Και την άλλη Κυριακή τρώvε τον λαό για αρνί…

 Και την άλλη Κυριακή τρώvε τον λαό για αρνί…

Η πολιτική αγυρτεία σε πρωτοφανή μεγαλεία! Η κυβέρνηση των υπηρετών της άρχουσας τάξης, που φόρεσαν πορφυρούς μανδύες για να παραστήσουν τους αριστερούς και να κοροϊδέψουν τον λαό, μπορούν να μετατρέψουν τα πιο απίστευτα ανέκδοτα, τα πιο μεγάλα παραμύθια σε πραγματικότητα! Έτσι ο αριστερός θίασος, μετά από σκληρή σαρακοστιανή διαπραγμάτευση, ετοιμάζεται σε συνεργασία με το διεθνές υπηρετικό προσωπικό των τοκογλύφων, να φέρει Πασχαλιάτικα στη Βουλή τη νέα σφαγή του λαού, με φόντο ένα κακοπαιγμένο καβγαδάκι μεταξύ τους, με την κυβέρνηση να παριστάνει τον βράχο στην εφαρμογή του τρίτου μνημονίου και τους διεθνείς αντιλαϊκούς οργανισμούς να ζητούν πιο σκληρά μέτρα! Δηλαδή ο θεομπαίχτης που πέταξε τα λουλούδια του, πατώντας με τις βρώμικες παπουτσάρες του, στην μάντρα της θυσίας, ο τύπος που εξελέγη σκίζοντας μνημόνια ντόπια και ξένα, ο πανηγυρτζής που παράστησε την πασιονάρια θα περάσει τον λαό στη σούβλα για να τον ψήσει το Πάσχα του 2016 και θα το κάνει με ταρατατζούμ, πανηγυρίζοντας γιατί πέτυχε καθώς θα γυρίζει ο λαός στη σούβλα να τον πασαλείβουν με ελαιόλαδο και όχι με λιωμένο λίπος (μπλιαχ)!!

Ο θεομπαίχτης που ψήφισε μνημόνιο τον Δεκαπενταύγουστο, δεν διστάζει να προχωρήσει στην ολοκλήρωση της σφαγής το Πάσχα του 2016! Δεν διστάζει να αναπαραστήσει τα Θεία Πάθη ανεβάζοντας στο σταυρό τον λαό, βάζοντας στον Επιτάφιο τον λαό, θάβοντας βαθιά στο χώμα τον λαό και τσιμεντάροντας καλά τον τάφο για να μην μπορέσει να αναστηθεί! Σκέφτηκε ο παμπόνηρος οπορτουνιστής ότι ο λαουτζίκος που έχει προγραμματίσει να φύγει στο χωριό για να περάσει φθηνά ή τζάμπα τις ημέρες του Πάσχα δεν πρόκειται να μείνει στην Αθήνα για να περικυκλώσει τη Βουλή! Σκέφτηκε ο πολιτικός απατεώνας ότι ο επαγγελματίας που στην 24ωρη απεργία έκλεισε το μαγαζί του και διαμαρτυρήθηκε μαζί με τον υπόλοιπο λαό μαζικά, δεν θα κλείσει το μαγαζί του παραμονές του Πάσχα,αφού αυτές τις ημέρες περιμένει για να κάνει ταμείο, μιας και τις υπόλοιπες σκοτώνει μύγες! Σκέφτηκε ο ψεύτης που εξαπάτησε τον λαό υφαρπάζοντας την ψήφο του ότι το κλίμα των ημερών του Πάσχα θα αποπροσανατολίσει την λαϊκή αντίδραση! Ίσως ακούσουμε μάλιστα και ιστορίες για αγρίους περί της ασέβειας πραγματοποίησης διαδηλώσεων κατά την Μεγάλη Εβδομάδα! Ο αυτόκλητος κομμουνιστής χρησιμοποιεί για δεύτερη φορά τη θρησκεία για να σκυλεύσει το πτώμα του λαού!

Θα τον ζήλευαν πολλοί για την μαεστρία με την οποία ενορχηστρώνει την επίθεση των “μεγαλοκαρχαριών” σε βάρος των ανθρώπων του μόχθου. Θα τον ζήλευε ο Ανδρέας που μέχρι την εμφάνιση του Ελπίδα είχε αποδειχθεί ο μεγαλύτερος παπατζής! Πιο πολύ όμως θα τον ζήλευε ο πατέρας του Ανδρέα και ο Πλαστήρας, γιατί ο σημερινός λαοπλάνος ετοιμάζεται να εκτελέσει τον λαό ξημερώματα Κυριακής του Πάσχα και μάλιστα μετά Βαΐων και κλάδων!

Φέτος ο “Ελπίδας” έχει σκοπό να μην αφήσει τον κόσμο να κάνει ανάσταση. Έχει σκοπό να τον θάψει οριστικά και αμετάκλητα! Όμως ο λαός αυτήν τη φορά ξέρει. Ξέρει ότι ετοιμάζεται να ψηφίσει τους νόμους λαιμητόμους του Ασφαλιστικού και του Φορολογικού μια κι έξω τη Μεγάλη Εβδομάδα. Ξέρει ότι ετοιμάζεται να ξαναεκτελέσει τον Μπελογιάννη ξημερώματα Κυριακής του Πάσχα του 2016! Το Πάσχα το οποίο ο Ελπίδας προσπαθεί να το μετατρέψει σε θάνατο χωρίς ανάσταση του λαού, ο λαός πρέπει να το αντιστρέψει γκρεμίζοντας και θάβοντας τους επίδοξους φονιάδες του, τους σταυρωτήδες του! Αυτό το Πάσχα πρέπει να βουλιάξουν οι δρόμοι κι οι πλατείες, ο λαός πρέπει να μην αφήσει να ανεβάσουν τον Χριστό στο σταυρό γιατί Χριστός είναι ο ίδιος ο λαός, δεν πρέπει να αφήσει να εξελιχθεί άλλο το δράμα του γιατί δεν θα έχει ανάσταση! Τη Μεγάλη Βδομάδα του 2016 ο λαός πρέπει να την μετατρέψει σε Κυριακή της Ανάστασης! Αρκετά καρφιά έμπηξαν στη σάρκα του! Φτάνει πια! Δεν πάει άλλο! Το Πάσχα του 2016 πρέπει να γκρεμίσει μνημόνια και αφεντικά ανασταίνοντας τον ίδιο του τον εαυτό, όχι με θαύματα, αλλά με τον δικό του αγώνα, με τις δικές του πλάτες τσακίζοντας τους βασανιστές του!

Η φετινή Μεγάλη Εβδομάδα πρέπει να πλημμυρίσει από οργή, όχι από κατάνυξη! Φτάνει πια η κατάνυξη στην οποία πατάνε τα παράσιτα οι πλουτοκράτες για να σταυρώσουν τον λαό! Παραμονές του Πάσχα του 2016 το λαϊκό ποτάμι πρέπει να πλημμυρίσει τους δρόμους όλης της χώρας. Και θα περπατούν μπροστάρηδες στο ποτάμι αυτό της Ανάστασης ο Ιωακείμ της Κοζάνης κι ο Αντώνιος της Ηλείας αντάμα με τον Παπαφλέσσα και τον Μπελογιάννη και θα έχουν απέναντί τους τον Ιερώνυμο της χούντας, τον Δαμασκηνό της Γερμανοεγγλέζικης κατοχής και την “αριστερή” πανούκλα της “αλλαγής”!

Όλοι στους δρόμους μαζί με τις ταξικές δυνάμεις Πάσχα του 2016, για το γκρέμισμα των μνημονίων και για το άνοιγμα του δρόμου της συντριβής της σάπιας εκμεταλλευτικής κοινωνίας και της κατάκτησης εκείνης της κοινωνίας της χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο! Όλοι στους δρόμους για την ΑΝΑΣΤΑΣΗ του λαού!

