Γιούτα ΗΠΑ: Οι διακρίσεις εναντίον Ελλήνων & οι επιθέσεις της ΚΚΚ (photos)

Γιούτα ΗΠΑ: Οι διακρίσεις εναντίον Ελλήνων & οι επιθέσεις της ΚΚΚ (photos)

Όπως και άλλοι μετανάστες από μεσογειακές χώρες, οι Έλληνες βίωσαν έντονες διακρίσεις στις ΗΠΑ στις αρχές κυρίως του 20ου αιώνα. Οι μισθοί τους ήταν χαμηλότεροι από των Αμερικανών, αναλάμβαναν πολύ συχνά τις πιο επικίνδυνες εργασίες και τους απαγορευόταν να κατοικούν και αγοράζουν ακίνητα σε συγκεκριμένες περιοχές. Μάλιστα η Κού Κλουξ Κλαν προέβη σε επιθέσεις εναντίον τους.Της Κατρίν Αλαμάνου

Όχι Έλληνες με Αμερικανίδες- Δύο περιπτώσεις επιθέσεων
Ο Andrew Dallas (Αντρέας Δάλλιος) με την Αμερικανίδα σύζυγό του Nell Maddy βρήκαν καιόμενους σταυρούς της Κου Κλουξ Κλαν στο εστιατόριό τους και στην αυλή των γονιών της N. Maddy. Ο λόγος ήταν ότι προχώρησαν σε μεικτό γάμο. Ο Αντρέας Δάλλιος γεννήθηκε το 1896 στον Πύργο και πέθανε το 1991 στις ΗΠΑ, στο Salt Lake City της Γιούτα, όπως ανέφερε στο tvxs.gr, o ανηψιός του, Κώστας Γεωργόπουλος.

^{_{Nell Maddy-Andrew Dallas}}
O John Michelog (Γιάννης Μιχελογιαννάκης), δέχτηκε επίθεση από την Κου Κλουξ Κλαν επειδή πήγε βόλτα με το καινούριο του αυτοκίνητο μια νεαρή Αμερικανίδα. Σώθηκε από συμπατριώτες του.

^{_{John Michelog. 1917}}
Ιστορική αναδρομή-Έλληνες της Γιούτα
Από τους τρεις Έλληνες που απαριθμούνται στην απογραφή του 1900 στη Γιούτα των ΗΠΑ, ο ένας, ο Λεωνίδας Σκλήρης, «άνοιξε τα σύνορα» της Γιούτα για τους συμπατριώτες του. Ήταν ένα είδος εργατοπατέρα που έλεγχε τους Έλληνες εργάτες στο Κολοράντο, στη Γιούτα και τη Νεβάδα. Ο Σκλήρης ωθούσε τους εργαζόμενους συχνότατα στο να γίνουν απεργοσπάστες. Χρέωνε σε κάθε μετανάστη υπέρογκα ποσά για την εύρεση εργασίας, από 20 ως 50 δολάρια, ένα μέρος από τα οποία προοριζόταν για τα αφεντικά των ορυχείων.
Μέχρι το 1905 χιλιάδες Έλληνες είχαν φτάσει στη Γιούτα. Το ίδιο έτος, έχτισαν μια ελληνική εκκλησία αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα. στην περιοχή που αργότερα ονομάστηκε «ελληνική πόλη», όπου έμεναν Έλληνες μετανάστες. Πολλές κηδείες πραγματοποιήθηκαν στην ελληνική εκκλησία της Αγίας Τριάδας, νέων ανδρών που σκοτώθηκαν από πτώσεις άνθρακα και μεταλλευμάτων, σε εργατικά ατυχήματα στους σιδηροδρόμους καθώς και στα χυτήρια μεταλλευμάτων. Εκατόν πενήντα τρεις Έλληνες μετανάστες σκοτώθηκαν από το 1907 ως το 1960, οι περισσότεροι στην μεταξύ του 1910 και του 1924. Πολλοί ζούσαν με τον φόβο μήπως αρρωστήσουν ή τραυματιστούν, καθώς οι γιατροί των εταιριών συνήθιζαν να προβαίνουν σε ακρωτηριασμό πολύ εύκολα.
Οι Έλληνες, αρχικά μπήκαν στο στόχαστρο των Αμερικανών εργατών επειδή δούλευαν με πολύ χαμηλότερους μισθούς και δεν συμμετείχαν στις απεργίες, εξαιτίας φυσικά του Σκλήρη. Στη συνέχεια, όμως, σύντομα προσέλκυσαν το ενδιαφέρον ηγετών συνδικαλιστικών οργανώσεων όταν έκαναν απεργία το 1909 στο χυτήριο του Murray. Στην απεργία του ορυχείου Bingham στη Γιούτα το 1912, η Αμερικανική Ένωση Εργαζομένων συνειδητοποίησε ότι θα έπρεπε να εντάξει τους Έλληνες, οι οποίοι αποτελούσαν τον μεγαλύτερο αριθμό των εργαζομένων, αλλιώς η προσπάθειά τους θα αποτύγχανε. Οι Έλληνες προσχώρησαν στην απεργία κατά κύριο λόγο για να απομακρύνουν τον Λεωνίδα Σκλήρη από εκπρόσωπό τους. Παρόλο που η απεργία δεν απέδωσε, ο Σκλήρης αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την προσοδοφόρα θέση του.

