Το αριστερό μνημόνιο και το τέλος των ψευδαισθήσεων

Γράφει, ο Βαγγέλης Ζέρβας –

1. Κάποια Μέτρα…..

Το βράδυ της 13ης Αυγούστου μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες της 14ης η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κάλεσε αιφνιδιαστικά συνεδρίαση στην βουλή. Ακολούθησε μία συνεδρίαση παρωδία (1) και μέχρι το πρωί-με ορισμένους απο τους εθνοπατέρες να κοιμούνται πάνω στα έδρανα περιμένοντας την ψηφοφορία- το νέο μνημόνιο της αριστεράς είχε πάρει την έγκριση 222 βουλευτών μαζί με την ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι. Λίγες μέρες αργότερα, ο πρωθυπουργός προκήρυξε-σε συντονισμό και συννενόηση με την Ε.Ε- και εκλογές εξπρές (για να μην προλάβει να καταλάβει ο κόσμος τι έχει κάνει). Έτσι μπήκε και το τυπικό-γιατί το πραγματικό είχε ξεκαθαρίσει πολύ πρίν- τέλος των ψευδαισθήσεων όχι πια μόνο για τα παραδοσιακά αστικά κόμματα αλλά ιδιαίτερα για την αριστερή εκδοχή της σοσιαλδημοκρατίας που ζήσαμε ως κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες (μαζί με τους δεξιούς συμμάχους της).

Τις τελευταίες εβδομάδες, απο την ψήφιση των προαπαιτουμένων και μετά, πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησαν να συγκρίνουν τα μέτρα με την παρουσία της κυβέρνησης της αριστεράς η οποία δεν θα έπρεπε να πέσει επειδή αναγκάστηκε να εφαρμόσει “κάποια μέτρα” (2). Ήδη σε ευρύτερα στρώματα εργαζομένων επιχειρείται να καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι ναι μεν έχουμε μνημόνιο, αλλά είναι διαφορετικό, λίγο έως πολύ καλύτερο απο τα προηγούμενα η το καλύτερο που μπορούμε να έχουμε (λόγω της …..σκληρής διαπραγμάτευσης και της μη ύπαρξης εναλλακτικής) και ότι στο μέλλον η αριστερά είναι εγγύηση για την…δίκαιη εφαρμογή του. Η ερμηνεία και θέση για το πακέτο των αντεργατικών μέτρων της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας (που μετατράπηκε τώρα σε δεξιά) είναι λοιπόν σημαντική για την αποκάλυψη της χυδαίας προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ στην εργατική τάξη και τα λαικά στρώματα. Και μπορεί να δείξει πολλά και για τα γενικότερα σχέδια που ετοιμάζονται.

2. Αριστερό μνημόνιο: Το πιο όμορφο μνημόνιο που έζησε μέχρι τώρα η Ε.Ε και η Ελληνική αστική τάξη.

Το μνημόνιο αποτελεί-χωρίς καμία υπερβολή-μια πραγματική καταιγίδα αντεργατικών μέτρων, μια χωρίς όρια επίθεση στην εργατική τάξη και τα μικροαστικά στρώματα που παραπαίουν ήδη απο τα προηγούμενα μνημόνια, που καλύπτει κυριολεκτικά κάθε πλευρά της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Ταυτόχρονα, όπως αναφέρει ξεκάθαρα το κείμενο του (4), αποτελεί μια δικαίωση όλων των μνημονίων και των πολιτικών που ασκήθηκαν τα τελευταία χρόνια: “Για τη διόρθωση των ακραίων ανισορροπιών στα δημόσια οικονομικά κατά τα τελευταία χρόνια, απαιτήθηκε μια άνευ προηγουμένου προσαρμογή και θυσίες από την Ελλάδα και τους πολίτες της. Τα δημόσια ελλείμματα έχουν μειωθεί σημαντικά σε σύγκριση με την προ κρίσης περίοδο” (σελ 87). Και αυτό γίνεται όχι μόνο για συμβολικούς λόγους (διαβεβαιώσεις προς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς τύπου Ε.Ε-ΔΝΤ αλλά και πρός το εσωτερικό) αλλά γιατί η ίδια η συμφωνία είναι στην πραγματικότητα το τελευταίο (μέχρι τώρα) στάδιο μιάς ενιαίας πορείας στην οποία εντάχθηκαν όλα τα αστικά κόμματα, δεξιά και αριστερά (με τους νεοναζί να μένουν σαν εφεδρεία, αφού το εγχείρημα για αναβάθμιση και ένταξη τους απέτυχε το 2013). Για αυτό εξάλλου είναι κατοχύρωση και συμπλήρωμα των δύο προηγούμενων, που θα καλύψει και όσα μέτρα δεν καλύφθηκαν στο παρελθόν-πέρα απο τα νέα μέτρα που φέρνει-. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αγορά εργασίας: “Οι αλλαγές στις πολιτικές για την αγορά εργασίας δεν θα πρέπει να συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής, ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης μιας βιώσιμης και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξης” (σελ 98).

Το μνημόνιο προβλέπει ποσά ύψους….. 2,65 δις ευρώ το χρόνο απο τον ΕΝΦΙΑ και μάλιστα με ρήτρα ότι τα ποσά δεν θα κατέβουν ακόμα και αν αλλάξουν οι αντικειμενικές αξίες!. Μειώνεται το ακατάσχετο όριο μισθών, συντάξεων και ασφαλιστικών βοηθημάτων απο τα 1500 στα 1000 ευρώ. Και επιπλέον απο τα 1000 στα 1500 ευρώ επιτρέπεται η κατάσχεση όλων των παραπάνω σε ποσοστό 50%, ενώ πάνω απο τα 1500 σε ποσοστό 100%. Μειώνεται και το ακατάσχετο όριο για τις καταθέσεις στα 1250 ευρώ για κάθε φυσικό πρόσωπο. Αυξάνεται και μονιμοποιείται η εισφορά αλληλεγύης αφού ενσωματώνεται στο φόρο εισοδήματος. Αυξάνεται το επιτόκιο απο 3% σε 5% για την ρύθμιση μέχρι 100 δόσεις για τις οφειλές πρός την εφορία ύψους πάνω απο 5.000 ευρώ αλλά και για τα μικρότερα ποσά μπαίνουν προυποθέσεις. Κόβεται κατά 50% η κρατική δαπάνη για το επίδομα θέρμανσης, μέτρο το οποίο θα ισχύσει άμεσα για τον χειμώνα του 2015. Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί η κατάργηση του μειωμένου συντελεστή ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου απο 1/1/2017, η θέσπιση δυνατότητας φορολογικών ελένγχων ακόμα και σε σπίτια των φορολογούμενων και η κατάργηση της έκπτωσης 2% για την εφάπαξ εξόφληση του φόρου εισοδήματος (4).

Μαζί με όλα τα παραπάνω έχει ξεκινήσει ήδη (απο την ψήφιση των προαπαιτούμενων) καταιγίδα ανατιμήσεων που θα πέσουν όλες πάνω στην εργατική τάξη και τους αυτοαπασχολούμενους: Πρόκειται για ένα ποσό της τάξης των 2,4 δίσ ευρώ σε ετήσια βάση. Η κυβέρνηση αύξησε απο 13% σε 23% τον ΦΠΑ για όλα τα μεταποιημένα, συσκευασμένα και κονσερβοποιημένα είδη διατροφής για όλα τα έτοιμα γεύματα και τα λοιπά είδη που σερβίρονται απο τα καταστήματα μαζικής εστίασης, για τα μη βασικά νωπά τρόφιμα, για τα εισητήρια μαζικής μεταφοράς, τα κόμιστρα των ταξί, τα εισιτήρια των κινηματογράφων (και σε πολλές άλλες υπηρεσίες).

Δεν είναι όμως μόνο η φοροληστεία στην οποία θα επιδοθεί ξανά ο κρατικός μηχανισμός, που σε συνδυασμό με τις ανατιμήσεις και θα τσακίσει τα ήδη μειωμένα και πενιχρά εισοδήματα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων αλλά και μεγάλου μέρους των μικροαστικών στρωμάτων. Το αριστερό μνημόνιο αναβαθμίζει όλα τα αντεργατικά μέτρα που πάρθηκαν μέχρι τώρα για την εργατική τάξη, δηλαδή τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα που ζούν απο την πώληση της εργασίας τους. Καταργείται ακόμα και η τρίμηνη μετενέργεια της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που η κυβέρνηση είχε ψηφίσει αρχές ιούλη, κατοχυρώνεται η σημερινή ζούγκλα της αγοράς εργασίας (με τις δεσμεύσεις για μή επιστροφή σε παλαιότερες πολιτικές πυυ αναφέρθηκαν πριν) και όσα δεν πρόλαβε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να ολοκληρώσει (ομαδικές απολύσεις, διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος-νέος συνδικαλιστικός νόμος) επανέρχονται: ”Έως τον Οκτώβριο του 2015 η κυβέρνηση θα δρομολογήσει διαδικασία διαβούλευσης με επικεφαλής μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων με σκοπό την επανεξέταση ορισμένων υφιστάμενων πλαισίων της αγοράς εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, λαμβανομένων υπόψη των βέλτιστων πρακτικών σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο” (σελ98).Όσο για τους μισθωτούς του δημοσίου, η κυβέρνηση ουσιαστικά δεσμεύεται με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα (απο 1/1/2016) για μειώσεις μισθών στο δημόσιο τομέα μέσω του νέου μισθολογίου οπού ρητά δηλώνεται ότι ο σκοπός είναι μείωση του κόστους σε σχέση με το ΑΕΠ μέχρι το 2019 (5).

Η επίθεση στο εργατικό κίνημα ολοκληρώνεται με την διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος. Αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης με στόχο αυτά να φθάσουν στα 62, με 40 χρόνια εργασίας, ή στα 67, με τουλάχιστον 15 χρόνια εργασίας. Η αύξηση-που πρακτικά σημαίνει ότι η συντάξεις εκμηδενίζονται (αφού στις σημερινές συνθήκες τα 40 χρόνια εργασίας και δουλειά μέχρι τα 67 είναι άπιαστα για την συντριπτική πλειοψηφία)- πρακτικά θα ισχύσει για όσους δεν έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα έως τις 30 Ιούνη 2015. Απο το καλοκαίρι του 2015 θα ξεκινήσει μια μεταβατική περίοδος, ώστε όπου υπάρχουν όρια ηλικίας κατώτερα απο τον προαναφερόμενο στόχο των 67 και 62 ετών, να αυξηθούν σταδιακά και να φθάσουν σε αυτόν μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια.Η κλιμακωτή αύξηση απο έξι μήνες το έτος σχεδιάζεται να φθάσει έως και τους 18. Πρακτικά δηλαδή τα όρια ηλικίας αυξάνονται κατά πέντε και επτά χρόνια για χιλιάδες ασφαλισμένους (σελ 92-93).

Ταυτόχρονα θεσπίζεται η εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείματος η ισοδύναμων μέτρων, τα οποία θα οδηγήσουν σε παραπέρα μείωση των επικουρικών συντάξεων μαζί με την ενοποιήση των ταμείων υπό την ομπρέλα του ΙΚΑ, δηλαδή σύνταξη πείνας για όλους και κλοπή των εισφορών που πλήρωναν οι εργαζόμενοι τόσα χρόνια. Ήδη ο υφυρπουγός εργασίας Π.Χαικάλης τακτοποιήσε εκρεμμότητες, ενεργοποιώντας με εγκύκλιο την περικοπή των κατώτερων συντάξεων στα 392,7 ευρώ αντί των 486 ευρώ (6) και δικαιολογήθηκε με το εκπληκτικό επιχείρημα ότι αυτός απλά υπέγραψε την εγκύκλιο ενώ ο νόμος ήταν των προηγούμενων!. Όσο για το ΕΚΑΣ, που ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση προσπάθησαν να ισχυριστούν ότι το προστάτεψαν, το κείμενο λέει: “σταδιακή κατάργηση του επιδόματος αλληλεγγύης (ΕΚΑΣ) για όλους τους συνταξιούχους ως τα τέλη του Δεκεμβρίου του 2019, αρχίζοντας με το ανώτερο 20% των δικαιούχων το Μάρτιο του 2016” (σελ 93)

Ούτε βέβαια θα μπορούσαν να μείνουν αλώβητες οι κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες: Το μνημόνιο αναφέρει ρητά ότι έως τον επόμενο Οκτώβρη θα αποφασιστεί αν θα γίνει η επαναφορά του εισητηρίου των 5 ευρώ βάσει των ελέγχων που θα γίνουν για τους πόρους: “Έως τον Οκτώβριο του 2015 οι αρχές θα αποφασίσουν αν θα επαναφέρουν το τέλος του 5έυρου στα Νοσοκομεία, η αν θα λάβουν ισοδύναμα δημοσιονομικά μέτρα και μέτρα διαχείρησης της ζήτησης” (σελ 94). Εδώ με την έννοια “διαχείρηση της ζήτησης” εννούνται-στην γλώσσα του κανιβαλικού νεοφιλελευθερισμού της αριστεράς- η περικοπή των επισκέψεων στα νοσοκομεία.Παράλληλα θεσπίζονται μια σειρά διαρθρωτικά μέτρα που θα υποχρεωθούν να λάβουν τα νοσοκομεία για να πιαστούν οι στόχοι, η παραπέρα μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης κ.α. Στην παιδεία, το μνημόνιο δεσμέυει την κυβέρνηση να επικαιροποιήσει την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού συστήματος απο τον ΟΟΣΑ (που προτείνει δίδακτρα, κατάργηση τμημάτων, μείωση αριθμού εισακτέων στο πανεπιστήμιο, χρηματοδότηση των ιδρυμάτων με βάση την αξιολόγηση απο τις επιχειρήσεις κ.α) (σελ 98-99).H επανεξέταση θα προτείνει συστάσεις με βάση τις βέλτιστες πρακτικές του ΟΟΣΑ (άλλες βέλτιστες πρακτικές εδώ) και τα μέτρα θα πρέπει να εφαρμοστούν πριν απο το ακαδημαικό έτος 2016-2017 (7).

