Δημοσκόπηση Palmos

Νέα Δημοκρατία: 32%

ΣΥΡΙΖΑ: 27%

ΚΚΕ: 7,5%

Χρυσή Αυγή: 7,5%

Δημοκρατική Συμπαράταξη: 6,5%

Πλεύση Ελευθερίας: 3,5%

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2016/09/palmos-3.html#ixzz4KRo2inZh

Η πηγάδα - 5. Η ταυτότητα των νεκρών

 Η πηγάδα - 5. Η ταυτότητα των νεκρών

Το 1945 και ενώ τα σύννεφα του εμφυλίου αρχίζουν να σκεπάζουν την Ελλάδα, ο ιατροδικαστής Δημήτριος Καψάσκης αναλαμβάνει να εξετάσει τα πτώματα που βρίσκονται ριγμένα στην πηγάδα. Πριν συνεχίσουμε, αξίζει τον κόπο να πούμε δυο λόγια γι' αυτόν τον ιατροδικαστή, ο οποίος υπήρξε πάντοτε ο αγαπημένος τής κάθε εξουσίας.

Κατά περίεργο τρόπο, ο ιατροδικαστής Δημήτριος Καψάσκης (1908-1989) δεν εξέδωσε ποτέ γνωμάτευση η οποία θα στενοχωρούσε την εκάστοτε κυβέρνηση. Για τον Σωτήρη Πέτρουλα βεβαίωσε ότι ο θάνατός του προήλθε από ασφυξία λόγω δακρυγόνων. Για τον Νικηφόρο Μανδηλαρά πιστοποίησε ότι πνίγηκε από ατύχημα, αναγκάζοντας τον Γεώργιο-Αλέξανδρο Μαγκάκη να τον καταγγείλει στο δικαστήριο "διά τας ψευδορκίας και τα άλλα εγκλήματα περί τα έγγραφα που έχει διαπράξει" (Γ.Θ.Κρεμμύδας, "Οι άνθρωποι της χούντας μετά την δικτατορία", Εξάντας, 1984). Στο πτώμα της Ευγενίας Λιβανού-Νιάρχου παρέβλεψε τους μώλωπες και τα σημάδια πάλης και προσδιόρισε την αιτία τού θανάτου της σε υπερβολική δόση ηρεμιστικών χαπιών. Στο δε τροχαίο ατύχημα που προκάλεσε τον θάνατο του στρατηγού Στέφανου Σαράφη, δεν σημείωσε τίποτε παράξενο, παρ' ότι η Μάριον Σαράφη βεβαιώνει στο βιβλίο της "Ο στρατηγός Σαράφης όπως τον γνώρισα" ότι κατά την αυτοψία ακούστηκε να λέει πως το αυτοκίνητο "φαίνεται σαν να είχε βάλει στόχο τον στρατηγό". Οι άριστες σχέσεις τού Καψάσκη με την εξουσία δεν διαταράχθηκαν ούτε κατά την περίοδο της χούντας.

Από παντού στον Μελιγαλά: Διαβολίτσι 7 χλμ, Καρνάσι 15 χλμ, Ψάρι 22 χλμ, Πεταλίδι 40 χλμ...
Όλως τυχαίως, από τα 21 ονόματα των Τσουκαλέικων, τα 17 ανήκουν σε στρατιώτες.

Εν πάση περιπτώσει, η δουλειά στον Μελιγαλά γίνεται από τον Καψάσκη και την ομάδα του. Στην έκθεσή του ο ιατροδικαστής βεβαιώνει ότι ανέσυρε 708 πτώματα, όλα ενηλίκων ανδρών εκτός από δύο που ανήκαν σε γυναίκες. Με άλλα λόγια, τα ευρήματα του Καψάσκη δεν στοιχειοθετούν κανενός είδους σφαγή γυναικόπαιδων. Βέβαια, η εθνικόφρων βιβλιογραφία επιμένει ότι το συνεργείο σταμάτησε την δουλειά του πριν βγάλει όλα τα πτώματα, επειδή οι εργάτες δεν άντεχαν άλλο την δυσοσμία, όμως δεν νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά αυτόν τον ισχυρισμό.

Στο βιβλίο του "Η πηγάδα του Μελιγαλά", το οποίο διανέμει δωρεάν στους "προσκυνητές" ο Σύλλογος Θυμάτων Πηγάδας, ο συνταγματάρχης Ηλίας Θεοδωρόπουλος καταγράφει σε ειδικό παράρτημα με τίτλο "Πάνθεον ηρώων" 1.144 ονόματα. Ανάμεσά τους βρίσκονται 18 γυναίκες, ελάχιστοι έφηβοι και ένας δεκαπεντάχρονος μαθητής. Αξίζει να σημειώσουμε ότι στο ίδιο βιβλίο διαβάζουμε για "το μεγάλο ομαδικό έγκλημα 1500 ελλήνων", για μια πηγάδα που "μετατρέπεται σε τάφο 1500 και πλέον ελλήνων", για "τάφον 2000 και πλέον εθνικοφρόνων" και για σφαγές που έγιναν "εις Μελιγαλά και τα περίχωρα 2000 ατόμων", οπότε η οποιαδήποτε σοβαρότητα του κυρίου συνταγματάρχου πάει περίπατο.

Μια προσπάθεια καταγραφής κάνει και ο Κοσμάς Αντωνόπουλος στο ογκώδες "Εθνική Αντίστασις 1941-1945", αναφέροντας στοιχεία 699 "δολοφονηθέντων", αν και κατά την διήγηση κάνει λόγο για 2100 δολοφονηθέντες. Ο Κωνσταντίνος Αντωνίου, στον Γ2 τόμο του πολύτομου (και βραβευμένου, για ευνόητους λόγους) έργου του "Ιστορία ελληνικής βασιλικής χωροφυλακής 1833-1967", αναφέρει ότι "χίλια εννεακόσια άτομα εσφαγιάσθησαν και τα πτώματά των ερρίφθησαν εις μίαν βαθείαν χαράδραν ήτις επολιτογραφήθη διά την φρίκην της ως πηγάδα του Μελιγαλά". Την ίδια εποχή, το περιοδικό τἠς χωροφυλακής κάνει ελαφρώς συντηρητικώτερους υπολογισμούς και βρίσκει στην πηγάδα "περί τα 1800 άτομα πάσης ηλικίας και φύλου".

Η πιο τραβηγμένη επίσημα διατυπωμένη άποψη ανήκει στην Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού. Στον όγδοο -και τελευταίο- τόμο της σειράς "Αρχεία Εθνικής Αντίστασης", τα θύματα των κομμουνιστών υπολογίζονται "άνω των 3500, κατά μετριωτάτους υπολογισμούς". Αλλά είπαμε ήδη ότι το περί Μελιγαλά κεφάλαιο ανέλαβε να συγγράψει ο γνωστός μας υποδιοικητής του Τ.Α. Μελιγαλά Παναγιώτης Καζάκος.

