Απολύσεις από πολυεθνική εταιρεία σε Βρετανία και Ιρλανδία

        

Στο δρόμο αποφάσισε να αφήσει περίπου 1.500 εργαζόμενους σε Ιρλανδία και Βρετανία έως το τέλος του έτους η διοίκηση της βρετανικής εταιρείας ειδών οικιακού εξοπλισμού «Homebase» καθώς επέλεξε να κλείσει 42 καταστήματα στο πλαίσιο σχεδίου αναδιάρθρωσής της με στόχο τη διατήρηση της κερδοφορίας.

Το «φάρμακο»

Με βάση τη θετική εξέλιξη της απελευθέρωσης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, η κυβέρνηση, στελέχη των υπόλοιπων αστικών κομμάτων και διάφοροι δημοσιολόγοι βρήκαν την ευκαιρία να σχολιάσουν το πώς βοήθησε η λεγόμενη «διεθνοποίηση» του προβλήματος, με την κυβέρνηση να ζητάει τους προηγούμενους μήνες τις παρεμβάσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην υπόθεση. Βρήκαν δηλαδή αφορμή να προπαγανδίσουν τα περί «ασφάλειας και σταθερότητας» που τάχα εξασφαλίζει η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, αναμασώντας μάλιστα και διάφορες αμετροέπειες περί «νέας εποχής» που τάχα ανοίγει για την περιοχή η απόφαση αυτή. Τι λένε δηλαδή στο λαό; Οτι η πηγή των προβλημάτων - που είναι η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στους ανταγωνισμούς και στα παζάρια στην περιοχή - μπορεί τάχα να είναι και η λύση τους! Και μάλιστα, όλα αυτά τα λένε για μια υπόθεση η οποία έκανε δύο Ελληνες στρατιωτικούς «πιόνια» στους ανταγωνισμούς αυτούς, ενώ από χιλιόμετρα μακριά «φώναζε» από την πρώτη στιγμή για τους κινδύνους που σηματοδοτεί για το λαό η εμπλοκή στα σχέδια αυτά. Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια.

Μάντεψε... 

 

Τι κι αν οι επιστήμονες είχαν προειδοποιήσει πολλά χρόνια πριν για την τραγική κατάσταση της γέφυρας, όπως αποκαλύφθηκε αμέσως μετά την τραγωδία; Τι κι αν το κόστος συντήρησης και οι συνεχείς επισκευές ήταν ουσιαστικά πιο κοστοβόρες από το να γκρεμιζόταν και να χτιζόταν νέα γέφυρα στη θέση της; Τι κι αν στο πέρασμα των χρόνων ο επιχειρηματικός όμιλος στον οποίο το αστικό κράτος έχει παραχωρήσει τους αυτοκινητόδρομους της χώρας έχει μαζέψει εκατοντάδες εκατομμύρια από τα διόδια που πληρώνει ο λαός της γειτονικής χώρας. Ολα αυτά είναι «ψιλά γράμματα» όταν μιλάμε για την εξουσία και την οικονομία του κεφαλαίου, που, όπως επιβεβαίωσε με τραγικό τρόπο και η πρόσφατη τραγωδία στην Ιταλία, όχι απλά ιεραρχεί τις λαϊκές ανάγκες, την προστασία της ασφάλειας και της ζωής του λαού «τελευταίες στη σειρά», αλλά κυριολεκτικά τις αντιστρατεύεται «ζυγίζοντας» τα πάντα με τη λογική του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο και το κράτος του. «Ζυγίζοντας» δηλαδή κάθε φορά το κατά πόσο το συμφέρει να διαμορφώσει υποδομές με βάση και πάλι τα εκάστοτε σχέδια και προτεραιότητες των επιχειρηματικών ομίλων ή απλά να αποζημιώσει τους καμένους, πνιγμένους και κατεστραμμένους από τις τραγωδίες που προκαλεί.

... ποιος

 

Αυτό είναι εξάλλου και το «κόκκινο νήμα» που διαπερνάει τις τραγωδίες για τους λαούς στο Μάτι, πιο πριν στη Μάνδρα και στο Σαρωνικό, με την τραγωδία στην Ιταλία, τους καμένους στην εργατική πολυκατοικία στο Λονδίνο πέρυσι και πάει λέγοντας. Αποκαλύπτοντας παράλληλα και όσους τις προηγούμενες μέρες προσπαθούσαν να πείσουν ότι τάχα είναι η «ανευθυνότητα», η «ασυνεννοησία» και η ανοργανωσιά του αστικού κράτους στην Ελλάδα που ευθύνονται για την τραγωδία στο Μάτι, σε μια προσπάθεια να κρύψουν την πηγή του προβλήματος, όσο και τις εγκληματικές ευθύνες της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Οι εργαζόμενοι, οι λαοί ποτέ και πουθενά δεν μπορούν να εμπιστευθούν την υγεία, την ασφάλειά τους, τη ζωή τους στα χέρια του κεφαλαίου που τους ρημάζει.

Σε επανάληψη

 

Με τις εξελίξεις στην τουρκική οικονομία ασχολήθηκαν τις περασμένες μέρες τα ΜΜΕ. Στο επίκεντρο βρέθηκε μεταξύ άλλων και η «έκθεση» των ελληνικών επιχειρήσεων στη γείτονα, το κατά πόσο θα επηρεαστούν οι εξαγωγές και η κερδοφορία τους, αλλά και η «γενική εικόνα», αν και πόσο επηρεάζεται η προσπάθεια «εξόδου στις αγορές» για το κεφάλαιο, με την κυβέρνηση να σπεύδει να διαβεβαιώσει ότι το «μαξιλάρι» που μάζεψε από τη φοροληστεία και το γδάρσιμο του λαού είναι αρκετό ώστε να μην επηρεάζεται η προσπάθεια, παρά τα απαγορευτικά επιτόκια, ενώ κατ' άλλους η κατάσταση αυτή θα επηρεάσει τις κυβερνητικές εξαγγελίες που αναμένεται να γίνουν στη ΔΕΘ. Ανεξάρτητα πάντως από τη συγκεκριμένη υπόθεση και την εξέλιξή της, που έχει και έντονο γεωπολιτικό «άρωμα», το ίδιο «μοτίβο» έχουν να το δουν πολλές φορές ακόμα μπροστά τους οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα. Γιατί μετά τα ταρατατζούμ για το τάχα «τέλος των μνημονίων» από Δευτέρα, έρχονται οι απειλές, οι «νουθεσίες» και οι προειδοποιήσεις για τις «θυσίες που δεν πρέπει να κινδυνεύσουν» με επιστροφή όσων έχασε ο λαός στα χρόνια της κρίσης, για το «δυσμενές διεθνές περιβάλλον», που δεν επιτρέπει χαλάρωση κ.ο.κ. Τα διλήμματα και οι αγωνίες δηλαδή του κεφαλαίου, όπως και τα «ζόρια» που τραβάει η καπιταλιστική οικονομία παγκόσμια, θα γίνονται πάλι κάλεσμα στο λαό για θυσίες και «υπομονή» χωρίς τέλος, με τη μία ή την άλλη αφορμή. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα της αναμονής. Να οργανώσουν τον αγώνα τους για την άμεση ανάκτηση των απωλειών, την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.

Ριζοσπάστης 

Οι "προδότες", το διαδίκτυο και ο ...Θουκυδίδης... Μια έρευνα σχετικά με hoaxes...

 

 

  Αντί προλόγου
 

Όταν τελείωσα την έρευνα που ακολουθεί και ανακοίνωσα σε φίλους τα αποτελέσματά της, καθώς και την πρόθεσή μου να τα δημοσιεύσω, οι γνώμες σχεδόν όλων κινήθηκαν περίπου προς την ίδια κατεύθυνση:
- Τι τα σκαλίζεις; Βρωμάει το διαδίκτυο από τέτοια... Εσύ θα το καθαρίσεις;
- Καλά, όλοι το ξέρουν ότι αυτά τα αποφθέγματα είναι απάτες...
- Γιατί εσύ;... Γιατί τώρα;...
- Και πώς είσαι βέβαιος ότι δεν το έχει πει ο Θουκυδίδης; Μήπως κάπου κάτι σου ξέφυγε;
- Άσε τους φιλόλογους να ασχοληθούν...

