Και η κοπριά στα λάχανα...

Και η κοπριά στα λάχανα...

«Επειδή λοιπόν καλό είναι να μαθαίνει κανείς ακόμα και από τους αντιπάλους του, θέλω να σας θυμίσω μια πασίγνωστη φράση του Λένιν για την ανοικοδόμηση της τότε κατεστραμμένης χώρας του: Σοσιαλισμός ίσον σοβιέτ συν εξηλεκτρισμός. Αυτό αναφέρεται σε μια παρωχημένη βέβαια εποχή. Τηρουμένων όμως των ιστορικών αναλογιών, και με μια δόση αυθαιρεσίας, μπορούμε να πούμε: Ανάπτυξη ίσον δημοκρατία συν επενδύσεις. Ελευθερίες, κοινωνικά δικαιώματα, δίκαιη αμοιβή, συμμετοχή των εργαζομένων. Συν επιχειρηματικότητα, καινοτομία, σχεδιασμένη επένδυση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού σε τομείς που ωθούν την οικονομία και τη χώρα προς τα μπρος». Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο Αλ. Τσίπρας στη χτεσινή ομιλία του στον ΣΕΒ. Η επίκληση του Λένιν σε μια μάζωξη των βιομηχάνων, κάθε άλλο παρά τους ξάφνιασε (όπως εισαγωγικά είπε ο Τσίπρας), αφού ο ΣΥΡΙΖΑ τον έφερε προκλητικά στα μέτρα τους και στα μέτρα της διαχείρισης του καπιταλισμού που θέλει ο ίδιος να ασκήσει. Πράγματι, στο κράτος των εργατών που γεννήθηκε από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση, η ανάπτυξη της σοσιαλιστικής οικονομίας δεν μπορούσε παρά να βασίζεται στην εξουσία των Σοβιέτ και στον εξηλεκτρισμό, δηλαδή στην εξασφάλιση επάρκειας σε ενεργειακούς πόρους, σε μια καθυστερημένη έως τότε οικονομία, όπως ήταν αυτή της τσαρικής Ρωσίας. Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής ήταν αυτή που έδωσε στους εργάτες τα κλειδιά της οικονομίας για να μεγαλουργήσουν σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, έχοντας πετάξει τους καπιταλιστές από την παραγωγή. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν γνήσιος κολαούζος των αστών, έρχεται να... διδάξει Λένιν στα μέτρα τους, λέγοντας ότι το σύγχρονο μήνυμα της λενινιστικής θεωρίας είναι ο υγιής καπιταλισμός! Τέτοια λαθροχειρία στον Λένιν ούτε οι αστοί δεν τόλμησαν να κάνουν...

***

Ο Τσίπρας δεν επιβεβαιώνει μόνο την κατάντια των οπορτουνιστών, αλλά δείχνει και το πόσο αδίστακτοι είναι στην προσπάθειά τους να απαξιώσουν στις λαϊκές συνειδήσεις τον «παρωχημένο», όπως λέει, σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και να τον φέρουν στα μέτρα της αστικής διαχείρισης, στην οποία εκλιπαρούν τους καπιταλιστές να τους αναβαθμίσουν. Αν όμως για την αστική τάξη ο Αλ. Τσίπρας είναι η σύγχρονη εκδοχή του... Λενινισμού, στο πρόσωπο του προέδρου των βιομηχάνων μπορεί να καυχιέται ότι βρήκε έναν σύγχρονο... Μαρξιστή! Είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ από το βήμα της ΓΣ των βιομηχάνων: «Οπως θα έλεγε κι ο Μαρξ (παραφράζω μια χαρακτηριστική ρήση του), δεν είμαστε φιλόσοφοι, ώστε ν' αρκεστούμε να ερμηνεύουμε την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο τόπος. Πρέπει να τον μετασχηματίσουμε - να τον ανασυγκροτήσουμε (...) Ο ίδιος ο Μαρξ (ελπίζω να μη σας ξενίζει που προστρέχω και πάλι σ' αυτόν), πίστευε πάντοτε ότι η παραγωγή, και η βιομηχανία ειδικότερα, αποτελούν εκδήλωση των "πιο ουσιαστικών δυνάμεων του ανθρώπου". Κι εμείς στον ΣΕΒ συμφωνούμε απόλυτα μαζί του»... Ο Μαρξ έλεγε βέβαια ότι τα παράσιτα οι κεφαλαιοκράτες, όπως αυτοί του ΣΕΒ, πρέπει να περάσουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, με κοινωνική επανάσταση, που θα τους αφαιρέσει την εξουσία και την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Οπως επίσης έλεγε ότι φορέας αλλαγής του κόσμου δεν μπορεί να είναι το παλιό, οι καπιταλιστές, αλλά το νέο, οι εργάτες και οι σύμμαχοί τους από τα λαϊκά στρώματα. Σ' αυτό είναι βέβαιο ότι ο ΣΕΒ δε συμφωνεί καθόλου. Γι' αυτό άλλωστε αισθάνεται σιγουριά με τον ΣΥΡΙΖΑ, που είναι κόμμα της διαχείρισης και σαν τέτοιο τον καλοδέχεται στις μαζώξεις του, μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα. Οπως λέει και ο λαός, «όμοιος τον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα»...

