επίθεση φασιστών στα γραφεια του ΚΚΕ στην Ηλεία

επίθεση φασιστών στα γραφεια του ΚΚΕ στην Ηλεία by marasagis ΤΕ Ηλείας του ΚΚΕ Στα σκοτεινά και ανώνυμα καταπώς ταιριάζει σε φασίστες λέρωσαν τα γραφεία της ΤΕ Ηλείας του ΚΚΕ γράφοντας αντικομουνιστικά συνθήματα και ναζιστικά σύμβολα τα ντόπια τσιράκια του κεφαλαίου, τα μαντρόσκυλα του συστήματος που είτε με την ταμπέλα της Εθνικής Δράσης Ηλείας ή της Χρυσής Αυγής πλασάρονται για σωτήρες. «Στο Βίτσι και στο Γράμμο σαν χώσαμε στην Αμμο» και «f..ck the reds» με υπογραφή το νεοναζιστικό σύμβολο του «στόχου». Πιστοί στην πολιτική και ιστορική κληρονομιά τους. Οι απόγονοι των προσκυνημένων καταδοτών με τις κουκούλες, των συνεργατών των ΝΑΖΙ, των εθνικιστικών ομάδων που συνταξιοδοτήθηκαν σαν δήθεν αντιστασιακοί από το κράτος για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν στην αστική τάξη κυνηγώντας τον ΕΛΑΣ, τους κομμουνιστές και άλλους αντιστασιακούς αγωνιστές, οι ντόπιοι ναζί δείχνουν για μια ακόμη φορά τη σάπια και αποκρουστική τους φάτσα. Καλούμε το λαό της Ηλείας να βάλει στην άκρη τη σάπια ιδεολογία και πολιτική του κεφαλαίου που εκπροσωπούν οι ναζί. Κάθε εργατικό σωματείο, σύλλογος, αθλητικός, πολιτιστικός, ομάδα γυναικών, τα πενταμελή και δεκαπενταμελή στα σχολειά, οι σπουδαστικοί σύλλογοι, κάθε Λαϊκή επιτροπή, εργαζόμενος να στείλουν μήνυμα καταδίκης. Να μην ανεχτούν τους φασίστες πουθενά. Θέλουν το λαό υποταγμένο με το βούρδουλα για μεροκάματα πείνας «για το καλό του έθνους», δηλαδή για τις τσέπες των βιομηχάνων, τραπεζιτών και εφοπλιστών που τους ταΐζουν. Ονειρεύονται μια Ελλάδα που αυτοί θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους τρομοκρατώντας το κίνημα, διασφαλίζοντας με το στρατό όλες τις απαιτήσεις της «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου, των τρελών κερδών, όπως έκαναν και στη Μεταξική Δικτατορία και στη Χούντα. Δεν θα αφήσουμε αυτές τις μαύρες μέρες να πέσουν πάνω στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της. Οι φασίστες πρέπει να απομονωθούν, είναι ξένο σώμα στο λαό μας, το μακρύ και βρώμικο χέρι των εφοπλιστών, τραπεζιτών και βιομηχάνων, της αστικής τάξης.  Ξέρουν που χτυπάνε, στα γραφεία του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, εκεί τους πονάει, αυτός είναι ο στόχος τους και όλα τα άλλα είναι απλά παραπέτασμα καπνού για να εξαπατούν το λαό. Φοβούνται την εργατική τάξη και το κόμμα της το ΚΚΕ. Και καλά κάνουν. Αν νομίζουν ότι έτσι μας τρομάζουν έχουν βαθιά μεσάνυχτα! Δεν μας τρομάζουν, μας πεισμώνουν ακόμα περισσότερο!

«-Παράτα τα, εσύ θα είσαι που θα σώσεις τη χώρα; -Ναι, και αν δεν την σώσουμε εμείς, θα πεθάνουμε όσο το προσπαθούμε»

«-Παράτα τα, εσύ θα είσαι που θα σώσεις τη χώρα; -Ναι, και αν δεν την σώσουμε εμείς, θα πεθάνουμε όσο το προσπαθούμε»

«Κοιμήθηκα μόλις 5 ώρες μέσα σε 3 ημέρες. Με ψέκασαν με δακρυγόνα αμέτρητες φορές, ξέφυγα από τον θάνατο  3 φορές. Και ξέρετε τι λέει ο κόσμος; Παράτα τα, εσύ θα είσαι που θα σώσεις τη χώρα; Ναι, και αν δεν την σώσουμε εμείς, θα πεθάνουμε όσο το προσπαθούμε».

