ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΕΠΙΛΟΓΗ ΥΨΗΛΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ»

 ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ «ΕΠΙΛΟΓΗ ΥΨΗΛΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ»

  Και γιατί και τι  να συνεχίζει να σχολιάζει κανείς από μια πραγματικότητα που η σκληρότητά της δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται πια σαν ευκαιρία για να μιλά γι’ αυτήν, αλλά μόνο για να την αλλάξει; Και καταλαβαίνει κανείς πως ύστερα από την πρωινή ψηφοφορία που σε αγαστή συμφωνία  όλων των κομμάτων, εκτός του ΚΚΕ (γιατί το ΟΧΙ του  φασισμού της Χρυσής Αυγής συμπεριλαμβάνεται από άλλους υπόγειους δρόμους, και γι’  αυτό πιο επικίνδυνους, σ’ αυτήν τη συμφωνία) οι μάχες πια δεν μπορεί να εξατμίζονται σε θεωρητικολογίες, και το blog αυτό δεν εξαιρείται, αλλά η επίθεση πια  πρέπει να σημαδεύει  ίσα στο μεσόφρυδο τους πραγματικούς εχθρούς, ομάδες και άτομα σημειώνοντάς τους με το όνομά τους.

Με την οικονομική κρίση αυτό που έμοιαζε φάρσα έγινε τραγωδία. Κι αν ο ταξικός αντίπαλος της άρχουσας τάξης μέχρι την κρίση μπορούσε να εξουδετερωθεί με πιο διακριτικά μέσα, διαστρέβλωση, υπονόμευση, δολιότητα, χρήμα, ατομικό κέρδος κλπ. τώρα που τα πράγματα σκληραίνουν και οι εφεδρείες της αυταπάτης λιγοστεύουν τα πιο διακριτικά αυτά μέσα μοιάζει να μην επαρκούν πια. Εξάλλου και  αυτοί που φιλοδοξούσαν να είναι οδηγοί της κοινής γνώμης προς όφελος της άρχουσας τάξης  ολοένα πιο ξεκάθαρα αποκαλύπτουν το πρόσωπό τους.

 Και είναι κυρίως οι πράξεις αυτών  οι οποίοι χρόνια τώρα μιλούσαν, -προφορικά, διαδικτυακά κλπ.-  και ήθελαν να παρουσιαστούν ότι είναι προικισμένοι με μια διευρυμένη …ενόραση, διάφορη από τη συμβατική, που περιλάμβανε και τα κοινωνικά, ότι αποτυπώνουν τον κόσμο με προοδευτικό  τρόπο, ότι ανακαλύπτουν τα μεγαλεία της ζωής εκεί που οι άλλοι αδυνατούν να τα διακρίνουν και προσπαθούσαν να πείσουν για τον μονόδρομο των μνημονίων ή για την λανθασμένη πορεία της ΕΕ και για την Ευρώπη των λαών, που αποκάλυψαν τώρα πια  όχι  μόνο τη  φτώχεια της σκέψης τους αλλά κυρίως τη δολιότητα των πράξεων τους. Η αγωνιστική ευφράδεια, το λυρικό και συγκινησιακά φορτισμένο λεξιλόγιό τους, όπως η ομιλία του επικεφαλής της εκτελεστική εξουσίας Α. Τσίπρα στην ευρωβουλή και η αντίστοιχη με τα περί επιλογής υψηλής εθνικής ευθύνης στη Βουλή ή οι συλλογισμοί που επιστρατεύτηκαν για να δικαιολογήσουν τα παρών στην εντολή που ζήτησε ο πρωθυπουργός για εξουσιοδότηση από τη Βουλή για διαπραγμάτευση με βάση την ελληνική πρόταση δεν επαρκούν πια για να μεταμφιέσουν το ρόλο τους στην πολιτική ζωή της χώρας.

Παραλείψεις σκόπιμες, μονομέρειες αδικαιολόγητες, ιδεολογικές αποσιωπήσεις ή διαστρεβλώσεις, ταξικές ισοπεδώσεις, κρίσεις σε προσωπικό επίπεδο χρόνια τώρα εξυπηρετούσαν την προσπάθεια συσκότισης της κοινωνικής πραγματικότητας. Ρεφορμιστές, οπορτουνιστές, αριστεροί, ψευδοεπαναστάτες, αντισυμβατικοί  κλπ. χρόνια τώρα καλλιεργούσαν ψευδαισθήσεις μόνο για να κάμψουν όποιο αγωνιστικό φρόνημα παρέμενε ακόμα όρθιο. Τα πρωινά παρών ή οι απουσίες στην Βουλή δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ούτε σαν φύλλο συκής για να συνεχίσουν να καλύπτουν το στόχο όλων των χρόνων της  μεταπολίτευσης: την περιπόθητη συναίνεση και την πεποίθηση πως άλλος δρόμος, άλλο όραμα, άλλο πολιτικό σύστημα, άλλος τρόπος οργάνωσης της παραγωγής δεν υπάρχει. Φυσικό φαινόμενο ο καπιταλισμός που μπορεί να είναι καλός ή κακός –όπως στις μέρες μας που επικράτησαν οι φιλελεύθερες απόψεις, όχι όμως για πολύ, σε λίγο καιρό θα αφυπνιστούν οι λαοί της Ευρώπης με μπροστάρη το ΣΥΡΙΖΑ για να διεκδικήσουν τον καλό καπιταλισμό δια της αναθέσεως σε αντίστοιχες κυβερνήσεις. Και κάπως έτσι επικράτησε η αποδοχή, η εγκαρτέρηση και η απάθεια, αυτή η ναρκωμένη ακινησία κάτω από τη πυγμή ενός πεπρωμένου που δεν χρειάζεται να προσπαθεί κανείς ούτε να του ξεφύγει.

Η αριστερή πλατφόρμα με Λαφαζάνη, η Ραχήλ Μακρή η Κωνσταντοπούλου, ο Βαρουφάκης  και όλα τα παρών ή οι απουσίες και τα εσκεμμένα ΟΧΙ στο κοινοβούλιο κι αλλαχού ( κι ανάμεσα και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ) βάζουν υποψηφιότητα για  το  μετά Τσίπρα πολιτικό κεφάλαιο ή κρατούν αποστάσεις …υπεροψίας, για να συμπαρασύρουν σε μια νέα πολιτική δουλεία τους εργαζόμενους, σε ένα δεσποτισμό με καινούργιο πρόσωπο, εγκαταστημένο πάνω στα ερείπια της ονομαζόμενης αριστερής πολιτικής. Αν  το σύστημα της καπιταλιστικής καταπίεσης οδηγεί αναγκαστικά στην έκρηξη, όλοι αυτοί χρόνια τώρα δούλευαν για την αποτροπή της και τώρα σαν κυβέρνηση μοιάζουν να είναι ένα από τα τελευταία αναχώματα. Πήραν τη μαρξιστική ορολογία και τη μετέτρεψαν σε κατηγορικές προσταγές, σε αφηρημένες αξιοσέβαστες αλήθειες  που ισχύουν για άλλους  καιρούς και για άλλους τόπους έξω από τη συγκεκριμένη πραγματικότητα, που βέβαια δεν αλλάζει.

Μετά την εκτίναξη του σε κυβερνόν κόμμα και την κατάληψη της θέσης που κατείχε το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τεθλασμένες πορείες, που βραχυπρόθεσμα έμοιαζαν ακατανόητες, αναβαπτίστηκε σε φερέγγυο συνομιλητή της άρχουσας τάξης, αφού  με νύχια και με δόντια προσπαθούσε  να κρατήσει σε υπνηλία τις όποιες κινητοποιήσεις. Και συνεχίζει η οπορτουνιστική του αντίληψη να εξαπατά, να παζαρεύει, μ’ ένα επίπλαστο φιλεργατικό πρόσωπο να αναβαθμίζεται στην πολιτική σκηνή εγγυώμενη την ομαλή, έως ακινησίας, χειραγωγήσιμη διεξαγωγή της ταξικής πάλης.  Ενας υπουργός της κυβέρνησης, ο Π. Λαφαζάνης που χρόνια τώρα θέλει να παρουσιάζεται σαν η κομμουνιστική συνείδηση του ΣΥΡΙΖΑ, για να μπορεί από τα …αριστερά και με εγκυρότητα να στρέφεται εναντίον του ΚΚΕ και να το απαξιώνει, δήλωσε παρών δικαιολογώντας με αντιφατικούς συλλογισμούς τη στάση του «Στηρίζω την κυβέρνηση αλλά δεν στηρίζω ένα πρόγραμμα λιτότητας» Κι από κοντά η πρόεδρος της Βουλής που αποδίδει ειλικρίνεια, παρρησία και ανιδιοτέλεια στον πρωθυπουργό, ενώ δικαιολογεί το παρών  γιατί δεν κλείνει τα μάτια και δεν προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει κι επομένως δεν θέλει να νομιμοποιήσει αυτήν τη συμφωνία. Πλήθος διαλυτικά στοιχεία που ξέρουν να κάνουν μ’ αυτά το παιχνίδι τους οι  ταξικοί εχθροί των λαϊκών στρωμάτων καταγίνονται να  εξουδετερώσουν τις αντιδράσεις τους πριν γίνουν απειλή για το σύστημα.

Κι ένας λαός που λιώνει, και ενέργειες που ψευδαισθήσεις και αυταπάτες τις φθείρουν και τις ακυρώνουν. Τι έγινε το σχεδόν 62% ΟΧΙ του δημοψηφίσματος;  Και απομένει πάλι σ’ αυτούς, τους κομμουνιστές,  που η συνείδησή τους δεν έχει τυφλωθεί από τις αυταπάτες και υποσχέσεις ενός συστήματος που εξαγοράζει τα πάντα να γίνουν οι αφυπνιστές και οι επαγρυπνητές των άλλων.

Δεν υπάρχει πια καμιά αυταπάτη  για το ανώφελο της απομονωμένης δράσης. Τίποτε δεν μπορεί να γίνει  δίχως τις οργανωμένες ενέργειες των εργατικών τάξεων. Πάνω στις πλάτες τους και στα μυαλό τους,  πάνω στην πρόθυμη αυταπάρνησή τους στηρίζεται η ζωή και η τύχη του κόσμου. Η απειλή όλων αυτών των εξαθλιωμένων που με το τρίτο μνημόνιο θα αυξηθούν όσο είναι ακόμα ανοργάνωτες μπορεί να εξουδετερωθεί. Γι’  αυτό και ο ρόλος του Κομμουνιστικού κόμματος είναι τόσο καθοριστικός, γι’  αυτό και η ευθύνη του τόσο μεγάλη.