Υπάρχουν όμως και πιο μαζεμένοι αριθμοί. Το επίσημο ανακοινωθέν τού ΕΛΑΣ έκανε λόγο για "60 νεκρούς αντάρτες και 800 Ράλληδες" (προσμετρώντας προφανώς και τους νεκρούς της τριήμερης μάχης), αριθμός που δεν απέχει πολύ από το νούμερο του Καψάσκη. Μια προσπάθεια καταγραφής που κάνει ο Σπύρος Ξιάρχος στο βιβλίο του "Η αλήθεια για τον Μελιγαλά", αναφέρει 120 νεκρούς κατά την μάχη και 280-350 εκτελεσμένους στην πηγάδα. Βέβαια, υπάρχουν και κείμενα που μιλάνε για 5000 νεκρούς αλλά ας μη τα πάρουμε στα σοβαρά.

Στο διάβα των χρόνων, η πηγάδα και τα "εγκλήματα των κομμουνιστών" έγιναν αντικείμενο κάθε λογής εκμετάλλευσης. Ανακαλύφθηκαν θύματα εκεί που δεν υπήρχαν και γεννήθηκαν ήρωες δίχως να τους έχει γεννήσει μάνα. Φτιάχτηκαν μέχρι και τάφοι με ονόματα που δεν είχαν καμμιά σχέση με τα γεγονότα. Αποκορύφωμα αυτής της σπέκουλας είναι η φωτογραφία ενός τάφου με την ένδειξη "Σπύρος Ι. Τσώνος - Εκτελέσθη εν Μελιγαλά την 15/9/1944 - Ετών 4", η οποία κυκλοφορεί ευρέως σε εθνικιστικούς ιστοτόπους παρ' ότι η ένδειξη έχει καταγγελθεί ως ψευδής. Ο "Σπύρος Ι. Τσιώνος" (και όχι Τσώνος) που εκτελέστηκε στην πηγάδα ήταν ένας κτηματίας από το χωριό Αγριλιά ετών 41. Σαράντα ενός ήταν ο άνθρωπος αλλά ο λιθοξόος ξέχασε προφανώς να χαράξει τον άσσο. Αρκεί μια ματιά στο "Πάνθεον ηρώων" του συνταγματάρχη Θεοδωρόπουλου για να μας πείσει.

Μελιγαλάς: τάφοι-μαϊμού ανύπαρκτων θυμάτων. Ο γκαιμπελσισμός σε όλο του το μεγαλείο.

Θα κλείσουμε για σήμερα με μια παρατήρηση και μια απορία. Η εαμική πλευρά ισχυρίζεται ότι όσοι εκτελέστηκαν ήσαν προδότες, δωσίλογοι, εγκληματίες κλπ. Η εθνικόφρων πλευρά υποστηρίζει ότι οι ελασίτες σκότωναν αδιακρίτως όποιον δεν ήταν κομμουνιστής. Οι πρώτοι λένε πως στον Μελιγαλά είχαν μαζευτεί όλα τα αποβράσματα της ευρύτερης περιοχής για να γλιτώσουν από τον ΕΛΑΣ και από την οργή του κόσμου. Οι δεύτεροι διατυμπανίζουν ότι στην πόλη βρέθηκαν απλοί άνθρωποι που δεν είχαν σχέση με όλα αυτά.

Εμείς δεν μπορούμε να ξέρουμε πού βρίσκεται η αλήθεια. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι ο πίνακας των θυμάτων και οι μαρμάρινες πλάκες στον χώρο τού "μνημείου" καταγράφουν ονόματα από 61 διαφορετικές κοινότητες, πολλές των οποίων βρίσκονται δεκάδες χιλιόμετρα μακρυά από τον Μελιγαλά. Ομολογώ ότι είμαι πολύ περίεργος να ακούσω από την πλευρά των εθνικοφρόνων μια λογική εξήγηση για το πώς βρέθηκαν όλοι αυτοί μαζεμένοι σε μια κωμόπολη στην οποία ήταν γνωστό πως πλησίαζαν οι αντάρτες και ήταν σίγουρο πως θα γινόταν σκοτωμός. Αν ήταν απλοί άνθρωποι που απλώς φοβόντουσαν την κομμουνιστική θηριωδία (γιατί άραγε;), δεν θα έπρεπε να καταφύγουν οπουδήποτε αλλού αντί να πάνε στο στόμα του λύκου και, μάλιστα, συν γυναιξί και τέκνοις;


--------------------------------------
Σημείωση
Κρατώ σημειώσεις από όλα τα σχόλια και τις απορίες των αναγνωστών και ομολογώ ότι όλα έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Δεν σκοπεύω να αφήσω τίποτε αναπάντητο. Λίγη υπομονή ώσπου να ολοκληρώσω με το υλικό που έχω συγκεντρώσει και στο τέλος θα συζητήσουμε τα πάντα. Στο μεταξύ, πρέπει να υπενθυμίσω ότι δεν διεκδικώ το αλάθητο, οπότε κάθε υπόδειξη για διόρθωση γίνεται δεκτή με ευχαρίστηση.

Monsanto –Bayer: Τοξική Συνενοχή

 Monsanto –Bayer: Τοξική Συνενοχή

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ)

Monsanto –Bayer: Τοξική Συνενοχή

 

«Ελέγξτε το πετρέλαιο και θα ελέγχετε έθνη.
Ελέγξτε το φαγητό και θα ελέγχετε τον κόσμο».
Χένρι Κίσινγκερ 1974

Οι γεωργικοί σπόροι είναι η βάση της διατροφής μας, στην ουσία είναι η αφετηρία της διατροφικής αλυσίδας του ανθρώπου και ο βασικός κρίκος της ανθρώπινης ανάπτυξης.

Να όμως που εταιρείας όπως η Monsanto, η Seminis, η Bayer- Aventis, η Dupont, η Syngenta, η Νovartis η Pioneer, η AstroZeneca ιδιωτικοποίησαν και μονοπώλησαν την σποροπαραγωγή, μεθοδευμένα εξαφάνισαν τις τοπικές και φυσικές ποικιλίες, δημιούργησαν και  κατοχύρωσαν, με πολιτικές αποφάσεις, εμπορικά κανάλια, και ακόμα χειροτέρα δημιούργησαν την «πνευματική ιδιοκτησία» τους επί των γεωργικών προϊόντων. Αυτό σημαίνει ότι ο αγρότης δεν μπορεί να συλλέξει και να φυλάξει τους σπόρους του διότι δεσμεύεται με συμβόλαιο να τους αγοράζει κάθε χρόνο με βάση τους όρους της εμπορίας και του μάρκετινγκ που καθορίζει η πολυεθνική εταιρεία. Έτσι οι εταιρίες αποκτούν το αποκλειστικό «δικαίωμα χρήσης του σπόρου» που τους «ανήκει πνευματικά», καθώς και των πωλήσεων  οποιουδήποτε παράγωγου προϊόντος προέρχεται από αυτόν τον σπόρο.