^{Στα δεξιά, ο John Leventis (Γιάννης Λεβέντης), ο αρχηγός των Ελλήνων απεργών του Bingham. Στο κέντρο, ο Joseph Coucourakis (Ιωσήφ Κουκουράκης)}
Με το ξεκίνημα του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, η εχθρότητα προς τους νέους μετανάστες από την Μεσόγειο και τα Βαλκάνια, αυξήθηκε στις ΗΠΑ και πήρε τεράστιες διαστάσεις, όταν η Αμερική εισήλθε στον πόλεμο. Οι Έλληνες ήταν αρχικά επιφυλακτικοί στο να υπηρετήσουν στις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ. Σημειώνεται ότι νωρίτερα, με το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων, το 1912, περισσότεροι από 200 Έλληνες έφυγαν για την Ελλάδα για να πολεμήσουν. Πολλοί Αμερικάνοι είδα αυτή την πράξη ως απόδειξη ότι οι Έλληνες δεν θα μπορούσαν ποτέ να «αμερικανοποιηθούν». Επιπλέον τους κατηγορούσαν για κατάχρηση, επειδή έστελναν στην Ελλάδα πολύ υψηλά εμβάσματα, πολύ μεγαλύτερα από αυτά που έστελναν άλλες ομάδες μεταναστών από άλλες χώρες.
Το απόγειο του ρατσισμού
Πολλοί Αμερικανοί απεχθάνονταν τους μεικτούς γάμους μεταξύ Ελλήνων και Αμερικανίδων. Δύο επιθέσεις της ΚΚΚ σε Έλληνες, αποσοβήθηκαν πριν συμβεί το χειρότερο, από συμπατριώτες των θυμάτων: Στο Salt Lake City ένας Έλληνας (John Michelogiannakis, βλ. φωτογραφία) δέχτηκε επίθεση επειδή πήρε βόλτα με το καινούριο του αυτοκίνητό μία Αμερικανή κοπέλα. Ένας άλλος (Andrew Dallas, βλ. φωτογραφία παραπάνω) που είχε παντρευτεί μία Αμερικανή, βρήκε έξω από το εστιατόριό του έναν καιόμενο σταυρό της ΚΚΚ και έναν ακόμη στην αυλή του σπιτιού της συζύγου του.
Συγκεκριμένα, το απόγειο του ρατσισμού ήρθε το 1923-1924 και τις εκστρατείες της Κου Κλουξ Κλαν. Η ΚΚΚ έκαψε σταυρούς στο Salt Lake City της Γιούτα και στις βιομηχανικές πόλεις, έκανε διαδηλώσεις εναντίον των μεταναστών, έστειλε απειλητικές επιστολές σε επιχειρηματίες, ρήμαξε ελληνικά καταστήματα και απείλησε αμερικανούς υπαλλήλους να μην εργαστούν σε Έλληνες.
Κατά τη διάρκεια μιας πορείας της ΚΚΚ, οι αδελφοί Σταμούλη, αναγνώρισαν σε ένα μέλος της οργάνωσης έναν υπάλληλό τους, από τα παπούτσια του (καθώς ήταν ντυμένος με τη χαρακτηριστική λευκή στολή). Τα δύο αδέλφια ακολούθησαν τα μέλη της Κλαν και απομάκρυναν τις στολές τους, που έκρυβαν την ταυτότητά τους, αποκαλύπτοντας έτσι τα πρόσωπα πολλών επιφανών πολιτών.
Όμως η ΚΚΚ έχασε έδαφος μετά από τις οργανωμένες προσπάθειες των μεταναστών και της Κολομβιανής Καθολικής Εκκλησίας (Catholic Knights of Columbus) και οι διακρίσεις ή επιθέσεις γίνονταν πλέον περισσότερο συγκαλυμμένα.
Κατά την περίοδο αυτή, της αυξημένης δραστηριότητας της Κου Κλουξ Κλαν, σημειώθηκε και η «καταστροφή του Castle Gate» (1924). Σφοδρές εκρήξεις σημειώθηκαν στο ανθρακωρυχείο στην Castle Gate της Γιούτα, σκοτώνοντας και τους 171 εργάτες που βρίσκονταν στο σημείο. Σαράντα-εννέα Έλληνες ήταν ανάμεσα στους νεκρούς, άφησαν πίσω τους 41 ορφανά παιδιά. Έγιναν ομαδικές κηδείες τους, όπως φαίνεται και στην παρακάτω φωτογραφία.
Δείτε επίσης από το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα: Βρωμοέλληνες μέρος 1ο & μέρος 2ο
*Πηγές:
-Digital Public Library of America
-Mountain West Digital Library
-Helen Papanikolas, «The Greeks in Utah», Utah History Encyclopedia, University of Utah Press, 1994
-Helen Papanikolas, «The Exiled Greeks», Peoples of Utah.
Πηγη:tvxs.gr