Τα σχόλια αυτά με πείσμωσαν περισσότερο. Γιατί ήταν ακριβώς οι ίδιες σκέψεις που με απασχολούσαν χρόνια τώρα και που σήμερα αποτέλεσαν το κίνητρο για να ξεκινήσω. Γι' αυτό το λόγο και επειδή προβλέπω ότι  θα υπάρξουν κάποιοι από όσους διαβάσουν που θα κάνουν τα ίδια σχόλια, θεωρώ σκόπιμο να δώσω κάποιες εξηγήσεις.

Είναι αλήθεια λοιπόν ότι είναι γεμάτο το διαδίκτυο από "αποφθέγματα" διάσημων ανθρώπων από όλες τις εποχές και από όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης.
Κομφούκιος, Μωάμεθ, Σάκα Ζούλου (ναι!... ακόμα κι αυτός!) Μαο Τσε Τουγκ, Δαρβίνος, Αβραάμ Λίνκολν, Θεμιστοκλής, Νίτσε, Αριστοτέλης, Μαρξ, Ομπάμα, Μαχάτμα Γκάντι, Βραχμαπούτρα... Όλοι τους έχουν γράψει και κάτι ...συγκλονιστικό, που θα έπρεπε να γνωρίζουμε και να φροντίσουμε να το διαδώσουμε και στους υπόλοιπους.

Στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αυτά τα "αποφθέγματα" έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά: Πρώτο, δεν αναφέρουν κάποια πηγή ή έστω μια παραπομπή, να μπορεί κάποιος να ανατρέξει και να το βρει. Δεύτερο, το γλωσσικό ύφος, για κάποιον που είναι στοιχειωδώς παρατηρητικός, δεν ταιριάζει καθόλου στην συγκεκριμένη προσωπικότητα, ούτε και στην εποχή που υποτίθεται ότι είπε ή έγραψε τη συγκεκριμένη φράση, αλλά μάλλον μοιάζει σαν να το είπε κάποιος σήμερα στην ...Ελλάδα. Και τρίτο (που είναι και το πιο συγκλονιστικό), το θέμα και το περιεχόμενό τους. Λες και, κατά μια διαβολική σύμπτωση, όλοι αυτοί οι διάσημοι, στην όποια χώρα και σε όποια εποχή και αν έζησαν, mε όποια αφορμή και αν έδρασαν, μίλησαν ή έγραψαν, όλοι τους είχαν τη σκέψη τους στη ...σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα!... Όλους τους απασχολούσε η ελληνική κρίση, η φτώχεια του Έλληνα, οι συντάξεις, οι προδότες, τα σκάνδαλα... Και όλοι τους είχαν κάτι σημαντικό να μας προτείνουν για να βγούμε ως ...ψωροκώσταινα από τα αδιέξοδά μας...

Η "μόδα αυτή εμφανίστηκε γύρω στο 2010-2012, την εποχή που είχε φουντώσει το λεγόμενο "κίνημα των πλατειών" ή αλλιώς το κύμα διαμαρτυρίας των "αγανακτισμένων". Αυτό που θέριεψε το τέρας του φασισμού στην Ελλάδα, αλλά και τη μάστιγα του πολιτικού καιροσκοπισμού και της δημαγωγίας. Εκεί που συγκροτήθηκαν και μαζικοποιήθηκαν τα πρώτα νεοναζιστικά "τάγματα εφόδου". Αλλά και εκεί όπου ενέγραψαν υποθήκες σε υπαίθρια τραπεζάκια πρωτοκλασάτοι υπουργοί και άλλα στελέχη της σημερινής κυβέρνησης.

Οι  "λόγοι μεγάλων ανδρών", κορνιζαρισμένοι και παρουσιαζόμενοι σε ειδικό φόντο, αναπαράχθηκαν από την αρχή με εκθετικούς ρυθμούς. Δείγμα του ότι πετύχαιναν το στόχο των εμπνευστών τους, που ήταν η διέγερση του θυμικού του κόσμου, αντί για την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Κι εκεί που θα περίμενε κανείς με τα χρόνια να "κοπάσει η θύελλα", να ξεπεραστεί η μόδα και να αρχίσει να σκέφτεται ο αναγνώστης λογικά, βλέπουμε ότι και σήμερα αναπαράγονται στους ίδιους ρυθμούς. Και σήμερα πια, βλέπουμε νέους ανθρώπους που δεν γνώρισαν τα γεγονότα εκείνης της εποχής από πρώτο χέρι, να τα αναπαράγουν και να έχουν την αίσθηση θριάμβου ότι "μαθαίνουν", γι' αυτό και τα αναπαράγουν για να "μάθουν" και άλλοι. Αλλά με λύπη μου διαπιστώνω ότι και εμείς οι μεγαλύτεροι, δείχνουμε να έχουμε συνηθίσει στην παρουσία τους. Δεν αντιδρούμε, αδιαφορούμε, επαναλαμβάνουμε στις μεταξύ μας συζητήσεις τα σχόλια που γενικά ανέφερα στην αρχή. Κάποιοι μάλιστα παρασυρόμαστε και τα αναπαράγουμε και οι ίδιοι κάποιες φορές. Λες και ξεχάσαμε ξαφνικά ποιοι είναι οι αρχικοί εμπνευστές τους, ποιους στόχους επιχειρούν να υλοποιήσουν και ποιες συνέπειες έχει η δράση τους στη συνείδηση του απλού εργαζόμενου που, όχι με δική του ευθύνη, στερείται πολύπλευρης γνώσης και σε κάποιοι βαθμό ακόμα και ικανότητας κριτικής σκέψης και λογικής επεξεργασίας.

Γι' αυτούς λοιπόν τους λόγους αποφάσισα να κάνω αυτή την έρευνα και να την δημοσιοποιήσω. Και απαντώντας, μπορώ να πω με πεποίθηση: Ναι, εγώ αποφάσισα να το κάνω, γιατί ...έτσι. Και το αποφάσισα τώρα γιατί θεωρώ ότι δεν πάει άλλο. Γιατί το ψέμα και η διαστρέβλωση στην κοινωνία,μαζί με την απάθεια και την αδιαφορία, είναι το λίπασμα για να φυτρώνει και να θεριεύει το τέρας του φασισμού. Το τέρας που, όσο συνηθίζουμε στη θέα του, κινδυνεύουμε να αρχίσουμε να του μοιάζουμε.

Όχι, δεν είμαι φιλόλογος. Δεν είδα όμως μέχρι σήμερα κανένα φιλόλογο να αντιδρά. Αναρωτιέμαι μάλιστα, τι να διδάσκουν στους μαθητές τους, όταν στο μάθημα για το Θουκυδίδη, κάποιος τους αναφέρει το "απόφθεγμα από το φέισμπουκ. Σεβόμενος λοιπόν τις όποιες γνώσεις τους, πήρα την πρωτοβουλία εγώ ο "μη ειδικός" και, ιδού πεδίο δόξας λαμπρό: Ας αποτελέσει αυτή η δουλειά μου το ερέθισμα στους "ειδικούς", να επιβεβαιώσουν ή να απορρίψουν όσα υποστηρίζω. Εγώ, ως μη ειδικός, θα το αντέξω αν αποδειχθεί ότι έκανα λάθος ή ότι υπάρχουν παλιότερα σχετικά κείμενα που δεν μπόρεσα να βρω παρά την προσπάθειά μου. Εκείνοι πώς θα κρίνουν τους εαυτούς τους για την μέχρι σήμερα αδράνειά τους σε ένα τέτοιο ψεύτικο κατασκεύασμα;

 

Σχετικά με την έρευνα
 

Το υποτιθέμενο απόφθεγμα του Θουκυδίδη για τον ορισμό του προδότη, κατέχει τη μερίδα του λέοντος στις αναπαραγωγές παρόμοιων αποφθεγμάτων. Έχει κυκλοφορήσει και αναπαραχθεί σε αμέτρητες μορφές. Ταυτόχρονα, το περιεχόμενό του έχει γίνει αντικείμενο κοινωνιολογικής ανάλυσης, σε αμέτρητα ιστολόγια της αποκαλούμενης "μπλογκόσφαιρας". Δεκάδες "αναλυτές" έχουν καταπιαστεί να μας εξηγήσουν το ...,βαθύ νόημα του περιεχομένου των λόγων του μεγάλου αυτού Έλληνα θεμελιωτή της ιστορικής επιστήμης. Κανένας τους, από όσο έψαξα, δεν αναρωτήθηκε, πότε, πού και με ποιαν αφορμή ο Θουκυδίδης είπε αυτή τη φράση. Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι από αυτούς, δεν γνωρίζουν το έργο του Θουκυ6δίδη. Εννοώ βέβαια από μετάφραση. Για το αρχαίο κείμενο δεν το συζητώ καθόλου.

