Τώρα είναι καιρός

Τώρα είναι καιρός 
Τι σημαίνει πρακτικά η φράση «κόμμα παντός καιρού»;
Έχεις όλο τον χρόνο να το σκεφτείς και να το φιλοσοφήσεις στην πορεία της πρωτομαγιάς (όπου άλλοι τιμάν το σικάγο και τους διακόσιους της καισαριανής, κι άλλοι την εξοχή, τον άιρτον σένα, ή στην καλύτερη τον αλέκο παναγούλη), καθώς στέκεσαι μες στο λιοπύρι και λιώνεις για μια θέση στον ήλιο –που αυτή τη φορά υπάρχει για όλους. Κι έχεις την ευκαιρία να συγκεντρωθείς για να βγάλεις το νόμο του μέρφι σχετικά με τις πορείες και τις καιρικές συνθήκες, που λέει περίπου τα εξής:

Εάν τη μέρα της πορείας, ή του φεστιβάλ, υπάρχει στον ορίζοντα ένα μοναχικό, ακίνδυνο συννεφάκι, αυτό θα φωνάξει μες σε λίγα λεπτά τους φίλους του και θα γίνει απειλητικό. Και αν τελικά δε βρέξει, θα έχει τρομάξει τον πολύ κόσμο να μην έρθει. Εάν πάλι βρέξει, τότε θα φυσάει ταυτόχρονα, για να έρχεται το νερό απ’ όλες τις κατευθύνσεις και να μην χρησιμεύουν σε τίποτα απολύτως οι ομπρέλες, εκτός από το να σου προβάλλουν αντίσταση, ενώ περπατάς –όταν δεν αχρηστεύονται εξ αρχής στον άνεμο που τις λυγίζει. Έτσι γυρίζεις σπίτι και νιώθεις την ανάγκη να σε πάρεις και να σε απλώσεις με μανταλάκια, μαζί με τα υπόλοιπα ρούχα που στεγνώνουν.
Ενώ όταν έχει ζέστη, ο κόσμος κρύβεται σε όποια σκιά βρει και ξαφνικά γίνεται διπλάσιος, μόλις τελειώνει η συγκέντρωση κι αρχίζει η πορεία. Εκεί που ο ιδρώτας γίνεται ένα με τη λαϊκή οργή και ξεχύνεται σαν ποτάμι χειμαρρώδες, που δε γυρίζει πίσω πια.

Και αν χιονίζει, και αν βρέχει, και αν φυσάει, πάλι ο σύντροφος αντέχει. Σαν το αγριολούλουδο, που περιμένει, ακόμα τούτη η άνοιξη, να ανθίσουν οι καρποί του. Πριν τις εκλογές είχε προειδοποιήσει το λαό πως έρχεται θύελλα και πως για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή, γιατί η έφοδος προς τον ουρανό δε θα ‘ναι ένας απλός περίπατος στη λιακάδα. Αλλά αυτός μας περνά για μετεωρολόγους κι αναρωτιέται γιατί δε βάζουμε κάνα ωραίο κοριτσάκι με μίνι φούστα να τα πει, αντί για την αλέκα και τον κουτσούμπα, για να βελτιωθούμε επικοινωνιακά. Ενώ αυτά που του λέμε είναι πολύ βαριά και μακροσκελή για τις αντοχές του και του φαίνονται σαν τα δελτία καιρού του αρναούτογλου στην ετ3 και τους λόγους του φιντέλ στον οηε.

Γι’ αυτό αναπολεί τον πράσινο ήλιο της αλλαγής, που μας κατάκλεψε τα συνθήματα και τη βάση των παλιών εαμιτών. Και σήμερα ψηφίζει όσους του υπόσχονται μια σύντομη και εύκολη επιστροφή στο καλοκαίρι των αναμνήσεών του, προ κρίσης. Καταλαβαίνει πολλές φορές πως τον ταΐζουν με ψεύτικα μεγάλα λόγια, αλλά υποκύπτει στα ψευτοδιλήμματα και συμβιβάζεται μοιρολατρικά με τη λογική «στην αναβροχιά, καλό είν’ και το χαλάζι». Ενώ παράλληλα χάφτει αμάσητους τους αστικούς μύθους που του σερβίρουν για το κόμμα –απ’ τις μετοχές στο γερμανό, μέχρι τα κότερα του χαρίλαου. Αλλά καθαρός ουρανός, αστραπές δε φοβάται..