Μαζί με όλα τα παραπάνω μέτρα το αριστερό μνημόνιο επιτίθεται και στούς αυτοαπασχολούμενους και τα μικροαστικά στρώματα (με τις διατάξεις για τους φορολογικούς συντελεστές για τα ενοίκια, την απογείωση του φόρου εισοδήματος για τους αγρότες και την κατάργηση του ειδικού φόρου για το αγροτικό πετρέλαιο). Αιχμή εδώ είναι πάλι ο ΟΟΣΑ και οι εργαλειοθήκες Ι και ΙΙ, που προβλέπουν μέτρα ώστε να διευκολυνθεί η συγκέντρωση της παραγωγής και του εμπορίου στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου ελληνικού και ξένου. Έτσι τα πρατήρια άρτου που έχουν τα μεγάλα σούπερ μάρκετ εξομοιώνονται με τα αρτοποιεία και έτσι το ψωμί θα μπορεί να πουλιέται παντού, οι Κυριακές θα θεσπιστούν οπωσδήποτε, οι εκπτώσεις θα μπορούν να γίνονται οποτεδήποτε, το παστεριωμένο γάλα θα έχει πλέον όση διάρκεια θέλουν οι γαλακτοβιομηχανίες, αφού οι εταιρείες θέλουν μεγαλύτερη διάρκεια για να μπορούν να φέρνουν γάλα από το εξωτερικό και για να έχουν μικρότερες επιστροφές, λόγω λήξης, από τα ράφια (σελ 6-7). Το τι συνέπειες θα έχουν όλα αυτά όχι μόνο για τους κτηνοτρόφους αλλά στις τιμές, στην υγεία των καταναλωτών δεν είναι δύσκολο να το εκτιμήσει κανείς.Το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καθορίζει ακόμα και τον αριθμό των νέων μελών της Επιτροπής Ανταγωνισμού.

Η κυβέρνηση και η Ε.Ε ξεκαθαρίζουν τι θα γίνει με τις ιδιωτικοποιήσεις: “Ενώ η διαδικασία ιδιωτικοποίησης έχει σταματήσει από τις αρχές του έτους, η κυβέρνηση είναι πλέον αποφασισμένη να προχωρήσει με ένα φιλόδοξο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και να διερευνήσει όλες τις δυνατότητες μείωσης της συνολικής χρηματοδότησης μέσω μιας εναλλακτικής δημοσιονομικής πορείας ή μέσω μεγαλύτερων εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις” (σελ 102). Έτσι τoμνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξαπολύει ένα χωρίς προηγούμενο κύμα ιδιωτικοποιήσεων μέσω του ΤΑΙΠΕΔ που σαρώνει τα πάντα: Περιφερειακά αεροδρόμια, Ελληνικό (αυτό θα γίνει..καζίνο), Αστέρας Βουλιαγμένης, ακίνητο αφαντού στην Ρόδο, ΔΕΣΦΑ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ και Rosco, Αερολιμένας Αθηνών, Ποσείδι Χαλκιδικής, Κέντρο ιππασίας Μαρκόπουλου, ηλεκτρονικές δημοπρασίες ακινήτων, μαρίνες, Εγνατία Οδός, ΕΛΠΕ,ΟΤΕ, ΔΕΗ (αναφέρεται η πώληση του 17% εντός του 2016 και αποφάσεις για την ευρύτερη στρατηγική έως τα τέλη του 2016) ΕΥΑΘ,ΕΥΔΑΠ,ΔΕΠΑ άλλα ακίνητα και το σχέδιο τιτλοποιήσης η ανάλογης εκμετάλλευσης χαρτοφυλακίου ακινήτων. Όλες οι ιδιωτικοποιήσεις περιλαμβάνονται σε ένα ειδικό σχέδιο (Asset Development Plan-ADP) που έχει εγκριθεί απο το ΤΑΙΠΕΔ απο 30 ιουλίου και αποτελεί “αναπόσπαστο μέρος της συμφωνίας” (σελ 102). Το εκπληκτικό εδώ είναι ότι η κυβέρνηση πήγε απο πάνω να παρουσιάσει και σαν νίκη το γεγονός ότι η έδρα του ΤΑΙΠΕΔ έμεινε στην Αθήνα!.

Οι ιδιωτικοποιήσεις περιγράφονται στο ADP με ακριβή σειρά και κατά προτεραιότητα. Ήδη η κυβέρνηση ξεκίνησε την διαδικασία ξεπουλήματος των περιφερειακών αεροδρομίων στην γερμανική Fraport για 40 χρόνια. Ο ιδιώτης, ενώ στη σαρανταετία θα εισπράξει πάνω από 22 δισ. ευρώ, θα αποδώσει στο κράτος μόνο 3,85 δισ (8). Εξάλλου εδώ υπάρχει και πρόσφατη εμπειρία: η Hoctief, μια άλλη γερμανική εταιρεία, που κατασκεύασε το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος και ανέλαβε για 100 χρόνια την διαχείρισή του (την οποία πούλησε), έφυγε απο το αεροδρόμιο αφήνωντας χρέη ..600 εκατομμυρίων ευρώ στο Ελληνικό δημόσιο.Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση εδώ για το τι αποτελέσματα θα έχει αυτή η κίνηση στις τιμές και τις υπηρεσίες των αερομεταφορών. Όσο για την ΔΕΗ και τον ΑΔΜΗΕ. Καταρχήν, προβλέπεται η σταδιακή μείωση των μεριδίων λιανικής και χονδρικής της ΔΕΗ κάτω από το 50% μέχρι το 2020, προκειμένου να κερδίσουν χώρο οι “ανταγωνιστές”. Επίσης, μέχρι τον Οκτώβρη του 2015 η κυβέρνηση θα πρέπει να λάβει “μη αναστρέψιμα μέτρα” για την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, «εκτός αν προταθεί εναλλακτικό σχέδιο, με ισοδύναμα αποτελέσματα για τον ανταγωνισμό (…) σύμφωνα με τις βέλτιστες πρακτικές” (σελ 101) (9).

Το όργανο που θα δρομολογήσει αυτές τις περικοπές έχει ήδη φτιαχτεί : Είναι το Δημοσιονομικό συμβούλιο, ένα ανεξέλενγκτο υπερόργανο που θα κόβει αυτόματα της δαπάνες απο τον κρατικό προυπολογισμό άμα δεν βγαίνουν οι στόχοι και θα διορίζεται και απο εξωκυβερνητικούς (όπως τον διοικητή της Τ.Ε). Πρόκειται για μέτρο που ψήφισε η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (10) και δεν τόλμησε να υλοποιήσει και πρόταση που κατέθεσε και υποστήριξε επανειλλημένα ο Γ.Βαρουφάκης στο Eurogroup τον περασμένο ιούλιο (11). Εδώ πράγματι πρόκειται για καινοτομία αφού για πρώτη φορά φτιάχνεται στην πράξη ένας μηχανισμός που θα μπορεί αυτόματα-χωρίς άλλες παρεμβάσεις- να κόβει μισθούς, συντάξεις, προυπολογισμούς νοσοκομείων, δαπάνες για την παιδεία αν οι στόχοι δεν βγαίνουν.

Οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα έχουν τεθεί ως εξής: -0,25% πρωτογενές έλλειμμα το 2015 και πλεονάσματα: +0,50% το 2016, +1,75% το 2017 και +3,5% το 2018 (σελ 87). Αυτό δεν είναι βέβαια αποτέλεσμα κάποιας σκληρής διαπραγμάτευσης αλλά διαπίστωση της πραγματικότητας αφού η εκδήλωση της κρίσης, καθιστούν εκ των πραγμάτων αδύνατη την επίτευξη υψηλών δημοσιονομικών πλεονασμάτων αυτή τη διετία. Εξάλλου, όπως ακριβώς και στα προηγούμενα μνημόνια, τα νούμερα ανεβαίνουν απότομα μετά την διετία και σταθεροποιούνται (και όπως είδαμε υπάρχουν ήδη δεσμεύσεις για επιπλέον μέτρα το 2017 και 2018).Σε περίπτωση υπέρβασης των στόχων για τα πρωτογενή πλεονάσματα, ποσό τουλάχιστον 30% θα διατίθεται για την αποπληρωμή του κρατικού χρέους και επίσης 30% για την αποπληρωμή ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων.Το σύνολο της διαθέσιμης ρευστότητας των φορέων της γενικής κυβέρνησης (ασφαλιστικά ταμεία, ΟΤΑ, πανεπιστήμια κ.λπ.) μεταφέρεται στον “ενιαίο λογαριασμό του Δημοσίου”, προκειμένου “να βελτιωθεί το κατακερματισμένο σύστημα διαχείρισης μετρητών”. Το μέτρο θα ισχύει μέχρι το τέλος του 2015 και έτσι μονιμοποιείται το σύστημα υφαρπαγής όλων των διαθέσιμων πόρων που εφάρμοσε η κυβέρνηση για να πληρώνει τους δανειστές ενώ..διαπραγματευόταν σκληρά (12).

Όμως όλα αυτά δεν είναι τους είναι αρκετά, δεν είναι το τέλος, αλλά η αρχή. Η κυβέρνηση δεσμεύεται τον Οκτώβρη του 2015 να θεσπίσει επιπλέον “αξιόπιστα διαρθρωτικά μέτρα” που θα τεθούν το 2017 και 2018 ύψους 2 δίς σε ετήσια βάση. Και όχι μόνο. Δεσμεύεται ότι θα παρακολουθεί τις αποκλίσεις (και εδώ συμπεριλαμβάνει ακόμα και τις δικαστικές αποφάσεις) (σελ 88) και θα λάβει και τα απαραίτητα αντισταθμιστικά μέτρα. Έτσι και αλλιώς ήδη, μετά τις συνεχιζόμενες αποκλίσεις (4,1 δις ευρώ) στους στόχους του φετινού κρατικού προυπολογισμού, είναι δεδομένο ότι θα ενεργοποιηθούν πρόσθετες αυτόματες περικοπές κρατικών κονδυλίων για λαικές ανάγκες ενώ πιθανό είναι να κατατεθεί και συμπληρωματικός προυπολογισμός: “Προκειμένου να αποδείξει τη δέσμευσή της για την εφαρμογή αξιόπιστων δημοσιονομικών πολιτικών, η κυβέρνηση θα εγκρίνει (Βασικό παραδοτέο), τον Οκτώβριο του 2015, συμπληρωματικό προϋπολογισμό για το 2015 εφόσον κριθεί αναγκαίο, το προσχέδιο του προϋπολογισμού του 2016 και μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική για την περίοδο 2016-19, η οποία θα υποστηρίζεται από μεγάλη και αξιόπιστη δέσμη παραμετρικών μέτρων και διαρθρωτικών δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων” (σελ 88)

Η δανειακή σύμβαση ξεκαθαρίζει (όπως και στα προηγούμενα μνημόνια) ότι η συμμόρφωση στους όρους της σύμβασης είναι ταυτόσημη με το μνημόνιο: “η αποδέσμευση της χρηματοδοτικής συνδρομής δυνάμει της παρούσας συμφωνίας….συμπεριλαμβανομένης της διευκόλυνσης…..προυποθέτει ότι το δικαιούχο κράτος έχει συμμορφωθεί με τους όρους που επισυνάπτονται στην παρούσα συμφωνία, συμπεριλαμβανομένης της συμμόρφωσης με τα μέτρα που καθορίζονται στο Μνημόνιο Συννενόησης” (σελ 61). Δεν υπάρχει δηλαδή συμμόρφωση στην δανειακή σύμβαση χωρίς συμμόρφωση στο Μνημόνιο, όπως προσπαθούσε να εξαπατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τους εργαζόμενους. Όσο για την άλλη πολυδιαφημισμένη απάτη, το θέμα του αγγλικού δικαίου, ηδανειακή σύμβαση αποτελεί εφαρμογή των προδιαγραφών για τα δάνεια του ΕΜΣ και για αυτό αναφέρεται στους όρους του και δεν αναφέρεται στο αγγλικό δίκαιο. Έτσι και αλλιώς το ευρωενωσιακό δίκαιο δεν έχει ουσιαστικές διαφορές απο το αγγλικό.