Αποκορύφωμα αυτής της πρακτικής αποτελεί η προώθηση από την καπιταλιστική πολιτική εξουσία της συμφωνίας TRIP’S (Trade-Related Aspects of Intellectual Property Rights) το 2001. Άλλωστε οι νόμοι της καπιταλιστικής πολιτικής εξουσίας είναι το μέσο ώστε να ικανοποιούνται οι κερδοφόρες ανάγκες των εταιρειών. Μια χειροπιαστή αντανάκλαση αυτής της πραγματικότητας  αποτελεί η συμφωνία TRIP’S, η οποία  επιβάλλει πλήθος συνθηκών και νομικών δεσμεύσεων με σκοπό τα κράτη να  υποχρεωθούν να προσαρμόσουν τη νομοθεσία τους με τέτοιον τρόπο ώστε να επιτραπεί η χρήση  πατενταρισμένων γονιδίων, φυτών, ζώων, βακτηρίων ή ιών καθώς και την προστασία  όλων των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας των πολυεθνικών.  Έτσι κι αλλιώς καθώς οι πολυεθνικές κατέληξαν να κυριαρχούν πάνω σε κάθε μορφή  κοινωνικής δράσης η ιδανική αντίληψη που έχουν για την φύση δεν μπορεί να είναι άλλη από την κυριαρχία πάνω σε αυτήν.

Οι πολυεθνικές εταιρείες όρισαν την ατζέντα με τέτοιον τρόπο ώστε από την Τζακάρτα ως το Τόκιο από το Παρίσι ως το Μεδεγίν ο κόσμος να πρέπει να καταναλώνει το ίδιο αγροτοδιατροφικό τυποποιημένο βιομηχανικό προϊόν.   

Ωστόσο ο συγκεκριμένος τρόπος εξαναγκαστικής ιδιωτικοποίησης των σπόρων δημιούργησε τις δικές του ιδεολογικές ανάγκες. Για να πειστούν οι λαοί, οι πολυεθνικές προωθούν ασταμάτητα τον μύθο ότι εργάζονται με γνώμονα το συμφέρον της «διεθνούς κοινότητας» και όλες οι προσπάθειες  τους στον τομέα της  βιοτεχνολογία των τροφίμων γίνονται για να νικηθεί η πείνα στον πλανήτη.

Ήταν το 1960 όταν οι χειροτέχνες βιολόγοι της Monsanto επενέβησαν στο κυτταρικό μηχανοστάσιο των γεωργικών σπόρων, στην αφετηρία δηλαδή της διατροφικής αλυσίδας του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν σπόροι χίμαιρες τους οποίους ποτέ η φύση δεν θα τους δημιουργούσε.
 

Μην θεωρηθεί όμως ότι η καλή μας εταιρεία έκανε ότι έκανε για το κέρδος της ή για να καταστρέψει τις τοπικές ποικιλίες ώστε να ιδιοποιηθεί παγκόσμια τους σπόρους, να μονοπωλήσει την αγορά και να αποκλείσει τους μικρούς τοπικούς αγρότες από τη γη τους άρα να διευκολύνει την αρπαγή της γης από τις πολυεθνικές.

Όχι, η Monsanto είχε όραμα ανθρωπιστικό, ήθελε να προσφέρει, διότι, όπως τόνισε ο αντιπρόεδρος της Κάρολ Χόχβαλτ το 1962: «Είναι απολύτως αναμενόμενο το ότι μέσω της τροποποίησης της γενετικής πληροφορίας(…) (σ.σ. αυτή) θα αποτελούσε στην κυριολεξία ένα θαύμα για την αντιμετώπιση της πείνας και του υποσιτισμού».

Εν τούτοις η Monsanto  άφησε μία κληρονομιά στην ανθρωπότητα που δεν μπορεί να ξεχαστεί: Το  Agent Orange! Με αυτήν την διοξίνη, ένα απάνθρωπο χημικό και βιολογικό όπλο, τα αμερικανικά βομβαρδιστικά ψέκασαν το Βιετνάμ για να εξαλείψουν το ζιζάνιο του κομμουνισμού. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν τερατογενέσεις, θάνατοι από καρκίνο, ερήμωση περιοχών ολόκληρων, αποτέλεσμα  της μόλυνσης που προκάλεσαν οι ΗΠΑ.

Ωστόσο οι μεταλλαγμένοι σπόροι της εταιρείας Monsanto που καλλιεργούνται παγκόσμια καλύπτουν 100 εκατομμύρια εκτάρια. Ένα εκτάριο ισούται με 10.000 τ.μ. Για να γίνει πιο κατανοητό το μέγεθος, στην Ελλάδα η καλλιεργήσιμη γη ανέρχεται στα 4,4 εκατομμύρια εκτάρια.

 Τα μισά σχεδόν των καλλιεργήσιμων εδαφών που χρησιμοποιούν σπόρους της Monsant βρίσκονται στις ΗΠΑ και ακολουθεί η Αργεντινή, η Βραζιλία, ο Καναδάς, η Παραγουάη, η Κίνα, η Νότια Αφρική, και η Ινδία. Με εξαίρεση την Ισπανία και την Ρουμανία η Ευρώπη είχε μείνει στο απυρόβλητο.

Στην Ινδία οι αγρότες μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στα όλο και αυξανόμενα έξοδα της αγροτικής παραγωγής τους μιας και είναι υποχρεωμένοι αφενός να αγοράζουν συνεχώς τους σπόρους τους και τα χημικά που απαραίτητα τους συνοδεύουν, αφετέρου να πωλούν το προϊόν τους σύμφωνα με τις τιμές που ορίζει το χρηματιστήριο τροφίμων που βρίσκεται στο Σικάγο, οδηγούνται στην αυτοκτονία. Τα τελευταία 15 χρόνια 200.000 αγρότες έχουν αυτοκτονήσει στην πολύπαθη Ινδία.

Πάνω από πενήντα χρόνια πέρασαν από την δήλωση του Κάρολ Χόχβαλτ, όμως τα εκατοντάδες εκατομμύρια που λιμοκτονούν παγκοσμίως παραμένουν. Γιατί , όπως καταγγέλλει η Ινδή αγωνίστρια Βαντάνα Σίβα στον Γιώργο Αυγερόπουλο στο ντοκιμαντέρ «Πεθαίνοντας στην Αφθονία» : «Η πείνα, που έχει γίνει μόνιμη και παγκόσμια, είναι ολοκληρωτικά δημιουργία του παγκόσμιου επισιτιστικού συστήματος, το οποίο δεν έχει δημιουργηθεί για να θρέφει τους λαούς του κόσμου, αλλά για να μεγιστοποιεί τα κέρδη της Μονσάντο, για τους σπόρους, της Κάργκιλ, για το εμπόριο, για να πουλάνε παρασιτοκτόνα, φυτοκτόνα, λιπάσματα (…) Την περίοδο 2007-08 ενώ οι τιμές των τροφίμων διπλασιάστηκαν, τα κέρδη αυτών των εταιριών επίσης διπλασιάστηκαν».

Ας αναλογιστούμε: Σήμερα, που ένα παιδί πεθαίνει από την πείνα κάθε 30 δευτερόλεπτα και κάθε χρόνο  πεθαίνουν από υποσιτισμό  έξι εκατομμύρια  πριν κλείσουν το πέμπτο έτος της ηλικίας τους, ανακοινώνεται η συμφωνία μεταξύ  Monsanto και Bayer που κατοχύρωσε την εξαγορά της πρώτης από την δεύτερη  με τίμημα 66 δισ. δολ, σε μετρητά παρακαλώ !