Το κόμμα κουβαλά συλλογικά τις καλύτερες παραδόσεις των σοβιετικών, που έχουν ατσαλωθεί στο λιοπύρι της ταξικής πάλης, της επανάστασης και του πολέμου. Αλλά μετά έζησαν την φρούδα άνοιξη της πράγας, το σύντομο καλοκαίρι όπου έτρωγαν απ’ τα έτοιμα υποτιμώντας την υποδιαίρεση Ι, το μελαγχολικό φθινόπωρο της μπρεζνιεφικής εποχής και τη βαρυχειμωνιά της αντεπανάστασης, όπου σκορπίσαμε στους πέντε ανέμους της αλλαγής και της περεστρόικα. Δεν πρόσεξαν τα συννεφάκια –που συμβόλιζαν τις μη ανταγωνιστικές αντιθέσεις, όπως έλεγαν οι κινέζοι- και τα άφησαν να συσσωρευτούν και να ξεσπάσουν σε καταιγίδα.

Ο καιρός εξάλλου είναι μια βασική παράμετρος της παραγωγής, που δεν είναι εύκολο να προβλεφθεί και να συνυπολογιστεί στον κεντρικό σχεδιασμό, δυσκολεύοντας έτσι την πλήρη κοινωνικοποίηση του αγροτικού τομέα –μέχρι να περάσουμε απ’ τη γεωπονία στην υδροπονία κι αεροπονία. Οι σοβιετικοί βέβαια είχαν μετρήσει βήματα σε αυτό τον τομέα και μπορούσαν να διαλύσουν τα σύννεφα για να μη βρέξει τη μέρα των μεγάλων παρελάσεων ή κατά την διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων της μόσχας. Τα άφησαν όμως να μαζεύονται σε άλλους νευραλγικής σημασίας τομείς, όπου δεν αρκούσε ένας βομβαρδισμός και μια τεχνητή βροχή, για να τα διαλύσουν.

Σε ένα πρόσφατο φύλλο του πριν ο συντάκτης του αναρωτιόταν αθώα: «κόμμα παντός καιρού ή μήπως εκτός καιρού;» υπονοώντας σαφώς το δεύτερο. Αλλά αν το πνεύμα των καιρών είναι να μη μιλάμε για τη δικτατορία του προλεταριάτου και για τη θετική πείρα του υπαρκτού και των επαναστάσεων του εικοστού αιώνα· ή αν επιτάσσει να προβάλλουμε εύκολες, μεσοβέζικες λύσεις εδώ και τώρα, αντί να «τα παραπέμπουμε όλα στην δευτέρα παρουσία του σοσιαλισμού»· αν με άλλα λόγια το πνεύμα της εποχής είναι η υποταγή σε πτυχές της αντεπανάστασης και στην πίεση για ενσωμάτωση… τότε είναι τιμή για ένα κόμμα να είναι «εν γένει εκτός τουκλίματος». Και να το θεωρούν άκαιρο, εκτός τόπου και χρόνου, ενώ μιλάει για το σοσιαλισμό, που είναι πιο επίκαιρος από ποτέ στις μέρες μας.

Σήμερα λοιπόν καλούμαστε να ανακαλύψουμε αν υπάρχει ζωή μετά το σοβιετικό ήλιο που έδυσε και φώτιζε σα φάρος τις επαναστατικές προσπάθειες σ’ όλο τον κόσμο, χωρίς να νοσταλγούμε ρομαντικά τον παλιό καλό καιρό. Οι μεταμοντέρνοι καιροί που ζούμε δεν είναι μενετοί για τους επαναστάτες, που αντιμετωπίζουν ακραία καιρικά φαινόμενα αντεπανάστασης. Αλλά ο βρεγμένος των ανατροπών, τη βροχή δε φοβάται. Μπορεί οι συνθήκες να μη φαντάζουν ακόμα ώριμες, αλλά ξέρουμε ότι καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα κακοπούλια. Ξέρουμε δηλ πως θα γυρίσει ο τροχός της ιστορίας, για να κυβερνήσει κι ο φτωχός. Και θα ‘ρθουν καιροί ευτυχισμένοι, σκλάβοι δε θα είναι πλέον οι λαοί.