Προς όφελος ποιου «αλλάζει το κλίμα»;

Προς όφελος ποιου «αλλάζει το κλίμα»;

-- Η κυβέρνηση λέει πως το «κλίμα αλλάζει» και πως αυτό γίνεται προς όφελος του λαού. Τι πραγματικά συμβαίνει;

Το τελευταίο διάστημα φουντώνει η προπαγάνδα της κυβέρνησης για «αντιστροφή του κλίματος» στο εξωτερικό, για «φως στο τούνελ» της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, από την ανάκαμψη της οποίας θα ωφεληθεί τάχα και ο λαός, για «ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών» στην Ελλάδα. Ολα αυτά συνδέονται και με το ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα από αύριο, για να προσελκύσει κεφάλαια και να γίνουν επενδύσεις. Η κυβέρνηση αντανακλά και πασχίζει για τις προσδοκίες της ντόπιας αστικής τάξης, οι οποίες καμιά σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του λαού. Ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα:

• Λένε ότι οι θυσίες πιάνουν τόπο και ότι σύντομα θα υπάρξει πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό. Αυτό που δε λένε είναι ότι κάθε ευρώ από αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα προήλθε από την υποτίμηση μισθών και συντάξεων έως και 50% την τελευταία τριετία, από το πετσόκομμα σε δαπάνες για Υγεία - Παιδεία - Πρόνοια, που οδήγησε στην απόλυτη εξαθλίωση εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά, από ανατροπές σε Ασφαλιστικό και Εργασιακά, που διαμόρφωσαν συνθήκες δουλείας στους χώρους δουλειάς, από χαράτσια και αύξηση της φορολογίας, που ξετίναξαν στην κυριολεξία τη λαϊκή οικογένεια. Δε λένε επίσης ότι ούτε ένα ευρώ από αυτό το πλεόνασμα δεν πρόκειται να κατευθυνθεί στην αποκατάσταση έστω όσων έχασαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια. Αντίθετα, θα γίνουν φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο και δόσεις για την αποπληρωμή των δανείων προς την τρόικα, ενώ τα μέτρα και οι περικοπές θα συνεχιστούν σε βάρος του λαού.
• Λένε πως τα ελληνικά ομόλογα γίνονται πάλι αξιόπιστα και πως ανοίγει ο δρόμος να δανείζεται ξανά το ελληνικό κράτος από τις αγορές. Δε λένε ότι όσοι δανείζουν το ελληνικό κράτος, προσδοκούν πολλαπλάσιο κέρδος από την επένδυσή τους, το οποίο βέβαια θα κληθεί να αποπληρώσει ο λαός, μαζί με τα άλλα δάνεια και το χρέος που του έχουν φορτώσει οι καπιταλιστές και το κράτος τους. Δε λένε επίσης ότι το σύνολο των χρημάτων που δανείζεται το κράτος κατευθύνονται για να εξυπηρετηθούν δανειακές υποχρεώσεις και όχι βέβαια για να αυξηθούν μισθοί και συντάξεις, για να γίνουν προσλήψεις σε σχολεία - νοσοκομεία και να αντιμετωπιστούν οι οξυμένες λαϊκές ανάγκες. Λένε ότι οι επενδύσεις θα φέρουν ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας. Δε λένε ότι αυτές οι επενδύσεις προϋποθέτουν εξαθλίωση του λαού και έρχονται (αν έρθουν) τώρα που επιβάλλονται μισθοί και συντάξεις πείνας, εργασιακές σχέσεις - λάστιχο, μείωση των εργοδοτικών εισφορών, διευκόλυνση των απολύσεων κ.λπ., από τα μέτρα της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, μαζί με την τρόικα. Δε λένε ότι αυτές οι επενδύσεις θα αξιοποιήσουν κρατικές υποδομές, που φτιάχτηκαν με λεφτά του λαού, όπως σιδηροδρομικά και οδικά δίκτυα, λιμάνια, αεροδρόμια, αγωγοί και άλλης στρατηγικής σημασίας υποδομές. Δε λένε ότι οι ελάχιστες θέσεις εργασίας που θα δημιουργήσουν αυτές οι επενδύσεις είναι σταγόνα στον ωκεανό της ανεργίας που προκάλεσε η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων στη διάρκεια της κρίσης, με μαζική ανεργία, με εκτόπιση των μικρών ΕΒΕ εξαιτίας της απελευθέρωσης και παραπέρα συγκέντρωσης τομέων της οικονομίας, με ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς. Δε λένε ότι οι εργαζόμενοι, παλιοί και νέοι, θα δουλεύουν στο εξής με μισθούς μικρότερους ακόμα και από το επίδομα ανεργίας που ίσχυε μέχρι πρόσφατα.
• Λένε πως το ΔΝΤ εκφράστηκε θετικά για την πορεία της ελληνικής οικονομίας στην τελευταία έκθεση και πως σχεδιάζεται νέα απομείωση του ελληνικού χρέους μετά το Σεπτέμβρη. Το ΔΝΤ και η αστική τάξη έχουν κάθε λόγο να πανηγυρίζουν για τα αντιλαϊκά επιτεύγματα της κυβέρνησης στην Ελλάδα. Τα πανηγύρια τους αφορούν στην επιτυχία του προγράμματος διαχείρισης της κρίσης με ανεξέλεγκτη χρεοκοπία του λαού. Επιπλέον, η όποια παραπέρα μείωση του χρέους συμφωνηθεί, καμιά ωφέλεια δε θα έχει για το λαό. Οπως ο λαός δεν είδε όφελος και από προηγούμενα «κουρέματα» του χρέους, με το PSI και την επαναγορά ομολόγων από το ελληνικό κράτος. Αντίθετα, είδε τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, των νοσοκομείων, των πανεπιστημίων να κατακλέβονται στο όνομα του να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση και του φόρτωσαν νέα μνημόνια και μέτρα, που συνόδευαν το κάθε «κούρεμα». Το ίδιο θα γίνει και τώρα. Επιπλέον, η «ελάφρυνση» του κρατικού προϋπολογισμού με ένα νέο «κούρεμα» του χρέους, είτε αυτό γίνει με μείωση των επιτοκίων, είτε μα άλλο τρόπο, θα μεταφραστεί σε χρήμα και φοροαπαλλαγές για το κεφάλαιο με νέα φοροληστεία του λαού και όχι σε μέτρα υπέρ του λαού.