Οι όροι θα επικαιροποιούνται σε τριμηνιαία βάση, ενώ “σε κάθε επανεξέταση, θα εξειδικεύονται πλήρως με λεπτομέρειες και χρονοδιαγράμματα τα συγκεκριμένα μέτρα πολιτικής και τα λοιπά μέσα για την επίτευξη αυτών των ευρύτερων στόχων”. “Η κυβέρνηση είναι έτοιμη να λάβει οποιαδήποτε μέτρα ενδέχεται να κριθούν κατάλληλα για το σκοπό αυτό, καθώς οι περιστάσεις μεταβάλλονται”.”Η κυβέρνηση δεσμεύεται να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ για όλες τις ενέργειες που αφορούν την επίτευξη των στόχων του μνημονίου συνεννόησης, πριν από την οριστικοποίηση και τη νομική έγκρισή τους”.”Για την επιτυχία θα απαιτηθεί η συνεχής εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών επί πολλά έτη”, δηλαδή και μετά το 2018 που λήγει τυπικά το νέο μνημόνιο (όλα τα αποσπάσματα απο την σελίδα 86).

Εκτός από την αποπληρωμή του κρατικού χρέους με το νέο δάνειο, τα χρήματα θα δοθούν και για τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την ΕΚΤ, αλλά και τους επιχειρηματικούς ομίλους με τους οποίους συναλλάσσεται το κράτος και τους χρωστά. Επιπλέον, θα χρησιμοποιηθούν και για ζεστό χρήμα προς τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Οι τραπεζίτες θα πάρουν άμεσα 10 δισ. από το νέο δάνειο, που σε συνδυασμό με τις ρυθμίσεις για τα «κόκκινα» δάνεια αλλά και την εισροή κεφαλαίων από τον ELA, θα προχωρήσει η διαδικασία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Οσον αφορά το «κούρεμα», η κυβέρνηση έχει περάσει ήδη με νόμο την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας που προβλέπει πως εάν δε γίνει ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέχρι 31.12.2015, τότε είναι ανοιχτό το θέμα του “κουρέματος” των καταθέσεων για να γίνει ανακεφαλαιοποίηση (13). Το κρατικό χρέος, το οποίο και φορτώνει και άλλο η κυβέρνηση με το νέο δάνειο, μετατίθεται για μετά, αφού οι δανειστές βάζουν όρο την ψήφιση και εφαρμογή των μέτρων.

Το μνημόνιο αναφέρεται (σελ 87) και στο ΕΣΠΑ. Εδώ ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση, σε πλήρη συντονισμό με τον Γιούνκερ, προσπάθησαν να στήσουν και άλλη μια απάτη και να παρουσιάσουν ένα “πακέτο Γιούνκερ” 35 δις σαν αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης και της συμφωνίας. Όμως, όπως γράφει το κείμενο απο τα 35 δισ. ευρώ, τα 20 δισ. ευρώ είναι ουσιαστικά το νέο πακέτο ΕΣΠΑ για την περίοδο 2014 – 2020, είναι δηλαδή λεφτά που τρέχουν και είναι άσχετα με την συμφωνία. Πρόκειται για ένα χρηματοδοτικό πακέτο που, όπως και το προηγούμενο, θα αυξήσει τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων της ελληνικής οικονομίας και δεν έχει καμία σχέση με τις ανάγκες των εργαζομένων. Για αυτό εξάλλου αναφέρονται κριτήρια όπως “η δημιουργία ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος” (βλέπε και αλλαγές στα εργασιακά) (σελ 87) στα οποία η Ελληνική κυβέρνηση πρέπει να προσαρμοστεί και να ζητήσει “τεχνική βοήθεια” απο την Ε.Ε. Ότι λοιπόν είδαν οι εργαζόμενοι απο το προηγούμενα τέτοια πακέτα (2000-2006 και 2007-2013) θα δούν και απο αυτό. Τα υπόλοιπα 15 δισ. ευρώ αφορούν σε επενδυτικά δάνεια προς την ελληνική οικονομία με την εγγύηση της Κομισιόν. Για να υπάρξουν, πρέπει να βρεθούν επενδυτές για να δανειοδοτήσουν αντίστοιχα έργα, πάνω στα συντρίμμια των εργατικών δικαιωμάτων, που προκύπτουν από την πολιτική της ΕΕ και τα μνημόνια ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ.

3. Η αριστερά της απάτης.

Είναι λοιπόν φανερό απο όλα τα παραπάνω (που προφανώς δεν καλύπτουν το σύνολο των μέτρων) ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλά με μια τακτική υπόχωρηση, με μια απόκλιση απο κάποιες αρχές, με έναν συμβιβασμό μπροστά σε κάποια πίεση η κάποιον φόβο, ούτε βέβαια με κάποια μάχη που έδωσε αρνητικά αλλά και θετικά, λόγω της σκληρής διαπραγμάτευσης. Πρόκειται-όπως και τα προηγούμενα μνημόνια- για ένα επεξεργασμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια σχέδιο στρατηγικής και μακράς πνοής, που χαρακτηρίζεται απο συγκεκριμένη αντίληψη, συνοχή και στοχοθεσία και καλύπτει τα πάντα με μεσοπρόθεσμο αλλά και μακροπρόθεσμο ορίζοντα.Είναι λοιπόν ξεκάθαρη η απροκάλυπτη απάτη όλων των κυβερνητικών στελεχών που ισχυρίζονται ότι η συμφωνία αφήνει κενά και πεδία διαπραγμάτευσης η ότι μπορεί να αντισταθμιστεί με άλλα μέτρα και κάποιο αριστερό πρόγραμμα που δήθεν θα εφαρμοστεί παράλληλα με το μνημόνιο.

Το μνημόνιο, μαζί με όλο τα πακέτο των αντεργατικών μέτρων αποτελεί και το προεκλογικό πρόγραμμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και των άλλων τριών κομμάτων (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,Ποτάμι) που το ψήφισαν.Βέβαια, για τις ανάγκες του προεκλογικού αγώνα, θα γίνει προσπάθεια να τονιστούν διαφορές σε επιμέρους σημεία. Στην πραγματικότητα όμως, επειδή τα συγκεκριμένα μέτρα (όπως και τα προηγούμενα μνημόνια) δεν αφήνουν κανένα περιθώριο, οι αντιπαραθέσεις θα εκφυλιστούν σε διαφορετικές ρητορικές για το ποιός έφερε πρώτος τα μνημόνια, ποιό μνημόνιο είναι το καλύτερο, η ποιός θα το εφαρμόσει πιο σωστά.Με άλλα λόγια, με την αριστερά πρώτο βιολί και τους υπόλοιπους απο κοντά,το δούλεμα θα πέσει σύννεφο.

Η ίδια η κυβέρνηση κυκλοφορεί, απο τις μέρες της ψηφοφορίας για την συμφωνία στην βουλή , διάφορα απίθανα επιχειρήματα για τα θετικά σημεία όσων είχε υπογράψει. Η επιχειρηματολογία αυτή ήταν ουσιαστικά μια επανάληψη ομιλιών του πρωθυπουργού και τα στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στην βουλή και-με τον έναν η τον άλλο τρόπο-θα είναι και η επιχειρηματολογία της προεκλογικής περιόδου. Δεν υπάρχει ούτε ένα, κυριολεκτικά, σημείο απο την επιχειρηματολογία του Πρωθυπουργού που να μην είναι χυδαία προπαγάνδα και προσπάθεια εξαπάτησης:

Είναι ψέμα ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι αποτέλεσμα της σκληρής διαπραγμάτευσης. Είναι αποτέλεσμα της κρίσης της οικονομίας και δεν είναι χαμηλά, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται απο το 2017 να τα ανεβάσει στο 3,5% και να πάρει και επιπλέον μέτρα.

Είναι απάτη ότι η κυβέρνηση εξασφάλισε ότι δεν θα επιτρέψει το 5ευρω στα νοσοκομεία. Μέσα στο κείμενο υπογράφει ότι θα συζητηθεί τον Οκτώβρη (όταν ελπίζει ότι θα έχει υφαρπάξει την ψήφο και για αυτό κάνει τώρα εκλογές)

Είναι ψέμα ότι αποτράπηκαν οι ομαδικές απολύσεις και οι αλλαγές στα εργασιακά. Οι βέλτιστες πρακτικές της Ε.Ε που γράφει το κείμενο είναι η μερική απασχόληση, τα mini jobs τα συμβόλαια μηδενικών ωρών, η εργασία μετά απο τηλεφώνημα που ισχύουν στη Βρετανία, τη Γερμανία, την Ολλανδία, την Γαλλία, την Ιρλανδία και αλλού. Είναι μέτρα που πρακτικά καθιστούν αδύνατη την απεργία. Και όλα αυτά τα μέτρα έχουν υποστηρικτή τον συνεργάτη της κυβέρνσης το ILO αφού θεωρείται ότι διευκολύνουν τις επενδύσεις.

Είναι ψέμα ότι η μη σύναψη σε αγγλικό δίκαιο είναι νίκη και θετικό της δανειακής σύμβασης. Η σύμβαση δεν είναι σε αγγλικό δίκαιο λόγω του ότι έχει συναφθεί με τον ESM, του οποίου το δίκαιο δεν έχει καμία ουσιαστική διαφορά.

Είναι θρασύτατο ψέμα να πανηγυρίζει η κυβέρνηση ότι απέτρεψε την κουβέντα για “μικρή ΔΕΗ” όταν η ίδια αναγνωρίζει ότι “δεσμεύεται για απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας” και ιδιωτικοποιεί τα πάντα μέσα απο το ΤΑΙΠΕΔ.

Είναι παραμύθι το πακέτο Γιούνκερ” των 35 δις. Τέτοιο πακέτο δεν υπάρχει και τα λεφτά του ΕΣΠΑ και των επενδυτικών προγραμμάτων θα πάνε-αν δοθούν-στις τσέπες των καπιταλιστών, εγχώριων και ξένων.

Είναι κοροιδία η προστασία των συντάξεων και του ΕΚΑΣ, της οποίες η κυβέρνηση άρχισε ήδη να πετσοκόβει.

Είναι ψέμα ότι δεν θα εφαρμοστεί η ρήτρα μηδενικού ελλείματος στα ταμεία. Το μνημόνιο γράφει: “Απο 1/9/2018 όλα τα επικουρικά συνταξιοδοτικά ταμεία θα χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τις ίδιες εισφορές” (σελ 92-93).

Εδώ δεν χρειάζεται να γίνουν ιδιαίτερες αναφορές σε όλες τις προεκλογικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ και του πρωθυπουργού η στις δηλώσεις του τύπου “εγώ δεν είμαι πρωθυπουργός παντός καιρού” κλπ. Το μνημόνιο είναι απο μόνο του μια απάντηση σε όλα αυτά. Μένει βέβαια η “μάχη κατά της διαπλοκής”, το αγαπημένο καταφύγιο όλων των αστικών κομμάτων τις τελευταίες δεκαετίες, που εφαρμόζονταν όλες οι αντεργατικές πολιτικές. Όμως ο πρώτος και μεγαλύτερος μηχανισμός διαφθοράς είναι η ίδια η Ευρωπαική Ένωση που με τον τεράστιο γραφειοκρατικό της μηχανισμό αποτελεί εκτροφείο απο λομπίστες επιχειρηματικών συμφερόντων, συμβούλους και λοιπούς κηφήνες που αμοίβονται με αστρονομικά ποσά για να κόβουν μισθούς και συντάξεις σε όλη την Ευρώπη.

Για τους “εταίρους”, αρκεί να κοιτάξει κανείς την υπόθεση Siemens καιτο τι έκαναν και κάνουν οι γερμανοί με τα αεροδρόμια. Η την υπόθεση του προέδρου των φιλελευθέρων στο ευρωκοινοβούλιο Γ.Φερχόφστατ που την ομιλία του για την ανάγκη “μεταρρυθμίσεων” στην Ελλάδα μετέδιδαν ενθουσιασμένα τα Ελληνικά ΜΜΕ και λίγο αργότερα αποκαλύφθηκε ότι είναι στο διοικητικό συμβούλιο ομίλου που διεκδικεί την ιδιωτικοποιήση της Ε.Υ.Α.Θ (Εταιρεία Υδρευσης Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης), η του Γιούνκερ που ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου έχει κάνει το κράτος του πλυντήριο φοροδιαφυγής. Με αυτούς-μέσω του μνημονίου- έχει συνυπογράψει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα εφαρμόσει την μάχη κατά της…διαπλοκής.