Η μεγάλη διάδοση του συγκεκριμένου κειμένου, σε συνδυασμό με την ευκολία  πρόσβασης σε πηγές μέσω διαδικτύου, η αγάπη μου για την ιστορία, αλλά και κάποιες παλιές μελέτες μου γύρω από τους αρχαίους ιστορικούς, με έκαναν να το επιλέξω για την έρευνά μου. Σαν αρχική υπόθεση της έρευνας, στηρίχτηκα στο συμπέρασμα ότι η φράση ήταν εξόφθαλμα πλαστή, τουλάχιστον δεν ανήκε στον Θουκυδίδη.

Σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά των πλαστών αποφθεγμάτων που αναφέρω πιο πάνω, πρώτο δεν αναφερόταν πουθενά πηγή, σε καμιά έκδοση ή αναπαραγωγή ή ανάλυσή της. Δεύτερο, η γλώσσα που χρησιμοποιείται δεν ταιριάζει με το ύφος του ιστορικού Θουκυδίδη και την εποχή του. Για παράδειγμα, η έκφραση "βιοτικό επίπεδο" είναι σύγχρονη, ενώ για τον Θουκυδίδη θα αρκούσαν έννοιες όπως ευημερία, ισχύς, δύναμη, ηγεμονία κλπ. Επίσης, οι λέξεις "προδότης", προδοσία κλπ. δεν ήταν άγνωστη στον ίδιο και τους συγχρόνους του. Σήμαινε πολύ συγκεκριμένα νοήματα, και αυτά τα νοήματα αποδίδει, όπως θα αναφερθώ πιο κάτω.

Τρίτο, ως προς το περιεχόμενο, όσοι γνωρίζουν ότι ο Θουκυδίδης συνέγραψε την ιστορία του πολέμου ανάμεσα στις συμμαχίες των Αθηναίων και των Λακεδαιμόνιων, ξέρουν ότι υπήρξε ιδιαίτερα αναλυτικός στην περιγραφή των γεγονότων του πολέμου. Ξέρουν επίσης ότι υπήρξε ιδιαίτερα αντικειμενικός στην παρουσίαση των απόψεων των πρωταγωνιστών του πολέμου. Όπως ο ίδιος περιγράφει στη μεθοδολογία του, προτίμησε να μεταφέρει τους λόγους και τις ομιλίες τους, τις αντικρούσεις επιχειρημάτων και τις παρουσιάσεις των αντιπροσωπειών τους στις "δημηγορίες", σε πρώτο πρόσωπο, ακριβώς για να αποδώσει την οπτική γωνία του καθενός από αυτούς, από την οποία αντλούσαν τα επιχειρήματά τους.

Και τέλος, τέταρτο, από το ίδιο το κείμενο, όπως παρουσιάζεται, είναι εξόφθαλμη η προσπάθεια να υπάρξει ταύτιση με την προσπάθεια του σύγχρονού μας φασιστικού εσμού να αποδοθούν κατηγορίες και να καταλογισθούν ευθύνες "εσχάτης προδοσίας" σε πολιτικά πρόσωπα, επιφανειακά και χωρίς να μπαίνουμε στην ουσία του θέματος. Ο ίδιος όμως ο Θουκυδίδης, δεν παρουσιάζει τον σύγχρονό του κόσμο σαν έναν κόσμο ηθικό, αγγελικά πλασμένο. Με την αυστηρή αντικειμενικότητά του και χωρίς ίσως να το συνειδητοποιεί και ο ίδιος, περιγράφει την κοινωνία της οποίας είναι μέλος σαν μια ανταγωνιστική, ταξικά διαστρωματοποιημένη κοινωνία, με έντονες αντιθέσεις που άλλοτε υποβόσκουν και άλλοτε εκρήγνυνται μέσα στο οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον. Και περιγράφει τις πολιτικές διεργασίες σαν μια συνεχή διελκυστίνδα αλληλοσυγκρουόμενων οικονομικών, κοινωνικών, γεωστρατηγικών συμφερόντων. Στην κοινωνία του Θουκυδίδη, είτε στον πόλεμο, είτε στην ειρήνη, κερδίζουν οι πλούσιοι γαιοκτήμονες δουλοκτήτες και χάνουν όχι μόνο οι δούλοι, οι απελεύθεροι και οι γυναίκες, αλλά γενικά, οι φτωχοί πολίτες, οι ακτήμονες, οι μικροκαλλιεργητές, οι τεχνίτες και οι μικρέμποροι.

Σταματώ εδώ την πολυλογία και τις αναλύσεις για άλλη φορά και επιστρέφω στο κυρίως θέμα μου που συμπυκνώνεται στην παρακάτω φράση: Είναι φανερό ότι το περίφημο απόφθεγμα του Θουκυδίδη πάσχει από πολλές πλευρές και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ως πραγματικό, παρά μόνο αν αποδεικνύεται μέσα από τα κείμενα του Θουκυδίδη ότι πράγματι έχει την πατρότητά του. Και έτσι, οδηγούμαστε στην ανάγκη μιας ενδελεχούς έρευνας. Έγραψε ή όχι ο Θουκυδίδης τη συγκεκριμένη φράση;

 

Η έρευνα
 

Είναι γνωστό ότι ενώ από τη μια είναι σχετικά εύκολο να αποδείξει κανείς κάτι που υπάρχει ή που έχει γίνει, από την άλλη είναι πολύ δύσκολο έως πρακτικά αδύνατο να αποδείξει κάτι που δεν υπάρχει ή που δεν έγινε. Και ακριβώς σε αυτή τη δυσκολία ποντάρουν οι ψεύτες και οι διαστρεβλωτές της ιστορίας. Έχοντας επίγνωση αυτής της αδυναμίας, ξεκίνησα την έρευνα, γνωρίζοντας από την αρχή ότι θα ήταν μια επίπονη διαδικασία. Τα αποτελέσματα, που ακολουθούν, τίθενται στην κρίση του αναγνώστη.

1.- Αρχικά βρήκα το αρχαίο κείμενο της "Θουκυδίδου Ξυγγραφής". Δεν είμαι βέβαια καλός γνώστης και με καλή εξοικείωση σε αρχαιοελληνικό κείμενο, οπότε δεν το διάβασα αυτόνομα. Το αντιπαρέβαλα όμως ξεχωριστά με τρεις διαφορετικές μεταφράσεις και θέλω να πιστεύω ότι μπόρεσα να έχω μια αρκετά πλήρη εικόνα.