SILVER ALERT!!! Η Ελπίδα χάθηκε το Αριστερό Τρίτο Μνημόνιο (ΑΤΜ) έρχεται!!!

 SILVER ALERT!!! Η Ελπίδα χάθηκε το Αριστερό Τρίτο Μνημόνιο (ΑΤΜ) έρχεται!!!

Έχει εξαφανιστεί η ΕΛΠΙΔΑ, η οποία περιπλανιέται μεταξύ Ε.Ε, ΔΝΤ,ΕΚΤ, Ελληνικής Βουλής και Μεγάρου Μαξίμου. Όταν χάθηκε φορούσε ΡΟΖ φορεματάκι και ΜΑΥΡΗ ΚΟΡΔΕΛΙΤΣΑ. Σύμφωνα με πληροφορίες εθεάθη για λίγο στη πλατεία Συντάγματος, με δάκρυα στα μάτια, για τον ξεγελασμένο λαό που πανηγύριζε το ΟΧΙ. Φαίνεται ότι γνώριζε πως το ΌΧΙ του λαού θα γινόταν ένα μεγάλο ΝΑΙ στην ΤΡΟΙΚΑ και πως θα ερχόταν το βάρβαρο ΤΡΙΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ.

Παρακαλείται όποιος γνωρίζει κάτι να ειδοποιήσει τους θετούς της γονείς ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ αλλά και τους λοιπούς στενούς συγγενείς ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ και ΧΑ.

Στοιχείο που θα βοηθήσει την αναγνώριση είναι ότι παραμιλάει λέγοντας: "Είμαι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, είμαι το σχισμένο μνημόνιο, είμαι η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ...είμαι η ΕΛΠΙΔΑ".

Ζιώβας Βασίλης

Ψηφίζοντας το μνημόνιο ΙΙΙ

 Ψηφίζοντας το μνημόνιο ΙΙΙ

Ξανά στις οθόνες σας, επειδή εσείς (δεν) το ζητήσατε, με δημοψήφισμα

Καλορίζικο! Και με το αριστερό, για να μας μπει όλο και ως το τέλος. Να ζήσουμε να το χαιρόμαστε, και να μας πεθαίνει. Και να συγκρίνουμε με πινακάκια τις μεγάλες διαφορές του από τα προηγούμενα –όπως κάναμε με τις προτάσεις, στο δημοψήφισμα. Αυτό πχ πέρασε με αριθμό-ρεκόρ ψήφων, ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο. Είδες τι σου είναι η εθνική συναίνεση; Είδες η αριστερά;

Και αφού μιλάμε για μικροδιαφορές και διαφοροποιήσεις, αξίζει να σταθούμε στον παναγιώτη λαφαζάνη. Που δεν κιότεψε ποτέ στα δύσκολα και σε όλες τις κρίσιμες στιγμές φώναξε «παρών». Αλλά δεν έμεινε ούτε σε αυτό συνεπές το ρεύμα του. Και χώρισε τα ψηφαλάκια, όπως (λένε πως) έκαναν οι εαμίτες παππούδες με το πασόκ και το κόμμα στις εκλογές, μεταξύ του «ναι» και του «παρών», για να μη χάσει η κυβέρνηση τη δεδηλωμένη και για να πάρουν το χρυσό βατόμουρο σκηνοθεσίας. Απέφυγαν τουλάχιστον το ρεζιλίκι της κασιμάτη, της ξουρλίδου, κτλ, που έπαθαν «ψαριανό» και προσήλθαν στο τέλος για να ψηφίσουν. Στην τουαλέτα είχε ουρά...

Οι μαοϊκοί της κοε στάηκαν στο ύψος της ραχήλ και του γιάνη βαρουφάκη (που προτίμησε τα φιστίκια της αίγινας από το αλμυρό φιστίκι της βουλής) κι απλώς απείχαν. Έβγαλαν μάλιστα και μια ανακοίνωση, όπου μιλούσαν για αντιμνημονιακό κίνημα (!) και την ηθική που θα πρέπει να συναντήσει ξανά την πολιτική (ουάου).

Η τζάκρη αποδεικνύει ότι είναι μεγάλη παίκτρια και συνεχίζει το άχαστο μνημονιακό σερί της, με το 4 στα 4. Ο στάθης παναγούλης, που θα περίμενε με κρεμάλες όλους τους μνημονιακούς, μπορεί να στήσει τώρα μία και για τον εαυτό του. Ο αναρχικός διαμαντόπουλος είπε επίσης ναι και μας δίνει ραντεβού στα γουναράδικα. Ο μίμης ανδρουλάκης έχασε το δικό του σερί, αλλά τιτίβισε κάτι για τους επώδυνους συμβιβασμούς και το μπρεστ-λιτόφσκ! Και οι ιδιωτικοποιήσεις του ταιπεδ μπορεί να είναι κάτι σαν τη νεπ, που δίνει κίνητρα στους ιδιώτες για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Εξάλλου εγώ πιστεύω το βίτσα και το βούτση, που λένε ότι πάμε σε μία πολύ καλή συμφωνία. Κερδάμε σύντροφοι! Ήσυχα μόνο, μην το πάρουν χαμπάρι οι γερμανοί και μας την ακυρώσουν (και γελάμε μετά δύο χρόνια).

Και η νάντια βαλαβάνη ανοίγει ένα λεξικό στο «ταυ» (μιας και είπαμε ταιπεδ) να δει, λίγο πριν το λήμμα «τσίπρας», τι σημαίνει τσίπα, ακούγοντας χατζηφραγκέτα. Δεν έχεις τσίπα τσίπρα.

Ο καμμένος είπε πως οι ανελ ψηφίζουν με μισή καρδιά, επειδή φοβούνται τον εμφύλιο κι όχι το γκρέξιτ (ή για τις θεσούλες τους και τα προνόμια των εφοπλιστών, όπως λεν οι κακοπροαίρετοι). Και θα έπαιρνα όρκο ότι είπε τα collaterals, κωλάντερα. Όσο για το χαϊκάλη, θυμήθηκε μάλλον το ρόλο του σεβαστιανού «στου κουτιού τα παραμύθια» (ο σεβαστιανός διηγείται στη γραμμή του σι –δηλ του «ναι»), όπου πρωταγωνιστούσε με το ρούχλα κοντογιαννίδη, που τον ξαναβρήκε στο ίδιο κόμμα, για ένα φεγγάρι. Και πρέπει να το συνέδεσε με τους στίχους από το «κάποιος με φώναξε σεμπάστιαν».

Κατάρα, κατάρα, σε αυτό το ταξίδι, που φέρνει μνημόνια.

Όχι, όχι, ναι... Και τελικά ναι.

Κατά τα άλλα, ο κόουτς τσίπρας βγήκε σαν σε συνέντευξη μετά από ήττα (μα γιατί; αφού είναι καλή η συμρωνία) να πει ότι παλέψαμε σα λιοντάρια, αλλά τον ήπιαμε. Προχωρήσαμε όμως πιο πολύ από κάθε άλλο. Και προκριματικά ομίλων, μπορώ να σου πω.

Ενώ ο τσακαλώτος, που δεν προσέχει που βάζει την υπογραφή του και το πουλί του (αν κι αυτά τα δύο βασικά ταυτίζονται), κακοποίησε τα ελληνικά και τα νεύρα των φίλων της μπάρτσα, με τα ονόματα που μπέρδευε, για να του τα σφυρίξει στο τέλος η αλέκα. Νομίζω πως θα έπρεπε να απαγορευτούν κι από τον κανονισμό της βουλής τα ποδοσφαιρικά αστειάκια, σε όποιον δεν έχει αχτιφαριστεί πρώτα από την αλέκα.

Η πολιτική απάτη (οπορτουνισμός, δηλ καιροσκοπία και τυχοδιωκτισμός, όπως είπε σωστά και ο γγ στην ομιλία του) πάει σύννεφο. Οι συριζαίοι πχ παν να πλασάρουν ως δική τους κατάκτηση τη μικρή φορολογική επιβάρυνση στους εφοπλιστές, ενώ οι γερμανοί είναι που επέμειναν ως το τέλος σε αυτό το σημείο. Πανηγυρίζουν για το αναπτυξιακό πρόγραμμα και την αναφορά στην αναδιάρθρωση του χρέους, χωρίς να ισχύει κάτι από τα δύο στην πραγματικότητα (μέχρι τώρα τουλάχιστον). Βάφτισαν (η υιοθέτησαν την ορολογία) αναπτυξιακό οτιδήποτε ωφελεί τα κέρδη των μονοπωλίων, και υφεσιακό κάθε τι που αγγίζει τα προνόμιά τους. Και βγαίνουν με θράσος να πουν ότι τα μέτρα είναι σκληρά, αλλά δεν κορόιδεψαν τον ελληνικό λαό, την ίδια στιγμή που τσαλαπατούν σε χρόνο ρεκόρ την ετυμηγορία του στο δημοψήφισμα.

Στο σημερινό ρίζο εν τω μεταξύ ο βαγενάς παρομοιάζει την ανταρσυα α. με απατημένη σύζυγο και β. με ουρά σαύρας, που συνεχίζει να κινείται, αν και κόπηκε από το κορμί της. Ναι αλλά το βασικό είναι ότι πάντα χρειάζεται ένα κορμί, για να στηθεί το καινούριο ανάχωμα. Κι ίσως χτες τα ξημερώματα να είχαμε την ανεπίσημη ιδρυτική του πράξη. Φαντάζεσαι όμως την προεδρίνα ζωή να παίζει ενεργό ρόλο σε αυτό;

Υγ: όλα τα λεφτά η πρωινή τηλεοπτική εμφάνιση του ζαριανόπουλου στο σκάι.