Όλα τα ξεκόλια

 Όλα τα ξεκόλια

Τρεις υπουργοί της κυβέρνησης διοργάνωσαν χτες κοινή συνέντευξη τύπου, για να ανεβάσουν ξανά το πετυχημένο έργο της κυρίαρχης και εθνικά περήφανης κυβέρνησης, που παίρνει μόνη της νομοθετικές πρωτοβουλίες, χωρίς να έχει εξασφαλίσει τη συμφωνία του κουαρτέτου -αν και συνήθως αυτό σημαίνει ακόμα χειρότερα μέτρα κατόπιν συμφωνίας. Και μπορεί να μη συμπεριλαμβάνεται στο γράμμα της συμφωνίας, είναι όμως σίγουρα στο πνεύμα της, να κρατάει η κυβέρνηση το ρόλο του καλού μπάτσου, που θέλει πιο ήπια προσαρμογή αλλά εκβιάζεται κι αναγκάζεται τελικά να υποκύψει παρά τη θέλησή της. Είναι η θεωρία που πουλάει ο Σύριζα για το τρίτο μνημόνιο, που το υπέγραψε αναγκαστικά και με το πιστόλι στον κρόταφο, αλλά παρεμπιπτόντως είναι γαμάτο και κοιτάξτε τι φοβερά συγκριτικά πλεονεκτήματα έχει σε σχέση με τα δύο προηγούμενα (που τα συμπληρώνει, χωρίς να πειράξει ούτε τρίχα τους, αλλά αυτό είναι τεχνική λεπτομέρεια).

Φαντάσου δηλ να μην είχαν το πιστόλι στον κρόταφο και να το κρατούσαν αυτοί, για να δίνουν ρυθμό (πεντοζάλη, κτλ) στους εταίρους, όπως σε κάτι Λούκι-Λουκ, που πυροβολάει τους κακούς κάτω από τα πόδια και τους αναγκάζει να χοροπηδάνε για να αποφύγουν τις σφαίρες...
Κι είναι ένα κλασικό νεοπασοκικό μοτίβο αυτό με το πιστόλι, αν θυμηθείς σφε αναγνώστη τι έλεγε ο ΓΑΠ για το δανεισμό από το ΔΝΤ και για τις αγορές, που θα τρόμαζαν μόλις το έβλεπαν να βάζει ένα τέτοιο όπλο πάνω στο τραπέζι της (πάντα σκληρής, για να πονάει καλύτερα) διαπραγμάτευσης. Μόνο που δε μας είπε ποιον θα σημάδευε τελικά το πιστόλι. Φταίνε όμως κι οι αυτόχειρες που τον ψήφισαν κι αφού έγιναν κοψοχέρηδες, κράτησαν το όπλο με το άλλο χέρι και ξαναπάτησαν τη σκανδάλη στον κρόταφό τους, με την ελπίδα (του απελπισμένου) που έρχεται. Κι είναι ζήτημα αν τους έμειναν άλλα χέρια κι αν έχουν βάλει μυαλό, τώρα που αχνοφαίνονται κάλπες στον ορίζοντα.

Και καλά εντάξει αυτοί. Οι άλλοι οι πιο υποψιασμένοι, που έχουν διαβάσει και πέντε πράγματα, αλλά έψαχναν να βρουν ομοιότητες με το απόσπασμα από τον Αριστερισμό του Λένιν, για τους εγκληματίες που σε εκβιάζουν και δίνεις τα χρήματα για να γλιτώσεις τη ζωή σου; Εκεί τι να πεις και τι να τραγουδήσεις...

Έχουν όμως ευρύ οπλοστάσιο για όλα τα πολιτικά γούστα. Κι όλα τα σφυριά βαράνε μαζί στην ίδια κατεύθυνση.
Ξεκινώντας από τη σοβαρή ακροδεξιά του Καρατζαφέρη, που ξαναστήνεται (νεκρανασταίνεται για την ακρίβεια) κυρίως με τηλεοπτικούς όρους. Και είναι ερώτημα αν ο Χατζηνίκος το κάνει επειδή έχει πάρει γενικά το κολάι να ξεπλένει ό,τι σάπιο και φασιστικό κυκλοφορεί στο πολιτικό χρηματιστήριο ή παίζει άλλο παιχνίδι, για να ψαλιδίσει πχ τη ΝΔ του Κυριάκου, στηρίζοντας έμμεσα την κυβέρνηση. Κι όταν λέμε σοβαρή ακροδεξιά, εννοούμε να συνδέεις διαλεκτικά το νόμιμο με το ηθικό, όπως έκανε ο Καρατζαφέρς με την οφ-σορ: μα αφού δεν απαγορευόταν.

Συνεχίζοντας με τη μη σοβαρή ακροδεξιά, που δεν έχω καταλάβει πώς ακριβώς διαφοροποιείται ιδεολογικά από τη σοβαρή, εκτός κι αν το ρίξουμε στην πλάκα με τις ενδοφασιστικές αντιθέσεις ή στη σχιζοφρένεια, άλλο ο χουντικός κι άλλο ο βασιλικός. Αλλά το βασι(λι)κό χαρακτηριστικό είναι πως μένει ελεύθερη, ως εκτελεστικός βραχίονας, να αλωνίζει, κι αυτό το βαφτίζουν κατ' οίκον περιορισμό κι απομόνωση, όπως τις προάλλες στο λιμάνι με τον Παππά. Εκτός από τη δικαιοσύνη, είναι τυφλά και τα όργανα της τάξης.

Και πάει λέγοντας, με την άστεγη μνημονιακή ακροδεξιά του Φαήλλου, που δεν ντρέπεται να πει ότι είναι ακροδεξιά, τη φιλελεύθερη δεξιά του Μητσοτάκη, που δεν ντρέπεται να πει ότι είναι αντιλαϊκή (αλλά μπορεί να καταψηφίσει το ασφαλιστικό, γιατί αλλιώς μόνο στα γκάλοπ θα βλέπει εκλογικές πρωτιές) και την υπεύθυνη κυβερνώσα αριστερά, που δε ντρέπεται γενικώς για τίποτα. Και πλάσαρε τόσο καιρό τη θεωρία του εφικτού, για να φτάσει τελικά στη ρεαλιστική προσαρμογή του ΤΙΝΑ: δεν υπάρχει εναλλακτική.

Γιατί η... μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό και το φορολογικό δεν είναι αριστερή ή δεξιά πολιτική, αλλά υποχρεωτική πορεία, όπως υποστηρίζει το "ακραίο κέντρο" (ξέρω πόσο αρέσει αυτή η φράση της μόδας σε ένα σφο αναγνώστη, γι' αυτό και το αναφέρω έτσι), με την αδέσμευτη κι αντικειμενική δημοσιογραφία του. Όσοι πατήστε το σύνδεσμο, αξίζει τον κόπο να ψάξετε και να διαβάσετε το σχόλιο του Σεχτάρ, που θα μπορούσε να σταθεί κι ως ξεχωριστό κείμενο.

Σημειώνω παρεμπιπτόντως με αφορμή ένα ενδιαφέρον σημείωμα για την πολιτική κενότητα του φασιστικού λόγου και τις κοινωνικές αναφορές του, πως το ίδιο σκεπτικό, αλλά αντεστραμμένο, θα μπορούσε να σταθεί ακόμα και για ένα κομμάτι της αριστεράς του σαλονιού, που εξαντλεί τις ευαισθησίες και την προοδευτικότητά της στις συνέπειες κι όχι στα αίτια, σε έναν κούφιο αντιρατσιστικό λόγο χωρίς καμία ουσιαστική αιχμή για το σύστημα που γεννάει τις φυλετικές (και όχι μόνο) διακρίσεις.

Εχθρός όμως (και μάλιστα σοβαρός, αλλά ας μην μπλέξουμε κι εμείς με τους ανόητους σχηματικούς διαχωρισμούς σοβαρών κι ασόβαρων, πχ ακροδεξιών) είναι κι αυτές οι "στατιστικά τεκμηριωμένες" αναλύσεις, που χτυπάνε κατευθείαν στο ψαχνό και γανώνουν μαζικά συνειδήσεις με το υπνωτικό της συλλογικής ενοχής (όλοι φταίξαμε, όλοι μαζί τα φάγαμε, όλοι μαζί θα πληρώσουμε τώρα, σφάξε μας πασά μας να αγιάσουμε).