Σήμερα ο καπιταλισμός φανερώνει σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής τη σαπίλα του. Η αστική τάξη λυσσομανάει εν μέσω κρίσης, για να διαφυλάξει τα κέρδη της. Κι ο κόσμος γυρίζει την πλάτη και φτύνει το πολιτικό σύστημα, που νομίζει πως ψιχαλίζει. Σήμερα έχει έρθει η ώρα να σπάσουμε το απόστημα της εκμετάλλευσης και να κάνουμε το άλμα στο βασίλειο της ελευθερίας.

Τώρα είναι καιρός…
 Προβοκάτσια από Μπρεζνιεφικό απολίθωμα

Νεστόριο το χωριό των ανταρτών

Νεστόριο το χωριό των ανταρτών

Το χωριό Νεστόριο βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 890 μέτρων στις πλαγιές τις οροσειράς του Γράμμου και δίπλα στην κοίτη του ποταμού Αλιάκμονα.

Κατά την περίοδο της τριπλής Κατοχής το χωριό Νεστόριο βρέθηκε μαζί με όλο τον νομό Καστοριάς υπό την βουλγαρική κατοχή που όμως δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος στο να απλώσεις τις αρχές της λόγω του υψηλού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος τόσο του χωριού όσο και του ευρύτερου Γράμμου.

Για να ξεκινήσουμε να αποτυπώνουμε την προσφορά του χωριού στην Εθνική Αντίσταση του χωριού θα πρέπει να εντοπίσουμε τις απαρχές της στην κατάρρευση του αλβανικού μετώπου. Στο Νεστόριο εκατοντάδες μαχητές του αήττητου ελληνικού στρατού που η δικτατορία του Μεταξά καταδίκασε στην ήττα, βρήκαν καταφύγιο και περίθαλψη από τους κατοίκους. Όπως συνέβη και σε άλλα μέρη της ελληνικής υπαίθρου, οι κάτοικοι του Νεστορίου ζήτησαν για τη δική τους προστασία από τον κατακτητή τα όπλα των αλβανομάχων που όπως θα δούμε παρακάτω βρήκαν νέα δόξα στα χέρια των Νεστοριτών ανταρτών. Έτσι από το 1941 κιόλας, στο Νεστόριο δημιουργείται η πρώτη ένοπλη ομάδα που αριθμεί 25 μάχιμους αντάρτες και η οποία στρατοπεδεύει στις παρυφές του χωριού ώστε να έχει εποπτεία του χώρου αλλά και να μπορεί να αποκοπεί από την περιοχή εάν χρειαστεί. Η ομάδα αποτελείται από Νεστορίτες χωρικούς που επιστρέφει μέσα στο χωριό μόνο τα βράδια. Με την δημιουργία του ΕΑΜ το Νεστόριο προσχωρεί σχεδόν ολοκληρωτικά ως χωριό στις τάξεις του. Στις αρχές του 1943 οι ένοπλες ομάδες των Νεστοριτών που πλέον αριθμούν περί τους 300 μάχιμους οργανώνονται σε 3 διαφορετικά συγκροτήματα του ΕΛΑΣ που θα δρουν στην περιοχή:


1ο Συγκρότημα: Επικεφαλής Πασχάλης Μιχαλόπουλος από την Αγία Άννα Κα-
στοριάς, έφεδρος ανθυπολοχαγός του ελληνικού στρατού.

2ο Συγκρότημα:  ΕπικεφαλήςΓιώργος Ριζόπουλος από τη Λάγκα Καστοριάς, έ-
φεδρος ανθυπολοχαγός του ελληνικού στρατού.

3ο Συγκρότημα:  Επικεφαλής Χρήστος Καρακάσης από το Νεστόριο, λοχίας

Ο ΕΛΑΣ στην περιοχή θα διενεργήσει καθ όλη τη διάρκεια της Κατοχής, μια πλειάδα οργανωμένων επιχειρήσεων από καλοοργανωμένες συγκρούσεις μέχρι σαμποταρίστηκες ενέργειες. Κορυφότερη στιγμή του αγώνα στην περιοχή θα αποτελέσει η μάχη και κατάληψη της κωμόπολης Άργος Ορσετικόν στις 11/3/43. Με αυτή την ενέργεια ο ΕΛΑΣ γίνεται θρύλος στην περιοχή.