Όσο για το εσωτερικό της χώρας η “μάχη κατά της διαπλοκής”, όπως και παλιότερα, δεν θα είναι τίποτα άλλο απο το ξαναμοίρασμα της πίτας υπό την ηγεμονία του νέου πολιτικού προσωπικού. Ήδη πολλά ΜΜΕ και εργοδοτικές ενώσεις αλλάζουν στάση απέναντι στην κυβέρνηση και όλοι παίρνουν θέση για το μετεκλογικό τοπίο.Στην πορεία αυτή δεν αποκλείεται βέβαια να πεταχτούν στην πυρά και κάποιοι αστοί πολιτικοί η παράγοντες τύπου Τσοχατζόπουλου για να ικανοποιηθεί το “λαικό αίσθημα” και να συνεχίσουν κανονικά οι δουλειές. Εξάλλου εδώ η αριστερά (και ειδικά η συγκεκριμένη) είναι δοκιμασμένη απο το 1989.

4. Το τέλος των ψευδαισθήσεων

Η συμφωνία δείχνει ότι τα μέτρα Ε.Ε-κυβέρνησης δεν αποτελούν μόνο ένα άλλο μνημόνιο, όπως συχνά γράφεται. Στην πραγματικότητα ενοποιούν και αναβαθμίζουν όλες τις βασικές κατευθύνσεις των προηγούμενων μνημονίων και αντεργατικών μέτρων, τις κατοχυρώνουν, κάνουν διορθώσεις, προβλέπουν πιθανά εμόδια και φυσικά όλες τις διαδικασίες για την υλοποίηση των μέτρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή δεν φέρνει απλά άλλο ένα μνημόνιο χειρότερο, καλύτερο η το ίδιο σε σχέση με τα προηγούμενα. Μπαίνει μπροστά (με το πλεονέκτημα ότι ήρθε στο προσκήνιο χωρίς την φθορά της κυβερνητικής διαχείρησης και ότι εκλέχτηκε με την στήριξη εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων), με στόχο να διαφυλαχθούν όλα τα αντεργατικά κεκτημένα. Και μάλιστα σε μια πολύ κρίσιμη φάση για τον Ελληνικό καπιταλισμό (ένταση της κρίσης, απαξίωση του αστικού πολιτικού προσωπικού, κλιμάκωση των ανταγωνισμών στην περιοχή της Α.Μεσογείου). Το μνημόνιο είναι το νέο κύμα επίθεσης στον κόσμο της εργασίας (και σε εκτεταμένα μικροαστικά στρώματα) για να αντιμετωπίσει την ύφεση η Ελληνική αστική τάξη παράλληλα με την διαφύλαξη της συμμετοχής της (με τις αναγκαίες υποχωρήσεις) στο παζάρι των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών τύπου Ε.Ε και Ευρωζώνης.

Αν το οικονομικό και κοινωνικό μέρος αυτής της διαδικασίας είναι το περιεχόμενο του μνημονίου, των προαπαιτουμένων και των εφαρμοστικών νόμων, το πολιτικό είναι η προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του αστικού πολιτικού συστήματος υπό την ηγεμονία της αριστεράς. Η ανασυγκρότηση αυτή (που έχει στον πυρήνα της την διασφάλιση της παραμονής στην Ε.Ε και την ευρωζώνη) είναι εξάλλου και το διακύβευμα των εκλογών για την αστική τάξη. Τα παλιά αστικά κόμματα, φθαρμένα απο την κυβερνητική διαχείρηση και διαλυμένα απο την εφαρμογή των αντεργατικών μέτρων τα προηγούμενα χρόνια, διατηρούνται μέν απο τον ΣΥΡΙΖΑ στην ζωή (συμβούλιο πολιτικών αρχηγών αμέσως μετά το δημοψήφισμα, υπογραφή μνημονίου και διαδικασίες έγκρισης του συμφωνίας) με σκοπό όμως να περιοριστούν σε ρόλο αναπληρωματικού και τοποτηρητή.

Φυσικά αυτή η διαδικασία δεν είναι ευθύγραμμη ούτε μπορεί να προβλέψει κανείς την τελική της μορφή αφού, όπως κάθε φορά, θα συμπεριλάβει και τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς της αστικής τάξης και τμημάτων της, του πολιτικού και ανώτερου διοικητικού της προσωπικού κ.α. Όμως οι βασικές της κατευθύνσεις χαράκτηκαν ήδη με την συμφωνία και τα προαπαιτούμενα. Για μια ακόμα φορά στην ιστορία η σοσιαλδημοκρατία, στην αριστερή της εκδοχή, εμφανίζεται στο προσκήνιο να σώσει την παρτίδα, την ώρα που οι παλιές αστικές πολιτικές δυνάμεις έχουν χρεοκοπήσει. Σε αυτό, αντίθετα με ότι υποστηρίζεται, είναι πολιτικά συνεπής. Εξάλλου οι πραγματικοί φίλοι στα δύσκολα φαίνονται.

Για τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται, τα πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα, την κατάσταση του εργατικού κινήματος, τα αίτια της κατάρρευσης της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ, την δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ ν.2-Λαική Ενότητα και την σχετική συζήτηση που γίνεται στην αριστερά θα αναφερθούμε στο επόμενο κείμενο.

Σημειώσεις:

1. Ολόκληρη η συνεδρίαση εδώ: http://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/ToKtirio/Fotografiko-Archeio/#49765ed6-3026-4712-9114-a4f700c9dd58
2. “Όλη η ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σκέφτεται ποιο ειναι το καλύτερο που μπορεί να γίνει και σίγουρα κανείς από αυτούς δεν θα ήθελε να καταψηφίσει μια κυβέρνηση της αριστεράς η οποία αναγκάστηκε να προχωρήσει σε κάποια μέτρα. Θα είναι αδικία αυτή η κυβέρνηση να πέσει από τους ίδιους της τους βουλευτές”. Α.Φλαμπουράρης, συνέντευξη στον τηλεοπτικό σταθμό SKAI 17//08, http://www.skai.gr/news/politics/article/289562/flabouraris-tha-einai-adikia-auti-i-kuvernisi-na-pesei-apo-tous-idious-tis-tous-vouleutes/, “Να μην πέσει η κυβέρνηση της αριστεράς”, Ν.Φίλης 14/07 http://www.enikos.gr/politics/329450,Filhs-Na-mhn-pesei-h-aristerh-kyvernhsh-me-ypaitiothta-an8rwpwn-ths-aristeras-.html, “Να μην πέσει η κυβέρνηση της αριστεράς…αυτό που έρχεται στη βουλή είναι συμβιβασμός”, Ν.Βούτσης 12/08 http://marketnews.gr/article/255654/voutsis_na_mhn_pesei_h_kybernhsh_ths_aristeras_apo_boyleytes_ths_aristeras
3. Το κείμενο του ΦΕΚ του μνημονίου:http://www.tanea.gr/files/1/2015/fek.pdf
4. ΦΕΚ, ο.π, σελ 86-104. Επίσης στο: http://www.902.gr/eidisi/politiki/73229/vanaysa-kai-sklira-metra-se-varos-toy-laoy-kai-pros-ofelos-toy-kefalaioy
5. Ο.π
6. http://news247.gr/eidiseis/oikonomia/ergasia/asfalistiko-sta-392-7-eyrw-apo-486-eyrw-h-katwtath-suntaksh-me-egkuklio-xaikalh.3618185.html
7. Επίσης στο: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8554479
8. http://www.kathimerini.gr/825198/article/epikairothta/politikh/voyleytes-toy-syriza-antidroyn-sthn-idiwtikopoihsh-twn-perifereiakwn-aerodromiwn
9. Επίσης στο: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8559402
10. Το ΦΕΚ του 2014 για το Δημοσιονομικό Συμβούλιο εδώ: http://www.dsanet.gr/Epikairothta/Nomothesia/n%204270.htm
11. http://www.kathimerini.gr/819980/article/epikairothta/politikh/varoyfakhs-ti-eipa-sto-eurogroup
12. http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8550175
13. http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8548797

PRAXIS

Όλγα Γεροβασίλη: Το χοντρό δούλεμα των "αριστερών" μαυρογιαλούρων

 Όλγα Γεροβασίλη: Το χοντρό δούλεμα των "αριστερών" μαυρογιαλούρων

Η Όλγα Γεροβασίλη, βουλευτής Ν. Άρτας του ΣΥΡΙΖΑ και κυβερνητική εκπρόσωπος,  σε ένα προεκλογικό ξέσπασμα, δεν… μασά τα λόγια της και… θέτει αμείλικτα ερωτήματα και επιχειρήματα…

(Για όσους σάστισαν ή μπερδεύτηκαν, ας δουν προσεκτικά ποια προεκλογική περίοδο αφορά το «διάγγελμα» στο βίντεο…) 

Φυσικά αυτό που ακούσατε δεν θα το αποκαλέσει κανείς "ξύλινη γλώσσα". Η αντιστροφή της πραγματικότητας είναι "κανονικότητα" σε αυτή τη χώρα. Το χοντρό δούλεμα των "αριστερών" μαυρογιαλούρων βαφτίζεται "πολιτικός λόγος". Η κοροϊδία και η εξαπάτηση του λαού δεν έχει όρια. Όπως και η ξεφτίλα όσων αριστερών θα τους ξαναψηφίσουν. 

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015.

Η συνδικαλιστική σαπίλα του παλιού ΠΑΣΟΚ στηρίζει τώρα Λαφαζάνη

 Η συνδικαλιστική σαπίλα του παλιού ΠΑΣΟΚ στηρίζει τώρα Λαφαζάνη

Με άρθρο-παρέμβαση στην ιστοσελίδα iskra.gr, ο επί 35 χρόνια συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Φωτόπουλος (ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ) εκφράζει την στήριξη του στη "Λαϊκή Ενότητα". Ο Φωτόπουλος, πρώην πράσινος αρχισυνδικαλιστής, μεταπήδησε στον ΣΥΡΙΖΑ στηρίζοντας Τσίπρα και σήμερα κάνει και δεύτερη κωλοτούμπα τασσόμενος υπέρ του Λαφαζάνη! Όμοιος στον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα...

 

 

 

Ανασχηματισμός

 Ανασχηματισμός

Μα τι μας λες τώρα για ανασχηματισμό Σφυροδρέπανε, αφού πηγαίνουμε για εκλογές; Αν το καλοσκεφτείς βέβαια, σφε αναγνώστη, βρισκόμαστε σε εκλογές (και συνεπώς εκ των πραγμάτων νέα κυβερνητικά σχήματα) διαρκείας, οπότε δεν απέχει και τόσο από την πραγματιότητα. Παράλληλα όμως, σε αυτές τις εκλογές συντελείται ένας άλλος, παράδοξος «ανασχηματισμός», που αφορά τα κλισέ επιχειρήματα και τις πλευρές-παρατάξεις στις οποίες απευθύνονται.

Φαντάζεσαι δηλ να ρωτάνε οι δημοσιογράφοι το Λαφαζάνη και τους πανελίστες του γιατί δε συνεργάζονται με το Σύριζα, αν αποκλείουν μετεκλογικά μια κυβερνητική συνεργασία μαζί του και μήπως φοβούνται να κυβερνήσουν; Κι ώσπου να τα απαντήσουν όλα αυτά, να τους ζητάνε να βάλουν μια τελεία (γκλέτσου), ένα κόμμα (νέου τύπου), μια παρένθεση (αριστερή), αλλά εντός εισαγωγικών (εφόσον πρόκειται για το Σύριζα), για να προχωρήσουν στον επόμενο. Αν είναι να σε θεωρούν Κουκουέ (που θα ‘θελες, αλλά δεν είσαι), ας αρχίσουν τουλάχιστον να σου φέρονται και στα πάνελ ως τέτοιο. Προς το παρόν όμως τα κανάλια καλούν τους Λαφαζανικούς μόνους τους, χωρίς αντίλογο, ενώ οι επιθέσεις που εξαπολύουν εναντίον τους μάλλον καλό τους κάνουν παρά τους ζημιώνουν εκλογικά.

Θα μπορούσε επίσης ο Σύριζα να επιτεθεί στους Λαφαζανικούς με το κλασικό ερώτημα που στρεφόταν εναντίον του στις εκλογές του Γενάρη: πού θα βρείτε τα λεφτά, για να τα κάνετε όλα αυτά; Και να προσθέτουν με νόημα: μήπως στο νομισματοκοπείο-οοο... (με παρατεταμένο το «ο», για να το πιάσουν όλοι το υπονοούμενο-οοο...).

Η πιο εντυπωσιακή αντιμετάθεση ωστόσο πάντως συντελείται αυτόν τον καιρό στο μυαλό του μέσου Ναρίτη. Ο Μπιτσάκης –που είχε γράψει το 89’ το βιβλίο «ρήξη ή ενσωμάτωση», αλλά στην πορεία μάλλον άλλαξε γνώμη και δε δίνει πια την ίδια απάντηση- έδρασε πρωτοπόρα, σαν τροχιοδεικτική βολή, αλλά δεν είναι μόνος του. Και δεν το συντροφεύει μόνο ο Πι-Πι, για τον οποίο οι κακές γλώσσες λένε πως βρίσκεται πίσω από τη συγγραφή των θέσεων της ΛαΕ, χωρίς να έχει πάψει (επισήμως τουλάχιστον) να είναι μέλος του Ναρ και της Ανταρσυα.

