Από την κοκορομαχία ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ ο λαός δεν έχει να λαμβάνει τίποτα (VIDEO)

• 
  

Κυβέρνηση και αντιπολίτευση τσακώνονται για το ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, τόνισε στην ομιλία του στη Βουλή ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, επισημαίνοντας ότι από το ψευτοκαβγά και την κοκορομαχία ο λαός «δεν έχει να λαμβάνει» τίποτα.
Αναφερόμενος στην αντιπαράθεση μεταξύ κυβέρνησης - αντιπολίτευσης, ο Θανάσης Παφίλης, έκανε λόγο για «γνωστό πολιτικό παιχνίδι», που στόχος του είναι «να εγκλωβιστεί ο λαός σε πλαστά διλήμματα και να μη δει που είναι το συμφέρον του», να εγκλωβιστεί στο ποιος είναι «ο καλύτερος διαχειριστής της δυστυχίας του».
Παράλληλα, στηλίτευσε την προσπάθεια πολιτικής εξαπάτησης του λαού από την κυβέρνηση, που πανηγυρίζει επειδή «πέτυχε στη διαπραγμάτευση» την ώρα που ο λαός λυγίζει κάτω από το βάρος της πολιτικής της. Ταυτόχρονα καυτηρίασε το γεγονός ότι η ΝΔ και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης βγαίνουν «στα κεραμίδια» ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, την ώρα που όλοι τους ψήφισαν μαζί το 3ο μνημόνιο.
Αναφορικά με το περιεχόμενο του πολυνομοσχεδίου, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, υπογράμμισε ότι με αυτό η κυβέρνηση «δημιουργεί τις καλύτερες προϋποθέσεις για τα διάφορα επενδυτικά σχέδια» και την ίδια ώρα τσακίζει τα λαϊκά δικαιώματα και τις κατακτήσεις.
Κλείνοντας κάλεσε σε «λαϊκή αντεπίθεση», τονίζοντας ότι ο κόσμος πρέπει να βγει «στο δρόμο του αγώνα, της ανατροπής, της Λαϊκής Εξουσίας και και όχι στη δρόμο της μοιρολατρίας, της υποταγής και των αυταπατών».

Ξύλο στο υπουργείο Εργασίας

Ενταση στη συγκέντρωση - διαμαρτυρίας για την περικοπή του εφάπαξ των Ξενοδοχοϋπαλληλων στο υπουργείο Εργασίας. Εργαζόμενοι έσπασαν τον κλοιό των ΜΑΤ και προσπάθισαν να σηκώσουν τα ρολά και να μπουν στο υπουργείο. Ακολούθησε ένταση με τους άνδρες των ΜΑΤ οι οποίοι κατάφερνα να τους απωθήσουν. Οι εργαζόμενοι όμως κατάφεραν να ξηλώσουν την προμετωπίδα του υπουργείου.

Έξω από την πόρτα του υπουργείου Εργασίας βρίσκονται συγκεντρωμένοι ξενοδοχοϋπάλληλοι, διαμηνύοντας πως δεν πρόκειται να αποχωρήσουν αν δεν γίνουν δεκτοί από την ηγεσία του υπουργείου.  Απαιτούν συνάντηση με τον υπουργό ή τον υφυπουργό Τ. Πετρόπουλο που έχει βάλει την υπογραφή του στην απόφαση για το εφάπαξ.
Το Συνδικάτο Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων είχε προγραμματισμένη παρέμβαση και συνάντηση για το πρόβλημα των πολύμηνων καθυστερήσεων στην καταβολή των επιδομάτων ασθενείας τους. Στο μεταξύ όμως τα δικαιώματα των εργαζομένων στον κλάδο δέχθηκαν ένα ακόμη πλήγμα από την Υπουργική Απόφαση που φέρνει νέες βαριές περικοπές στο εφάπαξ. Συγκεκριμένα, καταργείται το δικαίωμα των ξενοδοχοϋπαλλήλων να λαμβάνουν εφάπαξ με τη συμπλήρωση 20 χρόνων εργασίας, ενώ επιβάλλονται και νέες μειώσεις της τάξης του 20%.

Τα φιλόδοξα και ιδοτελή καθάρματα

 Τα φιλόδοξα και ιδοτελή καθάρματα

[Σαν σήμερα πριν 75 χρόνια, στις 27 Σεπτεμβρίου 1941, ιδρύεται στην κατεχόμενη Αθήνα το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, το ΕΑΜ. Έναν χρόνο αργότερα, κυκλοφορεί ένα βιβλιαράκι με τον εύγλωττο τίτλο "Τι είναι και τι θέλει το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο", γραμμένο από τον μεγάλο διανοητή Δημήτρη Γληνό. Αντί άλλου επετειακού κειμένου, από εκείνο το μνημειώδες έργο επιλέγω να αντιγράψω εδώ (σε μονοτονικό αλλά τηρώντας πιστά την σύνταξη, τις υπογραμμίσεις και την ορθογραφία τού πρωτοτύπου) το δεύτερο κεφάλαιό του με τίτλο "Οι προδότες και τα τσακάλια". Ξέροντας ότι προκαταλαμβάνω τον αναγνώστη, παραδέχομαι εκ προοιμίου ότι κατά την αντιγραφή δεν μπόρεσα να αποφύγω αλλεπάλληλους νοητικούς παραλληλισμούς με την σημερινή κατάσταση.] 

Όταν ο Χίτλερ επροετοίμαζε στα κρυφά τα εγληματικά του σχέδια για την υποδούλωση των Ευρωπαϊκών λαών, συζητώντας κάποιαν ημέρα μ' ένα φίλο του που τον ερωτούσε με ποιον τρόπο θα νικήσει την εσωτερική αντίσταση των λαών και θα την παραλύσει, είπε με την συνειθισμένη του ξετσιπωσιά: "Σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχτούν και να πλουτίσουνε στη χώρα τους". Και η πρόβλεψή του αυτή επραγματοποιήθηκε δυστυχώς. Γιατί σ' όλες τις χώρες βρέθηκαν οι διάφοροι Λαβάλ και Κουΐσλιγκ για να προδώσουνε τον τόπο τους. Έτσι και στη δική μας χώρα από την πρώτη στιγμή έτρεξαν κοντά στους καταχτητές τα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα.

Έτρεξαν πρώτα-πρώτα οι Τσολάκογλοι, οι Μπάκοι, οι Γκοτζαμάνηδες, οι Καραμάνοι, στρατηγοί απάτριδες, πολιτικάντηδες, τυχοδιώχτες. Με την πρόφαση να περισώσουνε τάχα κάτι από την καταστροφή, μα στην πραγματικότητα για να εξασφαλίσουν αξιώματα, πρωτοκαθεδρίες, φαγοπότια, ρεμούλες για τον εαυτό τους, τους συγγενείς τους και τους φίλους τους, εδέχθηκαν να κυλιούνται καθημερινά στη λάσπη τής προδοσιάς, να κοψομεσιάζονται, να υποβοηθούνε τη λεηλασία και την ερήμωση της χώρας τους και να δίνουνε πρόσχημα νομιμότητας σ' όλα τα άτιμα κακουργήματα των καταχτητών, να τα κρύβουν από το λαό και να παρουσιάζουν και τον ίδιο το λαό πως αποδέχεται, πως εγκρίνει, πως είναι τάχα ενθουσιασμένος από την εκμηδένισή του και από τη σκλαβιά του. Ένας υπουργός είχε κάποτε την αναισχυντία να πει σε φίλους του που τον ρωτήσανε πώς μένει στην κυβέρνηση αφού ο λαός πεθαίνει στους δρόμους από την πείνα: "Εγώ έχω το αυτοκίνητό μου. Καλά τρώγω και πίνω. Ο λαός, που ήθελε πόλεμο, ας βγάλει τώρα τα μάτια του".

Αλ. Δελμούζος, Δημ. Γληνός, Μ. Τριανταφυλλίδης (1915)

Αυτά λοιπόν τα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα κρύβουν από το λαό όλα τα εγκλήματα των καταχτητών, τους παρουσιάζουν για ευεργέτες τού λαού, τους καίνε λιβανωτό, γιατί τάχα μας έστειλαν δέκα κουτιά γάλα, τη στιγμή που μας απογυμνώνουν από όλα μας τα αγαθά. Αυτοί κρύβουν από το λαό πως η Μακεδονία και η Θράκη κατακυρώθηκαν στους Βούλγαρους φασίστες και ρημάζεται απ' αυτούς, πως την Ήπειρο την προορίζουν για την Ιταλική Αλβανία, πως τα Εφτάνησα και τις Κυκλάδες τις προσαρτήσανε κιόλας οι Ιταλοί.  Αυτοί κρύβουν απ' το λαό τις σφαγές, τις λεηλασίες, την πυρπόληση των χωριών, τις χιλιάδες τους φόνους, τις φυλακίσεις, τις εξορίες, τους σκοτωμούς των ομήρων. Αυτοί συγκεντρώνουν και δεσμεύουνε τα προϊόντα μας για να τα βρίσκουν έτοιμα να τα λεηλατούν οι ξένοι, αυτοί κρύβουν από το λαό πως εμείς χρηματοδοτούμε και τροφοδοτούμε την εκστρατεία τής Λιβύης. Αυτοί ετοιμάζονται να μας επιστρατέψουνε κιόλας, να μας βάλουνε να σκάβουμε δρόμους στο ανατολικό μέτωπο ή κάπου αλλού και να στείλουνε τα παιδιά μας να πεθάνουνε στις παγωμένες ρούσσικες στέππες, πολεμώντας κατά των απελευθερωτών μας.