Μετά την αποπεράτωση της μάχης το χωριό Νεστόριο που ουσιαστικά αποτελούσε τμήμα της Ελεύθερης Ελλάδας, θα γίνει κέντρο σημαντικών υπηρεσιών του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ με την ομόψυχη στήριξη των κατοίκων του. Την προσφορά του αυτή θα πληρώσει με την πυρπόλησή του δύο φορές μέσα στο 1943 από τις δυνάμεις του άξονα και τους γερμανοντυμένους συνεργάτες τους. Αρκετοί Νεστορίτες θα στηθούν γενναία μπροστά στο απόσπασμα ενώ κάποιοι από αυτούς θα γνωρίσουν και τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (Συριακόπουλος Ευριπίδης, Λιόντος Δημήτριος)

Με την μονόπλευρη κήρυξη του Εμφυλίου Πολέμου, το Νεστόριο "αναλαμβάνει" ξανά τον ρόλο του ως ανταρτοχώρι της Μακεδονίας. Η πλειοψηφία των ανταρτών του ΕΛΑΣ που επιβίωσαν των συγκρούσεων θα ξαναβγούν στο βουνό στο πλευρό του Δημοκρατικού Στρατού ενώ έως το 1949 το Νεστόριο θα αποτελέσει ένα από τα κυριότερα θέρετρα συγκρούσεων, με τον πληθυσμό του να μετακινείται σχεδόν εξολοκλήρου στην πόλη της Καστοριάς ως ανταρτόπληκτοι. Πολλοί θα είναι και οι νεκροί άμαχοι του χωριού που θα πέσουν θύματα είτε των ναρκοθετημένων περιοχών του Γράμμου, είτε λόγω των τυφλών βομβαρδισμών της Εθνικής Αεροπορίας.

Σήμερα το Νεστόριο τιμά την προσφορά του στην Εθνική Αντίσταση ετησίως με μια σειρά εορταστικών εκδηλώσεων. Προσφάτως σε αυτές τιμήθηκε και ο δημοσιογράφος Κώστας Παπαδάκης  που έχασε την ζωή του αναμεταδίδοντας την ελληνοιταλική σύγκρουση από την πρώτη γραμμή του πυρός ως πολεμικός ανταποκριτής του τότε Ελεύθερου Βήματος. Στην περιοχή του Νεστορίου τιμά τους αγωνιστές του Εμφυλίου σε ετήσια βάση και η ΚΝΕ με την οργάνωση του Αντιιμπεριαλιστικού της Διημέρου.

Φωτογραφίες 

Από το μνημείο πεσόντων του Νεστορίου 

Νεστόριο

Η κοίτη του Αλιάκμονα στο Νεστόριο

Πανό της ΚΝΕ στο Νεστόριο 

Φωτογραφική έκθεση και έκθεση ευρημάτων από το Αντιιμπεριασλιστικό διήμερο της ΚΝΕ 

Αφιερωμένο στον φίλο αναγνώστη τον οποίο ελπίζουμε να καλύψαμε 

Μια Ακόμα Αληθινή Ιστορία Κατάλληλη για Σενάριο Οικονομικο-Πολιτικής Φαντασίας

Μια Ακόμα Αληθινή Ιστορία Κατάλληλη για Σενάριο Οικονομικο-Πολιτικής Φαντασίας 




Ηταν πρωί της 24ης Νοεμβρίου 2011, μια μερα αρκετα σημαδιακή. Ήταν περίπου ένα χρόνο αφότου το Δουβλίνο αναγκάστηκε να υποστεί ένα διεθνές σχέδιο διάσωσης λόγω της επικίνδυνης κερδοσκοπίας των τραπεζών και της χρονίως ασθενούς ρύθμισης της λειτουργίας τους. Ήταν επίσης λίγες εβδομάδες πριν η Ιρλανδία παρουσιάσει τον προϋπολογισμό του 2012, ο οποίος φόρτωσε  € 3,5 δις σε αυξήσεις φόρων και περικοπές δαπανών πάνω σε ένα κοινό εξαντλημένο από την λιτότητα. Το πρωί της 24ης Νοεμβρίου 2011, λοιπόν, διαλεχτοί ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι της Ιρλανδίας κάθισαν αθέατα με ανώτερους τραπεζίτες για να συζητήσουν τη λίστα επιθυμιών των δεύτερων.