Τουλάχιστον 1.000 νεογέννητα πεθαινουν κάθε μέρα σε Ινδία, Μπαγκλαντές και Πακιστάν

Τουλάχιστον 1.000 νεογέννητα πεθαινουν κάθε μέρα σε Ινδία, Μπαγκλαντές και Πακιστάν


Περισσότερα από 300.000 βρέφη πεθαίνουν στην Ινδία κάθε χρόνο, μόλις 24 ώρες μετά τη γέννησή τους από μολύνσεις που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, σύμφωνα με μελέτη μη κυβερνητικής οργάνωσης που δημοσιεύθηκε σήμερα Τρίτη.

Στην Ινδία αντιστοιχεί το 29% των θανάτων νεογέννητων στον κόσμο, σύμφωνα με την οργάνωση Save the Children, η οποία εξετάζει κάθε χρόνο την κατάσταση των μητέρων σε 186 χώρες. Σύμφωνα με τη μελέτη, η νότια Ασία, η περιοχή όπου ζει το 24% του παγκόσμιου πληθυσμού, καταγράφεται το 40% των θανάτων νεογέννητων. Το Μπανγκλαντές και το Πακιστάν έχουν επίσης αυξημένο ποσοστό θανάτων βρεφών, 28.000 και 60.000 αντίστοιχα ετησίως. Οι περισσότεροι από τους θανάτους αυτούς προκαλούνται από τον χρόνιο υποσιτισμό των μητέρων στις δύο χώρες. "Έχει σημειωθεί πρόοδος, όμως τουλάχιστον 1.000 νεογέννητα πεθαίνουν κάθε ημέρα λίγες ώρες μετά τη γέννησή τους από αιτίες που θα μπορούσαν να έχουν αποφευχθεί στην Ινδία, το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές", υπογράμμισε ο Μάικ Νόβελ, περιφερειακός διευθυντής της οργάνωσης.

