ΤΟΥΝΤΕΧ !!

Προσπαθώντας να ρίξουμε φως στις εξελίξεις των τελευταίων ημερών στο Ιράν, μεταφράσαμε και δημοσιεύουμε την πρόσφατη ανακοίνωση του κόμματος Τουντέχ, χωρίς να συμμεριζόμαστε απαραίτητα όλα τα σημεία της οπτικής της και επιμέρους θέσεις της. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύουμε πως βάζει σωστά σημεία, υπερβαίνοντας ως δίπολο τις ενδοαστικές αντιθέσεις, και παρουσιάζει σίγουρα ενδιαφέρον.

Αγαπητοί συμπατριώτες,

Η πολιτικο-οικονομική κρίση του χρεοκοπημένου θεοκρατικού καθεστώτος του Ιράν μεγαλώνει και βαθαίνει καθημερινά. Η επίδραση αυτής της κρίσης μπορεί να παρατηρηθεί στις ενδο-καθεστωτικές διαμάχες και τις άνευ προηγουμένου αποκαλύψεις εσωτερικών διαμαχών μεταξύ ισχυρών μερίδων, που αποκαλύπτουν το βάθος της διαφθοράς και της καταπίεσης που κυριαρχεί στο λεγόμενο “σύστημα-πρότυπο για τον κόσμο”.

Η εκτός ελέγχου φτώχια, ένδεια, ακρίβεια και χρόνια ανεργία -που έχουν καταστρέψει τις ζωές ενός μεγάλου τμήματος του πληθυσμού και ιδιαίτερα της νεολαίας- η εκτεταμένη καταστροφή του περιβάλλοντος, λόγω των καταστρεπτικών πολιτικών της κυρίαρχης εξουσίας, και η πλήρης οικονομική χρεοκοπία του καθεστώτος, καθώς κι η όξυνση των εξωτερικών πιέσεων στο καθεστών, έχουν αθροιστικά δημιουργήσει μια πολύ κρίσιμη και εκρηκτική κατάσταση στην κοινωνία μας. Οι ηγέτες του καθεστώτος που ζούνε μια πολυτελή ζωή με μια άνευ προηγουμένου περιουσία, την οποία έχουν συσσωρεύσει τα τελευταία 40 χρόνια έχοντας λεηλατήσει τους εθνικούς πόρους και τον πλούτο του έθνους, ζητούν από το λαό να είναι υπομονετικός και να ανεχτεί τις κακουχίες, προκειμένου να “προφυλάξει το ισλαμικό καθεστώς” -ένα καθεστώς που δεν έχει φέρει τίποτα στο έθνος μας εκτός από καταστροφή και πολιτιστική, πολιτική και οικονομική οπισθοδρόμηση. Οι τωρινοί ηγέτες έχουν δείξει στην πράξη ότι μόνος στόχος και επιθυμία τους είναι να σώσουν το παρόν, δεσποτικό καθεστώς και την απόλυτη εξουσία του σκοταδιστικού κλήρου πάνω στο έθνος μας με τίμημα οποιοδήποτε έγκλημα κι οποιαδήποτε τιμωρία.

Τις τελευταίες βδομάδες γίναμε μάρτυρες της ανεξέλεγκτης όξυνσης και δυσαρέσκειας και των άνευ προηγουμένου συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας του λαού σε πολυάριθμες πόλεις, όσο και ευρείων και εκτεταμένων εργατικών διαμαρτυριών ενάντια στην ακρίβεια, την καταπίεση και την αδικία που διαπράττουν οι κυβερνητικοί θεσμοί από την κυβέρνηση και τη βουλή (Majlis) μέχρι τη Δικαιοσύνη και τους Ισλαμοφρουρούς και την Ανώτατη Θρησκευτική Ηγεσία, εκ των οποίων όλοι προστατεύουν τα συμφέροντα των μεγαλοκαπιταλιστών. Η ακραία όξυνση της δυσαρέσκειας του λαού σε ό,τι αφορά την παρούσα κατάσταση και, κυρίως, η ετοιμότητα και προθυμία των εξοργισμένων κι απογοητευμένων μαζών να τα βάλουν με τον καταπιεστικό μηχανισμό του καθεστώτος είναι μια ένδειξη των σημαντικών εξελίξεων στο επίπεδο της ετοιμότητας των μαζών να αντισταθούν -και να διεξάγουν μια ανοιχτή πάλη ενάντια- στην εξουσία της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν. Ενάντια στους ισχυρισμούς κάποιων ηγερών των φιλο-καθεστωτικών μεταρρυθμιστών πως τέτοιες διαμαρτυρίες είναι “συνωμοσίες”, πιστεύουμε βαθιά πως η πλειονότητα των ανθρώπων του έθνους μας είναι βαθιά απογοητευμένοι με τα συνθήματα εκείνων που οι μοναδικοί τους στόχοι είναι να κάνουν κάποιες διακοσμητικές και ήσσονος σημασίας τροποποιήσεις του παρόντος καθεστώτος και τώρα απαιτούν θεμελιώδεις αλλαγές στη διακυβέρνηση της χώρας. Σήμερα μόνο εκείνοι που με κάποιον τρόπο θα ήθελαν να διατηρήσουν την παρούσα καταστροφική κατάσταση, φοβούνται την όξυνση και την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης. Η εμπειρία των δύο τελευταίων δεκαετιών και πολλές προεδρικές βουλευτικές και τοπικές εκλογές που διεξήχθησαν και χειραγωγήθηκαν υπό τον έλεγχο και τη διεύθυνση του ανώτατου ηγέτη, έχει αποδείξει ότι ο λαός ταχύτατα απομακρύνεται από τη στρατηγική της επιλογής μεταξύ κακού και χειρότερου και δεν είναι πια διατεθειμένος να υποκύψει στη χειραγώγηση των αιτημάτων του από το καθεστώς και τους φιλοκαθεστωτικούς μεταρρυθμιστές, που εν πολλοίς παίζουν το ρόλο πολιτικού μεσάζοντα αυτές τις μέρες. Η πλειονότητα των ανθρώπων της πατρίδας σήμερα θέλουν να βάλουν τέλος στο δεσποτικό, θεοκρατικό καθεστώς. Να τερματίσουν την καταπίεση και αδικία και να επιφέρουν την εγκαθίδρυση της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αυτά τα αιτήματα μπορούν μόνο να επιτευχθούν μόνο μέσω της κοινής πάλης όλων των εθνικών και φιλελεύθερων δυνάμεων, δίχως ξένη επέμβαση.

Αγαπητοί συμπατριώτες,

Την ίδια στιγμή, πρέπει να σημειωθεί πως στις κρίσιμες περιστάσεις της τρέχουσας επικίνδυνης τοπικής έντασης, η τοπική αντίδραση -που υποστηρίζεται από την κυβέρνηση Τραμπ στις ΗΠΑ και τη δεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου στο Ισραήλ- επιδιώκει να επηρεάσει αισθητά τις εξελίξεις στη χώρα μας και να αντικαταστήσει το παρόν αντιδραστικό καθεστώς με ένα άλλο αντιδραστικό καθεστώς. Τα στηρίγματα αυτών των δυνάμεων, δηλαδή, η τοπική αντίδραση, η κυβέρνηση Τραμπ κι η δεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου, υπέρ των Ιρανών μοναρχικών και εκείνων των πολιτικών ομάδων που στοχεύουν στη συνεργασία με τα πιο αντιδραστικά καθεστώτα της περιοχής και να πείσουν τα ευρωπαϊκά κράτη να επιβάλουν κυρώσεις στην ιρανική οικονομία -επιδεινώνοντας έτσι τη δυστυχία των εξαθλιωμένων και μη προνομιούχων ανθρώπων της χώρας μας- και να ενθαρρύνουν ξένα κράτη να παρέμβουν στρατιωτικά στο Ιράν, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για οποιαδήποτε αισιοδοξία σχετικά με τα μελλοντικά σχέδια μιας τέτοιου είδους “αντιπολίτευσης”. Οι προοδευτικές και φιλελεύθερες δυνάμεις του Ιράν πρέπει να αυξήσουν την παρουσία τους στο κίνημα διαμαρτυρίας των μαζών -περισσότερο παρά ποτέ- παρέχοντας κατάλληλα, φιλολαϊκά συνθήματα, προσφέροντας συνετή καθοδήγηση και βασιζόμενες στα δικαιολογημένα αιτήματα των μαζών για την κατάργηση του υπάρχοντος καταπιεστικού καθεστώτος και το τέλος της οικονομικής ένδειας, καταπίεσης, αδικίας και λεηλασίας των φυσικών και ανθρώπινων πόρων του έθνους, αποφεύγοντας ταυτόχρονα αντιδραστικά και διχαστικά συνθήματα. Δε θα πρέπει να αφήσουμε το παρελθόν να επαναληφθεί, όταν ο ηρωικός αγώνας του έθνους για ελευθερία, δημοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη ναρκοθετείται από έναν εσμό αντιδραστικών καιροσκόπων που δεν πιστεύουν στα δικαιώματα του λαού ή τις δημοκρατικές ελευθερίες.