2.- Από το πλήθος των μεταφράσεων που συνάντησα, επέλεξα τις τρεις πιο διαδεδομένες, των Ε. Βενιζέλου, Ε. Λαμπρίδη και Α. Βλάχου. Οι τρεις αυτές αποδόσεις στα νέα ελληνικά, μου φαίνεται ότι είναι και οι μόνες που περιλαμβάνουν το σύνολο του έργου του Θουκυδίδη και όχι μόνο κάποια μεμονωμένα βιβλία ή αποσπάσματα, όπως ο Επιτάφιος του Περικλή. Μία τέταρτη επίσης απόδοση, αρκετά νεώτερη (2011), του Ν. Σκουτερόπουλου, δεν μπόρεσα να τη βρώ σε ηλεκτρονική μορφή. Βρήκα όμως και διάβασα συνεντεύξεις του ίδιου του μεταφραστή, μέσα από τις οποίες,κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μια σοβαρή επιστημονική εργασία, που έγινε με σεβασμό, τόσο προς το αρχαίο κείμενο και τον συγγραφέα του, όσο και προς τον σύγχρονο αναγνώστη-μελετητή. Κατέληξα λοιπόν επαγωγικά στο συμπέρασμα ότι και αυτή θα κινείται στην ίδια κατεύθυνση με τις άλλες τρεις που προανέφερα. Άλλωστε, δεν με απασχόλησαν οι (υπαρκτές) διαφορές μεταξύ τους σε φιλολογικά θέματα (ερμηνευτική μεθοδολογία, γλωσσικό ύφος κλπ.), αλλά μόνο η αντιπαραβολή τους προς το αρχαίο κείμενο, με σκοπό μια απάντηση στο ερώτημά μου.

3.- Υπέβαλα και τα τέσσερα κείμενα (το αρχαίο και τις τρεις μεταφράσεις) σε ηλεκτρονική αναζήτηση του προθέματος "προδ" για να καλύψω όλα τα παράγωγα της λέξης προδοσία.
Υπήρξαν περίπου σαράντα "ταυτίσεις" στο αρχαίο κείμενο και άλλες τόσες στις μεταφράσεις, που αναφέρονταν στις λέξεις προδίδω, προδοσία και τα παράγωγά τους. Ο αριθμός των "ταυτίσεων" παρουσιάζει μια μικρή απόκλιση από τη μία μετάφραση στην άλλη, λόγω της διαφοράς ύφους. Για παράδειγμα, ενώ το αρχαίο γράφει "εγκατάλειψη της συμμαχίας", ένας μεταφραστής το αποδίδει σαν "προδοσία της συμμαχία". Και σε άλλο σημείο, ενώ το αρχαίο κείμενο γράφει "κατελήφθη (η πόλη) δια προδοσίας" άλλος μεταφραστής γράφει "μετά από μυστικές συνεννοήσεις".

4.- Σε κάθε σημείο όπου εμφανίζεται η επίμαχη λέξη, έκανα προσεκτική αντιπαραβολή όλων των κειμένων, αρχαίου και μεταφράσεων. Σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξε πλήρης συμφωνία μεταξύ τους. Όλες οι περιπτώσεις αναφέρονται σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα, κατά τα οποία, μεμονωμένα άτομα, αντιπολιτευόμενες ομάδες, ή και ο δήμος μιας πόλης, υπό την επιρροή κάποιου ρήτορα, έρχονται σε μυστικές ή δημόσιες συνεννοήσεις με τους μέχρι τότε "εχθρούς" προκειμένου να αποσκιρτήσουν από μία συμμαχία-ηγεμονία και να προσχωρήσουν σε άλλη. Οι Πλαταιείς και οι Θηβαίοι... Οι Κερκυραίοι και οι Εγεσταίοι... Οι Αθηναίοι και οι Μυτιλιναίοι... Η "αποστασία" των Μηλίων από την ΑθηναΙκή συμμαχία... Η κατάληψη "δια προδοσίας" της Ηιώνας και της Αμφίπολης...  Η "προδοσία" του Περδίκα από τους Ιλλυριούς... Οι κατηγορίες εναντίον του Παυσανία για 'μηδισμό"... Ο Αλκιβιάδης στη Σπάρτη και αργότερα στην αυλή του Τισαφέρνη... Ο ανασκολοπισμός του προδότη στην Αίγυπτο.... Ακόμα και στις "δημηγορίες" (αγορεύσεις ενώπιον του δήμου ρητόρων, ηγετών, πρεσβευτών άλλης πόλης), οι όποιες γενικές αναφορές, έχουν συγκεκριμένο περιεχόμενο. Προδοσία σημαίνει αθέτηση με δόλο υποσχέσεων, υποχρεώσεων ή όρκων σε υποθέσεις στρατιωτικού περιεχομένου. Πουθενά δεν αναφέρεται η προδοσία σαν κάτι διαφορετικό από αυτό που την γνωρίζουμε μέχρι σήμερα.

5.- Σκέφτηκα ακόμα και το ενδεχόμενο, να υπάρχει κάπου κάποια φράση που έστω να πλησιάζει κάπως, ώστε να μπορεί κάποιος να το αποδώσει σε τελείως ελεύθερη νμοηματικά γραφή, ΄με τον τρόπο που αναφέρεται στο αποκαλούμενο "απόφθεγμα". Διάβασα προσεκτικά ολόκληρη την απόδοση των Βενιζέλου και Βλάχου. Την πρώτη μάλιστα δύο φορές. Ειδικά τις δημηγορίες τις διάβασα πολύ περισσότερες φορές, αντιπαραβάλλοντας ταυτόχρονα με το αρχαίο κείμενο. Βρήκα μόνο στο αποκαλούμενο "Κύκνειο Άσμα του Περικλή" δυο ή τρεις αναφορές σε ζητήματα διαχείρισης των κοινών από τους άρχοντες, που όμως θα πρέπει κανείς να αυθαιρετήσει ασύστολα προς το αρχαίο κείμενο και να τραβήξει τα νοήματα από τα μαλλιά, ώστε να ισχυριστεί ότι αποδίνονται με το νόημα του "αποφθέγματος". Για παράδειγμα, σε ένα σημείο, ο Περικλής (με τη γραφίδα του Θουκυδίδη) λέει:
"...[2.60.6] ὅ τε γὰρ γνοὺς καὶ μὴ σαφῶς διδάξας ἐν ἴσῳ καὶ εἰ μὴ ἐνεθυμήθη· ὅ τε ἔχων ἀμφότερα, τῇ δὲ πόλει δύσνους, οὐκ ἂν ὁμοίως τι οἰκείως φράζοι· προσόντος δὲ καὶ τοῦδε, χρήμασι δὲ νικωμένου, τὰ ξύμπαντα τούτου ἑνὸς ἂν πωλοῖτο..." και σε μετάφραση (Α.Βλάχου):

"...Εκείνος που ξέρει τί πρέπει να γίνει κι όμως δεν έχει την ικανότητα να πείσει τους άλλους, είναι σαν να μην ξέρει τίποτε. Όποιος έχει και τα δύο αυτά χαρίσματα, αλλά δεν έχει φιλοπατρία, δεν μπορεί να δώσει τις συμβουλές που πρέπει. Αν έχει και φιλοπατρία, αλλά δεν είναι ανώτερος χρημάτων, τότε μπορεί τα πάντα να πουλήσει για χρήματα...."

Αυτή μπορεί να θεωρηθεί η πλησιέστερη φράση νοηματικά... Και ας μου βρει κάποιος την σχέση της με το "απόφθεγμα"...

Συμπεράσματα

1.- Η απάντηση στο ερώτημά μου είναι σαφής. Πουθενά ο Θουκυδίδης δεν αναφέρθηκε σε "προδότη πολιτικό που δεν μεριμνά για το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει". Είναι φανερό λοιπόν ότι πρόκειται για κακόβουλη απάτη (στα ελληνικά Hoax!...) Οι εμπνευστές και οι κατασκευαστές αυτής της απάτης, είτε δρουν σκόπιμα και βάσει σχεδίου, είτε διακατέχονται από παντελή άγνοια και εγκληματική ανευθυνότητα και γι' αυτό πρέπει να καταγγέλλονται και να  απομονώνονται πολιτικά και κοινωνικά. Όσο για εκείνους που αναπαράγουν χωρίς επιφύλαξη τέτοιες κακοήθειες, ας γίνουν προσεκτικότεροι και ας το ψάχνουν καλύτερα.

