Το ΠΑΜΕ και η Κομιντέρν – Ο Παναγόπουλος αποκαλύπτει τις κομμουνιστικές παραφυάδες στη χώρα μας

Κατιούσα

Ω νατη μας προσμένει στον κόσμο η διεθνής. Αλλά ποιος να το ‘λεγε ότι αυτή η διεθνής είναι ένα σκοτεινό κέντρο με κομμουνιστικές παραφυάδες, όπως το ΠΑΜΕ. Κι ευτυχώς που υπάρχει ο Παναγόπουλος κι οι καίριες αποκαλύψεις του να μας ανοίγουν τα μάτια ενάντια στον κομμουνιστικό κίνδυνο και τα πλοκάμια του. Σε παρέμβασή του στον 24/7 fm, o πρόεδρος της ΓΣΕΕ επιχείρησε να απαντήσει σε όσα νωρίτερα ανέφερε στον ίδιο σταθμό εκ μέρους το ΠΑΜΕ ο Γιάννης Τασιούλας. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, κατήγγειλε τα αίσχη των εργατοπατέρων που “δεν ξεμυτούσαν από τα δωμάτιά τους” και “έστρωναν επιδερμίδα μες στις σαμπάνιες” σε πολυτελές θέρετρο με τα λεφτά των εργαζομένων, θεωρώντας πως “είναι κάθε μέρα του Λαζάρου κι ανασταίνονται οι νεκροί”.
Ο Παναγόπουλος, με λεξιλόγιο χωροφύλακα του ’50, “κατήγγειλε” πως το ΠΑΜΕ είναι μέλος μιας “Διεθνούς Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας” και δε μετέχει στη ΓΣΕΕ. Στη συνέχεια, αφού επανέλαβε τα γνωστά για “βιαιοπραγίες” και “15χρονους του ΠΑΜΕ που κατέλαβαν θέσεις συνέδρων”, απάντησε και στην κατηγορία για την πολυτελή διεξαγωγή του συνεδρίου, λέγοντας πως το ξενοδοχείο ήταν “εκτός σεζόν” (λες και τότε είναι τσάμπα) και τα γεύματα δεν ήταν καν αλά καρτ, αλλά από μπουφέ σε σύστημα all – inclusive. Σχεδόν υπέφεραν δηλαδή οι άνθρωποι.
Άραγε ο Παναγόπουλος φαντασιώνεται την Κομιντέρν που έχει πάψει να υφίσταται από το ’43 κι έπαψε να υπάρχει πριν καν αυτός γεννηθεί; Και πώς μπορεί ένας πόλος συσπείρωσης σωματείων να γίνει μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς, όπου γίνονταν μέλη κόμματα. Μήπως τότε εννοεί την Προφιντέρν, την κόκκινη συνδικαλιστική διεθνή; Ή απλώς έχει χάσει τα αυγά και τα πασχάλια;

“Ινδιάνοι” made in China

Λιάνα Κανέλλη

Ο εχθρός είναι εντός. Καθημερινά πραγματοποιούμενο άρρητο ρητό. Απ’ την Ανατολή ως και κυρίως τη Δύση μετατρέπει σε λογικό ένα ισοπεδωτικά γενικευμένο παράλογο, παραδομένο στη συγκυριακή σκοπιμότητα. Οι σπουδαστές στ’ αμερικάνικα πανεπιστήμια “ενημερώθηκαν” από το FBI με ένα φυλλάδιο δεκατριών γρουσούζικων σελίδων για ένα μείζονα κίνδυνο ασφάλειας των ΗΠΑ. Εντοπισμένος. Σαφής. Ορατός. Είναι: οι Κινέζοι  φοιτητές! Πρόκειται για τις 340.000, τη μεγαλύτερη ομάδα αλλοδαπών στ’ αμερικάνικα πανεπιστήμια, Κινέζων φοιτητών που δίνουν και τον τίτλο στο φυλλάδιο ” Κίνα, ένας κίνδυνος για την έρευνα”.
Στο πλαίσιο μιας ευρύτερης ενημερωτικής εκστρατείας, το FBI επιμένει ότι καμία άλλη χώρα δεν καταπατά περισσότερο τα δικαιωμάτα πνευματικής ιδιοκτησίας όσο η Κίνα, που κατασκοπεύει τη δυτική βιομηχανία. Αυτή η ρατσιστική παράμετρος του σινοαμερικάνικου εμπορικού πολέμου επί Τραμπ, θα ήταν μια ακόμα γραφική ιστορία συνωμοσίας αν δεν ήταν εργαλειακή πραγματικότητα. Πέρυσι ο σύμβουλος του Τραμπ για θέματα μετανάστευσης, Μίλερ, είχε προτείνει να μη χορηγείται βίζα στους Κινέζους που θελουν να φοιτήσουν στις ΗΠΑ. Τα πανεπιστήμια που χρηματοδοτούνται αδρά από τους αλλοδαπούς φοιτητές αντέδρασαν και το θέμα ξεχάστηκε. Όχι εντελώς. Όσοι Κινέζοι φοιτούν στη ρομποτική, στην έρευνα του διαστήματος, στην τεχνολογία παραγωγής, και στην αεροπλοΐα, είδαν το χρόνο ισχύος της βίζας τους να μειώνεται δραματικά. Περισσότερο ταλαιπωρούνται Κινέζοι διδάκτορες και καθηγητές αυτών των γνωστικών πεδίων, γιατί κατά το FBI, πιέζονται αφόρητα από την κυβέρνηση του Πεκίνου να κλέψουν αποτελέσματα ερευνών.
Η ακαδημαϊκή βάναυση προκατάληψη πατάει σε μια προσφερόμενη ερμηνεία από κακόβουλους πρακτορίσκους αναλυτές. Στο γεγονός δηλαδή ότι οι Κινέζοι σπουδαστές που κάποτε παρέμεναν στις ΗΠΑ και συνεισέφεραν με την ευφυΐα τους στην αμερικάνικη οικονομία, τώρα σε ποσοστό 80% επιστρέφουν στην πατρίδα τους, όπου τους προσφέρονται νέες δυνατότητες. Οπότε έγιναν ωμά και απροκάλυπτα στο φυλλάδιο “αλλοδαποί εχθροί που εκμεταλλεύονται την ακλόνητη αντίληψη των αμερικανών περί συνεργασίας και ελευθερίας στην έρευνα”.
Μοιάζει με σήριαλ αλλά δεν είναι. Πάντως αυτό που τώρα παίζεται ( the enemy within), πριν πέσουν οι τίτλοι κάθε επεισοδίου, πληροφορείται κανείς ότι στις ΗΠΑ ζουν ανάμεσα τους πάνω από 100.000 φρικτοί κατάσκοποι, πολύ περισσότεροι από την εποχή του ψυχρού πολέμου. Οι καινούριοι Ινδιάνοι είναι εδώ και είναι made in China…

Όσα δε φτάνει η αλεπού…

Ελένη Γερασιμίδου

Βρε τι γίνεται κάθε που πλησιάζουν οι εκλογές με όλους αυτούς του αυτοπροσδιοριζόμενους «δημοκρατικού τόξου». Ο μεγάλος εχθρός, ο μέγιστος αντίπαλος είναι το ΚΚΕ! Το «δογματικό», το «συγκεντρωτικό», το «καπελωτικό». Που χαλάει τραμπούκικα τα συνέδρια του διαπλεκόμενου συνδικαλισμού αντί να κάνει μόκο και να το βουλώνει. Οι τραμπούκοι, οι αγροίκοι του ΠΑΜΕ εισβάλουν με τσαμπουκά και χαλάνε το παιχνίδι των μικρούληδων που παίζουν τους συνδικαλιστές, όπως μικρά παιδιά παίζουν τους μεγάλους. Μέσα από την υποκριτική δημοκρατικότητα, όταν δεν έχουν τι άλλο να προσάψουν, στρέφουν και σημαδεύουν με ψεύδη όσους παλεύουν για την αλήθεια. Ο επί της ουσίας λαοφιλής Δήμαρχος πρέπει να απαξιωθεί. Ξέρεις τι είναι να σε ψηφίζουν και να επαινούν το έργο σου πολίτες που δεν ανήκουν στο ίδιο Κόμμα; Παρουσίασέ τον λοιπόν ως οπισθοδρομικό, ως συντηρητικό, ως άνθρωπο που ταυτίζεται με τις μανταμίτσες του Κατηχητικού κι αποκηρύσσει μετά βδελυγμίας ό,τι μοντέρνο και προοδευτικό.
Αυτή η αφ’ υψηλού ειρωνική επίδειξη της μοντερνιάς που μονοπωλούν κάποιοι τόσο αεράτοι, τόσο σίγουροι, τόσο …επιφανειακοί… Που χαμογελούν μ΄ ευγενική συγκατάβαση και κολλάνε γραφικές επωνυμίες σε ό,τι αυθεντικά αγωνιστικό με στόχο να το απαξιώσουν.
Όσα δε φτάνει η αλεπού….

