Η Σουηδία βοηθούσε τις ΗΠΑ να κατασκοπεύουν τη Ρωσία

Η Σουηδία βοηθούσε τις ΗΠΑ να κατασκοπεύουν τη Ρωσία

Η Σουηδία υπήρξε σημαντικός συνεργάτης των ΗΠΑ στην κατασκοπεία της Ρωσίας και της ηγεσίας της μετέδωσε σήμερα η σουηδική τηλεόραση, επικαλούμενη έγγραφα που διέρρευσαν από την αμερικανική Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (NSA). Νωρίτερα φέτος, ο πρώην σύμβουλος της NSA Έντουαρντ Σνόουντεν διοχέτευσε στα μέσα ενημέρωσης λεπτομέρειες για ένα παγκόσμιο πρόγραμμα κατασκοπείας από την NSA, προκαλώντας διεθνείς επικρίσεις. Οι ΗΠΑ έχουν δηλώσει πως το μεγαλύτερο μέρος των πληροφοριών ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας με άλλες υπηρεσίες. Η σουηδική τηλεόραση επικαλέσθηκε ένα έγγραφο που φέρει ημερομηνία 18 Απρίλη του φετινού έτους, σύμφωνα με το οποίο η υπηρεσία FRA που παρακολουθεί τις ηλεκτρονικές επικοινωνίες, βοήθησε να παρασχεθούν στις ΗΠΑ πληροφορίες σχετικά με τη Ρωσία.

«Η FRA προσέφερε στην NSA... μια μοναδική συλλογή σχετικά με υψηλής προτεραιότητας ρωσικούς στόχους, όπως η ηγεσία, τα εσωτερικά πολιτικά πράγματα», αναφέρεται στο έγγραφο, σύμφωνα με τη σουηδική τηλεόραση. Η FRA αρνήθηκε να σχολιάσει την υπόθεση.

Σύμφωνα με ένα χωριστό έγγραφο, ελέχθη σε υψηλόβαθμους εργαζομένους της NSA να «ευχαριστήσουν τη Σουηδία για τη συνεχιζόμενη δουλειά της πάνω στο ρωσικό στόχο και να υπογραμμίσουν τον πρωταρχικό ρόλο που διαδραματίζει η FRA ως κορυφαίος εταίρος στην επεξεργασία του ρωσικού στόχου, περιλαμβανομένης της ρωσικής ηγεσίας και της αντικατασκοπείας».

Η σουηδική τηλεόραση ανέφερε πως πήρε τα έγγραφα από τον Γκλεν Γρίνγουολντ, το δημοσιογράφο που ενημέρωσε τον κόσμο για τις διαρροές του Σνόουντεν.

Μα καλά, υπάρχουν πολίτες 1ης και 2ης κατηγορίας στην Ελλάδα;

Του Γιώργου Σαρρή

Μα καλά, υπάρχουν πολίτες 1ης και 2ης κατηγορίας στην Ελλάδα;

Σίγουρα όχι, αλλά μόνον αν κλείσεις τα μάτια και δανειστείς τη ματιά του Άδωνι Γεωργιάδη και μαζί και των τηλεαναλυτών που στήριζαν πάντα απόψεις όπως αυτή.

Όμως έρχεται η ίδια η σκληρή πραγματικότητα και χαστουκίζει τους υποκριτές. Όταν πάμφτωχοι άνθρωποι πνίγονται σε υπόγεια από χειμάρρους ή χάνουν τη ζωή τους από το κρύο ή από μαγκάλια το 2013, τί πρέπει να υποθέσουμε;

Ότι δεν υπάρχουν πολίτες 1ης και 2ης κατηγορίας στον καπιταλισμό;

Ας πάμε να ρωτήσουμε τους γονείς των φοιτητών που χάθηκαν τον περασμένο χειμώνα από μαγκάλι στη Λάρισα να μας πουν αν υπάρχουν. Ας ρωτήσουμε σιωπηλά την τραγική μάνα της μικρής Σάρας στη Θεσσαλονίκη που έχασε το παιδί της από μαγκάλι και συνελήφθη για αμέλεια. Ας ψάξουμε στα σπίτια των τόσων χιλιάδων οικογενειών που ζουν το 2013, με την τόση τεχνολογία και τις τόσες επιστημονικές κατακτήσεις, χωρίς ρεύμα και βλέπουν τα παιδιά τους να παγώνουν διαβάζοντας μες το σκοτάδι κάτω από το φως των κεριών. Ας ρωτήσουμε την ίδια τη δυστυχία που έχει βγει σεργιάνι και κόβει βόλτες όλο και συχνότερα στις φτωχογειτονιές του κόσμου.

Μα καλά υπάρχουν πολίτες 1ης και 2ης κατηγορίας στην καπιταλιστική Ελλάδα, αλλά και σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες; Κι ύστερα ας αναρωτηθούμε ακόμη πιο σοβαρά: Μα αφού είναι τόσο φανερό ότι ο κόσμος αυτός είναι απαράδεκτα χωρισμένος στα δύο, και μια όλο και πιο βαθιά χαράδρα χωρίζει τους φτωχούς από τους πλούσιους, γιατί κάποιοι κάνουν πως δεν το βλέπουν και επιμένουν ότι ο καπιταλισμός είναι όχι απλά «δίκαιος» αλλά και η μόνη λύση;

Είναι δυνατόν να δεχτεί ο λαός πως η φρίκη αυτή είναι η μόνη λύση; Ή μήπως είναι υπερβολή και λόγια των κομμουνιστών ότι πρέπει η ζεστασιά το χειμώνα, ανάμεσα στα τόσα άλλα αναγκαία όπως η υγεία, τα φάρμακα, η παιδεία, να είναι κοινωνικά αγαθά και όχι εμπορεύματα;

Όπως ακούσαμε από τη Λιάνα Καννέλη σε τηλεοπτικό σταθμό, όταν δημιουργήθηκε ένα ανάλογο θέμα στην «καλή» και οργανωμένη Γερμανία, με κάποια οικογένεια που δεν είχε κι εκεί ρεύμα(!), παρά τους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και τα πλεονάσματα, και κάποιος αναρωτήθηκε «μα πως είναι δυνατόν να μην έχουν κάποιοι ρεύμα να ζεστάνουν τη σούπα τους», η απάντηση ήταν τρομερή: «Να φάνε κρύα σούπα».

Δημοσιογράφα με μίνι και ψηλοτάκουνο

Δωρεάν ή υπερχρεωμένη;

Ενημέρωση στον τηλε-Σκάι, με τον Νίκο τής Τατιάνας. Δημοσιογράφα με μίνι και ψηλοτάκουνο παρουσιάζει αποτελέσματα διαγωνισμού τού ΟΟΣΑ, στον οποίο συμμετείχαν δεκαπεντάχρονοι μαθητές από 65 χώρες διαγωνιζόμενοι σε μαθηματικά, φυσικές επιστήμες και...ανάγνωση (σ.σ.: !!). Με περίλυπο ύφος, η δημοσιογράφα μάς πληροφορεί ότι "η Ελλάδα, δυστυχώς, κατέλαβε την 42η θέση ενώ στον προηγούμενο διαγωνισμό τού 2009 ήταν 29η και αυτό είναι πολύ λυπηρό, Νίκο".

Κι ενώ ο Ευαγγελάτος σχολιάζει "ελεύθερη πτώση, δηλαδή", πετιέται σαν άντε μη πω η άλλη μεγάλη φίρμα τού αλαφούζειου καναλιού, η Μαριάννα Πυργιώτη: "Ερώτηση κρίσεως, Σύλβια: είναι μαθητές οι οποίοι είναι από τα δημόσια σχολεία τής χώρας (προσοχή: παρ' ότι η Πυργιώτη βάζει μπροστά την λέξη "ερώτηση", φροντίζει να την αποδυναμώσει χαρακτηρίζοντάς την ως "κρίσεως", υπογραμμίζει την λέξη "δημόσια" και ο τόνος τής φωνής της δεν έχει καμμιά ερωτηματική χροιά)".

Η Σύλβια (μάθαμε και το όνομα του ψηλοτάκουνου) δεν πιάνει το υπονοούμενο: "Όχι. Εϊναι μαθητές 15 ετών και προσπαθούν το δείγμα να είναι αντικειμενικό και να υπάρχουν μαθητές από όλα τα σχολεία και ιδιωτικά και δημόσια". Η Πυργιώτη δεν ικανοποιείται από την απάντηση της Σύλβιας και σπεύδει να την διακόψει, πριν ολοκληρώσει την φράση της: "Άρα η συντριπτική πλειοψηφία είναι...". Λυπάμαι που δεν μπορώ να σας πω περισσότερα αλλά έσπευσα να αλλάξω κανάλι ώστε να μη τρέχω σήμερα για καινούργια τηλεόραση.


Μάλιστα, κυρία Πυργιώτη. Όσο κι αν δεν σου βγήκε το προβοκάρισμα της δημόσιας εκπαίδευσης, η παιδεία μας είναι για τον διάολο καβάλα και με την βούλα τού ΟΟΣΑ. Και για να σε πάω κι ανάποδα, όταν η Ελλάδα έβγαινε 29η, πάλι μαθητές από δημόσια σχολεία έπαιρναν μέρος. Κι όταν έλληνες μαθητές πρώτευαν σε διεθνείς μαθηματικούς διαγωνισμούς, πάλι από δημόσια σχολεία προέρχονταν. Και η συντριπτική πλειοψηφία των ελλήνων επιστημόνων σε δημόσια σχολεία μορφώθηκαν. Κι εγώ που ευθέως σε αποκαλώ ηλίθια, δημόσιο σχολείο τελείωσα και σε δημόσιο πανεπιστήμιο σπούδασα.

Λυσσάξανε τα φερέφωνα του συστήματος να μας τονίζουν σε κάθε ευκαιρία το πόσο καλό θα κάνουν στην παιδεία τα ιδιωτικά σχολεία όλων των βαθμίδων. Δεν τους φτάνει που ο υπουργός παιδείας έχει τρικυμία εν κρανίω και κλείνει σχολεία αντί να ανοίγει; Δεν τους αρκεί που στην Ελλάδα τής ανεργίας και της φτώχειας όλο και περισσότερα παιδιά αναγκάζονται να σταματήσουν πρόωρα το σχολείο; Δεν ικανοποιούνται από το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι απόφοιτοι λυκείου αδυνατούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε τρίτο βαθμό επειδή οι οικογένειές τους αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στο κόστος τής -προβλεπόμενης από το σύνταγμα- "δωρεάν" παιδείας;

Όλοι αυτοί, όμως, κρύβουν με νύχια και με δόντια από τον λαό μια αναμφισβήτητη αλήθεια. Κρύβουν το γεγονός ότι σε όλες ανεξαιρέτως τις χώρες τού κόσμου που την εφαρμόζουν η ιδιωτικοποίηση της παιδείας συνοδεύεται από υπερχρέωση των εκπαιδευομένων.

Η Μεγάλη Βρεττανία, για παράδειγμα, η οποία ούτε μνημόνια και τρόικες έχει ούτε στην ευρωζώνη ανήκει, μέσα από την εδώ και πολλά χρόνια ιδιωτικοποιημένη εκπαίδευσή της έχει δημιουργήσει στρατιές υπερχρεωμένων φοιτητών. Πρόκειται για φοιτητές οι οποίοι αναγκάστηκαν να προσφύγουν σε τραπεζικό δανεισμό για να μπορέσουν να σπουδάσουν, υποθηκεύοντας έτσι την ζωή τους για να ξεπληρώσουν τις τράπεζες. Πρόσφατη μελέτη (2012) πιστοποιεί ότι ο μέσος όρος τού χρέους που επιβαρύνει έναν φοιτητή για το πρώτο πτυχίο, μπορεί να φτάσει μέχρι τις 53.000 στερλίνες (κάπου 65.000 ευρώ), ποσό διπλάσιο απ' ό,τι πριν λίγα χρόνια.

Για πρώτη φορά ίσχυσαν δίδακτρα στα βρεττανικά πανεπιστήμια επί κυβερνήσεως Μπλαιρ (δηλαδή, των εργατικών, για να μη ξεχνιόμαστε), το 1998: χίλιες λίρες τον χρόνο. Το μέτρο συνοδεύτηκε από φοιτητικές υποτροφίες, οι οποίες χορηγούνταν ανάλογα με την οικονομική κατάσταση των φοιτητών. Υποτίθεται ότι αυτή ήταν μια προσπάθεια της κυβέρνησης να συμμετέχουν οι πλούσιοι στο κόστος τής εκπαίδευσης, μόνο που το ύψος των χορηγούμενων υποτροφιών ήταν επιεικώς ευτελές. Με δεδομένο ότι στην Μεγάλη Βρεττανία οι φοιτητές πληρώνουν ως και τον αέρα που αναπνέουν (κι αυτό το λέω έχοντας προσωπική πείρα), σύντομα άνθισε η βιομηχανία των φοιτητικών δανείων. Την αρχή έκανε η ημικρατική Εταιρεία Φοιτητικών Δανείων (Student Loans Company - SLC) ενώ δεν άργησαν να μπουν στον χορό και οι τράπεζες, οι οποίες χορηγούσαν δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο που δεν ρυθμιζόταν από το κράτος.

Το 2004, πάλι με κυβέρνηση Μπλαιρ, τα ετήσια δίδακτρα αυξήθηκαν στις 3.000 λίρες. Η κατάσταση των φοιτητών άρχισε να γίνεται επώδυνη. Ώσπου, το 2010, ήρθε η κυβέρνηση Κάμερον και εκτόξευσε τα ετήσια δίδακτρα στις 9.000 λίρες (πάνω από 10.000 ευρώ). Τόμπολα!

Το χαρακτηριστικό των φοιτητικών δαμείων είναι ότι η αποπληρωμή τους συνδέεται με το μελλοντικό εισόδημα του δανειοδοτούμενου. Αυτό σημαίνει πως, όταν ο φοιτητής τελειώσει τις σπουδές του και πιάσει δουλειά, ο εργοδότης του υποχρεούται να παρακρατεί από τον μισθό του την δόση για την αποπληρωμή τού φοιτητικού του δανείου. Αυτή η υποχρέωση του εργοδότη ισχύει εφ' όσον ο μισθός τού δανειολήπτη ξεπερνάει ένα όριο (σήμερα 21.000 λίρες).

Ένας απόφοιτος, λοιπόν, ξεκινάει τον εργασιακό του βίο χρεωμένος με μερικές δεκάδες χιλιάδες λίρες. Αν δεν βρει δουλειά (πράγμα πολύ συνηθισμένο σήμερα), το χρέος κρέμεται πάνω από τον λαιμό του και τον συνοδεύει (φυσικά, με τους τόκους να τρέχουν). Αλλά και δουλειά να βρει, με το δεδομένο ότι σήμερα οι μισθοί στην Μεγάλη Βρεττανία παίζουν γύρω στις 20.000 λίρες (συνήθως λίγο χαμηλότερα), το χρέος παραμένει και αβγαταίνει χρόνο με τον χρόνο.

Πρόκειται αναμφίβολα για ένα τεράστιο βάρος. Το σημαντικό είναι ότι αυτά τα δάνεια παίζουν ρόλο στην επιλογή σπουδών. Τέρμα πια οι ρομαντικοί, που σπούδαζαν ό,τι τους συγκινούσε κι ό,τι τους ικανοποιούσε. Τώρα πρέπει να σπουδάσεις κάτι που "ζητιέται", κάτι που θα σου δίνει την σιγουριά πως αύριο θα έχεις την δυνατότητα να ξεπληρώσεις το δάνειό σου. Κάπως έτσι κλείνει και ο φαύλος κύκλος τής εμπορευματοποιημένης εκπαίδευσης, με τα πανεπιστήμια να "πουλάνε" τα μαθήματα που "αγοράζονται". Ο φαύλος κύκλος μιας "παιδείας" ταγμένης στα συμφέροντα των επιχειρήσεων.


Αν όλα τα παραπάνω σας εκπλήσσουν ή σας εξοργίζουν, έχω και κερασάκι: Τον περασμένο Μάιο, η Εταιρεία Φοιτητικών Δανείων, την οποία προαναφέραμε, προσέλαβε ιδιωτικούς αστυνομικούς με σκοπό τον εντοπισμό των μπαταχτσήδων που δεν έχουν τακτοποιήσει τα φοιτητικά τους δάνεια!