 Συναντήθηκαν υπό την αιγίδα του λεγόμενου «Clearing House" - κάτι σαν δεξαμενή σκέψης και δράσης, μια μυστικοπαθής ομάδα οικονομικών στελεχών της βιομηχανίας, λογιστών και δημόσιων υπάλληλων που σχηματίστηκε το 1987 για την προώθηση του Δουβλίνου ως χρηματιστικό κέντρο. Ποιοι ήταν πίσω τους είναι εύκολο να εννοηθεί. 

Οι συμμετέχοντες εκπόνησαν εξονυχιστικά τα 21 ξεχωριστά φορολογικά και νομικά κίνητρα που απαίτησε ο χρηματοπιστωτικός κλάδος κατά τη συνεδρίαση, η οποία πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα 308 του γραφείου του πρωθυπουργού.

Μια αμφιλεγόμενη φοροαπαλλαγή των υψηλόμισθων στελεχών που προσλαμβάνονται από το εξωτερικό, βελτιώσεις στο φορολογικό καθεστώς για τους χρηματοπιστωτικούς ομίλους και μια σταθερή δέσμευση για 12,5 τοις εκατό συντελεστή εταιρικής (corporate) φορολογίας της Ιρλανδίας ήταν μεταξύ των μέτρων που συζητήθηκαν και που αργότερα τα εισηγήθηκε ο Michael Noonan, υπουργός οικονομίας της Ιρλανδίας, την ημέρα ανακοίνωσης του προϋπολογισμού.

«Η άσκηση πίεσης έγινε μυστικά και πίσω από κλειστές πόρτες», λέει η  ιρλανδή Nessa Childers, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που πήρε τα πρακτικά της συνεδρίασης χρησιμοποιώντας  νομοθεσία περί ελευθερίας της  πληροφόρησης το περασμένο έτος. «Ο κλάδος των τραπεζιτών και των hedge funds (χρηματιστικοί όμιλοι)  πήραν σχεδόν όλα όσα ζήτησαν, ενώ το κοινό χτυπήθηκε με μια σειρά μέτρων λιτότητας».

Η αποκάλυψη της στενής σχέσης μεταξύ της υψηλών χρηματιστών και κυβέρνησης εξόργισε τους επικριτές της κυβερνητικής πολιτικής, υπογραμμίζοντας πως η προσήλωση της Ιρλανδίας σε επιθετικές φορολογικές πολιτικές  ευνοεί τις επιχειρήσεις, ακόμη κι όταν οι απλοί άνθρωποι παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα. 

(μεταφραση, και παραλλαγη μερους του αρθρου Great tax race: Ireland's policies aid business more than public, από red rock views)

Σομαλία: 258.000 νεκροί από την πείνα μέσα σε δύο χρόνια

Σομαλία: 258.000 νεκροί από την πείνα μέσα σε δύο χρόνια 

          ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΔΙΧΩΣ ΟΡΙΑ

    Οι 133.000 είναι παιδιά μικρότερα των πέντε ετών



                

Νέα συγκλονιστικά στοιχεία για τα θύματα της πείνας στη Σομαλία ήρθαν σήμερα στο φως της δημοσιότητας σήμερα. Σχεδόν 258.000 Σομαλοί πέθαναν από πείνα από τον Οκτώβριο του 2010 έως τον Απρίλιο του 2012, στη διάρκεια της σοβαρής επισιτιστικής κρίσης που προκάλεσαν έξι μήνες λιμού, σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ που δημοσιοποιήθηκε σήμερα. «Ο λιμός και η ιδιαίτερα επισφαλής επισιτιστική κατάσταση στη Σομαλία σκότωσαν 258.000 ανθρώπους την περίοδο Οκτωβρίου 2010 - Απριλίου 2012, εκ των οποίων 133.000 ήταν παιδιά μικρότερα των πέντε ετών», σύμφωνα με την έκθεση που συνέταξε ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ και το Δίκτυο Έγκαιρης Προειδοποίησης για την Πείνα (Fews-Net) που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με αυτή την έκθεση «4,6% του συνολικού πληθυσμού και 10% των παιδιών μικρότερων των πέντε ετών πέθαναν στη νότια και κεντρική Σομαλία». Οι Μπας-Σαμπέλε, Μογκαντίσου και Μπέι είναι οι περιοχές στη Σομαλία με τα υψηλότερα ποσοστά ανθρώπων που πεθαίνουν από την πείνα. Επίσης, σύμφωνα με την έκθεση ο λιμός προκάλεσε «περί τους 30.000 νεκρούς κάθε μήνα από το Μάιο έως τον Αύγουστο του 2011».
Ο λιμός στη Σομαλία από τα μέσα του 2011 έως τις αρχές του 2012 έπληξε τουλάχιστον τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους, δηλαδή τον μισό πληθυσμό της χώρας. Ωστόσο, παρά τον τρόμο που προκαλεί η σκέψη για τα χιλιάδες αθώα θύματα της πείνας όχι μόνο στη Σομαλία αλλά και ευρύτερα στο Κέρας της ανατολικής Αφρικής -όπου λιμοκτονούν πάνω από 15 εκατομμύρια άνθρωποι- συνεχίζεται από τις διεθνείς οργανώσεις αρωγής το υποκριτικό παιχνίδι των εκκλήσεων «βοήθειας».
Στη Σομαλία τα ποσοστά θνησιμότητας είναι τα διπλάσια απ' ότι στην υπόλοιπη υποσαχάρια Αφρική. Αυτό σχετίζεται από τη μία βεβαίως με την πείνα αλλά και με τη γενικότερη κόλαση που επικρατεί στη Σομαλία η οποία δεν οφείλεται μόνο στην ξηρασία (όπως αρέσκονται πολλά δυτικά ΜΜΕ να λένε συχνά) αλλά και στις κατά καιρούς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις(ΗΠΑ, ΕΕ, Αφρικανικής Ενωσης) και στην «εισαγωγή» και δράση διάφορων ένοπλων ομάδων που ελέγχουν περιοχές της χώρας και της ευρύτερης περιοχής.


