Ένα σίριαλ που θα έκανε τον Γκέμπελς περήφανο…

Ένα σίριαλ που θα έκανε τον Γκέμπελς περήφανο…

Ένα σίριαλ που θα έκανε τον Γκέμπελς περήφανο…

paulviking.websitetoolbox.com

Πρόσφατα στον γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό ZDF προβλήθηκε σε τρεις συνέχειες η σειρά «Οι μητέρες μας, οι πατέρες μας», που αφορούσε τον μεγαλύτερο πόλεμο του περασμένου αιώνα, μέσα από τα μάτια Γερμανών. Η σειρά αναφέρεται σε πέντε νεαρούς, οι μοίρες των οποίων χωρίστηκαν από το πολεμικό μέτωπο. Σύμφωνα με την υπόθεση, για τον καθένα από αυτούς ο πόλεμος γίνεται μια σκληρή ψυχολογική και ηθική δοκιμασία. Το νέο σίριαλ δείχνει ότι η Γερμανία κουράστηκε να μετανοεί για όσα διέπραξε και προσπαθεί να απαλλαγεί από το αίσθημα ενοχής, μεταθέτοντάς το σε άλλους, κάτι που πράττει και μέσω του κινηματογράφου, όπου εμφανίζονται σοβιετικοί βιαστές, πολωνοί αντισημιτιστές και ουκρανοί σαδιστές.

Μια καλλιτεχνική ταινία είναι ασφαλώς ένα πεδίο ελεύθερης δημιουργίας, αλλά όταν η υπόθεση αφορά τόσο σημαντικά – για ολόκληρο τον κόσμο – γεγονότα, δεν χρειάζεται να δίνονται και ιστορικές ερμηνείες. Οι πρώτοι στη Ρωσία που αντιλήφθηκαν τη σειρά ήταν τα μέλη της «Ρωσικής κοινότητας στρατιωτικής ιστορίας». Στην ανακοίνωση που εξέδωσαν, τονίζεται ότι η κοινότητα «εκφράζει την έντονη διαμαρτυρία της για τη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας και της προσπάθειες για νέα συγγραφή της ιστορίας», ενώ εκλαμβάνει την εμφάνιση ανάλογων ταινιών σαν «ασέβεια σε βάρος των πολλών εκατομμυρίων θυμάτων του ναζισμού και σαν προσπάθεια ηθικής αποκατάστασής του».

Από την πλευρά του ο τηλεοπτικός σταθμός ZDF δεν συμφωνεί με την κριτική. Η διεύθυνση του καναλιού αποκαλεί το σίριαλ «αντιπολεμικό» και θεωρεί ότι της οι σκηνές βίας σε αυτό δεν έχουν σκοπό τη δημιουργία συγκεκριμένων εντυπώσεων.

Σήμερα στη γερμανική κοινωνία έχει γίνει αισθητή η προσπάθεια «συμφιλίωσης με το παρελθόν» καθώς και να δικαιολογηθούν οι πράξεις των πατεράδων και των παππούδων τους στο έδαφος της ΕΣΣΔ τα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Η ταινία δημιουργεί την εντύπωση ότι οι γερμανοί στρατιώτες έμαθαν τι πρεσβεύει η ναζιστική κυβέρνηση μόνο όταν βρέθηκαν στο μέτωπο. Προβάλλεται εμφανώς το θέμα της νοσταλγίας για τις ήσυχες και ευτυχισμένες προπολεμικές μέρες, λες και δεν υπήρξε ποτέ κανένας Χίτλερ με το «Αγών μου», που εξυμνούσε την εξόντωση των «υπανθρώπων».

Καλλιεργούνται στερεότυπα

Στο σίριαλ αντανακλώνται και άλλοι σύγχρονοι μύθοι. Ένας από αυτούς είναι ότι τα σοβιετικά στρατεύματα, εισερχόμενα στο έδαφος της Γερμανίας έγιναν ανεξέλεγκτα και βίαζαν μαζικά τις Γερμανίδες. Αναφέρονται ως θύματα δύο εκατομμύρια γυναίκες. Εξάλλου, «θηριωδίες» στο φιλμ δεν κάνουν μόνο οι Ρώσοι, αλλά και οι Πολωνοί και Ουκρανοί, οι οποίοι παρουσιάζονται σε αυτό ως απόλυτοι αντισημιτιστές.

Στερεότυπα όπως αυτά καλλιεργούνταν εσκεμμένα στον γερμανικό πληθυσμό πριν ακόμη από την έναρξη του πολέμου. Αρχικά η γκεμπελική προπαγάνδα γέμιζε τα μυαλά των Γερμανών με ιδέες ότι πολεμούν με πρωτόγονους, οι οποίοι θα βιάσουν όλες τις γυναίκες ηλικίας από 8 έως 80 ετών. Μετά τον πόλεμο, το θέμα των βιασμών εμφανίστηκε στην αρθρογραφία δυτικών χωρών. Στη συνέχεια προέκυψαν οι γιατροί, οι οποίοι αναφέρθηκαν σε 2 εκατομμύρια Γερμανίδες, θύματα βιασμού, αλλά την εποχή εκείνη ξεκινούσε ήδη ο Ψυχρός πόλεμος.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι «οι σοβιετικοί στρατιώτες που βρέθηκαν στο έδαφος της Γερμανίας ήταν μαλακοί και ευγενικοί», όπως πιστεύει ο διδάκτορας ιστορικών επιστημών και επικεφαλής του Κέντρου Ιστορίας των Πολέμων και Γεωπολιτικής του Ινστιτούτου Γενικής Ιστορίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Μιχαήλ Μιαχκόφ. Σύμφωνα με τον ιστορικό, «απελευθερώνοντας τη χώρα τους συναντούσαν παντού καμένα χωριά, κατεστραμμένες πόλεις, χιλιάδες επί χιλιάδων νεκρούς, μεταξύ των οποίων γέρους και παιδιά. Τι θα έπρεπε να νιώσει ο συμπατριώτης μας απέναντι στους Γερμανούς ύστερα από αυτά; Μίσος, το οποίο αναμφίβολα συντηρούσε η σοβιετική προπαγάνδα, μια και ο πόλεμος θα έκρινε την εθνική κρατική μας υπόσταση». 

kinopoisk.ru

Είναι κατανοητό ότι οι πράξεις εκδίκησης των σοβιετικών στρατιωτών απέναντι στους Γερμανούς, μέσα στη Γερμανία, ήταν δύσκολο να αποφευχθούν. Στην επικράτεια του εχθρού εισήλθε ένας στρατός που αποτελούταν από πολλά εκατομμύρια και από πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους ανθρώπους. Προκειμένου όμως να αποφευχθεί η κακοποίηση των γυναικών της Γερμανίας, η σοβιετική διοίκηση είχε εκδώσει μια ολόκληρη σειρά από διαταγές. Σε αυτές, αναφερόταν ότι «η ποινή για τη λαφυραγωγία, τους βιασμούς, τις ληστείες, τους αδικαιολόγητους εμπρησμούς και τις καταστροφές, μπορεί να φτάσει έως και την εκτέλεση».

Από την άλλη πλευρά, ο άμαχος πληθυσμός της ΕΣΣΔ δεν ήταν προστατευμένος από τυχόν γερμανικές διαταγές κατά των βιαιοτήτων. Ειδικότερα, με τη διαταγή από 13ης Μαΐου 1941 «για τη στρατιωτική δικαιοδοσία στην περιοχή της επιχείρησης “Μπαρμπαρόσα” και τις ειδικές εξουσίες του στρατού», η οποία υπογράφηκε με βάση τις εντολές του Χίτλερ, ανακηρυσσόταν ουσιαστικά ένα καθεστώς απεριόριστης τρομοκρατίας στην επικράτεια της ΕΣΣΔ. Η γερμανική διοίκηση θεωρούσε ότι στην Ανατολή η σκληρότητα θα δημιουργούσε ένα καλύτερο μέλλον και γι’ αυτό οι διοικητές έπρεπε να ευθυγραμμιστούν με το σκεπτικό αυτό και να αφήσουν κατά μέρος κάθε δισταγμό. Με άλλα λόγια, τα γερμανικά στρατεύματα δεν είχαν μόνο το δικαίωμα, αλλά ήταν και υποχρεωμένα να χρησιμοποιήσουν κατά της ΕΣΣΔ οποιαδήποτε μέσα χωρίς περιορισμούς, ακόμη και σε βάρος των παιδιών και γυναικών.

Είναι δυνατόν οι Γερμανοί να δικαιολογήσουν το ρόλο τους στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο; Και γιατί έχουν ανάγκη για κάτι τέτοιο; Σήμερα η Γερμανία είναι ηγετικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Προκειμένου να διατηρήσει την ιδιότητα αυτή, πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο ίματζ, ανάμεσα στα άλλα και όσον αφορά στην ιστορία της. Δηλαδή, η εικόνα που έχει επικρατήσει για τον γερμανό στρατιώτη, πρέπει να βελτιωθεί. Βέβαια, για τους Γερμανούς είναι δύσκολο να αποδεχθούν την ιστορική αλήθεια, η οποία συνοψίζεται στο γεγονός ότι αν η Σοβιετική Ένωση δεν είχε συντρίψει τον Χίτλερ, τότε δεν θα υπήρχε σήμερα ούτε Γερμανία, ούτε και Ευρώπη, στη σημερινή τους μορφή. Πέρασαν σχεδόν 70 χρόνια από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και είναι προφανές ότι πολλοί Γερμανοί προσπαθούν, αν όχι να ξεχάσουν, τότε τουλάχιστον να παρουσιάσουν τα όσα έπραξαν οι πατέρες και οι μητέρες τους ως κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει τμήμα του γενετικού ιστορικού κωδικού τους.

Για το λόγο αυτό, στη Δύση δημιουργείται ένα νέο ίματζ του πολέμου, σύμφωνα με το οποίο αυτός ήταν εγκληματικός τόσο από την πλευρά των Γερμανών, όσο και από εκείνη των Ρώσων. Ξεχνούν εκεί, ποιοί ήταν οι στόχοι των αντιμαχόμενων πλευρών, όπως και το γεγονός ότι η Γερμανία ήθελε να αφανίσει τα «κατώτερα» έθνη, ενώ η ΕΣΣΔ μαχόταν για την επιβίωσή της. Από αυτή την άποψη λοιπόν, η ταινία «Οι μητέρες μας, οι πατέρες μας» αποκάλυψε ότι το γερμανικό έθνος δεν έχει μετανοήσει ακόμη.

Από την ανακοίνωση της «Ρωσικής κοινότητας στρατιωτικής ιστορίας»:


«Μέσα από τις προσπάθειες του κινηματογράφου και των ΜΜΕ στη Δύση δημιουργείται εσκεμμένα μια διαστρεβλωμένη εικόνα για τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Ιδιαίτερη αγανάκτηση προκαλεί το επεισόδιο όπου σοβιετικοί στρατιώτες εισβάλουν σε γερμανικό νοσοκομείο, σκοτώνουν τους τραυματίες και βιάζουν τις νοσοκόμες. Αυτά τα «αποβράσματα της στέπας», τα οποία αποτελούν μια αντιγραφή από τα συγγράμματα του Γκέμπελς, πρέπει κάπως να ισοσκελίσουν το γεγονός ότι η Βέρμαχτ συμμετείχε στην εν ψυχρώ και μεθοδική εξόντωση του άμαχου πληθυσμού της Σοβιετικής Ένωσης…»

Eπίσημη αντίδραση

Το υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας θεώρησε την ταινία «Οι μητέρες μας, οι πατέρες μας» απαράδεκτη. Απέστειλε nota στον πρεσβευτή της Γερμανίας, στο οποίο τονίζεται «η απόρριψη της ταινίας αυτής από την απόλυτη πλειοψηφία των ρώσων θεατών που την παρακολούθησαν», ενώ ακόμη αναφέρονται ως «απαράδεκτες οι προσπάθειες να εξισωθούν οι μαζικές θηριωδίες που διέπραξαν στο έδαφος της ΕΣΣΔ τα χιτλερικά στρατεύματα με τις μεμονωμένες υπερβολές που σημειώθηκαν από πλευράς ρώσων στρατιωτών, και οι οποίες τιμωρούνταν αυστηρά από τη στρατιωτική ηγεσία». Στην επιστολή εκφράζεται επίσης και η προσδοκία, οι μελλοντικές γερμανικές ταινίες με περιεχόμενο τον πόλεμο να διατηρήσουν το ιστορικό περίγραμμα των γεγονότων του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου».