Η προπαγάνδα τους είναι γεμάτη ψέματα. Οπως κάλπικες είναι και οι προσδοκίες που προσπαθεί να καλλιεργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι με το δικό του μείγμα διαχείρισης θα ευημερήσουν τα μονοπώλια και ο λαός μαζί. Επιτίθενται στις λαϊκές συνειδήσεις για να κρύψουν ότι στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης ο λαός υποφέρει, είτε με κρίση, είτε με ανάκαμψη της οικονομίας, ανεξάρτητα από το μείγμα που θα τη φέρει. Διέξοδος για το λαό δεν είναι να αλλάξει μείγμα διαχείρισης, αλλά να επιλέξει άλλο δρόμο ανάπτυξης. Αυτόν που περνάει μέσα από την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, με τον ίδιο στην εξουσία και τη διακυβέρνηση, για ανάπτυξη της οικονομίας αποκλειστικά για τα δικά του συμφέροντα, έξω από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.

Ο Δασκαλόπουλος έκοβε, ο Τσίπρας έραβε...

Ο Δασκαλόπουλος έκοβε, ο Τσίπρας έραβε...

«Η Ελλάδα σήμερα βουλιάζει, γιατί έχει μείνει στάσιμη. Πρέπει να ταρακουνηθούμε, για να προχωρήσουμε. Χρειαζόμαστε λοιπόν ρηξικέλευθες πολιτικές και λύσεις ανατρεπτικές. Στο πλαίσιο αυτό, ο ριζοσπαστισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι χρήσιμος. Είναι ευπρόσδεκτος. Περιέχει ένα δυναμικό στοιχείο, απαραίτητο σε μια πραγματικότητα που επιβάλλει έτσι κι αλλιώς ρεαλισμό». Με αυτά τα λόγια ο Δ. Δασκαλόπουλος προλόγισε χτες τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στην ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ. Οπως αποδείχτηκε από τον τρόπο με τον οποίο ο Αλ. Τσίπρας ανταπέδωσε και με το παραπάνω το καλωσόρισμα του προέδρου, οι βιομήχανοι έχουν κάθε λόγο να θεωρούν ευπρόσδεκτο τον ΣΥΡΙΖΑ στις μαζώξεις τους. Είπε μεταξύ άλλων στην ομιλία του:

-- «Οποιος περιμένει ότι η τακτική του καλού και υπάκουου μαθητή, θα φέρει κέρδος στη χώρα πλανάται. Η αναπόφευκτη αναδιάρθρωση του χρέους θα είναι επωφελής για τη χώρα μόνον εάν ο λαός μας παρέμβει δυναμικά στις εξελίξεις. Μόνον αν ο λαός μας με τους αγώνες και τη δημοκρατική του επιλογή, αναδείξει μια κυβέρνηση χωρίς δεσμεύσεις και χωρίς χαλινάρια, να διαπραγματευθεί και να κερδίσει προς όφελος του λαού και του τόπου. Μια κυβέρνηση με σχέδιο όχι αυτό που θα αποφασίσει η κα Μέρκελ αλλά την αναγκαία αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Και μια τέτοια κυβέρνηση, δεν μπορεί παρά να έχει ως βασικό κορμό το ΣΥΡΙΖΑ»... Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει παρέμβαση του λαού να γίνει κυβέρνηση και να διασφαλίσει (!) ότι το δεδομένο νέο κούρεμα του χρέους δε θα φέρει νέα αντιλαϊκά μέτρα. Πριν από μερικούς μήνες, όταν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα αντιδικούσαν για το αν θα γίνει νέο κούρεμα ή όχι, έλεγε να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ για να υπερισχύσει η άποψη του ΔΝΤ που ήθελε κούρεμα του χρέους. Κοροϊδεύει το λαό ότι με δική του κυβέρνηση οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοι της ντόπιας αστικής τάξης θα δεχτούν να φορτωθούν τη χασούρα από ενδεχόμενο κούρεμα του χρέους, που ισοδυναμεί με καταστροφή κεφαλαίου, χωρίς να ζητήσουν επιτάχυνση και βάθεμα των αντιλαϊκών ανατροπών στην Ελλάδα, όπως έγινε και με τα άλλα δυο κουρέματα του χρέους.

-- «Ακύρωση του καταστροφικού μνημονίου και αντικατάστασή του, με νομοθετική πρωτοβουλία στη Βουλή, με Εθνικό Σχέδιο για την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική ανασυγκρότηση του τόπου»... Καθόλου τυχαία, την ίδια πρόταση για Σχέδιο ανασυγκρότησης της οικονομίας στη θέση του μνημονίου, έκανε και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, καταγγέλλοντας κι αυτός το διαχειριστικό μείγμα της λιτότητας. Συγκεκριμένα, κατηγόρησε την τρόικα για «λάθη, αστοχίες, αδιέξοδες εμμονές», πρόσθεσε ότι «η μνημονιακή λιτότητα κινδυνεύει να μας οδηγήσει σε πλήρες οικονομικό και κοινωνικό αδιέξοδο» και πρότεινε: «Εμείς πιστεύουμε ότι είναι ανάγκη, και μπορούμε, να επιδιώξουμε άμεσα την αναπροσαρμογή του αντι-αναπτυξιακού μνημονίου, αντιπαραθέτοντας ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης. Γραμμένο με τα δικά μας χέρια, στη δική μας γλώσσα, στη βάση των δικών μας αναγκών και προτεραιοτήτων».Ποιος αντιγράφει ποιον; 'Η μάλλον, ποιος κάνει σινιάλο σε ποιον;

-- «Εμείς, ως η επόμενη κυβέρνηση του τόπου, έχουμε στόχο να διευκολύνουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων. Την ιδιωτική πρωτοβουλία όμως που αναλαμβάνει επιχειρηματικό ρίσκο. Οχι την πειρατική πρωτοβουλία που έρχεται να λεηλατήσει τους λιγοστούς πόρους μιας ασθενούς οικονομίας. Την ιδιωτική πρωτοβουλία των παραγωγικών επενδύσεων που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας και υψηλή προστιθέμενη αξία στην οικονομία, με σεβασμό στους εργασιακούς και περιβαλλοντικούς νόμους. Σας διαβεβαιώνουμε, λοιπόν, ότι θα σταθούμε αρωγοί στην υγιή επιχειρηματικότητα»... Ο ΣΥΡΙΖΑ διαχωρίζει το κεφάλαιο σε καλό και κακό και υπόσχεται να στηρίξει τους «υγιείς» καπιταλιστές, καλώντας προφανώς το λαό να υποτάξει τις θυσίες του στους καλούς εργοδότες. Από κοντά και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, είπε προσφωνώντας τον Αλ. Τσίπρα: «Το ρουσφετολογικό και αναχρονιστικό κράτος του δικομματισμού της μεταπολίτευσης είναι το μεγάλο εμπόδιο στον εκσυγχρονισμό της χώρας. Πρέπει να χτιστεί από την αρχή. Με απόλυτη διαφάνεια και αυστηρή αξιοκρατία. Με αντικειμενικά κριτήρια τα προσόντα και την αποδοτικότητα (...) Για να αναπτυχθεί και να μπορεί να αποδίδει κοινωνικό μέρισμα, η ιδιωτική οικονομία χρειάζεται ένα ελεύθερο πεδίο δράσης και ένα ικανό κράτος (...) Ολοι έχουμε συμφέρον από μία σύγχρονη ιδιωτική οικονομία και ένα σύγχρονο κράτος. Η αγορά και η Αριστερά μπορούν να συγκλίνουν και σε αυτόν το στόχο!». Είναι τέτοια η σύμπλευση ΣΕΒ και ΣΥΡΙΖΑ, που συμπίπτουν ακόμα και στις λέξεις που χρησιμοποιούν.

