Όχι Όχι Όχι

 Όχι Όχι Όχι

Καταρχάς μια σύντομη εισαγωγή, από ένα μήνυμα που μου έστειλε σφος αναγνώστης του μπλοκ και τον ευχαριστώ και δημοσίως για αυτό.

Εκείνοι που μέχρι χθες σου έλεγαν
"μαζί τα φάγαμε"
τώρα ετοιμάζονται να σου πουν
"μαζί το ψηφίσαμε"
το νέο μνημόνιο που φέρνουν

Μην παγιδεύεις την ψήφο σου
ούτε στο "ναι" τους
ούτε στο "όχι" τους

Πες το δικό σου ΟΧΙ

Στη συνέχεια αυτό, που γράφτηκε για το Ατέχνως και το αναδημοσιεύω

Το μεγάλο ΝΑΙ και το μεγάλο ΟΧΙ

Έρχεται λοιπόν η στιγμή που καλείσαι να πεις το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι», αλλά βλέπεις πως δε διαφέρουν πρακτικά σε τίποτα μεταξύ τους. Και το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, που θα μοιράζουν οι κομμουνιστές έξω από τα εκλογικά τμήματα, μπορεί να λογιστεί ως άκυρο στη δική τους καταμέτρηση, αλλά είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να ακυρώσεις το κάλπικο δίπολο που έχουν στήσει και να πεις:

ΟΧΙ σε κάθε μνημονιακή συμφωνία, κυβέρνησης κι εταίρων-δανειστών.

ΟΧΙ στα εκβιαστικά διλήμματα.

ΟΧΙ στην καρμανιόλα ΟΧΙ και στη λαιμητόμο.

ΟΧΙ σε όλα που κουρέλια κάνουν τα όνειρά μας.

ΟΧΙ σε όσα μας ζωγραφίζουν παύλα-τελεία, για να χωρέσουν τη σκέψη μας σε έτοιμους, προκατασκευασμένους πόλους, χωρίς ουσία.

ΟΧΙ στο φόβο και την τρομοκρατία των εργοδοτικών απειλών, υποδείξεων, υποχρεωτικών αδειών, κοκ, στους χώρους δουλειάς.

ΟΧΙ στον υστερικό φόβο, που καλλιεργούν τα κανάλια, περιμένοντας τη σπορά των εκφασισμένων κι αποχαυνωμένων συνειδήσεων που διαμορφώνουν.

ΟΧΙ στο ελληνικό Μεϊντάν και τα άσφαιρα πυρά των αγανακτισμένων.

ΟΧΙ στον εμπαιγμό και την κοροϊδία της κυβέρνησης, που υποτιμά τη νοημοσύνη μας και μας πλασάρει νέο μνημόνιο σε «αντιμνημονιακό» περιτύλιγμα.

ΟΧΙ στη λογική του μικρότερου κακού, που φέρνει πάντα, με μαθηματική ακρίβεια, το μεγαλύτερο.

ΟΧΙ στη φυλακή της ΕΕ, που σημαίνει μνημόνια διαρκείας για τους λαούς της Ευρώπης.

ΟΧΙ στις αυταπάτες πως η λυκοσυμμαχία αυτή μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο, με διαπραγμάτευση και εκλογικές διαδικασίες.

ΟΧΙ στα μνημόνια, απ’ όπου κι αν προέρχονται.

ΟΧΙ στη διαχείριση του συστήματος που γεννά την αδικία και την εκμετάλλευση, μαζί με όλα τα παραπάνω, όπως το σύννεφο τη βροχή.

ΝΑΙ, ένα μεγάλο ΝΑΙ στην ελπίδα και την προοπτική που δίνει ο δρόμος, το οργανωμένο, μαζικό κίνημα, ο ιστορικός ρόλος της τάξης μας, η ρήξη με όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και την εξουσία του κεφαλαίου.

Αυτή είναι η πιο ισχυρή λαϊκή εντολή. Αυτός είναι ο πραγματικός μονόδρομος που οφείλει να βαδίσει ο λαός μας.

Τρίτο και τελευταίο, η προαναγγελία του αυριανού ζωντανού σχολιασμού της εκλογικής/δημοψηφισματικής μέρας από τους συνεργάτες και τη συντακτική ομάδα του Ατέχνως.

Αυτή την Κυριακή ψήφισε άκυρο. Και ύστερα ζήσε το δημοψήφισμα με την ακυρότητα του Ατέχνως και το ζωντανό σχολιασμό της συντακτικής ομάδας και των συνεργατών του. Από το πρωί (μετά τον πρώτο καφέ) ως τα βραδινά αποτελέσματα και τη χώνεψη της πίτσας. Αυτήν την Κυριακή ψηφίζουμε Ατέχνως, χωρίς αυταπάτες και χωρίς το "κύρος" του Μέγκα.

Ατέχνως: με την εγκυρότητα των αλμάτων του Κώστα Κουκουδήμου

Διαλεχτεεεεεεεε......Γ@.........

Προσωπική έκκληση (Αυτή η μάχη δεν είναι του λαού)

 Προσωπική έκκληση (Αυτή η μάχη δεν είναι του λαού)

Σύντροφοι

Αυτή η μάχη δεν είναι του λαού. Αυτή η μάχη δεν είναι των εργατών.
Οι αυταπάτες του λαού, οι αυταπάτες των εργατών σκεπάστηκαν απόψε από τα μεγάφωνα της πλατείας. Οι γραμμές αυτές γράφονται υπό καθεστώς οργής. Μιας οργής όμως που δεν πνίγει την κρίση για το πώς έχουν τα πράγματα - είμαι πια σίγουρος γι' αυτό. Οργή, γιατί γνωρίζω πως πολύς κόσμος, σύντροφοι και φίλοι, βρέθηκαν απόψε μπροστά σε μια (αναμενόμενη) έκπληξη. Πολύς κόσμος, σύντροφοι και φίλοι, ήταν στο Σύνταγμα, στα πλαίσια μιας λογικής που θέλει να μετατρέψει έναν άθλιο κυβερνητικό ελιγμό σε πλειοψηφικό ρεύμα αντίστασης. Αυτό τον κόσμο, τους δικούς Μας συντρόφους και φίλους, προσπάθησαν να μετατρέψουν απόψε σε κυβερνητικούς κλακαδόρους, σε χειροκροτητές... του πρωθυπουργού. Ενός σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού που, αφού υπέγραψε τα πάντα (και δηλώνει ότι θα τα υπογράψει και στο μέλλον ανεξαρτήτως αποτελέσματος), παρέδωσε το λαό στα νύχια της τρομοκρατίας των τραπεζιτών, των ΜΜΕ και των όποιων άλλων -άδηλων ακόμη- δυνάμεων με τις οποίες συναγελάζεται.

Όμως οργίζομαι και με μένα, με τη θέση μου να μην συμμετάσχω σε μια διλημματική σούπα δίχως περιεχόμενα. Όμως τα περιεχόμενα ήταν εκεί και δεν τα έβλεπα. Τα είπε ο Κιμούλης (!!!), τα διατράνωσε ο πρωθυπουργός, τα φώναζε το κεντρικό σύνθημα της συγκέντρωσης: "Για μια Ελλάδα της Αξιοπρέπειας σε μια Ευρώπη της Δημοκρατίας" Και δικοί μας φίλοι και σύντροφοι ήταν εκεί. Χωρίς να μπορούν να ακούσουν ότι παραδίπλα η συγκέντρωση των ακροδεξιών νεοφιλελέδων ούρλιαζε και αυτή το ίδιο πράγμα: "Ελλάδα, Ευρώπη, Δημοκρατία". Πολλοί δικοί Μας φίλοι και σύντροφοι ήταν εκεί, δίνοντας μια μάχη χαμένη πριν ξεκινήσει. Οι φωνές τους δεν ακούγοναν από τους δέκτες. Και κανείς δεν κατάλαβε πώς τόση αντιιμπεριαλιστική ενότητα ακούστηκε αίφνης σαν παραλήρημα ενθουσιασμού μπροστά στις αντιδραστικές κορόνες περί ιδρυτικών ευρωπαϊκών αξιών, αξιοπρέπειας κ.λπ. Κανείς δεν κατάλαβε πώς οι σοσιαλδημοκράτες από περίγελος του λαού -με τα αξιοπρεπή μνημόνια και τις ασάφειές τους- κατάφεραν σήμερα να ηγηθούν μιας κομματικής συγκέντρωσης που ούτε στον ύπνο τους είχαν φανταστεί. Και μην μου πείτε, σύντροφοι, ότι δεν καταλαβαίνω τι πραγματικά διακυβεύεται εδώ. Και μετά τα αποψινά κανείς δεν δικαιούται να μην καταλαβαίνει. Ξέρω, οι δυναμικές του λαού και της ιστορίας που θα τους σαρώσουν, η λαϊκή ενόητα στη βάση μιας αντιιμπεριαλιστικής κατεύθυνσης, όλα τα σχετικά. Οι ίδιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό όλων μας. Όμως, σύντροφοι, τα πράγματα δεν είναι έτσι!

Όλα δείχνουν ότι απόψε επιβεβαιώνεται ο ιστορικός ρόλος της σοσιαλδημοκρατίας. Η κυβέρνηση έσκυψε πολύ την πλάτη της για να πατήσουν πάνω της -ως νεκραναστημένοι μεσσίες- οι Καραμανλήδες και οι Σημίτηδες. Ο πρωθυπουργός και η κομπανία του ζητάνε από το λαό να σκύψει για να πατήσουν -κι αυτοί αναστημένοι- πάνω του. Ο γελοίος πρωθυπουργός και τα τρομοκρατημένα ανθρωπάκια του επιτελείου του, που μέχρι χτες έγλειφαν τις μπότες των ιμπεριαλιστών για μια οποιαδήποτε συμφωνία, σήμερα κάνουν την ανάγκη φιλότιμο και το παίζουν... Αλιέντε, πυρπολώντας όποιο ίχνος λογικού ειρμού έχει απομείνει σε αυτό το ρεσιτάλ τρόμου που οι ίδιοι επέλεξαν. Είναι αυτοί που είτε με το "ΝΑΙ" (απ' ό,τι φαίνεται, η επιλογή τους θα επιβεβαιωθεί) είτε με το "ΟΧΙ" θα γυρίσουν πίσω σ' εμάς -εφταπάρθενοι από τη "λαϊκή ετυμηγορία" και με περγαμηνές αντιστασιακού. Από τη Δευτέρα θα είναι πάλι δίπλα μας με τις παλιάτσικες κοινοτοπίες τους "για την απροσδιοριστία της ιστορίας" και το μονόδρομο μιας εναλλακτικής αριστερής κυβέρνησης. Μην τους το επιτρέψετε! Μην τους νομιμοποιήσετε!

Σύντροφοι,

Αυτό το δημοψήφισμα δεν είναι η ευκαιρία μας. Αν ήταν, δεν θα το στήνανε. Αποδεικνύεται λεπτό προς λεπτό ότι τη στιγμή που ο λαός έδειχνε να αντιλαμβάνεται το ρόλο της ΕΕ και της "Αριστεράς", το δημοψήφισμα όχι μόνο δεν ριζοσπαστικοποίησε τις μάζες, αλλά απεναντίας πνίγει τα όποια αντιιμπεριαλιστικά περιεχόμενα στην πατίνα του εθνικού σκοπού, του λεβέντη αρχηγού μας και του ψευδοενωτικού πνεύματος. Αντίθετα από τις προσδοκίες πολλών συντρόφων και φίλων μας, το δημοψήφισμα αυτό, αντί να αποτελέσει ρήγμα ενάντια στην ΕΕ, μετέτρεψε ανθρώπους που κάποτε αναγνωρίζαμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ως αριστερούς αγωνιστές, ακόμα και φίλους, σε αυριανιστές τραμπούκους που αναθεματίζουν τους κομμουνιστές για την προδοσία τους να μην συμμετέχουν σε αυτό το παιχνίδι. Την ίδια στιγμή, η ψευδολαϊκή "βούληση" του "ΟΧΙ" όχι μόνο δεν δείχνει να στριμώχνει την ηγεσία τους, αλλά αντίθετα της δίνει δύναμη να ξεφουρνίζει τις πιο αντιλαϊκές, φιλοευρωπαϊκές θέσεις της μέσα από τα κανάλια και τις εφημερίδες της.