Γύρω από αυτά τα φιλόδοξα και ιδιοτελή "καθάρματα" -τον τίτλο τον τιμητικό τους τον έδωκε βλέπετε ο ίδιος ο πάτρωνάς τους- οργιάζουνε πάνω στο πτώμα τής δυστυχισμένης Ελλάδος, ρουσφετολογούν, επιδιώκουν αξιώματα, θέσεις και πηγές πλουτισμού ένα πλήθος από άλλα καθάρματα. Πρώτα-πρώτα οι "Γερμανόφιλοι", οι "Ιταλόφιλοι" οι "εκ πεποιθήσεως φασισταί και εθνικοσοσιαλισταί", οι Γιοκαρίνηδες, οι Βλαβιανοί και οι Παμπουκάδες και οι Λοτίτσηδες και οι Τραυλοί, που άμα τους πεις να πάνε, λοιπόν, οι ίδιοι ως εθελοντές στο ρούσσικο μέτωπο για να πολεμήσουνε για "τας πεποιθήσεις των" παθαίνουν αγιάτρευτη μουγκαμάρα. Και γύρω από τους αρχιπροδότες Τσολάκογλους έχουνε συγκροτήσει τις συμμορίες τους τα "τσακάλια", όλοι οι ασυνείδητοι μεγαλοκαρχαρίες των θολών νερών, οι σπεκουλάντηδες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι εργολάβοι, οι μεσάζοντες, οι "οικονομικώς συνεργαζόμενοι μετά των αρχών κατοχής". Τα διακόσια δισεκατομμύρια δραχμές που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, δεν εβγήκαν όξω από τον τόπο μας. Είναι εδώ μέσα. Ποιός τα έχει; Πού πήγαν; Μα από τα χέρια αυτών πέρασαν. Μετατράπηκαν σε πολυκατοικίες, σε πλούσια χτήματα, σε βίλλες, σε διαμαντικά, σε μπριλλάντια, σε χρυσές λίρες, σε έπιπλα, σε μπιμπελό, σε γουναρικά, σε χαλιά που σωριάζονται στα σπίτια τους. Ό,τι πουλάει ο καθένας από μας για να φτωχοζήσει, το ρολόι του, το χαλί του, τη βέρα του, το κόσμημα της γυναίκας του, την εικόνα, όλα πέρασαν στα χέρια των τσακαλιών. Αυτοί κάνουν όλες τις μεγάλες βρώμικες επιχειρήσεις σε συνεργασία με υπουργούς και ξένους. Αυτοί είναι οι πραγματικοί δημιουργοί τής μαύρης αγοράς και όχι ο φτωχός μεταπωλητής, που προσπαθεί να ζήσει την οικογένειά του πουλώντας πέντε οκάδες τομάτες ή τρεις οκάδες μαρίδα. Και όμως η κυβέρνηση κυνηγάει ετούτους εδώ τους φτωχούς βιοπαλαιστές, και κανένα, μα κανένα "τσακάλι" δεν ετόλμησε να θίξει. Μα πώς να το θίξει; Είναι κοινοί συμμορίτες μαζί τους και τρώνε κάθε μέρα στα πλούσια τραπέζια τους. Οι προδότες και τα τσακάλια άνοιξαν δρόμο στην ηθική εξαχρείωση. Και ξεφύτρωσαν έτσι όλα τα συχαμερά και βρωμερά σκουλήκια τής ηθικής εξαχρείωσης: οι φραγκολεβαντίνοι και οι ντόπιοι χαφιέδες και καταδότες που επλημμύρισαν τα γραφεία τής Γκεσταπό και των καραμπινιέρων με καταγγελίες και συκοφαντίες εναντίον πλήθους κόσμου. Αυτοί άνοιξαν το δρόμο τής άτιμης προδοσιάς που λυμαίνεται κάθε πολιτεία και κάθε χωριό τής Ελλάδος. Τα εγκληματικά χέρια των ξένων τα οδηγουν άτιμοι χαφιέδες και προδότες για να βρίσκουνε παντού και να χτυπάνε κάθε ¨Ελληνα πατριώτη, για να εκβιάζουνε, για να βασανίζουνε και να εξορίζουνε, να σκοτώνουνε. Αυτοί οι άτιμοι χαφιέδες και προδότες έδωκαν το παράδειγμα της "συνεργασίας" των ελληνικών σωμάτων ασφαλείας με τη Γκεσταπό και τους καραμπινιέρους.

Ο θάνατος του Γληνού στην ΚομΕπ (1/1944)

Και τέλος, αυτοί άνοιξαν το δρόμο για την εκπόρνεψη των γυναικών, που πήρε τέτοια καταπληχτική και αναπάντεχη έχταση στον τόπο μας. Πού είναι τα "πατροπαράδοτα ελληνικά ήθη και έθιμα"; Σε πολιτείες και χωριά τριγυρνάν οι ξένοι στρατιώτες αγκαλιασμένοι με τις γυναίκες μας, τις κόρες μας, τις αδερφάδες μας. Από τα μεγαλόσπιτα που χορεύουν και πίνουν σαμπάνιες και οργιάζουν οι μεταξοφορεμένες κυράδες με ξένους αξιωματικούς, ως τα χωρικά σπίτια που μπαινοβγαίνουνε φανερά οι ξένοι αγαπητικοί. Μπροστά στα μάτια μας είναι ακόμη οι ανάπηροι του πολέμου, με κομμένα χέρια και πόδια, οι τραυματίες, οι σακάτηδες. Ακόμα δεν έβγαλαν τα μαύρα οι χήρες και τα ορφανά τού πολέμου. Κι οι φονιάδες τους γυρίζουν αγκαλιά με τις γυναίκες μας και τις αδερφές μας.

Και έτσι εγέμισαν οι πολιτείες και τα χωριά μας από αρρώστιες αφροδίσιες. Έτσι δώδεκα χρονών κορίτσια είναι γιομάτα σύφιλη. Και κοντά σε όλες τις άλλες πληγές τού εκφυλισμού μπαίνει ακόμα και τούτη εδώ, ο εκφυλισμός από τη σύφιλη!

Και όλ' αυτά τα βλέπουν οι προδότες και τα τσακάλια με ήσυχη συνείδηση και χαρούμενο μάτι και το λένε κιόλας φανερά: "Ας βαστάξει όσο μπορεί ετούτο το πανηγύρι. Εμείς πλουτίζουμε, εμείς καλοπερνάμε. Ευλογημένη η νέα τάξη των πραγμάτων". "Ευλογημένη η νέα τάξη των πραγμάτων", είχε την αναισχυντία να το πει αυτό ο Tσολάκογλου στη θεσσαλία και στην κρήτη, ανάμεσα στα καπνισμένα ερείπια από χωριά και πολιτείες, ανάμεσα στα κουφάρια των χιλιάδων αδικοσκοτωμένων, ανάμεσα στους αποσκελετωμένους από την πείνα πολίτες. Μα τα είπε ωχυρωμένος πίσω από τις γερμανικές ξιφολόγχες και τα πολυβόλα.

Να ιδούμε τι θα πει κι αυτός κι όλοι οι προδότες και τα τσακάλια, όταν οι ξιφολόγχες των ξένων και τα πολυβόλα τους και τα αεροπλάνα τους δεν θα είναι πια στον τόπο μας. Γι' αυτό, λοιπόν, και τούτοι όλοι εύχονται να μείνουνε πάντα εδώ. Η σκλαβιά να γίνει το μόνιμο καθεστώς τής Ελληνικής γης.

   Επίθεση από ομάδα Χρυσαυγιτών σε αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Εφετείο Αθηνών

Από Οικοδόμος 

Επίθεση από ομάδα Χρυσαυγιτών σε αντιφασιστική συγκέντρωση έξω από το Εφετείο Αθηνών πριν την έναρξη της δίκης της Χρυσής Αυγής, σήμερα το πρωί.
Προκλητικοί οι χρυσαυγίτες, άρπαξαν μια σημαία από τους συγκεντρωμένους αντιφασίστες. Ακολούθησε συμπλοκή και επέμβαση της αστυνομίας.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ Print

   ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

• 
• 

Τεύχος: 2016 Τεύχος 2

του Τμήματος για την Εργατική Συνδικαλιστική Δουλειά της ΚΕ του ΚΚΕ

Η δουλειά για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος είναι σήμερα μια σύνθετη και σκληρή μάχη σε όλα τα επίπεδα. Η συνθετότητα αυτής της μάχης έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, αφού στις πιο σταθερές δυσκολίες που απορρέουν από την οικονομική, ιδεολογική και πολιτική κυριαρχία της αστικής τάξης έχουν προστεθεί οι δυσκολίες που απορρέουν από τις βαριές συνέπειες της πιο βαθιάς μεταπολεμικής οικονομικής κρίσης και της μακρόχρονης υποχώρησης του πολιτικού και συνδικαλιστικού εργατικού κινήματος διεθνώς.

 Οι συνθήκες αυτές αναδεικνύουν τη δυσκολία της πάλης των κομμουνιστών για την ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Στο έδαφος των καθημερινών προβλημάτων και αγώνων που αναπτύσσονται ενάντια σε πλευρές της κυρίαρχης πολιτικής, οι κομμουνιστές αναπτύσσουν στο συνδικαλιστικό κίνημα μια παρέμβαση η οποία δημιουργεί εύφορο έδαφος για τη συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας σύγκρουσης και ανατροπής της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας κι εξουσίας, με άλλα λόγια για την ανάπτυξη της αντικαπιταλιστικής πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης.

Αυτή η παρέμβαση δεν μπορεί παρά να λαμβάνει υπόψη της τη σημερινή πραγματικότητα της εργατικής συνείδησης. Μόνο έτσι άλλωστε θα μπορέσει να την επηρεάσει σε θετική κατεύθυνση. Έτσι, απαραίτητη προϋπόθεση για την ευστοχία αυτής της παρέμβασης είναι η κατάκτηση μιας όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικής «εικόνας» της κατάστασης στο συνδικαλιστικό κίνημα των εργαζομένων, του συσχετισμού μεταξύ των δυνάμεων που παρεμβαίνουν σε αυτό, της έκτασης της επιρροής του ταξικού πόλου που εκφράζεται στις δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Τα στοιχεία τα οποία παρατίθενται στη συνέχεια του άρθρου προσπαθούν να δώσουν μια γενική εικόνα των παραπάνω. Πρόκειται για στοιχεία τα οποία δόθηκαν ως βοηθητικό υλικό στα μέλη της ΚΕ και τα υπόλοιπα στελέχη που συμμετείχαν στην πρόσφατη διευρυμένη σύνοδο της ΚΕ, με θέμα: «Η πορεία ανασύνταξης του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος και της ανάπτυξης της κομματικής οικοδόμησης στην εργατική τάξη».