2.- Λένε ότι ο αιώνας μας είναι ο αιώνας της πληροφορίας. Και στο διαδίκτυο κυκλοφορούν μιλιούνια από αυτές. Όμως η αλήθεια είναι ότι μια πληροφορία από μόνη της, όχι μόνο δεν αξίζει τίποτα, αλλά μπορεί και να καταστεί επιζήμια ή επικίνδυνη, αν δεν γίνει αντικείμενο λογικής επεξεργασίας και δεν μεταλλαχτεί σε στέρεη γνώση. Στον αιώνα της αυθαιρεσίας, του ανορθολογισμού και της διαστρέβλωσης, ας γίνουμε καχύποπτοι σε ότι μας "προσφέρεται" δήθεν δωρεάν, ας κοπιάσουμε λίγο ερευνώντας και ας εξασκήσουμε τους νευρώνες του εγκεφάλου μας σε σύνθετες λογικές "συνάψεις".

3.- Δεν πρέπει να είμαστε ανεκτικοί στο ψέμα και στη διαστρέβλωση. Γιατί δεν είναι μόνο το ψέμα κακό. Χειρότερο είναι όταν αφήνουμε το ήδη γνωστό μας ψέμα να παρατάσσεται ατιμώρητα δίπλα στην αλήθεια. Γιατί στο διαδίκτυο κυκλοφορούν και οι αλήθειες. Όταν όμως συνηθίσουμε στην παρουσία του ψέματος, τότε όλο και συχνότερα θα ακούμε τη φράση: "Δε βαριέσαι... Όλοι ίδιοι είναι... Όλοι ψεύτες... Γιατί να τον πιστέψω αυτόν;...

Πηγές-βοηθήματα: 

 
https://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/tools/corpora/anthology/contents.html?author_id=6
 http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/library/index.html?author_id=160
https://eclass.unipi.gr/modules/document/file.php/EBI115/%CE%98%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%85%CE%B4%CE%B9%CC%81%CE%B4%CE%BF%CF%85%20%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CC%81%CE%B1%CE%B9%2C%20%CE%BC%CE%B5%CF%84%20%CE%95%CE%BB.%20%CE%92%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%B6%CE%B5%CC%81%CE%BB%CE%BF%CF%85.pdf 
http://www.kathimerini.gr/438306/article/politismos/arxeio-politismoy/epikaires-kai-shmera-oi-didaxes-toy-8oykydidh
http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=425444
 

και πολλές δημοσιεύσεις με άρθρα και σχόλια

Κων. Χ. Χαραλαμπίδης έγραψε 
www.mypolitical and historicaldiaries.blogspot.com
kostax@otenet.gr

 

Αναρτήθηκε από Κωνσταντίνος Χαραλαμπίδης

Η εργασιακή «κανονικότητα» και το παράδειγμα της γαλακτοβιομηχανίας «Κρι Κρι»

Οι εξελίξεις στον κλάδο όσο και το σύνολο της αντιλαϊκής επίθεσης δεν επιτρέπουν εφησυχασμό. Οι εργαζόμενοι να μη συνηθίσουν την «κανονικότητα» που τους προσφέρουν οι μεγαλοβιομήχανοι και οι κυβερνήσεις που τους στηρίζουν

Το τελευταίο διάστημα πολύς λόγος γίνεται για την ανάπτυξη, την έξοδο στις αγορές, την «υγιή επιχειρηματικότητα». Ο κυβερνητικός αλλά και γενικά ο αστικός Τύπος, πέραν των «πανηγυριών» που ξεκίνησαν να στήνουν, στάζουν μέλι για διάφορους επιχειρηματίες. Επιχειρηματίες «φιλεύσπλαχνους», με «ιδιαίτερη σχέση και φροντίδα» για τους εργαζόμενους, με εργασιακό περιβάλλον που είναι «υπέρ» του εργαζόμενου.
Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή της γαλακτοβιομηχανίας «Κρι Κρι» που έχει την έδρα της στις Σέρρες.
Δεν είναι λίγες φορές, το τελευταίο διάστημα, η αναφορά στα αστικά ΜΜΕ ή ακόμα και από πολιτικούς των αστικών κομμάτων, περί φάρου και παραδείγματος όσον αφορά τη λειτουργία του συγκεκριμένου εργοστασίου.
Από τη μια εκθειάζουν τα ποσοστά κέρδους και τους ρυθμούς ανάπτυξης της επιχείρησης (ιδιαίτερα στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης 2009 - 2013, η μέση ετήσια αύξηση των εξαγωγών της γαλακτοβιομηχανίας ήταν 32%) και από την άλλη υποστηρίζουν ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να έχουν καλύτερες παροχές αν η επιχείρηση βρίσκεται σε ανάπτυξη, ότι όσο το εργοστάσιο πάει καλά, οι εργαζόμενοι θα έχουν εξασφαλισμένη δουλειά και ότι «όλοι μαζί» θα έχουμε κέρδος!
Για να δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα.
Το πρώτο και βασικό στοιχείο είναι ότι οι εταιρείες, όπως και κάθε άλλος καπιταλιστής, δεν μοιράζουν δικά τους λεφτά στους εργαζόμενους. Τα κέρδη της επιχείρησης, από τα οποία έδωσε τις παροχές, είναι υπεραξία που απέσπασε από τους εργαζόμενους. Με αυτήν την έννοια, ένα μικρό μέρος από την απλήρωτη δουλειά των εργαζομένων επιστρέφει σε αυτούς με τη μορφή έκτακτων επιδομάτων, δώρων για τα παιδιά τους, παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά των εργαζομένων μέσα στην επιχείρηση κ.ά.