Δημήτρης Παπατολίδης – “Μια κόκκινη περιφερειακή διοίκηση δε θα είναι το γρανάζι στις αντιλαϊκές πολιτικές, αλλά η σφήνα που θα τις εμποδίζει”

Κατιούσα

Οι περιφερειάρχες όταν παρουσιάστηκαν ως θεσμός , διαφημίστηκαν ως «μικροί πρωθυπουργοί»; Ποιες τελικά οι συνέπειες του θεσμού και πως αποτιμάται  τις αλλαγές που φέρνει στην ΤΔ ο Κλεισθένης; 
Η αλήθεια είναι πως οι περιφέρειες αποτελούν τμήμα με σημαντικό ρόλο στον κρατικό μηχανισμό, βέβαια ίσως ο όρος μικροί πρωθυπουργοί να έχει ένα στοιχείο έντονης υπερβολής, αλλά οι περιφέρειες έχουν ρόλο σημαντικό στην εξειδίκευση της στρατηγικής που υπηρετεί το αστικό κράτος, του τρόπου που την υλοποιεί. Μπορεί οι περιφέρειες να μην είναι ο άμεσος φορομπηχτικός μηχανισμός όπως για παράδειγμα οι Δήμοι, έχουν όμως λόγο με το χωροταξικό περιφερειακό σχεδιασμό, την κατεύθυνση κονδυλίων, τα έργα που προκρίνουν μέσα σε αυτό το ασφυχτικό πλαίσιο, για το πώς στηρίζουν τους μονοπωλιακούς ομίλους. Στην περιοχή μας αυτό εκφράστηκε με τον νέο χωροταξικό, που η περιφέρεια ασπάστηκε τις προτεραιότητες τις οποίες έβαλε το κεφάλαιο για τη μετατροπή της σε συνδυασμένο κόμβο μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων. Μέσα από αυτό το σχεδιασμό στήριξε τις απαιτήσεις τμημάτων του κεφαλαίου στην περιοχή, για διεύρυνση των λατομικών ζωνών, παραδίδει όλες τις βουνοκορφές για δημιουργία αιολικών πάρκων, δίνει το πράσινο φώς για παράδοση των γεωθερμικών πηγών σε επιχειρηματικούς ομίλους κυριολεκτικά τσάμπα. Ο Κλεισθένης, στην ουσία είναι ακόμη ένα νήμα “μεταρρύθμισης” του θεσμού της Τοπικής Διοίκησης, έτσι ώστε να γίνεται πιο αποτελεσματική στο ρόλο της σαν τμήμα του κρατικού μηχανισμού. Για να μπορεί το αστικό κράτος να παίζει τον επιτελικό του ρόλο, για να προωθείτε αρμονικά η αστική στρατηγική ως το Δήμο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως ο Κλεισθένης λίγο πολύ αποτέλεσε και ¨μνημονιακή¨ δέσμευση της κυβέρνησης για  να είναι πιο αποτελεσματική η Τοπική Διοίκηση στον παραπάνω ρόλο.
Τι περιθώρια έχει στο ασφυχτικό σημερινό πλαίσιο μια κόκκινη περιφερειακή αρχή;
Όποια περιθώρια υπάρχουν δε βρίσκονται « εντός πλαισίου», αλλά σε σύγκρουση με αυτό το πλαίσιο. Μια κόκκινη περιφερειακή αρχή, δε μπορεί να είναι μια σοσιαλιστική περιφερειακή αρχή. Ειδικά ο χαρακτήρας της περιφέρειας είναι ακόμη πιο ¨δεμένος¨ με το αστικό κράτος.  Υπάρχει όμως σήμερα πείρα, πείρα που διαμορφώθηκε κόντρα σε αυτό το πλαίσιο από τις διοικήσεις των Δήμων που εκλέχθηκαν κομμουνιστές Δήμαρχοι. Το πραγματικά διαφορετικό δεν ήρθε γιατί ήταν πιο τίμιοι – που ήταν – ή απλά πιο ικανοί διαχειριστές. Αλλά γιατί συγκρούστηκαν με το πλαίσιο, κινήθηκαν σε αρκετές περιπτώσεις εκτός πλαισίου, είχαν γνώμονα για κάθε απόφαση τις λαϊκές ανάγκες και συμφέροντα. Προσπάθησαν και προσπαθούν να συμβάλλουν αξιοποιώντας τη θέση τους, για να συμβάλλουν στην οργάνωση του λαού, να γίνει η υπόθεση η διεκδίκηση για τα συμφέροντα των εργαζομένων, του λαού του ίδιου. Δε διεκδικούν απλά οι ίδιοι, αλλά διεκδικούν μαζί με το λαό. Μπήκαν μπροστά σε αυτό, αμφισβήτησαν ακόμη και αντιλαϊκούς νόμους, τους αντιπάλεψαν.  Έτσι προέκυψαν οι ¨ανάσες¨ που μπόρεσαν να δώσουν στους δημότες της περιοχής τους, τα έργα που δεν γίνονταν λάφυρα για τους μεγαλοεργολάβους. Σε αυτό το δρόμο θα κινηθεί μια κόκκινη περιφερειακή διοίκηση, με τις παραπάνω δυσκολίες που θα έχει, δε θα είναι το  γρανάζι στις αντιλαϊκές πολιτικές, αλλά η σφήνα που θα τις εμποδίζει.