Το σύνολο των ανεξόφλητων οφειλών από το 2007 (τότε άρχισε η χορήγηση δανείων σε ξένους φοιτητές) φτάνει τα 52 εκατομμύρια λίρες (κάπου 60 εκατ. ευρώ), με το 30% περίπου αυτού του ποσού να το χρωστούν κύπριοι φοιτητές (15,5 εκατ. λίρες). Και μιλάμε μόνο για ξένους φοιτητές. Οι βρεττανοί φοιτητές χρωστούν περίπου 28 εκατ. λίρες. Δηλαδή, μέσα σε μια πενταετία μαζεύτηκαν ατακτοποίητα δάνεια ύψους 80 εκατομμυρίων λιρών (κάπου 93 εκατ. ευρώ)!

Η βρεττανική κυβέρνηση (θυμίζω ότι η SLC είναι εταιρεία τού ευρύτερου βρεττανικού δημόσιου τομέα) προειδοποίησε τους οφειλέτες ότι δεν μπορούν να αποφύγουν την αποπληρωμή των δανείων τους. Εκπρόσωπος του υπουργείου επιχειρήσεων, καινοτομίας και δεξιοτήτων είπε ότι, αν θεωρηθεί αναγκαίο, θα εκδοθούν δικαστικά εντάλματα ώστε να υποχρεωθούν οι οφειλέτες να καλύψουν τις υποχρεώσεις τους έναντι του βρεττανικού κράτους.


Μπορώ να έχω το σχόλιό σας, κυρία Πυργιώτη; Τί είδους παιδεία θέλετε; Δωρεάν ή υπερχρεωμένη;

Ν. Μπογιόπουλος: Πλειστηριασμοί: Οι γείτονες να έχουν το νου τους!!!!!

Ν. Μπογιόπουλος: Πλειστηριασμοί: Οι γείτονες να έχουν το νου τους!!!!!

Στις ΗΠΑ (που δεν έχουν… μνημόνιο) , από την εκδήλωση της κρίσης – μια κρίση για την οποία οι τράπεζες μόνο «ανεύθυνες» δεν είναι – πάνω από 7 εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν χάσει τα σπίτια τους! Στις ΗΠΑ το ποσοστό της ιδιοκατοίκησης (σσ: η ιδιοκατοίκηση αποτέλεσε συστατικό στοιχείο του λεγόμενου «αμερικανικού ονείρου») έχει κατρακυλήσει στα επίπεδα της δεκαετίας του ‘60! Οι τράπεζες πρώτα έπαιξαν και κερδοσκόπησαν με τη στεγαστική φούσκα. Τώρα, στα χρόνια της κρίσης, κατάσχουν κατά εκατομμύρια τα σπίτια των ανθρώπων που χρεοκόπησαν. Οι τελευταίοι, ακόμα κι αν μπορούσαν να ανταπεξέλθουν, δεν τους δίνεται καμία ευκαιρία ρύθμισης των χρεών τους. Πώς αντιμετωπίζεται εκεί η ασυδοσία των τραπεζών; Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τραγικό: Το αμερικανικό κράτος έχεi εντοπίσει 500.000 περιπτώσεις καταχρηστικής εφαρμογής του νόμου για τις κατασχέσεις κατοικιών από τις τράπεζες. Πώς αποζημιώνει τους ανθρώπους που υπέστησαν την κατάσχεση των σπιτιών τους από την καταχρηστική λειτουργία των τραπεζών; Παρέχοντάς τους το εφάπαξ επίδομα… των 300 δολαρίων! Τέτοια «κοινωνικά κριτήρια» στο Αμέρικα…
Στην Ισπανία (που δεν έχουν μνημόνιο…) από την εκδήλωση της κρίσης υπολογίζονται σε πάνω από 400.000 οι Ισπανοί που έχουν χάσει τα σπίτια τους! Προφανώς δεν πρόκειται για «μπαταξήδες», ούτε για κατοίκους της «Εκάλης» της Μαδρίτης, αλλά για τα θύματα μιας πολιτικής που έχει οδηγήσει 1,5 εκατομμύρια οικογένειες να μην εργάζεται κανένα μέλος τους, που έχει οδηγήσει τον έναν στους δυο νέους στην ανεργία. Τι γίνεται εκεί με τις τράπεζες; Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Bankia. Η Bankia έφτασε στα όρια της κατάρρευσης εξαιτίας της μεγάλης έκθεσης που είχε σε στεγαστικά δάνεια, ύψους 32 δισ. ευρώ, τα οποία ήταν αδύνατο να αποπληρωθούν. Σαν αποτέλεσμα η ισπανική κυβέρνηση πήρε υπό την προστασία της την τράπεζα, την «εθνικοποίησε», της έχει δώσει ενισχύσεις που φτάνουν τα 40 δισ. ευρώ και την ίδια ώρα η Bankia και οι άλλες τράπεζες που τυγχάνουν της αρωγής του ισπανικού κράτους βουτάνε τα σπίτια του κόσμου, τον οποίο πρώτα τον χρεοκόπησαν!
Ας έρθουμε τώρα στην Ελλάδα (σσ: όπου έχουμε και μνημόνιο…). Εμφανίστηκε χτες ο πρωθυπουργός να δηλώνει ότι οι πλειστηριασμοί θα γίνουν (με κοινωνική ευαισθησία, φυσικά…) για την «αποκατάσταση της υγιούς τραπεζικής»! Μήπως, πριν οι τράπεζες αρχίσουν να βουτάνε και τα σπίτια του κόσμου, θα πρέπει να μας πει κάποια στιγμή τι έχει γίνει με εκείνα τα εκατοντάδες δισ. ευρώ, που από την έναρξη της κρίσης έχουν φορτωθεί στις πλάτες του ελληνικού λαού και έχουν πάει με τη μορφή ενισχύσεων στις τράπεζες για την «αποκατάσταση της υγιούς τραπεζικής»;



Εμφανίστηκε προχτές ο κ.Βενιζέλος και μαζί του ένα σμήνος από λεβέντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (που όλοι τους έχουν ψηφίσει τα Μνημόνια) και προτάσσουν τα στήθη τους ενάντια στις «παράλογες απαιτήσεις της τρόικας» για τους πλειστηριασμούς. Θυμηθείτε: Είναι τόσο ηρωικό το «λεβέντικο» που έχουν σηκώσει, που το μόνο που έχουμε να περιμένουμε είναι να τους θαυμάσουμε – για μια ακόμα φορά – να παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης ότι κατάφερε να πείσει την τρόικα για «λογικούς» πλειστηριασμούς αφού σε συνθήκες χρεοκοπίας, φτωχοποίησης και λεηλασίας υπάρχουν (κι αν δεν το ξέρετε να το μάθετε) και «λογικοί πλειστηριασμοί»! Οι οποίοι θα γίνονται με «κοινωνικά κριτήρια»! Όπως, για παράδειγμα, τα «κοινωνικά κριτήρια» με τα οποία 8 στους 10 Έλληνες μένουν χωρίς πετρέλαιο θέρμανσης. Ή τα άλλα «κοινωνικά κριτήρια» με τα οποία 3 στους 4 άνεργους δεν παίρνουν ούτε καν το επίδομα ανεργίας. Ή τα άλλα «κοινωνικά κριτήρια» με τα οποία ο κ. Στουρνάρας θεωρεί ότι στην Ελλάδα των χαρατσιών δεν υπάρχει υπερφορολόγηση…
Ας σταθούμε, όμως, σε ένα ακόμα «εργάκι». Τίτλος του: «Η κακή τρόικα που επιτίθεται και η καλή κυβέρνηση που… αντιστέκεται». Την περασμένη Τρίτη στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στον Real ο αρμόδιος υφυπουργός Θανάσης Σκορδάς ρωτήθηκε τι συζητά η κυβέρνηση με την τρόικα για τους πλειστηριασμούς. Αρνήθηκε να απαντήσει με το φοβερό επιχείρημα ότι δεν θα κοινοποιήσει στοιχεία της «διαπραγμάτευσης» (σσ: εδώ μπορείτε να γελάσετε) διότι η κυβέρνηση το έχει παρακάνει με τη… διαφάνεια (σσ: εδώ μην κάνετε τίποτα γιατί θα φάμε πρόστιμο από το ΕΣΡ…). Ρωτήθηκε επανειλημμένως ποια θα είναι τα περίφημα «κοινωνικά κριτήρια». Τσιμουδιά. Ρωτήθηκε πώς ορίζεται ο «οικονομικά αδύναμος». Απάντησε ότι αυτό είναι «αντικείμενο της διαπραγμάτευσης»! Στο μόνο που ήταν σαφής ο κύριος υφυπουργός ήταν σε τούτο: Θα γίνουν πλειστηριασμοί! «Σταδιακή έξοδος από τις διατάξεις» προστασίας της πρώτης κατοικίας, ήταν η ευγενική του διατύπωση…



Αλλά τους πλειστηριασμούς που θα γίνουν, τους θέλει μόνο η κακή τρόικα; Η κυβέρνηση δεν τους θέλει ; Αν θυμόμαστε καλά (και θυμόμαστε περίφημα) μήνες πριν, τον περασμένο Ιούνιο για την ακρίβεια, στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή επί του νομοσχεδίου για τη διευκόλυνση - τάχα - των δανειοληπτών, ήταν ο ίδιος άνθρωπος, ο κ.Σκορδάς, που έθεσε το ζήτημα άρσης της απαγόρευσης των κατασχέσεων πρώτης κατοικίας που είναι υποθηκευμένες στις τράπεζες. Διαβάστε τι έλεγε, από τότε, ο κύριος αυτός και φρίξτε: «Μόνο το πρώτο τρίμηνο του 2013 στην Ισπανία έγιναν 42.000 κατασχέσεις σε δανειολήπτες. Εδώ δεν έγινε καμία. Αυτό έτσι το περνάμε; Άνευ αξίας;»... Και συνέχισε (ο κύριος αυτός) λέγοντας ότι αν το καθεστώς του παγώματος των πλειστηριασμών παραταθεί, τότε«θα οδηγήσει στο φαινόμενο των μαζικών πλειστηριασμών με το τέλος της οικονομικής κρίσης, που θα έχει ως συνέπεια να πέσει δραματικά η αξία της ακίνητης περιουσίας των πολιτών»! Να τα πάρουν, δηλαδή, τώρα τα σπίτια οι τράπεζες, όσο ακόμα έχουν αξία!
Αναρωτιόμαστε: Τότε ο κύριος Σκορδάς ως τι μιλούσε; Ως εκπρόσωπος της τρόικας ή ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης; Η τρόικα τον είχε βάλει να πει ό,τι είπε ή η κυβέρνηση; Για λογαριασμό της κυβέρνησης δεν μιλούσε; Ο κύριος αυτός μιλούσε (ή μήπως όχι;) με τη θεσμική του ιδιότητα ως υφυπουργός της συγκυβέρνησης και όχι ως εισπράκτορας των τραπεζιτών ή των τροϊκανών. Και ήταν με αυτή του την ιδιότητα που είχε καταστήσει σαφές ότι η κυβέρνηση εμπνέεται από το παράδειγμα των Ισπανών τραπεζιτών, όπου – επαναλαμβάνουμε - με τις ευλογίες της κυβέρνησής τους έχουν κατασχέσει την τελευταία 3ετία 400.000 σπίτια αφήνοντας άστεγα εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά!
Θυμίζουμε ότι: Αυτή τη στιγμή, στην Ελλάδα, περισσότερα από 60.000 ακίνητα, σύμφωνα με στοιχεία τραπεζών, βρίσκονται υπό την απειλή πλειστηριασμού. Για 62.000 ακίνητα έκανε λόγω πρόσφατο δημοσίευμα του «Βήματος» (27/10/2013). Μπορεί να μην έχουν βγει ακόμη στο σφυρί, λόγω της ισχύουσας αναστολής, αλλά για τα ακίνητα αυτά έχουν ήδη εκδοθεί διαταγές πληρωμής και έχουν συνταχθεί κατασχετήριες εκθέσεις! Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι το 25% των στεγαστικών δανείων - σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδας - έχουν χαρακτηριστεί ήδη «κόκκινα» και έχουν μπει σε οριστική καθυστέρηση. Σε αυτές τις συνθήκες είναι που έρχεται η κυβέρνηση - αφού πρώτα φρόντισε οι τράπεζες να αρμέξουν και τα λεφτά της «ανακεφαλαιοποίησης» - για να κάνει δυο πράγματα: Πρώτο, να προχωρήσει στους πλειστηριασμούς και δεύτερο, να παραστήσει ότι κάνει «αντάρτικο» (!) απέναντι στην τρόικα για το θέμα των πλειστηριασμών που η ίδια το άνοιξε εδώ και 6 μήνες!



Να υπενθυμίσουμε, επίσης, ότι τότε, τον Ιούνιο, όταν ξέσπασε σάλος με τις δηλώσεις του κ.Σκορδά, στην προσπάθεια να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις ο κύριος υφυπουργός είχε προσπαθήσει να ανασκευάσει μιλώντας για «προβληματισμό»! Μπα! Και σε τι συνίστατο ο... προβληματισμός; Σε τι αφορούσε;«Στην ομαλή μετάβαση μετά την έξοδο από την κρίση, που θα αποτρέπει τον μαζικό πλειστηριασμό ακινήτων, ώστε σε καμία περίπτωση να μην τεθεί σε κίνδυνο η αξία της ιδιοκτησίας των πολιτών». Αυτά είχε... διευκρινίσει ο κύριος (ο υφυπουργός). Και για όσους δεν κατάλαβαν τι σήμαιναν και τι σημαίνουν αυτά, να τα «μεταφράσουμε»: Η κυβέρνηση των «σωτήρων», αφού πρώτα χρεοκόπησε το λαό, πλέον... «προβληματίζεται» για το πώς οι τράπεζες θα βουτήξουν τα υποθηκευμένα σπίτια των χρεοκοπημένων ανθρώπων, αν όχι τώρα, αν όχι σήμερα, πάντως το συντομότερο! Και πάντως όσο αυτά τα σπίτια θα έχουν ακόμα κάποια αξία... Με αυτό τον τρόπο θα εξυπηρετηθούν και οι τράπεζες και τα κάθε λογής «κοράκια», από «funds» μέχρι ξένες κοινοπραξίες «επενδυτών», που ήδη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον αφενός να αγοράσουν στο 30% ή 40% της ονομαστικής τους αξίας τα ακίνητα και να τα μεταπουλήσουν, αφετέρου να αξιοποιούν τις αξίες που θα έχουν βουτήξει από τον κοσμάκη ως εγγύηση για τον δανεισμό τους και για τα κάθε λογής παιχνίδια τους στην διατραπεζική αγορά.

Αυτή είναι η πολιτική των πλειστηριασμών. Κι όσοι που την προωθούν δεν έχουν ούτε όσιο, ούτε ιερό! Η απανθρωπιά τους δεν έχει όριο! Είναι αδίστακτοι! Και το θέμα δεν είναι προσωπικό. Δεν αφορά τα πρόσωπα. Αν αφορούσε τα πρόσωπα θα ήταν μικρό το κακό. Εδώ μιλάμε για ένα σύστημα λεηλασίας, αρπαγής και εξολόθρευσης του λαού! Εδώ μιλάμε για μια πολιτική ταξικού κανιβαλισμού! Απέναντι στον κανιβαλισμό η απάντηση δεν είναι – τάχα μου - η παράταση της αναστολής των πλειστηριασμών, ούτε τα «κοινωνικά τους κριτήρια». Η απάντηση είναι: Κανένας πλειστηριασμός, ούτε ενός σπιτιού ανθρώπου του μόχθου, ποτέ! Η απάντηση είναι: Να μην τολμήσουν ούτε να το σκεφτούν ότι θα ξεσπιτώσουν άνθρωπο από τα σπίτι του! Οι γειτονιές – να το ξέρουν – θα έχουν το νου τους…

Αναρτήθηκε από xristos bellos

Το σαμποτάζ στο Σουληνάρι Καλαβρύτων 1944

Το σαμποτάζ στο Σουληνάρι Καλαβρύτων 1944

Σε διάφορα "πατριωτικού τύπου" εθνικιστικά site και διαδικτυακούς τόπους, που η ιστορική αλήθεια διαστρέφεται και διαβάλλεται αναφέρεται και το περιστατικό του σαμποτάζ στο Σουληνάρι Καλαβρύτων που έλαβε χώρα το Πάσχα του 1944. Στο παρών άρθρο θα επιχειρήσουμε να δώσουμε μια λεπτομερέστατη εικόνα των όσων συνέβησαν εκείνη τη μέρα.