Τα αποτυπώνει όλα αυτά πολύ καλά ένας από τους θρυλικούς 7 (που αποχώρησαν πριν 9 χρόνια από το Ναρ), γράφοντας σε ένα σχόλιό του στο φου-βου.

Έφυγες από το τιμημένο ΚΚΕ το 1989 γιατί διαφωνούσες (και σωστά): 1. Στη συγκρότηση Παναριστεράς σε μίνιμουμ πρόγραμμα, 2. Στη συμμετοχή/στήριξη σε αστικές κυβερνήσεις, 3. Στην τοποθέτηση της Επανάστασης στις Καλένδες... Μετά από 25 χρόνια αγωνιστικής πορείας καταλήγεις να εκλιπαρείς τα απόσκατα της σοσιαλδημοκρατίας για: 1. Συγκρότηση Παναριστεράς σε μίνιμουμ πρόγραμμα, 2. Συμμετοχή/στήριξη σε αστικές κυβερνήσεις, 3. Στην τοποθέτηση της Επανάστασης στις Καλένδες... ΝΑΡίτη, ο κύκλος του ’89 έκλεισε. Κράτα το κούτελο σου καθαρό. Το χρωστάς στους αγώνες χρόνων. Μη γίνεις ουρά των αστών. Επίστρεψε στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Αυτό μπορεί να μη λέει τίποτα στους «μεταλλαγμένους Κνίτες» δεύτερης γενιάς, χωρίς τη σωτήρια Κουκουέ μόρφωση, ή σε όσους θεωρητικοποίησαν εκείνο το ρήγμα και δέθηκαν τόσο πολύ συναισθηματικά μαζί του, που δυσκολεύονται τώρα να εγκαταλείψουν τον παραδοσιακό ετεροπροσδιορισμό τους, ως βασικό κριτήριο, γι’ αυτό και δεν περιμένω ιδιαίτερα εντυπωσιακά αποτελέσματα. Όσοι έχουν καταλάβει τα παραπάνω, έχουν ήδη επιστρέψει και προσεγγίσει το Κόμμα. Προσωπικά λοιπόν θα επαναδιατύπωνα το ανοιχτό ερώτημα ως εξής.

Φίλε Ναρίτη, σκέψου τους σφους σαν το Λαϊκό Στρώμα, που σου έχει κάνει και αφιέρωμα και παλεύει σε διάφορες Κνιτοπαρέες να εξηγήσει πως δεν είσαστε Πασόκοι (5/10 σας είχε βάλει στο Πασοκόμετρο), να αναλύσει το προτσές, να υπερασπιστεί κριτικά το «δε θα υπακούσω» του Γράψα, κτλ. Σκέψου τη συζήτηση που θα ανοίξει σε λίγο καιρό για τον τρίτο τόμο του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ, το 89’ και το βασικό ερμηνευτικό σχήμα των δύο οπορτουνιστικών κέντρων (δεξιό και «αριστερό») που χτυπούσαν το Κόμμα και αλληλοτροφοδοτούνταν. Ας πούμε ότι γίνεται σύσκεψη με φίλους κι οπαδούς, για να το συζητήσουν κι εγώ αρνούμαι να τσουβαλιάσω όσους έφυγαν εκείνη τη διετία, θεωρώντας τον «αριστερισμό» ως τιμωρία του κόμματος για τα δεξιά του λάθη και παραστρατήματα εκείνη την εποχή. Καταλαβαίνεις όμως τη δυσκολία να το υποστηρίξω αυτό με βάση τις εξελίξεις της επικαιρότητας;

Γιατί ουσιαστικά η σύμπραξη αυτή δεν είναι κάτι άλλο παρά η συνεργασία κι επανασυγκόλληση των πολιτικών απογόνων εκείνων των δύο κέντρων, του Αριστερού Ρεύματος στο Σύριζα και του Νέου Αριστερού Ρεύματος, που βρήκαν πως στην παρούσα συγκυρία δεν τους χωρίζει τίποτα, παρά μόνο το «νέο». Και μετά τη συνάντησή τους μπορεί να υπήρχε στο τραπέζι της συζήτησης χαραγμένο: 89+91=LF.E (à Λαφαζανική Ενότητα).

Κι αυτός είναι ο πολλοστός κρίκος στην αλυσίδα που δείχνει πως όταν το Κόμμα κάνει κάποια εκτίμηση (πχ πως η Ανταρσυα θα εξελιχθεί στο νέο Σύριζα), μπορεί σε κάποιους να φαίνεται κάπως ακραία και τραβηγμένη αλλά δεν αργεί να επιβεβαιωθεί απ’ τις εξελίξεις, όσο προβλέψιμο κι αν είναι αυτό το σενάριο κι η κατάληξή του.

Με το καλό να μπουν τα παιδιά στη Βουλή και τους ευχόμαστε κι εις ανώτερα, γιατί όχι και σε μια κυβέρνηση (εργατική, αντικαπιταλιστική ή ό,τι άλλο). Ίσως στον επόμενο ανασχηματισμό, για να ανασχηματιστούν και τα επιχειρήματα για το 89’...

Βρε λες;

Θέλουν να βαφτίσουν «λαϊκή εντολή» την εφαρμογή του μνημονίου

Θέλουν να βαφτίσουν «λαϊκή εντολή» την εφαρμογή του μνημονίου

Με μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση, το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να εξασφαλίσει την πολυπόθητη λαϊκή συναίνεση σε μια πολιτική που είναι άγρια αντιλαϊκή. Κεντρικό ρόλο σ' αυτήν την αποστολή, προφανώς, έχει αναλάβει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, χωρίς όμως να υπολείπονται σε ανάλογη χρέωση και τα άλλα αστικά κόμματα, που είτε κυβέρνησαν είτε περιμένουν στη σειρά για να μετάσχουν σε κάποιο από τα επόμενα κυβερνητικά σχήματα. Παράλληλα, ζεστές κρατούνται και εκείνες οι εφεδρείες του συστήματος που έχουν αναλάβει ειδικούς ρόλους για την αντιμετώπιση ενδεχόμενης ριζοσπαστικοποίησης λαϊκών συνειδήσεων.
Στη βδομάδα που πέρασε ξεδιπλώθηκε ένα μεγάλο μέρος του αστικού σχεδιασμού, που αφορά στο δέσιμο των εξελίξεων της επομένης περιόδου έτσι ώστε να είναι ασφαλής η εφαρμογή του 3ου μνημονίου αλλά και των εφαρμοστικών νόμων των προηγούμενων δύο μνημονίων που είναι ακόμα σε εκκρεμότητα.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση η χειραγώγηση του λαού, ύστερα από πέντε χρόνια άγριας φορο-επιδρομής και απανωτών ανατροπών σε Εργασιακά και Ασφαλιστικό, αποδεικνύεται πλέον πως είναι ένα από τα κεντρικά καθήκοντα που έχουν αναλάβει τα κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με συγκεκριμένες δεσμεύσεις προς το κεφάλαιο.
Η αστική τάξη ξέρει καλά ότι δεν αρκεί να ψηφιστεί το μνημόνιο. Το κύριο είναι να περάσουν χωρίς αντιδράσεις τα μέτρα που αυτό προβλέπει. Και προκειμένου να ενσωματωθεί η δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση, υπάρχουν οι πρόθυμοι που πουλάνε ελπίδα ότι μια κυβέρνηση - του ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω - έχει τον τρόπο να εφαρμόσει το μνημόνιο και ταυτόχρονα να δουλεύει για την αντιστροφή της πορείας υπέρ του λαού.

Συγκροτούν ένα αντιλαϊκό μπλοκ

Η μέχρι τώρα εξέλιξη δείχνει πως είναι αδίσταχτοι. Πρώτα κάλεσαν το λαό να διαδηλώσει υπέρ της κυβέρνησης, για να ενισχυθεί τάχα η διαπραγματευτική της ισχύς απέναντι στους «θεσμούς». Μετά καλούσαν το λαό να δείξει κατανόηση στις «αναγκαίες υποχωρήσεις», βαφτίζοντας «τακτικούς ελιγμούς» τις αντιλαϊκές συμφωνίες στα Γιούρογκρουπ που προηγήθηκαν. Οταν δρομολογήθηκε το τρίτο μνημόνιο, μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, με αυτόν το ρόλο στον καταμερισμό, καλούσε το λαό να διαδηλώσει για να διορθώσει τάχα ο ΣΥΡΙΖΑ την πολιτική του.
Τώρα, αφού έσταξαν το δηλητήριο της ανοχής και της αναμονής, λένε στο λαό να συνεχίσει να πιστεύει ότι υπάρχει διέξοδος προς όφελός του μέσα απ' αυτόν τον αντιλαϊκό δρόμο, που οριοθετούν παλιά και νέα μνημόνια, η συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, η επιδίωξη του κεφαλαίου να υπάρξει ανάκαμψη.
Αυτό το κλίμα αναμονής συντηρούν και οι σχεδιασμοί για ανακάτεμα της τράπουλας μέσα από τις εκλογές, την ώρα που πρέπει να είναι καθαρό πως απέναντι στα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα συγκροτείται ήδη ένα αντιλαϊκό μπλοκ εν δυνάμει κυβερνητικών δυνάμεων, είτε είναι σήμερα στην κυβέρνηση είτε επιδιώκουν να είναι αύριο. Το γεγονός ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μετά την ψηφοφορία της 14ης Αυγούστου, έχασε την εμπιστοσύνη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που τη στήριζε, δεν ανατρέπει το επίσης γεγονός ότι η κυβερνητική πολιτική έχει την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας της Βουλής, αφού το μνημόνιο ψηφίστηκε από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.
Απέναντι σ' αυτό το μπλοκ δυνάμεων πρέπει να ορθώσει ο λαός το ανάστημά του, να επικεντρώσει χωρίς καθυστέρηση όλες του τις προσπάθειες στην οργάνωση της πάλης και σ' αυτήν την κατεύθυνση να αξιοποιήσει και τις εκλογές.

Το μνημόνιο εφαρμόζεται ήδη

Στην πορεία προς τις εκλογές δεν πρέπει στιγμή να φεύγει από το νου πως ήδη εφαρμόζεται το τρίτο μνημόνιο. Οτι πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής κάτω από το 3ο μνημόνιο, το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων έσπευσε να θέσει σε εφαρμογή προηγούμενους αντιασφαλιστικούς νόμους, με τους οποίους η κατώτερη σύνταξη μειώνεται από φέτος τουλάχιστον κατά 100 ευρώ, στα 392,7 από 486 ευρώ (ΙΚΑ). Οτι αποφασισμένη είναι και νέα μείωση των επικουρικών συντάξεων και ότι ταυτόχρονα, με το 3ο μνημόνιο, ψηφίστηκε διάταξη η οποία απαγορεύει οποιαδήποτε χρηματοδότηση του ΕΤΕΑ, προδιαγράφοντας έτσι νέες μειώσεις στις επικουρικές, τόσο των συνταξιούχων που ήδη είχαν ενταχθεί στο Ταμείο, όσο και των νέων που υπάγονται τώρα. Οτι ήδη έχει υπογραφεί η παράδοση των 14 αεροδρομίων σε πολυεθνική. Οτι έχει ήδη αποφασιστεί η εξαφάνιση των φτωχομεσαίων αγροτών με το πακέτο μέτρων του τρίτου μνημονίου. Οτι έχει υπογραφεί η δέσμευση μέχρι τον Οκτώβρη του 2015 να έχει ξεκινήσει η «διαδικασία διαβούλευσης με επικεφαλής μια ομάδα ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων, με σκοπό την επανεξέταση ορισμένων υφιστάμενων πλαισίων της αγοράς εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των ομαδικών απολύσεων, της συλλογικής δράσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων, λαμβανομένων υπόψη των βέλτιστων πρακτικών σε διεθνές και ευρωπαϊκό επίπεδο», δηλαδή το απόλυτο ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων, η ως και απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης.

Χειροκροτήματα...