Το τελευταίο μήνυμα που «ανέβασε» στην προσωπική του σελίδα στο διαδίκτυο ο 22χρονος Αμπντουλάχ Κομέρτ, ο οποίος δολοφονήθηκε με σφαίρα στο κεφάλι κατά τη διάρκεια διαδήλωσης, χτες το βράδυ, στην Αντάκια της επαρχίας Χατάι στην Τουρκία.

Σε ανακοίνωσή του, το γραφείο του κυβερνήτη της Χατάι ανέφερε ότι, εξέπνευσε στο νοσοκομείο, αφού τραυματίστηκε σοβαρά "από πυροβολισμούς που ερρίφθησαν από ένα άγνωστο πρόσωπο". Στη συνέχεια η τουρκική κυβέρνηση αμφισβήτησε το γεγονός...

απαγωγή Τούρκου πολιτικού πρόσφυγα

Υπόθεση απαγωγής Τούρκου πολιτικού πρόσφυγα

Ανακοίνωση εξέδωσαν «Δημοκρατική Συσπείρωση» και ΠΑΜΕ

Σε μια νέα υπόθεση απαγωγής και παράδοσης πολιτικού πρόσφυγα σε ξένες μυστικές υπηρεσίες εμπλέκονται οι ελληνικές δυνάμεις καταστολής και η ελληνική κυβέρνηση, αυτή τη φορά παραδίδοντας στις τουρκικές υπηρεσίες έναν Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα, ο οποίος απήχθη από το κέντρο της Αθήνας για να βρεθεί λίγες ώρες αργότερα σιδηροδέσμιος στην Αδριανούπολη και ακολούθως στα κελιά της Αντιτρομοκρατικής στην Κωνσταντινούπολη.

Σύμφωνα με πληροφορίες και στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, ο 26χρονος Τούρκος πολιτικός πρόσφυγας Μπουλούτ Γιαϊλά απήχθη με γκανγκστερικό τρόπο το βράδυ της Πέμπτης, 30 Μάη, στην οδό Σόλωνος, στην Αθήνα, από «αγνώστους» και μεταφέρθηκε με αυτοκίνητο σε άγνωστο σημείο. Είχε πέσει θύμα βασανιστηρίων στην Τουρκία, ενώ προ ολίγων εβδομάδων είχε αποστείλει γραπτό αίτημα προς την Διεύθυνση Αλλοδαπών της ΕΛ.ΑΣ., ζητώντας να καθορισθεί ημερομηνία προσέλευσής του, για να υποβάλει αίτηση χορήγησης ασύλου.

Σύμφωνα με καταγγελίες, το αυτοκίνητο με το οποίο μεταφέρθηκε φέρεται να ανήκε στη δύναμη της Αστυνομίας, αν και δεν είχε σαφή υπηρεσιακά διακριτικά. Παρά τις αρνήσεις της ΕΛ.ΑΣ. το Σάββατο το μεσημέρι έγινε γνωστό ότι ο Γιαϊλά φυγαδεύτηκε χωρίς καμιά επίσημη ή νόμιμη διαδικασία, παραδόθηκε στις τουρκικές αρχές και κρατείται στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία στην Κωνσταντινούπολη. Οπως ο ίδιος αφηγήθηκε στον συνήγορό του, επιβιβάστηκε βίαια στο πρώτο ΙΧ, από άνδρες που μιλούσαν ελληνικά και στη συνέχεια τον μετεπιβίβασαν σε άλλο ΙΧ, όπου τον συνόδευαν άνδρες που μιλούσαν Τουρκικά και Αγγλικά. Μετά από πολύωρο ταξίδι έφθασαν στα ελληνοτουρκικά σύνορα, όπου και παράνομα τα πέρασαν από ένα άνοιγμα στα συρματοπλέγματα. Στη συνέχεια, έγινε η σύλληψή του στο Αστυνομικό Τμήμα της Ανδριανούπολης!

Οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες φαίνεται να εκτέλεσαν μία απαγωγή με τον ίδιο τρόπο που το 2005 είχαν πράξει με 28 Πακιστανούς για λογαριασμό τότε των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών.

Ανακοίνωση για την υπόθεση εξέδωσαν η «Δημοκρατική Συσπείρωση» και το ΠΑΜΕ. Σε αυτήν αναφέρεται, ανάμεσα σε άλλα:

«Η τρικομματική συγκυβέρνηση και ο υπουργός Δημόσιας Τάξης έχουν τεράστιες ευθύνες για το συγκεκριμένο περιστατικό, τόσο για την πραγματοποίησή του όσο και για την προσπάθεια συγκάλυψής του, όπως και γενικότερα για τις διώξεις σε βάρος των πολιτικών προσφύγων από την Τουρκία που ζουν στη χώρα μας.

Οι ευθύνες της, μάλιστα, είναι ακόμη μεγαλύτερες, γιατί αυτά γίνονται σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι και οι νέοι της Τουρκίας έρχονται αντιμέτωποι με τη μαζική βίαιη καταστολή των διαδηλώσεών τους και τον αυταρχισμό της τουρκικής κυβέρνησης στην Κωνσταντινούπολη και άλλες πόλεις.

Οφείλει, επομένως, να απολογηθεί άμεσα για την εμπλοκή της σε αυτήν τη συγκεκριμένη αποτρόπαιη πράξη της απαγωγής και παράδοσης του πολιτικού πρόσφυγα Μπουλούτ Γιαϊλά στις τουρκικές αρχές, που κουρελιάζει στην κυριολεξία κάθε έννοια σεβασμού δικαιωμάτων των προσφύγων και τις προβλεπόμενες διαδικασίες ακόμη και της ισχύουσας νομιμότητας, ενώ ανοίγει ιδιαίτερα επικίνδυνους δρόμους για τις λαϊκές ελευθερίες.

Καλούμε το Γραφείο του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες να διερευνήσει τις σοβαρότατες καταγγελίες, να παρέμβει για το σεβασμό των δικαιωμάτων του απαχθέντα πολιτικού πρόσφυγα στην Τουρκία.

Καλούμε τους εργαζόμενους και τους νέους της χώρας μας, να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους διωκόμενους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία που ζουν στη χώρα μας, καθώς και στον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία της γειτονικής χώρας που αγωνίζονται για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες τους ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, την καταστολή και τον αυταρχισμό της τουρκικής κυβέρνησης».

Αφιερωμένο στον Ρούση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Αφιερωμένο στον Ρούση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Σε ένα σχετικά πρόσφατο πόνημά του, ο Γ. Ρούσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ γράφει:

«Αποτελεί θεωρητικά ατεκμηρίωτη παγκόσμια πρώτη σε ολόκληρο το μαρξιστικό ρεύμα, από τους κλασικούς του μέχρι τον δυτικό μαρξισμό, η γενική καταγγελία του κυβερνητισμού, ή ακόμη και η χρησιμοποίηση του όρου αυτού».

Δεν έχει σημασία να αναζητήσουμε τσιτάτο καταγγελίας του κυβερνητισμού επί λέξει, πρόχειρα μας έρχεται στο νου η καταγγελία του «Λουιμπλανισμού», «μιλερανισμού», οι όροι βγαίνουν από τα ονόματα γνωστών προδοτών της εργατικής τάξης που υπουργοποιήθηκαν.

Ο Ρούσης κατεργάζεται τον Λένιν κατά το δοκούν με σκοπό να τον παρουσιάσει σχεδόν ως λάτρη του αστικού κοινοβουλευτισμού.