Σε αυτή την αναμέτρηση είναι του συρμού όσο ποτέ άλλοτε, «υπερκομματικοί» και «ανεξάρτητοι» συνδυασμοί. Το στίγμα της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι στον αντίποδα όλων αυτών. Πώς περνάτε αυτή τη διαφοροποίηση στου πολίτες; 
Το αστείο είναι ότι όλοι αυτοί οι ανεξάρτητοι έχουν, στις περισσότερες περιπτώσεις, ειδικά στην περιοχή μας δοκιμαστεί, σα στελέχη αστικών κομμάτων, σαν προηγούμενοι περιφερειακοί σύμβουλοι με κομματική στήριξη, σαν εκπρόσωποι παρατάξεων με πολιτικό στίγμα σε επιμελητήρια και φορείς. Εδώ φτάσαμε να υπάρχουν τρία ψηφοδέλτια προερχόμενα από τη ΝΔ, το επίσημο με το νυν περιφερειάρχη και τα δύο ανεπίσημα και ανεξάρτητα είτε με επικεφαλής, είτε ως υποψηφίους τους νυν αντιπεριφερειάρχες. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κατεβάζει υποψήφιο παλιότερο εκλεγμένο περιφερειακό σύμβουλο με το ΠΑΣΟΚ. Απλά εμπαίζουν το λαό όλοι τους. Άλλωστε όσο ανεξάρτητοι και να δηλώνουν από τα αστικά κόμματα, προσπαθώντας να ψαρέψουν σε θολά νερά, άλλο τόσο βαθειά εξαρτημένοι είναι από τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Όσο και να τσακώνονται για το πόσο διαφορετικοί είναι, ποιοι; Αυτοί που σήμερα συνδιοικούν μαζί… αστεία πράγματα. Τόσο συμφώνησαν σε κάθε κρίσιμο ζήτημα που ψήφισαν από κοινού σε όλα. Η Λαϊκή Συσπείρωση δεν κρύβεται, τα ψηφοδέλτια της στηρίζονται από το ΚΚΕ, σε αυτά συμμετέχουν πέρα από τους Κομμουνιστές, αγωνιστές εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, νέοι και γυναίκες. Δοκιμασμένοι μέσα στην ταξική πάλη. Συμμετέχουν συνεργαζόμενοι, που μέχρι χτες είχαν κάνει διαφορετικές επιλογές γιατί είχαν αυταπάτες, όχι γιατί ήθελαν οι ίδιοι να κοροϊδέψουν. Πολλοί από αυτοί νιώσανε προδομένοι από αυτές τις επιλογές, σήμερα εκτιμούν τη πεντακάθαρη στάση του ΚΚΕ, βλέπουν προοπτική στη συμπόρευση με αυτό. Ξέρουν πως είναι η σίγουρη επιλογή για την επόμενη μέρα. 
Εδώ και κάποια χρόνια υπάρχουν διόδια στην Εγνατία, τα οποία διαρκώς αυξάνονται. Ποια είναι η θέση της ΛΑΣΥ για το ζήτημα και τι αγώνες σκοπεύετε να αναπτύξετε  σε αυτή την κατεύθυνση;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταργούσε τα διόδια, μετά θα τα έκανε αναλογικά και δήθεν πιο φτηνά, αν και αυτό ήταν παραμύθι. Σήμερα αυξάνει και τους σταθμούς και τα κόμιστρα. Είναι αποτέλεσμα και αυτό σκληρής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές. Στην περιοχή μας πάνε καλά οι δουλειές τους, άνοιξαν ένα σταθμό στη Μέστη, ετοιμάζουν άλλον ένα κοντά στην Ασπροβάλτα (που αφορά κύρια την Κεντρική Μακεδονία αλλά και την περιοχή  μας), ετοιμάζουν επιπλέον στην Καβάλα και μετά στο Βόρειο Έβρο. Αυτό ήταν ένα από τα δώρα της τελευταίας αξιολόγησης, για να βγούμε από το τούνελ των μνημονίων πέρα από τις κομμένες συντάξεις και μισθούς θα πληρώνουμε και επιπλέον διόδια. Όλες οι δυνάμεις σε περιφέρεια και Δήμους, συμφωνούν στην διατήρηση των υπαρχόντων διοδίων και στην καλύτερη διεκδικούν να γίνουν αναλογικά. Εμείς ζητάμε πεντακάθαρα κατάργηση όλων των διοδίων. Σαν Λαϊκή Συσπείρωση κάναμε παρεμβάσεις στο Περιφερειακό και τα Δημοτικά Συμβούλια, ζητώντας να μπει αυτό το αίτημα, συμμετείχαμε στις κινητοποιήσεις με διακριτό μπλοκ μέσα από τα σωματεία και τους φορείς που ζητούσαν κατάργηση των διοδίων. Ο λαός μας έχει χρυσοπληρώσει τους δρόμους, είναι απαράδεκτο να ξαναπληρώνει για να στηρίζει τους ομίλους. Επίσης διαφωνούμε με την ιδιωτικοποίηση της Εγνατίας που θα συνδυαστεί με νέα χαράτσια , ανατιμήσεις των διοδίων, απολύσεις και υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Βέβαια δε συμφωνούμε και με το σημερινό μοντέλο, η ευθύνη για το οδικό δίκτυο θα έπρεπε να είναι κρατική, κάτω από έναν ενιαίο φορέα κατασκευών, που θα έχει την έχει την ευθύνη από τη μελέτη , την κατασκευή, ως και τον επανέλεγχο σε κάθε υποδομή. Και δε μιλάμε για το αμαρτωλό κράτος που ταΐζει με κρατικό χρήμα τους ομίλους και σμπαραλιάζει τις υπηρεσίες που αφορούν το λαό.
Συχνά ακούμε στις τοπικές εκλογές  να προβάλλονται κριτήρια για τον πιο «άξιο», τον πιο «ικανό», τα πρόσωπα “που θα κάνουν τη δουλειά”. Για σας ποιο είναι το βασικό κριτήριο σε αυτή την αναμέτρηση;
Σήμερα υπάρχουν ένα σωρό άξιοι και ικανοί που κάνουν μια χαρά τη δουλειά. Για παράδειγμα η ίδια η κυβέρνηση δεν παίρνει συχαρίκια από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, δε θεωρείται η καλύτερη που πέρασε για τους συμμάχους. Αφού κάνει όλη τη βρώμικη δουλειά στην περιοχή. Δε στάζει μέλι το στόμα του Ντάϊζεμπλουμ για τον πρωθυπουργό; Αυτό που χρειάζεται να σκεφτεί ο λαός μας είναι ποιον υπηρετούν οι ικανότητες, η αξιοσύνη του καθένα, για ¨ποιον κάνει τη δουλειά¨. Τίμιοι υπάρχουν και στις άλλες παρατάξεις και ικανοί, αλλά όταν συμφωνούν με τις απολύσεις, τη παρουσία του ΝΑΤΟ και τη συμμετοχή σε πολέμους, το κόψιμο μισθών, όταν ψηφίζουν αυξημένα τέλη για τους φτωχούς, χαράτσια, ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών; Τότε οι άξιοι και τίμιοι, οι ικανοί γίνονται πολύ πιο επικίνδυνοι με αυτές τις ιδιότητες τους για το λαό, γιατί σπέρνουν μεγαλύτερες αυταπάτες.
Ποιος είναι ο εκλογικός και γενικότερα πολιτικός στόχος σε αυτές τις εκλογές; 