Το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών είναι η τιμωρία όλων όσοι έβαλαν την υπογραφή τους σε μειώσεις μισθών και συντάξεων, στις ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, στη φορο-καταιγίδα, στη μείωση των παροχών Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, στις ιδιωτικοποιήσεις, στη χρεοκοπία των φτωχών αγροτών και μικρών επαγγελματιών. Αυτό προσπαθούν να κρύψουν και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που λέει κυνικά ότι θα «υπερβεί» τα μνημόνια, την ίδια στιγμή που τα εφαρμόζει και τα επεκτείνει, αλλά και το νέο κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ Νο 2, που θέλει να παίξει το ρόλο ενός νέου αναχώματος στο ριζοσπαστισμό, τα στελέχη του οποίου είναι συνυπεύθυνα για τη σημερινή κατάσταση.
Η αστική τάξη γνωρίζει πως όχι μόνο δεν κινδυνεύουν τα συμφέροντά της από αυτές τις δυνάμεις, αλλά και ότι ακριβώς αυτές οι δυνάμεις είναι εγγύηση για την εφαρμογή της πολιτικής του κεφαλαίου. Η ντρίμπλα που έγινε με την προσφυγή στις κάλπες, για να εξασφαλιστεί νέα εντολή για την εφαρμογή των μνημονίων, χαιρετίστηκε ήδη από τους ιμπεριαλιστικούς παράγοντες. «Η παραίτηση Τσίπρα είναι μέρος της λύσης και όχι της κρίσης», δήλωσε η Μέρκελ. «Δεν ανησυχούμε για την εφαρμογή του προγράμματος (...) Ανεξάρτητα από τις εκλογές, οι μεταρρυθμίσεις μπορούν να εφαρμοστούν», δήλωσε εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέφεν Ζάιμπερτ, δήλωσε ότι το πρόγραμμα «δείχνει το δρόμο για τα επόμενα τρία χρόνια και σε αυτό το σημείο δεν έχει αλλάξει κάτι» με την παραίτηση του κ. Τσίπρα, υπενθυμίζοντας ότι «συμφωνίες που έχουν συναφθεί ισχύουν και πέρα από ημερομηνίες εκλογών». Ο ίδιος ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ, Γερούν Ντάισελμπλουμ, ζήτησε οι εκλογές να διεξαχθούν το ταχύτερο δυνατό για να αποφευχθούν καθυστερήσεις στην εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. «Πιστεύω ότι η πρόθεση του πρωθυπουργού Τσίπρα είναι να αποκτήσει μια πιο σταθερή κυβέρνηση», πρόσθεσε, συμπληρώνοντας: «Μια πολύ μεγάλη πλειοψηφία υποστήριξε το πακέτο των μέτρων στο ελληνικό Κοινοβούλιο και αναμένουμε ότι αυτή η υποστήριξη θα είναι ίσως ακόμη πιο ισχυρή» μετά τις εκλογές.

Δύναμη ελπίδας για το λαό το ΚΚΕ

Απέναντι σ' αυτήν την αντιλαϊκή συμμαχία, που αυτές τις μέρες με διαδικαστικά τερτίπια προσπαθεί να δώσει εικόνα αντιπαράθεσης, στέκεται το ΚΚΕ, πραγματικό αποκούμπι για το λαό. Με όπλο του τη συνέπεια, τη σταθερότητα στην υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, ενάντια σε όλες τις κυβερνήσεις των μνημονίων, της ΕΕ και του κεφαλαίου, απευθύνεται στο λαό και τον καλεί να αξιοποιήσει την πείρα του, την οποία μπορεί να την κάνει δύναμη αγώνα, ελπίδας, ανατροπής και μ' ένα πιο δυνατό ΚΚΕ, από καλύτερη θέση να αντιμετωπίσει τα βάρβαρα μέτρα, που θα εφαρμόσουν τα κόμματα του κεφαλαίου. Οπως σημείωσε μόλις προχτές ο Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, «μ' ένα πιο δυνατό ΚΚΕ πιο γρήγορα θα δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ρήξης με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία τους. Για να γίνουν τα μνημόνια, η φτώχεια, η ανεργία οριστικά παρελθόν. Για να ανοίξει ο δρόμος για συνολικές αλλαγές στην ελληνική κοινωνία».

Εναλλακτική λύση προς όφελος του λαού εντός του καπιταλιστικού δρόμου δεν υπάρχει

Εναλλακτική λύση προς όφελος του λαού εντός του καπιταλιστικού δρόμου δεν υπάρχει

«Πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Το πραγματικό δίλημμα που ετέθη και ήταν ξεκάθαρο, ήταν μνημόνιο με ευρώ ή μνημόνιο με δραχμή, όπως εξακολουθεί να επιμένει ακόμη και σήμερα ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, θέτοντας ξανά και ξανά προσχήματα προκειμένου να μην επιτευχθεί αυτή η συμφωνία. Εναλλακτική λύση δεν υπάρχει».

Το παραπάνω είναι το νέο δίλημμα που τέθηκε από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα στις 14 Αυγούστου 2015, κατά τη διάρκεια συζήτησης στην Ολομέλεια της Βουλής για την ψήφιση του τρίτου αντιλαϊκού μνημονίου. Ενα δίλημμα που μπορεί στη δεδομένη συγκυρία να έρχεται να απαντήσει στους διαφωνούντες στο εσωτερικό του κόμματός του, ωστόσο κύριος αποδέκτης είναι ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Είναι ένα δίλημμα που στοχεύει στο να καλλιεργήσει συνείδηση στον λαό ότι δεν έχει άλλη εναλλακτική να επιλέξει. Οτι πρέπει να αποδεχτεί πως έχει να διαλέξει ανάμεσα στο μνημόνιο εντός Ευρωζώνης και στο μνημόνιο όσων θέλουν τη χώρα εκτός ευρώ. Ανάμεσα στην καταστροφή του λαού με ευρώ ή στην καταστροφή του με δραχμή. Και να περιοριστεί στο να σκέφτεται ποιο είναι το μικρότερο κακό, μέσα σε συνθήκες όπου κατεδαφίζονται εργασιακά δικαιώματα, φορτώνονται νέοι φόροι, κόβονται κι άλλο οι συντάξεις. Και στις δύο περιπτώσεις, και με τις δύο εναλλακτικές, «τη νύφη την πληρώνει ο λαός». Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μπαίνουν τέτοια διλήμματα, ανάλογα με τις εκάστοτε πολιτικές συνθήκες. Θυμίζουμε το δίλημμα που έβαζε ο Αλέξης Τσίπρας πριν από τις εκλογές της 25ης Γενάρη 2015. Ελεγε στις 9 Δεκέμβρη 2014 σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ για τον τουρισμό: «Στις εκλογές που έρχονται θα αντιπαρατεθούν δυο ξεκάθαρα εναλλακτικά πολιτικά σχέδια για την πατρίδα μας: Από τη μια το σχέδιο του κ. Σαμαρά, που θέλει το μνημόνιο καθεστώς. Από την άλλη, το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το περιγράψαμε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αυτή η δήλωση μοιάζει σήμερα σαν ένα κακόγουστο ανέκδοτο, πρέπει να σημειώσουμε το εξής: Τότε, ο πρωθυπουργός έθετε και πάλι στο λαό ένα ψευτοδίλημμα και δύο εναλλακτικές που κατέληγαν στο ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή στην υλοποίηση αντιλαϊκής πολιτικής. Γιατί το περιβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης - που σήμερα οι της λεγόμενης «Λαϊκής Ενότητας» (βλέπε Αριστερή Πλατφόρμα) ζητούν επιτακτικά την υλοποίησή του - προέβλεπε: «Συμφωνία για Ευρωπαϊκό "New Deal" με δημόσιες επενδύσεις για την ανάπτυξη και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα» και «σχέδιο που θα οδηγήσει με ασφάλεια στην ανάκαμψη και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας». Και που είχε ως άλλοθι στην απλόχερη ενίσχυση του κεφαλαίου ψίχουλα διαχείρισης της ακραίας φτώχειας. Αυτό ακριβώς το πρόγραμμα κάνει λόγο για την ανάκαμψη της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Γι' αυτό και ο ΣΕΒ πέταξε από τη χαρά του όταν άκουσε τον πρωθυπουργό να το περιγράφει σε σχετική εκδήλωση, όπου παραβρέθηκε η αφρόκρεμα τμημάτων του κεφαλαίου της χώρας...

Τι σημαίνει μνημόνιο με ευρώ ή μνημόνιο με δραχμή

Είναι γεγονός ότι ο πρωθυπουργός, θέτοντας πως οι εναλλακτικές ήταν μόνο οι δύο, δηλαδή μνημόνιο με ευρώ ή με δραχμή, έθεσε το θέμα στη σωστή του βάση από τη σκοπιά της αστικής διαχείρισης. Γιατί στο πλαίσιο της αστικής διακυβέρνησης, με δεδομένο ότι τα κλειδιά της οικονομίας τα έχουν στα χέρια τους οι καπιταλιστές, εντός του ιμπεριαλιστικού συστήματος, της ΕΕ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών και συμμαχιών, οι εναλλακτικές μορφές διαχείρισης είναι πολύ συγκεκριμένες. Είναι εναλλακτικές μορφές που από τον ίδιο ή διαφορετικό δρόμο οδηγούν το λαό στη λαιμητόμο, εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Αρα, πράγματι, εντός αυτών των πλαισίων, οι εναλλακτικές είναι συγκεκριμένες:
- `Η μνημόνιο με ευρώ, δηλαδή μνημόνιο Τσίπρα με το κουαρτέτο (ΔΝΤ - ΕΚΤ - ΚΟΜΙΣΙΟΝ - ESM), με τις ευλογίες τμημάτων του κεφαλαίου, της ΕΕ, των ΗΠΑ, της Μέρκελ, του Σόιμπλε, του Ολάντ κ.λπ., αντίστοιχο με τα μνημόνια των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ.
- `Η, από την άλλη, μνημόνιο εκτός ευρώ με εθνικό νόμισμα, δηλαδή μνημόνιο Λαφαζάνη. Γιατί αυτή η εναλλακτική έχει μνημόνιο. Γιατί η προοπτική της καπιταλιστικής ανάκαμψης που στηρίζει ο Λαφαζάνης υπό το σύνθημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης, περιλαμβάνει νέες θυσίες για το λαό. Αλλωστε, προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις αστικών επιτελείων σχετικά με την προοπτική εθνικού νομίσματος, φέρνει ως παράδειγμα κράτη της ΕΕ που δεν είναι μέλη της Ευρωζώνης, π.χ. τη Βρετανία, τη Δανία κ.ά., κρύβοντας όμως ότι και εκεί, χωρις ευρώ και μνημόνια, οι εργαζόμενοι τσακίζονται συστηματικά. Αλλά ακόμα και γιατί η στήριξη του εθνικού νομίσματος σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομίας θα καθιστούσε αναγκαίο τον δανεισμό. Επομένως οι νέοι δανειστές, είτε από τη Ρωσία είτε από την Κίνα είτε από την Ευρωπαϊκή Ενωση, θα έβαζαν και αυτοί μνημονιακούς όρους. Μάλιστα, η συγκεκριμένη εναλλακτική έχει τη στήριξη άλλων τμημάτων του κεφαλαίου, εντός και εκτός Ελλάδας, που ωφελούνται από μια τέτοια εξέλιξη.
Αν και είναι δεδομένο ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομίας, καπιταλιστικής αγοράς, η δανειακή σύμβαση ανάμεσα σε καπιταλιστικά κράτη προϋποθέτει ως εγγύηση μέτρα που πλήττουν τους λαούς, μπορεί να πει κάποιος: Μα, καλά, είναι δεδομένο ότι η πρόταση της λεγόμενης Αριστερής Πλατφόρμας περιέχει ως εναλλακτική μια νέα δανειακή σύμβαση; Ας δούμε τι ελεγε ο ίδιος ο Παναγιώτης Λαφαζάνης στις 30/12/2014, λίγες μέρες πριν από τις εκλογές του Γενάρη. Σε ερώτηση αν θα τηρηθεί από τη νέα κυβέρνηση η δανειακή σύμβαση απαντά: «Για τη δανειακή που ρωτάτε, θα την επαναδιαπραγματευτούμε σε κατεύθυνση διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους ... εμείς δεν θέλουμε να διακόψουμε τη δανειακή σύμβαση, θέλουμε επαναδιαπραγμάτευση...». Επίσης έχει ενδιαφέρον να περιγράψουν οι της Αριστερής Πλατφόρμας τη δική τους εναλλακτική, δεδομένου ότι πριν από τις εκλογές, όταν όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ παραμύθιαζαν το λαό, ο Π. Λαφαζάνης σε συνέντευξή του (στις 22/2/2015) δήλωνε: «Αυτό που σήμερα είναι κρίσιμο και επίκαιρο για την Ελλάδα είναι να εφαρμόσει μια πολιτική διεξόδου από την κρίση (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ως επιλογή την έξοδο από την Ευρωζώνη, ούτε βεβαίως την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση».

Υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις;

Το ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική είναι το μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο ψέμα. Γιατί την πραγματική εναλλακτική για το συμφέρον του λαού, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, πρέπει να την αναζητήσουν με κριτήριο τα δικά τους συμφέροντα, το δικό τους μέλλον. Και υπάρχει πραγματική εναλλακτική διέξοδος σε όφελός τους. Αυτό έλειπε. Να κρίνει ο λαός με γνώμονα τα άθλια πολιτικά παιχνίδια που παίζουν διάφοροι στις πλάτες του σε όφελος των εχθρών του, δηλαδή των καπιταλιστών, των έξωθεν συμμάχων τους, της ΕΕ, των ΗΠΑ κ.λπ. Ποια είναι η πραγματική εναλλακτική προς όφελος του λαού; Εκείνη που θα βάζει στο επίκεντρο τον τρόπο, τη διαδικασία που θα μπορεί να φέρει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στη θέση που να ζουν και να ικανοποιούν όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Μήπως με διαπραγματεύσεις και συζητήσεις που έκανε και κάνει η κυβέρνηση; Τι να διαπραγματευτεί; Το πώς θα οδηγήσουν το λαό στη σφαγή του; Μήπως με διαπραγματεύσεις μιας άλλης κυβέρνησης που προτείνει ο Λαφαζάνης;
Ο μόνος τρόπος για να αποδεσμευτεί η Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ενωση, να διαγραφεί μονομερώς το χρέος προς όφελος του λαού, είναι εργατική - λαϊκή εξουσία. Που θα επιβάλει την κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, δηλαδή μια παραγωγή χωρίς τους καπιταλιστές και την ιδιοκτησία τους, θα αναπτύσσει την κοινωνική παραγωγή με κίνητρο την εργατική - λαϊκή ευημερία, με κεντρικό, επιστημονικό, πανεθνικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο. Αυτή είναι η μόνη πραγματική εναλλακτική διέξοδος για το λαό, ικανή να αξιοποιήσει και να αναπτύξει παραπέρα όλες τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας προς όφελός του, να εξασφαλίσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, να συνάψει οικονομικές σχέσεις με άλλες χώρες στη βάση του αμοιβαίου οφέλους. Γι' αυτό η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, χρειάζεται να δυναμώσουν το ΚΚΕ παντού, να οργανώσουν τη λαϊκή συμμαχία κόντρα στο κεφάλαιο, στην ΕΕ, στην εξουσία τους. Γιατί αυτός ο αγώνας επιβάλλεται σήμερα, για να ανακόψει την αντιλαϊκή επίθεση και ταυτόχρονα να στοχεύσει στην πλήρη απαλλαγή του λαού από τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος.

Κ.Πασ.

Μπροστά στις εκλογές εμπιστευτείτε, ενισχύστε το ΚΚΕ

Μπροστά στις εκλογές εμπιστευτείτε, ενισχύστε το ΚΚΕ

ΒΟΥΛΓΑΡΗ

Ο κύβος ερρίφθη. Πάμε για εκλογές. Το ζήτημα των εκλογών το αντιμετωπίζουμε από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Είναι και αυτές μια ταξική πολιτική αναμέτρηση και ως τέτοια πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρο για την ενίσχυση του ΚΚΕ. Τώρα υπάρχει ακόμη πιο πλούσια πείρα από τις εναλλαγές κομμάτων στην κυβέρνηση και πιο συγκεκριμένα από τις τελευταίες εκλογές του Γενάρη 2015 και τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Απ' αυτή την άποψη και επειδή το αποτέλεσμα διαμορφώνεται από την ψήφο του λαού, ο λαός πρέπει να σταθμίσει τις συνθήκες στις οποίες γίνονται οι εκλογές, τα δικά του συμφέροντα, να διαμορφώσει δηλαδή τα δικά του κριτήρια ψήφου.

Τι πρέπει να κρίνει ο λαός;

Ο πρωθυπουργός με το διάγγελμά του ζήτησε να ψηφίσει ξανά ο λαός ΣΥΡΙΖΑ κρίνοντας όλα τα θετικά που έκανε αλλά και τα λάθη του! Δεν πρόκειται για αυτοκριτική αλλά για ένα από τα άλλοθι που χρησιμοποιούν και θα χρησιμοποιούν για να χειραγωγούν το λαό στην πολιτική του κεφαλαίου, που τον χρεοκοπεί συνεχώς. Το νέο μνημόνιο, η αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει και αυτή η κυβέρνηση, που αρχικά διακήρυττε το τέλος των μνημονίων, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων λαθών (π.χ. στη διαπραγμάτευση). Είναι αποτέλεσμα ταξικής επιλογής, της προσπάθειας στήριξης με κάθε μέσο των σχεδίων ανάκαμψης του κεφαλαίου.

ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε ότι μέσα στο πλαίσιο της εφαρμογής του νέου μνημονίου για την ανάκαμψη του κεφαλαίου μπορεί να φέρει μέτρα ανακούφισης του λαού. Λένε περίπου τα εξής: «Το αποτέλεσμα της συμφωνίας δεν είναι αυτό που θα θέλαμε βεβαίως. Θα πρέπει να το συγκρίνει κανείς με το τι μας περίμενε σε περίπτωση μη συμφωνίας, με τη γενίκευση δηλαδή της ανθρωπιστικής κρίσης. Να εφαρμόσουμε τη συμφωνία με όσο το δυνατόν πιο ανώδυνο κοινωνικά τρόπο και ταυτόχρονα να δημιουργούμε τους όρους απεμπλοκής από αυτήν».
Τα επιχειρήματά τους προκειμένου να πείσουν το λαό έχουν ξεπεράσει και αυτά τα όρια της εξαπάτησης. Υποσχέθηκαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια, θα εφαρμόσουν μέτρα ανακούφισης του λαού, ότι μπορούν να τα κάνουν αυτά με το κεφάλαιο κυρίαρχο στην εξουσία και την οικονομία, εντός Ευρωζώνης και ΕΕ, αν και ήξεραν ότι δε γίνεται. Τώρα του υπόσχονται, σκορπώντας φρούδες ελπίδες, ότι με την εφαρμογή του μνημονίου θα απεγκλωβιστεί απ' αυτό! Αυτό δα είναι απάτη στη νιοστή. Με τέτοια διλήμματα πασχίζουν να καθηλώσουν το λαό, να μη διεκδικεί, να μην αντιστέκεται, να μην αντιδρά. Είναι μεγάλη προσφορά του ΣΥΡΙΖΑ στο κεφάλαιο, στην αστική τάξη.
Ο πρωθυπουργός ζήτησε ψήφο έγκρισης της έως τώρα πολιτικής της κυβέρνησης για να τη συνεχίσει. Ζητά, δηλαδή, από το λαό ψήφο για να συνεχίσει τη βάναυση αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική με τα προηγούμενα μνημόνια αλλά και το νέο μνημόνιο, που ψήφισε μαζί με ΝΔ - Ποτάμι - ΠΑΣΟΚ. Αυτά είναι τα «θετικά» της διακυβέρνησής του που προπαγανδίζει. Ομως, τώρα η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν πείρα. Αλλωστε, οι εκλογές του Γενάρη 2015 δεν είναι και μακριά. Μπορούν να θυμηθούν τις τότε προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, θυμούνται τα δικά τους ζητούμενα τότε, ιδιαίτερα τα τμήματα των λαϊκών δυνάμεων που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, ταυτίζοντάς τα με τις υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Τώρα έχουμε πείρα

Στις εκλογές του Γενάρη 2015, με την ψήφο του ο λαός έφερε τους ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση, προσδοκώντας μια διαφορετική πολιτική διαχείρισης της κρίσης, χωρίς μνημόνια που, αν μην τι άλλο, μπορεί να μην έφερνε αισθητά καλύτερες μέρες άμεσα αλλά θα σταματούσε τη λαϊκή χρεοκοπία, θα φρόντιζε την ακραία φτώχεια, και σε μια πορεία, όταν θα ερχόταν καπιταλιστική ανάπτυξη, θα καταργούσε μνημονιακούς νόμους για να καλυτερεύει η ζωή των εργαζομένων, του λαού. Αυτό ήταν το παραμύθι που πούλαγε ο ΣΥΡΙΖΑ στο λαό.
Ομως, τα πράγματα ήρθαν αλλιώς, και έτσι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ έφερε ένα τρίτο μνημόνιο - θάνατο για όσα εργατικά, λαϊκά δικαιώματα είχαν αφήσει τα προηγούμενα δύο μνημόνια.
Υπάρχει πείρα όμως και από τις άλλες αστικές δυνάμεις, ΝΔ - Ποτάμι - ΠΑΣΟΚ, που συμπολιτεύτηκαν στηρίζοντας και το νέο μνημόνιο. Αλλωστε, ΝΔ - ΠΑΣΟΚ εφάρμοσαν τα δύο προηγούμενα μνημόνια, ενώ το Ποτάμι έχει την ίδια στρατηγική. Ετσι, η συμπολίτευση έγινε πράξη με την ψήφιση της συμφωνίας της 12ης Ιούλη, των προαπαιτούμενων, καθώς και του τρίτου μνημονίου που έφερε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Η κυβέρνηση, ασκώντας πολιτική διαχείρισης εντός της ΕΕ και της Ευρωζώνης, υπηρετώντας την καπιταλιστική ανάπτυξη, αντικειμενικά, για να μην πούμε υποχρεωτικά, έφερε το νέο μνημόνιο. Τα άλλα αστικά κόμματα, επίσης, υπηρετούν τα ίδια συμφέροντα και στη δοσμένη στιγμή με την οικονομική κρίση στο προσκήνιο δεν είχαν άλλο δρόμο. Ετσι, αποκαλύφθηκε στην πράξη η στρατηγική τους σύμπλευση, εχθρική για την εργατική τάξη και τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Τώρα, πασχίζουν να εκφράσουν αντιπολιτευτικό τάχα λόγο, προς το συμφέρον του λαού, κάνοντας κριτική στην κυβέρνηση ότι παραιτείται, εγκαταλείπει, δραπετεύει, ότι κάνει εκλογές για να λύσει το εσωκομματικό της πρόβλημα, προσπαθώντας να αποπροσανατολίσουν από το κύριο ζήτημα, αυτό της στρατηγικής τους σύμπλευσης.
Η κυβέρνηση προβάλλει την άποψη ότι μία αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μετά από νέα λαϊκή εντολή, όχι μόνο θα εφαρμόσει τη νέα συμφωνία οδηγώντας στην ανάπτυξη, αλλά θα εφαρμόσει και μέτρα κοινωνικής δικαιοσύνης, αντισταθμίζοντας αντιλαϊκές πλευρές του μνημονίου, μέσω διαπραγματεύσεων.
Από την άλλη, η «Αριστερή Πλατφόρμα», που έφυγε από τον ΣΥΡΙΖΑ δημιουργώντας νέο κόμμα («Λαϊκή Ενότητα»), αναμασά τα παλιά συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ, αναπαράγοντας όλες τις αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις ότι μπορεί να υπάρξει άλλη φιλολαϊκή διαχείριση και φιλολαϊκή κυβέρνηση που θα την εφαρμόσει, εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και με το κεφάλαιο στην εξουσία. Δηλαδή, όλα όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 μέχρι το 2014 επιδιώκοντας να αναδειχθεί στην κυβέρνηση. Βεβαίως, ούτε «νέο σχήμα» είναι ούτε από παρθενογένεση προέκυψαν. Εβαλαν πλάτη από κυβερνητικές θέσεις σε όλες τις προηγούμενες συμφωνίες που έφεραν το μνημόνιο, όπως της 20ής Φλεβάρη, στήριξαν όλη την πολιτική της κυβέρνησης, την αθέτηση ακόμα και των υποσχέσεων - ψίχουλα, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην καλλιέργεια αυταπατών, ειδικά σε ανθρώπους με πιο ριζοσπαστικές διαθέσεις, για το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησής του. Τώρα, σηκώνουν τη σημαία του εθνικού νομίσματος (αν χρειαστεί, όπως είπε προχτές, ο Π. Λαφαζάνης), δηλαδή μιας επιλογής εντός του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ενδεχομένως και εντός της ΕΕ, με την οποία φλερτάρουν τμήματα του κεφαλαίου στην Ελλάδα, και στην ΕΕ. Μια επιλογή που το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος με τον οποίο θα χρεοκοπήσει ο λαός.
Στήνουν, λοιπόν, όλοι μαζί κάλπικα διλήμματα με στόχο τη χειραγώγηση του λαού στο αστικό πολιτικό σύστημα, στη στήριξη της πολιτικής της συνεχούς χρεοκοπίας του. Ολοι μαζί στοχοπροσηλωμένοι στον ίδιο σκοπό: Τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, στόχος που είτε έτσι είτε αλλιώς προϋποθέτει το τσάκισμα του λαού.
Οι εξελίξεις αξιοποιούνται από τη ναζιστική Χρυσή Αυγή να το «παίζει» αντιμνημονιακή, ενισχύοντας ταυτόχρονα τον αντικομμουνισμό. Ελίσσεται σαν το χαμαιλέοντα, ανάλογα με την περίσταση. Πότε λέει ότι δεν θα χαρίσουμε στους Γερμανούς το ευρώ γιατί το έχουμε πληρώσει. Πότε λέει ότι αν μας αναγκάσουν με τα «αποικιοκρατικά μνημόνια, να πάμε και στη δραχμή». Αλλά πάνω απ' όλα στηρίζει με κάθε τρόπο την ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου. Η ΧΑ συμπεριλαμβάνει στο λαό και το κεφάλαιο προσπαθώντας να ακυρώσει τις ταξικές διαφορές, να συσκοτίσει ότι από τα μνημόνια κερδίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η αστική τάξη και χάνουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα. Να εμφανίσει ότι υπερέχει το εθνικό συμφέρον για όλους, ανεξάρτητα αν είναι επιχειρηματίες ή εργάτες. Θα προσπαθήσει με λαϊκίστικη δημαγωγία να συγκαλύψει τη ναζιστική της ιδεολογία, πολιτική και δράση, να συσκοτίσει το ρόλο της ως δύναμης κρούσης του κεφαλαίου ενάντια στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Σε αυτή την προσπάθεια της συμβάλλουν και όσες δυνάμεις τής δίνουν άλλοθι νομιμοποίησης. Ο λαός πρέπει να απομονώσει το ναζιστικό ερπετό και με την ψήφο του.