Σύντροφοι,

Αυτή τη στιγμή σταθείτε όρθιοι! Προστατέψτε το λαό και την τάξη σας, όπως κάνανε πάντα οι κομμουνιστές. Μην τους αφήνετε βορά στους αγύρτες και τους τρομοκράτες. Εξοπλίστε τους με σθένος και γερή κρίση. Ό,τι σταθερό βρήκαν για να πατήσουν είναι τα δικά μας περιεχόμενα. Αυτά τα περιεχόμενα μην τα καίτε σε μια μάχη που δεν είναι δική σας. Τα κράτησαν ζωντανά οι κομμουνιστές στις δύσκολες δεκαετίες που ακολούθησαν το '90, μέσα από την πιο άγρια ιδεολογική τρομοκρατία, στην οποία χοροστατούσαν οι ευρω-αντικομμουνιστές που σήμερα καμώνονται τους φίλους του λαού. Αυτά τα περιεχόμενα τα ατσαλώσαμε μέσα από πολλά διλήμματα, αληθινά ή ψεύτικα: βασιλιάς ή Βενιζέλος, εκλογές ή εμφύλιος, Πλαστήρας ή Παπάγος, Καραμανλής ή τανκς, ΠΑΣΟΚ ή Δεξιά.

Σύντροφοι,

Σήμερα δεν υπάρχει δίλημμα. Και το "ΟΧΙ" και το "ΝΑΙ" είναι σακούλια με το ίδιο ακριβώς δωράκι. Τώρα πια ο καθένας μπορεί να το δει.

Σύντροφοι,

Δεν υπάρχει καμμιά θετική εξέλιξη που να μπορεί να περιμένει ένας εργάτης, ένας κομμουνιστής από αυτό το παιχνίδι. Κανείς να μην μοιραστεί μαζί τους το όνειδος της πιο ταπεινωτικής ήττας του λαού μας. Αυτοί την ενορχήστρωσαν αυτοί να νοιώσουν την οργή του.

Σύντροφοι,

Δεν είναι αξιοπρέπεια και λαϊκή ενότητα να καμαρώνει ο κόσμος της Αριστεράς τις από εξέδρας αγκαλίτσες του Τσίπρα με τον φασίστα Καμμένο. Δεν είναι αξιοπρέπεια και λαϊκή ενότητα οι καπελωμένες συναυλίες κάτω από την Αστερόεσσα της ΕΕ.

Η μόνη αξιοπρέπεια, η μόνη λαϊκή ενότητα βρίσκεται πλάι στο χειμαζόμενο λαό μας, τα μόνα περιεχόμενα βρίσκονται στην πάλη για την επανάσταση και το σοσιαλισμό.

Συντροφικά,Β.
___________
Το παραπάνω κείμενο μας ήρθε με e-mail από έναν παλιό φίλο και πάντα σύντροφο, σε μικρούς και μεγάλους αγώνες που δώσαμε από το '91 που γνωριστήκαμε, μέχρι σήμερα.
Το αναδημοσιεύουμε και το προσυπογράφουμε ευχαρίστως.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΨΗΦΙΖΕΤΕ

 ΠΙΝΑΚΑΣ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΤΕ ΤΙ ΨΗΦΙΖΕΤΕ

Στην πρώτη στήλη (μαύρο φόντο) βλέπετε το θέμα, το οποίο συγκεκριμενοποιείται στη δεύτερη στήλη.

Στην τέταρτη στήλη βλέπετε τι αφορά το "ΝΑΙ" του δημοψηφίσματος που προτείνουν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-ΤΡΟΪΚΑ.

Στην πέμτη στήλη βλέπετε τι αφορά το "ΟΧΙ" του δημοψηφίσματος που προτείνουν "σήμερα" οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ-ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.

Τέλος, εκεί που τελειώνουν τα μνημόνια, βλέπετε την πρόταση του ΚΚΕ για το συγκεκριμένο δημοψήφισμα. 

Όπως αντιλαμβάνεστε, για να δείτε την τέταρτη και την πέμπτη στήλη ώστε να συγκρίνετε το ναι "τους" με το όχι "τους", θα πρέπει να κυλήσετε την οθόνη σας δεξιά-αριστερά όσο πάει.

Αν αυτή η κύληση της οθόνης σάς δυσκολεύει (που σίγουρα δυσκολεύει στην ανάγνωση), ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΜΕΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΠΙΝΑΚΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΕΔΩ, που ομολογουμένως είναι ευκολότερη η μελέτη του.




 ΟΧΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΥΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑ. ΑΚΥΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΚΒΙΑΣΜΟ ΡΙΧΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΤΟΥ ΚΚΕ. ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΧΕΙΡΟ ΕΚΕΙΝΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ, ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΟΝ ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ...

Το τέλος της φάρσας

 Το τέλος της φάρσας

1. Ο παθολογικός φόβος της εξόδου από τη μεγαλοπρεπή αίθουσα της Ευρώπης αναγκάζουν τον πολίτη να προσποιείται τον ανίδεο, κάνοντας έτσι χειρότερη την ομηρία του. Οι Ευρωπαίοι, μετά το δημοψήφισμα, θα επεκτείνουν τη σφαίρα επιρροής τους. Μέσω όλων των τηλεοπτικών σταθμών, διευθύνουν μια μεγάλη επιχείρηση παραποίησης, που καταφέρνει να διασώσει με επιτυχία τις αναλήθειες για την υπομονή της Ευρώπης απέναντί μας. Η απρόσμενη εξέλιξη των γεγονότων δίνουν το δικαίωμα στο σχηματισμό μιας κυβέρνησης ανδρείκελων, ώστε μόνο έτσι η Ευρώπη να αρχίσει να μιλάει για μας με «σεβασμό». Από δω και στο εξής ποιος θα τολμήσει να διατυπώσει αιτήματα για οποιονδήποτε λόγο; Αυτό το γεγονός δημιουργεί μεγαλύτερες απαιτήσεις ως προς τη δράση των κομμουνιστών, γιατί είναι οι μόνοι που αγωνίζονται ενάντια σ' αυτήν την τυραννία. Είτε το θέλουμε είτε όχι, ζούμε έναν οικονομικό πόλεμο ευρείας κλίμακας και όσοι προσπαθούν να εκτονώσουν την κατάσταση και να ζητήσουν συγγνώμη από τη Μέρκελ και να αποδεχτούν τα λάθη τους, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να προστεθούν στην ατέλειωτη αλυσίδα θυμάτων της Ευρώπης.

2. Ο Γιούνκερ, έχοντας εμπιστοσύνη στον εαυτό του να ξερνάει ψέματα σαν γνήσιος οινόφλυξ, έκανε διάγγελμα στον ελληνικό λαό. Θαύμασα τον θεατρικό του μονόλογο, κυρίως επειδή εμφανίστηκε θιγμένος να διεκδικεί την Ελλάδα σαν να ήταν κληρονομιά του πατέρα του, την οποία κινδυνεύει να χάσει. Ωραίο τέχνασμα, που το παρακολούθησε τηλεοπτικά ο γνωστός αριθμός δούλων - αφού σαν δούλους μας βλέπει ο Γιούνκερ - που κατοικούν στη χώρα του. Ηταν οξύς και προκλητικός, αφού είναι σίγουρος πως πάντα θα υποχωρούμε λόγω φόβου.

3. Ο Τσίπρας δήλωσε ότι αιφνιδιάστηκε από τη σκληρότητα των Ευρωπαίων ηγετών. Αυτό καταδεικνύει αδυναμία ανάλυσης των γεγονότων και έλλειψη βάρους. Μόνος του απέδειξε ότι η επαναστατική φρασεολογία του παρέμεινε φρασεολογία, χωρίς ίχνος δύναμης, παρέλυσε και στο τέλος υποχώρησε, επιτρέποντας σε όλες τις συντηρητικές δυνάμεις που πλησιάζουν την εξουσία να εμφανιστούν και πάλι στο προσκήνιο.
Και δεν άργησαν οι χαμερπείς κόλακες να ξαναπάρουν θάρρος, συμβάλλοντας δραστικά στη μοιραία φθορά που συντελείται στην αγκαλιά της Ευρώπης. Ο Τσίπρας κλονίζεται χωρίς τόλμη, αφού μέχρι την ύστατη στιγμή δηλώνει φανατικός ευρωπαϊστής. Ετσι, με τα λάθη και τα πισωγυρίσματα, κατάφερε να μεταδώσει την ταραχή του σε όλους τους Ελληνες, τους οποίους έχει καταλάβει ο φόβος και τώρα παίρνουν σοβαρά και κατά γράμμα τις προτροπές των Ευρωπαίων.

4. Κανείς, ωστόσο, δεν τολμά να μιλήσει για το κεφάλαιο. Ολα τα κόμματα όπως και αυτό που μας κυβερνά τα αποκαλώ «Το Διευθυντήριο», αφού λειτουργούν μια συνωμοσία που έχει αφαιρέσει από παντού το κεφάλαιο τόσο ως λέξη όσο και ως ουσία. Εχει αποσιωπηθεί πως εδώ πρόκειται για μια ιστορία γεμάτη εκατόμβες νεκρών, Αουσβιτς, κατάλυση της δημοκρατίας και κάθε κώδικα ηθικής.

5. Ο σφετερισμός της εξουσίας από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα στηρίχτηκε σε μια ατέλειωτη σειρά ψέματα, στη φιλοδοξία και σε μια δυνατή δόση προδοσίας προς κάθε κατεύθυνση. Ετσι όλες οι κυβερνήσεις μέχρι σήμερα κατέκτησαν την εξουσία με εξαιρετική ευκολία. Και τι δεν ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια: δεσποτείες γεμάτες αξιώσεις και υποσχέσεις, υποταγή στους ξένους, ενώ παράλληλα τεράστιες θυσίες που επαληθεύουν τη φράση του Ταλεϋράνδου: «Δεν έχουν ξεχάσει τίποτα και δεν έχουν μάθει τίποτα».

6. Φτηνός και πληκτικός ο λόγος του στερημένου Σαμαρά. Θα μπορούσε να έχει ακουστεί την εποχή του εμφυλίου, αφού ένα είναι το μάθημα: Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα και ως εκ τούτου ο ρόλος της μέσα στο θέατρο της Ιστορίας είναι αυτή του κομπάρσου. Απορώ πώς καταφέρνουν μέσα στις δεκαετίες να συντηρούν τόσο ζωντανή τέτοιου είδους χαμέρπεια - σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα. Αυτές οι μετριότητες χειραγώγησαν τον κόσμο μέσα στα μνημόνια, συμπεριλαμβανομένων του Γιωργάκη, του αξιότιμου Παπαδήμου και του ψεύτη Σαμαρά. Τώρα προστέθηκαν και οι Αριστεροί, με την ακαταμάχητη ματαιοδοξία τους, οι οποίοι κατάφεραν να υιοθετήσουν από τους έμπειρους εξουσιαστές όλες τις κακές συνήθειες, όπως το να βλέπουν παντού συνωμοσίες που επιθυμούν να τους ανατρέψουν.

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

Σημειώσεις για τα δυο αστικά στρατόπεδα του ΟΧΙ και του ΝΑΙ

 Σημειώσεις για τα δυο αστικά στρατόπεδα του ΟΧΙ και του ΝΑΙ

Πέρασε λοιπόν μια εβδομάδα, απίστευτης ανοησίας από τις δυο πλευρές του ελληνικού αστικού πολιτικού σκηνικού (οι πτέρυγες του ΟΧΙ και του ΝΑΙ), να βγάζουν από το ντουλάπι της πολιτικής τους αποθήκης, σωρεία τρομοκρατικών σεναρίων, ανούσιων συναισθηματικών υπερβολών και πληθώρα χουλιγκανικών συνθημάτων.