Στις 9 Απριλίου του 1944 ημέρα Κυριακής των Βαΐων, μια αμαξοστοιχία κατευθύνεται από την Αθήνα προς την Πάτρα. Η αμαξοστοιχία μεταφέρει ανάμεσα στους πολίτες που ταξιδεύουν και μια δύναμη αστυφυλάκων με σκοπό να ενισχύσουν τη δύναμη της αστυνομίας πόλεων που εδρεύει στην Πάτρα. Πριν ξεκινήσουμε να αναφέρουμε τα περαιτέρω περιστατικά που εκτυλίχθηκαν την ημέρα εκείνη, θα ήταν καλό να ενημερώσουμε για το ποια υπήρξε η δράση της Αστυνομίας Πατρών κατά την Κατοχή.

Όπως και η Αστυνομία των Αθηνών και της Θεσσαλονίκης, η Αστυνομία Πατρών συνέχισε την αντικομμουνιστική δράση της και κατά τη διάρκεια της Κατοχής (είχε ξεκινήσει ήδη με το Ιδιώνυμο και εντάθηκε κατά την Μεταξική Δικτατορία) σε αγαστή συνεργασία με την γερμανική Γκεστάπο. Τυπικά όλα τα αστυνομικά τμήματα και η χωροφυλακή υπάγονταν στη γερμανική διοίκηση η οποία δεν θεώρησε καν σκόπιμο να αλλάξει τη διεύθυνσή της. Και γιατί άλλωστε. Ήταν σωρεία οι φάκελοι που παραδόθηκαν στην Γκεστάπο και αφορούσαν κομμουνιστές και δημοκρατικούς πολίτες και το προσωπικό το ίδιο πρόθυμο να διατηρήσει τη δράση του υπό την "νέα διεύθυνση". Ας μην ξεχνάμε ότι με την εξαίρεση ελαχίστων περιπτώσεων όλα τα κρατητήρια και οι φυλακές παραδόθηκαν γεμάτα ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους στον κατακτητή για να μπορεί να έχει την ευχέρεια να εκτελεί πατριώτες όποτε το επιθυμούσε. Άλλωστε "αγαπημένο παιδί" των Γερμανών υπήρξε και ο μεταξικός διευθυντής της Ασφάλειας Αθηνών Μπουραντάς.

Ειδικότερα για την περιοχή της Πελοποννήσου, η κατάσταση στην περιοχή υπήρξε ασφυκτική για το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Οι ελεύθερες περιοχές ήταν εξαιρετικά περιορισμένες και οι δυνάμεις των Ταγμάτων Ασφαλείας ιδιαίτερα μεγάλες. Η Αστυνομία Πατρών διοικούνταν το 1944 από τον Παναγιώτη Γεράσιμο. Ο Π Γεράσιμος υπήρξε στενός συνεργάτης των γερμανικών αρχών Πάτρας και ενέκρινε εάν δεν ενορχήστρωνε ο ίδιος, συλλήψεις, βασανισμούς και εκτελέσεις πατριωτών. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι απόλυτα λογικό το να αντιλαμβάνεται ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ τις κρατικές αρχές ως εθνοπροδότες. Ας μην ξεχνάμε ότι σε πάμπολλες περιπτώσεις στελέχη του ίδιου του κρατικού μηχανισμού συνεργάζονταν κρυφά με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ έχοντας ρόλο διπλού πράκτορα. Σε τελευταία ανάλυση το 1944 υπήρξε μι εποχή που οι μάσκες πια είχαν πέσει, κανείς ήταν είτε με το μέρος του κατακτητή και της ελληνικής αστικής τάξης με την οποία εναγκαλίζονταν είτε με τον μαχόμενο λαό.

Με τον αριθμό 2 ο Π Γεράσιμος στην ακολουθία Γερμανού διοικητή. Φωτογραφία του Ριζοσπάστη το 1945



Ας επιστρέψουμε λοιπόν στα γεγονότα της 9ης Απριλίου. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ και το επιτελείο Πελοποννήσου είχαν αποφασίσει να σαμποτάρουν την συγκεκριμένη αμαξοστοιχία προκειμένου να μην επιτρέψουν την ενίσχυση των δυνάμεων της Αστυνομίας Πόλεων στην Πάτρα. Αναφερόμαστε σε μια δύναμη 42 αστυνομικών που θα αποτελούσαν σημαντική ενίσχυση του αστυνομικού σταθμού στην πόλη. Επιπροσθέτως, στην πόλη της Πάτρας, η οποία αποτελούσε λιμάνι επιχειρήσεων του γερμανικού ναυτικού στο Ιόνιο, βρίσκονταν και αρκετοί πράκτορες της MI6 Που κρύβονταν με τη βοήθεια των τοπικών οργανώσεων του ΕΑΜ. Κατά το μεσημέρι της ημέρας η αμαξοστοιχία πλησίαζε το 157ο χιλιόμετρο κοντά στην Κόρινθο. Εκεί ενέδρευε ομάδα σαμποτέρ του ΕΛΑΣ και οπλισμένο κλιμάκιο που είχε λάβει περιμετρικές θέσεις. Η ομάδα των σαμποτέρ προκάλεσε έκρηξη ανάμεσα στην ατμομηχανή και το πρώτο βαγόνι του τρένου και αμέσως προκλήθηκε εκτροχιασμός στο συρμό. Ας σημειώσουμε εδώ ότι ο ΕΛΑΣ χρησιμοποιούσε μικρές ποσότητες εκρηκτικών για τον εκτροχιασμό τρένων πολιτών για να αποφεύγονται θύματα από τους πολίτες -επιβάτες του τρένου. Σε άλλες περιπτώσεις όπως το σαμποτάζ της γραμμής Βόλου, από όπου διέρχονταν γερμανικός συρμός η έκρηξη υπήρξε τέτοια που τα συντρίμμια του συρμού ανασύρθηκαν 3 ημέρες μετά που οι φλόγες είχαν σβήσει. Η έκρηξη στον συρμό, λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση ανέτρεψε το βαγόνι των αστυφυλάκων ορισμένοι από τους οποίους σκοτώθηκαν κατά την έκρηξη μαζί τους και ένας πολίτης. Οι υπόλοιποι 35 δοκίμασαν να εξέλθουν του βαγονιού όπου αντιμετώπισαν τα υπέρτερα πυρά των ανταρτών. Μερικές ριπές αλλά και το σοκ της έκρηξης οδήγησαν του αστυφύλακες στο να παραδώσουν τον οπλισμό τους και να παραδοθούν. Οι 35 συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν από τους αντάρτες προς άγνωστη τοποθεσία.

Από το σημείο αυτό, οι πληροφορίες για την τύχη τους υπήρξαν συγκεχυμένες. Στα εθνικιστικά site αναφέρεται, ατεκμηρίωτα πάντα ο πολυήμερος βασανισμός των αστυνομικών με διάφορους τρόπους. Ανάλογα παρουσιάζουν και οι εμφυλιακές κυβερνητικές πηγές τα γεγονότα, παρουσιάζοντας μάλιστα και φωτογραφικό υλικό με εμφανέστατες αντιφάσεις. Εάν εμπιστευτούμε το μαρτυριακό υλικό από την περιοχή, οι αστυφύλακες οδηγήθηκαν προς τα αρχηγεία των ανταρτών όταν τέσσερις ημέρες μετά που το αρχηγείο Πελοποννήσου είχε λάβει ενημέρωση για την επιχείρηση έφθασε η εντολή να μην κρατηθούν αιχμάλωτοι αλλά να εκτελεστούν. Οι 35 εκτελέστηκαν κοντά στην περιοχή Σουληνάρι Καλαβρύτων. Και εδώ τα διάφορα φερέφωνα της Χρυσής Αυγής και των άλλων νεοναζιστικών μορφωμάτων αναφέρουν ατεκμηρίωτα τον βασανισμό των αιχμαλώτων, κάνοντας λόγο για "έγκλημα του ΚΚΕ".

Τα πραγματικά γνωστά ντοκουμέντα είναι τα παρακάτω:

Δεν γνωρίζουμε τι συνέβη ανάμεσα στους αιχμαλώτους αστυφύλακες και τους αντάρτες.
Ουδέποτε υπήρξε πρακτική βασανισμού αιχμαλώτων από τους αντάρτες, ούτε καν Γερμανών αιχμαλώτων. Σε περιπτώσεις δε όπως αυτές του Μελιγαλά και του Μηχαλαγά, οι ίδιοι οι αντάρτες αναγκάζονταν να μεσολαβούν για να αποφευχθεί το λιντσάρισμα των προδοτών από τον οργισμένο λαό. Ως εκ τούτου υπάρχει μικρή πιθανότητα για την επίδειξη άλλης συμπεριφοράς από τους αντάρτες στην εν λόγω περίπτωση. Επιπροσθέτως, οι οδηγίες του ΕΛΑΣ προς τους μαχητές του για τους πολίτες και τους αιχμαλώτους ήταν αυστηρές και η παράβασή τους οδηγούσε σε στρατοδικείο. Όπως έλεγε και ο Άρης "εμείς είμαστε στρατός και εκτελούμε ακόμα και για κλοπή καρφίτσας". Το γεγονός αυτό συντελεί προς την απόρριψη του σεναρίου του ομαδικού βασανισμού.
Υπάρχει ακόμα ένα σοβαρότατο επιχείρημα που οδηγεί στην απόρριψη του σεναρίου περί ομαδικών βασανισμών. Οι αντάρτες είχαν μόλις προκαλέσει τον εκτροχιασμό ενός συρμού που αφενός εξυπηρετούσε ένα μεγάλο γερμανοκρατούμενο αστικό κέντρο (Πάτρα), αφετέρου, βρίσκονταν λίγα μόλις χιλιόμετρα από μια αρκετά μεγάλη πόλη (Κόρινθος) στην οποία έδρευαν γερμανικές δυνάμεις. Πρωταρχικά λοιπόν, οι δυνάμεις των ανταρτών θα έπρεπε να απομακρυνθούν ταχύτατα από την περιοχή του σαμποτάζ και να καταφύγουν το γρηγορότερο δυνατό στις βάσεις τους, αφού οι Γερμανοί διέθεταν τα μέσα για να κινούνται γρηγορότερα και να ανιχνεύουν μεγάλες περιοχές. Το να καταφύγουν λοιπόν οι αντάρτες σε ομαδικό βασανισμό αιχμαλώτων θα δυσχέραινε και θα καθυστερούσε σημαντικά την κίνησή τους. Εν πάση περιπτώσει, θεωρούμε ότι εάν επιθυμούσαν να ανακρίνουν ή να βασανίσουν τους αιχμαλώτους τους θα το έκαναν πίσω στις βάσεις τους και όχι κατά τη διάρκεια της πορείας τους και υπό τον φόβο του εντοπισμού των θέσεών τους.
Ενδείξεις για την εκτέλεση των αιχμαλώτων δεν υπάρχουν, όμως δεν έχουμε λόγο να υποθέσουμε το αντίθετο. Κοινή εντολή του Γενικού Αρχηγείου του ΕΛΑΣ ήταν αυτή που όριζε το να μην συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι από τις επιχειρήσεις παρά μόνο σε ειδικές περιστάσεις. Οι λόγοι για το παραπάνω ήταν πολλοί. Πρωταρχικά, οι αιχμάλωτοι θα χρειάζονταν και ανάλογες υπηρεσίες επισιτισμού και φύλαξης τις οποίες ο ΕΛΑΣ δεν διέθετε. Δευτερευόντως, η κίνηση των αντάρτικων σωμάτων θα ήταν ιδιαίτερα αργή με την παρουσία αιχμαλώτων, γεγονός που έθετε σε κίνδυνο τους μαχητές του ΕΛΑΣ. Στην περίπτωση μάλιστα προδοτών ή συνεργατών με τον κατακτητή (άλλωστε οι αστυφύλακες ήταν μισθωτοί από τις γερμανικές αρχές που κατατάσσονταν εθελοντικά στις σχολές αστυνομίας ή χωροφυλακής), η θέση του ΕΛΑΣ ήταν "ανηλεής και ολοκληρωτικός πόλεμος", θέση που υιοθετούσαν και οι Μακί του μάλλον αστού πολιτικού Ντε Γκολ, αλλά και άλλοι αντάρτικοι σχηματισμοί σε όλη την Ευρώπη.

Τέλος φθάνουμε στο φωτογραφικό υλικό και την ερμηνεία του. Το υλικό αυτό τραβήχτηκε κατά την έλευση των γερμανικών και κυβερνητικών αρχών στην περιοχή του σαμποτάζ και δημοσιεύθηκε ως "ειδεχθές έγκλημα των συμμοριτών" σε διάφορες εφημερίδες και προπαγανδιστικά έντυπα του Εμφυλίου και του 1944-1945. Προσοχή ακολουθούν γραφικές εικόνες.












Οι εικόνες έχουν παρουσιαστεί ως "βασανισμένοι και εκτελεσμένοι 42 χωροφύλακες στο Σουληνάρι Καλαβρύτων το 1944". Στην πρώτη εικόνα εντοπίζουμε το σώμα ενός νεκρού χωροφύλακα από το οποίο λείπει το ένα χέρι και το πρόσωπο είναι καλυμμένο με αίμα. Το αίμα φαίνεται να έχει εξέλθει από το στόμα και τη μύτη, γεγονός που μαζί με τον ακρωτηριασμό οδηγούν στο σενάριο της έκρηξης (αφού αυτή προκαλεί εκτενή εσωτερική αιμορραγία και ρήξη οργάνων).

Στη δεύτερη φωτογραφία τα πράγματα ξεκαθαρίζουν ακόμα περισσότερο. Εντοπίζουμε 3 ή 4 σώματα νεκρών ένα εκ των οποίων δεν έχει κεφάλι. Τα σώματα φαίνονται να είναι καταπλακωμένα από πέτρες και φαίνεται σαν να έχουν κυλήσει από κάποιο ύψωμα. Επίσης στην φωτογραφία εντοπίζονται 3 ή 4 σώματα και όχι 42, τα οποία εάν υπήρχαν θα δημιουργούσαν μια διαφορετική εικόνα. Πρόκειται λοιπόν μάλλον για τους νεκρούς χωροφύλακες από την έκρηξη και τον εκτροχιασμό του συρμού και όχι για ομαδική εκτέλεση.

Τέλος, οι βράχοι που έχουν καταπλακώσει τα σώματα είναι μικροί σε μέγεθος ενώ εντοπίζονται και ένας ή δύο μεγαλύτεροι που μοιάζουν με αυτούς του φυσικού τοπίου δεξιά της εικόνας. Κατά πάσα λοιπόν πιθανότητα, πρόκειται για τους βράχους που συγκρατούν τις γραμμές των τρένων και οι οποίοι εντοπίζονται ακόμα και σήμερα σε παλαιά σιδηροδρομικά δίκτυα.


Εξετάζοντας την περίπτωση του σαμποτάζ στο Σουληνάρι Καλαβρύτων μπορούμε να πούμε λοιπόν τα εξής: Πρόκειται μάλλον για μια τυπική επιχείρηση του ΕΛΑΣ και όχι για μια οργανωμένη σφαγή αμάχων. Οι γραφικότητα των εικόνων είναι αυτή που οδηγεί κυρίως το μυαλό προς το σενάριο των σφαγών, όμως το ίδιο γραφικές και καθόλου εξιδανικευμένες είναι οι εικόνες κάθε πολέμου σαν αυτού που πολεμούσε ο ΕΛΑΣ εκείνη την εποχή.


Αναρτήθηκε από Oberon

Η ματωμένη Κυριακή 6

Η ματωμένη Κυριακή



Μια ειρηνική και άοπλη διαδήλωση του αθηναϊκού λαού...


...κατέληξε στο απροκάλυπτο αιματοκύλισμα


Το ξημέρωμα της Κυριακής, 3ης του Δεκέμβρη 1944, έβρισκε το βασανισμένο λαό της Αθήνας και του Πειραιά στο πόδι. Οι προετοιμασίες, για το μεγάλο συλλαλητήριο, που είχε καλέσει η ΚΕ του ΕΑΜ, για την ίδια μέρα στην πλατεία Συντάγματος, έχουν φτάσει στην τελική τους φάση. Αλλωστε, οι μέρες που είχαν προηγηθεί ήταν γεμάτες ένταση και όλοι συναισθάνονταν την κρισιμότητα των στιγμών.

