίδιους ρυθμούς - παρουσιάζουν και οι ταξιδιωτικές εισπράξεις. Συγκεκριμένα, την περίοδο 2003 - 2012 κυμαίνονται μεταξύ 9,5 και 11,6 δισ. ευρώ, ενώ την τριετία 2014 - 2016 κινούνται σταθερά πάνω από τα 13,2 δισ. ευρώ.

Την πορεία του κλάδου μαρτυρά και ο δείκτης κύκλου εργασιών (ο κύκλος εργασιών περιλαμβάνει τα συνολικά ποσά που αντιστοιχούν σε πωλήσεις αγαθών και υπηρεσιών που παρασχέθηκαν σε τρίτους). Εξετάζοντας την εξέλιξη του δείκτη (σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει η ΕΛΣΤΑΤ, ως έτος βάσης λογίζεται το 2010 = 100) φαίνεται ότι από το 2010 έως το 2012 σημειώνεται συνεχής πτώση του μέσου ετήσιου δείκτη από 100 το 2010 στο 92,6 το 2011 και στο 76,7 το 2012. Από εκεί και μετά παρουσιάζεται συνεχής ανάκαμψη, που τείνει να καλύψει την προηγούμενη πτώση. Το 2013, ο μέσος ετήσιος δείκτης διαμορφώνεται στο 80,3, το 2014 φτάνει στο 89,8, το 2015 στο 92,6 και το 2016 φτάνει στο 92,7.

Στοιχεία ενδεικτικά για την πορεία συγκέντρωσης

Για την πορεία συγκέντρωσης στον κλάδο χρήσιμα είναι τα στοιχεία που παρουσιάζονται στην έρευνα του Ινστιτούτου Τουριστικών Ερευνών και Προβλέψεων «Διάρθρωση και Χαρακτηριστικά του Ξενοδοχειακού Κλάδου στην Ελλάδα 2016».

Το Δεκέμβρη του 2016 υπήρχαν 9.730 ξενοδοχειακές μονάδες, συνολικής δυναμικότητας 788.553 κλινών. Ενα στοιχείο της συγκέντρωσης στον κλάδο είναι ότι ο ρυθμός αύξησης των δωματίων είναι μεγαλύτερος από το ρυθμό αύξησης των ξενοδοχειακών μονάδων. Στο πλαίσιο αυτό, την τελευταία δεκαετία, οι ξενοδοχειακές μονάδες έχουν αυξηθεί κατά 5,7% και τα δωμάτια κατά 10,6%. Η ίδια τάση επικρατεί εξετάζοντας μια μεγαλύτερη περίοδο, και συγκεκριμένα το χρονικό διάστημα 2000 - 2016, οπότε οι ξενοδοχειακές μονάδες αυξήθηκαν κατά 22,6% και τα δωμάτια κατά 31,7%.

Επίσης, ενδεικτικό της συγκέντρωσης είναι το στοιχείο της αύξησης των ξενοδοχείων «5 αστέρων», που στην πλειοψηφία τους αφορούν σε μεγάλες μονάδες, όπως θα δούμε παρακάτω. Τα στοιχεία δείχνουν ότι τα ξενοδοχεία αυτά έχουν σχεδόν τετραπλασιαστεί και παράλληλα έχουν αυξήσει το μερίδιό τους στο συνολικό ξενοδοχειακό δυναμικό από 1% το 2000 σε 4,6% το 2016. Το ίδιο διάστημα τα ξενοδοχεία «4 αστέρων» αυξήθηκαν κατά 50% και τα ξενοδοχεία «3 αστέρων» κατά 37%. Αντίστοιχα, το μερίδιό τους αυξήθηκε για τα «4 αστέρων» από 10% το 2000 σε 14,5% το 2016 και για τα «3 αστέρων» από 18,6% το 2000 σε 25,4% το 2016. Αντίστροφα, την περίοδο αυτή, τα ξενοδοχεία «2 αστέρων» και «ενός αστέρα» μειώθηκαν κατά 18% και 30% αντίστοιχα και ταυτόχρονα μειώθηκε και το μερίδιό τους.

Σχετικά με το μέγεθος των ξενοδοχειακών μονάδων η έρευνα δείχνει ότι:

-- Από τα ξενοδοχεία με περισσότερα από 101 δωμάτια, το 31,7% είναι 5*, το 63,3% είναι 3* και 4* και μόνο το 5% είναι 1* και 2*.

-- Από τα ξενοδοχεία που έχουν 51 - 100 δωμάτια, το 6,1% είναι 5*, το 58,4% είναι 3* και 4*, το 35,5% είναι 1* και 2*.

-- Από τα ξενοδοχεία με 21 - 50 δωμάτια, μόνο το 2% είναι 5*, το 34,6% είναι 3* και 4*, ενώ το 63% είναι 1* και 2*.

-- Από τα ξενοδοχεία με 1 - 20 δωμάτια, μόνο το 1,4% είναι 5*, το 34,9% είναι 3* και 4*, ενώ το 63,7% είναι 1* και 2*.

Ενα ακόμα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το 2016:

• Τα ξενοδοχεία 5* που αποτελούν το 4,56% των ξενοδοχειακών μονάδων διαθέτουν το 16,5% του συνόλου των δωματίων και το 17% των κλινών. Στα ξενοδοχεία αυτά αντιστοιχούν κατά μέσο όρο 151 δωμάτια και 309 κλίνες ανά μονάδα.
• Τα ξενοδοχεία 3* και 4* που αποτελούν το 39,91% των ξενοδοχειακών μονάδων διαθέτουν το 49,26% των δωματίων και το 49,3% των κλινών. Αντιστοιχούν 51 δωμάτια και 100 κλίνες ανά μονάδα.
• Τα ξενοδοχεία 1* και 2* που αποτελούν το 55,51% των μονάδων διαθέτουν το 34,7% των δωματίων και το 33,29% των κλινών. Αντιστοιχούν 26 δωμάτια και 49 κλίνες ανά μονάδα.

Γεωγραφικά, οι Περιφέρειες Νότιου Αιγαίου και Κρήτης είναι οι πρώτες της χώρας ως προς τη συγκέντρωση του ξενοδοχειακού δυναμικού με βάση τα δωμάτια, 24,5% και 22,1% αντίστοιχα. Ακολουθούν οι Περιφέρειες Ιονίων Νήσων (11,8%) και Κεντρικής Μακεδονίας (11%).

Τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία βρίσκονται στην Κρήτη με μέσο μέγεθος 57,3 δωμάτια και στο Ιόνιο με 51,5 δωμάτια.

Σχετικά με την απασχόληση, τα ξενοδοχεία 5* απασχολούν περισσότερο προσωπικό ανά δωμάτιο, ενώ όσο κατεβαίνει ο αριθμός των αστεριών τόσο μειώνεται το προσωπικό.

... οι συνθήκες γαλέρας που βιώνουν οι εργαζόμενοι

Το άνοιγμα της "ψαλίδας" ανάμεσα στο δείκτη ωρών

εργασίας και τους δείκτες απασχόλησης και αμοιβών

είναι χαρακτηριστικό της έντασης της εκμετάλλευσης

Σε αντίθεση με την άνοδο των αφίξεων τουριστών και του τζίρου των μεγάλων επιχειρήσεων του κλάδου, τα δικαιώματα των εργαζομένων στον Τουρισμό διαγράφουν τα τελευταία χρόνια μια πορεία αντιστρόφως ανάλογη.

Τα «ρεκόρ» των επιχειρηματικών ομίλων είναι η μια όψη του νομίσματος το οποίο στην άλλη του πλευρά κρύβει τη μεγάλη επιδείνωση των συνθηκών δουλειάς και αμοιβής των εργαζομένων, με τα μονοπώλια του κλάδου να αξιοποιούν στο έπακρο όλο το σχετικό αντεργατικό πλαίσιο που διαμορφώνουν οι αστικές κυβερνήσεις.

Μισθοί πείνας δίπλα στα "ρεκόρ" των εισπράξεων

Η κλαδική Συλλογική Σύμβαση, σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία, μείωσε τους μισθούς κατά 15% το 2012, μειώσεις που διατηρούνται σε ισχύ μέχρι σήμερα. Στην πραγματικότητα, βέβαια, ακόμα και η κουτσουρεμένη Συλλογική Σύμβαση, που λήγει στο τέλος του έτους, δεν εφαρμόζεται στη συντριπτική πλειοψηφία των ξενοδοχειακών μονάδων. Σε ένα σύνολο περίπου 10.000 ξενοδοχείων, η Σύμβαση εφαρμόζεται περίπου σε 90 επιχειρήσεις. Ακόμα χειρότερη είναι η εικόνα στον Επισιτισμό, καθώς η κλαδική Σύμβαση δεν εφαρμόζεται πουθενά.

Οι ξενοδόχοι σε μια σειρά τουριστικές περιοχές, όπως στην Κρήτη, στη Ρόδο, στη Ζάκυνθο και αλλού, αποχωρούν από τις εργοδοτικές ενώσεις, αξιοποιώντας τις νομοθετικές ρυθμίσεις που καταργούν την υποχρεωτικότητα των Συλλογικών Συμβάσεων. Με τον τρόπο αυτό δεν εφαρμόζουν την κλαδική Σύμβαση ούτε στο κομμάτι των μισθών ούτε και στο θεσμικό πλαίσιο, που αφορά στο ωράριο, στα ρεπό και άλλα δικαιώματα των ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Με βάση τα παραπάνω, οι μισθοί των εργαζομένων διαμορφώνονται μέσα από ατομικές και επιχειρησιακές συμβάσεις, κινούνται γύρω από τα ψίχουλα του κατώτερου μισθού των 586 ευρώ, ενώ είναι ακόμα μικρότεροι για τους νέους κάτω των 25 ετών.

Ανάμεσα στις επιχειρησιακές συμβάσεις ξεχωρίζουν αυτές που υπογράφονται μέσα από τη «φάμπρικα» των «ενώσεων προσώπων». Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Ρόδου όπου μέσα σε λίγες μέρες στην έναρξη της σεζόν υπογράφηκαν πέντε νέες «καρμπόν» Συμβάσεις, με πανομοιότυπους όρους που περιορίζουν τις αποδοχές των εργαζομένων στο επίπεδο του κατώτερου μισθού, όπως έχουν καταγγείλει οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ.

Δουλειά - λάστιχο και χωρίς ανάσα...

Μεγάλο μέρος των εργαζομένων, περίπου το 80% του κλάδου, είναι εποχικά εργαζόμενοι, δουλεύουν δηλαδή από τέσσερις μέχρι επτά μήνες το χρόνο. Τον υπόλοιπο χρόνο πετιούνται στην ανεργία και καλούνται να επιβιώσουν με το επίδομα του ΟΑΕΔ. Ακόμα και σε αυτό όμως έχει μπει «ταβάνι» που ορίζει ότι το διάστημα της επιδότησής τους δεν μπορεί να ξεπερνά τους τρεις μήνες και πέντε μέρες ετησίως. Με άλλα λόγια, οι εποχικοί πρέπει να ζήσουν με 5.000 ευρώ για 12 μήνες.

Η κλαδική Σύμβαση υπονομεύεται στην πράξη από τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τη μερική απασχόληση, την «έξτρα» εργασία με συμβάσεις μιας μέρας, τα «δουλεμπορικά» της «ενοικίασης» εργαζομένων, που «βασιλεύουν» στους χώρους δουλειάς, φτάνοντας να αποτελούν ακόμα και το μισό προσωπικό μεγάλων επιχειρήσεων του κλάδου. Παράλληλα, κάτω από το πρόσχημα της «μαθητείας», της πρακτικής άσκησης και των προγραμμάτων «απόκτησης εργασιακής εμπειρίας», χιλιάδες νέοι σε ηλικία εργαζόμενοι δουλεύουν για ψίχουλα, χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα.

Κοινό πρόβλημα για όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από ειδικότητα, σχέση εργασίας και χώρο δουλειάς, είναι οι συνθήκες εντατικοποίησης κάτω από τις οποίες δουλεύουν. Η πρόβλεψη για δύο συνεχόμενα ρεπό μέσα στη βδομάδα έχει γίνει κουρελόχαρτο μαζί με την κλαδική Σύμβαση, το ίδιο και ο σταθερός ημερήσιος χρόνος δουλειάς. Το ωράριο επιμηκύνεται μέχρι τις 10 και τις 12 ώρες, στις περιοχές που η τουριστική κίνηση χτυπάει «κόκκινο» ακόμα περισσότερο. Πριν βγει καλά καλά ο Ιούνης στο Συνδικάτο της Αττικής έφτασαν οι πρώτες καταγγελίες για λιποθυμίες καμαριέρων σε «πεντάστερα» ξενοδοχεία. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις διεκδικήσεις των σωματείων σχετικά με τη Συλλογική Σύμβαση περιλαμβάνεται και το αίτημα για καθορισμό της ελάχιστης σύνθεσης του προσωπικού με βάση τις κλίνες των ξενοδοχειακών μονάδων, μια πρόβλεψη που μέχρι σήμερα δεν υπάρχει.