Ταυτόχρονα, ο Ρούσης απορρίπτει τη συμμετοχή σε ορισμένες κυβερνήσεις, ενώ προκρίνει το εξής:

«Η αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά θα πρέπει να συμμετέχει σε μια μετωπική κυβέρνηση, η οποία προφανώς θα στηρίζεται από ένα αντίστοιχο κοινωνικο-πολιτικό ισχυρό λαϊκό κίνημα, και θα εφαρμόζει ένα πρόγραμμα το οποίο έχει επεξεργαστεί και προτείνει η ίδια, και το οποίο εκφράζει την "μετωπική συμπόρευση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής, αντι-ΕΕ, αντι-ιμπεριαλιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς" (θέση 61); Απάντηση: Κατηγορηματικά ΝΑΙ».

Κάπως έτσι είναι και η θέση των περισσότερων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ και όσοι απορρίπτουν στα λόγια μια κυβέρνηση σαν του Ρούση, δεν μπορούν να απαντήσουν πειστικά ποιος θα εφαρμόσει το «μεταβατικό πρόγραμμα». Οπότε μπαίνει από το παράθυρο μια κυβέρνηση σαν του Ρούση. Δεν θα σταθούμε στα εσωοργανωτικά ούτε της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ούτε έχει σημασία σε ποιους απευθύνεται ο Ρούσης.

***

Ομως, επειδή πάει πολύ να λέει ότι είναι παγκόσμια πρώτη στο μαρξισμό η άρνηση συμμετοχής σε κυβερνήσεις. Ας δούμε τι έλεγε ένας μαρξιστής, ο Λένιν.

«Η επανάσταση διδάσκει όλες τις τάξεις με μια ταχύτητα και βαθύτητα που είναι άγνωστες στους συνηθισμένους, ειρηνικούς καιρούς. Οι καπιταλιστές καλύτερα οργανωμένοι πιο έμπειροι στο έργο της ταξικής πάλης και της πολιτικής, διδάχτηκαν πιο γρήγορα απ' τους άλλους. Βλέποντας ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να κρατηθεί, κατέφυγαν σε μια μέθοδο, που μετά το 1848 την εφάρμοζαν ολόκληρες δεκαετίες οι καπιταλιστές των άλλων χωρών για να ξεγελούν, να διαιρούν και να αδυνατίζουν τους εργάτες. Η μέθοδος αυτή είναι η λεγόμενη κυβέρνηση "συνασπισμού δηλαδή μια κοινή ενωμένη κυβέρνηση, αποτελούμενη από την αστική τάξη και τους λιποτάκτες του σοσιαλισμού...

Οι "σοσιαλιστές" ηγέτες, μπαίνοντας στην κυβέρνηση της αστικής τάξης, αποδείχνονταν κατά κανόνα ανδρείκελα, μαριονέτες, προκάλυμμα για τους καπιταλιστές, όργανο εξαπάτησης των εργατών...

Οι βλάκες των κομμάτων των εσέρων και των μενσεβίκων πανηγύριζαν, λούζονταν με αυταρέσκεια στην ακτινοβολία της υπουργικής δόξας των αρχηγών τους. Οι καπιταλιστές έτριβαν τα χέρια από ικανοποίηση, εφόσον είχαν αποκτήσει στο πρόσωπο των "Αρχηγών των Σοβιέτ" βοηθούς ενάντια στο λαό, εφόσον πήραν την υπόσχεση απ' αυτούς ότι θα υποστηρίζουν τις "επιθετικές επιχειρήσεις στο μέτωπο", δηλαδή την επανάληψη του ιμπεριαλιστικού ληστρικού πολέμου που είχε σταματήσει. Οι καπιταλιστές ήξεραν όλη τη γεμάτη έπαρση αδυναμία των αρχηγών αυτών, ήξεραν ότι οι υποσχέσεις της αστικής τάξης σχετικά με τον έλεγχο, ακόμα και με την οργάνωση της παραγωγής, σχετικά με την πολιτική της ειρήνης κ.τ.λ. ποτέ δεν θα εκπληρωθούν. Ετσι και έγινε. (...) οι καπιταλιστές εξακολουθούσαν να δυναμώνουν. Σ' αυτό το διάστημα δεν έγινε στην πραγματικότητα τίποτε, απολύτως τίποτε, για να μπει χαλινάρι στους καπιταλιστές. Οι λιποτάχτες του σοσιαλισμού που έγιναν υπουργοί αποδείχτηκαν πολυλογάδες, που είχαν αποστολή να περισπούν την προσοχή των καταπιεζόμενων τάξεων, ενώ όλος ο κρατικός διοικητικός μηχανισμός στην πραγματικότητα έμενε στα χέρια της γραφειοκρατίας (της υπαλληλίας) και της αστικής τάξης»¹.