Η ουσία είναι πως όλα τα σφυριά του συστήματος βαράνε συντονισμένα στην ίδια κατεύθυνση: στο γκρέμισμα της κοινωνικής ασφάλισης. Και βασικά το μόνο που έλειπε απ' τη χτεσινή συνέντευξη των τριών υπουργών ήταν ένας αριστερός Άδωνης να πει ότι η κυβέρνηση νομοθετεί αποκλειστικά με δική της πρωτοβουλία και πως δε δέχεται να του παίρνει η τρόικα τη δόξα για το ασφαλιστικό και το πετσόκομμα των συντάξεων.

Α κι ο Κοντονής να μιλήσει για την κωλοτούμπα του για το ποδοσφαιρικό Grexit. Αυτά όμως θα τα δούμε μάλλον στο αυριανό σημείωμα...

Υγ: Ο τίτλος του κειμένου κολλάει με το παρακάτω τραγούδι. Που κάνε είτε (πολιτικό) φάλτσο είτε χιούμορ στο σημείο με τις απεργίες. Αλλά ακόμα κι έτσι δίνει τον τόνο για την επικείμενη 48ωρη.

Κύλησε ο Μπαλτάκος και βρήκε τον Καρατζαφέρη

 Κύλησε ο Μπαλτάκος και βρήκε τον Καρατζαφέρη

Αποκαλυπτική από κάθε άποψη η προχτεσινή συνέντευξη του Καρατζαφέρη στον «Ενικό» και στον Νίκο Χατζηνικολάου.

Μάθαμε, για παράδειγμα, πόσο «καλό παιδί» είναι ο ναζί Μιχαλολιάκος. Διότι, όπως είπε ο Καρατζαφέρης, όταν ο ναζί πηγαίνει για συνεντεύξεις τότε, ο Μιχαλολιάκος - ο «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για την δολοφονία Φύσσα»  - φροντίζει να φέρνει στο στούντιο κι ένα μπουκάλι ουίσκι για να κερνάει τους καμεραμέν…

Μάθαμε, επίσης, ότι επειδή εκτός από την νομιμότητα λατρεύει και την «ηθική», γι’ αυτό είχε φροντίσει ως γνήσιος πατριώτης να διαθέτει και μερικές off shore…

Μάθαμε ότι ο «ανθρωπισμός» που διέπει τον Καρατζαφέρη και το νέο κόμμα του ξεχειλίζει σε τέτοιο βαθμό που θα έπαιρνε τους «λαθρομετανάστες» και όσους πρόσφυγες δεν πνίγηκαν στο Αιγαίο και θα τους γύριζε εκεί που πέφτουν οι βόμβες. Πρόκειται για θέση συνέχεια εκείνης που είχε διατυπώσει  παλιότερα για τους πρόσφυγες: «Όταν πλοίο (με πρόσφυγες και μετανάστες) διέρχεται  ελληνικά χωρικά ύδατα θα βυθίζεται» (ομιλία στη Λάρισα, 2/4/2011) … 

Μάθαμε, επιπλέον, ότι τον νέο συνέταιρο του στο νέο κόμμα που έφτιαξε, τον Μπαλτάκο, τον συνομιλητή του Κασιδιάρη, τον τύπο που απειλούσε με πιθανή συγκυβέρνηση της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία και τη Χρυσή Αυγή, τον επέλεξε με έναν εξαιρετικό τρόπο: Τον ίδιο τρόπο που είχε επιλέξει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής για βουλευτή της ΕΡΕ τον Μανιαδάκη, τον αρχιβασανιστή του  χουντικού καθεστώτος του φασίστα δικτάτορα Μεταξά…

Σε όλα αυτά τα θαυμάσια, λοιπόν, ας έχουμε υπόψη μας και  κάποια τα οποία ήδη γνωρίζαμε.  Ας τα θυμηθούμε:

"Γρίβα μ' σε θέλει ο βασιλιάς... "

Είναι ο κύριος Καρατζαφέρης «Χίτης»; Μα φυσικά όχι. Δεν του το επιτρέπει η ηλικία του άλλωστε. Αυτό πάντως που του επιτρέπει η ηλικία του - και προπαντός η... ιδεολογία του - είναι η αγάπη του προς τους «Χίτες», τους γερμανοτσολιάδες και τους ταγματασφαλίτες.

Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που το 2009, όχι μόνο ανακοίνωσε ότι ηγείται προσωπικώς της απόδοσης «τιμών» εκ μέρους του τότε κόμματός του, του ΛΑ.Ο.Σ, στον επικεφαλής των «Χιτών», τον Γρίβα, αλλά και ότι μετά από εντολή του, το αμφιθέατρο των γραφείων του ΛΑ.Ο.Σ είχε πάρει το όνομα του Γρίβα.

Ποιος ήταν ο Γρίβας; Μα ο ιδρυτής της ναζιστικής «Χ» την περίοδο της Κατοχής...

"Ναι στο ΔΝΤ, ναι στα Μνημόνια"!

Είπε ο Καρατζαφέρης στην προχτεσινή συνέντευξή του ότι  δεν πρόκειται να συνεργαστεί με «μνημονιακές δυνάμεις». Στην επιμονή του Χατζηνικολάου ότι δεν μοιάζει καθόλου πειστικός όταν λέει κάτι τέτοιο, ο Καρατζαφέρης έφερε το ατράνταχτο επιχείρημα: «Μοιάζω με Καραγκιόζη;» (σσ: αυτό η στήλη δεν το σχολιάζει, το αφήνει στην κρίση του αναγνώστη)…

Ας θυμηθούμε:

• Ο «δεν συνεργάζομαι με μνημονιακά κόμματα» είναι αυτός που ψήφισε το πρώτο Μνημόνιο του Παπανδρέου και δήλωνε: «Μακάρι να είχαμε άλλους 20 Πάγκαλους»..
• Είναι αυτός που όχι μόνο συνεργάστηκε, αλλά συμμετείχε στην κυβέρνηση Παπαδήμου ψηφίζοντας και εφαρμόζοντας και το δεύτερο Μνημόνιο.
• Είναι αυτός που δήλωνε ότι: «Το ΔΝΤ είναι ένας πράγματι σκληρός παράγων. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να τον διερευνήσουμε» (Γιώργος Καρατζαφέρης, συνέντευξη Τύπου, Θεσσαλονίκη, 8 Απρίλη 2010).
• Είναι αυτός που έλεγε: «Είχαμε μιλήσει με την κυβέρνηση Καραμανλή πριν από 15 μήνες για αναδιάρθρωση του χρέους και προσφυγή στο ΔΝΤ» (Γιώργος Καρατζαφέρης, «ΝΕΤ», 18 Μάρτη 2010).

Συμπέρασμα: Δεν ξέρουμε τι θα γράψει η Ιστορία για τον ερχομό του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Ο «αντιμνημονιακός» Καρατζαφέρης, πάντως, κατά τα λεγόμενά του, ζητούσε την πρόσκληση του ΔΝΤ δεκαπέντε μήνες πριν αυτό έρθει. Δηλαδή... από το 2008!

"Ναι στις μειώσεις μισθών"!

Ότι ο Καρατζαφέρης είναι άνθρωπος του λαού – όπως και τα κόμματα που κατά καιρούς φτιάχνει – το γνωρίζουμε από την εποχή που  διοργάνωνε συνεντεύξεις Τύπου (5/2/2009) για να δηλώσει ότι θα στείλει «γλυκά και λουλούδια» στον κ.Βγενόπουλο για να τον ευχαριστήσει που πήρε την «Ολυμπιακή»…

Αλλά ένας άνθρωπος του λαού δεν μπορεί να μην νοιάζεται και για τον μισθό του λαού. Πώς; Έτσι:

• «Μείωση μισθών; Εάν χρειάζεται θα το κάνουμε! Για το καλό της πατρίδας» (Γεώργιος Καρατζαφέρης, πρακτικά Βουλής, 2/12/2009).
• Τι ήταν ο 13ος μισθός των εργαζομένων; Τι ήταν το «δώρο» των Χριστουγέννων και του Πάσχα; Μα τίποτα λιγότερο από ένα... «περίεργο κεκτημένο»!(Γεώργιος Καρατζαφέρης, συνέντευξη στο ρ/σ «Αλφα 9,89», 7/12/2009)

Αυτός είναι ο Καρατζαφέρης και τα κόμματά του: Ο «πατριώτης», αυτός ο «λαγός» της βαρβαρότητας, είχε «κόψει» τους μισθούς και τα δώρα των εργαζομένων πριν ακόμα τους κόψει το ΠΑΣΟΚ, πριν ακόμα τους κόψει η τρόικα, πριν ακόμα τους κόψουν τα Μνημόνια!