Στο παραπάνω φόντο οι εργαζόμενοι τσακίζονται από μυοσκελετικές παθήσεις, υπερκόπωση, εργατικά «ατυχήματα». Η φθορά της υγείας τους επιτείνεται από τις ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση. Για παράδειγμα, η κατάργηση των Βαρέων και Ανθυγιεινών έχει οδηγήσει στην αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αναγκάζοντας καμαριέρες, μάγειρες και άλλες ειδικότητες να δουλεύουν μέχρι τα 67 τους χρόνια! Ακόμα και το δικαίωμα που είχαν οι ξενοδοχοϋπάλληλοι να λαμβάνουν το εφάπαξ με τη συμπλήρωση 20 ετών ασφάλισης στον Τομέα Πρόνοιας Ξενοδοχοϋπαλλήλων του ΤΑΠΙΤ (πρώην ΤΑΞΥ) καταργήθηκε από την κυβέρνηση. Πλέον το ποσό του εφάπαξ, που έχει μείνει μισό από τις αλλεπάλληλες περικοπές, χορηγείται μόνο σε όσους καταφέρουν να πάρουν σύνταξη. Μόνο που οι ξενοδοχοϋπάλληλοι και άλλοι εργαζόμενοι του κλάδου θεωρούνται «αντιτουριστικοί» όσο η ηλικία τους μεγαλώνει και πετιούνται στην ανεργία και την υποαπασχόληση...

Ορισμένα στοιχεία για την εντατικοποίηση και τη μερική απασχόληση

Από την επεξεργασία στοιχείων που βρίσκονται σε έρευνα του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) για την απασχόληση προκύπτει πως την περίοδο 1987 - 2016:

-- Η πλήρης απασχόληση αυξήθηκε κατά 80,5%. Από 155,2 χιλιάδες απασχολούμενους το 1987 σε 280,2 χιλιάδες το 2016.

-- Η μερική απασχόληση αυξήθηκε κατά 1.095,4%! Από 5,1 χιλιάδες το 1987 σε 61,0 χιλιάδες το 2016!

Μάλιστα, ο ΣΕΤΕ σημειώνει ότι «στα χρόνια της κρίσης (μετά το 2008), οι εργαζόμενοι με μερική απασχόληση στον τουρισμό παρουσιάζουν σταθερά ανοδική πορεία που είναι έντονη το 2014 (+31,1%), το 2015 (+21%) και το 2016 (+13,9%)».

Ομως ακόμα και αυτά τα στοιχεία δεν δείχνουν την πραγματική έκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Χαρακτηριστικό είναι ότι ένα από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία της Αθήνας με πάνω από 500 δωμάτια απασχολεί περίπου 700 εργαζόμενους από τους οποίους το 50% είναι με ελαστική μορφή απασχόλησης.

Επιπλέον, τα στοιχεία για την απασχόληση ανά δωμάτιο δείχνουν και αυτά πως οι εργαζόμενοι εξαναγκάζονται να δουλεύουν πολλές ώρες σκληρά, καθώς απασχολείται λιγότερο προσωπικό από αυτό που πραγματικά χρειάζεται. Στα ξενοδοχεία «5 αστέρων» αντιστοιχούν μόλις 0,67 απασχολούμενοι ανά δωμάτιο, ενώ η κατάσταση χειροτερεύει στα ξενοδοχεία με χαμηλότερο επίπεδο υπηρεσιών, φτάνοντας στα ξενοδοχεία 1 αστεριού να αντιστοιχούν μόλις 0,16 απασχολούμενοι ανά δωμάτιο.

Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι τα στοιχεία του ΣΕΤΕ αναφέρονται στο σύνολο όσων απασχολούνται στα ξενοδοχεία, χωρίς να ξεχωρίζει τους ιδιοκτήτες και τα στελέχη από τους εργαζόμενους. Μια εικόνα για τους μισθωτούς παίρνουμε από στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που δείχνουν για παράδειγμα πως το 2016 στον τομέα υπηρεσιών παροχής καταλύματος και εστίασης εργάστηκαν 223,05 χιλιάδες μισθωτοί.

Ακόμα, από την εξέταση των δεικτών απασχόλησης, ωρών εργασίας και αμοιβών της ΕΛΣΤΑΤ προκύπτει η διαπίστωση ότι την περίοδο 2010 - 2012 (για το γ' τρίμηνο κάθε έτους) υπάρχει συνεχής πτώση των δεικτών, εικόνα που αλλάζει από το 2013 και μετά. Ωστόσο, ο κάθε δείκτης μειώνεται ή αυξάνεται με διαφορετικούς ρυθμούς. Το αποτέλεσμα είναι ότι το 2016 οι εργαζόμενοι στον τουρισμό αναγκάζονται να δουλεύουν συνολικά πολύ περισσότερες ώρες από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια (βλ. σχετικό γράφημα), χωρίς όμως να αμείβονται ανάλογα, μια διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη, με διαρκή επιδείνωση των συνθηκών εργασίας.

Τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων

Μπροστά στην απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων του Επισιτισμού - Τουρισμού στις 20 Ιούλη, η οποία αποφασίστηκε ομόφωνα από την ολομέλεια της Ομοσπονδίας του κλάδου μετά από πρόταση των ταξικών δυνάμεων, το συντονιστικό των σωματείων του κλάδου στην Αττική, που έχει ήδη συνεδριάσει, έχει επεξεργαστεί το εξής πλαίσιο αιτημάτων:

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Ιση αμοιβή για ίση εργασία. Καμιά διάκριση με βάση το φύλο, τη φυλή, την ηλικία, την εθνικότητα.
• Υποχρεωτικότητα, επέκταση σε όλη τη χώρα των ΣΣΕ και ισχύ της ευνοϊκότερης σύμβασης.
• 7ωρο, 5θήμερο, 35ωρο, με μισθούς που να ανταποκρίνονται στο σημερινό επίπεδο διαβίωσης με βάση τις δυνατότητες από την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας.
• Επαναφορά των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων και ένταξη και άλλων ειδικοτήτων.
• Επαναφορά του εφάπαξ στην 20ετία και του τρόπου υπολογισμού όπως ήταν πριν από την κρίση. Επέκτασή του σε όλο τον κλάδο του Τουρισμού - Επισιτισμού.
• Να καταργηθούν όλες οι ελαστικές μορφές δουλειάς, τα «δουλεμπορικά», η «ενοικιαζόμενη» εργασία.
• Η πρακτική των σπουδαστών των σχολών του κλάδου να αμείβεται σύμφωνα με τη ΣΣΕ και να είναι εργασία 6ωρη, 5θήμερη, 30ωρη.
• Να γίνουν αυστηρότερα τα μέτρα για την απλήρωτη και ανασφάλιστη δουλειά.
• Επίδομα ανεργίας για τους εποχικούς 600 ευρώ το μήνα μέχρι να επαναπροσληφθούν.
• Ο χρόνος ανεργίας να προσμετράται ως κανονικός χρόνος για τη συνταξιοδότηση.
• Φτηνές και ποιοτικές διακοπές και αναψυχή για όλους τους εργαζόμενους, για όλο το λαό.
• Μέτρα που να διασφαλίζουν την πρόληψη, την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς.

Στις 3 Ιούλη η Γενική Συνέλευση του Συνδικάτου της Αττικής

Στο πλαίσιο της προετοιμασίας της απεργίας, το Συνδικάτο Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής προχωρά σε Γενική Συνέλευση τη Δευτέρα 3/7, στις 5 μ.μ., στο ξενοδοχείο «Royal Olympic». Στην ανακοίνωσή του σημειώνει: «Καλούμε κάθε συνάδελφο, ανεξάρτητα την ειδικότητα, τη σχέση εργασίας, τη χώρα που κατάγεται, να κάνει το βήμα, να σπάσει το φόβο, να μπει μπροστά στη μάχη για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειάς μας, για τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας».

Εχουν υπερωριμάσει οι υλικές προϋποθέσεις για τη νέα σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία

Αποσπάσματα από τις ομιλίες του Γ. Μαρίνου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σε εκδηλώσεις στη Γερμανία

Από τις συγκεντρώσεις της ΚΟ Γερμανίας

Στο πλαίσιο του πολιτικού ανοίγματος των Οργανώσεων του ΚΚΕ στη Γερμανία, διοργανώθηκαν το Σαββατοκύριακο, 17 και 18 Ιούνη, στη Φρανκφούρτη και την Κολωνία, εκδηλώσεις με ομιλητή τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, με θέμα τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου του ΚΚΕ και τις εκτιμήσεις του Κόμματος για τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις.
Στις ομιλίες του ο Γιώργος Μαρίνος, μεταξύ των άλλων, ανέφερε τα εξής:
«Χαιρόμαστε πολύ που είμαστε σήμερα κοντά στους συντρόφους και στις συντρόφισσες, σε Ελληνες μετανάστες και μετανάστριες, αλλά και Γερμανούς, Τούρκους και άλλους φίλους μας που ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις στην Ελλάδα, για τις θέσεις και την πάλη του ΚΚΕ.
Παλεύουμε στην Ελλάδα, στη Γερμανία, σε κάθε χώρα και αυτό που διαπερνάει την πάλη των κομμουνιστών είναι η αφοσίωση στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, η πεποίθηση ότι η εργατική - λαϊκή δύναμη μπορεί να αναμετρηθεί με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και τους πολιτικούς του εκπροσώπους, τα αστικά και οπορτουνιστικά κόμματα, που κάνουν τα πάντα για να χειραγωγούνται και να αφοπλίζονται οι λαοί.
Παλεύουμε παντού γιατί πιστεύουμε πως η εργατική τάξη έχει το δίκιο με το μέρος της και δικαιούται να ζήσει χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, με δικαιώματα που αντιστοιχούν στις δυνατότητες της εποχής μας, απολαμβάνοντας τα αποτελέσματα του κόπου της, ικανοποιώντας τις σύγχρονες ανάγκες της, μέσα σε μια νέα σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία.
Παλεύουμε παντού γιατί πιστεύουμε στον προλεταριακό διεθνισμό και στη συντονισμένη πάλη των εργατών και των εργατριών, των λαϊκών δυνάμεων σε κάθε μέρος της υδρογείου.
Η πάλη των Ελλήνων κομμουνιστών στη Γερμανία είναι διαχρονικά πολύ σημαντική και πρωτοπόρα, συνδέεται με κάθε πρόβλημα των μεταναστών, έχει ενισχυθεί και επεκταθεί στους χώρους δουλειάς κι αυτή είναι ελπιδοφόρα εξέλιξη.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τη στήριξη στο ΚΚΕ και στους αγώνες του, για το ενδιαφέρον των φίλων μας στη Γερμανία και τις άλλες χώρες για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ, το οποίο χαιρέτισαν 102 Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα από όλο τον κόσμο.
Ευχαριστούμε πολύ τις Κομματικές Οργανώσεις του ΚΚΕ και του ΚΚ Τουρκίας στη Γερμανία για την καθοριστική συμβολή τους στην επιτυχία της πρόσφατης διεθνιστικής εκδήλωσης της "Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας" στο Βερολίνο για να τιμήσουμε τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών.
Σήμερα, δεν φτάνει να αναθεματίσουμε τα οξυμένα προβλήματα και τη χειροτέρευση της κατάστασης των λαών ούτε να περιοριζόμαστε στην κριτική στα αστικά κόμματα που εναλλάσσονται στις κυβερνήσεις.