Όσο γίνεται ψηλότερα, όσο γίνεται παραπάνω συμβούλους σε Δήμους και περιφέρεια, περισσότερους ευρωβουλευτές και βουλευτές του ΚΚΕ. Δυνατό ΚΚΕ Παντού. Ο λαός μας θα είναι από καλύτερη θέση την επόμενη μέρα. Σήμερα ο λαός γνώρισε και στην κεντρική σκηνή και τις περιφέρειες, όχι μόνο κυβέρνηση και διοικήσεις αντιλαϊκές, αλλά και αντιπολιτευόμενες δυνάμεις που στήριξαν τις αντιλαϊκές επιλογές. Έγιναν εφεδρείες, για να περάσουν μνημόνια, για τη συμφωνία των Πρεσπών, για τη στήριξη της αστικής στρατηγικής στην περιφέρεια. Γνώρισε τις συνεχόμενες μεταγραφές μεταξύ τους, μόνο το ΚΚΕ είναι εγγύηση για την επόμενη μέρα. Είναι η επιλογή για αυτούς που δε μπορεί να είναι πρόοδος η συμμαχία με τους σφαγείς του παλαιστηνιακού λαού, δεν μπορεί να είναι πρόοδος η συμμετοχή σε κάθε επέμβαση, το κόψιμο συντάξεων και μισθών, οι κολλεγιές με ακροδεξιούς, τα εύσημα από τις ΗΠΑ. Αυτοί λοιπόν έχουν την ευκαιρία να ξεθολώσουν το όραμα, τις αξίες τους, να δώσουν δύναμη στο ΚΚΕ στα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης, να γκρεμίσουν τους φασίστες της Χρυσής Αυγής από την τρίτη θέση, να νικήσουν τη μοιρολατρία που έχει σπείρει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ τους καλεί να παλέψουμε μαζί, ξέρουμε πως έχουν διαφορές, όμως έχουν πολλά περισσότερα να τους φέρουν σε αυτή την όχθη και όχι να τους κρατήσουν στην αντίπερα όχθη της βαρβαρότητας.
Ένα βασικά νέο στοιχείο  της αναμέτρησης είναι η πολυδιαφημιζόμενη «απλή αναλογική». Ποια είναι η δική σας εκτίμηση γι αυτή και πως  αναμένεται να λειτουργήσει στην πράξη; 
 Για την κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα και δυνάμεις, είναι καθαρό και το ομολογούν από την εισηγητική έκθεση στο αντίστοιχο νομοσχέδιο όταν είχε έρθει, πως το βλέπουν ως πεδίο συγκλήσεων και συναινέσεων.  Άλλωστε αυτές οι εκλογές γι’ αυτούς θα έχουν όντως κάτι διαφορετικό, πολλά μετεκλογικά ταξίματα και κολλεγιές, ακόμη και με ανταλλάγματα που πριν τα είχαν για τους δικούς τους υποψηφίους σε κάθε παράταξη. Όπως πχ οι θέσεις αντιδημάρχων. Για εμάς ο νέος εκλογικός νόμος μπορεί να μας δώσει τη δυνατότητα να έχουμε πιο ισχυρή παρουσία από πλευράς συμβούλων σε κάθε Περιφέρεια και Δήμο, αξιοποιώντας τους υπέρ του λαού.
Η περιφέρεια της ΑΜΘ επιχειρείτε να παρουσιαστεί ή τουλάχιστον αυτό διακηρύσσεται από επίσημα χείλη ως ενεργειακός κόμβος. Ποια η επίπτωση στην καθημερινότητα του λαού και ποιος ωφελείται τελικά  από την παρουσία τους;
Η περιφέρεια της ΑΜΘ, κατέχει την πρωτιά της ¨ενεργειακής φτώχειας¨ πανελλαδικά και είναι η περιφέρεια που έχει ήδη ένα κοίτασμα πετρελαίου σε εξόρυξη στον Πρίνο και περνάει ήδη ο αγωγός φυσικού αερίου που προμηθεύει τη χώρα. Το πέρασμα του ΤΑΡ δεν διασφάλισε ποσότητα αερίου, ούτε για τη χώρα ούτε για την περιφέρεια σε πρώτη φάση. Οι θέσεις εργασίας στην κατασκευή του αγωγού, συνοδεύτηκαν με εντατικοποίηση και απλήρωτες υπερωρίες, με δουλειά στους -15^ο το χειμώνα. Ενώ όταν θα ξεκινήσει η λειτουργία του αγωγού οι συνολικές θέσεις εργασίες θα είναι μερικές δεκάδες στην περιοχή. Ενεργειακός κόμβος είναι και η Ουκρανία, πλούσια σε ενέργεια είναι και η Λυβύη, αλήθεια τι κέρδισε εκεί ο λαός; Την προηγούμενη εβδομάδα σε μια περιοδεία ένας εργαζόμενος ρώτησε τι θα γίνει τώρα με την Κύπρο και τα κοιτάσματα που βρέθηκαν και ένας παραδίπλα του απάντησε , τι να γίνει γιατί εσένα όταν βρήκαν το πετρέλαιο στον Πρίνο σου δώσαν κανά μπετόνι.
Τα πανηγύρια δεν αφορούν το λαό της περιοχής, της χώρας αλλά το κεφάλαιο. Η μετατροπή της περιοχής σε ενεργειακό κόμβο, με τις πλωτές εξέδρες, το νέο διασυνδετήριο αγωγό με τη Βουλγαρία και την αποθήκη φυσικού αερίου στον Πρίνο και τον ΤΑΡ, πάνε μαζί με την ένταση στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ, το σενάριο για νέα βάση στην Αλεξανδρούπολη. Θωρακίζουν τα ανταγωνιστηκά τους οικονομικά σχέδια πολιτικά και στρατιωτικά. Τα σουλάτσα του Αμερικάνου πρέσβη, η αναφορά στην Αλεξανδρούπολη από Ομπάμα πριν και Τραμπ πρόσφατα, πρέπει να μας γεμίζει ανησυχία. Χρειάζεται επαγρύπνηση και δράση απέναντι σχέδια και επιδιώξεις των ιμπεριαλιστών και του κεφαλαίου στη χώρα μας. Όχι μόνο δε φέρνουν την ευημερία και την ειρήνη, αλλά μας μετατρέπουν σε μήλον της έριδος για τους ανταγωνισμούς τους.  Γι’ αυτούς τα σύνορα είναι λάστιχο και εξαρτώνται από τα συμφέροντα τους, είναι επικίνδυνοι οι ισχυρισμοί κυβέρνησης αλλά και ΝΑΤΟτρεχάμενων παραγόντων της Τοπικής Διοίκησης σαν το Δήμαρχο της Αλεξανδρούπολης που ισχυρίζονται πως οι ΗΠΑ έρχονται να μας φυλάξουν. Η πείρα από το Αιγαίο και με την πρόσφατη παρουσία ναυτικής δύναμης είναι χαρακτηριστική πόσο μας προστάεψε από τις προκλήσεις της Τούρκικης αστικής τάξης. 
Ένα ζήτημα που απασχόλησε την κοινή γνώμη είναι το ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών. Πόσο επηρεάστηκε η περιοχή σας από το κλίμα του εθνικισμού που καλλιεργήθηκε και  πόσο θεωρείτε πιθανή την ενίσχυση της ακροδεξιάς  στις κάλπες; Ποιες είναι οι προκλήσεις  για τη δημιουργία ενός μετώπου κατά του φασισμού;