                              από 902.gr

Πώς βελτιώνεται η «ανταγωνιστικότητα»;

Πώς βελτιώνεται η «ανταγωνιστικότητα»;

-- Τα κόμματα της διαχείρισης θέλουν ανταγωνιστική την οικονομία της Ελλάδας, για να κάνει το κεφάλαιο επενδύσεις. Τι σημαίνει αυτό για το λαό;

Τα κόμματα της συγκυβέρνησης και ο ΣΥΡΙΖΑ κόπτονται για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας. Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ εκβιάζουν το λαό να κάνει θυσίες για να γίνει πιο ανταγωνιστική η οικονομία, ώστε να έρθουν επενδύσεις και να γίνει ανάπτυξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, κοροϊδεύει το λαό ότι με τη δική του συνταγή διαχείρισης, η οικονομία θα γίνει πιο ανταγωνιστική και την ίδια ώρα θα αποκαταστήσει μισθούς και δικαιώματα. Είναι εξίσου επικίνδυνοι για το λαό. Η ανταγωνιστικότητα είναι άμεση συνάρτηση του λεγόμενου «μοναδιαίου κόστους εργασίας» (το «μισθολογικό κόστος» για κάθε μονάδα παραγόμενου εμπορεύματος) και η μείωσή του προϋποθέτει πρώτα και κύρια τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης σε ανταγωνιστικά επίπεδα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Κομισιόν, στην τελευταία της έκθεση για την ανταγωνιστικότητα στην Ελλάδα, πανηγυρίζει επειδή η υποτίμηση της εργατικής δύναμης τα τρία τελευταία χρόνια ξεπέρασε το 15% και επανήλθε το 2012 στα επίπεδα του 2001, συγκρινόμενη με τα 27 κράτη της ΕΕ. Οπως γράφει η έκθεση, η ανταγωνιστικότητα, με βάση τον «επίσημο» δείκτη μέτρησης, το μοναδιαίο κόστος εργασίας στο σύνολο της οικονομίας, έχει βελτιωθεί ταχύτατα, και στο τέλος του 2012 επέστρεψε σε καλύτερη επίδοση απ' όταν η Ελλάδα έμπαινε στην ΟΝΕ. Στελέχη της ΕΕ σχολίαζαν για την έκθεση ότι «έχει γίνει σημαντική προσαρμογή στην ανταγωνιστικότητα, κυρίως από μία τεράστια μείωση του κόστους εργασίας», λέγοντας ότι «οι μισθοί στην Ελλάδα τα χρόνια που προηγήθηκαν μειώθηκαν κατά 20%-50%».