Η Bayer ήταν θυγατρική από το 1925 της εταιρείας που ξεχώρισε στο φασιστικό καθεστώς της Γερμανίας, IG Farben κατασκευάστρια του χημικού «Zyclon Β» που χρησιμοποίησαν οι φασίστες στους θαλάμους αεριών. Η μεγάλη επιτυχία της Bayer ήταν η ανακάλυψη και η παρασκευή της ηρωίνης, που την λάνσαρε ως αντιβηχικό φάρμακο  και ως μη εθιστικό υποκατάστατο της μορφίνης. Η ηρωίνη βρισκόταν στα ράφια των φαρμακειών και πωλούνταν  ελεύθερα από το 1898 ως το 1910.

Bayer και Monsanto συγχωνεύτηκαν δημιουργώντας τό μεγαλύτερο παγκοσμίως μονοπώλιο στους σπόρους και στην χημική βιομηχανία ανοίγοντας ταυτόχρονα μια πόρτα για να μπουν οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί στην Ευρώπη, με σίγουρο σκοπό να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση την πείνα και του υποσιτισμό στο κόσμο. Αυτό είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ο Γενικός Γραμματέας της Copa-Cogeca της ΕΕ Pekka Pesonen. Τα λόγια του: «η αύξηση της παραγωγικότητας (με τροποποιημένους σπόρους) της ΕΕ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει στην καταπολέμηση της πείνας και του υποσιτισμού σε όλο τον κόσμο». Δημοσίευμα: 01/08/2016 SKAI.

Εκείνο που πραγματικά προκαλεί ίλιγγο είναι ότι οι πολυεθνικές θέτουν οι ίδιες τους κανονισμούς στους εαυτούς τους και πιστεύουν πως έχουν νόμιμα ρόλο στην διακυβέρνηση της κοινωνίας. Μοναδικό σκοπό έχουν να αυξηθούν τα κέρδη και να επιβάλουν τον νόμο τους παντού στο κόσμο ώστε να οικειοποιηθούν την πιο κερδοφόρα από όλες τις αγορές: Την αγορά τροφίμων!

Όμως αναρωτιόμαστε αν αυτό το τεράστιο ποσό της «εξαγοράς» της Monsanto από την Bayer θα μπορούσε να θρέψει όλους τους πεινασμένους του κόσμου από τώρα ως την αιωνιότητα μαζί με το επιδόρπιο…

Πέμπτη - το νέο Σάββατο

 Πέμπτη - το νέο Σάββατο

Δεν ξέρω ποιος έβγαλε το συμπέρασμα ότι η Πέμπτη είναι το νέο Σάββατο, αλλά σίγουρα δεν είχε υπόψη του το Φεστιβάλ της οργάνωσης. Όπου ο εργαζόμενος λαός φεύγει πριν από τα μεσάνυχτα, χωρίς γοβάκι, για να μη γίνει κολοκύθα, και βασικά γιατί έχει πρωινό ξύπνημα. Είναι σαν εκείνο το παιδικό τραγουδάκι με τα Στρουμφάκια, που λέει "την Πέμπτη δεν κρατιέμαι...", υπονοώντας την προσμονή για το Φεστιβάλ, που φουντώνει. Έλα όμως που... "Παρασκευή πρωί, λα-λα-λα-λα-λα, λα-λα,..", που είναι σαν να πέφτουν αποσιωπητικά. Ακόμα κι αν το πεις με βαριά, σαλονικιώτικη προφορά το "λα-λα-λα" και πας χαλαρά με ένα μπουγατσάν στο χέρι ή τους λουκουμάδες του Φεστιβάλ που (και) φέτος ήταν πολύ ωραίοι, δεν αλλάζει το νόημα κι όλοι ξέρουν τι αποσιωπάται: η βαρβαρότητα του συστήματος της εκμετάλλευσης και του πρωινού ξυπνήματος.

Όχι λοιπόν, η Πέμπτη δεν είναι το νέο Σάββατο. Γιατί την τρίτη μέρα κατά τας γραφάς, θα γίνεται παλλαϊκό προσκύνημα (ου μην και παλλαϊκό κράτος) και δε θα βρίσκεις μέρος να σταθείς και καρεκλοπόδαρο να ακουμπήσεις. Ενώ τώρα υπάρχει σχετική άπλα και λιγοστές ουρές, που μπορεί να φαίνονται κάπως κρύες, αλλά σίγουρα θα τις νοσταλγήσεις τις επόμενες μέρες, δηλ σήμερα κι αύριο. Καθώς (υπάρχει) και η ηθική δέσμευση στα περιβάλλοντα σπίτια και τις λαϊκές δυτικές συνοικίες (όχι το συγκρότημα) κι εργατογειτονιές πως δε θα τους ξενυχτήσουμε με τη φασαρία και θα τελειώσουμε κάπως νωρίτερα.
Μόνο που νωρίς από νωρίτερα διαφέρει...

Κνε μου αρρώστια, Κνε αδυναμία
Φεστιβάλ δεν τέλειωσε ποτέ κανείς στη μία...

Για την ακρίβεια, στη μία και μισή, οπότε είχαν τελειώσει τα πάντα. Κι έμεινε μόνο το κουβανέζικο μπαρ, Τούμπα λίμπρε και καρδιτσιώτικα κοκτέιλ, όπου ο μη αστικός μύθος λέει πως πέρυσι, κάποια στιγμή, προς τα ξημερώματα, είχε παίξει και Παντελίδη! Αλλά σύντομα έσβησαν κι εκεί τα φώτα και το επόμενο βήμα (για να μας διώξουν) θα ήταν να παίξει πχ ο σοβιετικός ύμνος και το σηματάκι της ΕΡΤ "καληνύχτα σας".
-Αύριο πάλι, δε θα είμαστε εδώ, που είχε πει μια φορά κι ο Λάκης με τα ψηλά ρεβέρ. Θα είναι όμως άλλοι.

Μα μιάμιση ώρα; Είπαμε, έχει συμπυκνωθεί ο πολιτικός χρόνος, αλλά όχι κι έτσι...

Αυτό δε σημαίνει πως δεν υπήρχε λαός (μέχρι τις 12 έστω). Μπορεί να μην είχαμε τον κόσμο που είχε η Τούμπα Λίμπρε χτες, αλλά το ΠΑΟΚ-Φιορεντίνα προσφερόταν για δημιουργικές υπερβολές και συνειρμούς με τα παλιά, αγαπημένα "Σπορ του Βορρά" του Μπούζα (πριν το γυρίσουν κι αυτά σε ταμπλόιντ σχήμα και κλείσουν) που φούσκωναν πλήθη και γεγονότα, σα φαρίνα (Πέτρος) Γιώτης. Στις σελίδες τους ο λαός του Φεστιβάλ θα ήταν τουλάχιστον ίσα με αυτόν της Τούμπας (βάλε και τα διαρκείας και τους τζαμπατζήδες). Κι αυτός της Τούμπας, υλικό για επανάσταση, ίσα με το πλήθος της τρίτης μέρας στο πάρκο Τρίτση. Ενώ εμείς θα βγάζαμε γραμμή στον Ραπ(τόπουλο), λέγοντας "καλησπέρα από το κιτρινόμαυρο Παύλου Μελά" -αφού οι ΠΑΟΚτζήδες θα έβλεπαν μπάλα.