Τη νύχτα της 30ής Νοέμβρη προς 1η Δεκέμβρη, μετά την ανακοίνωση - τελεσίγραφο του Γ. Παπανδρέου, πραγματοποιήθηκε ολονύχτια συνεδρίαση της ΚΕ του ΕΑΜ, η οποία συζήτησε τις εξελίξεις και αποφάσισε:

α. Να απευθύνει έκκληση στις κυβερνήσεις των συμμάχων της Μ. Βρετανίας, της Σοβιετικής Ενωσης και των ΗΠΑ.

β. Να κηρυχτεί παλλαϊκή απεργία το Σάββατο, 2 του Δεκέμβρη

γ. Να οργανωθεί παλλαϊκή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος στις 3/12, στις 11 το πρωί.

δ. Να ανασυγκροτηθεί η ΚΕ του ΕΛΑΣ

Την 1η Δεκέμβρη 1944 παραιτούνται από την κυβέρνηση της "Εθνικής Ενότητας" οι ΕΑΜίτες υπουργοί Αλ. Σβώλος, Γ. Ζεύγος, Μ. Πορφυρογένης, Ν. Ασκούτσης, Ηλ. Τσιριμώκος και Α. Αγγελόπουλος, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διαταγή μονομερούς αφοπλισμού του ΕΛΑΣ. Την ίδια στιγμή, πραγματοποιούνται μεγάλες και μαχητικές διαδηλώσεις του λαού σ' όλη την Ελλάδα, ενάντια στην κυβέρνηση Παπανδρέου και την αγγλική επέμβαση.

Στις 2 Δεκέμβρη 1944, η απεργία σημειώνει τεράστια επιτυχία. Τα πάντα στην Αθήνα και τον Πειραιά είναι κλειστά, φανερώνοντας ξεκάθαρα τη θέληση του λαού. Την ίδια, όμως, στιγμή αποβιβάζονται στο Φάληρο 6.000 Αγγλοι στρατιώτες και δύο φασιστικά, ελληνικά τάγματα από την Αίγυπτο. Το πρωί της ίδιας μέρας, η ΚΕ του ΕΑΜ ζητά και παίρνει από την κυβέρνηση άδεια για το συλλαλητήριο της Κυριακής. Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας, όμως, ο Γ. Παπανδρέου ανακαλεί την άδεια. Προφανώς, είτε για να δοκιμάσει την αντοχή και την αποφασιστικότητα του ΕΑΜ και του λαϊκού κινήματος, είτε για να βρει "πάτημα", για τα όσα ήδη σχεδίαζε μαζί, με τους Αγγλους, για την επόμενη μέρα.

Η θέληση του λαού και η αντίδραση

3 Δεκέμβρη 1944: Το συλλαλητήριο ξεκινάει. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού πλημμυρίζουν τους δρόμους, που οδηγούν στο κέντρο της πρωτεύουσας και κατακλύζουν την πλατεία Συντάγματος και τη γύρω περιοχή. Τα συνθήματα "Οχι άλλη κατοχή", "Εθνικός Στρατός", "Λαοκρατία και όχι βασιλιά", "Παπανδρέου παραιτήσου" κυριαρχούν σ' όλα τα χείλη. Ωρα 10.30` και ήδη, στην πλατεία Συντάγματος έχει συγκεντρωθεί αρκετός κόσμος. Οι μεγάλες, όμως, φάλαγγες των λαϊκών συνοικιών βρίσκονται ακόμη στο δρόμο. Προχωρούν με τάξη, ειρηνικά, τραγουδώντας και φωνάζοντας συνθήματα, ανεμίζοντας τις τιμημένες σημαίες και τα λάβαρα του αγώνα. Η ώρα πλησιάζει 11 και καθώς, οι ανθρώπινοι χείμαρροι φτάνουν στην πλατεία Συντάγματος και γεμίζουν ασφυκτικά το χώρο μπροστά στον Αγνωστο Στρατιώτη, ρίχνονται εντελώς απροειδοποίητα και ύπουλα τα πρώτα δολοφονικά πυρά, από τα παλιά ανάκτορα και τη διεύθυνση της Αστυνομίας. Αιματηρός ο απολογισμός της εγκληματικής αυτής ενέργειας της αντίδρασης: 21 νεκροί και 140 τραυματίες. Την ίδια ώρα δέχονται ανάλογη επίθεση οι φάλαγγες των διαδηλωτών, που προχωρούσαν από την οδό Ηρώδη του Αττικού προς την πλατεία Συντάγματος. Το βράδυ της ίδιας μέρας δολοφονούνται 7 αγωνιστές την ώρα που τοιχοκολλούν έντυπα του ΕΑΜ. Δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια μετά, ο Αγγελος Εβερτ, διευθυντής της Αστυνομίας Πόλεων της Αθήνας εκείνη την κρίσιμη περίοδο και γνωστός για τη σχέση του με τους Εγγλέζους, ομολόγησε ότι έδωσε την εντολή της δολοφονικής επίθεσης στην πλατεία Συντάγματος (δηλώσεις σε εφημερίδα "Ακρόπολη" 3/12/1958).

Στις 4 Δεκέμβρη 1944 κηρύσσεται γενική απεργία σ' όλη την Ελλάδα. Ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά οδηγεί τα θύματά του στην τελευταία τους κατοικία. Μέσα σε μια συγκλονιστική ατμόσφαιρα πένθους, αλλά και αγωνιστικής αποφασιστικότητας, ο λαός απαιτεί την άμεση παραίτηση της ματοβαμμένης κυβέρνησης. Ενα τεράστιο πανό στην κεφαλή της πορείας γράφει: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ, ΔΙΑΛΕΓΕΙ `Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ `Η ΤΑ ΟΠΛΑ". Οταν η πομπή φτάνει στο Σύνταγμα, οι διαδηλωτές γονατίζουν. Ορκίζονται στους νεκρούς και ψάλλουν το πένθιμο εμβατήριο. Στην επιστροφή από το νεκροταφείο τα πλήθη δέχονται και νέα, ένοπλη επίθεση από τους Χίτες. Αλλοι 40 νεκροί και 70 τραυματίες βάφουν με το αίμα τους, τους αθηναϊκούς δρόμους. Την άλλη μέρα και καθώς οι λαϊκές διαδηλώσεις συνεχίζονται, χτυπά και πάλι η Ασφάλεια, με τραγικό απολογισμό, ακόμη 30 νεκρούς και πάνω από 100 τραυματίες.

Στρατιωτικός δικτάτορας ο Σκόμπι

"ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ, ΔΙΑΛΕΓΕΙ `Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ `Η ΤΑ ΟΠΛΑ", γράφει το πιτσιλισμένο με αίμα πανό, ενώ οι διαδηλωτές γονατίζουν και απαιτούν να παραιτηθεί η αιματοβαμμένη κυβέρνηση


Στο μεταξύ, ο Σκόμπι κλιμακώνει τις αντιλαϊκές και επιθετικές του ενέργειες, επιχειρώντας να αιφνιδιάσει και να υποτάξει με την ένοπλη βία το λαϊκό κίνημα.

Προχωρά στον αφοπλισμό τμημάτων της Εθνικής Πολιτοφυλακής. Υποκαθιστώντας και τυπικά την κυβέρνηση Παπανδρέου και μιλώντας εξ ονόματός της κηρύσσει το στρατιωτικό νόμο. Τις πρώτες πρωινές ώρες, της 4ης Δεκέμβρη, βρετανικές δυνάμεις κυκλώνουν και αφοπλίζουν το 2ο Σύνταγμα της ΙΙ μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Κάτω από την πίεση των δραματικών αυτών γεγονότων και ιδιαίτερα την παλλαϊκή κατακραυγή και καταδίκη, ο Γ. Παπανδρέου υποχρεώνεται να παραιτηθεί και να ζητήσει από τον Θ. Σοφούλη, να προχωρήσει στο σχηματισμό νέας κυβέρνησης. Η επιλογή του προσώπου βρίσκει κατ' αρχή σύμφωνη και την ηγεσία του ΕΑΜ, αλλά λίγο μετά ο Γ. Παπανδρέου ανακαλεί την παραίτησή του, υποχωρώντας στην πίεση του Τσόρτσιλ και άλλων εξωελληνικών παραγόντων και αναλαμβάνοντας να σηκώσει μέχρι το τέλος τις ιστορικές και εγκληματικές του ευθύνες.

Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ παίρνουν τη διαταγή και αρχίζουν τις επιχειρήσεις κατά των Χιτών και των αστυνομικών τμημάτων της Αθήνας και του Πειραιά. Την επομένη ο Σκόμπι θα πάρει διαταγή από τον Τσόρτσιλ να συμπεριφέρεται σαν να βρίσκεται σε κατεχόμενη πόλη. Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση ο λαός έπρεπε να διαλέξει. Και διάλεξε τα όπλα.



Τα τηλεγραφήματα της αιώνιας καταισχύνης

Στις 5 Δεκέμβρη, ο Τσόρτσιλ στέλνει δύο τηλεγραφήματα, ένα προς τον πρεσβευτή της Μ. Βρετανίας στην Αθήνα, Λίπερ, κι ένα προς τον Σκόμπι. Είναι δύο τηλεγραφήματα, αποκαλυπτικά για τις εγκληματικές προθέσεις και μεθόδους του αγγλικού ιμπεριαλισμού και αποτελούν μνημεία αντιλαϊκού κυνισμού και ωμότητας. Παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα και από τα δύο, έτσι όπως έχουν καταγραφεί στην ιστορία.

Τηλεγράφημα προς τον Λίπερ:

"Πρέπει να παρακινήσετε τον Παπανδρέου να πράξει το καθήκον του και να τον διαβεβαιώσετε, ότι εις την περίπτωσιν αυτήν θα τον υποστηρίξωμεν μ' όλας τας δυνάμεις. Παρήλθεν πλέον η εποχή καθ' ην μια οιαδήποτε ομάς Ελλήνων πολιτών ηδύνατο να ματαιώνει την εξέγερσιν του όχλου. Η μόνη ελπίς του είναι να εργασθεί μεθ' ημών διά την αποσόβησιν ενδεχομένης συμφοράς...

Ανέθεσα το όλον ζήτημα της αμύνης των Αθηνών και τη διατήρηση της εννόμου τάξεως εις τον στρατηγόν Σκόμπι και τον διαβεβαίωσα ότι θα τον ενισχύσωμεν με όσας δυνάμεις χρειάζεται προς τούτο. Τόσον εσείς, όσο και ο Παπανδρέου, πρέπει να συμμορφωθείτε προς τας οδηγίας του, εις ό,τι αφορά τη δημόσιαν τάξιν και την ασφάλειαν. Πρέπει να συνδράμετε τον στρατηγόν Σκόμπι με πάντα δυνατόν τρόπον και να εισηγηθείτε εις αυτόν τη λήψιν παντός μέτρου, το οποίον, κατά τη γνώμην σας, ήθελε καταστήσει το έργον του περισσότερον ευχερές και αποτελεσματικόν". (Οι υπογραμμίσεις είναι του Τσόρτσιλ) (Ο. Τσόρτσιλ, "Απομνημονεύματα", τόμ. 6ος, βιβλίο 1ο, σ. 256).

Ετσι αναφέρεται το τηλεγράφημα αυτό στα απομνημονεύματα του Βρετανού πρωθυπουργού. Σκόπιμα, προφανώς, ο Τσόρτσιλ δεν αναφέρει ένα χαρακτηριστικό, για τον ιμπεριαλιστικό, ωμό αυταρχισμό και την κατάλυση κάθε έννοιας εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας, απόσπασμα. Το απόσπασμα αυτό ήρθε στο φως το 1974, όταν δημοσιοποιήθηκαν τα αντίστοιχα αρχεία του Φόρεϊν Οφις. Να ποιο κομμάτι "αυτολογόκρινε" ο Τσόρτσιλ:

"Πρέπει να υποχρεώσετε τον Παπανδρέου. Αν παραιτηθεί, φυλακίστε τον έως ότου συνέλθει, όταν πια θα έχουν τελειώσει οι μάχες. Θα μπορούσε το ίδιο καλά, να αρρωστήσει και να μην μπορεί να τον πλησιάσει κανείς..." (Γ. Ανδρικόπουλου, "1944 Κρίσιμη χρονιά" τόμ. Β` αρ. 300).

Ανάλογης εγκληματικής περιφρόνησης προς τη θέληση του ελληνικού λαού και τα στοιχειώδη δικαιώματά του είναι και το τηλεγράφημα προς τον Σκόμπι:

"Κατόπιν συνεννοήσεως μετά του στρατηγού Ουίλσον (Ιταλία) έδωσα οδηγίες να σας αφήσει όλας τας δυνάμεις, τας οποίας διαθέτετε και να σας σταλούν, ει δυνατόν, ενισχύσεις.

Είσθε υπεύθυνος διά την τήρησιν της τάξεως εις Αθήνας και διά την καταστροφήν όλων των ομάδων ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, αι οποίαι πλησιάζουν εις την πόλιν. Δύνασθε να λάβετε όλα τα μέτρα, που θα θεωρήσετε σκόπιμα διά τον έλεγχον των οδών και την παγίδευσιν των ταραξιών. Είναι φυσικόν ο ΕΛΑΣ να προσπαθήσει να παρατάξει γυναικόπαιδα εις τα σημεία όπου θα διεξαχθούν συγκρούσεις. Θα πρέπει να ενεργήσετε με σύνεσιν και να αποφύγετε σφάλματα, αλλά μη διστάσετε να πυροβολήσετε εναντίον παντός ενόπλου, που θα επιχειρεί να επιτεθή κατά των βρετανικών δυνάμεων και κατά των ελληνικών, μετά των οποίων συνεργαζόμεθα. Το καλύτερον, φυσικά, θα ήτο εάν εις το έργον σας είχατε τη συμπαράστασιν μιας κυβερνήσεως και εάν ο Λίπερ έπειθε τον Παπανδρέου να παραμείνει εις τη θέσιν του και να σας βοηθήσει.

Ωστόσο, μη διστάσετε να ενεργήσετε ως να ευρίσκεσθε εις μίαν μόλις καταληφθείσα υπό του στρατού πόλιν, όπου έχει εκραγεί επαναστατικόν κίνημα (υπογραμμίσεις Τσόρτσιλ).

Εν συνεχεία, με τας ομάδας του ΕΛΑΣ, αι οποίαι πλησιάζουν έξωθεν προς την πόλιν, θα πρέπει να είσθε ασφαλώς εις θέσιν, με τας δυνάμεις που διαθέτετε, να δώσετε εις μερικάς εξ αυτών ένα καλό μάθημα, το οποίον θα παραδειγματίση και τας άλλας. Δύνασθε να βασίζεσθε εις την υποστήριξίν μου διά πάσαν λογικήν και εύστοχον ενέργειαν, την οποίαν εν προκειμένω θα αποφασίσετε. Πρέπει να κρατήσωμεν τας Αθήνας και να επιβληθώμεν (υπογράμμιση Τσόρτσιλ). Εάν τούτο το επιτύχετε χωρίς αιματοχυσίαν, θα είναι κατόρθωμα δι' εσάς, αλλά και με αιματοχυσίαν θα είναι επίσης κατόρθωμα, εάν αυτή είναι απαραίτητος" (Ο. Τσόρτσιλ, στο ίδιο, τόμ. 6ος, βιβλ. 1ο, σ. 255).



Αυθεντικές μαρτυρίες

Πολλά έχουν γραφτεί, για την αλήθεια των γεγονότων της ματωμένης εκείνης Κυριακής, 3 του Δεκέμβρη. Η αντίδραση, εκμεταλλευόμενη την κατοπινή νίκη της, επιχείρησε, στην κυριολεξία, να στήσει την ιστορική αλήθεια με το κεφάλι κάτω και να αμαυρώσει τον ηρωικό αγώνα του λαού της πρωτεύουσας, να συκοφαντήσει το ΕΑΜ και ακόμη περισσότερο το ΚΚΕ. Η αλήθεια, βέβαια, έχει πλέον αποκαλυφθεί και ο εγκληματικός ρόλος των Εγγλέζων, καθώς και των ντόπιων υποτελών τους, είτε των πολιτικών είτε των πρώην γερμανοντυμένων ταγματασφαλιτών και Χιτών, είναι αδιαμφισβήτητος.