"Πλυντήριο φασιστών και ναζί"!

Είπαμε: Ο Καρατζαφέρης είναι δημοκράτης. Απόδειξη ότι ξέρει να αναγνωρίζει τα «καλά παιδιά». Όπως ο ναζί, ο Μιχαλολιάκος.  Η’ ο «βασιλεύς»…

• Ο Καρατζαφέρης από 1974 έχει δώσει εξετάσεις ως «υπηρέτης» του Κοκού. Ήταν τότε που εξέδιδε το έντυπο «Ελληνικόν Στέμμα» και προπαγάνδιζε την - με δόξα και τιμή - επιστροφή του Γλύξμπουργκ στην Ελλάδα.

Είναι μια «ικανότητα» να ξεχωρίζει τα «καλά παιδιά» που ο Καρατζαφέρης την διαθέτει από παλιά:

• «(...)οι σχέσεις του Γ. Καρατζαφέρη με το νεοφασιστικό χώρο, καθώς και με τα χουντικά κατάλοιπα καθορίστηκαν πολύ συχνά από την αμοιβαία καχυποψία. Ο πρώτος πάντα ήθελε να τους ενώσει κάτω από μία ομπρέλα, αρχικά υπό τη Νέα Δημοκρατία και στη συνέχεια υπό τον ΛΑ.Ο.Σ. Οι άλλοι ζητούσαν πάντα αυτό που τελικά μόνο ο Γ. Καρατζαφέρης θα μπορούσε να τους προσφέρει: βήμα στη Βουλή. Και τους το προσέφερε» («Καθημερινή», 14/10/2007).

Ο κύριος αυτός, ο Καρατζαφέρης, ως βουλευτής ακόμα της ΝΔ, δήλωνε: 

• «Ερχόμαστε σήμερα και λέμε ότι η ΝΔ χρειάζεται ένα συμπλήρωμα. Και ποιο είναι το συμπλήρωμα αυτό; Είναι (...) οι ευρισκόμενοι δεξιά της ΝΔ, η "Χρυσή Αυγή", η οποία έχει πρωταγωνιστές του αγώνα, μπορεί η "Χρυσή Αυγή" με όσους έχει, πολλούς ή λίγους, να κάνει τόσο θόρυβο και να συμμετέχει. Η ΕΠΕΝ. Οι βασιλικοί. Αυτοί δεν χρειάζονται;». (Telecity, 16/1/1998)

Τότε που η εφημερίδα της 

"Χρυσής Αυγής" (19/9/2002) διαφήμιζε 

τους υποψηφίους της για την 

υπερνομαρχία Αττικής, 

που είχαν βρει στέγη στο ψηφοδέλτιο 

του Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ

Υπάρχει ακόμα αμφιβολία για την… δημοκρατικότητα του ανδρός; Αν, ναι, ας θυμηθούμε: 

• Στις περιφερειακές εκλογές του 2002,  στο ψηφοδέλτιο του (τότε) κόμματός του Καρατζαφέρη, του ΛΑ.Ο.Σ, φιγουράριζαν 4 ονόματα χρυσαυγιτών. Οι Κολιός Βασίλειος, Παπαδημητρίου Μιχάλης, Σκάντζος Νικόλαος και Παναγιώταρος Ηλίας (ναι, ο γνωστός…). Οι δυο τελευταίοι, μάλιστα, όπως διαφήμιζε το (τότε) κόμμα του Καρατζαφέρη δεν ήταν «απλοί» χρυσαυγίτες. Ήταν μέλη της ΚΕ της Χρυσής Αυγής.

Τότε που η εφημερίδα της «Χρυσής Αυγής» (19/9/2002) διαφήμιζε τους υποψηφίους της για την υπερνομαρχία Αττικής, που είχαν βρει στέγη στο ψηφοδέλτιο του Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ (η φωτογραφία είναι από το «jungle-report.blogspot.gr»)

"Ζήτω ο “γύψος”"

Φυσικά ένας τέτοιος… δημοκράτης  δεν θα μπορούσε να μην νιώθει μια κρυφή λατρεία για την χούντα των συνταγματαρχών.  Και για τις μεθόδους της:

• «Εν πάση περιπτώσει, ήρθαν οι συνταγματάρχες, περάσαμε μια επταετία με πολλά πλην, δημοκρατίας, ελευθερίας - αυτά ήταν τα πλην - και συν ότι είχε βάλει καθένας το κεφάλι κάτω, μια και δεν μπορούσε να συνδικαλίζεται, δεν μπορούσε να κάνει απεργίες, πήγαν τα πράγματα καλά. Τα σωστά σωστά. Τα σύκα σύκα και η σκάφη σκάφη»! (Γεώργιος Καρατζαφέρης, «Τηλεάστυ», 21 Απρίλη 2008)

Τόσο αγαπούσε την χούντα ο Καρατζαφέρης που:

• Ο επικεφαλής του ψηφοδελτίου του, ο πρώτος σε σταυρούς υποψήφιος του Καρατζαφέρη στις εκλογές του 2004, δε ήταν άλλος από τον δεδηλωμένο ναζιστή και χουντικό Πλεύρη.

21/4/2002: Ανήμερα του πραξικοπήματος,

 στο κανάλι του  Καρατζαφέρη,

ο Παττακός εξηγεί  - με την βοήθεια

του Καρατζαφέρη - τα της "Επαναστάσεως"…

Τόσο αγαπούσε την χούντα ο Καρατζαφέρης, που:

• Ανήμερα του πραξικοπήματος, στις 21/4/2002, ο Καρατζαφέρης είχε φροντίσει στον τηλεοπτικό του σταθμό «Τελεάστυ» να έχει έναν «εκλεκτό» καλεσμένο για να «γιορτάσουν» μαζί την «επέτειο»: τον Παττακό.

Ιδού, λοιπόν, το «ιδανικό» του Καρατζαφέρη. Το είχε διατυπώσει ανήμερα της «Επαναστάσεως», από τον τηλεοπτικό του σταθμό. Είχε, βέβαια, μερικά «πλην» η χούντα, αλλά τα... «συν» της χούντας κάνουν τον Καρατζαφέρη να …ξελιγώνεται. Όπως ότι επί χούντας «ο καθένας είχε βάλει το κεφάλι κάτω», ότι ο συνδικαλισμός και οι απεργίες είχαν τεθεί στο «απόσπασμα».

Μήπως περνάει από το μυαλό σας να πρόκειται για άνθρωπο που αναπολεί τις εποχές του «λοχία» αφού, τότε, επί χούντας, κατά τον Καρατζαφέρη, «πήγαν τα πράγματα καλά»; 

Ότι είναι θιασώτης του «γύψου», ότι αυτή είναι η Ελλάδα που επιθυμεί και νοσταλγεί;

Σε κάθε περίπτωση τα πράγματα με τον Καρατζαφέρη έχουν έτσι:

• Από την δεκαετία του ’70 και από «υπηρέτης» του Κοκού,
• στη δεκαετία του '80 «υπηρέτης» της ΝΔ του Μητσοτάκη,  κατόπιν,
• στη δεκαετία του '90, βουλευτής της, υπέρμαχος - έως και την αποπομπή του από τον Κώστα Καραμανλή - της σύμπηξης «κοινού μετώπου» της ΝΔ με τους βασιλικούς, τη χουντική ΕΠΕΝ και τη ναζιστική «Χρυσή Αυγή», και πλέον
• στην τρέχουσα περίοδο, «λαγός» των Μνημονίων.

Ο πρώτος που έθεσε το θέμα της περικοπής των μισθών. Βασικός στυλοβάτης της «εσωτερικής τρόικας». Διακινητής της πολιτικής «μαυρίλας». Υπέρμαχος της λήψης  μέτρων κατά της λαϊκής διαμαρτυρίας και του δικαιώματος έκφρασης της λαϊκής απόγνωσης που προκαλεί η εφαρμοζόμενη πολιτική.