Η μια πλευρά, η πλευρά του ΝΑΙ σε όλα τα μνημόνια, 
ελέγχει τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης και μαζί με αυτά επηρρεάζει όλους όσοι έχουν ακόμα την ψευδαίσθηση, πως τα αστικά μέσα ενημέρωσης έχουν κάποιου είδους αντικειμενικό ρόλο στην πληροφόρηση του ελληνικού λαού. Επίσης ελέγχει αρκετές συνδικαλιστικές οργανώσεις και σωματεία εργαζομένων (και δέντρων), λόγω της μειούμενης μεν αλλά ακόμα καθεστωτικής παρουσίας της ΠΑΣΚΕ κα της ΔΑΚΕ, βάζοντας όμως πλεον σοβαρά ερωτηματικά για τον βαθμό αποδοχής τους απο τους εργαζόμενους. Τέλος επηρρεάζει μέσω του ψευδεπίγραφου ευρώ ή δραχμή, ευρώπη ή καταστροφή (αντιστρέφοντας συνειδησιακά το σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα), ακόμα και κοινωνικές ομάδες που έχουν απορρίψει τους προηγούμενους κυβερνητικούς εκροσώπους (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΛΑΟΣ), θεωρούν αποκρουστικό το φιλελεύθερο πρόσωπο του φασισμού (Ποτάμι, Δημιουργία Ξανά κλπ), αλλά τα κάνουν στην κυριολεξία πάνω τους όταν η ευνουχισμένη φαντασία τους, τους οδηγεί στην κόλαση του Δάντη εαν χαθεί το ευρώ και η σταθερότητα της αστικής κυριαρχίας.


Η άλλη πλευρά, η πλευρά του αόριστου ΟΧΙ αλλά του ΝΑΙ μόνο στα δικά μας μνημόνια,
δεν ελέγχει σοβαρά μέσα ενημέρωσης (για αυτό και η καούρα να ανοίξει γρήγορα η ΕΡΤ) αλλά έχει σημαντική παρέμβαση και ισχυρούς μηχανισμούς όσον αφορά το διαδίκτυο, επηρρεάζοντας με αυτόν τον τρόπο, ένα τμήμα αυτών που απέρριψαν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, κατ'επέκταση όλους όσοι θεωρούν το διαδίκτυο ως έναν εναλλακτικό, ελεύθερο και μη ελεγχόμενο (από αστικά συμφέροντα?) μέσο ανταλλαγής απόψεων. Παράλληλα διατηρεί υπο την σκέπη του αρκετές συνδικαλιστικές ομάδες δημοσίων υπαλλήλων, εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ που πρόλαβαν να αλλάξουν σοσιαλδημοκρατικό τρένο πριν από τις προηγούμενες εκλογές, οργανώσεις που μέσω αόριστων κοινωνικών, περιβαλλοντικών κ.α. ζητημάτων προσπαθούν να προωθήσουν συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση κλπ. Τέλος και σημαντικότερο έχει βάλει ένα τεράστιο καπέλο στην οργή και στην απογοήτευση των εργαζομένων, απέναντι "στους προηγούμενους", δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο έναν κουφό και τυφλό στρατό οπαδών. Μιλάμε για γηπεδικές καταστάσεις όπου η θύρα 7 και η θύρα 13 μοιάζουν με παιδικές χαρές, οπότε το σύνθημα "ψηφίζουμε ΟΧΙ γιατί έχουν αθηναϊκές πινακίδες" δεν είναι και τόσο μακριά από την πραγματικότητα.

Και οι δυο πλευρές στηρίζουν πάντως την ισχυρή τους παρουσία και δύναμη, στην άγνοια και το ιδιαιτέρως χαμηλό πολιτικό επίπεδο.

Η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων

(α) δεν ξέρουν καν τι κρίση έχουμε (την δευτέρα κρίση χρέους, την Τρίτη κρίση ελλειμάτων, την Τετάρτη ανθρωπιστική κρίση, την Πέμπτη κρίση αξιών, την Παρασκευή κρίση του πολιτικού συστήματος και πάει λέγοντας).

(β) δεν θυμούνται -εαν τις παρατηρούν εξαρχής- τις κωλοτούμπες και τα πισωγυρίσματα που κάνουν όλοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι της ελληνικής και διεθνούς αστικής τάξης τα τελευταία 6-7 χρόνια. Ξέχασαν οι νεοδημοκράτες το 2012 πως ήταν αντιμνημονιακοί και τώρα ήρθε η σειρά να το ξεχάσουν και όσοι δραπέτευσαν τότε από το ΠΑΣΟΚ και την ΝΔ, βρίσκοντας στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ, Χρυσή Αυγή και αλλού. Οι συριζαίοι μάλιστα (που την μια είναι φίλοι με το ΔΝΤ, την άλλη είναι εχθροί), πανηγυρίζουν απο προχθές την έκθεση του ΔΝΤ για την μη βιωσιμότητα του χρέους, όταν η αιτία για την είσοδό μας στα μνημόνια το 2010, ήταν πάλι η εκτίμηση του ΔΝΤ για την μη βιωσιμότητα του χρέους. Error, delete, restart

(γ) δεν έχουν βασικές γνώσεις ιστορίας, πολιτικής και πόσο μάλλον πολιτικής οικονομίας, ούτε καν για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα στο οποίο ζουν. Δεν ξέρουν τι σημαίνει γενικά, κοινωνικό και οικονομικό σύστημα. Οι νέες γενιές δεν αντιλαμβάνονται ακόμα πιο απλά πράγματα, όπως για παράδειγμα το γεγονός πως τα πολιτικά κόμματα εκφράζουν συμφέροντα κάποιον κοινωνικών τάξεων ή έστω κάποιων κοινωνικών ομάδων. Μαθαίνουν όμως για το γαλλικό, το αγγλικό, το ρώσικο κόμμα στο Βυζάντιο που εκπροσωπούσαν συγκεκριμένα συμφέροντα, έχουν ακούσει για τον εθνικό διχασμό στις αρχές του 20ου αιώνα. Μαθαίνουν στο σχολείο πως στην αρχαία Αθήνα υπήρχε κοινωνική διαστρωμάτωση, αλλά δεν μπορούν να αντιληφθούν την κοινωνική διαστρωμάτωση και την ταξική διαίρεση του σημερα.

(δ) δεν μπορούν να ξεπεράσουν την αστική προπαγάνδα περι μιας Ευρώπης της δημοκρατίας και της ευημερίας, παρά τους εκβιασμούς, παρά τα μέτρα λιτότητας, παρά της καταστροφής οικονομικών κλάδων της χώρας μας, παρά τις παρεμβάσεις στο εσωτερικό άλλων κρατών, την ανοιχτή υποστήριξη στρατιωτικών, απολυταρχικών και προσφάτως φιλοναζιστικών καθεστώτων, παρά τους βομβαρδισμούς χωρών και λαών, παρά της βίας και της απόρριψης απέναντι στους δραπέτες της δυστυχίας και των πολέμων σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Και σε αυτό έχει βοηθήσει ιδιατέρως η στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τους αριβίστες της Ευρωαριστεράς, του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών προδοτών (με όλη την σημασία της λέξης) της εργατικής τάξης.

Σε αυτές τι συνθήκες βγαίνουμε εμείς να προβάλλουμε όλες αυτές τις αντιθέσεις, ολόκληρη την πολιτική απάτη που κρύβεται πίσω από τις κουρτίνες του ΟΧΙ και του ΝΑΙ, προσπαθώντας πραγματικά με ξύλα και με πέτρες, να αντικρούσουμε τα τανκς της ισοπέδωσης αξιών, αξιοπρέπειας και μνήμης. Ένα πράγμα όμως έχουμε που δεν το έχει κανένας τους. Καθαρό κούτελο, καθαρές προθέσεις και καθαρό στόχο για το ποιοί είμαστε, τι συμβαίνει γύρω μας, τι θέλουμε και πως θα το πάρουμε.

ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΕ 

και από Δευτέρα ο πολιτικός αγώνας γίνεται πολύ πιο ενδιαφέρον αλλά και πολύ πιο επικίνδυνος και επίπονος. Είτε με ΝΑΙ είτε με ΟΧΙ

ΥΓ
Οσοι θέλουν να τυπώσουν το ψηφοδελτιο, πατηστε εδω και εκτυπωστε.

Οι δύο κόσμοι

 Οι δύο κόσμοι

Ποιοι είναι οι δύο κόσμοι που συγκρούονται στο δημοψήφισμα της κυριακής; Ας τους δούμε ανά κατηγορίες, στον απόηχο των δύο χτεσινών συγκεντρώσεων του «ναι» και του «όχι».

Πολιτικός κόσμος: στον έναν πόλο συναθροίζεται η (πρώτη φορά) κυβερνώσα αριστερά, με τον ακροδεξιό, κυβερνητικό της εταίρο (που αναδιπλώνεται στις μεγάλες πιέσεις που δέχεται) και την επίσης ακροδεξιά χρυσή αυγή (που έχει γίνει… «σοβαρή» ή τέλος πάντων σοβαροφανής εωσότου αποφυλακιστούν τα ηγετικά της στελέχη κι απαλλαχθούν από τις κατηγορίες με τις οποίες βαραίνονται). Τα «όχι» αυτά δεν μπορούν να μπουν μεν στο ίδιο πολιτικό τσουβάλι, αλλά το θέμα είναι πως συγκλίνουν στο βασικό σκεπτικό και την καλλιέργεια αυταπατών για μια φιλολαϊκή λύση εντός του ευρωμονόδρομου.

Η ανταρσυα λέει κάτι σαν «όχι χωρίς αυταπάτες», αν και δεν μπορώ να πω πως αυτό ισχύει για όλο το δυναμικό της, όσο και αν φροντίζουν να τις διαλύουν τα χημικά του πανούση. Τουλάχιστον δεν αφορούν το ρούση, που (μας) εξέπληξε ευχάριστα, για πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό, με το «όχι στο μη χείρον βέλτιστον».

Εν κατακλείδι: η ανταρσυα σηκώνει σχεδόν μόνη της, τον τίμιο (…) σταυρό του «όχι», αλλά βρίσκεται χειροκροτητής του καμμένου στο σύνταγμα, με το σύριζα να καρπώνεται νομοτελειακά όλα τα κουκιά, πραγματοποιώντας χτες ουσιαστικά τη μεγαλύτερη προεκλογική συγκέντρωση της ιστορίας του (δεν ξέρω πώς αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί).

Στον άλλο πόλο στοιχίζεται, με επικεφαλής το γιούνκερ και τους πολιτικούς επικεφαλής των δανειστών, το μαύρο φιλο-εε μέτωπο νδ-πασόκ-ποτάμι. Δηλ τα δύο κόμματα που έχει σιχαθεί ο λαός, γιατί οι κυβερνήσεις τους τον έφεραν σε αυτό το σημείο, και το άφθαρτο ποτάμι, που επιχειρεί να ξεπλύνει την πολιτική τους, να τη λανσάρει με νέο, ιλουστρασιόν περιτύλιγμα και να πλασάρει τη γλοιώδη τηλεπερσόνα του θεοδωράκη, ως ηγέτη ενός υπό εκκόλαψη, ακραιφνώς φιλο-εε και πλήρως ευθυγραμμιζόμενου με τους δανειστές πολιτικού κόμματος.

Στο ίδιο μαύρο μέτωπο περιλαμβάνεται η πλειοψηφία της εργατοπατερικής γσεε (από το εργατικό κίνημα) αλλά και της κεδε, που έβγαλε μια απόφαση υπέρ του «ναι» κι επιχείρησε να φανεί συνολικά ως ο εκφραστής όλων των φορέων της αυτοδιοίκησης και της γενικής τους θέλησης.