Η απάτη άργησε μια μέρα

πηγη 2310net

Είχε πει ότι θα έφερνε συμφωνία σε 48 ώρες. Το είπε πριν από το δημοψήφισμα. Ήταν αναμενόμενο ότι ένα τέτοιο μνημόνιο θα έφερνε έτσι κι αλλιώς. Άλλωστε το είχε προτείνει στους θεσμούς  πριν την εξαγγελία του δημοψηφίσματος, το έκανε και μετά. Πήρε το ΟΧΙ σου και το έκανε Ναι σε Όλα, σαν τον παλιό καιρό και μάλιστα φρόντισε να σε κάνει και συνένοχο σε εκείνο το διάγγελμα όταν έλεγε πως όποιος ψηφίσει ΝΑΙ θα είναι συνένοχος. Τελικά μάλλον άλλο ήθελε να πει.
Αντί σε 48 έφερε τη συμφωνία μια μέρα μετά. Κι αυτό γιατί ενδιάμεσα είχε να κάνει μια από τις γνωστές συγκινητικές ομιλίες, αυτή τη φορά στο Ευρωκοινοβούλιο. Σαν να ήθελε να δώσει μια τελευταία χαρά, ένα κύκνειο άσμα στα συριζοτρόλ του διαδικτύου να αναπνεύσουν λίγο τελευταίο αέρα αξιοπρέπειας και εθνικής περηφάνειας. Από τότε οι ΣΥΡΙΖΑιοι και οι άλλοι φανατικοί του ΟΧΙ, κυρίως η πλειοψηφία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, βιώνουν αυτό το συναίσθημα που οι γάλλοι περιγράφουν ως «μικρό θάνατο». Το συναίσθημα δηλαδή μετά τον οργασμό, εκεί όπου έχεις εξαντλήσει τις ζωτικές σου ενέργειες και βιώνεις ένα άδειασμα.
Και ενώ ορισμένοι ΣΥΡΙΖΑιοι είχαν καταλάβει που πάει το πράγμα και αποτραβήχτηκαν από τα πληκτρολόγια τους, άλλοι είχαν ακόμα φρούδες ελπίδες και έπεσαν από τα σύννεφα όταν ο Τσίπρας έκανε το αναμενόμενο. Μέλη και οπαδοί της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που μέχρι την Τρίτη είχαν προλάβει να γίνουν σχεδόν ένα με τον ΣΥΡΙΖΑ, έκαναν άλλωστε και το κοινό στις κομματικές συγκεντρώσεις του ΟΧΙ (μη μου πει κανείς ότι δεν είναι κομματική μια συγκέντρωση στην οποία ομιλητής είναι ο Πρόεδρος ενός κόμματος), είχαν λυσσάξει να ανεβάζουν κείμενα αποθέωσης του Τσίπρα και των Υπουργών του, μιλούσαν με τέτοιο τρόπο που αν δεν τους ήξερες δεν καταλάβαινες αν είναι ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δεν κατάλαβαν ούτε μετά την Κυριακή που πάει το πράγμα.
Αγνός κόσμος που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ γιατί πίστευε ότι η Αριστερά δεν είναι σαν τους άλλους, ότι τουλάχιστον αυτά που λέει τα εννοεί. Πίστεψαν ίσως ότι από το να φέρει μνημόνια θα προτιμήσει να παραιτηθεί γιατί δεν είναι οι άνθρωποι κολλημένοι στις καρέκλες τους. Κόσμος που πίστευε ότι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν ριζοσπάστες άνθρωποι που θα γυρίσουν το καράβι προς τα Αριστερά. Κόσμος που καλόπιστα πίστευε πως έστω και μέσα στο ευρώ, έστω και με κάποια συμφωνία όχι πολύ επώδυνη τα πράγματα θα βελτιωθούν.
Αυτοί και άλλοι πολλοί εξαπατήθηκαν συνειδητά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται, και το γράφω με πλήρη συνείδηση, για την μεγαλύτερη πολιτική απάτη της σύγχρονης ιστορίας της χώρας.
Πολιτικά διαφωνώ με τον ΣΥΡΙΖΑ και με ό,τι αντιπροσωπεύει. Βεβαίως και δέχομαι ότι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν άνθρωποι αγωνιστές, δημοκράτες, προοδευτικοί. Επίσης ο κόσμος που τον ακολούθησε είναι στη συντριπτική του πλειοψηφία αγνός, λαϊκός κόσμος που αγανάκτησε και ήθελε μια χαραμάδα ελπίδας. Όμως εδώ δεν πρόκειται για απλή πολιτική διαφωνία με ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και ό,τι εκπροσωπεί.
Η απάτη ήταν συνειδητή. Δεν μπορεί να κρυφτεί στην άγνοια των διαδικασιών, ούτε στην απειρία του πρωτάρη. Ούτε στον αποδιοπομπαίο τράγο Γ. Βαρουφάκη. Ο Ζίζεκ που τόσο αγαπάει ο ΣΥΡΙΖΑ γράφει ότι στις μέρες μας η Αριστερά κάνει ό,τι θέλει αλλά δεν μπορεί να κάνει η Δεξιά και το αντίστροφο. Κατάφερε να φέρει ένα μνημόνιο που δεν θα τολμούσε να σκεφτεί ο Σαμαράς. Ούτε καν ο Τζήμερος.
Κατάφερε να βάλει την υπογραφή στον βίαιο θάνατο του ελληνικού λαού στο αριστερό υποσέλιδο ενός κατάπτυστου κειμένου.
Αυτές τις μέρες γράφτηκαν πολλά. Βάλτε τα κείμενα για τον Τσίπρα που ρισκάρει τη ζωή του για να μας σώσει, τα άλλα για τον ευρωπαίο ηγέτη που αλλάζει την ΕΕ και εκείνα για την εθνική περηφάνεια στον κάδο ανακύκλωσης και αδειάστε τον. Έχουμε δύσκολες μέρες μπροστά μας.
Χρέος μας είναι να μην αφήσουμε τον κόσμο που προδόθηκε από την πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση να επιστρέψει με τα κεφάλια κάτω στην μιζέρια της μνημονιακής ζωής. Να μην αφήσουμε τον λαό έρμαιο στις ορέξεις των δήθεν αντισυστημικών νεοναζί. Τώρα που έπεσαν οι μάσκες τα πράγματα ξεκαθαρίζουν.
ΥΓ. Πολιτικός Καζαμίας: Προβλέπω ότι κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα αποκολληθούν και να ενωθούν με κομμάτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με στόχο να συγκροτήσουν ένα πόλο αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ για να πάρουν λίγη από τη δυσαρέσκεια. Ταυτόχρονα θα βάλουν ένα καπέλο διαχείρισης και κυβερνητισμού σε αντικαπιταλιστικές και ριζοσπαστικές φωνές.

Για την «ποπ Αριστερά»

 Για την «ποπ Αριστερά»

«Για καμιά άλλη λέξη η πολιτική έννοια δεν παράγεται, στον δυτικό δημόσιο λόγο, τόση ποσότητα ασυνάρτητης και ανούσιας φλυαρίας, όσο για τη δημοκρατία...». Ερικ Χομπσμπάουμ

Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, οι αντικαπιταλιστικές τάσεις, αποκομμένες από τα κοινωνικά τους ερείσματα, λόγω της υπεραφθονίας, σταδιακά εκφυλίστηκαν και περιορίστηκαν -ώς έναν μεγάλο βαθμό- σε έωλες ηθικές αναφορές ή αναλώθηκαν στη μικροκοινωνικοποίηση. Η αποστασιοποιημένη και σχεδόν στωική ματιά στα κοινωνικά δρώμενα είναι ένα φυσιολογικό σύμπτωμα των παραπάνω. Η λέξη «Αριστερά», προερχόμενη από τις θέσεις των Ιακωβίνων στη γαλλική Εθνοσυνέλευση, και μέχρι προ μερικών δεκαετιών συνώνυμη του πολιτικού ριζοσπαστισμού, κατάντησε ένα απλό λογοτεχνικό στολίδι, στεφανωμένο με τις δάφνες της πραότητας, της θυματοποίησης, της ηθικολογίας και, ενίοτε, του μεγαλοαστικού μποεμισμού που εξανίσταται μπροστά στον... «εργατισμό»,[...].

Ενα επιτυχημένο και ισχυρό άλλοθι του συστήματος... μέχρι τούδε. Η εποχή της ανέμελης αβαντγκάρντ αερολογίας, όμως, φτάνει στο τέλος της... Η «ποπ Αριστερά» αποτελεί προϊόν κινηματικής αναδίπλωσης που προέκυψε από την κοινωνική συναίνεση, το δημιούργησε η υπεραφθονία και θα εξαφανιστεί μαζί της το ίδιο εύκολα. Είναι η Αριστερά που βρίσκεται πολύ δεξιότερα της σοσιαλδημοκρατίας τού '80 στα οικονομικά, ενώ θυμίζει λέσχη φιλάνθρωπων κυριών «εκτός τριβής», στον λόγο της περί τα κοινωνικά.
 

Υποτίθεται πως ιστορικός ρόλος της Αριστεράς ήταν η όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού με στόχο την κοινωνική δικαιοσύνη, η κοινωνικοποίηση του παραγόμενου πλούτου, η εξάλειψη των σχέσεων εκμετάλλευσης και η αντικατάστασή τους από κοινωνικές-οικονομικές δομές που προάγουν το συλλογικό συμφέρον, αντί του κοινωνικού κανιβαλισμού. Αντ' αυτού, από την «μποέμ Αριστερά» το μόνο που εισπράττουμε είναι ένα κακέκτυπο εκκλησιαστικής ρητορικής που ευχολογεί αφ' υψηλού και υπεράνω υλικών-κοινωνικών παραγόντων, όταν βέβαια δεν περιφέρεται ασκόπως σε διάφορα πάνελ και κοσμικά events. Η μόνη πραγματική θέση που έχει να διατυπώσει είναι η στήριξη στην επίσημη σοσιαλδημοκρατία, τη χρεοκοπία της οποίας εισπράττουμε με την παρούσα νεοφιλεύθερη επέλαση.

Πού βρίσκεται η «ανανέωση» λοιπόν; Στην προσκόλληση στην ψυχορραγούσα και πανθομο-λογουμένως αποτυχημένη σοσιαλδημοκρατία; Μήπως στην πάση θυσία διατήρηση της «εννόμου τάξεως» ακόμη κι αν εγκληματεί εις βάρος του κοινωνικού συνόλου; Ακόμη κι όταν ξεπουλάει τον δημόσιο πλούτο; Ακόμη κι όταν το κρατικό νταβατζιλίκι της φορομπηξίας των χαμηλόμισθων και υποαπασχολούμενων δεν προσφέρει τίποτα απολύτως για αντάλλαγμα; Οι θεσμοί δεν είναι παρά οι όροι του «κοινωνικού συμβολαίου». Οταν οι όροι του «συμβολαίου» δεν κρίνονται, έστω και στοιχειωδώς, συμφέροντες, τότε αυτό λύεται. Τόσο απλά τα έχουν γράψει οι αστοί κοινωνιολόγοι, όχι οι αναρχικοί ή οι μαρξιστές. Και ποια είναι επιτέλους η πολιτική πρόταση της «ποπ Αριστεράς», με όρους διανομής του πλούτου; (αντί ευχολογίων και γενικολογιών που παραπέμπουν στον Κομφούκιο). Εν όψει των νέων προκλήσεων, δεν θα χωράνε πλέον αφ' υψηλού «παπανουτσισμοί»...
 