Στον απολογισμό της μέρας, η κε του μπλοκ κράτησε.
Την κίνηση στην Εγνατία (ελέω ποδοσφαιρικού αγώνα και ΔΕΘ) και το αστικό της Σταυρούπολης (27) που μας φέρνει πιο κοντά, μέχρι να γίνεις παστός.
Για σένα έχω κάνει κρατητήριο και σκότωσα για ένα εισιτήριο...

Την τιτοϊκή κονκάρδα ενός σφου, όπου ο Γιόζιπ Μπρος είναι φτυστός ο... (ας κρατήσουμε μέχρι αύριο το σασπένς, που θα υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα).
Τη σφισσα με το μοβ φεγγάρι στα μαλλιά της (ψεύτικη η ακρογιαλιά, αν δεν τα 'βαφες σαν Ρόντμαν, θα 'σαν όλα αληθινά.
Τις άθικτες ντάνες με τις καρέκλες, που θα εξαφανιστούν μέχρι να πεις "λυκοσυμμαχία" τις επόμενες μέρες. Δείτε τις, πριν τις κατεβάσουν...

Την επίσκεψη κλιμακίου συνιστώσας της Ανταρσυα, που κατέφτασε στην κορύφωση της βραδιάς, όταν είχε τελειώσει το πρόγραμμα, και δε χρειαζόταν να κόψεις εισιτήριο για να μπεις στο χώρο. Όχι πως δεν είχαν όμως, γιατί τα διακινούν -λέει- κι οι ίδιοι, ενωτικά, στο Χεμινγουέι, το στέκι τους στο κέντρο της πόλης, με τα φτηνά ποτά και τις (όχι και τόσο φτηνές) σπέσιαλ κρέπες.
Παρεμπιπτόντως, το ρούμι στο κουβανέζικο το είχαμε φέτος 4 ευρώ. Απλά το λέω, χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα για τη διατίμηση του αλκοόλ και το μέτρο σύγκρισης στην αγορά. Ούτε γουλιά...

Το βαζιουλινικό σύνθημα "ούτε γουλιά (αλκοόλ)" που υιοθέτησε άθελά του ο Sniper, για να κρατήσει νηφάλια τη ΣΚΕΨΗ του, (όπως λέγεται και το όργανο των εμφιαλωμένων Κοκακολάδων, που είχαν και φέτος την τιμητική τους, με τα μπαλόνια τους). Ούτε γουλιά κι εδώ, μόνο Βίκος και ξερό ψωμί (συνοδεία για τα σουβλάκια).

Την ειρηνική συνύπαρξη με τη λαϊκή πτέρυγα του (πάλαι ποτέ) αριστερισμού, που προτιμά τα κλαρίνα από τη σκα κι άλλα μεταμοντέρνα ακούσματα, και γουστάρει οτιδήποτε λαϊκό -εκτός από τη λαϊκή εξουσία-λαϊκή οικονομία. Εκτός κι αν αγάπησαν αναδρομικά όλες τις επεξεργασίες του 15ου Συνεδρίου.

Τα θυελλώδικα χειροκροτήματα (ΟΥΡΑ κι ουρανομήκεις επιδοκιμασίες) στην εμφάνιση του Πετρολούκα Χαλκιά. Και το λογοπαίγνιο που έκανε το Λαϊκό Στρώμα -ανώτατο στάδιο του σεφερλισμού-παραγοντισμού- για τον ΠετροΛούκατς Χαλκιά (θυελλώδικα "ωχ θεέ μου" και παλάμες να καλύπτουν το πρόσωπο) και την ταξική συνείδηση, με φόντο το σύνθημα της λαϊκής σκηνής: για να φτιάξω μια καινούρια κοινωνία άλληνε...
Έλειπε μόνο ο Πέτρος Φιλιππίδης σε ρόλο μπάτσου να πει με στιλ Τσίπρα: σκασμός εγώ μιλάω...

Το πεντάλεπτο πέρασμα από τους Ιμάμ Μπαϊλντί, όπου η τραγουδίστρια μπαΐλντιζε το κοινό της στο μπλα-μπλα, μέχρι να τραγουδήσει λίγο και να το ξαναγυρίσει στο μιλητό.
Τη φεστιβαλική ανεμελιά, που δεν την αγγίζουν οι (άδικες) μπηχτές της μάνας Φύσσα κι οι κουτοπόνηρες ερωτήσεις ενός δεξιού Ναρίτη στο ΓΓ, για το ευρώ και τη Χρυσή Αυγή.

Και την απορία γιατί ο ΓΓ ήταν εδώ μέχρι χτες το πρωί, αλλά δεν παρέτεινε λίγο την παραμονή του, για να έρθει στο Φεστιβάλ, να φάει και να χορέψει στη λαϊκή. Γιατί εμείς στην ομήγυρη, μπορεί να ήμασταν αρκούντως εύσωμοι, τρεις τόνοι (σε κιλά) - μία πολιτική, και φαγανοί (τα σουβλάκια καλά, τα λουκάνικα αξιοπρεπή, αλλά τη διαφορά την έκαναν οι λουκουμάδες), από χορό όμως... βράχος ακούνητος ο Ντιμιτρόφ. Και δεν ξέρω αν αρκεί η φεστιβαλική ανεμελιά για να κερδίσουμε έξυπνα τιτιβίσματα και χολερικά σχόλια.

Το κακό πάντως με αυτές τις ευέλικτες στη σύνθεση, αλλά δυσκίνητες στο περιεχόμενο (σαν εξωκοινοβουλευτική ενότητα) παρέες είναι ότι κάνουν την ίδια βόλτα πάνω-κάτω σε ακτίνα μερικών μέτρων, συναντάνε ένα σωρό γνωστούς, αποπροσανατολίζονται από το στρατηγικό τους στόχο, και όταν βρουν τελικά τραπέζι να κάτσουν, παλουκώνονται για να μην το χάσουν. Οπότε χρειάζονται διασπαστικές-φραξιονιστικές κινήσεις, για να γυρίσεις το χώρο και να βρεις υλικό για ανταπόκριση.

Όπως πχ το ταμπλό από το... αναμοφωτήριο της Μακρονήσου, που μιλούσε ειρωνικά για το μεγάλο Στάλιν, που (κατά τα σοβιετικά βιβλία) ήταν ολοκληρωμένη μεγαλοφυΐα και εποίησε τα πάντα. Γιατί ψέματα είναι;

Αλλά περισσότερα επ' αυτού στο αυριανό σημείωμα.

H φρίκη που κρύβεται πίσω από το IKEA

Κατά την διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου η Σουηδια άφησε τα στρατεύματα των ναζί να…

προελάσουν ανενόχλητα μέσα από την χώρα.Με αυτή την επιλογή φαίνεται να συμφωνούσε και ο κύριος Invgar Kamprad ιδρυτής και ιδιοκτήτης του ΙΚΕΑ καθώς αποτελούσε ενεργό μέλος του ναζιστικού κόμματος της Σουηδίας. Ωστόσο κάπου στο 1950 παραιτήθηκε από μέλος του κόμματος προφανώς επειδή η ιδιότητά του αυτή θα έβλαπτε την εικόνα και την κερδοφορία τις επιχείρησής του.Ο ρόλος του από κει και πέρα περιορίστηκε σε αυτόν του χρηματοδότη του per engdahl προσωπικού του φίλου και ηγέτη του ναζιστικού κόμματος της Σουηδίας..