Η προκλητική προπαγάνδα της κυβέρνησης να ταυτίσει τη συμφωνία των Πρεσπών και τις επιδιώξεις του  ΝΑΤΟ με το διεθνισμό και την ασφάλεια, έδωσε αέρα στα πανιά του εθνικισμού και των διάφορων φασιστοειδών. Έκρυψε το πραγματικό δίλημμα, τι πραγματικά εξυπηρετείται από τη συμφωνία. Η ονοματολογία ρίχνει στάχτη στα μάτια του λαού, αφού αφήνει απ’ έξω το ζήτημα ποιον υπηρετεί και γιατί γίνεται η συμφωνία. Πώς πραγματικά θα διασφαλιζόταν μια λύση που δε θα άφηνε περιθώρια σε κάθε αλυτρωτισμό, θα αποδυνάμωνε τον εθνικισμό και από τις δύο πλευρές. Αυτό βέβαια απαιτεί σύγκρουση με τους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ και ΕΕ.  Σίγουρα ο εθνικισμός δεν καλλιεργήθηκε σε μια νύχτα, ήταν κυρίαρχη γραμμή μαζί με τον αντικομουνισμό χρόνια απέναντι στις λαϊκές δημοκρατίες. Όμως τον εθνικισμό τον νομιμοποίησε ο παλιός Συνασπισμός με τη συμμετοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια το 91 και τον  ενίσχυσε με το ρόλο που παίζει σήμερα με τη συμφωνία. Βέβαια θέλει προσοχή πως υπάρχουν πέρα από τους εθνικιστές, τμήματα του λαού που ανησυχούν για την ευρύτερη κατάσταση στα Βαλκάνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να τσουβαλιάσει μαζί με τους φασίστες όποιον διαφωνεί μαζί του και αυτό βολεύει και τους δυο. Η ΝΔ από την άλλη τους αγκαλιάζει για να πάρει ψήφους από τα δεξιά τους. Και οι δύο παίζουν με τη φωτιά. Το ΚΚΕ χαλάει τη σούπα στο ψεύτικο περιεχόμενο που βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο δίπολο ΠΡΟΟΔΟΣ ή ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ. Όσοι είναι με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, όσοι είναι με τις επεμβάσεις και τη βαρβαρότητα, όσοι είναι με τον ιμπεριαλιστικό κοσμοπολιτισμό δεν είναι εκφραστές της Προόδου, αλλά το άλλο πρόσωπο του Ιανού, δηλαδή της συντήρησης. Προοδευτική και ριζοσπαστική είναι η θέση του ΚΚΕ που αντιμάχεται τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, προβάλλει την αλληλεγγύη και την κοινή πάλη των λαών της περιοχής απέναντι στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στο εθνικιστικό και ρατσιστικό δηλητήριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ στο προοδευτικό του μέτωπο παίρνει τα συγχαρητήρια από τον διαβολικό Τραμπ που είχε τη στήριξη της Κου Κλουξ Κλαν και το Νετανιάχου.
Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται αγκαλιά με αυτούς που τον ενισχύουν, σε συμμαχία με το σύστημα που το γεννά. Η πείρα των αντιφασιστικών μετώπων μπορεί σήμερα να αξιοποιηθεί, ο φασισμός μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο από το εργατικό λαϊκό κίνημα, όταν αυτό δε γίνεται ουρά των αστικών κομμάτων, της σοσιαλδημοκρατίας.  Ο φασισμός είναι παιδί του καπιταλισμού, αν κάνεις συμμαχίες με αυτούς που το γεννάν, παίζεις το παιχνίδι του, τον αφήνεις να παρουσιάζεται σαν αντισυστημικός και να παγιδεύει τμήματα του λαού. Όταν πολεμάς το σύστημα που τον ταΐζει, τον αναγκάζεις να δείξει αυτό που πραγματικά είναι, αναγκάζεται να υπερασπιστεί το σύστημα της εκμετάλλευσης, να γίνει το σιδερένιο χέρι του. Αυτό εκφράστηκε και στη ζώνη με τα σωματεία, σα σχολεία με τις τελευταίες κινητοποιήσεις και το πόσο πόνεσε τους φασίστες η στάση της ΚΝΕ και σε μια σειρά  χώρους.
Οι δυνάμεις μας παίρνουν και θα συνεχίσουν να παίρνουν πρωτοβουλίες μέσα στο κίνημα, στους χώρους δουλειάς κα μόρφωσης σε κάθε γειτονιά, για να αποκαλύπτουμε το πραγματικό πρόσωπο του φασισμού. 
Σε σχέση με τα ψηφοδέλτια της ΛΑΣΥ, σχολιάστηκε αρκετά η παρουσία νέων ανθρώπων σε ηλικία, αλλά και σε ό,τι αφορά την ενασχόληση τους με τα κοινά. Τι σηματοδοτεί η σύνθεση του ψηφοδελτιου;
Στα ψηφοδέλτια μας συμμετέχουν νέοι αγωνιστές, που δραστηριοποιούνται στους φοιτητικούς και σπουδαστικούς συλλόγους, μέχρι πέρυσι στα 15μελη και 5μελη μαθητικα συμβούλια. Είναι νέοι, όχι όμως άπειροι από αγώνες. Από την άλλη, στα ψηφοδέλτια συμμετέχουν αγωνιστές από το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα, στους αγροτικούς συλλόγους, στα σωματεία εμπόρων και επαγγελματιών, στους γυναικείους συλλόγους. Προσπαθούμε να εκφράζουμε όλα τα τμήματα του αγωνιζόμενου λαού. Αυτό που δε θα βρείτε στα ψηφοδέλτια μας είναι μεγαλοεπιχειρηματίες και εκπρόσωπους του κεφαλαίου.
 Σε πρόσφατη δήλωση  μαζί με το Χρήστο Τρέλλη κάνετε λόγο για μαυρογιαλούρηκες τακτικές. Επηρεάζεται ο κόσμος από το κλίμα  ρουσφετιών και παροχών και πως απαντάτε σε αυτό;
Ο Μαυρογιαλούρος έγινε γνωστός για τις υποσχέσεις και όχι για το φιλολαϊκό του έργο. Ο περιφερειάρχης ενώ δεν βρήκε ευρώ για δρόμους και ψήφισε μειωμένο προϋπολογισμό κατά 35% περίπου για το οδικό δίκτυο και τη συντήρηση του, ξαφνικά έβρεξε κονδύλια και υπόσχεται ό,τι δεν έγινε στην τετραετία. Από την άλλη, οι κυβερνητικοί βουλευτές καταγγέλλουν πως τα έργα και το χρήμα είναι δικό τους. Μακάρι να γίνονταν έστω και τώρα έργα που υπηρετούν τις ανάγκες του λαού, να καλύπτονταν κενά με μόνιμες θέσεις που είναι απαραίτητα. Με ψίχουλα όμως και με προεκλογικά ταξίματα μάλλον τα έργα τους θα θυμίζουν μετεκλογικά τα έργα του Μαυρογιαλούρου. 
Ποιο το επίπεδο κινητοποίησης του κόσμου στην περιφέρεια σας; Υπάρχουν αγώνες που αναπτύσσονται και πως μπορούν να ενισχυθούν;
 Σίγουρα στην περιοχή μας ο συσχετισμός δύναμης δεν είναι ο καλύτερος σε όλη τη χώρα. Αυτό θα ήταν και πρόβλημα αν το καλοσκεφτεί κάποιος από τη σκοπιά συγκέντρωσης και εργατικής τάξης και της βαρύτητας του κινήματος της στην περιοχή σε σχέση για παράδειγμα με την Αττική. Παρόλαυτά υπάρχουν θετικά μηνύματα. Οι κινητοποιήσεις στον ΤΑΡ για ΣΣΕ από το συνδικάτο οικοδόμων Αλεξανδρούπολης, οι πρόσφατες κινητοποιήσεις για ελλείψεις στο Κέντρο υγείας στα Δίκαια, οι κινητοποιήσεις των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, των συνταξιούχων που είναι πολύ μαζικές. Υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις να δυναμώσει παραπέρα το εργατικό και λαικό κίνημα, να μη γίνεται ουρά της εργοδοσίας και των αστικών κομμάτων. Να αντεπιτεθεί βάζοντας στην προμετωπίδα του την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών σε σύγκρουση με το σύστημα που τις τσακίζει.