Οσο θα οξύνεται ο ταξικός ανταγωνισμός μέσα στο πλαίσιο της κρίσης τόσο θα προβάλλεται από το status quo η Αριστερά της συναίνεσης και της «σοβαρότητας», που περισσότερο θυμίζει καλλιτεχνικό-ακαδημαϊκό κύκλο, εκτός κοινωνίας, παρά πολιτική τάση που προκύπτει από ζωντανές κοινωνικές ζυμώσεις.

Υπό τις παρούσες συνθήκες γενικευμένης αγανάκτησης, οι υλιστικές προσεγγίσεις πρέπει να αποτελέσουν και πάλι τη βάση της όποιας συζήτησης και η ηθικολογία πρέπει επιτέλους να επιστρέψει στο φυσικό της περιβάλλον, τον... άμβωνα.

Απόσπασμα από άρθρο της "Ελευθεροτυπίας" 16/8/2010 (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

___
*Οι δύο από τις παραπάνω φωτό είναι από την χθεσινή προσπάθεια συγκέντρωσης των 3+ο κούκος της "ποπ" (και κυβερνώσας πλέον) "αριστεράς" στο Σύνταγμα. Την ίδια ώρα που η εργατική τάξη έδινε μαζικά το παρόν της στον δρόμο μέσα από τα ταξικά συνδικάτα της...

Διαρκές ΟΧΙ στις παγίδες.

 Διαρκές ΟΧΙ στις παγίδες.

Ταξική οργάνωση της πάλης και της λαϊκής αλληλεγγύης

Πριν ακόμα κοπάσουν οι χοροί και οι πανηγυρισμοί για το υψηλό ποσοστό του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, από τους εκπρόσωπους της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στα κανάλια άρχισαν να ακούγονται διθύραμβοι (άλλες φορές με εθνικιστική άλλες φορές με «διεθνιστική» σάλτσα) για τον «υπέροχο ελληνικό λαό» που απάντησε στις ιταμές απαιτήσεις των «δανειστών», ακύρωσε τα μνημόνια, τη λιτότητα κτλ. Αμέσως μετά, στον λόγο τους, οι «δανειστές» γίνονταν ξανά οι «σεβαστοί εταίροι» με τους οποίους διαπραγματεύεται η κυβέρνηση, δηλαδή η Ευρ. Επιτροπή, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ κι ακούγονταν πάλι εκκλήσεις να «αξιοποιηθεί» η έκθεση του τελευταίου και να υπάρξει μια συμφωνία με βιώσιμο και επωφελές πλάνο ανάπτυξης και με ρύθμιση του χρέους. 

Πρώτα δηλαδή ύμνησαν το υπερήφανο ΟΧΙ του λαού απέναντι στους δράκους της ΕΕ και αμέσως μετά άρχισαν να εξηγούν γιατί αυτό το ΟΧΙ μεταφράζεται σε ΝΑΙ στην ΕΕ και στο ευρώ, ΝΑΙ σε μια συμφωνία με επίσης σκληρά μέτρα. Μόνο που ισχυρίζονται ότι αυτά θα είναι λιγότερο σκληρά και θα εξασφαλίζουν «προοπτική». Η κοροϊδία που ξεκίνησε με την προκήρυξη του δημοψηφίσματος συνεχίζεται το ίδιο ξεδιάντροπη και μετά.

Κατόπιν, κυβερνητικοί, αντιπολιτευόμενοι, δημοσιογράφοι και αναλυτές των πάνελ έφριτταν ομαδικά ακούγοντας τις πρώτες αντιδράσεις για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος από τους εκπροσώπους των «θεσμών». Μα από πού προήλθε τόσο μένος αναρωτιούνται, και τι σχέση έχει αυτή η συμπεριφορά με τις ευρωπαϊκές αξίες; 

Μα καλά, αναρωτιόμαστε με τη σειρά μας: Είναι τόσο ανυποψίαστοι αυτοί οι περισπούδαστοι κύριοι που αγανακτούν από τα κανάλια για την ανάλγητη συμπεριφορά των «δανειστών»;Αγνοούν το περιεχόμενο των ευρωπαϊκών συνθηκών και των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου, των δανειακών συμβάσεων, που πολλοί από αυτούς έχουν ψηφίσει; Κανείς τους δεν ξέρει τη νομοθεσία και το πλαίσιο λειτουργίας της ΕΕ και της Ευρωζώνης;Δεν ξέρουν ότι όλες αυτές οι ασύλληπτου πράγματι κυνισμού δηλώσεις προς τον ελληνικό λαό (έφτασαν να απειλούν έμμεσα με «ανθρωπιστική κρίση» αν δεν συμμορφωθούμε με τις απαιτήσεις τους) δεν είναι καθόλου αυθαίρετες, ούτε οφείλονται ασφαλώς στη μοχθηρία των κ.κ. Σουλτς, Γιουνγκέρ, Ντάισελμπλουμ, Γκάμπριελ, αλλά πατάνε γερά στις δεσμεύσεις της χώρας από την ίδια την ένταξη της χώρας στην ΕΕ; 

Οι ευρωενωσιακοί ιθύνοντες φαίνεται μάλιστα ότι εκνευρίζονται ιδιαίτερα όταν, αντί απάντησης στις απαιτήσεις τους, εισπράττουν από την ελληνική κυβέρνηση θρήνους και κηρύγματα για τα ευρωπαϊκά ιδεώδη. Και πώς να μην εκνευρίζονται, όταν οι ίδιοι γνωρίζουν πολύ καλά τη νομική θεμελίωση αυτών των ιδεωδών που είναι απόλυτα προφυλαγμένη από τη θέληση των λαών; Τα λεγόμενα ευρωπαϊκά ιδεώδη είναι διατυπωμένα έτσι ώστε να υπάρχουν και να λειτουργούν πάντα υπέρ της καπιταλιστικής κερδοφορίας και των κοινών συμφερόντων της λυκοσυμμαχίας έναντι της εργατικής τάξης αλλά και των ανταγωνιστών της.

Η αντιλαϊκή συμφωνία-μνημόνιο (που θα είναι προάγγελος άλλων «μνημονίων διαρκείας» τα επόμενα χρόνια καθώς αυτά έχουν αποφασιστεί επίσης στα πλαίσια της ΕΕ) είναι λοιπόν μονόδρομος για την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Το δημοψήφισμα -όπως σωστά κατήγγειλε το ΚΚΕ- στήθηκε από την κυβέρνηση ακριβώς με στόχο να συσκοτιστεί αυτή η πραγματικότητα. Στήθηκε με στόχο να παρασυρθεί ο ελληνικός λαός (που δεν αντέχει άλλη εξόντωση των δικαιωμάτων και του εισοδήματός του) να πει ένα ΟΧΙ που θα δίνει στην κυβέρνηση την ευχέρεια να το μετατρέψει σε ΝΑΙ. Και ιδού που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κατάφερε σε χρόνο μηδέν, μόλις το απόγευμα της Δευτέρας, να μετατρέψει το ΟΧΙ σε «εθνική πρόταση» όλων των αστικών κομμάτων προς τους εταίρους. 

Το κεφάλαιο εντείνει την εκβιαστική του επίθεση στον λαό. Από τη μια αξιοποίησε την εκστρατεία υπέρ του ΝΑΙ για να κάνει τους εργαζόμενους να αποδεχτούν την ωμή λογική των θυσιών και όλη την εργοδοτική προπαγάνδα για τα αίτια της κρίσης καθώς και τις συνταγές ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Από την άλλη αξιοποίησε κάποιους υποτιθέμενους «ριζοσπάστες» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή σε άλλες αριστερές ή εθνικιστικές δυνάμεις ώστε να σπείρει στους εργαζόμενους την αυταπάτη ότι μια ενδεχόμενη έξοδος από το ευρώ, με «αυτοδύναμη» καπιταλιστική ανάπτυξη και νέες συμμαχίες με άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εκτός ΕΕ, θα ήταν η λύση για τη σωτηρία του λαού και της χώρας. 

Ποιο σενάριο θα επικρατήσει; Τα ενδεχόμενα είναι πολλά όπως και οι αντιθέσεις ανάμεσα σε αστικές και ιμπεριαλιστικές μερίδες που αναζητούν διέξοδο από την κρίση προς όφελός τους. Το αδιέξοδο για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα είναι ωστόσο ένα και πολύ επικίνδυνο. Η καπιταλιστική κρίση επιτείνει το σάπισμα της εξουσίας των μονοπωλίων στη χώρα μας και απειλεί τον λαό με καταστροφή, είτε έχουμε το ένα, είτε το άλλο σενάριο εξελίξεων.

Αυτή την «πικρή αλήθεια» προσπάθησε να δείξει το ΚΚΕ καλώντας τους εργαζόμενους να ακυρώσουν τον εκβιασμό του δημοψηφίσματος με άκυρο, λευκό ή αποχή. Αυτό το μήνυμα προσπάθησαν να σκεπάσουν όλες οι λυσσασμένες επιθέσεις που δέχτηκε με αφορμή αυτή τη συνεπή του στάση, επειδή δεν τροφοδότησε την αυταπάτη ότι το ΟΧΙ στα μέτρα της τρόικας έτσι όπως το πρότεινε η κυβέρνηση θα μπορούσε δήθεν να έχει και μια «ταξική» ερμηνεία. Η Κυριακή του δημοψηφίσματος όμως ήταν τελικά κοντή γιορτή. 

Αποδεικνύεται και θα αποδειχθεί ότι μόνο η ταξική οργάνωση και αλληλεγγύη των εργαζόμενων και του λαού που προτείνουν οι κομμουνιστές, είναι εκείνη που μέσα στις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες χρεωκοπίας που διαμορφώνονται μπορεί να ανοίξει διέξοδο. 