Οι απαιτήσεις είναι πολύ μεγάλες

(...) Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα είναι στο κέντρο της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου, της συντονισμένης επίθεσης της ΕΕ και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που συνεχίζει την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, επιβάλλει πολύ σκληρά αντιλαϊκά μέτρα για να γίνουν φτηνότεροι οι εργαζόμενοι, για να αυξηθεί η κερδοφορία των μεγάλων επιχειρήσεων.
Ηδη, οι δυνάμεις που στήριξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στο εξωτερικό και πανηγύριζαν για την εκλογή του, όπως το κόμμα της "Λίνκε" στη Γερμανία, είναι εκτεθειμένες για άλλη μια φορά. Οι θέσεις που εκφράστηκαν υπέρ της νέας σοσιαλδημοκρατίας στράφηκαν ενάντια στην εργατική, λαϊκή πάλη, ενάντια στην πρωτοπόρα δράση του ΚΚΕ και στη στάση αρχών που έχει τηρήσει.
(...) Μέσα από την πλούσια πείρα που έχει συγκεντρωθεί αυτά τα χρόνια επιβάλλεται να κατανοηθεί πλατιά στον εργατόκοσμο, στις λαϊκές οικογένειες η πραγματική πηγή του κακού που προκαλεί την οδυνηρή κατάσταση που ζουν οι εργαζόμενοι, να εντοπιστούν σωστά οι αιτίες που στερούν το δικαίωμα στη δουλειά σε εκατομμύρια ανέργους, σε εκατομμύρια νέους και νέες στην Ελλάδα, στη Γερμανία, σε όλο τον κόσμο, που βλέπουν να υπονομεύεται το μέλλον τους.
Να εντοπιστούν σωστά οι αιτίες που οδηγούν εκατομμύρια λαϊκούς ανθρώπους στη φτώχεια κι ενώ έχει συσσωρευτεί τόσος πλούτος, ενώ η ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας έχει δημιουργήσει μεγάλες δυνατότητες, οι λαϊκές ανάγκες μένουν ανικανοποίητες και χρόνο με το χρόνο χειροτερεύει η κατάσταση της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.
Τα προβλήματα δεν περιορίζονται σε μια χώρα, δεν αφορούν μόνο τη μια ή την άλλη αστική, φιλελεύθερη ή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, αλλά έχουν μόνιμο χαρακτήρα και αν προσωρινά ξεγελάει μια περίοδος ανάπτυξης, στα σπλάχνα της γεννιέται η κρίση και γίνεται πιο έντονη η επίθεση του κεφαλαίου, καταργούνται δικαιώματα που είχαν κατακτηθεί σε προηγούμενες περιόδους.
Η κατάσταση αυτή διδάσκει πως το καπιταλιστικό σύστημα, που βασίζεται στην αστική εξουσία, στο αστικό κράτος και στην ατομική, καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και έχει κινητήρια δύναμη το κέρδος των μεγάλων οικονομικών ομίλων είναι η πηγή που γεννάει τα προβλήματα, και το σύστημα αυτό έχει σαπίσει, δεν εξανθρωπίζεται, όπως διαδίδει ο οπορτουνισμός, που είναι ύπουλη εφεδρεία του συστήματος, αλλά εξαγριώνεται, σημαδεύεται από σκληρούς ανταγωνισμούς ανάμεσα σε μεγάλα συμφέροντα, γεννάει ιμπεριαλιστικούς πολέμους, σκοτώνει, προκαλεί μαζική προσφυγιά και μετανάστευση».

Μόνιμο καθήκον η ανασυγκρότηση και ανάπτυξη του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος

«(...) Το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, δυσκολεύεται να αντιδράσει στην επίθεση του ταξικού αντιπάλου, η οποία γίνεται όχι μόνο με κατασταλτικά αλλά και με ιδεολογικοπολιτικά μέσα. Ιδιαίτερα επικίνδυνο ρόλο παίζει το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ) ως κέντρο συντονισμού οπορτουνιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Η ανασυγκρότηση και η ανάπτυξη του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος αποτελούν μόνιμο, σταθερό καθήκον του Κόμματός μας και το 20ό Συνέδριο συζήτησε και ενέκρινε τις πρωτοβουλίες που πάρθηκαν το προηγούμενο διάστημα, για να συγκεντρωθούν κομμουνιστικές δυνάμεις από όλο τον κόσμο, να αναπτυχθεί κοινή δράση και προσανατόλισε στο να συνεχιστεί η δουλειά μας σε αυτές τις κατευθύνσεις.
Συγκεκριμένα, να διαμορφωθούν όροι που θα δώσουν ώθηση στην υπόθεση της ενιαίας στρατηγικής των Κομμουνιστικών Κομμάτων, μέσα από τη συγκρότηση μαρξιστικού - λενινιστικού Πόλου, τη δουλειά της "Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης", αλλά προοπτικά και με άλλες μορφές.
Να ενισχυθεί η "Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία" που ως μορφή περιφερειακής συνεργασίας συγκεντρώνει ήδη 29 Κομμουνιστικά Κόμματα.
Να δοθεί συνέχεια στις Περιφερειακές Συναντήσεις Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων. Να διατηρηθούν τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά των Διεθνών Συναντήσεων.
Γνωρίζουμε τις δυσκολίες και εκτιμούμε πως η πορεία της επαναστατικής ανασυγκρότησης θα είναι αργή και ανηφορική και, σε κάθε περίπτωση, θα κριθεί:
-- Από την ικανότητα των Κομμουνιστικών Κομμάτων να δυναμώνουν τους δεσμούς με την εργατική τάξη, να δημιουργούν γερές Οργανώσεις και να αναπτύσσουν την παρέμβασή τους στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, να ενισχύονται ιδεολογικοπολιτικά και οργανωτικά.
-- Από την ικανότητα που θα κατακτούν τα ΚΚ στην επεξεργασία επαναστατικής στρατηγικής, αντιπαλεύοντας και ξεπερνώντας λαθεμένες θέσεις που κυριάρχησαν στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα τις προηγούμενες δεκαετίες και αναπαράγονται με διάφορες μορφές, με την επιμονή στη στήριξη ενδιάμεσων σταδίων στο έδαφος του καπιταλισμού και των λεγόμενων αριστερών κυβερνήσεων διαχείρισης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Η συζήτηση μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα πρέπει να δυναμώσει. Τιμούμε τη μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και χαιρετίζουμε την εργατική εξουσία στις αρχές του 20ού αιώνα, το 1917, σε μια σχετικά καθυστερημένη καπιταλιστική χώρα, τη Ρωσία, αλλά η καθοριστικής σημασίας αυτή ιστορική εξέλιξη, που άνοιξε το δρόμο για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, επιβάλλεται να αξιοποιηθεί για να βγουν τα αναγκαία συμπεράσματα και να προσαρμοστεί η στρατηγική των ΚΚ στο βασικό ζήτημα.
Δηλαδή, ότι στις μέρες μας, στην εποχή του ιμπεριαλισμού, που έχουν υπερωριμάσει οι υλικές προϋποθέσεις για το κτίσιμο της νέας σοσιαλιστικής - κομμουνιστικής κοινωνίας, ο χαρακτήρας της επανάστασης δεν μπορεί παρά να είναι σοσιαλιστικός, για να λυθεί η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας και στη βάση αυτή να προσαρμοστεί η πολιτική των ΚΚ, η πολιτική των συμμαχιών, σε αντιπαράθεση με τις κάθε λογής αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις, να δυναμώσει ο αντιμονοπωλιακός - αντικαπιταλιστικός αγώνας.
Κάθε καθυστέρηση στο κρίσιμο αυτό θέμα - που είναι βασική αιτία της κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος - θα επιφέρει ακόμα πιο οδυνηρές συνέπειες σε βάρος της ανάπτυξης της ταξικής πάλης.
Το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα, σε κάθε χώρα, πρέπει να δουλέψει συστηματικά για να διδάσκονται οι λαοί από την ιστορική και πρόσφατη πείρα, να κινούνται με βάση τα δικά τους συμφέροντα και να τα υπερασπίζονται δυναμικά, να αποτρέπουν τις απόπειρες χειραγώγησης και εγκλωβισμού στους σχεδιασμούς του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστικού κέντρου, των αστικών τάξεων των χωρών τους, να αντιλαμβάνονται και να αχρηστεύουν τη διαβρωτική παρέμβαση του οπορτουνισμού, που είναι φορέας της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής μέσα στο εργατικό κίνημα».

