Associated Press |
Ολο και λιγότερες ομάδες θα αφορούν μελλοντικά οι κληρώσεις για το Champions League |
Η «μονομαχία», ανεξαρτήτως των ρόλων των «καλών» και των «κακών» στην υπόθεση, στο «διά ταύτα» της αφορούσε τη μάχη για την τελική επικράτηση συγκεκριμένων «προϊόντων» (ΕSL - Champions League), πρακτικά ποιο θα επιβιώσει στην αγορά και θα καρπωθεί το μεγαλύτερο κομμάτι που προσφέρει η «πίτα» των τεράστιων κερδών του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Αν η κίνηση 12 ισχυρών ομάδων της Ευρώπης για μια κλειστή Λίγκα αμερικανικού τύπου, με συγκεκριμένους συμμετέχοντες, προκάλεσε «σεισμό» στον χώρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, από την άλλη τέτοιου είδους πειραματισμοί ούτε άγνωστοι είναι, ούτε - κυρίως - ουρανοκατέβατοι. Οι συγκεκριμένες 12 ομάδες, με τον τρόπο τους και με σύμμαχο αμερικανικά κεφάλαια, θέλησαν να προλάβουν ένα ακόμα πείραμα της UEFA για τη δημιουργία μιας - ουσιαστικά - κλειστής Λίγκας αλλά υπό τη δική της διαχείριση. Ενός εμπορεύματος δηλαδή, που όμως με βάση και τη θέση της στη διοίκηση του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου - που της δίνει το δικαίωμα να προβάλει το «καρότο» και το «δικαίωμα στο όνειρο» ως συστατικό στοιχείο του - σε περισσότερους φαντάζει πιο αποδεκτό.
Παραμένει ωστόσο για λίγους και ισχυρούς, όπως συμβαίνει σήμερα ειδικά στο Champions League, εξαιτίας και των αλλαγών που έχει θεσμοθετήσει η UEFA τα προηγούμενα χρόνια, πάντα με στόχο την ικανοποίηση των απαιτήσεων των ισχυρότερων «ποδοσφαιρικών ΑΕ». Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του Αντρέα Ανιέλι, ιδιοκτήτη της Γιουβέντους και εκ των βασικών πρωταγωνιστών για την ίδρυση της ESL, ο οποίος απαντώντας στις κατηγορίες για σχέδια των ισχυρών ανέφερε: «Απορώ με τις αντιδράσεις... Αλλωστε και το Champions League μια υπόθεση 12 - 14 ομάδων είναι ουσιαστικά».
Από την άλλη, και στο οικονομικό μέρος, το άλλοθι μιας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης κρατάει τον δρόμο ανοιχτό για τις συνεργασίες με περισσότερες πολυεθνικές από ό,τι σε μια κλειστή Λίγκα, όπου το γενικό κουμάντο θα ανήκει σε μία (π.χ. η «JP Morgan» στην ESL). Η αναπροσαρμογή συμβολαίων και συνεργασιών με τις πολυεθνικές, το μπάσιμο νέων «παικτών» στο παιχνίδι, ακόμα και το μοίρασμα του χρήματος, δείχνει πιο αποδεκτό στο συγκεκριμένο εγχείρημα απ' ό,τι στο αντίπαλο μοντέλo.
Παρά την αναστάτωση που δημιούργησαν τα σχέδια των ισχυρών, η UEFA δεν παρεξέκλινε από το εδώ και καιρό έτοιμο σχέδιό της για νέες αλλαγές στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και κυρίως στο Champions League από τη σεζόν 2024 - 2025, οι οποίες ανακοινώθηκαν από την Εκτελεστική Επιτροπή της UEFA και εγκρίθηκαν στη συνέχεια από την Ενωση Ευρωπαϊκών Συλλόγων (ECA) αλλά και την Επιτροπή Ανταγωνισμού της ΕΕ. Υπενθυμίζεται ότι σε πολιτικό επίπεδο η ΕΕ τάχθηκε κατά των σχεδίων της ESL και υπέρ της UEFA (βλ. σχετικές δηλώσεις του Γάλλου Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν), ενώ ανάλογη στάση κράτησε και η Βρετανία διά του πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον. Ο οποίος Τζόνσον, μάλιστα, όπως λέγεται άσκησε και πολύπλευρη πίεση προς την ηγεσία των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ιδιοκτήτες της Μάντσεστερ Σίτι) προκειμένου να αποσύρουν την ομάδα τους από τη νέα διοργάνωση, απειλώντας ακόμα και με διπλωματικό επεισόδιο - κάτι που δείχνει και τις πολύ μακριές γεωπολιτικές και λοιπές «ουρές» που είχε η επίμαχη αντιπαράθεση.