Τη διέξοδο την ανοίγουν οι εργαζόμενοι μέσα από την οργάνωση για τα δικά τους ταξικά συμφέροντα κι όχι όταν σπεύδουν πρόθυμα σαν χειροκροτητές και ψηφοφόροι στις ξεδιάντροπες πια παγίδες που στήνουν τα αστικά συμφέροντα.

Νίκος Ζαρταμόπουλος

Εφημερίδα Νέο Εμπρός
φ. 1094, 8-7-2015, σελ. 7

   Οπορτουνισμός = καιροσκοπισμός, τυχοδιωκτισμός

Από herko

Γράφει ο Ηρακλής Κακαβάνης //

Στη χτεσινή ψηφοφορία στη Βουλή για την εξουσιοδότηση της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί το τρίτο μνημόνιο, μαζί με όλα τα άλλα και ένας μύθος ακόμη κατέρρευσε. Αυτός για τον καλό, αριστερό ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Π. Λαφαζάνης, της Αριστερής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε: «με το «παρών» εξέφρασα τη ριζική και κατηγορηματική μου αντίθεση σε μια «πρόταση» που κινδυνεύει να παρατείνει την κηδεμονία της πατρίδας μου. Στηρίζω την κυβέρνηση αλλά δεν στηρίζω ένα πρόγραμμα λιτότητας, νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων, που αν γίνει δεκτό από τους «θεσμούς» και εφαρμοστεί στην πράξη, θα επιτείνει το φαύλο κύκλο της ύφεσης, της φτώχειας και της δυστυχίας».
Και εγώ ο αφελής αναρωτιέμαι πώς γίνεται να στηρίζει μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει ένα πρόγραμμα λιτότητας που θα διευρύνει τη φτώχεια και τη δυστυχία!!!
Για να είμαστε ειλικρινείς όμως ούτε αφελείς είμαστε ούτε μας εκπλήσσει η στάση του Π. Λαφαζάνη (και άλλων στελεχών της κυβέρνησης) «εμείς σας ξέρουμε -αρκετούς, τους περισσότερους από σας- πολλά χρόνια. Πάντα ήσασταν οπαδοί του πολιτικού αμοραλισμού, του οπορτουνισμού, που ελληνιστί και χωρίς τη βαθύτερη θεωρητική του ανάλυση, σημαίνει απλά καιροσκοπισμός, τυχοδιωκτισμός» (από τη χτεσινή ομιλία του Δ. Κουτσούμπα στη Βουλή).
Ξέρουμε ότι τόσο καιρό δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να εκμεταλλεύονται – εμπορεύονται  οράματα και ευαισθησίες ανθρώπων φορώντας το μανδύα του «αριστερού».
Η χτεσινή ψηφοφορία διέλυσε και τις τελευταίες αυταπάτες για τον απατηλό χαρακτήρα του δημοψηφίσματος και το ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, με τον έτερο οπορτουνιστή Νίκο Φίλη να υποστηρίζει ότι η πρόταση της κυβέρνησης είναι σε πλήρη συνέπεια με το «όχι» του δημοψηφίσματος!!!
Με τόσο ωμό – χυδαίο τρόπο ερμηνεύει την αγανάχτηση του κόσμου και τη διάθεση του για κατάργηση των μνημονίων.
Τέρμα πια στις αυταπάτες. Από τους εμπόρους ελπίδας προσμονή καμιά. Λύση σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα υπάρχει. Αυτός της ρήξης και της ανατροπής.
Ραντεβού στο δρόμο…

Αναλυτικά τα μέτρα - Αρμαγεδδών του 3ου μνημόνιου

Αναλυτικά τα μέτρα - Αρμαγεδδών του 3ου μνημόνιου

Σε τουλάχιστον 13 δισ. ευρώ «κοστολογείται» για το λαό το 3ο κατά σειρά μνημόνιο (2015-2018), που έρχεται να σακατέψει λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις, να ικανοποιήσει όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη μαζική εξάπλωση της φτώχειας, αλλά και της κοινωνικής εξαθλίωσης, προκειμένου να ορθοποδήσει το κεφάλαιο, στο οποίο υποτάσσονται και υπηρετούν η συγκυβέρνηση, αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Να σημειωθεί ότι με το 3ο μνημόνιο παραμένουν σε ισχύ όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των προηγούμενων μνημονίων.
Πρόκειται για συμφωνία τριετούς διάρκειας (1/7/2015-30/6/2018) με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (EMS), με το ύψος της νέας δανειακής σύμβασης να εκτιμάται, για την ώρα, στα 53,5 δισ. ευρώ. Mε το ποσό αυτό θα αποπληρωθεί το παλαιότερο κρατικό χρέος, κυρίως προς το ΔΝΤ (46 δισ.) και στην ΕΚΤ (7,5 δισ.). Παράλληλα, προβλέπεται η αναδιάρθρωση των αποπληρωμών για το χρέος, που λήγει από το έτος 2022 και στη συνέχεια. Λόγος γίνεται και για «ανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών, που, αν γίνει, θα ανεβάσει κατά πολύ το ποσό της νέας δανειακής σύμβασης.
Το τρίτο μνημόνιο προβλέπει σαρωτικές παρεμβάσεις στους κρατικούς προϋπολογισμούς (έσοδα - δαπάνες). Προβλέπεται συμπληρωματικός προϋπολογισμός 2015 που θα ισχύσει αναδρομικά από την 1η Ιούλη και, παράλληλα, θα κατατεθεί και το Μεσοπρόθεσμo Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2016-2019, το οποίο υπερβαίνει χρονικά τη διάρκεια του μνημονίου.
Θεσπίζεται αυτόματος κόφτης δαπανών, στο πλαίσιο «αναβάθμισης του οργανικού νόμου» για τους προϋπολογισμούς, ενώ διαμορφώνεται και το «κατάλληλο πλαίσιο για ανεξάρτητες υπηρεσίες», δηλαδή για τη συγκρότηση του «δημοσιονομικού συμβουλίου» που θα προχωρά σε οριζόντια καρατόμηση δαπανών σε περίπτωση αποκλίσεων από τους αντιλαϊκούς στόχους.
Συγκεκριμένα, το 3ο μνημόνιο προβλέπει:

• ΦΠΑ

- Αμεση νομοθέτηση αλλαγών στο ΦΠΑ που θα ισχύουν από 1η Ιούλη 2015, με στόχο την «καθαρή αύξηση των εσόδων κατά 1% του ΑΕΠ σε ετήσια βάση», δηλαδή επιπλέον φοροληστεία 1,8 δισ. ευρώ το χρόνο.
- Βασικός συντελεστής 23% για όλα τα προϊόντα και υπηρεσίες. Σε αυτόν θα υπάγονται και τα περισσότερα τρόφιμα, η εστίαση και τα εισιτήρια μετακίνησης.
- Συντελεστής 13% «για τα βασικά τρόφιμα, την Ενέργεια, τα ξενοδοχεία και νερό (εξαιρουμένων των αποβλήτων)». Στο κείμενο δεν προσδιορίζονται ποια είναι τα βασικά τρόφιμα.
- Συντελεστής 6% «για φαρμακευτικά προϊόντα, βιβλία και θέατρα». Εφημερίδες και περιοδικά μεταφέρονται στον υψηλό συντελεστή.
- Καταργούνται οι εκπτώσεις στα νησιά, αρχής γενομένης από τα νησιά που αποτελούν τους μεγαλύτερους τουριστικούς προορισμούς. Το μέτρο θα εφαρμοστεί πλήρως έως το τέλος του 2016, ενώ η κυβέρνηση εμπαίζει τους κατοίκους των νησιών «που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη», με την «επιστροφή» ενός μικρού τμήματος της φοροληστείας και μάλιστα με «δημοσιονομικά ουδέτερο τρόπο», δηλαδή σε συνδυασμό με άλλο ισοδύναμο αντιλαϊκό μέτρο.
- Αυξάνεται το όριο απαλλαγής από το καθεστώς ΦΠΑ για αυτοαπασχολούμενους από τα 10.000 ευρώ στα 25.000 ευρώ. Αυξάνεται η προκαταβολή φόρου στο 100% για τις ατομικές επιχειρήσεις.

• ΕΝΦΙΑ - ΧΑΡΑΤΣΙ «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ»

- Παραμένει ο ΕΝΦΙΑ για το 2015 και το 2016 και διασφαλίζεται ότι ανεξάρτητα «οποιασδήποτε αναθεώρησης των τιμών ζώνης των ακινήτων» τα έσοδα από αυτό το χαράτσι θα είναι 2,65 δισ. ευρώ ετησίως. Επίσης προβλέπεται ότι τυχόν αλλαγές στις τιμές ζώνης θα επιφέρουν και προσαρμογή της εναλλακτικής ελάχιστης φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων.
- Αυξάνεται η εισφορά «αλληλεγγύης» και έως το Σεπτέμβριο 2015 θα ενταχθεί στη φορολογική κλίμακα φυσικών προσώπων.

• ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ - ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

- Μείωση των συντάξεων. Αυτό γίνεται με την αύξηση των εισφορών υγείας στις κύριες συντάξεις από το 4% στο 6% και την επιβολή εισφοράς υγείας στις επικουρικές συντάξεις, ύψους 6% (μέχρι σήμερα δεν υπάρχει).
- Αμεση νομοθέτηση κατάργησης του ΕΚΑΣ μέχρι το 2019. Από το Μάρτη του 2016 θα μειωθεί κατά 20% «των "υψηλότερων" δικαιούχων», αλλά «οι λεπτομέρειες της σταδιακής κατάργησης θα συμφωνηθούν με τους θεσμούς».
- Κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων από φέτος. Αύξηση της ποινής για πρόωρη σύνταξη από το 6% στο 16%. Συνταξιοδότηση για όλους στα 67, με εξαίρεση τα 62 έτη για 40 χρόνια συνεχόμενης εργασίας.
- Σε όσους συνταξιοδοτούνται μετά τις 30 Ιουνίου 2015 «να παρέχεται η βασική, εγγυημένη σύνταξη και να λάβουν την κανονική μόνο στην επίτευξη της νόμιμης κανονικής ηλικίας συνταξιοδότησης σήμερα 67 χρόνια».
- Ενταξη στο Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ETEA) όλων των επικουρικών συνταξιοδοτικών ταμείων, «προκειμένου να διασφαλιστεί ότι από 1ης Ιανουαρίου 2015 όλα τα επικουρικά συνταξιοδοτικά ταμεία να χρηματοδοτούνται μόνο από τις δικές τους εισφορές».
- Εφαρμογή της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος από τον Οκτώβρη 2015 για τις επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ. Μάλιστα, η ρήτρα θα περιλαμβάνει όλα τα επικουρικά ταμεία, καθώς υποχρεώνονται να ενταχθούν στο ΕΤΕΑ.
- Συρρίκνωση κρατικής χρηματοδότησης - Ρήτρα «μηδενικού ελλείμματος» και στις κύριες συντάξεις. Η πρόταση αναφέρει: «Σταδιακή κατάργηση όλων των κρατικών χρηματοδοτικών απαλλαγών και εναρμόνιση των κανόνων συμμετοχής για όλα τα συνταξιοδοτικά ταμεία με τη δομή των εισφορών προς το ΙΚΑ από 1η Ιουλίου 2015». Αυτό σημαίνει ότι Ταμεία όπως ο ΟΓΑ, το ΝΑΤ, το ΤΑΠ - ΟΤΕ και ΤΑΠ - ΔΕΗ, αλλά και ο ΟΑΕΕ θα αντιμετωπίσουν τη δραματική περικοπή της κρατικής χρηματοδότησης. Στην ουσία πρόκειται για εφαρμογή «ρήτρας μηδενικού ελλείμματος» και στις κύριες συντάξεις, με αποτέλεσμα νέες μειώσεις σε όλες τις συντάξεις ή σε πολλαπλασιασμό των εισφορών των ασφαλισμένων.
- Μείωση συντάξεων, με στενότερη σύνδεση εισφορών - παροχών.
- Αύξηση εισφορών στους αυτοπασχολούμενους ανάλογα με το εισόδημα.
- Μείωση χρηματοδότησης ΟΓΑ, αύξηση εισφορών, περικοπή συντάξεων.
- Πάγωμα των κατώτερων συντάξεων μέχρι το 2021.
- Κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων που χρηματοδοτούν ασφαλιστικά ταμεία τον Οκτώβρη 2015.
- Νέο ασφαλιστικό τον Οκτώβρη 2015, «προκειμένου να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος», θα νομοθετηθούν «περαιτέρω μεταρρυθμίσεις» που θα εφαρμοστούν από 1η Γενάρη 2016.
Η κυβέρνηση δεσμεύεται ότι «θα εφαρμόσει πλήρως το νόμο συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης του 2010 (ο αντιασφαλιστικός νόμος 3863/2010)» και θα εφαρμόσει πλήρως ή θα αντικαταστήσει - προσαρμόσει τους παράγοντες βιωσιμότητας για εφάπαξ και επικουρικές συντάξεις από τη μεταρρύθμιση του 2012, «ως μέρος μιας νέας μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος από τον Οκτώβριο του 2015 για να επιτευχθεί ισοδύναμη εξοικονόμηση και να ληφθούν περαιτέρω μέτρα για τη βελτίωση του συνταξιοδοτικού συστήματος».
Οι «μεταρρυθμίσεις» αυτές θα είναι ουσιαστικά η πλήρης εφαρμογή του «ανταποδοτικού συστήματος», δηλαδή σύνταξη ανάλογα με τις εισφορές, πλήρης ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, ακόμη και του ΟΓΑ. Η ενοποίηση των Ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης θα αρχίσει άμεσα με «λειτουργική ενοποίηση» και θα ολοκληρωθεί μέχρι τέλος του 2017.
- Με νόμο «θα αντισταθμιστούν» οι οικονομικές επιπτώσεις από την εκτέλεση των δικαστικών αποφάσεων σχετικά με τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος του 2012.

• ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Η κυβέρνηση ενταφιάζει οριστικά ακόμα και την κουτσουρεμένη επαναφορά του κατώτερου μισθού στα 751 ευρώ. Στην πρόταση δεν γίνεται η παραμικρή αναφορά. Αναφέρει μόνο γενικά ότι θα γίνει αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου για Συλλογικές Διαπραγματεύσεις με βάση τις... «βέλτιστες πρακτικές» στην ΕΕ. Αυτό θα γίνει με «διαβούλευση» που πρέπει να ολοκληρωθεί μέχρι τέλος του 2015 και σε συνεργασία με διεθνείς οργανισμούς, μεταξύ αυτών και του ILO! Η απάντηση στο τι θα γίνει έχει δοθεί ήδη με την επιστολή του Αλέξη Τσίπρα προς τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ. Κ. Γιούνκερ, στην οποία δεσμεύεται ότι η κυβέρνηση θα εφαρμόσει το νόμο 4172/2013, ο οποίος προβλέπει ότι ο νομοθετημένος κατώτατος μισθός πρέπει να καθορίζεται σύμφωνα με τα κριτήρια της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

• ΑΓΡΟΤΕΣ

Διπλασιάζεται ο φόρος εισοδήματος στο 26% από το πρώτο ευρώ (σήμερα ισχύει 13%). Οπως χαρακτηριστικά αναφέρει η συγκυβέρνηση, θα καταργηθεί η «προνομιακή φορολογική μεταχείριση των αγροτών» με μέτρα όπως η φορολόγηση των κάθε είδους επιδοτήσεων και αποζημιώσεων, η εξάλειψη του μειωμένου ειδικού φόρου στο αγροτικό πετρέλαιο κ.ά.

• ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΙ - ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ

- Πλειστηριασμοί από τράπεζες: Προβλέπεται η άρση κάθε παρεχόμενης προστασίας των λαϊκών οικογενειών από τις τράπεζες. Επιπλέον, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται η συγκυβέρνηση θα πάρει «υπόψιν της το νέο περιβάλλον και τις υφιστάμενες συνθήκες του τραπεζικού συστήματος και θα έχει στόχο την επιστροφή των τραπεζών στα χέρια των ιδιωτών, μέσω προσέλκυσης διεθνών στρατηγικών επενδυτών και μέσω ενός βιώσιμου μοντέλου χρηματοδότησης σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα».
- Κατασχέσεις για τα ληξιπρόθεσμα: Μειώνεται το ακατάσχετο όριο, που σήμερα είναι 1.500 ευρώ, για τους μισθωτούς και συνταξιούχους με ληξιπρόθεσμα χρέη στην εφορία. Προβλέπεται η αποβολή από τη ρύθμιση των 100 δόσεων όσων έχουν «εισοδηματική ικανότητα» να πληρώσουν νωρίτερα από τη λήξη της ρύθμισης, αλλά και αύξηση των προβλεπόμενων επιτοκίων και προστίμων.

• ΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

- Νέες αντιλαϊκές παρεμβάσεις στην κλίμακα φορολόγησης μισθωτών και συνταξιούχων για τα εισοδήματα του 2016. Στα σκαριά είναι και η κατάργηση των τελευταίων ελαφρύνσεων που έχουν απομείνει για τις δαπάνες των λαϊκών νοικοκυριών.
- Πετσοκόβουν το επίδομα θέρμανσης: Μειώνεται στο 50% η κρατική «δαπάνη» για το επίδομα θέρμανσης των λαϊκών νοικοκυριών. Το μέτρο θα ισχύσει από το χειμώνα του 2015.
- Στην περίπτωση που σημειωθεί υστέρηση στα κρατικά έσοδα, τότε θα αυξηθεί ο φόρος επί των ενοικίων στο 15% από 11% για έσοδα κάτω των 12.000 ευρώ και στο 35% από 33% για έσοδα άνω των 12.000 ευρώ.

• ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ

- Νέο «ενιαίο» μισθολόγιο στο Δημόσιο από 1η Γενάρη 2016. Σύνδεση μισθών με «ικανότητα απόδοσης» και «ευθύνη». Προσαρμογή των επιδομάτων (αδειών, γάμου, εκτός έδρας) με τις «βέλτιστες πρακτικές» της ΕΕ.
- «Εξορθολογισμός» των ειδικών μισθολογίων (δικαστικοί, στρατιωτικοί, πανεπιστημιακοί, γιατροί ΕΣΥ) μέχρι το τέλος του Νοέμβρη του 2015.
- Μόνιμο σύστημα κινητικότητας δημοσίων υπαλλήλων από το φθινόπωρο του 2015.
- Πρόσληψη μάνατζερς εντός του 2015 για την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων.
- Θέσπιση μέσω του νέου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος «ανώτατου ορίου στο μισθολογικό κόστος του Δημοσίου» και «μεγέθους προσωπικού στο Δημόσιο», το οποίο «θα είναι συνεπές με την επίτευξη δημοσιονομικών στόχων και (το κυριότερο) θα διασφαλίζει τη μείωση του μισθολογικού κόστους, σε σχέση με το ΑΕΠ, έως το 2019».
- Ενίσχυση του ρόλου και της «ανεξαρτησίας» της ΕΛΣΤΑΤ, ως δημοσιονομικού οργάνου χάραξης πολιτικής, σύμφωνα με την ευρωπαϊκή νομοθεσία.

• ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

- Ιδιωτικοποίηση όλων των περιουσιακών στοιχείων του ΤΑΙΠΕΔ, με βάση τον κατάλογο της 31ης Δεκεμβρίου 2014, τα οποία θα περάσουν στα χέρια του ιδιωτικού κεφαλαίου.
- Ολοκλήρωση όλων των ιδιωτικοποιήσεων που εκκρεμούν, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που απαιτούνται για τα περιφερειακά αεροδρόμια, την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την Εγνατία, τα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης και του Ελληνικού.
- Η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ θα ανακοινώσουν δεσμευτικές ημερομηνίες για τα λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης το αργότερο έως το τέλος Οκτώβρη 2015 και για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ ROSCO, χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στους όρους των προσφορών.
- Ολοκλήρωση της πώλησης των περιφερειακών αεροδρομίων με τους σημερινούς όρους, με τον πλειοδότη που έχει ήδη επιλεγεί.
- Για τον ΑΔΜΗΕ προβλέπεται ο πλήρης διαχωρισμός του από τη ΔΕΗ και η ιδιωτικοποίησή του. Προβλέπεται και η δυνατότητα για «εναλλακτικό σχήμα» με «ισοδύναμα αποτελέσματα στον τομέα του ανταγωνισμού, σύμφωνα με τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές».
- Μεταρρύθμιση της αγοράς φυσικού αερίου.
- Η κυβέρνηση θα μεταβιβάσει στο ΤΑΙΠΕΔ τις μετοχές του ΟΤΕ που κατέχει το Δημόσιο.

