Ο καθείς κι ο τρόπος του!

Την ώρα που χιλιάδες κομμουνιστές κι αντιφασίστες στους δρόμους έστελναν στη μνήμη του Παύλου Φύσσα το μήνυμα πως σε τούτα εδώ τα χώματα κακιά ναζιστική κοπριά δεν πιάνει, κι άνοιγε τις πύλες του απ' την επομένη το πρωί το 45ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που ολοκληρώνεται το Σάββατο, έχοντας καθαρίσει χιλιάδες των χιλιάδων ψυχές και μυαλά ανθρώπων κάθε ηλικίας, απ' τη βάρβαρη καπιταλιστική κανονικότητα, έβλεπε το φως το κατάπτυστο και διαβόητο πλέον ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου.

Είναι ένα κείμενο ιστορικής διαστρέβλωσης και γκεμπελικού αντικομμουνισμού, που έρχεται σχεδόν 14 χρόνια μετά το αντικομμουνιστικό μανιφέστο, το οποίο αποπειράθηκαν να περάσουν στο Συμβούλιο της Ευρώπης τα ίδια συμφέροντα και η ίδια ευρωπαϊκή πολιτική.

Τότε ματαιώθηκε χάρη κυρίως στις κινητοποιήσεις των Ελλήνων κομμουνιστών (Αγγουράκης, Κόρακας... δες «Πατριδογνωμόνιο» 27/8/17) και σήμερα «απογειώνεται» στο επίπεδο του κανένα παιδί να μην μπορεί να μετράει τ' άστρα, χάρη και στη συμβολή των «αριστερών», που προσπαθούν να γίνουν σοσιαλδημοκράτες, κολυμπώντας σε υβριδικές πολιτικές λίμνες τύπου ...ΝΑΤΟικού ΕΑΜ...

Θεωρητικά δεν αξίζει κανείς να σταθεί στο φτύσιμο της Ιστορίας κατάμουτρα, με το κείμενο που φέρει τον τίτλο «Για τη σημασία της ευρωπαϊκής μνήμης για το μέλλον της Ευρώπης». Γιατί μετά τη διακήρυξη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, με υπογραφή και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, και με αφορμή τα 80 χρόνια από την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθεροι, Πράσινοι και Συντηρητικοί Μεταρρυθμιστές αποφάσισαν να βασανίσουν με ηλεκτροσόκ τους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου. Υιοθέτησαν μέχρι και τη στίξη των κειμένων ναζιστικής προπαγάνδας, σαν κι αυτή που πουλούσε και πουλάει ακόμα το χρυσαυγίτικο μόρφωμα, σε φανερά και κρυφά «μαθήματα αντικομμουνιστικής ιστορίας».

Από κάτω στήνεται μια νέα Νυρεμβέργη για τους κομμουνιστές όπου Γης, κατά το δόγμα τι Χίτλερ τι Στάλιν. Αυτή που αφέθηκε να δηλητηριάζει συστηματικά τα μυαλά, κυρίως των νέων, που το καταπίνουν χρόνια τώρα, μαζί με τα βιντεάκια ραπάδικων αποκεφαλισμών του «Ισλαμικού Κράτους» και βαλτικές ψηφιακές μαγκιές για ηλεκτρονικές φυλακές και διαδικτυακούς μπάτσους. Ετσι τους προσφέρουν τον παράδεισο της τεχνητής νοημοσύνης. Τους στέλνουν εκεί, στη σύγχρονη κόλαση, όπου οι άνθρωποι καίγονται επειδή διαθέτουν απλώς τις βασικές γνώσεις επιβίωσης και το δυσεύρετο ζωτικό κοινό νου.

Μετά απ' αυτό το ψήφισμα, που συμπυκνώνει ένα αηδιαστικό και κακόηθες delete (διαγραφή) του αίματος εκατομμυρίων Σοβιετικών ανθρώπων, κομμουνιστών που πρωτοστάτησαν μαζί με εκατομμύρια αντιφασίστες δημοκράτες στο γκρέμισμα του ναζιστικού τέρατος από το ευρωπαϊκό και παγκόσμιο βάθρο του, είναι να αναρωτιέται κανείς τι πραγματικά περιέχει το χαρτοφυλάκιο του «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» του κ. Μαργαρίτη Σχοινά. Καπιταλιστικά μαργαριτάρια σε αντικομμουνιστικό πουγκί δεμένα με σχοινί.

Εγώ λέω πως ναι. Αλλά ας περιμένουμε να δούμε τις απαντήσεις, προετοιμάζοντας το 46ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, που θα είναι θριαμβευτικότερο του φετινού αν στο μεταξύ η Ευρώπη έχει διαλυθεί στην προσπάθειά της να το κηρύξει ...παράνομο. Κι εδώ στ' αλήθεια γελάμε και τραγουδάμε. Ο καθείς κι ο τρόπος του!

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Ανήλικοι φυλακισμένοι θύματα της έκφυλης μανίας των εθνικοφρόνων

Κατιούσα

Από τις φυλακές Ιτζεδίν Κρήτης μάς έρχεται το καταπληκτικότερο ντοκουμέντο απ’ όσα είδαν μάτια ελληνικά τα τελευταία δίσεκτα χρόνια του εμφυλίου πολέμου και της εθνικής συμφοράς. Είναι τόσο απίθανα, τόσο φοβερά, αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω, ώστε δίκαια μπορεί να διερωτηθεί κανείς, αν όλα αυτά έγιναν εδώ, στην πολιτισμένη και ήρεμη χώρα μας κι όχι σε καμιά πρωτόγονη ακτή της Αμερικής που κατοικείται από κανίβαλους και υπανθρώπους.
Κι όμως έγιναν εδώ, στην Ελλάδα, δυο βήματα κάτω από τη μύτη μας, στις «φυλακές ανηλίκων» Κηφισίας. Εκεί στο αριστοκρατικό προάστιο, που φιλοξενεί την ανία της οικονομικής ολιγαρχίας και που στους δρόμους κυκλοφορούν τα τελευταία μοντέλα της αμερικανικής βιομηχανίας των αυτοκινήτων, παίχτηκε σε βάρος ανήλικων παιδιών το μεγαλύτερο δράμα που έχει να επιδείξει ο σύγχρονος κανιβαλισμός του λαοπροβλητισμού και της εθνικοφροσύνης την ίδια ώρα που η ίδια ολιγαρχία μοιράζει τις ανενεργές ώρες της μεταξύ των μπαρ της πρωτεύουσας και του «Συλλόγου προστασίας ανηλίκων κρατουμένων»…
Τα λόγια είναι η μεγαλύτερη φτώχεια γύρω από το φοβερό αυτό θέμα. Χάνουν τη δύναμή τους, χάνουν την αξία τους, γι’ αυτό γίνονται ένας ακατάσχετος λογοχείμαρρος, χωρίς να μπορούν να δώσουν όλο το ανατριχιαστικό περιεχόμενο των πράξεων. Γι’ αυτό ας αφήσουμε τα ίδια τα παιδιά να μιλήσουν.