Από την αρχή πρέπει να σημειωθεί ότι κάποια στοιχεία και ποσοστά που παρατίθενται έχουν μεταβληθεί σήμερα σε σχέση με την ημερομηνία καταγραφής και υπολογισμού τους. Έτσι, για παράδειγμα, στις περισσότερες περιπτώσεις τα συγκεντρωτικά στοιχεία για τον ιδιωτικό και τον κρατικό τομέα αντλούνται από τα δύο τελευταία συνέδρια της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, με το τελευταίο (35ο) συνέδριό τους να έχει λάβει χώρα το 2013 και το προτελευταίο (34ο) το 2010. Επίσης πολλά ακόμα στοιχεία, π.χ. κάποια δεδομένα από πρωτοβάθμια σωματεία, αντιστοιχούν στη συγκέντρωση των σχετικών δεδομένων, όπως αυτά είχαν διαμορφωθεί το 2014. Ωστόσο, από το 2013 και το 2014 μέχρι σήμερα δεν έχουν συντελεστεί ριζικές αλλαγές στο συνδικαλιστικό κίνημα και κατ’ επέκταση τα στοιχεία που ακολουθούν –παρόλο που δεν μπορούν να προσεγγιστούν ως ακριβής αποτύπωση της σημερινής κατάστασης– μπορούν ν’ αποδώσουν τις γενικές τάσεις σε αυτό¹.

Πριν περάσουμε όμως στα καθαυτά στοιχεία, θα παρουσιάσουμε κάποια βασικά σχόλια και συμπεράσματα που βοηθούν την καλύτερη παρακολούθηση των ποσοτικών στοιχείων που ακολουθούν:

1. Ας δούμε καταρχάς κάποια γενικά στοιχεία για το βαθμό συμμετοχής των εργαζομένων στα συνδικάτα. Το συνολικό ποσοστό αυτής της συμμετοχής στο σύνολο των εργαζομένων –όπως καταγράφεται τόσο από τα στοιχειά των συνεδρίων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ όσο και από τις αρχαιρεσίες των πρωτοβάθμιων σωματείων στους κλάδους– δεν ξεπερνά το 25% και αυτό είναι από τα βασικότερα προβλήματα, αν όχι το πιο βασικό.

Πιο συγκεκριμένα, στον ιδιωτικό τομέα το γενικό ποσοστό συμμετοχής δεν ξεπερνά το 20%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στον κρατικό τομέα κυμαίνεται τα τελευταία χρόνια γύρω στο 35%. Όσον αφορά, τώρα, τους ψηφίσαντες για αντιπροσώπους σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αυτοί βαίνουν μειούμενοι μεταξύ των δύο τελευταίων συνεδρίων (από το 2010 στο 2013), τάση που αποτυπώνεται και στη συμμετοχή στα πρωτοβάθμια σωματεία.

Αυτή η μείωση της συμμετοχής σε αρχαιρεσίες σε ιδιωτικό και κρατικό τομέα αποτυπώνει μεταξύ άλλων τις συνέπειες της κρίσης (σημαντική μείωση των θέσεων εργασίας και στους δύο τομείς, σημαντική αύξηση του αριθμού των αποχωρήσεων και συνταξιοδοτήσεων κλπ.), καθώς και το γεγονός ότι σε πολλά σωματεία και των δύο τομέων δε γίνονται αποδεκτοί εργαζόμενοι μέσω εργολάβων, προγραμμάτων κλπ. (πρόκειται για κατηγορίες εργαζομένων που έχουν αυξήσει σημαντικά τα τελευταία χρόνια το ποσοστό τους στο σύνολο των εργαζομένων). Η τάση, μάλιστα, γενίκευσης του φαινομένου της ποικιλομορφίας των εργασιακών σχέσεων μέσα στον ίδιο εργασιακό χώρο (η οποία ενισχύεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, ανεξαρτήτως της φάσης του οικονομικού κύκλου) δημιουργεί από μόνη της επιπλέον δυσκολίες στη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων. Τέλος, σε αυτήν τη μείωση δεν μπορεί παρά να συμβάλλει και ο αρνητικός ρόλος του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, καθώς και προβλήματα που συνδέονται με την ουσιαστική λειτουργία των συνδικάτων και των δεσμών τους με τους εργαζόμενους.

Παρόλ’ αυτά, η σωστή κατανόηση των παραπάνω στοιχείων απαιτεί δύο σχόλια: Το πρώτο είναι ότι τα ποσοστά της πραγματικής συμμετοχής των εργαζομένων στα συνδικάτα (συμμετοχή σε πρωτοβουλίες τους, σε ΓΣ κλπ.) είναι αρκετά μικρότερα από τα ποσοστά συμμετοχής σε εκλογές (ιδιαίτερα στον κρατικό τομέα). Το δεύτερο είναι ότι ακόμα και τα ίδια τα ποσοστά συμμετοχής στις αρχαιρεσίες είναι μικρότερα από τα επίσημα στοιχεία, για μια σειρά λόγους. Ένας τέτοιος βασικός λόγος είναι το γεγονός ότι σε αρκετές περιπτώσεις η εργοδοσία, σε συνδυασμό με τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό, παρουσιάζουν «στα χαρτιά» πολύ μεγαλύτερο αριθμό συμμετεχόντων σε αρχαιρεσίες από αυτούς που πραγματικά προσήλθαν σε αυτές, με στόχο να αναδείξουν περισσότερους αντιπροσώπους στα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες και τη ΓΣΕΕ. Χαρακτηριστικό γι’ αυτήν την αλλοίωση είναι, για παράδειγμα, ότι σε κάποια Εργατικά Κέντρα (π.χ. Εργατικά Κέντρα Φαρσάλων, Ναυπλίου, Ορεστιάδας, Ευρυτανίας, Άργους), ενώ από τη μία τα μέλη εμφανίζονται να είναι μερικές 10άδες (και ακόμα λιγότεροι οι συμμετέχοντες στη δράση), από την άλλη παρουσιάζονται χιλιάδες ψηφίσαντες.

Γενικά, υπάρχει υποχώρηση στην οργάνωση των εργαζομένων και στη συμμετοχή τους στις αρχαιρεσίες των σωματείων, ιδιαίτερα της νέας βάρδιας, των γυναικών και των μεταναστών. Παρόλ’ αυτά, δεν πρέπει να υποτιμήσουμε το γεγονός ότι σε πολλούς κλάδους και σωματεία (Ιδιωτικοί Υπάλληλοι, Επισιτισμός-Τουρισμός, Φάρμακο, Τηλεπικοινωνίες, Τύπος-Χαρτί) έχουμε μεγάλη αναπλήρωση των απωλειών, γεγονός που δεν είναι ούτε μικρό, ούτε εύκολο την περίοδο που διανύουμε. Η ένταξη στα συνδικάτα αυτήν την περίοδο, και ιδιαίτερα νέων, γυναικών και μεταναστών, είναι μια σύνθετη, σκληρή, ιδεολογική, οργανωτική μάχη. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί ότι ο κύριος όγκος αυτών που μπήκαν και αναπλήρωσαν τις απώλειες, προσδίδοντας και θετικό πρόσημο μεταβολής σε αρκετά σωματεία και κλάδους, είναι κατά βάση νέοι σε ηλικία άνθρωποι.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι το μεγάλο πρόβλημα της οργάνωσης της εργατικής τάξης παραμένει, όμως έχουμε είσοδο νέων μαζών στα συνδικάτα (νέων ηλικιακά), αλλά μικρότερη από τις απώλειες και πίσω από τις ανάγκες.

2. Όσον αφορά τη λειτουργία των συνδικάτων, πρέπει να κάνουμε μια διάκριση ανάμεσα σε αυτά που κυριαρχεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός και σε αυτά που ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ.

Η λειτουργία μεγάλου αριθμού συνδικάτων, όπου πλειοψηφεί ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, έχει χειροτερεύσει. Έχει εδραιωθεί παραπέρα η τάση ενσωμάτωσης, συμβιβασμού και στήριξης των αντιλαϊκών πολιτικών, ενώ έχει μειωθεί ακόμα περισσότερο το κύρος και η εμπιστοσύνη των εργαζομένων σ’ ένα μεγάλο μέρος από αυτά. Ένας σημαντικός αριθμός από αυτά είναι «σφραγίδες», χωρίς μέλη, χωρίς επαφή με τους εργαζόμενους, χωρίς μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες. Επίσης, αρκετά συνδικάτα λειτουργούν ως γραφεία προσωπικού των εργοδοτών και αποτελούν κομμάτι του πολυπλόκαμου μηχανισμού χειραγώγησης και υποταγής των εργαζομένων στα συμφέροντά τους.

Από την άλλη μεριά, η πλειοψηφία των συνδικάτων που ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ έχουν σημειώσει βήματα στη λειτουργία τους, στην επαφή τους με τους εργαζόμενους και τους χώρους δουλειάς, με σωματειακές επιτροπές και συσκέψεις κατά χώρο, με περισσότερες και πιο καλά οργανωμένες Γενικές Συνελεύσεις. Τα θετικά βήματα αντανακλώνται και στο περιεχόμενο της δράσης τους, το οποίο επεκτείνεται σε μεγαλύτερο μέρος των ζητημάτων που απασχολούν τους εργαζόμενους, ενώ έχουν αυξηθεί και οι πρωτοβουλίες γύρω από αυτά τα ζητήματα. Αντίστοιχα, τα συνδικάτα αυτά έχουν εμπλουτίσει και προσαρμόσει τις μορφές δράσης τους με κριτήριο τη συμμετοχ των εργαζομένων, παρότι παραμένουν βασικά προβλήματα και σε ορισμένες περιπτώσεις σημειώνεται και υποχώρηση.