Ο «νέος άνεμος» εξαπάτησης στην Ευρώπη και τα κάλπικα πρότυπα του ΣΥΡΙΖΑ

Ως μια από τις επιλογές τους για το μέλλον βλέπουν τα ευρωπαϊκά «πρότυπα» του ΣΥΡΙΖΑ οι καπιταλιστές

Αυτές τις μέρες, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όπου βρεθούν κι όπου σταθούν σχολιάζουν ότι, μετά «το πρώτο παράδειγμα που ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ», ένα «ρεύμα αμφισβήτησης της πολιτικής της λιτότητας» αναδεικνύεται στην Ευρώπη. Ανάμεσα στα παραδείγματα που επικαλούνται είναι η εκλογική ενίσχυση των Εργατικών του Κόρμπιν στη Μ. Βρετανία και η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της Πορτογαλίας, ενώ έχουν και το θράσος - στο όνομα πάντα του «ρεαλισμού» - να απευθύνονται στο ΚΚΕ για «να μην παρακολουθεί βολικά από την εξέδρα» την αστική διαχείριση, αλλά να συμμετάσχει σε αυτήν, δήθεν για να μετριάσει την αντιλαϊκή πολιτική.
Αν πριν από λίγα χρόνια εργατικές - λαϊκές δυνάμεις παρασύρθηκαν, με τον ΣΥΡΙΖΑ να δημαγωγεί για την περήφανη διαπραγμάτευσή του και «τον άνεμο του Ολάντ», που από κοινού θα άλλαζαν την ΕΕ, σήμερα τέτοιες δηλώσεις προσκρούουν πολύ περισσότερο στην ίδια την πραγματικότητα. Οχι μόνο η πείρα της εργατικής τάξης στη χώρα μας και στην πραγματικότητα των «εις την 4ην» μνημονίων διαρκείας της κυβέρνησης σε σύμπραξη με την ΕΕ, το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, τον ΕSM, αλλά και μια ματιά στις διακηρύξεις και τα έργα αυτών των σοσιαλδημοκρατικών «προτύπων» του ΣΥΡΙΖΑ ανά την Ευρώπη, τα οποία μάλιστα έχουν και τη στήριξη Κομμουνιστικών Κομμάτων, είναι αποκαλυπτική.

Οι Εργατικοί, ο Κόρμπιν και η πραγματικότητα

Eurokinissi

Από παλιότερη συνάντηση του Αλ. Τσίπρα με τον πρόεδρο της Πορτογαλίας, Αν. Κόστα. Το «υπόδειγμα» της Πορτογαλίας το επικαλείται πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ και... ο ΣΕΒ!

Το κόμμα του Κόρμπιν, οι Εργατικοί στη Μ. Βρετανία, πλειοδοτώντας με τους Συντηρητικούς για το ποιος θα δώσει περισσότερα στο μεγάλο κεφάλαιο, σπεύδουν να υποσχεθούν πως αν γίνουν κυβέρνηση θα διατηρήσουν τον εταιρικό φόρο «στα επίπεδα των μεγάλων και ανεπτυγμένων οικονομιών», ενώ προτείνουν την απευθείας χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων.
Για να εξηγήσουν καλύτερα πώς εννοούν ακριβώς το ...«τέλος της λιτότητας» στο όνομα της ανάπτυξης, υπόσχονται για τα επόμενα χρόνια στο μεγάλο κεφάλαιο πακτωλό 500 δισ. στερλινών με εθνικές και περιφερειακές αναπτυξιακές τράπεζες επενδύσεων, ενώ οι Συντηρητικοί της Μέι αντιπροτείνουν νέα μείωση του συντελεστή φορολογίας επιχειρήσεων. Πρόκειται, λοιπόν, για διαφορετικές εκδοχές της ούτως ή άλλως προκλητικής πριμοδότησης των βρετανικών επιχειρήσεων, είτε με ζεστό χρήμα είτε με φοροαπαλλαγές.
Για να γίνει κατανοητό επίσης ποια «κοσμογονία» εργατικών δικαιωμάτων εννοούν οι Εργατικοί, υπόσχονται ότι ο υψηλότερα αμειβόμενος εργαζόμενος δεν θα λαμβάνει πάνω από 20 φορές τον κατώτερο μισθό, ενώ υπόσχονται γενίκευση της μαθητείας με επιδοτήσεις των επιχειρήσεων που προσλαμβάνουν «μαθητευόμενους» με τους γνωστούς όρους γαλέρας.
Σε αντίθεση, βέβαια, με τους μισθούς πείνας ο «ακτιβιστής κατά του πολέμου του Ιράκ, Κόρμπιν», όπως προβάλλεται από τους ένθερμους υποστηρικτές του, θα είναι εξαιρετικά γαλαντόμος στις πολεμικές δαπάνες. Οχι μόνο δεσμεύεται ότι θα υλοποιήσει τη γνωστή ΝΑΤΟική κατεύθυνση για τουλάχιστο 2% του ΑΕΠ σε εξοπλισμούς για τις ΝΑΤΟικές ανάγκες, αλλά και θα ενισχύσει τον εκσυγχρονισμό του πυρηνικού προγράμματος «Trident». Είναι εύλογο, λοιπόν, με τέτοιες εξαγγελίες οι Εργατικοί και ο Κόρμπιν - που θυμίζουμε έκανε ...καριέρα εξαπατώντας τον βρετανικό λαό με «καμπάνιες αλληλεγγύης» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ την ώρα που εκείνη περνούσε τα αντιλαϊκά μνημόνια - να θέλουν να μοιάσουν στις επιδόσεις στη ...ΝΑΤΟικότερη του ΝΑΤΟ κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
Οσον αφορά τις εξαγγελίες Κόρμπιν για «εθνικοποιήσεις» του κλάδου της Ενέργειας, των ταχυδρομείων, των σιδηροδρόμων, από τα συμφραζόμενα του εκλογικού τους προγράμματος βγάζεις άκρη... «Οι εταιρείες Ενέργειας θα τεθούν υπό δημόσια ιδιοκτησία με κεντρικό κυβερνητικό έλεγχο διάθεσης. Θα υπάρχει τουλάχιστον μία δημόσια εταιρεία Ενέργειας σε κάθε περιοχή της Βρετανίας». Μιλούν, δηλαδή, για ένα «κρατικό καπέλο» που θα μοιράζει την πίτα στους επιχειρηματικούς ομίλους που θα ζουν και θα βασιλεύουν και στο πλαίσιο της «απελευθερωμένης» αγοράς της Ενέργειας και οι όποιες κρατικές επιχειρήσεις θα λειτουργούν κι αυτές με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, με ορισμένα κρατικά προγράμματα ανακύκλωσης της ενεργειακής φτώχειας που θα εθίζουν το λαό στις μειωμένες απαιτήσεις.