Στο βασικό πλάνο για τη βιτρίνα των ευρωπαϊκών διοργανώσεων, το Champions League, περιλαμβάνεται μια πλήρης αλλαγή της δομής που υπάρχει σήμερα στη διοργάνωση, βασιζόμενη στο λεγόμενο «ελβετικό» σύστημα διεξαγωγής που ισχύει σήμερα σε κάποια αθλήματα, και ιδιαίτερα στο σκάκι. Οι καινοτομίες που έρχονται περιλαμβάνουν αύξηση των ομάδων της κύριας φάσης από 32 σε 36 (κάτι που σημαίνει και αύξηση των αγώνων) αλλά και πλήρη αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής. Κατά πολλούς πρόκειται για τη μεγαλύτερη τομή στη διοργάνωση από το ξεκίνημά της το 1992 - όταν αντικατέστησε το μέχρι τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών - ξεπερνώντας κατά πολύ όποια αλλαγή είχε γίνει μέχρι φέτος στη μορφή της φάσης των ομίλων, στον αριθμό των ομάδων, με την καθιέρωση προκριματικών γύρων κ.ο.κ.
Μπορεί πάντως η UEFA να παρουσίασε ένα διαφορετικό «προϊόν» σε σχέση με αυτό των «12», ωστόσο κάθε άλλο παρά αλλάζει η φιλοσοφία του, στήριξης των «μεγάλων» και μεγιστοποίησης των κερδών. Μάλιστα η UEFA αναζήτησε και... βοήθειες για το νέο δικό της εγχείρημα, με βάση και τις υποσχέσεις για περισσότερα κέρδη προς τους ισχυρούς τις οποίες είχε δώσει το προηγούμενο διάστημα, μιας που οι απαιτήσεις ξεπερνούσαν κατά πολύ την όποια στήριξη προσφέρουν οι νυν συνεργάτες - χορηγοί στη σημερινή μορφή του «προϊόντος». Η φημολογία των τελευταίων ημερών, άλλωστε, θέλει τη σύναψη συμφωνίας μεταξύ UEFA και αγγλικού οικονομικού fund για τη στήριξη των νέων πλάνων, που θα αγγίξει τα 7 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτές οι εξελίξεις είναι η κύρια αιτία που οι έξι αγγλικές ομάδες (Σίτι, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Τσέλσι, Αρσεναλ, Τότεναμ) ήταν εκείνες που άνοιξαν τον «χορό» των αποχωρήσεων από την ESL.
Διαφημίζοντας τα νέα δεδομένα, ο πρόεδρος της UEFA Αλεξάντερ Τσέφεριν ανέφερε ότι αυτές «δίνoυν ευκαιρία σε κάθε ομάδα για συμμετοχή και διάκριση» καθώς και ότι «θα επιτρέψουν τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα, ευημερία και ανάπτυξη όλου του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και όχι μόνο ενός καρτέλ», απευθυνόμενος προς την ESL. Αλλοι παράγοντες της Ομοσπονδίας επικαλέστηκαν την «πλήρη στήριξη των φιλάθλων» στην εμπορική μάχη μεταξύ UEFA και ΕSL, θέλοντας να διαφημίσουν την αποδοχή της «πραμάτειας» τους. Η πραγματικότητα όμως είναι τελείως διαφορετική από τα άλλοθι που ψάχνουν οι διοικούντες της UEFA. Για παράδειγμα, οι επιπλέον θέσεις που περιλαμβάνουν οι νέες αλλαγές στο Champions League ξεκαθαρίστηκε πως θα δοθούν σε ομάδες από πρωταθλήματα που βρίσκονται στις υψηλές θέσεις της ειδικής βαθμολογίας.
Εξίσου υποκριτική μοιάζει η επίκληση στη γνώμη των φιλάθλων, μόνο βέβαια ως «πελατείας» για εμπορική και κάθε άλλου είδους χειραγώγηση, και μόνο όσο εκείνοι εξακολουθούν να επιλέγουν κάθε φορά ανάμεσα στο υποτιθέμενο «μικρότερο κακό» του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού, που τους στερεί όλο και περισσότερο το αγαπημένο τους άθλημα, πόσο μάλλον το ίδιο το δικαίωμά τους στην άθληση.
Αλλωστε, το πόσο οι παράγοντες της UEFA «δίνουν βάση» στη γνώμη των φιλάθλων, όπως διατυμπανίζουν, φαίνεται από το πόσο ...ιδρώνει το αυτί τους απέναντι στις μαζικές διαμαρτυρίες των φιλάθλων, οι οποίες συνεχώς αυξάνονται τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα σε Αγγλία, Γερμανία και Ιταλία, π.χ. για τα πανάκριβα εισιτήρια των αγώνων στα εγχώρια πρωταθλήματα ή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Εκμεταλλευόμενη την αγάπη του κόσμου για το άθλημα, η UEFA ξέρει εκ των προτέρων ότι ακόμα και στην περίπτωση που ο φίλαθλος μετατραπεί σε απλό τηλεθεατή, και πάλι τα κέρδη θα είναι πολλά.
