Λύσσαξαν γιατί δε σταμάτησαν τη συγκέντρωση του Πολυτεχνείου – Τρομοκρατική προσαγωγή συνδικαλιστή στα Γιάννενα

 

Κατιούσα

Την Τρίτη, δυνάμεις των ΜΑΤ στα Γιάννενα επιτέθηκαν στη συγκέντρωση για το Πολυτεχνείο, ξυλοκόπησαν διαδηλωτές κι έκαναν δεκάδες προσαγωγές -ανάμεσά τους και μια ανήλικη μαθήτρια!

Χτες το όργιο καταστολής συνεχίστηκε, με το ΕΚ του Νομού Ιωαννίνων να καταγγέλλει πως η αστυνομία έστησε καρτέρι, ουσιαστικά, σε συνδικαλιστή του Συνδικάτου Επισιτισμού – Τουρισμού και τον προσήγαγαν μία μέρα μετά τα γεγονότα. Υποτίθεται πως η προσαγωγή έγινε για “εξακρίβωση στοιχείων”, ωστόσο, οι ίδιοι οι αστυνομικοί παραδέχτηκαν στον συνδικαλιστή πως τον είχαν στοχοποιήσει απ’ τα γεγονότα της Τρίτης, απειλώντας τον ότι ξέρουν τα στοιχεία του και μπορούν να τον βρουν ανά πάσα στιγμή!

“Λύσσαξαν γιατί δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τη συγκέντρωση του ΕΚ και των Φοιτητικών Συλλόγων”, όπως σημειώνει το ΕΚ Ιωαννίνων στην καταγγελία του, προσθέτοντας πως “η παρακολούθηση εκλεγμένων συνδικαλιστών στα στενά γύρω απ’ το Εργατικό Κέντρο είναι προκλητική”. Καλεί επίσης την Αστυνομική Διεύθυνση Ιωαννίνων να σταματήσει το όργιο τρομοκράτησης και καταστολής, να απαντήσει αν δρα με κυβερνητική εντολή και να δώσει τα στοιχεία του χρυσαυγίτη αστυνόμου.

Στο τέλος της ανακοίνωσης απευθύνει κάλεσμα για την απεργία στις 26 Νοέμβρη.

Με πληροφορίες από τον 902.gr

Μια αποκαλυπτική έρευνα στις ΗΠΑ

Στις ΗΠΑ του Τραμπ, η δολοφονία του Τζ. Φλόιντ στις 25 Μάη 2020 προκάλεσε έκρηξη οργής και αγανάκτησης από τον λαό, που διαδήλωνε επί πολλές βδομάδες στο δρόμο, ενάντια στην αστυνομική βία και την κρατική καταστολή. Αλλά και ενάντια στην κυβερνητική πολιτική διαχείρισης της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης. Σε εκατοντάδες πόλεις γίνονταν καθημερινά διαδηλώσεις και στις μεγαλύτερες απ' αυτές συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι. Εκείνη την περίοδο, ξεκίνησε και στις ΗΠΑ μια συζήτηση για το κατά πόσο οι λαϊκές διαμαρτυρίες συμβάλλουν στην παραπέρα διάδοση του κορονοϊού, σε μια χώρα μάλιστα που το κράτος έσκαβε μαζικούς τάφους για να θάψει τους νεκρούς. Η συζήτηση αυτή γινόταν κυρίως μεταξύ των επιστημόνων, αφού η κυβέρνηση Τραμπ δεν είχε ανάγκη τον κορονοϊό για να επιβάλει καταστολή και απαγορεύσεις. Ενεργοποίησε όλο τον κατασταλτικό μηχανισμό στο όνομα της «προστασίας της περιουσίας», αξιοποιώντας τις προβοκατόρικες σε πολλές περιπτώσεις καταστροφές και λεηλασίες καταστημάτων κ.τ.λ. Σε κάθε περίπτωση, η ανακίνηση του θέματος οδήγησε σε μια πιο συστηματική παρατήρηση της πανδημίας την περίοδο έξαρσης των κινητοποιήσεων από τους επιστήμονες των ΗΠΑ, που πρόσφερε ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, χρήσιμα και για τη χώρα μας, όπου οι λαϊκές κινητοποιήσεις βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο της κυβέρνησης με πρόσχημα την πανδημία και με πιο πρόσφατο παράδειγμα την απαγόρευση του αγωνιστικού γιορτασμού του Πολυτεχνείου.