Όπως παρατήρησε κι ο άναυδος σε ένα παλιότερο σχόλιό του, το εκλογικό άθροισμα των κομμάτων που υποστηρίζουν το «όχι», με βάση τα αποτελέσματα του γενάρη, είναι σαφώς μεγαλύτερο από το αντίστοιχο άθροισμα στον πόλο του «ναι». Συνεπώς ένα τυχόν αρνητικό, γι’ αυτά, αποτέλεσμα, θα οφείλεται πρώτα και κύρια στις δικές διαρροές, στο ότι δεν κατάφεραν δηλ να πείσουν τους δικούς τους ψηφοφόρους, και όχι στη στάση του κκε, στην οποία ψάχνουν να βρουν βολικό άλλοθι.

Διεθνής παράγοντας: το μαύρο μέτωπο έχει επίσης μαζί του σύσσωμο το πολιτικό, υπαλληλικό προσωπικό της ευρώπης και τους ηγέτες των χωρών μελών της εε, που πιέζουν με τον τρόπο τους υπέρ του «ναι» (λέγοντας ψευδώς ότι το «όχι» οδηγεί τη διαπραγμάτευση σε αδιέξοδο), αλλά κάποιοι φροντίζουν με κρίσιμες διαφοροποιήσεις (πχ για τα δίκια της ελληνικής πλευράς και την υπέρμετρη σκληρότητα των συνταγών που εφάρμοσε) να στρώνουν το έδαφος για τη συμφωνία που θα κλείσει την επαύριο του δημοψηφίσματος, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα. Ο σύριζα περιμένει τις εκλογές του φθινοπώρου στην ισπανία με τους ποδέμος, αλλά κι εξελίξεις ντόμινο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, που θα φέρουν στα πράγματα νέες, σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις, ενώ παράλληλα έχει τη διακριτική στήριξη των ηπα στο ζήτημα του δημοψηφίσματος.

Μια λεπτομερής ανάλυση του παιχνιδιού που έχει στηθεί και των ανταγωνισμών που εμπλέκονται σε αυτό, ξεφεύγει από τους στόχους του κειμένου, αλλά, εν πολλοίς, και από τις δικές μου δυνατότητες. Φαίνεται καθαρά όμως πόσο θολές και μη ουσιαστικές είναι οι διαχωριστικές γραμμές των δύο κόσμων που περιγράφουμε και των μεταξύ τους αντιθέσεων.

Επιχειρηματικός κόσμος: η συντριπτική πλειοψηφία της αστικής τάξης τάσσεται αναφανδόν υπέρ του «ναι» και της σταθερής πρόσδεσης στο (γερμανικό) άρμα του κοινού, ευρωπαϊκού νομίσματος. Εάν λοιπόν οι περισσότεροι καπιταλιστές υποστηρίζουν ανοιχτά το «ναι» στη συμφωνία και ασκούν αφόρητη πίεση για την υπερψήφισή του, ποια ακριβώς συμφέροντα αποτελούν το περιβόητο «λόμπι της δραχμής» και στηρίζουν την ελληνική κυβέρνηση; Αν ακόμα και η γαδ (η γιάννα αγγελοπούλου δασκαλάκη), που είχε φανεί θετικά διακείμενη προς την κυβέρνηση της αριστεράς το γενάρη, παίρνει θέση δημόσια υπέρ του «ναι», πώς εκφράζονται τελικά οι ενδοαστικές αντιθέσεις; Και μήπως τελικά δε νομιμοποιούμαστε να «αδιαφορούμε» για το τελικό αποτέλεσμα, εφόσον δεν το κάνει ο ταξικός μας αντίπαλος;

Ωστόσο, τα ερωτήματα αντιστρέφονται, μόλις αναλύσουμε την πραγματική πραγματικότητα.

Ο σύριζα έχει την ανοιχτή στήριξη (και στο ΟΧΙ) του τράκη γιαννακόπουλου της βιανέξ (ο οποίος εκφράζει πιθανότατα το σύνολο της φαρμακοβιομηχανίας), ενώ φαίνεται να έχει ισχυρά ερείσματα στους εφοπλιστές (πλην αλαφούζου) που πλήττονται από την πρόταση των δανειστών, και πιθανότατα στο τουριστικό κεφάλαιο. Έχει επίσης σχετικά ευνοϊκή μεταχείριση σε αρκετά κανάλια (τον άλφα, το έψιλον του μαρινάκη, και δευτερευόντως το σταρ), χώρια που η υστερική προπαγάνδα (τύπου αντ-1) δε ζημιώνει απαραίτητα την κυβέρνησή του και την εκλογική της απήχηση –κάθε άλλο.

Υπάρχουν όμως ενδοαστικές συγκρούσεις και αντιθέσεις; Σαφώς· τόσο σε εθνικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο, που εκφράζονται σε διάφορα επίπεδα. Γενικά πάντως, τα τμήματα της ελληνικής αστικής τάξης, όπως ορίζει κι ένας βασικός νόμος της διαλεκτικής, παραμένουν ενιαία μες στις διαφορές τους και καθορίζουν από κοινού τη γενική στρατηγική τους γραμμή (γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, άλλωστε, υπάρχει και το αστικό κράτος).

Η σφοδρή στάση των δανειστών ή κάποιων εγχώριων καναλιών αποτυπώνει αυτές ακριβώς τις αντιθέσεις. Και δεν αντανακλά κάποια θανάσιμη αγωνία των καπιταλιστών για το δημοψήφισμα και τις πιθανές συνέπειες ενός «όχι», αλλά την αγωνία των μονοπωλίων να μην υπάρχει η παραμικρή διαφοροποίηση στο βασικό στρατηγικό τους σχέδιο, και να πιεστούν (μέσα στα πλαίσια και με τους κανόνες του αστικού παιχνιδιού) όσοι επιχειρούν να παρεκκλίνουν σε επιμέρους σημεία από αυτό.

Πνευματικός κόσμος: Και ο σάκης ρουβάς (γνωστός ερμηνευτής του «άξιον εστί»); Και η μιμή ντενίση (γνωστή ερμηνεύτρια του άννα καρένινα); Και η αντίφα δέσποινα βανδή (πηγή έμπνευσης του φοίβου και του ντεμοτεχνείου); Και ο θοδωρής αθερίδης (που είχε δηλώσει, σε στιγμές σπάνιας ειλικρίνειας πως η επιλογή του κόσμου είναι «κκε ή αλλιώς καθόμαστε να τον πιούμε» και προφανώς έκανε τις επιλογές του); Η αφρόκρεμα του πνευματικού κόσμου παίρνει θέση υπέρ του «ναι», δείχνοντας το δρόμο για την πολιτισμένη ευρώπη –δηλ την εε, που δεν είναι ούτε πολιτισμένη ούτε η ευρώπη.

Αυτό που δε θα περίμενε ίσως να δει κανείς, είναι το όνομα της άλκης ζέη στην παραπάνω λίστα. Η οποία διάλεξε να βάλει ένα μάλλον ατιμωτικό υστερόγραφο στη διαδρομή της, τελείως αναντίστοιχο με τα πρώτα της βήματα, που εδώ και καιρό δεν τιμώνται από τα στερνά. Αν και η περίπτωσή της είναι ενδεικτική, κατά μία έννοια, των αδιεξόδων και της πολιτικής κατάληξης του ρεύματος του ευρωκομμουνισμού, που πέταξε πολύ γρήγορα τα βαρίδια του δεύτερου συνθετικού (κομμουνισμός) και κράτησε μόνο τη λατρεία για το ευρώ.

Στον αντίποδα, προσπερνάμε κάποια ονόματα, όπως του κλέωνα γρηγοριάδη, της υρώς-ούς μανέ (από το «ποταμίσιο», ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο στους ηθοποιούς) και τις γραφικές εκδηλώσεις (κρίμα) της βιτάλη στη χτεσινή συναυλία του συντάγματος (αγαπώ τον αλέξη τσίπρα) ή τις τουιτεριές της άντζυς σαμίου (!) (που δυστυχώς δεν κλήθηκε στη χτεσινή μεγάλη συναυλία)… δε γίνεται όμως να μη σκοντάψουμε στο ανάστημα του τιτάνα κώστα γκουσγκούνη, που το υψώνει για να δώσει ώθηση στο «όχι» (βαστάτε τοίχο θα σπρώξει) και είπε πως ποτέ του δεν του άρεσαν οι εύκολες, που έλεγαν μόνο ναι.

Ο κόσμος της δουλειάς: η εργατική τάξη είναι μάλλον χωρισμένη στα δύο, ανάμεσα στο «ναι» και το «όχι», έχοντας καταπιεί στην πλειοψηφία της, δυστυχώς σχεδόν αμάσητα τα κάλπικα διλήμματα του δημοψηφίσματος –ενίοτε μάλιστα και των δύο πόλων. Τρέμει δηλαδη μη τυχόν βγούμε από το ευρώ (λόγω εξαρτημένων τηλεοπτικών αντανακλαστικών) αλλά απορρίπτει και μια συμφωνία με τους απεχθείς όρους που περιγράφονται. Οι μισοί φοβούνται μη τυχόν πέσει μια κυβέρνηση που «ξέρει να λέει πού και πού κανένα όχι», κι οι άλλοι μισοί φοβούνται ότι μας πάει στα βράχια, αναζητώντας την επιστροφή στην ασφάλεια της φυλακής της εε (από την οποία ούτως ή άλλως, ουδέποτε σχεδιάζαμε να αποδράσουμε). Με άλλα λόγια μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης παραμένουν εγκλωβισμένα κι εξακολουθούν να στοιχίζονται κάτω από ξένες σημαίες.

Συμπερασματικά: αν το μέτωπο του «ναι» συσπειρώνει ό,τι πιο μαύρο κι αντιδραστικό, αυτό δεν καθιστά αυτομάτως προοδευτικό τον άλλο πόλο (που συγκεντρώνει κι αυτός ουκ ολίγα κατακάθια). Αν τα δημοψηφίσματα μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, θα ήταν παράνομα. Και αν η άρχουσα τάξη κινδύνευε σοβαρά από ένα πιθανό «όχι» στο δημοψήφισμα, θα φρόντιζε να το ακυρώσει με κάθε πιθανό μέσο (ακόμα κι ένοπλο) που έχει στη διάθεσή της.

Η λογική του μικρότερου κακού δε βοήθησε ποτέ το λαό να πάει μπροστά. Και οι συνέπειες του «όχι» δε θα είναι απαραίτητα λιγότερο καταστροφικές από αυτές του «ναι», που δένει ολοφάνερα –και με τη δική μας θέληση- την αλυσίδα στο λαιμό μας.

Αλλά τις προοπτικές της επόμενης μέρας θα τις αναλύσουμε στο αυριανό κείμενο.

Κιάλλοι ρουφιανοι συντροφε

Ποιός θυμάται τους "ρηγάδες";

Μαζί με και με τον Σόιμπλε για τον σοσιαλισμό...

Για το εντελώς ξεχασμένο πλέον κίνημα του "ευρωκομμουνισμού" και της "ανανέωσης", είχα γράψει πριν κάποιες μέρες και σε ανύποπτο πολιτικά (και δημοψηφισματικά φυσικά) χρόνο.

Τελικά τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα από ότι πίστευα. Είναι βλέπεις ένα από τα "προσόντα" των "ανανεωτών" να μην σταματάνε ποτέ να μας εκπλήσουν δυσάρεστα...

«Ρήγα Φεραίος» και «Δημοκρατικός Αγώνας» υπέρ του «ΝΑΙ»

Διακήρυξη υπέρ του «ΝΑΙ» συνυπογράφουν τριακόσια μέλη του «Ρήγα Φεραίου» και του «Δημοκρατικού Αγώνα», τονίζοντας ότι «το «ΝΑΙ» σημαίνει πάνω απ' όλα στήριξη της Δημοκρατίας».

Στο κείμενό τους αναφέρεται πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος για τη διάσωση της οικονομίας, ενώ θεωρούν πως το δημοψήφισμα και η αποχώρηση της κυβέρνησης από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων απομονώνουν την Ελλάδα από τις δημοκρατικές παραδόσεις του ευρωπαϊκού χώρου.