Τρεις βασικοί λόγοι εξηγούν τους θανάτους αυτούς: επιπλοκές στον τοκετό, πρόωρες γεννήσεις και μολύνσεις. Η οργάνωση εκτιμά πως αν υπήρξε πρόσβαση σε χαμηλού κόστους χειρουργικές επεμβάσεις, ο αριθμός των θανάτων θα μειωνόταν κατά 75%.  Περισσότερες από τις μισές Ινδές γεννούν στα σπίτια τους, χωρίς την βοήθεια επαγγελματιών της υγείας, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν σοβαρές επιπλοκές και μολύνσεις. 

Στις αγροτικές περιοχές οι γιατροί και τα νοσοκομεία σπανίζουν και έτσι οι γυναίκες εμπιστεύονται την υγεία των παιδιών τους στα χέρια ατόμων που δεν έχουν καμιά ανάλογη εκπαίδευση και πείρα. 

Όμως ακόμα και στις πόλεις, όπως το Νέο Δελχί, όπου υπάρχουν νοσοκομειακές υποδομές, οι γυναίκες συνεχίζουν να γεννούν στα σπίτια τους, σύμφωνα με την Σαρμίλα Λάλ, γυναικολόγο σε νοσοκομείο της ινδικής πρωτεύουσας. "Μπορεί να υπάρχει νοσοκομείο κοντά τους, όμως εκείνες προτιμούν να γεννούν στο σπίτι, κάτω από άσχημες συνθήκες υγιεινής, απλώς γιατί δεν γνωρίζουν τα προβλήματα που θα προκύψουν", πρόσθεσε η ίδια.

Ο καπιταλισμός δολοφονεί

Ο καπιταλισμός δολοφονεί

Με αφορμή το μακελειό που προκάλεσε η κατάρρευση του κτιρίου στο Μπαγκλαντές και το θάνατο εκατοντάδων εργατών στα κάτεργα ντόπιων και ξένων εργοδοτών, ήρθαν στην επιφάνεια οι άθλιες συνθήκες εργασίας που κυριαρχούν στη χώρα. Τώρα που τα φώτα σβήνουν ξανά σιγά σιγά, το βέβαιο είναι ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει σε ό,τι αφορά την κόλαση που έχουν διαμορφώσει για χιλιάδες εργαζόμενους οι πολυεθνικές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους. Το προάστιο της Ντάκα στο Μπανγκλαντές, όπου έγινε το εργοδοτικό έγκλημα, είναι γεμάτο εργοστάσια που παράγουν ρούχα για μεγάλες δυτικές μάρκες. Ο έλεγχος σ' αυτά τα κάτεργα είναι ανύπαρκτος, αφού έτσι υπηρετείται η δίψα των πολυεθνικών για κέρδη που απαιτούν πάμφθηνους εργάτες. Οπως μεταδίδουν τα ειδησεογραφικά πρακτορεία, οι εργαζόμενοι στο Rana Plaza, που κατέρρευσε την περασμένη βδομάδα, αμείβονταν με 3.000 τάκα (30 ευρώ) το μήνα, κατασκευάζοντας ρούχα για φίρμες του εξωτερικού. Μία ημέρα πριν καταρρεύσει το κτίριο, ένας μηχανικός που το είχε επισκεφθεί είχε ζητήσει την εκκένωσή του, αλλά οι προειδοποιήσεις του αγνοήθηκαν. Το Rana και τα άλλα εργοστάσια της περιοχής είναι δημιούργημα της περιόδου, κατά την οποία άνθισε στο Μπανγκλαντές η βιομηχανία της ένδυσης. Την περίοδο αυτή, οι πολυεθνικές έφταναν στη χώρα σε αναζήτηση φτηνής εργατικής δύναμης και υψηλών κερδών. Τα βρήκαν και τα δύο και, σε συνεργασία με ντόπιους εργοδότες, διαμόρφωσαν το εργασιακό καθεστώς που έστειλε στο θάνατο τους εκατοντάδες εργάτες. Η δολοφονία τους είναι συνώνυμη του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης και σαν τέτοια πρέπει να την πολεμήσουν οι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο.