-- «Η κοινωνική συναίνεση και η σταθερότητα είναι πράγματι το οξυγόνο της οικονομίας. Η αδυναμία εγγύησής της εκτοπίζει την παραγωγική δυναμική, περισσότερο απ' οποιονδήποτε άλλο παράγοντα»! Επομένως, η κυβέρνηση Τσίπρα θα εγγυηθεί την κοινωνική συναίνεση, δηλαδή την ταξική συνεργασία καπιταλιστών - εργατών προς όφελος της «παραγωγικής δυναμικής», δηλαδή των καπιταλιστών, τους οποίους αντιλαμβάνεται σαν μοχλό ανάπτυξης!

-- «Θα προχωρήσουμε σε δημόσιες επενδύσεις ταχείας απόδοσης. Οχι για να εκτοπίσουμε τις ιδιωτικές. Αλλά για να τις ενθαρρύνουμε!»... Δηλαδή γρήγορα και σίγουρα κρατικά χρήματα καρφί στις τσέπες των καπιταλιστών. Ετσι για να τους... ενθαρρύνει!

Οι φασίστες στοχοποιούν εργαζόμενους

Οι φασίστες στοχοποιούν εργαζόμενους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Νερό στο μύλο της κυβέρνησης που προχώρησε σε πολιτική επιστράτευση των εκπαιδευτικών, ρίχνει η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά ότι είναι μακρύ χέρι του συστήματος και όπλο των αστών ενάντια στους αγώνες των εργαζομένων, η φασιστική οργάνωση εξέδωσε ανακοίνωση όπου τάχα επιτίθεται και στην κυβέρνηση, στην ουσία στοχοποιεί τους εργαζόμενους: «Η Χρυσή Αυγή καταγγέλλει και καταδικάζει το άθλιο μέτωπο που άνοιξαν κυβερνητικοί και συνδικαλιστάδες με μοναδικά θύματα χιλιάδες νέα παιδιά. Είναι τουλάχιστον απαράδεκτη η απόφαση της κυβέρνησης να επιβάλει νέες ρυθμίσεις - πολλές εκ των οποίων είναι πράγματι ΑΔΙΚΕΣ και ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ - την περίοδο των πανελληνίων εξετάσεων. Από την άλλη πλευρά, οι συνδικαλιστές της ΟΛΜΕ, που φέρουν και αυτοί τεράστιες ευθύνες για τα χάλια της νεοελληνικής εκπαίδευσης, εκμεταλλεύονται την αγωνία της ελληνικής νεολαίας για να εξυπηρετήσουν τα συντεχνιακά τους συμφέροντα». Παρακάτω ζητά να ειπωθεί «ΟΧΙ στους αφελληνισμένους συνδικαλιστάδες». Τα ίδια και εξίσου απαράδεκτα σχόλια έχουν κάνει στο πρόσφατο παρελθόν οι νεοναζί εναντίον ναυτεργατών και αγωνιζόμενων αγροτών, συν τις «προειδοποιήσεις» τους να δεχτούν π.χ. οι χαλυβουργοί της Μαγνησίας ό,τι ψίχουλα τους πετούσε ο βιομήχανος και να μην απεργήσουν, συν τις επιθέσεις τους με βρισιές, λοστάρια και μαχαίρια κατά νεολαίων που προπαγάνδιζαν προκηρυγμένες απεργίες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης, τρόικας, ΕΕ...

Υπουλη τακτική να δίνεις ως άλλοθι στοχοποίησης των εργαζομένων για την υποταγή τους στο σύστημα την τάχα αντίθεσή σου σε κυβερνητική ενέργεια και δράση ενάντιά τους όπως κάνει η Χρυσή Αυγή.