Ένα άλλο στοιχείο που αφορά τη λειτουργία των σωματείων είναι ότι συνεχίζεται ο οργανωτικός κατακερματισμός και η πολυδιάσπαση. Για παράδειγμα, στον κλάδο των Τροφίμων-Ποτών υπάρχουν 8 Ομοσπονδίες, από τις οποίες μόνο οι 2 εντάσσονται στη δύναμη του ΠΑΜΕ. Ή στον κλάδο των Μεταφορών είναι δεκάδες τα σωματεία ανά επιχείρηση (π.χ. αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα) χωρίς το ΠΑΜΕ να έχει πλειοψηφία σε κανένα από αυτά.

Επίσης, την ίδια στιγμή που το κύριο ζητούμενο είναι η αύξηση της οργάνωσης των εργαζομένων, υπάρχουν μεγάλοι εργασιακοί χώροι με εκατοντάδες εργαζόμενους χωρίς σωματείο. Στόχος μας είναι να εξαντλούμε τις προσπάθειές μας για την ίδρυση επιχειρησιακών σωματείων, σε συνδυασμό με την οργάνωση των εργαζομένων στο κλαδικό συνδικάτο.

3. Όσον αφορά την αντιπαράθεση στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος, πρέπει καταρχάς να ξεκαθαριστεί ότι η παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων συγκρούεται και αντιμάχεται τόσο τους εργοδότες όσο και το αστικό κράτος, οι οποίοι από κοινού θέλουν την εργατική τάξη ανοργάνωτη ή με «ελεγχόμενη» συμμετοχή κι έχουν ενιαίο μέτωπο ενάντια στο Κόμμα και το ΠΑΜΕ.

Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, που τον συναποτελούν οι παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΜΕΤΑ –παρά τις απώλειες και τη μείωση του κύρους του– παραμένει ισχυρός, ενώ οι οπορτουνιστικές δυνάμεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ.) διατηρούν τις δυνάμεις τους. Το γεγονός αυτό αποτελεί, μαζί με τη χαμηλή συνδικαλιστική πυκνότητα, το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα για το συνδικαλιστικό κίνημα και την ικανότητά του ν’ αμυνθεί και ν’ αντεπιτεθεί απέναντι στους εργοδότες, τις κυβερνήσεις, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Παρά την υπαρκτή ιδεολογική διαφοροποίηση των δυνάμεων του εργοδοτικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού και το διακριτό προπαγανδιστικό στίγμα της κάθε δύναμης, στην επιχειρηματολογία και τη στάση τους συντείνουν στην αποδοχή τόσο των θεμελιακών στοιχείων της ιδεολογίας και πολιτικής της αστικής τάξης όσο και των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (π.χ. στάση απέναντι στην καπιταλιστική ιδιοκτησία, στην καπιταλιστική ανάπτυξη, στην κυβερνητική εναλλαγή στο πλαίσιο του συστήματος). Ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός λειτουργεί ως πέμπτη φάλαγγα στις γραμμές της εργατικής τάξης, όχι μόνο γιατί σε πολλές περιπτώσεις λειτουργεί ως προέκταση του εργοδοτικού και κρατικού μηχανισμού, αλλά κυρίως γιατί αναπαράγει και διαδίδει στις γραμμές της εργατικής τάξης όλη την ιδεολογική και πολιτική επιχειρηματολογία, τα διλήμματα και τους εκβιασμούς των μονοπωλίων, του αστικού κράτους και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Από την άλλη, η παρέμβαση των οπορτουνιστικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα δυσχεραίνει τη συγκέντρωση δυνάμεων απέναντι στην κυρίαρχη πολιτική, ενώ πολλές φορές αξιοποιείται ως ο πιο κατάλληλος «αγωγός» περάσματος μιας σειράς επιλογών της αστικής τάξης. Χαρακτηριστικός γι’ αυτό το τελευταίο είναι ο ρόλος των δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα. Συντέλεσαν στην κυριαρχία στις «πλατείες των αγανακτισμένων» της λογικής «έξω τα κόμματα - έξω τα συνδικάτα», αποτέλεσαν βασικό συνδικαλιστικό στήριγμα της προσπάθειας ανάδειξης του ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, ενώ ακόμα και μετά από την επίτευξη αυτής της κυβερνητικής εναλλαγής αποτέλεσαν βασικό συνδικαλιστικό στήριγμα της αστικής διαπραγμάτευσης, ψηφίζοντας σε ΔΣ και ΓΣ ακόμα και τη συμμετοχή στα φιλοκυβερνητικά συλλαλητήρια. Χαρακτηριστικό του ρόλου των οπορτουνιστικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα είναι το γεγονός ότι σε πολλά σωματεία –ιδιαίτερα του κρατικού τομέα– «κατέβαιναν» και «κατεβαίνουν» σε κοινά «πλαίσια» με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις η σύμπλευσή τους φτάνει μέχρι το βαθμό να σχηματίζουν κοινά ψηφοδέλτια (με πιο χαρακτηριστικό ίσως παράδειγμα το χώρο των εκπαιδευτικών) και να κάνουν προτάσεις για σχηματισμό «αριστερών προεδρείων» μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η σύμπλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα επεκτείνεται και στην από κοινού εχθρότητά τους απέναντι στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ.

Ας δούμε όμως λίγο πιο συγκεκριμένα τους εκλογικούς συσχετισμούς που διαμορφώνονται στο συνδικαλιστικό κίνημα τα τελευταία χρόνια. Τα στοιχεία που ακολουθούν είναι από τ’ αποτελέσματα των αρχαιρεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ (βλ. Πίνακες 3 και 4 στη συνέχεια), τα οποία όμως πρέπει να έχουμε υπόψη ότι δεν αποτυπώνουν πιστά τις τάσεις στο επίπεδο των πρωτοβάθμιων σωματείων.

Η ΠΑΣΚΕ παρουσιάζει μεταξύ των δύο τελευταίων συνεδρίων των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ μείωση τόσο στον ιδιωτικό (από 47,32 σε 33,87%) όσο και –ακόμα περισσότερο– στον κρατικό τομέα (από 44,65 σε 25,14%). Στη μείωση στη ΓΣΕΕ συντέλεσε και η αποχώρηση ενός τμήματος από την ΠΑΣΚΕ στο 35ο Συνέδριο και η συγκρότηση της παράταξης ΕΜΕΙΣ, η οποία συγκέντρωσε το 7,47% των ψήφων. Ταυτόχρονα, η ΠΑΣΚΕ αποτελεί το βασικό τροφοδότη του ΜΕΤΑ σε στελέχη και ψήφους. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα έχουμε μετατόπιση ολόκληρων συνδυασμών της ΠΑΣΚΕ στο ΜΕΤΑ. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στον κρατικό τομέα, όπου ένα κομμάτι της στο τελευταίο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ μετατοπίστηκε στο ΜΕΤΑ. Επίσης, σε αρκετούς χώρους αλλάζει ονομασίες και πρόσωπα, κρατώντας βεβαία την ουσία των θέσεών της.

Αυτό που πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, είναι ότι, παρά τις απώλειές της, η ΠΑΣΚΕ παραμένει ο βασικός πυλώνας του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, ιδιαίτερα στον κρατικό τομέα και τις πρώην ΔΕΚΟ. Εξακολουθεί να έχει την πλειοψηφία σε μεγάλες Ομοσπονδίες κι Εργατικά Κέντρα, σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, εκμεταλλευόμενη και τους δεσμούς της με την εργοδοσία, τις διοικήσεις των επιχειρήσεων, τις πρώην ΔΕΚΟ, το κράτος και τα ευρωπαϊκά συνδικάτα.

Η ΔΑΚΕ σημειώνει σταθερότητα στον ιδιωτικό τομέα (από 24,27 σε 24,29%) και μείωση στον κρατικό τομέα (από 28,02 σε 22,10%). Συγκράτησε δυνάμεις αξιοποιώντας τα προηγούμενα χρόνια τη διακυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και τους δεσμούς της με την εργοδοσία. Μαζί με την ΠΑΣΚΕ συγκροτούν το βασικό κορμό του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Προβλήματα συνοχής εμφανίζει το τελευταίο διάστημα κυρίως στον κρατικό τομέα, γεγονός στο οποίο συντέλεσε και η απώλεια της διακυβέρνησης.

Το ΜΕΤΑ, όπως μετονομάστηκαν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα, σημειώνει αύξηση των δυνάμεών του τόσο στον ιδιωτικό (από 5,96 σε 10,28%) όσο και στον κρατικό τομέα (από 9,97% σε 16,47%). Επισημαίνουμε επίσης ότι, ακόμα και μετά από την άνοδό της στα συνέδρια του 2013, η συνδικαλιστική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σημαντικά χαμηλότερη από την πολιτική του επιρροή. Επίσης, ιδιαίτερη σημασία για τα παραπάνω ποσοστά έχει ότι καταγράφηκαν την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμα στην αντιπολίτευση. Το επόμενο (36ο) συνέδριο των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα είναι το πρώτο που θ’ αποτυπώσει σε κάποιο βαθμό την πραγματική μεταβολή της συνδικαλιστικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ από την κυβερνητική διαχείριση που ασκεί από το Γενάρη του 2015.

Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ σε μια σειρά κλάδους εκλέγουν αντιπροσώπους μέσα από ενιαία ψηφοδέλτια με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ και με τη στήριξη της εργοδοσίας (χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα σούπερ μάρκετ και οι ναυτιλιακοί υπάλληλοι). Επίσης, μετά από ένα διάστημα συνύπαρξης ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑΕ στο ΜΕΤΑ, δημιουργείται τώρα νέα παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ με την ονομασία «ΣΥΜΜΑΧΙΑ».

Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι οποίες αποτελούν και το βασικό κορμό της παρέμβασης του οπορτουνισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα (μαζί με τις δυνάμεις της ΛΑΕ), παρουσιάζουν μικρή αύξηση των δυνάμεών τους στον ιδιωτικό τομέα (κερδίζοντας 2 ψήφους στις εκλογές της ΓΣΕΕ), παραμένοντας ωστόσο με μικρές δυνάμεις. Στο χώρο του κρατικού τομέα, όπου έχουν πιο συγκροτημένη παρουσία, παρουσίασαν μείωση των δυνάμεών τους (από 11,40 σε 9,82%), πιεζόμενοι από την ανοδική τάση της συνδικαλιστικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο σε μεγάλο βαθμό αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Στο χώρο των εκπαιδευτικών του κρατικού τομέα και ιδιαίτερα των δασκάλων, ωστόσο, διατηρούν σημαντική δύναμη και αύξησαν τις δυνάμεις τους, οδηγώντας μάλιστα τον κλάδο σε αγώνες που, λόγω του τρόπου οργάνωσης και των αιτημάτων τους, αντί να βοηθήσουν, οδήγησαν στον παραπέρα εκφυλισμό του κινήματος.

Όσον αφορά την εκλογική επιρροή των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, παρουσίασαν αύξηση τόσο στον ιδιωτικό (από 20,57 σε 21,96%) όσο και στον κρατικό τομέα (από 11,40 σε 13,15%). Σε αντίθεση με τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, το ΠΑΜΕ έχει εδραιωθεί στη συνείδηση ευρύτερων εργατικών μαζών ως ο αγωνιστικός πόλος στο συνδικαλιστικό κίνημα, έχει ανεβάσει το κύρος του μέσα στους εργαζόμενους. Επίσης, την ίδια στιγμή που ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός εκτός από το κύρος του χάνει και τη δυνατότητα κινητοποίησης εργαζομένων που σε κάποιο βαθμό είχε παλιότερα, το ΠΑΜΕ έχει αυξήσει –αν και όχι θεαματικά– τη δυνατότητά του να κινητοποιεί εργαζόμενους σε αγωνιστική γραμμή σύγκρουσης, όπως έδειξαν και οι αγωνιστικές πρωτοβουλίες που πήρε.

Ιδιαίτερα στην εξαιρετικά δύσκολη περίοδο της μαζικής εναπόθεσης ελπίδων στο ΣΥΡΙΖΑ για το ξεπέρασμα των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης, που επέφερε νέα γενική αποδυνάμωση των συνδικάτων στη χώρα μας –με παρόμοιες τάσεις να κυριαρχούν την ίδια περίοδο γι’ άλλους λόγους και στην Ευρώπη– το ΠΑΜΕ συγκράτησε και σε αρκετούς κλάδους ενίσχυσε τις δυνάμεις του. Η μικρή αύξησή του θα ήταν μεγαλύτερη αν η καπιταλιστική κρίση δε συρρίκνωνε απότομα κάποιους κλάδους (με συνέπεια και τη μείωση των ψηφισάντων σε αυτούς) όπου το ΠΑΜΕ είχε σημαντικές δυνάμεις, όπως οι κλάδοι των Οικοδόμων, του Μετάλλου, της Κλωστοϋφαντουργίας, του Καπνού.

Από την άποψη των ποσοστών, τα ψηφοδέλτια που στηρίζονται από το ΠΑΜΕ συσπειρώνουν το 1/3 των συνδικαλισμένων εργαζομένων (για μια σειρά λόγους που έχουν αναφερθεί και θ’ αναφερθούν και στη συνέχεια τα εκλογικά ποσοστά του ΠΑΜΕ σε Ομοσπονδίες κι Εργατικά Κέντρα δεν αποτυπώνουν το πραγματικό ποσοστό των συνδικαλισμένων εργαζομένων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ). Εκτός από το ποσοτικό στοιχείο, ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι πρόκειται για το πιο οργανωμένο, μαχητικό, πειθαρχημένο και ταξικά προσανατολισμένο τμήμα της εργατικής τάξης.

Όχι μόνο από τα στοιχεία των συσχετισμών, αλλά και από τους αγώνες (τόσο τους κλαδικούς όσο και τους γενικούς), επιβεβαιώνεται ότι υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι των εργαζόμενων που, ανεξάρτητα από το βαθμό κατανόησης, συμφωνεί σε γενικές γραμμές με τη γραμμή πάλης που εκφράζει το ΠΑΜΕ στο συνδικαλιστικό κίνημα. Ως ένα βαθμό, αυτοί οι εργαζόμενοι απορρίπτουν το επιχείρημα ότι η καπιταλιστική ανάπτυξη θα τους ευνοήσει, αρνούνται τους ιμπεριαλιστικούς μονόδρομους, δεν υποτάσσονται στην τρομοκρατία και τις κάθε είδους πιέσεις κι εκβιασμούς, δείχνουν αντοχή.

Το κομμάτι αυτό των εργαζομένων, τόσο συνολικά όσο και σε κάθε κλάδο, αποτελεί την απαραίτητη κρίσιμη μάζα για την αναγκαία κι επείγουσα ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Στους πίνακες που ακολουθούν, τ’ αριθμητικά δεδομένα αποτυπώνουν το συσχετισμό στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

1. ΓΕΝΙΚΑ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

 

2. ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

2α) Ιδιωτικός τομέας (ΓΣΕΕ)

  

2β) Κρατικός τομέας (ΑΔΕΔΥ)

3. ΤΑ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΓΣΕΕ

3α) Συμμετοχή στα συνέδρια της ΓΣΕΕ

 

 

3β) Συσχετισμοί παρατάξεων στα συνέδρια της ΓΣΕΕ

4. ΤΑ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ

4α) Συμμετοχή στα συνέδρια της ΑΔΕΔΥ

 

4β) Συσχετισμοί παρατάξεων στα συνέδρια της ΑΔΕΔΥ

 

5. ΟΙ ΕΚΛΟΓΙΚΟΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΙ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ (2010-2014)

 

• Τα Εργατικά Κέντρα στα οποία τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το
ΠΑΜΕ έχουν απόλυτη πλειοψηφία είναι 13 (ενώ με το ΠΑΜΕ συνεργάζεται και άλλο 1 Εργατικό Κέντρο). Όσον αφορά τις μεταβολές, στη δύναμη του ΠΑΜΕ προστέθηκε το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου, ενώ από αυτήν αφαιρέθηκε το Εργατικό Κέντρο Ρόδου.

• Τα Εργατικά Κέντρα στα οποία τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ είναι πρώτη δύναμη, χωρίς όμως να έχουν απόλυτη πλειοψηφία, είναι 2 (το ένα από τα δύο είναι από το 2013 το Εργατικό Κέντρο Αθήνας).

• Τα Εργατικά Κέντρα στα οποία τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το
ΠΑΜΕ είναι δεύτερη δύναμη είναι 20.

• Τα Εργατικά Κέντρα στα ΔΣ των οποίων δεν εκπροσωπούνται τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ είναι 16.⁵

Ακολουθεί λίστα με τα ΕΚ τα οποία εντάσσονται στις παραπάνω κατηγορίες (όπου υπάρχει σύγκριση, είναι μεταξύ 2010 και 2014):

ΕΚ στα οποία οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν απόλυτη πλειοψηφία

1. Λάρισας

2. Αγρινίου
3. Νάουσας
4. Λαυρίου
5. Φωκίδας
6. Άρτας
7. Θεσπρωτίας
8. Λευκάδας
9. Ζακύνθου
10. Κεφαλονιάς-Ιθάκης
11. Κω
12. Παλλεσβιακό
13. Σάμου
14. Αμαλιάδας (συνεργαζόμενο με το ΠΑΜΕ).

ΕΚ στα οποία οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι πρώτη δύναμη(χωρίς να έχουν απόλυτη πλειοψηφία)

1. Αθήνας

2. Πειραιά.

ΕΚ στα οποία οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι δεύτερη δύναμη

1. Ελευσίνας
2. Θεσσαλονίκης
3. Καρδίτσας
4. Ηρακλείου
5. Ιωαννίνων
6. Ναυπάκτου
7. Πρέβεζας
8. Μεσολογγίου
9. Χίου
10. Έβρου
11. Θήβας
12. Πύργου
13. Χανίων
14. Πάτρας
15. Ρόδου
16. Κέρκυρας
17. Ελασσόνας
18. Ρεθύμνου
19. Κοζάνης
20. Εύβοιας.

ΕΚ στα οποία οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν έχουν έδρες στα ΔΣ

1. Έδεσσας-Αλμωπίας
2. Αλεξάνδρειας
3. Άργους
4. Βέροιας
5. Βόρειας Εύβοιας
6. Διδυμότειχου
7. Ευρυτανίας
8. Καλαμπάκας
9. Κορίνθου
10. Κρέστενας
11. Κυκλάδων
12. Λουτρακίου
13. Ορεστιάδας
14. Φαρσάλων
15. Χαλκιδικής
16. Κατερίνης.

ΕΚ που δεν εκλέγουν αντιπρόσωπο για τη ΓΣΕΕ(επειδή δεν «πιάνουν» το απαραίτητο μέτρο των ψηφισάντων)

1. Αλμυρού
2. Αρκαδίας
3. Γρεβενών
4. Θεσπρωτίας
(πλειοψηφία ΠΑΜΕ)
5. Κιάτου
6. Μεσσήνης
7. Μήλου
8. Πύργου
9. Τριφυλλίας
10. Κεφαλονιάς-Ιθάκης (πλειοψηφία ΠΑΜΕ)
11. Λαυρίου (πλειοψηφία ΠΑΜΕ)
12. Μεγάρων
13. Φωκίδας (πλειοψηφία ΠΑΜΕ).

• Οι Ομοσπονδίες του ιδιωτικού τομέα που τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ έχουν απόλυτη πλειοψηφία είναι 7, ενώ 1 ακόμα Ομοσπονδία είναι συνεργαζόμενη με το ΠΑΜΕ. Από το 2010 έχουν φύγει 2 Ομοσπονδίες από τη δύναμη του ΠΑΜΕ: Η Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ) και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος (ΠΟΘΑ).

• Οι Ομοσπονδίες που οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι δεύτερη δύναμη είναι 8.

• Οι Ομοσπονδίες στα ΔΣ των οποίων εκπροσωπείται το ΠΑΜΕ, χωρίς όμως να είναι πρώτη ή δεύτερη δύναμη, είναι 45.