Εμείς όλοι όσοι αισθανόμαστε μια τίμια καρδιά να χτυπάει στα στήθη μας, ας βγάλουμε ανατριχιάζοντας τα συμπεράσματά μας:

Κύριε Διευθυντά,
Σας παρακαλούμε να δημοσιεύσετε την επιστολή μας αυτή που είναι μια έκκληση συγγνώμης προς τον Ελληνικό Λαό που εμείς τα ανήλικα παιδιά του τον αποκηρύξαμε κάτω από συνθήκες ενός ανείπωτου μαρτυρίου στο «Αναμορφωτήριο» της Κηφισίας και σύγκαιρα ένας όρκος απέραντης πίστης στα ιδανικά της λευτεριάς, της αλήθειας και του δίκιου. Και ακόμα είναι μια καταγγελία: Ένα αμείλικτο κατηγορώ για τους δήμιους που εμπνεύσθηκαν, οργάνωσαν και εξετέλεσαν το τρομερό έγκλημα του αφανισμού, της ψυχικής εξουθένωσης και της σωματικής και ηθικής καταστροφής χιλιάδων παιδιών της Ελλάδας, έγκλημα που θα στιγματίσει την ανθρώπινη ιστορία. Ας κρίνει ο Ελληνικός λαός  και η παγκόσμια κοινή γνώμη αν είναι δυνατόν ποτέ ανθρώπινος νους να φανταστεί μια τέτοια περίπτωση εγκληματικού σαδισμού και ψυχικής διαστρέβλωσης, αν είναι δυνατόν τα τέρατα αυτά να φέρουν τον τίτλο του ανθρώπου και να εξακολουθούν να είναι μέλη μιας πολιτισμένης κοινωνίας. Δήμιοι και βασανιστές επαγγελματίες, δολοφόνοι και σαδιστές πωρωμένοι που μαθήτευσαν στα σχολεία της Γκεστάπο και των Ες-Ες, ρίχθηκαν πάνω στα παιδικά μας κορμιά για να κορέσουν τα βρωμερά τους ένστικτα. Μα… ας μιλήσουν τα γεγονότα.
Από τις αρχές του 1948 η διεύθυνση του Αναμορφωτηρίου εγκαινίασε την πολιτική του αφανισμού με τη μέθοδο της πείνας. Σάπιες σαρδέλες, λαχανίδες, πατάτες νερόβραστες και όσπρια σκουληκιασμένα και τσάι με σταφιδίνη, ήταν το καθημερινό μας συσσίτιο. Μέρα με τη μέρα η ζωή μας γινόταν αφόρητη. Στις αρχές του Ιούνη περνάμε καινούρια φάση. Με επικεφαλής τον διευθυντή Μουζάκη, τους φύλακες Σκιζά, Ξυδέα, Βάλι, Νικήτα, Σιώρη, Κατσαμπούλα, Γούλα κλπ. και τους χίτες ποινικούς Λεμπέση, Σιγούρο, Καρδαμίτση, Χαλκιά, Λιβέρη, Σιγάλα και άλλους, μας συγκεντρώνουν στο προαύλιο, κάνουν κλοιό γύρω μας και με αφορμή ότι δήθεν δεν πήραμε το τσάι με σταφιδίνη, πέφτουν πάνω μας με κτηνώδικους αλαλαγμούς χτυπώντας αλύπητα με γκλομπς στο σωρό. Μια ώρα κράτησε το μακελειό και κάθε λεπτό της ένα κορμί έπεφτε ματωμένο, ενώ πάνω του συνέχιζε ο χορός των κανιβάλων με τις αρβύλες και τα ρόπαλα…
Άγρια βογγητά, πνιγμένες φωνές των δεκαπεντάχρονων αγοριών, ξέψυχες επικλήσεις των λαβωμένων ζεστό το παιδικό αίμα που έτρεχε στη γη δεν στάθηκε μπορετό να κρατήσει το δολοφόνο χέρι των μεθυσμένων φονιάδων. Προσωπικά ο διευθυντής Μουζάκης κτυπά τον Βασίλη Βαλσαμίδη, τον ρίχνει αναίσθητο με ματωμένο πρόσωπο, ενώ σε λίγο χώνει το γκλομπ στο στόμα του Λ. Ανεστόπουλου τόσο δυνατά που του σπάει τα δόντια. Φωνάζει το φύλακα Σχίζα να κτυπά με το ρόπαλο και όχι με τις γροθιές. Αυτός γελώντας σαρδωνικά, γονατισμένος πάνω από το κουφάρι του νεαρού Παπαδημητρίου, του απαντά ότι θέλει να μάθει μποξ, ενώ του δείχνει τις γροθιές του που είναι κόκκινες από το αίμα. Ο Παπαδημητρίου έκανε συνεχείς αιμοπτύσεις κατοπινά και κουφάθηκε. Ξετρελαμένα από τον πανικό τρέχουμε κάπου να κουρνιάσουμε, να ξεφύγουμε το μακελειό, μα παντού μάς βρίσκει η μανία του φονιά. Χιλιοματωμένους μας ρίχνουνε με κλωτσιές στο τσιμέντο της αυλής. Πάνω από τη σκάλα της βεράντας οι διάδρομοι γεμίζουν λιπόθυμα κορμιά. Τραβώντας από τα πόδια, ενώ σε κάθε σκαλοπάτι χτυπώντας το αναίσθητο ματωμένο κεφάλι μας, μας κατεβάζουν στα πειθαρχεία.
Το άλλο πρωί με ανοιχτές πληγές και μισοπεθαμένους, ο διευθυντής με τον αρχιφύλακα Ρήγα μας υποχρέωσαν με την απειλή του γκλομπ να κάνουμε μια ώρα το «σηκωθείτε- καθήστε». Από δω και πέρα κάθε στιγμή, κάθε λεπτό είναι μια ματωμένη σελίδα οργιαστικού εγκλήματος και απίθανου βασανισμού. Ο σκοπός τους ξεκάθαρος: να κάνουμε δήλωση. Χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα, από την ψυχολογική βία των βασανισμών, την απειλή της εξόντωσης, με τρόπους αφάνταστα κτηνώδικους, το ηθικό κουρέλιασμα με τον αισχρό βιασμό του κορμιού και της ψυχής, με τελικό σκοπό τη δημιουργία του ομαδικού πανικού και του διαρκούς ψυχικού άγχους που θα μας μετέτρεπε σε κουρέλια, σωματικά και ηθικά, ένα άβουλο και ασυνείδητο κοπάδι