Σε ποια όχθη στέκεσαι;

Σε ποια όχθη στέκεσαι;

Αναμενόμενες οι χτεσινές διαβεβαιώσεις Τσίπρα προς τον ΣΕΒ. Φυσική συνέχεια των ανάλογων διαβεβαιώσεων στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Αλίμονο στους εργάτες που ελπίζουν ακόμα ότι χωρίς να γίνουν οι ίδιοι πρωταγωνιστές των εξελίξεων, απειλώντας την ιδιοκτησία των μονοπωλίων στα μέσα παραγωγής και την εξουσία τους, θα δούνε άσπρη μέρα.

Οι μύθοι υπάρχουν είτε ως διδακτικοί γι' αυτό που πρέπει να συμβεί ώστε να υπηρετηθούν τα συμφέροντα της τάξης που δημιουργεί το μύθο, είτε ως λογοτεχνικό ντύσιμο στόχων που δεν μπορούν στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να τεθούν ωμά.

***

Η κινητικότητα των εργαζομένων προβλήθηκε ως ελευθερία, μία από τις τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ. Οταν επιβλήθηκε τελικά στην πράξη συνοδεύτηκε από επαίνους για το αποτέλεσμα, με σκοπό να επιταχύνει τη διαδικασία μείωσης των μισθών, αλλά αυτή η αλήθεια δεν ειπώθηκε ποτέ. Είναι όμως αυτή που βιώνουν όσοι μεταναστεύουν κι ακόμα χειρότερα τη βιώνουν, όσοι από τους ντόπιους που καλούνται να ανταγωνιστούν έναν μετανάστη (η ανταπόκριση από τη Γερμανία μαρτυρά ακριβώς αυτό: Οι Ελληνες επιστήμονες που πηγαίνουν εκεί χρησιμοποιούνται σαν δούρειος ίππος για να χτυπηθούν δικαιώματα των Γερμανών συναδέλφων τους).

***

Ο έταιρος μύθος, για τις τιμές που θα έπεφταν με τη μείωση των μισθών, προπαγανδιστικά λειτούργησε αρχικά, αλλά στην πράξη προσέκρουσε στην από παλιά γνωστή αλήθεια ότι για τις τιμές δεν φταίνε οι μισθοί. Η κατάρριψη του μύθου σήμερα και επίσημα είναι μια δειλή ομολογία του γεγονότος ότι είναι άλλο πράγμα οι αξίες που περιέχονται στα προϊόντα (όπως η αξία της εργατικής δύναμης) κι άλλο πράγμα οι τιμές που καθορίζονται από την καπιταλιστική πραγματικότητα, που αντανακλούν τη διαρκή επιδίωξη για αύξηση του ποσοστού κέρδους.

Το αίτημα για δικαιοσύνη στους μισθούς και στις τιμές όσο κι αν ακούγεται φιλολαϊκό είναι απλά στάχτη στα μάτια, για να γίνει αποδεκτό ότι μπορεί να υπάρχει και δίκαιος καπιταλισμός.

Κάθε επίκληση του δικαίου, που αφήνει στο απυρόβλητο το σύστημα που υπηρετεί το συγκεκριμένο δίκαιο, είναι ένα άλλοθι για να παραμείνει αδιατάρακτο το σύστημα της εκμετάλλευσης. Η επίκληση έκτακτων συνθηκών, όπως στην περίπτωση των καθηγητών είναι ομολογία για τα όρια της δικτατορίας των μονοπωλίων.

Για να κρύψουν τη δικτατορία των μονοπωλίων που ντύνεται κοινοβουλευτικά, μιλάνε για τον άνεργο που έφτυσε αίμα για να σπουδάσει το παιδί του και παρουσιάζουν σαν εχθρό του τον καθηγητή. Κρύβουν ότι αυτός που κρατά άνεργο τον άνεργο κι αυτός που καλεί το παιδί να σπουδάσει για να γίνει ο επόμενος άνεργος είναι το ίδιο σύστημα που κρατά στα γόνατα και τον καθηγητή.

Απέναντι ακριβώς -αλλά αυτό δεν πέρασε ούτε σαν είδηση δευτερολέπτων στα αστικά μέσα ενημέρωσης- οι άνεργοι της Ζώνης στο Πέραμα, μέσα από την εκδήλωσή τους την Κυριακή, δήλωσαν ότι κατανοούν την επιστράτευση των καθηγητών σαν επιστράτευση όλων των εργατών για να προστατευτεί η πολιτική των καπιταλιστών. Και δήλωσαν αυτονόητα «παρών» στα χτεσινά συλλαλητήρια στο πλευρό των παιδιών τους και των δασκάλων τους.