Περισσότερο, ως απόδοση τιμής στους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες, αλλά και στην άφθαστη γενναιότητα των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών, που άοπλοι και με το κεφάλι ψηλά αντιμετώπισαν τα εγγλέζικα τανκ και, λιγότερο, για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα αυτοπτών και πέραν κάθε αμφισβήτησης μαρτύρων εκείνης της τραγικής μέρας (από το βιβλίο του Ν. Κεπέση, "Ο Δεκέμβρης του 1944").

Η μαρτυρία του Κ. Κουβαρά*

"... Είδα τον κόσμο να έρχεται σε παράταξη, με τις σημαίες του - ελληνική, αμερικανική, βρετανική και ρωσική - μπροστά. Ηταν μια γιγάντια φάλαγγα, αλλά οι διαδηλωτές προχωρούσαν με τάξη, τραγουδώντας αντάρτικα τραγούδια και φωνάζοντας συνθήματα... Ημασταν στον εξώστη του πρώτου πατώματος του ξενοδοχείου της "Μεγάλης Βρετανίας".

Η Αστυνομία είχε κινητοποιηθεί ολόκληρη, επιδείχνοντας τα καινούρια βρετανικά τουφέκια και "τόμιγκαν" για πρώτη φορά. Υπήρχαν, επίσης, ολόγυρα βρετανικά τανκ και θωρακισμένα αυτοκίνητα. Στο πρώτο τανκ, στη γωνία μπροστά μας, ένας άντρας στεκόταν στον ανοιχτό πυργίσκο και βρισκόταν σε συνεχή τηλεφωνική επικοινωνία με το αρχηγείο του, αναφέροντας τα συμβαίνοντα.

Το μπροστινό τμήμα του συλλαλητηρίου είχε φτάσει στην άκρη της πλατείας, όπου βρισκόμασταν και καθώς παρατηρούσα προσεχτικά, άκουσα τους επικεφαλής να συζητούν με την Αστυνομία, μόλις δέκα μέτρα από κει που στεκόμασταν... Οι διαδηλωτές σπρώχνανε για να μπουν στην πλατεία, αλλά δε γινόταν καμιά συμπλοκή.

Ξαφνικά ένα παράγγελμα "τραβηχτείτε πίσω!" δόθηκε με μια στριγκιά στρατιωτική φωνή και όλοι οι αστυνομικοί υποχώρησαν κάπου είκοσι μέτρα, γονάτισαν κι άρχισαν να πυροβολούν. Τα πυρά ήταν πυκνά. Διακόσιοι αστυνομικοί έβαλλαν ταυτόχρονα, οι περισσότεροι με αυτόματα. Ενας από μας παρατήρησε τον αστυνομικό που γονάτισε λίγα μέτρα από το μέρος μας, και μας φώναξε "αυτός βαράει στο ψαχνό!". Κοιτάξαμε με προσοχή στο πλήθος και είδαμε αίμα... Ενα αγόρι, ως δεκαπέντε χρονών, είχε πέσει ακριβώς μπροστά μας, μέσα σε μια κόκκινη λίμνη. Ενα εικοσάχρονο κορίτσι ήταν γεμάτο αίματα λίγο πιο κάτω...

Οταν η Πανεπιστημίου άδειασε, μπορέσαμε να δούμε μόνο τους νεκρούς και τους πληγωμένους. Πτώματα ήταν σκόρπια παντού και σ' άλλα σημεία λίμνες από αίμα, που άφησαν μερικοί λαβωμένοι, τους οποίους φίλοι μετέφεραν αλλού...

"Στην πλατεία, στην πλατεία!", άρχισαν να φωνάζουν οι επικεφαλής των διαδηλωτών. Πυροβολισμοί δεν ακούγονταν πια και ο κόσμος ξεκίνησε για την πλατεία Συντάγματος με μεγάλη τάξη. Καθώς οι διαδηλωτές προχωρούσαν, συγκινητικές στιγμές ξετυλίγονταν μπρος στα μάτια μας. Οι νεκροί και οι λαβωμένοι είχαν μεταφερθεί και μόνο λίμνες αίματος έμειναν εδώ κι εκεί, για να θυμίζουν τι είχε συμβεί λίγα λεπτά πρωτύτερα. Ομάδες νέων σταματούσαν μπροστά στις λίμνες αυτές και οι αντιδράσεις ποικίλανε, ανάλογα με τα συναισθήματα του καθενός. Μερικοί κλαίγανε, άλλοι έκαναν το σταυρό τους κι άλλοι ορκίζονταν εκδίκηση. Πολλοί μαζεύτηκαν γύρω από μια αιμάτινη λίμνη κοντά στον εξώστη μας, όπου ένα κορίτσι έκλαιγε από αρκετή ώρα και προσπαθούσε να προφυλάξει το χυμένο αίμα μιας φίλης της. Γνωστοί της δοκίμασαν να την απομακρύνουν, αλλά αρνήθηκε να κουνηθεί...".

* Ο Κ. Κουβαράς είναι Ελληνοαμερικανός και ήταν αρχηγός της μυστικής αμερικανικής αποστολής "Περικλής" στην κατεχόμενη Ελλάδα

Η μαρτυρία του Φρανκ Τσερβάζι*

"... Μια ομάδα αστυνομικών πυροβολούσε το άοπλο πλήθος. Με μια κίνηση, λες και τη φύσηξε άγριος βοριάς, η συμπαγής μάζα του λαού έπεσε μπρούμυτα. Το ντουφεκίδι σταμάτησε. Ο λαός ξανασηκώθηκε πάλι σύσσωμος, τα τουφέκια άρχισαν πάλι να πυροβολούν κι οι χειροβομβίδες να πέφτουν σαν βροχή... Ο κ. Πούλος, ένας γενναίος Αμερικανός ανταποκριτής, χίμηξε με τεντωμένα χέρια ανάμεσα στην Αστυνομία και το πλήθος, ζητώντας να σταματήσει το ντουφεκίδι. Τίποτε, όμως. Οι σφαίρες εξακολουθούσαν να πέφτουν σαν βροχή. Ανάμεσα στα άλλα πτώματα, ήταν ένα αγοράκι έξι χρονών και δίπλα του ένα κατάξανθο κοριτσάκι. Ετσι χύθηκε το πρώτο αίμα. Ετσι άρχισε ο εμφύλιος πόλεμος".

* Ο Φ. Τσερβάζι ήταν δημοσιογράφος και το παραπάνω απόσπασμα δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση "Κόλιερς" εκείνης της εποχής

Η μαρτυρία ενός Αγγλου*

"... Η πορεία πλησίαζε: Αντρες, γυναίκες και παιδιά βάδιζαν σε γραμμές ανά οχτώ ως δέκα. Η διαδήλωση δεν έδειχνε τίποτα το απειλητικό.

Την προσοχή μου τράβηξε πάλι στο μπαλκόνι (σ.σ. της τότε Αστυνομικής Διεύθυνσης Αθηνών) μια επιτακτική φωνή, που έμοιαζε σαν διαταγή στα ελληνικά... Ο κ. Σ. Μπάρμπερ του "Ηνωμένου Τύπου", μου εξήγησε αργότερα ότι η φωνή που είχα ακούσει ήταν διαταγή πυροβολισμού. Αμέσως οι αστυνομικοί άρχισαν να τραβούν τα κλείστρα των όπλων τους, όχι όμως με συντονισμό, σαν μια πειθαρχημένη ομάδα, αλλά δισταχτικά ο ένας μετά τον άλλον, δίνοντας την εντύπωση πως μερικοί από αυτούς δίσταζαν να υπακούσουν.

Οι αστυνομικοί άδειασαν τις σφαίρες των όπλων τους πάνω στους διαδηλωτές... Οι πυροβολισμοί εξακολουθούσαν να πέφτουν... Οι αστυνομικοί έμοιαζαν πια σαν να φοβούνται να σταματήσουν τους πυροβολισμούς και το θέαμα πρόσβαλε το αίσθημα ευπρέπειας κάθε Αγγλου, που έτυχε να παρακολουθεί...".

* Η μαρτυρία είναι του Βρετανού συνταγματάρχη Μπάιφορντ Τζόουνς, που παρακολούθησε τα δραματικά γεγονότα από το "καφενείο του Γιαννάκη", στο ισόγειο του κτιρίου, όπου στεγαζόταν τότε η Διεύθυνση της Αστυνομίας Αθηνών

Κι άλλη μια μαρτυρία*

"... Επρόκειτο περί μιας ειρηνικής και άοπλης διαμαρτυρίας του λαού και τούτο είναι τόσον βέβαιον, ώστε γυναίκες έφεραν μαζί τους ακόμη και τα μικρά παιδιά τους. Κάτω από το παράθυρό μου είδα με τα μάτια μου τα γεγονότα.

Είναι αφάνταστος ο ηρωισμός του λαού αυτού. Ορθιος και βαλλόμενος, προχωρούσε προς τον ορισθέντα τόπο της συγκέντρωσης. Γυναίκες και κορίτσια με το χαμόγελο στα χείλη, ακόμη και μετά τον σκοτωμό των συντρόφων των φώναζαν: "Ζήτω ο Τσόρτσιλ! Ζήτω ο Ρούσβελτ! Κάτω ο Παπανδρέου! Οχι βασιλιά!".

* Ετσι μετέδωσε τις δραματικές σκηνές ο ανταποκριτής της αμερικανικής εφημερίδας "Ηλιος του Σικάγου"

Και η ...μαρτυρία του Λίπερ

Αποκαλυπτικά είναι ακόμη και τα όσα γράφει ο τότε Βρετανός πρεσβευτής στην Αθήνα, Ρ. Λίπερ, στο σχετικό βιβλίο του "Οταν ο Ελληνας συναντά Ελληνα":

"Οι πυροβολισμοί στην πλατεία Συντάγματος έλαβαν χώρα σε πλήρη θέα πολλών ξένων ανταποκριτών, που έμεναν στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετανία". Απέναντι στο ξενοδοχείο ήταν τα κεντρικά γραφεία της Αστυνομίας και ακριβώς σ' αυτή τη γωνία έγιναν οι ταραχές. Για τους ανταποκριτές, ήταν μια σπάνια ευκαιρία για τη μετάδοση νέων. Είχαν δει οι ίδιοι όλα τα γεγονότα και τα σχόλια γρήγορα έβγαιναν από τις γραφομηχανές τους. Σε λίγες ώρες ο κόσμος είχε την εντύπωση ότι η φασιστική ή σχεδόν φασιστική κυβέρνηση της Αθήνας είχε πυροβολήσει ενάντια στα άοπλα πλήθη. Αυτές οι γραφομηχανές έδωσαν στο ΕΑΜ μια μεγάλη νίκη εκείνη την ημέρα".

Και όμως δεν επρόκειτο για εντύπωση, αλλά για την πραγματικότητα, αν σ' αυτήν προσθέσουμε και τον απάνθρωπα εγκληματικό και πρωταγωνιστικό ρόλο των Εγγλέζων, μαζί και του Ρ. Λίπερ.



ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ:

Η κυβερνητική κρίση 5

Η κυβερνητική κρίση

Η εμμονή των Εγγλέζων και της ντόπιας αντίδρασης για μονομερή και πάση θυσία αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος δεν άφησε κανένα περιθώριο συμβιβασμού πάνω στο στρατιωτικό ζήτημα. Ετσι, επήλθε κυβερνητική κρίση, αποκορύφωμα της οποίας ήταν η παραίτηση από την κυβέρνηση των ΕΑΜιτών υπουργών στη 1 προς 2 Δεκέμβρη του 1944. Αλλά δεν ήταν μόνο η αδιαλλαξία των αντιπάλων του ΕΑΜ που έσπρωξε ως εκεί τα πράγματα. Ηταν και η στάση των Βρετανών, που συμπεριφέρονταν σα να βρίσκονταν σε μία από τις αποικίες τους. Μια συμπεριφορά στην οποία ανταποκρίνονταν δουλικά οι εκπρόσωποι της ντόπιας ολιγαρχίας. Μια συμπεριφορά, την οποία ο λαός και οι δικοί του εκπρόσωποι - με νωπές τις μνήμες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα - δεν μπορούσαν να ανεχθούν.

Ανώτερος Αγγλος αξιωματικός ανάμεσα στον ταγματασφαλίτη Σούρλα και τη συμμορία του


Την πρώτη του Δεκέμβρη, ο λαός της Αθήνας, έκπληκτος, πληροφορούνταν από τον Τύπο διαταγή του Σκόμπι για αποστράτευση όλων των ανταρτών. Η διαταγή αυτή, πέραν του γεγονότος ότι προερχόταν από έναν ξένο στρατιωτικό που λειτουργούσε ως επικυρίαρχος κι όχι από την κυβέρνηση της χώρας, προχωρούσε ακόμη περισσότερο κι από το τελευταίο απαράδεκτο σχέδιο του Παπανδρέου, βάσει του οποίου μια ταξιαρχία του ΕΛΑΣ δε θα αφοπλιζόταν, αλλά θα παρέμενε εν ενεργεία, αποτελώντας τμήμα του υπό δημιουργία εθνικού στρατού. Οι προθέσεις ήταν καθαρές: Ολοκληρωτική διάλυση του ΕΛΑΣ, αφοπλισμός του λαϊκού κινήματος, πλήρης κυριαρχία των βρετανικών στρατευμάτων, των δοσιλόγων, των συμμοριών των γερμανοντυμένων και των πραιτοριανών της Ορεινής Ταξιαρχίας και του "Ιερού Λόχου". Να σημειωθεί δε, ότι τη διαταγή του αυτή ο Σκόμπι φρόντισε να την τυπώσει και να την πετάξει με βρετανικά αεροπλάνα πάνω από τις περιοχές των ανταρτών, μην και μείνει κανείς απληροφόρητος για το ποιος ήταν το αφεντικό της Ελλάδας!!! Ομως, ο Βρετανός στρατηγός δε σταμάτησε εκεί. Με διάγγελμά του προς τον ελληνικό λαό, την ίδια μέρα, τόνιζε χωρίς περιστροφές: "Είμαι αποφασισμένος να επιτύχω εφ' όσον δύναμαι την εκτέλεσιν των σκοπών, οι οποίοι μου ανετέθησαν από την κυβέρνησίν μου". Δηλαδή από την κυβέρνηση της Μ. Βρετανίας!!! Και συμπλήρωνε: "Στέκομαι σταθερά εις το πλευρόν της σημερινής συνταγματικής κυβερνήσεως, μέχρις ότου το ελληνικόν κράτος μπορεί να αποκατασταθεί με νόμιμον ένοπλον δύναμιν εις τας διαταγάς του και να μπορούν να γίνουν ελεύθεραι εκλογαί. Εάν όλοι μαζί δεν επιτύχωμεν αυτό, το νόμισμα δε θα κρατηθή σταθερόν και ο λαός δε θα τραφή. Εγώ θα προστατεύσω σάς και την κυβέρνησή σας εναντίον οιασδήποτε απόπειρας πραξικοπήματος οπονθεδήποτε προερχομένης ή άλλης πράξεως βιαίας και αντισυνταγματικής". Το μήνυμα ήταν πεντακάθαρο: Υποταγή του λαού στις διαθέσεις και τις προθέσεις της συντήρησης, ντόπιας και ξένης. Κι από πάνω απειλές ότι ο λαός θα πεινάσει, αν δε σκύψει το κεφάλι. Για να μην μένει βέβαια καμιά αμφιβολία για τα παραπάνω, ο στρατηγός Σκόμπι σημείωνε: "Μένετε ήσυχοι, ότι η Μεγάλη Βρετανία, ένας νησιώτικος λαός, έχει βαθείαν αγάπη για την παλαιάν της σύμμαχον Ελλάδα και θα την υποστηρίξη"!! Θα υποστήριζε δηλαδή - όπως και έκανε - την Ελλάδα εγγλέζικο προτεκτοράτο!!! (για τη διαταγή και το διάγγελμα του Σκόμπι βλέπε: "Λευκή Βίβλος ΕΑΜ", σελ. 32 - 33).