Η Θρησκεία του μίσους

Μιλώντας με χριστιανούς, εβραίους, μουσουλμάνους, βουδιστές, όλοι θα επιμείνουν πως η θρησκεία τους προάγει αρχές όπως την συμπόνια, την ταπεινοφροσύνη και τον ανθρωπισμό. Όλοι θα έχουν δίκιο. Οι επικριτές τους επίσης, θα επισημάνουν την προώθηση της βίας εναντίον των αλλοθρήσκων μέσα στα κείμενα αυτά και θα έχουν και αυτοί δίκιο. Οι αντιφάσεις στις διάφορες θρησκευτικές διδασκαλίες είναι παρούσες και μπορούν να δεχτούν κάθε ερμηνεία. Η βία ανάμεσα σε διαφορετικές θρησκευτικές ομάδες, αν και έχει πολλές φορές χαρακτηριστεί ως βία υπαγορευμένη από τη θρησκεία, στην πράξη είναι το αντίθετο. Οι άνθρωποι αποδίδουν τις πράξεις τους στη θρησκεία. Η κάθε θρησκεία πρεσβεύει τελικά εκείνο που οι άνθρωποι της αποδίδουν πιθανότατα ως αποτέλεσμα της αντιεπιστημονικής προέλευσής της.
Σε αντίθεση με την επιστημονική θεμελίωση των φυσικών επιστημών, αλλά και τον διαχρονικά αναλλοίωτο χαρακτήρα των Νόμων τους, που δεν αφήνει περιθώρια αμφιταλάντευσης και παρερμηνειών, η λογική των θρησκευτικών κειμένων βασίζεται στην υποκειμενική πίστη. Κάθε θρησκεία μεταβάλλεται με τις κοινωνικές συνθήκες οδηγώντας σε μεταβολές και εσωτερικές διασπάσεις, σαν αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτοσυντήρησης και της διατήρησης της ζωντάνιας των θεμελιακών αξιών της. Η θρησκεία δημιουργήθηκε από τον άνθρωπο και επέστρεψε πάλι μέσω των κοινωνικών νορμών που επιβάλλει σε ένα διαρκές και ανατροφοδοτούμενο μετασχηματισμό. Όμως πάντοτε είναι η κοινωνική επίδραση ο καθοριστικός παράγοντας που καθορίζει την δυναμική αυτής της διαδικασίας.
Ο Μαρξ πίσω στο 1844 στην εισαγωγή της “Συμβολής στην Κριτική της Εγελιανής Φιλοσοφίας του Κράτους και του Δικαίου”, διατύπωνε την περίφημη φράση του πως ”Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού” . Το όπιο εκείνη την εποχή χρησιμοποιούταν ως παυσίπονο και όχι ως ναρκωτικό, και ακριβώς αυτή ήταν η έννοια αυτής της φράσης δεδομένου πως το παυσίπονο ανακουφίζει από τον πόνο δίχως να καταπολεμά την αιτία του. Αντιλήφθηκε τη θρησκεία ως την εύκολη διέξοδο στην ανθρώπινη αναζήτηση απαντήσεων, διαπιστώνοντας ωστόσο πως αποτελεί μία ανεστραμμένη συνείδηση του κόσμου, δείχνοντας κατανόηση στην διαμορφωθείσα κατάσταση αφού οδηγείται στο συμπέρασμα ότι “Ξεπέρασμα της θρησκείας ως απατηλής ευτυχίας του λαού σημαίνει την απαίτηση της πραγματικής του ευτυχίας […] Η κριτική της θρησκείας είναι λοιπόν εν σπέρματι η κριτική της κοιλάδας αυτής των δακρύων, που η θρησκεία αποτελεί το φωτοστέφανό της.”  Η θρησκεία δεν είναι το πρόβλημα, αλλά το παραβάν που κρύβει την πραγματικότητα, προσφέροντας ταυτόχρονα και “θαλπωρή” ενώ καθορίζεται από τις παραγωγικές σχέσεις, ή προσαρμόζεται κατάλληλα σε αυτές διαμορφώνοντας κοινωνικούς κανόνες, όπως π.χ. η Προτεσταντική Ηθική που είναι το αποτέλεσμα της επικρατούσας οικονομικής αντίληψης και όχι το αντίστροφο.
Η κοινωνική βία δεν αποτελεί εγγενές συστατικό καμίας θρησκείας. Οι κοινωνικές συνθήκες, που χαρακτηρίζονται κυρίως από τις οικονομικές, είναι εκείνες που διαμορφώνουν την θρησκευτική ηθική σύμφωνα με τις αξίες τους. Για άλλη μια φορά η ανάλυση του Μαρξ επιβεβαιώνεται με όσα βλέπουμε σε ολόκληρη την ιστορική πορεία. Οι στρατιές φανατικών στο όνομα της Πίστης είναι αποτέλεσμα ενός προϋπάρχοντος κοινωνικού μετασχηματισμού. Η κοιλάδα των δακρύων χρειάζεται πάντα το φωτοστέφανό της και αυτό θα παραμένει όσο υπάρχουν τέτοιες κοιλάδες. Η εύκολη εξήγηση ανάγεται πάντοτε στο μεταφυσικό, χωρίς έτσι να υπάρχει κανένας κίνδυνος να διαταραχτούν τα πραγματικά αίτια των δακρύων. Είναι απόλυτα εύστοχος ο Μαρξ όταν λέει ότι η “Θρησκεία δεν είναι παρά ο απατηλός ήλιος που περιστρέφεται γύρω από τον Άνθρωπο όσο ο Άνθρωπος δεν περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του” .

Οι επιθέσεις σε εκκλησίες, τεμένη ή συναγωγές είναι πολύ συχνά φαινόμενα, στο πλαίσιο των κοινωνικών συνθηκών που έχουν επικρατήσει αλλά και της φασιστικής ρητορείας που εντατικοποιείται συνεχώς. Η κινητοποίηση ενός θρησκευτικού και φυλετικού πέπλου συγκάλυψης των πραγματικών αιτιών της παγκόσμιας οικονομικής κατάστασης είναι εμφανής, για όποιον θέλει να το δει. Το αφήγημα θέτει τον “προηγμένο” Δυτικοχριστιανικό πολιτισμό ενάντια στο “επικίνδυνο” Ισλάμ και οι φωνές αυτές δεν προέρχονται μόνο από περιθωριακές ομάδες αλλά και από πιο μετριοπαθείς φωνές. Η δραστηριοποίηση φονταμενταλιστών σε όλα τα θρησκευτικά δόγματα είναι συχνή και θα γίνεται ολοένα και συχνότερη καθώς η αδυναμία διαχείρισης και αντιμετώπισης της οικονομικής πραγματικότητας θα στρέφει όλο και περισσότερους σε μανιχαϊστικές προσεγγίσεις, με την θρησκεία να βρίσκεται στο επίκεντρο ακόμα και στον χαρακτηρισμό της φυλετικής διαφορετικότητας. Η ερμηνεία της σημερινής κατάστασης με όρους θρησκευτικού ιμπεριαλισμού εξυπηρετεί διπλά τον καπιταλισμό καθώς πέρα από τον αποπροσανατολισμό που διατηρεί με την εστίαση στο αιτιατό και όχι στο αίτιο, αφήνει πεδίο δράσης σε φασιστικές πρακτικές με αποτέλεσμα την επικράτηση του φόβου και την περαιτέρω καλλιέργειας της μισαλλοδοξίας. Το μίσος φέρνει περισσότερο μίσος και σε τελική ανάλυση όσοι εκτίθενται σε αυτό υποτάσσονται στον σύγχρονο σκοταδισμό αδυνατώντας να οδηγηθούν σε ορθά συμπεράσματα. Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια ώστε να εξαφανιστεί το Επέκεινα της Αλήθειας και να καθιερωθεί η Αλήθεια του Ενθάδε και ο άνθρωπος να αρχίσει να περιστρέφεται πάλι γύρω από τον εαυτό του.

Ελευθέριος Βενιζέλος, ηγέτης της αστικής τάξης και απηνής διώκτης του ΚΚΕ

Από Ηρακλής Κακαβάνης

Στις 23 Αυγούστου 1864 γεννιέται ο Ελευθέριος Βενιζέλος, πέντε φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Ο Βενιζέλος δικαιολογημένα μπορεί να πάρει τον τίτλο του μεγάλου «εθνικού ηγέτη» από την αστική τάξη. Με αναγνωρισμένες πολιτικές ικανότητες και διορατικότητα, υπήρξε ένας από τους βασικούς στυλοβάτες του αστικού πολιτικού συστήματος της Ελλάδας που υποστήριξε με ξεχωριστή επιμονή και μαχητικότητα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.Αξιοποιώντας τους δεσμούς υποτέλειας που ανέπτυξε με τους Βρετανούς και Γάλλους ιμπεριαλιστές, πέτυχε τη διεύρυνση του ορίων του ελληνικού κράτους, υποθηκεύοντάς το, όμως, στα συμφέροντα των «προστατών» του.

Ο Βενιζέλος προώθησε μέτρα αστικοδημοκρατικού εκσυγχρονισμού, δίνοντας υπόσταση στην άρχουσα τάξη της Ελλάδας. Ηταν όμως σφοδρός πολέμιος του εργατικού κινήματος και απηνής διώκτης του ΚΚΕ. Ήταν αυτό που ψήφισε τον πρώτο τρομοκρατικό αντικομμουνιστικό νόμο , το Ιδιώνυμο, που σκοπό είχε να χτυπήσει το εργατικό και επαναστατικό κίνημα και να φορτώσει στις πλάτες του λαού τα σπασμένα της οικονομικής κρίσης του 1929.
Υπήρξε ευφυής και μεγάλος πολιτικός, άλλα για ποιον; Για την τάξη του, την κεφαλαιοκρατία και τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, κι όχι για ελληνικό λαό.  Δεν πολέμησε μονάχα το εργατικό κίνημα και τις προοδευτικές ιδέες Αντιστρατεύτηκε τα λαϊκά συμφέροντα και σε πολλές περιστάσεις δεν οδήγησε τη χώρα σε δρόμο που εξυπηρετούσε το λαό. Οι τότε συμμαχίες με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ήταν λυκοφιλίες και καταλήξανε σε συμφορές για το λαό και τον τόπο.
Για λογαριασμό των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων έστειλε στρατιωτικό σώμα για την κατάπνιξη της Οχτωβριανής Επανάστασης. Ο Βενιζέλος ευθύνεται, ακόμη, για τη Μικρασιατική Καταστροφή, το επιστέγασμα της εκστρατείας που ο ίδιος ξεκίνησε με καθαρά επιθετικούς σκοπούς. Κηνυγώντας τη Μεγάλη Ιδέα (κατακτητική επέκταση) για λογαριασμό της αστικής τάξης. Και αν επήλθε η Μικρασιατική Καταστροφή δεν είναι γιατί ήρθαν στα πράγματα οι πολιτικοί αντίπαλοί του, παρά γιατί αυτό εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, που πιόνι στο άγριο παιχνίδι τους και στις βίαιες αντιθέσεις τους είχε γίνει και η Ελλάδα.