• Οι Ομοσπονδίες στα ΔΣ των οποίων δεν εκπροσωπείται το ΠΑΜΕ είναι 22.

Στη συνέχεια ακολουθεί λίστα με τις Ομοσπονδίες τα οποία εντάσσονται στις παραπάνω κατηγορίες (όπου υπάρχει σύγκριση, είναι μεταξύ 2010 και 2014):

Οι Ομοσπονδίες στις οποίες οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν απόλυτη πλειοψηφία είναι οι εξής:

1. Οικοδόμοι

2. Φάρμακο

3. Λογιστές

4. ΟΕΚΙΔΕ

5. Τύπος-Χαρτί

6. Τρόφιμα-Ποτά

7. Συνταξιούχοι

8. Εμφιαλωμένων Ποτών (συνεργαζόμενη).

Οι Ομοσπονδίες στις οποίες οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι δεύτερη δύναμη είναι οι εξής:

 1. Επισιτισμός-Τουρισμός
2. ΠΟΘΑ
3. Ηλεκτρολόγοι
4. Μέταλλο
5. Ιδιωτικοί Υπάλληλοι-Εμποροϋπάλληλοι
6. ΔΕΥΑ
7. Χημική Βιομηχανία
8. ΟΣΕΓΟ.

Οι Ομοσπονδίες στα ΔΣ των οποίων δεν εκπροσωπούνται οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είναι οι εξής:

1. Ιδιωτικά Καζίνο
2. Χειριστών Μηχανοδηγών
3. Ασφαλιστικών Συλλόγων
4. ΟΒΕΣ
5. Καπνοεργατοϋπαλλήλων (Κιλκίς)
6. Αεροπορικών Μεταφορών
7. Τεχνικών Επιχειρήσεων
8. Μεταλλείων-Λιγνιτωρυχείων-Λατομείων
9. Οικοδόμων-Ξύλου
10. Τσιμέντων
11. ΔΕΗ - ΚΗΕ (διασπαστική)
12. Φορτοεκφορτωτών
13. Θυρωρών
14. Προσωπικού Ασφαλείας (ΟΜΥΠΑΕ)
15. Κρέατος
16. Συμβασιούχων Πυροσβεστών
17. Εγγείων Βελτιώσεων
18. Κινηματογράφου - TV (ΠΟΕΚΤ)
19. ΠΟΣΕΜ (Μεταφορές)
20. ΠΟΥΠΑ (Μεταφορές)
21. Μακαροτεχνιτών
22. Καπνοβιομηχανιών Ελλάδας (ΠΟΚ).

Εκτός από τις αλλαγές που μπορεί να έχουν συντελεστεί στα παραπάνω στοιχεία την τελευταία 2ετία, αξίζει να σημειωθεί ότι το γεγονός της απουσίας των δυνάμεων του ΠΑΜΕ από τις παραπάνω Ομοσπονδίες δε σημαίνει ότι δεν έχουν παρέμβαση σε χώρους εργασίας που εντάσσονται σε αυτές τις Ομοσπονδίες, αλλά ότι οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν επιλέξει να συμμετέχουν σε άλλες δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

 Ακολουθεί μια σύντομη απεικόνιση της κατάστασης σε κάποιες βασικές Ομοσπονδίες (όπου υπάρχει σύγκριση, είναι μεταξύ 2010 και 2014):

1. Επισιτισμός: Στο μητρώο είναι 108 σωματεία. Τα 86 είναι ενεργά, στο ΠΑΜΕ είναι ενταγμένα 33, το 2010 ήταν 26. 61 σωματεία είναι κλαδικά και 26 επιχειρησιακά.

2. Χημική Βιομηχανία: Από τα 21 σωματεία που είναι στο μητρώο, στο ΠΑΜΕ είναι ενταγμένα 5 σωματεία, ενώ το 2010 ήταν 4.

3. Γενική Ομοσπονδία Προσωπικού ΔΕΗ (ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ): Από τα 21 σωματεία που είναι στο μητρώο, στο ΠΑΜΕ είναι ενταγμένα 3, όπως ήταν και το 2010.

4. Τηλεπικοινωνίες: 7 σωματεία είναι στο μητρώο της Ομοσπονδίας Εργαζομένων ΟΤΕ (ΟΜΕ ΟΤΕ). Στο ΠΑΜΕ είναι 3, ενώ το 2010 ήταν 2, τα οποία δεν είναι μέλη της Ομοσπονδίας.

5. Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου (ΠΟΕΜ): Στο μητρώο είναι 101 σωματεία, ενώ το 2010 ήταν 97. Ενεργά είναι τα 65 από αυτά. Στο ΠΑΜΕ είναι 18 σωματεία, όπως ήταν και το 2010.

6. Ιδιωτικοί Υπάλληλοι - Εμποροϋπάλληλοι: Στο μητρώο είναι 419 σωματεία, ενεργά είναι τα 227. Στο ΠΑΜΕ είναι 69, ενώ το 2010 ήταν 54.

7. ΕΛΤΑ: Στο μητρώο είναι 55 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 1, το οποίο όμως δεν είναι μέλος της Ομοσπονδίας.

8. Πετρέλαια - Χημική Βιομηχανία: Στο μητρώο είναι 28 σωματεία, στο ΠΑΜΕ είναι 1.

9. Ομοσπονδία Εργαζομένων Κλωστοϋφαντουργίας Ιματισμού Δέρματος Ελλάδας (ΟΕΚΙΔΕ): Στο μητρώο είναι 21 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 11, το 2010 ήταν 8.

10. Τρόφιμα-Ποτά: Στο μητρώο είναι 40 Σωματεία, το 2010 ήταν 37. Από αυτά, τα 6 είναι αδρανοποιημένα. Στο ΠΑΜΕ είναι 23, ενώ το 2010 ήταν 21.

11. Πανελλήνια Ομοσπονδία Λογιστών (ΠΟΛ): Στο μητρώο είναι 10 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 7 σωματεία, όπως και το 2010.

12. Ηλεκτρολόγοι: Στο μητρώο είναι 29 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 6 σωματεία, όπως και το 2010.

13. Ομοσπονδία Συνδικάτων Μεταφορών Ελλάδας (ΟΣΜΕ): Στο μητρώο είναι 42 σωματεία, στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

14. Ιδιωτικοί Εκπαιδευτικοί: Στο μητρώο είναι 21 σωματεία, στο ΠΑΜΕ είναι 3 μέλη της Ομοσπονδίας και 4 που δεν είναι μέλη της Ομοσπονδίας.

15. Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων Ελλάδας (ΟΜΕ): Στο μητρώο είναι 14 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 3 σωματεία, όπως ήταν και το 2010.

16. Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία (ΠΝΟ): Στο μητρώο είναι 14 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 4 που είναι μέλη της Ομοσπονδίας και 1 που δεν είναι μέλος της Ομοσπονδίας.

17. Εμφιαλωμένα: Στο μητρώο είναι 16 σωματεία. Και τα 16 είναι ενταγμένα στο ΠΑΜΕ.

18. Ομοσπονδία Σωματείων Εργαζομένων Γεωργικών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΣΕΓΟ): Στο μητρώο είναι 96 Σωματεία. Αρκετά είναι αδρανοποιημένα. Στο ΠΑΜΕ είναι 3, ενώ το 2010 ήταν 4.

19. Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας (ΟΤΟΕ): Στα μητρώα είναι 43 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 3 που δεν είναι μέλη της Ομοσπονδίας.

20. Ιατρικοί Επισκέπτες: Στα μητρώα είναι 15 σωματεία, στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

21. Ομοσπονδία Υπαλλήλων Λιμανιών Ελλάδας (ΟΜΥΛΕ): Στα μητρώα είναι 10 σωματεία, στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

22. Ομοσπονδία Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ (ΟΜΕ - ΕΥΔΑΠ): Στο μητρώο είναι 12 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

23. Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Τοπικής Αυτοδικοίκησης (ΠΟΠ-ΟΤΑ): Στο μητρώο είναι 24 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

24. Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ): Στο μητρώο είναι 20 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

25. Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης (ΠΟΕ-ΔΕΥΑ): Στο μητρώο είναι 60 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 2, όπως ήταν και το 2010.

26. Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Προσωπικού Επιχειρήσεων Ραδιοφωνίας-Τηλεόρασης (ΠΟΣΠΕΡΤ): Στο μητρώο είναι 15 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ δεν είναι κανένα.

27. Φάρμακο: Στο μητρώο είναι 75 σωματεία, τα 33 είναι ενεργά. Στο ΠΑΜΕ είναι 20 σωματεία, ενώ το 2010 ήταν 18.

28. Συνταξιούχοι: Στο μητρώο είναι 91 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 74, όπως ήταν και το 2010.

29. Οικοδόμοι: Στο μητρώο είναι 158 σωματεία, αδρανοποιημένα είναι 56. Στο ΠΑΜΕ είναι 59 σωματεία, ενώ το 2010 ήταν 60.

30. Ομοσπονδία Συλλόγων Νοσηλευτικών Ιδρυμάτων Ελλάδας (ΟΣΝΙΕ): Στο μητρώο είναι 29 σωματεία. Στο ΠΑΜΕ είναι 6 σωματεία, ενώ το 2010 ήταν 9.

31. Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος (ΠΟΘΑ): Στο μητρώο είναι 20 σωματεία. Από αυτά στο ΠΑΜΕ είναι 4.

32. Τύπος-Χαρτί: Στο μητρώο είναι 23 (12 επιχειρησιακά και 11 κλαδικά) σωματεία, στο ΠΑΜΕ είναι 17.

Όσον αφορά τις Ομοσπονδίες του κρατικού τομέα, η δύναμη των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΠΑΜΕ έχει ως εξής:

• Το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΠΑΜΕ έχει απόλυτη πλειοψηφία σε 1 Ομοσπονδία του κρατικού τομέα: Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων Αποκεντρωμένων Διοικήσεων Ελλάδας (ΟΣΕΑΔΕ).