Αυτή είναι η πολιτική στην οποία πρωτοστατεί ο Καρατζαφέρης και τα κατά καιρούς κόμματά του. Τα οποία είναι αρμοδιότητας εκείνων που ψάχνουν «μια σοβαρότερη Χρυσή Αυγή» να απαντήσουν αν πληρούν τις εν λόγω προδιαγραφές…

Φάτε τον Πελετίδη και τα λυσσιακά σας μαζί!!...

 Φάτε τον Πελετίδη και τα λυσσιακά σας μαζί!!...

Ο Πελετίδης στην πυρά…
...ή “Πελετίδης στα κάρβουνα”
ή “ασφαλίτες και κοπρίτες”,
ή “κουραμπιέδες και χαφιέδες”!

Το σκύλιασμα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος και των λακέδων του για την μεγάλη πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής Πατρέων δεν έχει τελειωμό! Να τον φάνε τον Πελετίδη δεν θα τον χορτάσουν! Να τον πασαλείψουν με πίσσα και πούπουλα δεν θα το ευχαριστηθούν! Να τον κάψουν στην πυρά δεν θα ευφρανθούν! Και τι δεν είπαν τα “καλόπαιδα” για τον δήμαρχο της Πάτρας!
Από το από που και έως που χρησιμοποίησε τα οχήματα και τις χημικές τουαλέτες του δήμου για την μεγάλη πορεία ως την Αθήνα, από το ότι όλη η προσπάθεια ήταν ένας λαϊκισμός χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα, μέχρι το ότι στη συγκέντρωση της πλατείας Συντάγματος κατά της ανεργίας, όπου και κατέληξε η πορεία, ο κόσμος διάβαζε ή κρατούσε τον “Ριζοσπάστη”! Καλά διαβάσατε! Μία η οποία παριστάνει την δημοσιογράφο, τριγύριζε μέσα στη συγκέντρωση της πλατείας Συντάγματος και φωτογράφιζε όποιον κρατούσε τον Ριζοσπάστη! Μια ασφαλίτισσα σε διατεταγμένη υπηρεσία τριγυρνούσε με κουκούλα φωτογραφίζοντας τον “Ριζοσπάστη” για να φακελώσει αυτούς που πήραν μέρος στη συγκέντρωση!

Τώρα εάν θα πούμε για ακόμα μια φορά ότι το “τι Πλαστήρας τι Παπάγος” είναι λάθος διότι ο Παπάγος ήταν έντιμος, γιατί δεν έταζε ούτε μέτρα ειρήνευσης, ούτε λαγούς με πετραχήλια, όπως ο Πλαστήρας και μετά έστηνε τον Μπελογιάννη στο εκτελεστικό απόσπασμα, εμείς θα φταίμε ή τα κουτσαβάκια που ξύνονται στην γκλίτσα του τσοπάνη;! Ποιο άρρωστο μυαλό, εκτός των αποστατών, των οπορτουνιστών θα τολμούσε να σκεφτεί να φωτογραφίζει κόσμο σε συγκέντρωση με κριτήριο το αν κρατάει τον “Ριζοσπάστη”, εκτός από το μυαλό του πολιτικού απατεώνα που παριστάνει τον αριστερό;!

Δεν χρειαζόταν οι φωτογραφίες με το Ριζοσπάστη για να αποδείξει η ασφαλίτισσα ότι στην μεγάλη πορεία κατά της ανεργίας πρωτοστάτησαν κομμουνιστές! Δεν έπαψε ποτέ ο Πελετίδης να δηλώνει κομμουνιστής! Στην πλατεία Συντάγματος δεν χρειαζόταν οι φωτογραφίες των ανθρώπων με το “Ριζοσπάστη” για να αποδειχθεί ότι σ’ αυτήν υπήρχαν κομμουνιστές! Ήταν εκεί ο Κουτσούμπας και αυτό έφτανε! Στην μεγάλη πορεία όμως πήραν μέρος και δεκάδες σωματεία που δεν ήταν κομμουνιστικά και χιλιάδες άνθρωποι που δεν ήταν κομμουνιστές! Αυτούς ακριβώς προσπαθεί να φοβίσει η προβοκατόρισσα που δημοσίευσε τις φωτογραφίες! Αυτούς που δεν είναι κομμουνιστές, γιατί οι κομμουνιστές δεν ανησύχησαν επειδή η ταγματασφαλίτισσα τους αφισοκόλλησε όπως αφισοκολλούσαν τους επικηρυγμένους κομμουνιστές τις μαύρες εποχές, για να τους πιάσουν και να τους κρεμάσουν! Γι’ αυτούς η θυροκόλληση είναι τιμή! Είναι εκβιασμός στη συνείδηση των χιλιάδων που συμπορεύτηκαν με τον Πελετίδη και τους συντρόφους του κι ας μην ήταν κομμουνιστές, ότι φακελώθηκαν δίπλα σ’ αυτούς που κρατούσαν τον “Ριζοσπάστη”! Προειδοποίηση πως το μετεμφυλιακό κράτος είναι εδώ κι ας παριστάνει το αριστερό, συλλέγει στοιχεία, φωτογραφίζει, φακελώνει και επικηρύσσει τους αγωνιστές!

Ίσως κάποιοι θεωρήσουν ότι όλα αυτά για την πολιτική απόγονο του Μπουραντά είναι “τραβηγμένα από τα μαλλιά”! Θα απαντήσουμε ότι γράφουμε και λίγα! Ποιος άλλος, εκτός του χαφιέ, θα τολμούσε να φωτογραφίσει και ν’ αναρτήσει φωτογραφίες ανθρώπων με τον “Ριζοσπάστη” στο χέρι για να κατηγορήσει μια συγκέντρωση ως κομμουνιστική συνάθροιση;! Τι είναι ο “Ριζοσπάστης”;! Κανένα τσοντοπεριοδικό, κανένα κουτσομπολίστικο φυλλάδιο, κανένα “κίτρινο” βρωμόχαρτο;! Ποιος άλλος εκτός του χαφιέ θα τολμούσε να πιάσει με τέτοιον βρώμικο τρόπο στο στόμα του την εφημερίδα που υπερασπίζει 100 χρόνια τώρα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και του λαού;! Ποιος άλλος εκτός από τον ρουφιάνο, θα μιλούσε έτσι για την εφημερίδα που ο λαός την υπεράσπισε με κάθε τρόπο, ακόμα και με το αίμα του;! Ποιος άλλος εκτός από τον δοσίλογο θα τολμούσε να στιγματίσει ανθρώπους και συγκεντρώσεις επειδή κρατάνε στα χέρια τους την εφημερίδα του Κώστα Βιδάλη;!

Ενώ η κυβέρνησή τους, ετοιμάζεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα στον λαό, αυτοί έχουν πέσει με τα μούτρα να κάψουν τον Πελετίδη, προκειμένου να φοβίσουν όσους ένιωσαν την ανάταση από το μεγάλο αυτό εγχείρημα του δήμου Πατρέων και προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τον λαό από την πυρά που στήνουν και είναι μεγάλη για να προορίζεται μόνο για τον Πελετίδη! Η ενέργεια του δημάρχου και της Λαϊκής Συσπείρωσης της Πάτρας δεν είχε απλά σκοπό να αναδείξει το πρόβλημα της ανεργίας! Είχε σκοπό να δείξει τον αγωνιστικό τρόπο επίλυσής του! Είχε σκοπό να δείξει ότι μόνο αγωνιστικά ο λαός θα γλιτώσει από την πυρά την οποία στήνουν γι’ αυτόν, κοροϊδεύοντάς τον ότι εκεί θα ρίξουν μόνο τον Πελετίδη!

Κάνουν σαν λυσσασμένα σκυλιά γιατί η μεγάλη πορεία από την Πάτρα στην Αθήνα κράτησε σε εγρήγορση όλον το λαό σ’ όλη την χώρα κι ας προσπάθησαν τα συστημικά μέσα ενημέρωσης να την “θάψουν” με κάθε τρόπο! Η μεγάλη πορεία έβαλε το λιθαράκι της και στο να δραστηριοποιήσει τον λαό, να τον προετοιμάσει ώστε να μην τολμήσουν να φέρουν τον αντιασφαλιστικό νόμο λαιμητόμο και μάλιστα Μεγάλη Εβδομάδα στη Βουλή!