Μαρτυρία θηριωδίας

Μετά την απελευθέρωση το 1944 του στρατοπέδου συγκέντρωσης Γιανόβσκι στο Λβοβ, αποκαλύφθηκαν όλα τα τερατώδη εγκλήματα. Μάρτυρες επιβεβαίωσαν ότι ο διοικητής του στρατοπέδου αντισυνταγματάρχης Βίλχαουζ, «προκειμένου να αθληθεί» πυροβολούσε συστηματικά με το αυτόματό του από το μπαλκόνι του σπιτιού του τους έγκλειστους την ώρα που εργάζονταν. Ύστερα έδινε το αυτόματο στη γυναίκα του, και πυροβολούσε και αυτή με τη σειρά της. Μερικές φορές, για να διασκεδάσει την 9χρονη κόρη του, ο Βίλχαουζ έβαζε να πετούν στον αέρα παιδιά 2 και 4 ετών και τα πυροβολούσε. Η κόρη χειροκροτούσε και φώναζε, «Μπαμπά, κι άλλο!». Και αυτός συνέχιζε τότε να πυροβολεί.

Πηγή: inprecor

Εργατικό Κέντρο Αθήνας: Πρώτη δύναμη το ΠΑΜΕ

Εργατικό Κέντρο Αθήνας: Πρώτη δύναμη το ΠΑΜΕ 
Μεγάλη επιτυχία κατέγραψαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στις εκλογές για την ανάδειξη της νέας διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Αθήνας.
Ο συνδυασμός της ΔΑΣ που στηρίζεται απο το ΠΑΜΕ αναδείχθηκε σε πρώτη δύναμη με μεγάλη διαφορά απο τους επόμενους σε ψήφους, ποσοστά και έδρες.
Συγκεκριμένα:
Αντιπροσωπεύοντας 113. 722 εργάτες και υπάλληλους, ψήφισαν 1422 αντιπρόσωποι και επι εγκύρων 1414 πήραν:
- ΔΑΣ : 393 ψήφους και 9 έδρες (27,79%)
- ΠΑΣΚΕ-ΕΚΑ: 221 ψήφους και 5 έδρες (15,63%)
- Αυτόνομη Παρέμβαση (ΣΥΡΙΖΑ): 216 ψήφους και 5 έδρες (15,28%) από τους οποίους οι 110 ψήφοι  είναι από διευθυντές και προϊστάμενους των σούπερ μάρκετ Βερόπουλου, Σκλαβενίτη, Βασιλόπουλου οι οποίοι ήρθαν στην ψηφοφορία με τα εταιρικά αυτοκίνητα.
- ΔΑΚΕ-Νέα Πορεία: 187 ψήφους και 4 έδρες (13,22%)
- ΠΑΣΚΕ-Συνεργαζόμενοι: 158 ψήφους και 3 έδρες 11,17%)
- ΔΑΚΕ: 157 ψήφους και 3 έδρες 11,10%)
- Αγωνιστική Ταξική Ενότητα (ΑΝΤΑΡΣΥΑ κα): 71 ψήφους και 2 έδρες 5,02%)
- Ανεξάρτητοι Συνδικαλιστές (Καμένος): 9 ψήφους και καμία έδρα (0,64%)
- Αντεπίθεση Εργαζομένων (τροτσκιστές): 2 ψήφους και καμία έδρα (0,14%)
902.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΜΠΛΟΓΚ:
Οι δυο παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ  δεν ξεπερνούν το ΠΑΜΕ ακόμα και αν αθροιστούν οι ψήφοι τους!!!

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, ένα από τα πιο σημαντικά Συνέδρια στην Ιστορία του Κόμματος, συζήτησε και πήρε σημαντικές αποφάσεις για το σήμερα και για το αύριο των εργαζομένων, της πλειοψηφίας του λαού και της νεολαίας.

Η ΚΕ του ΚΚΕ, με αυτές τις αποφάσεις, με αισιοδοξία απευθύνει κάλεσμα συζήτησης, συμμετοχής και συσπείρωσης:

Σε όλους τους εργατοϋπάλληλους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους άνεργους, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, τους συνταξιούχους.

Σε όσους αγανακτούν και λένε «κάτι πρέπει να γίνει», στους αγωνιστές που συμπορεύτηκαν με το ΚΚΕ στους λαϊκούς αγώνες, στις απεργιακές μάχες, στις κινητοποιήσεις της αγροτιάς, στους καθημερινούς αγώνες στους τόπους δουλειάς και τις γειτονιές, για την επιβίωση των ανέργων, ενάντια στις μειώσεις μισθών και συντάξεων, στην περικοπή και υποβάθμιση των κοινωνικών υπηρεσιών, στο χτύπημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, στις απολύσεις, στα χαράτσια και τους φόρους, στους αγώνες ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

Καλούμε τους εργαζόμενους που, στις εκλογές του Ιούνη 2012, έκαναν την επιλογή να μη στηρίξουν το ΚΚΕ κάτω από την πίεση των τρομοκρατικών διλημμάτων και του «μικρότερου κακού», να βγάλουν τα αναγκαία συμπεράσματα με κριτήριο την πείρα τους, το ταξικό τους συμφέρον, από τις θέσεις και τη στάση της κάθε πολιτικής δύναμης απέναντι στους καπιταλιστές, στις ενώσεις τους. Να μετρήσουν καλά ότι, παρά τον αρνητικό συσχετισμό δύναμης, το ΚΚΕ διαθέτει τις δυνάμεις του για την οργάνωση της εργατικής - λαϊκής πάλης στα εργοστάσια, στις επιχειρήσεις, στα συνδικάτα, στα σχολεία, στα ΤΕΙ και τα πανεπιστήμια, στις επαγγελματικές σχολές, στους τόπους κατοικίας. Πρωταγωνιστεί καθημερινά στους αγώνες.

Καλούμε σε συζήτηση για την οργάνωση της πάλης, για τη Λαϊκή Συμμαχία, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να σταματήσει ο σημερινός κατήφορος των λαϊκών δικαιωμάτων, να εμποδιστούν χειρότερα μέτρα. Με μαχητική αισιοδοξία και αποφασιστικότητα, ο λαός να εκδηλώσει τη δύναμή του για τη δική του έξοδο από την κρίση με βάση τα δικά του συμφέροντα. Επιζητούμε τη γνώμη, την πρόταση, τη μικρότερη ή μεγαλύτερη πείρα του καθενός και της καθεμίας, ώστε να γίνουμε πιο ικανοί και δυνατοί μαζί, να συμβάλουμε πιο αποφασιστικά στην αναγέννηση ενός ισχυρού εργατικού - λαϊκού κινήματος, με τη μαζική συμμετοχή στα συνδικάτα των κλάδων και τόπων δουλειάς, στους μαζικούς φορείς, στις Λαϊκές Επιτροπές, στους αγώνες, στην ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας.

Απευθυνόμαστε, πρώτα απ' όλα, στην εργατική τάξη, την πρωτοπόρα δύναμη της εποχής μας. Από εσάς εργάτες και εργάτριες, υπάλληλοι, από την κατεύθυνση της πάλης σας, από την οργάνωση, από τη δράση σας για να ενώσετε όλες τις κοινωνικές δυνάμεις που υποφέρουν από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, θα καθοριστεί αν θα πάμε εμπρός ή ακόμη πιο πίσω, αν θα συσπειρωθεί και αντεπιτεθεί όλος ο εργαζόμενος λαός ή θα εξακολουθήσει ο κατήφορος.

Ο λαός μπορεί να βρει τις απαντήσεις στα ερωτήματα και τους προβληματισμούς του, να αποκτήσει μεγαλύτερη γνώση, πείρα, να χαράξει νικηφόρα πορεία, συμμετέχοντας ενεργά στους λαϊκούς αγώνες και όχι μένοντας παθητικός δέκτης των εξελίξεων, με την προσμονή κυβερνητικών λύσεων από τα πάνω, όπως του λένε όλα τα άλλα κόμματα.

Καλούμε σε συμπόρευση και συσπείρωση με το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές, να συμβάλουμε όλοι να σηκώσει ανάστημα ο λαός, να βάλει τέρμα στα βάσανα που γεννούν η καπιταλιστική οικονομική κρίση, τα μονοπώλια, η Ευρωπαϊκή Ενωση, οι αστικές κυβερνήσεις και το κράτος τους.

Η επίθεση που δέχεται ο λαός στη χώρα μας είναι καθολική ανάγκη και επιλογή του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων σε όλη την Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στην Ιαπωνία για την κερδοφορία τους, για την ισχυροποίηση της θέσης τους σε βάρος των λαών. Συνασπίζονται αλλά και ανταγωνίζονται μεταξύ τους, ανταγωνίζονται με κράτη όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία, αλλά και η Ρωσία, η Τουρκία, που κερδίζουν έδαφος στη διεθνή καπιταλιστική αγορά. Οι συζητήσεις και οι διαξιφισμοί τους, γύρω από διάφορες διαχειριστικές προτάσεις -π.χ. να κοπεί χρήμα από την Ευρωζώνη όπως γίνεται στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία ή όχι, να χαλαρώσει ο έλεγχος στα ελλείμματα για να τρέξουν κάποιες επενδύσεις ή όχι, να μείνει η Ευρωζώνη στη σημερινή έκτασή της ή να γίνουν δυο νέες νομισματικές ζώνες στην Ευρώπη- δεν έχουν διαφορετικούς ταξικούς στόχους, δεν αμφισβητούν την αμείλικτη καπιταλιστική εκμετάλλευση και τον ανταγωνισμό, τη βαρβαρότητα, την καταπίεση των λαών, τον πόλεμο. Το κυνήγι της ανταγωνιστικότητας στην πράξη σημαίνει φτωχότερους μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους.

Η οικονομική κρίση ξαναχτυπά τον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης και θα χτυπήσει πολύ βαθύτερα την ισχυρή Γερμανία στα επόμενα χρόνια. Είναι βέβαιο ότι θα επιδράσει στη Ρωσία, στην Κίνα και αλλού. Μην πιστεύεις, λοιπόν, ότι στην Ελλάδα, ακόμα και με κάποια ανάκαμψη, μπορείς να επιστρέψεις στο προ κρίσης βιοτικό επίπεδο. Σκέψου ότι αυτό δε συνέβη στις ΗΠΑ, στη Γερμανία, στην Ιαπωνία στα τελευταία 15 χρόνια. Σκέψου ότι κόμματα αριστερά, σοσιαλιστικά ή και μεταλλαγμένα κομμουνιστικά στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες, με τη γραμμή της αποδοχής του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και της εξουσίας των μονοπωλίων, δεν κατόρθωσαν να εξασφαλίσουν τη διατήρηση ενός κατακτημένου ύψους εργατικού και λαϊκού εισοδήματος και επιπλέον οδήγησαν το λαϊκό κίνημα στη συντριβή. Δεν κάνεις μια νέα αρχή με κυβέρνηση βασισμένη στον ΣΥΡΙΖΑ, που μιλά φιλολαϊκά, αλλά δεν αμφισβητεί, δε συγκρούεται με το κεφάλαιο. Σκέψου γιατί π.χ. το ΑΚΕΛ στην Κύπρο δεν «έθεσε τη χώρα σε νέα τροχιά» με τη συμμετοχή στην ΕΕ, όπως υπόσχεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας τη δική σου στήριξη για να γίνει κυβέρνηση.

Σκέψου γιατί όλοι μαζί, τα κόμματα της κυβέρνησης, η αξιωματική αντιπολίτευση, όλα τα αστικά κόμματα, τα ΜΜΕ που διαθέτουν, παρουσιάζουν σαν ουτοπική την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, σαν μη ρεαλιστική τη Λαϊκή Συμμαχία που δίνει λύση με βάση τα συμφέροντά σου. Γιατί χαρακτηρίζουν σαν «απομόνωση» την πολιτική του ΚΚΕ που σε καλεί να γυρίσεις την πλάτη σε κάθε κυβερνητική επιλογή του κεφαλαίου, να οργανωθείς και να παλέψεις για τη δική σου πολιτική, τη σοσιαλιστική οικονομία που θα ξεριζώσει οικονομική κρίση, καπιταλιστικό κέρδος, ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ συνεχίζει τη γνωστή αντιλαϊκή πολιτική. Φορτώνουν βάρη χωρίς τελειωμό στις πλάτες των εργαζομένων. Με το δόγμα «νόμος και τάξη», τους αντιλαϊκούς νόμους, τις επιστρατεύσεις, τον αυταρχισμό και την καταστολή, αποσκοπεί στο να χτυπήσει κάθε ικμάδα ανάτασης του λαϊκού κινήματος. Οι υποσχέσεις για «καλύτερες μέρες», «θυσίες που πιάνουν τόπο» είναι ψεύτικες και επικίνδυνες. Η καπιταλιστική ανάπτυξη που προωθεί η ΝΔ και η συγκυβέρνηση, η όποια ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας υπάρξει, οι όποιες επενδύσεις γίνουν, οι εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις δεν πρόκειται να λύσουν το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, θα πατήσουν πάνω στους συρρικνωμένους μισθούς και άλλα ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα που περικόπηκαν. Τα αντιλαϊκά μέτρα θα συνεχιστούν, γιατί αυτό απαιτούν οι ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων για ανάκαμψη της κερδοφορίας τους, με ή χωρίς τρόικα. Αυτές τις ανάγκες υπηρετούν οι αντιλαϊκοί νόμοι, τα μνημόνια, η Ευρωπαϊκή Ενωση, το κράτος και η κυβέρνηση.

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, ότι μια δική του κυβέρνηση θα διαπραγματευτεί και θα συμβάλει στον εξανθρωπισμό της ΕΕ μέσω μιας συμμαχίας των καπιταλιστικών χωρών του νότου, είναι εξίσου ψεύτικη, επικίνδυνη. Επαναλαμβάνει προτάσεις που δοκιμάστηκαν πιο πρόσφατα στην Κύπρο και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής και οδήγησαν τους λαούς σε τεράστιες απώλειες, ανακύκλωσαν τα δημόσια χρέη, αλλά ισχυροποίησαν ομίλους, ιδιωτικούς και κρατικούς, οδήγησαν τελικά στην επάνοδο συντηρητικών δυνάμεων ή στη σημαντική ενίσχυσή τους. Υμνεί τη λεγόμενη υγιή επιχειρηματικότητα, την «ανταγωνιστικότητα», δίνει διαπιστευτήρια στον ΣΕΒ και τα μονοπώλια. Στην πρότασή του για τις συμμαχίες και για «κυβέρνηση της αριστεράς» ή και «σωτηρίας της Ελλάδας», ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζεται ανοιχτά και παρασκηνιακά από τμήματα της αστικής τάξης. Επιδιώκει συνεργασίες με πολιτικές δυνάμεις όπως οι ΑΝΕΛ και η ΔΗΜΑΡ ή τμήμα που αποχώρησε από αυτή. Θαυμάζει την πολιτική Ομπάμα με τα εκατομμύρια φτωχούς, ανέργους και αστέγους. Ρίχνει γέφυρες και προς τις ΗΠΑ και προς άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που για τα δικά τους συμφέροντα επιδιώκουν να βάλουν στο χέρι τον πλουτοπαραγωγικό και ενεργειακό πλούτο της χώρας, τα φιλέτα που ιδιωτικοποιούνται. Το μείγμα διαχείρισης και ο ευρωμονόδρομος που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελούν λύση για το λαό. Η αντιπαράθεσή του με την κυβέρνηση είναι αντιπαράθεση μεταξύ δύο παραλλαγών της ίδιας φιλομονοπωλιακής στρατηγικής που διεξάγεται σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο. Μας γυρνά πίσω στον αντιλαϊκό καυγά ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στο νέο δίπολο που διαμορφώνεται με πυρήνα, από τη μια μεριά τη ΝΔ και από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ με τις όποιες συμμαχίες και κυβερνήσεις προωθούν. Και οι δύο δε δίνουν φιλολαϊκή λύση απέναντι στην κρίση. Τον έναν πόλο τον γνώρισες, τον δεύτερο έχεις πείρα να καταλάβεις ότι δεν αποτελεί λύση υπέρ του λαού.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα να απομονώσει τη ναζιστική Χρυσή Αυγή αποφασιστικά. Είναι το μαντρόσκυλο του συστήματος, που τη χρησιμοποιεί για να περάσει την αντιδραστική θεωρία των δύο άκρων, με σκοπό να μπει φραγμός στις ριζοσπαστικές ιδέες. Η Χρυσή Αυγή με τις θέσεις και τη δράση της, τον αντικομμουνισμό, ανεξάρτητα από τη δημαγωγία της, υπηρετεί τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και στηρίζεται από αυτούς. Με μοχλό το μεταναστευτικό και αξιοποιώντας το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας, επιδιώκει να τσακίσει το κίνημα, να διαβρώσει τις εργατικές - λαϊκές συνειδήσεις με το ναζισμό και το ρατσισμό, για να μένει στο απυρόβλητο η πλουτοκρατία. Αποτελεί και άλλοθι της κυβέρνησης, για να δικαιολογηθεί το χτύπημα του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Ολα τα κόμματα, που πίνουν νερό στο όνομα της καπιταλιστικής ανάκαμψης, κρύβουν το βαθιά αντιλαϊκό της περιεχόμενο, ότι σταθερό κριτήριό της είναι το κέρδος του κεφαλαίου και όχι οι λαϊκές ανάγκες. Ο λαός θα συνεχίσει να έρχεται αντιμέτωπος με τον αντιλαϊκό μονόδρομο της ΕΕ, των μονοπωλίων και των αστικών κυβερνήσεων.

Παγίδα για το λαϊκό κίνημα είναι και θέσεις δήθεν προοδευτικές και ριζοσπαστικές για έξοδο από το ευρώ μέσα όμως στην ΕΕ ή έξοδο και από την ΕΕ με ανέπαφη την εξουσία και ιδιοκτησία των μονοπωλίων. Τέτοιες θέσεις προωθούν τμήματα αστικών δυνάμεων στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στη Μεγάλη Βρετανία και άλλες χώρες της ΕΕ, τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ, το «Σχέδιο Β», η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν πρόκειται για πολιτική που μπορεί να βελτιώσει την οικονομική και πολιτική κατάσταση υπέρ των εργαζομένων, του λαού. Πρόκειται για πολιτική που πατά πάνω σε συμφέροντα ορισμένων τμημάτων της αστικής τάξης, που αρχίζουν και βλέπουν κι άλλη προοπτική σε ιμπεριαλιστική, νομισματική ένωση ή που πιέζουν για χαλάρωση της Ευρωζώνης.

Σήμερα, οι εργατοϋπάλληλοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, ο λαός έχουν πολλές περισσότερες αποδείξεις στα χέρια τους ότι η δική τους προοπτική δε βρίσκεται σε λύσεις «εντός των τειχών», των μονοπωλίων, της ΕΕ, των αστικών κομμάτων, στις μεταμφιέσεις του πολιτικού συστήματος με την αναμόρφωσή του, στην επιλογή του ενός ή του άλλου διαχειριστή του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης, στο ανεβοκατέβασμα αντιλαϊκών κυβερνήσεων.

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ

Στόχος και ιδανικό του ΚΚΕ είναι να απελευθερωθούν η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες από τα δεσμά του κεφαλαίου, των μονοπωλίων και την εξουσία τους, να καταργηθεί η εκμετάλλευση, η καταπίεση από το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός μπορεί να δώσει οριστικά λύση στα λαϊκά προβλήματα που σήμερα οξύνει ο καπιταλισμός. Να εξασφαλίσει δουλειά για όλους και εξάλειψη της ανεργίας, δημόσια, δωρεάν μόρφωση, Υγεία, Πρόνοια, λαϊκή στέγη, αθλητισμό, πολιτισμό, ελεύθερο χρόνο και διακοπές για όλους. Να καταργήσει κοινωνικές ανισότητες. Να φέρει την ισοτιμία και τη χειραφέτηση των γυναικών. Ο κεντρικός σχεδιασμός, ο εργατικός έλεγχος και το κράτος υπηρετούν τα συμφέροντα του λαού και όχι των εκμεταλλευτών, αφού τους έχει καταργήσει. Το ΚΚΕ διδάσκεται από τα θετικά του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και τις λαϊκές κατακτήσεις που πέτυχε, αλλά και από τα αρνητικά φαινόμενα που τον σημάδεψαν στην πορεία.

Στο Πρόγραμμά μας, από το 19ο Συνέδριο, παίρνοντας υπόψη και την πείρα του 20ού αιώνα, καταλήξαμε στην αντίληψή μας για το σοσιαλισμό - κομμουνισμό, πώς θα κατακτηθεί αυτός ο ιστορικά αναγκαίος στόχος, πώς θα οικοδομηθούν η σοσιαλιστική οικονομία και εξουσία. Ξέρουμε ότι η προσωρινή ήττα του κομμουνιστικού κινήματος, η ανατροπή της πορείας της σοσιαλιστικής οικοδμ'ησης, έφεραν απογοήτευση, σύγχυση, δυσπιστία. Ισως είναι ακόμα νωρίς, για να συμφωνήσεις με όλες τις εξηγήσεις που δίνουμε. Είμαστε όμως σίγουροι ότι οι εξελίξεις και ο αγώνας θα πείθουν στην πορεία ολοένα και περισσότερους ότι ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος, αναγκαίος, ιστορικά ώριμη διέξοδος για το λαό.

Δε θέτουμε την αντίληψή μας για το σοσιαλισμό ως προϋπόθεση κοινής δράσης. Απευθυνόμαστε σε όσους και όσες πιστεύετε ότι χρειάζεται γραμμή ρήξης με την ΕΕ, τα μονοπώλια και ανατροπής της εξουσίας τους και σας καλούμε να συζητήσουμε και να συμπορευτούμε στον αγώνα για να στεριώσει η Λαϊκή Συμμαχία, ανεξάρτητα αν συμφωνείτε σε όλα με το ΚΚΕ για τις αναγκαίες αλλαγές.

Η συσπείρωση με το ΚΚΕ έχει αντικαπιταλιστικό, αντιμονοπωλιακό περιεχόμενο με επίκεντρο την πάλη για τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα, τη διέξοδο από την κρίση υπέρ του λαού, την πάλη για να ανήκει στο λαό ο πλούτος που παράγει με την εργατική - λαϊκή εξουσία.

ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΛΑΪΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Η Λαϊκή Συμμαχία μπορεί να κινητοποιήσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που υποφέρει, να εκφράσει σε ενιαία κατεύθυνση την πάλη της εργατικής τάξης με τους φτωχούς αγρότες, τους μικρούς επαγγελματίες, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών οικογενειών, τους συνταξιούχους. Παλεύει για όλα τα οξυμένα λαϊκά προβλήματα και ταυτόχρονα κατευθύνει τη δράση της στην έξοδο από την κρίση υπέρ του λαού. Στις δοσμένες συνθήκες, οργανώνεται και συντονίζεται για την αντίσταση, την αλληλεγγύη, την επιβίωση. Υπερασπίζεται το εργατικό και λαϊκό εισόδημα: Μισθούς και Συλλογικές Συμβάσεις, συντάξεις, εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, τις τιμές πώλησης των αγροτικών προϊόντων από τους παραγωγούς, την προστασία αγροτών - αυτοαπασχολούμενων, τη λαϊκή στέγη από την αισχροκέρδεια τραπεζών και τη φορολογία. Υπερασπίζεται το δικαίωμα στην αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Εκπαίδευση, Υγεία - Πρόνοια, την πάλη για φθηνά και ποιοτικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, για δωρεάν πολιτιστικές και αθλητικές υποδομές. Παλεύει ενάντια στην εξάρτηση από όλων των ειδών τα ναρκωτικά και τον αλκοολισμό, για τη χειραφέτηση και ισοτιμία της γυναίκας, για την προστασία των ανέργων, τη μετακίνηση - στέγαση - σίτιση των μαθητών, σπουδαστών, φοιτητών, τις άμεσες ανάγκες των νέων ζευγαριών. Διεκδικεί αντισεισμικά - αντιπλημμυρικά μέτρα, δημόσια έργα υποδομών που βελτιώνουν τις συνθήκες ζωής, την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον. Αναδεικνύει τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας από την άποψη ύπαρξης πρώτων υλών, συγκέντρωσης μέσων παραγωγής, ικανοτήτων του εργατικού δυναμικού, επιστημονικών - τεχνολογικών κατακτήσεων.

Ιδιαίτερα σήμερα η πάλη είναι δεμένη με την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, την κατάργηση των μνημονίων διαρκείας και των δανειακών συμβάσεων, με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, την ανατροπή της εξουσίας τους και τη διεκδίκηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας.

Το λαϊκό κίνημα, χωρίς να παγιδεύεται στις θέσεις εξωραϊσμού και μακροημέρευσης της ΕΕ, πρέπει να αξιοποιεί τις αντιθέσεις, τις δυσκολίες των μονοπωλίων, των αστικών κυβερνήσεων, δυναμώνοντας την πάλη για αποδέσμευση από την ΕΕ και στόχο την ανατροπή της εξουσίας τους στην Ελλάδα, σε κάθε χώρα, σε όλες τις χώρες της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Γραμμή φιλολαϊκή σημαίνει συμμαχία των καταπιεζόμενων κοινωνικών δυνάμεων, συσπείρωση σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και όχι διαχείριση μέσα στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και συμμετοχή σε κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές, τη λεγόμενη αριστερή ή κυβέρνηση «σωτηρίας» του ΣΥΡΙΖΑ. Η Λαϊκή Συμμαχία αγωνίζεται για να απαλλαγεί η χώρα από το ΝΑΤΟ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και συμφωνίες. Παλεύει να μην εμπλακεί η Ελλάδα σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους, ιδιαίτερα σήμερα που δυναμώνουν οι κίνδυνοι στην περιοχή και ευρύτερα.

Με αυτόν το δρόμο μπορεί να μπαίνουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα, να αποσπώνται κατακτήσεις, να αντιμετωπίζεται η εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία. Σε αυτόν το δρόμο μπορεί να ενισχύεται η αλληλεγγύη, για να μη μένει κανένας μόνος του, εκτεθειμένος στους μεγαλοεπιχειρηματίες και το κράτος τους, να αντιμετωπίζονται οι ομάδες κρούσης σε βάρος του εργατικού - λαϊκού κινήματος, η Χρυσή Αυγή και άλλοι μηχανισμοί του συστήματος.

Οχι άλλος χρόνος χαμένος. Είναι σε βάρος του λαού το να βάλει πλάτη για να σωθεί το σύστημα, να ξεπεράσει τις δυσκολίες του, όπως τον καλούν όλα τα άλλα κόμματα.

Σας καλούμε να εμπιστευθείτε το ΚΚΕ. Να συμπορευτείτε μαζί του.

Να κάνουμε ένα μεγάλο βήμα μπροστά.

ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ

ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

ΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ

ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ

ΜΕ ΤΗ ΛΑΪΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΧΕΡΙΑ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΜΑΗΣ 2013

ΔΑΝΙΑ Χάρη στη στήριξη και των οπορτουνιστών προχωράει η αντιλαϊκή επίθεση

ΔΑΝΙΑ

Χάρη στη στήριξη και των οπορτουνιστών προχωράει η αντιλαϊκή επίθεση

Από τη μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας των εκπαιδευτικών τον Απρίλη στην Κοπεγχάγη

Προσπάθειες για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος έχουμε και στη Δανία, όπου μετά 2 χρόνια«κόκκινης κυβέρνησης»,το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα παρουσιάζει τα χαμηλότερα ποσοστά της Ιστορίας του. Το σοσιαλιστικό κόμμα, που, επίσης μετέχει στην κυβέρνηση φαίνεται να καταποντίζεται και να μην ξαναμπαίνει στη βουλή και ο κερδισμένος προς το παρόν να είναι το οπορτουνιστικό κόμμα των πρασινοκόκκινων, που, με πονηρά διλήμματα για μια καλύτερη διαχείριση, κριτικάροντας εκ του ασφαλούς την κυβέρνηση που το ίδιο στηρίζει, φαίνεται με βάση τις δημοσκοπήσεις να τριπλασιάζει τα ποσοστά του.

Κατά μέτωπο επίθεση στα λαϊκά δικαιώματα

Οι μόνοι χαμένοι, όμως, όπως και προηγούμενα, είναι οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα που φορτώνονται ξανά και ξανά όλα τα βάρη της κρίσης.

Το έργο για τις Συλλογικές Συμβάσεις παίχτηκε και εδώ στη Δανία, όπου ο εργοδοτικός συνδικαλισμός ανέλαβε την «ευθύνη» να πείσει ότι οι εργαζόμενοι πρώτοι θα πρέπει να συμβάλουν στο ξεπέρασμα της κρίσης και ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα των δανέζικων επιχειρήσεων θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Υπογράφτηκαν μειώσεις μισθών μέχρι και 30%. Εγιναν δεκτές μαζικές απολύσεις και προγράμματα εντατικοποίησης.

Το ζήτημα της αναμόρφωσης του εκπαιδευτικού συστήματος και της υποβάθμισης των μορφωτικών δικαιωμάτων της νεολαίας καθώς και την άγρια επίθεση σε κάθε κεκτημένο δικαίωμα των εκπαιδευτικών, το έζησε πρόσφατα και η Δανία, με κήρυξη λοκ-αουτ στα σχολεία και κυβερνητική επέμβαση τύπου επιστράτευσης, για να ξανανοίξουν τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί με ψήφιση νόμου να υποχρεωθούν να δεχτούν τα νέα δεδομένα.

Σήμερα μετά τους εκπαιδευτικούς και το σύστημα Παιδείας, πήραν σειρά οι γιατροί και το σύστημα Υγείας. Με τα σημερινά δεδομένα, στη Δανία λειτουργεί ο οικογενειακός γιατρός όπου η πρόσβαση είναι ακόμα δωρεάν. Οι γιατροί, με βάση τον αριθμό επισκέψεων πληρώνονται από τους δήμους. Η κυβέρνηση σήμερα θέλει να προχωρήσει σε τμηματική ιδιωτικοποίηση της Υγείας και να θέσει τους γιατρούς κάτω από άμεσο διοικητικό έλεγχο, με σκοπό τη μείωση των αμοιβών τους με παράλληλη εντατικοποίηση της δουλειάς, αφού θέλει να τους υποχρεώσει να εργάζονται περισσότερες ώρες και να δέχονται περισσότερους ασθενείς. Οι γιατροί με γενικές συνελεύσεις έχουν απορρίψει τις κυβερνητικές απαιτήσεις και όπως όλα δείχνουν θα έχουμε μια παράλληλη εξέλιξη με αυτή των εκπαιδευτικών, με κίνδυνο όμως από 1η Σεπτέμβρη να καταβάλλεται αντίτιμο από 50 έως 100 ευρώ για κάθε επίσκεψη. Υπάρχει ακόμα και το ενδεχόμενο, επειδή το φθινόπωρο θα έχουμε εκλογές για δήμους και περιφέρειες να αναβληθεί η συζήτηση του θέματος για το 2014 και μ' αυτόν τον τρόπο να αποφύγουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης κι άλλες απώλειες.

Μεγαλώνει ο αριθμός των ανέργων

Ακόμα το ζήτημα των ανέργων έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Η ανεργία αυξάνεται συνεχώς και τα μέτρα ενάντια στις επιδοτήσεις γίνονται πιο αυστηρά. Από τις αρχές του χρόνου, πάνω από 13.000 άνεργοι έχουν μείνει χωρίς επίδομα και ο αριθμός μέχρι το τέλος του χρόνου υπολογίζεται να ξεπεράσει τις 30.000, κι αυτό γιατί από το καλοκαίρι του 2011 μειώθηκε το χρονικό διάστημα δικαιώματος στο επίδομα ανεργίας από 4 στα 2 χρόνια. Μια από τις προεκλογικές δεσμεύσεις των κομμάτων της αποκαλούμενης «κόκκινης» συγκυβέρνησης ήταν και η ανάκληση αυτού του νόμου. Ηταν άλλωστε μια από τις δεσμεύσεις, με βάση την οποία οι πρασινοκόκκινοι έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης σ' αυτήν την κυβέρνηση. Οι δεσμεύσεις όμως αυτές ξεχάστηκαν και η κυβέρνηση δήλωσε ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Αυτό προκαλεί αγανάκτηση, ιδιαίτερα σε όλους αυτούς που εξαπατήθηκαν και στήριξαν αυτήν την κυβέρνηση. Για πρώτη φορά στην φετινή Πρωτομαγιά, η πρωθυπουργός γιουχαΐστηκε και δεν κατόρθωσε, παρά την αστυνομική επέμβαση, να ολοκληρώσει την ομιλία της. Το ίδιο και όπου εμφανίστηκαν υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη. Ηγετικά στελέχη των πρασινοκόκκινων, για να καθησυχάσουν τα πνεύματα, παρόλο που έχουν ψηφίσει τον προϋπολογισμό, κάλεσαν την κυβέρνηση σε διάλογο και έβαλαν όρο ότι, αν δε λυθεί το ζήτημα των ανέργων πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, μπορεί και να αποσύρουν την ψήφο εμπιστοσύνης.

Ετσι, πρόσφατα η κυβέρνηση με διθυράμβους και την απόλυτη στήριξη των ΜΜΕ ανακοίνωσε ότι βρήκε λύση για το θέμα. Η λύση που προτείνει είναι ότι κανένα μέτρο δεν πρέπει να παρθεί πίσω γιατί θα είναι σε βάρος της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων που αποτελεί προτεραιότητα για το κυβερνητικό πρόγραμμα ανάπτυξης που έχει θέσει, αλλά σε όσους μένουν χωρίς επίδομα να χορηγείται μια βοήθεια στο ύψος του 60% του κατώτατου μισθού για ένα ακόμα εξάμηνο. Και για να χρηματοδοτηθεί αυτή η παροχή θα αυξηθεί η συνδρομή των εργαζομένων στο ταμείο ανεργίας. Δηλαδή, οι ίδιοι εργαζόμενοι να χρηματοδοτήσουν τις απώλειες των δικαιωμάτων τους και να εξακολουθούν να υποχρεώνονται οι άνεργοι, προκειμένου να έχουν δικαίωμα στις εξευτελιστικές επιδοτήσεις να εργάζονται κατά διαστήματα δωρεάν για να ...μη χάνουν την επαφή με την αγορά εργασίας. Επιπρόσθετα, να εξακολουθούν να στέλνονται στα σεμινάρια αποβλάκωσης, για να βελτιώνουν τις επαγγελματικές τους ικανότητες.

Με δήλωσή τους, οι πρασινοκόκκινοι τόνισαν ότι ναι μεν περίμεναν κάποια καλύτερη και πιο βιώσιμη πρόταση, αλλά χαιρετίζουν την πρωτοβουλία της κυβέρνησης που δείχνει ότι αρχίζει να δείχνει κοινωνικό πρόσωπο και να αφουγκράζεται τη λαϊκή θέληση. Παρόμοιες δηλώσεις έγιναν και από στελέχη του εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Μονόδρομος η ρήξη με τον οπορτουνισμό

Το στημένο σκηνικό των «σκληρών διαπραγματεύσεων» κλιμακώθηκε και το βράδυ της Δευτέρας 20 Μάη ανακοινώθηκε η συμφωνία κυβέρνησης και πρασινοκόκκινων. Μια συμφωνία εξίσου αντιλαϊκή με αυτήν που αρχικά είχε ανακοινωθεί, σύμφωνα με την οποία δε θα αυξηθεί η συνδρομή των εργαζόμενων στο ταμείο ανεργίας, αλλά τα χρήματα θα αφαιρεθούν από άλλες κοινωνικές παροχές, όπως από τα χρήματα που διατίθενται για τη διδασκαλία της δανέζικης γλώσσας στους μετανάστες. Δηλαδή, κάλπικα φτιασιδώματα με βάση τα οποία μεταφέρονται χρήματα από το ένα κονδύλι στο άλλο με μόνιμα χαμένους τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα.

Με την υποκριτική στήριξη δηλαδή αυτού του αφερέγγυου κόμματος των πρασινοκόκκινων (μέλος και στο «Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς») συνεχίζεται η αντιλαϊκή πολιτική και αν οι εργαζόμενοι δε βγάλουν σύντομα τα απαραίτητα συμπεράσματα με βάση τα κοινωνικοταξικά τους συμφέροντα για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, οι εξελίξεις θα είναι ραγδαίες και τραγικές. Και σ' αυτή τη βάση, με τη συμβολή των κομμουνιστών, μπορεί να ανοιχτεί αποφασιστικό μέτωπο ενάντια στον οπορτουνισμό και στο κόμμα της Πρασινοκόκκινης Συμμαχίας που συμβάλλει στην αναστήλωση της σύγχρονης και αντικομμουνιστικής σοσιαλδημοκρατίας, αποτρέποντας οποιαδήποτε αμφισβήτηση της αστικής εξουσίας, που θα αποτελέσει επίσης έναν από τους κύριους πυλώνες για την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος στη Δανία.

Πάνος ΑΠΕΡΓΗΣ
Γραμματέας Τομεακής Επιτροπής Σκανδιναβίας του ΚΚΕ

ΣΥΡΙΑ Παράλληλα με τους σκληρούς ανταγωνισμούς κλιμακώνεται η επέμβαση

ΣΥΡΙΑ

Παράλληλα με τους σκληρούς ανταγωνισμούς κλιμακώνεται η επέμβαση

Το δράμα του συριακού λαού συνεχίζεται από την ιμπεριαλιστική επέμβαση

Με όρους ενός ολοένα εντεινόμενου σκληρού «παζαριού» που διεξάγεται διά μέσου πρόσκαιρων συμμαχιών και ανταγωνισμών συνεχίζεται η ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία. Η πραγματοποίηση της Διεθνούς Συνόδου, με θέμα την εξεύρεση πολιτικής μεταβατικής λύσης στη Συρία που συναποφάσισαν στις αρχές του Μάη Ρωσία και ΗΠΑ εμφανίζεται ως το διακύβευμα της διαπραγμάτευσης. Ομως, η απόφαση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ, στις αρχές της βδομάδας, για άρση του εμπάργκο χορήγησης όπλων με προορισμό τους αντικαθεστωτικούς -κάτι που ούτως ή άλλως γινόταν και πριν, με πρωταγωνιστές τις πετρελαιομοναρχίες όπως το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία με την κρίσιμη παρέμβαση της Τουρκίας εδώ και καιρό- αποτελεί ποιοτικό βήμα κλιμάκωσης της επέμβασης.

Η απόφαση χαρακτηρίστηκε «υπόσκαψη» των προσπαθειών πραγματοποίησης της Συνόδου από τη ρωσική ηγεσία, η οποία επέκρινε τις ΗΠΑ, αλλά και τις άλλες δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις -κυρίως Γαλλία και Βρετανία- για διπλοπροσωπία, αφού, από τη μία, διατείνονται ότι επιδιώκουν μια «πολιτική μεταβατική λύση» διά μέσου διαπραγματεύσεων και, από την άλλη, ενισχύουν διαρκώς τους αντικαθεστωτικούς. Ακολούθησε ένα μπαράζ πληροφοριών περί παράδοσης στη συριακή ηγεσία τμήματος των εκσυγχρονισμένων αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων S300 (με αφορμή συνέντευξη που παραχώρησε ο Σύρος Πρόεδρος Μπ. Αλ Ασαντ σε λιβανικό κανάλι), το οποίο αξιοποιήθηκε από τα δυτικά ΜΜΕ, αλλά και από την αμερικανική, βρετανική, γαλλική και γερμανική διπλωματία, προκειμένου να επικρίνουν, με τη σειρά τους, τη Μόσχα για «μεροληπτική στάση».

Σε αυτό το επίπεδο διπλωματικών αλληλοκατηγοριών αξιοποιείται, τις τελευταίες μέρες, και η παρουσία μαχητών της λιβανικής σιιτικής «Χεζμπολάχ» στο πλευρό του συριακού στρατού. Φυσικά, την ίδια ώρα, οι διάφοροι εκπρόσωποι των αντικαθεστωτικών, που απείλησαν να «κυνηγήσουν τους μαχητές της Χεζμπολάχ», αλλά και οι ισχυροί υποστηρικτές τους, σε περιφερειακό και σε διεθνές επίπεδο, απέφυγαν επισταμένα να σχολιάσουν το κοινώς παραδεκτό γεγονός ότι στο συριακό έδαφος εδώ και πολλούς μήνες δραστηριοποιούνται ενεργά σειρά ενόπλων οργανώσεων, με ξένους μισθοφόρους και συμβούλους ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Την Παρασκευή, ο συριακός στρατός ανακοίνωσε ότι στις μάχες σκοτώθηκαν και 3 δυτικοί υπήκοοι που πολεμούσαν με τους αντικαθεστωτικούς, ανάμεσά τους και μια 33χρονη Αμερικάνα.

Σε ό,τι αφορά στην πολυήμερη διάσκεψη των συνιστωσών της λεγόμενης «Εθνικής Συριακής Συμμαχίας» των αντικαθεστωτικών στην Κωνσταντινούπολη, αυτή έληξε χωρίς σαφές αποτέλεσμα την Παρασκευή, μετά από εντονότατο παρασκήνιο. Στη «Συμμαχία», που στήθηκε με τη στήριξη των ιμπεριαλιστών ως «αιχμή του δόρατος» για την ιμπεριαλιστική επέμβαση, υπάρχουν διαφοροποιήσεις σχετικά με τη συμμετοχή τους ή όχι στη Διεθνή Σύνοδο.

Οι πετρελαιομοναρχίες, οι οποίες εξαρχής απροκάλυπτα στήριξαν με κάθε τρόπο φίλα προσκείμενες σε αυτούς αντικαθεστωτικές δυνάμεις (π.χ. πιο ακραίες ισλαμιστικές φωνές και τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους») ολοένα πιο ανοιχτά προσπαθούν, διά της «Συμμαχίας», να προωθήσουν τα δικά τους συμφέροντα ως προς την «επόμενη μέρα» στη Συρία. Η τακτική αυτή έχει προκαλέσει δυσφορία στις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμειςπου επιδιώκουν να διασφαλίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο έλεγχο επί των τεκταινομένων, με απώτερο στόχο να ελέγξουν κάποια στιγμή και την πλειοψηφία των ενόπλων που δρουν επί συριακού εδάφους, έτσι ώστε να μπορέσουν να θέσουν ανενόχλητες τους δικούς τους όρους.

Οι αντιπαραθέσεις αυτές καταγράφηκαν ξεκάθαρα στη συνάντηση της Κωνσταντινούπολης όπου υπήρξαν και παρεμβάσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων, όπως των υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, και υψηλόβαθμων διπλωματών από Κατάρ, Σ. Αραβία, ΗΠΑ, Γαλλία. Επίσης, στη «Συμμαχία» με παραινέσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων εντάχθηκαν και νέες συνιστώσες, αλλά δεν εξελέγη νέα ηγεσία κάτι που παραπέμφθηκε σε νέα συνάντηση τον Ιούνη. Σε μια προσπάθεια «εντυπώσεων», ο εκτελών χρέη επικεφαλής, Ζορζ Σάμπρα, έθεσε ως όρο συμμετοχής της «Συμμαχίας» στη Διεθνή Σύνοδο τον ορισμό χρονοδιαγράμματος για την αποχώρηση Ασαντ από την εξουσία και την αποχώρηση από το συριακό έδαφος των μαχητών της «Χεζμπολάχ» και Ιρανών, ωστόσο εκπρόσωποι άλλων συνιστωσών έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν πρόκειται για απόφαση που εκφράζει τους πάντες αλλά για προσωπική άποψη.

Προετοιμασίες και δεδομένα

Παρά την ανταλλαγή «δηλώσεων δυσπιστίας», ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και ο Αμερικανός ομόλογός του, Τζον Κέρι, συναντήθηκαν την περασμένη Δευτέρα στο Παρίσι, για να εκτιμήσουν την πορεία προετοιμασίας της Συνόδου. Αν και δεν έγινε γνωστό τι ακριβώς συζητήθηκε, Γάλλος διπλωμάτης διέρρεε ότι οι δύο πλευρές αντάλλαξαν σε βάθος απόψεις για το πλαίσιο διαλόγου που θα πρέπει να τεθεί στη Σύνοδο και ότι εξετάστηκε ακόμη και η προοπτική σταδιακής αποχώρησης του Ασαντ από την πολιτική σκηνή της Συρίας.

Οι διαρροές αυτές δεν διαψεύστηκαν, γεγονός που επιβεβαιώνει εκτιμήσεις ότι οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αναζητούν ένα, όσο το δυνατόν αποδεκτό για τα συμφέροντά τους, πλαίσιο «συνεννόησης» ως προς τη Συρία, καθώς είναι προφανές ότι στο πεδίο της μάχης η πλάστιγγα δεν μπορεί να γείρει προς την πλευρά των αντικαθεστωτικών παρά τη διαρκή υποστήριξη που λαμβάνουν χωρίς μια ωμή εξωτερική στρατιωτική επέμβαση.

Υπό το πρίσμα αυτό, Ρωσία και ΗΠΑ επιβεβαίωσαν ότι υψηλόβαθμοι εκπρόσωποί τους θα συναντηθούν με εκπροσώπους του ΟΗΕ στη Γενεύη την Τετάρτη για να προετοιμάσουν τη Διεθνή Σύνοδο, η πραγματοποίηση της οποίας πιθανολογείται ότι θα οριστεί μέσα στον Ιούνη. Είναι προφανές ότι και αυτή η συνάντηση θα μετατραπεί σε ένα νέο γύρο σκληρού «μπρα ντε φερ», προκειμένου να αποφασιστούν ζητήματα κρίσιμης σημασίας, όπως π.χ. οι συμμετέχοντες στη Σύνοδο -διαφωνίες για τη συμμετοχή του Ιράν, όροι που θέτουν οι αντικαθεστωτικοί κ.λπ.- που θα καθορίσουν και τις ισορροπίες που θα διαμορφωθούν. Οσο για το περιεχόμενό της, η ίδια η συμφωνία της Γενεύης, πέρυσι τον Ιούνη, αφήνει πολλά περιθώρια ερμηνειών, έτσι ώστε να μπορεί κάλλιστα κανείς να υποθέσει ότι τα ενδο-ιμπεριαλιστικά παζάρια θα συνεχιστούν με την ίδια ένταση και μετά τη Σύνοδο, αφού στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, με τον τεράστιο φυσικό πλούτο και τη γεωστρατηγική σημασία, διακυβεύονται τεράστια συμφέροντα.

Ε. Μαυρούλη

Θεραπεία για την καρδιακή ανεπάρκεια;

Θεραπεία για την καρδιακή ανεπάρκεια;

Εκατοντάδες ασθενείς με βλάβες στον καρδιακό ιστό παρουσίασαν σημαντική βελτίωση της λειτουργίας της καρδιάς, όταν τους χορηγήθηκαν βλαστοκύτταρα που εξήχθησαν από το υγιές μέρος της καρδιάς τους, ή από το μυελό των οστών τους, αλλά και από δότες που δεν είχαν συγγενική σχέση. Οι ερευνητές θεωρούν ότι τα βλαστοκύτταρα μετατρέπονται σε νέα κύτταρα καρδιακού ιστού, ενώ ταυτόχρονα προκαλούν και κυτταρική διαίρεση άλλων, μη βλαστικών κυττάρων.

Επί τέσσερις δεκαετίες, οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι τα κύτταρα της καρδιάς δεν πολλαπλασιάζονται και έτσι κάθε θάνατος κυττάρου αδυνατίζει το όργανο. Προσεκτικότερη μελέτη έδειξε ότι η εικόνα αυτή δεν ήταν ακριβής. Η καρδιά αντικαθιστά με νέα κύτταρα το 1% των 4-5 δισεκατομμυρίων κυττάρων της. Τα νέα κύτταρα προέρχονται τόσο από κυτταρική διαίρεση των παλιών, όσο και από διαφοροποίηση βλαστοκυττάρων που ενυπάρχουν στον καρδιακό ιστό. Αυτός ο μηχανισμός επιτρέπει στην καρδιά να αυτοεπισκευάζεται σε ένα μικρό βαθμό. Για παράδειγμα, τις πρώτες δύο βδομάδες μετά από μια καρδιακή προσβολή, τα βλαστοκύτταρα δραστηριοποιούνται και δραστηριοποιούν και άλλα κύτταρα για να αντικαταστήσουν τα κατεστραμμένα, που μπορεί να ξεπερνούν και το 1 δισεκατομμύριο. Λόγω του αργού ρυθμού αυτοεπισκευής, το αποτέλεσμα είναι ο σχηματισμός εκτεταμένου ουλώδους ιστού. Στην περιοχή του ουλώδους ιστού, η καρδιά φουσκώνει περισσότερο από το κανονικό, με αποτέλεσμα να γίνει λιγότερο αποτελεσματική αντλία αίματος.

Η θεραπεία με τα βλαστοκύτταρα αυξάνει κάθετα τη διαθέσιμη ποσότητα αυτών των κυττάρων, άρα και τη θεραπευτική τους ικανότητα, με αποτέλεσμα βελτίωση της καρδιακής λειτουργίας κατά τουλάχιστον 10%, με ταυτόχρονη μείωση του ουλώδους ιστού.

Πολλές ερωτήσεις παραμένουν αναπάντητες. Δεν είναι γνωστό ακόμα ποια ακριβώς από τα είδη βλαστοκυττάρων είναι πιο αποτελεσματικά και ποια είναι η καλύτερη μέθοδος προετοιμασίας τους πριν τη θεραπεία. Ωστόσο, η πρόοδος στον τομέα είναι πολύ γρήγορη.

    

Μύες και τένοντες με φυσική συγκολλητική ουσία

Επί πολλά χρόνια, οι βιολόγοι επικέντρωναν στην εσωτερική λειτουργία των κυττάρων, αδιαφορώντας στην ουσία για την «κόλλα» που κρατά ενωμένα αυτά τα κύτταρα στο σώμα. Οταν άρχισαν, όμως, να μελετούν το υλικό μεταξύ των κυττάρων, γνωστό ως εξωκυτταρικό πλέγμα, άρχισαν να καταλαβαίνουν τη δυναμική του. Οχι μόνο αποτελεί την απαραίτητη βιολογική σκαλωσιά που αποτρέπει τους ιστούς και τα όργανα να μετατραπούν σε μια γλοιώδη μάζα, αλλά απελευθερώνει και χημικά σήματα που επιτρέπουν στο σώμα να επουλωθεί.

Με βάση αυτή τη νέα γνώση, οι ερευνητές αναπτύσσουν μια νέα προσέγγιση στην κατασκευή ιστών, στην οποία η αναγεννητική δύναμη της φυσικής «σκαλωσιάς» παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Η γενική ιδέα είναι να συλλέξουν υλικό του εξωκυτταρικού πλέγματος π.χ. από χοίρους και να το εισάγουν σε ασθενείς που πάσχουν από μεγάλο εσωτερικό τραυματισμό, αφού αφαιρέσουν πρώτα τους παράγοντες που θα πυροδοτούσαν μια καταστροφική επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα του λήπτη. Η τοποθετημένη «σκαλωσιά» θα απελευθερώσει στη συνέχεια μόρια που προσελκύουν μισοεξειδικευμένα βλαστοκύτταρα από το υπόλοιπο σώμα, ώστε να γεμίσουν τα κενά του πλέγματος και να διαφοροποιηθούν ακριβώς στον τύπο του ιστού που έπρεπε να υπάρχει στην περιοχή αυτή. Τελικά, η μοσχευμένη σκαλωσιά θα αντικατασταθεί φυσιολογικά από ανθρώπινες πρωτεΐνες και ίνες, εξαλείφοντας τελείως κάθε ίχνος της κατώτερης προέλευσής της.

Η εξέλιξη στον τομέα είναι ταχύτατη. Από τη θεραπεία της κοίλης με ενίσχυση των αδύναμων σημείων των κοιλιακών μυών και υποστηρικτικών ιστών πριν από μια δεκαετία, οι επιστήμονες πέρασαν τώρα στην κατασκευή τενόντων και ελπίζουν ότι σύντομα θα φτιάξουν και μυικό ιστό.

    

Ζάχαρη ως πρόπλασμα αιμοφόρων αγγείων

Οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές (μηχανήματα που μπορούν να φτιάξουν ομοιώματα αντικειμένων από πλαστικό ή άλλο υλικό) βρίσκουν όλο και πιο διαφορετικές εφαρμογές. Ερευνητές χρησιμοποιούν τώρα 3-D εκτυπωτές για την τοποθέτηση ζωντανών κυττάρων ένα προς ένα σε στρώματα, έτσι που να σχηματιστεί το αντίγραφο μιας ψηφιακά καταχωρημένης βιολογικής δομής. Η διαδικασία μοιάζει λίγο με τη λειτουργία των εκτυπωτών έγχυσης υγρής μελάνης (inkjet), με τη διαφορά ότι αντί για μελάνη ψεκάζουν κύτταρα! Με αυτό τον τρόπο μπορούν να κατασκευάσουν το ακριβές αντίγραφο ενός ανθρώπινου νεφρού, όπως οι συνήθεις τρισδιάστατοι εκτυπωτές θα έφτιαχναν το ακριβές αντίγραφο ενός εξαρτήματος μιας καφετιέρας.

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Το όργανο πρέπει να ενσωματώνει αφ' ενός ένα δίκτυο από αιμοφόρα αγγεία και αφ' ετέρου ένα δίκτυο σωληνώσεων απομάκρυνσης των ούρων. Χωρίς αυτά, το νεφρό δεν μπορεί να τραφεί και να προσλάβει οξυγόνο, ούτε να διαθέσει τα απόβλητά του, με αποτέλεσμα τα κύτταρα να πεθάνουν γρήγορα. Η δημιουργία αυτών των διόδων ως κενών κατά την κατασκευή του νεφρού δεν απέδωσε, γιατί τα αγγεία είτε κατέρρεαν, είτε διαρρηγνύονταν όταν η καρδιά αντλούσε με πίεση αίμα μέσα σ' αυτά.

Η λύση που βρήκε μια ερευνητική ομάδα από τις ΗΠΑ ήταν η κατασκευή του πλέγματος των αγγείων από ένα διαλυτό σάκχαρο και σε δεύτερη φάση η τοποθέτηση των απαραίτητων κυττάρων γύρω από το πλέγμα. Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής, το αγγειακό πλέγμα από ζάχαρη διαλύεται, αφήνοντας πίσω του ανθεκτικά περάσματα, που μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τις καρδιαγγειακές πιέσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το BBC

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το BBC

Λεζάντα του BBC: «Υπήρξαν βαριές απώλειες και στις δύο πλευρές και οι μαχητές συχνά προκαλούσαν άγριο θάνατο στη μισημένη μυστική αστυνομία». Μόνο που στο αφιέρωμα του BBC για την «ουγγρική εξέγερση», καμιά φωτογραφία δε δείχνει θύματα από πλευράς των «μαχητών». Ισως γιατί, εκτός από τους σκοτωμένους σε μάχη, δεν είχαν και δεν έχουν να επιδείξουν τέτοια κτηνώδη συμπεριφορά από την αντίπαλη πλευρά

«Εμείς οραματιζόμαστε ένα μοντέλο κοντά στο BBC, δηλαδή μια δημόσια τηλεόραση που θα ασκεί τεκμηριωμένη κριτική στην κυβέρνηση». Αυτό ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο κ. Τσίπρας σε εκδήλωση για τα ΜΜΕ, που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Σύμφωνα με το «σχήμα» που περιέγραψε ο κ. Τσίπρας στην ομιλία του, το BBC αποτελεί πρότυπο, καθώς είναι ένας ανεξάρτητος δημοσιογραφικός οργανισμός στον οποίο δεν παρεμβαίνει ο ένας ή ο άλλος υπουργός της κυβέρνησης της Μ. Βρετανίας.

Παρεμπιπτόντως, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο μόνος που θεωρεί ως «μοντέλο αντικειμενικής ενημέρωσης» το BBC, καθώς αυτό είναι μια αρκετά διαδεδομένη άποψη.

Ο κ. Τσίπρας αναφέρεται σε μια κατάσταση που ισχύει, αλλά το ζήτημα στο οποίο δεν απαντάείναι το εξής που είναι και το κύριο:

Το BBC είναι ταξικά ανεξάρτητο;

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι απερίφραστα όχι.

Η κυβέρνηση είναι μόνο ένα τμήμα του ταξικού συστήματος.

Το BBC μπορεί να ασκήσει, και έχει ασκήσει, την πιο σκληρή κριτική σε μια κυβέρνηση, προκειμένου να διαφυλάξει το ταξικό σύστημα του βρετανικού μονοπωλιακού καπιταλισμού.

Ας δούμε το ζήτημα πιο αναλυτικά:

Το BBC, ο μεγαλύτερος δημοσιογραφικός οργανισμός παγκοσμίως με 23.000 προσωπικό, είναι ένας ημι-αυτόνομος δημόσιος οργανισμός που λειτουργεί με βάση Βασιλικό Καταστατικό Χάρτη και με συμφωνία του βρετανικού Υπουργικού Συμβουλίου. Η λειτουργία του χρηματοδοτείται από ετήσιο τηλεοπτικό τέλος, το οποίο καταβάλλουν όλα τα βρετανικά νοικοκυριά, οι εταιρείες και οι οργανισμοί που χρησιμοποιούν οποιοδήποτε μέσο, για να έχουν τηλεοπτική εικόνα, ενώ το ύψος του τέλους καθορίζεται κάθε χρόνο από την κυβέρνηση και συμφωνείται στη Βουλή.

Εκτός Μ. Βρετανίας, η λειτουργία του BBC, χρηματοδοτείται από χορηγίες της κυβέρνησης που προέρχονται συνήθως από τον προϋπολογισμό του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών.

Το BBC ιδρύθηκε στις 18 Οκτώβρη 1922 ως κοινοπραξία των Βρετανικών Ταχυδρομείων και έξι μονοπωλιακών ομίλων ως ραδιοφωνικός οργανισμός και η πρώτη του εκπομπή πραγματοποιήθηκε στις 14 Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς, ενώ πρώτος γενικός διευθυντής του έγινε ο ιδρυτής του Τζον Ριθ.

Την ίδια χρονιά επίσης, καθιερώθηκε το «τέλος» των δέκα σελινίων για τη χρηματοδότηση των εκπομπών. Για να αποφευχθεί ο ανταγωνισμός με τις εφημερίδες, οι ιδιοκτήτες των εφημερίδων έπεισαν την κυβέρνηση να απαγορεύσει νέα προγράμματα του BBC έως τις 7 το απόγευμα, ενώ το BBC δεν θα μπορούσε να «παράγει» ειδήσεις το ίδιο.