Παρόμοια είναι τα συμπεράσματα και της τελευταίας έκθεσης της ΤτΕ, όπου αναφέρεται ότι υπερκαλύπτεται ο μνημονιακός στόχος για μείωση του λεγόμενου «κόστους εργασίας» ανά μονάδα προϊόντος και εκτιμάται ότι την τριετία 2012 - 2014 θα είναι 17,6%, έναντι στόχου για 15% σύμφωνα με το μνημόνιο. Είχε προηγηθεί τον περασμένο Φλεβάρη δημοσίευμα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» που διαπίστωνε αύξηση του ενδιαφέροντος από τα μονοπώλια για επενδύσεις στην Ελλάδα, με βασικό κριτήριο την ανταγωνιστικότητα που βελτιώνεται, λόγω μείωσης στους μισθούς την τελευταία διετία και περισσότερης ευελιξίας στην αγορά εργασίας. Εγραφε η εφημερίδα: «Τέτοιες (επιχειρηματικές) κινήσεις αντανακλούν την αύξηση της ανταγωνιστικότητας στην Ελλάδα μετά από μια πτώση 30-35% του μισθολογικού κόστους κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών, καθώς και τη βελτίωση της ευελιξίας της εργασίας, σύμφωνα με τη νομοθεσία που συμφωνήθηκε με την ΕΕ και το ΔΝΤ, ως προϋπόθεση για τις ενισχύσεις διάσωσης. Η δύναμη των ελληνικών συνδικάτων έχει επίσης καμφθεί, καθώς οι εταιρείες είναι πλέον σε θέση να υπογράψουν ατομικές συμβάσεις με τους εργαζόμενους». Μόλις πριν από λίγες μέρες, ο επικεφαλής της Ομάδας Δράσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ελλάδα, Χ. Ράιχενμπαχ, επαναλάμβανε ότι η μείωση του «εργατικού κόστους» είναι μέσο βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας. Είπε μεταξύ άλλων ότι «οι νομοθετικές και ρυθμιστικές παρεμβάσεις στα τέλη του 2011 και ειδικά το 2012 ενίσχυσαν την ευελιξία στην αγορά εργασίας σε πρωτοφανή επίπεδα για τη χώρα» και πως η «εξέλιξη» αυτή ισοδυναμεί με «πλήρη αναστροφή της αύξησης του κόστους εργασίας τη δεκαετία που ακολούθησε την είσοδο στην ΟΝΕ». Και, βέβαια, κανείς δεν ξεχνάει τον γγ του υπουργείου Οικονομικών Γ. Μέργο, ο οποίος είχε πει ότι «ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα παραμένει σε υψηλά επίπεδα» και ότι «πρέπει να το προσέξουμε στην ανάπτυξη». Ούτε τις πρόσφατες δηλώσεις του ΣΕΒ ότι ο κατώτατος μισθός είναι ξεπερασμένος, ενώ ο μέσος μισθός είναι μεγάλος και πρέπει να μειωθεί, δηλαδή να ισοπεδωθεί ως τον κατώτατο. Ούτε επίσης πρέπει να ξεχνάμε ότι στο μηχανισμό διαμόρφωσης του μισθού που ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας και νομοθετεί η κυβέρνηση, βασικός παράγοντας διαμόρφωσής του είναι η ανταγωνιστικότητα. Αλλωστε, τα μνημόνια κάνουν λόγο για διαμόρφωση μισθών σε σύγκριση με τις βαλκανικές χώρες. Στη Βουλγαρία είναι 180 ευρώ. Ενώ πρόσφατα με την τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο για τους μισθούς των ανέργων για πρώτη φορά μπήκε ο όρος ανώτερος μισθός και μάλιστα καθορίστηκε στα 490 ευρώ, που σημαίνει ότι ανοίγει ο δρόμος για καθορισμό του ανώτερου ύψους του μισθού στα επίπεδα του σημερινού κατώτατου. Αρα θα διαμορφώνονται μισθοί πολύ πιο κάτω από τον σημερινό κατώτατο.