Αγαπητοί συμπατριώτες,

Ο τρόπος σωτηρίας της χώρας είναι μέσω μιας ενιαίας και οργανωμένης κινητοποίησης όλων των εθνικών, αντι-δικτατορικών και φιλελεύθερων δυνάμεων για την κατάργηση του δεσποτικού και αντιλαϊκού καθεστώτος της Ανώτατης Ηγεσίας. Το κόμμα μας τρέφει την απόλυτη πεποίθηση πως το κυβερνών πολιτικό καθεστώς στο Ιράν -ένα καθεστώς που βασίζεται στην εξουσία ενός ατόμου ως “αντιπροσώπου του Θεού επί Γης”, που βρίσκεται πάνω και πέρα από όλους τους νόμους και τους θεσμούς της εκτελεστικής εξουσίας, της νομοθετικής, της δικαστικής και του αστυνομικού και στρατιωτικού μηχανισμού- είναι ένα καθεστώς που δε μεταρρυθμίζεται, κι ένα δημοκρατικό καθεστώς που βασίζεται στο λαό δεν μπορεί να δημιουργηθεί μέσω οποιασδήποτε αναμόρφωσης του παρόντος συστήματος. Η λύση είναι η διεξαγωγή μιας ενιαίας και οργανωμένης πάλης όλων των κοινωνικών στρωμάτων -από τους εργάτες και όλο τον εργαζόμενο λαό έως τους μαχητικούς νέους, φοιτητές, γυναίκες και προοδευτικούς και φιλελεύθερους διανοούμενους- γύρω από λαϊκά συνθήματα ενάντια στην εξουσία της τυραννίας. Η εμπειρία της σύγχρονης ιστορίας μας απέδειξε ότι οι λαοί του Ιράν έχουν την ικανότητα να μεταδώσουν τη φωνή τους στα αυτιά της άρχουσας αντίδρασης. Για άλλη μια φορά, καλούμε όλες τις εθνικές, προοδευτικές και φιλελεύθερες δυνάμεις του έθνους να παραμερίσουν τις θεωρητικές και ιστορικές διαφωνίες και να κινητοποιηθούν μαζί, στο πλευρό του λαϊκού κινήματος, για να βοηθήσουνα αποτελεσματικά την πάλη -στόχος της οποίας είναι η απόρριψη της τυραννίας και η εγκαθίδρυση της εξουσίας του λαού, της ελευθερίας, της ειρήνης, της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος Τουντέχ του Ιράν

29 Δεκεμβρίου 2017

απο ΚΑΤΙΟΥΣΑ 

«Γιορτινό» Λος Άντζελες: Εικόνες που δεν πρόκειται να σου δείξουν τα κανάλια (βίντεο)

…

Κατιούσα

Ένα μικρό οδοιπορικό στους δρόμους του Λος Άντζελες, πίσω από τα εκθαμβωτικά φώτα της «πόλης των αγγέλων», της «Μέκκας» της βιομηχανίας του θεάματος (Χόλυγουντ)  και μιας από τις πιο λαμπερές βιτρίνες της μητρόπολης του καπιταλισμού. Ανήμερα Χριστούγεννα, η κάμερα περνάει ανάμεσα από αμέτρητες σκηνές, τέντες και άλλα αυτοσχέδια «καταλύματα» στα οποία συνωστίζονται χιλιάδες άστεγοι για να προφυλαχτούν από την παγωνιά.
Δεν πρόκειται για κάποιους που «δεν τα κατάφεραν» στη ζωή (that’ s life! διατείνονται κάποιοι «επιτυχημένοι», ανάμεσά τους και ο πρόεδρος Τραμπ) ή για απόκληρους κάποιας απρόσωπης  μοίρας. Είναι θύματα της βαρβαρότητας της καπιταλιστικής κρίσης που τσακίζει τους εργαζόμενους σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη, με μνημόνια ή χωρίς δεν έχει διάφορο…
Ανάμεσα στα πρόσωπα που περνούν μπροστά από την κάμερα, βρίσκονται πολλοί που μη έχοντας δουλειά και άλλη επιλογή μετά τις υπέρογκες αυξήσεις στις τιμές των ενοικίων, βρέθηκαν κυριολεκτικά στο δρόμο.

Τραγική ειρωνεία. Όπως περνάει η κάμερα, το μάτι σταματάει στη μεγάλη επιγραφή ενός καταστήματος «Τροφή για να ζήσεις» – ποια ζωή;! Την εποχή που τα κέρδη των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη αυγαταίνουν σαν τα στάχυα μετά τη βροχή, στο κοινωνικό μας σύστημα (και στη χώρα μας) θεωρείται κατάκτηση ο άνθρωπος να εξασφαλίζει μέσω «κοινωνικών δομών» ένα πιάτο φαΐ τη μέρα…

Ευχαριστοιύμε το φίλο αναγνώστη που μας έστειλε το βίντεο.

Συνεχίζεται η άνοδος της Ινδίας στην παγκόσμια οικονομική κατάταξη

       

Οι ισορροπίες στη διεθνή ιμπεριαλιστική σκακιέρα αλλάζουν διαρκώς και οι ανταγωνισμοί κλιμακώνονται αμείωτα, όπως προμηνύουν και αρκετές εκτιμήσεις για την οικονομία της Ινδίας.

Σύμφωνα με έκθεση του Κέντρου Οικονομικών και Επιχειρηματικών Ερευνών», ενός συμβουλευτικού «οίκου» αστικών και επιχειρηματικών σχεδιασμών που εδρεύει στο Λονδίνο, η Ινδία αναμένεται την επόμενη χρονιά να αναδειχθεί πέμπτη στην παγκόσμια κατάταξη (από 7η που είναι σήμερα) και να ξεπεράσει έτσι και δυνάμεις όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία. Το ίδιο κέντρο εκτιμά ότι μέχρι το 2032 η Ινδία θα φτάσει και επίσημα στην 3η θέση της παγκόσμιας κατάταξης. Η συγκεκριμένη έκθεση καταγράφει ότι τον περασμένο Σεπτέμβρη οι ρυθμοί ανάπτυξης της ινδικής οικονομίας «έκλεισαν» στο 6,3% και «παρά τα προσωρινά πισωγυρίσματα… η οικονομία κατάφερε να πλησιάσει αυτή της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου». Μεταξύ άλλων, υποστηρίζει ότι η «φτηνή Ενέργεια» και η «ψηφιακή επανάσταση» θα καθορίσουν τους ρυθμούς της οικονομικής ανάπτυξης διεθνώς και στην παγκόσμια ανάπτυξη κυρίαρχο ρόλο θα παίξουν ασιατικές δυνάμεις, όπως η Ινδία, η Κίνα, η Ιαπωνία.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΑΝΤΩΝΗ, μέλους του ΔΣ Ναυτεργατών «Άγ. Σπυρίδωνας» Κέρκυρας

Συνάδελφοι ναυτεργάτες,

Στις 28/12/2017 κυκλοφόρησε Δελτίο Τύπου του Σωματείου μας, υπογεγραμμένο από τον Πρόεδρο και τον Γραμματέα του Σωματείου, με ευχαριστίες σε όλους εκείνους που μας έχουν μαυρίσει τη ζωή, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τους βουλευτάδες τους,  τον Υπουργό Ναυτιλίας, τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές Γ. Χαλά της ΠΝΟ και Α.  Νταλακογιώργο της ΠΕΝΕΝ και το λοιπό συρφετό.

Όντας μέλος της Διοίκησης του Σωματείου Ναυτεργατών Κέρκυρας, θέλω να ενημερώσω όλους τους συναδέλφους αλλά και συνολικά τους εργαζόμενους της περιοχής μας, ότι ΔΕΝ αποτελεί απόφαση του ΔΣ του σωματείου, μιας και αυτό ποτέ δεν συνεδρίασε με αντικείμενο το συγκεκριμένο θέμα, και τουλάχιστον σε ότι με αφορά προσωπικά, ποτέ δεν ενημερώθηκα για την έκδοση ενός τέτοιου Δελτίου. Το συγκεκριμένο κείμενο δηλαδή, εκφράζει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ τους υπογράφοντες.

Τέτοιου είδους πρακτικές, με αποφάσεις από τα πάνω και εν αγνοία των εργαζομένων ακόμα και των μελών της Διοίκησης, με τους εργαζόμενους χωρίς λόγο, είναι καταδικασμένες στη συνείδηση των εργαζομένων που έχουμε πείρα, μιας και ακολουθούνται κατά κόρον από τις ηγεσίες των εργοδοτικών – κυβερνητικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, αυτών δηλαδή, που με νύχια και με δόντια προσπαθούν να υποτάξουν το εργατικό κίνημα κάτω από τα συμφέροντα της μεγαλοεργοδοσίας και των κερδών της.