Οι ΕΑΜίτες υπουργοί παραιτούνται

Η κατάσταση αυτή οδήγησε τους υπουργούς του ΕΑΜ που συμμετείχαν στην κυβέρνηση σε παραίτηση από τις κυβερνητικές τους θέσεις. "Η παραίτησίς μας - δήλωνε ο Η. Τσιριμώκος - ήταν απαραίτητη για να αποσαφηνισθεί η κατάσταση που περιήλθε σε αδιέξοδο από την αποτυχία κάθε προσπάθειας να βρεθεί λύση στο στρατιωτικό ζήτημα που να ικανοποιεί τις λαϊκές αξιώσεις. Ολων η ζωηρή επιθυμία και ευχή είναι η κρίση που προκαλείται, εκκαθαρίζοντας την ατμόσφαιραν, να οδηγήσει σε λύσεις που θα απομακρύνουν τον κίνδυνο της ένοπλης ρήξης και θα εξασφαλίζουν πραγματικά την ομαλότητα". Και κομμουνιστής υπουργός Γ. Ζεύγος, μεταξύ άλλων, υπογράμμιζε: "Ακουσα το διάγγελμα του στρατηγού Σκόμπι. Πιστεύω ότι τέτοιες ενέργειες στις οποίες συχνά προβαίνει ο κ. Σκόμπι δε συντελούν στην ομαλότητα της πολιτικής μας ζωής. Πριν λίγες μέρες κάλεσε στο γραφείο του, παρουσία και του πρεσβευτού της Μεγάλης Βρετανίας, εμένα και τον υπουργό των Οικονομικών, συναγωνιστή Σβώλον και μας ζήτησε τελεσιγραφικά μέσα σε 24 ώρες να του υποβάλουμε δηλώσεις υπεύθυνες ότι δεν εγκρίνουμε βίαιες πράξεις.

Είναι περιττό να σας πω, ότι σαν υπουργοί κυβέρνησης ανεξάρτητου κράτους, αρνηθήκαμε οποιαδήποτε συζήτηση... Σήμερα, με ημερήσια διαταγή του, ζητεί μονομερή αποστράτευση... Πιστεύω ότι υπέρτατο χρέος στο Εθνος και στο Λαό μας, που πρόσφερε τόση συμβολή στο συμμαχικό αγώνα, επιβάλλει να υπερασπίσουμε τη μοναδική λύση στο φλέγον στρατιωτικό πρόβλημα. Και αυτή είναι να αποστρατευτούν όλες οι ένοπλες δυνάμεις ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, Ορεινή Ταξιαρχία, "Ιερός Λόχος" και σχηματισμοί της Αιγύπτου και να δημιουργηθεί μια πραγματική Εθνοφυλακή στη διάθεση του Εθνους και όχι της αντιδραστικής Δεξιάς. Ο ελληνικός λαός έχει μπροστά του όλα τα στοιχεία και είναι σε θέση να κρίνει μόνος του ποιος υπερασπίζει την ησυχία του και την ομαλή εξέλιξη της πολιτικής ζωής" ("Λευκή Βίβλος ΕΑΜ", σελ. 34 - 35).

Κυβέρνηση - μαριονέτα των Εγγλέζων

Η παραίτηση των ΕΑΜιτών υπουργών, εκ των πραγμάτων, έπρεπε να σημαίνει πτώση της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό τον Γ. Παπανδρέου και αναζήτηση άλλης διάδοχης κυβερνητικής λύσης που θα πληρούσε τους όρους του Συμφώνου του Λιβάνου. Ο λόγος είναι απλός. Στο Λίβανο - ανεξαρτήτως της κριτικής που μπορεί να ασκήσει κανείς για όσα διαδραματίστηκαν εκεί - συμφωνήθηκε ότι η διάδοχη κατάσταση στη μεταπελευθερωτική Ελλάδα θα ήταν μια κυβέρνηση με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, έως ότου γίνουν εκλογές και προκύψει εκλεγμένη κυβέρνηση και έως ότου γίνει δημοψήφισμα για τη λύση του πολιτειακού ζητήματος. Στη βάση αυτή, έγινε κατορθωτό να πατήσει το πόδι του στη χώρα ο προπολεμικός αστικός πολιτικός κόσμος και ακριβώς γι' αυτό το λόγο δέχτηκε αυτός ο κόσμος και οι Εγγλέζοι καθοδηγητές του να έρθουν σε συνεννόηση με το ΕΑΜ και την ΠΕΕΑ. Αν μπορούσαν να ρυθμίσουν αλλιώς τα πράγματα - και σύμφωνα πάντα με τα συμφέροντά τους - θα το είχαν κάνει χωρίς να έρθουν σε συμφωνία με το ΕΑΜικό κίνημα. Συνεπώς, μια κυβέρνηση που δεν είχε εκλεγεί από το λαό και που είχε τη λαϊκή ανοχή χάρη στη συμμετοχή σ' αυτήν των ΕΑΜικών δυνάμεων ήταν κυβέρνηση στον αέρα, μετά την παραίτηση των ΕΑΜιτών υπουργών, γιατί ήταν κυβέρνηση χωρίς λαϊκό έρεισμα, μια κυβέρνηση κατά παράβαση των Συμφωνιών του Λιβάνου, κατά παράβαση δηλαδή των όρων πάνω στους οποίους δημιουργήθηκε. Κι όμως αυτή η κυβέρνηση συνέχισε να υπάρχει, αψηφώντας τη λαϊκή θέληση, με τη στήριξη των βρετανικών λογχών καθόλη τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, ενώ στη συνέχεια ανασχηματιζόταν σύμφωνα με τις εντολές και τα συμφέροντα της Μ. Βρετανίας.

Οι γερμανοντυμένοι επιστρέφουν...

Το μέτωπο Βρετανών, ντόπιας αντίδρασης και κουίσλιγκς κατά του ΕΑΜ, μετά την Απελευθέρωση


Κύριος στόχος των Εγγλέζων και της ντόπιας αντίδρασης, από την πρώτη στιγμή της Απελευθέρωσης, ήταν η ισχυροποίηση της εξουσίας τους, στις απελευθερωμένες περιοχές, πρωτίστως στην Αθήνα και στη συνέχεια σε ολόκληρη τη χώρα. Ηδη, είχαν πετύχει αρκετά προς αυτήν την κατεύθυνση. Είχε σχηματιστεί η λεγόμενη κυβέρνηση εθνικής ενότητας, που, τουλάχιστον από άποψη συσχετισμού, τους εξυπηρετούσε. Επίσης, είχε επιτευχθεί η, χωρίς αντιδράσεις, είσοδος των βρετανικών στρατευμάτων σε ελληνικό έδαφος κι αυτό αποτελούσε ισχυρό όπλο στα χέρια τους. Η ισχυροποίηση, όμως, της εξουσίας τους στις απελευθερωμένες περιοχές και ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα περνούσε απαραιτήτως από την αποδυνάμωση και συντριβή του κινήματος της Εθνικής Αντίστασης, των ΕΑΜικών οργανώσεων και του ΚΚΕ, από την αποδυνάμωση και συντριβή δηλαδή της μόνης πραγματικής εξουσίας που διέθετε ο τόπος και στήριζε ο λαός.

Διατηρείται ανέπαφο το κράτος των κουίσλιγκς

Οι Εγγλέζοι και οι ντόπιοι υποτακτικοί τους δεν είχαν ενδοιασμούς για το πώς θα προχωρούσαν στην υλοποίηση των στόχων τους. Εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τη διάθεση του ΕΑΜικού κινήματος για ομαλές ειρηνικές εξελίξεις, αποκομίζοντας έτσι τα μέγιστα των ωφελημάτων που ήταν δυνατόν να έχουν. Ταυτόχρονα, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην προχωρήσει η εκκαθάριση της χώρας, και του κρατικού μηχανισμού από τους δοσιλόγους, τους συνεργάτες των Γερμανών και τις ακροδεξιές - φασιστικές οργανώσεις. Διατήρησαν δηλαδή όσο μπορούσαν ανέπαφο το κράτος των κουίσλιγκς ως βάση και στήριγμα της δικής τους πλέον εξουσίας, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι οι γερμανοντυμένοι, οι προδότες, οι φασίστες και οι κάθε λογής δοσίλογοι ήταν ο μόνος - και ταυτόχρονα ο αναγκαίος γι' αυτούς - σύμμαχος ενάντια στο δημοκρατικό λαό, στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ.

Στην επαρχία...

Από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στην Ελλάδα οι Εγγλέζοι έδειξαν καθαρά τις προθέσεις τους. Στην Πελοπόννησο, απαγόρευσαν τις λαϊκές συγκεντρώσεις, εμπόδισαν την ελεύθερη μετακίνηση των τμημάτων του ΕΛΑΣ, έθεσαν περιορισμούς στις ώρες κυκλοφορίας των πολιτών, έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να προστατεύσουν τους ταγματασφαλίτες και τους υπόλοιπους συνεργάτες των Γερμανών. Κι όταν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ συνελάμβαναν γερμανοντυμένους και γερμανοοπλισμένους, οι Βρετανοί τους παραλάμβαναν, τους έκλειναν προσωρινά σε στρατόπεδα και στη συνέχεια τους μετέφεραν σε νησιά όπου τους εκγύμναζαν και τους προετοίμαζαν για να τους χρησιμοποιήσουν ενάντια στο λαϊκό κίνημα.

Τα ίδια - κι ακόμη χειρότερα - έκαναν οι Εγγλέζοι και στις άλλες περιοχές της χώρας. Στην Κέρκυρα, με το πρόσχημα ότι η περιοχή ήταν υπό τον έλεγχο των δυνάμεων του Ζέρβα, βρετανικό τμήμα στρατού, ενισχυμένο από δυνάμεις του ΕΔΕΣ και ταγματασφαλίτες, αφόπλισε το 10ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Στην Ηπειρο, με το ίδιο επιχείρημα, ΕΔΕΣίτες και ταγματασφαλίτες συλλάμβαναν και βασάνιζαν τους ΕΑΜίτες, έχοντας τις ευλογίες των αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων. Στην περιοχή της Δράμας, ο ταγματάρχης Μίλερ είχε δημιουργήσει βρετανικό κράτος εν κράτει. Συγκέντρωνε και εξόπλιζε τους συνεργάτες των Γερμανών και τους εξαπέλυε κατά των περιοχών του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Στα νησιά του Αιγαίου είχε αναβιώσει ο φασισμός σ' όλο του το μεγαλείο. Οι Βρετανοί μαζί με τον "Ιερό Λόχο" των πραιτοριανών και ο διορισμένος από την κυβέρνηση Παπανδρέου γενικός διοικητής Αιγαίου συνταγματάρχης Μπουρδάρας είχαν ουσιαστικά θέσει εκτός νόμου τις ΕΑΜικές οργανώσεις.

...και στην Αθήνα


Αλλά και στην Αθήνα τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα. Με την υποστήριξη της αντίδρασης και των Εγγλέζων, οι μικρές ομάδες ενόπλων γερμανοντυμένων και γερμανοεξοπλισμένων, που βρίσκονταν οχυρωμένες σε κτίρια και ξενοδοχεία στο κέντρο της πόλης ή σε αστυνομικά τμήματα, όχι μόνο δεν εκκαθαρίζονται, αλλά, αντίθετα, ενισχύονται ποικιλοτρόπως. Το Γουδί και η Σχολή Χωροφυλακής θα αποτελέσουν τα στρατόπεδα, όπου θα στρατωνίζεται, θα εκγυμνάζεται και θα προετοιμάζεται όλος αυτός ο συρφετός δοσιλόγων και ακροδεξιών, αντιΕΑΜικών, φασιστικών στοιχείων για καθημερινές εξορμήσεις ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Στο Γουδί θα στρατωνιστούν και οι ταγματασφαλίτες του Παπαδόγκωνα που θα μεταφερθούν γι' αυτούς τους σκοπούς από τις Σπέτσες στην πρωτεύουσα. Οι Χίτες είναι πάντα οχυρωμένοι στο Θησείο κι από κει εξορμούν προς το κέντρο της πόλης. Οι ΕΔΕΣίτες του Παπαγεωργίου κρατούν κεντρικά ξενοδοχεία. Οι αγγλικές στρατιωτικές δυνάμεις - πέραν του ότι συγκέντρωναν, οργάνωναν, εξόπλιζαν και εκπαίδευαν κάθε λογής φασιστικές και αντιΕΑΜικές ομάδες - επιδίδονται οι ίδιες σε προκλήσεις σε βάρος του λαού της Αθήνας. Σχίζουν αφίσες του ΕΑΜ, επιτίθενται σε δημοκρατικούς πολίτες, τρομοκρατούν τις λαϊκές συνοικίες, δημιουργώντας συνεχώς επεισόδια κι όταν οι ντόπιες συμμορίες τους βρίσκονται σε κίνδυνο τρέχουν να τις σώσουν. Ορισμένα παραδείγματα είναι πολύ χαρακτηριστικά για το τι συνέβαινε: Τρεις μέρες μετά την Απελευθέρωση, στις 15 Οκτώβρη του '44, μια ομάδα από Χίτες του Γρίβα που κρυβόταν στο ξενοδοχείο "Πάγγειο", στην Ομόνοια, εξαπολύει πυρ εναντίον λαϊκής διαδήλωσης. Ο λαός θα κυκλώσει το ξενοδοχείο, αλλά θα επέμβουν οι Εγγλέζοι και με υποσχέσεις προς τους εκπροσώπους του λαϊκού κινήματος, ότι θα τιμωρήσουν παραδειγματικά τους δολοφόνους, τους σώζουν από τη λαϊκή οργή. Αντί όμως για τιμωρία, παρείχαν προστασία στους Χίτες, μεταφέροντάς τους με ασφάλεια στο Θησείο. Την επομένη, εγκληματίες της ομάδας του Πανωλιάσκου - γνωστού σφαγέα του λαού από τα χρόνια της Κατοχής, με δράση στην περιοχή του Μεταξουργείου - οχυρωμένοι στο σπίτι του Πάγκαλου θα ανοίξουν πυρ εναντίον πολιτοφυλάκων του ΕΑΜ. Επακολουθεί σύγκρουση, αλλά κι αυτή τη φορά η επέμβαση των Αγγλων θα είναι σωτήρια για τους δολοφόνους. Ο Παπανδρέου ανακοινώνει ότι τους έπιασαν και τους κρατούν για να λογοδοτήσουν. Από την Αστυνομία όμως ανακοινώνεται ότι "ουδείς συνελήφθη"!!!

Τέτοια γεγονότα ήταν συνηθισμένα στη μεταπελευθερωτική Αθήνα και ο κατάλογός τους αρκετά μακρύς για να τον παραθέσει κανείς ολόκληρο.

Ο Τσακαλώτος ομολογεί

Τα όσα έχουμε, ήδη, αναφέρει επιβεβαιώνει με σαφή, κατηγορηματικό και εντυπωσιακά - θα λέγαμε - κυνικό τρόπο, στα απομνημονεύματά του, ο στρατηγός Θρ. Τσακαλώτος, ο οποίος υπήρξε διοικητής της περιβόητης Ορεινής Ταξιαρχίας των πραιτοριανών και στη συνέχεια πρωταγωνίστησε στον εμφύλιο πόλεμο 1946 - 1949 ως ηγετικό στρατιωτικό στέλεχος στον κυβερνητικό στρατό. Αναφερόμενος στην περίοδο μετά την Απελευθέρωση και συγκεκριμένα στην πραγματική αποστολή της Στρατιωτικής Διοίκησης Αττικής υπό τον στρατηγό Σπηλιωτόπουλο (αρχηγός των Σωμάτων Ασφαλείας επί Κατοχής) που διόρισε ο Παπανδρέου λέει συγκεκριμένα: "Πρώται ενέργειαι της Στρατιωτικής Διοικήσεως ήσαν η οργάνωσις Επιτελείου, ο εξοπλισμός και στρατιωτική οργάνωσις των Εθνικών Ομάδων, η σύνταξις ενός σχεδίου ενεργείας προβλέποντος τη διατήρησιν της περιοχής των Αθηνών" (Θρ. Τσακαλώτου: "40 χρόνια στρατιώτης της Ελλάδος", ΑΘΗΝΑΙ 1960, τόμος Α`, σελ. 576). Και ο στρατηγός Τσακαλώτος συνεχίζει, ακόμη πιο αποκαλυπτικά, ακόμη πιο κυνικά, να ομολογεί: "Αι απόρρητοι διαταγαί της κυβερνήσεως είναι κατηγορηματικαί: Καμία εμπιστοσύνη εις τον ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ και καμία συνεργασία διά την τήρηση της τάξεως. Ατυχώς, μερικοί ανώτεροι αξιωματικοί δεν πειθαρχούν, έχοντες τη γνώμην ότι, εφ' όσον 5 υπουργοί του ΕΑΜ συμμετέχουν εις την κυβέρνησιν, πρέπει η τάξις να τηρηθή και διά των Μονάδων αυτού. Η τοιαύτη αντίληψις αποκρούεται με αγανάκτησιν και λαμβάνονται κυρώσεις εναντίον των. Διά τον συντονισμόν των ενεργειών, φθάνει ο Βρετανός συνταγματάρχης Σέπερτ, ως σύνδεσμος του Σκόμπι μετά του στρατιωτικού διοικητού (σ. σ. του Σπηλιωτόπουλου, δηλαδή). Συνεργάζονται αρμονικότατα και προσφέρουν εξαιρετικάς υπηρεσίας διά την επιτυχίαν του αγώνος της απελευθερώσεως. Δυστυχώς, με το αίμα του, κατά τον Δεκέμβριον, οπότε φονεύεται, επισφραγίζει την αγάπη του προς την Ελλάδα.