• Οι Ομοσπονδίες στις οποίες τα ψηφοδέλτια που στηρίζει το ΠΑΜΕ είναι δεύτερη δύναμη είναι 3: α) Πανελλήνια Ομοσπονδία Ειδικού Τεχνικού Εργαστηριακού Προσωπικού ΑΕΙ (ΠΟΕΤΕΠ ΑΕΙ), β) Ομοσπονδία Υπαλλήλων Υπουργείου Ανάπτυξης (πρώην ΥΒΕΤ) και γ) Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων ΟΤΑ (ΠΟΕ-ΟΤΑ).

• Οι Ομοσπονδίες στα ΔΣ των οποίων το ΠΑΜΕ εκπροσωπείται, χωρίς όμως να είναι πρώτη ή δεύτερη δύναμη, είναι 20.

• Οι Ομοσπονδίες στα ΔΣ των οποίων δεν εκπροσωπείται το ΠΑΜΕ είναι 20.

Ακολουθεί μια συνοπτική παρουσίαση της μεταβολής των ψηφισάντων και της δύναμης του ΠΑΜΕ ανά έτος την περίοδο 2010-2014:

2010

 • Στους παρακάτω κλάδους αυξήθηκε ο αριθμός των ψηφισάντων στις αρχαιρεσίες: Τράπεζες (+1.111), Τύπος-Χαρτί (+337), Τρόφιμα-Ποτά (+53), Φάρμακο (+213), Ι/Υ- Ε/Υ (+721), Επισιτισμός (+316). Σε όλους σχεδόν τους υπόλοιπους κλάδους υπήρχε μείωση των ψηφισάντων.

• Το ΠΑΜΕ σημείωσε αύξηση στους εξής κλάδους: Τράπεζες (+149), Τύπος-Χαρτί (+359), Τρόφιμα-Ποτά (+213), Οικοδόμοι (+77), Φάρμακο (+175), Ι/Υ - Ε/Υ (+849), Επισιτισμός (+603), ΗΛΠΑΠ (+20).

• Το ΠΑΜΕ σημείωσε μείωση στους εξής κλάδους: Μέταλλο (-1.456), ΟΕΚΙΔΕ (-277), Ηλεκτρολόγοι (-88), Χημική Βιομηχανία (-5), ΕΥΔΑΠ(-80), ΟΣΕ (-12), Ενέργεια (-33).

Στο σύνολο ± το ΠΑΜΕ έχει αύξηση σε ψήφους 494 και ποσοστό 2,44%.

2011

 • Στους παρακάτω κλάδους αυξήθηκε ο αριθμός των ψηφισάντων στις αρχαιρεσίες: Ι/Υ-Ε/Υ (+700), Τύπος-Χαρτί (+228), Τρόφιμα-Ποτά (+206), Ενέργεια (+265),Τράπεζες (+535), Χειριστές (+210), Ιδιωτ. Υγεία (65). Σε όλους σχεδόν τους υπόλοιπους κλάδους υπήρχε μείωση ψηφισάντων.

• Το ΠΑΜΕ σημείωσε αύξηση στους εξής κλάδους: Ι/Υ - Ε/Υ (+781), Τύπος-Χαρτί (+286), Τρόφιμα-Ποτά (+414), Ενέργεια (+111), ΕΛΤΑ (+21), Χημική Βιομηχανία (+76), Τηλεπικοινωνίες (+500).

• Το ΠΑΜΕ σημείωσε μείωση στους εξής κλάδους: Οικοδόμοι (-5.046), Μέταλλο (-141), Φάρμακο (-30), Επισιτισμός (-223), Τράπεζες (-65), Ηλεκτρολόγοι (-41), Μεταφορές (-19), Ιδιωτική Υγεία (-191) ΟΕΚΙΔΕ (-1.912), Καπνός (-736), Λογιστές (-71), Τσιμέντα (-27), ΟΣΕΓΟ (-30).

Στο σύνολο ± το ΠΑΜΕ έχει μείωση σε ψήφους -6.337 και ποσοστό -3,34%.

2012

 • Στους παρακάτω κλάδους αυξήθηκε ο αριθμός των ψηφισάντων στις αρχαιρεσίες: Ι/Υ-Ε/Υ (+3.087), Τύπος-Χαρτί (+254), Τρόφιμα-Ποτά (+284), Φάρμακο (+35), Επισιτισμός (+504), ΕΛΤΑ (+9), Ιδιωτ. Υγεία (+548). Σε όλους σχεδόν τους υπόλοιπους κλάδους υπήρχε μείωση ψηφισάντων.

• Το ΠΑΜΕ σημείωσε αύξηση στους εξής κλάδους: Ι/Υ-Ε/Υ (+1.434), Μέταλλο (+259), Τύπος-Χαρτί (+284), Επισιτισμός (+993), Τρόφιμα (+32), Ενέργεια (+52), Τράπεζες (+404), ΕΛΤΑ (+80), Ναυτεργάτες (+12), Ιδιωτική Υγεία (+273), ΟΕΚΙΔΕ (+46), Τηλεπικοινωνίες (+77).

• Το ΠΑΜΕ σημείωσε μείωση στους εξής κλάδους: Οικοδόμοι (-2.209), Φάρμακο (-74), Ηλεκτρολόγοι (-46), Μεταφορές (-191), Πετρέλαια (-16), ΕΥΔΑΠ (-105), Χημική Βιομηχανία (-56).

Στο σύνολο ± το ΠΑΜΕ έχει αύξηση σε ψήφους +1.247 και ποσοστό +2,84%.

2013

 • Στους εξής κλάδους αυξήθηκε ο αριθμός των ψηφισάντων στις αρχαιρεσίες: Ι/Υ-Ε/Υ (+1167), Φάρμακο (+108), Επισιτισμός (+77), Τρόφιμα (+146), Τηλεπικοινωνίες (+173), Χειριστές (+355), Μισθωτοί Τεχνικοί (+33), ΠΟΘΑ (+30). Σε όλους σχεδόν τους υπόλοιπους κλάδους υπήρχε μείωση ψηφισάντων.

• Το ΠΑΜΕ σημείωσε αύξηση στους εξής κλάδους: Οικοδόμοι (+404), Ι/Υ-Ε/Υ (+110), Φάρμακο (+198), Επισιτισμός (+125), Τρόφιμα (+243), Τηλεπικοινωνίες (+235), Τσιμέντα (+11), Ναυτεργάτες (+91), Τράπεζες (+117), Μισθωτοί Τεχνικοί (+33), ΠΟΘΑ (+12).

• Το ΠΑΜΕ σημείωσε μείωση στους εξής κλάδους: Μέταλλο (-76), Τύπος-Χαρτί (-326), Ενέργεια (-300), Ηλεκτρολόγοι (-61), Μεταφορές (-117), Καπνός (-46), ΟΣΕΓΟ (-50), ΟΕΚΙΔΕ (-73), ΕΥΔΑΠ(-26).

Στο σύνολο ± το ΠΑΜΕ έχει αύξηση σε ψήφους +434 και ποσοστό +3,96%.

2014

 • Στους εξής κλάδους αυξήθηκε ο αριθμός των ψηφισάντων στις αρχαιρεσίες: Τύπος-Χαρτί (+53), Τρόφιμα-Ποτά (+467), Ναυτεργάτες (+94), Χημική Βιομηχανία (+27), Τηλεπικοινωνίες (+576), ΟΣΕΓΟ (+16). Σε όλους σχεδόν τους υπόλοιπους κλάδους υπήρχε μείωση ψηφισάντων.

• Το ΠΑΜΕ σημείωσε αύξηση στους εξής κλάδους: Ι/Υ-Ε/Υ (+415), Τύπος-Χαρτί (+53), Επισιτισμός (+211), Τρόφιμα-Ποτά (+485), Ναυτεργάτες (+94), Χημική Βιομηχανία (+13), Τηλεπικοινωνίες (+98), ΟΣΕΓΟ (+28).

• Το ΠΑΜΕ σημείωσε μείωση στους εξής κλάδους: Οικοδόμοι (-640), Μέταλλο (-592), Φάρμακο (-187), Ενέργεια (-30), Τράπεζες (-1.218), Ηλεκτρολόγοι (-102), Μεταφορές (-6), ΕΛΤΑ (-7), ΟΕΚΙΔΕ (-175). ΕΥΔΑΠ (-14), ΠΟΘΑ (-28).

Στο σύνολο ± το ΠΑΜΕ έχει μείωση σε ψήφους -1.737 και ποσοστό -0,13%.

Επίσης, την περίοδο 2010-2014 οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ είχαν σταθερή άνοδο στους εξής κλάδους:

 1. Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας: Αύξηση κατά 3.589 ψήφους.
2. Τύπος - Χαρτί: Αύξηση κατά 655 ψήφους.
3. Γάλα -Τρόφιμα - Ποτά: Αύξηση κατά 1.387 ψήφους.
4. Επισιτισμός - Τουρισμός: Αύξηση κατά 1.932 ψήφους.
5. Τηλεπικοινωνίες: Αύξηση κατά 910 ψήφους.
6. Φάρμακο: Αύξηση κατά 269 ψήφους.
7. Χημική Βιομηχανία: Αύξηση κατά 28 ψήφους.

7. Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

α. Ο αριθμός των πρωτοβάθμιων σωματείων⁸

 • Ιδιωτικός τομέας: Το 2010 ο αριθμός των πρωτοβάθμιων σωματείων ήταν 2.835, ενώ το 2013 ήταν 2.177. Με άλλα λόγια, ο αριθμός των πρωτοβάθμιων σωματείων στον ιδιωτικό τομέα μειώθηκε κατά 658.

• Κρατικός τομέας: Σήμερα είναι περίπου 1.200.

β. Ο αριθμός των πρωτοβάθμιων σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ

• Ιδιωτικός τομέας: Το 2010 ήταν 386 (13,61% του συνόλου των πρωτοβάθμιων), ενώ το 2013 ήταν 410 (18,83% του συνόλου των πρωτοβάθμιων). Έτσι, το ποσοστό των πρωτοβάθμιων σωματείων που ανήκουν στη δύναμη του ΠΑΜΕ στο σύνολο των πρωτοβάθμιων σωματείων έχει αυξηθεί κατά 5,22% μεταξύ 2010 και 2013.