πανικόβλητων ζώων, χωρίς καμιά αρχή και κανένα ανθρώπινο γνώρισμα, για να μας ρίξουν κατοπινά στο βούρκο της διαφθοράς και της ατίμωσης με πρώτο σκαλοπάτι την ντροπιασμένη δήλωση. Οποιαδήποτε ώρα της νύχτας άνοιγαν τους θαλάμους και έπαιρναν όσους και όποιους θέλανε. Απ’ την πόρτα και σ’ όλο το μήκος του διαδρόμου παραταγμένοι οι Χίτες, ποινικοί και οι φύλακες παίζανε το αγαπημένο τους παιχνίδι – όπως λέγανε- το «Μπαλόνι». Με κλωτσιές στην κοιλιά, γροθιές και γκλομπς, ο καθένας φρόντιζε να μεταβιβάζει το «Μπαλότι» που ήταν το ματωμένο κορμί μας στον επόμενο βασανιστή για να συνεχιστεί ως τον τελευταίο στην πόρτα του διευθυντή, που όμως σπάνια φτάναμε, αφού στο μεταξύ είχαμε πέσει αναίσθητοι. Σ’ έναν κουβά με βρωμιές βουτούσαν το κεφάλι μας για να μας μπάσουν στο γραφείο. Ο Μουζάκης μάς έδειχνε το χαρτί της δήλωσης. Στην άρνησή μας, καινούριος κατακλυσμός από χτυπήματα επακολουθούσε, στο διάδρομο παιζόταν πάλι το “Μπαλόνι” για να καταλήξουμε τελικά στα πειθαρχεία, όπου είχαν στήσει το στρατηγείο τους οι άσοι τους, βασανιστές Λεμπέσης, Λιβέρης, Σιγούρος κλπ., ποινικοί χίτες, με την καθοδήγηση και παρουσία του υπαρχιφύλακα Ρήγα, των φυλάκων Νικήτα, Σιώρη και άλλων. Το όργιο έφτανε στο κατακόρυφο. Δεμένους στη φάλαγγα, μας χτυπούσαν με τη σειρά με βάρδιες, με ρόπαλα, με συρματόσχοινα και με κάλτσες γεμάτες τσιμέντο. Στο στόμα μάς έχωναν σφουγγαρόπανα για να μη φωνάζουμε και κομμάτια σαπούνι που έπρεπε να τα φάμε σε ορισμένα λεπτά. Μας γύμνωναν και μας έκαιγαν τα γεννητικά όργανα με τσιγάρα και κάρβουνα. Έχωναν μέσα στο αποχετευτικό έντερο γκλομπς και αναμμένα τσιγάρα. Ολόκληρες νύχτες κρατούσε το μαρτύριο. Γυμνούς, αναίσθητους με χιλιοματωμένα και σπαραγμένα κορμιά μάς πέταγαν κατοπινά στα πειθαρχεία ή μας ξάπλωναν μισοπεθαμένους στους διαδρόμους ως το πρωί για να μας δουν οι άλλοι όταν θα βγουν από τους θαλάμους με σκοπό να ασκήσουν ψυχολογική πίεση και να τους τρομοκρατήσουν. Στους θαλάμους οι χίτες βασανιστές που σκόπιμα είχε βάλει η διεύθυνση μας ξυπνούσαν οποιαδήποτε ώρα της νύχτας, μας υποχρέωναν να τραγουδάμε χίτικα τραγούδια, ξεσκίζοντας τα μάγουλά μας και το λαιμό μας με γυαλιά, πιρούνια κ.α. Μας χτυπούσαν με σανίδες και μας ξεγύμνωναν για να κάνουν πραγματογνωμοσύνη, όπως έλεγαν, αν είμαστε κορίτσια ή αγόρια. Στο τέλος κάπνιζαν χασίς κι έπαιρναν τους μικρότερους για να «κοιμηθούνε» μαζί τους.
Στο προαύλιο χρησιμοποιούσαν το λιντσάρισμα. Βογκούσε η φυλακή απ’ άκρη σ’ άκρη από τον σπαραγμό και την οδύνη εκατοντάδων παιδιών. Μας έδεναν στα συρματοπλέγματα ολόκληρη μέρα μέσα στο αυγουστιάτικο λιοπύρι και τη νύχτα μάς έκλειναν στο μπουντρούμι με μοναδική τροφή σαρδέλες χωρίς νερό… Μας έραβαν ταινίες στην πλάτη και το στήθος που από τη μια μεριά έγραφαν τα ονόματά μας αλλαγμένα με κατάληξη σλαβική, λ. χ. Τερλιμπάκος – Τερλιμπακόφ, Παρράς – Παρόφσκι, Μαλιάγκας – Μαλιγκόφ, Μάντζος – Μαντζόφ και από την άλλη τη λέξη “Βούλγαρος”, με την υποχρέωση να τη φοράμε και στον ύπνο μας ακόμα. Μας διοχέτευαν ηλεκτρικό ρεύμα για να μας παραλύουν το νευρικό σύστημα. Μας υποχρέωναν ύστερα απ’ αυτή την τρομερή κατάσταση και τη φοβερή εξάντληση να δίνουμε 450 γραμμάρια αίμα κάθε φορά για το μέτωπο. Ζωντανά πτώματα μας έσερναν στα κρεββάτια της αφαίμαξης και μας μυζούσαν τις λίγες σταγόνες ζωής που μας είχαν αφήσει. Μια χαρακτηριστική περίπτωση σε αναρίθμητες άλλες, Για το 17χρονο αγόρι Α. Παπαγιάννη, τραυματία από το βόλι του Σούρλα και σκελετωμένο από τα βασανιστήρια, οι γιατροί του Ερυθρού Σταυρού είπαν να μην του πάρουν. Ο διευθυντής Μουζάκης τον έσφιξε ο ίδιος στο κρεββάτι και έδωσε διαταγή να γίνει η αφαίμαξη γιατί είναι «Βούλγαρος» και όταν λιποθύμησε είπε γελώντας: «Πάρτε τον και δώστε του ένα κύπελλο γάλα, να συνέλθει, τόσο αξίζει το αίμα του».