Από την άλλη, οι μισθοί τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί και σε κάποιες περιπτώσεις δίνονται «φιλοδωρήματα» στους εργαζόμενους με κουπόνια από σουπερμάρκετ και άλλες υπηρεσίες με τα οποία η ίδια η εταιρεία έχει συνάψει συμφωνίες.
Ταυτόχρονα, γίνεται μεγάλη προσπάθεια να πειστούν οι εργαζόμενοι ότι ανεβάζοντας την παραγωγικότητα, τις επιδόσεις τους στην εργασία, μόνο οφέλη μπορούν να έχουν από την επιχείρηση.
Ας δούμε λοιπόν πώς περιγράφονται από τα αστικά ΜΜΕ και από την ίδια τη βιομηχανία οι επιδόσεις της επιχείρησης: «Η βιομηχανία γάλακτος "Κρι Κρι" δημοσίευσε τις οικονομικές καταστάσεις α' τριμήνου 2018. Ο κύκλος εργασιών διαμορφώθηκε σε 18,60 εκατ. ευρώ έναντι 14,63 εκατ. το 2017, παρουσιάζοντας αύξηση 27,1%». «Στην ελληνική αγορά γιαουρτιού, οι πωλήσεις της "Κρι Κρι" εμφανίζουν αύξηση 17,6%»... «Πλέον, το μερίδιο σε όγκο της "Κρι Κρι" αυξήθηκε σε 15,4%, στους τέσσερις πρώτους μήνες του 2018, και συνεχίζει να βρίσκεται στη 2η θέση της κατάταξης (στοιχεία IRI Απριλίου 2018)». «Στις αγορές του εξωτερικού, οι πωλήσεις γιαουρτιού συνεχίζουν να παρουσιάζουν αλματώδη ανάπτυξη, με αύξηση που αγγίζει το 40% (+39,8%). Οι υφιστάμενες κύριες αγορές του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ιταλίας εμφανίζουν ιδιαίτερη δυναμική, ενώ νέες αγορές, όπως της Ιρλανδίας, συνεισφέρουν επικουρικά στην ανάπτυξη των πωλήσεων»¹.
Στη συνέχεια, από την ίδια την εταιρεία, σε σχέση με τους εργαζόμενους, αναφέρεται: «Ο σεβασμός των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η απαρέγκλιτη τήρηση των νόμιμων εργασιακών υποχρεώσεων της εταιρείας είναι αδιαμφισβήτητα, ενώ το μέσο επίπεδο αμοιβών της "Κρι - Κρι" βρίσκεται 30% υψηλότερα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας»². Η εταιρεία απασχολεί πάνω από 350 εργαζόμενους, 200 στο δίκτυο διανομής και δεκάδες εποχιακούς την περίοδο του καλοκαιριού λόγω του παγωτού.
Επιβεβαιώνεται ότι η παραγωγή αυξήθηκε κατά 27,1% (!) το πρώτο τρίμηνο του 2018 σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2017. Ας αναρωτηθούμε, τι επιστράφηκε από αυτά τα υπερκέρδη στους εργαζόμενους; Ο μισθός είναι της τάξης των 580 ευρώ και σε περιπτώσεις εξειδικευμένου προσωπικού τα 700 ευρώ. Η εντατικοποίηση της εργασίας αυξήθηκε, ενώ μειώθηκε η τιμή της εργατικής δύναμης. Αποδεικνύεται, για άλλη μια φορά, ότι σε κλάδους και σε επιχειρήσεις που βρίσκονται σε ανάπτυξη, που τα κέρδη τους ανεβαίνουν ακόμα και σε περίοδο κρίσης, οι εργαζόμενοι αμείβονται με ψίχουλα. Οτι για να μπορέσει η επιχείρηση να φτάσει στα «επιθυμητά» ποσοστά κέρδους, είναι μονόδρομος η απόσπαση όλο και περισσότερης υπεραξίας, η καταπάτηση στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων.
Ταυτόχρονα θα πρέπει να υπολογίσουμε τους εκατοντάδες αντιλαϊκούς νόμους που έχουν στις πλάτες τους οι εργαζόμενοι, τους εκατοντάδες φόρους που καλούνται να πληρώσουν και γενικά τη λιτότητα στη ζωή των εργαζομένων, που επέβαλαν οι κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια σε όφελος των βιομηχάνων.
Με αυτήν την έννοια, στη συντριπτική πλειοψηφία της η εργατική τάξη βρίσκεται στη μέγγενη των ορέξεων των καπιταλιστών. Στους εργαζόμενους επιβάλλονται αβάσταχτοι φόροι, κατακρεούργηση εργατικών δικαιωμάτων, ενώ στους επιχειρηματίες παρέχονται φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις (ΕΣΠΑ κ.λπ.) και ένα ολόκληρο οπλοστάσιο νόμων για τη διασφάλιση της κερδοφορίας τους. Ακόμα και αν υπάρχουν κάποιοι εργαζόμενοι σε έναν κλάδο ή μια επιχείρηση που αμείβονται λίγο καλύτερα από τη συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης της χώρας μας θα πρέπει να αναλογιστούμε όλες τις παραπάνω παραμέτρους της καθημερινότητας και βέβαια ότι το περιεχόμενο της εργασίας τους, οι στόχοι της εργασίας τους καθορίζονται από την επιχείρηση στην οποία εργάζονται, με κριτήριο το κέρδος. Ταυτόχρονα είναι δεδομένο ότι σε περίπτωση όποιας αναιμικής ανάπτυξης στο επίπεδο της οικονομίας, οι εργαζόμενοι θα έχουν και πάλι να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα που έφτιαξαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στα χρόνια της κρίσης. Είναι δεδομένο επίσης ότι όλοι οι νόμοι και τα χαράτσια που υλοποιούνται όλα αυτά τα χρόνια, θα ισχύουν και σε αυτήν την περίπτωση.

«Οι άνθρωποί μας είναι πάνω από όλα!»

Από την άλλη, η επιχείρηση «περηφανεύεται» για την παροχή παιδικού σταθμού στις εγκαταστάσεις της, την κάλυψη του κόστους μεταπτυχιακών προγραμμάτων, την πραγματοποίηση εορταστικών εκδηλώσεων για τα παιδιά των εργαζομένων, την παροχή δώρων κ.ά. Ας δούμε τι λέει η ίδια η εταιρεία: «Στην "Κρι Κρι" πιστεύουμε ότι επενδύοντας στους ανθρώπους μας, επενδύουμε στην επιτυχία της εταιρείας! Γι' αυτό, λοιπόν, κύριο μέλημά μας είναι η ύπαρξη ενός εργασιακού περιβάλλοντος το οποίο όχι μόνο ενισχύει τη σχέση εμπιστοσύνης που έχουμε αναπτύξει με τους ανθρώπους μας όλα αυτά τα χρόνια, αλλά παράλληλα προσφέρει τις κατάλληλες ευκαιρίες για την εξέλιξη των δεξιοτήτων τους μέσα από εξειδικευμένα εκπαιδευτικά προγράμματα και εργασιακές προκλήσεις, ενθαρρύνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δημιουργικότητα και την καινοτομία».
Τι δείχνουν τα παραπάνω; Οτι αυτό που επιστρέφεται σε μορφή παροχών και επιδομάτων είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό από τα υπερκέρδη που ήδη έχει βγάλει ο καπιταλιστής από τον ιδρώτα των εργαζομένων, ότι ο καπιταλιστής για να εξασφαλίσει μακροπρόθεσμα περισσότερα κέρδη μέσω της αύξησης της παραγωγικότητας και της εντατικοποίησης της εργασίας «ενδιαφέρεται» για την καλύτερη εξειδίκευση των εργαζομένων και την καλύτερη εκπαίδευσή τους Οτι το πραγματικό πρόσωπο δεν βρίσκεται στα εορταστικά δώρα για τα παιδιά των εργαζομένων που παρέχονται από την ίδια την εργασία του εργαζόμενου αλλά στην εξασφάλιση των κερδών της επιχείρησης. Είναι γνωστή η προσπάθεια που κάνει η αστική τάξη ώστε να πείσει τους εργαζόμενους ότι μπορεί να υπάρξει «εργασιακή ειρήνη», ότι οι στόχοι είναι κοινοί. Δηλαδή, «τα κεφάλια μέσα», οι εργαζόμενοι να μη δίνουν με αποφασιστικότητα τη μάχη για την υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ που να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες τους.
Στην ίδια λογική πρέπει να απαντήσουμε στο εξής ερώτημα: Πώς γιγαντώθηκαν τα κέρδη της γαλακτοβιομηχανίας αν αναλογιστούμε και το γεγονός ότι στα τέλη του 2013 υπήρξε καταστροφή λόγω πυρκαγιάς στο εργοστάσιο όπου η ζημιά έφτασε τα 18,75 εκατομμύρια ευρώ;
Την απάντηση την δίνει η ίδια η εταιρεία με τα μέτρα που πήρε ενάντια στους εργαζόμενους. Δεν είναι τυχαίο ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα το 20% των μισθών πληρωνόταν με κουπόνια για σουπερμάρκετ, ότι στις υπερωρίες οι εργαζόμενοι πληρώνονταν με τη μορφή ρεπό και όχι με αύξηση του μισθού!
Από την άλλη, η εταιρεία χρησιμοποίησε όλα τα εργαλεία που της παρέχει το αστικό κράτος. Επιδοτήσεις (ένταξη στον «αναπτυξιακό» νόμο), αποζημίωση από ασφαλιστικές εταιρείες (4 εκατ. ευρώ) και τράπεζες (6 εκατ. ευρώ ομολογιακό δάνειο).
Διαβάζουμε σε εφημερίδα στις 07/01/2014: «Η "Κρι Κρι" αναφέρει ότι για την αποκατάσταση της παραγωγικής λειτουργίας της μονάδας γαλακτοκομικών έχει καταρτιστεί ήδη επιχειρησιακό σχέδιο άμεσης ανοικοδόμησης νέου εργοστασίου στον ίδιο χώρο. Με το νέο εργοστάσιο, η πλήρης αποκατάσταση της παραγωγικής λειτουργίας γαλακτοκομικών αναμένεται εντός του 2014.
Για τη χρηματοδότηση της νέας επένδυσης θα χρησιμοποιηθούν καταρχήν τα υφιστάμενα ταμειακά διαθέσιμα, ενώ παράλληλα ξεκίνησαν διαπραγματεύσεις με τις ασφαλιστικές εταιρείες για την είσπραξη μέρους της αποζημίωσης ως προκαταβολής και με τις συνεργαζόμενες τράπεζες για την εξασφάλιση νέων γραμμών χρηματοδότησης»³.