Βρώμικο τσουβάλιασμα ΠΑΜΕ – εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ από το left.gr

Κατιούσα

Ενώ η Αυγή πριν λίγες μέρες στήριξε απροκάλυπτα την ΟΙΥΕ στους ισχυρισμούς της ενάντια στο ΠΑΜΕ, το οποίο κατόρθωσε να ρίξει στα βράχια το σχέδιο της εργοδοτικής – κυβερνητικής πλειοψηφίας να διοργανώσει συνέδριο με ΜΑΤ και μπράβους, το left.gr, κατεξοχήν ηλεκτρονικό μέσο του Σύριζα, αποφάσισε να ακολουθήσει μια λίγο «διαφορετική» τακτική, με ταυτόσημη στόχευση. Τη συκοφάντηση των ταξικών, αγωνιστικών δυνάμεων, που τάχα παρεμποδίζουν την απρόσκοπτη οργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος.
Ο δρόμος που επέλεξε λοιπόν το left ήταν να εξισώσει τον εσμό των εργατοπατέρων της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ, με το ΠΑΜΕ που αποτελεί τη μόνη δύναμη που όρθωσε αντίσταση στους σχεδιασμούς τους.
Ένα σκηνικό «κόμματα μαλώνουν» προσπαθεί να στήσει ο συντάκτης του κειμένου, που αποδίδει τη ματαίωση του συνεδρίου σε «σκηνικό ακραίας αντιπαράθεσης μεταξύ της ηγεσίας της Συνομοσπονδίας και του ΠΑΜΕ» και «ατέρμονες διαβουλεύσεις και ατελέσφορα «παζάρια». Επιχειρείται λοιπόν να δημιουργηθεί η εντύπωση πως το ναυάγιο του συνεδρίου δεν οφείλεται στις μαφιόζικες πρακτικές των εργατοπατέρων, αλλά σε κάποια υποτιθέμενα αποτυχημένα παζάρια στα οποία εμφανίζεται να μετέχει και το ΠΑΜΕ, που είναι γνωστό ότι ποτέ δε συμμετείχε σε οποιουδήποτε είδους συνδιαλλαγή και παζάρεμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Ακόμα πιο ξεκάθαρη είναι η θεωρία των δύο άκρων σε επόμενη παράγραφο όπου αναφέρεται πως:

Η ηγεσία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ) βρίσκεται στη μία πλευρά του διπόλου, απέναντι από το ΠΑΜΕ, ενός διπόλου που έχει τινάξει στον αέρα τη σημαντικότερη διαδικασία της κορυφαίας συνδικαλιστικής οργάνωσης της χώρας.

Ο μόνος φυσικά που τινάζει στον αέρα τη διαδικασία είναι η ηγεσία της ΓΣΕΕ, που επέμενε συστηματικά στην αθρόα εισαγωγή νόθων αντιπροσώπων. Στη συνέχεια, το left επιχειρεί να αποστασιοποιηθεί από τις πρακτικές του Καραγεωργόπουλου, «που μόνο θυμηδία προκαλούν και συμβάλουν στην πλήρη απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος», στη λογική του χτυπήματος της «συμμαχίας ΠΑΣΚΕ – μητσοτακικής Δεξιάς» όπως αναφέρεται στο κείμενο, αφήνοντας φυσικά στο απυρόβλητο τις τεράστιες ευθύνες των συνδικαλιστών του Σύριζα. Οι οποίοι στα λόγια μπορεί να καταδικάζουν – παρότι προφανώς θεωρούν δευτερεύουσας σημασίες – τις πρακτικές ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ, στην πραγματικότητα όμως έχουν κατέλθει σε σειρά σωματείων σε κοινά ψηφοδέλτια μαζί τους, ενώ δεν έχουν λείψει και περιπτώσεις όπου στην “εθνική ενότητα” συμμετείχαν και χρυσαυγίτες συνδικαλιστές (σωματεία ΟΤΑ Περάματος, Λειβαδιάς), πάντα στη λογική του αποκλεισμού του ΠΑΜΕ από τη διοίκηση.
Παραθέτοντας στη συνέχεια τις δράσεις του ΠΑΜΕ στη διάρκεια των τελευταίων ημερών, δε διστάζει να πετάξει λάσπη στον ανεμιστήρα:
Το ίδιο έπραξε το ΠΑΜΕ και στο πρόσφατο συνέδριο της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος (ΟΙΥΕ), το οποίο διέλυσε αξιοποιώντας παρόμοιες καταγγελίες για παρατυπίες, την ώρα που αντίστοιχες καταγγελίες έχουν διατυπωθεί και εναντίον του συνδικαλιστικού βραχίονα του ΚΚΕ.
Στη συνέχεια παρατίθεται ασχολίαστη η κατάπτυστη ανακοίνωση της παράταξης «Ενωτική Αγωνιστική Κϊνηση», που κάνει λόγο για «βία και τρομοκράτηση από το ΠΑΜΕ»  και «φαιά προπαγάνδα» για να «διαπομπεύσει συλλήβδην ολόκληρα υπαρκτά συνδικάτα, χώρους κι εργαζόμενους (ως δήθεν εργοδοτικών), όπου μέσα από ψέματα, άθλιες κοπτοραπτικές “στοιχείων”, καταφανή διαστρέβλωση γεγονότων, απίστευτες ύβρεις και απειλές, προετοίμασε το έδαφος της διάλυσης του συνεδρίου της ΓΣΕΕ».
Ακολουθεί η ανακοίνωση του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του Σύριζα της περασμένης Παρασκευής, που κινείται στην ίδια λογική εξίσωσης ΠΑΜΕ – ΓΣΕΕ, ενώ το γλυκό δένει στο τέλος, με την ισοπέδωση να φτάνει στο αποκορύφωμά της:

Το μόνο συμπέρασμα που βγαίνει από όσα περιγράψαμε είναι ότι η ΓΣΕΕ βρίσκεται σε απόλυτη αναντιστοιχία με τις συνθήκες της περιόδου αλλά και τις ανάγκες του εργατικού κινήματος και σίγουρα σε μεγάλη απόσταση από τον κόσμο της Εργασίας που δεν εμπιστεύεται τα συνδικάτα, την παραταξιοποίηση και την ακραία κομματικοποίηση και παρακολουθεί από απόσταση (και με πλήρη αδιαφορία) τις σκιαμαχίες της «εργατικής αριστοκρατίας.

«Εργατική αριστοκρατία» λοιπόν οι Παναγόπουλοι των ακριβών θερέτρων και των δυσθεώρητων απολαβών και οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, που είναι σπλάχνα από τα σπλάχνα της εργατικής τάξης. Όλοι το ίδιο είμαστε σε τούτο τον κοσμάκη και νεοφιλελεύθερες λογικές του τύπου «έξω τα κόμματα από τα συνδικάτα» είναι η «αριστερή» προσέγγιση στο πως πρέπει να είναι το συνδικαλιστικό κίνημα σήμερα. Στόχος η διασπορά της απογοήτευσης στους εργαζόμενους, στη λογική ότι «τα ίδια κάνουν όλοι», η πλήρης απαξίωση των συνδικαλιστικών διαδικασιών και η προβολή της «προοδευτικής» κυβέρνησης ως «σωτήρα», που με νόμους και φιρμάνια θα ρίχνει μερικά ψίχουλα στους ευγνώμονες εργαζόμενους, κατά προτίμηση σε προεκλογικές περιόδους.
Ό,τι και να κάνουν, όσο κι αν ραφινάρουν τον προπαγανδιστικό τους μηχανισμό, οι εργαζόμενοι βλέπουν ολοένα πιο καθαρά ποιος είναι πραγματικά στο πλευρό τους, γυρίζοντας την πλάτη στους καπηλευτές θέσεων και τους ανοιχτούς και καλυμμένους απολογητές τους.

Συνέδριο ΓΣΕΕ: Τα ναζιστικά τσιράκια των εργοδοτών (Χρυσή Αυγή) ενοχλήθηκαν απ’ τη δράση του ΠΑΜΕ

Από nikos

Ενόχλησε σφόδρα η πρόσφατη δράση των ταξικών σωματείων και των ομοσπονδιών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στην Καλαμάτα. Πέραν των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ, του συμβιβασμένου εργοδοτικού συνδικαλισμού και φυσικά των αφεντικών, ενοχλήθηκαν και τα… μαντρόσκυλα των τελευταίων, οι εγκληματίες χρυσαυγίτες. 

Αποτελώντας τη φωνή των εργοδοτών, τα αποβράσματα της ναζιστικής συμμορίας βγήκαν και πάλι «παγανιά» στο διαδίκτυο, βάλλοντας κατά του ΠΑΜΕ και του ταξικού κινήματος. Είναι λογικό, βέβαια, καθώς τα φασισταριά βγάζουν φλύκταινες και μόνο στο άκουσμα για εργατικές διεκδικήσεις και ταξικό κίνημα. 

Έτσι, σε άπταιστα χρυσαυγίτικα, τα φασιστοσάιτ τους έγραψαν – και πάλι – για… «τραμπούκικες παρεμβάσεις των μισθοφόρων του ΠΑΜΕ» και «ραβδούχους του ΚΚΕ». Παλιά μου τέχνη κόσκινο το γλείψιμο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στα αφεντικά-εργοδότες. Ουδείς εκπλήσσεται απ’ αυτό.

Το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι οι φασίστες χρυσαυγίτες, ψαρεύοντας στα θολά νερά της ακροδεξιάς ανοησίας και του αντικομμουνισμού, επιχειρούν και πάλι να ταυτίσουν το ΚΚΕ με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Γράφουν μάλιστα – οι κουτοπόνηροι απόγονοι του Χίτλερ- πως ο ΣΥΡΙΖΑ… «συγκυβερνά ατύπως με τα συντρόφια του ΚΚΕ». Αυτά γράφουν οι ναζιστικές ορντινάτσες του κεφαλαίου. 

Εμείς να θυμίσουμε ότι ήταν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής που έβγαιναν φωτογραφίες αλά μπρατσέτα στο Καστελόριζο, όπως επίσης και ότι η πρόσφατη τροποποίηση του ποινικού κώδικα (αρ. 187) από την κυβέρνηση που προβλέπει μειωμένο πλαίσιο ποινής για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης ευνοεί αντικειμενικά τους υπόδικους φασίστες της χρυσαυγίτικης συμμορίας, που έρχεται να προστεθεί στην ήδη μεγάλη καθυστέρηση της δίκης τους. Διόλου τυχαία, βέβαια, τα χιτλεροειδή της Χρυσής Αυγής που… «βγαίνουν στα κεραμίδια» για το όνομα της Μακεδονίας, παριστάνοντας τους τζάμπα «πατριώτες», δεν έχουν ψελλίσει ούτε κουβέντα για τα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης, αβαντάροντας στη Βουλή μια σειρά νομοσχέδια υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.

Όσο για τα γαυγίσματα τους με αφορμή τις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, ας κοιμούνται ήσυχα τα χρυσαυγίτικα μαντρόσκυλα. Η κυβέρνηση και τα αφεντικά τους, το μεγάλο κεφάλαιο (μεγαλοβιομήχανοι, μεγαλέμποροι, εφοπλιστές κλπ), όλο και με κάποιο «κοκαλάκι» θα τα ανταμείψουν.  

Νόμος είναι το δίκιο και η υγεία του λαού – Όχι στην καύση σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ στο Βόλο

Κατιούσα

Τα κέρδη τους σκοτώνουν! Δε θα πεθάνουμε για αυτά!
Αυτό είναι το μήνυμα που πέρασε η χτεσινή μεγαλειώδης συγκέντρωση στην πόλη του Βόλου, ενάντια στην καύση σκουπιδιών στην ΑΓΕΤ, με τον κόσμο της πόλης να ανταποκρίνεται μαζικά στο κάλεσμα της Επιτροπής Αγώνα κατά της καύσης, μαζί με σωματεία, συλλόγους και άλλους φορείς του μαζικού κινήματος.
Το ζήτημα αυτό αναδεικνύει τους δύο κόσμους που συγκρούονται. Από τη μια το “αναπτυξιακό θαύμα”, στο οποίο δεν υπάρχει χώρος για περιβαλλοντικές ευαισθησίες, και από την άλλη ο λαός που ζει, εργάζεται σε αυτόν τον τόπο και τον πονάει όσο κανείς. Από τη μια πλευρά οι κυβερνήσεις που ευθύνονται διαχρονικά για το έγκλημα. Και από την άλλη οι δυνάμεις που αντιτίθενται στο μαύρο μπλοκ τους και είναι με συνέπεια στον αγώνα και την οργάνωσή του.
Όπως είπε κι ο Γιώργος Κουτσινάρης, γραμματέας του Συνδικάτου Μετάλλου Ν. Μαγνησίας «Μήτσος Παπαρήγας», μεταξύ άλλων.

Οι μεταλλεργάτες είμαστε και πάλι στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Ξέρουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει να θυσιάζεται η ζωή για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων! Το έχουμε πληρώσει με εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα, με νεκρούς εργάτες, με θύματα από σοβαρές ασθένειες και καρκίνο.
Δεν συναινούμε, δεν κλείνουμε το στόμα μας, δεν κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά στο έγκλημα που συντελείται σε βάρος της υγείας μας, σε βάρος όλου του λαού του Βόλου.
Μπροστά στο έγκλημα που έχει φαρδιά πλατιά την υπογραφή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ. Στο έγκλημα που δίνει το δικαίωμα στην ΑΓΕΤ – LAFARGE να σκορπάει τον θάνατο με την καύση εκατοντάδων χιλιάδων τόνων σκουπιδιών. Βαφτίζουν τα σκουπίδια “εναλλακτικά καύσιμα”. Νομοθέτησαν και αδειοδότησαν την ΑΓΕΤ για να μετατραπεί σε ευρωπαϊκό αποτεφρωτήρα απορριμμάτων!
Ποιος έδωσε τις άδειες για να καίει η ΑΓΕΤ 1.015.000 τόνους σκουπιδιών το χρόνο; Είναι οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ! Ποιος έδωσε την απαράδεκτη άδεια να εισάγει η ΑΓΕΤ σκουπίδια στο λιμάνι της; Η τωρινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!

Ενώ η ΤΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ καλεί να συνεχιστεί με αμείωτη ένταση ο αγώνας, μέσα από σωματεία και τους φορείς του λαϊκού κινήματος, ενάντια στις δυνάμεις που έδωσαν το πράσινο φως στην ΑΓΕΤ να μετατρέψει την πόλη σε θάλαμο επικίνδυνων αερίων και ρύπων. Ο λαός μπορεί να επιβάλει το δίκιο του!
Με πληροφορίες από 902.gr