* * *

Μια από τις πολλές μετρήσεις, καταγραφές και μελέτες που έγιναν εκείνη την περίοδο, δηλαδή το πρώτο δεκαπενθήμερο μετά τη δολοφονία Φλόιντ και ενώ οι κινητοποιήσεις βρίσκονταν σε εξέλιξη, παρουσιάστηκε από διεθνή ΜΜΕ, και ανάμεσά τους από το «Al Jazeera». Με δεδομένο ότι το 95% όσων νοσούν παρουσιάζουν συμπτώματα μέσα σε 14 μέρες από την ώρα που θα τους μολύνει ο ιός, η σύγκριση των καταγεγραμμένων κρουσμάτων την περίοδο πριν τις κινητοποιήσεις και 16 μέρες μετά την έναρξή τους δίνει μια σχετική εικόνα για την επίδραση που είχαν οι μαζικές διαμαρτυρίες στην παραπέρα εξάπλωση της πανδημίας. Τα αποτελέσματα απέδειξαν ότι στις μεγαλύτερες πόλεις, όπου έγιναν και οι μαζικότερες κινητοποιήσεις το δεκαπενθήμερο μετά τη δολοφονία Φλόιντ, τα κρούσματα μειώθηκαν, οδηγώντας πολλούς επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι οι μάσκες προσώπου και ο εξωτερικός αέρας είναι παράγοντες που δρουν προστατευτικά από την εξάπλωση του COVID-19, σε αντίθεση με το συγχρωτισμό σε κλειστούς χώρους, όπως είναι συνήθως τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, οι χώροι δουλειάς κ.τ.λ.

* * *

Η μελέτη επικέντρωσε σε μεγάλες πόλεις, όπου έγιναν οι μαζικότερες διαδηλώσεις μετά το θάνατο του Τζ. Φλόιντ. Ορισμένα παραδείγματα είναι τα εξής:

• Στη Μινεάπολις γίνονταν καθημερινές διαμαρτυρίες από την επομένη της δολοφονίας Φλόιντ. 15 μέρες μέρες μετά, ο μέσος όρος των καταγεγραμμένων κρουσμάτων σε ημερήσια βάση εμφανιζόταν μειωμένος. Συγκεκριμένα, από 3.360 ημερήσιες επιβεβαιωμένες περιπτώσεις το δεκαπενθήμερο πριν τις κινητοποιήσεις, «έπεσε» στις 2.146 το διάστημα 26 Μάη - 9 Ιούνη. Να σημειωθεί ότι η περιοχή βρισκόταν σε lockdown από τις 27 Μάρτη έως τις 4 Μάη.
• Στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ, Ουάσιγκτον, όπου οι διαδηλώσεις ήταν καθημερινές και από τις πιο μαζικές επί 13 ολόκληρες μέρες, τα ημερήσια κρούσματα επίσης κατέγραψαν μείωση αντί για αύξηση. Συγκεκριμένα, ενώ από τις 10 έως τις 24 Μάη καταγράφονταν καθημερινά 1.838 επιβεβαιωμένα κρούσματα κατά μέσο όρο, ο αριθμός αυτός «έπεσε» στα 1.140 το διάστημα 26 Μάη - 9 Ιούνη. Και σ' αυτήν την περίπτωση, το lockdown για τη συγκεκριμένη πολιτεία ίσχυε από την 1η Απρίλη έως τις 29 Μάη.
• Στη Νέα Υόρκη, την πιο πυκνοκατοικημένη πόλη των ΗΠΑ και μια από τις περιοχές που έπληξε περισσότερο η πανδημία, με εκατοντάδες χιλιάδες κρούσματα και χιλιάδες νεκρούς, ο κόσμος βγήκε μαζικά στους δρόμους μετά τη δολοφονία Φλόιντ. Και εδώ όμως τα καταγεγραμμένα κρούσματα ήταν λιγότερα στο δεκαπενθήμερο των κινητοποιήσεων σε σύγκριση με την προηγούμενη περίοδο. Συγκεκριμένα, από 10 έως 24 Μάη καταγράφοντας ημερησίως 13.706 μολύνσεις κατά μέσο όρο, και 8.392 το διάστημα 26 Μάη - 9 Ιούνη, στην καρδιά δηλαδή των κινητοποιήσεων. Εδώ το lockdown είχε ξεκινήσει στις 22 Μάρτη και συνεχιζόταν ακόμα την περίοδο που γίνονταν αυτές οι μετρήσεις.
• Στο Σικάγο, την τρίτη πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της χώρας, με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά μετάδοσης σε όλη τη χώρα, οι επιβεβαιωμένες περιπτώσεις μειώθηκαν από 19.355 την περίοδο 10 - 24 Μάη σε 8.392 την περίοδο 26 Μάη - 9 Ιούνη κατά μέσο όρο. Το lockdown στην περιοχή είχε λήξει στις 30 Μάη.