Αναλυτικά, το κείμενο της διακήρυξης:

«Όλοι εμείς, παλιά μέλη του «Ρήγα Φεραίου» και του «Δημοκρατικού Αγώνα» από τα χρόνια της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης, που συνεχίζουμε να συμμετέχουμε στη δημόσια ζωή, δηλώνουμε με έμφαση ότι οι επιλογές που μας απομονώνουν από τις δημοκρατικές παραδόσεις του ευρωπαϊκού χώρου, όπου ανήκουμε, μας βρίσκουν ριζικά αντίθετους και αντίθετες. Υποστηρίζουμε το ΝΑΙ, πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη διάσωση της οικονομίας, για τη διασφάλιση στοιχειώδους δικτύου ασφαλείας για τους ασθενέστερους και τους μετανάστες.

Ανησυχούμε με τις παρεκκλίσεις από τις αρχές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις της πολιτείας στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης. Το ΝΑΙ για μας σημαίνει πάνω από όλα και στήριξη της δημοκρατίας.

Αναστασάκος Γιάννης,, Αλιβιζάτος Νίκος, Λουκία Αικατερινιάδου, Στέλλα Αικατερινιάδου, Γιώργος Αδαμόπουλος, Παύλος Αθανασόπουλος, Θανάσης Ακριβόπουλος, Μιχάλης Ακριβόπουλος, Λευκή Ανδρεάδου, Νάνσυ Αργυράκη, Βίκτωρ Αρδίτης, Νίκος Αρκουδογιάννης, Λίλα Ασωνίτου, Μπάμπης Βακαλόπουλος, Οντέτ Βαρών-Βασάρ, Τίλντα Βίμπλη,Γιάννης Βούλγαρης, Νίκος Γαβαλάκης, Θανάσης Γεωργακόπουλος, Βένα Γεωργακοπούλου, Μιμή Γεωργακοπούλου, Ρούλα Γεωργακοπούλου,
Ρηγούλα Γεωργιάδου, Ηλίας Γεωργίκος, Κούλης Γιαννουκάκος, Μαρία Χρήστος Γκουραμάνης, Γρατσία, Σταύρος Δανάς, Γιάννης Δαρλάσης, Δημήτρης Δελλής, Πόπη Διαμαντάκου, Χρήστος Διάφας, Μάκης Διόγος, Αποστόλης Δημητρόπουλος, Γιάννης Διβέρης, Γκέλη Δούμπη, Αθηνά Δρέττα, Πάνος Ερμείδης, Κλειώ Ευαγγελάκου, Σόνια Ευαγγελάκου, Μιχάλης Ζουμπουλάκης, Σούλα Θεοδώρου, Σάκης Θεολογίτης, Χρυσάφης Ιορδάνογλου, Λάκης Ιορδανόπουλος, Γιώτης ΙωαννίδηςΠέτρος Καβάσαλης, Κωστής Καγγελίδης, Ρούλα Καλαρά, Ορέστης Καλογήρου, Χρυσόστομος Καλογήρου,Γιάννης Καλογήρου Βασίλης Κάλφας, Ηλίας Κανέλλης, Γωγώ Κανελλοπούλου, Βασίλης Καραγιάννης, Μάκης Καραγιάννης, Γιώργος Καραγιαννίδης, Αλέξανδρος Καραγιώργος, Εύα Καραϊτίδη, Γιάννης Καρακάσης, Σοφία Καρακώστα, Θόδωρος Καρούνος, Μπάμπης Κάρβελης, Γιώργος Καστούρας, Αγγέλα Καστρινάκη, Δήμητρα Κατή, Θάνος Καψάλης, Ελένη Κεχαγιόγλου, Θωμάς Κοντογιάννης, Νίκος Κούρδογλου,Άλκης Κούρκουλας, Αντρέας Κούρκουλας Κώστας Κουτσομιτέλης, Γιάννης Κωνσταντίνου, Χρήστος Λάζος, Γαβρήλος Λαμπάτης, Μιχάλης Λευκαδίτης, Στάθης Λευκαδίτης, Δάφνη Λιαναντωνάκη, Γιώργος Λιγνός, Γιώργος,Σεβαστή Λιοναράκη-Χρηστίδου, Λιόντας, Χαρά Λουκάκου, Κωνσταντίνος Λυγνός, Έφη Λυμπεροπουλου, Παναγιώτης Μαμαλής, Χρυσούλα Μαμόγλου, Θόδωρος Μαργαρίτης, Θοδωρής Μαρδίρης, Μάνος Ματσαγγανης, Ζώγια Μαυροειδή, Γιάννης Μαυρουδής, Θανάσης Μαχιάς, Τάκης Μεταξάς, Βίκυ Μήτσα, Όλγα Μουλαδούδη, Σάκης Μουμτζής, Ηλίας Μόσιαλος, Φρίντα Μπίζιου, Δημήτρης Μπόζης, Ελενα Μπουρνιά, Ευγενία Μπουρνόβα, Σπύρος Νικόπουλος, Στέφανος Νικόπουλος, Δημήτρης Οικονομίδης, Παπαβασιλόπουλος Γιώργος,Τάκης Παναγιωτόπουλος, Λέλα Παπαγιαννοπούλου, Ναούμ Παπάζογλου, Πέτρος Παπασαραντόπουλος, Μάκης Παρασκευόπουλος, Τάκης Παχτίτης, Αλέκος Πετρίδης, Θεοδόσης Πετρίδης, Ιωάννα Πετροπούλου, Κώστας Πήττας, Χαίμ Πολίτης, Μαριλένα Πολιτοπούλου, Χριστίνα Πουλίδου, Μιχάλης Ρηγίνος, Γιάννα Σαββίδου, Τάσος Σαλβάνος, Τέλης Σαμαντάς, Παναγιώτης Σαμπατακακης, Δημήτρης Σαρδελιάνος, Όλγα Σελλά, Γιώργος Σιακαντάρης, Μαρία Σκιαδαρέση, Δημήτρης ΣΜιχάλης Σαμπατακάκης , Σκλαβενίτης, Γιάννης Σμαρνάκης, Ισαάκ Σούσης, Βασίλης Σπανός, Κώστας Σπυρόπουλος, Σπύρος Στεκούλης, Κατερίνα Σύρμου, Μανώλης Τζερέτας, Ηλίας Στεργίου, Δημήτρης Τζιάς, Παύλος Τζιάς, Γιώργος Τζίκας, Φωτούλα Τζιώντζιου, Μαρία Τοπάλη, Πάνος Τσακλόγλου,Κώστας Τσαούσης, Μελίτα Τσεκούρα, Θόδωρος Τσιάλας, Ντόρα Τσικαρδάνη, Πολυξένη Τσίτσα, Νίκος Φωτίου, Αγγελική Φωτοπούλου, Παναγιώτης Χαλβατσιώτης, Σωκράτης Χατζημιχάλης, Θόδωρος Χατζηπαντελής, Δημήτρης Χατζησωκράτης, Γιώργος Χατζόπουλος, Αντώνης Χελιδόνης, Κώστας Χλωμούδης, Ελένη Χριστίδου, Ρουλα Τριανταφυλλιδου, Μιχάλης Τριανταφυλλίδης, Γιωργος Καστούρας, Σάκης Παπαποστόλου, Δημητρης Τσιαχπίνης».

Πηγή: Καθημερινή

Η δικτατορία του κεφαλαίου και η συνείδηση του λαού

 Η δικτατορία του κεφαλαίου και η συνείδηση του λαού

Είδαμε τις «μεγάλες συγκεντρώσεις» υπέρ του ΟΧΙ με μέσα στη στρούγκα της ΕΕ και υπέρ του ΝΑΙ με ύμνους στους ανασκολοπιστές  του λαού.

Καταλάβαμε όμως όλοι καλά και τι θα πει δικτατορία του κεφαλαίου.

Την είδαμε δια μέσω της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, του ΔΝΤ και του διεθνούς κεφαλαίου που, εκβιάζοντας ωμά, έβαλαν σε ασφυξία το λαό: «ή προσκυνάτε ή πεθαίνετε»!

Την είδαμε με τις δηλώσεις εκπροσώπων του, ηγετών της ΕΕ, που δεν δέχονται να χάσουν μερικές δεκάρες από το ΟΧΙ του Τσίπρα, με αντάλλαγμα την υπόσχεσή του για «εθελοντική» υποταγή του λαού μέσα στην στρούγκα της ΕΕ και του ευρώ και απαίτησαν τα πάντα, μαζί με την αιώνια εξάρτηση του λαού.

Μοναδική τους έγνοια πως θα διασφαλίσουν περισσότερα κέρδη για το κεφάλαιο σε βάρος του λαού.

Είδαμε ακόμη τα τεράστια μέσα που έχει στη διάθεσή της και την τεράστια επιρροή που ασκεί η δικτατορία του κεφαλαίου στις μάζες του λαού. Μπορεί όχι μόνο να τον εκβιάζει ωμά και να τον κατατρομοκρατεί, υποτάσσοντάς τον με ψεύτικα διλήμματα, αλλά και να αλλοιώνει τόσο πολύ τις συνειδήσεις ώστε να ψηφίζει μαζικά, εντελώς κόντρα στα πραγματικά συμφέροντά του, δηλαδή μονά ζυγά υπέρ του κεφαλαίου, με μικρές αποχρώσεις στο γρι! 

Επιτυγχάνει τόσο πετυχημένα την ανεστραμμένη αντανάκλαση μιας σκληρής πραγματικότητας στα κεφάλια των ανθρώπων, ώστε να βλέπουν την υποταγή και καταστροφή τους ως σωτηρία! Το σύνδρομο της Στοκχόλμης και των δούλων που πολεμούσαν στο πλευρό του δουλοκτήτη τους ελευθερωτές τους, από φόβο μη χάσουν το βούρδουλα της «όμορφης πειθαρχίας» και το καζάνι της εξάρτησης, σε όλο του το μεγαλείο!

Άραγε να έβγαλαν το ίδιο συμπέρασμα και οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως εξακολουθούν να πιστεύουν ότι δεν υπάρχει καμία δικτατορία του κεφαλαίου που μόνο με ανατροπή εξαλείφεται, αλλά μια δημοκρατική Ευρώπη που, ε, παρέκλινε από τις «αξίες» της και η Ελλάδα μπορεί να τη φέρει στον «ίσιο δρόμο»;

Τι να σκέπτονται άραγε σε στιγμές που καλούνται να νομιμοποιήσουν αυτή την εξουσία, αυτόν τον εκβιασμό με μια «έντιμη συμφωνία» στην οποία είτε με το ναι είτε με το όχι μονά - ζυγά χάνει ο λαός;

Ένα ΟΧΙ στους «θεσμούς», στην ΕΕ, στο ευρώ και σε κάθε συμφωνία υποταγής μαζί τους, για χάρη του κεφαλαίου, είναι η μόνη διέξοδος. Ακριβώς όπως η ανατροπή της δουλείας είναι πάντα η μόνη διέξοδος για τους δούλους και η ανατροπή της εκμετάλλευσης του κεφαλαίου, η μόνη διέξοδος για τους εργαζόμενους.