Ντοκιμαντέρ της Σουηδικής τηλεόρασης προσφέρει ανατριχιαστικά στοιχεία για τη δράση της συγκεκριμένης πολυεθνικής.

Το ΙΚΕΑ για να τροφοδοτήσει 150 καταστήματα του σε 22 χώρες και να καταφέρει να έχει κέρδη μέχρι και 10,4 δις ευρώ το 2001 εκμεταλλεύεται τη φτηνή εργασία παιδιών στην Ινδία,το Πακιστάν,το Βιετνάμ και την Ινδονησία.

Πιο συγκεκριμένα το ΙΚΕΑ συνεργάζεται με προμηθευτές σε όλο το κόσμο που διαθετουν στις προαναφερθείσες χώρες μικρά εργοστάσια στα οποία δουλεύουν ακόμα και 14 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα παιδιά ηλικίας 6,7,8 χρονών.

Τα παιδιά αυτα που κατασκευάζουν τα πάμφθηνα χαλιά του ΙΚΕΑ αποτελουν ουσιαστικά σκλάβους των προμηθευτών καθώς έχουν δοθεί σε αυτούς ως ενέχυρο για δάνεια που ζητούν οι οικογένειες τους. Τα παιδιά δεν επιστρέφονται αν δεν αποπληρωθούν τα δάνεια αυτά ύψους 35 δολαρίων (με τους τόκους).

Σε περίπτωση που δεν συμμορφώνονται η δεν είναι όσο παραγωγικά πρέπει τα παιδιά αυτά κακοποιούνται, καίγονται με τσιγάρα, κρεμιούνται ανάποδα από δέντρα.

Επιπλέον πληροφορίες αντλήθηκαν από το διαδίκτυο. Σύμφωνα με αυτές το ΙΚΕΑ χρησιμοποιει φτηνή καταναγκαστική εργασία πολιτικών κρατουμένων. Στη Μπούρμα της Ινδίας χρησιμοποιούνται από προμηθευτές του ΙΚΕΑ οι πολιτικοί κρατούμενοι της επαρχίας αυτής, όσοι δηλαδή αντιστέκονται στην ανελέητη εκμετάλλευση, στα σχέδια ντόπιων αφεντικών, καθώς και στα προγράμματα του ΔΝΤ και της ΠΤ.

Πέρα όμως από τους φυλακισμένους εργάτες το ΙΚΕΑ διατηρει εργοστάσια στη Βουλγαρία, τη Ρωσία, τη Ταϊλάνδη και άλλες φτωχές χώρες ώστε με τα ψίχουλα που δίνει στους εργάτες του να εκτοξεύει τα κέρδη του πουλώντας βέβαια φτηνά για τους βολεμένους καταναλωτές του δυτικού κόσμου αλλά με τεράστιο περιθώριο κέρδους για το ίδιο..

Μια άλλη ειδικότητα του IKEA είναι να κατασκευάζει την εικόνα μιας ευαίσθητης κοινωνικά και οικολογικά επιχείρησης. Έτσι ενώ μπορεί να κάνει όλα τα παραπάνω και πολλα περισσότερα που μας είναι απλώς άγνωστα και δυσεύρετα, χρηματοδοτεί μαζί με την Unicef προγράμματα ενάντια στην παιδική εργασία(!!!) Η υποκρισία και το ψέμα στο μεγαλείο της.. με διαμεσολαβητή τη Unicef, σπόνσορα το ΙΚΕΑ και στόχο την εξιλέωση των συνειδήσεών μας.
Όσα αναφέρθηκαν, με ελάχιστες διαφοροποιήσεις ισως, χαρακτηρίζουν τη δράση κάθε πολυεθνικής και απλά επαναλαμβάνουν κάποιες από τις συνήθεις τακτικές τους.

Το παράδειγμα του ΙΚΕΑ είναι μόνο ενδεικτικό και το όνομα της εταιρίας θα μπορούσε να υποκατασταθεί από αμέτρητα άλλα γνώριμα ονόματα, κρίκους στην αλυσίδα του συστήματος εκμετάλλευσης. Ενός συστήματος που υπάρχει όσο το συντηρεί η παθητική συνενοχή και για το οποίο η μόνη λύση είναι η ανατροπή… 

Κινητοποίηση αυτή την ώρα στο Ζάππειο (ΦΩΤΟ)

 Κινητοποίηση αυτή την ώρα στο Ζάππειο (ΦΩΤΟ)

Από την κινητοποίηση 

 

Παρέμβαση από τις 6.00 το πρωί, έξω από το Ζάππειο Μέγαρο, πραγματοποιεί το ΠΑΜΕ, ετοιμάζοντας αγωνιστική υποδοχή στην κυβέρνηση και τους Ευρωπαίους υπουργούς και εργατοπατέρες, οι οποίοι έχουν προσκληθεί από το υπουργείο Εργασίας, για να συμμετάσχουν στο διεθνές συνέδριο φιέστα, για το «Ευρωπαϊκό Κεκτημένο» στις Συλλογικές Συμβάσεις και τα εργασιακά.

Οι συγκεντρωμένοι βρίσκονται στην  είσοδο του Ζαππείου και  έχουν απλώσει δύο  πανό που αναγράφουν στα ελληνικά και τα αγγλικά, «Μέσα στης Ευρώπης της λυκοσυμμαχία, έχει μόνο φτώχεια, μέτρα και ανεργία», ενώ φωνάζουν συνθήματα, όπως «Το κεκτημένο το ευρωπαϊκό, Στηρίζει το κεφάλαιο το πολυεθνικό», «Εργάτες της Ευρώπης ξεσηκωθείτε, τους εργατοπατέρες παραμερίστε», «Όχι στην ανεργία, στη μίζερη ζωή οργάνωση, αγώνας για την ανατροπή», «Εργάτη μη μειώνεις τις απαιτήσεις, στους ταξικούς αγώνες για νέες κατακτήσεις», «Κατρούγκαλε - Κατρούγκαλε με όλα αυτά που κάνεις, τον Βρούτση τον ξεπέρασες- τον Λάσκαρη τον φτάνεις».

Το ΠΑΜΕ, σε ανακοίνωσή του αναφέρει: 


«Αυτή τη στιγμή το ΠΑΜΕ και εκατοντάδες εργαζόμενοι από συνδικαλιστικές οργανώσεις της Αττικής προχωρούν σε κινητοποίηση στο χώρο του Ζαππείου, τη μέρα που η κυβέρνηση προχωρά σε συνέδριο - φιέστα για τον κατώτερο μισθό, μαζί με τους βιομήχανους και τις άλλες εργοδοτικές οργανώσεις αλλά και τις ξεπουλημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και άλλων συνδικαλιστικών οργανώσεων, τα σταθερά και χρήσιμα στηρίγματα των αφεντικών.