* * *

Τα παραπάνω, ακόμα και αν έχουμε επιφυλάξεις ως προς το στοιχείο της μείωσης των κρουσμάτων, επιβεβαιώνουν ότι δεν αποδεικνύεται κανένας άμεσος συσχετισμός των διαδηλώσεων με την αύξηση των κρουσμάτων κορονοϊού. Πόσο μάλλον όταν στη χώρα μας τα απαραίτητα μέτρα (μάσκες, αποστάσεις, αντισηπτικά) τηρούνται με μεγάλη σχολαστικότητα και συνέπεια από τους διαδηλωτές στις κινητοποιήσεις που πρωτοστατεί το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Στο συμπέρασμα αυτό συγκλίνουν και ορισμένοι από τους πιο επιφανείς Αμερικανούς επιστήμονες, όπως ο Anthony Fauci, ο κορυφαίος εμπειρογνώμονας για τις μολυσματικές ασθένειες των ΗΠΑ, που αναγνωρίζει μεν ότι ο κίνδυνος του συγχρωτισμού υπάρχει στις διαδηλώσεις, συστήνει όμως σε όσους συμμετέχουν «να φορούν μάσκα και να τη διατηρούν ανά πάσα στιγμή», διαπιστώνοντας μάλιστα και ο ίδιος ότι οι Αμερικανοί διαδηλωτές στην πλειοψηφία τους τηρούσαν αυτό το στοιχειώδες μέτρο. Αλλος ένας επιστήμονας που μίλησε στα Μέσα, ο Amir Khan, γιατρός και ανώτερος λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Λιντς και στο Πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ, δήλωσε σχετικά ότι «ο καθαρός αέρας μειώνει τις πιθανότητες μετάδοσης του ιού», συμπέρασμα που υιοθετεί και η Maia Lesosky, αναπληρώτρια καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν, λέγοντας ότι «στους εξωτερικούς χώρους ο κίνδυνος μετάδοσης μειώνεται από 20 έως 500 φορές σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις».

* * *

Ας αφήσει λοιπόν η κυβέρνηση της ΝΔ και τα παπαγαλάκια της, ορισμένα από τα οποία επικαλούνται και την «επιστημοσύνη» τους, να συκοφαντούν τους λαϊκούς αγώνες και τις διεκδικήσεις για την έξαρση της πανδημίας και να μιλούν χυδαία για πορείες με φέρετρα κ.λπ. Η σημερινή άθλια και επικίνδυνη κατάσταση είναι καθρέφτης της δικής της αντιλαϊκής πολιτικής και οφείλεται στην εγκληματική απουσία μέτρων ουσιαστικής προστασίας με ευθύνη του κράτους, όπως ακριβώς γίνεται στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι γρήγορα μάζεψαν την προσπάθεια που έκαναν να χρεώσουν στο «συγχρωτισμό στη διαδήλωση της δίκης της ΧΑ» την αύξηση των κρουσμάτων, όταν άρχιζαν να «σκάνε» μαζικά κρούσματα σε πόλεις, περιοχές και χώρους δουλειάς που καμιά σχέση δεν είχαν με τη διαδήλωση. Ακόμα και στις κινητοποιήσεις, όμως, από αλλού προέρχεται ο κίνδυνος της διασποράς και όχι από τον συγχρωτισμό των διαδηλωτών, βλέποντας και τις προχτεσινές εικόνες των αστυνομικών να στέκονται μπουλούκι και να ορμάνε χωρίς καν μάσκα πάνω στο πλήθος. Οπως παρατηρεί μάλιστα και η Αμερικανίδα επιστήμονας που αναφέραμε πιο πάνω, οι διαδηλώσεις μπορούν να γίνουν «επικίνδυνες» επειδή η στάση της αστυνομίας είναι αυτή που συνήθως προκαλεί συνθήκες συγχρωτισμού, «συμπεριλαμβανομένης της χρήσης δακρυγόνων, σπρέι πιπεριού, συλλήψεων και φυλάκισης μεγάλου αριθμού ανθρώπων»...

Απαντήσεις και αδιέξοδα

(Συνέχεια από τη σελίδα 1)

Πρώτα απ' όλα γιατί είναι προκλητικό η κυβέρνηση και το κράτος που δεν μπορούν να εγγυηθούν την ουσιαστική προστασία της υγείας του λαού και το 'χουν ρίξει σχεδόν αποκλειστικά στην «ατομική ευθύνη», που έφεραν μαζί με όλους τους προηγούμενους την κατάρρευση του συστήματος Υγείας, να εγκαλούν όσους αγωνίζονται για το αυτονόητο. Δηλαδή, όσους αγωνίζονται για να υπάρξει ουσιαστική κρατική ευθύνη στην αντιμετώπιση της πανδημίας, να μην είναι κόστος η υγεία του λαού, των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, όσων πάνε στη δουλειά τους με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, των μαθητών στα σχολεία, των ηλικιωμένων σε οίκους ευγηρίας, παντού. Γιατί ένα από αυτά που διαδήλωσαν προχτές στις πολύμορφες συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, πρωτοβουλίες με το συμβολικό και ουσιαστικό τους περιεχόμενο ήταν το μήνυμα της σημερινής πάλης για την προστασία της υγείας, της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού σε συνθήκες πανδημίας.

Ολα τα κατασταλτικά μέτρα που πάρθηκαν, με τη συγκέντρωση άνω των 6.000 αστυνομικών στο κέντρο της Αθήνας, η ίδια η διαδικασία της επίθεσης στους διαδηλωτές, οι προσαγωγές, η χρήση δακρυγόνων είναι διαδικασίες που όχι μόνο δεν προστατεύουν τη δημόσια υγεία αλλά πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους. Η αστυνομία επιχείρησε να διαλύσει συγκεντρώσεις που χαρακτηρίζονταν για την υποδειγματική τήρηση μέτρων προστασίας, με μάσκες, αποστάσεις κ.λπ. Αντίθετα, η κατασταλτική επέμβαση ήταν που οδήγησε σε συνωστισμούς, που υποχρέωσε για να αναπνεύσουν εκατοντάδες να βγάλουν μάσκες και δεκάδες οδηγήθηκαν στριμωγμένοι στα λεωφορεία της αστυνομίας και στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ σε άθλιες συνθήκες.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα απέδειξε και στις 17 Νοέμβρη ότι ο αγώνας και η διεκδίκηση μπορούν να γίνονται με όρους πραγματικής προστασίας της υγείας. Και η αλήθεια είναι ότι ο λόγος των διεκδικήσεων και των αγώνων σήμερα είναι πολλαπλός, με πρώτο βέβαια το ζήτημα της πάλης για τη ζωή και την υγεία του λαού.

Γιατί η κυβέρνηση με τη στήριξη και των άλλων αστικών κομμάτων έχει φορτώσει τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης που «σέρνεται» στη σκιά της στις πλάτες (ξανά) του λαού για να την βγάλουν καθαρή οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Ολο το έργο των αντιλαϊκών ΠΝΠ της προηγούμενης περιόδου το μαρτυρά.

Γιατί κυβέρνηση και κεφάλαιο βλέπουν ως ευκαιρία την πανδημία για να βάλουν στον πάγο τις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις, να χτίσουν ένα ακόμα πιο αντιδραστικό πλαίσιο περιορισμού ελευθεριών και δικαιωμάτων. Οχι τυχαία, από τους πρώτους νόμους μετά την καραντίνα της άνοιξης ήταν ο νόμος περιορισμού των διαδηλώσεων.

Γιατί σε συνθήκες πανδημίας η αντιλαϊκή πολιτική ούτε αναστέλλεται ούτε κάνει διάλειμμα. Η κυβέρνηση έχει στα σκαριά νέα αντεργατικά νομοσχέδια με πιο εμβληματικό αυτό που καθιερώνει τη 10ωρη εργασία και χτυπάει το δικαίωμα στην απεργία και στη συνδικαλιστική δράση.

Ολα αυτά σημαίνουν πολύ απλά ότι οι αγώνες, η πάλη του κινήματος δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάνουν κανένα διάλειμμα ούτε να αναβληθούν. Ακριβώς το αντίθετο.