Μα τα κτήνη εκτός απ’ όλα αυτά χρησιμοποίησαν και τη μέθοδο του ανήθικου βιασμού και της ασέλγειας, για να μας κουρελιάσουν το ηθικό, να μας αφαιρέσουν κάθε ανθρώπινη σκέψη, πράγμα που θα τους διευκόλυνε στον σκοπό τους, να μας λυγίσουν και ακόμα για να ικανοποιούν το διαστρεβλωμένο σεξουαλισμό τους. Οι αποθήκες, τα μαγειρεία, το μπάνιο, τα πειθαρχεία μα και οι θάλαμοι ακόμα, είχαν μετατραπεί σε χαρέμια από τους χίτες βασανιστές Λεμπέση, Καρδαμίτσα, Σγούρα κλπ., από τον υπαρχιφύλακα Ρήγα και τους φύλακες Σχίζα και Βάλλις που οργάνωναν την όλη κίνηση. Με την απειλή του βασανισμού και την τρομοκρατία έπαιρναν από τους θαλάμους τη νύχτα αγόρια μικρά και μεγάλα, διαλέγοντας τα ομορφότερα και τα βίαζαν ομαδικά. Ήταν τέτοιο το όργιο της ασέλγειας ώστε μέσα σε μια νύχτα το 14χρονο παιδί Καλύβα Κωνσταντίνο από τη Ρούμελη, έπαθε ακατάσχετη αιμορραγία και έξοδο του εντέρου. Οι φύλακες Σχίζας και Βάλλις πιάστηκαν και αναφέρθηκαν στην διεύθυνση του αναμορφωτηρίου χωρίς καμιά συνέπεια. Ο υπαρχιφύλακας Πασσαδάκης συνέλαβε επ’ αυτοφώρω τον χίτη βασανιστή Καρδαμίτσα χωρίς να του γίνει παρατήρηση. Ήταν τόση η κυριαρχία των δημίων στην φυλακή σαν όργανα του Μουζάκη, που τελικά ο βιαστής κατηγόρησε τον υπαρχιφύλακα σαν αριστερό και συκοφάντη. Σ’ άλλη περίπτωση κατηγόρησε και έστειλαν στο στρατοδικείο τον δάσκαλο της φυλακής. Κυνήγησαν στο προαύλιο έναν ιεροκήρυκα γιατί είπε πως τα χίτικα τραγούδια δεν ήταν εθνικά και θρησκευτικά. Και όταν κάτω από τις συνθήκες αυτές αρχίσαμε να υπογράφουμε την άτιμη δήλωση, τότε μας έσπρωχναν πάλι με το ξύλο και την απειλή να κτυπήσουμε εκείνους που δεν είχαν λυγίσει ακόμα για να μας φτιάξουν και μας δήμιους και βασανιστές, που σε καμιά περίπτωση δε θα μπορούσαμε πια να ζητήσουμε και να πάρουμε τη συγνώμη του λαού μας.
Και το μαρτύριο εξακολουθούσε και όλα αυτά για να κάνουνε δήλωση, να αναμορφωθούμε και να γίνουμε τίμιοι «Εθνικόφρονες» Έλληνες!!! Με το βασανισμό, τη διαφθορά, με το χασίς και το έγκλημα και την ασέλγεια!!! Κάθε έννοια πολιτισμού καταρρακώθηκε, κάθε αντίληψη ανθρωπιάς και ηθικής και κοινωνικής αξιοπρέπειας γκρεμίστηκε μέσα στην άγρια και πρωτόγονη ζούγκλα του αναμορφωτηρίου της Κηφισιάς. Σ’ όλα τα σανατόρια, τις φυλακές και τα ψυχιατρεία της χώρας ζωντανοί μάρτυρες ενός φρικιαστικού ματωμένου οργίου, που μπροστά στο μέγεθος της εγκληματικότητάς του ωχριούν η Ιερή Εξέταση και η Μέρλιν, υψώνουν αντάμα με τη δική μας ραγισμένη φωνή της ποδοπατημένης και προπυλακισμένης ζωής που σπάραξαν τα αγρίμια του ολέθρου. Και τώρα με βουρκωμένα τα μάτια της ψυχής έχοντας απόλυτη επίγνωση της ευθύνης μας σαν νέων ανθρώπων απλώνουμε το χέρι στον Ελληνικό Λαό, τον βασανισμένο λαό μας, ζητώντας την συγγνώμην του. Απλώνουμε το χέρι για να δώσουμε ακόμα τον μεγάλο μας όρκο της πεισματάρικης προσήλωσής μας στα ιδανικά της αλήθειας, της Δημοκρατίας και της Ειρήνης. Κάνοντας γνωστά και καταγγέλοντας σ’ ολόκληρη της δημοκρατική ανθρωπότητα το αφάνταστο και ανήκουστο έγκλημα που έγινε σε βάρος μας απ’ τα τέρατα του ελληνικού νεοφασισμού, διακηρύσσουμε πως δεν αναγνωρίζουμε ούτε θ’ αναγνωρίσουμε ποτέ την ντροπιασμένη δήλωση μετανοίας που μας απέσπασαν κάτω από συνθήκες τρομοκρατικής, σωματικής και ψυχικής βίας.
Σας ευχαριστούμε οι:
Μάντζιος Ελευθ. ετων 23, Λάρισα
Μαλιόγκας Ευάγ. ετών 22, Τύρναβος Λαρίσης
Ντουμάνης Παρ., ετών 22 Βέρροια
Ευσταθίου Γεώργ., ετών 23, Παλαιοβράχα Λαμίας
Σαββίδης Γεώρφ., ετών 23, Νέα Πέλλα Γιαννιτσών
Μυλωνάς Δημήτρ., ετών 22, Βόλος
Γεωργακάκης Γαβριήλ, ετών 23, Κριθιά Λαγκαδά
Γερλιμπάκος Ανδρ., ετών 22, Μεγαλόβρυσο Αγιάς Λαρίσης
Παπαγιάννης Αθαν., ετών 22, Γερακάρι Καλαμπάκας Τρικάλων
Παρράς Αθ., ετών 23, Κονιατσή Ελασώνος Λαρίσης
Σουλεμετζίδης Χρ., ετών 22, Κατερίνη
Παρράς Ιωαν., ετών 23, Κονιατσή Ελασώνος Λαρίσης
Κεχαγιάς Ευάγγ., ετών 23, Καστανερή Γουμενίτσας Κιλκίς
Παπανίκος Αθαν., ετών 22, Ελατοχώρι Κατερίνης
Παπαστεργίου Βασίλ., ετών 22, Βεργίνα Βερροιας, Μακεδονία
Χρυσαφής Γιάννης, ετών 23, Ρηξάρι Εδέσης
Μάρκου Μανώλης, ετών 22, Πολυπόταμος Φλωρίνης
Μακρής Κώστας, ετών 23, Βέρροια
Δεληδημήτρης Νικολ., ετών 23, Αμύγδαλα Κοζάνης
Στεφάνου Κώστας, ετών 22, Σέρβια Κοζάνης
Βασιλειάδης Παν., ετών 22, Νότια Αδρέας
Λαμπροθανάσης Κωνστ. ετών 22, Χειλιαδού Λαμίας
Ρήνας Αθαν., ετών 23, Ζωργιανό Δωρίδας
Κυριακίδης Θεόδ., ετών 22, Παλιό Αγιονέρι Θες/νίκης
Μπαντουδάκης Ιωάνν., ετών 22, Ποταμίδα Κισσάμου Κρήτης