   Το μεγάλο ναι και το μεγάλο όχι

Από Οικοδόμος

Γράφει ο Σφυροδρέπανος //

Έρχεται λοιπόν η στιγμή που καλείσαι να πεις το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι», αλλά βλέπεις πως δε διαφέρουν πρακτικά σε τίποτα μεταξύ τους. Και το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, που θα μοιράζουν οι κομμουνιστές έξω από τα εκλογικά τμήματα, μπορεί να λογιστεί ως άκυρο στη δική τους καταμέτρηση, αλλά είναι ο πιο σίγουρος τρόπος για να ακυρώσεις το κάλπικο δίπολο που έχουν στήσει και να πεις:
ΟΧΙ σε κάθε μνημονιακή συμφωνία, κυβέρνησης κι εταίρων-δανειστών.
ΟΧΙ στα εκβιαστικά διλήμματα.
ΟΧΙ  στην καρμανιόλα ΟΧΙ και στη λαιμητόμο.
ΟΧΙ σε όλα που κουρέλια κάνουν τα όνειρά μας.
ΟΧΙ σε όσα μας ζωγραφίζουν παύλα-τελεία, για να χωρέσουν τη σκέψη μας σε έτοιμους, προκατασκευασμένους πόλους, χωρίς ουσία.
ΟΧΙ  στο φόβο και την τρομοκρατία των εργοδοτικών απειλών, υποδείξεων, υποχρεωτικών αδειών, κοκ, στους χώρους δουλειάς.
ΟΧΙ στον υστερικό φόβο, που καλλιεργούν τα κανάλια, περιμένοντας τη σπορά των εκφασισμένων κι αποχαυνωμένων συνειδήσεων που διαμορφώνουν.
ΟΧΙ στο ελληνικό Μεϊντάν και τα άσφαιρα πυρά των αγανακτισμένων.
ΟΧΙ στον εμπαιγμό και την κοροϊδία της κυβέρνησης, που υποτιμά τη νοημοσύνη μας και μας πλασάρει νέο μνημόνιο σε «αντιμνημονιακό» περιτύλιγμα.
ΟΧΙ στη λογική του μικρότερου κακού, που φέρνει πάντα, με μαθηματική ακρίβεια, το μεγαλύτερο.
ΟΧΙ στη φυλακή της ΕΕ, που σημαίνει μνημόνια διαρκείας για τους λαούς της Ευρώπης.
ΟΧΙ στις αυταπάτες πως η λυκοσυμμαχία αυτή μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο, με διαπραγμάτευση και εκλογικές διαδικασίες.
ΟΧΙ στα μνημόνια, απ’ όπου κι αν προέρχονται.
ΟΧΙ στη διαχείριση του συστήματος που γεννά την αδικία και την εκμετάλλευση, μαζί με όλα τα παραπάνω, όπως το σύννεφο τη βροχή.
ΝΑΙ, ένα μεγάλο ΝΑΙ στην ελπίδα και την προοπτική που δίνει ο δρόμος, το οργανωμένο, μαζικό κίνημα, ο ιστορικός ρόλος της τάξης μας, η ρήξη με όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και την εξουσία του κεφαλαίου.
Αυτή είναι η πιο ισχυρή λαϊκή εντολή. Αυτός είναι ο πραγματικός μονόδρομος που οφείλει να βαδίσει ο λαός μας.

ΣΚΑΪ. Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ!

 ΣΚΑΪ. Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ!

 Ο ΣΚΑΪ, ενώ είχε μεταδώσει σε κανονική ροή την είδηση για την απόφαση της ΕΚΤ να κάνει (ανά πάσα στιγμή) άμεσα απαιτητά όλα τα δάνεια προς την Ελλάδα (135 δισεκ.) και το κούρεμα των καταθέσεων άνω των 8.000 ευρώ, ξαφνικά στις 00:45 της 4 Ιουλίου, βαράει συναγερμό με έκτακτο δελτίο και σε τρομοκρατικό τόνο, αναγγέλλει πάλι τα ίδια περί πτώχευσης, απαιτήσεων της ΕΚΤ δια στόματος Μοσκοβισί καθώς και κούρεμα καταθέσεων. 

Κάλεσε και πολλούς «ειδικούς αναλυτές» εδικούς μάλλον στην κατασκευή αισχρών τρομοκρατικών και εκβιαστικών σεναρίων. Ένας από αυτούς ξαφνικά πέταξε έτσι στα ξεκάρφωτα ότι το "κούρεμα" καταθέσεων μπορεί να φτάσει και το 70%! Ε, να μη βάλει και αυτός τον τρομολαγνικό λόγο του για χάρη του Αλαφούζου και των κεφαλαιοκρατών.

Εκεί στο ΕΣΡ τι να κάνουν άραγε; Ψήφιδαν ήδη το ΝΑΙ;

Δεν είναι παράξενο ότι αυτά μπορεί να τα κάνει κανονικά το παγκόσμιο κεφάλαιο αλλά δεν μας το λέει γι αυτό ο ΣΚΑΪ και κυρίως δεν το κάνει για να καταγγείλει το παγκόσμιο κεφάλαιο ότι πνιγει το λαό μας. Δεν πόνεσε ποτέ για τη σωστή πληροφόρηση και το λαό. Το κάνει, αντίθετα, για να πανηγυρίσει έναν ακόμη ωμό εκβιασμό, ώστε να περάσει το δικό του ΝΑΙ! 

Εγώ δεν πιάνω στα σοβαρά και τις διαψεύσεις που έκαναν οι κυβερνητικοί αλλά και αυτό είναι στο ίδιο παιχνίδι από την αντίθετη πλευρά. Μήπως μας είχαν πει από πριν ότι θα κλείσουν τις τράπεζες από 30/6; Γιατί να τους πιστέψω;

Αυτό που ο λαός όμως πρέπει να πιστέψει, είναι ότι βρίσκεται στα νύχια των πλέον αιμοσταγών κεφαλαίων που μέσα από ένα αισχρό παιχνίδι εντυπώσεων με την κυβέρνηση, αυξάνουν διαρκώς τα βάρη στις πλάτες του.

Για το λόγο αυτό στο δημοψήφισμα πρέπει ο λαός να φτύσει και τους "σωτήρες" του ΟΧΙ και τους "σωτήρες" του ΝΑΙ. 

ΟΧΙ, ΟΧΙ ,ΟΧΙ είναι η μόνη λύση! ΟΧΙ στις συμφωνίες, στην ΕΕ και στο ευρώ! Πέραν αυτού, μόνο βασανιστήρια γενεές γενεών μας περιμείνουν και μη παρασύρεστε.

Ανταγωνισμοί για την ψηφιακή αγορά

Ανταγωνισμοί για την ψηφιακή αγορά

Σε δελτίο Τύπου της Κομισιόν στις 6 Μάη 2015 αναφέρονται τα εξής: «Το διαδίκτυο και οι ψηφιακές τεχνολογίες αλλάζουν τη μορφή του κόσμου μας - σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής και σε όλους τους τομείς δραστηριοτήτων. Η Ευρώπη πρέπει να ενστερνιστεί την ψηφιακή επανάσταση και να δημιουργήσει ψηφιακές ευκαιρίες για τα άτομα και τις επιχειρήσεις. Με ποιον τρόπο; Αξιοποιώντας τις δυνατότητες της ενιαίας αγοράς της ΕΕ.
Ο πρόεδρος της Επιτροπής, Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, δήλωσε: "Σήμερα, θέτουμε τις βάσεις για το ψηφιακό μέλλον της Ευρώπης. Επιθυμώ να δω πανευρωπαϊκά δίκτυα τηλεπικοινωνιών, διασυνοριακές ψηφιακές υπηρεσίες και ένα κύμα νέων καινοτόμων ευρωπαϊκών επιχειρήσεων (...) Οι 16 δράσεις της στρατηγικής μας για την ψηφιακή ενιαία αγορά θα συμβάλουν στην προετοιμασία της ενιαίας αγοράς για την ψηφιακή εποχή"».
Την επομένη, 7/5/2015, σε ρεπορτάζ της «Καθημερινής» αναφέρονται τα εξής: «Η δημιουργία μιας ενιαίας ψηφιακής αγοράς στην Ευρωπαϊκή Ενωση φέρνει τα πάνω κάτω στο πεδίο αυτό με επιχειρηματικές δραστηριότητες δισεκατομμυρίων ευρώ, στο οποίο κυρίως δραστηριοποιούνται αμερικανικοί κολοσσοί όπως οι Amazon, Google και Facebook. Το νέο ρυθμιστικό πλαίσιο που προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα περιορίσει τα μερίδια αγοράς των εν λόγω ομίλων, δημιουργώντας χώρο για να αναπτυχθούν ήδη υπάρχουσες ή μελλοντικές ευρωπαϊκές εταιρείες.
Ειδικότερα, η Κομισιόν αρχίζει ευρεία έρευνα σε διαδικτυακές πλατφόρμες (όπως οι Google και Facebook) για τη δεσπόζουσα θέση τους. Στόχος της είναι να διερευνηθεί ο ρόλος των αμερικανικών κολοσσών στη Γηραιά Ηπειρο. Το σχετικό αίτημα έχουν με επίταση διατυπώσει τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία. Η Κομισιόν ξεκίνησε έρευνα σχετικά με αθέμιτο ανταγωνισμό εκ μέρους της Google αναφορικά με τα αποτελέσματα αναζήτησης.
Μία ενιαία ψηφιακή αγορά σημαίνει ότι η Κομισιόν θα προωθήσει ευρύτατες μεταρρυθμίσεις από τις ηλεκτρονικές αγορές και το εμπόριο μέχρι τις βιντεοκλήσεις, τις τηλεπικοινωνίες και τα δικαιώματα μετάδοσης αγώνων».

Τεράστιο πεδίο κερδοφορίας

Για να γίνει κατανοητή αυτή η ψηφιακή αγορά πρέπει να συνειδητοποιηθεί αφενός το τεράστιο εύρος των εφαρμογών αφετέρου η σχέση τους με όλους τους τομείς της οικονομίας. Για παράδειγμα, οι τηλεπικοινωνίες κάθε μορφής θεωρούνται το «νευρικό σύστημα» της οικονομίας.
Και αυτές οι εφαρμογές οφείλονται στα ευρυζωνικά δίκτυα, τα οποία ενσωματώνουν τόσο τις καλωδιακές όσο και τις δορυφορικές επικοινωνίες. Επομένως, καθετί που έχει σχέση με παντός είδους επικοινωνία, βρίσκει εφαρμογή στα ευρυζωνικά δίκτυα, επομένως και στην ψηφιακή αγορά. Η ίδια η αγορά προϋποθέτει την επικοινωνία των ανθρώπων της, δηλαδή ανάμεσα σε καπιταλιστές, αλλά και των ανθρώπων γενικά, π.χ. θες να αγοράσεις εμπορεύματα και υπηρεσίες για να ικανοποιήσεις ανάγκες της ζωής σου.
Το διαδίκτυο επιτάχυνε τέτοιες διαδικασίες αλλά τα ευρυζωνικά δίκτυα, εκτός από τη μεγαλύτερη επιτάχυνση, δίνουν τη δυνατότητα της πολυκλαδικής συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης. Ας σκεφτούμε π.χ. ένα μονοπώλιο τηλεπικοινωνιών, που έχει τη δυνατότητα ανάπτυξης όλων των υπηρεσιών του διαδικτύου, αλλά και της παραγωγής οπτικοακουστικού υλικού, δηλαδή κινηματογραφικές παραγωγές, τηλεοπτικές παραγωγές, μουσικές παραγωγές. Σήμερα, μια μικρή εικόνα δίνει ο ΟΤΕ, που έφτασε να έχει μέχρι και δική του πλατφόρμα τηλεόρασης.
Ενα τέτοιο μονοπώλιο μπορεί να κάνει, αν θέλει, δικές του τηλεοπτικές παραγωγές που να προβάλλονται και από κινηματογράφους, άρα να ελέγχει εταιρείες παραγωγής ταινιών, μουσικών έργων, διαφημιστικών εμπορευμάτων, τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών, ιντερνετική επικοινωνία κ.λπ. Μπορεί να παρέχει υπηρεσίες όπως οι «Google» και «Facebook» (θυμίζουμε ότι και οι δύο ασχολούνται σε τομείς όπως η ιατρική έρευνα κ.ά.), ή να συνεργάζεται με δίκτυα λιανεμπορίου όπως η «Amazon». Ταυτόχρονα, αποτελεί μέσο δικτύωσης τομέων, κλάδων της οικονομίας μεταξύ τους (Ενέργεια, παραγωγή, εμπόριο κ.λπ.), αλλά και επιχειρήσεων. Αρα υπάρχει τεράστιο πεδίο κερδοφορίας.
Εως τώρα στην ψηφιακή αγορά το πάνω χέρι το έχουν αμερικανικά μονοπώλια. Η οργάνωση της ενιαίας ψηφιακής αγοράς στην ΕΕ, που σημαίνει δράση, πρωταρχικά σε όλα τα κράτη - μέλη, ενιαία, ευρωενωσιακών μονοπωλίων σε όλες τις ψηφιακές εφαρμογές κόντρα σε άλλα μονοπώλια (π.χ. των ΗΠΑ), σημαίνει και τεράστια κέρδη στο ευρωενωσιακό κεφάλαιο. Αυτό κάνει η Κομισιόν. Ο ανταγωνισμός σ' αυτό το πεδίο με τις πολλαπλές εφαρμογές, ακριβώς επειδή είναι πολλαπλές, είναι τεράστιος. Ενα πεδίο της όξυνσης των ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ - Ευρωζώνη φαίνεται ότι είναι αυτό της ψηφιακής αγοράς, ενταγμένο βεβαίως και στην υπόθεση της Διατλαντικής Συμφωνίας Εμπορίου και Επενδύσεων, η οποία εγείρει οξύτατους ανταγωνισμούς.