Η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος

Το ΚΚΕ και πριν από τις εκλογές του Γενάρη, αλλά και στη συνέχεια αποκάλυπτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από την προεκλογική του προπαγάνδα με το φιλολαϊκό περιτύλιγμα, είναι υποχρεωμένος να βαδίσει σε δρόμο ανάλογο με την προηγούμενη κυβέρνηση. Ελεγε ακόμη ότι το διαβόητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης έδινε ψίχουλα στην ακραία φτώχεια, ως άλλοθι για τη στρατηγική της καπιταλιστικής ανάκαμψης με μέτρα που έδινε απλόχερα στους επιχειρηματικούς ομίλους. Και επιβεβαιώθηκε, με το χειρότερο τρόπο δυστυχώς.
Το ΚΚΕ καλούσε και καλεί το λαό να βγάλει συμπεράσματα με τα εξής:

• Δεν μπορεί να υπάρξουν διέξοδος από την κρίση και δίκαιες λύσεις προς όφελος του λαού μέσα στην ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.
• Οποιαδήποτε κυβέρνηση διαχειρίζεται το καθεστώς της εκμετάλλευσης δεν μπορεί να είναι φιλολαϊκή - φιλεργατική κυβέρνηση, όσο κι αν διακηρύσσει ότι είναι «αριστερή».
• Η κυβέρνηση, όπως και η αστική τάξη γενικά, κοροϊδεύει όταν μιλά για «λαϊκή κυριαρχία». Συνειδητά εξαπατά αφού γνωρίζει ότι όλοι οι νόμοι και οι θεσμοί στην Ελλάδα, στην ΕΕ, οι διεθνείς συμφωνίες, είναι φτιαγμένοι έτσι, ώστε να κατοχυρώνουν την κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων, την ταξική κυριαρχία της αστικής τάξης, να χειραγωγούν τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις, να τις οδηγούν σε αδράνεια. Και είναι φτιαγμένοι έτσι, γιατί ακριβώς γνωρίζουν ότι η εργατική - λαϊκή δύναμη, όταν αντιδράσει, μπορεί να ανοίξει δρόμο προς τα εμπρός, να ανατρέψει τους εκμεταλλευτές της.

Αλλά το ΚΚΕ δεν έμενε και δε μένει μόνο στην κριτική και στην αποκάλυψη καλώντας το λαό να βγάλει συμπεράσματα.
Το ΚΚΕ προτείνει τη μόνη διέξοδο που συμφέρει το λαό και το δρόμο που πρέπει να βαδίσει γι' αυτή τη διέξοδο. Λένε ότι το ΚΚΕ δεν έχει πρόταση στο σήμερα. Λένε ψέματα. Δεν έχει πρόταση που να συμβαδίζει με τον αντιλαϊκό καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, όπου κάθε «λύση» είναι αντιλαϊκή. Η πρόταση του ΚΚΕ, ο δρόμος που καλεί το λαό σήμερα να πάρει, βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση.
Καλεί το λαό να αντισταθεί στο νέο μνημόνιο και στα σκληρά μέτρα, παλεύοντας για κάλυψη όλων των απωλειών της περιόδου της κρίσης, κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων, διεκδίκηση ικανοποίησης όλων των λαϊκών αναγκών.
Ετσι θα ανοίξει ο δρόμος όχι μόνο για να μπουν εμπόδια στην αντιλαϊκή επίθεση αλλά και για την πραγματική φιλολαϊκή διέξοδο. Η πρότασή του για αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, με εργατική, λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια και θα βάλει την οικονομία στην υπηρεσία των εργαζομένων με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο, είναι η μόνη που μπορεί να δώσει διέξοδο στο λαό. Επιλογή που απαιτεί σύγκρουση, ρήξη με το κεφάλαιο, την ΕΕ, την εξουσία τους. Προϋποθέτει όχι εναλλαγή κομμάτων στην κυβέρνηση αλλά αλλαγή τάξης στην εξουσία.
Μόνο με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ μπορούν να αξιοποιηθούν όλες οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, ώστε να αναπτύσσονται όλοι οι κλάδοι της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας και όχι μόνο αυτοί που φέρνουν μεγάλα κέρδη. Μόνο έτσι μπορούν να ικανοποιούνται όλες οι ανάγκες, να μειώνεται η εξάρτηση από εισαγωγές, να υπάρχει λαϊκή ευημερία, αφού όλ' αυτά θα είναι λαϊκή ιδιοκτησία, θα αναπτύσσονται από τους εργαζόμενους για τους ίδιους. Η εργατική - λαϊκή εξουσία θα φροντίζει την κατανομή των παραγόμενων προϊόντων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Θα κατανέμει πόρους από την ανάπτυξη για τη δωρεάν ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, Πολιτισμό, Αθλητισμό, σε έργα υποδομής, όπως αντισεισμική, αντιπλημμυρική προστασία και λαϊκή κατοικία. Θα αναπτύσσει την έρευνα και την επιστήμη με βάση τις λαϊκές ανάγκες, προκειμένου να αναπτύσσονται γοργά οι παραγωγικές δυνάμεις ώστε να μπορούν να ικανοποιούνται οι ολοένα αυξανόμενες λαϊκές ανάγκες.
Σ' αυτό το δρόμο ανάπτυξης μόνο μπορεί να υπάρξει λαϊκή ευημερία. Η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να κάνουν δική τους υπόθεση την πρόταση του ΚΚΕ, αυτοί θα την επιβάλουν. Και πρέπει γι' αυτό το σκοπό να δυναμώσουν το ΚΚΕ και με την ψήφο τους μπροστά στις εκλογές.

«Πλυντήριο» της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης

«Πλυντήριο» της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης

Πέραν όμως του τι προτείνουν, ένα σημαντικό ερώτημα είναι και το εξής: Ποιοι είναι αυτοί που διεκδικούν την εμπιστοσύνη του λαού; Που εμφανίζονται ως «νέο πολιτικό σχήμα»; Που αυτοεγκωμιάζονται για τη συνέπειά τους στην υπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων; Από παρθενογένεση προέκυψαν; Η σημερινή «Λαϊκή Ενότητα» είναι η χτεσινή «Αριστερή Πλατφόρμα», είναι τα στελέχη του ΣΥΝ και μετέπειτα ΣΥΡΙΖΑ που επί 25 συναπτά έτη δίνουν αριστερό άλλοθι σε στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου, όπως ήταν η πορεία ενσωμάτωσης της χώρας μας στην ΕΕ, στο ευρώ και την ΟΝΕ.
Είναι αυτοί που φιλοτεχνούσαν για το κόμμα τους ριζοσπαστικό προφίλ, ακόμα και όταν αυτό αποθεωνόταν καταχειροκροτούμενο από εφοπλιστές και βιομηχάνους, σε κλειστές λέσχες του κεφαλαίου ανά τον κόσμο. Που σιγόνταραν αυταπάτες για τη δυνατότητα φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού, που καλούσαν το λαό να στηρίξει τις διαπραγματεύσεις στα διαβούλια της ΕΕ, ακόμα και την ώρα που είχε πλέον φανεί το ταξικό, βαθιά αντιλαϊκό περιεχόμενό τους. Είναι οι ίδιοι που στήριξαν, αυτό το 7μηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα από υπουργικές θέσεις, κάθε βήμα προς το νέο μνημόνιο. Να θυμίσουμε τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη; Την πρόταση Τσίπρα των 47 σελίδων, λίγο πριν από το δημοψήφισμα και λίγο πριν από την οριστική συμφωνία;
Είναι αυτοί που ακόμα και σήμερα υπερασπίζονται με σθένος το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Ενα πρόγραμμα εξαπάτησης του λαού, όπου πλάι στις υποσχέσεις για ορισμένα ψίχουλα στην ακραία φτώχεια, καταγράφονταν δεσμεύσεις και υποσχέσεις προς το κεφάλαιο με στόχο την ανάκαμψή του.
Για να βγάλει ο λαός τα συμπεράσματά του για το ρόλο και το τι πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ Νο 2 του Παναγιώτη Λαφαζάνη, παραθέτουμε αποσπάσματα από συνέντευξή του λίγο μετά την υπογραφή της συμφωνίας της 20ής Φλεβάρη που έφερε η κυβέρνηση, με υπουργό Οικονομικών τον Γ. Βαρουφάκη. Μια συμφωνία που προετοίμαζε το μνημόνιο που ήρθε μερικούς μήνες αργότερα. Εχει ιδιαίτερη σημασία να δούμε πώς οι συγκεκριμένοι λειτούργησαν ως το καλύτερο «πλυντήριο» για την αντιλαϊκή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο να παγιδεύσουν τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.
Διαβάστε όσα λέει ο Π. Λαφαζάνης:
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 1ο:«Δε θέλω να αναφερθώ δημόσια σε ιδιαίτερες προσωπικές μου απόψεις για την τετράμηνη συμφωνία, τις οποίες είχα την ευκαιρία και τη δυνατότητα να εκφράσω σε κυβερνητικά και κομματικά όργανα. Αυτό που θέλω να τονίσω, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα δημοκρατικό κόμμα. (...) Πράγματι, λοιπόν, η συμφωνία με τους λεγόμενους "εταίρους" παρουσιάζει μεγάλα προβλήματα, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι αυτά τα προβλήματα δεν πρέπει και δεν πρόκειται να μας εμποδίσουν να εφαρμόσουμε το ριζοσπαστικό πρόγραμμά μας».
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 2ο:«Οι ασάφειες και τα κρίσιμα προβλήματα του κειμένου της συμφωνίας δεν πρέπει και δεν πρόκειται να θολώσουν το κυβερνητικό έργο και τη νέα προοδευτική πορεία της χώρας. Οι προκλήσεις για μια ριζοσπαστική πολιτική προοδευτικής διεξόδου από την κρίση, που θα στηριχτεί από το λαό και τους αγώνες του, βρίσκονται μπροστά μας».
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 3ο:«Η πατρίδα μας, με τη νέα κυβέρνηση, ξεκίνησε μια νέα πορεία για να απαλλαγεί από τη νεοαποικιακή κηδεμονία και να ακολουθήσει έναν ανεξάρτητο δρόμο, ως κυρίαρχο και δημοκρατικό κράτος. Αυτός ο δρόμος που ξεκίνησε με την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία, δεν πρόκειται να ανακοπεί».
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 4ο:
Πριν το παραθέσουμε, είναι απαραίτητη μία διευκρίνιση. Το ΚΚΕ, μετά τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, ζητούσε επιτακτικά να έρθει η συμφωνία στη Βουλή, για να ενημερωθεί ο λαός για το περιεχόμενό της, ακριβώς επειδή περιείχε όλα όσα ψηφίστηκαν στο τρίτο μνημόνιο. Κάτι που δεν έγινε ποτέ, ακριβώς γιατί είχε αντιλαϊκό περιεχόμενο. Δείτε τι έλεγε τότε επ' αυτού ο Π. Λαφαζάνης.
«Δε θεωρώ ότι είναι απαραίτητο αλλά ούτε υποχρεωτικό η συμφωνία με τους πιστωτές να εγκριθεί από τη Βουλή. Τόσο ο χαρακτήρας αυτής της συμφωνίας όσο και το περιεχόμενό της δεν είναι τέτοια που να μπορούν να περιβληθούν με τη μορφή νόμου (...) δε θεωρώ ότι είναι απαραίτητο, αλλά ούτε υποχρεωτικό να έρθει οποιαδήποτε συμφωνία με τους πιστωτές στη Βουλή προς ψήφιση».
Να γιατί έχουν τεράστιες, βαρύτατες ευθύνες για την κατάσταση που βιώνει σήμερα ο λαός, γιατί τον εξαπάτησαν, τον κορόιδεψαν, τον αποκοίμισαν, ενώ πλησίαζε θύελλα. Δε νομιμοποιούνται να παριστάνουν τους αθώους, τους τάχα συνεπείς κι ανιδιοτελείς «υπηρέτες» του λαού.