Την ίδια εποχή και ένας αστός πολιτικός ο Πάβελ Μιλιουκόφ με την πείρα της τάξης του, πολύ εύστοχα διαπίστωνε: «Αυτά τα πρόσωπα μιας και υπουργοποιήθηκαν δεν είναι πια ηγέτες των επαναστατών... Τώρα χρειάζεται ν' αποκηρύξουν οριστικά -δε λέω την επαναστατική φρασεολογία, ο τρόπος έκφρασης ας μείνει, ό,τι θέλουν- μα την επαναστατική ιδεολογία»².

***

Τα παραπάνω διαδραματίστηκαν σε συνθήκες που είχε γίνει η επανάσταση του Φλεβάρη 1917 στη Ρωσία και η εν λόγω κυβέρνηση απολάμβανε τη στήριξη των ένοπλων σοβιέτ των εργατών και αγροτών, ορισμένοι από του «σοσιαλιστές» υπουργούς ήταν ηγέτες των σοβιέτ. Δηλαδή, καμιά σχέση με Ρούση, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ, Σχέδιο Β κ.λπ.

Τα λόγια του Λένιν, αλλά και του αστού, δείχνουν την ουσία των πραγμάτων, δηλαδή καθαρά απλά και συγκεκριμένα πράματα.

Σίγουρα, η οπορτουνιστική βαθύνοια του Ρούση θα βρει κάποια πτυχή μεταβατικότητας που δεν την αντιλαμβανόμαστε, και απορρίπτουμε τον κυβερνητισμό. Τι να κάνουμε.

1.Β. Ι. Λένιν: «Τα διδάγματα της επανάστασης», Απαντα, τόμ. 34, σελ. 63-64.

2. «Σύγχρονη Εποχή», Οκτώβρης 1917. Η πορεία των μπολσεβίκων προς τη νίκη». Σελ. 103

ΚΙΝΕΖΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ Δεκάδες νεκροί από πυρκαγιά σε εργοστάσιο ΠΕΚΙΝΟ.--

ΚΙΝΑ

Δεκάδες νεκροί από πυρκαγιά σε εργοστάσιο

ΠΕΚΙΝΟ.--

Τουλάχιστον 119 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί - σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής πληροφορίες - σε πυρκαγιά σε εργοστάσιο σφαγής πουλερικών στην κινεζική επαρχία Τζανλίν, η οποία ξέσπασε από «αδιευκρίνιστους» λόγους, με πιο πιθανή αιτία σύμφωνα με πληροφορίες τη διαρροή αμμωνίας. Η φωτιά προκλήθηκε στην αλλαγή της βάρδιας και ενώ στο κτίριο βρίσκονταν περισσότεροι από 300 εργάτες, με τον ακριβή αριθμό των παγιδευμένων να παραμένει άγνωστος.

Εργάτες, που κατάφεραν να απεγκλωβιστούν, κατήγγειλαν ότι πολλοί δεν μπόρεσαν να γλιτώσουν, γιατί αρκετές πόρτες ήταν κλειδωμένες. Μαρτυρίες αναφέρονται και σε σωρεία παραβιάσεων των κανόνων ασφαλείας και δαιδαλώδη διαρρύθμιση του κτιρίου, που δυσκόλεψαν ακόμα περισσότερο τη διαφυγή των εργαζομένων. Από το κτίριο κατάφεραν να βγουν περίπου 100 εργαζόμενοι.

«Εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ»...

«Εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ»...

Τι είναι η Τουρκία; Αν πιστέψουμε την προπαγάνδα της τελευταίας τριετίας στην Ελλάδα, η Τουρκία είναι το «κράτος - υπόδειγμα» της σωστής εφαρμογής των Μνημονίων...

Αν φέρουμε στο μυαλό μας τα λόγια των ενσωματωμένων στο εγχώριο μιντιακό καθεστώς λοβοτομής της κοινής γνώμης, η Τουρκία είναι η απόδειξη ότι το ΔΝΤ είναι ένας «παρεξηγημένος» οργανισμός. Οτι το ΔΝΤ μπορεί να είναι και ένας καλός, φιλεύσπλαχνος, συνεργάσιμος, συνεννοήσιμος, ζουμπουρλούδικος οργανισμός, που όχι μόνο δεν κάνει «λάθη», αλλά και στέκεται αρωγός σε χώρες, ώστε να αναπτυχθούν και να ορθοποδήσουν...

Φυσικά, ουδείς αμφιβάλλει ότι, με βάση τα κριτήρια των υμνητών του ΔΝΤ, με βάση τα «πιστεύω» του ξεπουλήματος, των ιδιωτικοποιήσεων, με βάση το ευαγγέλιο των υπηρετών των μονοπωλίων, όντως η Τουρκία, μετά την κρίση που τη συγκλόνισε το 2001, «αναπτύχθηκε».

Το 2010, για παράδειγμα, ο ρυθμός ανάπτυξης της Τουρκίας (ένα στοιχείο με το οποίο «λιγώνουν» όλοι οι χαρτογιακάδες του κόσμου) εκτινάχτηκε στο 8,9%, και το 2011 στο 8,5%, το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο στους G-20, μετά από εκείνο της Κίνας.

Αλλά, πίσω από τη στατιστική «βιτρίνα» του τούρκικου καπιταλισμού, υπάρχει και η... ενδοχώρα του.

*

Πριν δούμε τι επικρατεί στην τουρκική κοινωνική «ενδοχώρα», δηλαδή πριν αναφερθούμε στις συνέπειες αυτού του τούρκικου «θαύματος», αφού αυτή η κατηγορία «θαυμάτων» επιφέρει πολλές και δυσάρεστες συνέπειες στις ζωές των κανονικών ανθρώπων, θα πρέπει να σημειώσουμε τα υλικά με τα οποία συντελείται.

Το τουρκικό οικονομικό «θαύμα», πέραν του αυταρχισμού στον τρόπο και τη μορφή διακυβέρνησης, είχε και έχει σαν λίπασμα:

α) Ρυθμίσεις ελαχιστοποίησης του λεγόμενου «εργατικού κόστους», με το βλέμμα στην προσέλκυση «ξένων επενδύσεων», που σημαίνει ότι ο μέσος μισθός του εργαζόμενου στην Τουρκία κυμαίνεται στα 350 ευρώ μηνιαίως (σ.σ.: αυτό κάτι μας θυμίζει...).

β) Περιορισμός κοινωνικών δικαιωμάτων, στο όνομα της «σταθεροποίησης» και της διαφύλαξης εκείνης της «ομαλότητας» που θα διευκολύνει την «ανάπτυξη» (σ.σ.: αυτό κάτι μας θυμίζει...).

γ) Επιβολή χαριστικών πράξεων, πακέτα φορολόγησης επιχειρήσεων με συντελεστή που δεν ξεπερνά το 2%, αμνήστευση πλούτου και ξέπλυμα χρήματος για μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού με συμβολικό τίμημα, ρυθμίσεις που καθιστούν κάτι παραπάνω από φιλική τη φορολογία για το μεγάλο κεφάλαιο (σ.σ.: αυτό κάτι μας θυμίζει...).

δ) Υπερδανεισμός των νοικοκυριών, με συνέπεια την υπερχρέωσή τους, ώστε να συντηρηθεί η καταναλωτική «φούσκα» (σ.σ.: αυτό κι αν μας θυμίζει κάτι...).

*

Αυτά είναι τα υλικά του τούρκικου «θαύματος».