Ολα τα παραπάνω δείχνουν ότι προϋπόθεση για την ανταγωνιστικότητα στον καπιταλισμό είναι η κατρακύλα της τιμής της εργατικής δύναμης. Από 'κεί εκπορεύονται τα σχέδια για παραπέρα μείωση του κατώτερου μισθού, για πλήρη κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, για παραπέρα διάλυση των εργασιακών σχέσεων, για νέα συρρίκνωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, παραπέρα ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίηση των Υγείας - Πρόνοιας - Παιδείας. Οι κεφαλαιοκράτες δεν κρύβουν λόγια. Το Μάρτη του 2012, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Θεσσαλικών Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών, αφού είπε σε συνέντευξη Τύπου ότι οι διαπραγματεύσεις για τους μισθούς πρέπει να γίνουν σε επίπεδο επιχείρησης και όχι σε συλλογικό ή κλαδικό, σημείωσε: «Η "ισορροπία" για την ελληνική οικονομία, με τα δεδομένα του ΑΕΠ και των εξαγωγών, επέρχεται με τη μείωση των πραγματικών μισθών στα 300 ευρώ». Τον Απρίλη του 2007, πριν τα μνημόνια, ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας (ΣΒΒΕ), με προτάσεις που κατέθεσε στο «διάλογο» για τη λεγόμενη «Πράσινη Βίβλο», πρόβαλε μια σειρά αιτήματα που αποτελούσαν ευθύ χτύπημα στους μισθούς, όπως: οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας να λαμβάνουν υπόψη τα δεδομένα της αγοράς εργασίας, να επιδιώκουν την αύξηση της παραγωγικότητας, την εισαγωγή νέων τεχνολογιών, το διεθνή ανταγωνισμό. Δηλαδή, διαμόρφωση των μισθών με βάση τις «αντοχές» των επιχειρήσεων και την κερδοφορία τους. Είτε με κυβέρνηση ΝΔ, είτε με ΣΥΡΙΖΑ, είτε με περιοριστικό μείγμα διαχείρισης, είτε με επεκτατικό, είτε με τη Γερμανία και την ΕΕ, είτε με το ΔΝΤ και τον Ομπάμα, οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να δέχονται επίθεση σε μισθούς και εργασιακά δικαιώματα στο όνομα του να γίνει πιο ανταγωνιστική η οικονομία, στο βαθμό που όλα τα κόμματα της διαχείρισης θέλουν τα μονοπώλια να κάνουν επενδύσεις, για να βγει η οικονομία από την κρίση. Χαΐρι με κυβέρνηση διαχείρισης και τα μονοπώλια να κρατάνε τα κλειδιά της οικονομίας, ο λαός δεν πρόκειται να δει.

ΗΠΑ Πεντάχρονος πυροβόλησε και σκότωσε τη δίχρονη αδελφή του

ΗΠΑ

Πεντάχρονος πυροβόλησε και σκότωσε τη δίχρονη αδελφή του

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ.--

Μία ακόμη ανείπωτη τραγωδία με όπλα στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα ακόμη πρωτοφανές περιστατικό της βίας που παράγει το πλέον αδηφάγο κράτος στον καπιταλιστικό κόσμο. Ενα 5χρονο αγοράκι σκότωσε την ώρα του παιχνιδιού την αδερφή του, η οποία ήταν μόλις 2 χρόνων.

Το αγόρι πάτησε τη σκανδάλη του κυνηγετικού όπλου 22 χιλιοστών, το οποίο του είχαν κάνει δώρο οι ίδιοι του οι γονείς, οι οποίοι δηλώνουν ότι δεν είχαν αντιληφθεί ότι το όπλο είχε πυρομαχικά μέσα! Το άτυχο κοριτσάκι διακομίστηκε άμεσα σε τοπικό νοσοκομείο, όπου, παρά τις προσπάθειες των γιατρών, εξέπνευσε. Σύμφωνα με τις αρχές, το περιστατικό θα καταγραφεί ως «ατύχημα».

Το τραγικό περιστατικό έλαβε χώρα στην πολιτεία του Κεντάκι και όπως δήλωσε ο ιατροδικαστής της κομητείας Κάμπερλαντ, Γκάρι Γουάιτ, το 5χρονο αγόρι έλαβε το όπλο ως δώρο το προηγούμενο έτος και ήταν ένα τυφέκιο της εταιρείας Keystone Sporting Arms ειδικά διαμορφωμένο για παιδιά, και το οποίο είχε ήδη μάθει να το χρησιμοποιεί. Η συγκεκριμένη εταιρεία, σύμφωνα με τη εφημερίδα LA Times, το 2008 παρήγαγε περίπου 60.000 όπλα ειδικά για παιδιά, περιλαμβανομένων πιστολιών και τυφεκίων, και σε έντονα χρώματα για να είναι ελκυστικά στα μικρά παιδιά. Παιδιά που μαθαίνουν να πυροβολούν πριν καν μπορέσουν να ισορροπήσουν στο ποδήλατο...