***

Στα «λοιπά» της ειδησεογραφίας: Μεταδίδει ο ενσωματωμένος -στο μηχανισμό της αστικής προπαγάνδας- δημοσιογράφος του αστυνομικού ρεπορτάζ: «Οι γυναίκες δέχτηκαν σθεναρή αντίσταση από τους αστυνομικούς». Δηλαδή, δεν επιτέθηκαν τα ΜΑΤ στις γυναίκες της Χαλκιδικής που διαδήλωναν, αλλά αντιστάθηκαν.

Αμέσως μετά, ο ενσωματωμένος -στον ίδιο μηχανισμό- δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ εκθειάζει την καναδική εταιρεία που «ρισκάρει» και ως ουδέτερος κριτής κάνει τη λαθροχειρία: 200 αντιδρούν σε σύνολο 350.000 κατοίκων. Για να μη μείνει αμφιβολία για την ουδετερότητά του αποκαλύπτει ότι αυτοί που αντιδρούν δεν είναι άλλοι από εκείνους που δεν τους προσέλαβε η εταιρεία χρυσού.

***

Αλίμονο στον «ενημερωμένο πολίτη» που δεν είναι ο ίδιος ανταποκριτής της ζωής του στα μέσα ενημέρωσης που μετέχουν στην ταξική αντιπαράθεση από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και μόνο αυτής.

Η κυβέρνηση αγαπάει τα παιδιά σας...

Η κυβέρνηση αγαπάει τα παιδιά σας...

Η κυβέρνηση αποφάσισε, λοιπόν, να δράσει... προληπτικώς. Αυτό περιγράφεται κι έτσι: Πλην της πράξης, διώκεται και η σκέψη! Μόνο που ακόμα και η χούντα, σε επίπεδο προσχημάτων, ισχυριζόταν πως «η σκέψις δεν διώκεται, μόνο η πράξις - έλεγαν - διώκεται»...

Βεβαίως, η κυβέρνηση έχει αγαθές προθέσεις. Διαπνέεται από την αρχή «κάλλιον του θεραπεύειν, το προλαμβάνειν».

(Ασχετο: Το ίδιο κάνουν, για παράδειγμα, οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους: Βομβαρδίζουν προληπτικά)...

Αλλά ας γυρίσουμε στο θέμα μας. Η κυβέρνηση επιστρατεύει τους καθηγητές πριν αυτοί κάνουν απεργία. Γιατί; Μα για να μην κάνουν την απεργία που σκέφτονται. Η κυβέρνηση, συνεπώς, τους επιστρατεύει επειδή θέλει να προλάβει την «αρρώστια» (σ.σ.: για την κυβέρνηση η απεργία είναι «αρρώστια»). Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση θέλει να προλάβει το «έγκλημα» (σ.σ.: για την κυβέρνηση η απεργία είναι «έγκλημα») πριν τη διάπραξή του (σ.σ.: πριν δηλαδή γίνει απεργία).

Αν το δει κανείς από αυτή την σκοπιά (την κυβερνητική), τότε η κυβέρνηση θα πρέπει ίσως να δει και το ενδεχόμενο μιας εξ ολοκλήρου «προληπτικής» θεραπείας της κοινωνίας από την «ασθένεια» της απεργίας. Γιατί, δηλαδή, οι απεργίες - «αρρώστια», οι απεργίες - «έγκλημα» να απαγορεύονται μόνο όταν γίνονται; Γιατί να απαγορεύεται η απεργία μόνο όταν κάποιος τη σκέφτεται; Και γιατί να μην απαγορεύεται, αν πρόκειται για «αρρώστια» και «έγκλημα», πριν καν ακόμα την σκεφτεί!

*

Αυτά θα τα δούμε, ενδεχομένως, εν καιρώ. Προς το παρόν έχουμε απαγόρευση απεργίας και επιστράτευση μελλοντικών απεργών διότι περιέπεσαν (αποδεδειγμένα) στο αδίκημα της... σκέψης.

Αλήθεια, ο δημοκράτης Σαμαράς, ο συνταγματολόγος Βενιζέλος και ο «αριστερός» Κουβέλης δεν ξέρουν ότι η ενέργειά τους μπορεί να εκληφθεί σαν «αυταρχισμός»; Σαν «αυθαιρεσία»; Σαν «αντιδημοκρατική εκτροπή»;

Το ξέρουν, αλλά η κυβέρνηση, πιστή στο καθήκον, είναι έτοιμη να επωμιστεί στωικά κάθε άδικη (σ.σ.: επισημαίνουμε το «άδικη») εναντίον της κατηγορία, αρκεί να πράξει το χρέος της. Και το χρέος της είναι να προστατεύει τα παιδιά. Τους μαθητές. Ολους τους νέους. Οπως επίσης να προστατεύει και τους γονείς των παιδιών.