• Κρατικός τομέας⁹: 33.

Πρωτοβάθμια σωματεία τα οποία κέρδισαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ από τις άλλες δυνάμεις την περίοδο 2010-2014:

1. Κατασκευές: Ξύλο Θεσσαλονίκης, Οικοδόμοι Ηρακλείου, Οικοδόμοι Αλεξανδρούπολης, Οικοδόμοι Λαμίας.
2. Ιδιωτικοί Υπάλληλοι - Εμποροϋπάλληλοι: Ι/Υ Κω, Ι/Υ Πρέβεζας, ΜΕΛΛΟΝ (Ι/Υ).
3. Γάλα - Τρόφιμα - Ποτά: Ζούρας Φαρμ, PEPSI Αθήνας, ΕΒΓΑ.
4. Επισιτισμός - Τουρισμός: Σωματείο Λήδρα Μάριοτ, Σωματείο Σόφιτελ, Σωματείο Μεγάλη Βρετάνια.
5. Συνταξιούχοι: Πάτρας, Χανίων, Αγίας Παρασκευής.
6. Άλλοι κλάδοι: Γουνεργάτες Καστοριάς (Κλωστοϋφαντουργία - Ιματισμός - Δέρμα), Μαγείρων (Ναυτεργάτες).

8. ΝΕΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ 2010-2014 ΜΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

 1. Ιδιωτικοί Υπάλληλοι - Εμποροϋπάλληλοι: Ι/Υ Αχαΐας, Ι/Υ Πάτρας, Ι/Υ Πύργου, Ι/Υ Τρίπολης, Ι/Υ Φλώρινας, Ι/Υ Κοζάνης, LIDL, Ι/Υ Ημαθίας, Αρβανιτίδης.

2. Επισιτισμός - Τουρισμός: AQUIS (Επισιτισμός), κλαδικό Επισιτισμού Γιάννενα, επιχειρησιακό Σωματείο Ζαφόλια, επιχειρησιακό Σωματείο Μελία, επιχειρησιακό Σωματείο Miramare Ρόδου, επιχειρησιακό Σωματείο Ρουαγιάλ Ολύμπικ, κλαδικό Επισιτισμού Πάτρας, κλαδικό Επισιτισμού Λασιθίου.

3. Φάρμακο: Κλαδικό Φαρμάκου Θεσσαλονίκης, ΠΥΦΑΣΥΝ, Συνεταιρισμός Φαρμάκου Βόλου, κλαδικό Φαρμάκου Άρτας, κλαδικό Φαρμάκου Εύβοιας - Βοιωτίας.

4. Γάλα - Τρόφιμα - Ποτά: Κλαδικό Τροφίμων Άργους, Σωματείο Ιχθυοτροφείων «Νηρέας» (Στερέα), Σωματείο ΝΟΥΝΟΥ.

5. Ενέργεια: Κλαδικό Ενέργειας Αττικής, Φυσικού Αερίου, κλαδικό Πελοποννήσου στην Ενέργεια.

6. Συνταξιούχοι: Συνταξιούχοι Αλεξανδρούπολης, Μυτιλήνης, Σάμου.

7. ΟΤΑ: ΟΤΑ Λυκόβρυσης - Πεύκης, κλαδικό ΟΤΑ Λάρισας.

8. Άλλοι κλάδοι: κλαδικό Τύπου - Χάρτου Αχαΐας, κλαδικό Χημικής Βιομηχανίας, CONNECT (Τηλεπικοινωνίες), κλαδικό Σωματείο Ταχυδρομείων, κλαδικό Μεταφορών, Ιδιωτικών Κλινικών Κρήτης, Λογιστών Κοζάνης, Σωματείο Μετρό Αθήνας (Κατασκευές).

9. ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΜΕ

 Εκτός από την Εκτελεστική Γραμματεία σε πανελλαδικό επίπεδο, το ΠΑΜΕ έχει τις εξής κλαδικές και τοπικές γραμματείες:

α. Κλαδικές Γραμματείες του ΠΑΜΕ: 

1. Ιδιωτικών υπαλλήλων στο εμπόριο και στις υπηρεσίες

2. Επισιτισμού - Τουρισμού

3. Εκπαιδευτικών

4. Υγείας - Πρόνοιας

5. Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (Αστικές Συγκοινωνίες Αττικής)

6. ΟΣΕ

7. Τραπεζών - Χρηματοπιστωτικού

8. Νερού

9. Οργανισμών Τοπικής Διοίκησης

10. Ενέργειας

11. Μετάλλου (μετατράπηκε σε συντονιστικό)

β. Τοπικές Γραμματείες του ΠΑΜΕ: 

1. Αγρίνιο

2. Αργολίδα

3. Αρκαδία

4. Άρτα

5. Αττική

6. Αχαΐα

7. Βοιωτία

8. Βόλος

9. Γιάννενα

10. Γρεβενά

11. Δράμα

12. Έβρος

13. Εύβοια

14. Ευρυτανία

15. Ζάκυνθος

16. Ηλεία

17. Ηράκλειο

18. Θεσπρωτία

19. Θεσσαλονίκη

20. Καβάλα

21. Καρδίτσα

22. Καστοριά

23. Κέρκυρα

24. Κεφαλονιά-Ιθάκη

25. Κιλκίς

26. Κοζάνη

27. Κορινθία

28. Κως

29. Λακωνία

30. Λάρισα

31. Λασίθι

32. Λέσβος

33. Λευκάδα

34. Μεσσηνία

35. Μυτιλήνη

36. Νάξος

37. Νάουσα

38. Ξάνθη

39. Πέλλα

40. Πιερία

41. Πρέβεζα

42. Ρέθυμνο

43. Ροδόπη

44. Σάμος

45. Σέρρες

46. Σύρος

47. Τρίκαλα

48. Φθιώτιδα

49. Φωκίδα

50. Χαλκιδική

51. Χανιά

52. Χίος

 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

1. Η πιο διακριτή ίσως αλλαγή από το 2014 είναι η συνέχιση της αναδιάταξης στη συνδικαλιστική επιρροή κυρίως μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ το διάστημα που προηγήθηκε της ανάδειξης του τελευταίου στη διακυβέρνηση, καθώς και μια μερική αναστροφή αυτής της τάσης το τελευταίο διάστημα. Ενώ μέρος αυτών των τάσεων διαφαίνεται ήδη στ’ αποτελέσματα του 35ου Συνεδρίου των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ το 2013, θ’ αποτυπωθούν πιο διακριτά στο 36ο Συνέδριό τους, που θα λάβει χώρα μέσα στο 2016.

2. Ο μέσος όρος των ασφαλισμένων με βάση τα στοιχεία του ΙΚΑ για τα έτη που αφορά το συνέδριο. Ο αριθμός των μισθωτών ιδιωτικού τομέα όπως καταγράφεται από το ΙΚΑ δεν περιλαμβάνει εργαζόμενους με δελτία παροχής υπηρεσιών και την αδήλωτη εργασία. Δηλαδή οι συνδικαλισμένοι ως ποσοστό είναι λιγότεροι.

3. Η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία (ΔΑΣ) αποτελεί το ψηφοδέλτιο το οποίο στηρίζει το ΠΑΜΕ στις εκλογές στα Εργατικά Κέντρα.

4. Η Αυτόνομη Παρέμβαση υποστηρίχθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ.

5. Για ν’ αποδοθεί η πραγματική εικόνα της παρέμβασης κι επιρροής του ΠΑΜΕ σε Ομοσπονδίες κι Εργατικά Κέντρα, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι στις περισσότερες περιπτώσεις όπου δεν εκπροσωπείται το ΠΑΜΕ έχουν μηδενική ή στοιχειώδη συμμετοχή και λειτουργία. Για παράδειγμα, ενώ στον κρατικό τομέα φαίνεται, όπως θα δούμε στη συνέχεια, ότι το ΠΑΜΕ δεν εκπροσωπείται στα ΔΣ των μισών σχεδόν Ομοσπονδιών, στην πραγματικότητα οι Ομοσπονδίες στις οποίες το ΠΑΜΕ παρεμβαίνει κι έχει έδρες στα ΔΣ τους καλύπτουν περίπου το 85% του συνόλου των κρατικών υπαλλήλων. Αυτή η αναντιστοιχία απορρέει από το γεγονός ότι οι 20 από τις 44 Ομοσπονδίες του κρατικού τομέα στις οποίες το ΠΑΜΕ δεν έχει έδρες στα ΔΣ είναι είτε με πολύ λίγα μέλη είτε «σφραγίδες».

6. Η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία (ΔΑΣ) αποτελεί το ψηφοδέλτιο το οποίο στηρίζει το ΠΑΜΕ στις εκλογές στις Ομοσπονδίες.

7. Η Αυτόνομη Παρέμβαση υποστηρίχθηκε από το ΣΥΡΙΖΑ.

8. Τα στοιχεία για τον αριθμό των πρωτοβάθμιων σωματείων του ιδιωτικού τομέα είναι με βάση τα πρακτικά των αρχαιρεσιών της ΓΣΕΕ στα δύο τελευταία συνέδριά της. Όσον αφορά τον κρατικό τομέα, η ΑΔΕΔΥ δεν παρέχει αντίστοιχα συγκεντρωτικά στοιχεία και κατ’ επέκταση ο παραπάνω αριθμός αποτελεί εκτίμηση του Τμήματος για την Εργατική Συνδικαλιστική Δουλειά της ΚΕ του ΚΚΕ. Για την αντικειμενική εκτίμηση του αριθμού των πρωτοβάθμιων σωματείων και κατ’ επέκταση και της παρέμβασης του ΠΑΜΕ σε αυτά, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι σημαντικό μέρος των παραπάνω σωματείων σε ιδιωτικό και κρατικό τομέα έχουν μηδενική ή στοιχειώδη λειτουργία και συμμετοχή.

9. Για τον κρατικό τομέα δεν υπάρχουν συγκεντρωμένα στοιχεία για τα πρωτοβάθμια σωματεία που ήταν στη δύναμη του ΠΑΜΕ το 2010, έτσι ώστε να γίνει η σύγκριση.