Για την παροχή πρώτης ύλης και την κατάσταση των κτηνοτρόφων

Σε σύνδεση με όλα τα παραπάνω, δεν είναι καθόλου τυχαία η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι κτηνοτρόφοι και στην περιοχή των Σερρών. Το προηγούμενο διάστημα οι τιμές στο πρόβειο και κατσικίσιο γάλα έχουν διολισθήσει σε ποσοστό άνω του 30%, ενώ στο αγελαδινό η μείωση φτάνει μέχρι και 10%. Ταυτόχρονα στην Ελλάδα έχει αυξηθεί η εισαγωγή σκόνης γάλακτος με την υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το 2016, που με την υπουργική απόφαση στο άρθρο 82 του Κώδικα Τροφίμων και Ποτών έβαλε τις βάσεις για την ελεύθερη εισαγωγή της για την παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων.
Την ίδια στιγμή η εταιρεία διοργάνωσε ημερίδα με θέμα «Προοπτικές Ανάπτυξης της Αγελαδοτροφίας στο Ν. Σερρών», όπου μεταξύ των άλλων ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της «Κρι Κρι» ανέφερε: «Η "Κρι Κρι" θεωρεί υποχρέωσή της να στηρίξει και να προστατεύσει την ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής στο νομό Σερρών. Παρόλο που οι συνθήκες πράγματι είναι πολύ δύσκολες, πιστεύω ότι υπάρχουν περιθώρια ανάπτυξης στην ελληνική παραγωγή γάλακτος. Αυτό που χρειάζεται είναι η επίμονη προσπάθεια των ίδιων των παραγωγών, να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις των νέων δεδομένων».
Τι βγαίνει από τα παραπάνω; Από τη μία, ο βιομήχανος προσπαθεί να κατεβάσει όλο και περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης υφαρπάζοντας όλο και περισσότερη υπεραξία από τους εργαζόμενους και, από την άλλη, να πάρει όσο πιο φτηνά γίνεται την πρώτη ύλη, πηγαίνοντας την τιμή του γάλακτος στις κατώτερες τιμές (αυτό εννοεί όταν αναφέρει προσαρμογή στα νέα δεδομένα) από τους Ελληνες κτηνοτρόφους με τη δικαιολογία ότι αν δεν πέσει η τιμή του γάλακτος θα στραφεί σε άλλες χώρες ώστε να εξασφαλίσει πρώτη ύλη! Αποκρύπτουν σκόπιμα όχι μόνο το γεγονός ότι παίρνουν το γάλα από τους παραγωγούς σε εξευτελιστικές τιμές αλλά και ότι καθορίζουν οι ίδιες οι γαλακτοβιομηχανίες την τιμή του.

Προμήνυμα νέας εντατικοποίησης και περισσότερης εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους

Ενδιαφέρον έχουν και οι στόχοι που έχει βάλει η εταιρεία για τα επόμενα χρόνια και ιδιαίτερα στο επίπεδο των εξαγωγών. Οπως αναφέρει σε ανακοίνωση της, «σήμερα εξάγουμε σχεδόν όλα τα προϊόντα μας σε 20 χώρες στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. Τα προϊόντα μας έχουν τοποθετηθεί σε ορισμένες από τις μεγαλύτερες διεθνείς αλυσίδες σουπερμάρκετ, καθώς σε κάθε αγορά στόχος μας είναι η μαζική αγορά εκτός από την ελληνική κοινότητα στο εξωτερικό». Και συνεχίζει: «Ολες οι παραπάνω επιτυχημένες κινήσεις οδηγούν την "Κρι Κρι" να θέσει ακόμη πιο φιλόδοξους στόχους εξαγωγών. Προχωράμε σε νέες επενδύσεις με έμφαση στην παραγωγή (10 εκατ. έως το 2019)».
Η επιχείρηση λέει ανοιχτά ότι το επόμενο διάστημα, η εργασία θα εντατικοποιηθεί κι άλλο. Για να το πετύχει αυτό, δίπλα στο «τυράκι» των έκτακτων παροχών, βάζει τους στόχους της ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Είναι ουτοπικό να πιστεύει κανείς ότι οι επενδύσεις, η αύξηση στόχων μιας επιχείρησης γίνονται χωρίς την ένταση της εκμετάλλευσης των ίδιων των εργαζομένων που παράγουν όλα αυτά τα προϊόντα.
Η υψηλή κερδοφορία τόσο της συγκεκριμένης όσο και άλλων καπιταλιστικών επιχειρήσεων, ακόμα και στις σημερινές συνθήκες, φανερώνει ότι από τη δουλειά των εργαζομένων παράγεται ένας τεράστιος πλούτος, που οι ίδιοι εμποδίζονται να τον αξιοποιήσουν για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους, εξαιτίας της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.
Σήμερα, που ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων είναι άνεργοι, άλλοι βρίσκονται στην εργασιακή περιπλάνηση, άλλοι δουλεύουν κακοπληρωμένοι, είναι φυσικό συνθήκες σαν αυτές στην «Κρι Κρι» να φαίνονται «κανονικές».
Ομως, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να προβληματιστούν περισσότερο: Το γεγονός ότι μια επιχείρηση μπορεί να διαμορφώνει παροχές προς τους εργαζόμενους, με σκοπό τη στράτευση στους στόχους της επιχείρησης, δεν αλλάζει τη συνολική τάση επιδείνωσης της ζωής της εργατικής τάξης, που σήμερα κυριαρχεί, με αφαίρεση κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Αλλωστε, και αυτοί οι μισθοί και τα επιδόματα που παίρνουν οι εργαζόμενοι, ψίχουλα είναι μπροστά στη βαρβαρότητα που ζούνε.
Αυτό και μόνο αρκεί για να κατανοηθεί ότι η όποια καλύτερη θέση τους είναι επισφαλής. Η πείρα από τον ίδιο τον κλάδο των τροφίμων το έχει αποδείξει και με την περίπτωση της «ΑΓΝΟ» του ομίλου «Κολιός» όπου τα προηγούμενα χρόνια έμειναν στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενοι και με την καταστρατήγηση βασικών εργατικών δικαιωμάτων στα εργοστάσια «Πίνδος», «Ζούρα», «Νιτσιάκος Κοτόπουλα», με την απληρωσιά των εργαζομένων στη γαλακτοβιομηχανία «ΣΕΡΓΑΛ».
Η πείρα έχει δείξει ότι κανένας δεν είναι αλώβητος στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας. Το ότι σήμερα είσαι έτσι, αλλά αύριο θα είσαι αλλιώς, ανάλογα με τις ορέξεις του κάθε επιχειρηματικού ομίλου, ισχύει απόλυτα στο πλαίσιο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Μπροστά στην αύξηση των κερδών, στο καλύτερο «πλασάρισμα» στην αγορά μέσω ανταγωνισμού των επιχειρηματικών ομίλων, όπως είναι και η «Κρι Κρι», κανείς δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες για «υγιή επιχειρηματικότητα», για «υγιές εργασιακό περιβάλλον», γενικά, για μόνιμη και σταθερή εργασία με απολαβές με τις οποίες να καλύπτονται οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.
Οσο η δυνατότητα να καλύψουν οι εργαζόμενοι ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες τους θα εξαρτάται από την κερδοφορία των καπιταλιστών, αυτή θα είναι πάντα υποβαθμισμένη και θα βρίσκεται υπό τη διαρκή εκμετάλλευση από τον εκάστοτε καπιταλιστή.
Οι εργαζόμενοι να μη συνηθίσουν την «κανονικότητα» που τους προσφέρουν οι μεγαλοβιομήχανοι και οι κυβερνήσεις που τους στηρίζουν. Να διεκδικήσουν υπογραφή ΣΣΕ για αυξήσεις στα μεροκάματα και τους μισθούς στα επίπεδα πριν από το 2009, ώστε κανείς εργαζόμενος να μη βρίσκεται κάτω από 751 ευρώ. Ταυτόχρονα, να καταργηθούν όλοι οι αντεργατικοί νόμοι που ψήφισαν τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Να οργανώσουν τον αγώνα για την ανάκτηση των απωλειών, για τη διεκδίκηση των πραγματικών αναγκών.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να κλείσουν τα αυτιά τους στις Σειρήνες της κυβέρνησης. Με το σύνθημα «επιστροφή στην κανονικότητα», η κυβέρνηση εννοεί επιστροφή στην καπιταλιστική κανονικότητα, όπου τα δικαιώματα και οι ανάγκες του λαού και της νεολαίας θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων. «Επιστροφή στην κανονικότητα» για την κυβέρνηση σημαίνει τα νέα παιδιά να δουλεύουν με 300 ευρώ, χωρίς ασφάλιση, και οι καπιταλιστές να αυξάνουν τα κέρδη τους κάθε μέρα και περισσότερο στις πλάτες των ίδιων των εργαζομένων.
Γι' αυτό χρειάζεται από τον κάθε εργαζόμενο να μπολιαστεί στη συνείδησή του το σύνθημα: «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».
Παραπομπές
1. «Protagon.gr»
2. http://www.krikri.gr/
3. «Ναυτεμπορική»