Φυλακές «Καλάμι» (Ιτζεδίν)

8 Ιουλίου 1950

Είναι ΧΡΕΟΣ ΤΙΜΗΣ, να βρούμε τι απέγιναν αυτά τα παλικάρια, όποιος γνωρίζει ας μας ενημερώσει. Όποιος μπορεί ας βοηθήσει στην αναζήτηση…

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΙΤΖΕΔΙΝ

Ακολουθήστε την σελίδα μας, ενημερωθείτε και ενημερώστε… Ιτζεδίν απόγονοι πολιτικών κρατούμενων των Φυλακών Καλαμίου
Οι απόγονοι των Πολιτικών Κρατούμενων των Φυλακών Καλαμίου αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία για τη διάσωση και την αξιοποίηση του ιστορικού αρχείου αλλά και του ιστορικού χώρου του Ιτζεδίν. Επιδιώκουμε να συμβάλουμε στη διάδοση της ιστορικής αλήθειας του αγώνα των προγόνων μας. Θερμή παράκληση, όσοι διαθέτουν οτιδήποτε που να έχει σχέση με τον αγώνα των γονιών μας, προσωπικές μαρτυρίες, φωτογραφικό υλικό, ηχητικό, βίντεο, γράμματα, βιβλία, σημειώσεις, ποιήματα ή ό,τι άλλο, που να προέρχεται τόσο από την περίοδο της κράτησής τους, όσο και από την μετέπειτα ζωή τους, να μας τα αποστείλετε στο ακόλουθο e-mail: newstarcine@gmail.com. Είναι αναγκαία, όσο ποτέ άλλοτε, η ευαισθητοποίηση Αρχών και φορέων προς την κατεύθυνση της αποδέσμευσης του Ιτζεδίν από την ΕΤ.Α.Δ. (Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου) και της εξασφάλισης των απαραίτητων πόρων για τη διάσωση, την ανάδειξη και τη μετατροπή του σε χώρο πολιτισμού και διδασκαλίας της σύγχρονης Ιστορίας του τόπου μας. Έναν χώρο ανοιχτό και επισκέψιμο καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, ο οποίος θα μπορούσε να λειτουργήσει ως μουσείο, αλλά και να φιλοξενήσει συνέδρια, εκθέσεις και ποικίλες εκδηλώσεις εκπαιδευτικές και πολιτιστικές. Ας νοιαστούμε για να κρατήσουμε ζωντανή την ιστορική μνήμη στους καιρούς των μεγάλων εκπτώσεων, που η πολιτισμική και εθνική μας ταυτότητα δοκιμάζονται με κίνδυνο την παρακμή και την εξαφάνιση κάθε στοιχείου που μας χαρακτηρίζει ως λαό.

Μια εμπειρία. Μια ιστορία. Μια μνήμη. «Από τη Γη στον Ουρανό»

Από iraklis3

Μια εμπειρία. Μια ιστορία. Μια μνήμη.
«Από τη Γη στον Ουρανό»
Σκηνοθεσία: Cemil Güngören, Ozer Inal, Ozcan Ulucan, Σενάριο: Cemil Güngören, Erdal Atas, Ozer Inal
Παραγωγή: Urfuk Demirbilek, YCKM Sinema Colectivi 2019, Γλώσσα: Τούρκικα, Υπότιτλοι: Ελληνικοι, Διάρκεια: 52’
ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ από την ΑΝΑΤΟΛΙΑ /σε πρώτη προβολή από 19/9/19
ΔΙΑΝΟΜΗ NEW STAR