Τα Τάγματα Ασφαλείας ευρίσκονται εις δυσχερεστάτην θέσιν, διότι έχουσι αποκηρυχτεί υπό της κυβερνήσεως ως προδοτικά. Καταλλήλως, όμως, ο στρατιωτικός διοικητής τα ειδοποιεί να συνεχίσωσι τας υπηρεσίας των με τη δήλωσιν - ουχί ακριβή - ότι θα τύχωσι συγνώμης. Χρειάζονται αυτά ως αντίπαλοι κατά του ΕΑΜ, το οποίο επιμόνως ζητεί τη διάλυσίν των" (Θρ. Τσακαλώτου, στο ίδιο, σελ. 578). Υστερα α` όλα όσα ομολογεί ο στρατηγός Τσακαλώτος, τα σχόλια περιττεύουν!!!

Παρέμβαση των ΗΠΑ στην υπόθεση των Τούρκων πολιτικών προσφύγων

Παρέμβαση των ΗΠΑ στην υπόθεση των Τούρκων πολιτικών προσφύγων

Π
αρέμβαση των ΗΠΑ στην υπόθεση των Τούρκων πολιτικών προσφύγων και απεργών πείνας και στα δικαστικά πράγματα στην Ελλάδα κατήγγειλε η Επιτροπή Αλληλεγγύης σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου. Συγκεκριμένα, την περασμένη Παρασκευή 29 Νοέμβρη, βάσει της δικαστικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας - ΗΠΑ και με άδεια και έγκριση του υπουργείου Δικαιοσύνης βρέθηκαν στις φυλακές Κορυδαλλού Αμερικανοί αξιωματούχοι με την απαίτηση ν' ανακρίνουν τους Τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες και συγκεκριμένα τον Ahmet Duzgun Yuksel που πρόσφατα αποφασίστηκε η έκδοσή του στη Γερμανία και τον Erdogan Cakir που αποφασίστηκε η έκδοσή του στη Γαλλία.


Σε έγγραφο που προέκυψε από την αλληλογραφία για τη δικαστική συνεργασία μεταξύ Ελλάδος και ΗΠΑ, οι ΗΠΑ ζήτησαν -όπως ειπώθηκε- από τους συνηγόρους όλο το ανακριτικό υλικό αλλά και προσωπικά στοιχεία (ταυτότητες, διαβατήρια, υπολογιστές που κατασχέθηκαν στις εφόδους, DNA κτλ) για τους Τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες και κρατούμενους Hasan Biber, Mehmet Yayla, Erdogan Cakir, Ahmet Duzgun Yuksel. Η Επιτροπή Αλληλεγγύης καταγγέλλει ότι στα πλαίσια της σύμβασης αυτής μεταξύ ΗΠΑ - Ελλάδας, το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ απαιτεί να γίνει ανάκριση όχι μόνο των κρατούμενων, από τους πράκτορες του FBI, αλλά και Ελλήνων που εμπλέκονται στην υπόθεση ή με οποιοδήποτε τρόπο σχετίζονται με τους πολιτικούς κρατούμενους.

Οι συνήγοροι ανάμεσα σε άλλα, υπογράμμισαν επιπρόσθετα τις προκλητικές παρεμβάσεις των εκπροσώπων των Αμερικανικών αρχών, που δεν δίστασαν ακόμα και να προτείνουν "ανταλλάγματα" στους κρατούμενους, προκειμένου ν' ανατραπούν οι ειλημμένες αποφάσεις των ελληνικών δικαστικών αρχών που αφορούν την έκδοση των πολιτικών προσφύγων σε Γερμανία και Γαλλία αντίστοιχα. Επίσης, έκαναν αναφορά σε μια σειρά συμβάσεις αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής και έκδοσης που έχουν υπογραφεί, όπως μεταξύ ΕΕ - ΗΠΑ, Ελλάδας - Αμερικής και, όπως ειπώθηκε, πρώτη φορά «ενεργοποιείται» σύμβαση μεταξύ Ελλάδας - ΗΠΑ που αφορά πολιτικό πρόσφυγα και πολιτική υπόθεση. Χαρακτήρισαν επικίνδυνες τις εξελίξεις αυτές καθώς, όπως είπαν, ενέχουν τον κίνδυνο έκδοσης ανθρώπων που χαρακτηρίζονται ως ύποπτοι απλώς και παντελώς αυθαίρετα.

«Αυγή»: Αριστερό άλλοθι στον αντικομμουνισμό

«Αυγή»: Αριστερό άλλοθι στον αντικομμουνισμό

Τ
ο ότι η «Αυγή» και ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκουν στην κατηγορία όσων, στο όνομα της αριστεράς, μηδενίζουν την ιστορία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, την πρώτη απόπειρα της εργατικής τάξης να οικοδομήσει τη σοσιαλιστική κοινωνία στον 20ό αιώνα, ότι συντάσσονται με την αστική τάξη και την προπαγάνδα της στην «αντισταλινική υστερία» είναι κάτι γνωστό, δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη. Αυτό που ομολογουμένως εντυπωσιάζει είναι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει συστάσεις προς την αστική τάξη ότι «χαϊδεύει το ΚΚΕ» για μικροκομματικούς λόγους και ότι δεν βλέπει «το τσιγκελωτό μουστάκι του Ιωσήφ που ξεπροβάλλει κάθε μέρα από την ταράτσα του Περισσού», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το άρθρο του Γ. Ανανδρανιστάκη στη χτεσινή «Αυγή». Πραγματικά, είναι αξιοπρόσεκτο το πού οδηγούν οι ανάγκες ανάδειξης στο ρόλο του διαχειριστή της αντιλαϊκής πολιτικής. Να αξιοποιείς όλη την προπαγανδιστική φαρέτρα της ΕΕ περί «ολοκληρωτικών καθεστώτων», η οποία αποσκοπεί στην ταύτιση του κομμουνισμού με το φασισμό - ναζισμό, στην ποινικοποίηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας, στον αντικομμουνισμό ως προπομπό για ακόμα σκληρότερο χτύπημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Να γίνεσαι αριστερός ψάλτης του αντικομμουνισμού.


Π
έρα από την ανοησία ότι τάχα τα ΜΜΕ «λατρεύουν το ΚΚΕ», με την οποία δεν αξίζει να ασχοληθεί κανείς, ο αρθρογράφος της «Αυγής» ομολογεί ποιο είναι το πρόβλημά του με το ΚΚΕ: Η «λυσσώδης» -όπως τη χαρακτηρίζει- ταξική πάλη. Αυτό απεχθάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί βεβαίως δεν ταιριάζει με την «υγιή» επιχειρηματικότητα και τα δήθεν φιλολαϊκά «εναλλακτικά μίγματα διαχείρισης» και την κοινωνική συνοχή, δεν ταιριάζει με το στρατηγικό πλαίσιο που καθορίζεται από τη στρατηγική του κεφαλαίου, την ΕΕ, την αστική εξουσία μέσα στο οποίο κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ.


Ο
αρθρογράφος της «Αυγής» εγκαλώντας τα αστικά ΜΜΕ ότι κάνουν τα στραβά μάτια στις ιδεολογικές αγκυλώσεις του ΚΚΕ γράφει χαρακτηριστικά: «Ευτυχώς για το ΚΚΕ που τα ΜΜΕ περιορίζονται στον αντισυριζισμό, ευτυχώς που δε διαβάζουν παρακάτω»! Το παρακάτω, βεβαίως, αφορά το πρόγραμμα του ΚΚΕ, την επαναστατική στρατηγική του, την πάλη για το σοσιαλισμό. Θα μπορούσε, λοιπόν, ο αρθρογράφος της Αυγής να διεκδικήσει επάξια τη θέση του Πάγκαλου, του Καρατζαφέρη, του Τζήμερου, αλλά και διάφορων συντακτών αστικών φύλλων (π.χ. «Καθημερινή») που εδώ και χρόνια γκρινιάζουν σε σχέση με το γεγονός ότι η αστική τάξη δεν έχει πάρει το ΚΚΕ πολύ σοβαρά όπως θα όφειλε και υποτιμά τον σταλινικό (βλ. κομμουνιστικό) κίνδυνο. Θυμίζουμε, βέβαια, ότι όλη η αστική αντικομμουνιστική επίθεση στο ΚΚΕ συνοδεύεται και από το κάλεσμα να παρθούν μέτρα για τον περιορισμό της δράσης του, για τη συμμόρφωσή του. Αραγε σε αυτό συγκλίνει και η «Αυγή»; Προτρέπει το σύστημα να γίνει πιο επιθετικό απέναντι στο ΚΚΕ και την ταξική πάλη;


Ψ.

Το στρατιωτικό ζήτημα οδηγεί στη ρήξη 4

Το στρατιωτικό ζήτημα οδηγεί στη ρήξη

Οι διεργασίες γύρω από τη λύση του στρατιωτικού προβλήματος ξεκίνησαν στις αρχές Νοέμβρη 1944. Στις 3/11 ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε την Ελλάδα απ' άκρη σ' άκρη με εξαίρεση τη Μήλο και την Κρήτη. Και ο Γ. Παπανδρέου - ύστερα από υπόδειξη του Σκόμπι και χωρίς να έχει ασχοληθεί με το θέμα το Υπουργικό Συμβούλιο - δήλωνε στις 5 Νοεμβρίου για το στρατιωτικό ζήτημα: "Μετά τη συντελεσθείσαν πλήρην απελευθέρωσιν της Ελλάδος λήγει και η ηρωική μας αντίστασις. Είναι, επομένως, φυσικόν ότι επακολουθεί και η αποστράτευσις των ανταρτικών μας ομάδων αντιστάσεως ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, η οποία και ορίστηκε διά την 10η Δεκεμβρίου. Οι μόνιμοι αξιωματικοί των ανταρτικών σωμάτων επανέρχονται εις τον τακτικόν μας στρατόν, όπου θα εύρουν θέσιν ανάλογον με τα εθνικάς των υπηρεσίας. Οι έφεδροι αξιωματικοί, εάν επιθυμούν να μονιμοποιηθούν, θα εισέλθουν εις ειδικήν σχολή εκπαιδεύσεως. Αι λεπτομέρειαι του τρόπου αποστρατεύσεως θα καθορισθούν εν συνεννοήσει με τους αρχηγούς των ανταρτικών ομάδων στρατηγούς Σαράφην και Ζέρβαν" (Γ. Παπανδρέου: "Κείμενα - Η απελευθέρωσις της Ελλάδος", εκδόσεις ΜΠΙΡΗΣ, σελ. 195 - 196). Ο Παπανδρέου ψευδόταν ασυστόλως όταν επικαλούνταν την απελευθέρωση της χώρας ως αιτία για τη διάλυση των ανταρτικών σωμάτων και ιδιαίτερα του ΕΛΑΣ. Η χώρα δεν είχε απελευθερωθεί εξ ολοκλήρου. Αλλά, πέραν αυτού ο πόλεμος κατά του φασισμού συνεχιζόταν στην Ευρώπη και δεν υπήρχε κανένας λόγος να αποστρατευτούν οι αντιστασιακές ένοπλες οργανώσεις στις απελευθερωμένες περιοχές. Τέλος, ο Παπανδρέου, ενώ εκφραζόταν ευκόλως και με σαφήνεια σε ό,τι αφορούσε το ενδεχόμενο διάλυσης των αντάρτικων δυνάμεων, ποιούσε σιγήν ιχθύος σχετικά με τη διάλυση των στρατιωτικών σωμάτων της Μ. Ανατολής. Οι προθέσεις του, καθώς και αυτές των Βρετανών καθοδηγητών του ήταν καθαρές.

Ωμές επεμβάσεις του Σκόμπι

Μετά τις παραπάνω δηλώσεις Παπανδρέου αρχιστράτηγος - βάσει της συμφωνίας του Λιβάνου - των υπό δημιουργία νέων ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και επιφορτισμένος με το καθήκον της ανασυγκρότησης τους, ανέλαβε ο δημοκρατικός στρατηγός Οθωναίος, ο οποίος όμως δεν έμεινε και για πολύ στη θέση αυτή. Αναλαμβάνοντας καθήκοντα, όρισε επιτελάρχη του τον αρχηγό του ΕΛΑΣ στρατηγό Στ. Σαράφη. Ομως ο Σκόμπι είχε διαφορετική γνώμη. Σε ρόλο επικυρίαρχου της Ελλάδας όχι μόνο απέρριψε αυτή την επιλογή του Οθωναίου αλλά και του υπέδειξε ότι στη θέση του επιτελάρχη έπρεπε να τοποθετηθεί ο Χίτης στρατηγός Βεντήρης. Η εξέλιξη αυτή και η δουλική στάση του πρωθυπουργού Παπανδρέου στις απαιτήσεις των Αγγλων οδήγησαν το στρατηγό Οθωναίο σε παραίτηση.

Στις 9/11 ένας νέος παράγοντας προστέθηκε στο στρατιωτικό ζήτημα. Εφθασαν στην Αθήνα οι πραιτοριανοί της Ορεινής Ταξιαρχίας, με αποστολή καθορισμένη από τον ίδιο τον Τσόρτσιλ να ανοίγουν πυρ κατά του λαϊκού κινήματος, όπου κρίνουν αναγκαίο. Τα πράγματα περιπλέκονταν ακόμη περισσότερο και ο Παπανδρέου κατ' επιταγήν των Βρετανών υπαναχωρούσε από την αρχική συμφωνία για διάλυση όλων των ανταρτικών και άλλων στρατιωτικών δυνάμεων της Μ. Ανατολής και τη δημιουργία εθνικού στρατού μέσα από την τακτική στρατολογία με την κλήση κλάσεων.

Υστατη προσπάθεια του ΕΑΜ

Στα ύψη ανεβασμένο το κύρος του ΕΑΜ στο λαό


Σε μια ύστατη προσπάθεια να αποτραπεί η ρήξη, το ΚΚΕ και το ΕΑΜ πρότειναν τη συγκρότηση τμήματος ενιαίου εθνικού στρατού, που θα αποτελούνταν από την "ορεινή ταξιαρχία", τον "ιερό λόχο", τμήματα του ΕΔΕΣ και μια ταξιαρχία του ΕΛΑΣ "ίση προς το άθροισμα των άνω δυνάμεων και με ίσον οπλισμόν". Ο Γ. Παπανδρέου αποδέχτηκε αρχικά την πρόταση αυτή, για να την αναιρέσει στη συνέχεια, ύστερα από εντολή του στρατηγού Σκόμπι και του Βρετανού πρεσβευτή Λίπερ. Στις 28/11/44, μάλιστα, ανακοίνωσε ένα αλλοιωμένο κείμενο ως δήθεν συμφωνία με το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, που, αν εφαρμοζόταν, έδινε τη δυνατότητα στους Εγγλέζους και τους ντόπιους συνεργάτες τους να αφοπλίσουν το λαϊκό κίνημα. Καταρχήν, δινόταν η δυνατότητα στον ΕΔΕΣ να συμμετέχει στο τμήμα του εθνικού στρατού με δύναμη ανάλογη αυτής που θα συμμετείχε ο ΕΛΑΣ, πράγμα που ήταν έξω από τη συμφωνία. Επίσης, έμεναν ανέπαφα τα στρατιωτικά τμήματα του Ιερού Λόχου και της Ορεινής Ταξιαρχίας, με αποτέλεσμα οι στρατιωτικές δυνάμεις της αντίδρασης να ήταν υπέρτερες του ΕΛΑΣ, αν αυτό γινόταν αποδεκτό. Ακόμη το τμήμα στρατού που θα συγκροτούνταν δε θα ήταν ενιαίο, αλλά θα αποτελούνταν από ασύνδετες μεταξύ τους δυνάμεις. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας λογικής - αν γινόταν αποδεχτή - δεν είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Στο όνομα του δήθεν εθνικού στρατού οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ θα μπορούσαν με μια διαταγή να σταλθούν στα σύνορα και το λαϊκό κίνημα θα βρισκόταν έρμαιο κάτω από τις λόγχες των Βρετανών και των ντόπιων πραιτοριανών. Φυσικό επόμενο ήταν το ΚΚΕ και το ΕΑΜ να απορρίψουν τα τερτίπια του Παπανδρέου και των Εγγλέζων. Και κάτω από την αδιάλλακτη στάση της αντίδρασης η ρήξη πλέον ήταν αναπόφευκτη.