Πλάι τους θα στέκονται οι αυθεντίες και οι εξειδικευμένοι απ’ όλη την Ευρώπη στο ξήλωμα των εργατικών δικαιωμάτων, της κατεδάφισης των συλλογικών συμβάσεων και των μισθών ώστε να δώσουν την τεχνογνωσία τους στην ελληνική κυβέρνηση για το παραπέρα χτύπημα της εργατικής λαϊκής οικογένειας.

Είναι τα τσιράκια των πολυεθνικών, η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και οι οργανώσεις της, αυτοί που δε δίστασαν να στηρίξουν τα προηγούμενα χρόνια ιμπεριαλιστικούς πολέμους, αυτοί που έχουν υπογράψει φαρδιά - πλατιά, το σφαγιασμό των μισθών, τη διάλυση των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων, τα συμβόλαια πρώτης ευκαιρίας, τα συμβόλαια μηδενικών ωρών.

Σήμερα βρισκόμαστε στο χώρου του Ζαππείου απρόσκλητοι, πρόεδροι συνδικάτων, συνδικαλιστές, εργαζόμενοι και συνταξιούχοι από δεκάδες συνδικαλιστικές και συνταξιουχικες οργανώσεις για να καταγγείλουμε κυβέρνηση και κολαούζους που δίνουν χέρι βοηθείας στους βιομηχάνους, στους εφοπλιστές και στη μεγαλοεργοδοσία κάθε κλάδου για το τσάκισμα των εργατικών κατακτήσεων, να ενημερώσουμε για τη νέα παγίδα που πάει να στηθεί στην πλάτη της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, όταν έχουν ήδη συμφωνήσει πάνω στο νέο γύρο επίθεσης, όταν η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζόμενων εργάζεται με 400 ευρώ, με εργασιακές σχέσεις λάστιχο ή βρίσκεται μαζικά στην ανεργία».

902gr

Ωραιόκαστρο, Χίος και «αγανακτισμένοι» φασίστες

Ωραιόκαστρο, Χίος και «αγανακτισμένοι» φασίστες

Στο Ωραιόκαστρο διάφορα ακροδεξιά στοιχεία της περιοχής, συνεπικουρούμενα από το δήμαρχο, έδειξαν το ...μεγαλείο τους, ζητώντας να μην πάνε στο σχολείο τα μικρά προσφυγόπουλα. Στη Χίο «αγανακτισμένα» φασιστοειδή πήγαν έξω από κέντρο κράτησης στο νησί και επιτέθηκαν σε πρόσφυγες και μετανάστες με πέτρες και κροτίδες. Αντίστοιχα περιστατικά - μικρότερης έκτασης - συμβαίνουν και σε άλλες περιοχές της χώρας, ενώ και στο παρελθόν δεν έλειψαν επιθέσεις σε βάρος προσφύγων. Διάφορα φασιστοειδή και διάφοροι φασίζοντες, που νιώθουν - όπως λένε - απλά Ελληνες, ξεσπαθώνουν σε βάρος ανθρώπων που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες, εξαναγκασμένοι να βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια χώρα που δεν θέλουν, χωρίς τα βασικά. Βέβαια, σε καμία περίπτωση αυτές οι συμπεριφορές δεν μπορούν να ακυρώσουν το μεγάλο κύμα αλληλεγγύης από τους εργαζόμενους και τις λαϊκές οικογένειες στους χιλιάδες ξεριζωμένους που βρίσκονται στη χώρα μας τους τελευταίους μήνες. Αλληλεγγύη που συνεχίζεται και ίσως είναι μια ευκαιρία να φουντώσει ακόμα περισσότερο, για να ανακόψει κάθε σκέψη οποιουδήποτε φανερού ή κρυφού κέντρου και να σβήσει τις όποιες φασιστικές ρατσιστικές φωνές που όλο και ξεπετάγονται, ειδικά τις τελευταίες βδομάδες.

* * *

Και η περίπτωση του Ωραιοκάστρου και αυτή της Χίου, αναδεικνύουν και ορισμένα άλλα ζητήματα εκτός από τα παραπάνω. Είναι ξεκάθαρο ότι γι' αυτά τα απαράδεκτα φαινόμενα τεράστια ευθύνη έχει η ίδια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Θυμίζουμε ότι αυτή η κυβέρνηση έβαλε φαρδιά - πλατιά την υπογραφή της στη συμφωνία Ευρωπαϊκής Ενωσης - Τουρκίας, που εγκλωβίζει χιλιάδες ανθρώπους στη χώρα μας. Οτι παρουσίαζε εκείνη τη συμφωνία σαν το «εργαλείο» που θα λύσει όλα τα προβλήματα σχετικά με το μεγάλο αριθμό προσφύγων. Οτι συσκότιζε το χαρακτήρα της ΕΕ σχετικά με το Προσφυγικό και παρουσίαζε αυτό το μηχανισμό, που έχει ευθύνη για τους πολέμους και την προσφυγιά, ως «σωτήρα». Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τις άθλιες συνθήκες διαμονής χιλιάδων εγκλωβισμένων ανθρώπων σε διάφορα κέντρα κράτησης και φιλοξενίας σε όλη τη χώρα, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που μπορεί να πάρει επικίνδυνες διαστάσεις. Και το κυριότερο; Αυτές οι συγκεκριμένες αντιλαϊκές πολιτικές, όπως και το κλίμα εφησυχασμού ότι όλα θα λυθούν από τις Βρυξέλλες και τις συμφωνίες ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα, είναι «βούτυρο στο ψωμί» φασιστικών, ρατσιστικών στοιχείων, που εκμεταλλεύονται τις συνθήκες για να εξαπολύσουν το δηλητήριό τους, να οργανώσουν νέες επιθέσεις σε βάρος προσφύγων και μεταναστών.

* * *

Οι ευθύνες της κυβέρνησης όχι μόνο δεν είναι αμελητέες, αλλά μπορούν να τροφοδοτήσουν αντίστοιχες συμπεριφορές στο μέλλον. Και δεν είναι η πρώτη φορά που μία αστική κυβέρνηση ρίχνει «νερό στο μύλο» φασιστοειδών. Και η προηγούμενη έβαλε το χεράκι της για να καλλιεργηθεί συνείδηση στο λαό ενάντια στους μετανάστες. Θυμίζουμε χαρακτηριστικά τις κορόνες του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος θεωρούσε πως δεν πρέπει να μένουν έξω από τους παιδικούς σταθμούς τα ...ελληνόπουλα και να μπαίνουν τα παιδιά μεταναστών. `Η την επιχείριση «Ξένιος Δίας», που νομιμοποιούσε στα μάτια του λαού τις επιθέσεις σε βάρος μεταναστών. Μήπως αυτά δεν καλλιεργούν ρατσιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές;