Ο τρόπος που οι χαφιέδες αντιδρούν αποδεικνύει περίτρανα το μεγαλείο της πορείας κατά της ανεργίας που εμπνεύσθηκε και υλοποίησε η δημοτική αρχή της Πάτρας. Ξέρουν οι υποτακτικοί του συστήματος ότι αυτή η πορεία ήταν μόνο η αρχή και ότι θα “γεννήσει” άλλες ακόμα μεγαλύτερες, ακόμα δυναμικότερες για να πάψει πια η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Θα γελάει σίγουρα κι ο Πελετίδης με την καρδιά του, γιατί αφενός έκανε καλά τη δουλειά του από την πλευρά των συμφερόντων του λαού και αφετέρου για την προσπάθεια ηρωοποίσής του από τους λακέδες που του επιτίθενται με τόση σφοδρότητα!

Νάβις

Αγκίδα

Περί «καλών πρακτικών»

 Περί «καλών πρακτικών»

Έψαχνε μια φίλη εναγωνίως να βρει «καλές πρακτικές» στην ΕΕ για να εμπεδώσει την καλή εφαρμογή των Συνθηκών Μάαστριχτ, ΟΝΕ, Λισαβόνας και ΕΕ-2020. Είπα να τη βοηθήσω να εμπεδώσει αυτές τις «καλές πρακτικές» και της έστειλα μερικές….

Όταν τίθονταν οι «μεταρρυθμίσεις» στο εργασιακό μοντέλο της ΕΕ  μέσα από τη Λευκή Βίβλο, τις συνθήκες του Μάαστριχτ, της ΟΝΕ, της Λισαβόνας και της ΕΕ 2020 μόνο το ΚΚΕ ανέλυε τις πραγματικές επιπτώσεις. Οι άλλοι λιβανίσματα για τις… καλές πρακτικές ήταν!

Ποια ήταν η ουσία αυτών των «μεταρρυθμίσεων»; Ανεργία, απαξίωση, μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, μισή εργασία, μισή ασφάλιση, μισή σύνταξη και απλήρωτη δουλειά. Για να γίνουν αυτά με εξυπνάδα και χωρίς να αντιδράσουν οι εργαζόμενοι σοφίστηκαν διάφορες «καλές πρακτικές» ή αλλιώς  «βέλτιστες» που δήθεν θα προστάτευαν τους εργαζόμενους, όπως πχ η «ευασφάλεια» στην οποία θα σε απολύουν συνεχώς αλλά θα βρίσκεις νέα δουλειά συνεχώς… συνεχώς χειρότερη, συνεχώς πιο απλήρωτη, τόσο που ένας εργάτης στη Γερμανία να μπορέσει από τα 1300 ευρώ να κατέβει στα 450 χωρίς αντίδραση!!!

Αυτό που γίνεται τώρα στη Γαλλία είναι ακριβώς η μέση της ίδιας διαδρομής προς την υποτίμηση. Λίγο πιο ψαγμένοι η Γάλλοι κατάλαβαν που το πάνε αλλά μάλλον όλα τα μέτρα που πέρασαν εδώ θα περάσουν κι εκεί. Άλλωστε μιλάμε για… «καλές πρακτικές» δεν είναι και λίγο, θα… ωφεληθούν οι Γάλλοι εργαζόμενοι όπως πχ οι Έλληνες!

Για να δούμε κάποιες καλές πρακτικές που με ωραία λόγια κρύβουν το έγκλημα κατά των εργαζομένων

Οι νέες «βέλτιστες πρακτικές» για την Ελλάδα

Απόσπασμα απο τη Δήλωση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης στις 12 Ιούλη 2015, που ψηφίστηκε από την ελληνική Βουλή στις 15 Ιούλη και είναι ο νόμος 4344 του κράτους, προβλέπει για την Ελλάδα:

 «όσον αφορά τις αγορές εργασίας, να προχωρήσει σε αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των εργατικών κινητοποιήσεων και, σύμφωνα με την οικεία οδηγία και βέλτιστη πρακτική της ΕΕ, των ομαδικών απολύσεων βάσει του χρονοδιαγράμματος και της προσέγγισης που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς. Κατόπιν της επανεξέτασης αυτής, οι πολιτικές για την αγορά εργασίας πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές, θα πρέπει δε να μη συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης βιώσιμης ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς».

Με αυτές τις «βέλτιστες πρακτικές» θεμελιώθηκε η μερική απασχόληση, η μερική ασφάλιση, η μερική σύνταξη, η τζάμπα εργασία… και τώρα συνεχίζουν!

 

Οι «βέλτιστες πρακτικές» ταξιδεύουν στη Γαλλία

Τα βασικά μέτρα που περιέχονται στη μεταρρύθμιση του «κώδικα εργασίας». Μεταξύ άλλων, η κυβέρνηση Ολάντ προωθεί τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, με τρόπο τέτοιο ώστε ο εργοδότης να μπορεί να απασχολεί τον εργαζόμενο μέχρι 10 ώρες τη μέρα και κατόπιν συμφωνίας με την επιχείρηση μέχρι και 12 ώρες.

Ο εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας παραμένει τυπικά στις 35 ώρες, όμως ορίζονται ως μέγιστο όριο οι 48 ώρες τη βδομάδα, που μπορούν να γίνουν 60 (τελειωμό δεν έχουν!!!) μετά από έγκριση της διοίκησης και να υπολογίζονται στο τρίμηνο. Συμπληρωματικά στα παραπάνω, η προσαύξηση του μισθού για τις υπερωρίες μειώνεται.

Σε ό,τι αφορά τις Συμβάσεις Εργασίας, στο εξής, με μια επιχειρησιακή συμφωνία, οι κανόνες της κλαδικής θα μπορούν να αλλάξουν και να προσαρμοστούν στις ανάγκες της επιχείρησης, ποτέ των εργαζμένων.

Εισάγονται νέοι, ελαστικότεροι όροι για τις απολύσεις. Η εταιρεία θα μπορεί να επικαλεστεί «σημαντική έλλειψη ρευστότητας» ή «εταιρική αναδιοργάνωση, αναγκαία για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας», ενώ για εργαζόμενους πάνω από 20 χρόνια, οι αποζημιώσεις δεν θα ξεπερνούν τους 15 μισθούς.

Τα μέτρα αυτά έρχονται να προστεθούν σε άλλα που έχουν πάρει έως τώρα η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις στη Γαλλία και τα οποία έχουν σαν αποτέλεσμα σήμερα η μερική απασχόληση να αγγίζει το 18%, ενώ πολύ λιγότερες από τις μισές προσλήψεις που γίνονται κάθε μήνα αφορούν σε μόνιμες θέσεις εργασίας.

Στο όνομα, εξάλλου, της αντιμετώπισης της ανεργίας, εφαρμόζονται μέτρα που επιτρέπουν στους εργοδότες να απασχολούν μέχρι τρία χρόνια, με συμβάσεις μαθητείας, νέους 16 έως 25 ετών, οι οποίοι αμείβονται με μισθό ίσο με το 25% έως και το 78% του κατώτατου.

Ακόμα, επιτρέπεται να απασχολούν μέσω «συμβολαίων επαγγελματικής κατάρτισης» νέους 16 - 25 ετών που δεν έχουν προσόντα ή και άνω των 25, για 6 έως 21 μήνες, πληρώνοντας με το 55% έως 85% του κατώτατου μισθού.

Για να μειωθεί η ανεργία καταργούνται τα δικαιώματα!!! Εδώ γελάμε!

 

Τι συμβαίνει στη Γερμανία;

Στη Γερμανία, την ισχυρότερη οικονομία της ΕΕ, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης διευρύνονται συνεχώς. Οι θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης το 1997 ανέρχονταν στο 82,5% επί του συνόλου και σήμερα έχουν πέσει στο 57%. Κατά την ίδια περίοδο αυξήθηκαν οι νέες μορφές απασχόλησης (συμβάσεις ορισμένου χρόνου, μερική απασχόληση, προσωρινή εργασία κ.ά.) φτάνοντας στο 43%, από 17,5% που ήταν το 1997.