Αυτό εξάλλου αποδεικνύει και το περιεχόμενο της συγκεκριμένης ανακοίνωσης όταν, με περίσσιο θράσος, ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ:

·       Την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ μέσω των Υπουργών και βουλευτών της, που όπως και οι προηγούμενες, τσάκισαν κάθε εργατικό – λαϊκό δικαίωμα και κεκτημένο με αγώνες από το εργατικό – λαϊκό κίνημα. Ειδικά τώρα, περίοδο που εντείνεται η επιθετικότητα του κεφαλαίου, όλοι αυτοί που διέλυσαν Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, την Κοινωνική Ασφάλιση και το ΝΑΤ, που κατακρεούργησαν μισθούς και συντάξεις,  θέλουν να τελειώνουν και με το δικαίωμα των εργατών στην ΑΠΕΡΓΙΑ και μάλιστα γρήγορα (εν μέσω γιορτών) ώστε να επικρατήσει σιγή νεκροταφείου σε κάθε εργασιακό χώρο για να μπορέσει η ανάπτυξή τους να προχωρήσει ανεμπόδιστα στο τσάκισμα της ζωής μας, των οικογενειών μας. ΚΑΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΑΔΩΝ, ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ, ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΟΕΡΓΟΔΟΤΩΝ! Θα μας έχουν σταθερά απέναντι, θα μας βρίσκουν διαρκώς μπροστά τους, διεκδικώντας δουλειά και ζωή με δικαιώματα για εμάς και τα παιδιά μας. Το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης» δεν περνάει στους ναυτεργάτες, δεν περνάει στους εργαζόμενους του τόπου μας!

·       Την ξεπουλημένη ηγεσία της ΠΝΟ και της ΠΕΝΕΝ, τα τσιράκια δηλαδή των εφοπλιστάδων στον κλάδο μας, που πριν λίγες μέρες (για να θυμηθούμε μόνο τα πρόσφατα), προχώρησαν σε Συνέδριο νοθείας και εκφυλισμού, επιστρατεύοντας λιμενικούς και «βατραχανθρώπους» προκειμένου να διασφαλίσουν την «ομαλή» διεξαγωγή του. Τη μέρα του Συνεδρίου οι δυνάμεις καταστολής είχαν στρατοπεδεύσει στο συγκεκριμένο κτίριο για να προστατεύσουν τη νόθα πλειοψηφία της ΠΝΟ, εμποδίζοντας την είσοδο ακόμα και σε εκλεγμένους με την ψήφο των ναυτεργατών, αντιπροσώπους! Οι εργοδοτικοί της ΠΕΝΕΝ, αφού παρέδωσαν όλα τα απαραίτητα έγγραφα για την πραγματοποίηση του νόθου Συνεδρίου (μητρώα κλπ), «περιφρούρησαν» τα ντουβάρια του κτιρίου της ΠΝΟ και ανάρτησαν πανό. Δεν θα μπορούσε βέβαια να γίνει διαφορετικά μιας και οι αποφάσεις ενός τέτοιου σώματος δεν εξυπηρετούν τα ναυτεργατικά συμφέροντα, έχοντας το στίγμα της στήριξης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του εφοπλιστικού κεφαλαίου. ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΟΙ ΔΥΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, σε μια κατρακύλα που δεν έχει πάτο!

Συνάδελφοι ναυτεργάτες,

Στη σφοδρή αντεργατική επίθεση που εξαπολύουν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, έχουν συμπαραστάτη τις δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, τους ανθρώπους τους μέσα στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα.  Η επιλογή του Προέδρου και του Γραμματέα του Σωματείου μας να ταχθούν στο πλευρό αυτών των δυνάμεων, είναι προσωπική τους υπόθεση που όμως, θα μας βρίσκει σταθερά ΑΠΕΝΑΝΤΙ! Ζητούμενο είναι να κατανοηθεί από όλους τους συναδέλφους ότι υπάρχουν γραμμές ανάμεσά μας και αυτές είναι ΤΑΞΙΚΕΣ. Ή με το κεφάλαιο ή με τον εργάτη!

Σε ότι με αφορά, θα συνεχίσω να δίνω τη μάχη κάτω από τη σημαία των ναυτεργατικών μας, των εργατικών  συμφερόντων, έτσι όπως από την αρχή στάθηκα, καθαρά και  με μπέσα στη συναναστροφή μου  με τους συναδέλφους μου. Θα συνεχίσω να δίνω τη μάχη, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι στον κλάδο μας και όχι μόνο, να υιοθετήσουν τη γραμμή πάλης που βάζει για δράση το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, το ΠΑΜΕ, κόντρα στη μεγαλοεργοδοσία και τα συμφέροντά της. Θα συνεχίσω να παλεύω κοιτώντας όλους τους συναδέλφους στα μάτια, είτε συμφωνούν με αυτή τη γραμμή πάλης, είτε εκφράζουν προβληματισμούς και ανησυχίες, αλλά σε κάθε περίπτωση, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΛΕΞΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ, γιατί είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι :

ΧΩΡΙΣ ΕΣΕΝΑ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕΝ ΓΥΡΝΑ, ΕΡΓΑΤΗ ΜΠΟΡΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΦΕΝΤΙΚΑ.

ΤΩΡΑ, οργανώνουμε την μαχητική, μαζική, δυναμική απεργιακή μας απάντηση σε κυβέρνηση – κεφάλαιο, που κλείνοντας την αντιλαϊκή αξιολόγηση, έρχονται να μας ψηφίσουν πάνω από 100 «προαπαιτούμενα»  μέτρα που θα κάνουν τη ζωή μας ακόμα πιο δύσκολη. ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ! ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΟΥΠΑ!

Καλούμε τους ναυτεργάτες, τους εργαζόμενους, σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση από τώρα να σημάνει συναγερμός σε κάθε χώρο δουλειάς να μην περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Ε.Ε, ΔΝΤ, να διεκδικήσουμε:

● Κατάργηση των αντεργατικών αντιλαϊκών νόμων.

● Πλήρη – σταθερή εργασία με ΣΣΕ και κοινωνική ασφάλιση για όλους,  μείωση του εργάσιμου χρόνου, προσαρμογή των οργανικών συνθέσεων στις αυξημένες ανάγκες των πλοίων  και  της  προστασίας  της  ανθρώπινης  ζωής  στη  θάλασσα.

● Υπογραφή Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και επαναφορά με νόμο κατώτερο μισθό 751 ευρώ. Κατάργηση των ατομικών Συμβάσεων Εργασίας και των ενώσεων προσώπων.

● Υπεράσπιση του δικαιώματος της απεργίας και των συνδικαλιστικών ελευθεριών.

● Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάλυψη των απωλειών τώρα.

● Κανένας συμβιβασμός με τη φτώχεια την ανεργία την δουλειά χωρίς δικαιώματα.

● Μέτωπο ενάντια στην άγρια φοροληστεία που ροκανίζει το λαϊκό εισόδημα. Αφορολόγητο ατομικό όριο 20.000 ευρώ, προσαυξανόμενο 5.000 ευρώ για κάθε παιδί. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και όλων των χαρατσιών.

● Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

● Καμιά συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους. Καμία εμπλοκή στα σφαγεία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Άμεση απεμπλοκή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από όλες τις επιχειρήσεις, έξω από τα σύνορα. Να κλείσουν όλες οι ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Έξω από το ΝΑΤΟ.

Κέρκυρα, 30/12/2017

ΦΩΤΙΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ

Ζητήματα διαπάλης για τα διδάγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης

Τη χρονιά που μας πέρασε, στο επίκεντρο της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης, μεταξύ άλλων, βρέθηκε η Οκτωβριανή Επανάσταση με αφορμή τα 100χρονά της. Η σημαντική αυτή επέτειος τιμήθηκε από το ΚΚΕ και την ΚΝΕ με εκατοντάδες εκδηλώσεις, πολύμορφες δραστηριότητες με πολιτικό, πολιτιστικό και μορφωτικό περιεχόμενο, με καινούργιες εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής». Πολλά ακούστηκαν, ειπώθηκαν και γράφτηκαν από το στρατόπεδο της αστικής ιδεολογίας και του οπορτουνισμού, με στόχο να αλλοιωθεί το περιεχόμενο της σοσιαλιστικής επανάστασης και, κυρίως, να ακυρωθεί η επικαιρότητα των μηνυμάτων της στο σήμερα.
Παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα από παρεμβάσεις στελεχών του Κόμματος στις τελευταίες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν για τα 100χρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης, που απαντούν σε πλευρές όσων γράφτηκαν, ενώ αναδεικνύουν και ζητήματα της επικαιρότητας των διδαγμάτων του Οκτώβρη στη σύγχρονη πάλη.
Συγκεκριμένα, επιλεγμένα αποσπάσματα, το πρώτο από την ομιλία του Κώστα Παρασκευά, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στην εκδήλωση της ΤΟ Σερρών στις 22/11, και το δεύτερο της Ελένης Μπέλλου, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, από την ομιλία στην εκδήλωση που οργάνωσαν οι ΤΟ Αχαΐας και ΑΕΙ - ΤΕΙ Πάτρας του ΚΚΕ και οι ΤΟ Εργαζομένων, Μαθητών, ΑΕΙ και ΤΕΙ Πάτρας της ΚΝΕ στις 10/12.