Σύνοψη

Mε αυτό το ντοκιμαντέρ πραγματευόμαστε την αντανακλάση στο σήμερα των επαναστατικών πράξεων της τοπικής αυτοδιοίκησης μέσα από ιστορικές πρακτικές. Αναλύσαμε τις πρακτικές των Φάτσα, Χόπα, Σαμανδά, Άμεδ, Οβάτζικ, Χόζατ, Μάζγκιρτ, Μαρινελάδα της Ισπανίας και του MST (του κινήματος των Ακτημόνων της Βραζιλίας),
από την οικονομική, βουλευτική, αρχιτεκτονική, πολιτιστική, καλλιτεχνική, οικολογική πλευρά καθώς και από την πλευρά των γυναικών.
Δεν είναι εύκολο να συζητάει και να γράφει κανείς για την εναλλακτική τοπική αυτοδιοίκηση, που δεν περιορίζεται μόνο στην επαναστατική λαϊκιστική τοπική αυτοδιοίκηση, αλλά και σε άλλα. Συνεπάγεται στο να έχει κανείς βαθιά γνώση του ιστορικού υπόβαθρου και των επίκαιρων πρακτικών σε διεθνή κλίμακα.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οπως λέει ο Σωκράτης: «εκείνος που θέλει να ταρακουνήσει τον κόσμο, ας ταρακουνήσει πρώτα τον εαυτό του». Πρέπει να έχει κανείς μια ολιστική προοπτική τόσο για τις ιστορικές πράξεις και διεθνείς πρακτικές όσο και για την οικονομία, τα συμβούλια, την αρχιτεκτονική, τον πολιτισμό, την τέχνη, την οικολογία, τη θέση της γυναίκας κτλ.
Σε αυτόν τον τομέα είναι αδύνατον να προχωρήσουμε με αφηρημένες αξιώσεις λέγοντας απλά: «ένας άλλος κόσμος είναι δυνατός » και να μας αρκεί αυτό.
Είμαστε υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε τον αγώνα για την αλλαγή του κόσμου, από τους καταπιεσμένους ανθρώπους ξεκινώντας από την τοπική βάση.
Μόνο έτσι μπορούμε να δημιουργήσουμε τα μέσα για να εξηγήσουμε την εναλλακτική μας λύση μπροστά στην καπιταλιστική αγριότητα.
Πώς;
Η τοπική αυτοδιοίκηση, που είναι μία από τις σημαντικές στάσεις στην διαδρομή προς την εξουσία των καταπιεσμένων ανθρώπων απέναντι στον καπιταλισμό, είναι ένας σημαντικός μοχλός στο να ανήκει στις μάζες ο λόγος, η εξουσία και η λήψη των αποφάσεων.
Οπότε εκείνοι που θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο σύμφωνα με την «11η θέση» είναι υποχρεωμένοι να δημιουργήσουν εναλλακτικά μοντέλα από διοικητική και πολιτική άποψη, σε πόλεις που δέχονται επίθεση από το καπιταλιστικό κεφάλαιο.
Αν και κάποιοι αδιαφορούν απέναντι σε αυτή την υποχρέωση, δεν πρέπει να υποτιμώνται οι μετασχηματιστικές συνέπειες μιας σοσιαλιστικής τοπικής αυτοδιοικητικής πολιτικής. Γιατί αυτή η δυνατότητα διευρύνει την αντιπροσώπευση της βάσης και την κοινωνικοποιεί.

Πόσο ελκυστική είναι η Τεχνητή Νοημοσύνη που αναγνωρίζει συναισθήματα

;