Διαδεδομένη μορφή ελαστικής απασχόλησης είναι τα λεγόμενα «mini jobs» ή «οριακή απασχόληση», που αμείβεται έως 450 ευρώ το μήνα. Με αυτή τη μορφή απασχολούνται περίπου επτά εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως στο χονδρικό και λιανικό εμπόριο, τη συντήρηση και επισκευή μηχανοκίνητων οχημάτων και μοτοσικλετών, ξενοδοχεία και υπηρεσίες εστίασης, την υγειονομική περίθαλψη και την κοινωνική μέριμνα.

Κοίτα βέλτιστη πρακτική μισθού!!!

Μια ακόμη διαδεδομένη μορφή ευελιξίας είναι η «εργασία μετά από κλήση - τηλεφώνημα» (Arbeit auf Abfuf). Ο εργαζόμενος δεν ξέρει πότε και για πόση ώρα θα εργαστεί και δεν έχει κανένα εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα (Υγεία, Ασφάλιση). Οι μηνιαίες απολαβές κυμαίνονται από 100 έως 300 ευρώ. Η πλειονότητά τους έχει απολαβές περίπου 150 ευρώ το μήνα, τις οποίες συμπληρώνει το κράτος με κάποιο επίδομα ανεργίας. Μπράβο στις Βέλτιστες πρακτικές η ξευτίλα του εργαζόμενου πιάνει ουράνια!

Η έννοια του κατώτατου μισθού δεν υπάρχει, ενώ από πέρυσι υποτίθεται ότι ισχύει το κατώτατο ωρομίσθιο, των 8,50 ευρώ ανά ώρα, όχι όμως για όλους. Από αυτό εξαιρούνται οι νέοι κάτω από 18 ετών, οι εκπαιδευόμενοι, οι μακροχρόνια άνεργοι κατά τους πρώτους έξι μήνες μετά την πρόσληψή τους, όσοι κάνουν πρακτική έως τρεις μήνες. Εξαιρούνται ακόμα κλάδοι στους οποίους οι Συλλογικές Συμβάσεις προβλέπουν κατώτατο ωρομίσθιο χαμηλότερο από τα 8,50 ευρώ.

Επίσης, κάνει θραύση η λεγόμενη «ενοικιαζόμενη εργασία», μέσω εργολαβικών και δουλεμπορικών γραφείων, που είναι χιλιάδες σε όλη τη χώρα. Ακόμα επεκτείνεται η λεγόμενη δουλειά με το «μπλοκάκι», που υποκρύπτει σχέσεις μισθωτής εργασίας.

Ίδια κατάσταση στη Μ. Βρετανία

Στη Βρετανία, τα τελευταία χρόνια, οι επίσημες στατιστικές εμφανίζουν τους αυτοαπασχολούμενους στα 4,5 εκατομμύρια, αλλά τα 2/3 απ' αυτούς είναι ουσιαστικά εργαζόμενοι με μπλοκάκι. Πάνω από 8 εκατομμύρια δουλεύουν με ελαστικές μορφές απασχόλησης.

Σύνηθες φαινόμενο αποτελούν οι λεγόμενες συμβάσεις «μηδενικών ωρών» (zero hour contracts), στις οποίες δεν καθορίζεται εκ των προτέρων το ωράριο εργασίας, αλλά το πότε και πόσο θα απασχοληθεί ο εργαζόμενος εξαρτάται από τις ανάγκες της επιχείρησης και πληρώνεται μόνο για τις ώρες που εργάστηκε. Με άλλα λόγια, ο εργαζόμενος είναι δεσμευμένος και ανά πάσα στιγμή διαθέσιμος στον εργοδότη με 10-15 ώρες αναμονή στη διάθεσή του, ενώ μπορεί να κάνει μηδέν ώρες εργασίας!!!

Οι συμβάσεις μηδενικών ωρών τριπλασιάστηκαν το 2014 και ανέρχονται στα 1,4 εκατομμύρια, ενώ τα συνδικάτα εκτιμούν ότι αφορούν 5 εκατομμύρια εργαζόμενους. Η συντριπτική πλειοψηφία των κακοπληρωμένων συμβασιούχων είναι γυναίκες, νέοι και συνταξιούχοι, ενώ με αυτή τη μορφή απασχολούνται κυρίως οι εργαζόμενοι στις αλυσίδες λιανικής πώλησης και ταχυφαγείων.

Αυτού του είδους η μορφή εργασίας απαντάται και σε άλλες χώρες, όπως στην Ιρλανδία, την Ολλανδία και όπως ήδη είπαμε στη Γερμανία, με διαφορετικά ονόματα. Ετσι, ανάλογα με τα zero hour contracts είναι τα low hour contracts, τα on call contracts κ.ά.

Στοιχεία από τον Ριζοσπάστη 10/4/2016

Επικίνδυνες διαστάσεις στο Προσφυγικό

Επικίνδυνες διαστάσεις στο Προσφυγικό

Ο καθένας μπορεί να δει και να καταλάβει ότι το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις. Τα γεγονότα στην Ειδομένη, η κατάσταση στον Πειραιά, η ασφυξία και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης σχεδόν σε όλα τα κέντρα κράτησης και φιλοξενίας της χώρας, τα ρατσιστικά παραληρήματα των φασιστών της Χρυσής Αυγής και η δολοφονική δράση τους, ο περίεργος και ύποπτος ρόλος διαφόρων μελών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα. Βέβαια, πάνω απ' όλα αυτά βρίσκεται η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των ιμπεριαλιστικών κέντρων, που υιοθετεί και υπογράφει η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που τροφοδοτεί ακριβώς όλα τα προηγούμενα. Εχει μεγάλη σημασία η απόλυτη συνειδητοποίηση της πηγής του κακού, της ρίζας του προβλήματος. Οχι μόνο για να στρέψει ενάντια σε αυτήν όλη την οργή και την πάλη του το εργατικό - λαϊκό κίνημα, αλλά και για να μπορεί να διακρίνει μέσα από τα ίδια τα γεγονότα το πώς και το γιατί συμβαίνουν όσα συμβαίνουν... Για παράδειγμα, ποιοι είναι αυτοί που εμπλέκονται με ΜΚΟ και γιατί παίζουν περίεργα παιχνίδια και λειτουργούν ως άλλοθι για τη βίαια καταστολή από την πλευρά των στρατιωτικών και αστυνομικών μηχανισμών της ΠΓΔΜ; Ποιους σχεδιασμούς εξυπηρετούν οι φασιστικές - ρατσιστικές επιθέσεις, τα κηρύγματα μίσους προς τους πρόσφυγες που στάζουν δηλητήριο στα εργατικά - λαϊκά στρώματα, αξιοποιώντας τις «καταστάσεις χάους» που στην πραγματικότητα ευνοεί η κυβέρνηση με τη στάση της;

* * *

Ας πάμε, όμως, πάλι στην πηγή του κακού. Η αιτία για το προσφυγικό - μεταναστευτικό πρόβλημα, από τη δημιουργία του, την απόφαση δηλαδή χιλιάδων ανθρώπων να φύγουν από τη χώρα τους, μέχρι τη διαχείρισή του, έχει συγκεκριμένες αιτίες. Εχει ονοματεπώνυμο. Οι επεμβάσεις και οι πόλεμοι που εξαπέλυσαν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου, της Βόρειας Αφρικής, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία. Τι είναι αυτό που δυσκολεύει σημαντικά τη διαχείριση του προβλήματος; Το άθλιο παζάρι της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ με την άρχουσα τάξη της Τουρκίας, που όχι μόνο δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά, αντίθετα, επιδεινώνει τις συνθήκες εγκλωβισμού και καταστολής για ακόμη περισσότερους πρόσφυγες και μετανάστες. Με τη συμφωνία, μάλιστα, που προέκυψε μετά τη Σύνοδο Κορυφής, η άρχουσα τάξη της Τουρκίας πήρε από την ΕΕ αυτό που επιδιώκει εδώ και καιρό, δηλαδή να «βάλει πόδι» στην περιοχή της Συρίας που βρίσκονται κυρίως Κούρδοι, στο όνομα δήθεν του να δημιουργηθούν «ασφαλέστερες περιοχές» για τους πρόσφυγες «σε ορισμένες περιοχές κοντά στα τουρκικά σύνορα». Ιμπεριαλιστικές κόντρες, συγκρούσεις συμφερόντων, άλυτες αντιθέσεις, σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Ποιος δεν θυμάται ότι τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης καλούσαν και ...καλωσόριζαν τους Σύρους πρόσφυγες στη «δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ενωση και τις χώρες της», την ώρα που οι ίδιοι εξαπέλυαν τον πόλεμο; Και τώρα είναι ακριβώς οι ίδιοι που παίρνουν αποφάσεις, κλείνουν τα σύνορα, εγκλωβίζουν αυτούς τους ανθρώπους και τους αναγκάζουν να ζουν κάτω από επικίνδυνες συνθήκες... Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου Κορυφής ΕΕ - Τουρκίας.

* * *

Το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή και ενσωμάτωσε τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής, είναι βεβαίως μέρος αυτού του προβλήματος. Η κυβέρνηση εγκλωβίζει δεκάδες χιλιάδες, μετέτρεψε σε κέντρα κράτησης τους λεγόμενους χώρους φιλοξενίας και βέβαια «άνοιξε» ένα ακόμα κεφάλαιο για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, κάτι που στην πραγματικότητα αποτελεί επιβράβευση, με δεδομένη τη συνεχιζόμενη επιθετικότητα και προκλητικότητα της τουρκικής κυβέρνησης, τόσο απέναντι στο κυπριακό ζήτημα όσο και στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας στο Αιγαίο. Να μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι το ΝΑΤΟ έχει εμπλακεί στο Αιγαίο, ενώ αναμένονται στη χώρα χιλιάδες ακόμα «εμπειρογνώμονες» από πολλές ξένες χώρες - και προφανώς υπηρεσίες - για να «συνδράμουν» σε όσα πρέπει να γίνουν ενόψει των επαναπροωθήσεων... Είναι προφανές, λοιπόν, ότι δεν μπορεί να υπάρχει λύση ή έστω ανακούφιση του προβλήματος, όσο συνεχίζονται οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι στην περιοχή και παραμένουν σε ισχύ οι συγκεκριμένες αποφάσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Το εργατικό - λαϊκό κίνημα πρέπει να διεκδικήσει άμεσα μέτρα ανακούφισης και στήριξης των προσφύγων. Να δυναμώσει την ταξική αλληλεγγύη. Να έχει σταθερό μέτωπο απέναντι στους φασίστες, που παίζουν το δικό τους βρώμικο παιχνίδι και ξεσπαθώνουν κατά προσφύγων και μεταναστών. Ομως, το πιο κρίσιμο στοιχείο της δράσης του εργατικού - λαϊκού κινήματος είναι ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που τον γεννά. Αυτός ο αγώνας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες. Γιατί ταξική αλληλεγγύη, εκτός από τη σημαντική βοήθεια σε είδη πρώτης ανάγκης, σημαίνει και σταθερός αγώνας για να μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να ξαναζήσουν με τα παιδιά τους, στον τόπο τους, χωρίς πολέμους και επεμβάσεις. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει χωρίς αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την καπιταλιστική βαρβαρότητα...

Συνεπείς στους αντιλαϊκούς στόχους

Συνεπείς στους αντιλαϊκούς στόχους

Ενα ακόμα επεισόδιο στο κακοπαιγμένο σίριαλ της διαπραγμάτευσης προσθέτει η κυβέρνηση, με την εξαγγελία της χτες ότι την επόμενη βδομάδα σκοπεύει να καταθέσει δύο νομοσχέδια, ένα για το Ασφαλιστικό και ένα για το Φορολογικό, ανεξάρτητα από το αν θα έχει επιτευχθεί συμφωνία για όλα τα ζητήματα που παραμένουν ανοιχτά.
Ετσι, από χτες το απόγευμα, όλη η συζήτηση επικεντρώνεται στο αν αυτή η επιλογή της κυβέρνησης συνιστά «μονομερή ενέργεια» ή όχι και στο κατά πόσο μπορεί να επηρεάσει συνολικά την πορεία της «αξιολόγησης».
Βέβαια, ούτε κουβέντα δεν λέγεται για το περιεχόμενο αυτών των νομοσχεδίων, με τα οποία σε καμιά περίπτωση δεν διαφωνεί το κουαρτέτο, έστω κι αν δεν υπάρχει ολοκληρωτική συμφωνία για ορισμένες πλευρές των αντιλαϊκών μέτρων που βρίσκονται πάνω στο τραπέζι.
Αλλωστε, όπως ομολόγησε και ο υπουργός Εργασίας στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου, η συμφωνία με το κουαρτέτο ήταν πολύ κοντά στο να κλείσει και αυτό θα είχε γίνει αν υπήρχε λίγο περισσότερος χρόνος.
Γι' αυτό παρέπεμψε στις αρχές της επόμενης βδομάδας, οπότε η κυβέρνηση φιλοδοξεί να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το Ασφαλιστικό και το Φορολογικό.
Η κυβέρνηση κοροϊδεύει ωμά το λαό, έχοντας συμφωνήσει με το κουαρτέτο για τη συντριπτική πλειοψηφία των μέτρων που θα νομοθετήσει το επόμενο διάστημα.
Τη μια, παρουσιάζει το κλείσιμο της «αξιολόγησης» σαν «αγωνία» τάχα του λαού και «καίγεται» να υπάρξει συμφωνία με τους «θεσμούς». Την άλλη, προσπαθεί να περάσει την αίσθηση ότι με την ΕΕ ετοιμάζεται να υπογράψει μια καλή συμφωνία, όχι όμως και με το ΔΝΤ, κατηγορώντας το Ταμείο ότι «ζητάει αίμα» και ότι παρακωλύει την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων.
Για κερασάκι στην τούρτα, ο υπουργός Εργασίας επανέλαβε χτες ότι η κυβέρνηση είναι συνεπής στην επίτευξη των στόχων που συμφώνησε με τους «θεσμούς», αλλά είναι δική της υπόθεση το πώς θα επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι.
Προσπαθεί έτσι να φιλοτεχνήσει την εικόνα ότι η ίδια προωθεί την εφαρμογή του μνημονίου με πιο «δίκαιο» τρόπο απ' αυτόν που θέλουν οι «θεσμοί» και ότι αυτός είναι ο λόγος που σκοπεύει να καταθέσει τα δύο νομοσχέδια την ερχόμενη βδομάδα, ανεξάρτητα από την εξέλιξη της διαπραγμάτευσης.
Καμιά αγωνία δεν πρέπει να έχει ο λαός για το αν θα κλείσει η «αξιολόγηση» και πότε, για το αν τα νομοσχέδια θα κατατεθούν με απόλυτη ή μερική συμφωνία των «θεσμών».
Αυτό που δεν πρόκειται ν' αλλάξει, είναι το περιεχόμενο και ο προσανατολισμός των μέτρων, που είναι ταξικά και βαθιά αντιλαϊκά. Είναι μέτρα που υπηρετούν το στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης και γι' αυτό υποβάλλουν το λαό σε θυσίες δίχως τέλος.
Αυτό που πρέπει να κυριαρχήσει στην ατζέντα του λαού, δεν είναι η αγωνία της αστικής τάξης και των κομμάτων της για το πότε θα κλείσει η «αξιολόγηση», αλλά πώς θα οργανώσει καλύτερα την πάλη του για να δυσκολέψει την ψήφιση και την εφαρμογή των μέτρων που φέρνει μαζί της η ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης.
Πώς θα οργανωθεί καλύτερα η 48ωρη γενική απεργία, όποτε κι αν έρθουν τα μέτρα στη Βουλή, και πώς η επιτυχία της θα δώσει ώθηση στο κίνημα για παραπέρα κλιμάκωση. Σ' αυτό το στόχο χρειάζεται τις επόμενες μέρες να χτυπάνε όλα τα σφυριά.