Αυτό είναι που φοβίζει και αυτό είναι που προσπαθεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με πρόσχημα τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας. Εκτός από την προσπάθεια να καλλιεργήσει κλίμα συναίνεσης και εθνικής συνεννόησης, με τη βοήθεια μάλιστα των άλλων αστικών κομμάτων και του ΣΥΡΙΖΑ, που καταθέτει προτάσεις για υπουργούς κοινής αποδοχής, χρειάζεται και την πυγμή για να αντιμετωπίσει το λαϊκό κίνημα.

Είναι λοιπόν άλλο η ανάγκη στις σημερινές συνθήκες οι αγώνες να προσαρμόζονται, να παίρνουν υπόψη το ζήτημα της πανδημίας, το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα να παίρνει μέτρα προστασίας όσων συμμετέχουν στους αγώνες και τις κινητοποιήσεις, κάτι που έχει αποδείξει πως το κάνει, και άλλο πράγμα τα κρατικά φιρμάνια απαγόρευσης των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων. Οι προχτεσινές κινητοποιήσεις ξεσκέπασαν αυτήν την πραγματικότητα και γιατί έγιναν με υποδειγματικό τρόπο, εκφράζοντας μια οργανωμένη πειθαρχημένη (στα μέτρα προστασίας της υγείας) απειθαρχία (στις απαγορεύσεις και τον αυταρχισμό) αλλά και γιατί έτσι αποκάλυψαν ότι ο στόχος της κυβέρνησης και του κράτους δεν είναι η προστασία της υγείας αλλά η αντιμετώπιση και με την καταστολή του κινήματος.

Μονόδρομος λοιπόν για τους εργαζόμενους είναι η κλιμάκωση της πάλης μέσα από τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς, με πρώτο μεγάλο σταθμό την πανεργατική απεργία στις 26 Νοέμβρη. Οπως έφαγε η κυβέρνηση τα μούτρα της στις 17 Νοέμβρη, έτσι θα μας βρίσκει συνέχεια μπροστά της!

Απαντήσεις και αδιέξοδα

Οι απαντήσεις της κυβέρνησης και των παρατρεχάμενών της σε σχέση με το γιατί προχώρησε σε αυτό το όργιο καταστολής ανήμερα της 17ης Νοέμβρη φανερώνουν το γεγονός ότι είναι σε αδιέξοδο.

Πρώτα απ' όλα γιατί είναι προκλητικό η κυβέρνηση και το κράτος που δεν μπορούν να εγγυηθούν την ουσιαστική προστασία της υγείας του λαού και το 'χουν ρίξει σχεδόν αποκλειστικά στην «ατομική ευθύνη», που έφεραν μαζί με όλους τους προηγούμενους την κατάρρευση του συστήματος Υγείας, να εγκαλούν όσους αγωνίζονται για το αυτονόητο. Δηλαδή, όσους αγωνίζονται για να υπάρξει ουσιαστική κρατική ευθύνη στην αντιμετώπιση της πανδημίας, να μην είναι κόστος η υγεία του λαού, των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, όσων πάνε στη δουλειά τους με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, των μαθητών στα σχολεία, των ηλικιωμένων σε οίκους ευγηρίας, παντού. Γιατί ένα από αυτά που διαδήλωσαν προχτές στις πολύμορφες συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, πρωτοβουλίες με το συμβολικό και ουσιαστικό τους περιεχόμενο ήταν το μήνυμα της σημερινής πάλης για την προστασία της υγείας, της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού σε συνθήκες πανδημίας.

Ολα τα κατασταλτικά μέτρα που πάρθηκαν, με τη συγκέντρωση άνω των 6.000 αστυνομικών στο κέντρο της Αθήνας, η ίδια η διαδικασία της επίθεσης στους διαδηλωτές, οι προσαγωγές, η χρήση δακρυγόνων είναι διαδικασίες που όχι μόνο δεν προστατεύουν τη δημόσια υγεία αλλά πολλαπλασιάζουν τους κινδύνους. Η αστυνομία επιχείρησε να διαλύσει συγκεντρώσεις που χαρακτηρίζονταν για την υποδειγματική τήρηση μέτρων προστασίας, με μάσκες, αποστάσεις κ.λπ. Αντίθετα, η κατασταλτική επέμβαση ήταν που οδήγησε σε συνωστισμούς, που υποχρέωσε για να αναπνεύσουν εκατοντάδες να βγάλουν μάσκες και δεκάδες οδηγήθηκαν στριμωγμένοι στα λεωφορεία της αστυνομίας και στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ σε άθλιες συνθήκες.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα απέδειξε και στις 17 Νοέμβρη ότι ο αγώνας και η διεκδίκηση μπορούν να γίνονται με όρους πραγματικής προστασίας της υγείας. Και η αλήθεια είναι ότι ο λόγος των διεκδικήσεων και των αγώνων σήμερα είναι πολλαπλός, με πρώτο βέβαια το ζήτημα της πάλης για τη ζωή και την υγεία του λαού.