Οι Σβώλος - Καφαντάρης ξεσκεπάζουν τους υπεύθυνους

Η φωτογραφία μιλάει μόνη της...


Για τη σημασία που είχε το στρατιωτικό ζήτημα στα Δεκεμβριανά και για το ποιοι ευθύνονταν για τη ρήξη είναι αποκαλυπτικό το άρθρο του Σβώλου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ΜΑΧΗ" στις 5/12/1945: "Στο σχέδιο συμφωνίας με την Αριστερά - λέει ο Σβώλος - που μονόγραψε ο κ. Παπανδρέου στις 22 Νοεμβρίου, όρισε ο ίδιος ρητά ότι θα διελύετο ουσιαστικά και η Ορεινή Ταξιαρχία, με τη χορήγηση αορίστου αδείας στους άνδρες της. Δυστυχώς ο Παπανδρέου μετέβαλε τη συμφωνία, γιατί όπως εξήγησε ο ίδιος πολλές φορές, η βρετανική κυβέρνηση (ειδικότερα η επιθυμία του Τσόρτσιλ) και η απόφαση των εδώ βρετανικών στρατιωτικών αρχών δεν επέτρεψαν τη διάλυση της ταξιαρχίας... Λαμβάνοντας υπόψη την επιθυμία του πρωθυπουργού να ανταποκριθεί, όπως έλεγε, στην απαίτηση του κ. Σκόμπι για τη διατήρηση της ορεινής ταξιαρχίας... Υποβάλαμε, ο σ. Ζέβγος, ο Τσιριμώκος κι εγώ στον Παπανδρέου, συνεννοημένοι με τον Σαρηγιάννη, ένα σχέδιο δημιουργίας μεικτού στρατιωτικού τμήματος που θ' απαρτίζετο από την υφισταμένη τότε Ορεινή Ταξιαρχία, τον Ιερό Λόχο, ένα τμήμα του ΕΔΕΣ και μια ταξιαρχία του ΕΛΑΣ που συμφωνήθηκε να έχει δύναμη και οπλισμό, ίσα με το σύνολο όλων των άλλων δυνάμεων που θα διατηρούνταν. Το τμήμα αυτό θα ήταν κάτι σαν μεραρχία, θα είχε όπως επίσης συμφωνήσαμε, ενιαία διοίκηση. Αναφέρθηκαν μάλιστα και ονόματα υποψηφίων μεράρχων... Δυστυχώς ο Παπανδρέου, ενώ συμφωνήσαμε στη βάση αυτή, δημοσίευσε την άλλη μέρα εντελώς αλλιώτικο το μέρος αυτό του σχεδίου μας, έτσι που εματαιώνετο ο σκοπός του... Το ξέσπασμα της δυσπιστίας από την πλευρά της Αριστεράς ήταν δικαιολογημένο και ευεξήγητο. Επιμείναμε ακόμα στη συνεννόηση. Ζητήσαμε από τον Παπανδρέου να επανέλθει στο αρχικό που είχε συμφωνηθεί, αλλά στο μεταξύ το ΚΚΕ, ζητώντας ριζικότερες λύσεις, ξαναγύρισε σ' εκείνο που και ο Παπανδρέου θεωρούσε λογικό, αλλά αδύνατο, επειδή δεν το επέτρεπαν οι Αγγλοι, στην ιδέα της αποστράτευσης όλων, Ορεινής Ταξιαρχίας, Ιερού Λόχου και ανταρτών. Ο Παπανδρέου στο σχέδιο που του ανέπτυξε ο Σιάντος δεν αντέταξε παρά μόνο την άρνηση των Αγγλων και την αδυναμία του να μεταβάλει τις αντιλήψεις τους.".

Ετσι για χάρη των Εγγλέζων και των πραιτοριανών τους φτάσαμε στη Δεκεμβριανή σύγκρουση. Κι αυτό ακριβώς φώναξε στον Γ. Παπανδρέου ο Καφαντάρης στην πολιτική σύσκεψη των παρατάξεων (26/12/44), όταν ο Τσόρτσιλ ήρθε στην Αθήνα. "Αν ο κ. Παπανδρέου - είπε στη σύσκεψη ο Καφαντάρης - ενόμιζε ότι έπρεπε να οδηγηθούμε σε σύρραξη θα όφειλε να διαλέξει άλλες αφορμές και όχι το ζήτημα των 2.000 πραιτοριανών, όταν μάλιστα είχε δεχτεί τη διάλυσή τους και κατόπιν υπαναχώρησε." (Π. Ρούσου, "Η Μεγάλη Πενταετία", τόμος Β`, σελ. 367 και "Λευκή Βίβλος ΕΑΜ", σελ. 61. ).

Το στρατιωτικό ζήτημα και η σημασία του 3

Το στρατιωτικό ζήτημα και η σημασία του

Ο ΕΛΑΣ, εμπειροπόλεμος και ετοιμοπόλεμος όπως ήταν, αποτελούσε τον σοβαρότερο ανασταλτικό παράγοντα στα σχέδια των Αγγλων και της ντόπιας ολιγαρχίας


Το κύριο πρόβλημα των Αγγλων, της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας και των πολιτικών εκπροσώπων της ήταν η διασφάλιση των συμφερόντων τους στη μεταπολεμική Ελλάδα. Η επιδίωξη αυτή εκ των πραγμάτων απαιτούσε την καθυπόταξη του λαϊκού κινήματος, την ποδηγέτηση δηλαδή και συντριβή των ΕΑΜικών αντιστασιακών οργανώσεων και του ΚΚΕ ως προϋπόθεση για την παλινόρθωση του προπολεμικού αστικού καθεστώτος στη χώρα. Η Κατοχή και η Αντίσταση είχαν αλλάξει ριζικά τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Τα παλιά αστικά κόμματα είχαν καταντήσει κόμματα - σφραγίδες κι αν είχαν επανέλθει στο πολιτικό προσκήνιο, μετά την Απελευθέρωση, αυτό οφειλόταν στις αδικαιολόγητες υποχωρήσεις του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στο Λίβανο και στην Καζέρτα. Από την άλλη μεριά, ο λαός, συσπειρωμένος στη συντριπτική του πλειοψηφία γύρω από το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, με την πάλη του κατά του φασισμού, είχε ήδη δημιουργήσει από τα χρόνια της Κατοχής ένα νέο τύπο εξουσίας, που ξέφευγε από τα πλαίσια του αστικού συστήματος και έτεινε προς τη λαϊκοδημοκρατική και σοσιαλιστική αναγέννηση της χώρας. Πέραν όμως αυτού, η ΕΑΜική - λαϊκή πλειοψηφία είχε κι ένα ακόμη σημαντικό ατού: Ηταν εξοπλισμένη, αφού είχε δημιουργήσει το δικό της λαϊκό στρατό, τον ΕΛΑΣ και τις άλλες ένοπλες ΕΑΜικές αντιστασιακές οργανώσεις. Συνεπώς, πρώτη επιδίωξη της ντόπιας και ξένης αντίδρασης ήταν να αφοπλίσει το λαό. Ο ΕΛΑΣ, εμπειροπόλεμος και ετοιμοπόλεμος όπως ήταν - με μάχιμη και εφεδρική δύναμη 130.000 περίπου ανδρών - αποτελούσε το σοβαρότερο ανασταλτικό παράγοντα στα σχέδιά της. Χωρίς τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, οι επιδιώξεις της ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν. Κι ακριβώς αυτό, η επιδίωξη δηλαδή να αφοπλιστεί το λαϊκό κίνημα για να μπορέσουν στη συνέχεια να το καθυποτάξουν, έφεραν ως αποτέλεσμα τα Δεκεμβριανά.

Το στρατιωτικό ζήτημα πριν την Απελευθέρωση


Η προσπάθεια διάλυσης του ΕΛΑΣ εντάχθηκε στα πλαίσια της λύσης του στρατιωτικού προβλήματος της χώρας μετά την Απελευθέρωση. Στα πλαίσια που υπαγόρευε δηλαδή η ανάγκη για τη συγκρότηση εθνικών ενόπλων δυνάμεων στη μεταπολεμική Ελλάδα. Πρώτη νύξη στο πρόβλημα έγινε στο συνέδριο του Λιβάνου. Εκεί αποφασίστηκε ότι το μεταπολεμικό πολιτικό πρόβλημα της χώρας θα λυνόταν ειρηνικά μέσα από εκλογές για την ανάδειξη κυβέρνησης και Βουλής και μέσα από δημοψήφισμα, ώστε να αποφανθεί ο λαός αν θα καταργούσε ή όχι τη μοναρχία. Τα πράγματα θα οδηγούνταν σ' αυτή την εξέλιξη με ευθύνη κυβέρνησης εθνικής ενότητας υπό τον Γ. Παπανδρέου και με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων. Η κυβέρνηση αυτή θα αντιμετώπιζε και το στρατιωτικό ζήτημα με τη διάλυση των αντάρτικων και άλλων στρατιωτικών σωμάτων και τη συγκρότηση εθνικού στρατού μέσα από κανονική στρατολογία κλάσεων. Το στρατό αυτό θα στελέχωναν επαγγελματίες στρατιωτικοί και αντάρτες αρχηγοί που ήθελαν να ακολουθήσουν στρατιωτική καριέρα. Να πώς περιγράφει τη λύση του στρατιωτικού ζητήματος ο Γ. Παπανδρέου, στις 18/10/1944, μιλώντας στο λαό της Αθήνας στο Σύνταγμα: "Εν τη μερίμνη προς αποκατάστασιν του Ελευθέρου Ελληνικού κράτους, η κυβέρνησις θα επιδιώξη την ανασύνταξιν των ενόπλων δυνάμεων του Εθνους, με κριτήρια αποκλειστικώς εθνικά και Στρατιωτικά, όπως προσδιορίζει το Εθνικόν Συμβόλαιον του Λιβάνου. Θα αποδοθούν αι δίκαιαι τιμαί εις τους γενναίους αγωνιστάς των ανταρτικών μας δυνάμεων και τα στελέχη των θα εύρουν την πρέπουσα θέσιν εις τον ανασυντασσόμενον τακτικόν μας Στρατόν. Βάση του εθνικού μας Στρατού διά το μέλλον, όπως συνέβαινε ανέκαθεν εις την Ελλάδα και όπως συμβαίνει εις όλους τους Ελευθέρους λαούς, θα είναι η τακτική στρατολογία. Ολόκληρος ο ελληνικός λαός διεκδικεί την τιμήν να είναι υπερασπιστής της Πατρίδος." ("Ντοκουμέντα της αντίστασης", εκδόσεις ΠΟΝΤΙΚΙ, σελ. 233 - 234). Η λύση αυτή - ως γενικό περίγραμμα θέσεων - έβρισκε σύμφωνο και το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης, το ΕΑΜ και το ΚΚΕ.

Αλλοι οι πραγματικοί σκοποί

Η ντόπια και ξένη αντίδραση, φυσικά, δεν επιθυμούσε να πραγματοποιήσει όσα υποσχόταν στα λόγια κι όσα αποδεχόταν στις συμφωνίες. Γνώριζε καλά πως δε θα μπορούσε να έχει υπό τον έλεγχό της και να χρησιμοποιήσει για τους αντιλαϊκούς της σκοπούς ένα στρατό με τις παραπάνω προδιαγραφές, όπως τις περιγράφει στο λόγο του ο Γ. Παπανδρέου. Αν γινόταν κανονική στρατολογία, η βάση του στρατού θα ήταν στη συντριπτική της πλειοψηφία ΕΑΜική και ΕΛΑΣίτικη. Αν ο στρατός στελεχωνόταν από αντιστασιακούς επαγγελματίες στρατιωτικούς και αντάρτικα στελέχη, το αποτέλεσμα θα ήταν πάλι το ίδιο. Η αντίδραση χρειαζόταν ένα στρατό του χεριού της κι αυτό σήμαινε πως οι ΕΑΜίτες και οι ΕΛΑΣίτες έπρεπε να αποκλειστούν, στόχος που πέρναγε αποκλειστικά μέσα από τη συντριβή του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜικού αντιστασιακού κινήματος.

Ο Γ. Παπανδρέου, από την εποχή του Λιβάνου ακόμη, δεν έκρυβε αυτές του τις επιδιώξεις. Στις 13/7/1944, λίγες εβδομάδες μετά τη Διάσκεψη - παρόλο που υποτίθεται ότι εξέφραζε, ως πρωθυπουργός, την κυβέρνηση "εθνικής ενότητας" - σε συνάντησή του με τον υπαρχηγό του ΕΔΕΣ, Κ. Πυρομάγλου, ρωτούσε τον τελευταίο αν ο ΕΔΕΣ είναι σε θέση να διαλύσει τον ΕΛΑΣ. Η απάντηση του Πυρομάγλου δεν τον ικανοποίησε. Και ο Γ. Παπανδρέου ξεκαθάρισε στον συνομιλητή του:
"Τότε τον ΕΛΑΣ, θα τον διαλύσω με τους Αγγλους".
"Προ ή μετά την απελευθέρωσιν, κύριε πρόεδρε;".
"Μετά την απελευθέρωσιν"

(Κ. Πυρομάγλου: "Η Εθνική Αντίστασις", Εκδόσεις ΔΩΔΩΝΗ, σελ. 274).

Ακριβώς σ' αυτή τη γραμμή κινήθηκε και αυτή τη γραμμή υπηρέτησε. Αλλά και οι Εγγλέζοι, που ήταν οι εμπνευστές, καθοδηγητές και στη συνέχεια οι εκτελεστές αυτής της υπόθεσης έκαναν ό,τι ήταν δυνατό για να πετύχουν τους σκοπούς τους. Ενδεικτικό των προθέσεών τους είναι το παρακάτω τηλεγράφημα του Τσόρτσιλ προς τον υπουργό του επί των Εξωτερικών, Α. Ιντεν, στις 7/11/44: "Ελπίζω - έλεγε ο Τσόρτσιλ - ότι η ελληνική ταξιαρχία θα φτάσει σύντομα και ότι δε θα διστάσει να ανοίγει πυρ, όπου είναι αναγκαίο... Χρειαζόμαστε άλλες 8 με 10 χιλιάδες στρατιώτες για να κρατήσουμε για λογαριασμό της ελληνικής κυβερνήσεως, την πρωτεύουσα και τη Θεσσαλονίκη. Το θέμα επεκτάσεως της ελληνικής εξουσίας πρέπει να το εξετάσουμε αργότερα". Η αντίδραση οδηγούσε τα πράγματα σε ρήξη με το ΕΑΜικό κίνημα και στήριξε αυτές της τις επιδιώξεις στις βρετανικές ένοπλες δυνάμεις που βρίσκονταν στην Ελλάδα, στις αντικομμουνιστικές οργανώσεις των συνεργατών των Γερμανών και κάθε λογής δοσιλόγων, καθώς και στα στρατιωτικά σώματα ελλήνων πραιτοριανών που είχε υπό τον έλεγχό της. Η Ορεινή Ταξιαρχία, π.χ., για την οποία κάνει λόγο στο τηλεγράφημά του ο Τσόρτσιλ, αλλά και ο Ιερός Λόχος είχαν δημιουργηθεί από ακραιφνή ακροδεξιά και φασιστικά στοιχεία, μετά την καταστολή του κινήματος της Μέσης Ανατολής.



ΑΥΡΙΟ