• ΜΕΤΡΑ - ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΩΝ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΩΝ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Μετά και τα παζάρια γύρω από τους μονοπωλιακούς ανταγωνισμούς, η συγκυβέρνηση κατέληξε στα παρακάτω:
- Αύξηση του συντελεστή φόρου χωρητικότητας και σταδιακή κατάργηση των ειδικών φορολογικών καθεστώτων των Ελλήνων εφοπλιστών.
- Μείωση 50% ως πρώτο βήμα της τιμής όλων των πρώην πρωτότυπων φαρμάκων που έχουν χάσει την «πατέντα προστασίας» και των γενόσημων στο 32,5% επί της τιμής του πρωτοτύπου.
- Αύξηση του φορολογικού συντελεστή στα επιχειρηματικά κέρδη στο 28% από 26%. Σε περίπτωση υστέρησης εσόδων προβλέπεται και επιπλέον αύξηση 1%.
- Μείωση του ανώτατου ορίου για στρατιωτικές δαπάνες κατά 100 εκατ. ευρώ το 2015 και 200 εκατ. ευρώ το 2016, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης του προσωπικού και των προμηθειών.
- Εφαρμογή φόρου τηλεοπτικών διαφημίσεων, φορολόγηση των αδειών κινητής τηλεφωνίας 3G και 4G και φορολόγηση στα τυχερά παιχνίδια.

Συνημμένα Αρχεία: 

το κείμενο με την πρόταση της κυβέρνησης προς τους δανειστές 

Μένουμε μνημόνιο

 Μένουμε μνημόνιο

Απλή καταγραφή εντυπώσεων και γεγονότων, που τρέχουμε ξωπίσω τους να τα προλάβουμε.

-Τα καλά, χαρμόσυνα νέα (για ρήξη με τον κρίνο) από το πρωί φαίνονται. Για την ακρίβεια, είχαν διαφανεί πολύ νωρίτερα από τη χαρά του σαύρου (χωρίς ταυ) θεοδωράκη, μετά από τα ραντεβού του με τσίπρα και γιούνκερ αντίστοιχα, που σήμαινε πως η δουλειά προχωράει καλά. Αλλά είχε έρθει δεύτερος, μετά την πρώτη από τις δύο χαρές (και μια τρομάρα όλη δική μας) του τσίπρα από την πορεία των διαπραγματεύσεων στις βρυξέλες.

-Στέλεχος του αριστερού ρεύματος είπε πως δε γίνεται να κοιμάσαι με το «όχι» και να ξυπνάς με το «ναι». Εντάξει αυτός ήταν στο κκε εσωτερικού (κουβελάκης), νομίζω, αλλά μπορούσε να ρωτήσει τους συντρόφους του από το ρεύμα, που το 91’ κοιμήθηκαν κομμουνιστές, για να ξυπνήσουν σοσιαλδημοκράτες.

-Ο νάσος αθανασίου μίλησε για κατάσταση πολιορκίας της χώρας, όπως στο ηρωκό μεσολόγγι. Και δε μου λες νάσο, την ηρωική έξοδο (από την εε) πότε ακριβώς την προγραμματίζετε; Πότε ακριβώς μιλήσατε για αυτήν;

-Την ίδια στιγμή οι σφοι της κνε φεύγουν για το (προγραμματισμένο κι αναβληθέν) διήμερο στο ναύπλιο, με κεντρική εκδήλωση στην τροπολιτσά, που πάμε να πατήσουμε με το γγ, του οποίου η σκούφια κρατάει από μέρη κοντά στη λεβαδειά.

-Ο τσίπρας είπε δακρυσμένος και (πράγματι, βαθύτατα...) συγκινημένος στην κοινοβουλευτική ομάδα του, πως δε θα γίνει παπαδήμος. Θα περιοριστεί στο ρόλο του κλαίοντος χριστόφια του ακελ. Σπαράζω μέσα μου...

-Όσο περνάν οι μέρες, βγαίνουν στη φόρα αρκετά ενδιαφέροντα παρασκήνια. Ο παπαδημούλης πχ είπε πως η κυβέρνηση απευθύνθηκε για δάνειο στους ρώσους και της απάντησαν πως θέλουν την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη (αυτό για όσους τυχόν περιμένουν τη σωτηρία από το ξανθό γένος και τα νέα ορλωφικά).  Ενώ κάποιες διαρροές από το χτεσινό κυβερνητικό συμβούλιο, λένε πως σύμφωνα με την εισήγηση, τα μέτρα ήταν σκληρά, αλλά δεν ήμασταν επαρκώς προετοιμασμένοι για επιστροφή στη δραχμή. Αυτό δηλ σημαίνει πως θα αρχίσουμε τώρα την προετοιμασία, για να τους αφαιρέσουμε τη βάση του εκβιασμού τους, στην επόμενη αντίστοιχη συγκυρία; Όχι. Αλλά μην αφήνεις ποτέ μια ασήμαντη λεπτομέρεια να σου χαλάσει ένα ωραίο επιχείρημα-δικαιολογία.

Που λέει και ο μιχελογιαννάκης «εγώ ο μαλάκας φταίω, που δεν ετοιμάστηκα δυο χρόνια τώρα για τη δραχμή». Για αυτό και θα ψηφίσει «ναι». Πασοκάρα αθάνατη...

Εκτός από τον τιτάνα μιχελογιαννάκη, η κυβέρνηση έχει τη στήριξη μιας άλλης μεγάλης διανοήτριας, της άντζελας δημητρίου, που προτιμάει το ελληνικό από το εγχώριο, ό,τι και αν μπορεί να σημαίνει αυτή η δημιουργική ασάφεια. Αναμένεται να έχει διαρροές όμως από τον κυβερνητικό λόχο. Και δεν εννοώ απαραίτητα το αριστερό ρεύμα, που ονειρεύεται ρήξη με τους δανειστές, ενώ δεν τολμά να την κάνει στο κόμμα του και μπορεί να κρυφτεί πίσω από ένα ντροπαλό «παρών» -αν το πει κι αυτό. Ούτε για τους ανελ, που έχουν διαρροές ακόμα και στις «διαρροές» τους. Αλλά για βουλευτές που μπορεί να πουν όχι, κρατώντας τουλάχιστον κάποια προσχήματα κι αφαιρώντας εμμέσως την περιβόητη δεδηλωμένη από την κυβέρνηση. Ούτως ή άλλως βέβαια, το μνημόνιο θα ψηφιστεί με «εθνική συναίνεση» και ψήφους της αντιπολίτευσης. Αλλά η χώρα μπορεί να οδεύει ολοταχώς προς εκλογές, ίσως και μες στο δεκαπενταύγουστο.

Σήμερα έχουμε την πρόβα τζενεράλε, με την εξουσιοδότηση στην κυβέρνηση, που κανείς δεν καταλαβαίνει πολύ καλά τι σημαίνει, γιατί τη ζητάνε, γιατί δεν έχει ξεκινήσει ως διαδικασία και γιατί πρέπει να εμπιστευτεί, ακόμα και από αστική σκοπιά, κανείς μια κυβέρνηση που ξεπέφτει στο ρόλο του κοινού απατεώνα, όταν πχ μεταφέρει στα ελληνικά στρογγυλεμένο το κείμενο που έστειλε στους δανειστές, χωρίς τις δυσάρεστες ιδιωτικοποιήσεις, τις μειώσεις συντάξεων, κτλ. Η βουλή ξεκινάει καλά μεσάνυχτα, λίγο πριν – λίγο μετά, και απευθύνεται μόνο στους μερακλήδες ξενύχτηδες. Οπότε ες αύριον τα σπουδαία, με αρκετό ζουμί, χάρη στην ονομαστική ψηφοφορία που ζήτησε και επέβαλε το κόμμα.

Ρε ζωούλα, τι λες τώρα, που θα παίζεις ως τις τέσσερις η ώρα...

Κατά τα άλλα, η σημερινή συγκέντρωση του παμε μάζεψε αρκετό κόσμο, που μπορεί να είναι κάτω από το ύψος των απαιτήσεων, αλλά πρέπει να συνυπολογίσουμε αφενός το λιγοστό χρόνο (πολιτικά συμπυκνωμένο, όπως είναι της μόδας να λέγεται) που υπήρχε για την προετοιμασία της κι αφετέρου τις γλυκερές αυταπάτες, που νανουρίζουν ακόμα μεγάλη μερίδα του κόσμου.

Από τις πληροφορίες των κεραίων της κε του μπλοκ, ξεχωρίζω.

Το σφο με το τατουάζ για την κομμούνα του παρισίου, το 1871.

Τη σχετικά άμαζη και αμήχανη παρουσία της ανταρσυα, που δεν απέφυγε ωστόσο τις φυσούνες των δημοκρατικών ματ του πανούση.

Και δύο πανό γραφικών συριζαίων, στο ρόλο της φωνής της συνείδησης της παράταξης, με συνθήματα που δεν έχουν καμία απολύτως σημασία, αλλά θα μπορούσαν να είναι: κλαψ ή λυγμ.

Ομιλία του Δ.Κουτσούμπα κατά την συζήτηση της Βουλής για το μνημόνιο-πρόταση της κυβέρνησης

 Ομιλία του Δ.Κουτσούμπα κατά την συζήτηση της Βουλής για το μνημόνιο-πρόταση της κυβέρνησης

Η πραγματική ρήξη που χρειάζεται ο λαός και τα υποκατάστατά της

Η πραγματική ρήξη που χρειάζεται ο λαός και τα υποκατάστατά της

«

Η συμφωνία θα είναι καλή, γιατί θα είναι συμφωνία», δήλωσε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Βίτσας στο MEGA, στις 9/7. Την ίδια μέρα άλλο στέλεχος του ίδιου κόμματος ο Θ. Καρτερός, στην «Αυγή», αναρωτιόταν: «Αν είναι να γίνουμε γιουσουφάκια, γιατί όχι ρήξη;».