Η περίπτωση της Πορτογαλίας

Το δε πορτογαλικό παράδειγμα που επικαλείται ο ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος, με τη στήριξη όχι μόνο του «Μπλοκ της Αριστεράς», αλλά και του Πορτογαλικού ΚΚ, «διαπρέπει» σε όλους τους δείκτες που αφορούν το μεγάλο κεφαλαίο: Ελλειμμα, χρέος, ανάπτυξη, μείωση δημοσιονομικών δαπανών κ.ά. Για να καταλάβει κανείς περί τίνος μιλάμε, να αναφέρουμε ότι μόλις την περασμένη Πέμπτη το «υπόδειγμα» της Πορτογαλίας το επικαλέστηκε ακόμα και ο ΣΕΒ!
Τα μεγάλα λόγια για αποκατάσταση μισθών και συντάξεων, με τα οποία τροφοδοτήθηκαν προεκλογικά μεγάλες αυταπάτες, πλέον αποκαλύπτονται.
Η αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0,88 λεπτά τη μέρα - μια τζούρα καφέ δηλαδή - που τόσο πολυδιαφημίστηκε από αστικά ΜΜΕ με την όλη αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης Κόστα όχι μόνο εξανεμίζεται αυτοστιγμεί, αλλά προκύπτουν και νέες μεγάλες απώλειες. Αντίστοιχα και οι ...ιλιγγιώδεις αυξήσεις των 0,41% τη μέρα, που δόθηκαν σε μια μειοψηφία μόλις 250.000 συνταξιούχων... Οσα «παίρνουν» οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι τα δίνουν πίσω και με το παραπάνω από την άλλη τσέπη καταρχάς μέσω της φορολογίας.
Ως αντάλλαγμα, οι επιχειρήσεις ικανοποίησαν το πάγιο αίτημά τους για μείωση των εισφορών, δηλαδή ουσιαστικά τη μικρή αυτή αύξηση την πλήρωσαν και πάλι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Παράλληλα, για τους δημόσιους υπαλλήλους η αλλαγή στον τρόπο καταβολής του δώρου Χριστουγέννων επιφέρει μέχρι και νέα μικρή μείωση του μηνιαίου εισοδήματός τους. Ενώ την ίδια στιγμή αυξήθηκε το κόστος στα τρόφιμα, στα μη αλκοολούχα ποτά, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στο ρεύμα και τα καύσιμα που με τη σειρά του οδήγησε και σε αύξηση στο κόστος μεταφοράς. Να σημειωθεί ότι στην Πορτογαλία φέτος καταγράφεται η υψηλότερη αύξηση τιμών της τετραετίας.
Οσο για τις εργασιακές σχέσεις; Οι εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου στην Πορτογαλία έφτασαν στο 22,4% του συνόλου στο 3ο και 4ο τρίμηνο του 2016, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην ΕΕ. Το 2016 η πορτογαλική κυβέρνηση εγκαινίασε την κινητικότητα στο Δημόσιο, ενώ έθεσε ως κανόνα για κάθε 2 αποχωρήσεις να αντικαθίσταται ο ένας.
Επιπρόσθετα, το 53,5% των εργαζομένων κάτω των 30 ετών είναι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, πολύ πάνω κι από αυτόν τον υψηλό μέσο όρο στην ΕΕ που εμφανίζεται στο 33%. Να πού οφείλεται, μεταξύ άλλων, και η έκρηξη κερδών στη χώρα για τους ομίλους του Τουρισμού. Στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων.
Η πορτογαλική κυβέρνηση που αυτοπροβάλλεται ως η «ρήξη με την δεξιά πολιτική», προωθεί σε συνέχεια της προηγούμενης κυβέρνησης εκχωρήσεις στους επιχειρηματίες και μέσω ΣΔΙΤ σε υποδομές, δρόμους, σιδηροδρόμους κ.λπ. Ετσι, ενώ ολοκλήρωσε τη νέα μορφή παραχώρησης του άλλοτε κρατικού αερομεταφορέα ΤΑΡ στο μεγάλο κεφάλαιο, πέρασε στους δήμους και την κρατική εταιρεία αστικών συγκοινωνιών «Carris» στη Λισαβόνα (όπως και την αντίστοιχη στο Πόρτο) με τα χρέη να μένουν στο κράτος, για να ξεπλυθεί και να παραδοθεί έτοιμη για κερδοφορία στο κεφάλαιο.