Κάπως έτσι η Τουρκία ανακηρύχτηκε πέρσι η τρίτη αναπτυσσόμενη χώρα παγκοσμίως μετά τις Κίνα, Ινδία, και να γιατί ο Τούρκος Πρόεδρος Γκιούλ, έφτασε να δηλώνει:

«Κάποτε η Τουρκία ήταν ο μεγάλος ασθενής της Ευρώπης, σήμερα είναι ο μόνος υγιής»...

Στην «υγιή» γείτονα, όμως, συμβαίνουν τα εξής:

1) Οι ταξικές ανισότητες στην Τουρκία έχουν πάρει αβυσσαλέο χαρακτήρα, με αποτέλεσμα να την κατατάσσουν τρίτη χώρα παγκοσμίως στη σχετική μέτρηση μετά τη Χιλή και το Μεξικό (σ.σ.: τα άλλα αγαπημένα παιδιά του ΔΝΤ). Τα εισοδήματα των πλουσίων στην Τουρκία είναι - σύμφωνα με την τουρκική στατιστική υπηρεσία - 8,5 φορές μεγαλύτερα από τα εισοδήματα των φτωχότερων Τούρκων.

2) Το πλουσιότερο 20% των πολιτών στην Τουρκία κατέχει σχεδόν το 50% του παραγόμενου εισοδήματος της χώρας, ενώ για το φτωχότερο 20% του πληθυσμού των 80 εκατομμυρίων πολιτών αντιστοιχεί μόλις το 5,6% του ΑΕΠ.

3) Το ποσοστό της φτώχειας στη χώρα έχει ξεπεράσει το 18% του πληθυσμού, που σημαίνει ότι περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες φτώχειας και απόλυτης αδυναμίας να καλύψουν τα αναγκαία για τη διαβίωσή τους.

4) Σχεδόν το 60% του τουρκικού λαού είναι χρεωμένο στις τράπεζες, το 44% δεν μπορεί να αγοράσει καινούρια ρούχα, το 60,5% δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να δαπανήσει χρήματα για να φάει κρέας, το 87% του πληθυσμού δεν έχει τα χρήματα που απαιτούνται για μια βδομάδα διακοπών.

5) Στον τομέα της απασχόλησης, το μέσο ποσοστό απασχόλησης στις χώρες - μέλη του ΟΟΣΑ είναι 66,1% ενώ στην Τουρκία είναι 44,3%.

6) Στην εκπαίδευση, η Τουρκία το 2007 διέθετε ανά μαθητή 7 φορές λιγότερα χρήματα για τη μόρφωσή του από το μέσο όρο της αντίστοιχης δαπάνης μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ.

7) Η παιδική θνησιμότητα στην Τουρκία, όπως καταμετρήθηκε το 2008, είναι κατά 4 φορές μεγαλύτερη από το μέσο όρο των κρατών - μελών του ΟΟΣΑ, και έφτασε το 17/1.000.

8) Από τις 81 επαρχίες της Τουρκίας, οι 67 βρίσκονται σε κατάσταση υποβάθμισης σε σχέση με τις αναπτυγμένες περιφέρειες άλλων χωρών του κόσμου που έχουν συγκρίσιμο επίπεδο ανάπτυξης με την Τουρκία, ενώ οι 27 από αυτές τις επαρχίες τελούν υπό καθεστώς φτώχειας.

*

Αυτός είναι «ο μόνος υγιής», όπως αποκαλεί τη χώρα του ο Γκιούλ. Αυτό είναι το οικονομικό «θαύμα» της Τουρκίας.

Η «υγεία» της Τουρκίας αποκαλύπτει τι σημαίνει «υγεία» στη γλώσσα του κεφαλαίου. Είναι η γλώσσα, δηλαδή, την οποία χρησιμοποιούν και στην οποία συνεννοούνται οι κεφαλαιοκράτες (και) στην Τουρκία.

Πρόκειται, όπως είναι φανερό, για την κοινή γλώσσα των μονοπωλίων και της ταξικής εκμετάλλευσης παντού στον κόσμο. Ακόμα πιο φανερό, δε, είναι ότι καθόλου δεν απασχολεί τους πλουτοκράτες αν το «αξάν» αυτής της γλώσσας είναι περισσότερο ή λιγότερο ισλαμικό, περισσότερο ή λιγότερο κεμαλικό...

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