* * *

Και στο Ωραιόκαστρο και στη Χίο και παντού σε όλη τη χώρα, οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές οικογένειες, πρέπει να συνεχίσουν να αγκαλιάζουν τους χιλιάδες ξεριζωμένους. Να κινητοποιηθούν αποφασιστικά ενάντια στο φασιστικό ρατσιστικό δηλητήριο που στάζουν διάφορα κέντρα, που εμφανίζονται πότε ως «αγανακτισμένοι του Αγίου Παντελεήμονα», πότε ως «δυστυχισμένοι έμποροι που οι πλανόδιοι μετανάστες τούς στερούν το μεροκάματο», πότε ως «προβληματισμένοι γονείς που δεν θέλουν τα παιδιά προσφύγων στα σχολεία». Να κινητοποιηθούν ενάντια στην κυβέρνηση και να απαιτήσουν νέες ανοιχτές δομές φιλοξενίας, που θα πληρούν τις συνθήκες υγιεινής, ασφάλειας και αξιοπρεπούς διαβίωσης, εκπαίδευση όλων των παιδιών των μεταναστών και προσφύγων. Να κινητοποιηθούν ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς που γεννούν πολέμους και δημιουργούν την προσφυγιά, με αίτημα τη μεταφορά των χιλιάδων εγκλωβισμένων από τη χώρα μας στις χώρες που θέλουν να πάνε. Ο ελληνικός λαός, οι γονείς, οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί να αντιτάξουν τη δική τους αλληλεγγύη απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Την ερχόμενη Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη, στις 7 μ.μ., στο Δημαρχείο Ωραιοκάστρου, η συμμετοχή στη συγκέντρωση και την πορεία αλληλεγγύης στους πρόσφυγες που διοργανώνει η ΚΟ του ΚΚΕ, είναι ένα ακόμα βήμα σε αυτή την κατεύθυνση. Και δεν πρέπει να είναι το τελευταίο.

Κ. Πασ.

Στην κλίνη του Προκρούστη

Στην κλίνη του Προκρούστη

Ο «έλεγχος» και η «επισκόπηση» των κρατικών δαπανών αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο «για τη βελτίωση της ποιότητας των δημόσιων οικονομικών», αναφέρεται στην απόφαση του πρόσφατου συμβουλίου Γιούρογκρουπ στην Μπρατισλάβα, ενώ, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται, η μέθοδος αυτή προσφέρει ένα συμπληρωματικό μέσο για την υποστήριξη της «δημοσιονομικής υπευθυνότητας», μέσω της «αναθεώρησης των προτεραιοτήτων» που αφορούν στις δημόσιες δαπάνες.
Σε αυτό το φόντο, σε έγγραφο της Κομισιόν που συζητήθηκε στο τελευταίο Γιούρογκρουπ, οι δαπάνες του ελληνικού κράτους εμφανίζονται, σε σχέση με το παραγόμενο ΑΕΠ, στις υψηλότερες θέσεις μεταξύ των κρατών της Ευρωζώνης. Βέβαια, η εν λόγω καταγραφή οφείλεται τόσο στη συρρίκνωση του ελληνικού ΑΕΠ όσο και στα μεγάλα ποσά για την εξυπηρέτηση του κρατικού χρέους, αλλά και σε δαπάνες χρηματοδότησης του εγχώριου κεφαλαίου, μέσω του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, των λεγόμενων «αναπτυξιακών νόμων» κ.ά., που όχι μόνο βρίσκονται στο απυρόβλητο αλλά αποτελούν βασική προτεραιότητα των κυβερνήσεων.
Την ίδια ώρα, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μέσω του υπουργείου Οικονομικών, έχει ξεκινήσει τις «πιλοτικές» διαδικασίες «επισκόπησης» δαπανών, προκειμένου να εντοπίσει «κωδικούς» στους προϋπολογισμούς από τους οποίους μπορεί να κόψει δαπάνες.
Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στο αντιλαϊκό στόχαστρο βρίσκεται ο αποκαλούμενος «εξορθολογισμός» των κάθε είδους προνοιακών επιδομάτων, συμπεριλαμβανομένου ακόμα και του επιδόματος θέρμανσης της λαϊκής οικογένειας, το οποίο ήδη, από τον περσινό χειμώνα, έχει καρατομηθεί στο 50%.
Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, όπως προβλέπεται στο «συμπληρωματικό» μνημόνιο, η κυβέρνηση σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα δεσμεύεται να βρει «τρόπους» προκειμένου να «εξορθολογίσει» τα κάθε είδους προνοιακά επιδόματα και να πετύχει «εξοικονομήσεις» που φτάνουν στο 0,5% του ΑΕΠ, δηλαδή στα 900 εκατ. ευρώ σε ετήσια βάση. Επιπλέον, η κρατική χρηματοδότηση του αποκαλούμενου «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», ή όπως αλλιώς «βαφτίσουν» τα ψίχουλα για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας και εξαθλίωσης, θα είναι «δημοσιονομικά ουδέτερη», δηλαδή χωρίς την παραμικρή άμβλυνση των αντιλαϊκών μέτρων.
Ουσιαστικά, ο δημοσιονομικός «κόφτης» ήδη βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία και μάλιστα ανεξάρτητα από την έκβαση των μεγεθών του κρατικού προϋπολογισμού και την όποια εξέλιξη των ματοβαμμένων πρωτογενών πλεονασμάτων. Επιπλέον, η πολιτική διαχείρισης των ακραίων φαινομένων φτώχειας προϋποθέτει την ανάληψη «ισοδύναμων» αντιλαϊκών μέτρων, την ώρα που τα κρατικά κονδύλια για την κάλυψη των όποιων λαϊκών αναγκών απέμειναν, βρίσκονται μόνιμα στην «κλίνη του Προκρούστη». Η πολιτική αυτή στην «ορολογία» της ΕΕ, των κυβερνήσεων και του κεφαλαίου «βαφτίζεται» ως «καλύτερη στόχευση των κοινωνικών δαπανών».
Το ζήτημα αυτό, που συζητήθηκε στο τελευταίο Γιούρογκρουπ, δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, αλλά το σύνολο των κρατών - μελών ΕΕ και Ευρωζώνης, ανεξάρτητα από μνημόνια, δανειακές συμβάσεις και δημοσιονομική κατάσταση. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στο σχετικό έγγραφο, «σε περιόδους υψηλού δημόσιου χρέους και ιστορικά χαμηλά ποσοστά οικονομικής ανάπτυξης, υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ να εξασφαλιστεί ότι τα χρήματα των φορολογουμένων χρησιμοποιούνται αποδοτικά». Εννοείται προς το κεφάλαιο. Ταυτόχρονα, οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης συμφώνησαν να συζητούν αυτό το θέμα τακτικά και να επανέλθουν σε αυτό κατά το πρώτο εξάμηνο του 2017. Δηλαδή, στην πραγματικότητα, το ζήτημα αυτό βρίσκεται μόνιμα στο αντιλαϊκό τραπέζι.
Την ίδια ώρα που κόβουν χρήματα από την κάλυψη λαϊκών αναγκών, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. Κ. Γιούνκερ, ανακοίνωσε το διπλασιασμό της κρατικής δαπάνης για τη χρηματοδότηση των κερδοφόρων επενδύσεων του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και τη χρονική επέκταση του προγράμματος, εξέλιξη που έσπευσε να καλωσορίσει και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για λογαριασμό των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων. Και βέβαια, ο «πόνος» και οι αγωνίες της ΕΕ και των κυβερνήσεων έχουν να κάνουν με τη δημιουργία συνθηκών για κερδοφόρες επενδύσεις του κεφαλαίου, με την εδραίωση της αντιλαϊκής πολιτικής και τη διαρκή κλιμάκωσή της.