Γιατί η κυβέρνηση με τη στήριξη και των άλλων αστικών κομμάτων έχει φορτώσει τις οικονομικές επιπτώσεις της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης που «σέρνεται» στη σκιά της στις πλάτες (ξανά) του λαού για να την βγάλουν καθαρή οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Ολο το έργο των αντιλαϊκών ΠΝΠ της προηγούμενης περιόδου το μαρτυρά.

Γιατί κυβέρνηση και κεφάλαιο βλέπουν ως ευκαιρία την πανδημία για να βάλουν στον πάγο τις εργατικές - λαϊκές κινητοποιήσεις και διεκδικήσεις, να χτίσουν ένα ακόμα πιο αντιδραστικό πλαίσιο περιορισμού ελευθεριών και δικαιωμάτων. Οχι τυχαία, από τους πρώτους νόμους μετά την καραντίνα της άνοιξης ήταν ο νόμος περιορισμού των διαδηλώσεων.

Γιατί σε συνθήκες πανδημίας η αντιλαϊκή πολιτική ούτε αναστέλλεται ούτε κάνει διάλειμμα. Η κυβέρνηση έχει στα σκαριά νέα αντεργατικά νομοσχέδια με πιο εμβληματικό αυτό που καθιερώνει τη 10ωρη εργασία και χτυπάει το δικαίωμα στην απεργία και στη συνδικαλιστική δράση.

Ολα αυτά σημαίνουν πολύ απλά ότι οι αγώνες, η πάλη του κινήματος δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάνουν κανένα διάλειμμα ούτε να αναβληθούν. Ακριβώς το αντίθετο.

Αυτό είναι που φοβίζει και αυτό είναι που προσπαθεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση με πρόσχημα τα μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας. Εκτός από την προσπάθεια να καλλιεργήσει κλίμα συναίνεσης και εθνικής συνεννόησης, με τη βοήθεια μάλιστα των άλλων αστικών κομμάτων και του ΣΥΡΙΖΑ, που καταθέτει προτάσεις για υπουργούς κοινής αποδοχής, χρειάζεται και την πυγμή για να αντιμετωπίσει το λαϊκό κίνημα.

Είναι λοιπόν άλλο η ανάγκη στις σημερινές συνθήκες οι αγώνες να προσαρμόζονται, να παίρνουν υπόψη το ζήτημα της πανδημίας, το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα να παίρνει μέτρα προστασίας όσων συμμετέχουν στους αγώνες και τις κινητοποιήσεις, κάτι που έχει αποδείξει πως το κάνει, και άλλο πράγμα τα κρατικά φιρμάνια απαγόρευσης των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων. Οι προχτεσινές κινητοποιήσεις ξεσκέπασαν αυτήν την πραγματικότητα και γιατί έγιναν με υποδειγματικό τρόπο, εκφράζοντας μια οργανωμένη πειθαρχημένη (στα μέτρα προστασίας της υγείας) απειθαρχία (στις απαγορεύσεις και τον αυταρχισμό) αλλά και γιατί έτσι αποκάλυψαν ότι ο στόχος της κυβέρνησης και του κράτους δεν είναι η προστασία της υγείας αλλά η αντιμετώπιση και με την καταστολή του κινήματος.

Μονόδρομος λοιπόν για τους εργαζόμενους είναι η κλιμάκωση της πάλης μέσα από τα σωματεία και τους μαζικούς φορείς, με πρώτο μεγάλο σταθμό την πανεργατική απεργία στις 26 Νοέμβρη. Οπως έφαγε η κυβέρνηση τα μούτρα της στις 17 Νοέμβρη, έτσι θα μας βρίσκει συνέχεια μπροστά της!