Μεγάλη αναταραχή έχει προκληθεί στους κόλπους των εγχώριων φιλελέ, με τα αποτελέσματα που δικό τους θινκ τανκ δημοσίευσε σε σχέση με την “Γνώση και άγνοια των νέων Ελλήνων σχετικά με τον κομμουνισμό”. Όπου κομμουνισμός βέβαια εννοεί το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, αλλά το ΚΕΦίΜ – Μάρκος Δραγούμης, δεν καταγίνεται με τέτοιες λεπτές αποχρώσεις, τι κι αν ο υπεύθυνος της έρευνας, καθηγητής Σωτήρης Γεωργανάς εξανίσταται κατά τα λοιπά για την “πολιτική αγραμματοσύνη” της ελληνικής νεολαίας.
Οι ίδιες οι ερωτήσεις είναι φυσικά έτσι σχεδιασμένες ώστε να εκμαιεύσουν απαντήσεις βολικές προς το σχεδιαστή τους και να δημιουργήσουν αρνητικά συναισθήματα στους ερωτηθέντες σχετικά με την κομμουνιστική ιδεολογία, αλλά και τον υπαρκτό σοσιαλισμό. Ενδεικτικό εξάλλου είναι ότι στην εισαγωγή της έρευνας παρατίθεται παλιό σοβιετικό ανέκδοτο περί χρόνου αναμονής υδραυλικών και αυτοκινήτων σε θερμοκρασία ρωσικού χειμώνα. Η άγνοια γεγονότων της σύγχρονης ιστορίας από την πλειονότητα ή μια σημαντική μειοψηφία των ερωτηθέντων, όπως αποτυπώνεται στις απαντήσεις για την ακριβή ημερομηνία έγερσης του τείχους του Βερολίνου ή το ποιες χώρες είχαν “κομμουνισμό” στο παρελθόν, γίνεται αφορμή για ιερεμιάδα και έμμεση πλην σαφή προτροπή να διδάσκονται περισσότερα σχετικά με το ζήτημα στα σχολικά βιβλία. Όχι φυσικά γιατί ενδιαφέρονται οι υπεύθυνοι της έρευνας για την ελλιπή εγκυκλοπαιδική μόρφωση των Ελλήνων 18-40, ειδικότερα όσων έχουν τεχνική ή θετική ειδίκευση, αλλά για να είναι σίγουροι ότι εξ απαλών ονύχων οι μαθητές μας θα έχουν ακούσει αρκετές ιστορίες για κόκκινους αγρίους, όπως η πλειονότητα των Ευρωπαίων συνομηλίκων τους.
Εκείνο όμως που φαίνεται πραγματικά να τους βγάζει έξω από τα ρούχα τους, είναι το γεγονός πως ένα “ογκώδες” (sic) 60% των Ελλήνων πιστεύουν πως μια σοβιετική Ελλάδα θα ήταν σε ίδια ή και καλύτερη οικονομική κατάσταση σε σχέση με τη σημερινή. Για την ακρίβεια ένα 26,3% των ερωτηθέντων απαντούν “σίγουρα ναι”, ενώ ένα 32,40% μάλλον συμφωνεί με αυτή την άποψη, ενώ ένα 32% δίνει ουδέτερη κρίση. Μονοψήφια είναι αντίθετα τα ποσοστά όσων είναι βέβαιοι ή σχεδόν βέβαιοι πως σε μια σοσιαλιστική Ελλάδα τα πράγματα θα ήταν χειρότερα. Αν προσθέσει κανείς σε αυτό ότι το 24% των ερωτηθέντων “αποδέχονται τη φιλοσοβιετική προπαγάνδα”, όπως περίλυπα διαπιστώνει η έρευνα, σχετικά με τα αίτια έγερσης του τείχους, κατανοεί και σχεδόν συμπάσχει κανείς με τον κλαυθμό και οδυρμό των φιλελέδων.
Όπως του Κωνσταντίνου Μπογδάνου, που εξέφρασε με ανάρτησή του το βαθύ σοκ που του προκάλεσαν τα ευρήματα της έρευνας, τα οποία περιέργως πώς δεν έσπευσε, προς ώρας τουλάχιστον, να αποδώσει στην αυξημένη επιρροή του νεομαρξιστικού νέτφλιξ μεταξύ των νέων.