Τα εύσημα από κεφάλαιο και ΕΕ

Ταυτόχρονα, η πορτογαλική κυβέρνηση όχι μόνο υλοποιεί κατά γράμμα τον τελευταίο αντιασφαλιστικό νόμο του 2014 της προηγούμενης κυβέρνησης του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος/ Κόμματος Πολιτών με όρια ηλικίας πλέον στα 66 από τα 65 έτη, αλλά προχωρά ακόμα περισσότερο. Εξήγγειλε νέα εμπόδια για πρόωρη συνταξιοδότηση που πλέον μόνον αν ένας εργαζόμενος έχει συνδυαστικά 40 χρόνια δουλειάς και ηλικία 60 ετών μπορεί να βγει με πρόωρη σύνταξη, αλλιώς συνταξιοδοτείται μόνο στα 66, ενώ τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης όπως και αυτά της πρόωρης ανεβαίνουν ετησίως. Μάλιστα, στην τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Πορτογαλία, η συγκυβέρνηση των σοσιαλδημοκρατών παίρνει τα εύσημα για την προετοιμασία του νέου ασφαλιστικού εκτρώματος με ισχύ από το 2019. Οι περικοπές που προγραμματίζονται «καρφώνονται», αφού ο διακηρυγμένος στόχος του νέου αντιασφαλιστικού νόμου είναι να περικόψει, όπως αναφέρει η έκθεση, «την πρόσθετη χρηματοδότηση από το κράτος στο ασφαλιστικό σύστημα».
Οσο για τις νέες περικοπές στην Υγεία τη διετία 2017 - 2019 αυτές προϋπολογίζονται από την κυβέρνηση στα 134 εκατ. ευρώ.
Ταυτόχρονα, η πορτογαλική κυβέρνηση συνεχίζει να διαδραματίζει δραστήριο ρόλο στα επιθετικά σχέδια των ΕΕ - ΝΑΤΟ με ιδιαίτερο καταμερισμό. Εκτός της δέσμευσής της στην πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ να παρουσιάσει νέο σχέδιο υλοποίησης των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών, το κερασάκι στην τούρτα μπήκε στις 23 Μάη, όταν ο πρωθυπουργός Κόστα έβαλε τον θεμέλιο λίθο για την ανέγερση στην περιοχή Οέιρας εγκαταστάσεων 13.000 τετραγωνικών που θα στεγάσουν τη νεοϊδρυθείσα ΝΑΤΟική Ακαδημία Επικοινωνιών και Πληροφορικής.
Σταματάμε εδώ...

Υπάρχει άλλος δρόμος

Ολα τα παραπάνω αποτελούν - και εκτός Ελλάδας - αδιαμφισβήτητα πειστήρια ότι εντός των τειχών της ΕΕ του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που κριτήριο έχει το κέρδος, δεν υπάρχει περιθώριο για το λαό να ανακουφιστεί ουσιαστικά και να μπει φραγμός στην αντεργατική βαρβαρότητα. Αυτό ισχύει όποιος κι αν είναι ο διαχειριστής, σοσιαλδημοκράτης ή φιλελεύθερος, με τη συμμετοχή ΚΚ ή μη. Αποδεικνύεται, επίσης, περίτρανα πως - ανεξάρτητα από γενικές διακηρύξεις - η ξεπερασμένη στρατηγική των «ενδιάμεσων σταδίων», που διατηρούν αρκετά ΚΚ, και η οποία οδηγεί στη στήριξη κυβερνητικών λύσεων στο έδαφος του καπιταλισμού, δεν είναι απλά λανθασμένη και επιζήμια, αλλά αποβαίνει τελικά επικίνδυνη για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα. Καταλήγει στον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος, στη διευκόλυνση της στρατηγικής του κεφαλαίου, αναβάλλει επ' αόριστον, βάζοντας πρακτικά «στο ράφι» την πάλη για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Το εγκώμιο του ΣΥΡΙΖΑ στους Εργατικούς της Βρετανίας και την κυβέρνηση της Πορτογαλίας είναι μια ακόμα απόδειξη ότι αυτά δεν έχουν καμιά σχέση με τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.
Εναν αιώνα μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση, αποδεικνύεται κι από το ίδιο το δίδαγμά της, όπως και από την πολύτιμη πείρα του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος αυτών των 100 χρόνων, ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμιά κυβέρνηση και καμιά διαχείριση στο έδαφος του καπιταλισμού, της αστικής εξουσίας, που να μπορεί να γίνει όργανο πάλης για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, να ανοίξει το δρόμο για την κοινωνική ανατροπή. Υπάρχει άλλος δρόμος, δοκιμασμένος και αποτελεσματικός για το ΚΚ, μόνο με την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Αυτός ο δρόμος που ακολουθεί το ΚΚΕ είναι ο δύσκολος, ο δύσβατος και απαιτητικός, καθόλου βολικός και εύκολος όπως ισχυρίζονται ορισμένοι. Γιατί αναλαμβάνει την ευθύνη να οργανώσει την εργατική - λαϊκή πάλη, να πιστέψει ο λαός στις αστείρευτες δυνάμεις που διαθέτει, ξεπερνώντας την ηττοπάθεια που καλλιεργεί η χρεοκοπία των αυταπατών για εύκολες κυβερνητικές λύσεις. Γιατί σε σύγκρουση με το παλιό φέρνει το πραγματικά καινούργιο, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και δεν αναπαράγει «μια από τα ίδια», τη γνώριμη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος, δεν τρέφει αυταπάτες περί επιστροφής σε προηγούμενες περιόδους καπιταλιστικής ανάπτυξης που πέρασαν ανεπιστρεπτί. Γιατί, καθημερινά δίνει όλες του τις δυνάμεις στη συγκέντρωση δυνάμεων σε μια Κοινωνική Συμμαχία για την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, για την εργατική εξουσία που θα εξασφαλίσει την αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και κάθε καπιταλιστική συμμαχία. Το ΚΚΕ με ευθύνη τεκμηριώνει στην πράξη με την σύγχρονη επεξεργασμένη στρατηγική και την πάλη του ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί την εργατική τάξη στη νέα έφοδό της προς το μέλλον.

Του
Κώστα ΠΑΠΑΔΑΚΗ*
* Ο Κώστας Παπαδάκης είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής