Καθήκονταααα

Καθήκονταααα 





    «Η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν το ιστορικό καθήκον να βάλουν τις βάσεις του νέου πολιτικού και οικονομικού συμβιβασμού». Τούτα τα όμορφα λογάκια θα τα βρεί κάποιος στην Αυγή  της 25ης του Μάη και είναι του Γιώργου Παπανάγνου (καθηγητής του πανεπιστημίου των Η.Ε.). Δε γνωρίζω αν ο εν λόγω καθηγητής έχει κάποια πολιτική σχέση με το νεοπαΣΟΚ και για να πώ την αλήθεια δεν νομίζω ότι με ενδιαφέρει κιόλας. Αν έχει ,και λέει αυτή τη φράση ,τότε  να τον χαίρονται και καλό θα είναι για τον βγάλουν μία γύρα και από τα κανάλια τους (βλ.ΝΕΤ και ΕΤ-3) για να ακούσει και ο κόσμος αυτά τα όμορφα. Αν όχι ,τότε το πράγμα είναι ακόμα πιο πικάντικο καθώς ένας ακόμα δηλώνει την πίστη του ότι το νεοπαΣΟΚ μπορεί να κάνει την «βρωμοδουλειά» με τον φερετζέ της αριστεράς (που είσαι παιχτούρα Ανιέλι). Δεν έχει περάσει και πολύ καιρός από τότε που ο ΣΕΒ δήλωνε ότι θα ήθελε την συμμετοχή του νεοπαΣΟΚ  σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας.
 Δεν πέρασαν πολλές μέρες που η αρμάδα των αστικών ΜΜΕ (εφ.ΤΑ ΝΕΑ) έγραφε μέσα στην τρελή χαρά ότι «το πολιτικό προσωπικό για ένα τέτοιο εγχείρημα υπάρχει». Όπου «εγχείρημα» ο ποιητής εννοούσε  «πρωτοβουλία για να πάει η χώρα με υπευθυνότητα (!!!) στον ευρωπαικό δρόμο» αναφερόμενος στο νεοπαΣΟΚ. Από τέτοια μπόλικα θα μπορούσα να βάλω αλλά και χρόνο δεν έχω και είναι κομματάκι βαρετό. 
Αρκεί μία βόλτα στο διαδίκτυο και θα βρεί κάποιος τις δηλώσεις «πίστεως» προς το νεοπαΣΟΚ και του ΣΕΤΕ (μαζί με τις υποδείξεις του προς το ΚΚΕ να μη βλάπτει τον τουρισμό) και του ΚΕΕΕ και του ΕΣΕΕ και άλλων πολλών. Αρκεί και μία ματιά στα πρωτοσέλιδα της εφημερίδας που γκρέμισε τον καραμανλισμό και (από εδώ διαβάζεις χωρίς ανάσα) που στη συνέχεια το γύρισε αλλιώς και μετά ξανά αλλιώς και μετά είδε το φως με τον Σημίτη και μετά άλλαξε την λάμπα με τον Καραμανλή τον ανιψιό αυτή τη φορά καθώς ο Γιωργάκης «δεν μπορούσε το παιδί» και μετά ο τσίφτης και καραμπουζουκλής λεγόταν Σαμαράς και στα ξαφνικά εδώ και δύο βδομαδούλες ανακαλύψε τον Τσε στο πρόσωπο του Τσίπρα (ουφ λαχάνιασα) …
  «Πολιτικός και οικονομικός συμβιβασμός» λοιπόν. Γιατί όχι ; Εδώ ο ένας λέει ότι τα χαράτσια θα τα γυρίσουν πίσω και στα καπάκια ο άλλος λέει ότι «τέτοια ενέργεια δεν υπάρχει στο πρόγραμμά μας» στο συμβιβασμό θα μασήσουν ; Εδώ ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος λέει άλλα την Δευτέρα και άλλα την Τετάρτη στον ΙΔΙΟ ραδιοφωνικό σταθμό και στον ΙΔΙΟ δημοσιογράφο (βλέπε Δραγασάκης στον Real και στον Χατζηνικολάου) λέτε να έχει πρόβλημα να βάλει τον συμβιβασμό στο τραπέζι ;Ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει και σίγουρα όλα τα βολεύει. Καρδιές να μην χαλάσει μόνο ,ειδικά τώρα που πολύ φοριέται η επανάστα. 
   Μάλλον σε αυτό το συμβιβασμό θα αναφέρεται ο Δραγασάκης όταν λέει (στον ant1 στις 24/5/12) το εξής διαφωτιστικό για όσους έπεσαν σε «αριστερούτσικες» παγίδες και ανώδυνα συνθηματάκια: «το ΚΚΕ όταν λέει Λαική Εξουσία εννοεί ανατροπή του καπιταλισμού (σσ σπίρτο είσαι). Εμείς αξιοποιούμε συνειδητά μια δευτερεύουσα αντίθεση  του συστήματος, ενδοκαπιταλιστική. Ο Ομπάμα, η Κίνα, η Ρωσία και το μεγαλύτερο μέρος της ευρώπης θέλουν να σταματήσει η λιτότητα. Η Μέρκελ και ένα μπλόκ δυνάμεων θέλει να συνεχιστεί η λιτότητα. Εμείς παίζουμε με αυτή την αντίθεση…..». Επειδή λοιπόν εμείς ΔΕΝ παίζουμε και επειδή εμείς δεν ζούμε για την δευτέρα παρουσία (συριζαιίκος όρος) όπου η ΕΕ ξαφνικά θα ξεχάσει τον ρόλο για τον οποίο ιδρύθηκε και τον σκοπό που υπηρετεί , και ξαφνικά θα δει το φως και το δίκαιο της τάξης που παράγει τον πλούτο, θα ζητήσουμε από τους νεοπαΣΟΚους να μας συγχωρέσουν. Γιατί εμείς ,ναι, για ανατροπή του καπιταλισμού και Λαική Εξουσία παλεύουμε…με το παρδόν δλδ. Χωρίς «πολιτικούς και οικονομικούς συμβιβασμούς» , χωρίς πρωτοσέλιδα στους «Financial Times» (ατάκα από την ίδια συνέντευξη του Δραγασάκη) , χωρίς υποχωρήσεις στα σωματεία σαν μερικούς-μερικούς που βάζουν κάποιες υπογραφές (ονόματα μη λέμε και έρχονται και εκλογές και θα μας λένε κακούς πάλι) , χωρίς ψευτοδιλήμματα τύπου ο καλός Ομπάμα και η κακιά Μέρκελ (ή παλιότερα ο κακός Μπούς και ο καλός Ζοσπέν), χωρίς «τροποποίηση του μνημονίου» ή «καλύτερη διαπραγμάτευση με την ΕΕ», και κυρίως χωρίς να μετατρέπουμε τον πολιτικό μας φορέα σε πλυντήριο «πρώην» κορυφαίων μεγαλοσυνδικαλιστών παΣΟΚων και νυν νεοπαΣΟΚων (Κοτσακάς,Ραυτόπουλος και και και). Ο καθένας λοιπόν με τα «καθήκοντά» του και τις αλήθειες του. 




 Υγ1. σας έχω πει ότι μου αρέσουν οι έξυπνες ατάκες; ε, ναι λοιπόν μου αρέσουν. Ειδικά αν απευθύνονται σε πολιτικούς τύπου Ντινόπουλου. Ένα θερμό λοιπόν χειροκρότημα στην Κανέλη για την ατάκα στον αστείο τύπο «είσαι και ανιστόρητος απόγονος μαυραγορίτη» (μαζεμένο το βάζω γιατί του είπε κι άλλα) και ένα ακόμα θερμό χειροκρότημα στον Βαρεμένο που του είπε (στο ίδιο πάνελ και με αφορμή την ίδια μπαρούφα που πέταξε ο γνωστός υστερικός των πάνελ) «το πιλίκιο της στολής του πενήντα ξέχασες να φορέσεις»…


 Υγ2.μου αρέσουν επίσης και μερικές σταθερές αξίες. Πριν την 6η Μάη σε όλα τα πάνελ η σειρά ήταν: εκπρόσωπος παΣΟΚ, εκπρόσωπος ΝΔ, εκπρόσωπος νεοπαΣΟΚ και καμιά φορά για συμπλήρωμα και κανένας άλλος. Μετά την 6η Μάη τα πάνελ είναι: εκπρόσωπος ΝΔ, εκπρόσωπος νεοπαΣΟΚ, εκπρόσωπος παΣΟΚ και καμιά φορά και κανένας άλλος … Για να μην «χανόμαστε» μάλλον…
 στις 4:21 μμ  Αναρτήθηκε από  blogseviko

Φοβούνται οι αγορές και "η Ευρώπη" την Αριστερή κυβέρνηση;-Ενα άρθρο των FT

Φοβούνται οι αγορές και "η Ευρώπη" την Αριστερή κυβέρνηση;-Ενα άρθρο των FT  





Διάβασα πριν από μερες αυτο το άρθρο των FT ("Everybody chill – Grexit is not really imminent" (Xαλαρώστε- H έξοδος της Ελλάδας δεν έιναι προ των πυλών)  και το αναδημοσίευσα όπως ήταν στα Αγγλικά στο "εδώ και τώρα". Βρήκα λίγο χρόνο και το μετέφρασα σημερα και το δημοσιεύω εδώ. 
Αυτο που λεει και που είναι ενδιαφερον, ειναι το οτι δεν καταλαβαίνει αυτούς τους "φόβους " για τον ΣΥΡΙΖΑ  και την Αριστερή αντι-μνημονιακή κυβέρνηση ,ότι  δηλαδή θα προκαλέσει έξοδο από την Ευρωζώνη(GREXIT), αφού ουσιαστικά, όπως περιγράφει, θα αναγκαστεί να κάνει τη βρώμικη δουλειά που δεν μπόρεσαν να κανουν οι προηγουμενοι "νεκροί πλέον" κυβερνώντες τους οποίους οι πάντες διεθνώς σιχαίνονται!.
Από τον τρόπο που λέει "όταν οι οροι του μνημονίου απορριφθούν" φαίνεται πως αυτό είναι κάτι που το θεωρεί εντελώς φυσιολογικό ή και απαραίτητο να γινει, αφού θα αντικατασταθει αναγκαστικα από κάτι ακόμη γρηγορότερο και σκληρότερο...


Ας δούμε όμως τι λέει το πιο ενδιαφέρον κομμάτι του άρθρου των Financial Times και όχι του Ριζοσπάστη. Δεν το λέω με ειρωνική διάθεση αλλά είναι βεβαιο οτι αν τέτοια επιχειρήματα είχαν ειπωθεί από φίλους η στελέχη του ΚΚΕ φυσικα ελάχιστοι εκτός ΚΚΕ θα ενδιαφερόντουσαν. 
...........


"Ακόμη και αν οι αντι-μνημονιακοί κάνουν μαζί μια κυβέρνηση συνασπισμού,  θα αντιμετωπίζουν μια αποφασισμένη σκληρή αντιπολίτευση, και ένα επίμονο δημόσιο τομέα που θα  εμποδίζει τις κινήσεις της. Οι  «ξένοι»  απεχθανόνται τα δυο μνημονιακά κόμματα(ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) και το νεκρό βάρος τους, της πελατειακής λογικής και της διαφθοράς, ακόμη περισσότερο από ό, τι την Αριστερά.Θυμηθείτε ότι η τρόικα θα μπορούσε να κάνει τις πληρωμές για τα ομόλογα του PSI με τον δεσμευμένο λογαριασμό που δεν είναι υπό τον έλεγχο των Ελλήνων. Έτσι, όταν οι όροι του μνημόνιου (δημόσιος τομέας΄, απολύσεις, οι μειώσεις στους μισθούς, κλπ.) απορριφθούν, κατά πάσα πιθανότητα κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου, η τρόικα θα μπορούσε να κόψει τις πληρωμές προς την ελληνική κυβέρνηση, αλλά να συνεχίσει να πληρώνει τους τοκους των ομολόγων του PSI που ξεκινούν τον Σεπτέμβριο. 
Στη συνέχεια, η ελληνική κυβέρνηση, τώρα φτωχότερη σε μετρητά, θα πρέπει να επιβάλει βαθύτερες, ταχύτερες περικοπές από ό, τι οι περικοπές του μνημονίου. Η Ελλάδα θα πρέπει να εξισορροπήσει το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της και γρήγορα το πρωτογενες  έλλειμμα κρατικου προϋπολογισμού, με το λαό  και τον ΣΥΡΙΖΑ να εκσφενδονίζει ευθύνες   και αυτές τις ευφάνταστες ελληνικές  κατάρες κατά της Τρόικας. 
Αυτό δεν απαιτεί την αποχώρηση από το €, η οποία θα έχει τεράστιο λογιστικό κόστος  και καθυστερήσεις. Η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να κάνει τις πληρωμές στα εσωτερικά χρέη της, συμπεριλαμβανομένων των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων, συντάξεων, τους προμηθευτές, και ούτω καθεξής, εν μέρει με τα ευρώ να συλλέγει από τους φόρους, και εν μέρει με IOUs(ομόλογα-χρεώγραφα "σου χρωστάω"). Τα IOUs θα διαπραγματεύονται αμέσω με μια έκπτωση. Μετά από μήνες, ή ακόμα και ένα έτος, της αυτο-επιβεβλημένης λιτότητας και ηθικής ικανοποιησης της αντίθεσης στον ιμπεριαλισμο, η ελληνική κυβέρνηση θα κάνει μια νέα συμφωνία. Τα επίσημα IOUs υποτιμώνται σε ευρώ, ή, εναλλακτικά, την εποχή εκείνη, μετατρέπονται σε δραχμές. Οι επίσημοι πιστωτές αναγνωρίζουν τις απώλειές τους. Η Ελλάδα παίρνει κάποιες μεταβιβάσεις / δανείων / ή κάποια ενίσχυση. 
 Αυτό απαιτεί, διατήρηση της ρευστότητας  στο αφερέγγυο τραπεζικό σύστημα για να είναι ικανό να κάνει τις μέρα με τη μέρα πληρωμές του συστήματος .Αυτό μπορεί πράγματι να αντιμετωπισθεί με μια ανακεφαλαιοποίηση προεκλογικά, μαζί με περιορισμούς σε αποσύρσεις κεφαλαίων και εντός της ζώνης του ευρώ και τις διεθνείς μεταφορές, που θα δικαιολογούνται βάσει του άρθρου 65 της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση. 
Αυτό επιτρέπει αναμφισβήτητα  τους περιορισμούς αυτούς "για λόγους φορολογίας ή  προληπτικής εποπτείας των πιστωτικών ιδρυμάτων ...". Θέλετε "κινητά" ευρώ(που να μπορούν να μεταφερθούν); Ας δούμε τις φορολογικές σας δηλώσεις ή να ελεγχθούν τα τιμολόγια για τις εισαγωγές που είναι απαραίτητα. Ίσως αυτό θα ήταν παραβίαση του άρθρου 65, αλλά τα δικαστήρια θα μας το πουν  μετα από χρόνια. 
Αλλά η Ελλάδα θα μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιεί ελεγχόμενα κεφάλαια  σε ευρώ εν τω μεταξύ. Σταδιακά τα ομόλογα PSI ανεβαίνουν. Το Grexit δεν μπορεί να γίνει από προσωρινή διαχειριστική κυβέρνηση. Χαλαρώστε"


 john.dizard@ft.com 
 Αναρτήθηκε από  Γιώργος Σαρρής

Όχι άλλα δάκρυα...- Στα προάστια της λογικής

Όχι άλλα δάκρυα...- Στα προάστια της λογικής 

"Οχι άλλους φόρους" φωνάζουν όλοι οι διεκδικητές της εντολής με ματια γεματα ένταση και πλήρη από έλλειψη νοήματος που έλεγε κι ο Ν.Καρούζος.
 Οχι άλλα δακρυα κλείσαν οι τάφοι ένα πράγμα δηλαδή, αλλά εδώ που τα λέμε κανείς δεν θέλει να γίνει λίπασμα στο δέντρο της μαύρης της "Ανάπτυξης" που ο σπόρος του είναι από πρίν δηλητηριασμένος από το καπιταλιστικό μικρόβιο. Όσο γι αυτα τα παραμύθια με το καλό του τόπου και τις άλλες σχετικές γενικολογίες να τα βάλουν εκεί που ξέρουν.


 Το"Οχι άλλους φόρους" δε μας λέει απολύτως τίποτα! Δε χρειάζεται κανένας να εξηγήσει σε κανέναν το ότι δεν αντέχουμε άλλο. Το ξέρουμε ο καθένας προσωπικά.
Απαιτούμε όμως να μας πουν τι θα κάνουν με τους ήδη υπάρχοντες απαράδεκτους φόρους και τα χαράτσια που επιβλήθηκαν παράνομα, από μια κυβέρνηση χωρίς λαική νομιμοποίηση, και που κάποια όπως το χαρατσι της ΔΕΗ κρίθηκαν ήδη αντισυνταγματικα (έστω και έμμεσα αφου δέχεται η απόφαση οτι ο φόρος αυτός έχει προσωρινό χαρακτήρα(!) για να δοθει δυνατότητα να ισχύσει για ένα χρόνο).
 Θα τα πληρώσουμε; Δεν θα τα πληρώσουμε; Γιατί αν αρχισουν να μας λένε περίεργα του στυλ " Στη συγκεκριμένη κρίσιμη συγκηρία κρίναμε τελικά κλπ..." να μας πουνε και που θα βρούμε τα λεφτά να τα πληρώσουμε γιατί βέβαια δεν υπάρχει σάλιο στις τσεπες του κοσμάκη που βομβαρδίζεται αυτές τις μέρες με παραφουσκωμένα εκκαθαριστικά που τον καθαρίζουν κανονικά. Και πριν μας το πούνε να ψάξουν να βρουν κι από πού θα φύγουνε από τώρα.
 Γι αυτά λοιπόν, για το κυρίως πιάτο δηλαδή, ακούμε από τίποτα εως μπερδεμένα πράγματα από όλους, εκτός ΚΚΕ φυσικά που βασικά δεν το ακούμε σχεδόν καθόλου πια αφου το σπρώχνουν όλο και πιο πέρα γιατι ενοχλεί.
 Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν κάνουν τον κόπο ούτε να αναφερθούν βέβαια, αφού αυτοί τα ψήφισαν όλα αυτά μόλις λίγους μηνες πριν, και όταν τους ρωτούν μιλάνε με γενικοτητες περί συνολικής ή κατ' άρθρο αναδιαπραγμάτευσης!
 Ο Καμμένος έχει άλλες δουλειές αφού ασχολείται με την καταδίκη της άλωσης της Κωνσταντινούπολης και της ήττας των Αθηναίων στους Αιγός ποταμούς...και το συνεχές πλύσιμο και σιδέρωμα των γαλανόλευκων κουστουμιών του. Η ΔΗΜΑΡ δηλώνει πίστη στη συνέπεια γενικά και γενικά δηλώνει ότι πρωτη προτεραιότητα δεν είναι η επιβίωση του λαού αλλα ...ο σχηματισμός κυβέρνησης! Οταν τους ρωτούν για τα συγκεκριμένα μου θυμίζουν το Γούντυ Άλλεν που τον ρώτησαν τι άποψη έχει για το θάνατο και ειπε "Ειμαι κατά"!
 Ο Σύριζα τέλος είναι μες τη σαφήνεια. Οσο πλησιάζει ή ώρα της κρίσεως όλο και θαμπώνει η εικόνα γύρω από τα συγκεκριμενα που πονάνε. Να 2-3 απαντησεις του Π.Λαφαζάνη που λενε πολλά αλλά όλο και πιο θολά και  καταλαβαίνει κανείς γιατί τόσα βήματα πίσω. Τα μεγάλα ποσοστά χρειάζονται θυσίες και μη ρωτάτε ποιανού.
 Από συνέντευξη του Π.Λαφαζάνη στο Βήμα fm που διαβάσαμε στο ΙΣΚΡΑ:


"ΠΟΥ ΤΟΠΟΘΕΤΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΜΙΣΘΟ; Π.Λ:Δεν είμαι σε θέση να απαντήσω αυτή τη στιγμή. Είναι, όμως, σαφές ότι πρέπει να ξεκινήσει μια σταδιακή ανάκαμψη των μισθών γιατί τώρα βρισκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.
 ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΘΑ ΤΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΤΕ; Π.Λ.:Βεβαίως, θα επανεξετάσουμε τις λογικές που έχουν επιβληθεί ειδικά χαράτσια τα οποία, πολλά από αυτά, είναι οριζόντια, επί φτωχών και πλουσίων και θα καταργήσουμε μέσα στις νέες συνθήκες και τη νέα πραγματικότητα, αυτά που επιβαρύνουν ιδιαίτερα τους άνεργους, τους χαμηλόμισθους, τις πιο φτωχές και υπό δοκιμασία οικογένειες στη χώρα μας...
 ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ; Π.Λ: Αυτή είναι η βασική μας θέση, να τα καταργήσουμε! Θα ξεκινήσουμε, πάντως, από εκεί που «πονάνε» περισσότερο, από αυτούς που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη. Θα ξεκινήσουμε να καταργούμε ειδικές επιβαρύνσεις, όσον αφορά ανέργους, χαμηλοσυνταξιούχους, οικογένειες που διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχειας, οικογένειες που δεν έχουν τη δυνατότητα να αντέξουν.
Αυτή την ώρα, ετοιμάζουμε επικαιροποίηση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και πιστεύουμε ότι αυτή η επικαιροποίηση θα απαντήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο."




"Θα ξεκινήσουμε..." λοιπόν λέει ο Συριζα όπως ξεκίνησαν κι οι άλλοι και μετά μας είπαν "Εμείς γι αλλού κινήσαμε μα αλλού η ζωη μας πάει".


 Περιμένουμε λοιπόν την επικαιροποίηση, και δεν την περιμένουμε μόνο εμεις αλλά και πολλοί οπαδοί, μέλη και ψηφοφόροι του Συριζα που ό,τι και να λένε τρέμει η ψυχή τους γιατί τα έργα αυτά τα έχουν ξαναδει πολλές φορές.




Αυτό που δεν μπορεί να μη βλέπει κανείς πάντως είναι ότι παρά το γεγονός οτι πια δεν υπάρχουν παρα μόνο υποψιασμένοι σ'αυτό τον τόπο, το βλέμμα δε λέει να πάει προς την Ανατροπή. Δε λεει αυτός ο λαός παρά την κινητικότητα, παρά τα βήματα που κάνει, να βρεί το κουράγιο και να πιστέψει  στον εαυτό του κι όχι στους λογικούς και τις εφικτές λύσεις που τον σπρώχνουν ολοφάνερα στο γκρεμό.
 Εμείς εδω θα το πουμε άλλη μια φορά κι ας παει χαμένο.
 Μόνο ο,τι κρατάμε στα χέρια μας έιναι δικό μας. Κι αυτό μόνο οι κομμουνιστές που δεν τάζουν χίμαιρες αλλά πιστεύουν στη δύναμη που κρύβει μέσα του ο λαός το λένε.
 Οσο για τα λογικά και τα εφικτά θα ξαναπώ: Στα προάστια της λογικής ζουν μονάχα οι μέλλοντες ηττημένοι. Ακούει κανείς; 
 Αναρτήθηκε από  Γιώργος Σαρρή

Από την Κοινή Αγορά στη Συνθήκη Μάαστριχτ και στο σήμερα

Από την Κοινή Αγορά στη Συνθήκη Μάαστριχτ και στο σήμερα  

Για τη την Κοινή Αγορά, την ΕΟΚ, την ΕΕ, την Συνθήκη του Μααστριχτ, την ΟΝΕ, το Ευρώ κλπ έχουν γραφτεί πάμπολλα άρθρα και αναλύσεις από το 1961 μέχρι σήμερα. Για τη Συνθήκη Μάαστριχτ έχω αναρτήσει τελευταία δύο κείμενα του Γιώργου Σαρρή (http://aristeripolitiki.blogspot.com/2012/05/blog-post_25.htmlκαι http://aristeripolitiki.blogspot.com/2012/05/blog-post_23.html που είναι πλήρως διαφωτιστικά. 










Ένα κείμενο όμως του Ριζοσπάστη για όλη αυτή τη διαδρομή έχει ιδιαίτερη αξία γιατί θυμίζει κωδικοποιημένα την πορεία των συνθηκών και τις θέσεις των πολιτικών κομμάτων απέναντί τους που είναι και η θεμέλιος λίθος της στάσης τους έναντι της σημερινής ΕΕ η οποία αποφάσισε να οργανώσει μια τελική γιγάντια επίθεση κατά των εργαζομένων και κατά των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών. 




Να θυμηθούμε ότι κατά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ίσχυσε περισσότερο από ποτέ η θέση του ΚΚΕ ότι στην Ελλάδα υπάρχουν «πέντε κόμματα και 2 πολιτικές». Η θέση αυτή λοιδορήθηκε όσο καμία δήθεν σαν αντιδημοκρατική, δογματική και πολωτική γιατί δήθεν αδυνατούσε να δει την (ευρωκομουνιστική) θέση για «εκ των έσω» αλλαγή της ΕΕ σε… «Ευρώπη των λαών» και τσουβάλιαζε αυτή τη θέση με τα αστικά κόμματα.




Το ποιος δικαιώθηκε βέβαια όχι μόνο για τις θέσεις του έναντι της ΕΕ από το 1961 είναι πλέον αναμφισβήτητο. Και οι πλέον σκληροί οπαδοί της ΕΕ κάνουν πως δεν «θυμούνται» κάτι από τότε! Έχουν τόσες ενοχές που δεν θέλουν να τη θυμούνται τις ευθύνες τους. Όχι όμως μόνο για αυτό αλλά και για να είναι ελεύθεροι να επαναλάβουν το ίδιο έγκλημα της ίδια πολιτικής με άλλους όρους υποταγής στην ΕΕ σήμερα. 




Και σήμερα όμως, παρά το ότι υπάρχουν 30 κόμματα, οι πολιτικές έναντι της ΕΕ και του καπιταλισμού γενικότερα είναι πάντα δύο. Ή ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Η ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ. Οι ψευδείς «μονόδρομοι» και οι «τρίτοι δρόμοι» υπέρ της ΕΕ που κατάντησαν τον ελληνικό λαό πτωχευμένο και τη χώρα ξεπουλημένη, με οποιαδήποτε αλλαγή χρώματος συσκευασίας από πράσινης σε ροζέ, δεν αλλάζουν την ουσία του θέματα: ή με το σύστημα ή με την ανατροπή του. Ή όπως ο λαός το λέει απλά: Ή ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ή ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΤΕΣ.




Το ΚΚΕ "τιμωρήθηκε" για την θέση του έναντι της συνθήκης του Μάαστριχτ στις εκλογές του ΄93 λαμβάνοντας μόνο 4,5% των ψήφων. Ομοίως "τιμωρήθηκε" για τη θέση του ένανται της ΟΝΕ και του Ευρώ λαμβάνοντας στις εκλογές του 2000 το 5,5%! Οι ευρωλάγνοι θριάμβευσαν! Το ερώτημα που μπαίνει στους τότε «θριαμβευτές» του 95% και τους σημερινούς διαδόχους τους είναι πάντα ένα: Είχε δίκαιο ή όχι το ΚΚΕ με το 4,5% και 5.5%; Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Σχετίζεται με δύο πράγματα. Πρώτο με τη θέση αρχών που τήρησε το ΚΚΕ προτιμώντας την απώλεια ψήφων κάτω από την πίεση της άρχουσας τάξης στο λαό, παρά την απώλεια των αρχών και δεύτερο με το σήμερα. Με το σήμερα που του θέτουν διάφοροι ειδήμονες και προπαγανδιστές την απαίτηση να παραιτηθεί και πάλι από τις θέσεις αρχών με αντάλλαγμα ψήφους προτιμώντας τον συρμό της υποταγής στην ΕΕ με ένα πρόγραμμα διόρθωσης του νεοφιλελευθέρου καπιταλισμού σε ελεγχόμενο «κάλο καπιταλισμό» και μετατροπής της σημερινής «Ευρώπης των μονοπωλίων» σε «Ευρώπη των λαών».




Όπως καταλαβαίνει και ο πιο αφελής, η παλιά θέση του ευρωκομουνισμού που κατάντησε τα ΚΚ της Δ .Ευρώπης διαλυμένα γκρουπούσκουλα και δεκανίκια του ιμπεριαλισμού και της ΕΕ, επανέρχεται με άλλη μορφή. Υποταγή με δέλεαρ την «Αριστερή διακυβέρνηση» δηλαδή την ανάληψη του έργου της αναπαλαίωσης και σωτηρίας του συστήματος και αντάλλαγμα ψήφους και γη και ύδωρ από την αστική τάξη και το κεφάλαιο. 




Ένα λάθος του ΚΚΕ να αποδεχτεί το ρόλο αυτό, δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο θα ήταν εγκατάλειψη βασικών αρχών ενός ΚΚ αλλά το κυριότερο θα έστελνε στα τάρταρα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Μπορεί να έπαιρνε ψήφους αλλά θα έχανε την «ψυχή» του. Εκτός αυτού, ο παγκόσμιος ιμπεριαλισμός θα πανηγύριζε με την «ευέλικτη» θέση του ΚΚΕ διότι θα κατέρρεε ένα από ισχυρότερα ΚΚ του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος σήμερα.






Όσο και αν φαίνεται περίεργο, δυστυχώς το ΚΚΕ είναι μάλλον το ισχυρότερο ΚΚ στον κόσμο σήμερα και διακαής πόθος του κεφαλαίου είναι η εξάλειψή του. Και λέω «δυστυχώς» γιατί με λογικές συνθήκες τα ισχυρότερα ΚΚ σήμερα θα έπρεπε να είναι στις μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες με την τεράστια εργατική τάξη και τις καίριες αντιθέσεις του καιρού μας και όχι σε μια περιφερειακή χώρα όπως η Ελλάδα. Όμως η ιστορική εξέλιξη δεν πειθαρχεί ευθύγραμμα στη θεωρία, γνωρίζει άπειρα ζικ-ζακ και μπρος-πίσω. Το ίδιο είχε κάνει το 1917. Τώρα δεν γνωρίζουμε τι μας επιφυλάσσει το αύριο. Μέχρι τότε το ΚΚΕ κρατάει αναμμένη τη φλόγα ώστε οι καλύτερες συνθήκες όταν δημιουργηθούν, με την όξυνση της κρίσης, τους αγώνες και τη συνειδητοποίηση από τους λαούς και την εργατική τάξη της αναγκαιότητας ανατροπής του καπιταλισμού, να υπάρχουν οι στοιχειώδεις πυλώνες οργάνωσης της κατάληψης και διαχείρισης της εξουσίας από την εργατική τάξη.




Αυτό τους πειράζει, αυτό δεν θέλουν οι καπιταλιστές, αυτή είναι η αιτία της εκστρατείας συρρίκνωσής του και, αν είναι δυνατόν, διάλυσης του ΚΚΕ για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Νομίζουν βέβαια…




Όχι, δεν έχω μικρομεγαλισμό να νομίζω ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός κινδυνεύει σήμερα από ένα ΚΚΕ. Άλλοι έχουν τέτοιους μικρομεγαλισμούς. Αυτό από το οποίο κινδυνεύει είναι να υπάρξουν και άλλα ΚΚ σαν το ΚΚΕ, εκεί που δεν υπάρχουν. Τότε τα πράγματα θα γίνουν πολύ σκούρα για τον παγκόσμιο καπιταλισμό. Και το πρόβλημά του είναι ότι αν λύσουν κάποια στιγμή τα σχοινιά οι λαοί, μέσα σε λίγες μέρες ή μήνες μπορούν να κάνουν ό,τι δεν έκαναν επί δεκαετίες. Οι ανατραπείσες εξουσίες το έμαθαν αυτό πολύ καλά αλλά μετά την ανατροπή τους.




Είπαμε, η ιστορική εξέλιξη δεν πειθαρχεί ευθύγραμμα στις θεωρίες. Όσο και αν αυτό φαίνεται να μην ευνοεί σήμερα το κομμουνιστικό κίνημα, αύριο μπορεί να αποτελέσει ευνοϊκή θύελλα γι αυτό. Ο φόβος τους γίνεται γιγάντιος όταν βλέπουν τις ανατροπές της ιστορίας που έγιναν ταχύτατα και σε φαινομενικά «ανύποπτους χρόνους» και καμία δύναμη δεν μπόρεσε να τις σταματήσει. Η ιστορία όσα ζικ-ζακ και αν κάνει τελικά πάει μπροστά. 


Συνθήκη Μάαστριχτ: Το θεμέλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης


 (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 27/5/2012, Αποσπάσματα) 


Η Συνθήκη του Μάαστριχτ είναι το θεμέλιο της ΕΕ. Είναι η Συνθήκη των Συνθηκών. Απ' αυτήν απορρέουν όλες οι επόμενες, όπως και όλες οι αντεργατικές αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ, τις οποίες συναποφασίζουν οι κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ και τις εφαρμόζουν στα κράτη τους. Γι' αυτό και σήμερα, σε μια σύντομη ιστορικοπολιτική αναδρομή, παρουσιάζουμε τα βασικά ζητήματα αυτής της Συνθήκης.


 …………….
 Η Συνθήκη του Μάαστριχτ (ή Συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης) υπογράφτηκε στις 7 Φλεβάρη του 1992 και τέθηκε σε ισχύ την 1η Νοέμβρη του 1993. Από την ελληνική Βουλή επικυρώθηκε τον Ιούλη του 1992 με τις ψήφους των βουλευτών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της Πολιτικής Ανοιξης (κόμμα που είχε ιδρύσει ο Αντ. Σαμαράς, σημερινός αρχηγός της ΝΔ που είχε αποχωρήσει το 1991 από τη ΝΔ, αλλά επανήλθε) και του Συνασπισμού. Κατά της Συνθήκης ψήφισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ.


Η Συνθήκη ψηφίστηκε στη Βουλή χωρίς οι βουλευτές να τη γνωρίζουν, αφού δεν τους δόθηκε το κείμενο, κανένα κρατικό όργανο δεν την έδωσε στη δημοσιότητα.


 ……………


 Σύμφωνα με το άρθρο 73β της Συνθήκης του Μάαστριχτ, «απαγορεύεται οποιοσδήποτε περιορισμός των κινήσεων κεφαλαίων» και με το άρθρο 102α υιοθετείται η «αρχή της οικονομίας της ανοιχτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό».


 …………….


 Βασικό συστατικό στοιχείο της Συνθήκης του Μάαστριχτ είναι το «πρόγραμμα σύγκλισης», σύμφωνα με το οποίο όλα τα κράτη - μέλη οφείλουν, κατά την άσκηση της οικονομικής πολιτικής, να συγκλίνουν προς κάποιους συγκεκριμένους οικονομικούς δείκτες, που ονομάστηκαν «κριτήρια του Μάαστριχτ». Το «πρόγραμμα σύγκλισης» όριζε μέχρι το 1996, όλα τα κράτη:
 • Να περιορίσουν το ρυθμό πληθωρισμού στο 4 - 5%.
 • Να μειώσουν τα ελλείμματα του Δημοσίου, ως ποσοστό του ΑΕΠ, στο 3%.
 • Να περιορίσουν το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στο 60%.
 • Να συμπιέσουν τα επιτόκια των δανείων, ώστε να μην υπερβαίνουν τις 2 ποσοστιαίες μονάδες, σε σχέση με τα χαμηλότερα επιτόκια των χωρών - μελών της ΕΟΚ.


 …………………


 Οι «αρχιτέκτονες» της Συνθήκης επιχειρούν με την ΟΝΕ να θεσμοθετήσουν τη διεθνοποίηση των μηχανισμών διεύρυνσης και αναπαραγωγής του κεφαλαίου. Κίνητρό τους δεν είναι φυσικά η ευημερία των λαών, όπως ψευδεπίγραφα διακηρύσσουν στην εισαγωγή της Συνθήκης, αλλά η αντιμετώπιση των δυσκολιών στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου, που προέρχονται από τη ραγδαία ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και τον οξύτατο ανταγωνισμό των αμερικανικών και γιαπωνέζικων μονοπωλίων στο χώρο της Ευρώπης και σ' όλο τον κόσμο. 


 …………………


Το ΚΚΕ τάχθηκε εξαρχής κατά της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Στην απόφαση της ευρείας Συνόδου της ΚΕ του ΚΚΕ (16 - 17 Μάη 1992) αναφέρεται: «Το Κόμμα μας δεν μπορεί να συμφωνήσει με την αντίληψη του "μονόδρομου" και όταν μάλιστα είναι δεδομένη η 11χρονη αρνητική εμπειρία της χώρας από την ένταξη στην ΕΟΚ. Πρόκειται για αντίληψη, που ταυτίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων και της χώρας με τα συμφέροντα και τις επιλογές του μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Αντίληψη που καταδικάζει την Ελλάδα στο περιθώριο των πολιτικών που χαράσσουν οι ισχυροί της ΕΟΚ. Το όραμα της "Ενωμένης Ευρώπης", της Ευρώπης των μονοπωλίων, που συνενώνει και εμπνέει βιομηχάνους, εφοπλιστές, μεγαλέμπορους, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, "ΣΥΝ" και ο συγκεκριμένος στόχος "να μπούμε στο σκληρό πυρήνα της ΕΟΚ" δεν έχει καμιά σχέση με τα οράματα και τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των εργαζομένων».


 Σχετικά με την ΟΝΕ, στην ίδια απόφαση αναφέρεται: «Η ΟΝΕ όχι μόνο δεν πρόκειται να απαλλάξει τους εργαζόμενους από τα δεινά του καπιταλισμού (εκμετάλλευση, κρίσεις, φτώχεια, καταπίεση εθνών και λαών, πόλεμοι κ.λπ.), αλλά, αντίθετα, ενισχύει τον κύριο της καπιταλιστικής παραγωγής, το μονοπωλιακό υπερκέρδος, με τις πολλαπλές πηγές άντλησής του, στη σφαίρα παραγωγής και κυκλοφορίας, στην εσωτερική και την εξωτερική αγορά, αναπτύσσοντας το μονοπωλιακό ανταγωνισμό ως τα έσχατα όρια».


 Αξίζει ακόμη να σημειώσουμε τη σαφέστατη εκτίμηση του ΚΚΕ για το ανέφικτο της «σύγκλισης» των οικονομιών. Στην απόφαση τονίζεται: «Οι διαφορές που υπάρχουν είναι τέτοιες που είναι αδύνατο να υπάρξει σύγκλιση, υπό την κυριαρχία των μονοπωλίων, υπολογίζοντας και τη δράση του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού». Μήπως δεν επιβεβαιώθηκαν οι εκτιμήσεις του από την όλη πορεία της ΕΕ ως τα σήμερα και τις ίδιες τις εξελίξεις;


 …………….


 Με τη Συνθήκη του Άμστερνταμ, που υπογράφτηκε στις 2 Οκτώβρη του 1997 και τέθηκε σε εφαρμογή την 1η Μάη του 1999, τροποποιείται η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Επικυρώθηκε από την ελληνική Βουλή στις 18 Φλεβάρη του 1999 με τις ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κατά της Συνθήκης ψήφισαν οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΔΗΚΚΙ, ενώ οι βουλευτές του Συνασπισμού ψήφισαν «λευκό».




Τα πιο σημαντικά νέα στοιχεία που περιλαμβάνονται στη Συνθήκη του Αμστερνταμ είναι:
 • Το Σύμφωνο Σταθερότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας.
 • Η ενσωμάτωση της Συμφωνίας Σένγκεν στο δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
 • Η καθιέρωση της «ενισχυμένης συνεργασίας».
 • Η κατάργηση του βέτο για σειρά θεμάτων και η καθιέρωση της ειδικής πλειοψηφίας για τη λήψη των αποφάσεων.


 Αν μπορούμε να συνοψίσουμε τα χαρακτηριστικά αυτής της Συνθήκης, διακρίνουμε τους αλληλοδιαπλεκόμενους στόχους για:
 • Την ενδυνάμωση του ευρωενωσιακού μονοπωλιακού κεφαλαίου.
 • Την ενίσχυση των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών (πρώτα απ' όλα Γερμανίας, Γαλλίας) στον παγκόσμιο ανταγωνισμό με ΗΠΑ - Ιαπωνία.


 ………………….


 Θεωρητικά, με το Σύμφωνο Σταθερότητας οι αρχιτέκτονες της ΕΕ επιδιώκουν τη σύγκλιση (ονομαστική και πραγματική) των οικονομιών. Αλλά, έντεκα χρόνια μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και πέντε χρόνια μετά τη Συνθήκη του Αμστερνταμ η «σύγκλιση» παραμένει ανέφικτη, αποδεικνύοντας την ορθότητα της θέσης του ΚΚΕ ότι «ο δρόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης δεν καταργείται με ευχές στα πλαίσια της καπιταλιστικής ενοποίησης και ότι ο στόχος της σύγκλισης, ονομαστικός ή και μη ονομαστικός, αριθμητικός ή και όχι αριθμητικός, δεν πρόκειται να πιαστεί ούτε τώρα, ούτε αύριο».


 Από την άλλη, το Σύμφωνο Σταθερότητας δίνει τη δυνατότητα στους εργοδότες και τις κυβερνήσεις να προωθήσουν μια δέσμη σκληρών αντεργατικών μέτρων για τη μείωση του κόστους εργασίας και την «ανταγωνιστικότητα» της οικονομίας της ΕΕ, δηλαδή τη διαρκή διεύρυνση των περιθωρίων κέρδους για το μεγάλο κεφάλαιο. Μεταξύ αυτών των μέτρων είναι η κατεδάφιση του συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης, η καθιέρωση της μερικής απασχόλησης σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, η κατάργηση θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων, η ιδιωτικοποίηση σειράς τομέων, όπως της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, της Παιδείας, της Υγείας, της Ερευνας.


 Ενα χαρακτηριστικό του Συμφώνου Σταθερότητας είναι η επιβολή ποινών στα κράτη - μέλη τα οποία υπερβαίνουν τους σχετικούς δείκτες. Οι ποινές, που ξεκινούν από την προειδοποίηση του κράτους - μέλους, φθάνουν ως το εξοντωτικό πρόστιμο που αντιστοιχεί στο 0,5% του ΑΕΠ του κράτους «παραβάτη». Παρ' όλα αυτά, με αφορμή την υπέρβαση του ελλείμματος από τη Γερμανία και τη Γαλλία αποδείχτηκε ότι το Σύμφωνο εφαρμόζεται «κατά το δοκούν», αφού τα αρμόδια όργανα δεν επέβαλαν καμιά ποινή.
 ………………….


Στη Συνθήκη του Αμστερνταμ περιλαμβάνονται ακόμη ρυθμίσεις για τον τρόπο λήψης των αποφάσεων στα όργανα της ΕΕ, με κύριο χαρακτηριστικό την ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΒΕΤΟ για σειρά θεμάτων και την επέκταση της αρχής της ειδικής πλειοψηφίας στο συμβούλιο υπουργών.


 Βεβαίως, από τότε μέχρι σήμερα, σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, το «Σύμφωνο Σταθερότητας» εμπλουτίζεται με αντιλαϊκές πολιτικές μέχρι το πρόσφατο «Δημοσιονομικό Σύμφωνο Σταθερότητας», το οποίο προβλέπει:


 1. Επίτευξη ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και μηδενικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων (ή το ανώτερο μέχρι 1% του ΑΕΠ) για τα κράτη - μέλη, με τις κυβερνήσεις να δεσμεύονται ότι θα επιβάλλουν επιπλέον μέτρα όταν υπάρχουν «αποκλίσεις» από τους στόχους.
 2. Τα κράτη - μέλη με δημόσιο χρέος άνω του 60% του ΑΕΠ θα πρέπει να λαμβάνουν μέτρα για τη μείωση του χρέους κατά 1/20 ανά έτος (μέσος όρος).
 3. Τα κράτη - μέλη που υπόκεινται σε «διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος» θα πρέπει να καταρτίζουν αυτόματα «δημοσιονομικά και οικονομικά προγράμματα» (δηλαδή μνημόνια) για τη διόρθωσή τους από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
 4. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί να ζητά αναθεώρηση του προϋπολογισμού σε περίπτωση που ένα κράτος - μέλος παρουσιάζει απόκλιση από τους «δημοσιονομικούς στόχους».


 Τα υπερχρεωμένα κράτη - μέλη που εφαρμόζουν προγράμματα διάσωσης (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία) δεσμεύονται για την επίτευξη των συμφωνημένων στόχων, ενώ όσα έχουν μεγαλύτερο δημοσιονομικό χώρο για δράση πρέπει να ενεργοποιήσουν αυτόματους σταθεροποιητές της οικονομίας. Σ' αυτή την κατεύθυνση τα κράτη - μέλη «επανεξετάζουν τη φορολογική τους πολιτική και αν κριθεί απαραίτητο, διευρύνουν τη φορολογική βάση, καταργούν αδικαιολόγητες φοροαπαλλαγές και εξαιρέσεις, περιορίζουν τους φόρους στην εργασία». Δηλαδή, επιβάλλουν νέα χαράτσια στις πλάτες των λαών. Αυτή η φοροληστεία του λαού εξελίσσεται τώρα στην Ελλάδα.


 Το Μάρτη του 2000 αποφασίζεται από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών της ΕΕ η στρατηγική της Λισαβόνας, στη Σύνοδο Κορυφής το 2000 στην ισπανική αυτή πόλη, με επίκεντρό της την εξασφάλιση της ανταγωνιστικότητας του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, ως στρατηγικό στόχο, για την υλοποίηση του οποίου κατέληξαν σε μια σειρά μέτρα τα οποία προωθούν με τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Μέτρα, όπως η κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου και οι ελαστικές μορφές εργασίας, η παράδοση των συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης στο κεφάλαιο, η εμπορευματοποίηση των τομέων Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας, οι αντιδραστικές αλλαγές που προώθησε η κυβέρνηση της ΝΔ με τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, για παραγωγή φτηνού καταρτίσιμου εργατικού δυναμικού για τις επιχειρήσεις, η ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων κρατικής ιδιοκτησίας, ιδιαίτερα αυτών που έχουν στρατηγική σημασία, όπως π.χ. τηλεπικοινωνίες, ενέργεια κ.λπ. 
 …………………..


Συνέχεια αυτής της στρατηγικής είναι η στρατηγική «Ευρώπη 2020» για την απασχόληση και την ανάπτυξη, που δίνει τις νέες κατευθυντήριες γραμμές των αντεργατικών - αντιλαϊκών ανατροπών για την επόμενη δεκαετία.


 ……………….




Οι στόχοι βασίζονται σε δύο κεντρικούς άξονες:
 α) «Η αποκατάσταση της μακροοικονομικής σταθερότητας και η επανάκαμψη των δημοσίων οικονομικών». Να εξασφαλισθούν, δηλαδή, μέσα από τις δραστικές περικοπές στους προϋπολογισμούς, χρήματα, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα ενίσχυσης και χρηματοδότησης του μεγάλου κεφαλαίου. β) «Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι ουσιαστικές για μια ισχυρή και βιώσιμη ανάπτυξη». Να ανατραπούν, δηλαδή, στο σύνολό τους τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα καθιστώντας ακόμα φθηνότερη την τιμή της εργατικής δύναμης.


 Ετσι, με το «Σύμφωνο για το Ευρώ+» προβλέπονται:
 1. Μειώσεις μισθών σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
 2. Κατάργηση των Kλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
 3. Κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει.
 4. Κατεδάφιση των Δημόσιων Συστημάτων Κοινωνικής Ασφάλισης - Μεγάλη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, ώστε να ευθυγραμμιστούν με το προσδόκιμο ζωής.
 5. Επίθεση στα λαϊκά στρώματα, για να ανοίξουν νέοι τομείς στη συγκέντρωση και την κερδοφορία του κεφαλαίου.
 6. Ενίσχυση της «ευελφάλειας». Να μειωθεί η «υπερπροστασία εργαζομένων με μόνιμες συμβάσεις», δηλαδή κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς. Συμβάσεις αορίστου χρόνου μόνο για νεοπροσλαμβανόμενους που έχουν περιορισμένα δικαιώματα και απολύσεις των εργατών με συγκροτημένα δικαιώματα.
 Μείωση της πρόωρης αποχώρησης από το σχολείο, ώστε να ολοκληρώνεται η απόκτηση δεξιοτήτων διαμόρφωσης του νέου «απασχολήσιμου» εργαζόμενου.
 Τα κράτη - μέλη να ΠΕΡΙΚΟΨΟΥΝ ΤΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ, μειώνοντας το χρόνο και το ύψος τους και επιβάλλοντας αυστηρές προϋποθέσεις.
 7. Κατεδάφιση συνταξιοδοτικών συστημάτων: «Τα κράτη - μέλη που δεν το έχουν ήδη πράξει θα πρέπει να αυξήσουν το όριο συνταξιοδότησης και να το συνδέσουν με το προσδόκιμο ζωής».
 Να περιορίσουν κατά προτεραιότητα τα καθεστώτα πρόωρης συνταξιοδότησης.
 Κίνητρα για την απασχόληση εργαζομένων μεγαλύτερης ηλικίας.
 Προώθηση της διά βίου μάθησης.
 Να ενισχύσουν την ανάπτυξη «συμπληρωματικής ιδιωτικής αποταμίευσης», δηλαδή προσφυγή στην ιδιωτική ασφάλιση.
 ……………….


 Σήμερα, στα πλαίσια του σφαγιασμού των όποιων «κοινωνικών δαπανών» στα κράτη - μέλη και την ΕΕ προβλέπεται μείωση των δαπανών για τη γεωργία από το 41,7% του συνολικού προϋπολογισμού της ΕΕ στο 37,7%. 


 …………………….


 Η νέα μεταρρύθμιση της ΚΑΠ, από το 2013, θα φέρει σε ακόμα πιο τραγική θέση το φτωχό αγρότη της οικογενειακής εκμετάλλευσης και του μικρού κλήρου. Η απελευθέρωση των αγορών θα ωφελήσει μόνο τις καπιταλιστικές αγροτικές επιχειρήσεις - τους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στο χώρο της αγροτικής παραγωγής και των αγροτικών εφοδίων, στην παραγωγή και διακίνηση των τροφίμων. Θα ενισχύσει τη διαδικασία συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης, την επιθετικότητα και τα κέρδη των μονοπωλίων.
 …………………….


Ολη η πορεία και εξέλιξη της ΕΟΚ αρχικά και μετέπειτα της ΕΕ επιβεβαίωσε πολύ πιο ωμά, βάρβαρα, εκείνο που το ΚΚΕ υποστηρίζει από το 1960: Οτι είναι μια συμμαχία καπιταλιστική (ιμπεριαλιστική), που έχει στόχο να δυναμώσει περισσότερο το κεφάλαιο, τα μονοπώλια της Ευρώπης, να υπηρετήσει τα συνολικά συμφέροντά τους στον παγκόσμιο καπιταλιστικό ανταγωνισμό.


 ………………………


 Η στάση κάθε πολιτικού κόμματος απέναντι στην ΕΕ καθορίζεται από τη στάση που αυτό έχει απέναντι στον καπιταλισμό της χώρας του. Αν, δηλαδή, παλεύει για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, ή αν παλεύει για την ενίσχυση της κυριαρχίας του.


 Το ΚΚΕ, αντίθετα, επειδή αγωνίζεται για φιλολαϊκές εξελίξεις, για «τη λαϊκή συμμαχία και την εργατική εξουσία» στην Ελλάδα, τάσσεται υπέρ της αποδέσμευσης από την ΕΕ. Πρόκειται για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Η πάλη για φιλολαϊκή πολιτική διεξάγεται πρώτα και κύρια στο εθνικό πεδίο, συνδυασμένη βεβαίως με την ανάπτυξή της στο διεθνές. Πρόκειται για αλληλοτροφοδοτούμενα πράγματα. Η ΕΕ δε γίνεται να μεταρρυθμιστεί και να αλλάξει χαρακτήρα. Δε γίνεται να μεταμορφωθεί σε φιλολαϊκή. Η ΕΕ στηρίζει τη λειτουργία της στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, στο καπιταλιστικό κέρδος, στις σχέσεις ανισοτιμίας μεταξύ των χωρών. Ετσι γινόταν πάντα.
 …………………………..




Από εδώ προκύπτει η αντικειμενική ανάγκη να γίνει λαϊκή περιουσία, να κοινωνικοποιηθεί η καπιταλιστική ιδιοκτησία, που με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο θα αναπτύσσεται η οικονομία σε όφελος της εργατικής τάξης, του λαού. Το μέλλον της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων είναι η πραγματικά ανθρώπινη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός.


Ολόκληρο το κείμενο στο:
http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6865570






 Αναρτήθηκε από  symastev

Δαιμονόπληκτος και δαιμονοκίνητος

Δαιμονόπληκτος και δαιμονοκίνητος 



Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1. Παραμένω δαιμονόπληκτος και δαιμονοκίνητος ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η έξοδος από την Ευρώπη κάποτε θα γίνει πράξη και θα έχει το χαρακτήρα της εξόδου του Μεσολογγίου. Ο εκφοβισμός, η απόκρυψη της αλήθειας, η συλλογική ανησυχία δε θα καταφέρουν να αναχαιτίσουν εντός ολίγου μια γενική αναταραχή, προοίμιο της εξόδου από την Ενωση. Είναι ασέβεια προς όλους η ανεκτική στάση της πολιτικής σκηνής έναντι των Ευρωπαίων και η υποταγή τους στους ποντίφικες των τραπεζών. 


2. Απάντηση στην αλαζονεία, στη μισαλλοδοξία και τον παραλογισμό των ημερών δίνουν οι κομμουνιστές με τον αγώνα τους. Τα μέτωπα είναι πολλά, γεμάτα αντιφάσεις, συγκεχυμένες ιδέες, προκαταλήψεις. Και το θέμα πάντα είναι: τώρα τι κάνει κανείς που η αναλγησία και τα ψεύδη κυριαρχούν στην καθημερινότητα προσπαθώντας να φθείρουν το καθετί; Να κρατήσουμε αποστάσεις απ' αυτό το αντιαισθητικό συνονθύλευμα: στημένους παρατηρητές πάσης φύσεως αντικομμουνιστές και δημοσιογράφους τρύπιες αυθεντίες. 




3. Αγιάτρευτη η πραγματικότητα, πάντρεψε πάλι το Σαμαρά με την Ντόρα. Είναι γνωστό ότι και οι δύο στερούνται σοβαρότητας, δεν έχουν καμία σχέση με την απελπισία μας, δεν ακούνε τίποτα και κανέναν εκτός από τον εαυτό τους. Η τρέλα τους για πρωθυπουργία χρήζει θεραπείας. 


4. Πιστεύοντας μόνο στη δύναμη της εικόνας, οι ευσεβιστές Αριστεροί έχουν εναποθέσει το μέλλον τους στα χέρια των δημοσιογράφων. Η δημοσιογραφία εξελίσσεται σε μια εκκλησία όπου δεκτοί γίνονται μόνο οι έμπιστοι και όχι οι πιστοί. Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην πολιτική σκηνή και θα βαρεθεί να μετράει πολιτικούς πρώην δημοσιογράφους. Δεν είναι μακριά ο καιρός που οι ευσεβιστές της Αριστεράς θ' αντικαταστήσουν το πολιτικό με θεολογικό λεξιλόγιο - και αυτή η πράξη θα με βρει σύμφωνο. Η μετάλλαξη από εδώ και στο εξής θα είναι η μητέρα της Αριστεράς, η οποία περιφέρει δεξιά κι αριστερά μια απατηλή εικόνα. Η λεπτεπίλεπτη μέχρι σήμερα συμπεριφορά της δεν της δημιούργησε καμία αναστολή. Τώρα πια μιλάνε με Ευρωπαίους ηγέτες περιμένοντας το θαυματουργό άγγιγμα για ν' αρχίσουν οι πρώην Αριστεροί και νυν θεοφιλάνθρωποι να μασάνε αργά την πραγματικότητα. Τώρα αποφάσισαν πως σε περίπτωση που θα έρθουν στην εξουσία θα κάνουν δημοψήφισμα τύπου Γιωργάκη Παπανδρέου. Οπορτουνισμός; Οχι. Ελαφρότητα ορισμένων συνανθρώπων μας που δεν έχουν καμία σχέση με το «λόγο», ακόμα και όταν είναι δικός τους. 


5. Η ψήφος δεν παράγει ιδεολογία. Οποιος εκποιεί ή αλλάζει τις ιδέες του για το χατίρι της κάλπης δεν αξίζει να μετέχει στην πάλη των ιδεών.
 Κόκκινη προπαγάνδα εκτοξεύθηκε από  yiok-yiok

Η "Δευτέρα Παρουσία" της σοσιαλδημοκρατίας

Η "Δευτέρα Παρουσία" της σοσιαλδημοκρατίας

Κείμενο του Ρωμύλου

     Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες ημέρες για τη δυναμική πορεία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προς την Αστική Εξουσία, για εκλογική πανωλεθρία του ΚΚΕ, για την ανάγκη-του αστικού συστήματος-ν’ αντικατασταθεί η Αλέκα από την θέση της  Γ.Γ. της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και πολλά άλλα-τα οποία ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ονομάζω ανοησίες. Και θα εξηγήσω γιατί.

     Το ΚΚΕ είναι κόμμα αρχών, με ιδεολογία μαρξιστική-λενινιστική, με πρόγραμμα το οποίο στηρίζεται στην ιδεολογία του κα ψηφίζεται από τα Συνέδρια, τα οποία αποτελούν το κυρίαρχο καθοδηγητικό όργανο. Στο Κ.Κ. της Ελλάδας μπορούν να προσχωρήσουν ως μέλη του, ή να συνεργαστούν με τις μετωπικές οργανώσεις του, όσοι πιστεύουν –όχι στην Αλέκα ή τον Σπύρο τον Χαλβατζζή- στον κοσμοϊστορικό ρόλο της εργατικής τάξης, η οποία σε συμμαχία με τα άλλα κοινωνικά στρώματα θα καταλάβει την Εξουσία των αστών, θα τη μετατρέψει σε Λαϊκή Εξουσία και θα καταργήσει –μέσα από την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον κεντρικό σχεδιασμό της Οικονομίας-την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Αυτό ευαγγελίζεται το ΚΚΕ, γι αυτό τον σκοπό παλεύει, αυτόν τον σκοπό προπαγανδίζει, πάνω σ’ αυτόν τον σκοπό συσπειρώνει τον κόσμο.

 Ο βαθμός συσπείρωσης-αριθμητικά ή σε εκλογικά ποσοστά- ποικίλει ανάλογα με τις γενικότερες συνθήκες, αλλά και τις υποκειμενικές δυνατότητες των μελών και οπαδών του, να αφομοιώσουν την πολιτική αυτή, να συνειδητοποιήσουν τις γενικότερες συνθήκες μέσα στις οποίες καλούμαστε ΟΛΟΙ να δώσουμε την κάθε φορά αντίστοιχη μάχη. Εδώ να σημειώσω, ότι ο αριθμητικός βαθμός αποδοχής της πολιτικής του ΚΚΕ είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον –κάθε φορά- καταγραφόμενο.  Το να είσαι ΣΗΜΕΡΑ κομμουνιστής και να παρεμβαίνεις ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ στην ταξική πάλη , είναι κάτι το οποίο απαιτεί θυσίες-πράγμα το οποίο ουδέποτε έκρυψε το Κόμμα. 

     Τη μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζω στην προπαγανδιστική μου δουλειά, δεν είναι η απλοποίηση των θέσεων του Κόμματος , η διάχυσή τους στην κοινωνία. Είναι το να πείσω το συνομιλητή μου, ότι δεν πρέπει να κρίνει το ΚΚΕ, όπως κρίνει τα υπόλοιπα αστικά και μικροαστικά κόμματα. ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΡΥΨΑ από τους συνομιλητές μου ότι ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ-κομμένες και ραμμένες στα ΑΣΤΙΚΑ ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ ,δεν  μπορεί να χωρέσει η ΟΓΚΩΔΗΣ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ της Εργατικής Τάξης. Αυτή η δυσκολία μου σημαίνει ότι στο παιχνίδι δεν παίζουμε μόνοι μας. Ότι το παιχνίδι δεν παίζεται με ίσους όρους-και δεν παίζεται με ίσους όρους επειδή η αστική τάξη εκτός από τα ρόπαλα και τα χημικά, διαθέτει και το ρόπαλο που απονεκρώνει τα εγκεφαλικά κύτταρα, τα υπεύθυνα ια το ακόνισμα της κρίσης. Δεν παίζεται το παιχνίδι με ίσους όρους επειδή ο πανίσχυρος αστικός τύπος-δεν τον ονόμασαν τυχαία τέταρτη εξουσία-έχει τη δυνατότητα της πλαστογράφησης, της παραποίησης, της αποσιώπησης, της ΨΕΥΔΟΥΣ παρουσίασης ανύπαρκτων γεγονότων. Και τα παρουσιάζει με τρόπο ο οποίος στο τέλος καταντάει ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ παρέμβαση. Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης δεν είναι αυτά που καθαγίαζαν τις αποφάσεις του δικομματισμού, συμβάλλοντας στη διόγκωσή του; Τα Μ.Μ. Εξαπάτησης  δεν έχουν υλοποιήσει τα σχέδια της αστικής τάξης, να τρομοκρατήσουν σε εικοσιτετράωρη βάση τον άνεργο, το συνταξιούχο, τον ανασφάλιστο, το νέο , ότι τάχαμου αν βγούμε από το ευρώ θα ζήσουμε χειρότερα απ’ ότι οι αφρικάνοι; Η αποσιώπηση του άλλου δρόμου ανάπτυξης την οποία υποστηρίζει το ΚΚΕ δεν εφαρμόζεται  ΑΠΟ ΟΛΑ τα ΑΣΤΙΚΑ  Μ. Μ. Ε.; πως λοιπόν να προωθήσεις τις θέσεις σου-εκτός των κομματικών εντύπων, σε ταξικές συνθήκες αναμέτρησης με την αστική δημοσιογραφία; Τα Μ.Μ. Εξαπάτησης δεν είναι αυτά τα οποία-ενώ τώρα σιγοντάρουν την εκλογική άνοδο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ-δυόμιση χρόνια νωρίτερα τον κατηγορούσαν ότι υποθάλπει  τους κουκουλοφόρους. Δεν είναι τα ίδια μέσα εκείνα τα οποία συκοφαντούσαν το ΚΚΕ λέγοντας ότι ‘έσωσε’ το αστικό κοινοβούλιο, ενώ το ΚΚΕ υπερασπίστηκε το αυτονόητο δικαίωμά του να περιφρουρήσει την πορεία του; Τι άλλαξε από τότε και μετέβαλε την στάση των ΜΜΕ απέναντι στον Τσίπρα; Τότε ήταν στην εξουσία το ασύδοτο ΠΑΣΟΚ και δεν είχε συντελεστεί το μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα στη νεότερη πολιτική Ιστορία της Ελλάδας, η  παράδοση των εργαζομένων στις διαθέσεις του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ, με ταυτόχρονη υποθήκευση κάθε στοιχείου του υπόγειου, επίγειου, θαλάσσιου πλούτου της χώρας. Το έγκλημα συντελέστηκε, αλλά τώρα πρέπει ν’ αλλάξουν οι ηθοποιοί. Στο ρόλο του ηγέτη της Σοσιαλδημοκρατίας ο Αλέξης Τσίπρας.

     Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας αρχηγός ‘σοσιαλιστικού’ κόμματος καλείται είτε να διαχειριστεί είτε να συνδιαχειριστεί την αστική εξουσία. Αυτό συνέβη στη Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του 80-αλλά και στα τέλη της δεκαετίας του 90 με τον Μιτεράν και αργότερα τον Ζοσπέν, αυτό συνέβη και στην Ιταλία  με τις κυβερνήσεις Πρόντι το 1996 και Ντ’Αλέμα το 1999, τις οποίες στήριξαν τα κόμματα τα οποία προέκυψαν από τη διάλυση του PCI.

    Στη μεν Γαλλία ουδεμία κατάκτηση για το εργατικό κίνημα. Τότε ήταν που ιδιωτικοποιήθηκε η FRANCE-TELECOM, ΤΌΤΕ ΉΤΑΝ ΠΟΥ ΤΑ ΑΙΤΉΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΡΑΤΏΝ ΣΥΝΆΝΤΗΣΑΝ ΤΑ ΚΟΥΦΆ ΑΥΤΙΆ Της Κεντρο-αριστερής κυβέρνησης. Το ‘δήθεν’ 35ωρο στην ουσία σήμανε την κατάργηση των διαλειμμάτων, τη γενίκευση των ελαστικών μορφών απασχόλησης με ταυτόχρονη εισροή στις τσέπες των βιομηχάνων ‘ζεστού χρήματος’ από την κρατική επιδότηση για την εφαρμογή επί 5ετία του  κατ’ ευφημισμό 35ωρου.  Χέρι-χέρι με τη δεξιά και τους σοσιαλιστές για να μην εκλεγεί ο Λεπέν. Όμως ο Λεπέν και η κάθε Χρυσή Αυγή δεν βγαίνουν μόνοι τους. Τους φέρνουν οι μεσοβέζικες, αδιέξοδες αντεργατικές πολιτικές

    Στην Ιταλία η κέντρο-αριστερή κυβέρνηση αύξησε κατά δυο χρόνια τα όρια συνταξιοδότησης, διατήρησε στο Αφγανιστάν τα ιταλικά στρατεύματα, τα οποία προεκλογικά είχε υποσχεθεί πως θα απέσυρε. Γάλλοι και Ιταλοί κέντρο-αριστεροί διαχειριστές δεν ευλόγησαν και συμμετείχαν ΕΝΕΡΓΑ στο βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας;

     Στην Ελλάδα ο, μέχρι πριν δυο μήνες, επίσημος διαχειριστής της σοσιαλδημοκρατίας τραυματίστηκε σοβαρά-έως θανάσιμα-από τη μεγάλη αρπαχτή της Τρόικας, την οποία συνυπέγραψε κι ο Σαμαράς. Συμβαίνουν σοβαρές ανακατατάξεις στο πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης. Το ΠΑΣΟΚ τελείωσε κυβερνητικά, ο Σαμαράς φρόντισε να παντρευτεί την Ντόρα, με την οποία μέχρι πριν τις 6 Μαΐου αντάλλασαν  βαρείς πολιτικούς χαρακτηρισμούς.

     Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ωθείται προς την εξουσία. Θα (επανα)διαπραγματευτεί  το Μνημόνιο, το χρέος, θα ταπεινώσει τη Μέρκελ, με συμμάχους-κατά δήλωση Δραγασάκη στον ΑΝΤ1 στις 24 Μαΐου 2012-τον Ομπάμα, τη Ρωσία, Την Κίνα και μεγάλο μέρος των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εν ολίγοις με όλους αυτούς τους ‘ηγέτες’ του δυτικού κόσμου οι οποίοι έχουν δείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον τους για την εργατική τάξη. Σ’ όλες αυτές τις χώρες με τις οποίες θα συμμαχήσει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για να ταπεινώσει την Κάγκελα, οι εργαζόμενοι βιώνουν, όπως ακριβώς οι μουσουλμάνοι στον Παράδεισο.. Συνεπικουρείται ΑΠΟ ΟΛΑ τα Μ. Μ. Εξαπάτησης, επειδή ΟΜΝΥΕΙ πίστη στον Ευρωμονόδρομο.

    Ενώ το ΚΚΕ, το κυβερνητικό πρόγραμμα του οποίου βασίζεται στην αποχώρηση από την λυκοσυμμαχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και κεντρικό σχεδιασμό Οικονομίας- εγκαλείται γιατί δεν δέχτηκε πρόταση για διαχείριση της αστικής εξουσίας με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα απ’ αυτό που το ίδιο έχει στην προμετωπίδα των συνθημάτων του.

    Το ΚΚΕ προειδοποιεί ότι μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, υπό την επίβλεψη του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και των άλλων μηχανισμών κερδοφορίας-μέσω καταλήστευσης του πλούτου κρατών και λαών- δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να βρεθεί φιλολαϊκή διέξοδος. Τυχόν αυταπάτες θα μετατραπούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς η ‘αριστερά’ θα έχει χρεωθεί την αποτυχία του εγχειρήματος.

     Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ πατάει σε δυο βάρκες. Αριστερά του είναι η βάρκα του συναισθήματος των ‘αριστερών’-όλων όσων απογοητεύτηκαν και νοιώθουν  προδομένοι από το ΠΑΣΟΚ- των ανυπόμονων μικροαστών-οι οποίοι τρέφουν την ψευδαίσθηση ότι μια νίκη σε μια εκλογική αναμέτρηση είναι αρκετή για να ταπεινώσεις τους δανειστές της ελληνικής ολιγαρχίας. Δεξιά του είναι η βάρκα πούχει ρίξει άγκυρα στο λιμάνι των Βρυξελλών και τα μέλη του πληρώματος της βάρκας αυτής γίνονται ολοένα και πιο απαιτητικοί. Ο καπετάνιος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ένα είναι μαθηματικά σίγουρο. Θα σπείρει απελπισία κι απογοήτευση, μόλις το καράβι χτυπήσει στον ύφαλο του κεφαλαίου. Θα συμβεί ότι συνέβη στη Γαλλία και την Ιταλία. Θα χρεωθεί η ‘αριστερά’ την αντιλαϊκή πολιτική , θα ταυτιστεί με τα υπόλοιπα αστικά κόμματα κι η απογοήτευση κι η μη συμμετοχή θα λύσουν τα χέρια της αστικής τάξης για ακόμη πιο αντιλαϊκές πολιτικές.

Το σύνθημα-χωρίς αυταπάτες, δύσκολο στην πραγμάτωσή του, αλλ’ αξίζει τον κόπο να το προσπαθήσεις-είναι γνωστό:

‘ Η ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ή ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΑΤΗ ‘

     Είτε σε πολεμάει η τηλεόραση, είτε αποκρύπτει τις θέσεις σου είτε θέλει να μειώνει τα ποσοστά σου, είτε σε παροτρύνει ν’ αλλάξεις την Αλέκα, ένας είναι ο στόχος σου.

ΚΚΕ δαγκωτό.

     Με τον εργάτη, κόντρα στην τρομοκρατία των Μ. Μ. Εξαπάτησης-και των άλλων εμφανών τε και αφανών αριστεροδέξιων κυβερνητικών πειραματισμών.  

    Σταθερά στην πορεία για τον ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ Ανάπτυξης, αυτόν που το άκουσμά του και μόνο βγάζει σπυριά στους Αλαφούζους, τους Πρετεντέρηδες, τις Τρέμουλες.                

Ειδήσεις με νόημα σε έναν καπιταλισμό που δεν αλλάζει με τίποτα

Ειδήσεις με νόημα σε έναν καπιταλισμό που δεν αλλάζει με τίποτα 



1.Βοήθεια από τη Μαδρίτη ζητά η Καταλονία για να πληρώσει τις υποχρεώσεις της! 




Σχόλιο 
Οι κυβερνήτες της Ισπανίας δεν ήταν που κόμπαζαν ότι «δεν είναι Ελλάδα» και δήθεν είναι ισχυρή οικονομία; Δεν ήξεραν τι είχε ο σάκος τους; Το «άνοιγμα» της Καταλονίας φτάνει τα 13 δισ. ευρώ, ενώ συνολικά το χρέος των 17 αυτόνομων περιοχών φτάνει τα 36 δισ. ευρώ, χώρια τα χρέη τη κεντρικής κυβέρνησης. Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν, η χώρα το 2012 θα κινηθεί σε ρυθμούς ύφεσης -1,8%, η ανεργία θα φτάσει το 24,4% και το έλλειμμα θα κλείσει στο 6,4% του ΑΕΠ! Ξέχασαν ότι περνάνε καπιταλιστική κρίση και νόμισαν ότι περνάνε… ελληνική κρίση;




2. Στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου προσφεύγει η Κομισιόν για το «φρένο» εισαγωγών της Αργεντινής 




Στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου αποφάσισε να προσφύγει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να καταγγείλει τους περιορισμούς εισαγωγών από πλευράς Αργεντινής ενώ ο αρμόδιος Επίτροπος Εμπορίου Κάρελ Ντε Χουχτ θα διαμαρτυρηθεί επισήμως για τη μονομερή απόφαση της κυβέρνησης της Αργεντινής να κρατικοποιήσει το μερίδιο της ισπανικής Repsol στην θυγατρική της στην Αργεντινή, ζήτημα που προκάλεσε ένταση στις διμερείς σχέσεις Ισπανίας-Αργεντινής
«Οι περιορισμοί που έχουν επιβληθεί από την Αργεντινή παραβιάζουν τους διεθνείς κανόνες εμπορίου και θα πρέπει να αρθούν» τόνισε ο Ντε Χουχτ κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου. Οι εμπορικοί περιορισμοί που εφαρμόζει η Αργεντινή αφορούν προϊόντα κάθε τύπου, από αυτοκίνητα, και υπολογιστές έως οικιακές συσκευές.




Σχόλιο 
Πόσες αυταπάτες πρέπει να έχεις για να νομίσεις ότι ο παγκόσμιος καπιταλισμός θα σε αφήσει να ξεφύγεις από τις δαγκάνες του;




3. Δεν αποκλείει το ενδεχόμενο ένταξης της Κύπρου στον μηχανισμό ευρωστήριξης η κεντρική τράπεζα 




Ανοικτό άφησε το ενδεχόμενο προσφυγής της Κύπρου στον μηχανισμό ευρωστήριξης ο διοικητής της κυπριακής κεντρικής τράπεζας Πανίκος Δημητριάδης. 




Σχόλιο 
Μια από τις ισχυρότερες οικονομίες της Ευρώπης με το ισχυρότερο νόμισμα, μπήκε στην ΕΕ με αντάλλαγμα την διαφύλαξη της ενιαίας Κύπρου και της εκδίωξης των τούρκων κατακτητών από το έδαφος που τώρα θα ήταν δήθεν και έδαφος της ΕΕ! Τελικά την κατάντησαν προβληματική, το νόμισμά της το έχασε και παραλίγο να χάσει και την ύπαρξή της αν δεν καταψήφιζε ο λαός το σχέδιο Ανάν που προώθησε η δήθεν σωτήρας ΕΕ!




Οι αυταπάτες δε ότι ένας κομμουνιστής ή αριστερός πρόεδρος μπορεί να σώσει την Κύπρο – και κάθε χώρα – από την καπιταλιστική κρίση και τα νύχια της ΕΕ χωρίς να ανατρέψει τον καπιταλισμό, αποδείχτηκαν για μια ακόμη φορά φρούδες ελπίδες για να ξεγελιέται ο λαός. Μόνο που όταν είναι αργά πληρώνονται και πολύ ακριβά.
 Αναρτήθηκε από  symastev