Στη γνωστή στους φίλους της επιστημονικής φαντασίας σειρά «Ταξίδι στ' αστέρια: Η Επόμενη Γενιά» («Star Trek: The Next Generation»), ο Data, ένα ανδροειδές με προηγμένη Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ), αλλά χωρίς συναισθήματα, θέλει να αποκτήσει και αυτήν την πλευρά της προσωπικότητας ενός ανθρώπου, με πολλά επεισόδια να έχουν αναφορές στην προσπάθεια του δημιουργού του να κατασκευάσει ένα ηλεκτρονικό τσιπ (ολοκληρωμένο κύκλωμα) συναισθημάτων. Μπορεί το «τσιπ συναισθημάτων» όπως και η γενική ΤΝ να είναι ακόμη αντικείμενο της επιστημονικής φαντασίας, αλλά η αναγνώριση των ανθρώπινων συναισθημάτων από ειδικές μορφές ΤΝ είναι ήδη πραγματικότητα. Η τεχνική της μηχανικής μάθησης έχει ήδη επιτρέψει την κατασκευή λογισμικού που μπορεί να επεξεργαστεί τα ανθρώπινα συναισθήματα, να «διαβάσει» μικροεκφράσεις της γλώσσας του σώματος καλύτερα κι από τους ανθρώπους και γενικά να καταλογογραφήσει τι συμβαίνει συναισθηματικά μέσα σ' έναν άνθρωπο, απλώς σαρώνοντας το πρόσωπό του.
Διαφημιστές και άλλοι «άνθρωποι της αγοράς» από την πρώτη στιγμή αξιοποίησαν την τεχνολογία αυτή. Για παράδειγμα, η «Coca-Cola» προσέλαβε την εταιρεία «Affectiva», που προωθεί λογισμικό αναγνώρισης συναισθημάτων, ώστε να ρυθμίσει με μεγαλύτερη ακρίβεια τις διαφημίσεις της. Οπως συνήθως, τα χρήματα είναι που οδηγούν αυτήν την όχι και τόσο «ευγενή» αναζήτηση: Η έρευνα δείχνει ότι οι διαφημίσεις που πυροδοτούν έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις είναι πιο αποτελεσματικές από εκείνες που χρησιμοποιούν λογικές ή πληροφοριακές προσεγγίσεις. Η αναγνώριση συναισθημάτων μπορεί θεωρητικά να χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό τιμών και το μάρκετινγκ με τρόπους που πριν ήταν αδιανόητοι. Καθώς στέκεστε μπροστά από έναν αυτόματο πωλητή, πόσο διψασμένος ή διψασμένη φαίνεστε; Οι τιμές των αναψυκτικών θα μπορούσαν να αλλάζουν ανάλογα. Πεινασμένος; Τα σάντουιτς ίσως γίνουν ακριβότερα.
Η τεχνολογία αυτή είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρησιμοποιηθεί μαζί με τους αλγόριθμους αναγνώρισης προσώπων. Καθώς μπαίνετε σε ένα κατάστημα, οι κάμερες θα συλλαμβάνουν την όψη σας, θα σας ταυτοποιούν και θα ανασύρουν τα δεδομένα που σχετίζονται με εσάς από τις βάσεις δεδομένων. Ο πωλητής θα δέχεται διακριτικά σύντομες συμβουλές (π.χ. μέσω ακουστικού) για το πώς να σας πείσει να αγοράσετε εκείνο το πουλόβερ. Ισως απευθυνθεί στον εγωισμό σας, ίσως στις ανασφάλειές σας, ίσως σας προσφέρει αξεσουάρ και άλλα ταιριαστά είδη ρουχισμού, ενώ την ίδια ώρα μηνύματα με κουπόνια προσφορών θα αρχίσουν να εμφανίζονται στο κινητό σας. Να ένα κουπόνι προσφοράς γι' αυτήν ακριβώς την μπλούζα ή τη γραβάτα. Αν πάλι είστε χαρακτηρισμένος ως κάποιος που απλώς κοιτάζει και δεν αγοράζει, ή κάποιος που έχει περιορισμένα οικονομικά, ίσως να σας αγνοήσουν ή και να βάλουν την ασφάλεια του καταστήματος να σας παρακολουθεί.
Μια από τις δυνατές χρήσεις και σχεδόν αναπόφευκτη στον καπιταλισμό, είναι η αξιοποίηση του λογισμικού αναγνώρισης συναισθημάτων για τον εντοπισμό ανθρώπων που έχουν «ανεπιθύμητες» συμπεριφορές. Οπως συνήθως, από τις πρώτες θα είναι οι εφαρμογές για ζητήματα ασφάλειας. Σε πρόσφατη συναυλία διάσημης Αμερικανίδας τραγουδίστριας, χρησιμοποιήθηκε λογισμικό αναγνώρισης προσώπων για τον εντοπισμό πιθανών ταραχοποιών. Το λογισμικό αυτό ήδη αναπτύσσεται σε αεροδρόμια των ΗΠΑ και είναι ζήτημα χρόνου πριν αρχίσει να κάνει περισσότερα από τον εντοπισμό γνωστών κινδύνων για την ασφάλεια και άλλων ενοχλητικών. Ποιος φαίνεται πολύ νευρικός; Ποιος δείχνει ένοχος με τη συμπεριφορά του;
Η Ευρωπαϊκή Ενωση δοκιμάζει ένα είδος «εικονικού πράκτορα» που θα τοποθετηθεί στα σύνορά της και θα χρησιμοποιεί κάτι που ορισμένοι ονόμασαν «ΤΝ ανίχνευσης ψεύδους». Ανάλογα συστήματα αναπτύσσονται και από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Πόσο μακριά είναι η ώρα που οι εταιρείες θα αρχίσουν να μετράνε αν οι πωλητές τους χαμογελάνε επαρκώς; Το πρόσφατο στη χώρα μας παράδειγμα στελέχους σούπερ μάρκετ, που απαιτούσε ο υπάλληλος των 300 ευρώ να χαμογελά στους πελάτες είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ενδιαφερόμενου για μια τεχνολογία μέτρησης του χαμόγελου των εμποροϋπαλλήλων.
Ισως σε άλλες κοινωνικές συνθήκες, η αναγνώριση συναισθημάτων από τις μηχανές να 'βρισκε κάποιες θετικές χρήσεις. Αλλά στις συνθήκες του εκμεταλλευτικού συστήματος, εκείνοι που προωθούν τέτοιες τεχνολογικές εξελίξεις τείνουν πάντα να υπερτιμούν τα θετικά και να υποβαθμίζουν τα αρνητικά τους. Η ΤΝ που αναγνωρίζει συναισθήματα, στις σημερινές συνθήκες μπορεί να γίνει ένα ακόμη όπλο κοινωνικού ελέγχου.

Και ΜΚΟ στην υπόθεση εκμετάλλευσης της Σελήνης

Καλλιτεχνική απεικόνιση σεληνιακής βάσης που θα κατασκευάζεται επιτόπου με εκτυπωτή 3D

Δεν είναι μόνο τα μονοπώλια και τα κράτη τους που εκδηλώνουν ενδιαφέρον και βλέψεις για οικονομικές (βιομηχανικές, τουριστικές, έρευνας και ανάπτυξης) δραστηριότητες στη Σελήνη, τόσο σε αυτήν την ίδια, όσο και ως ενδιάμεσο σταθμό ευκολότερης πρόσβασης προς αστεροειδείς με πολύτιμα ορυκτά. Ενδιαφέρον να παίξει ρόλο στην υπόθεση αυτή εκδηλώνει και μια διεθνής Μη Κυβερνητική Οργάνωση, που συστάθηκε το 2017, για να προωθήσει την πρόταση δημιουργίας μόνιμων εγκαταστάσεων στη Σελήνη. Πρόκειται για τη διεθνή ΜΚΟ «Σύνδεσμος Σεληνιακού Χωριού» («Moon Village Association»), με έδρα τη Βιέννη και μέλη από τη βιομηχανία, από πανεπιστήμια, από ερευνητικά κέντρα, εκπροσώπους κυβερνήσεων, μεμονωμένους ειδικούς και άλλους ενδιαφερόμενους, από 39 χώρες. Ιδιαίτερα ενεργός στο πλαίσιο του «Συνδέσμου» είναι ο Κυπριακός Οργανισμός Εξερεύνησης Διαστήματος (CSEO).
Αυτή η ΜΚΟ έχει την ηθική και υλική υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) και του γενικού του διευθυντή Γιόχαν Ντίτριχ Βέρνερ. Κατά τον Βέρνερ και τη ΜΚΟ το θέμα έχει ως εξής: Χωρίς τον ψυχρό πόλεμο, η αποστολή «Απόλλων 11» δεν θα είχε πραγματοποιηθεί ποτέ. Η ανάγκη να νικήσουν τους Σοβιετικούς στην κούρσα προς τη Σελήνη (με την ΕΣΣΔ να έχει πετύχει αλλεπάλληλες πρωτιές στην εξερεύνηση του Διαστήματος) και να αποδείξουν την ανωτερότητα της τεχνολογίας των ΗΠΑ (που είχε αρχίσει να αμφισβητείται από εχθρούς και φίλους), ώθησε το αμερικανικό Κογκρέσο να αφιερώσει για τις ανάγκες της NASA το 1966, σχεδόν το 4,5% του κρατικού προϋπολογισμού (οι ΗΠΑ είχαν μεγαλύτερες οικονομικές δυνατότητες λόγω της θέσης τους στην κορυφή της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας και της δυνατότητας που τους έδινε να εκμεταλλεύονται ληστρικά ιδιαίτερα τις χώρες του λεγόμενου «τρίτου κόσμου»). Ωστόσο, τρία χρόνια μετά την προσελήνωση (1969), η NASA δεν έλαβε ποτέ πια περισσότερο του 2%, ενώ από το 2010 και ύστερα, η χρηματοδότησή της περιορίστηκε στο 0,5% του προϋπολογισμού. Σήμερα το εθνικό γόητρο δεν είναι επαρκές κίνητρο για τις περισσότερες χώρες ώστε να προχωρήσουν μόνες τους στο Διάστημα. Αν πρόκειται να ταξιδέψουμε και πάλι σε ένα άλλο ουράνιο σώμα, αυτό θα πρέπει να το κάνουμε από κοινού, λένε ESA και «Σύνδεσμος Σεληνιακού Χωριού».