Αναζητούν τρόπο για αύξηση μεριδίων

Υπάρχουν σημάδια όξυνσης των ανταγωνισμών; Υπάρχουν και μάλιστα εμφανίζονται στο έδαφος της ΕΕ. Ενα περίπου χρόνο πριν, στις 5/5/2014, η «Καθημερινή» σε ρεπορτάζ αναφέρει το εξής: «"Φοβόμαστε την Google. Είμαστε υποχρεωμένοι να συνεργαζόμαστε μαζί της για να επιβιώσουμε, αλλά τη φοβόμαστε". Η συνταρακτική ομολογία του Ματίας Ντέπφνερ, CEO του γερμανικού εκδοτικού ομίλου Axel Springer, με ανοιχτή επιστολή που δημοσιεύτηκε στη Frankfurter Allgemeine Zeitung, ανακινεί τη συζήτηση για την παντοδυναμία του ιντερνετικού κολοσσού. Οχι μόνο επειδή η λέξη "φόβος" δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο "παικτών" τόσο ισχυρών όσο ο Ντέπφνερ, αλλά γιατί συμβολίζει τη σύγκρουση παλαιάς και νέας τάξης πραγμάτων στη διακίνηση των πληροφοριών.
Επί δεκαετίες, ο όμιλος Springer (που εκδίδει την Bild, την πρώτη σε κυκλοφορία εφημερίδα στην Ευρώπη, τη Welt και κατέχει δεκάδες έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα) αντιπροσώπευε στα μάτια ορισμένων το "κακό", ως πυλώνας του "συστήματος της ενημέρωσης" σε μια χώρα όπου οι εκδότες παραμένουν συγκριτικώς εύρωστοι, ενημερώνοντας καθημερινά το 80% του κοινού ηλικίας άνω των 14 ετών, μέσα από τα έντυπα και ηλεκτρονικά προϊόντα τους. Απλώς, ποτέ μέχρι σήμερα δεν είχαν αντιμετωπίσει τόσο σαρωτικό ανταγωνισμό. Οι κολοσσοί της ψηφιακής εποχής, με πρώτη βεβαίως την Google (και από κοντά τη Facebook, την Apple, την Amazon), δεν κυριαρχούν απλώς στις αγορές: τις απορρυθμίζουν. Είναι σίγουρα η πρώτη φορά που ένα τόσο "μεγάλο ψάρι" των μίντια ζητεί δημοσίως προστασία προκειμένου να μην καταβροχθιστεί από ένα "κήτος" της ψηφιακής εποχής. Το πρόβλημα, καλώς ή κακώς, είναι ότι έχει δίκιο».
Νομίζουμε πως είναι αρκετά παραστατικό ώστε να μη χρειάζεται καν σχολιασμό αφενός για την όξυνση των ανταγωνισμών αφετέρου για το γεγονός ότι ένα μονοπώλιο αναζητεί προστασία από το κράτος, την ΕΕ, που σημαίνει βάλτε φραγμό στα αμερικανικά μονοπώλια, στη δική μας αγορά το μεγαλύτερο μερίδιο πρέπει να είναι δικό μας.
Πράγματι, σύμφωνα με το «Ρόιτερς» («Καθημερινή» 16/4/2015), «έπειτα από έρευνα πέντε ετών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατηγορεί τον κολοσσό της Google ότι εξαπατά καταναλωτές και ανταγωνιστές, διαστρεβλώνοντας τα αποτελέσματα αναζήτησης στο Διαδίκτυο προς όφελος των δικών της υπηρεσιών αγορών, Google Shopping. Επιπλέον, όπως ανέφερε η αρμόδια επίτροπος Ανταγωνισμού, Μαργκρέθ Βεστάγκερ, θα ξεκινήσει και νέα έρευνα σχετικά με το Android, το λειτουργικό σύστημα της Google, το οποίο έχει ευρεία χρήση στα "έξυπνα" κινητά τηλέφωνα. Οι χρήστες πλέον σταδιακά μετατοπίζονται από την αναζήτηση στο Ιντερνετ στις εφαρμογές των κινητών. Με το Android ο αμερικανικός κολοσσός προσπαθεί να διατηρήσει τη ροή εσόδων από τις ηλεκτρονικές διαφημίσεις σε ποικίλες κινητές συσκευές.
Κατά την κ. Βεστάγκερ, η Google, η οποία δεσπόζει στην παγκόσμια αγορά μηχανών αναζήτησης, έχει δώσει ένα αθέμιτο πλεονέκτημα στις δικές της υπηρεσίες αγορών (κλείσιμο ξενοδοχείων, αεροπορικά εισιτήρια, ρολόγια κ.ά.) κατά παραβίαση των σχετικών νόμων της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Σε πρώτη φάση απεστάλη στην Google κείμενο - κατηγορητήριο από την Επιτροπή και σε αυτό έχει περιθώριο δέκα εβδομάδων να απαντήσει. "Στην εταιρεία πιθανώς να επιβληθεί πρόστιμο, εάν αποδειχθεί ότι όντως χρησιμοποίησε το σχεδόν μονοπωλιακό καθεστώς της στην Ευρώπη, ώστε τα τελευταία επτά χρόνια να προωθεί τη δική της υπηρεσία ηλεκτρονικών αγορών, Google Shopping, σε βάρος των ανταγωνιστικών"».
Η Κομισιόν κατηγορεί την «Google» και ετοιμάζεται για μέτρα εναντίον της. Ολως τυχαίως, μισό περίπου μήνα πριν από την εξαγγελία της ενιαίας ψηφιακής αγοράς.

Στο στόχαστρο και άλλα αμερικανικά μονοπώλια

Λίγες μέρες πριν, πάλι στο «Ρόιτερς» (EurActiv 2/4/2015) εμφανίζεται το εξής ρεπορτάζ: «Στο μικροσκόπιο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής έχουν μπει οι συναλλαγές της Apple Inc με δισκογραφικές εταιρείες και επιχειρήσεις ψηφιακής μουσικής, σε μια προσπάθεια να διερευνηθεί αν υπάρχει αθέμιτος ανταγωνισμός καθώς η Apple λανσάρει την δική της υπηρεσία streaming, σύμφωνα με τους Financial Times, επικαλούμενοι ανθρώπους που γνωρίζουν καλά το θέμα.
Η Κομισιόν ζήτησε στοιχεία από δισκογραφικές εταιρείες και εταιρείες ψηφιακής διάθεσης μουσικού περιεχομένου αναφορικά με τη συμφωνία που έχουν συνάψει με την Apple, πριν βγει στην αγορά η νέα υπηρεσία streaming της εταιρείας το καλοκαίρι.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανησυχεί ότι η Apple θα χρησιμοποιήσει το μέγεθος, την επιρροή και τις σχέσεις της για να πάρει τις δισκογραφικές εταιρείες από τους αντιπάλους της, όπως το Spotify, οι οποίες βασίζονται σε άδειες με δισκογραφικές εταιρείες για το προϊόν τους, τονίζουν οι FT.
Η συλλογή πληροφοριών είναι μόνο το πρώτο βήμα προς την έναρξη επίσημης έρευνας, αλλά αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εντοπίσει οποιαδήποτε αδικοπραγία, μπορεί να απαιτήσει αλλαγές στις επιχειρηματικές πρακτικές και να επιβάλει βαριά πρόστιμα, αναφέρει η εφημερίδα».
Ουσιαστικά χτυπούν την «Apple Inc», θέλοντας να αποκόψουν τις ευρωενωσιακές δισκογραφικές εταιρείες και επιχειρήσεις ψηφιακής μουσικής, με επίκεντρο τον αθέμιτο ανταγωνισμό.
Σε ρεπορτάζ της «Euro2day», 29 Σεπτέμβρη 2014 αναφέρεται ότι υπάρχει «προκαταρκτικό πόρισμα της Κομισιόν, για φοροαποφυγή δύο δεκαετιών από την Apple. Η Apple εδώ και δύο δεκαετίες ευνοείται από παράνομες φορολογικές συμφωνίες που σύναψε με την Ιρλανδία, με αποτέλεσμα η κατασκευάστρια εταιρεία των iPhone να κινδυνεύει με πρόστιμο ρεκόρ, το ύψος του οποίου αναμένεται να φτάσει σε αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ.
Σύμφωνα με το προκαταρκτικό πόρισμα από την έρευνα της Κομισιόν στις φορολογικές υποθέσεις της Apple στην Ιρλανδία - όπου απολαμβάνει φορολογικό συντελεστή μικρότερο από 2% - υποστηρίζει ότι η εταιρεία της Silicon Valley ευνοήθηκε από παράνομη κρατική στήριξη μέσω των παρασκηνιακών συμφωνιών που σύναψε με τις αρχές της χώρας. Οι Ευρωπαίοι επιθεωρητές υποστηρίζουν ότι η Apple διαπραγματεύθηκε ειδική φορολογική μεταρρύθμιση στην Ιρλανδία εν αντιθέσει με όσα ισχύουν για άλλες επιχειρήσεις». Οσο και αν εδώ υπάρχει η ιδιομορφία της κρατικής συμφωνίας της Ιρλανδίας, εντούτοις η Κομισιόν χτυπά την αμερικανική «Apple».
Μετά απ' όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι οι ανταγωνισμοί ΗΠΑ - Ευρωζώνης είναι αδυσώπητοι. Αλλωστε, για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, μόνο η παραγωγή οπτικοακουστικών εμπορευμάτων (κινηματογραφικές παραγωγές, μουσικές παραγωγές) αποτελεί το 25% έως 30% του ΑΕΠ των ΗΠΑ. Αν, δε, βάλουμε και τις άλλες ψηφιακές εφαρμογές, γίνεται κατανοητή η μεγάλη σφαγή των μονοπωλίων για την ψηφιακή αγορά.
Το συμπέρασμα όμως που βγαίνει είναι ότι οι παραγωγικές δυνάμεις έχουν φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που απαιτούν κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής για να μπουν στην υπηρεσία κάλυψης των εργατικών, λαϊκών αναγκών.

Λ.

ΜΕΛΠΩ ΑΞΙΩΤΗ Αγωνίστρια στην πρωτοπορία της κομμουνιστικής και της ΕΑΜικής διανόησης

ΜΕΛΠΩ ΑΞΙΩΤΗ

Αγωνίστρια στην πρωτοπορία της κομμουνιστικής και της ΕΑΜικής διανόησης

«...Ο ήρωάς μου είναι δύσκολη υπόθεση, το ξέρω. Δεν είναι ένας άνθρωπος, δεν είναι δυο, δεν είναι εκατό, ούτε χίλιοι. Δεν είναι ούτε καν ο άνθρωπος. Ο ήρωάς μου είναι ο δρόμος. Οι δρόμοι της Αθήνας. Γι' αυτό είναι και τόσο δύσκολο. Ενας από μονάχος του δεν μπορεί να το κάμει ένα τόσο μεγάλο πράμα. Φτιάχνεις εσύ ένα κομματάκι και θα 'ρθούνε κατόπι οι άλλοι να σου το συμπληρώσουνε...».