Οποιος το εξετάσει ψύχραιμα θα το διαπιστώσει:

• Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της έχει οδηγήσει το 65% των νέων στην ανεργία, γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε - χωρίς καθυστέρηση - να γίνουν άνεργα;
• Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της έχει οδηγήσει σε μια τριετία 120.000 πτυχιούχους Ελληνες στη μετανάστευση, γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε να σπουδάσουν, να πάρουν το πτυχίο τους και - χωρίς καθυστέρηση - να μεταναστεύσουν;
• Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της αφήνει τα παιδιά μας χωρίς θέρμανση στα σχολεία γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε να φύγουν - χωρίς καθυστέρηση - από αυτό το «ανθυγιεινό» και «κρύο» σχολικό περιβάλλον;
• Μια κυβέρνηση που απαρτίζεται από εκείνους οι οποίοι έφτασαν να μοιράζουν στα σχολεία φωτοτυπίες αντί για βιβλία, είναι δυνατόν να μη σκέφτεται τα παιδιά μας;
• Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της 500.000 παιδιά ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, που με την πολιτική της έφτασαν να λιποθυμούν παιδιά στα σχολεία λόγω υποσιτισμού γιατί να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε - χωρίς καθυστέρηση - να περιφέρουν την πείνα τους εκτός σχολείου;

Θα επαναλάβουμε πως - το ίδιο με τους μαθητές - η κυβέρνηση αγαπάει και τους γονείς των μαθητών.

Απόδειξη:

• Μια κυβέρνηση που έκοψε το μισό μισθό από τους γονείς των μαθητών πώς είναι δυνατόν να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους, ώστε να μην πονάει (η κυβέρνηση...) με τα βάσανα των γονιών, που αφού τους τάραξε στα χαράτσια (η κυβέρνηση...), τώρα σπαράζεται η καρδιά της (της κυβέρνησης...) βλέποντας τους γονείς να αδυνατούν να σπουδάσουν τα παιδιά τους;
• Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της έχει στείλει εκατοντάδες πατεράδες και μανάδες στην ανεργία είναι δυνατόν να μη θέλει να δώσουν τα παιδιά μας κανονικά τις εξετάσεις τους ώστε να απαλλάξει το συντομότερο τους (άνεργους) γονείς από φροντιστήρια κι άλλα τέτοια παρόμοια της «δημόσιας και δωρεάν Παιδείας»;
• Μια κυβέρνηση που με την πολιτική της εξαναγκάζει τις ελληνικές οικογένειες να πληρώνουν πάνω από 5 δισ. ευρώ ετησίως για ιδιωτικές δαπάνες Παιδείας είναι δυνατόν να μη θέτει το «δημόσιο συμφέρον» υπεράνω της «συντεχνίας» των καθηγητών;

*

Η κυβέρνηση είναι έτοιμη. Θα επωμιστεί μαρτυρικά όλες τις (άδικες) εναντίον της κρίσεις και επικρίσεις, μένοντας, όμως, απαρέγκλιτα στο δρόμο της. Βέβαια, ο κυβερνητικός δρόμος

(μέσα σε λίγους μήνες είχαμε: Επιστράτευση ναυτεργατών, επιστράτευση εργαζομένων στο μετρό, επιστράτευση εργαζομένων στους ΟΤΑ)

μπορεί να παίρνει ένα χρώμα επικίνδυνα «χακί», αλλά η κυβέρνηση έχει μια ασφαλή πυξίδα:

«Οποιος αγαπάει, παιδεύει»!

Και εδώ που τα λέμε, όσο να 'ναι ένας... μικρός παιδεμός της κοινωνίας και της δημοκρατίας προκαλείται όταν, μετά από εκείνους που επιστρατεύεις όταν κάνουν απεργία, φτάνεις να επιστρατεύεις και τους άλλους, επειδή σκέφτηκαν να κάνουν απεργία.

Αλλά είπαμε! Ο,τι κάνει η κυβέρνηση το κάνει γιατί αγαπάει τα παιδιά μας.

Αγαπάει και τους πατεράδες των παιδιών (που μπορεί πριν να ήταν επιστρατευμένοι ναυτεργάτες).

Αγαπάει και τις μανάδες των παιδιών (που μπορεί πριν να ήταν επιστρατευμένες εργαζόμενες του μετρό).

Φυσικά αγαπάει και τους καθηγητές των παιδιών, κι ας τους επιστρατεύει. Στο τέλος τέλος κι αυτούς για το δικό τους καλό τους επιστρατεύει. Για το δικό τους καλό θα τους απολύσει. Για τη «σωτηρία» της χώρας. 'Η μήπως δεν είναι για το καλό και των (απολυμένων) καθηγητών, και των (εν αναστολή ανέργων) μαθητών, και των (χρεοκοπημένων) γονιών, η «σωτηρία» της χώρας;

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