Ρητά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ τους τελευταίους 5 μήνες δείχνει στο λαό με το δάχτυλό της πως θέλει και κινείται για την υπογραφή μιας συμφωνίας με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ). Αλλωστε αυτό υποσχέθηκε, τόσο προεκλογικά το Γενάρη, όσο και πρόσφατα, πριν από το δημοψήφισμα. Μάλιστα, έχει μαζί της και τον Πάνο, που υποσχέθηκε να προσέχει τον Αλέξη, ώστε να μη ρίξει το «τρενάκι» στον γκρεμό...
Την ίδια ώρα, κι ενώ κάθε φορά «καθαρογράφεται η συμφωνία», η δουλειά κάπου «κολλάει». Αυτό συμβαίνει όταν ένα άλλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ ζητά «ρήξη» κι επιστροφή στη δραχμή, σηκώνοντας τους «εθνικο-πατριωτικούς» τόνους, «για να μη γίνουμε γιουσουφάκια», βρε αδελφέ! Για να μην υποταχτούμε στη «γερμανική μπότα»!
Αλήθεια, αυτή η λεγόμενη κι «αριστερή πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ και συνολικά αυτό το κόμμα δεν τα γνώριζαν αυτά και πριν; Δεν ήξεραν το τι συνέβαινε σ' αυτό το «ευαγές ίδρυμα» την ΕΕ, που και οι ίδιοι είχαν συμβάλει να δημιουργηθεί ως ΣΥΝ, ψηφίζοντας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ;
Δεν το γνώριζαν, όταν υπόσχονταν «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν»;
Οταν υπόσχονταν πως μέσα στην Ευρωζώνη, μέσα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, στη γραμμή του «ανήκομεν εις την Δύσιν», και πάντα μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, θα σταματήσουν τα αντιλαϊκά μέτρα και θα καταργήσουν αντιλαϊκά μνημόνια;
Ηξεραν, ας μην κοροϊδευόμαστε! Τα γνώριζαν! Σίγουρα στα νιάτα τους θα είχε πέσει στα χέρια τους το άρθρο του Λένιν «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» (100 χρόνια συμπληρώνονται τον Αύγουστο από την πρώτη κυκλοφορία του), όπου έγραφε πως «οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα σε καπιταλιστικό καθεστώς, είτε είναι απραγματοποίητες, είτε είναι αντιδραστικές.... Στον καπιταλισμό, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς εκτός από τη δύναμη.... Ο καπιταλισμός σημαίνει ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και αναρχία στην παραγωγή. Το να κηρύσσει κανείς μια "δίκαιη" μοιρασιά του εισοδήματος σε μια τέτοια βάση είναι προυντονισμός, στενοκεφαλιά μικροαστού και φιλισταίου ... Η ανισόμετρη οικονομική και πολιτική ανάπτυξη είναι απόλυτος νόμος του καπιταλισμού». Δεν μπορεί να υπάρξει, λοιπόν, καμία ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη μέσα στην ΕΕ.

Τα γνώριζαν, λοιπόν! Αλλά προτίμησαν να υπνωτίσουν το λαό, να του πούνε παχυλά ψέματα για να τον καθησυχάσουν, να βάλουν το λαϊκό κίνημα σε «αγρανάπαυση» προσμονής των εξελίξεων με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ερωτήματα προβάλλουν κάμποσα: Γιατί το έκαναν αυτό; Γιατί, τώρα μιλούν (κάποιοι απ' αυτούς) για ρήξη; Τι σημαίνει αυτή η κολοβή «ρήξη» τους για το λαό;

Ξέροντας, όλο το πλαίσιο, βλέποντας ολόκληρο το «δάσος», μπορεί κανείς να απαντήσει σωστά σ' αυτά τα ερωτήματα. Σαφώς και η «δουλειά» (πριν το δημοψήφισμα) δεν χάλασε για τα 500 εκατομμύρια ευρώ που είχαν απόσταση οι θέσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με αυτές των «εταίρων» τους. Είναι φανερό πως το «ελληνικό πρόβλημα» έχει εμπλακεί στη σύγκρουση ΗΠΑ - ΕΕ, που αφορά τόσο τη γραμμή διαχείρισης του καπιταλισμού, όσο και το ζήτημα της πρωτοκαθεδρίας στην Ευρώπη. Απλά πράγματα: Κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ προτιμούν «ρήξη» με τη Γερμανία και ταυτόχρονη πρόσδεση στη γραμμή των ΗΠΑ του Ομπάμα. Ομως, η επιστροφή στη δραχμή και η πρόσδεση της χώρας ισχυρότερα στο αμερικάνικο γεωπολιτικό «άρμα», μ' ένα ελεγχόμενο (από τις ΗΠΑ) «άνοιγμα» και σε άλλους διεθνείς «παίκτες» (βλέπε Ρωσία, Κίνα κ.ά.), τίποτα το καλό δεν θα σημάνει για τον ελληνικό λαό. Επίσης, θα συνοδευτεί με αντιλαϊκά μέτρα και τη χειροτέρευση της ζωής του λαού, όπως θα γίνει και με το νέο μνημόνιο, (αν το φέρει η συγκυβέρνηση), που επίσης θα συμφέρει την αστική τάξη της χώρας (ή τμήμα της). Είναι δύο αδιέξοδοι δρόμοι για το λαό. Ποιος ο χειρότερος; Κι οι δύο είναι χειρότεροι!

Οταν τα λέμε αυτά ξεσηκώνεται η πολιτική «ουρά» του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η τελευταία, αμέσως μετά το «πάντρεμα» του «ΟΧΙ» με το «ΝΑΙ» στο προεδρικό μέγαρο, στις 6/7, συμπεριφέρεται ως «απατημένη σύζυγος», σαν την ουρά της σαύρας που ακόμη πηδάει όταν κάποιος την κόψει από το κορμί της. Μα καλά, δεν γνώριζε ότι το «ΟΧΙ» της κυβέρνησης, την επομένη θα μετατρεπόταν σε «ΝΑΙ»; Εδώ ισχύει το «αν δεν ήξερε, γιατί δε ρώταγε;»

Τέτοιες δυνάμεις, που παλαιότερα χαρακτηρίζονταν «αριστερή σοσιαλδημοκρατία», κάνουν πως δε βλέπουν τις ενδοαστικές συγκρούσεις και μάλιστα επιδιώκουν να βάλουν το λαό να διαλέξει πλευρά, μέσα σ' αυτήν την αστική αντιπαράθεση. Να διαλέξει πλευρά αστικής τάξης, να διαλέξει ιμπεριαλιστή. Κατηγορούν το ΚΚΕ, πως με την στάση του «τοποθετήθηκε ενάντια στην έξοδο από την Ευρωζώνη, ρίχνοντας νερό στο μύλο του ευρωμονόδρομου». Κι αυτήν την υποκριτική κατηγορία την απευθύνουν αυτοί που, με την πολιτική στάση τους, συμβάλλουν στο να δουλευτεί μέσα στη συνείδηση του λαού πως μπορεί να υπάρξει κι ένας καλύτερος καπιταλισμός, χωρίς ευρώ, χωρίς ΕΕ, αλλά καπιταλισμός!
Ας πάρουμε το «καλό σενάριο» πως δεν είναι ενσωματωμένοι μέσα στο αστικό παιχνίδι, κάτι το οποίο δεν έχει καμία πραγματική βάση, διαβάζοντας π.χ. τον κ. Δελαστίκ. Ας πάρουμε το σενάριο πως η δική τους «ρήξη», όπως την περιγράφουν, με το ευρώ και την ΕΕ, θα «ικανοποιήσει», όπως λένε «τις εργατικές και λαϊκές διεκδικήσεις ενάντια στη λιτότητα, στη φορομπηξία, στις ιδιωτικοποιήσεις και στην καταστροφή του κοινωνικού κράτους».
Πώς θα γίνει αυτό; Πώς θα καταργηθεί η εκμετάλλευση την ώρα που θα παραμένει το τιμόνι της εξουσίας και ο πλούτος στα χέρια των εκμεταλλευτών;
Πώς θα συνυπάρξει η αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των καπιταλιστών, με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών;
Πού έγινε αυτό; Σε ποια χώρα; Σε ποια χώρα, χωρίς να ανατραπούν τα θεμέλια της καπιταλιστικής κοινωνίας, χωρίς να μπουν άλλες βάσεις στην οικονομία και στην κοινωνία, χωρίς να γίνει επαναστατική ανατροπή, μπόρεσαν οι εργαζόμενοι να γλιτώσουν από τα αδιέξοδα του καπιταλισμού; Πουθενά! Καλούν, λοιπόν, σε μια «ρήξη - μαϊμού», που δεν μπορεί να λύσει κανένα ουσιαστικό λαϊκό πρόβλημα, κι η οποία έχει κι ένα επιπλέον επιβαρυντικό στοιχείο. Οτι δίνει «αριστερό άλλοθι» στην αστική τάξη και στους κυρίαρχους κύκλους της ΕΕ να παρουσιάσουν μια πιθανή επιλογή τους, δηλαδή ένα πιθανό Grexit (αν αυτό συμβεί ως τη Δευτέρα), ως μια δήθεν «αριστερή» κι «επαναστατική» διαδικασία.

Η πραγματική ρήξη που χρειάζεται η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν έχει καμία σχέση με αυτά που λέει η λεγόμενη «αριστερή πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες περιθωριακές οπορτουνιστικές ομάδες του «διαδικτύου».

Η πραγματική ρήξη απαιτεί συνολική ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, με αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, με κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, του πλούτου, απαιτεί νέους θεσμούς εργατικής - λαϊκής εξουσίας, συνεκτικό και πλήρες σχέδιο οικοδόμησης της άλλης κοινωνίας και οικονομίας, που δεν θα έχει κριτήριο το κέρδος, αλλά την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Αυτά τα προβάλλει μόνον το ΚΚΕ.
Η πραγματική ρήξη απαιτεί υψηλό βαθμό ετοιμότητας, αποφασιστικότητας κι οργάνωσης σημαντικού τμήματος του λαού κι αυτό επιδιώκει το ΚΚΕ, στηρίζοντας κι οργανώνοντας παντού τη δράση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στα χειρότερα που του ετοιμάζει το κεφάλαιο για να «αυγατίσει» τα κέρδη του. Η ισχυροποίηση των ταξικών δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, προώθηση της Λαϊκής Συμμαχίας, η οργάνωση της πάλης για κάθε λαϊκό πρόβλημα, η σταθερή «πυξίδα» της πάλης ενάντια στον καπιταλισμό και στα μονοπώλια είναι προϋπόθεση της ρήξης υπέρ του λαού, κι όχι για την υπηρεσία κάποιας «ξένης» σημαίας.

Ε. Β.