Η σημασία επαναστατικής στρατηγικής

«Η Οκτωβριανή Επανάσταση είναι η πιο μεγάλη, η πιο σημαντική επανάσταση στην Ιστορία των επαναστάσεων, γιατί ανέτρεψε τον καπιταλισμό που φάνταζε έως τότε παντοδύναμος, γιατί εγκαθίδρυσε το πρώτο στον κόσμο σοσιαλιστικό κράτος, δημιούργησε μια νέα κατάσταση στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, που έκανε τον ιμπεριαλισμό να χάσει τον ύπνο του. Ηταν η πρώτη ήττα του. Σε πείσμα της μέχρι τότε παντοκρατορίας και παντοδυναμίας του, το ρωσικό προλεταριάτο νίκησε, πήρε την εξουσία και άνοιξε το δρόμο της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα. Αυτό το πρωτόγνωρο, συγκλονιστικό άλμα προς τα μπρος ήταν έργο του ρωσικού προλεταριάτου και του κόμματος των μπολσεβίκων. Δίνει τη δυνατότητα για την άντληση διδαγμάτων, μελέτη της πείρας, της στρατηγικής και τακτικής της επανάστασης, πείρας που είναι αναγκαία και αναντικατάστατη και για το σήμερα και για το αύριο.

Ηξεραν ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι ότι και επαναστατική κατάσταση να έχεις μπορεί και να αποτύχεις λόγω συσχετισμού δυνάμεων. Επειδή ήξεραν όμως ότι οι συσχετισμοί δεν είναι αμετάβλητοι, ότι σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης μεταβάλλονται συνεχώς, προσδιόριζαν με μεγαλύτερη έμφαση το ρόλο του υποκειμενικού παράγοντα, του κόμματος και του εργατικού κινήματος. Να είναι σε θέση με τη δράση τους να αφυπνίζουν επαναστατικά τη συνείδηση μέσα στην επαναστατική δράση, να επαναστατικοποιούν τις μορφές πάλης, να διαμορφώνουν και να συγκροτούν νέες μορφές οργάνωσης και θεσμούς που θα ενώνουν τις μάζες στην επαναστατική πάλη και θα αποτελούν τα αυριανά όργανα της νέας εξουσίας, όπως τα σοβιέτ.
Ο Λένιν τότε λέει: Παρά το γεγονός ότι έχουμε προσωρινή κυβέρνηση με τους αστούς, παρά το γεγονός ότι η ηγεσία των ισχυρότερων σοβιέτ είναι στα χέρια των μικροαστών, παρ' όλα αυτά έχουμε τα έμβρυα της λαϊκής εξουσίας, τα σοβιέτ. Επομένως, λέει, με το σύνθημα "Ολη η εξουσία στα σοβιέτ", τα σοβιέτ να πάρουν την εξουσία στα χέρια τους και να γίνει το πέρασμα στο σοσιαλισμό. Ομως, επεξεργάζεται πολύ σημαντικά το πλαίσιο και τους στόχους πάλης για τη συσπείρωση του κόσμου. Βάζει ένα πλαίσιο μέτρων, με το οποίο θέλει κυρίως να προσελκύσει το μικροαστικό, το αγροτικό στοιχείο. Καλεί την εργατική τάξη και αμέσως μετά το Φλεβάρη λέει το εξής:

-- Κανέναν συνασπισμό, καμιά συμμαχία του προλεταριάτου ούτε με αστικές ούτε με μικροαστικές δυνάμεις.
-- Καμιά υποστήριξη στην προσωρινή κυβέρνηση.
-- Να χρησιμοποιήσουμε τα σοβιέτ, να βοηθήσουμε να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων στα σοβιέτ και να προβάλλουν μια σειρά από μέτρα προοδευτικά, δημοκρατικά και όσο γίνεται πιο επαναστατικά.
Με βάση αυτό το πολιτικό πλαίσιο, έγινε η διαπάλη στο εσωτερικό των σοβιέτ και άλλαξε ο συσχετισμός δυνάμεων. Ανοιξε ο δρόμος ταυτόχρονα για το βάθεμα της επαναστατικής διαδικασίας για την εξουσία.
Είμαστε περήφανοι ως Κόμμα γιατί εξακολουθούμε να τιμάμε την Οκτωβριανή Επανάσταση και να διδασκόμαστε, χωρίς να υποτιμούμε άλλες εξεγέρσεις και κοινωνικές επαναστάσεις. Ομως, η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν η πιο "καθαρή", αυτή που ξεκίνησε και στην πορεία εκφράστηκε με μεγάλο βάθος.

Η ανάγκη πάλης με τον οπορτουνισμό

Με την Οκτωβριανή Επανάσταση επιβεβαιώθηκε έμπρακτα η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, που δεν καθορίζεται από το αν αυτή αποτελεί τη μειοψηφία ή την πλειοψηφία του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Ακόμα, η ικανότητα αυτής της τάξης να διαμορφώνει συμμαχίες υπό την ηγεσία της με μικροαστικά στρώματα.
Επιβεβαιώθηκε η ανάγκη και η τεράστια σημασία να υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα μέσα σε οποιεσδήποτε συνθήκες, όσο σκληρές, όσο δύσκολες και αν είναι αυτές. Η αναγκαιότητα της ύπαρξης και δράσης του Κομμουνιστικού Κόμματος, κάθε Κομμουνιστικού Κόμματος, καθορίζεται από την ύπαρξη και την αποστολή της εργατικής τάξης και όχι από ποιες πολιτικές συνθήκες κυριαρχούν. Αυτό το δίδαγμα το ΚΚΕ το έχει αντλήσει και από τη δική του αρνητική εμπειρία.

Από την ομιλία του Κώστα Παρασκευά

Η Οκτωβριανή Επανάσταση έδωσε πολλά ακόμα διδάγματα. Οτι η νικηφόρα έκβασή της θα ήταν αδύνατη δίχως να έχει το μπολσεβίκικο κόμμα ισχυρό και αποφασιστικό μέτωπο κατά της σοσιαλδημοκρατίας, κατά του οπορτουνισμού. Επιπλέον, η επανάσταση αυτή για να γίνει χρειάστηκε από την πλευρά του ηγετικού πυρήνα την αταλάντευτη προσήλωση, σιδερένια εμμονή στις επαναστατικές αρχές και ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη δυνατή ευελιξία που υπηρετούσε, υποτασσόταν σε αυτές τις αρχές. Χρειάστηκε η σωστή ανάλυση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και η αξιοποίησή τους για να προχωρήσει το επαναστατικό κίνημα. Δίχως τον αποφασιστικό διαχωρισμό απ' τη Β' Σοσιαλιστική Διεθνή, που πρόδωσε τα συμφέροντα της παγκόσμιας εργατικής τάξης, η Οκτωβριανή Επανάσταση δεν θα είχε υπάρξει.
Αναμφισβήτητα, η νέα γενιά πρέπει να γράψει τη δική της Ιστορία και θα έχει τη δική της, ιδιαίτερη συμβολή στην πραγματοποίηση της επανάστασης. Οποια μορφή κι αν πάρει η σοσιαλιστική επανάσταση, στη μια ή την άλλη χώρα, πρέπει να ξέρουμε ότι επανάσταση δίχως επίλυση του ζητήματος της εξουσίας δεν γίνεται. Επανάσταση δίχως να τσακιστεί το αστικό κράτος δεν υπάρχει. Επανάσταση χωρίς να προκύψει από αυτήν η εργατική εξουσία δεν μπορεί να υπάρξει.
Από κει και πέρα ανοίγει ο δρόμος της επιστημονικής οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Μπορεί να υπάρχουν ιδιομορφίες από χώρα σε χώρα, ακόμα και η μορφή της εργατικής εξουσίας μπορεί να έχει παραλλαγές στη μορφή, αλλά η ουσία της δεν αλλάζει. Η επανάσταση για να είναι επανάσταση πρέπει να έχει ως γέννημά της την εργατική εξουσία.

Από την ομιλία της Ελένης Μπέλλου

Αποδείχτηκε και από την Οκτωβριανή Επανάσταση ότι ο καπιταλισμός δεν φοβάται την αλλαγή της μορφής του πολιτικού του συστήματος, φοβάται την αλλαγή εξουσίας.
Αυτά για όλους αυτούς που πιστεύουν ακόμα ότι με κυβέρνηση "αριστεράς" ή "κεντροαριστεράς", ή μια "δημοκρατική" κυβέρνηση στο πλαίσιο του καπιταλισμού είναι δυνατόν να δοθούν λύσεις στις λαϊκές ανάγκες και να ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές. Το καπιταλιστικό σύστημα προκειμένου να μην χάσει εντελώς την εξουσία θα στηρίξει και μικροαστούς και αριστερούς και ψευτοεπαναστάτες και ρομαντικούς επαναστάτες, θα τα στηρίξει όλα αρκεί να αποφύγει την εξουσία της εργατικής τάξης, που πρέπει να την ασκήσει βέβαια με τους συμμάχους της, ανάλογα με την κοινωνικοταξική διάρθρωση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Εχουμε μπροστά μας μεγάλα καθήκοντα και μεγάλες δυσκολίες. Εχουμε όμως σωστή και καθαρή στρατηγική, έχουμε πολιτική που επιβεβαιώνεται, έχουμε ταυτόχρονα και δυνατότητες. Και βεβαίως έχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη. Οι καιροί μπορεί να φέρουν απότομες στροφές, που να ευνοήσουν την ισχυρή ανάταση του εργατικού - λαϊκού κινήματος, το αποφασιστικό προχώρημα της αντικαπιταλιστικής - αντιμονοπωλιακής συμμαχίας. Η ανάγκη να αντιστοιχήσουμε την οργανωτική και ιδεολογική δουλειά στις απαιτήσεις των στόχων που έχουμε ως Κόμμα είναι επιτακτική. Μπορούμε να ανταποκριθούμε».

Για τα περί «σοσιαλισμού με αγορά»

«Οι απόψεις περί "σοσιαλισμού με αγορά", που υπήρχαν και στην ΕΣΣΔ πριν από τον πόλεμο αλλά δεν υπερίσχυαν, τώρα (μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο) δυνάμωναν. Πραγματικά, όμως, σήμαιναν κάθε αγροτικός συνεταιρισμός, ακόμα και κάθε σοσιαλιστική βιομηχανική μονάδα, να έχει δικά του αποθέματα, δικά του μέσα παραγωγής. Να υπάρχει διαφοροποίηση των μισθών από μονάδα σε μονάδα, έτσι ώστε να ενισχυθεί το χρηματικό ατομικό κίνητρο.
Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί η εργατική συλλογική ευθύνη και συμμετοχή στην οργάνωση και διεύθυνση της παραγωγής και των υπηρεσιών. Δυνάμωσε το ατομικό συμφέρον, αποδυναμώθηκε ο εργατικός έλεγχος στους διευθυντές, σταδιακά αποδυναμώθηκε, μέχρι που εκφυλίστηκε, ο κεντρικός σχεδιασμός και ο κοινωνικός χαρακτήρας της ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.
Ολ' αυτά συνιστούσαν την ταξική πάλη για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, που αντίστοιχα είχε την αντανάκλασή της στο κόμμα και στα όργανα της σοβιετικής εξουσίας. Επιβεβαιώθηκε στην πράξη η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης. Κάθε παρέκκλιση του κόμματος αποδυνάμωνε τις επαναστατικές δυνάμεις, ενίσχυε τις δυνάμεις που άμεσα ή έμμεσα εχθρεύονταν το σοσιαλισμό. Και κάθε ενίσχυση των δυνάμεων που εκπροσωπούσαν την ατομικότητα, επιδρούσε σε νέες ιδεολογικές - πολιτικές υποχωρήσεις του κόμματος, που στη συνέχεια έφερναν σύγχυση στους εργαζόμενους, παθητικότητα και μη κομμουνιστική στάση στην εργασία.
Αντικειμενικά, το ξεκίνημα της δεκαετίας του 1950 απαιτούσε μια αποφασιστική τομή για την οικοδόμηση του κομμουνισμού, για την πλήρη κατάργηση κάθε μορφής ατομικής ή συνεταιριστικής ιδιοκτησίας, για να πραγματοποιηθεί η σχεδιασμένη επέκταση των κομμουνιστικών σχέσεων στο σύνολο της αγροτικής παραγωγής. Απαιτούσε τη σχεδιασμένη, πλήρη ανάπτυξη των κομμουνιστικών σχέσεων στη σοσιαλιστική παραγωγή. Τι έπρεπε να γίνει:

• Να σχεδιαστεί η κατάργηση της βαριάς χειρωνακτικής εργασίας με επέκταση της μηχανοποίησης και της αυτοματοποίησής της σ' όλους τους κλάδους και τα τμήματα της παραγωγής και των υπηρεσιών.
• Να καταργηθούν οι διαφοροποιήσεις στους μισθούς, δηλαδή να ξεριζωθεί κάθε υπόλειμμα στη διαμόρφωση των μισθών με αξιακά κριτήρια.
• Να ενισχυθεί η επιτελικότητα για μεγαλύτερα τμήματα εργαζομένων, με επέκταση της επιστημονικής εργασίας.
• Να επανέλθει η λειτουργία της εργατικής εξουσίας σε δομή και δικαιώματα που θεμελιώνονται στο χώρο εργασίας, με πυρήνα τη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, η συνέλευση να αποφασίζει για μέλη των συμβουλίων, για ανάκλησή τους, έλεγχο. Ολ' αυτά που βασικά είχαν δοκιμαστεί βέβαια με κάποιες αδυναμίες μέχρι το 1936, όμως είχαν δώσει τα αποτελέσματα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στα πρώτα 20 χρόνια, αλλά καταργήθηκαν από το Σύνταγμα του 1936.

Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ το 1956 αντί να φέρει μια επανάσταση μέσα στην επανάσταση, αποτέλεσε συνέδριο της οπισθοχώρησης, της δεξιάς οπορτουνιστικής στροφής.
Κάθε επόμενο συνέδριο συμπλήρωνε οπισθοχωρήσεις, κατοχύρωνε ιδεολογικές αναθεωρήσεις. Ως αρνητικές συνέπειες εμφανίζονταν κοινωνικά προβλήματα, ελλείψεις στην παραγωγή, έφερναν το αποδυνάμωμα της κομμουνιστικής συνείδησης, την έλλειψη εμπιστοσύνης στο κόμμα. Παρ' όλ' αυτά, ο σοβιετικός λαός θεωρούσε δεδομένες τις κατακτήσεις του, έβλεπε μόνο τις αδυναμίες, όχι όμως και τις αιτίες τους. Ομως, στη δεκαετία του 1980, στην τελική φάση της αντεπανάστασης, δεν την αποδοκίμασε γιατί παραπλανήθηκε, πίστεψε ότι πραγματοποιούνταν μια διαδικασία αναζωογόνησης του σοσιαλισμού κι όχι ανατροπής του.

Σε πλήρη αντίθεση η σοσιαλιστική - κομμουνιστική ιδιοκτησία με την καπιταλιστική κρατική ιδιοκτησία

Ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της νέας, της κομμουνιστικής κοινωνίας, που βρέθηκαν στο στόχαστρο της αστικής επίθεσης και με κάποια τροποποίηση πιο επικίνδυνα μπήκαν στο στόχαστρο της αναθεωρητικής, της οπορτουνιστικής επίθεσης;
Πρώτ' απ' όλα είναι η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, που η πραγματοποίησή της σχετίζεται με τον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής και συνολικά της οικονομίας.
Η καθαρά αστική πολεμική κατηγορεί την κοινωνική ιδιοκτησία ως εμπόδιο στην ανάπτυξη της πρωτοβουλίας, της ευθύνης, του κινήτρου για την ανάπτυξη της παραγωγικότητας, για τη χρησιμοποίηση νέων τεχνολογιών, ευρεσιτεχνιών, νέων μεθόδων οργάνωσης της εργασίας.
Η αλήθεια είναι ότι υπήρχαν πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα στη Σοβιετική Ενωση και στις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, που με κοινωνική ιδιοκτησία και κεντρικό σχεδιασμό πραγματοποιήθηκαν αφάνταστοι ρυθμοί αύξησης της παραγωγικότητας της εργασίας, υπήρχε πλήθος ευρεσιτεχνιών, εφαρμόστηκαν νέες τεχνικές, τέτοιες που τις ζήλευε ο καπιταλιστικός κόσμος.
Ας μην ξεχνάμε ότι επιστημονικά και τεχνολογικά η ΕΣΣΔ συχνά ήταν πιο μπροστά από τις ΗΠΑ στην έρευνα του Διαστήματος.
Τι έκανε ο Χίτλερ στη Γερμανία τη δεκαετία του 1930; Τι έκανε ο Ρούσβελτ με το "Νιου Ντιλ" στις ΗΠΑ; Τι έκανε όλη η Δυτική καπιταλιστική Ευρώπη μεταπολεμικά με τις κρατικές επιχειρήσεις Ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, αερομεταφορών, σιδηροδρόμων, ακόμα και οδικών συγκοινωνιών, αλλά και με τις κρατικές βιομηχανίες επεξεργασίας ορυκτών, μεταλλευμάτων, βιομηχανικών υλών, φαρμάκων;
Δεν ήταν μια στρεβλή εκδοχή του καπιταλισμού, όπως αργότερα ισχυρίστηκε η νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ηταν η τότε αναγκαία συνειδητή επιλογή του κεφαλαίου, που είχε υποστεί μεγάλη απαξίωση, δεν είχε το κίνητρο, την πρωτοβουλία να μπει στα γεμάτα σε νέο κύκλο επενδύσεων αν δε στηριζόταν μ' αυτό τον τρόπο από το κράτος του. Και βέβαια η στήριξη από το κράτος και με τις κρατικές, καπιταλιστικού τύπου επιχειρήσεις, έφερε νέα κεφάλαια, βγαλμένα από το μόχθο των εργαζομένων μέσω του καπιταλιστικού σχεδιασμού, των Προγραμμάτων Επενδύσεων, χορηγήσεων, κρατικών έργων υποδομών κ.λπ., κεφάλαια που διοχετεύτηκαν σε παλιούς και νέους καπιταλιστές.
Η μόνη αλλά ποιοτική διαφορά είναι ότι αυτός ήταν καπιταλιστικός σχεδιασμός όταν και όσο τον είχαν ανάγκη οι καπιταλιστές στο έδαφος της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και προς εξυπηρέτησή της. Διόλου τυχαία οι μετέπειτα ιδιωτικοποιήσεις έφεραν πολύ μεγαλύτερους μονοπωλιακούς ομίλους, μετόχους που είναι μεγιστάνες του παγκόσμιου πλούτου.
Αλλά και στην Ελλάδα, από κρατικές επιχειρήσεις, από κρατικά μισθωμένους εργατοϋπάλληλους και διευθυντές έγινε ο μεταπολεμικός πλήρης εξηλεκτρισμός, τα υδροηλεκτρικά φράγματα και σταθμοί, έφτασε η τηλεφωνία και στο τελευταίο νησί, φτιάχτηκαν οι Ελληνες καπιταλιστές διεθνούς εμβέλειας.
Κι όταν έκριναν ότι μπορούν να επεκταθούν σε τέτοιες οικονομικές δραστηριότητες, έπρεπε να καταργηθεί το κρατικό μονοπώλιο, να επιτραπεί η πώλησή του, ν' αλλάξει η νομοθεσία, να προβληθεί μια δουλεμένη επιχειρηματολογία για να αλλάξει χαρακτήρα η κρατική υπαλληλία, να γίνει εργατικό δυναμικό σε επιχειρήσεις συλλογικής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, στις μετοχικές εταιρείες.
Οταν πλέον οι καπιταλιστικές κρατικές επιχειρήσεις ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους, όταν θα έπρεπε το κράτος να κάνει νέες επενδύσεις, βολεύτηκε να κατηγορήσει την κρατική τους υπόσταση, κοροϊδεύοντας τους εργαζόμενους για τα ελαττώματα των κρατικών επιχειρήσεων έναντι των ιδιωτικών, ρίχνοντας το ανάθεμα στους εργαζόμενους των κρατικών επιχειρήσεων κι όχι στο καπιταλιστικό σύστημα.
Η αστική πολεμική κρύβει ότι και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις ολοκληρώνουν τον κύκλο τους, την ανάπτυξή τους ακολουθεί η κάμψη, η κρίση, η απαξίωση, γι' αυτό και με τον έναν ή άλλον τρόπο καταστρέφονται, πτωχεύουν, εξαγοράζονται, ενσωματώνονται σε άλλες νεότερες, δυναμικότερες, μεγαλύτερες από άποψη κεφαλαιοποίησης.
Δεν υπάρχει ένας γενικός "κρατισμός", αυτός της Σοβιετικής Ενωσης, της Κούβας, της Κορέας, του Βιετνάμ πριν από τις ανατροπές, του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, του ΠΑΣΟΚ στη δεκαετία του 1980, της Σουηδίας, της Γαλλίας μεταπολεμικά κ.λπ.
Υπάρχει σοσιαλιστική - κομμουνιστική ιδιοκτησία, αλλά σε πλήρη αντίθεση μ' αυτήν υπάρχει η καπιταλιστική κρατική ιδιοκτησία, αυτή δηλαδή που υπήρχε έντονα στη μεταπολεμική καπιταλιστική Ευρώπη, που υπάρχει σήμερα στην Κίνα, στο Βιετνάμ κι αλλού.

Το προϊόν της σοσιαλιστικής παραγωγής δεν είναι εμπόρευμα

Η οπορτουνιστική κριτική της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στη Σοβιετική Ενωση προβάλλει το "σοσιαλισμό με αγορά", δηλαδή την αποδυνάμωση του κεντρικού σχεδιασμού και της κοινωνικής ιδιοκτησίας που ήταν ο "δούρειος ίππος" της αντεπανάστασης.
Οταν λέμε ότι η αγορά δεν είναι στοιχείο της νέας κοινωνίας, της κομμουνιστικής, εννοείται ότι δεν αναφερόμαστε στα κατάλοιπα της εμπορευματικής παραγωγής που θα διατηρηθούν για κάποια χρόνια, δηλαδή στην περιορισμένη ατομική ή συνεταιριστική αγροτική παραγωγή, στον ατομικό επαγγελματία σε κάποιες υπηρεσίες, π.χ. κομμωτήρια, ξενώνες μερικών δωματίων, καφέ - εστιατόρια.
Δεν εννοούμε, επίσης, ότι θα προμηθευόμαστε είδη κατανάλωσης, ρούχα, υποδήματα κ.λπ. χωρίς την ατομική επιλογή μας.
Εννοούμε την κατάργηση της οικονομικής σχέσης με την οποία παράγεται και προορίζεται το προϊόν ως εμπόρευμα για επιχειρηματικό κέρδος, όχι ως συμβολή σε εργασία που έχει την αμοιβή της.
Οταν λέμε ότι η αγορά δεν έχει θέση στο σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό τρόπο παραγωγής εννοούμε ότι όχι μόνο η εργατική δύναμη παύει να είναι εμπόρευμα, αλλά παύει να είναι εμπόρευμα το προϊόν της σοσιαλιστικής παραγωγής, τα προϊόντα της καλύπτουν τις ανάγκες του λαού ως αξίες χρήσης και όχι ως εμπορεύματα.
Ακόμα κι όσο θα υπάρχει ορισμένη στενότητα στον όγκο παραγωγής κι όσο δε θα υπάρχει μαζικά κομμουνιστική στάση απέναντι στ' αποθέματα των αξιών χρήσης, δηλαδή πρωτοβουλιακά να μην πάρεις παραπάνω απ' όσο σου χρειάζεται, ακόμα και τότε τα παραγόμενα προϊόντα δεν είναι εμπορεύματα αλλά αγαθά που κατανέμονται μ' ελεγχόμενο τρόπο.
Σήμερα μας φαίνεται δυσνόητο και περίεργο γιατί ζούμε στον καπιταλισμό, αναγκαστικά σκεφτόμαστε και αντιδρούμε με τις νομοτέλειες και τις αξίες του καπιταλισμού, έχουμε συμπεριφορά και σκέψη με βάση τη στέρηση που μας επιβάλλει ο καπιταλισμός.
Την άποψη του "σοσιαλισμού με αγορά" την υποστηρίζουν κομμουνιστικά κι όχι μόνο σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, την υιοθέτησε και το ΚΚΣΕ, κόμμα με τέτοια ηρωική, επαναστατική Ιστορία. Αυτό δείχνει ότι η κομμουνιστική πρωτοπορία δεν κατακτιέται μια για πάντα, δεν κληρονομείται στις επόμενες γενιές».

ΝΑΤΟ Επικίνδυνα σχέδια σε όλα τα μέτωπα με «αναβαθμισμένη» ελληνική εμπλοκή

Μια ανασκόπηση των προτεραιοτήτων που θέτει η λυκοσυμμαχία για το 2018, έχοντας προετοιμάσει το έδαφος ήδη από τη χρονιά που φεύγει

Μόνιμη είναι η «συνεισφορά» στη ΝΑΤΟική δύναμη SNMG2

Συγκεκριμένες προτεραιότητες έχει βάλει μπροστά το ΝΑΤΟ για το 2018, με ...φόρα από το 2017. Αποφάσεις που ανεβάζουν το θερμόμετρο των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τον έλεγχο αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και διαύλων, ενώ αγγίζουν και τον ελληνικό λαό, με δεδομένη την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να παίξει «στα γεμάτα» σε τέτοια σχέδια, επιδιώκοντας να αναβαθμίσει το γεωπολιτικό της ρόλο για το κεφάλαιο, ως κόμβο μεταφορών και Ενέργειας.
Ηδη η Σύνοδος των υπουργών Εξωτερικών των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ, που συνεδρίασε αρχές Δεκέμβρη στις Βρυξέλλες, όπως και άλλες διαβουλεύσεις που προηγήθηκαν ή βρίσκονται σε εξέλιξη και θα ενταθούν τους επόμενους μήνες, έθεσαν την ατζέντα για τη Σύνοδο Κορυφής του ιμπεριαλιστικού οργανισμού τον ερχόμενο Ιούλη, όπου θα παρθούν στο ανώτατο επίπεδο νέες σχετικές αποφάσεις.
Ενα βασικό ζήτημα που προτάσσεται είναι η ακόμα στενότερη συνεργασία με την ΕΕ. Το ΝΑΤΟ θέλει η ΕΕ να ενδυναμώνεται στρατιωτικά και να αναλαμβάνει πρόσθετα βάρη όχι μόνο σε οικονομικό, αλλά και σε επιχειρησιακό επίπεδο (παροχή πρόσθετου οπλισμού, μέσων και προσωπικού για αποστολές). Δεν θέλει όμως να «αυτονομείται» ως προς το επιχειρησιακό της σκέλος, αλλά να δρα «συμπληρωματικά» στο ΝΑΤΟ.

Από τη Σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ στις αρχές Δεκέμβρη

Την ίδια ώρα στην ΕΕ, μια σειρά παράγοντες αναφέρουν ότι το Brexit ανοίγει νέες προοπτικές και δυνατότητες για τη στρατιωτική αναδιάταξη δυνάμεων και ρόλων εντός της, «φωτογραφίζοντας» την επιθυμία ισχυρών κρατών - μελών να αναβαθμιστούν σε επίπεδο στρατιωτικού ηγήτορα εντός ΕΕ, όσο και να έχουν τις δικές τους αυτοτελείς στρατιωτικές δυνατότητες για την υπεράσπιση των συμφερόντων των μονοπωλίων τους όπου Γης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αστικά επιτελεία στην Ελλάδα περιγράφουν τη στρατιωτική ενδυνάμωση της ΕΕ και ως «ευκαιρία» για να αναλάβει η χώρα αναβαθμισμένους ρόλους, αντιμετωπίζοντας ωστόσο με καχυποψία οποιαδήποτε σκέψη για αυτοτελή δράση, έξω από το ΝΑΤΟ.

Η «νέα ναυαρχίδα»

Ανάμεσα στις προτεραιότητες του ΝΑΤΟ ως προς την ΕΕ, πέρα από τη στρατιωτική συνεργασία, όπως μορφοποιείται π.χ. στη Μεσόγειο με τη διασύνδεση των ναυτικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ, «Sea Guardian», και της ΕΕ, «Sophia», για τον έλεγχο του θαλασσίου διαύλου, ιεραρχείται πλέον ψηλά και η λεγόμενη στρατιωτική κινητικότητα («military mobility») ως «νέα ναυαρχίδα της συνεργασίας μας», όπως έλεγε χαρακτηριστικά πριν από μερικές βδομάδες ο ίδιος ο γγ του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ.
«Σε ένα απρόβλεπτο περιβάλλον ασφαλείας, τα στρατεύματά μας και ο εξοπλισμός μας πρέπει να μπορούν να κινούνται γρήγορα όποτε τα χρειαζόμαστε. Αυτό είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλειά μας», προσέθετε.

Από τη ΝΑΤΟική άσκηση «Gordian Knot» στο Γ' Σώμα Στρατού

Οι στόχοι αυτοί έρχονται να απαντήσουν στις επισημάνσεις ΝΑΤΟικών στρατιωτικών διοικητών, που εδώ και πολύ καιρό αναφέρουν με νόημα ότι «είναι πιο εύκολο ένα προσφυγόπουλο από τη Συρία να φτάσει στο Παρίσι, παρά ένα φορτίο πυρομαχικών από τη Λισαβόνα στην Πολωνία», προσβλέποντας σε ταχύτερη και ευκολότερη μετακίνηση πολυεθνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο έδαφος κρατών - μελών της ΕΕ.
Σ' αυτήν την κατεύθυνση, οι ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι ζητούν μείωση γραφειοκρατικών διαδικασιών, απαιτούμενων αδειών και άλλων «τυπικών» κωλυμάτων, που βέβαια πολλές φορές μόνο τέτοια δεν είναι, αλλά αντανακλούν διαφορετικές προσεγγίσεις και ενδοαστικές αντιθέσεις στο εσωτερικό του ευρωατλαντικού άξονα, με βάση και τα διαφορετικά συμφέροντα.
Οπως και να 'χει, η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει να παίζει η χώρα βασικό ρόλο κόμβου για τους ΝΑΤΟικούς. Ο ίδιος ο υπουργός Αμυνας, Π. Καμμένος, δήλωνε πρόσφατα ότι η Ελλάδα «διαθέτει το πιο σύγχρονο δίκτυο αερολιμενικών και λιμενικών διευκολύνσεων, διά των οποίων μπορεί να μεταφέρει ταχύτατα και με ασφάλεια οποιονδήποτε όγκο προσωπικού, υλικών, μέσων και δυνατοτήτων από και προς τον ηπειρωτικό κορμό της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και των ακτών της Μαύρης Θάλασσας, και τη Μέση Ανατολή. Αυτό το έχουν αντιληφθεί και οι ΗΠΑ, οι οποίες αξιοποιούν την πολιτική μας πρόθεση, αλλά και τις άριστες υπηρεσίες που μπορούμε να παρέχουμε, ιδιαίτερα στη βάση της Σούδας».
Στην ίδια κατεύθυνση, της γρήγορης μεταφοράς δυνάμεων προς τα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα, σχεδιάζεται και η εγκατάσταση βάσης αμερικανικών στρατιωτικών ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη, με βαριές και εδώ τις ευθύνες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ώστε να προωθούνται άμεσα δυνάμεις σε όλο τον κάθετο άξονα προς τα Βαλκάνια και ακόμα βορειότερα, προς τη συνοριογραμμή με τη Ρωσία. Τον ίδιο στόχο εξυπηρετούν και διάφορες ΝΑΤΟικές ασκήσεις, όπως η «Noble Jump», με την Ελλάδα να αναλαμβάνει ρόλο «γέφυρας» για τη «διεκπεραίωση» σημαντικών στρατιωτικών δυνάμεων στη Ρουμανία.

Συγκέντρωση δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο

Παραπέρα, και σε άμεση σχέση με τη Σούδα, όπου ανεφοδιάζονται αμερικανικά και άλλα ΝΑΤΟικά πολεμικά πλοία καθ' οδόν για τη Συρία, στο ΝΑΤΟ παίρνουν ήδη θέσεις για την επόμενη μέρα στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο. Οπως σημειώνουν ΝΑΤΟικοί αξιωματούχοι, η στρατιωτική ήττα του ISIS «δεν σημαίνει το τέλος της απειλής», κάνοντας σαφές ότι ο ευρωατλαντικός άξονας, στον ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, δεν σκοπεύει να πάρει το πόδι του από τη Μέση Ανατολή, όπου έχουν αναπτύξει ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις η Ρωσία και άλλοι.
Να καταγραφεί ότι ανώτατες στρατιωτικές πηγές στην Ελλάδα σημειώνουν πως εδώ και κάποια χρόνια, ήδη από το τέλος της θητείας Ομπάμα, οι ΗΠΑ άρχισαν να μετατοπίζουν σημαντικές στρατιωτικές, κυρίως ναυτικές δυνάμεις, στον Ειρηνικό, στην κόντρα με την Κίνα (και με προκάλυμμα τη Βόρεια Κορέα), που πρόσφατα έριξε και δεύτερο αεροπλανοφόρο στη θάλασσα. Σύμφωνα με την ανάλυση των ίδιων επιτελείων, οι ΗΠΑ αφήνουν θέσεις στην Ανατολική Μεσόγειο, τις οποίες σπεύδει να καλύψει η Ρωσία, αναβαθμίζοντας τη ναυτική κυρίως παρουσία της στην περιοχή, αλλά και τη χρήση της βάσης στο Ταρτούς της Συρίας.
Και εδώ η κυβέρνηση παρέχει σημαντικές υπηρεσίες στο ΝΑΤΟ, αφού διαθέτει την πλειοψηφία των πολεμικών πλοίων που συγκροτούν την SNMG2, τη ΝΑΤΟική αρμάδα που κατέπλευσε, κατόπιν πρόσκλησης και της ελληνικής κυβέρνησης, στο Αιγαίο, τάχα για τη διαχείριση του Προσφυγικού, ενώ στην πράξη, με επίκεντρο τις ελληνικές θάλασσες, απλώνει δυνάμεις σε Ανατολική και Κεντρική Μεσόγειο, όπως και στη Μαύρη Θάλασσα, για να ελέγχει τον πλου ρωσικών και άλλων πολεμικών πλοίων.

Καύκασος και Βαλκάνια

Στην κόντρα με τη Ρωσία, το ΝΑΤΟ συνεχίζει αδιάκοπα την ανάπτυξή του στη λεγόμενη «Ανατολική Γειτονία», το «μπάσιμο» δηλαδή σε πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες, όπως για παράδειγμα στη Γεωργία, με την κυβέρνηση της οποίας έχει ήδη μπει μπροστά ο σχεδιασμός για κοινή στρατιωτική άσκηση το 2019.
Η προετοιμασία αυτή συνιστά απάντηση και στις ασκήσεις τύπου «ΖΑΠΑΝΤ» («Δύση» στα ρωσικά) που διοργανώνει η Μόσχα με χώρες που παραμένουν στην επιρροή της, όπως η Λευκορωσία, πάνω στη συνοριογραμμμή με χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Πολωνία και οι Βαλτικές χώρες. Οι ρωσικές ασκήσεις μπαίνουν στο στόχαστρο αναλυτών του ΝΑΤΟ, που κατηγορούν τη Μόσχα ότι κινητοποιεί πολύ περισσότερα στρατεύματα και μέσα απ' ό,τι επισήμως δηλώνει, και δοκιμάζει πολύ πιο σύνθετα και επικίνδυνα σενάρια απ' αυτά που ανακοινώνει.
Επίσης, το ΝΑΤΟ συνεχίζει την «πολιτική ανοιχτών θυρών», την ένταξη και άλλων κρατών στη λυκοσυμμαχία, με επίκεντρο τις διεργασίες για ένταξη των χωρών των Δ. Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ, αλλά και στην ΕΕ (όσων δεν είναι ήδη μέλη στους δύο ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς).
Ελεγε επ' αυτού ο Στόλτενμπεργκ στη Σύνοδο των ΥΠΕΞ: «Οι διαδοχικοί γύροι διεύρυνσης έχουν εξασφαλίσει την ειρήνη στην Ευρώπη και άνοιξαν το δρόμο για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Η προσχώρηση του Μαυροβουνίου στη Συμμαχία φέτος είναι το τελευταίο παράδειγμα».
Πρόσθεσε ακόμα ότι «η ένταξη μιας χώρας είναι απόφαση που αφορά τις υποψήφιες χώρες και τους 29 συμμάχους. Κανείς άλλος δεν έχει δικαίωμα βέτο», «δείχνοντας» προς τις ρωσικές αντιδράσεις για την προσχώρηση του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ, αλλά και τις αντίστοιχες για τη σύσφιξη των σχέσεων ΝΑΤΟ - Σερβίας. Την οποία Σερβία ο Στόλτενμπεργκ φρόντισε να ευχαριστήσει δημόσια για τη συνεισφορά της στον πόλεμο του ΝΑΤΟ «ενάντια στην τρομοκρατία»...
Στο ίδιο μοτίβο, στο ΝΑΤΟ έχουν συμφωνήσει, καθ' οδόν προς τη Σύνοδο Κορυφής του Ιούλη, τον Απρίλη στην προσεχή Σύνοδο των ΥΠΕΞ του ΝΑΤΟ να επανεξετάσουν την «πρόοδο» που έχουν κάνει χώρες ενδιαφερόμενες για ένταξη. Πρόκειται για άλλο ένα θέμα στο οποίο η κυβέρνηση αναλαμβάνει «ρόλους» στα Βαλκάνια, και ειδικότερα στην περίπτωση της ένταξης της ΠΓΔΜ και των άλλων χωρών των Δ. Βαλκανίων στη λυκοσυμμαχία, όπως δείχνει και η επίσπευση των διαδικασιών για να κλείσει η εκκρεμότητα του ονόματος με τη γείτονα, μέσα στο α' εξάμηνο του 2018.

Αλλα μέτωπα

Σε μια σειρά άλλα μέτωπα και πεδία αντιπαράθεσης, οι ΝΑΤΟικοί είναι αποφασισμένοι να «τρέξουν» σχέδια αναβάθμισης των ικανοτήτων τους στον λεγόμενο κυβερνοπόλεμο, «φωτογραφίζοντας» και εδώ ως κύρια απειλή τη Ρωσία, καθώς της προσάπτουν κατηγορίες ότι κατά καιρούς εξαπολύει επιθέσεις που πλήττουν τα συστήματα διαχείρισης και τα «δίκτυα υποδομών στρατηγικής σημασίας», όπως χαρακτηρίζουν και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους.
Επίσης οι ΝΑΤΟικοί δηλώνουν «δεσμευμένοι» στην «αποστολή» τους στο Αφγανιστάν, όπου έχουν αποφασίσει ήδη αποστολή επιπλέον 3.000 ανδρών, στην αντίστοιχη παροχή «εκπαίδευσης και βοήθειας» στο Ιράκ. Πλέον, «συζητούν» ώστε να πάρουν και επισήμως τις σχετικές αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής του Ιούλη 2018, για το «πώς μπορούν να χτίσουν πάνω στις υφιστάμενες δραστηριότητές τους σε Ιράκ και Ιορδανία», π.χ. με την ίδρυση ενός ΝΑΤΟικού Κέντρου Διαχείρισης Κρίσεων στην Ιορδανία.
Είναι και αυτό ένα θέμα στο οποίο η κυβέρνηση επιδιώκει πιο ενεργό ρόλο, λειτουργώντας ως «σύνδεσμος» προς ενίσχυση των σχέσεων ΝΑΤΟ - Ιορδανίας. Εχει στήσει, άλλωστε, σχήμα «τριμερούς συνεργασίας» - μαζί με την Κύπρο - διαφημίζοντας την Ιορδανία ως «μετριοπαθή μουσουλμανική χώρα». Σε αυτό το μοτίβο, στις 16 Γενάρη θα πραγματοποιηθεί τριμερής Σύνοδος Κορυφής στη Λευκωσία, με παρουσία και του βασιλιά Αμπντάλα Β', ενώ κατά κυπριακές πηγές, στο επίκεντρο της τριμερούς θα βρίσκονται τα Ενεργειακά.

Ενισχυμένη ελληνική «συνεισφορά»

Η ελληνική συμμετοχή και «συνεισφορά» στους επικίνδυνους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς αναμένεται να «εμπλουτιστεί» περαιτέρω τη χρονιά που έρχεται, καθώς στην παροχή προσωπικού και μέσων για την εκτέλεση αποστολών, περιπολιών κ.λπ., στην υποστήριξη που παρέχει μέσω της Σούδας και στο σχεδιασμό για νέες βάσεις, έρχεται να προστεθεί και η ανάληψη ετοιμότητας από το Γ' Σώμα Στρατού για την εκτέλεση ΝΑΤΟικών αποστολών και επιχειρήσεων.
Συγκεκριμένα, το Γ' ΣΣ, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, ετοιμάζεται από 1/7/2018 έως 30/6/2020 (σύμφωνα με το λεγόμενο «Long Term Rotation Plan» της λυκοσυμμαχίας) να αναλάβει καθήκοντα Διακλαδικού Στρατηγείου Δυνάμεων (με πολυεθνικό επιτελείο) του ΝΑΤΟ, έτοιμο να συντονίσει πάσης φύσης αποστολές και επιχειρήσεις, ανάμεσά τους και προβλεπόμενες από το άρθρο 5 του Συμφώνου της λυκοσυμμαχίας, περί «συλλογικής απάντησης», με στρατιωτικά μέσα, σε επίθεση που δέχεται ένα κράτος - μέλος του.
Θυμίζουμε το Γ' ΣΣ είναι χαρακτηρισμένο ως «NATO Rapid Deployable Corps - GR», ΝΑΤΟικό στρατηγείο άμεσης ανάπτυξης δυνάμεων. Σύμφωνα με όσα κατά καιρούς λέγονται στο υπουργείο Αμυνας, το Γ' ΣΣ/NRDC - GR είναι ο μοναδικός από τους μείζονες σχηματισμούς του Στρατού Ξηράς που έχει και «ΝΑΤΟική υπόσταση». Οτι είναι «ένα αξιόμαχο ΝΑΤΟικό Σώμα Στρατού, έτοιμο να αναπτυχθεί ταχέως, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου» και «να ανταποκριθεί σε ένα σενάριο κρίσης μεγάλης κλίμακας».
Για την ετοιμασία του ώστε να κάνει «δήλωση ανάληψης ετοιμότητας» για εμπλοκή, και μάλιστα με βασικό - καθοδηγητικό ρόλο, σε ΝΑΤΟικές επεμβάσεις, από 27/11 έως 7/12 έγινε στη Βόρεια Ελλάδα μία από τις μεγαλύτερες ασκήσεις που έχουν γίνει ποτέ στο ΝΑΤΟ και η μεγαλύτερη που έχει γίνει στην Ελλάδα σε επίπεδο «Συμμαχίας» (όπως διαφημίστηκε από τον ίδιο τον υπουργό Αμυνας), η «Gordian Knot 2017», στο πλαίσιο της λεγόμενης εθνικής αξιολόγησης του Γ' ΣΣ (από το ΓΕΕΘΑ), για το αν μπορεί να αναλάβει τα καθήκοντα που του ανατίθενται.
Επιπλέον, ακριβώς λόγω της σπουδαιότητας της «αποστολής» που καλείται να αναλάβει το Γ' ΣΣ εντός ΝΑΤΟ τους επόμενους μήνες, αναμένεται και αξιολόγησή του από τα ίδια τα κεντρικά του ΝΑΤΟ, Μάη και Ιούνη, οπότε και αναμένεται στην Ελλάδα, ως επικεφαλής της ομάδας αξιολογητών, ο διοικητής των χερσαίων δυνάμεων του ΝΑΤΟ που εδρεύουν στην Ευρώπη (LANDCOM) ή και ο ίδιος ο ανώτατος διοικητής όλων των ΝΑΤΟικών δυνάμεων Ευρώπης (SACEUR), Αμερικανοί στρατηγοί και οι δύο. Η ΝΑΤΟική αξιολόγηση θα γίνει στο πλαίσιο της άσκησης του ΝΑΤΟ «TRIDENT JAGUAR 2018».
Για την «Gordian Knot» κινητοποιήθηκαν 1.167 άτομα, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί από 16 χώρες. Εβαλαν στο «παιχνίδι» και πολιτικό προσωπικό, π.χ. στελέχη οργανώσεων όπως οι «Γιατροί χωρίς Σύνορα» και ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, αλλά και φοιτητές πανεπιστημίων που βοήθησαν π.χ. στον τομέα της «επικοινωνίας» - ΜΜΕ, υλοποιώντας ένα κομμάτι δουλειάς του ΝΑΤΟ που κομψά ονοματίζεται διεύρυνση της «επιρροής» του.
Το Στρατηγείο διασυνδέθηκε με 5 ταξιαρχίες, από Ελλάδα, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ιταλία και Ισπανία, που υποτίθεται ότι κινητοποίησε για υλοποίηση του σεναρίου της άσκησης, το οποίο προέβλεπε την ανάπτυξη ΝΑΤΟικής δύναμης για την αποκατάσταση της «ασφάλειας» σε χώρα που παραπέμπει σε Βαλτική, Μαύρη Θάλασσα ή Μέση Ανατολή. Για πρώτη φορά στο πλαίσιο τέτοιων ασκήσεων, ανέπτυξαν και σενάρια «επικοινωνιακών» - ψυχολογικών επιχειρήσεων, όπως επίσης αναπαρήγαγαν μοντέλα επαφών και «αξιοποίησης» «παραγόντων - κλειδί» που δρουν στο εσωτερικό της φανταστικής χώρας όπου, κατά το σενάριο, επεμβαίνει το ΝΑΤΟ.