Τα παραπάνω σημειώνει στο βιβλίο της «Σύντροφοι Καλημέρα!», που πρωτοεκδόθηκε από το εκδοτικό «Νέα Ελλάδα» το 1953, η Μέλπω Αξιώτη.
Η μορφή, οι αγώνες και το έργο της Μ. Αξιώτη την κατατάσσουν στην πρωτοπορία της κομμουνιστικής και της ΕΑΜικής διανόησης, του γυναικείου λαϊκού κινήματος, αλλά και του μοντερνισμού στα Ελληνικά Γράμματα.
Σπουδαία και καταξιωμένη συγγραφέας, ποιήτρια, μεταφράστρια. Η γραφή της ξεχωριστή και προσωπική, με ύφος λιτό και ζωντανό, που συγκλίνει με τη φυσικότητα του λαϊκού, προφορικού λόγου. Σε πολλά έργα της κυρίαρχο ρόλο παίζουν η μνήμη, ο συνειρμικός τρόπος αφήγησης, τα συνεχή άλματα ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Η ιδιαίτερη ποιητική σύνταξη που χρησιμοποιεί στα γραπτά της την κατατάσσουν σε μια από τις πιο πρωτοποριακές φωνές της μεσοπολεμικής λογοτεχνίας. Το έργο της «φτιάχνει όνειρα και τσακίζει πέτρα», όπως λέει για ένα κείμενό της ο Γιάννης Ρίτσος.

Τα πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε το 1905 στην Αθήνα. Πατέρας της ο Μυκονιάτης συνθέτης Γιώργος Αξιώτης. Μητέρα της η αριστοκράτισσα Καλλιόπη Βάβαρη. Οι γονείς της χωρίζουν. Μεγαλώνει στη Μύκονο μαζί με τον πατέρα της. Τελειώνει το Σχολαρχείο στη Μύκονο. Το 1918 μπαίνει εσώκλειστη στις Ουρσουλίνες της Τήνου. Το 1922 έρχεται στην Αθήνα και ζει με τη μητέρα της. Το 1925 παντρεύτηκε τον δάσκαλό της Βασίλη Μάρκαρη, με τον οποίο ζει τέσσερα χρόνια στη Μύκονο.
Το 1933 κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο χώρο των Γραμμάτων. Το 1936 εντάσσεται στο ΚΚΕ, «δένοντας» έκτοτε τη ζωή της και το έργο της με τους αγώνες και την ιδεολογία του. Να πώς περιγράφει σε αυτοβιογραφικό κείμενό της, με τίτλο «Ο παππούς μου» (1953), την ένταξή της στο ΚΚΕ: «Ο πάπους μου μέχε μάθει ν' αγαπώ το λαό, πως ο λαός είναι ο μέγας δάσκαλος κι' έχει απέραντους θησαυρούς και μεγάλη σοφία, είχε γράψει κι' ο ίδιος πολλά μυκονιάτικα διηγήματα γεμάτα αγάπη για το φτωχό κόσμο κι' ήταν ο πρώτος που έκαμε γνωστή στην Ελλάδα τη ρούσσικη φιλολογία με μεταφράσεις στη δημοτική του Πούσκιν, Λέρμοντοφ, Τολστόι. Ο πατέρας μέχε μάθει ν' αγαπώ τη Ρωσία, όπου εκεί είχε γεννηθεί κι' ο ίδιος και μεγάλωσε. Τον αγαπούσα λοιπόν το λαό, την αγαπούσα και τη Ρωσία, και σίγουρα ότι εκείνες οι δυο αγάπες μαζί, μέχανε πάει εμένα πια ίσαμε το ΚΚΕ. Είχα δηλαδή κάμει νερά, είχα φύγει απ' την τάξη μου. Μα για τον έλεγχο το μαρξιστικό πάνω στα φιλολογικά μου γραφτά αυτό δεν ήμουν σε θέση να το κάμω τότε».
Το 1938 κυκλοφορεί το πρώτο της μυθιστόρημα, «Δύσκολες νύχτες». Η λογοκρισία της δικτατορίας του Μεταξά, για να εκδώσει το βιβλίο, σβήνει διάφορες φράσεις. Το θέμα του βιβλίου, η περιγραφή του καημού και του μόχθου του ελληνικού λαού της επαρχίας και της πρωτεύουσας. Τιμήθηκε με το Α' βραβείο του Γυναικείου Συλλόγου Γραμμάτων και Τεχνών.

Τα χρόνια της Αντίστασης

Στη διάρκεια της Κατοχής εντάσσεται στο ΕΑΜ, στην Εθνική Αλληλεγγύη και γράφει για ΕΑΜικά έντυπα. Ηταν στη Συντακτική Επιτροπή της εφημερίδας «Σοβιετικά Νέα». Επικεφαλής από την Επιτροπή Πόλης της ΚΟΑ ήταν η Ηλέκτρα...
«Μέσα στην τοτινή παρανομία όλοι δουλεύανε στα κρυφά. Ο καθένας δεν ήξερε παρά μόνο τι έκανε ο ίδιος και μερικοί που του 'τυχε να τους συναντήσει στην πορεία του. Οι λογοτέχνες είχανε δυο βασικούς τομείς όπου κινιούνταν: τον παράνομο Τύπο και την οργάνωση του ΕΑΜ λογοτεχνών».
Τα χρόνια αυτά δίνουν ώθηση και στην καλλιτεχνική παραγωγή, για να αποτυπώσει αυτές τις ιστορικές στιγμές. Μάχες, μπλόκα, εκτελέσεις, μεγάλες διαδηλώσεις αποτυπώνονται σε πλήθος έργων.
«Αν ήθελε κανείς να δώσει με μια μόνη λέξη το χαρακτηριστικό της λογοτεχνίας μας στην απελευθέρωση, αυτή η λέξη θα 'ταν: η δίψα. Δίψα και του κοινού και του λογοτέχνη. Δεν πρόφταινε να τυπωθεί το γραπτό και γινόταν ανάρπαστο. 1.000 αντίτυπα το πολύ στον πρώτο χρόνο πουλιόταν ένα φημισμένο βιβλίο προπολεμικά, 11.000 αντίτυπα μες σε 30 μέρες το πρώτο αριστερό βιβλίο: "Απάντηση σε 5 ερωτήματα", που βγήκε τις πρώτες μέρες της απελευθέρωσης (...) Μες στη φωτιά του αγώνα, ο κόσμος είχε μάθει να διαβάζει. Μέσα σ' εκείνα τα γραφτά έβρισκε τη δικιά του γλώσσα που την καταλάβαινε, κι έβρισκε και τα ζητήματα που ποθούσε να βρει. Κι ο λογοτέχνης από τη μεριά του μες στην παρανομία είχε διδαχτεί τώρα κάποιους κανόνες της τέχνης του, τους είχε μάθει και χωρίς να ξέρει πως ήτανε κανόνες της τέχνης».
«Καταγράφει» τη σύγχρονη Ιστορία του τόπου μας. Κατοχή - Αντίσταση - Κορύφωση της ταξικής σύγκρουσης το Δεκέμβρη του 1944 - Εποποιία του ΔΣΕ... Προσπαθεί να προσπεράσει τη μυθοπλασία και να αφηγηθεί απλώς την πραγματικότητα. Τα στοιχεία της «είναι παρμένα απ' τον παράνομο Τύπο της εποχής, τις νόμιμες εφημερίδες, τις αναφορές των υπευθύνων των εθνικοαπελευθερωτικών οργανώσεων, τα αρχεία της Εθνικής Αλληλεγγύης, και τη ζωή των αγωνιστών». Περιγράφει με βαθιά ανθρωπιά κι αγάπη, όχι υπερήρωες, αλλά τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους, που μάχονται για τη ζωή και το μέλλον με την αδάμαστη δύναμη και θέληση που κρύβουν μέσα τους, που σ' εκείνες τις συνθήκες μπαίνουν οι βάσεις για τον ολοκληρωμένο άνθρωπο της αυριανής κοινωνίας. Κείμενα επικαιρικά, που ξεπερνούν όμως την εποχή που γράφτηκαν και είναι μέχρι τις μέρες μας φάρος αγώνα, θάρρους κι ελπίδας.
Και τι δεν έχει περιγράψει στα έργα της... Τις ηρωικές ανατολικές συνοικίες, τους μαχητές του λόχου Λόρδου Μπάιρον, το 12χρονο αετόπουλο που αρνήθηκε να παραδώσει το όπλο του γεμάτο, αυτούς που έπαιρναν τη θέση στις μάχες αυτών που «έφευγαν» και τόσα άλλα.
Εργα εκείνης της περιόδου είναι η έκδοση «Χρονικά», με τα κείμενα: «Απάντηση σε 5 ερωτήματα», «Πρωτομαγιές 1886 - 1945», «Οι Ελληνίδες φρουροί της Ελλάδας», «Αθήνα 1941 - 1945» και το μυθιστόρημα «Εικοστός αιώνας».

Τα μετέπειτα χρόνια

Το 1947 διωκόμενη καταφεύγει στο Παρίσι. Στη Γαλλία γνωρίζεται με τους κομμουνιστές ποιητές Αραγκόν, Ελυάρ, Νερούντα. Τα έργα της μεταφράζονται σε πολλές γλώσσες, όπως ρωσικά, γαλλικά, πολωνικά.
Το 1950 δημοσιεύεται στο περιοδικό «Europe» κείμενο με τίτλο «Γιατί δεν μπορούμε να μιλήσουμε για τον Μπαλζάκ», όπου ανάμεσα στα άλλα σημειώνει: «Το περιοδικό EUROPE μάς ζητάει σήμερα ένα άρθρο για τον Μπαλζάκ. Η Ελλάδα του 1950 δεν έχει αληθινά ούτε ένα διανοούμενο που να μπορεί να γράψει. Τους διανοούμενούς μας τους δολοφονούν, τους βασανίζουν, τους εξορίζουν, τους φυλακίζουν. Τους καλύτερους. Τους καταδικάζουν στη σιωπή, τους δένουν τα χέρια, τους φιμώνουν, είτε βρίσκονται στην Αθήνα είτε στην επαρχία. Κι αν υπάρχουν μερικοί που μπορούν ακόμα να συζητάνε φωναχτά γιατί δεν κινδυνεύουν, καθώς μένουν σε ξένο τόπο, αυτοί δεν έχουν πια παρά ένα μονάχα δικαίωμα: Να σας μιλάνε για τους απόντες (...) Και το να δίνεις την τιμητική θέση σ' εκείνους που αντί για πένα έχουν στα χέρια χειροπέδες, σημαίνει πως βρίσκεσαι στην καρδιά του κόσμου».
Επειτα από διάβημα της ελληνικής κυβέρνησης, απελαύνεται από τη Γαλλία και εγκαθίσταται στη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία. Το 1951 συμμετέχει στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας, όπου γνωρίζει τον Ναζίμ Χικμέτ.
Το 1952 πάει στη Βαρσοβία και εργάζεται σε ελληνική εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού. Το 1953 εκδίδεται από τις «Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις» το έργο «Μια καταγραφή στην περιοχή της λογοτεχνίας», όπου γράφει για το σοσιαλιστικό ρεαλισμό: «Δεν περιορίζεται μόνο να περιγράφει σωστά, μα έχει κι άλλο χρέος και μια τεράστια αποστολή: Διαπλάθει και διαπαιδαγωγεί χαρακτήρες και προσωπικότητες. Εξηγεί και συγκρίνει. Βγαίνει μες από το παρελθόν για να μπει μες στο μέλλον, και το προβλέπει το μέλλον κι αν ακόμα δε φαίνεται ολούθε πεντακάθαρο, και το βοηθά να 'ρθει μια ώρα αρχύτερα...».
Το 1956 επιστρέφει στη Λαοκρατική Γερμανία, όπου έως το 1964 διδάσκει σε πανεπιστήμιο. Το Δεκέμβρη του 1964 μπόρεσε να επισκεφθεί την Ελλάδα. Το 1965 επαναπατρίζεται στην Ελλάδα. Γράφει «Το Σπίτι μου» και «Η Κάδμω». Στα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, καθώς και προβλήματα υγείας. Τη φροντίζουν λίγοι φίλοι, ανάμεσά τους και ο Γ. Ρίτσος. Πεθαίνει το Μάη του 1973.