Αλλη εκδοχή του «Σεληνιακού Χωριού» και των διαστημοπλοίων εξυπηρέτησής του

Παρότι ο ESA έχει το δικό του πρόγραμμα για τη Σελήνη, όπως άλλωστε και οι διαστημικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, της Κίνας, της Ρωσίας και άλλων κρατών, σύμφωνα με τον Βέρνερ καθένας μπορεί να συμβάλει στο «Σεληνιακό χωριό» «είτε με υπηρεσίες μεταφορών, εξόρυξη, τουρισμό, επιστημονική έρευνα, ανάπτυξη τεχνολογιών για επιτόπια αξιοποίηση πόρων, π.χ. του νερού στη Σελήνη για παραγωγή καυσίμων». Ο Βέρνερ είχε συναντήσεις με υπεύθυνους των διαστημικών υπηρεσιών πολλών χωρών για να συνεργαστούν για το «Σεληνιακό χωριό» και δηλώνει πως ελπίζει «ότι δεν θα είναι όπως τον παλιό καιρό, πηγαίνοντας προς τη Δύση και διεκδικώντας ένα κομμάτι γης. Ελπίζω ότι δεν θα έχουμε φράχτες στην επιφάνεια του φεγγαριού», λέει. Θεωρεί τη χρηματοδότηση το μεγαλύτερο εμπόδιο για την επιτυχία του «Σεληνιακού χωριού», ενώ απορρίπτει ως ανέφικτο το πρόγραμμα της NASA για επανδρωμένη αποστολή στον Αρη μέσα στην επόμενη δεκαετία.
Ογδοη ήπειρο της Γης χαρακτηρίζει τη Σελήνη ο πρόεδρος του ΔΣ και συνιδρυτής της ΜΚΟ, Τζιουζέπε Ρεϊμπάλντι, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του ESA (η Σελήνη έχει επιφάνεια όση περίπου η έκταση της Αφρικής). Προς το παρόν, ο σκοπός της ΜΚΟ δεν έχει προχωρήσει πέρα από καλλιτεχνικές απεικονίσεις και μακέτες. Πριν από λίγες μέρες, ο Ρεϊμπάλντι ανακοίνωσε ότι μέσα στην επόμενη διετία θα κάνει μια πρώτη αποστολή φορτίου στη Σελήνη, που το κύριο περιεχόμενό του θα είναι ...κάμερες. Οι κάμερες θα φωτογραφίζουν και θα μαγνητοσκοπούν τη Γη, ώστε να συμβάλουν με τις εικόνες που θα μεταδίδουν στη δημιουργία ψυχολογίας ενότητας βλέποντας «το κοινό μας σπίτι».

Επιμέλεια:
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγές: «Scientific American», http://moonvillageassociation.org

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΟ ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ

            Το ΚΚΕ καταγγέλλει το κατάπτυστο, αντικομμουνιστικό κοινό ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, που υπογράφεται από τις πολιτικές ομάδες του Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλδημοκρατών, των Φιλελεύθερων, των Πρασίνων και των Συντηρητικών Μεταρρυθμιστών.

            Στόχος αυτού του αντιδραστικού εκτρώματος είναι η νομιμοποίηση της απαγόρευσης των Κομμουνιστικών Κομμάτων και των κομμουνιστικών συμβόλων που έχει επιβληθεί σε μια σειρά κράτη - μέλη της ΕΕ, όπως τις Βαλτικές χώρες και αυτές του λεγόμενου Βίζενγκραντ, η γενίκευση της ποινικοποίησης και των διώξεων της κομμουνιστικής ιδεολογίας και της δράσης των λαϊκών δυνάμεων που παλεύουν μαζί με τους κομμουνιστές και αντιστέκονται στην αντιλαϊκή βαρβαρότητα.

            Διαστρέφει προκλητικά την Ιστορία, εξομοιώνει ανιστόρητα τον κομμουνισμό με τον φασισμό. Στρώνει το έδαφος στις φασιστικές συμμορίες και τις ακροδεξιές δυνάμεις που αναπτύσσονται στην Ευρώπη, αθωώνοντας το ναζισμό και τα φρικιαστικά εγκλήματά του.

            Στη μνήμη των λαών είναι ανεξίτηλα χαραγμένη η καθοριστική συνεισφορά της Σοβιετικής Ένωσης στη συντριβή του φασιστικού τέρατος, ποτισμένη με το αίμα εκατομμυρίων σοβιετικών ανθρώπων, οι ανυπολόγιστες θυσίες των κομμουνιστών, που πρωτοστάτησαν στο ηρωικό αντιστασιακό κίνημα ενάντια στο ναζιστικό ζυγό.

            Το Ευρωκοινοβούλιο αναδεικνύεται σημαιοφόρος του αντικομμουνισμού, που αποτελεί την επίσημη ιδεολογία της ΕΕ, προπομπός και απαραίτητο συμπλήρωμα της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής που επιβάλλει μαζί με τις αστικές κυβερνήσεις στα κράτη - μέλη της.

            Την Ιστορία την έχουν γράψει αμετάκλητα οι λαοί με τους αγώνες τους και δεν πρόκειται να την ξαναγράψουν με ψηφίσματα οι απολογητές του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Όσοι ευρωβουλευτές ψηφίσουν αυτό το αντικομμουνιστικό κατασκεύασμα αναλαμβάνουν σοβαρή ευθύνη την οποία ο λαός μας θα κρίνει αυστηρά.