Οι «κακοί» εργοδότες, οι «καλοί» νόμοι και η πραγματική αλήθεια...

Οι «κακοί» εργοδότες, οι «καλοί» νόμοι και η πραγματική αλήθεια... 




Ονομάζεται λέει «Bastard and Poor's» και είναι ιστοσελίδα που ξεκίνησε τη λειτουργία της αυτές τις μέρες με ιδιαίτερη προβολή από τα ιταλικά media ως «ο πρώτος οίκος αξιολόγησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων στην Ιταλία».

Όπως μετέδωσε η ιταλική δημόσια τηλεόραση RAI, «πρόκειται για πρωτοβουλία μιας ομάδας εργαζομένων που θέλει να υπογραμμίσει ότι είναι σημαντικότερη η προστασία των συνθηκών εργασίας από ό,τι οι διάφορες κρίσεις των ιδιωτικών οίκων αξιολόγησης».

Έτσι ανώνυμα παραθέτουν εργαζόμενοι τις προσωπικές τους μαρτυρίες και αξιολογούν τα αφεντικά τους. Όπως ισχυρίζονται, μέσω της αρνητικής διαφήμισης που τους κάνουν ελπίζουν ότι οι μειωμένες πωλήσεις τους θα τους κάνουν «να βάλουν μυαλό και να βελτιώσουν τις εργασιακές συνθήκες και τη συμπεριφορά τους».

Ασφαλώς και δεν είναι αρνητικό να βγαίνουν στη φόρα τα διάφορα εργασιακά Νταχάου και να καταγγέλλονται δημόσια οι αντεργατικές μέθοδοι που ακολουθεί η εργοδοσία.

Όμως η λογική που πλασάρει η εν λόγω ιστοσελίδα και όλοι όσοι έσπευσαν κιόλας να την προβάλουν είναι ότι μερικοί «κακοί εργοδότες» χαλούν την πιάτσα και με μια δημόσια καταγγελία θα ...λογικευθούν.

Σύμφωνα με τους εμπνευστές του εγχειρήματος, δεν χρειάζεται οργάνωση και πάλη των εργατών στο χώρο δουλειάς τους, απλά μια διαδικτυακή καταγγελία που θα προκαλέσει ένα καταναλωτικό μποϊκοτάζ στα προϊόντα των κακών εργοδοτών και αυτοί έτσι θα πειστούν να κάνουν το εργοστάσιο ή το μαγαζί τους ...εργασιακό παράδεισο μην και χάσουν την πελατεία τους...

Πρόκειται ασφαλώς για διαδικτυακή προσφορά αυταπατών με τη σέσουλα ότι μπορεί τάχα να βρουν οι εργαζόμενοι ανακούφιση στην αντεργατική βαρβαρότητα που ζουν μέσα από μεθόδους μποϊκοτάζ ή προσφοράς και ζήτησης... Με την ίδια ακριβώς λογική που λανσάρει και ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, η ιταλική ιστοσελίδα μιλά για κάποιους ανήθικους εργοδότες που παραβιάζουν τους νόμους.

Κάνουν πως δεν βλέπουν βέβαια ότι δεν πρόκειται για τον ένα ή τον άλλο κακό εργοδότη, αλλά για ολόκληρη τάξη οργανωμένη, με το κράτος, τις κυβερνήσεις, τις διακρατικές ενώσεις της, όπως η ΕΕ, τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό τους που η ίδια η εφαρμογή των νόμων τους και όχι η παραβίασή τους είναι που ξεζουμίζουν τους εργάτες και προσφέρουν γην και ύδωρ στα αφεντικά.

Άρα στα διαδικτυακά κελεύσματα αυταπατών στην Ιταλία και του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, η απάντηση πρέπει να είναι η ίδια: Οργάνωση της πάλης σε κάθε χώρο δουλειάς, για τα δικαιώματα των εργατών, αλλά και για την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος. Αυτό είναι που πραγματικά τρέμει το κεφάλαιο σαν ο διάολος το λιβάνι, αυτό είναι και το καθήκον μας σήμερα.