Το «φάρμακο»

Με βάση τη θετική εξέλιξη της απελευθέρωσης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, η κυβέρνηση, στελέχη των υπόλοιπων αστικών κομμάτων και διάφοροι δημοσιολόγοι βρήκαν την ευκαιρία να σχολιάσουν το πώς βοήθησε η λεγόμενη «διεθνοποίηση» του προβλήματος, με την κυβέρνηση να ζητάει τους προηγούμενους μήνες τις παρεμβάσεις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην υπόθεση. Βρήκαν δηλαδή αφορμή να προπαγανδίσουν τα περί «ασφάλειας και σταθερότητας» που τάχα εξασφαλίζει η συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, αναμασώντας μάλιστα και διάφορες αμετροέπειες περί «νέας εποχής» που τάχα ανοίγει για την περιοχή η απόφαση αυτή. Τι λένε δηλαδή στο λαό; Οτι η πηγή των προβλημάτων - που είναι η συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, στους ανταγωνισμούς και στα παζάρια στην περιοχή - μπορεί τάχα να είναι και η λύση τους! Και μάλιστα, όλα αυτά τα λένε για μια υπόθεση η οποία έκανε δύο Ελληνες στρατιωτικούς «πιόνια» στους ανταγωνισμούς αυτούς, ενώ από χιλιόμετρα μακριά «φώναζε» από την πρώτη στιγμή για τους κινδύνους που σηματοδοτεί για το λαό η εμπλοκή στα σχέδια αυτά. Ας αφήσουν λοιπόν τα σάπια.

Κανένας εφησυχασμός!

Το «κατόπιν ενεργειών μου» θυμίζει το ενημερωτικό σημείωμα που διακίνησε χτες η κυβέρνηση, για να παρουσιάσει το «πλαίσιο» και τις «ενέργειες» που οδήγησαν στην απελευθέρωση των δύο Ελλήνων αξιωματικών από τις φυλακές της Αδριανούπολης.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, η θετική εξέλιξη της απελευθέρωσης παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της ...μεθοδικότητας και των «συνετών» χειρισμών της κυβέρνησης, η οποία από τη μια διατήρησε «ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας» με την Τουρκία και από την άλλη «διεθνοποίησε το ζήτημα» σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, προκειμένου να ασκηθεί πίεση.
Ταυτόχρονα, κυβερνητικά στελέχη σημειώνουν σε δηλώσεις τους ότι η απόφαση αυτή της Τουρκίας συνιστά «σημείο επανεκκίνησης» των ελληνοτουρκικών σχέσεων και «συμβάλλει στην ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή», εξαίροντας τη συμβολή των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην επιτυχή κατάληξη της υπόθεσης.
Δηλαδή, πέρα από την προσπάθεια να εξαργυρώσει πολιτικά την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών, η κυβέρνηση συνεχίζει να καλλιεργεί εφησυχασμό για την τουρκική επιθετικότητα και θολώνει τα νερά για τον επικίνδυνο ρόλο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, την κλιμάκωση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, με άμεση εμπλοκή της Ελλάδας.
Αμέσως μετά τη σύλληψη και απαιτώντας την άμεση, χωρίς όρους απελευθέρωσή τους, το ΚΚΕ ανέδειξε το γεγονός ότι οι δύο Ελληνες στρατιωτικοί έγιναν «πιόνια» στη σκακιέρα των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή, αλλά και της τουρκικής επιθετικότητας και προκλητικότητας, που κλιμακώθηκαν μετά την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα, το Δεκέμβρη του 2017.
Η εκτίμηση αυτή συνεχίζει να ισχύει στο ακέραιο και μετά την απελευθέρωσή τους, σε μια περίοδο που η ένταση στις σχέσεις ΗΠΑ - Τουρκίας συνυπάρχει με το παζάρι για όλα τα κρίσιμα ζητήματα και κυρίως για τα συγκρουόμενα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή και στην Ανατολική Μεσόγειο, υπό το φως της σύσφιξης των σχέσεων Τουρκίας - Ρωσίας και της έντασης στις σχέσεις ΝΑΤΟ - Ρωσίας.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, η τουρκική επιθετικότητα και η αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας συνεχίζονται με διάφορες μορφές (παραβιάσεις από αέρα και θάλασσα, επεισόδια με ψαράδες στο Αιγαίο κ.ά.), αλλά και με απειλές για την πραγματοποίηση ερευνών για υδρογονάνθρακες στην κυπριακή ΑΟΖ.
Είναι φανερό επομένως ότι η απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης να απελευθερώσει τους δύο στρατιωτικούς σχετίζεται με αυτά τα παζάρια, στα οποία εμπλέκεται και η ΕΕ, τη στιγμή μάλιστα που η τουρκική οικονομία δείχνει να αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες, οι οποίες επιτείνονται από τα μέτρα που παίρνουν οι ΗΠΑ σε βάρος της.
Επομένως, η εξέλιξη με τους «2» δεν αναιρεί, αντίθετα επιβεβαιώνει τις μεγάλες αντιθέσεις και τα παζάρια. Απ' αυτήν την άποψη, είναι επικίνδυνος ο εφησυχασμός που καλλιεργεί η κυβέρνηση, όπως έκανε άλλωστε από την πρώτη ώρα της σύλληψής τους, δημιουργώντας προσδοκίες για άμεση απελευθέρωση με παρέμβαση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Το γεγονός εξάλλου ότι οι δύο αυτοί ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί εξωραΐζονται συστηματικά από την κυβέρνηση, όπως και ο βρώμικος ρόλος των ΗΠΑ, είναι διπλά επικίνδυνο για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς, την ώρα που η ένταση κλιμακώνεται ανησυχητικά στην ευρύτερη περιοχή και «ξαναζεσταίνονται» σενάρια για αλλαγές συνόρων.
Κανένας εφησυχασμός δεν πρέπει να υπάρχει στο λαό. Οι εξελίξεις στην περιοχή μυρίζουν μπαρούτι και απαιτούν ένταση της πάλης ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και την εμπλοκή της Ελλάδας. Η ειρήνη και η σταθερότητα μπορούν να θεμελιωθούν μόνο στην κοινή πάλη των λαών της περιοχής ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου, που «ταΐζει» την εκμετάλλευση και τον πόλεμο, «σπέρνει» φτώχεια και προσφυγιά.