Το 1925, το BBC έφθανε στο 80% των Βρετανών, μέσω ενός δικτύου τοπικών σταθμών, ενώ από το 1930 το Εθνικό και Περιφερειακό Πρόγραμμα από το Λονδίνο αντικατέστησε τα τοπικά προγράμματα.

Εξαιτίας της διστακτικότητας των Βρετανικών Ταχυδρομείων να συλλέγουν το τέλος υπέρ της λειτουργίας ενός εμπορικού οργανισμού (του BBC), ο Ριθ πρότεινε αλλαγή στη λειτουργία του, ώστε να είναι ανεξάρτητος από την κυβέρνηση και τις εταιρείες.

Το BBC έδωσε εξετάσεις στην αστική τάξη στη διάρκεια της μεγάλης απεργίας του 1926.

Ενώ ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Μπάλντουιν, ζητούσε από το BBC την αναμετάδοση μιας κυβερνητικής ανακοίνωσης, ιδιαίτερα μεροληπτικής, ο Τζον Ριθ πρόκρινε την «ανεξάρτητη δημοσιογραφία» ως καλύτερου μέσου για τη διατήρηση της «πολιτικής σταθερότητας».

Την 1η Ιανουαρίου 1927 υπεγράφη ο Βασιλικός Καταστατικός Χάρτης για τη λειτουργία του BBC, ενώ σχεδιάστηκε και το αρχικό λογότυπο του οργανισμού με τη φράση «Το Εθνος θα μιλά ειρηνικά με το Εθνος».

Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της «κοινωνικής συναίνεσης» και η ενσωμάτωση της εργατικής τάξης στην αστική πολιτική, τι είναι;

Αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί η «αντικειμενικότητα» του BBC, στη λειτουργία του οποίου η αστική τάξη με τις κυβερνήσεις της, δεν έχει λόγο να παρέμβει μιας και οι σκοποί της εξυπηρετούνται με τον καλύτερο τρόπο και βεβαίως με άψογο από κάθε «τεχνική» άποψη προϊόν.

Η αστική τάξη -ιδιαίτερα η πιο πεπειραμένη και ευφυής- δεν αρνείται ούτε την ταξική διάρθρωση της κοινωνίας, ούτε τους εργατικούς αγώνες γενικά.

Το όλο ζήτημα είναι να μην αποκτήσει η εργατική τάξη ανεξάρτητη από τον αστισμό πολιτική, να μη θέτει θέμα εργατικής εξουσίας και κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων.

Σε ό,τι αφορά την «αντικειμενικότητα» επίσης, και τον «πλουραλισμό» των απόψεων, η εργατική τάξη θα πρέπει να έχει υπόψη της ότι «οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης, είναι σε κάθε εποχή οι κυρίαρχες ιδέες» με άλλα λόγια, η τάξη που έχει στα χέρια της τα μέσα παραγωγής είναι ταυτόχρονα και η τάξη που έχει στα χέρια της και τα μέσα της πνευματικής παραγωγής. Η ανάπτυξη του BBC και η κάλυψη ευρύτατων τομέων γνώσης είναι ενδεικτική από αυτήν την άποψη.

Αυτό δε σημαίνει πως η εργατική τάξη δεν πρέπει να παλεύει και για την προβολή των αγώνων της, και για τη διάδοση των ιδεών και των πολιτικών αντιλήψεων που γεννιούνται μέσα στο εργατικό κίνημα, ίσα-ίσα το αντίθετο, το ιδεολογικό επίπεδο είναι σοβαρότατο πεδίο ταξικής πάλης.

Ομως, ταυτόχρονα, η εργατική τάξη δεν πρέπει να έχει αυταπάτες για τα όρια της αστικής «αντικειμενικότητας» και του αστικού «πλουραλισμού», που δεν είναι άλλα από τα ίδια τα όρια διατήρησης και αναπαραγωγής του καπιταλιστικού συστήματος.

Τα αστικά ΜΜΕ, ακόμα και τα πιο «ανεξάρτητα» -από συγκεκριμένους καπιταλιστές, ακόμα και από τις αστικές κυβερνήσεις, όχι όμως από την αστική τάξη- αποτελούν ιδεολογικούς μηχανισμούς του καπιταλιστικού συστήματος.

Οταν το σύστημα κινδυνεύει με ανατροπή εκ θεμελίων από τον πολιτικό αγώνα της εργατικής τάξης, από τον αγώνα για τη δική της εξουσία, κάθε «αντικειμενικότητα» και κάθε «πλουραλισμός» θα παραμεριστούν.

Με τον ίδιο τρόπο αντιδρά και όταν χρειάζεται τη μέγιστη συσπείρωση γύρω από το πρόγραμμά της και την πολιτική της κυριαρχία σε περίπτωση πολέμου. Είναι, εξίσου, χαρακτηριστικό το γεγονός ότι οι τηλεοπτικές εκπομπές του BBC ανεστάλησαν από την 1ηΣεπτεμβρίου 1939 (μέρα εισβολής της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία) έως τις 7 Ιουνίου 1946.

Εκεί που μια ορισμένη αντίληψη περί «ουδέτερης δημοκρατίας» ενδέχεται να έχει τις «αντιρρήσεις» της για τέτοιες ενέργειες, η συνειδητή εργατική τάξη θα αναγνωρίσει την ταξική αναγκαιότητα (για την αστική τάξη, βεβαίως) τέτοιων ενεργειών και θα εξάγει τα συμπεράσματά της.

Η καπιταλιστική οικονομική κρίση και ο τρόπος με τον οποίο επιχειρεί να την αντιμετωπίσει η αστική τάξη -με ή χωρίς μνημόνια- δείχνει ξεκάθαρα ότι στον ταξικό αγώνα δεν υπάρχει «ουδετερότητα» και σε αυτήν την πάλη τα αστικά ΜΜΕ αποτελούν τμήμα της αστικής τάξης.

Κάθε συζήτηση για «ουδέτερη» και «αντικειμενική» ενημέρωση, δηλαδή για ενημέρωση έξω και πάνω από ταξικά συμφέροντα, είναι ένα βλέμμα προς μια ιδεώδη κατάσταση «συμφιλίωσης» αντικειμενικά αντιτιθέμενων ταξικών συμφερόντων, που δεν υπήρξε ποτέ και ούτε μπορεί να υπάρξει.

Στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση, αναζήτησης ενός καπιταλιστικού μοντέλου που λειτουργεί «κανονικά», ενός μοντέλου δηλαδή που θα επιχειρήσει να φρενάρει τις ίδιες τις αντικειμενικές τάσεις της καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπως η συγκέντρωση και η συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, βρίσκεται και η άποψη που διατύπωσε ο κ. Τσίπρας για «νομικό πλαίσιο, αλλά και ιδέες για μεταρρυθμίσεις που θα βάζουν μια τάξη στο χάος (των ΜΜΕ)».

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για συμμόρφωση των επιχειρηματιών με το νόμο, αλλά και για το στόχο (του ΣΥΡΙΖΑ) να δημιουργηθεί «το πλαίσιο που θα επιτρέψει σε συνεργατικά - δημοσιογραφικά εγχειρήματα να αναλάβουν πρωτοβουλίες για να εμπλακούν στο χώρο της ενημέρωσης» πράγμα που σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα «θα δώσει νέα πνοή στο χώρο και θα δημιουργήσει τη δυνατότητα για πραγματική πολυφωνική έγκυρη ενημέρωση μακριά από οικονομικές εξαρτήσεις και εξυπηρετήσεις συμφερόντων».

Ο κ. Τσίπρας παραβλέπει το γεγονός ότι το «χάος» που περιγράφει είναι αντικειμενικό αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, γιατί, επιδιώκοντας ο κάθε κεφαλαιοκράτης το μέγιστο δυνατό κέρδος, στρέφεται κάθε φορά σε εκείνες τις δραστηριότητες που θεωρεί ότι θα του το αποφέρουν.

Φυσικά, αυτό το φαινόμενο, που δεν μπορεί να αναπτυχθεί σε ένα σημείωμα σε όλη του την έκταση, φαίνεται να «σκοντάφτει» στις «ζημιογόνες» επιχειρήσεις των ΜΜΕ.

Μόνο που αυτές αποτελούν τμήματα επιχειρηματικών μονοπωλιακών ομίλων, ενώ ο ίδιος κ. Τσίπρας περιέγραψε τον τρόπο λειτουργίας και χρηματοδότησης αυτών των επιχειρήσεων από τις τράπεζες, αλλά σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό στερεί από ρευστότητα «υγιείς επιχειρήσεις».

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιέγραψε τίποτα διαφορετικό από τον τρόπο λειτουργίας του μονοπωλιακού καπιταλισμού, και στρέφοντας το βλέμμα προς τα πίσω, ονειρεύεται και θέλει και η εργατική τάξη, οι άλλοι εργαζόμενοι, τα φτωχά - λαϊκά στρώματα να «βάλουν πλάτη» για να «εξημερωθεί το θηρίο», να «υποχρεωθεί» να λειτουργεί με «κανόνες».

Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, δηλαδή, αντιμετωπίζεται ως «παρέκκλιση» από τον «κανονικό» και το μόνο που χρειάζεται είναι η «πολιτική βούληση» μιας «αριστερής» κυβέρνησης που θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους.

Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός -αυτός είναι ο ιμπεριαλισμός- είναι το ανώτατο στάδιο ενός συστήματος που από καιρό έχει φάει τα ψωμιά του, μόνο που αυτό δεν το κάνει λιγότερο επικίνδυνο γιατί εκείνο που έχει να δώσει πια, είναι φτώχεια, τσάκισμα κάθε κοινωνικής κατάκτησης, ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης με όλες τις μορφές, πείνα και πόλεμο.

Δρόμος προς τα πίσω δεν υπάρχει.

Η ανατροπή του είναι αναγκαία.

Κάθε προσπάθεια «διόρθωσης» του μονοπωλιακού καπιταλισμού, συμβάλλει, άσχετα από τις προθέσεις, στη συνέχιση της ύπαρξής του με όσα αυτή συνεπάγεται για την εργατική τάξη και τους λαούς.

Η εργατική τάξη δεν έχει κανένα λόγο να αγνοεί αυτή την μόνη αντικειμενική πραγματικότητα, ίσα-ίσα πρέπει να την γνωρίσει σε βάθος, κρίνοντας ταυτόχρονα από τη δική της ταξική σκοπιά ποιοι είναι εκείνοι που προσπαθούν να συσκοτίσουν την πραγματικότητα, και ποιοι προσπαθούν να την αναδείξουν.

Εδώ ο ρόλος των εργαζόμενων δημοσιογράφων είναι σημαντικός, και από την πλευρά τους, ως μισθωτοί εργαζόμενοι, έχουν κάθε λόγο να ταχθούν στο πλευρό της εργατικής τάξης.

Η εργατική τάξη έχει να διδαχθεί από τον ταξικό της αντίπαλο, και αν πρέπει να αναγνωρίσει κάτι, δεν είναι η δήθεν «αντικειμενικότητα» του BBC, αλλά η ταξικότητά του και αυτά τα διδάγματα αντί να θολώνουν το μυαλό της, πρέπει, το αντίθετο να γίνονται μαθήματα για την οργάνωση του δικού της αγώνα για την δική της εξουσία.

ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ Ποδοσφαιρικό... «Ελντοράντο» με «εκλεκτούς» κερδισμένους

ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ

Ποδοσφαιρικό... «Ελντοράντο» με «εκλεκτούς» κερδισμένους

Ακριβώς μια 20ετία από τότε που η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου (ΟΥΕΦΑ) πήρε την απόφαση να μετατρέψει το μέχρι τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών της Ευρώπης σε Τσάμπιονς Λιγκ (1992/93) πλέον είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι οι κερδισμένοι της εν λόγω ιστορίας. Την προηγούμενη βδομάδα, άλλη μια διοργάνωση που έφθασε στο φινάλε της με τη διεξαγωγή του τελικού στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου και την κατάκτηση του τροπαίου από την Μπάγερν Μονάχου πιστοποίησε το πλέον σίγουρο. Οτι το Τσάμπιονς Λιγκ αποτελεί το πλέον κερδοφόρο ποδοσφαιρικό προϊόν σε διασυλλογικό επίπεδο παγκοσμίως, με λίγους και εκλεκτούς κερδισμένους αγωνιστικά και βεβαίως εξωαγωνιστικά.

Το... κερδοφόρο πείραμα

Το πείραμα της ΟΥΕΦΑ προκειμένου να αυξήσει τα έσοδά της αλλά και να αλλάξει προφίλ σε μια διοργάνωση που ήδη είχε αμαυρωθεί από περιστατικά βίας, κακές διαιτησίες, ψιθύρους για τα αποτελέσματα (περίπτωση Μαρσέιγ το 1989), κινδύνευε να απαξιωθεί, αλλά ήταν και μπροστά σε νέα δεδομένα (π.χ., επιστροφή των αγγλικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις), πέτυχε και με το παραπάνω τους στόχους της Συνομοσπονδίας.

Παράλληλα, η όλη του δομή βγάζει από πολλές κακοτοπιές τους διοικούντες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Οπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι η διοργάνωση αποτέλεσε το καλύτερο όπλο της ΟΥΕΦΑ στην κόντρα με τη λίγκα των ισχυρών συλλόγων της τότε ανερχόμενης G14, που απειλούσε πιο σοβαρά από ποτέ τη Συνομοσπονδία με την ...μπασκετοποίηση (βλ. Ευρωλίγκα) του ποδοσφαίρου, η οποία θα σήμαινε μια αλλαγή στον τρόπο που μοιράζεται η πίτα των κερδών. Το δέλεαρ της καινούριας διοργάνωσης, που τα πρώτα χρόνια συνεχώς βελτιωνόταν, κυρίως στο θέμα του μοιράσματος των κερδών, η ολοένα αυξανόμενη παρουσία ισχυρών πολυεθνικών ως χορηγών, η καθιέρωση των πριμ από πλευράς της ΟΥΕΦΑ και τα όσα άλλα συνεπαγόταν η συμμετοχή αλλά και τα ακόμα περισσότερα που έφερνε η διάκριση στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν μια σειρά καλοί λόγοι προκειμένου οι ισχυροί σύλλογοι να αφήσουν νωρίς νωρίς στην άκρη την... επαναστατικότητά τους και να συμβιβαστούν με τα νέα δεδομένα. Από την άλλη και η ίδια η Συνομοσπονδία μόνο χαμένη δε βγαίνει από αυτή τη... γαλαντομία της προς τους συλλόγους. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα έσοδα της ΟΥΕΦΑ για το 2011-2012 έφτασαν τα 2.795.751.000 ευρώ και τα καθαρά κέρδη στα 128.765.000 ευρώ για το ίδιο οικονομικό έτος. Την ίδια ώρα οι κολοσσιαίες συμφωνίες με τους χορηγούς, οι οποίοι αυξάνονται και πληθύνονται κάθε χρονιά με βάση και τη συνεχώς αυξανόμενη δημοτικότητα της διοργάνωσης, επιτρέπουν στη Συνομοσπονδία να αδειάζει τα ταμεία της κάθε χρονιά και την επόμενη να τα ξαναγεμίζει. Για παράδειγμα, τη φετινή σεζόν, η οποία συμπίπτει με το άνοιγμα μιας ακόμα τριετίας (τόσο διαρκούν οι συμβάσεις) νέων - και καλύτερων του παρελθόντος - συμφωνιών με χορηγούς (βλ. είσοδος «Gazprom») η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία μοίρασε 500.700.000 ευρώ στις 32 ομάδες που συμμετείχαν στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση ως πριμ και 409.600.000 ευρώ από έσοδα που προκύπτουν από την εκμετάλλευση των τηλεοπτικών και εμπορικών δικαιωμάτων, χορηγούς και βελτιωμένες τηλεοπτικές συμβάσεις.

Στο κυνήγι της... συμμετοχής

Η κατάκτηση του τροπαίου συνοδεύεται από πακτωλό εκατ. ευρώ για το νικητή της διοργάνωσης

Associated Press

Το τι σημαίνει το Τσάμπιονς Λιγκ για τα οικονομικά των ομάδων, ξέχωρα από τα νούμερα, φανερώνεται περίτρανα από το γεγονός ότι πλέον σήμερα η συμμετοχή στη διοργάνωση έχει καταφέρει να ξεπεράσει, ως στόχος κάποιας ομάδας, ακόμα και τις παραδοσιακές αξίες, όπως ήταν η κατάκτηση του Πρωταθλήματος ή του Κυπέλλου. Σήμερα και με δεδομένο το άνοιγμα των συμμετοχών, που δεν αφορά μόνο τις πρωταθλήτριες αλλά επεκτείνεται ως και στην τέταρτη ομάδα της βαθμολογίας (σε κάποιες χώρες), είναι σχετικά τα όρια για το πότε μια χρονιά μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη ή αποτυχημένη για κάποιον σύλλογο. Τα εγχώρια τρόπαια (Πρωτάθλημα, Κύπελλο) έρχονται πλέον σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην εξασφάλιση της συμμετοχής στο... «Ελντοράντο» του Τσάμπιονς Λιγκ και πολλές φορές η μάχη γι' αυτή ξεπερνά σε ανταγωνισμό την αντίστοιχη για την πρωτιά στο πρωτάθλημα. Αν σκεφθεί κανείς ότι υπάρχουν σύλλογοι που στηρίζουν τον προϋπολογισμό της χρονιάς στη συμμετοχή ή όχι στο Τσάμπιονς Λιγκ καταλαβαίνει τι διαστάσεις λαμβάνει το κυνήγι της συμμετοχής στη διοργάνωση.

Λεφτά με το καλημέρα...

Και δε θα μπορούσαν να είναι αλλιώς τα πράγματα αφού το σύστημα με το οποίο μοιράζονται τα λεφτά της ΟΥΕΦΑ φροντίζει για όλους... προκειμένου να αποφεύγονται και πιθανοί πονοκέφαλοι (παράπονα συλλόγων) στο μέλλον. Ετσι, με το ...καλημέρα η κάνουλα ανοίγει: Κάθε πρωταθλητής χώρας που δεν καταφέρνει να προκριθεί στη φάση των ομίλων, αποζημιώνεται με 200.000 ευρώ. Κάθε ομάδα που συμμετείχε στον 1ο και στο 2ο προκριματικό γύρο εισέπραξε 140.000 ευρώ (για κάθε γύρο), εφόσον δεν προκρίθηκε στους ομίλους. Τέλος, κάθε ομάδα που αποκλείστηκε στον 3ο προκριματικό γύρο, είτε από το μονοπάτι των πρωταθλητών είτε από το μονοπάτι των μη πρωταθλητών, εισέπραξε επίσης 140.000 ευρώ.

Μπορεί τα ποσά να φαίνονται μικρά σε σχέση με αντίστοιχα μεγέθη που υπάρχουν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, όμως με βάση τη λεγόμενη κατηγοριοποίηση των πρωταθλημάτων, άρα και των ομάδων που συμμετέχουν σε κάθε γύρο της διοργάνωσης, μιλώντας για ομάδες που προέρχονται από πρωταθλήματα χωρών όπως της Εσθονίας, του Λουξεμβούργου, των Ν. Φερόε, κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητα γι' αυτούς θεωρούνται.

Οι κερδισμένοι των... κερδισμένων

Και βέβαια μιλώντας για μια διοργάνωση-οικοδόμημα φτιαγμένο με τις λογικές που επιτάσσουν οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, δε θα μπορούσαν όλοι να έχουν την ίδια χαρά. Κάποιοι χαίρονται παραπάνω αφού θεωρούνται οι πλέον κερδισμένοι των κερδισμένων. Και αυτό γιατί τα πράγματα αλλάζουν για τα καλά πλέον από τη φάση των ομίλων και έπειτα, με τα ποσά και τα κέρδη να ανεβαίνουν σε αστρονομικά ύψη. Τα οποία βέβαια επί το πλείστον καρπώνεται συγκεκριμένη ομάδα συλλόγων αφού κοιτώντας κάποιος την ιστορία της τελικής φάσης της διοργάνωσης (όπως λέγεται από τη φάση των ομίλων μέχρι τον τελικό) επί της ουσίας θα δει τους ίδιους πρωταγωνιστές σε ένα ποσοστό τουλάχιστον 80%, δημιουργώντας έτσι ένα δικό τους ξεχωριστό «στάτους κβο». Και μπορεί ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ, Μισέλ Πλατινί, τα τελευταία χρόνια να μιλάει συνεχώς για το κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ ισχυρών και αδύναμων ομάδων, τα γεγονότα όμως κάθε άλλο παρά τον δικαιώνουν. Το γεγονός ότι ακόμα και το δεύτερο τη τάξει ευρωπαϊκό τρόπαιο το πήρε ομάδα προερχόμενη από αυτό το «στάτους κβο» (Τσέλσι) δείχνει μια πραγματικότητα που διαψεύδει τον πρώην Γάλλο παίκτη και νυν πρόεδρο της ΟΥΕΦΑ.

Είναι πολλά τα λεφτά...

Με βάση το σύστημα διανομής οι 32 συμμετέχουσες ομάδες στην τελική φάση της διοργάνωσης μοιράζονται 500.700.000 ευρώ με προκαθορισμένο τρόπο. Η συμμετοχή και μόνο στους ομίλους αποφέρει 8.600.000 ευρώ σε καθεμία ομάδα. Για πρώτη φορά τη φετινή σεζόν το ποσό αυτό παίρνει ενιαίο χαρακτήρα (πριμ βάσης) και δεν χωρίζεται σε πριμ συμμετοχής και πριμ ανά αγώνα, όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Από εκεί και πέρα υπάρχουν τα πριμ απόδοσης. Κάθε νίκη στη φάση των ομίλων αποφέρει 1.000.000 ευρώ, ενώ κάθε ισοπαλία 500.000 ευρώ. Ως εκ τούτου, μία ομάδα θα αποχωρήσει από τη διοργάνωση με μίνιμουμ έσοδα από αυτήν την κατηγορία ύψους 8.600.000 ευρώ. Εάν μία ομάδα, όμως, φτάσει μέχρι την κατάκτηση του τροπαίου, όπως η Μπάγερν Μονάχου, θα εξασφαλίσει μέχρι και 37.400.000 ευρώ από αυτά τα έσοδα. Η πρόκριση στη φάση των 16 αποφέρει 3.500.000 ευρώ, εκείνη στα προημιτελικά ανταμείβεται με 3.900.000 ευρώ και στα ημιτελικά με 4.900.000 ευρώ. Οσο για το ζευγάρι του τελικού, η ηττημένη Ντόρτμουντ εισέπραξε 6.500.000 ευρώ για το παιχνίδι του Λονδίνου, ενώ οι νικητές Βαυαροί πήραν 10.500.000 ευρώ. Σημειώνεται ότι για την πρωταθλήτρια Μπάγερν και την κάτοχο του Γιουρόπα Λιγκ, Τσέλσι, τα έσοδα θα αυξηθούν καθώς υπάρχουν πριμ και για τη συμμετοχή στον περίφημο τελικό του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ, τον Αύγουστο (ο νικητής εισπράττει 3.000.000 ευρώ και ο ηττημένος 2.200.000 ευρώ). Σε όλα αυτά θα πρέπει να υπολογιστούν και μια σειρά από άλλα έσοδα, όπως από το περίφημο market pool (ποσά που σχετίζονται με την τηλεοπτική αγορά, τον αριθμό εκπροσώπων κάθε χώρας, τη θέση που κατέλαβε στο προηγούμενο πρωτάθλημα).